หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักขนาดแท้ อยากได้แบบนี้บ้าง
จัดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[lvlax23]

คุณเอกกี้ ต้องบอกว่าเขียนได้ดีสุดๆๆ ไม่ใช้แค่พอได้เลยอะ ชอบ ชอบ ชอบ

[jaejoong22]

น่ารักมากๆๆเลยจ้า

อยากให้เลิฟๆ ตลอดไปๆๆๆ 

[CanonDNattari]

โลกกลมจริง ๆ อ้ายเดี่ยวออกนอกหน้านอกตานะยะ

[Supermimt]

เดี๋ยวโคตรหื่น

เอาอีกๆๆ

สนุก เดี๋ยวต้องกลับมาอ่านอีกสัก 3รอบ

[Homepage]

อ่านไปเขิลไป คู่นี้นี่มันน่ารักจริง ๆ (:

[jimmyFG]

นี่แหละน่ารักแล้วพี่อิ๊ค แต่อยากเห็นเดี่ยวหึงอ่ะ
คริคริๆ

[bebe]

ว้าวพ่อน้องอุ่นเคยเกเรมาก่อานหรอเนี้ย

[theWinDy]

อุ่นยังเอาตัวรอดได้อยู่เนอะ    น่ารัก
ครอบครัวก็ใกล้ชิดกันพอควรน้า มิน่าแม่เดี๋ยวถึงเต็มที่

[นิรนาม]

หวานซะ 

[chancha]

คุณแม่โพดเวอร์เน๊อะ 

[daboo]

แรกๆ   อ่านแล้วปวดหัวตึ๊บเลย     ไม่เข้าใจภาษาซักนิด


อ่านไปอ่านมา  เริ่มมันส์   ความเปนอิสานได้ซึมซาบเข้ากระแสเลือด


บอกตรงๆนะ   ติด      ๕๕๕๕๕๕         รีบมาลงต่อนะฮะ

[tsuyu]

น่ารักอ่ะ 

[oaw_eang]

พักนี้ เรื่อยๆ มาเรียงๆ นะคะคุณ

อิอิ

[pjny_tem]

น่ารักจังเลย ทั้งเดี๋ยวและอุ่น

[Still_14OC]

โว๊ย มาขนาดนี้ ไม่ต้องเดี๋ยวล่ะ เอาเลย

[ToffeE_PrincE]

หวานๆ กันอยู่
ยังไม่ได้ตื่นเต้น

 

[thanatphon]

 

[eiky]

Don’t call Me BaBy!!

ดีใจจัง ผมพาไอ้โบ้มาที่บ้านได้ด้วย ไม่ได้ล่ะต้องไปหาซื้อปลอกคอมาให้มันแล้ว เดี๋ยวมันหลงไปอีกเหมือนเจ้าหมูชิ้นเสียใจแย่เลย คือว่าตอนผมอยู่กรุงเทพฯผมก็เคยมีหมานะครับ พันธุ์อะไรไม่รู้มันหลงมาหน้าบ้าน เลี้ยงยังไม่ทันเดือนเลยอ่ะมันก็หลงไปอีก เสียดายมากๆ แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้ดีใจเจ้าโบ้มันก็คงพอจะทดแทนกันได้ล่ะน่า เนอะ
   “ไรอ่ะเน่า” ผมอาบน้ำเสร็จก็มาทำท่ากางหนังสือจะอ่านล่ะครับ ไอ้เน่ามันโทรมา
   “ไรเชี่ยไร แฟนโทรมาต้องมีไรด้วยเหรอวะ” อ่านะ ไอ้นี่
   “อ้อ เปล่าจ้า ว่าไงอ่ะแฟน” อิอิ นี่แน่ คือพอลับหลังมันไม่ได้ต่อหน้านี่ผมก็ไม่ได้เกรงกลัวอะไรมันหรอกนะจะบอก แหมนะ ผมก็สู้คนนะเว้ยขอบอก
   “ปากดีนะมึง พอกูอยู่ด้วยนี่มัวแต่อายนะสัด”
   “อ้าว ก็แบบนี้อ่ะ จะทำไมเหรอ” “เออ มึงจำไว้ อย่าให้กูเจอนะ กูจะจับข่มขืน”
“อ่า บ้าพลังนะเน่า แล้วทำไรอยู่เหรอ” ผมไม่อยากต่อกรกับมันล่ะครับ
“ว่าวอยู่ อ่า ซี๊ด” “อย่าๆ อย่ามาเยอะ นี่ๆเน่า พรุ่งนี้พาไปซื้อปลอกคอให้เจ้าโบ้หน่อยดิ นะนะ” ผมคิดถึงไอ้โบ้ขึ้นมาล่ะครับ
“กี่โมงล่ะ กูไม่ค่อยว่างนะพักนี้น่ะ”
“อ้าว มีงานต้องทำเหรอ งั้นเราไปเองก็ได้”
“ไม่ได้ ไม่ค่อยว่างก็ติดแฟนไงสัด” อ่า โอ๊ย ไอ้นี่มันเป็นลิเกเก่าหรือไงนะ มุขบ้านๆแต่ขอโทษนะ ผมเขินอ่ะ แว้กก กอดหมอนล่ะนะ
“อ๊ะๆ อย่าๆ อย่าไปทำร้ายหมอนนะเว้ยเบบี๋ ตอนกูอยู่นี่มึงก็ไม่ทำร้ายกูนะเว้ย ทีแบบนี้จะทำหมอน” อ่า รู้อีก ไอ้บ้าเน่านี่มันมีจิตสัมผัสหรือไงนะ
“บ้าเหรอ พรุ่งนี้ตอนสายๆอ่ะ นายต้องไปร้านป่ะ” ผมถามเรื่องอื่นแก้เขินล่ะครับ
“ไปแต่เช้าล่ะ เออๆ เดี๋ยวพาไป มึงทำไรอยู่เนี่ย”
“จะอ่านหนังสืออ่ะ เน่าอาบน้ำยังเนี่ย”
“ยัง ว่าจะว่าวก่อน” นั่น วกมาเรื่องนี้อีกแล้วมัน
“อืมๆ งั้นว่าวไปดิ เราจะอ่านหนังสือ”
“เบบี๋ๆ” “ไรอ่ะเน่า” “น้ำกูอร่อยป่ะวะ” เอ่อ อารมณ์เสีย อึ๋ยย
“บ้าเหรอ ใครจะกิน เป็นบ้าป่ะ วางสายนะ”
“อ่านะ กูรู้ล่ะว่ามึงแอบชิม แน่ะๆ ชอบอ่ะดิ”
“ไอ้บ้า ไม่คุยด้วยแล้ว” “เดี๋ยวดิวะ” ผมจะวางสายครับ โมโหแล้วล่ะ
“ไรอีก ไม่คุยแล้วนะถ้าจะพูดแบบนี้” “โอ๋ๆ แซวเล่นหน่อยน่า ฝันถึงกูด้วยนะเบบี๋”
“ไม่เอาอ่ะ จะนอนแบบสบายๆไม่อยากฝัน”
“อ้าวสัด กูแฟนมึงนะ” “นายก็ฝันไปคนเดียวดิ เราจะนอน”
“เออ มึงจำไว้ เล่นตัวนักนะมึง” ผมหัวเราะครับมันเหมือนจะงอน
“อืมๆ จะฝันถึงก็ได้ ฝันดีนะไอ้เน่า” ผมวางสายไปล่ะครับ มาถึงตอนนี้ ถามตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันนะตอนนี้ ทำไมทุกๆอย่างมันถึงดูสดใสอารมณ์ดีจังเลย ผมชอบมันเหรอ อืม ใช่ ชอบ เริ่มตั้งแต่ตอนไหนกันนะ ไม่รู้หรอกนะแต่ตอนนี้ชอบมันนะ มากด้วย ไม่รู้สิใจหนึ่งผมก็กลัวว่ามันจะแค่อยากลอง มันอาจจะแกล้งชอบผมเหมือนที่มันเคยบอกไว้ จะใช่เหรอ เอาเถอะๆ อย่าไปคิดอะไรมากมายเลย นอนก่อนนะพรุ่งนี้จะไปซื้อปลอกคอให้เจ้าโบ้มัน
