หัวข้อ: __________, ปรารถนา "รัก" . . เป็นดั่งใจ ,__________ [ จบแล้วจ้า ]

[Zalzah_iP]

สารภาพว่าแทบไม่ได้อ่านเรื่องนี้เลย คือเราอ่านตอนแรกๆ ตั้งแต่ตอนที่เปิดเรื่องใหม่ๆ แล้วก็ห่างไปนานมาก
มีเข้ามาดูเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่ได้อ่านปะติดปะต่อและอ่านแบบผ่านๆ จนถึงตอนล่าสุด เราก็ยังเลือกที่จะอ่านแค่ตอนท้ายอีกอยู่ดี
แต่เป็นตอนท้ายที่บีบหัวใจและทำให้น้ำตาไหลได้ยังไงก็ไม่รู้ อ่านแค่นั้นยังร้องขนาดนี้ถ้าอ่านทั้งเรื่องจะเป็นยังไงละ
ขอบคุณคุณโอมากนะคะที่สร้างสรรค์นิยายดีๆ มาให้อ่าน เป็นกำลังใจต่อไปค่ะ 

[Have_a_hope]

 :hao5:น้ำตาท่วมเลยค่ะ ฮือสงสารเทียน

[sweetbasil]

ปาฎิหารย์ไม่มีจริง :z3
สงสารเทียนไข

[คุณนาย]

เศร้าจากก้นบึ้งของหัวใจ
พูดไม่ออก
กำลังสะพรึงอยู่
รู้ว่าต้องเป็นแบบนี้ แต่อดจะปวดใจไม่ได้จริง ๆ

การอยู่และทำดีกับคนที่เรารัก หรือคนที่รักเรา เป็นสิ่งที่ควรทำในวันที่เค้ายังอยู่
ดีกว่าอยากทำแต่ทำไม่ได้ในวันที่เสียเค้าไป

รู้แล้วว่าทำไมเรื่องนี้ถึงมีชื่อว่า " ปรารถนา "รัก" . . เป็นดั่งใจ "

ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ค่ะ
ความเจ็บปวดกินใจมากจริง ๆ

รอเรื่องต่อไปนะคะ 

[bemind]

 
บอกเลยว่าพรากกกกกกก เตรียมตัวมาแล้วก็ยังร้อง
ถึงจะมีเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันน้องกว่าบางคู่ แต่อักษรก็ยังได้ทำให้คนๆนั้นรักอย่างสุดหัวใจ
ตอนที่เทียนเฝ้าอักษรแล้วสะดุ้งตื่นทุกชม.เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกแล้วมันทั้งจุกทั้งเจ็บ
อักษรอดทนมามาก เทียนก็ไม่ต่างกัน
ชอบตอนที่เทียนกลัยไปหาแม่ จริงๆเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลย
บอกอีกครั้งว่าชอบเรื่องนี้มากๆๆ ชอบที่ต้องค่อยๆอ่านช้าๆ
ค่อยๆทำความเข้าใจกับคำพูดและการกระทำ
ปล.รอรวมเล่มด้วยอีกคนนะคะ รอเอ็กซ์ไวน์ม.ปลายกับพี่สายสิญจน์น้องน้ำมนตร์ด้วย
ขอบคุณที่สำหรับนิยายดีๆอีกหนึ่งเรื่อง
รัก รักร้าย

[beery25]

สวยงาม

[Namioto]

โอ๊ยยยยยย
ปวดใจโฮก พี่เชื่อมั้ย อ่านจบผมน้ำตาไหลปุ๊บเหมือนกดสวิตซ์เลยอ่ะ
แต่แบบ ผมร้องไห้แต่ผมยิ้มอ่ะ เกือบจะหัวเราะด้วยแต่แบบผมก็เศร้าอ่ะพี่โอ๊~~~~~~~

//เปิดเพลง I wanna grow old with you ของ WESTLIFE ที่พี่เคยเอามาโพสให้ด้วยผมยิ่งโคตรบีบคั้นนน อ๊ากกก T[]T

เรื่องนี้อบอุ่นมากๆเลยครับ
เป็นมุมมองของความรักอีกแบบนึงที่ไม่หวือหวา ไม่ได้โลดโผนอะไร
ก็แค่ "รัก" ที่มอบให้กันเท่านั้นเอง

