หัวข้อ: I'm not an angel.[ข้อเสีย : 11-5-57]

[HISY]

นิวกี้ๆๆๆ อยากได้คู่ตอนนี้ไม่มีบทเลยอ่ะ
ส่วนเดย์ไม่เอ่ยถึงละกัน555

[♠DekDoy♠]

สมน้ำหน้าพวกที่ชอบล้อเล่นกับความรู้สึกของคน

[WoonMyuk]

ปากพาจนก่อนนะตาเดย์ ไม่สงสารหรอก 5555555555

[phakajira]

อยากให้ เรน กัด กับ นิว จัง 555

[Lemon_Tea]

ง่ะ แพรตบเดย์ T~T
ก็รุ้สึกสงสารเดย์หรอกนะ
แต่นายทำตัวเองนี่

โอะ มีมือที่สามเข้ามาแล้ว 'เรน'

[rubymoona]

ตอนที่ 4: 6-4-55


สวัสดีครับ ผมนิว เด็กวิศวะโยธาปี4 หล่อ นิสัยดี จริงใจ โสด กำลังรับสมัครคนรู้ใจอยู่ แต่ช่วงนี้ผมกำลังยุ่งมาก ไม่ใช่ว่าเรื่องโปรเจคจบหรอกนะ นั้นก็ยุ่งแต่จัดการได้ เรื่องไอ้เวรที่นั่งเพ้อเจ้ออยู่ข้างๆต่างหาก
"เหี้อเดย์ ลากกูมาผับแต่เสือกแดกนมเหรอมึง"ผมอยากจะตบหัวมันแรงๆให้หายบ้าซะที

"ก็พรุ่งนี้กูต้องไปรอแพรแต่เช้า ถ้าเมาลืมตื่นจะทำไงวะ แต่กูก็อยากเมา"เดย์มันตอบ เหมือนจะมีเหตุผลของมันละนะ แต่ถ้าจะแดกนมมึงก็อยู่บ้านไปดิวะ
"กูอยู่คนเดียวแล้วฟุ้งซ่านวะมึง แก้มข้างที่แพรตบปวดตุบๆจนกูจะร้องไห้"ผมมองแก้มข้างที่มันว่า ซึ่งใสสนิท ไร้ร่องรอย ไร้สี ไร้ทุกอย่าง จำได้ว่าตอนแพรตบเนี่ยนะ เรียกว่าสะกิดเหอะ เบาชิบหาย
"ไอ้โคตรเว่อ มึงจะร้องไห้เองอย่าไปโทษแพรเขา"ผมตบหัวมัน ต้องงี้สิตบ เสียงดังฟังชัด ขี้หูกระเด็น
"..."เวร ร้องไห้เฉยเลย ไอ้บ้านี่เมานมเหรอวะ

"กูเจ็บชิบหายอะมึง 2วันมานี้กูเจ็บโคตรๆ"เดย์พูดเหมือนบ่นกับตัวเอง มือมันก็ลูบแก้มข้างที่แพรสะกิด ตาก็ร้องไห้เผาะๆจนแดง แม่งเพราะมันขาวแล้วยังเสือกทำผมทองขาวอีกพอมันร้องไห้ตาแดงงี้เลยเหมือนกระต่ายขาวที่ผมเลี้ยงที่บ้านเลย ตลกวะ
"เหี้ย เพื่อนร้องไห้แทนที่จะปลอบนะมึง หัวเราะได้ไงวะ"เดย์หันมายัดแก้มนมใส่ปากผม อ่อก กูไม่อยากกินนมมึงไม่ต้องมาเผื่อแผ่

"ทำไมจะให้กูกอดปลอบมึงรึไง ได้นะถ้าบนเตียงอ่ะ"ผมบอกมัน แต่หันไปยักคิ้วให้สาวอึ๋มที่เดินผ่านโต๊ะ
"ห่า กูจริงจังอยู่นะมึง"
"เออๆกูไม่เล่นก็ได้ วันนี้มึงอ่ะผิดเองที่อารมณ์ร้อนไปต่อยไอ้เรนมัน ถึงมันจะกวนตีนก็เหอะ"ผมพูดอย่างเป็นกลางที่สุด เพราะเรนผมก็รู้จัก เตะบอลด้วยกันบ่อยๆ
เรนมันชอบแพรก่อนไอ้เดย์ด้วยซ้ำ แต่อย่างว่าเรนมันหล่อ ดี รวยบุคลิกพระรองเกาหลีชัดๆไง เดย์ที่หล่อ เลว โฉดเลยคาบแพรไปกินตามระเบียบ

"ก็แม่งจีบแพร!"
"แล้วไง ก็มึงเลิกกันแล้ว เรนมันก็มีสิทธิ์ดิวะ"
"สัด!มึงเพื่อนกูรึเปล่า?!"
"เออ เพื่อนมึงไง คิดว่าพ่อรึไงมึง"
"กวนตีนอีกแล้วเหี้ยนิว"เดย์มันด่าแล้วกระดกแก้วนม แมนมากมึงถ้าไม่ติดหนวดนมบนปากมึง

ผมปล่อยมันไปแล้วหันไปเหล่สาวหนุ่มที่อาจจะมาเป็นคนรู้ใจผมในอนาคต ไม่ก็คนรู้กายคืนนี้
หันกลับมาอีกที ไอ้เหี้ยเดย์แม่งมีสาวมาช่วยเช็ดนมด้วยปากบนตักแล้ว เดย์มันก็ไม่ได้ตอบรับอะไรสาวเจ้า แต่ก็ไม่ปฏิเสธไง ปล่อยให้เธอซุกไซ้ซะ
"ก็แม่งเป็นแบบนี้ นางฟ้ากูโชคดีแล้วที่เลิกกับมึงอ่ะ"ผมบ่นแล้วก็ซัดเหล้าในมือปลงๆกับเพื่อนเหี้ยๆ

"พอแล้ว ขอบใจนะ"เดย์มันคงได้ยินผมบ่นเลยหยุดกึกแล้วไล่สาวใจกล้าคนนั้นกลับหลุม เธอก่นด่าถึงบรรพบุรุษเดย์เลยทีเดียว
"เหี้ยนิว กูบอกมึงแล้ว นางฟ้ากูไม่ใช่นางฟ้ามึง"เหอๆ แม่งยังไม่เลิกบ้า

ก็นั่งดื่ม(นม)ไป มันก็บ่นๆเพ้อๆอย่างกะซัดวอดก้าไปขวดนึงเต็มๆ หรือนมร้านนี้ผสมเหล้าวะ???
"เหี้ยเรน ถ้ามันมาเกาะแกะแพรอีกนะ ไม่จบแค่กินหมัดกูแน่"เดย์แม่งทำหน้าเหี้ยม ผมรีบตบหัวมัน เอาความคิดชั่วมันออกทันที

"สัดเดย์ ไหนมึงจะทำตัวดีจีบนางฟ้าไงวะ ไม่ถึงวันต่อยไม่ถึงคืนขู่ฆ่าแล้ว!"เดย์มันหันมามองผมแบบเคืองๆ
"งั้นให้กูทำไงวะ?ให้แม่งจีบแพรต่อไง กูหึง!"เออๆ พร่ำต่อไปมึง
"เออๆ กูกับเรนก็รู้จักกัน เดี๋ยวกูคุยๆให้"ผมถอนหายใจปลงๆ ขยี้หัวมันอย่างโคตรหมั่นไส้ มีเพื่อนอย่างมันนี่เหนื่อย ขาดทุนทั้งขึ้นทั้งล่องจริง

และคืนนี้ผมยังขาดทุนต่อไป โดยการเอามันไปส่ง แม่ง เหล้าห่าไรก็ไม่ได้กิน ผมเนี่ยคนกินแต่ตอนมาส่งคนกินนมซะงั้น คนรู้ใจรู้กายอะไรก็แห้วไปตามระเบียบ เซ็งเป็นบ้า!

