“เออ แล้วต่อรู้ยังลูก”
“คงพอรู้แล้วหล่ะครับ แต่ว่าผมยังไม่ได้บอกออกไป”
“อืม”
ยังเหลืออีกคนนึง ออย
ผมก็โทรไปหาออยทันที ใช่ครับ คบที 2 คน ไม่ใช่ผมแน่นอน คำคำว่า อยากเก็บเธอไว้ทั้ง 2 คน ไม่เคยอยู่ในพจนานุกรมของผม แล้วผมนัดเจอออยที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
เย็นวันนั้น ตั้มมาเยี่ยมผมที่บ้าน
ผมบอกตั้มว่า ผมจะนัดไปเจอออยเย็นนี้ จะไปกินข้าวด้วยกัน ตั้มหันหน้ามามองหน้าผมทันที ผมสบตาตั้มไป ผมมองตั้มอย่างรู้สึกผิด ใช่ครับผมผิด ผมเป็นคนผิดเองผมผิดต่อออย ออยไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ผมเลื่อนสายตาต่ำลง ตั้มเดินเข้ามากอดผมเอาไว้ ผมกอดตั้มตอบ
“ผมไปกับพี่มั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก”
ผมมาก่อนถึงที่นัดประมาณ 15 นาที ผมรอแป๊ปเดียวออยก็เดินมา
ออยโบกมือ ยิ้มให้ผม ลำบากจริงๆ
“ผมไม่ได้มาสายใช่มั้ย” เป็นคำพูดคำพูดแรกของออย
“ผมตะหากที่มาเร็ว”
……………..
“ผมขอโทษนะ”
…………….
“ผมไม่ค่อยอยากได้ยินคำคำนี้เลย ฮะๆ มีอะไรเหรอครับ”
ผมมองหน้าออย ผมไม่รู้จะพูดยังไง ไม่รู้จริงๆ ผมพูดไม่ออก แต่แล้วออยก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“ตลอดเวลาที่อยู่กับผม จิมมีความสุขรึเปล่า” อืม ตลอดเวลาที่อยู่กับออย ผมมีความสุขรึเปล่า
ผมพยักหน้าแทนคำตอบครับ
“แล้วจิมใจสั่นรึเปล่า”
ผมก็พยักหน้าแทนคำตอบอีกครั้ง
“งั้นทำไมหล่ะครับ” ผมนิ่งไป
“ออยเป็นเพื่อนที่ผมชอบ ออยเป็นคนใจดี ผมชอบที่ออยเป็นคนใจดี ได้อยุ่กับคนที่ชอบ ดูหนังด้วยกัน แล้วก็
…..”
“อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยครับ ให้เวลากันอีกหน่อย ตอนนี้คนคนนั้นอาจจะทำให้จิมแค่กำลังหลง”
“...........ขอโทษนะครับ เมื่อก่อนตอนที่ผมอยู่กับออย ผมหลงออยจริงๆ………แล้วตอนนี้ผมก็ไม่อยากหลงอีกแล้ว………………………………………ผมขอโทษครับ”
ผมลุกขึ้น แล้วผมก็เดินจากมา ผมเครียดมาก น้ำตาผมมันเอ่อขึ้น เดินออกไปอย่างคนไร้เรี่ยวแรง ทำไมผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเลวอย่างนี้
ผมเดินไปเรื่อยๆ ตอนนั้นดึกแล้ว คนไม่ค่อยมี ผมก็ไม่รู้จะไปไหน กลับบ้านก็คิดฟุ้งซ่าน ผมนั่งอยู่ตรงม้านั่งนั้น
“อย่าคิดมากซิครับ” พร้อมกับคำพูด มีคนคนนึงมากอดผมไว้จากด้านหลัง ผมหันหลังกลับไป
ตั้ม
ผมคิดอะไรไม่ออก ผมโผเข้าหาอ้อมกอดนั้น ไม่อายใครแล้ว แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลออกมา
“เดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ”
ผมกับตั้มนั่งอยู่ตรงนั้น ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่านานเท่าไหร่
“ตั้ม กลับบ้านเถอะ” ตั้มพยักหน้า เดินจูงมือผมมาขึ้นมอ-ไซค์ แล้วตั้มก็ไปส่งผมที่บ้าน
วันรุ่งขึ้น ผมตื่นมาทำงาน กำลังออกจากบ้าน ผมก็เจอรถคันนั้น คันเดียวกับที่ตั้มขับมาจะส่งผมไปโรงพยาบาล แล้วเปลี่ยนใจไปขึ้นแท็กซี่ งงสิครับ
“จิม ขึ้นรถ” -*- กูพี่มึงนะ
“ตั้ม พี่เป็นพี่ตั้มนะ”
“ก็หลังจากนี้ไป ผมจะเรียกจิม”
“ไม่ให้เรียก”
“ขึ้นรถมาก่อน” แหะๆ ทำรถติดซะละกรู พอผมขึ้นรถมาได้
“เอารถมาจากไหน”
“จิมคิดว่าผมไปขโมยมาหรือไง” มึงเป็นหมอดูเรอะ แม่นจริง
“ฮะ ฮะ ฮะ หรือไปยืมใครมา”
“ของผม”
“หา”
“ของผมเอง”
“ไปซื้อมาตอนไหน”
“ก่อนที่จิมจะหักอกผม” ตอนไหนวะ ออ ที่ไปเก็บตัวกินเหล้าเมามาย
“แล้วซื้อมาทำไมอ่ะ ตั้มชอบมอ-ไซค์ ไม่ใช่เหรอ”
“ซื้อมารับแฟน กลัวแฟนลำบาก”แล้วก็เหล่มาทางผม แหวะ เน่าจริงๆ แต่ผมชอบนะ คำพวกนี้อ่ะ 55
“ไม่เห็นจะลำบาก ขึ้นมอ-ไซค์ก็ได้”
“งั้นผมขายทิ้งดีกว่า” เวร
“หา”
“ผมล้อเล่น ” “จิมเอาไปใช้ป่ะหล่ะ”
“ไม่เอา เอาไว้ใช้เองดิ อย่างน้อยๆ ก็ปลอดภัยกว่ามอ-ไซค์นา” เด๋ว จิม จิม จิม ลืมไปเลย “ตั้ม ห้ามเรียก”
“เรียกไรครับ”
“ชื่อพี่” ตั้มมันทำไม่รู้ไม่ชี้ หันมาทำหน้าตากวนบาทาอีก
“เลิกงานมาหาผมที่ทำงานนะ”
ทำไมงานเยอะอย่างนี้เนี่ย ไม่สบายไป 2-3 วันเอง
สรุปทำงานท้างวัน
Sms ** มาเจอกันที่ทำงานผมตอน...โมงนะครับ ตั้ม**
ทำไมไม่โทรมาหล่ะ ???? งานยุ่งหล่ะมั้ง
ไอ้เราก็งานยุ่งเห้อ คงเสร็จทันก่อนนัดหล่ะมั้ง รีบปั่นดีกว่า
กว่าจะเสร็จ ยังไม่เสร็จดีด้วย ขนมาทำต่อที่บ้าน หัวฟู โอยยย พอมาถึงเวลาที่นัดไว้
พอถึงที่ทำงานตั้ม ผมเดินเข้า
แล้วผม
ก็
เห็น
ตั้ม ตั้ม ตั้มกำลัง กำลัง
ตั้มกำลังจูบผู้หญิงคนนั้นครับ
หัวใจผมครั้งที่แล้ว ร่วงลงไปกระแทกพื้นแค่บาดเจ็บ แต่ครางนี้หัวใจดวงนั้นกระแทกกับพื้น แต่มันได้แตกสลาย แตกสลายไปแล้ว
ตั้มคบอยู่ 2 คนเหรอ ครั้งที่แล้วก็ยังไม่เคลียร์ว่าทำไมไปกอดคนนั้น แล้วนี่มัน............ตั้ม
ตั้ม ตั้มจะให้พี่ทำยังไง ตั้มจะให้พี่ทำยังไง
ครั้งแรกกอด ครั้งที่สองจูบ ต่อไปไม่ขึ้นไปบนเตียงกันเลยเหรอ
ผมถอยดีกว่า ผมไม่ได้เป็นคนชอบแย่งคนที่มีเจ้าของแล้ว ไม่ ไม่มีทางทำเด็ดขาด ในเมื่อเค้ายังไม่เลิกกัน ผมก็คงต้องเป็นฝ่ายที่เดินถอยหลังกลับเอง
แล้วผมก็เดินนำร่างที่ไร้หัวใจกลับบ้าน น้ำตาผมไหลเป็นสาย ผมไม่ได้เช็ดหยดน้ำเหล่านั้น ปล่อยให้มันไหลริน ใช่ ปล่อยให้มันไหลไป
ตอนค่ำๆ
ติ๊ ดิ๊ ๆ ๆ ๆ
////////// ตั้ม /////////////////
โทรมาก็ดี อยากจะถามเหมือนกัน ของเก่ายังไม่เคลียร์ เคลียร์มันทีเดียวเนี่ยแหละ
“จิมครับ ทำไมไม่มาหาผมที่ทำงานอ่ะ”
“แล้วมีอะไร” น้ำเสียงผมคงจะเย็นชามากเลยหล่ะมั้ง
“จิมมีอะไรรึเปล่าครับ ทำไมเสียงจิม..”