พูดถึงอักษร ผู้ชายคนนึงที่ช่วยเปลี่ยนโลกทั้งใบให้กับเทียน
ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ผมประทับใจกับคนคนนี้มากเลย

ไม่ได้ทำให้โลกสดใส ยิ่งรู้ว่ายังไงก็คงจะต้องตายด้วย
แต่ผมว่าเค้าอบอุ่นดีนะ //ผมแอบลุ้นทุกตอนว่าอักษรอย่าตายเลยนะ แต่ก็ TwT

แต่ที่ชอบที่สุดในเรื่องนี้ก็คงจะเป็นเทียนไขนี่ล่ะครับ
ผมว่าคนขี้เหงาที่มีจุดอ่อนเต็มไปหมดแต่ก็ยังปิดบังมันไว้ด้วยกำแพงหนาๆแบบเทียนอ่ะมีเสน่ห์ดี

เห็นการเติบโตตั้งแต่ตอนแรก ตั้งแต่ที่ยังเย็นชา ตั้งแต่ที่เริ่มรู้จักอักษร ได้เห็นอดีต ได้เห็นโลกที่เค้ามอง
ตอนที่รู้ตัวว่ารักอักษรแล้วก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบนะ ถึงจะมีขัดแย้งในตัวเองอยู่บ้างก็เถอะ

แต่ประโยคสุดท้ายที่เทียนพูดกับอักษรนั่นกระแทกใจดังอั่ก น้ำตามาเลยทีเดียว...

มันทำให้คาดเดาไปได้ว่าในอนาคต ผู้ชายคนนี้คงจะอบอุ่นขึ้น ไม่เย็นชาแล้ว แต่คงจะไม่รักใครอีกจริงๆ
คงมีโมเม้นนึกถึงเรื่องของอักษรแล้วยิ้มออกมามากกว่าที่จะร้องไห้

ตอนที่จะตามอักษรไปก็น่าจะยิ้มล่ะมั้ง ประมาณนี้...

โว้ววว อ่านจบแล้วอารมณ์มันยังพีคอยู่เลย ฮือ~~~~~

ความรักของพวกนายจะคงอยู่ตลอดไปนะ!

บ๊ายบาย"เทียนไข"กับ"อักษร"

สุดท้ายนี้ ของคุณคนเขียนมากๆเลยครับที่นำเสนอความรักดีๆอีกรูปแบบหนึ่งให้เราได้รู้จักกัน
ติดตามเรื่องต่อไปเรื่อยๆครับผม
"มีเทียนโผล่มาอีกบ้างก็ดีเน้อ...."

555 ขอบคุณมากๆเลยครับ

[raluf]

แม้รู้ลึึึกๆว่าต้องมีวันนี้ แต่ก็แอบหวังว่าจะมีปาฏิหารย์
น้องอักษรรู้ไหมว่าพี่ให้ตำแหน่งสุดยอดนายเอกแก่น้องเลยนะ น้องทั้งน่ารัก ฉลาด และมีรักที่ยิ่งใหญ่ ขอให้น้องมีชีวิตที่สงบสุขในดินแดนที่สวยงาม ขอให้เทียนดำเนินชีวิตต่อไปได้ น้องอักษรจะอยู่ในใจเทียนตลอดไป พี่เชื่ออย่างนั้น

[MunashiiSora]

น้ำตาจะไหล ขอแชร์นะคะ .. // เห้ย ไม่ใช่ !

คือแบบไม่อยากให้อักษรตายเลยอ่ะ
มันดูจบเศร้าๆ แต่ก็จบสวยดี 

ปล. รอเรื่องต่อไปค่ะ !

