ตอนที่ 18
“พี่เดลคะ แองจี้คิดถึง”
หนูน้อยยิ้มพิมพ์ใจส่งให้เดล แน่นอนว่าเดลก็ยิ้มกลับไปกว้างๆ แม้จะไม่กล้าสบตาคนพ่อเลยก็ตามเอาวะคนลูกก็ยังดีหรอกน่า
“นี่เดล น้องยังเด็กนะลูก”
กรรมนี่แม่เขาคิดว่า …..
“สั่งอาหารกันเถอะครับ”
ร่างสูงแทบจะกุมขมับตัวเอง นี่คุณหญิงศจีคงไม่ได้คิดว่าลูกชายคุณหญิงมาจีบลูกสาวเขาหรอกนะ แต่นายเดลดูท่าจะลูกเล่นเยอะหรือจริงๆแล้วเป็นโลลิคอน
“พี่เดลยุ่งๆหรอคะ คุณพ่อบอกว่าช่วงนี้พี่เดลยุ่งเลยไม่มาหาพวกเรา”
“เอ่อ …..”
“ไหนว่าไม่สนิทกันไงลูก ด็อกเตอร์คะนี่เดลคงไปรบกวนด็อกเตอร์หลายเรื่องเลยใช่มั้ยคะ ยังไงศจีขอโทษแทนลูกด้วยนะคะ ตามประสาน้องคนเล็กน่ะค่ะ ทำอะไรไม่ค่อยคิด”
“แม่ ! ผมเปล่านะ”
ไทม์จ้องไอ้ตัวแสบเขม็ง นี่เอ็งยังกล้าแก้ตัวว่าไม่ได้รบกวนอีกหรอ ! สารพัดเรื่องที่ทำไว้น่ะ แสบเหลือเกินแสบจริงๆ ที่แท้ก็ลูกชายท่านฑูต !
“ไม่เป็นไรครับ น้องยังเด็กผมเข้าใจ”
“นี่ ใครเป็นน้องลุงไม่ทราบ หา !”
“เดล ! ทำไมทำตัวไม่น่ารักเลยลูก ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้นะ”
“แก่ปานนี้จะให้เรียกว่าพี่อีกหรอแม่ !”
ไอ้เดลน้อยใจโว้ย ปกติเขาเป็นที่รักของแม่คนเดียวนะ แม่ถือหางข้างเขาตลอด ไอ้ด็อกบ้า ! คิดว่าหล่อเท่ห์พระเอกหนังไทยแล้วมาทำให้แม่เขาหวั่นไหวหรอ ไอ้แก่เอ้ย !
“เดล ! แม่โกรธจริงๆนะ”
“คุยอะไรกันหรอคะ”
“เปล่าค่ะลูกไม่มีอะไร พี่เดลเขาเครียดๆนิดหน่อย”
“เดล แม่บอกให้ขอโทษ”
“ไม่ ! ผมไม่ได้ทำไรผิด”
น้อยใจ น้อยใจอย่างมากที่แม่เขาเข้าข้างไอ้ด็อกบ้านี่ ความรักของแม่ต้องเป็นของเขาสิ ! ก็ได้ในเมื่อแม่ไม่รักก็ไม่อยู่แล้วโว้ย
เดลลุกเดินออกไปทันที คุณศจีเรียกก็ไม่หันกลับ
“โธ่ ขอโทษด้วยนะคะด็อกเตอร์”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวผมไปตามน้องให้ดีกว่า สงสัยจะน้อยใจ แองจี้คะอยู่กับคุณน้าก่อนนะลูกอย่าดื้อนะคะ คุณพ่อไปตามพี่เดล
ก่อน”
“ได้ค่ะ รบกวนหน่อยนะคะ ปกติไม่เคยมีใครขัดใจเลยค่ะ”
ไทม์วิ่งตามเดลออกมา กังวลว่าไอ้แสบมันคงไปไกลแล้ว แต่ที่ไหนได้ไอ้เดลผู้มีสาวอยู่ในสต็อคทั่วเมืองกลับมายืนจีบเด็กเสิร์ฟอยู่หน้าร้าน
“นายเดล”
“อะไร ไปจีบแม่ผมต่อไป ไม่ต้องมายุ่งเลย”
“มานี่ มาคุยกันให้รู้เรื่อง”
“ไม่คุย ! ลุงอยากเป็นชู้กับแม่ผมขนาดนั้นเลยรึไง เหอะ ชาตินี้ไม่อยากเป็นฐาติกับลุงหรอกโว้ย”
ไอ้เดลเคืองสิครับ ดูยังไงแม่เขาก็ปลื้มไอ้ด็อกบ้านี่จะตาย มันก็ยิ้มให้แม่เขา สุดท้ายแม่เขาก็เข้าข้างมัน อย่างงี้มันส่อแววเป็นชู้กันชัดๆ ! แล้ว … แล้วยิ่งเขาเผลอใจไปแล้วมันก็อกหักสิวะ !
“ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นญาติกับนายหรอกนายเดล”
“เหอะ !”
ไอ้เดลสะบัดหน้าพรืด จะหันไปจีบสาวเสิร์ฟต่อ แต่คุณเธอเดินหนีไปเรียบร้อยแล้ว ไอ้เดลเลยเกิดอาการแซงป่อย จะเดินกลับเข้าไปหา
แม่ แต่ร่างสูงก็รั้งไว้
“ปล่อย”
“ไม่ปล่อย”
“ลุงจะเอาไง”
“โกหกทำไม”
เวร กูยังไม่ได้เตรียมใจมาตอบคำถามเลยนะ มาถามอะไรตอนนี้ ดูดิ มองจ้องขนาดนี้ ไอ้เดลก็หวั่นไหวสิวะ เอ่อไม่ใช่เพราะเขินแต่กลัวมันงับหัวนะครับ
“ปะ .. เปล่า”
“ยังมาเปล่าอีก ไหนว่ามาอยู่ไทยคนเดียว ? ไม่มีญาติ ? แล้วนี่อะไร”
“กะ …. ก็แม่ไง แบบ … มีเหตุจำเป็นง้ะ”
โอ้ยทุกทีแถได้น้ำไหลไฟดับ วันนี้สกิลเกรียนไอ้เดลหายไปไหนวะเนี่ย ไอ้ด็อกบ้าไอ้ด็อกเวร ไอ้ด็อกเฮงซวย ! เดี๋ยวฆ่าแม่งเลยนี่
“เด็กโกหก”
“เออ กูมันไม่มีไรดีสักอย่างอ่ะ”
“ใครให้พูดคำหยาบ”
ไอ้ลุงเวร ! มึงจะเอาไงกับกูวะ หมั่นไส้หน้าแม่งจริงจริง ดูมันเลิกคิ้วอยู่นั่นจะอวดว่ามึงคิ้วเข้มหน้าคมเหมือนพระเอกหนังช้ะ ?
“พอใจ”
“พูดให้เพราะๆ เป็นเด็กเป็นเล็ก”
“เออ เดลมันเด็กพูดไม่เพราะ ไม่มีไรดีหรอก”
พูดจบก็สะบัดหน้าหนีจะเดินผ่านร่างสูงเข้าไปในร้าน แต่พี่ไทม์ก็ดึงแขนอีกคนไว้อีก
“แบบนี้ก็ดี”
“อะไรดี ?”
“เรียกตัวเองว่าเดลไง … น่ารักดี”
แล้วด็อกเตอร์สุดหล่อก็หันตัวเดินนำกลับเข้าห้องวีไอพีไป ทิ้งหน้าเหวอๆของคนถูกชมไม่รู้ตัวไว้เบื้องหลัง แต่ถ้าหันกลับมาก็คงจะเห็นว่าไอ้หนาเหวอๆนี่ล่ะกำลังแดงก่ำทีเดียว
"ไอ้ด็อกเวรเอ้ย !"
- ------------------------------------------------------------------------------------- -
ช่วงนี้แบมเปิดเทอมแล้วค่ะ เรียนพิเศษเยอะด้วยแหะๆ จะพยายามมาอัพเรื่อยๆ จะไม่ดองนานเป็นเดือนนะคะ แต่คงมาไม่ค่อยถี่ TT; ขอโทษจริงๆน๊า
ปล. รวมเรื่องสั้นใกล้ปิดโอนแล้วนะคะ ใครสั่งไว้แล้วอย่าลืมโอนนะจ๊ะ >< ถ้าไม่ครบยังไงเดี๋ยวแบมเมลไปขอเลขที่บัญชีโอนเงินคืนนะคะ ไม่ปล่อยให้ค้างแน่นอนจ้า