“สิไปไสค่าคุณอุ่น” พอตอนเช้าหลังจากที่ผมตื่นก็ลงมากินโอวัลตินร้อนกับปลาท่องโก๋ล่ะครับ พ่อผมนอนแผ่อยู่บนเก้าอี้หวายเห็นบ่นปวดขาๆ เป็นไงล่ะไปเตะบอลไม่ดูสังขารนะพ่อ แทนที่จะวิ่งก่อนนะ
“ไปซื้อปลอกคอหมาอ่ะ” ผมบอกพี่ต้อยไปล่ะครับแล้วเดินไปหยิบยานวดขามาให้พ่อ
“หือ หมาไผ สิเลี้ยงหมาติ๊ค่า โอ๊ย บ่เอาเด้อ เอื้อยบ่มักจักเห็บจักขนหมาล่ะ สกปรกแท้ๆ” เอ่อนะ ยังไม่ทันบอกเลยนะว่าจะเอาไปให้หมาใคร ไรอ่ะ
“หมาเดี๋ยวมันหรอกพี่ต้อย ไม่ได้เลี้ยง แต่จะพามาเล่นที่บ้านล่ะ ขนมันไม่เยอะนะน่ารักจะตาย” ผมแย้งครับ
“อ้อ ซั่นพอทนค่า อิอิ อย่าพามาใกล้เอื้อยเด้อ ซังหลาย”
“ทำไมไม่ชอบหมาอ่ะ ทีแมวล่ะชอบเอาอะไรไปให้มันกินนะ”
“แมวมันเห่าบ่เป็นเด้ล่ะค่า เอื้อยหนหวยหมาตั้ว บ่มัก”
“เคๆ ปวดตรงไหนอ่ะพ่อ อุ่นนวดให้” ผมเดินมาหาพ่อผมดีกว่าคุยกับพี่ต้อยเรื่องหมานี่ไม่ลงกันซะที ตอนอยู่ที่โน่นก็ทะเลาะกันยกใหญ่ไม่มีใครยอมใคร
“ปวดต้นขากับน่อง นวดให้พ่อหน่อยก็ดี” แหมนะอ้อนเชียวนะพ่อ
“แล้วไมพ่อไม่วอร์มร่างกายก่อนอ่ะ แก่แล้วนะพ่อน่ะ”
“อ้าวลูกคนนี้ ใครแก่ พ่อยังหนุ่มอยู่นะ ก็คนมันไม่เคยนี่ ใหม่ๆก็แบบนี้ล่ะ นวดๆอย่าพูดเยอะ” อ่ะจ้า พ่อกูนะ
“อุ๊ย คุณพ่อซายขา ต้อยเอาลูกประคบมานำอยู่เด้ล่ะค่า นวดลูกประคบดีกว่าเด้ต้อยว่ามันจั่งสิเซา เดี๋ยวต้อยสิไปนึ่งให้” อ่านะ เสนอดีนักนะไม่มานวดเองเลยอ่ะ
“เร็วนะพี่ต้อย พ่อนอนคว่ำดิ แต่นอนตรงไหนอ่ะ”
“เดี๋ยวพ่อปูเสื่อให้ ดีเลยพ่อจะได้งีบไปด้วย” อ่านะ พ่อผมก็ลุกหาเสื่อมาปูนอนกับหมอนสบายใจไปเลย ส่วนผมก็รอให้พี่ต้อยนึ่งลูกประคบมาล่ะครับ พอได้มาผมก็เอามาทาบกับแขนตัวเองก่อน เห็นไหมว่าผมเป็นลูกที่ดี นวดให้พ่ออยู่สักพักไอ้เน่ามันก็มาครับ
“ฮ่าๆ ปวดจนต้องนวดเลยเหรอครับคุณปลัด” ไอ้เน่ามันหัวเราะครับ
“คนแก่แล้วก็อย่างนี้ล่ะลูก ร่างกายมันไม่ชิน เดี๋ยวไม่ลองนวดดูหน่อยเหรอ สบายนะ อุ่นเขานวดเก่ง” เอ้ยพ่อ ไรอ่ะ
“ไม่เอ่าอ่ะพ่อ เน่ามันชินแล้วล่ะ พ่อนอนดิอย่าพูด” ผมรีบปรามไว้ครับเพราะตาไอ้เน่ามันวิ้งๆอยากจะลองนวดอยู่แล้วนะนั่น
“อ้าว กูก็ปวดนะเว้ย” นั่นไงครับ แหมๆนะ ทีแบบนี้ล่ะมาปวด
“ปวดก็นวดเองอ่ะ พ่อเห็นไหมอ่ะ”
“อ้าว อุ่นนวดเป็นก็นวดให้เพื่อนหน่อยสิลูก แต่นวดพ่อก่อนนะ กำลังสบาย ตรงนั้นล่ะลูก อืมๆ” แว้กก พ่อกูเหรอนี่ อะไรอ่ะ ไม่สงสารลูกตัวเองเลยนะ ไอ้เน่ามันนั่งดูทำตาละห้อยแบบว่าอยากนวดมากๆเลยนะครับ ผมนวดให้พ่อผมจนพ่อหลับไปล่ะครับ
“ป่ะไปได้ยัง” ผมหันไปถามไอ้เน่าที่มันนอนอยู่บนเก้าอี้หวายล่ะครับ
“ยัง นวดให้กูก่อน” อ่านะ
“ไรอ่ะ เล่นมาตั้งนานจะมาปวดอะไรตอนนี้ ไม่เอาอ่ะ”
“ไม่ได้ งั้นกูไม่พาไปนะมึง” “อ่า นายขี้โกงอ่ะ”
“ไม่รู้เว้ย เดี่ยวกูปูเสื่อรอนะ เร็วดิ ยืนบื้ออยู่ได้ไอ้เบบี๋” เออนะ อารมณ์เสียอะไรไม่รู้เว้ย สรุปเลยนะว่าผมก้ต้องทำให้มันล่ะครับ พ่อนะพ่อไม่น่าชวนมันเลย เริ่มปวดนิ้วล่ะเนี่ย
“สบายจังเลย อิอิ” “แว้กก ร้อนๆ” นี่แน่ พูดมากดีนักเอาลูกประคบที่นึ่งเสร็จใหม่ๆมาทาบน่องมันเลยสิครับมันก็ดิ้น
“อิอิ อ้าว ร้อนเหรอ ไรอ่ะออกจะอุ่น” “อุ่นเชี่ยไร นี่มึงแกล้งกูเหรอ”
“ใครแกล้ง หรือนายจะไม่ทำ” นี่แน่ ผมก็มีข้อเสนอบ้างล่ะนะ
“เออๆ มึงจำไว้ๆ” อ่านะมีขู่ กลัวมาก แต่เอาไปเอามาผมก็ไม่อยากแกล้งมันหรอกนะครับรีบทำให้มันจบๆไป
“มึงไปเรียนนวดมาจากไหนวะ” ตอนออกมาจากบ้านมันก็ถามขึ้นล่ะครับ
“ไม่ได้เรียนอ่ะ นวดให้พ่อคนเดียวเถอะและก็นานๆทีไม่ได้ทำบ่อย”
“แต่มึงนวดดีนะกูชอบ อิอิ”
“อ่ะแน่นอน นอนเฉยๆดิ”
“วันหลังนวดให้กูอีกนะกูชอบ” “ฮื่อ ไม่เอาอ่ะ เมื่อย”
“อ้าว ก็เผื่อกูปวดขาไง มึงไม่ทำแล้วใครจะทำวะ”
“ไปร้านนวดดิ เขาทำเก่งกว่าเราตั้งเยอะ”
“ไม่เอาเว้ย มันไม่เหมือนกัน กูอยากให้มึงทำให้คนเดียว” อ่านะ จิ๊ ทำกูเขินอีกแล้วนะเนี่ย
“เงียบๆ ทำเขินนะมึง กูไม่ชอบมึงกูไม่ให้ทำหรอกนะเว้ยจะบอก” มันตะโกนครับ จะตะโกนเพื่อ เดี๋ยวพ่อกูตื่นก็เรื่องยาวอีกล่ะไอ้นี่นะ
“เออๆ รู้แล้ว” ผมตีหลังมันเบาๆล่ะครับ มันพาผมไปบิ๊กซีเราเดินอยู่ตรงแผนกของสัตว์อยู่สักพักก็เจอปลอกคอหมา แต่ไม่เอาอ่ะอยากได้แบบมีชื่อ
“มันน่าจะมีชื่อเนอะ” ผมหยิบปลอกคอสีน้ำตาลมาดูล่ะครับ
“เอาไปทำทีหลังก็ได้นี่”
“อืม แต่จะเอาเหรอเสียเวลาไปทำอีกนะ เสียเงินอีกต่างหาก” “เออน่า ซื้อๆมาเหอะ กินติมป่ะ” ไอ้เน่ามันชวนครับ
“เอาดิ กินแล้วไปไหนต่ออ่ะ ยังไม่อยากกลับบ้านเลย” ผมบอกมันไปล่ะครับ เพราะมันเพิ่งจะบ่ายๆเอง
“กินติมกูอ่ะนะ กินเสร็จก็ไปหาที่เอากันไง” “นั่น อีกแล้วนะเน่า” มันหัวเราะครับ แหมนะเผลอไม่ได้เลยไอ้นี่
“ก็เดินเล่นมันแถวนี้ล่ะ มึงอยากไปไหนล่ะ”
“ไปร้าน เอ่อ นั่นสิ” ผมอยากไปร้านมันนะแต่คิดถึงตอนนั้นแล้วก็ไม่อยากไปล่ะ กลัวคนจะมาว่าอะไรอีก
“ทำไมวะ” “นายพาไปดูทุ่งนาอีกได้ป่ะ เราอยากดู”
“ดูเชี่ยไรตอนนี้ ร้อนจะตายห่า เดินอยู่นี่ล่ะแล้วเย็นๆพาไป” อืมนะ เอางั้นก็ได้ มันก็พผมเดินไปที่ร้านไอติมล่ะครับ
“อ้าว ไมไม่กินอ่ะ ไหนบอกอยากกิน” อ้าวไอ้นี่นะพอมากินก็นั่งมองผมอย่างเดียวเลย อะไรของมันวะเนี่ย
“อยากกิน” “อ้าว แล้วไม่กินอ่ะ ปวดฟันเหรอ” ผมมองหน้ามันเพราะมันนั่งจ้องผมเหลือเกิน
“ป้อนดิ ถึงจะกิน” สะอึก อ่าไอ้บ้า เยอะแยะนะมึง อะไรอ่ะคนออกเยอะแยะ
“บ้าเหรอ กินเองดิ คนเยอะจะตายอายเขานะ” ไม่รู้ทำไมเวลามันทำแบบนี้หรือพูดทำนองนี้ผต้องอายหน้าแดงหน้าร้อนไปทุกทีสิน่า