 

[EoBen]

บ้าเอ้ยย ว่าจะไม่ร้องแล้วนะ

อุจซ่าทำใจไว้แล้วเชียว ว่ามันต้องมาถึง

ขอบคุณคะ 

[pichayakamon]

น้ำตาไหล  ใจสั่น ตื้นตัน พิมพ์ไม่ออก >__<

[loveyous]

ร้องไห้ น้ำตาไหล
ขอบคุณผู้แต่งมากจริงจริง

[Motion_Lover]

แอบหวังลึกๆ ว่าจะมีปาฎิหารย์ .... แต่ก็ต้องเสียน้ำตาไปตามระเบียบบ
เศร้าาา ยังพิมอะไรไม่ออก ใจหายสุดๆ ฮืออ
แต่น้องๆ ทั้งสองทำดีต่อกันในช่วงสุดท้ายอย่างดีที่สุดแล้วจริงๆ
ไม่ต้องมีคำพูดร่ำลา แต่ทั้งสองก็รู้อยุ่ในใจว่ารักกัน

ถึงจะรู้อย่างนั้นแต่ก็ยังทำใจไม่ได้จริงๆ นะคะน้องโอ
ฮืออ ต้องไปเปิดเพลงนาฬิกาเรือนเก่า ปาล์มมี่ฟัง ให้ร้องไห้แบบสะใจไปเลย
เอ๊ะ หรือจะเพลงปาฎิหารย์ไม่มีจริง พี่กบ ทรงสิทธิ์

แง๊ บ้าไปแล้ววว ปาเม้าส์ ~~~~

[anntonies]

ไหนบอกว่าตอนที่แล้วเศร้าตอนสุดท้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย T_T
ทำไมถึงเศร้าแบบนี้!  ถึงจะเตรียมใจแต่ทำไมน้ำตายังไหล 

[maybe-yy]

 
จบแล้ว เม้นก่อนอ่านรู้สึกว่ามันท่าจะซึ้งน่าดูอ๊ากกกกกกกกกก

[Punnika]

        

[Fish129]

ง่า   จบแล้วววววว

มาแบบอึนๆๆ
แต่เข้าใจว่า เทียนดูเป็นผู้ เป็นคนมากขึ้น  มีหัวจิต หัวใจกับเขามากขึ้น


เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่อ่านเพลินๆดีนะ


ชอบนิสัยแบบอักษรนะที่จริง   เป็นคนที่จริงใจดี

[Dwammy]

 
คือตอนแรกก็ไม่นึกว่าจะอิน เพราะแบบไม่ได้อ่านนานแล้ว
นึกว่าความรู้สึกมันจะไม่ต่อกัน แต่บอกเลยน้ำตาคลอ

ขอบคุณพี่โอมากๆค่ะ 
จะคอยติดตามผลงานต่อๆไป
ชอบทุกเรื่องจริงๆนะ มีทุกอารมณ์เลย

[KilGharRah]

ก็พอรู้อยู่แล้วละนะว่าตอนจบจะเป็นยังไง แต่ก็เอาเถอะ...ร้องไห้อยู่ดี 

ขอบคุณคุณโอที่แต่งเรื่องราวดีๆขึ้นมาให้ทุกคนได้อ่านกันนะคะ ชอบและประทับใจมากๆ 

[Yundori]

เสียดายที่อักษรไม่มีโอกาสได้พูดอะไรก่อนเสียชีวิต
คือเรื่องนี้ดีมากจริงๆ ถึงจะจบแบบนี้ก็เถอะ 
นิยายบางเรื่องก็แบบตามใจคนอ่าน ที่ทำให้ตัวละครไม่ตาย
Happy Ending อะไรแบบนี้ แต่แบบเรารู้แก่ใจ ว่ามันไม่ใช่
อาการของอักษรหนักมาก จนเรียกได้ว่ารอดคือ ปาฏิหาริย์
รู้อยู่แล้วว่าต้องไปแน่ๆ แต่ก็ยังร้องไห้
เหมือนกับรู้ว่าจะเจ็บ แต่ก็ยังเสียใจ
เฮ้ออออ สงสารคนที่อยู่ มากกว่าคนที่จากไปอีกนะ
คนที่อยู่ ทรมานกว่าเสมอ 

[maybe-yy]

โทษฐานที่แกล้งกันให้เสียน้ำตาชนิดเขื่อนแตก อัพX*Y ภาค2  มาแก้อาการช้ำในใจเลยน่ะฮือๆๆ เรื่องมันเศร้าเคร้าความหวานตลบด้วยกลิ่นไอความอบอุ่น
  กุหลาบนี้แด่อักษร
  กำลังใจแด่เทียนไข
  นี่ให้คนเขียน 55555555555555555555

[elfonofle]

ตอนอ่านได้แต่ภาวนาให้มีปาฎิหาริย์เกิดขึ้นกับอักษร
สุดท้ายก็........

