ตอนที่ 5
“ไม่ไปเว่ย !”
เรื่องอะไรจะไปวะ ไปก็โง่แล้วโว้ย ผมพลิกตัวกระโดดข้ามกระโปรงหน้ารถบีเอ็มมันนั่นล่ะ หึหึ นั่นไงยืนอึ้ง โด่วระดับไหนแล้ว นี่ท่านเดลนะครับท่านเดลจะหนีทั้งทีมันต้องมีระดับได้ประทับฝ่าตีนลงบนกระโปรงรถราคาแพง
“ไปล่ะนะลุง แบร่ !”
แลบลิ้นปลิ้นตาโชว์คนแก่หน้าเข้มเป็นอันจบพิธี เผ่นสิเว่ยเดล บ้ะ รู้สึกเหมือนมีปีกงอกออกมาให้บินหนีปิศาจได้ แต่ … ปิศาจก็ยังเป็นปิศาจเมื่อมันเบรกผมซะเกือบหัวทิ่ม
“งั้น .. กระเป๋าตังค์ใบนี้คงไม่เอาแล้ว ?”
ขวับ ! ชิบหาย กระเป๋าตังกู !!!!
“เฮ้ย ลุงขโมย !”
“ใครล่ะทำหล่น ?”
“ไม่มีทางอ่ะ”
“หลักฐานมันเห็นๆ”
ไอ้แก่นี่ ! ดูแม่งดิ๊เลิกคิ้วข้างเดียวทำหน้าเหรอหรา กวนประสาท ! รู้สึกเหมือนตีนกระตุกอยากถีบคนชะมัด ใจเย็นเดลเดี๋ยวมันร้องไห้ทำไง นี่ไม่ได้กลัวที่มันตัวใหญ่กว่านะ กลัวมันเสียฟอร์มเฉยๆ เรื่องจริงนะเนี่ย
“จะเอาไงก็ว่ามาเลยลุง”
“ไปโรงพัก”
“ไม่ !”
“ทำตัวเป็นเด็ก”
“ไม่เด็กนะโว้ย ! โตแล้ว”
มันเสียเซลฟ์ครับเวลามีใครมาหาว่าเด็ก ! การเป็นน้องคนเล็กทำให้ชาวบ้านชอบมองผมเป็นเด็กมาพอละ ไอ้นี่ดันมาจี้ใจดำ !
“ไหนดูบัตรประชนชนหน่อยเดี๋ยวก็รู้ว่าเด็กไม่เด็ก”
ไอ้ @%%#%&*&@#^* !!!!
เมื่อไม่มีบัตรประชนชนผมก็หยิบบัตรนักศึกษาของมหาลัยในประเทศอังกฤษมาดูแทนแล้วรู้สึกอึ้ง ไอ้สต็อคเกอร์เด็กน้อยคนนี้ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ … นามสกุลคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน อืม .. อาจจะลูกผู้ดีสักตระกูลเพราะไปเรียนถึงเมืองนอก ไม่น่ามาเป็นสต็อคเกอร์
“นี่ลุง ! ตอนเรียนอาจารย์ไม่สอนหรอหาว่าอย่ายุ่งกับเรื่องส่วนตัวชาวบ้านอ้ะ ! มาดูของคนอื่นได้ไงวะ เอาคืนมานะโว้ย”
หึ … เด็กหนอเด็ก เก็บอารมณ์ยังทำไม่เป็น เดินอ้อมรถมาแบมือขอกระเป๋าคืนอีก ในฐานะที่เป็นอาจารย์คงต้องสั่งสอนซะบ้าง
“แล้วที่บ้านไม่ได้สั่งสอนเราหรอ ว่าการเป็นสต็อคเกอร์ก็เข้าข่ายยุ่งเรื่องส่วนตัวชาวบ้าน ? หืมนายเดล ?”