“อายไมวะ คนเป็นแฟนกันไม่หนุงหนิงแล้วจะให้ทำไรวะ”
“มันเยอะไปมันก็เลี่ยนอ่ะดิ นายไม่เลี่ยนเหรอ เก็บไว้ตอนทะเลาะกันบ้างก็ได้นะคำพูดพวกนี้อ่ะ”
“ทำไมต้องทะเลาะกันวะ คุยกันดีๆก็ได้นี่หว่า”
“ใครจะรู้ จำไว้ด้วยล่ะว่านายบอกว่าจะคุยกันดีๆ”
“อ้าวๆ พูดแบบนี้มึงชวนทะเลาะเหรอ”
“ไม่ใช่ ก็แค่อยากบอกว่าเวลาจะทะเลาะกันน่ะ เราจะจำที่นายบอกไง ว่าค่อยๆคุยกัน”
“สัด เยอะนะ จะป้อนไม่ป้อน” อ้าวนะ ขู่เพื่อ
“ป้อนไงอ่ะ คนเยอะนะ” “ป้อนใส่ปากสิ มึงจะยัดเข้ารูจมูกกูไง” อ่าไอ้นี่ กวนตีนนะ นี่แน่
“เฮ้ย สัด” “อิอิ อร่อยป่ะรูจมูกน่ะ” หนอยแน่ท้าทายดีนักนะ เขินน่ะมันก็เขินอยู่หรอกนะแต่มันกวนตีนผมก่อนนะ
“อ๊ะ ทำไรไอ้เน่ามันสกปรกนะ” เอ่อ แต่มันไม่ยอมครับมันตักไอติมแล้วเอามาป้ายหน้าผม คนเริ่มมองแล้วอ่ะ ผมไม่สู้ต่อเพราะเริ่มอายจึงเอามือเช็ดออก
“ไม่มาด้วยแล้วนะ ถ้าทำแบบนี้อ่ะ” ผมบ่นให้มันล่ะครับตอนเดินออกมา คนมองเราเยอะมากแทบทั้งร้าน ก็ร้านไอติมนี่นะปกติมันก็มีแต่เด็กในโรงเรียนนั่นล่ะผมว่า วันหยุดพวกที่มาติวหรือนัดเจอเพื่อนส่วนมากก็จะที่ร้านไอติม จะเมาท์กูอีกป่ะเนี่ย เฮ้อนะ
“อายไรวะ เด็กในโรงเรียนทั้งนั้น”
“ก็ไม่กลัวเขาจะเอาไปนินทาเอาเหรอ”
“ช่างแม่งมันดิ ก็มันเรื่องจริง จะนินทาก็เรื่องของพวกมันดิ ดีซะอีกจะได้ไม่มีใครมาวอแวมึง”
“อ่านะ” ไม่รู้มันคิดอะไรของมันอยู่ล่ะครับ ผมเองไม่ค่อยชอบนักหรอกนะ ชอบกันบางทีไม่จำเป็นต้องเปิดเผยก็ได้นี่นะ เรื่องของเราสองคนไม่ใช่เรื่องของคนทั้งโรงเรียน สังคมเรามีคนคิดต่างอยู่แล้ว อันนี้ผมเข้าใจแล้วเราเองจะทำใจยอมรับกับสิ่งที่ต่างของเขาได้หรือเปล่าล่ะ นั่นล่ะคือประเด็น
“เน่าๆ ที่ว่าโฮมสเตย์อ่ะ มันเป็นแม่น้ำเหรอ” พอมันขับรถออกจากห้างผมก็ถามขึ้นล่ะครับ
“ห้วยธรรมชาติ ที่นี่เขาเรียกเซ” “เซ?” “เออ บางที่ก็เรียกทาม เป็นห้วยที่เกิดเอง ฤดูน้ำ น้ำจะท่วมพื้นที่หมดล่ะ”
“อ้าว ตอนปิดเทอมเล็กนี่ฝนก็ยังตกอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“เออดิ แต่ที่จะไปเขาทำไว้สำหรับหน้าน้ำอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วง”
“แล้วมีไรทำบ้างอ่ะ” “ตกปลา ว่ายน้ำ นอน ขี้ ปี้กัน” อ่านะ มันวกมาเรื่องนี้อีกแล้วครับ ผมเลยเงียบไป
“ชวนเพื่อนไปด้วยเนอะ ชวนจอยกับเล็ก เพราะจอยกับเล็กยังไม่รู้จักปูกับฝ้าย”
“อ้าว แล้วสัดเคนกับสัดไม้ล่ะ มึงไม่ชวนมันว่างั้น มันงอนกูไม่รู้ด้วยนะเว้ย”
“ชวนดิ ไปกันหลายๆคนคงสนุกดีเนอะ” อยากให้ถึงปิดเทอมเล็กเร็วๆจังเลยอ่ะ อิอิ
“ไปดูพระอาทิตย์ตกป่ะ” มันหันมาถามล่ะครับ ตอนนี้ก็บ่ายคล้อยแล้ว
“ไปๆ ที่ไหนอ่ะ” มันไม่ตอบครับแต่ขับรถออกมานอกเมืองพาผมเข้าไปในทางหลักผมมองป้ายมันบอกว่าไปเลิงนกทา ไม่รู้หรอกว่าที่ไหนแต่มันขับมาไกลมากๆ
“แล้วจะกลับค่ำไหมอ่ะ” “ค่ำดิ ออกมาไกลซะขนาดนี้” อ้าวนะ ต้องโทรบอกพี่ต้อยหน่อยแล้วเดี๋ยวพ่อจะด่าเอา
“นั่นไง” ผมกำลังล้วงหาโทรศัพท์ล่ะครับ พอมันบอกก็เงยหน้ามองมันเป็นเนินเขาเตี้ยๆนะ อย่าบอกนะว่าต้องปีนขึ้นไปบนนั้นอ่ะ
“มันมีทางขึ้น” อืมนะ เหมือนมันรู้ครับ ผมก็เลยนิ่งมันขับรถปีนทางที่ไม่ค่อยชันขึ้นไปบนเนินเขา พอมันจอดรถผมก็ลง อ่า ให้ตายเถอะมันน่ามองมากๆ เนินเขาสูงประมาณไม่มากนักแต่มองเห็นวิวทุ่งนาเป็นเวิ้งกว้างมาก
“สวยจัง” ผมยืนนิ่งจ้องมองภาพเบื้องล่างอยู่ล่ะครับ ตะวันเริ่มจะลับขอบฟ้าแล้ว สวยจริงๆ
“ที่ลับเฉพาะนะเว้ย” “หือ ลับอะไรอ่ะ ลับแล้วนายมาได้ไง”
“อ้าวสัด กูน่ะเคยมาแต่ไม่เคยพาใครมา มึงน่ะคนแรก” อ่า จะเขินดีไหมเนี่ย
“แล้วแฟนคนก่อนๆอ่ะ”
“ไม่มีใครอยากมาหรอกมันไกล อีกอย่างกูก็ไม่ได้รู้สึกชอบใครมากขนากนั้น มันไม่มากพอท่ะพามาที่นี่” มันหมายความอย่างที่มันพูดใช่ไหม ผมยิ้มล่ะครับ เขินจัง ผมเมินหน้าหนีไป
“นั่งตรงนี้ดิ” มันดึงแขนผมไปนั่งบนโขดหินล่ะครับ มันก็นั่งลงโอบบ่าผมไว้
“นายชอบเราจริงๆเหรอเน่า” ผมถามมัน ว่าจะไม่ถามแล้วนะ แต่มันก็อยากรู้อ่ะ คำถามโง่ๆผมรู้ดี
“ไม่รู้ดิ กูคงอยู่กับมึงมากมั้ง กูเลยติด ต่อไปไม่รู้ว่ะ ฮ่าๆ” อ่านะ ไม่น่าถามเลยนะ เป็นไงล่ะอยากรู้ดีนัก ตอนนี้รู้สึกแปลกๆครับ มันเสียดในใจยังไงไม่รู้
“งอนเหรอ” “ป่าวอ่ะ ก็คงจริงแบบนั้น อยากลองห่างเราสักพักไหมล่ะ” “อ้าวสัด ไหนบอกไม่งอน กูพูดตรงๆแบบนี้ล่ะนะ ชอบก็บอกว่าชอบ ก็ตอนนี้กูชอบ แต่วันข้างหน้ากูไม่รู้ หรือว่ามึงรู้” จริงครับ มันจริงทุกประการ ใช่สินะคำว่าชอบมันไม่มีอะไรผูกมัด แล้วเวลาเราชอบใครเราต้องการผูกมัดกับเขาเหรอ โอ๊ย งง เอาเถอะๆ ดีแล้วล่ะที่ผมไม่ยอมให้มันทำอะไร
“อืม เราเข้าใจล่ะ” “งอนนะเนี่ย แต่มึงรู้ป่ะว่ากูไม่เคยชอบใครเท่ามึง ไม่ว่าจะเป็นใคร และกูไม่สนใจอนาคตหรอกนะเรื่องแฟนน่ะ เพราะวันนี้กูชอบมึงมาก วันพรุ่งนี้กูจะชอบใครได้ล่ะ มึงว่าไหม” มันพยายามพูดให้ผมรู้สึกดีขึ้นเหรอ ผมเข้าใจนะ แล้วถ้ามันถามผมกลับล่ะว่าผมชอบมันมากไหม ผมจะบอกออกไปยังไงดี ผมเองก็คงติดมัน มันกวนตีนอย่างที่ผมไม่เคยเจอ แล้วถ้าให้ห่างมันผมจะโอเคไหม คิดว่าได้นะแต่คงไม่ใช่ตอนนี้
“คิดไรมากวะเบบี๋ มึงนี่นะ เวลาคบกันกูไม่อยากให้มึงคิดไปไกล ทำวันนี้ให้เต็มที่ วันนี้กูชอบมึง มึงชอบกู แค่นี้ก็พอแล้ว ถ้าวันนี้เรามั่นคงกูเชื่อเสมอว่าอนาคตมันย่อมไม่สั่นคลอน”
“พูดไรอ่ะ งง” “อ้าวสัด โง่อีกนะมึง เออๆ เอาเป็นว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราจะเปิดใจคุยกัน ดีไหม” ต้องให้ตอบว่าอะไรเหรอนอกจากพยักหน้า เออๆ ยังไงก็ได้วะ ไม่น่าถามเลยนะกู เซ็งเลยอ่ะ