เรื่องนี้ตามมาตั้งแต่แรก ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ ถึงจะไม่ค่อยชินกับตอนจบแบบนี้เท่าไหร่
แต่ชอบเรื่องนี้มากจริงๆค่ะ

[comics_boy]

พึ่งอ่านจบ และยังพิมพ์ไม่ออก

แต่สัญญาว่าจะกลับมาพิมพ์ใหม่ครับ

[full]

ร้องไห้ไม่หยุดเลยค่า

สงสารเทียน

แล้วก็เสียใจมาก

แต่ก็ขอบคุณมากๆเลยที่เขียนนิยายดีๆแบบนี้

ปล.xyเอาให้บู้สนั่นเลยน้า สู้ๆค่ะ

[Evergreen]

เค้าติดตามผลงานของคุณโอทุกเรื่องเลย
ตอนแรกที่ิ่อ่านเอ็กซ์ ไวน์แล้วก็รู้สึกชอบคู่นี้ที่สุด
แต่พอได้อ่านเรื่องของเทียนไขกับอักษร
มันทำให้รู้สึกว่าคุณโอเก่งมากๆเลย
เวลาอ่านก็จะยิ้มตามอักษร หรือ แอบยิ้มตามเทียนไขเหมือนกัน
แค่คำพูดบางคำของเทียนไข มันก็ทำให้เรารู้สึกแล้วก็เข้าใจความรู้สึกของอักษรเลย
เข้าใจว่าทำไมอักษรถึงยิ้ม ถึงร้องไห้
แบบร้องไห้มาเกือบทุกตอนเลย หลังๆอ่ะ แต่พอตอนสุดท้ายกลับไม่ร้องแฮะ
มันแบบ...เออว่ะ รักนิรันดร์ จริงๆ อบอุ่นจริงๆ รู้สึกได้เลยว่า ความรักของเทียนไขได้ตามไปกับอักษร

เป็นนิยายเรื่องแรกเลยที่รู้ว่าตอนจบเศร้าแล้วมีความรู้สึกว่าอยากอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนสุดท้าย
ประทับใจกับเรื่องนี้จริงๆ มันไม่ต้องมีฉากจูบเป็นร้อยฉากหรือเอ็นซีทุกตอน
แต่มันก็ทำให้เรื่องนี้น่าสนใจ ตอนแรกที่มาอัพแบบค้างๆก็แอบอ่านแบบงงๆ
ก็เลยมาอ่านใหม่อีกรอบ มันทำให้นึกถึงเพลง "อยู่อย่างเหงาๆ" เลย 55555
ก็จะรอติดตามเรื่องต่อไป แล้วแอบอยากได้หนังสือด้วย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

รักเทียนไขกับอักษรจัง T_____________________T น้ำตาไหลพรากๆ

ปล.ประโยคสุดท้าย

"ไม่ต้องกลัวที่รัก ความรักของผมจะไปกับคุณ"

อ่านกี่ทีก็ยังคงสะเทือนใจ รู้สึกหน่วงในอก แต่น้ำตาไม่ได้ไหลออกมา มันเป็นคำพูดที่ดูไม่เศร้า
แต่มันมีอะไรในประโยคนี้จริงๆ และก็อีกประโยคที่พาไปเลี้ยงข้าว "ขอโทษนะที่ไม่มีดอกไม้"(จำได้ลางๆ 555)
ประโยคนี้ทำเค้าร้องไห้ไปเลยจริงๆ

[Monkey D lufy]

เป็นตอนจบที่ทั้งเศร้าและอบอุ่น  เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักจริงๆ

อักษรจากไปอย่างเป็นสุขแล้วนะ  เทียนเองก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไป

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ

[darling]

ร้องไห้สุดสุด   

ถึงจะแอบหวังเล็กๆให้มีปาฏิหาริย์   

เราจะจำเทียน กับ อักษรตลอดไป 

[RinNam]

