ตอนที่ 6
เซงไอ้ปิศาจหน้าหยกนั่นจริงจัง ! เกลียดมัน เกลียดมัน โอ้ยยยยยย ทำไมต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยวะ ไอ้ด๋อย เซงชิบหาย ! ยิ่งมองคีย์การ์ดในมือแล้วยิ่งเซ็งคนอะไรยัดเยียดคีย์การ์ดคอนโดตัวเองมาให้ ! ใครเขาขอวะ ! แล้วดูดิ๊อะไรจะเจ๋งขนาดคีย์การดมันมีสลักชื่อเจ้าของพร้อมห้องเรียบร้อย แถมเบอร์โทรศัพท์ !
‘อย่าคิดพิเรนท์เอาไปแจกใครต่อมั่วซั่วล่ะ ถ้าไม่อยากมีปัญหา’
ชิส์ แม่งดันรู้ทัน ! ไอ้ Dr. Thanaphat Limseewanichchayakorn อะไรจะนามสกุลยาวไปห้าเมตร กลัวชาวบ้านไม่รู้หรอว่าตระกูลหญ่ายยยยย
สุดท้ายสิ่งที่ได้นอกจากคีย์การ์ดสุดหรูก็คือเงินหนึ่งพันบาท ! ไอ้ด็อกเอ้ยยยยยยยยยยย ไม่ต้องมีแล้วเตอร์อ่ะ เป็นด็อกไปโว้ยยยย ไปหาสาวช่วยแก้เซงดีกว่า ! เหอะ
“น้องเดลไม่ชอบน้ำหอมกลิ่นนี้หรอจ๊ะ”
อื้อหือชุดซะรัดติ้วเขยิบมาซะหน้าอกหน้าใจจะทิ่มหน้าผม ไม่ชอบได้ยังไงครับ แน่นอนว่ายกแขนโอบพี่สาวร่างอวบอัดมาแนบตัวเป็นที่เรียบร้อย
“ขอดมใกล้ๆได้มั้ยครับพี่แนน พอดีเดลเป็นหวัด ฟอด …”
พี่แนนก็ช่างรู้ใจเอียงคอส่งให้ ผมนอกจากจะหอมหนักๆ ก็ขบเม้มเบาๆ มือก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังที่เปิดโชว์เพราะชุดพี่แนนเซ็กซี่ได้ใจ
สุดๆ !
“ซนนะเรา อย่างนี้สิสาวๆถึงหลงทั่วเมือง หืม ?”
“เฮ้อ … ก็เห็นมีแต่หลง ไม่เห็นจะรักสักที เดลเป็นโรคขาดแคลนความรักนะครับ ก็รอแต่คนแถวนี้จะยอมรักสักที”
“ต๊าย มามะคืนนี้จะรักให้เต็มที่”
“พี่แนนนี่รักตลอด เดลหลงพี่แนนแล้วนะครับเนี่ย” … แต่ก็หลงคนอื่นด้วย
“ปากหวานนะเรา”
“ลองชิมดูมั้ยล่ะครับ”
ผมกับพี่แนนก็ไปโอบเอวแนบแน่นโยกเบาๆที่ผับหรู ระดับเดลแม้จะมีตังหนึ่งพันก็ยังเข้าผับราคาแพงหูฉี่ ! เพราะงานนี้พี่แนนจ่ายยังไงล่ะครับ ไม่งั้นคงได้ไปนอนแหง็กอยู่บ้าน
พรึ่บ !
ไฟนีออนสีขาวของผับถูกเปิดทุกดวงจนเห็นหน้ากันชัดแทนไฟสลัวๆ พร้อมกับเจ้าหน้าที่ในชุดเครื่องแบบพร้อมอาวุธปืนเดินกราดเข้ามา
“กรุณาอยู่นิ่งๆ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ !”
เอ๋อพี่ครับ พี่จะบอกอีกรอบทำไมครับ ผมรู้นานละครับ มาทั้งชุดจัดเต็มแบบนี้ผมคงจะนึกว่ามึงเป็นพนักงานทำความสะอาดมั้งครับ !
“ใครขยับจะถือว่ามีส่วนรู้เห็นกับการค้ายาครั้งนี้ !”