ผมขับรถกลับหอ ผมอยู่หอหลังมหาวิทยาลัย ส่วนเดย์มันอยู่ด้านหน้า มันจงใจไปตรงนั้นเพราะใกล้กับบ้านแพรน่ะแหละ
ผมแวะร้านสะดอกซื้อใต้หอตามปกติ กลับมาทีไรผมก็แวะทุกทีเหมือนกิจวัตรประจำวันไปแล้ว ผมเดินเข้าไปทักทายพนักงานที่เจอบ่อยจนคุ้นๆกันตามปกติ แต่วันนี้ไม่ปกติอย่าง

"ไงกี้"ผมเอ่ยทักคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงตู้แช่ไอศรีม จ้องเขม็ง มีสมาธิจนไม่รู้สึกถึงผมที่มายืนแทบจะแนบชิดอยู่เนี่ย ผมเลยจงใจเป่าลมเข้าที่หูเล็กซะเลย
กี้สะดุ้งเอามือปิดหูเลย

"ไอ้!ไอ้ยักษ์บ้า!เล่นบ้าอะไรน่ะ!!"กี้ผงะตัวหลบด่าผมหน้าดำหน้าแดงเลย ฮาชะมัด
"ทำไรอยู่?ดึกแล้วไม่นอน?"ผมกลั้นยิ้มขำไว้เดี๋ยวโดนด่ายาว
"แกก็ยังไม่นอน อย่ามาบ่นนะ"กี้บอก สะบัดหน้าพรืดกลับไปจ้องตู้ต่อ

"ไม่ได้บ่นซะหน่อย แล้วนี่จะกินติมดึกๆงี้เลยเหรอ เดี๋ยวปวดท้องหรอก"ผมหันไปมองตู้บ้าง อืม ไม่ได้กินนานแล้วเหมือนกัน ชักอยากกินแฮะ
"รู้หรอกน่า..."กี้งึมงัมตอบ เหมือนเด็กโดนจับได้ว่ากำลังจะทำความผิด

"เพราะเดี๋ยวปวดท้อง กินอันเดียวก็ได้ เอาอันไหนดี???"กี้หยิบขึ้นมา2อัน อันนึงเป็นแบบโคนรสสตอเบอร์รี่ อีกอันแบบแท่งรสชอคโกแลตเคลือบชอตโกแลตอีกชั้น ยื่นมาตรงหน้าผมด้วยสีหน้าจริงจังมากๆ
โอ๊ย น่ารักวะ!!นี่เด็กปี4หรือป.4วะเนี่ย!!!

"ไอ้บ้า ให้ช่วยเลือกไม่ได้ให้ขำ!!"กี้บุ้ยหน้าบุ้ยปาก ผมเห็นแล้วโคตรนึกถึงหลานชายวัย5ขวบที่บ้านมาก!!
ผมเก็กหน้า กลั้นขำไว้ก่อน แล้วหยิบแบบโคนมา ดันแบบแท่งให้กี้ กี้มองผมงงๆ

"กินคนละแท่ง เดี๋ยวแบ่งให้กินจะได้ไม่กินมากเกินไง"ผมยิ้มตอบ
"อืม!"กี้ยิ้มกว้างน่ารักให้ น่ารักจริงวะ

ผมออกมายืนกินกันที่หน้าร้าน ผมแกะโคนให้กี้ที่รออยู่แล้วกิน กินจากมือผมเนี่ยละ รู้สึกเหมือนกำลังให้อาหารเด็กหิวโหยเลย
"อร่อยอะ~"น้ำเสียงสีหน้าปลาบปลื้มซะจนอยากถ่ายคลิปส่งไปให้คนทำ คงดีใจตาย

"กินมั๊งดิ"ผมแกล้งบอก มองไปที่ไอศรีมรสชอคโกแลคในมือกี้ กี้ชักมือแบบหวงๆ แต่ก็ลังเลแล้วยื่นมาให้ผมกินโดยดี
ผมก้มลงไปกัดมาคำ แล้วยิ้มให้กี้ ไม่ได้รู้สึกไปเองแน่ๆว่าตอนนี้บรรยากาศรอบตัวเรามันโคตรหวานเลย

แต่แน่นอนว่าความหวานมันอยู่ไม่ถึงไอศรีมหมดหรอก เสียงมือถือ(เพลงร๊อคหนักๆ)ของกี้ดังขึ้น กี้รับโทรศัพท์แล้วก็ขอตัวไป
ผมแบบ ว๊า!กำลังดีเลยนะเนี่ย เลยเดินละเลียดโคนในมือกลับห้องไป

อืม รสหวานๆที่ไม่ได้กินนาน พอมากินแล้วก็รู้สึกดีนะครับ

"อ้าว ไงนิว"เสียงเรียกผมดังทางด้านหลัง ผมหันกลับไปมอง เป็นเรนครับ ใช่ครับ เรนมันก็พักหอนี่เหมือนผม แต่ห้องไหนไม่รู้นะ ไม่เคยถาม รู้เพราะว่าเตะบอลด้วยกันนั้นแหละ
"ไงมึง ปากเจ่อโดนสาวไหนกัดมาละ"ผมเอ่ยแซวมัน มันหัวเราะร่าใส่ผมด้วยมาดพระรอง หมั่นไส้วะ
"เพื่อนนิวแม่งหมัดหนักดีนะ"ยังมีหน้ามาชมเพื่อนผมอีก ไอ้นี่ท่าจะบ้าจริง

"แกก็อย่าไปยั่วมันดิวะ รู้อยู่แม่งหมาบ้า เดี๋ยวคราวหน้าโดนกัดต้องไปฉีดยานะเว๊ย"ผมเอ่ยให้ขำ แต่ก็สื่อความหมายไปว่า
'อย่ายุ่งกับแพร เดย์มันหึง ครั้งหน้ามันจะเล่นแกเข้ารพ.แน่นะเว๊ย'

นั้นละ ผมว่าไอ้พระรองมันเข้าใจนะ มันยิ้มๆไม่ได้ตอบรับอะไรผม เอาเป็นว่าผมเตือนมันแล้วละกันนะ
"แล้วนี่นึกไงกินติมตอนดึกๆเนี่ย?วิธีแก้เมาแบบใหม่หรือไง"เรนมันเปลี่ยนเรื่องหันมามองโคนในมือผม

"อยากกินไรหวานๆมั๊ง ไม่ได้เรอะไง"ผมตอบกวนๆ เลียโชว์ไปซะคำสองคำ
"อืม กินมั๊งดิ"เรนมันหน้าด้านบอกแล้วก็หน้าด้านก้มลงมากินด้วย กัดทีหมดไปครึ่งอัน ห่า

"กินงี้ไปซื้ออันใหม่ให้กูเลย ห่า!"เรนมันขำแล้วก็เดินแยกห้องใครห้องมันกันไป

เมื่อกี้คุ้นๆเนอะ เหมือนซัก5นาทีก่อนมีเหตุการณ์คล้ายๆกันเลยวะ?


TBC.

สวัสดีคะ เพราะวันนี้คนแต่งมาทำงานทั้งที่วันหยุดเลยแต่งนิยายซะเลย ตอนนี้นิวทั้งตอนเลย อร๊าย เขียนๆไปแล้วชอบนิวอ่ะ ดันมันเป็นพระเอกแทนเดย์เลยดีม่ะ5555

ตอบเมนต์
pare_140 - ตอนนี้จะเหนื่อยกับเดย์ไม๊อะ ไม่เนอะ!กิ๊วก๊าวกับนิวแทนนะคะ
HISY  -  จัดให้เลยคะ นิวกี้หวานๆรสสตอเบอรี่ซะด้วยนะคะ อร๊าย
iamnan - จริงคะ พวกนี้ต้องโดนหนักๆเนอะ จะได้เข็ดๆ
WoonMyuk - กร๊าก พระเอกเราช่างรันทดอ่ะ โดนด่าและไม่มีความสงสารให้เลย5555
phakajira - คู่นี้กัดกันยาก นิวอ่ะกัดได้ แต่เรนไม่ เพราะเรนมันพระรองงงงงงงงงงงงง
Lemon_Tea - อือๆ แพรตบเดย์เลยนะ จริงๆมันเป็นเรื่องใหญ่มากๆเลย แต่คนเขียนไม่สามารถบรรยายออกมาได้ เพราะตอนตบเป็นความรู้สึกของแพร เลยไม่ได้เขียนความรู้สึกของเดย์ตอนนั้นที่แทบจะวิ่งเอาหัวชนเต้าหู้ตายเลยทีเดียวอ่ะ!