น้ำตาไหลเรื่อยๆเลย

เป็นเรื่องที่ดี น่ารัก และอบอุ่นมากๆเรื่องนึงเลยค่ะ

แต่ก็เศร้ามากๆเช่นกัน

ขนาดเตรียมใจไว้แล้วนะ ว่ายังไงอักษรคงต้องไปแน่ๆ แต่ความจริงก็ยังเจ็บปวดอยู่ดี

แต่ยังไงก็เชื่อว่าเทียนไขจะผ่านไปได้ ชีวิตคนเราก็แบบนี้

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

[care_me]

ถึงจะทำใจไว้อยู่แล้วก็เหอะนะ ว่าเรื่องนี้ต้องจบแบบ....มีการจากลา

แต่พอมาอ่านจริงๆก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน

อยากบอกว่าเรื่องนี้สงสารเทียนจนพูดอะไรไม่ออก ช่างเด็กม.ปลายที่ผ่านอะไรมาสาหัสทีเดียว
มันจะโตขึ้นมาเป็นเด็กแบบไหนกันหล่ะเนี๊ยะ คนที่อยู่รอบข้างก็น้อยแสนน้อย แถมจะมีรักทั้งทีก็มีการจากลาอีก 

โดยส่วนตัวแล้วชอบบุุคลิกอักษรมากเป็นพิเศษ คือเข้าใจอารมณ์เทียนเลยอ่ะว่าทำไมถึงรักอักษร
มีอะไรหลายๆอย่างใจตัวเด็กคนนี้ที่ทำให้คนรอบข้างสบายใจ และอยากอยู่ด้วย เป็นเด็กที่วิเศษจริงๆ

แต่อย่างว่าถ้าอักษรไม่อาการหนัก ก็คงจะไม่กล้าเข้าใกล้เทียนอ่ะนะ แต่ที่ทำเพราะคิดว่าช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต

เศร้าชะมัดเลย ความรู้สึกหดหู่ของการที่ได้อ่านนิยายที่เรารักจบ ผสมรวมกับความหดหู่ของการจากลาในตอนจบ มันทำให้เรารู้สึกหน่วงๆขึ้นมาทันที

ปล.พี่โอช่วยไม่แต่งให้มีคนตายแล้วได้ป่ะ? ตายมันทุกเรื่องเลยอ่ะ ไอ่เรื่องที่มีหนุ่มๆรักร้ายมาเกี่ยวหนิ สายสิญจน์น้ำมนต์ นี่ไม่เอานะ ห้ามใครตายแล้ว เอ็กซ์ไวน์ม.ปลายด้วย มันทำให้เราเศร้า...(นี่เราใช่สิทธิ์อะไรไปสั่งวะ?)

[❥ʞαxiќɒ。]

เม้นไปแล้ว แต่ขออนุญาติมาปลดปล่อย(?)อีกนิดนึงนะคะ ไม่ไหวแล้วจริงค่ะ TT

กลับมาอ่านตอนหวานๆอีกรอบ...เพื่อให้หายเศร้า..
แต่กลายเป็นว่ายิ่งย้อนกลับไปอ่านที่ผ่านๆมายิ่งแย่กว่าเดิมอีก ;__; !!
ตอนนี้อ่านฉากหวานๆ ยังน้ำตาจะไหลเลยค่ะ จนต้องหยุดอ่าน...