เอาสิ เด็กตรงหน้าเม้มปากแน่น ดูท่าจะเอาแต่ใจซะด้วยสิ มันน่าปราบซะให้เข็ด
“นี่ลุงว่าพ่อแม่ผมอยู่นะ ! เอาคืนมาสิ เอาคืนมาโว้ยยย”
ดูมันโถมตัวเข้ามาจะเอาให้ได้ ผมก็ไม่ได้สูงมากนะครับแต่สูงกว่าคนตรงหน้าแน่ๆ ก็แค่ชูคืนสุดแขนก็เอาไม่ได้แล้ว ดูใกล้ๆแล้วยิ่งรู้สึกว่านายเดลคนนี้มันต้องโดนสปอยมาเต็มที่แหงๆ คิ้วขมวดเอาเรื่อง ถอยไม่เป็น ยอมไม่ได้ นิสัยลูกคนเล็กส่วนใหญ่ชัดๆ
“เด็กน้อย”
“ไม่เด็กโว้ย เดี๋ยวพ่องับหูขาดเลยนี่ เฮ้ยลุงเอามาดิ๊ ไวๆ จะได้กลับบ้าน เสียเวลาชะมัด”
“แล้วตามมาทำไมแต่แรก”
“ก็บอกว่าชอบกี้ไง ไม่ชัด ?!”
“เด็กกว่ากี้เนี่ยนะ ?”
“โวะ สมัยนี้เขาจีบสาวรุ่นพี่กันเต็ม ก็เดินผ่านที่มหาลัยแล้วชอบ ไม่ได้รึไง ?”
“ไม่ยักจะรู้ว่าสมัยนี้ชอบปีนเกลียว”
“ลุงแก่เกินจะรับรู้มากกว่า”
ไอ้เด็กนี่ ! ถ้าเป็นลูกเป็นหลานจะจับฟาดสักสองสามที เถียงคำไม่ตกฟากชะมัด ขนาดของตัวเองโดนยึดอยู่แท้ๆ หึหึ ได้อยากลองดีก็จัดให้
“งั้นก็ดี ถ้าอยากได้คืน มาเป็นผู้ช่วยคนแก่สักเดือนนึงแล้วกัน ขอตัวล่ะ ไม่อยากเสียเวลากับเด็ก”
“โอ้ยยยยยย เอาคืนมานะโว้ย ไม่ใช่เบ๊นะ ไม่ใช่ !!!! แล้วก็โตแล้ว !”
“ครับนายเดล ถ้าเป็นผู้ใหญ่ต้องอดทน มาทำงานเพื่อแลกกระเป๋าตังค์ ตกลงตามนี้เท่านั้น พรุ่งนี้เจอกันที่นี่เจ็ดโมงเช้า อย่าให้สาย”
“เฮ้ย ! ต้องไปเรียนนะโว้ย มันยังไม่ปิดเทอม”
“อืม … แล้วบัตรนักศึกษาของมหาลัยใบนี้ล่ะ นี่มันมหาลัยที่อังกฤษนะครับ แล้วที่สำคัญตอนนี้มหาลัยที่โน่นเขาปิดเทอมกัน อย่าปอดแหก
จนหนีซะก่อนล่ะ นายเดล”
“ไอ้ …..”
“แล้วที่สำคัญก่อนจะอ้างว่าชอบคุณกี้ แล้วเจอกันในมหาลัย … ไม่ยักรู้ว่ากี้เรียนที่อังกฤษ !”
“ไอ้ปิศาจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ”
เด็กน้อย … ชั่วโมงบินมันต่างกันเยอะ
- -----------------------------------------------------------
แฮ่ มาอัพแล้วนะจ๊ะ [แบมเรียนทุกวันเลย อาจจะดองๆหน่อยนะคะ TT]
- -------------------------
เกร็ดความรู้
มหาลัยในประเทศอังกฤษส่วนมากจะอยู่แถวอ็อกฟอร์ดนะคะ เป็นย่านการศึกษาของประเทศ
ทุกมหาลัยและโรงเรียนในอ็อกฟอร์ดจะมีชื่อแบบเดียวกันหมดเช่น มหาลัยอาซาบาเฮ่ ออฟ อ็อกฟอร์ด หรือ โรงเรียนฮิยะฮะฮ่า ออฟอ็อกฟอร์ด
แต่มหาลัยที่ดังที่สุดคือ เดอะ ยูนิเวอร์ซิตี้ ออฟ อ็อกฟอร์ด << อันนี้คือของจริง ชื่อดัง ที่เรารู้จักกันค่ะ
ที่มา : คุณครูสมศรี ^^
- ----------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