รักคนอ่าน

[pare_140]

กรี๊ดดดด เอานิวเป็นพระเอกเลยยย เอาไอ้เดย์ออกไปปปป

[NOoTuNE]

เดย์จุดนี้เรายังไม่สงสารคุณ เพราะถ้านิวไม่เตือนก็คงเหมือนเดิม

แต่นิวนี่ซิประเด็น


จะ นิวกี้ หรือ นิวเรน หรือว่า 3P 

[WoonMyuk]

อันน่ะ!  ขนาดโดนม.เอียทิ้งยังมีน่าไปแอ่วหญิงได้ เดี๋ยวปั้ด!  หาพระเอกใหม่เลย

ป.ล หลงเรน เอาเรนเป็นพระเอกเลยเหอะคนเขียน แบบเปลี่ยนพ๊อต อยู่นี้ๆ แพรก้เกิดสปาร์คกับเรนขึ้นมาไรงี้ แฮปปี้เอนดิ้ง 5555

[♠DekDoy♠]

กี้คู่เรน หาพระเอกใหม่ให้แพร จบแบบ happy ending

[phakajira]

เรน นิว น่ารักอ่ะ>///<  ชอบบบบบบ  เชียร์!! ถึกเจอถึก เย้ เจริญ 

[yeyong]

แอบเชียร์เรน-นิว นะเนี่ย 555

[rubymoona]

ตอนที่ 5 : 9-4-55


สวัสดียามเช้า ท้องฟ้าสดใสทอแสงสีขาว นกกาบินหาอาหาร ต้นไม้ลู่ไปตามลม อากาศดีอะไรๆก็ดี
ยกเว้นผมเนี่ยละ!
"ง่วงโว๊ยยยยยยยยยยยยย"ผมตะโกนอย่างเหลืออด นกแตกฮื้อทั้งฝูง แต่ไม่มีรองเท้าใครเขวี้ยงมาหรอกนะ เพราะเช้าขนาดนี้ยังไม่ค่อยมีใครบ้ามามหาลัยหรอก!
แล้วทำไมนายนิวคนนี้ต้องมาด้วยยยยยยยยยยยยยย

"มึงจะตะโกนหาหอกอะไร?"เดย์ตบหัวผมแล้วหันไปนั่งพิมพ์งานต่อ ตอนนี้ผมกับมันนั่งอยู่โต๊ะข้างหอสมุด ทำโปรเจคจบ สงสัยละสิ ทำไมไม่เข้าไปนั่งทำในหอสมุดดีๆ
ก็เพราะไอ้เหี้ยข้างๆผมเนี่ยละ แม่ง เสือกเดินหน้าซึมๆมาบอกผมที่โดนมันลากออกมาแต่เช้าเพราะจะมาเฝ้าแพร ว่านั่งข้างนอกนะ แพรไม่อยากเห็นหน้ามัน
ผมคนดีรักเพื่อนเลยต้องตามใจมันนั่งตากลมอยู่ตรงเนี๊ย
เฮ้อ~เมื่อไหรจะคืนๆดีให้มันจบๆไปนะคู่เนี่ย

"เดย์ มึงทำไปก่อนนะ กูไปหาไรกินแป๊บ"ผมบอก เดย์มันก็โบกมือไล่
จริงๆผมไม่ได้กะไปหาไรกินหรอก ผมจะไปคุยกับแพรน่ะ ผมแอบหลบสายตาไอ้เดย์แล้วเข้าหอสมุดไป แพรนั่งอยู่ตรงกลาง หาไม่ยาก เพราะนอกจากคนจะน้อยแล้วแพรยังเด่นมาก ขาวปิ้งหน้าหวานมาแต่ไกลเลย

"สวัสดีครับแพร"ผมเอ่ยทักแล้วถือวิสาสะนั่งลงตรงข้ามกับแพร ไม่เห็นกี้เลย กี้ไปไหนนะ?
"สวัสดีครับนิว"แพรเงยหน้าจากหนังสือแล้วทักทายยิ้มสวยให้ผม อา นางฟ้าชัดๆ~
"นิวขอคุยอะไรด้วยเหรอดิ เรื่องเดย์อะ"ผมเข้าเรื่อง ซีดนิดๆที่รอยยิ้มของแพรเลือนหายไป
สู้ๆเว้ยนิว เพื่อเพื่อนๆ

"แพรไม่รักเดย์มันแล้วเหรอ จากตอนที่เกิดเรื่องมาก็เดือนกว่าแล้วนะ แพรก็เห็นเดย์มันเปลี่ยนไป วันๆมันก็เอาแต่เพ้อถึงแพรคนเดียว คนอื่นๆเดย์มันก็ตัดทิ้งไปหมดแล้ว"ผมพูดยาว ขุดความดีอันน้อยนิดของเดย์ขึ้นมาให้แพรฟัง ซึ่งแพรฟังเงียบๆไม่แสดงความคิดเห็น
"ถ้าแพรโกรธเรื่องนั้น จริงๆมันเป็นความผิดนิวเองที่ไปท้าพนันกับมัน แพรจะโกรธก็โกรธนิวเถอะ "รับผิดแทนเพื่อน โคตรแมนเลยวะตู

"นิว แพรไม่ได้โกรธแล้ว แพรยังรักเดย์อยู่เหมือนเดิม แต่..."แพรเว้นช่วงไป
"แต่อะไรเหรอแพร?"
"แพรไม่อยากเจ็บอีกแล้ว..."สีหน้าแพรดูเศร้าจนผมไม่กล้าเอ่ยอะไรอีก

เหี่ยวเลยผม เดินเหี่ยวกลับมาเลย กะจะไปพูดให้แพรดีกับเดย์มันซะที เจอสีหน้าแววตาคำพูดแบบนั้นนี่กลับโต๊ะไม่ถูกเลย
"เฮ้ เดินโซเซมาเชียว เป็นอะไรน่ะนิว?"หือ ใครเรียกวะ เสียงคุ้นๆ
"อ้าว ไงวะ"ผมทักทายกลับไปเมื่อเห็นว่าเป็นใคร เรนนี่เอง เห็นมันแล้วอยากเตะบอลขึ้นมาทันทีเลยครับ

"ไม่เจอกันนานนะ ผอมลงรึเปล่า?"ไอ้นี่ แทนที่จะทักไม่เจอนานหล่อขึ้นเปล่ากลับทักเรื่องนน. มึงเป็นผู้หญิงรึไง
"ผอมก็เรื่องของกูน่า นี่มึงอย่ามาหลอกแต๊ะอั้งกูนะเชี่ยเรน"ผมปัดมือมันที่จับเอวผมทิ้ง คนยิ่งบ้าจี้อยู่ ห่านี่
"อ่ะ เอาไปกินดิ"เรนมันคุ้ยๆของในถุงมินิมาร์ทในมือมันแล้วยื่นไอศรีมให้ผมโคนหนึ่ง เป็นไอศรีมรสมอคค่า แกนกลางมีไส้สตอเบอรี่ รสโปรดผมเลยนะเนี่ย ผมรับมาแกะกินเลย

"ให้ทำไมวะ?แต่ไม่มีคืนนะ"ผมถามกัดครีมสีขาวส่วนบน ฮ๊า~ของฟรีอร่อยเสมอ
"ก็คราวก่อนนิวบอกเองนิว่าให้ซื้อคืนน่ะ"เรนมันตอบยิ้มๆ ผมก็ เฮะ?ผมบอกมันเหรอวะ?เมื่อไหร?
"จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่กินมั๊งดิ"มุกเดิมๆ เรนมันก้มลงมากัดไอศรีมในมือผมอีกแล้ว กูจำได้ละ ไอ้คืนแห่งไอติมคืนนั้นเอง แต่แม่งมึงดูสถานที่นิดนึง หอสมุด คนเยอะแยะนะ ไอ้ห่าฝน!!!
"เหี้ยเรน กินงี้กลัวเค้าไม่รู้ว่ามึงกับกูเป็นผัวเมียกันรึไง???"ผมประชดนะครับ ใครจะไปเป็นผัวเมียกับมันจริง ห่า สูง ล่ำซะเท่าๆกันงี้ ใครจะผัว ใครจะเมียวะ บรื๊อ~~

"ถ้าจะแสดงออกจริง เรนคงไม่กินตรงนั้นหรอก แต่จะกินตรงนี้แทน"เรนมันตอบแล้วเอื้อมมือมาเช็ดครีมที่มุมปากผมแล้วเลีย...
ผมได้ยินเสียงกรี๊ดดังขึ้นทันที เป็นสาวกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ไม่ไกล มีการเอามือถือขึ้นมาถ่ายรูปด้วยแบบไม่เกรงใจด้วย ส่วนห่าฝนก็ยืนยิ้ม โปรยความหล่อเรี่ยราด ส่วนผมน่ะเหรอ
...กูจะอ๊วก...

ผมเดินเลี่ยนๆออกมาจากหอสมุด อะ นั้นๆ นั้นมันนนนนนนน
สายตาผมล๊อคที่เป้าหมายตัวเล็กที่เดินเข้ามาใกล้ในระยะ100เมตร

"เฮ๊ย!!!"เสียงหวานๆร้องอย่างตกใจเมื่อผมยื่นมือที่ถือไอศรีมเข้าขวางหน้ากี้
"ไอ้ยักษ์บ้า!เล่นอะไรเนี่ย!"กี้ด่าผมแล้วก็เอามือเล็กๆมาตีๆที่แขนผม อั่ก ปฏิกิริยาสัตว์เล็กอย่างนี้สิที่กูต้องการรรรรรร
"เปล่าเล่นซะหน่อย แค่จะถามว่ากินติมไหม?"ผมตอบยิ้มๆ ลดมือลงให้ไอศรีมอยู่พอดีปากกี้ กี้ก็งับอย่างว่าง่าย ดีมาก กินเยอะๆโตไว้ๆนะ

"แอะ มันเป็นกาแฟอะ กี้ไม่ชอบ"กี้แบะปาก กัดต่ออีกคำแล้วพลักมือผมออก
"แล้วชอบอะไร"
"ชอคโกแลคกับสตอเบอรี่ไง ลืมแล้วเหรอ?"กี้ถามเสียงขุ่น น่ารักวะ มีงอนๆ

"ไม่ลืม งั้นไว้คราวหน้าพาไปเลี้ยงนะ"ผมเนียน
"สัญญานะ?"กี้ตาเป็นประกาบวิบวับเลย ยื่นนิ้วก้อยเล็กๆมาเกี่ยวกับผมด้วย
"สัญญาๆ ใครผิดสัญญาต้องกลืนเข็มพันเล่ม!"กี้เอ่ยพร้อมหัวเราะร่าเริงแล้วก็เดินไปหาแพรบนหอสมุด
ส่วนผมเหรอ ก็เดินหน้าบานกลับไปหาไอ้เดย์สิ

ไอศรีมสื่อรักมีจริงนะนี่~~~


TBC.


สวัสดีคะ ฮา ตอนนี้ยังคงเป็นนิวที่มาเรียกคะแนนนิยมให้ไม่กินฝุ่นพ่อพระเอกของเราต่อไป กรั่กๆๆๆๆ ชอบกันรึเปล่า?
ลงแบบพิเศษ วันนี้ลง2เรื่องเลย(และดึกๆไม่แน่อาจจะลงเรื่องที่3ด้วย ถ้าแต่งออก) เพราะว่าวันนี้ได้กินไอติมแบบเดียวกับนิวเมื่อตอนที่แล้ว อารมณ์ดีเลยมาแต่งต่อซะเลย อรั๊ง เหตุผลงี่เง่าจริง5555


ตอบเมนต์
pare_140 - กร๊ากกกกกกกกก พระเอกเราโดนคนอ่านเขี่ยทิ้งแล้วอะ!
NOoTuNE - คุณNOoTuNE ผิดไปนิดนึงนะคะ ต้องถามว่า "จะ นิวกี้ หรือ เรนนิว หรือว่า 3P" ต่างหาก อร๊าย
WoonMyuk - กร๊าก คุณคนอ่านจะเขี่ยพระเอกแล้วเอาพระรองเสียบแทนเหรอคะ มันผิดหลักน๊า แต่เรนหล่อเนอะ!
iamnan - กี้เรน!!!โอ๊วอา คู่นี้แม้แต่คนแต่งยังไม่เคยคิดเลยคะ!โอ๊ววววววววว
phakajira - กร๊าก โอย ใช่เลยอ่ะ ถึกเจอถึก!!! คนแต่งก็ชอบแบบนี้เหมือนกันคะ อร๊าย
yeyong - ไม่ต้องแอบคะ เชียร์เปิดเผยได้เลย เดี๋ยวคนแต่งทำป้ายผ้าให้5555

รักคนอ่าน

[HISY]

แบบว่าอ่านแล้วอยากได้เรนนิวแทนซะงั้น
กรี๊ดดด ไม่ไหวแล้ว อยากได้ๆๆๆๆ
หรือ3Pดี เรน นิว กี้   

[WoonMyuk]

อั๊ยย้าาาาาาาาาาาาา  เริ่มรู้สัมผัสได้ถึงพลังงาน 3P แถวๆนี้ 55555555

[bulldog17]

เรนนิว
 

[yeyong]

ตอนนี้เหมือนเรนกำลังจะจีบนิวเลยอ่ะ คริคริ

[NOoTuNE]

ขอ เรนนิวน่ะ 

[pare_140]

เรนนิวววว 

แต่ถ้า3pก็ได้น่ะ ไม่ว่ากัน

[phakajira]

เนอะคนแต่งเนอะ >///<  คนอ่านว่าเราไปกันล่ายย ฮิฮิ เราชอบเรนนิววว ชอบแบบกินกันไม่ลง แมนแมน 555

[karn49]

ฮ่า ~
เรนนี่ มือที่สามของทุกคู่จริง ๆ 55555555555

[rubymoona]

ตอนที่ 6 : 12-4-55


สวัสดีครับทุกคน ผม นายเดย์เองนะครับ หลังจากให้ไอ้นิวมันโกยคะแนนมานานเกินหน้าเกินตาพระเอกอย่างผมแล้ว มันก็ต้องออกมาเรียกร้องความนิยมคืนกันหน่อยยยยยย

วันนี้ผมจะเล่าเรื่องในอดีตหลายๆเรื่องให้ฟังให้เห็นถึงความดีความหล่อของผมแล้วกันนะครับ
ย้อนกลับไปถึงการเจอหน้าครั้งแรกของผมกับนางฟ้า จุดเริ่มต้นของความรักของเรา ฮิฮิ๊ววววว

วันที่17 มีนา เวลาประมาณ 16.45 น. วินาทีที่22 ผมกำลังไปที่จอดรถ พลางคิดถึงนางฟ้า นางสวรรค์ของห่านิว หลังจากประกาศไปว่าจะจีบแล้ว แต่ผมยังไม่รู้จักอีกฝ่ายเท่าไหรเลย เคยเห็นหน้าอยู่หรอกนะ ก็สวย ก็สวยดี แต่ว่าก็แต่สวย ยังไม่หยาดเยิ้ม ถึงขนาดไม่เคยพบเจอมาก่อน ไม่ได้ อะไรนะ? พิสุทธิ์? เหอะ ไอ้นิว ไอ้เว่อเอ๊ย

และแล้วก็เหมือนการตูนตาหวานทั่วไปครับ คุณเดาได้ใช่ไหม คนหล่อเหม่อๆคิดอะไรเพลินๆก็เดินผ่านหัวมุมแล้วชนเต็มเหนี่ยวกับคนที่สวนมา อีกฝ่ายไม่ได้เหม่อ ไม่สิอาจจะเหม่อมั๊ง ผมไม่รู้หรอก เพราะกองหนังสือในมือมันสูงเลยหน้าเขาไปอีก

หนังสือกระจายเต็มทางเดิน คนเดินมาชนกระเด็นลงไปกระแทกก้นอยู่ที่พื้น ส่วนผมยืนปกติดี ไม่ใช่ว่าผมถึกควาย แต่อีกฝ่ายบอบบางเองต่างหาก

เขาเป็นผู้ชายนะ เห็นใส่เครื่องแบบนักศึกษาชาย แต่แขนเล็กๆที่พ้นมาขาวมาก ตัวก็ผอมๆบางๆ ผมสีดำประกายที่ปรกหน้าอยู่ก็ดูพริ้วสลวย เฮ้ๆ ถ้าจะผมสวยขนาดนี้ก็ไปเป็นพรีเซ็นเตอร์แชมพูป่ะ

"ขะ ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้มองทาง"เสียงอีกฝ่ายเปล่งขอโทษแล้วเงยหน้าขึ้น
อ้าว!นางฟ้านางสวรรค์นี่หว่า!

ผมลอบยิ้มแล้วก้มลงดึงอีกฝ่ายขึ้นอย่างสุภาพ
โอกาสทอง มาเองถึงที่เลยทีเดียว...

"ผมต่างหากที่เสียมารยาท คุณไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมครับ"ผมถามด้วยเสียงที่หล่อที่สุด ห่วงใยที่สุด ดูเป็นคนดีสุดๆ

แพรส่ายหน้าแล้วปัดฝุ่นตามเนื้อตัว ผมก้มลงไปเก็บหนังสือที่กระจายที่พื้นมารวบรวมไว้ หนังสืออะไรมากมายวะเนี่ย

"ขอบคุณมากนะครับ"คำขอบคุณใสๆกับรอยยิ้มหวานถูกส่งมาให้ผม กระแทกใจไปเต็มๆ...
เข้าใจทั้งหมดที่ได้ห่านิวบรรยายขึ้นมาทันทีเลย มีจริงๆวะ คนที่ยิ้มแล้วสวยขนาดนี้ ยิ้มแล้วโลกยิ้มตามน่ะ
ผมยิ้มตอบไปโดยไม่รู้ตัว เคลิ้มไปเลย แพรยื่นมือมาจะรับหนังสือผมถึงรู้สึกตัว รีบดึงมือกลับ

"เอ่อ หนังสือ?"แพรเอียงคอมองผมอย่างสงสัย น่ารักวะ

"เพื่อเป็นการขอโทษให้ผมช่วยหิ้วหนังสือไปส่งนะครับ"
นั้นละครับ จุดเริ่มต้นความรักของเรา เหมือนสวรรค์เป็นใจให้เราเจอกันเลยเนอะ!

หลังจากนั้น ผมก็ตีซี้เข้าสนิทกับแพรได้ไม่ยาก มนุษยสัมพันธ์ขั้นเทพ(+หน้าตาขั้นเทพ)ของผม กับความเป็นคนดีของแพร แหม เข้ากันสุดๆเนอะว่าไหม

แต่ตอนแรกๆแพรก็ตีมึนไม่ยอมรับนะครับว่าผม เทพเดย์คนนี้จะจีบ ทั้งที่ผมก็โผล่หน้าหล่อๆไปออดอ้อนเกือบตลอดเวลา โทรหาทุกคืน วันหยุดก็เพียรชวนไปเที่ยว

ผมคนนี้ก็เลิกประกาศซะกลางโรงอาหาร
"เดย์จะจีบแพร!ใครมายุ่งกับแพร ตาย!!!"
แมนเนอะผม?

หลังจากประกาศไปโดนแพรตีโดนโกรธไปเป็นอาทิตย์เลยนะ แต่ก็คุ้มละ เห็นแก้มแดงๆอย่างนั้นแล้ว ฮิ๊วววว

หลังจากนั้นอีกหลายเดือนจนเกือบปี ผมรวบรวมความกล้า บวกกับจัดบรรยากาศชวนเสียตัวหนักๆ พาแพรไปร้านอาหารสุดโรแมนติก ริมทะเล พระอาทิตย์ตกสีส้มประกายสะท้อนกับผืนทะเลและผืนทราย

"เดย์รักแพร เป็นแฟนกันนะครับ"ผมกุมมือนุ่มของแพรไว้แนบอก สายตาจริงจัง ใบหน้าร้อนผาวแบบที่ไม่เคยเป็นกับสาวไหน
"แพร..."แพรใบหน้าแดงระเรื่อ ก้มหน้านิดๆหลบสายตาผม ผมบีบมือให้แน่นขึ้นอีกนิด

"นะครับ"เสียงอ้อนขึ้นอีก10เท่าจนผมยังอึ้งว่าตัวเองทำเสียงแบบนี้ได้ด้วย แต่ไม่สำคัญเท่าแพรพยักหน้า!!!
"อืม ตกลงครับ"เสียงหวานกับรอยยิ้มเขินอายแต่สวยเป็นประกายยิ่งกว่าทะเลตรงหน้าเสียอีก ผมดีใจจนเหมือนหัวใจจะระเบิดตูมออกมาแล้ว

ผมอุ้มแพรขึ้นแล้วหมุนอย่างดีใจเหมือนพระเอกละครที่ผมเคยมองว่ามันทั้งปัญญาอ่อนและบ้าบอสิ้นดี
แต่ตอนนี้ผมยอมทั้งปัญญาอ่อนและบ้าบอแล้ว!!ดีใจโว๊ย!!!

อ้อใช่ อันนี้แพรไม่รู้ เป็นความลับนะครับ ช่วงหลังผมคบกับแพรไม่นานหรอก
ผมชวนแพรเล่นสตรีทบาสกับพวกในมหาลัยแหละ รู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง ส่วนใหญ่ก็ไม่รู้จักหรอก ความสนุกมันก็อยู่ตรงนั้นละ เล่นกับคนรู้จักก็รู้ทางกันหมดแล้ว
เล่นแบบนี้เจอทางใหม่ๆเป็นการฝึกตัวเองไปในตัวดี

แพรเล่นดีนะครับ เขาหลบคนที่เข้าไปแย่งบอลอย่างรวดเร็วแล้วก็ชู๊ต3แต้ม ลงสวยซะด้วย น่ารักจริงๆแฟนผมเนี่ย

หลังจากเล่นไปซักพักผมกับแพรก็พักกินน้ำกัน แพรยกขวดน้ำซดอย่างกระหาย มีน้ำหกออกมาบ้าง ไหลไปตามลำคอเรียว เซ็กซี่~
 
"ขอกินบ้างดิ"ไอ้คนที่จะแย่งบอลแพรเมื่อกี้เดินมาขอแพร ผมกะจะด่ามันแล้วแต่โดนสายตาแพรดุไว้ก่อน รู้ใจจังครับที่รัก
"ได้สิ"ตอบง่ายๆแล้วก็ยื่นขวดน้ำให้มันไปเลย ฮือ ผมไม่ได้หวงน้ำนะ แต่หวงริมฝีปากแพรที่ปากขวด!!!

ผมมองตามตาละห้อยตามไอ้เวรนั้นที่เดินห่างออกไป อ้าว ไอ้เวรนั้นไม่เห็นกินเลย แต่กลับซุกไว้แทน

"แพรนั่งรอแป๊บนะ เดี๋ยวเดย์มา"ผมบอกแล้วแอบตามไอ้เวรนั้นไป แพรพยักหน้าน่ารักให้แล้วนั่งดูสนามที่มีทีมใหม่ลงไปเล่นแล้ว
ผมตามไปแล้วแอบดู เห็นไอ้เวรนั้นกำลังทำท่าโรคจิตกับขวดน้ำอยู่ ผมของขึ้นวิ่งไปโดดถีบยอดหน้ามันทันที
"ไอ้เหี้ย!!!มึงทำเหี้ยอะไร!!!!"ผมกระชากคอเสื้อมันถามเสียงเหี้ยม มันลนลานแล้วขอโทษผมใหญ่
สรุปมันคือพวกแฟนคลับแพร เหี้ย!!!
แฟนผมนะ!!!ใครจะยอมให้แม่งเอาไปปู้ยี้ปู้ยำ!!!ความคิดก็ไม่ได้โว๊ย!!!

หลังจากนั้นผมสังเกตุ มีพฤติกรรมทำนองนี้เกิดอีกหลายครั้ง โดยที่แพรไม่รู้ตัวเลยสักนิด นางฟ้าเอ๊ย!
แต่โดยที่แพรไม่รู้ตัวเลยสักนิดนั้นละ ผมหลบไปกระทืบมันทุกครั้งนั้นละ
จนในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว!!!
 
คุณคิดว่าผมจะทำอะไร?
ผมก็ตั้งสมาคม 'รักนางฟ้า'ขึ้นมาเองเลยน่ะสิ!ผมรวบรวบแฟนคลับแพรทั้งหมดมาอยู่ใต้อาณัติซะ ในเมื่ออยากได้นัก ผมก็จะป้อนเอง แต่ผมจะให้เฉพาะที่ผ่าน ดบด.(เดย์บอกได้)เท่านั้น
เป็นไง เจ๋งใช่ไหมผม?

จากนั้นก็ไม่มีอะไรมากวนใจกวนตีนผมอีกละ กับแพรก็หวานชื่น กับสมาคมก็ไปได้ดี มีนัดไปแดกเหล้ากันบ่อยๆ

และแล้วก็มาถึงคืนอันแสนสุขที่รอคอยมากว่าปีเศษ
คืนที่เรารักกัน~
 
ผมไม่เล่ารายละเอียดอะไรทั้งสิ้น บอกได้เลย ผมหวง!!!!
แต่คุณรู้ไว้เถอะว่ามันสุดยอดมาก~~~~~~~~
มีความสุขแทบตาย~~~~~~~
แพรน่ารักมาก~~~~~~~
นะ!!!

เช้าวันถัดมา ผมตื่นขึ้นมาก่อน มองนางฟ้าในอ้อมกอดแล้วก็รู้สึกปวดแก้ม ยิ้มจนปวดแก้มน่ะสิ
ผมจัดแจงให้แพรนอนก่อนที่ตัวเองจะละจากเตียงมาอย่างสุดแสนเสียดาย เพื่อไปเตรียมอาหารเช้า พอแพรตื่นมาหิวจะได้กินเลย เมื่อวานใช้พลังงานไปเยอะ ฮิฮิ

ผมเดินออกมาจากห้องนอนก็พอดีกับได้ยินเสียงกริ่งหน้าห้อง เป็นไอ้นิวเพื่อนเลิฟนี่เอง
"มาไมแต่เช้าวะ?"ผมถาม ไอ้นิวพงะเมื่อเห็นผม ก่อนจะกอดอกจ้องมองผมอย่างพิจารณา
"เหี้ยเดย์ หน้ามึงบานได้อีก มึงไปทำไรมา?"มันถาม ผมเลยตบหัวมันด้วยความเขิน
เหรอ หน้ากูบานเหรอ กูไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย กูกำลังแฮปปี้อยู่อ่ะมึง~~~

"เหยด อย่าบอกนะว่ามึงกับแพร!!!"มันว่าเสียงตื่นเต้น พร้อมทำมือประกอบ
ฉลาดมากไอ้เพื่อนเลิฟ!

ผมยิ้มจนปวดกรามแล้วดึงมันไปนั่งที่โซฟาเพื่อแชร์ความดีใจ
แต่เพราะผมดีใจมากไปหน่อย ปากหมาไปหน่อย เสียงดังไปหน่อย
สุดท้ายก็เลยเป็นทุกวันแบบนี้...



"แพรครับ สอบเสร็จแล้ว ไปเที่ยวกันนะครับ"ผมเอง ส่งยิ้มส่งน้ำเสียงร่าเริงและหล่อสุดฤทธิ์ไปให้แพร
ซึ่งแพรไม่ตอบ และไม่มองผมเลย...
ผมหูตกหางลู่ แต่ไม่ยอมแพ้หรอกครับ หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว จากพึ่งเปิดเทอมจนตอนนี้สอบเสร็จไปแล้ว ผมตื้อ ผมขอโทษ ผมบอกรักมันทุกวัน แพรต้องใจอ่อนบ้างละ!แต่อาจจะไม่กล้าบอกผมก็ได้!เนอะ!

"นะครับแพร นะๆ"ผมยังส่งลูกอ้อนต่อไปอีก แพรถอนหายใจเฮือก
"ก็ได้ ถ้าเดย์ขับลับโบกินี่สีขาวกับเอาดอกคาซาบลังก้าสีขาว99ดอกมารับแพรได้"แพรบอกผมแล้วยิ้มบางๆให้ แพรฉวยโอกาศตอนผมอึ้งเลยหลบไป

เล่นงี้เลยเหรอนางฟ้า
ไอ้เลย เทพเดย์จัดให้~~~


"เฮ้อ~"ผมถอนหายใจ เมื่อกี้ผมพูดอะไรไม่ดีใส่เดย์ไปซะแล้ว ผมรู้ว่าที่พูดไปมันคงเป็นไปไม่ได้ที่เดย์จะหามา ผมไม่ได้เป็นพวกนิยมวัตถุหรืออะไรนะ ผมแค่ไม่อยากไปกับเดย์ ผมแค่ไม่อยากอยู่ตรงนั้น เห็นเดย์อ้อนผมแบบนั้นอีก ผมกลัวตัวเองจะใจอ่อน...
มันยากที่จะใจแข็ง กับคนที่เรารัก

หลายเดือนที่ผ่านมาก เดย์เพียรขอโทษผมอยู่ตลอด แล้วก็เพียรจีบด้วย...
ผมยอมรับว่าข้างในใจอ่อนไปมากแล้ว แต่ก็ยังฝืนไม่ยอมอยู่ เพราะผมกลัวเจ็บ...

ไม่รู้ว่าทุกคนเป็นเหมือนผมไหม แต่ผมกลัวจริงๆนะ ผมไม่พร้อมจะเจ็บแบบซ้ำๆอีกแล้ว
ถ้าโดนหลอกอีกละ...
คราวนี้ผมคงจะตาย...

ผมเดินกลับบ้านคนเดียววันนี้ เดย์คงเคืองผมเลยไม่ได้มากลับด้วยกันเหมือนเดิม ดีแล้ว...

ผมเดินหลบรถที่ผ่านไปมา มหาวิทยาลัยมีคนขับรถมากันเยอะ ทั้งอาจารย์ผู้สอนและนักศึกษาเอง เสียงล้อบดถนนดังเข้าใกล้ ผมเบี่ยงเข้าชิดกับขอบถนนมากขึ้นเพื่อเปิดทาง
แต่รถสีขาวกลับชะลอตามผมที่เดินช้าไปด้วย หันเอี้ยวไปมองอย่างสงสัย
ลัมโบกินี่สีขาว!