ทำไงดีๆ.. เราเลิกคิดไม่ได้ซักที... T T
โอยยย.. หดหู่ขั้นสุด.. ยิ่งเพิ่งปิดเทอมพอดี (คนอื่นเขาเปิดกันหมดแล้วนี่เพิ่งปิด =_=;)
อยู่บ้านคนเดียวว่างๆ ยิ่งฟุ้งซ่าน.. จะออกไปไหนก็กลัวใช้ตังค์หมด.. แถมยังเหี่ยวจนไม่มีอารมณ์ออกไปเที่ยว
เวลาปล่อยหัวจะโล่งๆ หรือเผลอทีไรก็จะนึกถึง.. 'เสียงติ๊ดครั้งสุดท้าย.. และคำพูดสุดท้ายของเทียน..'
ใจมันหายวูบๆ โหวงเหวงวังเวงแปลกๆ.. กลัวจนอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก จุกอกไปหมด..ไม่ไหวแล้วววค่ะ!! T_________T
พยายามจะเลิกคิด ลุกขึ้นมาจัดห้อง เก็บกวาดทำความสะอาดจัดหนังสือนู่นนี่ แต่ก็ยังคิดอยู่ดี...
แว๊ปไปอ่านปีใหม่กลอน(เป็นรอบที่ล้าน = =)มาครึ่งเรื่องแล้ว..ถึงจะช่วยได้มากก แต่เจอเทียน.. เจอวันเกิดพี่ปีใหม่(มันคือปีที่แล้วของช่วงนี้สินะคะ) งานโรงเรียน คอนเสิร์ต.. มันก็ยังเผลอคิดดด! ตอนนั้นอักษรยังอยู่ ยังเป็นเลขานุการคนเก่งอยู่สินะ.. T T
จนต้องมาปลดปล่อยในนี้อีกรอบ.. พิมพ์ระบายความอัดอั้นออกไปให้หมดด T T
เราอาการหนักแล้วววว!!! #ช่วยเราด้วยยยยยยยย!! 

จบแบบนี้ทำให้เราเข้าใจถึงคำว่า 'นิรันดร์' ในความรักของทั้งคู่ ซาบซึ้งในความรักของเทียนและอักษรซึ่งมันสวยงามมากๆ!
ถึงอักษรจะจากไปแล้วแต่เทียนก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ใช้ชีวิตอยู่ต่อไป.. และทำใจได้ในซักวัน.. (แต่จะเป็นเราเองเนี่ยแหละที่ทำใจไม่ได้ T T)
และรู้สึกได้เลยว่าในตอนสุดท้ายเทียนมองโลกเปลี่ยนไปมาก.. นั่นคือสิ่งที่อักษรทิ้งไว้ให้
มันทำให้เรานึกถึงเรื่องเซเลอร์มูนที่ใครซักคนพูดว่า "เวลาที่เขาจะจากเราไปจริงๆ คือเวลาที่เราลืมเขาไปต่างหาก" (แนวๆนี้..)
^ นั่นกล่อมตัวเองทั้งนั้น... ;_; ทั้งที่พยายามเข้าใจ พยายาคิด พยายามมองให้เศร้าน้อยที่สุดแล้ว...

แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี! ไม่ไหวจริงจังค่ะ T____T
เราไม่ได้คิดว่านิยายเรื่องนี้จบแบบ Bad End นะคะ ทั้งสองคนรักกันเข้าใจกันดีมีความสุขด้วยกันมันคือ Happy End แล้วสำหรับเรา.. แต่ก็อยากให้ Happy สุดๆ อักษรไม่ตายอยู่ดี Y________Y

และมันอดคิดต่ออีกไม่ได้ว่าทำไม.. เทียนไขอักษรเพิ่งใช้เวลาร่วมกันได้ไม่ถึงเดือนเลยนะ.. มีเวลาอยู่ด้วยกันแค่แปปเดียวเอง..
หลังจากนี้จะไม่มีอีกแล้วเหรอ อักษรจะไม่อยู่แล้วเหรอ.. ปาฎิหาริย์ไม่มีจริงสินะ.. :' (
เราเดาตอนจบได้และเตรียมใจเผื่อไว้..(ซึ่งเป็นการเตรียมใจที่ไม่มีผลอะไรเลย.. = =;) แต่บางครั้งก็แอบคิดว่าอาจจะเกิดปาฎิหาริย์ขั้นก็ได้..! ยังเชื่ออยู่ลึกๆ.. ยังหวังอยู่ลึกๆ ยิ่งช่วงหลังๆ เพราะดราม่ารัวๆเลยคิดว่าตอนจบอาจจะไม่ตายก็ได้ หมดดราม่าแล้ว.. เลยยิ่งคิด ยิ่งเชื่อมากขึ้น... "ปาฎิหาริย์จะเกิดขึ้นกับคนที่เชื่อมันเท่านั้น" << พี่โอเคยให้ความหวังเก๊าาาา..!!! T T เราเชื่อนะะะ!!! /หรือเพราะคุณเทียนท่านไม่เชื่อสินะ... โฮฮ YY

เรื่องไหนที่เราชอบมากๆ รักตัวละครในเรื่องนั้นมากๆ เราจะคิดถึงเรื่องนั้นตลอด(เวลาว่างๆหรือเวลาฟังเพลง #ติ่งมาก =_=)ตามประสาคนเพ้อเจ้อ จิ้นไปวันๆ เหมือนคนบ้า #ยอมรับ UU และเทียนไขอักษรก็เป็นเรื่องที่เราชอบคิดถึงบ่อยๆ..
ตอนนี้ต้องคิดกรอกหัวตัวเองว่าสองคนนี้มีตัวตนอยู่ในจินตนาการ.. อย่าไปอินขนาดนั้น อย่าให้ส่งผลต่อชีวิตจริงขนาดนั้น.. (ส่งผลต่อการดำเนินชีวิตมากค่ะ ฮืออ T_T) อย่าเศร้าขนาดนั้น.. แต่มันก็ยังห้ามไม่ด้ายยยย ;[];

ตอนนี้เริ่มคิดว่าการอินเกินไปของเรานี่มันส่งผลเสียจริงๆ.. ไม่เคยดูหรืออ่านอะไรที่มีคนตายแล้วจะทำให้เราสะเทือนใจได้ขนาดนี้มากก่อนเลย.. แถมยังแอบชินกับการที่มีคนตายในเรื่อง(เพราะดูอนิเมะที่มีคนตายบ่อย ; ; ) อย่างมากก็ร้องไห้เศร้าอินตามเนื้อเรื่องไป พอเลิกดูไปทำอย่างอื่นก็ลืม.. แต่ไม่เคยรู้สึกกระวนกระวายกลัวอะไรซักอย่าง(ที่ไม่รู้ว่าอะไร = =;)จนจะทนไม่ไหวขนาดนี้มาก่อน นี่อ่านตอนจบผ่านมาสองคืนแล้วก็ยังไม่หาย.. และคิดว่าคงอีกซักพักเลยกว่าจะหาย.. ;__; คงเพราะเรารักอักษรมากจริงๆ♥
ยอมรับเลยว่าคนเขียนเก่งมากๆจริงๆค่ะ.. (หรือเราเองที่อินเกินไป ? - -?) ทำให้รู้สึกได้มากขนาดนี้ ทำให้เรารักตัวละครที่คุณสร้างได้มากขนาดนี้ ♥ ขอบคุณ(อีกครั้ง)ที่สร้างพวกเขาขึ้นมา♥ แอบอยากบอกว่าซีรีย์นี้เป็นอะไรที่ชอบมากที่สุด มากกว่านิยาย อนิเมะ มังงะ หรืออะไรอื่นๆอีก รักมากๆ! <3

ตอนพิเศษในเล่มจะมีชีวิตเทียนหลังจากนี้ใช่มั้ยคะ.. อยากอ่านอยากรู้ว่าเทียนจะทำยังไงและเป็นยังไงต่อ.. แต่ก็กลัวที่จะอ่าน ยังไม่อยากยอมรับว่าอักษรไม่อยู่แล้ว.. ในเรื่องไม่มีอักษรอีกแล้ว.. แค่คิดก็จุกแล้วค่ะ.. กลัวเศร้า กลัวอาการหนักกว่าเดิม..
ที่สำคัญคือไดอารี่ของอักษร.. น้ำตาแตกอีกแน่ๆเรา..!! ;____;
(เพราะฉะนั้นขอร้องอย่าเศร้ามากเลยนะคะ T_T)

ปล. ที่เวิ่นมาทั้งหมดนี่ไม่ได้จะตำหนิตอนจบหรือคนเขียนแต่อย่างใดนะคะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ! 
แค่ขอปลดปล่อยความเศร้านิดเดียว..T^T #นิดเหรอ =_= (แต่พิมพ์ออกมาแล้วโล่งขึ้นเยอะ..)

ปลล. อ่านน้องกลอนต่อ♥ หาความบันเทิงเข้าตัว ;__;

(รู้สึกรำคาญคอมเม้นต์ตัวเองแทนคนเขียน.. ไม่มีสาระแถมเวิ่นเว้อ เพ้อเจ้ออีก.. ขอโทษค่ะ แง๊ T_T)