“มี” “พี่ขอถามอะไรตั้มหน่อย ทำไมวันนั้นถึงกอดกับผู้หญิงคนนั้น” เงียบบบบ อดทน ใจเย็นๆ เออไม่ตอบใช่มั้ย
“แล้วเมื่อตอนเย็น ทำไมถึงจูบกับผู้หญิงคนนั้น” เงียบ อดทน อดทน อดทนไม่ไหวแล้วววว
“ตั้มถ้าตั้มไม่พูด จะให้พี่เข้าใจว่ายังไง หือ ก่อนหน้านี้กอด วันนี้จูบ วันต่อๆไปจะให้พี่คิดยังไง ” เงียบ
“ตั้ม เราอย่าเจอกันอีกเลย”
“ลาก่อน”
ใช่แล้ว เค้ายังไม่เลิกกับผู้หญิงคนนั้น นี่คือความจริงที่มันเกิดขึ้น ผมคงต้องยอมรับมัน
กับตั้ม ใจผมหวั่นไหว ตอนที่โดนกอด จูบ ตอนอยู่ใกล้ คงเหมือนคนที่โดนจีบทั่วไปมั้งครับ
ถ้าถามว่าชอบมากมั้ย ครับ ผมชอบ ชอบมากด้วย
ถ้าถามว่ารักตั้มมั้ย รักไปแล้วครับ
ตั้มไม่เคยโกหก ตั้มไม่ชอบการโกหก การกระทำที่ผ่านมาของตั้มบอกผมว่า ตั้มรักผม ซึ่งผมไม่ควรสงสัยตั้มเลย
แต่ทำไม ตั้มไม่อธิบาย ให้ผมเข้าใจ มันเกิดอะไรขึ้น มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะตั้ม
แล้วเรื่องที่มันเกิดขึ้นมันคืออะไร ทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้น ในเมื่อตั้มไม่พูด จะให้ผมเข้าใจเป็นอย่างอื่นได้อย่างไร
เมื่อก่อนผมคิดว่า ถ้าเราคบกัน ก็อาจจะมีคนที่....//เสียใจ// อย่างต่อ ผมไม่อยากทำร้ายจิตใจมัน อย่างแม่ที่เห็นตั้มเป็นน้องผมมาตลอด ผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องเสียใจ รวมถึงตั้มด้วย
เพื่อที่ตั้มและผม ทั้งสองคนจะได้ไม่เจ็บมากไปกว่านี้
แต่ตอนนี้ ผมต้องคิดถึงความเป็นจริง คือ ต้อง-ตัด-ใจ
ผมเคยฝันนะว่า ผมจะสามารถรักตั้มได้ โดยที่ทั้งเราทั้งคนรอบข้างเราทั้งสองคนมีความสุข
แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันไม่ใช่เลย คนที่อยู่รอบข้างผม รวมทั้งคนที่อยู่รอบตั้ม รวมทั้งคนคนนั้นของตั้ม
ผมเคยคิดวาดความฝันให้กลายเป็นความจริง
แต่ความฝันกับความจริง มันช่างห่างไกลกันเหลือเกิน
มันเปลี่ยนความฝันให้กลายเป็นความจริงไม่ได้เลย ไม่ได้เลยจริงๆ
อย่างที่มีคนเคยบอกเอาไว้
สุดท้ายแล้ว ผมคงมาได้แค่ครึ่งทางที่ผม...ฝัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