อ่าวงานเข้า ชิบหาย ใครมันมาค้ายากันเวลานี้ !!!! แล้วนี่ถ้าเกิดปวดฉี่ขึ้นมายืนบิดนิดหน่อยมันไม่ยิงซะไอ้นั่นแหว่งเลยหรอแว้ ? ไม่ได้นะครับ นี่อวัยวะสำคัญระดับโลก
ตำรวจกลุ่มหนึ่งก็วิ่งตรวจเช็คทั้งผับ ไอ้พวกที่ลับๆล่อๆอยู่ห้องพิเศษชั้นบนก็วิ่งกันระงม นั่นล่ะพวกมึงล่ะค้ายา ! ร้อนคตัวกันใหญ่ วิ่งเข้า
ไปดิ จนกระทั่งมีเสียงปืนปะทะกัน
“กริ๊ดดดดดดดดดดดด”
“ทุกคนหมอบ !!!!”
ผมก็โอบเอวพี่แนนหมอบลงกับพื้น ซุกจนหน้าแทบจะติดหนึบไปกับพื้น กี่ตีนจะเหยีบก็ไม่สน งานนี้กูรักมึงนะ ขอแนบเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันหน่อยเถอะ ตำรวจส่วนหนึ่งก็กวักๆมือให้นักท่องเที่ยวคลานหลบเข้าไปในมุมหนึ่งที่ห่างไกลจากวิถีกระสุนด้านบน เอ่อ .. ถ้ามันจะเล็งมาผมก็ว่ามันโดนนะพี่ตำรวจ
แต่สุดท้ายตำรวจไทยก็จับคนค้ายาได้ เขาก็ขอโทษที่ทำให้ตกใจ ก่อนจะแจ้งว่านี่เป็นการล่อซื้อครั้งใหญ่แบบซุ่มเงียบ เอ่อ … ครับพี่เงียบมากเลยครับ เงียบจนผมแทบจะผสมพันธุ์กับพื้นผับ ! แถมยังเสียวหัวตัวเองสุดๆ !
“พี่แนนไม่เป็นไรนะครับ มันจบแล้ว”
ปลอบใจพี่แนนที่ยืนหน้าซีดตัวสั่น จริงๆไอ้ผมรึก็หวั่นๆ แต่เสียหน้าครับ ไม่ดี ไม่ทำ เรื่องเสียฟอร์มไอ้เดลทำไม่เป็น ! ยิ่งต่อหน้าสาวๆยิ่ง
ไม่มีทาง ! ยกเว้นไอ้โหดไว้คนแล้วกันนะพี่น้อง
“จ้ะ .. เรากลับกันเถอะนะเดล พี่ไม่อยากอยู่ต่อแล้ว”
“ครับป่ะไปกัน”
“ถ้ายังไงขอตรวจบัตรประจำตัวประชาชนพร้อมสารเสพติดเลยนะครับ เพราะเคยมีสายแจ้งว่าที่นี่มีเยาวชนเข้ามา รับหลอดตรวจปัสสวะเลยครับ”
เฮือก !! ซวย ไอ้เดลงานงอก !!! ไอ้สารเสพติดอะไรน่ะไม่มี แต่ไอ้อายุไม่ถึงนี่มันกูนี่หว่า !!!
“เฮ้อยุ่งยากจัง เอ๊ะ … เดลอายุไม่ถึงนี่นา !!!”
“ไหนใครอายุไม่ถึง !”
พี่แนนจะตะโกนให้พี่ตำรวจเขาได้ยินทำไมครับ TT
“บัตรประชาชนไม่มี ? พาสปอร์ตก็ไม่มี แล้วอายุก็ไม่ถึง ผู้ปกครองก็อยู่ต่างประเทศ พ่อทำงานเป็นนักการทูต ? ส่วนผู้หญิงที่มาด้วยดันมาเจอกันในผับ ? ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน ? มาอยู่ไทยคนเดียว เรอะ ?”
“ครับ …”
ไอ้เดลหน้าจ๋อยจืดเจื่อนอยู่กลางโรงพัก ท่ามกลางพวกที่ก็คงไม่ต่างกรณีกันมากนัก แล้วก็กลุ่มพวกมีสารเสพติดในครอบครอง แล้วไอ้โต๊ะบันทึกเวรประจำวันข้างๆก็ผัวเมียทะเลาะกัน ด่ากันเสียงดังมาถึงโต๊ะนี้
“แล้วพักอยู่ที่ไหน ?”