"แพร!เดย์มารับแล้ว!"เดย์เปิดกระจกมาส่งเสียงร่าเริงทัก ก่อนจะหยุดรถแล้วเดินมาหยุดที่หน้าผม
"ดะ เดย์เอารถมาจากไหน มันแพงมากเลยไม่ใช่เหรอ?"ผมเอ่ยถามมองเดย์สลับกับรถอย่างตกใจ หรือว่าไปยืมใครมา?
"ก็แพร์บอกว่าอยากจะนั่ง เดย์เลยซื้อมา"เดย์ตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง

"ซื้อมา?!"ผมอุทานอย่างตกใจ ซึ่งหน้าเดย์ไม่มีแววว่าล้อเล่นด้วย คนที่เดินผ่านไปมาเลยหยุดมองทั้งตัวรถทั้งผมกับเดย์
"เดย์เอาเงินจากไหน เดย์จะบ้าเหรอ เดย์ก็รู้ว่าแพรพูดไปอย่างนั้นเอง"ผมรีบถามอย่างร้อนรน รู้สึกผิดที่เป็นเหตุให้เดย์เสียเงินเยอะแยะโดยใช่เหตุ

"เดย์ไม่บ้า ถ้าแพรอยากได้ เดย์ให้ได้หมดละ"เดย์ตอบ ยิ้มยิงฟันมาให้ผม ผมเสหลบสายไปมองที่ตัวรถแทน เดย์เปิดประตูรถปีกนกฝั่งข้างคนขับหยิบบูเก้ช่อใหญ่ออกมาก
"เดย์ใส่รถมาทั้ง99ดอกไม่ได้ ตอนนี้มี9ดอก อีก90ดอกจะส่งตามไปที่บ้านนะแพร"เดย์ยิ้มและยื่นช่อดอกคาซาบลังก้าให้ กลิ่นหอมหวานเฉพาะตัวพาให้เคลิ้มฝัน

"เชิญครับ"เดย์ผายมือเชิญให้แพรเข้าไปในตัวรถสวย

ผมอยู่บนรถ ในมือถือดอกไม้ที่ตัวเองเรียกร้องไปเลย ไม่น่าเลย...
ถนนที่คราคร่ำไปด้วยรถราเริ่มบางตาลงจน ตอนนี้เดย์กำลังพาขับรถเลียบทะเลไปเรื่อยๆ ผมจำทางได้ มันคือทางไปร้านอารีนา
ร้านที่มีอาหารอร่อย บรรยากาศแสนสวยกับหาดทรายขาวระยับ
ร้านที่เราตกลงเป็นแฟนกัน

"แพรไม่อยากไปที่นั้น"ผมเอ่ย
"ทำไมละแพร แพรชอบร้านนั้นไม่ใช่เหรอ"
"แพรไม่ชอบแล้ว..."
"แพรอยากกลับบ้าน"

รถหยุดกะทันหันจนได้ยินเสียงล้อเบียดกับถนนเสียงดัง ดีที่ผมคาดเข็มขัดนิรภัยไว้จึงไม่ได้หน้าคว่ำไปตามแรง

"แพรไม่ชอบร้านหรือไม่ชอบเดย์กันแน่..."เสียงเดย์ที่เอ่ยถามเจือทั้งความโกรธ ทั้งความน้อยใจไว้ ผมนิ่งเงียบ มือกำบูเก้แน่น

"แพร เดย์ขอร้องละ ให้โอกาสเดย์ เปิดใจให้เดย์สักทีเถอะ ที่เดย์ทำยังไม่พอจะพิสูจน์อีกเหรอ?อย่างวันนี้ที่แพรให้หารถหาดอกไม้ เดย์ต้องลำบากแทบตายเลยนะกว่าจะได้มาน่ะ"
"แพรไม่ได้ขอให้เดย์ลำบากเลย แพรพูดเพราะ...ไม่อยากไปกับเดย์"ผมเว้นช่วงไป ก่อนจะกลั้นใจพูด
"ระหว่างเรามันไม่ได้อีกแล้ว"

ผมเลี่ยงที่จะพูดคำว่า'รัก'

ในรถเงียบงัน ผมอึดอัด ผมตัดสินใจปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วเดินออกมาจากรถ ถึงจะไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน จะกลับได้ไหม แต่ก็ดีกว่าอยู่ตรงนั้น ผมอึดอัด
ท้องฟ้าจากยามเย็นกลายเป็นมืดมิดแล้ว ผมกลัวแต่ก็เดินไป

"จะไปไหน?"เดย์เอ่ยเสียงนิ่งแล้วขว้าข้อมือผมไว้ ทั้งยังออกแล้วลากให้เดินกลับไปที่รถ
"ปล่อยแพร แพรจะกลับบ้าน"ผมขืนมือไว้ พยายามดึงให้หลุดจากการเกาะกุม
"เดี๋ยวเดย์ไปส่งเอง"เดย์ว่าแล้วเพิ่มแรงที่จับมากขึ้น ผมเจ็บ

"ไม่เป็นไร แพรกลับเองได้ โอ๊ย!"ผมร้องเมื่อถูกคว้าทั้ง2มือไปรวบไว้ ซ้ำยังบีบเน้นเสียจนเจ็บ
"อย่าดื้อ แถวนี้มันมืดนะ ถ้ามีคนลากไปข่มขืนจะทำยังไง?"

"มันจะต่างอะไรกับที่เดย์จะทำกับแพรละ!"ผมโพล่งไปอย่างโกรธเคือง เดย์ไม่เคยรุนแรงกับผม แล้วคำพูดดูถูกแบบนั้นอีก มันอะไรกัน ผมไม่ชอบนะ

"ทำไมจะไม่ต่าง ถึงเดย์ทำจริง แต่เรารักกัน มันไม่เรียกว่าข่มขืน"เดย์ตอบพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่ดูเยาะเย้ยผม
น้ำตาผมรื้นขึ้นมาทันที
จะบอกว่าผมสมยอม ผมง่ายอีกแล้วสินะ...

ผมร้องไห้ น้ำตาผมไหลลงมาเอง ผมไม่อยากจะร้องเลย มันดูเหมือนผมอ่อนแอ...

"อ้าวๆ พี่ชาย ทำอะไรน่ะ คนเขาร้องไห้ใหญ่เลย"เสียงหนึ่งดังขึ้น ทั้งผมทั้งเดย์หันไปมอง เป็นผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่เดินเข้ามาใกล้ ดูเมามาย และดูน่ากลัว
"ฉุดมาแหง ขอร่วมวงด้วยดิวะ"อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น แล้วทั้งกลุ่มก็หัวเราะเฮฮา ผมหน้าซีด กลัว

"แพรขึ้นรถ"เดย์หันกลับมาเอ่ยอีกครั้งไม่สนใจคำปรามาศของพวกนั้น
"เฮ๊ยๆ ไอ้หนู มาทำเมินเรอะ อยากกินยำตีนแล้วมั๊งเนี่ย"

"ไม่เอา"ผมตอบพลางขืนมือออกจากเดย์ ซึ่งผมแปลกใจนิดๆที่เดย์ยอมปล่อย
"เลือกเอาสิแพร อยากจะให้เดย์ข่มขืนหรืออยากให้ไอ้พวกขยะนี้ข่มขืน"เดย์เอ่ยพร้อมยิ้มอย่างเป็นต่อ
ผมอึ้ง เดย์รู้ว่าผมไม่กล้าถึงพูดจากดูถูกผมได้ขนาดนี้สินะ

"เฮ๊ย!!!มึงด่าใครวะ?!!!วอนตีนซะแล้วไอ้หน้าอ่อน!!!"

"ว่าไงละแพร?"เดย์ก้มลงกระซิบข้างหู น้ำเสียงเย้าแหย่
ผมกัดริมฝีปากแน่น พลักเดย์ออกอย่างแรงแล้วเดินไปหาผู้ชายกลุ่มนั้น ทั้งสองฝ่ายดูตกใจกับการกระทำของผม
"ถ้าผมยอม พวกคุณจะไม่รุนแรง จะอ่อนโยนกับผมใช่ไหมครับ?"ผมเอ่ยถามเสียงนิ่ง
ผมยอมเสียร่างกาย ดีกว่าเสียศักดิ์ศรี...

"แพร!!!!!!!!"เดย์เรียกชื่อผมอย่างเกรี้ยวกราด แต่ผมไม่สน คางของผมถูกเชยขึ้นโดยมือหยาบของผู้ชายที่อยู่หน้าสุด สายตาโลมเลีย กลิ่นเหล้าคละคลุ้งทำให้ผมรู้สึกคลื่นไส้

"แม่ง สะใจวะ โดนทิ้งแล้วมึง น้องคนสวยเค้าเลือกพวกกู ไปนอนดูดนมแม่ไปมึง"
"มาๆน้อง คืนนี้พวกพี่จะอ่อนโยนจนน้องถึงใจสุดๆเลย"
"เหี้ย ขอกูก่อนนะมึง แม่ง สวยวะ"

"เงิดสด2หมื่น ไสหัวไปซะ"เสียงเดย์ดังแทรกเสียงที่กักฬระพวกนั้น พวกนั้นหันขวับไปทันทีแล้วมองเดย์ที่หยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาหยิบเงินออกมา

"โอ๊ะๆ รวยใช้ได้นี่หว่ามึง แต่กูว่ากระทืบมึงแล้วเอาทั้งเงิน เอาทั้งคนคุ้มกว่าวะ เนอะพวกมึง"เสียงหนึ่งดังขึ้น โดยมีที่เหลือหัวเราะเห็นด้วย

"มึงอย่าทำให้กูโมโห รับเงินแล้วรีบไสหัวไปซะ อย่าแตะต้องเมียกู"เดย์เอ่ยด้วยเสียงกดต่ำ บรรยากาศรอบตัวดูกดดันขึ้นจนรู้สึกกลัว

"แต่เมียมึงบอกเองจะเป็นเมียพวกกู มึงตัวคนเดียวคิดว่าจะสู้พวกกูได้เหรอไง อย่าอวดเก่งให้มันมากนักไอ้หนู!"คนหนึ่งเอ่ยออกไปพร้อมกับมือหยาบที่เอื้อมมารั่งตัวผมเข้าไป ผมดิ้น
ไม่เอาแล้ว น่ากลัว...

"ปล่อยเมียกู"เดย์พูดเสียงเหี้ยมก่อนที่เดินเข้ามาใกล้ผม กระชากผมออกมาจากมือหยาบนั้น อีกฝ่ายดูเดือดดาลขึ้นมาและจะเข้ามาทำร้าย ผมกอดเดย์หลับตาแน่นด้วยความกลัว

"อยากตายก็เดินเข้ามา"ผมลืมตาขึ้นหันไปมองแล้วเห็นว่าในมือของเดย์มีปืนอยู่ พวกคนกลุ่มนั้นพงะแล้วถอยออกไป ไม่กล้าเข้าใกล้ผมกับเดย์อีก

ผมกับเดย์เดินกลับไปที่รถ ก่อนที่เดย์จะขับออกจากบริเวณนั้นทันทีอย่างรวดเร็ว

ผมเงียบ เพราะรู้ว่าทั้งหมดเป็นความผิดผมที่ไม่เชื่อเดย์แต่แรก อวดเก่งจนเกิดเรื่อง
"ขอโทษ"เดย์เอ่ยออกมาเบาๆ ผมหันไปมองเสี้ยวหน้าที่ขุ่นมัวนั้น
มันควรเป็นผมที่ต้องขอโทษ...ผมรู้สึกผิด...

รถคันสวยชะลอและจอดที่ข้างรั้วสีขาวอันคุ้นเคย ผมนั่งนิ่ง ยังไม่ได้ลงจากรถ
"ถึงบ้านแพรแล้วครับ"เดย์เอ่ย ผมเม้มปากก่อนจะปลดเข็มขัดนิรภัยออก
"แพรขอโทษนะ และขอบคุณมาก"ผมเอ่ยเสียงเบาก่อนจะรีบลงจากรถเข้าบ้านไป

เดย์จะรู้ไหม
ตอนที่เขามาดึงผมไปกอดไว้นั้น
ผมดีใจและโล่งใจมากแค่ไหน...
ผมรักเดย์จริงๆ...


TBC.


สวัสดีคะ โฮกกกกกกกกกกกกก เข้าเล้าไม่ได้1วันปานจะขาดใจอยู่รอนๆ ก่อนนอนลงกดเข้าดูนี่ดีใจแทบกรี๊ดเลยคะ ฮืออออออออ
แต่เข้าไม่ได้วันนึงเลยทำให้นิยายตอนนี้เหมือนจะยาวกว่าปกติเพราะมีเวลานั่งแต่งเยอะขึ้น5555
ตอนนี้พอจะทวงความนิยมของพระเอกเราได้ไหมหนอ?

ตอบเมนต์
HISY -  อร๊าย คนเขียนยกหางพ่อพระรองก็งี้ละคะ 3pเหรอ คุคุคุคุ
WoonMyuk - อั่ยยะ พลังงานนั้นแผ่ซ่านไปทั่วทั้งกระทู้แล้วววววววววว
bulldog17 - ตัวใหญ่มาก!!!5555
yeyong - พูดจริงๆนะ คนแต่งก็ไม่รู้ว่ามันเพราะสันดานพระรองเลยทำไปแบบนั้นหรือแท้จริงแล้วมันจีบแน่ อะหุ
NOoTuNE - อร๊าย แล้วกี้ล่ะคะ?ไม่สงสารกี้เหรออออออออออ
pare_140 - เรนนิว คู่นี้มาแรงจริงไรจริงอ่ะ
phakajira - ขอเถียงคะ เพราะสองคนนี้ 'กิน'กันลงแน่นอน กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
karn49 - สวัสดีคะ ยินดีต้อนรับสู่นิยายเรื่องนี้นะคะ ชอบเมนต์มาก มันสะใจ เรนมันมือที่3ฟ้าประทานจริงๆ55555

รักคนอ่าน
และ
สวัสดีปีใหม่ไทยค่าาาาาาาาาา//สาดน้ำ

[karn49]

ทำขนาดนี้แล้วนะ
ใจอ่อนได้แล้วแพร
แล้วอีกอย่างที่เดย์มันทำตั้งแต่แรก
ก็เพราะมันรัก ซะส่วนใหญ่ ไม่ใช่การอยากเอาชนะ

[NOoTuNE]

แพร  นู๋คิดอะไรลูก ถึงขนาดจะยอมพวกนั้น 

[pare_140]

แต่คำพูดของเดย์ก็น่ะ สมให้แพรคิดงั้นจริงๆ

[roseen]

 

[bulldog17]

คำพูดคำจาน่าเตะจริง
 

[Pakbung Mazo]

แพรจ๋า เปิดใจเถอะนะ สงสารเดย์ *~*#
ขอบคุนคนเขียนค๊า สนุกมากเรย ><"

[yeyong]

คิดได้ไงยอมเสียร่างกาย ดีกว่าเสียศักดิ์ศรี
ตอนนี้ให้ติดลบแพรอ่ะ ต่อให้ใครพูดดูถูกหรือโกรธขนาดไหน
ก็ควรจะมีสติ ไม่ใช่ประชดโดยไม่ดูสถานการณ์รอบตัวเลย

[HISY]

ทำไมน้องแพรทำงี้ล่ะลูก ไม่น่ารักเลย
ยังเชียร์เรน นิว กี้สามพีอยู่นะคะ หุหุ