“แล้วจะให้กูกอดได้ยัง” อ่านะ แล้วที่โอบกูอยู่เนี่ยเขาเรียกอะไรเหรอไอ้เน่า
“ก็กอดอยู่นี่” “มึงกอดด้วยดิ” “ไม่เอาอ่ะ เราอยากมองพระอาทิตย์ตกดิน”
“ก็กอดแบบหันข้างดิวะ จะได้เห็นทั้งสองคน” เออๆ กอดก็กอดไม่อยากเรื่องมาก
“เบบี๋” “ไรอ่ะ” พอกอดมันก็เรียกครับ จะให้โรแมนติกหน่อยได้ไหมเนี่ย
“กูชอบมึงนะ มากด้วย” อ่านะ ไม่เอาอ่ะไม่อยากเขินพร่ำเพรื่อ พูดบ่อยแล้วเริ่มจะชิน
“มันมากขึ้นทุกๆวันนะมึงรู้ไหม ยิ่งอยู่ใกล้มึงกูยิ่งขาดมึงไม่ได้” เอ่อ นี่คือลิเกหรือว่าอะไรกัน เริ่มเขินแล้วอ่ะ อิอิ
“พูดบ่อยจังอ่ะ” “อ้าวสัด คิดยังไงก็พูดอย่างงั้นดิ ไมวะมึงไม่ชอบ”
“ชอบแต่มันเริ่มชินอ่ะ” “สัด เยอะนะมึง เออๆ งั้นกูไม่พูดล่ะ” อ้าวนะ มันปล่อยมือออกจากผมทันทีครับ งอนเป็นด้วยเหรอมึงน่ะ ผมก็ยังคงนิ่งๆอยู่ล่ะครับไม่อะไรกับมันมาก ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังจะตกดินเสียงนกกาที่กำลังบินกลับรัง ผมไม่เคยเห็นภาพนี้หรือได้ยินเสียงเหล่านี้ในกรุงเทพฯ หลับตาแล้วคิดว่าเราอยู่ที่ไหนสักแห่งที่มันเป็นวิมาน เท่านี้เองล่ะนะความสุขของคนเรา ผมกำลังมีความสุข
“ป่ะกลับเดี๋ยวค่ำ” มันบอกล่ะครับหน้าตานี่คงจะงอนอยู่ไม่น้อย ผมยังไม่พูดอะไร
“เน่า” ผมเรียกมันล่ะครับตอนที่มันกำลังจะสตาร์ทเครื่อง
“ไร” “ขอบใจนะ ที่พามา” “อ่านะ” คือผมเองก็ไม่อยากให้มันงอนหรอกนะครับ แต่ไม่รู้จะง้อมันยังไงดี ก็ผมไม่ค่อยพูดปากกับใจมันไม่ค่อยจะตรงกันนี่ ผมเลยอาศัยช่วงที่มันกำลังสตาร์ทรถนั่นล่ะหอมแก้มมัน
“แอบหอมแก้มกูอีกแล้วนะ”
“ก็ง้อไม่เป็นอ่ะ รู้ว่านายงอน” “ใครงอน กูไม่งอนเว้ย แต่มึงทำบ่อยๆก็ดีนะ กูชอบ”
“ทำบ่อยเดี๋ยวนายจะเบื่อเอาดิ” “กูนะไม่ใช่มึง กูไมได้เบื่อง่ายขนาดนั้นหรอกนะเว้ย อะไรที่เราชอบมึงคิดว่ามันจะเบื่อได้ภายในวันสองวันเหรอวะ อะไรที่เราชอบสำหรับกูยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งได้บอกออกไป กูกลับชอบมากกว่าเดิมเสียอีก” อ่า น้ำเสียงมันดูจริงจังมากเลยนะครับ ผมเม้มปากแน่น ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเป็นคนแบบนี้ บางทีคำพูดมันก็เชื่อถือได้ แต่บางทีก็ดูเล่นจนเกินไป เอาเถอะอุรดิศ ตั้งข้อกำหนดอะไรมากมายให้กับชีวิตเนี่ย ปล่อยๆมันไปตามธรรมชาติบ้างเถอะนะ
“กอดหน่อยนะ” ผมดีใจจังครับ ไม่ใช่สิมันสุขใจยังไงไม่รู้ ผมสวมกอดมันแล้วเอาหน้าแนบกับหลังของมัน ตัวมันอุ่นวาบๆ เสียงเต้นของหัวใจที่สะท้อนเข้าหูทำให้ผมกอดมันแน่นขึ้น มันเองก็เอามือข้างซ้ายมาจับมือผมแล้วกุมมือไว้ ผมจะจำภาพนี้ไปตลอด ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ผมจะจดจำมันไว้ในความทรงจำ ไม่ว่าจะยังไง

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล. เริ่มจะหวานจนเลี่ยนเนอะ เลยมีนิดหน่อยทะเลาะ อิอิ พอหอมปากหอมคอ ตั้งใจว่าจะเขียนให้มันใสๆ ไม่หมอง ไม่เทา แต่ก็พอบทบรรยายดาร์กๆนี่พิมพ์ไวมากไม่ต้องคิด ฮ่าๆๆ สู้ๆ คร้าบ

[CarToonMiZa]

 
ได้จิ้มคนแรกด้วย
บักเดี๋ยวชักจะหวาน
เลี่ยนเกินไปแล้ว
อิจฉานู๋อุ่นจริงๆ

[นิรนาม]

หวานๆน่ารักๆ 

[thanatphon]

น่ารัก อิอิ 

[jimmyFG]

น่ารักอ่ะ

[jaejoong22]

น่ารักมากๆๆ ขอให้รักกันนานๆจ้า..

 

[malula]

ถึงเราจะไม่รู้อนาคต แต่ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อเก็บเป็นความทรงจำที่สวยงาม
อ่านเมื่อไหร่ก็รู้สึกดีเมื่อนั้น ขอบคุณค่ะ

[uknowvry]

น่ารัก....อยากมุดเข้าไปดูพระอาทิตย์ตกด้วยคน

[theWinDy]

ดูกันต่อไปนะอุ่น 
นวดให้พ่อด้วยเป็นเด็กดี 

[chancha]

น่ารักๆ

[Y2Y]

บะ  คาเฮ็ดอีหยังอยุ่คือ เพิ่งสิเห็นเรื่องนี้

บักหล่าอุ่น   นี่เป็นตาฮักตาซังเนาะ 

มักแฮง  เรื่องนี้ อิอิ 

[Supermimt]

 

เดี๋ยว เป็นคนตรง คิดไงพูดออกมา
แต่ เบบี๋ ชอบเก็บไปคิดในใจ จนไม่กล้าพูดออกมา

ติดตามต่อไปเนาะ