“หนอยมึงนอกใจกูหรออีแก่ ! …”
“เอ่อ … คอนโดครับ”
เรื่องไรจะบอกความจริงล่ะวะ เดี๋ยวคุณศจีก็รู้หมดดิว่าลูกชายที่เป็นคนดีมาตลอดนั่นดีแตก ! มานั่งร้องไห้คร่ำครวญปานจะขาดใจตาย เป็นลมให้ไอ้แดนมาพัดให้แหงแซะ
“คอนโดใคร ?”
“อีเด็กนั่นมันอายุจะเท่าลูกมึงอยู่แล้ว มึงยังไปยุ่งกับมันอีก ! ไอ้ผู้ชายสันดานเสีย”
“เอ่อ … เพื่อนพ่อครับ นับถือเป็นอา …”
จะให้มันแก่ไปปะวะ ? เออช่างๆ
“อีนี่มึงก็เป็นแบบนี้กูคงจะทนมึงได้หรอกนะ วันๆก็ด่ากู หนังก็เหี่ยว หนอยยเดี๋ยวพ่อตบตายคาโรงพัก !”
ดูท่าโต๊ะข้างๆจะมันส์ ชักอยากจะไปเชีร์ยเสียจริง แต่ก็ต้องก้มหน้าหงุดๆตอบคำถามต่อไป ชีวิตสุดรันทด
“เขาอยู่ไทยมั้ย ?”
“เอ่อ อยู่ครับ”
“อีเลว อีสันดานเสีย อีชั่ว”
“ถ้ายังไม่หยุดทะเลาะกัน จะจับเข้าห้องขังให้หมดจะได้ไปทะเลาะกันต่อ ! ผู้หมวดถ้าอีกรอบจับเข้าห้องขังได้เลยไม่ต้องรอแล้ว …..เอาเบอร์ติดต่อมา”
นับถือพี่แกจริงๆจากใจหันไปตะคอกเสร็จก็กลับมาตีเสียงนิ่งๆเนิบๆให้ผมขนลุกต่อ
“เอ่อ … นี่ครับ”
นั่นล่ะครับ สิ่งเดียวทีไอ้เดลมีในตัวคีย์การ์ดไอ้ของไอ้โหด .. โดนมันเฉ่งดีกว่าทำคุณศจีเสียใจนั่นล่ะ เฮ้อตั้งแต่เจอมันดูท่าทุกอย่างจะมีแต่คำว่า ซวย !
“สวัสดีครับดอกเตอร์ขอโทษที่รบกวนเวลา นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจจาก สน …… ครับ ช่วยกรุณามารับหลานคุณหน่อยครับ ใช่ครับเขาบอกว่าเป็นหลานคุณ อืม … เขาไม่ได้บอกเบอร์ครับ แต่ยื่นนามบัตรใบยาวๆ อ้อ .. เหมือนคีย์การ์ดมากกว่าครับ เพราะมีชื่อคอนโดด้วย ใช่ครับ สักครู่นะครับ น้องชื่ออะไร ? อาเราถาม กลัวคนแอบอ้าง”
“เอ่อ … เดลครับ ผมชื่อเดล”
“เดลครับดอกเตอร์ ใช่หลานดอกเตอร์หรือเปล่าครับ ? ครับ สวัสดีครับ …. เดี๋ยวคุณอาจะมารับ คราวหลังก็ทำตัวดีๆ มีอาเป็นถึงดอกเตอร์ อย่าทำตัวให้เสีย … บลา บลา บลา”
ฟังจนหูชา ทำไมลุงสารวัตรบ่นเก่งแท้ ? แม่ผมยังไม่เคยบ่นผมขนาดนี้เลยเด้อ กระซิก .. อยากกลับบ้านไปหาคุณศจีเสียจริง ฮืออออ ไม่น่าเลยกู ไม่น่าอยากเป็นคนดีช่วยไอ้แดนเล้ย ไอ้แดนเพราะมึงนั่นล่ะ เพราะมึงงงงงงงง !!!
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าหลานผมอยู่ไหนครับ … คงต้องสั่งสอนกันยาว”
เฮือก !!! พญาปิศาจมาแล้วววววววว
- --------------------------------------------------
มาต่อแล้วนะจ๊ะ จิบิ ><
- ---------------------------
ศัพท์ประจำตอน
addict : ติดสารเสพติด
ปล . ใช้ในความหมายพวกติดงอมแงมก็ได้ค่ะ แต่ใช้ในความหมายติดยาเยอะที่สุด (เครดิตคุณ LitLittledragon)
หัวข้อ: ... กาวยู้ฮู ... ตอนจบ ...P.58 [20/3/56] (อ่าน 362234 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก