-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
.::.กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ .::. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
สวัสดีคร้าบ มีเรื่องนึงมาให้อ่านกันคร้าบ
------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจบจากมหาลัยแล้ว ผมก็ทำงานเป็นพนักงานให้บริษัทแห่งหนึ่ง
ชีวิตนี้ก็ผ่านล่วงเลยมาเรื่อยๆ
โดยที่อาศัยอยู่กับ แม่แล้วก็น้องชาย
ผมชื่อจิมครับ
น้องชายชื่ออั๋น เราอยู่กัน 3 คน
อั๋นมันหล่อครับ สูง หุ่นดี มัน 26 ปีแล้วครับ ส่วนผม....ปี แหะๆ
ทุกๆวันก็ทำงานไป ทำงานเสร็จก็กลับบ้าน ก็เป็นอย่างนี้ทุกวัน น่าเบื่อยังไงก็ไม่รู้
ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
“สวัสดีครับแม่” แม่โทรมาครับ
“ไปหาหมอรึยัง” แม่ถาม ผมเป็นโรคเกี่ยวกับกระเพาะครับ
“ยังครับ”
“อยากตายใช่มั้ย”
“ก็อยากอยู่ครับ”
“แล้วมื้อค่ำเป็นอะไร ” แม่ถามหาอาหารเย็นซะละ ปกติผมเป็นคนทำอาหารครับ
บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ คุยกันตามประสาแม่ลูก
“แค่นี้นะแม่”
ซักพัก อั๋นมันโทรมา
“มีไร”
“วันนี้กลับดึกนะพี่ ไปกินเหล้ากับเพื่อน”
“เออ” กูจะได้ไม่ทำเผื่อมึง
ซักพักใหญ่ๆก็ถึงบ้าน วันนี้ขนมจีนน้ำเงี้ยว แหะๆ
พอเข้ามาในบ้าน ก็งงครับ ประตูบ้านไม่ได้ล็อค แม่มาถึงบ้านแล้วเรอะ
ได้ยินเสียงอาบน้ำ
“แม่”
“แม่ เมื่อกี้แม่ยังอยู่ที่ทำงานไม่ใช่เรอะ”
“ทำไมรีบกลับหล่ะครับ” เงียบไร้เสียงใดๆตอบกลับ
“แม่อาบน้ำเสร็จยังครับ” ปวด 444 ครับ
ซักพัก น้ำก็หยุดไหล ไอ้เราก็คิดว่าแม่อาบน้ำเสร็จ
เดินมาจะเข้าห้องน้ำ จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ที่ไหนได้ คนที่อาบน้ำเสร็จ ไม่ได้เป็นแม่ครับ ใครก็ไม่รู้
เป็นผู้ชาย ตัวสูง นุ่งผ้าขนหนูอยู่ กล้ามงี้เป็นมัด six pack อีกต่างหาก พอๆๆๆ เลิกคิด เลิกๆ
ใครวะเหี้ยแล้ว ทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วก็คว้าไม้กวาดได้ ก็ย่องเข้าไป ตีแม่งให้น๊อคเลย
พอเดินไปๆๆ แล้วจะวิ่งจะไปตีหัวมัน
พอผ่านหน้าห้องน้ำครับ ปรากฏว่ามันลื่นครับ
ลื่นจากหยดน้ำที่ไอ้นั่นมันอาบแหละ
ตึง
หงายหลังครับท่าน
ดาวงี้พรึ่บพรับเลย
“โอยยย”
แล้วมันก็หันมา
หนวดรำไรๆ หล่อครับ หล่อ ผมยาว
แล้วมันก็เข้ามาใกล้ ก้มหน้ามามอง
“หวัดดีครับพี่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” มึงเป็นใครวะ กูไม่เห็นเคยรู้จักคนหล่ออย่างมึง
มองดีๆ
“เฮ้ย ตั้ม”
ตั้มมันเป็นน้องของเพื่อนผมครับ ชื่อ ต่อ
มันอายุ 25 ปี ช่วง4-5 ปีที่ผ่านมา มันหายไปครับ ไปตอนไหนไม่มีใครรู้ ขนาดพี่มันยังไม่รู้เลยว่าหายไปไหน
ครอบครัวมันตอนนี้ก็เหลืออยู่มันกับพี่มันแหละ ต่อมันรักตั้มมากครับ
เราสนิทกันตั้งแต่เด็กแล้วครับ แม่ผมก็รักมันทั้ง 2 คนมาก
ซักพัก ก็พามันไปหาพี่มันที่บ้าน
พี่มันด่ามันเปิงเลย ว่าหายไปไหน ไม่รู้เหรอไงวะว่าเป็นห่วง เป็นชุดครับ
อยากบอกว่า พี่มันก็เพื่อนผมแหละ ตอนเรียนด้วยกัน มันสุดยอด เรื่องต่อยตีครับ เหมือนนักมวยมืออาชีพ
มันเลยโดนไป 1 ชุด ย่อมๆ
ผมดิ เป็นกรรมการห้าม โดนลูกหลงมานิดหน่อย
แล้วไอ้ต่อ ผม แล้วก็น้องมัน ก็มาถึงที่ห้องมัน มันเป็นเด็กประมาณเทคนิคครับ ดูโหดๆ เรื่องเครื่องยนต์นี่ต้องยกให้มัน
ซักพักพี่มันก็ออกไป
ผมก็คุยกะมัน
“ตั้มหายไปไหนมา” มันเงียบ
“แล้วอยู่ดีๆ เข้ามาบ้านพี่ได้ไง ทำไมไม่กลับบ้าน”
“พี่อยากให้ตอบอันไหนก่อนอ่ะ ….. ก็เข้าบ้านพี่มาเหมือนทุกที กุญแจสำรองทุกครั้งพี่ชอบเก็บที่.. ผมก็เอามาเปิดบ้าน ส่วนทำไมไม่กลับบ้าน ผมอยากให้พี่มาช่วยผม เพราะถ้าผมกลับบ้านโดยไม่มีพี่ ผมโดนพี่ต่อซัดแบบเต็มสูบ น๊อคเอาท์ คอมโบชัวร์” เลยเอากรูมาเป็นโล่ซะงั้น สาดดดด
พอมันเอากระเป๋าวาง มีสร้อยข้อมือ 1 อัน สีดำๆ เก๋ดี
“อันนี้ไปซื้อที่ไหนมา” มันหันมามอง
“ฝรั่งเศส”
“ฝรั่งเศส โห”
ผมถามมันไปเรื่อยเปื่อย ไปที่ประเทศไหนมามั่ง บลาๆๆๆ
“พี่ผมเหนื่อยแล้ว”
“เหนื่อยเหรอ แล้วนั่นอะไรอ่ะ” เห็นกล่องไม้อันนึง
“พี่ผมเหนื่อยจริงๆ”
“ไร บ่นเหนื่อย ตอนเด็กๆ พี่เลี้ยงตั้ม ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยซักคำ”
“ไม่ต้องมาแกล้ง ทำเป็นเหนื่อย ปั๊ก” ผมก็ตีท้องมันไปทีนึง แข็งปั๋งเลย
“โห ไปฟิตที่ไหนมาวะ” แล้วผมก็ตีๆๆ ปึ้ก ๆ ๆ ๆ แบบว่าแย็บๆ แล้วก็จับ six pack มัน
แล้วมันก็ทำสีหน้าแปลกๆ
ผมก็ไม่สนใจ ตีต่อปายย
มันโมโหหรือไงก็ไม่รู้ ดึงแขนผมขึ้น
ผมเจ็บครับ
“ทำไรอ่ะ เจ็บบ”
แล้ว.........................................................
“หมับ”
มันเอามือผม ไปจับที่ตรงนั้น ตรงนั้นของมันครับ
ผมก็อึ้งเด่ะ
“ทีหลัง ถ้าจะจับ จับตรงนี้ไปเลยไม่ดีเหรอ” :m25:
-
:m25: :m25:เรียกรถพยาบาลด่วน :m25: :m25:
-
หึหึหึ :m12:
มาต่ออีกนิดจิ
-
เฮ้ย!!!! ตอนแรกเองนะ :o8:
-
หุหุ แค่ตอนแรกก็โดนซะแล้ว :oni2: :oni2:
-
:m4: :m4: :m4:
รู้ครับพี่ทิพว่าโดน แต่พี่พิทคงโดนเยอะหน่อยใช่ป่าวอ่ะครับ555+ ( โดนใจอ่ะครับ ) :mc4:
เป็นกำลังใจให้น่ะๆๆๆๆๆๆ มาลงต่อเลยครับ ชอบ :m25: 555+
-
อาฮ่ะ
:เฮ้อ:
-
อ่า :m30: :m30: :m25:กร๊างๆๆๆๆๆๆชอบๆๆ o7 o7 o7 o7
ถูกใจหนูหยกอิอิ :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: o13
มาต่อไวๆน่ะค่ะมิส :m13: :m13: :m13: :m1:
-
(ต่อ)
“ทีหลัง ถ้าจะจับ จับตรงนี้ไปเลยไม่ดีเหรอ”
แล้วมันปล่อยมือผม ผมอึ้งรับประทาน ใบ้แดก ยืนเป็นหุ่นขี้ผึ้งไปเลย แล้วก็กลับบ้านไปโดยที่สติไม่เต็มเท่าไหร่นัก
มันเป็นอะไรของมันฟะ
Chapter 2
พอกลับมาถึงบ้าน ผมก็บอกแม่ไปว่า ตั้มมันกลับมาแล้ว บลาๆๆ คุยกันเรื่อยเปื่อย
ก่อนหลับ นึกถึงไอ้เวรตั้มซะงั้น
ผมเห็นตั้มมันตั้งแต่เด็กๆ
มาตอนนี้มันโตกว่าผมเยอะมาก คิดไปคิดมา ดันไปคิดเรื่องเมื่อตอนเย็นซะงั้น เง้อ
วันรุ่งขึ้น ก็ไปหาหมอ ตรวจร่างกายไปเรื่อยเปื่อย
ตอนบ่ายก็แวะไปหาไอ้ต่อมัน
พอขากลับบ้าน ผมก็เปิดมือถือ ก็คิดไปถึงรุ่นพี่คนนึง ที่ผมแอบชอบมานาน ชื่อพี่หลง
เป็นคนสูงใหญ่ เท่ห์ สุภาพบุรุษ
คุยกันเรื่อยๆ ไม่บ่อย ก็ประสาคนคนนึงที่แอบชอบเค้าอ่ะครับ (แบบว่าแอบชอบมานานนน)
นั่งรถไปเรื่อยๆ นั่งไปนั่งมา มาอยู่หน้าคอนโดพี่เค้าซะงั้น
พอจะโทรเข้ามือถือ ก็เจอพี่หลงลงมา
ผมก็แอบดิครับ
เห็นพี่เค้าเดินไปเรื่อยเปื่อย
ผมก็เดินตามเค้าไป ซักพัก ก็โทรเข้ามือถือพี่หลง
“สวัสดีครับ”
ผมเงียบ
“สวัสดีครับ จิมป่าว ฮัลโหล”
“สวัสดีครับพี่”
“ไงตัวแสบ ว่าไง”
“เปล่าครับ ไม่มีไร”
“ไม่ยอมบอกงั้นเรอ จิมเป็นไรป่าว”
“เปล่า แค่อยากให้พี่เลี้ยงข้าว”
“เหอๆ จิมนี่จริงๆเลย ก็ได้มาดิ เด๋วแวะไปดื่มกันด้วย”
ผมก็ย่องๆๆ ไปสะกิด พี่เค้าก็ตกใจนิดหน่อย
“เรานี่จริงๆเลย”
พาไปกินร้านหรูซ๊า ไอ้เราเลยสวาปามซะเต็มเอี่ยว พอแวะไปกินข้าวเสร็จ
ก็แวะไปร้านดื่ม ขอบอกขอรับ พี่หลงรสนิยมสูงมากคนนึงเลย
พอนั่งกินกันไปเรื่อยๆ แอลกอฮอล์ เข้าปาก ความหลังเก่าๆ ก็ขุดมาคุยกันแหะๆ
ความหลังไม่ได้หมายถึงเรื่องบนเตียงนา ผมยังไม่เคยกะใครเลย
คุยกันไปคุยกันมา
“จิม พี่ต้องไปทำงานต่อที่อเมริกา” ใจไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยครับ
“ทำไมครับพี่” พี่เค้าก็เงียบครับ ตอนนั้นเงียบ ทุกสิ่งทุกอย่างเงียบงัน เศร้าครับ เศร้าจริงๆ :m15:
“พี่รู้ครับว่า จิมชอบพี่ จิมเป็นคนน่ารัก นิสัยก็น่ารัก คงมีคนที่ดูแลจิมได้ดีกว่าพี่” เท่านั้นแหละ น้ำตามาจากไหนก็ไม่รู้ไหลอย่างกะเขื่อนแตก ตอนนั้นมันเศร้ามาก :m15: :m15: :m15:
หลังจากนั้นเหมือนหัวใจล่องลอย รู้สึกตุ๊บๆตรงอก แล้วก็นั่งรถไปเรื่อยๆๆๆๆ
ตอนนี้เย็นแล้ว
พอเห็นป้าย บางแสน “มาได้ไงหว่า”
ไหนๆก็มาแล้ว ไปเดินเล่นชายทะเลดีกว่า
ช่วงนั้นอาทิตย์ตกดินพอดี
//ไม่น่าร้องไห้ให้พี่เค้าเห็นเล้ย เฮ้ออ//
พอค่ำๆ
ผมก็ตระเวนหาของกิน กินไปเรื่อยๆ สักพัก
ก็โทรเข้ามือถือไอ้ต่อมัน
“โหลๆๆๆๆ”
“เออ มีไร”
“ตอนนี้อยู่บางแสนหว่ะ~~~~”
“มึงไปทำไรที่นั่นวะ”
“มาทำไรงั้นหรอ ยังไม่รู้เลยหว่ะ ว่าตัวเองมาทำรายยยย”
“มึงกินเหล้าเหรอวะ”
“เออ”
“กินไปเท่าไหร่วะนั่น”
“ก็วอดก้า กินไปเรื่อยๆ ” แล้วผมก็เล่าให้ไอ้ต่อมันฟัง เรื่องที่พี่หลงจะไปอเมริกา พูดไปก็ร้องไห้ไป
“เหี้ย มึง แล้วมึงจะกลับยังไงวะ.... เห้อ กินเบาๆหน่อย เด๋วกระเพาะก็หลุดออกมาดิ้นหรอก แล้วร้องไห้เหรอวะนั่น เออ แล้วมันก็ไม่ได้เป็นรักหวานชื่นสำหรับมึงเลย มึงก็แค่รักเค้าข้างเดียว แล้วรักข้างเดียวมันเรียกว่าความรักเหรอไงวะ หา”
“สำหรับเรา ความรัก มันก็คือความรัก ไม่เห็นเกี่ยวเลยว่า จะรักเค้าข้างเดียวหรือได้รักตอบกลับมานี่”
“ให้ตายเหอะวะ สาดด ความรักแบบไหนของมึงกันวะ แม้แต่จูงมือยังไม่เคยเลย”
“ต่อ ตอนนี้เราเสียใจจริงๆหว่ะ หัวใจเรามันเจ็บมาก หากรู้ว่าความรักมันเจ็บปวดอย่างนี้ คงไม่ไปหลงรักใครหรอก เราจะไม่ยอมหลงรักใครอีกแล้ว”
“เหอะ พูดมาได้ มึงจะไม่ยอมหลงรักใครอีกแล้ว มึงจำได้มะ ตอนเรียน ม ปลาย มึงก็ไปหลงไอ้เหี้ยไผ่ พอเข้ามหาลัย มึงก็หลงรักไอ้เอก พอก่อนจะจบ มึงก็ไปหลงรักไอ้นักเรียนแลกเปลี่ยน” แม่งมาเป็นชุดเลยครับ :angry2:
- -
“ต่อเราจะทำยังไงดี” :m21:
“กูว่ามึงกินมากไปแล้วนะ ไอ้จิม ถามจริงเหอะ วอทก้าหมดขวดยังวะ”
“ยัง แต่ใกล้แล้ว”
“หา เฮ้ย มึงอยากตายเหรอไงวะ สาดดเอ้ยย”
“เราไม่อยากตาย แล้วเมื่อกี้แม่กับไออั้มโทรมา เราไม่กล้ารับสายอ่ะ แล้วเรากำลังจะกลับแล้ว”
“เด๋วๆๆๆ หยุดอยู่ตรงนั้นเลย เด๋วไปรับ อยู่ร้านไหนวะ แถวไหนด้วย”
“แถวๆ ...... รีบๆมานะ ”
“ห้ามย้ายไปไหนนะ เข้าใจป่าว”
“เรารักนายหว่ะ เร็วๆนะ”
...............................
...............................
.............................
...........................
.........................
....................
.................
.............
........
......
....
..
.
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
/////////////////ตั๊ม////////////////////// โทรมาทำไมวะ
“มีไร วันนี้อารมณ์เสีย ไม่มีเวลาเล่นด้วย” แล้วผมก็กดวางสาย
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
/////////////////ตั๊ม////////////////////// อารายอีกวะเนี่ย
คราวนี้ไม่รับ ปิดมือถือมันซะเลย
ซักพัก รู้สึกเหมือนมีคนมาปลุก ต่อ มาแล้วเหรอวะ ต่อ
แล้วก็ขึ้นขี่หลังมันไป
อ้วกครับจะอ้วก พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m30: :m30:
เต็มหลังเลยครับท่าน
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” :oak: :oak: :oak:
“พี่จิมมม โว้ยย ไรวะเนี่ย โอยกลิ่นมัน อา~~”
ซักพักผมก็มีสติมากขึ้น “อ้าว ตั้ม แล้วไอ้ต่ออ่ะ”
มันมองผมเหมือนจะกินผมแล้ว
คราวนี้มันอุ้มเลย ส่วนผมเหรอ มึนๆต่อไป
แล้วก็มาถึงห้องๆนึง ผมก็ล้มตัวลงนอน ได้ยินเสียงอาบน้ำ
แล้วผมก็อยากอ๊วกอีก วิ่งเข้าไปอ้วกเลย ประตูมะได้ล๊อคอ่ะครับ
ตอนนั้นมองหาโถส้วมอย่างเดียว
แล้วผมก็อ๊วกกกกกกกกกกก ๆๆๆ
แล้วซักพักก็มีคนมาอุ้ม ก็ไอ้ตั้มแหละ
อุ้มมาที่เตียง
ผมมองหน้ามัน แล้วผมก็ร้องไห้เลยครับ น้ำในเขื่อนทะลักอีกแล้ว
“พี่หลง พี่หลงจะให้ผมทำยังไงอ่ะ บล่าๆๆๆๆ” ผมฟูมฟายไปเรื่อย แล้วผมก็เข้าไปกอดเลยครับ
“พี่ ผมตั้มนะ พี่เอาเบอร์มา เด๋วผมจะโทรไปหา เด๋วจัดการให้”
“พี่หลง” ผมมองตามัน ไม่รู้แล้วครับ ตอนนั้นมันเบลอไปหมด แล้วผมก็จูบไปเลย จากนั้นก็ไม่รู้แล้ว
...............................................
..................................
.......................
...............
........
.....
...
.
==============================================================
ขอบคุงมากงั๊บ ที่ชอบกัน :m1: :m1: :m1:
-
เง้อเมาแล้วมักเป็นเรื่องอ่ะหนุกค้าบแล้วมาต่ออีกน้า :mc1:
-
:a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12:รอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12:
-
เอาล่ะสินี้ :m30:
-
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย :serius2:
-
หุหุ มีจิ้นอีกแล้ววววว :mc4: :mc4: :mc4:
-
Chapter 3
ในวันต่อมา
ตื่นมาแบบสลึมสลือ ปวดหัวตึ้บๆ มึนๆ
“เฮ้ยย” ชิบหาย เสื้อผ้ากูหายไปไหน :a5: :a5: :a5:
หันซ้ายหันขวา เจอไอ้ตั้มนั่งอยู่ แล้วผมก็รู้สึกว่าช่วงล่างของผมมันไม่ปกติ
“ตั๊ม” แล้วผมก็มองมันที มองตัวเองที มันทำหน้าแบบไม่กล้ามองหน้าผม
“ไอ้ตั้ม มึง” ผมกระโจนเข้าไปจะนวดมันด้วยฝ่าเท้าเลยครับ
ตุ้บ มันหลบอ่ะ ผมเลยตกเตียง แต่มันยังเอามือรองตัวผม
“เจ็บมั้ยพี่” มันถาม
“ไอ้ตั้ม มึงๆๆๆ” แล้วผมก็ออกหมัดฮุ้กเข้าที่หน้ามันเลย คราวนี้มันไม่ยักกะหลบ เลยซะโดนเต็มที่ แล้วมันก็มองหน้าผม
มองผมแบบ.....ไม่รู้ดิ บอกไม่ถูก มองผมแบบที่ระยะหลังๆมันชอบมองผมด้วยสายตาแบบนั้นอ่ะ แต่ตอนนั้นผมโมโหมันอ่ะ กูเป็นพี่มึง ช่วยไอ้ต่อเลี้ยงมึงมา ไมมึงทำกะกูอย่างนี้ ครั้งแรกของกูโว้ย ทำไมเป็นมึงวะ
แล้วผมก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ แล้วทำความสะอาด มันเจ็บๆอ่ะ มองกระจก มีรอยแดงๆที่คอ2-3 รอย แต่บนไหล่ บนตัว นับเลขไม่เป็นเลยมึงเอ้ย
แล้วก็ออกจากที่พัก (แบบจิตหลุด) ไปที่รถ ผมหันมามองมัน มันสะดุ้งอ่ะ สงสัยมันนึกว่าผมจะซัดมันอีกหมัดมั้ง เหอ ๆ
“มาพูดกันให้รู้เรื่อง” ผมบอกมัน
“อะไรนะครับ”
“เมื่อคืน”
“พี่จำไม่ได้จริงๆเหรอ”
“ไม่รู้ สบสัน” ผมสับสนจริงๆ
“งั้นก็ ช่างมันเหอะ”
“อะไรนะ” มึงว่าอะไรนะ
“ไม่ใช่เรื่องที่ต้องจดจำหรอก ช่างมันเหอะ ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง” มันบอก - -
“เออ เพราะงั้นถึงต้องคุยกันก่อน ”
“ก็บอกแล้วไง มันไม่ใช่เรื่องที่น่าจดจำ ไม่เข้าใจ? ”
“เออ มีอยู่เรื่องที่ไม่เข้าใจ ถึงกูเมา แต่มึงก็มีสติ นี่แหละที่กูไม่เข้าใจ” ใส่มันเป็นชุด ผมเงียบไปแป๊ปนึง
“มึงไม่ได้กินเหล้าใช่มั้ยตั้ม” ผมถามมันอีกคำถาม
มันเงียบครับ แล้วก็เดินไปที่รถ
ของขึ้นอีกแล้วครับ
“ไอ้เหี้ย มึง มึง มึงกล้าดียังไงวะ แล้วกูจะไปมองหน้า จะไปพูดกะพี่มึงยังไง กู กูจะฆ่ามึง” ผมขึ้นครับ พูดไปก็อัดมันไป มันก็กันอย่างเดียว
“โว้ย” ฉิบหายแล้ว มันน๊อตหลุด มันจับมือผม มองหน้า ตอนนั้นคิดในใจทำไมมึงน่ากลัวจังเลยวะ
“แล้วพี่มายั่วผมทำไม เมาแล้วจะหลับก็หลับของพี่ไป มายั่วทำไม ทำไม”มันพูดใส่หน้าผม ผมน้ำตาคลอเลย :m15: :m15: :m15:
แล้วเราก็กลับบ้านกัน รถพี่มันแหละ
แม่โทรมา อั้มมันก็โทรมา ก็คุยกันไปเรื่อย
ติ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
//////////////////////ต่อ//////////////////////////////
ไอ้ต่อโทรมา อึ้งดิ ตกใจเลย :o
“ทำไงดีๆ ไอ้ต่อโทรมา ทำไงดี ทำไงดี” บ่นกะตัวเอง
แล้วมันก็เอามือถือไปคุย
“ครับ” มันพูดได้แค่นั้น ผมก็แย่งเอามือถือมา ปิดมือถือแม่งเลย
“มึงจะบ้าเหรอ ไอ้ตั้ม มึงอยากกระโดดลงโทลล์เวย์พร้อมกูมั้ย ไปเด๋วนี้เลย”
“อะไรอีกหล่ะ”
“ไอ้ต่อ พี่มึง มึงไม่รู้เหรอ ว่ามันเป็นคนยังไง”
แล้วมันก็นิ่ง เงียบ
“พี่ เราไม่ได้ทำไรที่ผิดกฎหมาย ไปฆ่าใครซะหน่อย”
“เออ มันไม่ได้ผิดกฎหมาย แต่มันผิด มึงเข้าใจมั้ยว่ามันผิด”
“ครั้งแรกของพี่เหรอไง” ฉึก ปั๊ก เหมือนมีอีดาบมาปัก แล้วค้อนมาทุบหัว “พี่จะให้ผมรับผิดชอบใช่มะ”
“มึงพูดมาได้ จะรับผิดชอบ” “ที่ผ่านมา เราไม่เคยมีไรกัน โอเค ?”
“ได้”
“มึงทำได้ง่ายขนาดนั้นเลยเรอะ”
“ พี่ แล้วพี่จะเอายังไง ให้รับผิดชอบก็ไม่เอา ให้ลืมก็ไม่เอา แล้วพี่จะเอายังไง เอาแต่พูดว่าทำยังไงดี ทำยังไงดี” - -
ผมเงียบไปเลย - - (ก็จริงของมัน -*-)
แล้วจะมาต่อนะงั๊บ
===========================================
ขอบคุณมากครับที่ชอบกัน o1 แล้วจะรีบมาต่อครับ สัญญา
-
:a6: :a6: :a6: :a6:
ค้างอย่างแรงนิ............. :o12:
.........จงรีบมาต่อๆๆๆๆๆ :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: .....
รออ่านอยู่จร๊า..... :oni3:
-
:m25:เนื้อเรื่องโดนใจ คนแต่งก็ขยันอัพ(อย่าเป็นแต่ช่วงแรกๆนะ) ชอบมากกกกกก.......ครับ :mc2:
-
:a6: :a6:
ค้างคาเลย :เฮ้อ:
-
:oni2:
-
:o8: :o8: :o8:
มาต่อเร็วเน้อครับบบบบ
อ่านแล้วสนุกคร้าบบบ มาต่ออีกน่ะครับบบบบบบ
รออยู่น่ะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:mc3: :mc3: :mc3:
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
มาต่อด่วนนนนนนนนน
:m25: :m25:
-
มาต่อแล้วคร้าบบบ
หวังว่าจะชอบกันนะครับ :m1:
=================================================
แล้วผมก็เงียบไปเลย จนถึงบ้านผม
วันรุ่งขึ้น ผมส่งพี่หลง ที่สนามบิน
คุยกันไปเรื่อยเปื่อย
พอพี่เค้าต้องขึ้นเครื่องแล้ว
“พี่ครับ ผมขอกอดพี่ได้มั้ย”
แล้วพี่หลง ก็เดินเข้ามา กอดผมครับ ตอนนั้นผมอบอุ่นมาก พี่เค้ากอดผมนานเหมือนกัน
“พี่ต้องไปแล้ว ดูแลตัวเองดีๆ” พี่หลงเอามือขยี้หัว
แล้วผมก็มองพี่เค้าจนเข้า gate ไป จนลับตา
Chapter 4
หลายวันผ่านไป ไม่ได้เจอกะไอ้ตั้มมันเลย ไอ้ต่อมันโทรมา ผมก็ไม่กล้ารับ
วันนึงผมก็มาหามันที่บ้าน ความจริงไม่อยากไปหรอก ไม่อยากเจอไอ้ตั้มมัน แต่อยากไปคุยกะไอ้ต่อ
“ไง ต่อ”
“มึงเป็นไรของมึงวะ โทรไปก็ไม่รับ ทำกูมีน้ำโห เด๋วมึงจะโดน”
“เหอๆ พักนี้งานแม่งเยอะ งานยุ่งหว่ะ บลาๆๆๆ” พูดไปเรื่อยเปื่อย
มันไม่ได้พูดถึงคืนนั้นเลย ดีแฮะ
“แล้ววันที่มึงไปกินเหล้าที่บางแสน แล้วกูให้ไอ้ตั้มไปรับ ทำไมกลับมาเช้าวะ” ฉิบหายละ เหี้ยแล้วมั้ยหล่ะ
แต่แสดงว่าไอ้ตั้มมันไม่ได้เล่าไรให้ต่อฟัง
“พอกูถามมัน มันก็บอกมันเหนื่อย กูเลยไม่อยากถามมันให้มากความ แต่กูจะถามมึงเนี่ย” - -
“ออ ก็วันนั้นเราเมา แล้วไปขี่คอไอ้ตั้มมัน แล้วเจือกอ้วกลงเสื้อมัน เลยคิดว่าหาที่พักอาบน้ำ พรุ่งนี้ค่อยกลับ” บอกครับ
“แค่เนี้ย เห้อ ไอ้เด็กผี เงียบ อมพะนำอยู่ได้”
“เหอๆ แล้วมึงเป็นไงมั่ง” กูขอโทษ ไอ้ต่อ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก กูขอโทษ
ก็คุยกันตามภาษาเพื่อน มันก็บอกว่า มาหาหมอที่แถวบ้านมันดิ (ผมเป็นพวกชอบมีปัญหากะท้องไส้) จะได้ช่วยดูร้านให้มันด้วย ร้านมันทำเกี่ยวกับร้านอาหาร ที่แม่มันทิ้งไว้ให้
“เออ คงซักพักหว่ะ”
“หวัดดีคับ อาจิมม” เสียงเด็กน้อยน่ารักครับ ลูกของไอ้ต่อมัน ชื่อต้น อายุ 4ขวบกะลังจะ 5 ขวบ
“ว่างายคร้าบ สุดหล่อ”
“อาจิม อาจิม เล่นกัน” มันหยิบบอลมาครับ แหะๆ อาเล่นไม่เป็นลูก พ่อมันชอบเตะบอล ไอ้ต้นเลยชอบด้วยมั้ง
ผ่านทางพันธุกรรม เหอๆ
“เด๋วอาจิม ต้องช่วยพ่อต่อทำงานก่อนครับ แล้วค่อยมาเล่นกันนะ” เด็กไรน่ารักจริงๆ
ส่วนแม่ต้นเหรอครับ หย่ากะไอ้ต่อแล้วครับ ไม่พูดถึงละกัน
วันนั้นผมดูร้านให้มันครับ ผมทำอาหารพอไปวัดไปวาได้ แต่ไอ้ต่อมันบอกว่าผมทำอาหารอร่อย ยุให้ผมออกงานมาทำงานกะมัน เหอ ๆ
วันนั้นก็ทำอาหารให้มันแหละ พอร้านปิด ก็ดึกแล้ว
ผมก็เก็บกวาดร้านไปเรื่อยเปื่อย วันนี้วันเสา พรุ่งนี้หยุด เลยแวะมาหาให้ต่อ จากเพื่อนเจ้าของร้าน กลายเป็นคนงานซะงั้น เหอ ๆ
ซักพัก ไอ้ตั้มมันก็มา หน้างี้แดงงมาเลย เมามาแหงๆ
“พี่อยู่ไหน” มันถาม
“ไปกินเหล้ามาเหรอ”
“ใช่ ไปกินมา” ไม่บอกกูก็รู้ กลิ่นงี้หึ่งเลย เออแล้วกูจะถามทำไม -*-
“ไปนอน ไปไป”
“แล้วพี่ผมหล่ะ”
“เห็นก็อยู่ ไม่เห็นก็ไม่อยู่” กวนตีนมันซะ
“มองหน้าทำไม” มึงมองหน้ากูไมวะ
“จิม” มึง มึง - - มึงกล้าเรียกกูอย่างงี้เรอะ :angry2:
“มึง เห้อ” ผมหายใจลึกๆ ไม่อยากด่ามัน มันเมาอยู่ เห้อ หลังจากมึงไปเที่ยวยุโรปมา ทำไมกลับมาเป็นอย่างงี้วะ สาดดด
“ไปนอนไป ไปนอน” ผมไล่มันละ เบื่อ คุยกะคนเมาไม่รู้เรื่องหรอก
จากนั้นไอ้ต่อ ก็เข้ามา
“เออ พี่มึงมาแล้ว มึงจะหาพี่มึงนี่ ไอ้ต่อน้องมึงอยากคุยกะมึง”
แล้วมันก็เดินออกไปเลยครับ เป็นไรของมึงออกเนี่ย
“อะไรของมันวะ” ผมบ่น
“เสร็จแล้วเหรอวะ โทดทีหว่ะ ที่ให้มึงดูร้านนาน”
“เออ”
“มึงอยากได้ไร บอกกูเลย กูให้มึงได้หมด” พูดอย่างงี้ประจำครับ สไตล์มัน แต่ผมรู้สึกว่า ไม่เคยขอใครมันซักอย่าง มีแต่มันที่มาให้ผม
ผมนิ่งไปซักพัก
“ถ้ากูทำไรผิดกะมึง มึงยกโทษให้กูได้มั้ยวะ” ลองแย็บครับ
“ได้ มึงทำไรเหี้ยแค่ไหน กูก็ยกโทษให้มึงได้”
“จริงเด่ะ”
“จริง อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก กูไม่เห็นมึงจะเคยทำผิดกะกูซักครั้ง มีแต่กูแหละ”
ผมก็เงียบไป ไม่ได้พูดไรต่อ
“ปะ กูไปส่ง” แล้วมันก็ไปส่งผมที่บ้าน
======================================================
มาแล้วครับ
พิมพ์เสร็จแล้วจะรีบเอามาต่อนะครับ :bye2:
-
ตั้ม อยากจะพูดอาไรรรรร
อยากอ่านต่อแล้ว..รีบมาต่อนะ.อิอิ
ชอบๆๆ :oni2:
-
:m29: :m29: :m29:
ลุ้นแทนครับบบบบบบบบบ
มาต่อได้แล้ววววววววววว
-
ถ้าต่อรู้ จาว่าไงน๊า :m29: :m29:
-
Chapter 5
วันต่อมา ก็วันอาทิตย์แหละ แม่ผมอยากเลี้ยงรับไอ้ตั้มมันกลับจากยุโรป ผมก็บอกว่าไม่ต้องก็ได้ แต่แม่บอกว่าจะให้ไอ้ตั้มมันมาดูรถให้ด้วย (ตอนนั้นรถแม่ผมมันงอแงครับ ผมก็ไม่รู้ว่าสาเหตุจากอะไร เด๋วติด เด๋วดับ)
เลยนัดกันเย็นนี้ที่บ้าน มีแม่ ไอ้อั้ม(น้องผม ลืมมันกันไปแล้วมั้ง 55) ไอ้ต่อ ไอ้ตัวแสบตั้ม ต้นลูกรักของผม แล้วก็ผมครับ
แม่ผมอยากทำอาหารครับ ปกติเด๋วนี้ผมเป็นคนทำ พอเห็นแม่ทำก็เงอะๆงะๆ เห็นแล้วขำดี แต่รสชาตินี่ที่ 1 นะครับแม่ผม
ก็ทำอาหารไว้หลายอย่างครับ
เปิดไวน์กินกันด้วยครับ
พอมัน 2 คนมาถึง ก็จัดโต๊ะเสร็จพอดี
“โห น่ากินจังเลยครับแม่” ไอ้ต่อมันบอกแม่ผม ส่วนไอ้ตั้มเหรอครับ เงียบอย่างเดียว
แล้วเราก็สวาปามกัน
“มาหาย่ามาลูก” แม่ผมเรียกต้นครับ ต้นมันก็ว่าง่าย แต่อยู่กับแม่ผมซักพัก มันก็มาก้อร่อก้อติกผม
“ว่าไงตัวแสบ” ต้นมันจับเข่าผมครับ แล้วส่งยิ้มพิฆาตมาเลย น่ารักจริงๆ ผมก็อุ้มมันขึ้นมาบนตัก
กินไปเรื่อยๆ จากไวน์เป็นเหล้าครับ เหล้าของไอ้ต่อมัน
เราเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันเลยครับ
ซักพักไอ้เวรตั้ม มันจ้องหน้าผม ซักพัก มันก็หันไปทางแม่ผม
“แม่ครับ” เสียงไอ้ตั้ม ทั้งไอ้ตั้มแล้วก็ไอ้ต่อมันเรียกแม่ผมว่าแม่ครับ
“ผมขอโทษครับแม่”
“ผมมีเรื่องอยากจะบอกครับ” เท่านั้นแหละ มึงเอ้ยยย เหล้าขึ้นจมูกเลย
“แค้กๆๆๆ” สำรักเลยอ่า
คือ เรื่องที่ผมเป็นเกย์ แม่กะอั้ม แล้วก็ต่อมันรู้กันหมดแหละครับ ไม่ได้กังวลเรื่องนี้หรอก แต่กลัวเรื่องที่บางแสนมากกว่า เพราะแม่ก็เอ็นดูมันเหมือนลูก แล้วถ้าแม่รู้ว่าผมกะไอ้ตั้มมันมีอะไรกัน แม่ผมไม่หงายหลังตึงไปเลยเรอะ
ครอบครัวเราสนิทกันมากครับ แต่ไม่ได้เกี่ยวพันทางสายเลือดเลยแม้แต่กะจิ๊ดเดียว
“ตั้มๆ” ผมเบรกมันครับ
“รถแม่พี่เป็นไรไม่รู้ มาดูให้หน่อยดิ มาๆๆๆ ” แล้วผมก็ลากมันมาเลยครับ
พอมาถึงที่รถ
“ตั้ม มึงจะพูดไรของมึงวะ”
มันเงียบ
“ก็บอกแล้วไง เรื่องนั้น…………” ผมยังไม่ได้พูดอะไร
“ก็ผมจะรับผิดชอบพี่ไง” แล้วมันก็จับมือผม ผมใบ้แดกอีกแล้วครับ มึงจะทำไรของมึงวะ มันคงคิดที่จะพูดกับผมตั้งแต่เมื่อวานที่มันเมามั้งครับ
ผมก็เงียบมันก็เงียบ ผมมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผม
แล้วไอ้ต่อมันออกมา ผมแกะมือมันออก ไอ้ต่อมันทำหน้างงๆ ไม่รู้ว่ามันคิดไรอยู่
“ตั้ม กูจะกลับแล้ว มึงไปลาแม่ไป” ตั้มมันก็เชื่อไอ้ต่อ เข้าบ้านไป
แล้วไอ้ต่อมันก็เข้ามาใกล้ผม มันก็กอดคอผม เดินเข้าบ้านตามน้องมันไป
ก่อนกลับ
แม่ผมคุยกะไอ้ตั้ม บอกว่าช่วยดูรถหน่อย ตั้มมันก็รับปาก
แล้วไอ้ต่อมันก็ไปคุยกะแม่ผม ผมเลยลากไอ้ตัวดีมาคุยกัน
“ฟังนะตั้ม เรื่องของเรา ไม่เคยเกิดขึ้น เข้าใจมั้ย” มันมองหน้าผม
“พี่ถามว่าเข้าใจมั้ย ตั้ม” ผมมองหน้ามัน
“อือ” แล้วมันก็ตอบ
“ผมขอถามพี่หน่อย คืนนั้น ใครคือรุ่นพี่ที่พี่พูดถึง”
“คืนนั้น คืนไหน ตั้มพูดเรื่องไร”
“คืนนั้น ที่บางแสนอ่ะ”
“ไม่เข้าใจ คืนไหน ที่บางแสน ไม่ได้ไปนิ” แล้วผมก็เดินเข้าบ้าน ----ลืมเร็วดีมั้ยครับ หุหุ
-------------------------------------------------------
-
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:อ่า อยากอ่านต่อเร็ว ๆ จางเงิย :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
Chapter 6
แล้วผมก็ย้ายโรงพยาบาลที่หาอยู่ มาอยู่โรงพยาบาลแถวร้านไอ้ต่อมัน ผมเป็นโรคเกี่ยวกับกระเพาะอาหาร ลำไส้ ข้างในตัวผมมันมันไม่ค่อยสัมพันธ์กันเล้ย เห้อ
ก็เข้าไปให้หมอตรวจตามปกติ
แล้วก็ออกมากินข้าว เจอหมอที่ตรวจเมื่อกี้ด้วย ก็ยิ้มให้เค้า เค้าก็เข้ามานั่งกินด้วย มองไปมองมาหล่อแฮะ แหะๆ
คุยกันเรื่อยเปื่อย ส่วนใหญ่ก็คุยเกี่ยวกับอาการผมแหละ
คุยไปคุยมา รู้สึกเหมือนหมอมาขายขนมจีบยังไงก็ไม่รู้
“แล้วทำไมถึงย้ายโรงพยาบาลหล่ะครับ”
“ก็จะได้ไปช่วยงานเพื่อนได้อ่ะครับ”
“อยู่ร้านไหนเหรอครับ”
“ ร้าน...ครับ”
“ถ้าผมจะไปหา สะดวกมั้ยครับ”
“ไปหาก็ดีสิครับ เพื่อนผมมันจะได้ลูกค้ามาอีก 1 คน” ผมไม่ได้คิดไรอ่ะครับ คุยไปเรื่อย
พอวันเสาร์ ผมไปช่วยงานร้านไอ้ต่อ มาจริงๆเว้ยเฮ้ย
ที่รู้เพราะเด็กเสริฟ์ ไปบอกไอ้ต่อ ไอ้ต่อก็มาบอกผม ผมเลยแว๊ปออกมาคุยกะเค้าหน่อย เค้าอุตส่าห์มาหา
แต่คุยได้ไม่นานหรอก เด๋วงานไอ้ต่อมันเสีย เค้าชวนดื่มด้วย ก็บอกไปว่าวันนี้ไม่สะดวก ไอ้ต่อมันก็มองผมคุย
ก่อนจะเดินจากไป
“ผมชื่อจิมครับ”
“ครับ ออยครับ”
แล้ววันนั้นไอ้ต่อมันก็เข้ามา ออยกลับไปแล้ว
ผมก็หันไปมองมัน
“ไม่ได้เจอกันนานนะ” ผมทักมันก่อน
“อืม”
“รถของแม่เป็นยังไงมั่ง”
“ไปดูที่ร้านปะ”
แล้วมันก็พาผม ขี่มอเตอร์ไซค์ ไปที่ร้านมัน
“บลาๆๆๆ ซ่อมหลายอย่าง ไม่คุ้ม ซื้อใหม่ดีกว่า มันนานแล้วนี่”ผมไม่รู้เรื่องที่มันพูดหรอก มันพูดเรื่องรถครับ
“อืม เดี๋ยวคุยกะแม่ดู”
“เก่าเหมือนพี่เลย” ดูมันครับ ดูมัน
“อะไรนะ”
มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ผมจะไปเขกกะโหลกมัน ตอนยกมือขึ้น
“จะทำอะไร” เสียงผู้หญิงดังขึ้น โอโห น่ารักซะด้วย ที่สำคัญ ซะบึมฮึมฮึ่ม ^^
“ไม่มีไร ไม่มีไร ผมกับตั้มรู้จักกัน ใช่มั้ย” แล้วผมก็หันหน้าไปหามัน
“ใครอ่ะ” สาวอกภูเขาไฟถามตั้มครับ
“เพื่อนของพี่ชายน่ะ”
“น้ำค่ะ” เธอเอาน้ำส้มมาให้ “เมื่อกี้ขอโทษนะคะ”
“หือ” ผมดูดน้ำอยู่ “อืม”
“กิ๊บค่ะ”
“จิมครับ” “เอ่อ น้องกับตั้มเป็น......”
“หนูกำลังคิดอยู่ค่ะ ว่าจะคบกะเค้า”
โอโห ขนาดยังไม่คบ แทบจะแดกกูไปแล้วนะนั่น เมื่อกี้เกือบโดนกัด
แล้วเธอก็พูดเรื่องตั้ม....
//ตั้ม ตั้มอย่างโน้น ตั้มอย่างนี้ แหวะ// ผมคิดในใจ (กลายเป็นตัวอิจฉาไปซะแล้วกู)
“ตั้มมันดียังไงเหรอครับ”
“เค้าน่ารักดีค่ะ ไม่ใช่เหรอคะ” น่ารักอ่ะเมื่อก่อน ก่อนกลับจากยุโรปนะ
“เค้าดูแมนด้วยค่ะ” - -
แล้วไอ้ตั้มมันก็เดินมา
“เสร็จแล้วเหรอคะ ไปหาไรกินกัน” แล้วมันก็มองหน้าผมครับ
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
/////////////////////08. .......//////////////////////// ใครหว่า
“ครับผม”
“จิมใช่มั้ย”
“ครับ”
“ออยนะ”
“คุณหมอ มีไรเหรอครับ”
“จะชวนไปกินข้าวครับ” ผมมองหน้าไอ้ตั้ม
“อืมโอเคครับ มาเลยนะครับ ผมอยู่ที่ ..... แล้วเจอกันครับ”
“คบกันอยู่เหรอ” ผมถามมันครับ สาวอกภูเขาไฟเข้าห้องน้ำอยู่
มันงียบ ซักพักมันก็พูดมา
“นิสัยน่ารักดี” แล้วถ้าเทียบกับกูหล่ะตั้ม อันนี้ไม่ได้ถามนะ ^^ :o8:
“อืม”
แล้วออยก็มาครับ เค้าโบกมือให้ผม
“เดี๋ยวนี้พี่มีผู้ชายแล้วเหรอ” ตั้มมันถาม ผมก็มองหน้ามัน
พอมันเห็นออย
“นี่เหรอมาตรฐานของพี่”
“พี่ไม่มีมาตรฐานหรอก แต่รู้แค่ว่า เค้าเป็นผู้ใหญ่” แล้วผมก็ขึ้นรถไปกะออยเลยครับ
ก็ไม่มีไรครับ เราก็กินข้าวกัน คุยกันไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็ส่งผมกลับ
มีวันนึงผมไปบ้านออยด้วย แต่ไม่มีอะไรครับ
งผมก็ไปบ้านไอ้ต่อ คุยกันเรื่องออยแหละ เล่าเรื่องที่ผมไปบ้านออยมาแล้วด้วย
“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอวะ มีคนมาจีบ ดีกว่ามึงไปรักเค้าข้างเดียวเหมือนที่ผ่านมา”
“เออหว่ะ ไม่รู้ดิ”
แกร๊ก เสียงไรวะ
“เสียงไรวะ” ไอ้ต่อพูดแล้ว มันก็ไปดู
“ผมเอง” ผมตกใจครับ มึงมาอยู่ตรงนี้ได้ไงวะไอ้ตั้ม
“ทำไรวะมึง ทำตัวเหมือนขโมย” ไอ้ต่อมันดุน้อง
“ใช่ดิ ผมก็เป็นได้แค่ขโมย ”
กูเผ่นดีกว่า
“เออต่อกูกลับบ้านแล้วนะ”
“เด๋วกูไปส่ง”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร กูมีธุระนิดหน่อย กูไปละ” ความจริงไม่มีหรอก แค่อยากอยู่คนเดียว
“พี่จิม” ผมหันไปตามเสียง ไอ้ตั้ม
“มีไร” ผมถามมัน มันเงียบ มึงนี่เงียบบ่อยจริงวุ้ย แต่มันไม่ได้เงียบอย่างเดียวนี่ดิ
มันจับแขนผม แล้วดึงไปเลย ทำไรของมึวะ
“เฮ้ย ปล่อยๆๆๆ ทำไรวะ ไอ้ตั้ม” ผมโวยวายครับ
พอถึงที่ที่ไม่มีคนเท่าไหร่
“พี่ทำไร พี่บ้าป่าว ไปบ้านเค้า”
“ทำไมทำตัวอย่างงี้ แอบฟังอ่ะเด่ะ ทำตัวเปนขโมยลับๆล่อๆ”
“ทำไมไม่ระวังตัวบ้าง”
“จะไปไหนมันก็เรื่องของพี่ ลากมาพูดเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ มึงเป็นไรของมึงวะ”
“ผม คือคนที่อยากเป็นแฟนกับพี่ไง” - - :o
“บอกแล้วไงว่า ให้ลืมคืนนั้นไง ถ้าให้อยู่เฉยๆ ประสบการณ์มันคงหล่นลงมาจากฟ้ามั้ง” มันมองผมเขม็งเลย
“พอเสียความบริสุทธิ์แล้วพี่อยากทำอะไรก็ได้เหรอไง” โอโห :m30:
“เออ กูไปมีเซ็กซ์มา แล้วไง แล้วไง คราวนี้จะไปทำทุกวัน คอยดู” ผมขึ้นครับ ตบะแตก มันบีบมือผมแน่นเลย
ผมก็ร่ายคาถาต่อ
“แล้วคืนนั้นมึงไม่ได้เมา แล้วมึงก็มีสติ มึงทำอย่างนั้นได้ไง มึงรู้ตัวมั้ย มึงหยาบมาก ปล่อยกู” ผมแกะมือมัน แต่ไม่หลุดอ่ะ :angry2:
“ทำไมพี่จะจำไม่ได้ พี่มีปฏิกิริยานี่ ”
“อะไรนะ” มึงว่าอะไรนะ
“ยั่วคนอื่น กอด จูบ ไซร้ แล้วก็ทำเสียง xxx” เซ็นเซอร์ครับ ไม่ผ่าน กบว.
“ยั่วมึง กูไปยั่วคนอื่นไม่ดีกว่าเหรอ กูจะไปให้พรหมจรรย์กูกับคนอย่างมึงทำไม” แล้ว แล้วมันก็........
มันจูบผมเลยอ่ะ ทำไมแรงมันอย่างเยอะ ผมทั้งพลัก ดัน เตะ มันก็ไม่ปล่อย พอผมหยุดอยู่นิ่งๆมันดันปล่อยซะงั้น
แล้วมันก็เอาหน้าผาก มาติดกับหน้าผากผม :o8:
“ผมขอเตือนไว้นะ ห้ามยุ่งกะผู้ชายคนอื่น เคลียร์ปัญหา แล้วมาเป็นแฟนกัน” เหมือนโดนน๊อคเอาท์ครับ มึงทำอะไรของมึงเนี่ย โว้ยยย กูเป็นพี่มึงนะ อ้าวแล้วแฟนมึงหล่ะ
-----------------------------------------------------
ไว้จะมาต่อไวไวนะครับ :bye2:
-
o13 ตั้มได้ใจมากๆๆๆ ได้ใจมั่กๆๆๆ
อิอิ
ชอบบบบบบบบบบ
รีบมาต่อนะ..
อิอิ
จะเป็นไงต่อ
ชอบตั้มมมมมมมม
:oni2: :oni2:
-
เออได้ใจความแหะ เคลียร์ปัญหา แล้วมาเป็นแฟนกัน :m30:
-
ตั้มแรงได้ใจมั่กๆ :oni2: :oni2: :oni2:
-
ได้ใจดีจริงๆเลยนายตั้ม o13
-
มันต้องอย่างนี้สิตั้ม แรงได้ใจมากกกกกก o13
-
โอววว ~ :m1:
.::ดีปีใหม่จ่ะ::.
-
มาแล้วครับ
================================
หากเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เราจะรักษาความสัมพันธ์ในอดีตได้อีกไหม
สำหรับตั้มแล้ว มันเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบไม่ใช่เหรอ
...................................................
................................................
.........................................
...................................
..................................
..........................
..................
..........
....
วันนี้ไอ้ต่อไม่ว่าง ผมเลิกงานแล้วเลยรีบไปรับต้นที่โรงเรียน
พอมาถึงบ้านก็ไม่มีคนอยู่ ไอ้ต่อคงยังไม่กลับมั้ง ไอ้ตั้มก็ไม่อยู่ ผมเลยอยู่ดูแลต้น จนกว่าพ่อหรืออามันจะมา
ต้นเล่นไปเล่นมาซักพักก็ถ่านหมด นอนหลับอุตุอยู่บนเตียง แล้วผมก็ได้ยินคนเปิดประตู คงเป็นไอ้ต่อพ่อต้น หรือไม่ก็ไอ้ตั้มอาไอ้ต้น
“ขอบคุณมากหว่ะจิม” ไอ้ต่อครับ
“ไม่ต้องๆ เรื่องแค่นี้เอง” ผมตอบมันไป คุยไปคุยมา อยู่ดีๆมันฮุกเข้าวงในเฉยเลย -*-
“กูถามมึงจริงๆนะไอ้จิม คืนนั้นที่มึงเมาที่บางแสน มันเกิดอะไรขึ้น วันนั้นอีกที่ไปกินเลี้ยงที่บ้านมึง มึงกะไอ้ตั้มก็ทำตัวลับๆล่อมา บอกกูมา”
“มึงรู้มั้ยไอ้จิม กูไม่อยากคิดถึงหรอก แล้วก็ไม่อยากจะคิดด้วย มึงกะไอ้ตั้มมีอะไรกันใช่มั้ย” :a5: :a5: o22 o22 เปรี้ยง ฟ้าผ่ากลางกะบานเลยมึงเอ้ย
ผมงี้ตะลึง พูดไม่ออก เอาไงดีวะ ทำหน้าเหวอๆ คือผมเก็บสีหน้าไม่ค่อยได้อ่ะ ต่อมันเคยบอกผม
“เฮ้ย มึง มึงกะไอ้ตั้ม” ไอ้ต่อมันก็อึ้งเหมือนกัน
และแล้วไอ้ตัวปัญหาก็มา ขี่มอเตอร์ไซค์พาแฟนซ้อนท้ายมาด้วย
“เฮ้ยๆ นั่นมันแฟนไอ้ตั้มนี่หว่า” รอดตัวแล้วกู :m11:
“ไหนวะ” ไอ้ต่อมองหาน้องมัน
“นั่นไง เออกูจะบอกให้ก็ได้ วันนั้นที่บางแสนอ่ะ มันไปกะผู้หญิงคนนั้น” กูขอโทษนะต่อ
“อืม”
แล้วไอ้ตั้มก็เข้ามาในบ้าน
“วันนั้นที่บางแสนมึงไปกับแฟนมึงเรอะ” ไอ้ต่อมันถามไอ้ตั้มครับ
“พี่พูดเรื่องอะไรกันหน่ะ” แล้วไอ้ตั้มมันก็มองตาผม ผมขยิบตาให้มัน
“มึงทิ้งไอ้จิมไว้ร้านเหล้าแล้วมึงก็ไปกะผู้หญิงคนนั้นเรอะ”
“ตั้มก็น่าจะบอกต่อมันไปนะ” ผมทำไม่รู้ไม่ชี้ครับ
แล้วดูเหมือนมันโกรธอ่ะ
“เออ ผมไปกับผู้หญิงคนนั้น” มันพูดแบบมีอารมณ์กับพี่มัน แล้วมันก็หันมาทางผม
“พอใจยัง” มันพูดใส่หน้าผมแล้วขับรถพาแฟนมันไปเลย :o10:
=======================================
แล้วผมจะรีบมาต่อนะครับ ออ สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้มีความสุขกันตลอดปีนะครับ o13 :bye2:
-
ไปกันใหญ่แล้ว ก้อบอกความจริงไปเถอะ :เฮ้อ:
-
อ้าว คุณจิมทำน้องตั้มงอนไปแล้ว :เฮ้อ:
-
หง่าสงสารพี่ตั้มอะ :m15:
พี่จิมไปทำอย่างนั้นกับพี่ตั้มได้งายยย
-
:angry2: จิม ทำกับตั้มแบบนี้ได้ยังไง
:serius2:
-
ชอบง่ะ
มาลงตอนต่อไปอีกนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
-
สงสารทั้งคู่เลยอ่ะ :sad2: :sad2: :sad2:
-
ง่า~
ตาจิมเอ้ย!!
เห็นมั้ย ตั้มโกรธเลยอ่ะ
-
:serius2: :serius2: ตามไปง้อตั้มเร็วคุณจิม
-
มันโคตรๆๆ ต่อเร็วๆหน่อยนะครับ
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
ตั้มคงเสียใจนะ โดนถูกเขาเมินมันเจ็บจัง
:mc1: :mc1: :mc1:
-
ที่จริงน่าจะบอกเรื่องจริงกับต่อไปเลยดีกว่านะ
-
เห็นด้วยยย บอกไปเล้ยยยยย กัวไรฟ่ะ :m22: :m22: :m22:
-
มาละครับบ
=============================
ตั้มมันเป็นอะไรของมัน
แต่ก่อนก็ไม่เคยเห็นเป็นอย่างนี้
เด็กน้อยเอ้ย (ไม่น้อยแล้วมั้ง) พี่คนนี้ตามมึงไม่ทันหว่ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“คบกับผมได้มั้ย” ออยบอกผมครับ ตอนนั้นนั่งอยู่ในรถออย ตอนจะกลับบ้าน
“หา” ผมเงียบไปซักพัก “ทำไมถึงอยากคบกับผมหล่ะ”
“ก็คุณน่ารักดี” โอโห เราน่ารักด้วยเหรอวะเนี่ย
“ไว้คิดดูก่อนละกันนะครับ”
ถึงบ้านละ
“ขอบคุณมากนะครับ”
“พรุ่งนี้ผมมาส่งคุณอีกนะ”
“รบกวนเปล่าๆครับ ออใช่ ผมต้องไปรับต้นด้วย งั้นไว้โอกาสหน้าละกันครับ”
“อืม ได้ครับ เอ่อแล้วเรื่องที่เราจะคบกัน”
“ผมคงต้องดูๆก่อนครับ อย่างคนเราจะดูว่าอาหารอร่อยมั้ย ก็ต้องลองชิมก่อน ใช่มั้ยครับ”
“ชิมก่อน ??? คุณเห็นผมเป็นปลาเหรอ” ผมทำหน้าไม่รูไม่ชี้
“โอเค งั้นผมจะให้คุณชิมก่อน” แล้วออยก็เอามือมาโอบผมครับ :o
“อะไรครับ”
“คนที่คบกัน พอมาส่งแฟน ต้องจูบลาไม่ใช่เหรอ” :o
“ไม่รู้สิครับ แล้วเจอกันนะครับ” บอกยังไม่ทันขาดคำ ออยก็โอบไหล่ผมไว้แน่นกว่าเดิม ทำไงดีวะเนี่ย :serius2:
ตัวผมแข็งทื่อเลยตอนนั้น ออยมันโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆ จากนั้นก็
ตึง- - - - -
ไอ้ตั้มครับ มันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ เสียงที่ดังคือเสียงที่มันทุบรถ
ชิบหายละ จะมีเรื่องกันมั้ยเนี่ย
“มึงทำอะไร” ออยมันถามไอ้ตั้มครับ
“ที่นี่จอดไม่ได้ ไปจอดที่อื่น”
“แล้วทำไมไม่บอกดีดีวะ ทำไมต้องทำอย่างงี้”
“ก็ได้ เดี๋ยวกูจัดการให้ เอาเบอร์มาดิ”
“ยังเป็นเด็กอยุ่ก็หัดมีมารยาทหน่อย”
“เห็นกูป็นเด็กเหรอไง มึงแก่ขึ้น 1 ปี กูก็แก่ขึ้น 1 ปีโว้ย” แย่แว้ววทำไงดี ทำไงดี
“ไอ้ตั้ม มึงกลับบ้านมึงไปเด๋วนี้เลย” ผมดุมันครับ ไม่อยากให้มีเรื่อง
“ไปสิ ทำไมยังไม่ไปอีก” ไอ้ตั้มมึงจะกลับไม่กลับหา
“พี่ถอยไป” แล้วมันก็ดึงผมไปอยุ่ข้างหลังมัน
“ขอโทษนะครับคุณ คุณเป็นใครมาจีบพี่ผม”
แล้วผมก็สะบัดมือมันออก
“ตั้ม พี่บอกให้กลับบ้านไง กลับบ้าน”
แล้วมันก็โยนมือถือมันไปให้ออย มันบอกว่า พรุ่งนี้ผมจะโทรเข้า จะจัดการเรื่องรถให้ แล้วมันก็เดินไปขึ้นมอเตอร์
ไซค์ของมัน
“น้องชายจิมเหรอครับ”
“ออ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ น้องเพื่อนหน่ะครับ น้องเพื่อน”
“อืม ถึงบ้านแล้วพี่จะโทรหานะครับ” แล้วออยก็ออกรถไป
แล้วตั้มมันก็เดินมา
“ทำไมยังไม่กลับบ้าน” ผมถามมันครับ
“แล้วทำไมพี่ยังไม่เข้าบ้าน” ย้อนกูซะงั้น
……..แล้วความเงียบก็ปกคลุม
“เมื่อกี้ หึงเหรอไง” ผมเป็นคนทำลายความเงียบนั้นครับ ตั้มมันเงียบครับ
“หึงใช่มั้ย”
“ใช่ ผมหึง” :o :o :oมันตอบผมแบบเสียงดุดุ อย่าทำไรกูนะ กูกลัว
“ผมบอกแล้วไง ว่าห้ามยุ่งกับคนอื่น”
“ไม่ต้องมายุ่งกับพี่ แล้วพี่ก็เริ่มชอบออยแล้ว ต่อไปอย่ามายุ่งกับพี่ เข้าใจมั้ย”
“ได้” อารายของมึงเนี่ย กูตามมึงไม่ทันแล้วนะ
“งั้นต่อไปพี่ห้ามมายุ่งกับเรื่องของผมเหมือนกัน”
“แน่นอน ไม่ไปยุ่งแน่นอน จะไปขยำขยี้อกของแฟนมึง กูก็ไม่เข้าไปยุ่งหรอก”
“ทำไม พี่อิจฉาหน้าอกเค้าหรือไง”
“ทำไมต้องไปอิจฉาไม่ทราบ”
“แล้วเรือนร่างของเธอนะ โอโห น่ารักกว่าของพี่ตั้งเยอะ” :angry2:
“เคยเห็นของกูแล้วเหรอไง หา” :angry2: :angry2: :angry2:
“วันนั้นผมก็เห็นหมดแล้วไง” แล้วมันก็ติดเทอร์โบ หายไปอย่างรวดเร็ว
“มึง มึง ไอ้ตั้มมึง” ทำไรมันไม่ได้ครับ -*-*-*- ไอ้ตัวแสบ :angry2: :angry2: :angry2:
=================================
แล้วจะมาต่อคร้าบ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
o12 o12 o12 o12
อะไรเนี่ยยยยยย o2 o2
นึกว่าจะลงเอยแล้วอ่ะ เชียร์อยู่น่ะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:oni3: :oni3: :oni3:
มาต่อสะน่ะครับ
เป็นกำลังใจให้น่ะครับ
-
เข้ามาเชียร์ตั้มมมมมมมม
o13
-
ทำไมตั้มพูดออกไปอย่างนั้นหละค้าบ :o
สงสารตาจิมเค้านะ 555
-
“แล้วเรือนร่างของเธอนะ โอโห น่ารักกว่าของพี่ตั้งเยอะ”
“เคยเห็นของกูแล้วเหรอไง หา”
“วันนั้นผมก็เห็นหมดแล้วไง” แล้วมันก็ติดเทอร์โบ หายไปอย่างรวดเร็ว
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
เรื่องมานไปไกลเยยนะเนี่ย
ม่ายคุยกานดีๆๆ ซะที
จาเข้าใจกันมั้ยละเนี่ยยยย
-
หุหุ เชียร์ตั้มคร้าบ :oni1: :oni1: :oni1:
-
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:I LOVE IT :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
โอ้โห
โก โซ บิ๊ก แล้วนะเนี่ย :serius2:
-
มาแล้วคร้าบ
ขี้เกียจนับ Chapter แล้ว 55 :oni1:
==================================
ยังไม่ได้บอกใช่มั้ยครับ ว่าบ้านผม กะบ้านไอ้ต่อก็บ้านไอ้ตั้มแหละ อยู่ห่างกันไม่มากหรอก
แต่ก็ไม่ได้ใกล้กัน
เวลาที่มันขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปทำงานที่ร้านมัน มันก็จะผ่านบ้านผม ผมคิดไปคิดมา ถ้ามันไปอีกทางน่าจะถึงเร็วกว่าทำไมไม่ไปอีกทางวะ
ก็คิดเฉยๆแหละครับ ไม่ได้ถามมัน มึงอยากขับไปทางไหนก็เรื่องของมึงเหอะ
เช้าวันนี้มันก็ขับรถผ่านบ้านผม ผมกำลังออกจากบ้านพอดี
ขับมาขวางทางผมซะงั้น
แล้วมันก็หันมา บิดเครื่องมัน บรึ้นๆๆๆ แบบที่พวกแข่งซิ่งชอบทำกันมั้งครับ
แล้วก็ทำหน้าตากวนบาทา มึงเป็นเด็กแว้นเหรอวะ กวนกูแต่เช้าเลยนะ ไอ้เวรรรร :angry2:
แล้วไม่เอาเด็กสก๊อยมาซ้อนท้ายมึงด้วยหล่ะ
โอยวันนี้งานเยอะ ปวดหัว มึนๆ เบื่อๆๆๆๆ o2
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
//////////////ตั้ม//////////////////
“มีไร”
“รถของแม่ เสร็จแล้ว มารับไปดิ”
“อืม”
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
//////////////ตั้ม//////////////////
“อะไรอีกอ่ะ”
“พี่จะมาเมื่อไหร่”
“เคลียร์งานเสร็จแล้วจะไป”
เหนื่อย เบื่อ เซ็ง เฮ้อ
แล้วผมก็มาถึงร้านไอ้ตั้มมัน
แล้วก็เข้าไปดูรถ เช็คอะไรดูหลายๆอย่าง
ฝีมือมันนี่จัดว่าเก่งเลยแฮะ
“เก่งนะเนี่ย”
“แม่ไม่คิดจะซื้อรถใหม่มั่งเหรอ”
“หือ”
“ผมว่าถ้าซื้อใหม่ก็ดีนะ”
“ทำไมอ่ะ คันนี้มันไม่ดีแล้วเหรอ”
“อืม มันคงใช้ได้ไปซักระยะนึง แล้วถ้ามันเสียตอนที่แม่ใช้ มันจะลำบาก” ถ้ามันเสียตอนที่กูใช้ไม่ลำบากเลยเนอะไอ้ตั้ม แต่ถ้ามันจะเสีย ก็อยากให้เสียตอนที่ผมใช้ดีกว่าตอนที่แม่ใช้อ่ะแหละ
“แล้วพี่จะพูดกับแม่ละกัน แล้วงานเสร็จยัง กลับด้วยกันมั้ย” มันทำหน้างงครับ ดูอึ้งอึ้งๆยังไงบอกไม่ถูก
“เป็นอะไร” ผมเลยถามมันครับ
“วันนี้พี่เป็นไรรึเปล่า ไม่สบาย?” แล้วมันก็เอามือมาแตะหน้าผากผม * *
ผมไม่ได้ปัดมือมันหรอก แต่เล่นกระแสจิตเพ่งไปที่หน้ามัน มันก็ยิ้ม แล้วมันก็เดินไปอย่างอารมณ์ดี :serius2: มันหันมา
“รออีกแป๊ปนะครับ”
ตอนกลับบ้าน ผมก็ขับรถแม่กลับ มันก็ขับมอเตอร์ไซค์ของมัน
ตอนนั้นก็ดึกแล้วนะครับ ถนนอย่างโล่ง
ตอนขับรถกลับบ้าน มันก็ขี่รถ ปาดซ้าย ปาดขวา
ขับมาอยู่ข้างหน้า หันมาทำหน้าตาทะเล้น
มึงขับดีดีเหมือนชาวบ้านเป็นมั้ยหา
มึงนี่จริงๆเลย
แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
พอถึงช่วงหัวโค้งเลี้ยวซ้าย ก่อนถึงบ้าน
มีรถเก๋งคันนึงมาปาดหน้า แล้วดูเหมือนว่าจะไปชนรถของตั้ม
ตั้มมันเลยเสียหลัก ล้มลง พอร่างมันถึงพื้น ก็พลิกไปอีกหลายตลบ
ส่วนไอ้คนที่เฉี่ยวอ่ะเหรอ ไม่แม้แต่จะจอดรถมาดู ขับไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เหตุการณ์นั้นคาตาผมเลย
ผมจอดรถ
ลงมาดู เลือดเต็มไปหมด ทำยังไงดี ตั้มเลือดเต็มไปหมด ทำยังไงดี ทำยังไงดี
“ตั้ม ตั้ม ตั้ม ตั้ม” ผมเขย่าตัวมัน มันก็ไม่ฟื้น น้ำตาผมไหลเลยครับ :m15:
“คุณครับ อย่าไปเขย่าครับ” พลเมืองดีมาครับ
“ช่วยตั้มทีครับ ช่วยตั้มที” แล้วเค้าก็กดโทรศัพท์ แต่ตอนนั้นผมเลื่อนลอยมาก
ไม่รู้สึกตัว ห่วงแต่ตั้มมันอย่างเดียว ตั้มอย่าเป็นอะไรนะ
แล้วรถโรงพยาบาลก็มา ผมก็ไปโรงพยาบาลพร้อมตั้ม
ในรถโรงพยาบาล ผมเป็นห่วงตั้มมาก ผมไม่รู้ว่าทำยังไงต่อ ผมเอาแต่จับมือตั้มไว้
มีคนอีก 2 คนอยู่ในรถ แล้วก็มีเครื่องช่วยหายใจ มีสายระโยงรยางค์ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจหรอก
ตอนนั้นผมคิดถึงแต่คนที่นอนอยู่ข้างหน้าผม
:m15:
====================================
น้ำตาไหลพรากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:m15: :m15: :m15:
ขอบคุณมากที่ชอบกันนะครับ
แล้วผมจะรีบมาต่อครับ
-
ขอบคุณครับ หนุกดีฮะ :a4: :a4: :a4:
-
:o12:
ตั้มจะเป็นอะไรมากป่าว
รีบมาต่อๆๆๆๆนะ :o12:
-
:a5: :a5: ตั้มมมมมมมมมมมมมมมมมมม ไม่น๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :dont2: :dont2:
-
ต่อครับ
================================
พอถึงโรงพยาบาล เค้ารีบกันมาก ตั้มเข้าห้องฉุกเฉิน ผมเข้าไปไม่ได้
ผมนั่งรออยู่ที่หน้าห้อง แล้วผมก็นึกได้ว่า ต้องบอกให้ไอ้ต่อมันรู้
“ต่อ”
“มีไรวะ ดึกดื่นป่านนี้”
“ต่อ” น้ำเสียงผมสั่นมาก จนต่อมันรู้สึกได้
“มึงเป็นอะไรวะ”
“กูไม่ได้เป็นอะไร ต่อ....ฟังกูนะ...ตั้ม....มันโดนรถชน ...อยู่ที่โรงพยาบาล y”
“ตั้มโดนรถชน!!!!เด๋วกูไปนะ”
“เด๋วๆๆ แล้วต้นหล่ะ”
“ต้นหลับแล้ว เด๋วกูไป”
“เอางี้แด๋วกูให้อั้มไปดูต้น แล้วค่อยก็มาละกัน”
“เออ ก็ดี”
แล้วผมก็โทรไปหาแม่กะอั้ม
ซักพักไอ้ต่อก็มา หน้ามันเหวอมาก มันมองหน้าผม ผมมองหน้ามัน แล้วมันก็นั่งข้างๆผม
แล้วมันก็เอามือไปกุมขมับ ผมก็จับไหล่มัน ผมไม่รู้พูดอะไร พูดไม่ออก แล้วแม่ผมก็มา มานั่งข้างๆผม
ตอนนั้นไม่มีใครพูดอะไรเลย แล้วประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก
“หมอครับ ตั้มเป็นยังไงมั่ง” ต่อมันถามครับ
“คนไข้เสียเลือดมาก แต่ตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ” จริงอย่างที่หมอว่าแหละครับ ผมเห็นเลือดตั้มมันไหลเยอะมาก
ผมได้ยินเสียงถอนหายใจของต่อครับ มันหันมามองหน้าผมแล้วยิ้ม :เฮ้อ:
“กูขอบคุณมึงมาก”
“เออ ไม่เป็นไร ตั้มมันก็เหมือนน้องกู”ผมตอบไอ้ต่อไป น้องงั้นเหรอ ไม่รู้สิ ผม........สับสน
“จิมเป็นไรป่าวลูก” แม่ผมถามครับ
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เป็นไรครับ”
“แล้วทำไม มีเลือดหล่ะ”
“ไม่ใช่เลือดผมหรอกครับ เลือดตั้มทั้งนั้น” :m15:
“กลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อไปลูก เด๋วทางนี้แม่จะอยู่กะต่อเอง”
“ครับ” แล้วผมก็กลับบ้าน ก่อนจะกลับผมก็ยิ้มให้ต่อมัน
ตอนกลับบ้านผมนึกถึงขณะที่เกิดเหตุการณ์ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมปวดหัว ไม่ไหวละ :a12:
=============================
ตอนกลางคืนมาต่อนะคร้าบ
-
จิม..ชอบตั้ม แล้วป่าว
อิอิ
:m12:
-
ตั้มรอดแระ :a2: :a2: :a2:
-
:m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13: :m13:เฮ้ย.....โล่งอก.......
-
:m1: :m1:....ห่วงแบบนี้ยังไม่รู้อีกเหรอว่าคิดยัง..... :m1:
มาลงอีกน้าครับบบบ อยากอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ :mc3:
-
มาละค้าบ
===================
วันรุ่งขึ้น เลิกงานปุ๊ปก็ไปหาซื้อของฝากเยี่ยมคนป่วยที่โรงพยาบาลซะหน่อย เป็นกระเช้าผลไม้ครับ
พอไปถึงที่ห้อง ก็เจอไอ้ต่อเพื่อนรัก กะต้นลูกรักเฝ้าอาการอยู่
พอเห็นผม มันก็ยิ้ม ยิ้มรายของเมิง กูไม่ใช่แม่อกภูเขาไฟของเมิงนะ
“เป็นไงมั่ง”
“ก็อย่างที่เห็น ยังไม่ตาย” - - กวนส้งติงกูซะแล้ว o12
....................
ผมไม่อยากจะเถียงมันละ
เพราะว่า เมื่อวานที่ไอ้ตั้มมันอยู่ในห้องฉุกเฉิน ผมคิดว่า ถ้าไอ้ตั้มเป็นไรไป แล้ว.......
ถ้าคนเราตายจากกัน มันไม่สามารถทำไรให้กันได้อีกแล้ว :m15:
ผมก็เลยคิดว่า ผมจะทำดีกับมัน
“มึงมาก็ดีละ กูฝากตั้มที กูจะพาไอ้ต้นกลับบ้าน”
“อืม”
“ต้น กลับบ้าน”
“หวัดดีคับ อาจิม” น่ารักจิงๆ ทำไมอาของต้น ไม่น่ารักได้ซักครึ่งของต้นเลยอ่ะ
“หวัดดีคับ สุดหล่อ” ผมหอมแก้มเด็กน้อยไปทีนึง
หันหลังมาโบกมือบ๊ายบายให้อีก ขอต้นเป็นลูกได้มั้ยวะต่อ แหะๆ :m1:
พอเพื่อนรักกะลูกรักกลับไปแล้ว
ผมหันหลังไปหามัน
“ขายมอ-ไซค์ไปเด๋วนี้เลยนะ” ผมหันมาดุมันครับ ดูมันสะดุ้งโหยงเลย 55
“อะไรของพี่เนี่ย พอต้นกะพี่ต่อกลับไป วิญญาณไรเข้าสิงพี่อ่ะ” -*-*-*- มึงว่ากูผีเข้าเรอะ ไอ้เวง :angry2:
ผมรู้ครับ มอ-ไซค์ตั้มมันรักของมันมาก
“ขับรถอ่ะ ต้องใส่หมวกทุกครั้งนะรู้มั้ย ข้อ 1 เพื่อความปลอดภัย 2 ก็เพื่อความปลอดภัย จะข้อไหนๆก็เพื่อความปลอดภัย เข้าใจมั้ย แล้วหมวกกันน๊อคที่มีอยู่ดีรึเปล่า พี่ซื้อใบแข็งๆให้เอามั้ย” กูเป็นห่วงมึงจริงๆนะ
“ทำไมครับ กลัวผมตายเหรอ”
“ใช่ กลัว ถ้าเกิดอะไรขึ้น ไอ้ต่อหล่ะ คิดถึงมันหน่อย มันเลี้ยงตั้มมาจนโต แล้วจะทนได้ยังไง”
“พี่เป็นห่วงผมเหรอ”
“อย่าล้อเล่นกับเรื่องนี้ได้มั้ย ขอร้องหล่ะ”
“ได้คร้าบ” แล้วมันก็เอามือของมันมาลูบหัวผม เออมึงอยากทำไรก็ตามใจเมิง :เฮ้อ:
“ผมหิวแล้วอ่ะ”
“อยากกินไร เด๋วพี่ออกไปซื้อให้”
แล้วมันชี้ไป ที่กระเช้าผมไม้
“โอเคคร้าบ”
ตอนที่ปลอกผลไม้ ผมก็เลยถามเรื่องแฟนมัน
“แล้วแฟนหล่ะ ไม่มาเยี่ยมเรอะ”
“เค้าไม่รู้หรอก”
“ก็โทรไปบอกเค้าสิ แล้วนี่เค้าไม่โทรเข้ามาเลยเรอะ”
“ผมปิดมือถือ”
“อ้าว”
“ก็ผมอยากอยุ่กะพี่” ใจสั่นๆอ่ะ ตอนนั้น บอกไม่ถูกครับ กูเป็นไรไปแล้วเนี่ยยยยย :serius2:
เรื่องของมึง มึงก็จัดการละกัน กูไม่ยุ่งด้วยละ
วันนี้ออยก็โทรเข้ามาครับ ผมก็บอกไปว่า น้องเกิดอุบัติเหตุ ออยบอกว่าจะมาเยี่ยม
ผมคิดว่า ถ้าออยมาไอ้ตั้มมันหน้าหงิกแน่ๆ ไม่อยากให้มันไม่สบายใจ ก็เลยปัดๆไป บอกว่าไว้เจอกันพรุ่งนี้
ออยก็บอกโอเค
พอคุยเสร็จปั๊บ
“แฟนพี่โทรมาเหรอ” มึงเป็นอับดุลเรอะ แฟน??? ยังไม่ได้เป็นแฟนโว้ย แต่ผมไม่ได้ตอบไรมันหรอก
ก็ปลอกผลไม้ให้มันไปเรื่อย แล้วก็ยื่นไปให้มัน
“ป้อนทีดิ” แล้วมันก็อ้าปาก :o
“กินเองดิ” มึงก็กินเองดิวะ
“พี่ดูมือผมดิ” เออใช่หว่ะ ข้างหนึ่งมันพันแผลไว้ อีกข้างมีเข็มทิ่มอยู่
ก็เลยป้อนมันไปเรื่อยๆ
ยิ้มไรของเมิง ดูมีความสุขจังเลยนะ
“พี่กลับบ้านก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้จะมาใหม่ ออ แต่มาค่ำๆหน่อยนะ”
“แล้วคืนนี้ใครจะนอนกับผมหล่ะ”
“อืม งั้นเด๋วพี่โทรไปบอกต่อให้มาละกัน”
“อ้าว พี่ต่อมาแล้วใครจะดูต้นหล่ะ” เออหว่ะ
“งั้นเอางี้ เด๋วพี่ไปรับต้นมาให้แม่พี่กับพี่ดูก่อน แล้วให้ต่อมาเฝ้า โอเค??”
“ทำไมต้องทำเรื่องให้ยุ่งยากด้วย”
“อะไร” งงอ่ะ
“พี่ก็นอนกับผม แล้วก็ไม่ต้องโทรหาพี่ต่อ ไม่ต้องไปบอกแม่ แค่นี้ก็จบละ” -*- :o
ทำอย่างนั้นก็เข้าทางมึงเลยเด่ะ
“แต่พี่ไม่มีชุดมาเปลี่ยน พรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงาน” ทำงานจริงๆนะเฟ้ย
“พี่ก็กลับบ้านไปเอาชุดมา ก็จบ” กูละหน่ายกะมึงจริง ๆ
“เออๆๆๆ” ยิ้มอีกแล้วว
ในใจผมก็คิดนะ มึงชอบกูจริงๆเหรอวะ เห้อ
เมื่อก่อนมีแต่สาวๆ เด๋วนี้เป็นไรของเมิงเนี่ย
แต่ผมก็ทำตามมันแหละครับ เอาใจคนป่วยหน่อย จะได้หายไวไว
==========================
มาต่อตามสัญญาคร้าบ
แล้วพรุ่งนี้จะมาต่อนะครับ
-
หุหุ ตั้มดักไว้หมดทุกทางเลย :mc4: :mc4: มีลุ้น :m4:
-
จิมจะเอาตัวรอดไหมเนี่ย ตั้มมันดักเก่งซะขนาดนั้น
-
:เฮ้อ:........รอลุ้นอ่ะ ..... :m1: :m1: :m1: เป็นกำลังใจให้น่ะครับ :mc1:
-
ตั้มอยู่โรงพยาบาลประมาณ 1 สัปดาห์ครับ
คืนนั้นไม่มีไรเลยครับ สงสัยคนป่วยเพลีย เสียเลือดมาก พอผมไปเอาชุดกลับมาอีกที ก็หลับไปแล้ว ตอนมึงหลับก็น่ารักดีหรอก เหมือน 5 ปีที่แล้วไม่ผิด ก่อนที่มันจะไปยุโรปอ่ะครับ
ระหว่างที่อยู่โรงพยาบาลดูมันมีความสุขซะจริงๆ
ส่วนผมหน่ะเหรอครับ บอกได้คำเดียว เหนื่อยครับ เหนื่อยใจ เหนื่อยสมอง
งานเยอะจวนล้นออกมาจากปากได้อยู่แล้ว
ค่ำๆก็ต้องมาหามัน
ไหนต้องไปกะออยอีก
อยากแยกร่างได้ชะมัด
ไม่ได้หลายใจนา
ณ ตอนนี้ ผมเห็นตั้มมันเป็นน้องผมอ่ะ (อาจมีตอนใจสั่นๆมั่ง แหะๆ)
กะออยอ่ะเหรอ
ก็กินข้าวเย็นด้วยกัน
เป็นคืนที่ 2 ที่ตั้มนอนโรงพยาบาลครับ ที่ไม่ได้ไปเยี่ยมตั้มมัน
ก็ไปกะออยแหละ ถามว่าไปไหน ก็กินข้าวเสร็จก็เดินเล่น ช่วงค่ำๆประมาณ1-2 ทุ่มมั้งครับ
เดินเล่นกันอยู่แถวๆถนนวิทยุ-หลังสวน ประมาณนี้ครับ ต้นไม้เยอะดี
เดินไปซักพัก ออยมาจูงมือผมเดิน :oตกใจครับ
ขอสารภาพไม่เคยเดินจูงมือกะใครเลย เพราะไม่เคยมีแฟนแหะๆ แล้วก็ไม่ค่อยแสดงออก จีบใครไม่เป็นอีกต่างหาก แต่ไม่ปิดบังใครนะครับ ว่าเป็น :oni1:
ผมอายอ่ะครับ ค่อยๆเอามือออก :o8:
ออยจับมือแน่นเข้าไปอีก แล้วยิ้ม (ยิ้มราย กูอาย) :o8:
“ถนนที่นี่กว้างพอที่จะเดินข้างๆกันครับ” หวานซ้า อายอ่ะ แทบอยากจะม้วนเป็นโรตีแล้ว
“อย่าไปทำอย่างนี้กับใครอีกนะ” ออยพูดครับ
ตอนที่เดินด้วยกัน รู้สึกดีครับ
ตั้มมันไม่เคยทำนะครับแบบนี้ (หรือเพราะผมไม่เคยเปิดโอกาสให้มันเลยก็ได้มั้ง แหะๆ)
แล้วกับตั้มหล่ะ อืม บางครั้งก็รู้สึกใจเต้นแปลกๆ
วันนั้นที่เดินเล่นกัน ไม่ได้มีไรมากกว่าการจูงมือครับ แล้วก็พาผมส่งบ้าน
พอวันรุ่งขึ้น
อ้าว แบตหมดตอนไหนนิ
**19 ครั้งมีคนโทรเข้า**
ตั้มแช้มป์ครับ เยอะสุด
แล้วก็มีแม่โทรมา ไอ้อั้ม ต่อ เพื่อนที่ทำงาน
เด๋วค่อยโทรกลับละกัน
พอออกจากบ้าน กำลังจะโทร คนป่วยคงหลับอยุ่มั้ง ไว้เที่ยงๆละกัน
เที่ยงกว่า ผมก็โทรหาตั้มครับ
/หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถ..../ เวง ปิดมือถือซะงั้น
งั้นไว้ตอนเย็นไปเยี่ยมทีเดียวละกัน
พอผมไปถึงโรงพยาบาล
หน้าเดิมๆ เลยครับ มีเพื่อนรักกะลูกรักเฝ้าอยู่ ส่วนคนป่วยหน่ะเหรอ หน้าหงิกเลยครับ เห้อ
“ไงต่อ”
“เออ”
“เป็นไงรูปหล่อ” ทักเจ้าตัวเล็กครับ
“หวัดดีครับ” โผเข้าหาผมเลย เด็กไรน่ารักจริงๆ :m1:
“มึงมาพอดี กูจะไปดูร้านหน่อย ฝากดูตั้มด้วย เออมึงคุยกะมันที ข้าวแม่งไม่ค่อยจะกินเลยหว่ะ” อดข้าวประท้วงเรอะ อ้าว พอกูมามึงก็หันไปซะงั้น
“ไม่ต้องหรอกครับพี่ ผมอยุ่คนเดียวได้” o12เด๋วกูก็ให้มึงอยู่คนเดียวจริงๆซะเลยนิ แค่คิดครับไม่ได้ทำหรอก แค่ไม่ได้มาเยี่ยมวันเดียว เป็นไรของเมิงเนี่ย กูผิดมั้ยที่ไม่มาเยี่ยมมึง
“ไหนพี่บอกว่า เมื่อวานจะมาหาผมตอนค่ำๆ ผมรอรอรอรอ ไม่เห็นแม้แต่เงา” เออใช่ ลืมไปได้ไงหว่ากูผิด กูขอโต๊ด
“โทดที” แล้วมันก็หันหลังให้ผมอ่ะ ตัวก็ใหญ่ ทำงอนเป็นเด็กๆไปได้
“อย่างอนดิ”
“ใครงอน”
“งั้นอย่าโกรธดิ”
“ใครโกรธ”
-*-
“งั้นหึงเหรอ” มันเงียบครับ มันหึงเหรอวะ แล้วมันรู้ได้ไงอ่ะ ผมว่าเป็นใครใครก็รู้
“เห้อ อย่าทำอย่างี้ดิ สัญญาว่าจะมาทุกวัน”
“ค้างคืนทุกวันด้วย” - - :m30:
“ได้ๆ”
อย่าเห็นว่าเป็นคนป่วยนะครับ ไว้ใจไม่ได้เลยครับ เพราะอะไรหน่ะเหรอ
“พี่ ผมจะเข้าห้องน้ำ” ผมก็พยุงมันมาเรื่อยๆ แหละครับ พอใกล้ถึงห้องน้ำผมเอื้อมมือไปเปิด แล้วหันมาหามัน
“อ้ะ ถึงละ” หันมาปั๊บ แก้มผมโดนจมูกมันอ่ะ แถมยังทำหน้าทะเล้นอีก :serius2:
ผมหยิกพุงมันเลยครับ แต่ไม่ได้หยิกแรงๆหรอก ตั้มมันป่วยอยู่
“โอ๊ยๆๆ ขอโต๊ดค้าบ”
“เข้าไปได้แล้ว”
“พี่เข้ามาด้วยดิ” :o
“ไม่”
“พี่ไม่เข้ามา แล้วผมจะฉี่ยังไงอ่ะ”
“นั่นไง นั่นไง” ผมชี้ไปที่มือมันครับ
“ผมเจ็บอยู่อ่ะ”
“แล้วจะทำแบบเมื่อกี้อีกมั้ย”
“ไม่แล้วคร้าบ”
พอเข้าไป ยิ่งกว่าเมื่อตะกี้อีกอ่ะ หัวใจจะวาย :serius2:
“พี่ แก้เชือกให้ผมหน่อย” :o
“แก้ เองดิ” มันก็ชูมือทั้งสองข้าง เลยต้องช่วยมัน แล้วมันก็หัน...มาทางผมอ่ะ
“เด๋วก่อน แก้เชือกแล้ว จับกางเกงเองได้นะ”
“ได้คร้าบ”
ตอนแก้ รีบแก้เลย พอแก้เสร็จมันรีบแก้รีบให้มันทำธุระให้เสร็จ จะได้นอนซะที แต่.............
พอแก้เสร็จ เห็นมันเอามืออยู่ที่กางเกงแล้ว ผมก็ปล่อย เจ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m25:
หันกลับแทบไม่ทัน
“ทำไม ไม่ดึงไว้”
“ผมยังไม่ได้จับ ก็พี่ไม่รอให้ผมจับอ่ะ ผมเจ็บมืออยู่นะ ไอ้เราก็นึกว่าอยากดู” ไปตายซะ ไอ้เวง :angry2:
“ใครบอกว่าอยากดู” ผมหันไปอีกครั้ง เจ้ยยยย :m25: :m25: :m25:แล้วผมวิ่งออกจากห้องน้ำเลยอ่ะ
ตามด้วยเสียงหัวเราะอันบ้าคลั่ง ของเจ้าวายร้าย o12
แล้วมันก็ออกมา โดยที่กางเกงมันผูกอย่างเรียบร้อย เดินผิวปากกลับไปที่เตียง มีความสุขจริงนะมึง งั้นที่ผ่านมามึงหลอกกูใช่มั้ยเนี่ย
หลังจากนั้น ผมก็ไม่เสียรู้มันแล้วครับ คนเรามันต้องพัฒนาโว้ย
“มองอะไร นอนไปดิ”
“ขอมองหน่อยไม่ได้เหรอ”
“มองแล้วมันจะหายเร็วขึ้นมั้ยหล่ะ ถ้าหายเร็วขึ้น ให้มองทั้งวันเลย”
“แผลกายมันไม่หายเร็วขึ้นหรอก แต่แผลใจอ่ะ หายเร็วขึ้นเยอะ” แหวะ
“พอๆๆ นอนๆๆ นอนได้แล้ว ไม่งั้นไม่มาแล้วนะ” แล้วมันก็งอน55 นอนหันหลังไปเลย ไม่ง้อ เหนื่อย พรุ่งนี้ต้องไปทำงานด้วย ถ้าไม่หาย พรุ่งนี้ค่อยง้อ
แต่ก็แปลกนะครับ มันตื่นก่อนผมทุกวัน ปลุกผมอีกต่างหาก แถมยังหน้าระรื่นอีก มึงทำไรกูตอนนอนป่าวเนี่ย
ผมรู้ครับ ผมตั้งกำแพงสำหรับตั้มไว้สูงและแข็งแรงมาก บางครั้งผมคิดว่ามันมากซะจนตั้มปีนขึ้นไป แล้วพลาดตกลงมาเจ็บสาหัส ซึ่งผมไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น ถ้าตั้มสามารถบอกกับใจผมได้ว่า ตั้มรักผมจริงๆ ผมนี่แหละจะทำลายกำแพงนั้นด้วยตัวของตัวเอง
//หัวใจเราหยุดเต้น เพราะเจอคนที่รัก
หรือ เพราะเจอคนที่รัก หัวใจเราถึงได้เต้น//
ตอนผมเจอออย ผมเป็นแบบไหนกันนะ
กับตอนผมเจอตั้ม ผมเป็นแบบไหน???
ผ่านไปหลายวัน ก้ไม่มีไรมากครับ
ตอนเย็นก็ไปกินข้าวกะออย
ส่วนตอนเช้า พอเด็กแว้น หายดี ก็มากวนประสาททุกเช้า เห้ออ :serius2:
ตอนกลับบ้าน ผมก็นึกได้ ไปซื้อหมวกกันน๊อคให้ตั้มมันดีกว่า
เอาใบที่มันแข็งๆ หุ้มทั้งหัว ถามเจ้าของร้านอันที่ดีที่สุดเลย แพงเมือนกันอ่ะ - -
ซื้อปุ๊บ ก็เอาไปให้เจ้าของปั๊บ
ผมเข้าหลังบ้านมันครับ คือว่า บ้านมี 2 หลังใกล้ๆกัน ไม่ได้กั้นรั้ว ด้านนหน้าต่อมันอยุ่กะต้น ส่วนอีกหลังตั้มมันอยู่ครับ
ผมเข้าหลังบ้านกะว่าจะไปให้ตั้มมัน แล้วจะรีบกลับไปทำงานที่บ้านเลย
“ตั้มๆ” เคาะประตูเรียกมันครับ
“ตั้มๆๆๆๆๆ” ไม่อยุ่มั้ง สงสัยยังไม่กลับจากที่ทำงาน แต่พอบิดกลอน อ้าวไม่ได้ล๊อคนี่หว่า เซอร์ไพร้ซ์มันซะหน่อย
***ซู่**** เสียงน้ำครับ
“ตั้ม อาบน้ำเสร็จยัง”
“เด๋วค่ะ” เสียงผู้หญิงครับ เสียงผู้หญิง อึ้งเลยครับ อึ้ง
“พี่นั่นเอง” ชีออกมาโดยที่มีผ้าขนหนูอยู่ 1 ผืน :o :o :o
“สวัสดีครับ”
“ขอโทษค่ะ ขอใส่เสื้อผ้าเด๋วนะคะ” ไม่รอแล้วจ๊ะ เผ่นดีกว่า :serius2:
เปิดประตูข้างหลังบ้าน จะกลับ เจอเจ้าตัวดี
ผมหยุดเดิน มองหน้ามัน ในมือยังถือหมวกกันน๊อคอยุ่ครับ
แล้วผมก็เดินไปเลย ไม่สนแม่งละ
จะมาเซอร์ไพร้ซ์มัน ดันเจอเซอร์ไพร้ซ์ซะเอง เห้อ :serius2: :serius2: :serius2:
=========================
แล้วจะมาต่อนะครับ
-
เง้ออออ
เจอเซอไพรซ์ซะเลย 555+
เปนไงละ
จิมน่าจะสำรวจหัวใจตัวเองดูซักทีนะ
:เฮ้อ:
-
ทีนี้ ทำเป็นเศร้า
เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:oni3:
-
>>>>>//หัวใจเราหยุดเต้น เพราะเจอคนที่รัก หรือ เพราะเจอคนที่รัก หัวใจเราถึงได้เต้น//<<<<<<<
นั้นสิน่า เพราะอะไรกันแน่.......รีบมาต่อนะครับ อยากรู้ว่าเพราะอะไร :m13:
-
:sad2: :o12:
อะไรกันอ่ะ
เฮ้ออออออออออออ :o12:
-
คู่นี้มีแต่เรื่อง จะลงเอยกันไหมเนี่ย
-
:a11: มาต่อเร็ว ๆ นะคร้าบบบ
-
รอไม่ไหวแล้ววววว
มาต่อเถอะท่านนนนนนนน
:o12: :o12:
-
ตอนล่าสุดเขียนได้ดีเคอะคุณน้อง
เจ้ชอบตอนนี้เป็นพิเศษ ที่คุรน้องเขียนว่า...
//หัวใจเราหยุดเต้น เพราะเจอคนที่รัก
หรือ เพราะเจอคนที่รัก หัวใจเราถึงได้เต้น//
ตอนผมเจอออย ผมเป็นแบบไหนกันนะ
กับตอนผมเจอตั้ม ผมเป็นแบบไหน???
แหม๋ ถ้าเล้าฯยังกดบวกได้ เจ้จะกดให้แล้วนะเนี้ย
เออ ไม่ทราบว่า คนที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ รู้เรื่องที่ทางเล้าฯ กำลังมีปัญหาและระดมทุนกันอยู่หรือเปล่า ถ้ายังไม่ทราบเข้าไปอ่านได้ที่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3275.0
ช่วยๆ กันหน่อยนะ
-
:serius2: ตั้มอะ อุสาห์เชียร์ ทำไมทำแบบนี้ง่า :serius2:
-
:sad2: ค้าง อะ ค้าง มาต่อเร็ววววว
-
ถึงบ้าน อาบน้ำ นอนๆๆๆ ทำไมนอนไม่หลับ เพราะมึงเลยตั้ม
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆๆ
////////////ตั้ม/////////////////////// ตัวแสบโทรมาครับ โทรมาทำไมวะ จะโทรมาโชว์พาวเรอะ
“มีอะไร”
“มาที่ร้าน.... เด๋วนี้”
“สั่งใครไม่ทราบ”
“พี่จะให้หมวกกันน๊อคผมไม่ใช่เหรอไง หรือจะไม่ให้แล้ว”
“มาเอาที่บ้านดิ”
“ในเมื่อพี่ซื้อมาให้ผม ผมก็จะเลี้ยงพี่ ออกมาเลยนะ” ตู๊ดๆๆ ๆ ๆ
“ตั้ม ๆ” มันวางสายไปละครับ
คอยไปเหอะ ไม่ไปหรอกเฟ้ย
ตุ๊บ
“อ๊ะ เอาไป” ผมเองครับ (เมื่อกี้ใครบอกฟะว่าจะไม่ไป) :oni1:
“อย่ากินมาก เหล้าอ่ะ เข้าใจมั้ย แล้วก็รีบกลับบ้าน”
“จะกลับเลยเหรอ รมณ์เสียหว่ะ” อะไรของมึง มึงน่าจะอารมณ์ดีสิ เพราะ..(อ่านตอนที่แล้วก็รู้ครับ)
“ดึกแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน ต้องรีบนอน”
“กินซักแก้วสิครับ จะได้หลับสบาย” อืม ก็ดี เด๋วเมิงวางยากูป่าวเนี่ย
“แก้วเดียวนะ” อ้าว ซะงั้นกรู
“ลองใส่ดูดิ ใส่ไม่ได้จะได้เอาไปเปลี่ยน” มันก็เอาไปสวมครับ เท่ห์ดีแฮะ แหะๆ
“เป็นไง พอดีป่าว”
“ช่วยผูกให้ผมหน่อยดิ”
“จะบ้าเหรอไง ผูกเองเด่ะ”
“เร็วๆ” มึงสั่งใครฟะ
“คิดว่าสั่งใครอยู่”
“เดี๋ยวนี้”
“ไม่”
มันก็ดึงมือผมไป
“รู้แล้วๆๆๆ ปล่อยๆๆๆ” -*-กูไม่ใช่แฟนมึงนะ
ผมหันซ้ายหันขวา ในร้านมีเพียงเราสอง กะป้าเจ้าของร้าน แล้วก็เด็กเสิร์ฟ เอาวะ :o8:
ผูกให้ตามที่ท่านเจ้านายสั่งครับ เด็กไรเอาแต่ใจจริงๆ
“มองอะไร” มันจ้องผมตอนที่ผมผูกให้มันครับ มองไรกูอายนา :o8:
แน่ะ ไม่เลิกมองอีก
“จ้องไปจ้องมาเด๋วลุกตาก็หลุดออกจากเบ้าหรอก”
.....
...
..
“เค้ามาอาบน้ำอย่างเดียว” อยุ่ดีดีมันก็พูดขึ้นมาครับ
“อ๊ะ เสร็จแล้ว เป็นไงมั่ง ใส่ได้มั้ย”
“แค่มาอาบน้ำอย่างเดียว วันนั้นเสื้อเธอเลอะ แล้วบ้านผมก็อยู่ใกล้ เธอเลยมาเปลี่ยนที่บ้าน”
“ใครถาม ไม่ได้อยากรู้”
“ผมก็คิดว่าพี่อยากรู้”
“อยากรู้ไปทำไม ไม่สนใจ”
“แล้วทำไมพี่ต้องโกรธ”
“ใครโกรธ โกรธเมื่อไหร่”
“เมื่อกี้นี้พี่โกรธชัดๆ”
“โกธรที่ไหน อย่ามาทำเป็นเด็กหน่อยเลย”
“เด็ก พี่เห็นผมเป็นเด็กวัยรุ่นเหรอไง”
“ใช่ กับพี่แล้ว ตั้มก็เป็นเด็กวัยรุ่นเท่านั้นแหละ”
“เด็กคนนี้โตเป็นหนุ่มแล้ว ลำบากที่จะยอมรับเหรอครับ”
“ยอมรับ ยอมรับความจริงไง ถึงตั้มโตแค่ไหน พี่ก็ยังเห็นตั้มเป็นเด็กอยู่ดี”
แล้วมันก็เอามือมาจับหน้าผม
“แล้วทำไมพี่ต้องตื่นเต้นด้วย หน้าแดงเลย” ผมหันไปมอง เด็กเสิร์ฟยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ผมก็เขินอ่ะเด่ะ ผมลุกขึ้นแล้วออกจากร้านอย่างไว
หันมามองมันอีกที หน้าตาระรื่นเลยนะเมิง - -
=============================
เด๋วมาต่อนะครับ
ขอโต๊ดครับ หายไปนานเลย แบบว่า มัวแต่ไปอ่านเรื่องของคนอื่น แหะๆ
แล้วไปเจอเรื่องของคุณนันนที น้ำตาแทบเล็ด เศร้าสุดสุด อ่านแล้วบีบหัวใจมาก :m15:
ทุก reply ของทุกทุกคน ผมอ่านหมดครับ ขอบคุณมากๆครับ ที่เป็นกำลังใจให้
คุณปั่นป่วน ผมมาต่อแล้วนะคร้าบ
คุณ oaw_eang ผมเรียกเจ๊ละกันครับ เจ๊ครับ ผมเข้าไปอ่านแล้ว ร่วมด้วยช่วยกันครับ แต่คงไม่มากอ่ะครับ :sad2:
ผมชอบ signature ของเจ๊จริงๆ คนมันแรงงง 55
คุณ RN ผมมาต่อละครับผม
คุณ krit_sun มาแล้วนะครับ
AriAddne คู่นี้จะลงเอยกันมั้ย ตอนนี้ยังตอบไม่ได้คร้าบ แหะๆ
keivet001reply ของคุณ เหมือนกดดันผมยังไงก็ไม่รู้ 55
wutwit เอ่อ ไม่รู้จะตอบยังไง
Just let it be สำรวจแล้วคร้าบผม
My name M ขอบคุณมากนะครับ ที่เป็นกำลังใจให้
THIP ขอบคุณมากนะครับ
เรื่องของเราจะไม่ฮ๊อต ผมก็จะหน้าด้านเขียนต่อ 55 เขียนสดสดอ่ะครับ แหะๆ
แต่ความจริงเพราะมีกำลังใจมากกว่าครับ
o1 o1 o1
ไม่ใช่ความหน้าด้านที่ทำให้ผมเขียนต่อ 555 :m9:
แถมครับ
เจ้าตัวดีที่นั่งทำงานอยู่ข้างๆ มันเห็นผมเข้าบอร์ด ตอนที่กำลังอ่านนิยาย มันบอกว่า "บ้าป่าว เด๋วเศร้า เด๋วยิ้ม เด๋ว.."
หันกลับไปกำลังจะด่ามัน แต่มันมาอยู่ข้างหลังแล้ว แล้วมันก็ลากผมไปจากตรงนั้นเลย จับผมโยนลงเตียง
แล้วล๊อคผมไว้ o22
แล้วมันก็บอกว่า "ทำตาเหมือนเมื่อกี้อีกทีดิ" งงครับ
"ทำอะไร"
"ก็ทำตาเหมือนเมื่อกี้ไง"
"ตาอะไร" ดูเหมือนมันเขินๆอ่ะครับ
"สายตาเมื่อกี้ อย่าไปมองใครนะ" สายตาไรวะ กูงงไปหมด
"ยังไง งงไปหมดแล้ว"
"ก็...เห็นแล้วมัน..........อยาก" เจ๊ยยยยยยยยยยยยย :o :o :o
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าไม่อยากเจ็บตัว อย่าอ่านตอนที่มันอยู่ :m25: :m25: :m25:
:m7: :m7: :m7:
แล้วจะมาต่อนะครับ
-
:o8: :o8: :o8:......น่ารักว่ะ :mc4:
-
:o8: 555 น่ารักจังเลยนะครับตั้มอ่ะ มีการแก้ตัวแบบลอยๆ ขึ้นมา อย่างงี้ตั้งตัวไม่ทันใช่ไหมครับ อิอิ
แถมตอนท้ายน่ารัก ๆ อีกตะหาก 555 ขอบคุณมาก ๆ ครับ สนุกนะครับ รีบๆ มาต่อนะค้าบบบ
-
:oni2:
ตั้มน่ารักอ่ะ..อิอิ
ยอมรับเหอะ..ตั้มเค้าโตแล้ว
อิอิ..
-
:m1: :m1: ตั้มมมมมมมมมมมม :m1: :m1:
-
หุหุ ชอบตอนสุดท้ายที่สุดดดดด ได้จิ้นอีกแระ :m1: :m1: :m1:
-
ชอบคับ
หนุกดี
:pig4:
-
น่ารักมากเลยอ่า
ปล. จิมสำรวจใจตัวเองแล้วเจอไรอะ ... อิอิ <== อยากรู้อย่างแรง
ปล2. หลังจากโดนล็อคคอแล้วเกิดไรขึ้นเหรอคับ <== อยากรู้มากกว่า
-
เชียร์ ตั้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
มาต่อได้แล้วรอไม่ไหวแล้ววววววววววว :m15:
-
รอนานแล้วน้า
มาต่อเถอะคับ
นะ นะ
-
มาแล้วครับ
===========================
วันรุ่งขึ้น เหมือนทุกวันครับ
มาทำหน้าตากวนๆ แต่เช้า
วันนี้ตั้มใส่หมวกกันน๊อคที่ผมให้ครับ
พอตอนเย็นวันนั้น แปลกแฮะทำไมออยไม่โทรมา
ก็ไม่ได้คิดไรมากหรอกครับ ก็เลยไปกินข้าวกับเพื่อนฝูง
เดินไปเดินมา ที่ร้านอาหารญี่ปุ่น //ใครวะคุ้นๆ//
ออยนี่หว่า
อีกคนหล่ะ ตั้ม :m24:
มัน 2 คนคุยไรกันวะ :m24:
ความอยากรู้ เลยบอกเพื่อนว่า ไปที่ร้านก่อนเลย เด๋วตามไป
เอาไงดีๆ เข้าไปหาแม่งเลยดีมั้ย คิดไปสารพัดเลยครับ :m24:
คิดไปคิดมา แอบดูอยู่ซักพักดีกว่า
พอเริ่มสังเกตการณ์ หน้าตานี่ตึงเครียด มีอะไรกันป่าวหว่า
เอาไงดีหว่า ซักพักทั้งคู่ก็ลุกขึ้น หาที่หลบสิครับ พอออกมาแล้วก็แยกย้ายกันไป
//ติ๊ ดิ๊/// เพื่อนโทรมาครับ
เลยบอกให้มันกินกันไปเลย วันนี้มีธุระด่วนจี๋ แถไปก่อน เด๋วค่อยเล่าให้มันฟังครับ
ตอนนั้นกำลังตัดสินใจว่าจะตามใครไปดี
….
…
..
.
ตั้มละกันวะ
พอมันขึ้นมอเตอร์ไซค์มันก็ออกรถ เราก็กระโดดขึ้นวินมอ-ไซค์เลยครับ
ตามคันนั้นไปเลยพี่ แต่อย่าให้รู้ตัวนะ
นี่มันทางไปร้านตั้มนี่หว่า มันกลับมาทำงาน แล้วมันคุยอะไรกะออยวะ
โอยหิวก็หิว
สรุปแล้ว ไม่รู้เจี้ยอะไรเลย เห้อ :serius2:
วันนั้นก็กลับบ้าน หาของกินเสร็จ ด้วยความอยากรู้แบบสุดสุด มันคาใจ เลยกะว่าไปถามตั้มให้รู้เรื่องเลย
“วันนี้คุยอะไรกะออยที่ร้าน...” มันทำหน้างงครับ
“อะไรครับ”
“วันนี้พี่เห็น เราไปกินข้าวกับออยมา คุยเรื่องไรกัน” มันนิ่งไปซักพักครับ
“ว่าไง เรื่องอะไร”
“เรื่องของผู้ชาย มีเรื่องต้องคุยกัน”
“พี่ก็ผู้ชาย มีไร บอกมา”
“ผมไม่เคยเห็นพี่เป็นผู้ชาย” ไอ้เวงงง :serius2:
“แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องของพี่” เจี้ยยยยย ไม่บอกว่า อย่าเจือก ไปเลยหล่ะ สาดดด
ก่อนที่ผมจะด่ามัน
ก๊อกๆๆๆ
‘ ตั้ม ๆ ๆ’ เสียงไอ้ต่อครับ
ผมทำหน้าถมึงใส่มัน ก่อนจะเดินไปที่ประตูหลัง เตรียมกลับครับ ไม่อยากตอบคำถามไอ้ต่อครับ
แต่เดินไปได้แค่ 4-5 ก้าวครับ
ปึง ๆ ๆ
‘ ตั้ม ๆ ๆ’ คราวนี้เสียงแฟนมันครับ :o นรกจริงๆครับ นรกมาเยือนแล้ว
“ทำไงดีวะ ทำไงดีวะ ตั้มทำไงดี โว้ย...กรูอยากจะบ้าตาย ตั้ม ทำไงดีอ่ะ”
“ก็ไม่เห็นต้องทำอะไร ไปเปิดประตูดิ” แล้วมันก็กำลังจะเดินไปเปิดประตูครับ ไอ้เวง :serius2:
“บ้าไปแล้วเหรอ”ผมดึงมันไว้ครับ
“พี่จะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ย ผมจะไปเปิดประตู”
“ตั้ม”
“ก็ทำเหมือนปกติ ไม่เห็นมีไรเลย”
......
....
... แล้วเสียงก็เงียบไปครับ
……………..
“ไปกันแล้วใช่ป่ะ”
“อย่าเพิ่งไป อยู่นิ่งๆอีกแป๊ปนึง”
แกร๊กๆๆ ฉิบหายแล้ว เสียงเหมือนมีคนเปิดหน้าต่างครับ นรกจริงๆ
“ตั้ม” พอผมเรียกมันปุ๊ป มันก็ดึงผมไปหลบอยู่หลังตู้เย็นครับ ขอบอกครับ โค ตะ ระแคบ แคบแบบสุดๆ
หลังผมติดกับตู้เย็นครับ ส่วนตั้มมันหันหน้าเข้าหาตู้เย็น สรุป จมูกแทบจะชนกันเลยครับ :o8:
ตั้มมันก็ชะเง้อออกไปมอง ผมจะชะเง้อด้วย มันจับหัวผมให้กลับมาอยู่ที่เดิม ทำหน้าดุผมอีก - -
แล้วมันก็เอาหน้ากลับเข้ามา
ผมรู้สึกว่า ลมหายใจอุ่นๆของตั้มมันโดนหน้าผมครับ
คำว่า /หายใจร่วมกัน/ คงเป็นอย่างนี้มั้งครับ :o8: :o8: :o8:
เราก็มองหน้ากัน เราอยู่กันอย่างนั้นซักพัก
“เป็นไงมั่ง” อะไรของเมิง
“หือ”
“ที่โดนกอด” -*- o12
ผมเลยจะออกมาจากหลังตู้เย็นครับ
แต่
ผมออกไม่ได้ มันล็อคหง่ะ แล้วที่มันก็แคบด้วย
“ปล่อยได้แล้ว” มันก็ยอมปล่อยครับ
ผมก็เผ่นสิครับ โกยแน่บกลับบ้าน
==============================
เด๋วมาต่อนะครับ
รู้สึกตั้มมีแต่คนรักไปซะแว้ว อิจฉาอ่ะ
สมาชิกใหม่ คุณ son มาต่อแล้วนะครับ
คุณ Just let it be สำรวจแล้วเจอไรเหรอครับ ผมบอกไม่ได้อ่ะครับ แหะๆ
แล้วก็จากที่ผมโดนล๊อคแล้ว เกิดไรขึ้นเหรอครับ บอกแล้วมันไม่ดีต่อสุขภาพครับ :o8:
สรุปแล้ว ไม่ได้ตอบไรซักกะอย่าง แหะๆ
-
โย่ โย่
:pig4:
-
:m23:ตามทันแระ o4
-
ชอบเรื่องนี้
ชอบเรื่องนี้
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกก :oni2:
-
โดนฉวยโอกาสตลอด อย่างว่านะ จะเอาชนะคนปากร้าย ต้องใจเย็นๆ
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
:oni1: :oni1:รอ...ร๊อ....รอ :oni1: :oni1:วิ่งเล่นรออยู่แถวนี้หละ
ปล.ตั้มตามไปที่บ้านเลย :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
มาต่อทุกวันไม่ได้ไงคับ
-
มาละครับ ว่าจะมาเขียนตั้งกะเมื่อวาน
เพื่อนชวนไปก้งเหล้า (แอบไปครับ หุหุ)
เช้านี้ตื่นมาเกือบบ่าย 3 (ไม่เช้าละมั้ง)
วันนี้แฮ้งค์ทั้งวัน เฮ้อ
====================
หลังจากเหตุการณ์ตื่นเต้น
วันวันก็อยู่กับงานๆๆๆๆ ส่วนไอ้ตั้มเหรอครับ ก็ทุกเช้าแหละครับ ประจำ เห้อ
เบื่อครับ เซ็งๆๆ อยากไปเที่ยว จะไปก็ไปไม่ได้ งานสุมหัวเต็มไปหมด เฮ้อ o2
เย็นนี้แวบหาที่เดินเล่นดีกว่า
ว่าแล้วก็ไปร้านหนังสือครับ
ผมชอบอ่านหนังสือครับ ผมอ่านได้หมดตั้งแต่ การ์ตูน ยันเรื่องการเมือง ท่องเที่ยว อ่านหมดครับ
เข้าไปแล้วมีความสุขจัง :m1:
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆ
////////ออย///////////////
“ฮัลโหลครับ”
“จิม ไปเที่ยวกันมั้ย” โอว กำลังอยากหาเพื่อนเที่ยวเลย
“อืม ที่ไหนล่ะ”
“ตามใจจิม” อืมม ที่ไหนดีหว่า
“คิดไม่ออกอ่ะ”
“งั้นไปดูหนังกัน”
“อืม”
“เจอกันที่สยามนะ”
“ok เจอกัน”
เจอกันก็ไปเที่ยวเล่นที่สยามแป๊ป แล้วก็ไปหน้าโรงหนังที่ mbk
เห้อ ทำไมมีแต่หนังตลกกะรักโรแมนติกเนี่ย อยากจะบ้า คือผมชอบดูหนัง บู๊ล้างผลาญ ซะใจดี 55
แอบซาดิส
พอเข้าไปในโรง ขอบอกครับ ไม่เกิน 10 นาทีที่หนังฉาย
z z z z z Z ZZ Z Z ZZZ
หลับครับ 555
ผมตื่นมาอีกที ตอนที่ออยเอามือผมไปจับอ่ะ หง่ะ มือเป็นปลาหมึกเลยนะ
“เด๋วคนเห็น”
“ไม่มีใครเห็นหรอก” ตามใจอยากขับก็จับ
แล้วก็หลับต่อ 55
ผมนี่ไม่โรแมนติกเอาซะเลย ว่าป่ะ
หนังเลิก ก็ไปกินข้าวกัน
ออยถามผมว่า
“เสาร์-อาทิตย์ ไปบ้านออยมั้ย”
“เสาร์-อาทิตย์ อืมมม”
“ก็ได้หล่ะมั้ง” ใจง่ายไปละ ผู้ชายชวนเข้าบ้านนะเฟ้ย<--- จิตสำนึกแง่ดีท้วง แต่ไม่ทันละ ตอบรับไปแว้ว
“งั้นเด๋วออยมารับที่บ้านนะ”
“อืม”
แล้วก็แยกย้ายกันกลับ
วันเสาร์ครับ
ตอนบ่ายแก่ๆ
ติ๊ง ต่อง
“แม่ เด๋วจิมไปเปิดเอง”
พอมาถึงหน้าบ้าน
ตั้มมาครับ
ผมทำหน้ามองตั้มประมาณว่า มาทำอะไร
“ผมมาเอาให้แม่ดู” แล้วมันก็ยื่นแบบรถให้ผม หลายยี่ห้อ หลายรุ่น
“อืม”
“จะให้ผมยืนตรงนี้เหรอ”
“ออ ขอโทษ เข้ามาดิ” ธรรมดาก็เข้านอกออกในอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ
“ตั้ม กินข้าวมายัง”
“ยังครับแม่”
“มาสิ อาหารในตู้กับข้าว”
“แล้วอั้มหล่ะครับ” ไอ้ตั้ม ถามถึงน้องชายผม
“มันออกไปเที่ยวกับเพื่อนข้างนอกโน่น ไม่เคยอยุ่ติดบ้าน”
ส่วนเรา เตรียมตัวดีกว่า เด่วออยมารับแล้วมั้ง
ตั้มเห็นผมอาบน้ำ มันมองมาครับ
“มองไร”
มันไม่ตอบ นั่งกินข้าวต่อ
พอผมอาบเสร็จ เข้าห้องไปแต่งตัว
พรวด
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก กะลังโป๊อ่ะ มันก็ไม่ได้โป๊มากหรอก ผมใส่เสื้อคลุมอยู่ครับ เป็นผ้าขนหนู :o
แต่
กำลังจะใส่ กกน นี่ดิ
เข้ามาไม่บอกซักกะคำ
เลยเอาบานพับตู้เสื้อผ้ามาบังตัวไว้
“เข้ามาได้ไง”
“ไม่ได้ล๊อค”
“เข้ามาทำไม”
“มีเรื่องจะคุยด้วย”
“ทำไมไม่เคาะประตูก่อน” ทีหลังเคาะหน่อยสิวะ หัวใจกรูจะวาย
ทำหน้าตากวนติง กรูอีก
“แล้วมีอะไร” ผมแต่งตัวอยู่หลังบานพับตู้เสื้อผ้าครับ
“เห็นแม่บอกว่า วันนี้จะไปข้างนอก กลับมาพรุ่งนี้”
“อืม”
“ไปกับใคร”
“ออย”
แล้วมันก็เงียบ
“พี่จะไปนอนกับเค้าเรอะ”
“ยุ่งเรื่องตัวเองเหอะ ไปหาแฟนตั้มไป”
“ใช้ถุงยางด้วยหล่ะ” เจี้ยยยย ไปนอนด้วยไม่ได้หมายความว่าจะไปปั่มปั๊มซะหน่อย :m16:
“เออออ อันเดียวไม่พอใช้มั้ง เด๋วไปหาหลายๆอันหน่อยดีกว่า” ประชดแม่งซะเลย :m14:
ปึง ปึง ปึง
แล้วตั้มมันก็ออกไปเลยครับ
===================
เด๋วผมมาเขียนต่อตอนกลางคืนนะครับ
-
หุหุ ประชดกันได้สะใจดี :m14: :m14: :m14:
-
ทำไม ทำกับตั้มแบบนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:o12: :o12: :o12: :serius2:
-
เอ้า
ไม่เข้าใจกันอีกซะงั้น
แล้วเมื่อไหร่จะลงเอยกัน (อีก) ซะทีละเนี่ยยย :a2:
ปล. อ้าวววว อดรู้เลย งึมๆๆ :m15:
-
เข้าใจผิดหลายเรื่องจังเลยอ่ะ
-
พอผมแต่งตัวเสร็จ ตั้มมันก็ไม่อยู่แล้ว
สักพัก ออยก็มาถึงบ้านผม
เราไปกินข้าวกัน ดูหนัง ร้องเกะ ตอนนั้นผมคิดว่า ถ้ามีออยเป็นแฟนก็คงดี เพราะเค้าก็ไม่ได้เสียหายอะไร
ร้องเกะ เดินเล่น ตอนนั้นก็ปาเข้าไป 4-5 ทุ่มแล้วครับ
ออยก็ขับรถพาผมไปที่บ้าน เป็นคอนโดมากกว่าครับ
ตอนขับรถไปที่บ้านออย
“ออยบ้านอยู่แถวไหนอ่ะ”
“ที่ ...”
“อยู่คนเดียวเหรอ”
“อืม”
“แล้วพ่อกับแม่หล่ะ”
“ท่านอยู่ต่างจังหวัดกันหมด”
“แล้วเคยพาใครมามะ”
“หมายถึงใครเหรอ”
“หมายถึง คนที่ออยคบก่อนหน้านี้อะ”
“...”นิ่งซะงั้น แอบซ่อนใครไว้ป่าวหว่า
“แล้วมีแฟนมากี่คนแล้ว”
“.........เกิน 10” หา--------- เกิน 10 แล้วกรูจะเป็นคนที่สิบเท่าไหร่เนี่ย :o
ผมก็เงียบไปตลอดทางเลย ไม่น่าถามเล้ย
พอมาถึง ใจมันก็ตุ้มๆต่อมๆ ถอยไม่ได้ซะแล้ว :m29:
คืนนี้จะมีอะไรกันเรอะ ไม่ๆๆๆๆๆๆ :serius2:
อย่างมากก็แค่จูบหล่ะมั้ง คนคบกันจูบกันก็คงไม่ได้เป็นเรื่องเสียหาย
แล้วถ้ามันเกิดปลั้มกรูขึ้นมาหล่ะ หง่ะ ไม่มั้ง คิดไปสารพัดสารเพ วิตกจริตไปแว้ว :serius2:
พอถึงหน้าห้อง เริ่มทำการสำรวจทันที
ห้องเรียบร้อยมากเลยครับ กว้างด้วย มีทุกส่วนเลย ห้องนอน ห้องครัว มุมอ่านหนังสือ โต๊ะกินข้าว
แต่ผมไม่กล้าเข้าห้องนอน เด๋วเค้าหาว่าให้ท่า 55 เด๋วเสร็จกันพอดี
สำรวจไปเรื่อยอ่ะครับ แล้วออยก็เอาไวน์มาให้กิน
กินไปดูหนังไป แปลกแฮะไม่ทำไรเลย (หรืออยากให้ทำวะ) เอามือถือมาดู แบตหมดอีก
หนังจบก็เกือบตี 2 แล้ว
“ดูอีกเรื่องมั้ย” ไม่ดูแล้วเฟ้ย ง่วงงงงง
“ ไม่แล้ว ไปนอนก่อนนะ” ตรงโซฟาเนี่ยแหละ
ตอนที่กำลังจะลุก
“เด๋วก่อนครับ” ออยจับมือผมไว้ แล้วดึงผมลงไปนั่ง
ตาประสานตา เอาแล้ว มาแล้ว หัวใจเต้นตุ้บ ๆ ๆ ๆ ๆ :o8:
แล้วก็เอามือโอบผม เข้ามาใกล้ ๆ ๆ ๆ ๆ เอาแล้ว :o8:
ติ๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ออยดังครับ
“ครับ ครับผม ............ของคุณครับ” แล้วออยก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผม งงครับ ใครหว่า
“ครับ จิมครับ”
“นี่แม่เองนะ”
“ครับแม่ ทำไมไม่โทรเข้ามือถือผมหล่ะ”
“แล้วปิดเครื่องทำไม”
“ออ แบตมันหมดครับ”
“รีบกลับบ้านมาเร็วๆนะ ตอนนี้เลย”
“มีเรื่องอะไรเหรอครับ”
“ตั้มเป็นอะไรไม่รู้”
“แล้วตั้มเป็นอะไรเหรอครับ” เกิดเรื่องไรฟะ
“แม่ไม่รู้ ตั้มเมามากเลยลูก แล้วก็เรียกหาแต่ลูก แม่บอกให้ตั้มมารอในบ้าน ตั้มก็ไม่ยอมฟัง กลับมาเร็วๆนะ”
“แม่ก็พาตั้มไปนอนดิ”
“แม่ทำได้แม่ทำไปแล้ว” แล้วก็มีเสียงแว่วเข้ามา จิ ม ม ม ม ม ม
“ได้ยินเสียงมั้ย รีบๆกลับบ้านนะลูก”
“ครับๆ เด๋วผมจะกลับเดี๋ยวนี้ครับ” เห้อ อ อ อ อ อ อ อ :เฮ้อ:
“ผมขอโทษนะครับ ผมต้องกลับแล้ว”
ออยทำหน้าเหมือนว่ามีอะไร
“ไม่ธุระนิดหน่อยครับ ไว้คราวหน้านะครับ ต้องรีบไปแล้ว”
“ให้ผมไปเป็นเพื่อนมั้ย” สุภาพบุรุษจริงๆ
“ไม่เป็นไรครับ”
“เด๋วผมไปส่ง”
“ไม่เป็นไรครับ เด๋วแท๊กซี่แป๊ปเดียวก็ถึง แล้วเจอกันนะครับ”
พอมาถึงบ้าน
เจอตัวแสบเมาแอ๋นั่งหลับอยู่ที่หน้าบ้าน
“ตั้ม” เอาตีนเขี่ยมันครับ ยังไม่ตายใช่มั้ยเนี่ย
“รู้ก็รู้อยู่ ว่าวันนี้ไม่กลับบ้าน ทำไมต้องมาเมาเฉพาะเอาวันนี้ด้วยวะ หา”
“ลุก ๆๆๆ ลุกดิ” แล้วมันก็เงยหน้าขึ้นมา ตานี่สะลึมสะลือเลย
แล้วตั้มก็ลุกขึ้น
“พอเมาก็มาที่บ้านพี่ เมาแล้วก็กลับไปที่บ้านนอนสิ ตั้มทำอย่างนี้ทำไม”
“พี่ครับ”
“อะไรอีก หืมม มีอะไร”
แล้วตั้มก็เอามือมาลูบที่หน้าผม ขยี้หัวผมอีก
“ตั้ม อย่าทำอย่างนี้ดิ”
“อย่าคบกับเค้านะ”
“หือ”
“ผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง อย่าเจอกับเค้าอีกนะ”
“เมาแล้ว ไปนอนปะปะ” ผมเข้าประคองตั้ม
“ผมจะรับผิดชอบพี่เอง อย่าไปเจอกันอีกนะ อย่าไปเจอกันนะ” ล้มตัวลงมากอดผมเลย ตัวก็ใหญ่ แถมกอดแน่นโคตรๆๆ
“ตั้ม พี่หนัก ตั้มๆ”
“จิม”
“แม่” เจ้ยยย แม่มาตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย ไม่ใช่มาเห็นตั้งแต่ที่ตั้มมันลูบหน้านะ
============
ผมง่วงแล้วครับ ไม่ไหว แล้วจะมาต่อนะครับ
-
เข้ามาเชียร์ตั้มสุดฤทธิ์
อิอิ
ตั้มๆๆ :mc2: o13
-
แล้วแม่ก็รับตั้มเป็นลูกเขย :laugh3: :laugh3:
-
:m4: :m4: :m4:
-
:o
จ้ากกกกกก
แม่เข้ามาเหนพอดีเลย จะเป็นไงมั่งเนี่ย
ปล. แล้วแม่เหนไรมั่งอะ เหนทุกอย่างเลยรึป่าว 555+
รีบหนีก่อนดีกว่า :m14:
-
:m15:มาต่อเหอะครับ รอนานลุ้นจนตัวแข็งแล้วเนี่ย :m24:
-
ขอให้คุณแม่ไฟเขียวนะคับ
โย่ โย่
:pig4:
-
มาละครับ
==================
“จิม”
“แม่” “แม่ช่วยจิมหน่อย” แม่ส่งสายตามองมาแบบแปล่งๆ
“แล้วน้องอ่ะแม่” หาเรื่องคุยครับ เบี่ยงเบนประเด็นสุดฤทธิ์
“กลับพรุ่งนี้”
“อื ม ม ม”
“จิม”
“ครับ”
“เดี๋ยวพาตั้มนอนห้องน้อง แล้วจิมมาคุยกับแม่”
“ครับ” โดนขึ้นเขียงแหงมๆ แม่เห็นอะไรมั่งวะเนี่ย o6
ปึ ง
ตัวหนักชิบเลย หาเรื่องให้อยู่เรื่อย ขอถีบซักทีเหอะ ว่าแล้วก็จัดการซะ 1 ที
“ครับแม่”
“จิม จิมมีเรื่องอะไรจะบอกแม่มั้ย”
“ครับ ??” ทำเป็นโง่ไปก่อน
“จิม จิมจะบ้าไปแล้วเหรอ ตั้มมันน้องนะ จิมคิดจะทำอะไร” ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรเลยนะแม่ (แค่คิดนิดนึง)
“ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“ไม่ได้ทำอะไร เลิกโกหกได้แล้ว บอกความจริงมา ทั้ง 2 คนมีความลับอะไร”
“ความลับอะไรครับ ไม่มีครับ ไม่มี ผมก็ไม่รู้ว่า ทำไมตั้มมันถึงเป็นแบบนี้”
“แสดงว่าตั้มแค่เมางั้นเรอะ”
“ครับ ก็คนเมาอ่ะครับแม่”
“แล้วทำไมตั้มต้องมาหาจิมแล้วทำแบบนั้นด้วยหล่ะ” มาแล้ววว แม่เห็นแค่ไหนเนี่ย
“แบบไหนครับ”
“แม่เห็นตั้มกอดจิมแน่นนนนนเลย” โอย ค่อยโล่งอก
“ตั้มมันเมา ยืมไม่ไหว เลยล้มตัวลงมา ก็แค่เนี้ย”
“แล้วทำไมตั้มถึงเรียกจิมตลอดเวลา”
“ผมก็ไม่รู้ ถามมันเลยมั้ยครับ” ผมก็ลุกมาเลย
“ตั้ม ตื่นๆๆๆ” ผมจับมันทั้งเขย่า ทั้งตี
“ลุกขึ้นมา แม่มีเรื่องจะคุย”
“ไม่ต้องปลุกหรอก หลับไปแล้วมั้ง ไว้ตื่นก่อนเหอะ” ก่อนที่แม่จะออกห้อง ผมได้ยินแม่บ่น
**อย่างกับคนอกหัก** :o
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆๆๆ มือถือตั้มดังครับ
////////////////////////////ต่อ//////////////////////////
จะรับดีมั้ยวะ รับละกัน เด๋วมันเป็นห่วง
“โหล”
“วันนี้ไม่กลับบ้านทำไมไม่บอกก่อน”
“ต่อ ตั้มมันนอนที่นี่”
” จิม??”
“ตั้มมันเมาอยู่”
“มันเมาทำไมมันไม่กลับบ้าน หรือมันไปกินเหล้ากับมึง” ไปกันใหญ่ละ
“ต่อ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ”
เหนื่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หัวหมุนนนนนนนนน
อาบน้ำๆๆ นอนนนน
รุ่งขึ้น
“ตั้ม ตื่น”
“ไอ้ตั้ม” หน้าตางัวเงียเลย แล้วมันก็ลุกขึ้นมานั่ง
“พี่มาได้ไง” ใจเย็นไว้ เย็นไว้
“ทำไมพี่มาอยู่ที่นี่”
“จำไม่ได้เลยเรอะ”
“ทำไม เรามีอะไรกันอีกแล้วเหรอ” เจี้ยยย :angry2:
“ตั้ ม!!!!” :angry2:
“นี่ผมถูกข่มขืนเหรอ” เย็นไม่ไหวแล้วววว :angry2: :angry2: :angry2:
“ตั้ม มึงเป็นไร มาทำไมที่นี่ มีแต่ปัญหา ปัญหา ปัญหา” ด่ามันไปเอาหมอนข้างตีมันไป เอาให้น๊อคเลย
“พูดดีๆดิ”
“อย่างมึง พูดดีดีด้วยไม่ได้หรอก ต้องพูดด้วยนี่” ปึก ปึก ๆ ๆ ๆ
หมับ!
ดึงผมเข้าไปกอดอีกแล้ว
.....
....
...
..
.
อุ่นดีแฮะ เจ้ยยย ไม่ได้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
“ลุกได้แล้ว” ผมผลักมันออก แล้วเดินออกจากห้อง
“ไก่ตุ๋นอยู่ในหม้อ”
ผมก็มานั่งโต๊ะกินข้าว ตรงข้ามตั้มมัน
“ตั้มจำไม่ได้เหรอ”
“อร่อยครับ”
“ตั้มจำไม่ได้จริงๆเหรอ”
........
.....
..
“จำได้ครับ..................ผมไม่เคยลืมเรื่องที่เกิดขึ้นตอนเมาหรอก”
“แล้วตั้มทำอย่างนี้ทำไม นั่นมันเป็นความผิดพลาด ความพลั้งเผลอ เราควรลืมมันไปให้หมด ตั้มทำอย่างนี้ทำไม”
“ผู้ชายคนนั้น อย่าคบกับเขาอีกนะ…….อย่าคบกับเขาอีก”
“แล้วจะให้คบกับตั้มหรือไง”
“ครับ มาเป็นแฟนกัน” ผมกำลังจะอ้าปาก
“ไม่ต้องอ้างอะไรแล้ว ผมได้ยินมาหลายครั้งแล้ว ผมเบื่อที่จะฟัง”
“ตั้ม ตั้มยังเป็นเด็กอยู่นะ แล้วพี่ก็ไม่เห็นตั้มเป็นผู้ใหญ่ด้วย”
“อย่าโกหกตัวเองเลย อีกหน่อยพี่ก็จะเปลี่ยนเอง”
“ไม่มีทาง”
“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้หรอก”
“มีดิ ก็เรื่องนี้ไง ที่เป็นไปไม่ได้”
“อย่าคบกับเขานะ”
“เรื่องของพี่”
“ตอนนี้มันเป็นเรื่องของผม” :serius2:
“ตั้ม ..........หยุด พอแค่นี้ แล้วบอกกับแม่พี่ว่าเข้าใจผิด เพราะตั้มเมา” แล้วผมก็ลุกออกจากบ้านไป
พอถึงหน้าบ้าน
หมับ
“ตั้ม”
“ถ้าไม่มองผมเป็นผู้ใหญ่ ผมกอดพี่แบบนี้คงไม่เป็นไรนะ” ตั้มกอดผมจากด้านหลังครับ
“ตั้ม อย่าทำแบบนี้”
“ตั้มฟังนะ ถึงตั้มจะอายุ 40 หรือ 50 พี่ก็ยังมองตั้มเป็นเด็กอยู่ดี” ผมพูดไปก็ก้มหน้าไป
ปริ๊นนนๆๆๆ รถไอ้ต่อครับ ชิบหายละ โอ๊ย กรูอยากจะบ้า ผมผลักไอ้ตั้มแทบไม่ทัน แต่มันไม่ทันแล้วหล่ะ
“ทำอะไรกัน”
===================
แล้วจะมาต่อนะครับ
:bye2:
-
ที่ว่ามาต่อเนี้ย
วันนี้ป่าวคับ???
โย่ โย่
:pig4:
-
:m4: :m4: :m4:
-
อ้าว.....ซวยแล้วมั๊ยเนี่ย
-
มีคนเห็นอีกแล้วววววว
ต่อจะว่าไงบ้างเนี่ย
รีบมาต่อๆๆๆ o13
-
ผมว่า ผมคงใกล้จะจบเรื่องๆนี้แล้วหล่ะครับ
===================
“ทำอะไรกัน” แล้วมันก็เดินเข้ามา ผมรีบผลักตั้มให้ไว
“ตั้ม กะไอ้ต่อ ห้ามเด็ดขาด เข้าใจมั้ย” ผมบอกตั้มมันครับ
“เออ มาก็ดีละ ต่อ ตั้มมันเมา เอากลับบ้านด้วย เราจะรีบไปทำงาน” แก้สถานการณ์อย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยว” ต่อมันดึงผมไว้
“มีไรต่อ เดี๋ยวต้องรีบไปทำงานแล้ว ไว้ค่อยคุยกัน” ชิ่งครับ ชิ่ง
Sms เข้าครับ
//ผมจัดการแล้ว ครั้งเดียวพอนะ ผมไม่ชอบการโกหก//
ผมไม่ควรปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ผมคงต้องตัดสินใจลงไป ซึ่งอาจจะไม่สวยหรูนัก แต่คงเป็นหนทางที่ดีที่สุด เพื่อทุกๆคน
ผมไปหาตั้มที่ทำงาน
พอมาถึง เห็นตั้มดูรถคันนึงอยู่ เลยไม่อยากเข้าไปกวน
พอตั้มมองมา ตั้มยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบกลับไป หาที่นั่งรอตั้ม
ไม่นานตั้มก็เดินมา
“ลมอะไรพัดพี่มาเนี่ย ท่าจะเป็นลมแห่งรัก”
“ว่างมั้ย บอกแค่ว่างหรือไม่”
“ว่างครับ”
“มีเรื่องจะคุยด้วย ไปหาที่คุยกัน”
“ที่ไหนครับ”
“ตั้มอยากไปที่ไหนหล่ะ ตามใจตั้ม”
-
:m22:รอครับ
-
จิมจาทำไรหงะ
-
เรานั่งกินข้าวกันครับ แต่ผมรู้สึกว่ากินไม่ลงเลย
“ตั้ม อิ่มรึยัง”
“ครับ พี่มีอะไรเหรอครับ”
“ถ้าอิ่มแล้ว มาคุยกันที่ริมน้ำละกัน”
ลมเย็นดีครับ เงียบสงัด เศร้าๆ แสงสียามค่ำคืน พอลงมาเดิน ผมกลับพูดอะไรไม่ออก เดินไปสักพัก
ตัดสินใจว่า ยังไงก็ต้องพูดให้รู้เรื่อง
“ตั้ม.....”
“คงไม่ได้คิดจะบอกว่า ตอนนี้เห็นผมเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ”
“ตั้ม พี่ลองคิดดูแล้วนะ”
“ครับ”
“ถึงเราจะรักกันได้ เมื่อตั้มโตขึ้น ความรู้สึกที่มีกับพี่ มันอาจจะเปลี่ยนไป”
“ผมจะไม่มีวันเปลี่ยน”
“ตั้มก็มีชีวิตของตั้มในวันข้างหน้า พี่ก็มีชีวิตของพี่ในวันข้างหน้า”
“ครับ ผมมีชีวิตของผม และพี่มีชีวิตของพี่ในวันข้างหน้า แต่ผมจะเดินจูงมือพี่ เราสองคนจะเดินไปด้วยกัน” ตั้มอย่าทำแบบนี้เลย
…………………..
“ตั้ม มันไม่ได้มีแค่นั้นนะ ตั้มลองคิดดูสิ................ ถ้า..” แต่ผมยังไม่ทันได้พูด ตั้มมันก็พูดขึ้นมา
“พี่ครับ ทำไมผมต้องคิด ผมจะรักใคร ผมไม่เคยคิด ผมไม่เคยใช้สมอง แต่ผมใช้..” ตั้มมันกำมือไว้ที่หน้าอก ผมรู้สึกมันจุกอยู่ที่อก หายใจไม่ทั่วท้อง หัวใจเต้นแปลกๆ ที่ผมพยายามจะทำอยู่ตอนนี้มันดีแล้วเหรอ
พูดไม่ออกครับ น้ำตาผมคลอเบ้า
“ตั้ม โอเค เราจะไม่พูดถึงเราแล้วนะ ไอ้ต่อหล่ะ มันจะคิดยังไง แม่พี่หล่ะ”
“แล้วผมจะบอกพวกเค้าด้วยตัวผมเอง” ผมแพ้ แพ้ทุกครั้ง ไม่เคยชนะเลยกับคนคนนี้
“ตั้ม มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่” “ที่บางแสนเหรอ เลยบอกว่าจะรับผิดชอบพี่หน่ะ”
“มันจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ไม่สำคัญหรอกครับ”
“ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้หล่ะ”
“ไม่มีเหตุผลหรอกครับ” “เรื่องที่พี่พูด คิดว่าผมไม่เคยคิดเหรอครับ ก็พยายามที่จะบังคับหัวใจตัวเองเหมือนกัน แต่ ผมทำไม่ได้ แล้วก็ ผมคิดว่าไม่ใช่ผมคนเดียว ที่รู้สึกแบบนี้”
“ยังไงกับพี่ก็เป็นไปไม่ได้”
“เห็นมั้ยหล่ะ พี่หลบตาผม”
“ที่พี่หลบตา เพราะไม่ชินที่ตั้มมองพี่ด้วยสายตาอย่างนี้ ในใจของพี่มันมีเรื่องตั้มในตอนเด็กอยู่เต็มไปหมด”
“ผมก็มีพี่อยู่ในใจเหมือนกัน”
“ตั้ม พี่คบกับออยอยู่นะ ตั้มทำอย่างนี้มันไม่ถูก”
“พี่ชอบเค้ามากเลยเหรอครับ”
“ใช่”
“รักมั้ยครับ”
“พี่รู้สึกสบายใจ เวลาอยู่ด้วยกัน”
“สบายใจกว่าตอนอยู่กับผมรึเปล่า เคยว่าเค้าเหมือนที่ทำกับผมรึเปล่า”
“ตั้ม พี่สำหรับตั้มเราเป็นคุ้นเคย พอเวลาผ่านไป พี่กับออยเราก็จะคุ้นเคยกัน ถ้าพูดถึงความสบายใจ พี่ไม่เคยเอามาเปรียบเทียบกัน”
แล้วตั้มมันก็เงียบไป
“ตั้มเดี๋ยวพี่นั่งแท็กซี่กลับนะ”
เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ตั้มก็วิ่งเข้ามากอดผมทางด้านหลัง
“ตั้ม…..”
“กับผมแล้ว” “พี่ไม่รู้สึกอะไรซักครั้งเลยเหรอครับ”
“ไม่เคย”
“แต่ หัวใจของผมรู้สึกกับพี่มาก จะให้ผมทำยังไงครับ” ตั้มก็กอดผมแน่นขึ้นไปอีก
“ขอโทษนะ ที่พี่ต้องพูดแบบนี้” “นั่นมันเป็นเรื่องของตั้ม บางทีเรื่องนี้จะทำให้ตั้มเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แล้วในที่สุดตั้มก็จะลืมพี่เอง” ซักพักตั้มก็ปล่อยผม ผมก็เดินจากตั้มไป
อย่างนี้แหละคงเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว
ว่าจะจบแต่มันยังไม่จบอ่ะคับ
เดี๋ยวมาต่อตอนกลางคืนนะครับ
-
:o12:
จิมใจร้ายกับตั้มๆๆ
:o12:
-
แล้วตั้มจำทำยังไงเนี้ย :m1: :m1:
-
:m22:มารอครับ
-
หลังจากวันนั้น
ตอนเช้าผมก็ไม่เจอหน้าทะเล้นๆของตั้มอีก
เหมือนมันขาดอะไรไปซักอย่าง
ถึงผมจะอยู่กะออย เดินเล่น ดูหนัง ฟังเพลง แต่ทำไมใจผมไม่อยู่ตรงนี้เลย
ไม่รู้วันที่เท่าไหร่ครับ ผมไม่ได้นับ นึกครึ้มอะไรก็ไม่รู้ ไปหาตั้มมันที่ทำงาน
ที่ทำงานตั้ม
ผมก็มองหาตั้ม มองไปมองมามาสบตากับแฟนมัน หน้าตาไม่เป็นมิตรเลย ต่างกับก่อนหน้านี้ลิบลับ
อย่านะเฟ้ย กรูสู้คนนะ หุหุ
อย่าไปสนใจเลย หาคนดีกว่า
หาไปหามา สงสัยไม่อยู่มั้ง ลองถามพนักงานดู
“น้องครับ เห็นตั้มมั้ย”
“หัวหน้าไม่มาทำงานหลายวันแล้วครับ” ไม่สบายเรอะ
“ไม่สบายเหรอครับ”
“อันนี้ก็ไม่รู้ครับ พี่ครับ คุยกับพี่คนโน้นดิครับ เค้าน่าจะรู้” ชี้ไปที่เหมือนคนดูแล
“ขอบคุณมากครับ”
“ขอโทษครับ”
“ครับผม”
“ตั้มไม่อยู่เหรอครับ”
“ครับ ไม่ได้มาหลายวันแล้ว”
“เค้าไม่สบายเหรอครับ”
“ไม่นะครับ ถ้าไม่สบายเค้าต้องบอกอยู่แล้ว เห็นเค้าโทรมาว่า ให้ดูแลให้ด้วย จะไม่มาทำงานซักพัก”
“แล้วตั้มบอกว่ามั้ยครับว่า จะไปไหน”
“ไม่ได้บอกครับ”
“ครับ ขอบคุณมากครับ”
ตั้มไปไหนอ่ะ
คงไม่หนีไปต่างประเทศอีกนะ เห้อ
ลองไปดูตั้มที่บ้านดู
เข้าไปทางหลังบ้าน ปิดประตู หน้าต่างเรียบ คงไม่อยู่ กลับดีกว่า
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
//////////////////////// ต่อ //////////////////////////
“ฮัลโหล ว่าไงต่อ”
“จิม กูมีเรื่องะคุยกับมึง”
“มีไร”
“มึงกับไอ้ตั้มมีอะไรกัน”
“ไม่ได้มีอะไร ทำไมวะ”
“มึงรู้มั้ย วันวันมันไม่ไปทำงาน ตกดึกกินเหล้า กลับมาตี 2 ตี 3 พอมันกลับมาถึงบ้าน มันก็เอาแต่เรียกชื่อมึง
ในห้องมันก็มีแต่เบียร์ กูเข้าไปถามมัน มันบอกว่า ให้มันอยู่แบบนี้เหอะ กูก็ไม่อยากไปถามอะไรมันมาก กูกลัวมันจะหายไปอีก” ผมก็ได้เอาแต่ฟังต่อมันพูดครับ ผมพูดไม่ออกมากกว่า แล้วต่อมันก็เป็นคนฉลาด ผมปิดไรมันไว้ไม่ได้หรอก
“เออ แล้วมึงมึงอยู่ไหนวะ”
“ออ........ ใกล้ถึง..บ้านแล้ว”
“เออ งั้นดี มึงมาหากูที่บ้านหน่อย” กูอยู่ที่บ้านมึงแหละ
“อืม”
หาไรฆ่าเวลาซักพัก เดี๋ยวค่อยไปหาต่อละกัน
“จิม” “กูจะไม่ถามมึง แต่มึงช่วยไรกูหน่อย”
“ให้ช่วยไรอ่ะ”
“เอาไอ้ตั้มมันออกจากห้องที”
“อืม เราจะพยายาม” แล้วต่อมันก็ออกจากบ้านไป คงไปรับต้น
แล้วผมก็เดินมาถึงบ้านตั้ม
“ตั้ม ตั้มได้ยินพี่มั้ย”
“ตั้ม วันนั้น” “พี่ขอโทษ”
“ตั้ม พี่หวังดีกับตั้มนะ” “แต่คิดดูแล้ว พี่คงทำเกินไป” เงียบเชียบ ไร้เสียงตอบรับ
“ตั้ม พี่ขอโทษ” “วันนั้นพี่ยังพูดไม่หมด ความจริงแล้ว ตั้มเป็นคนน่ารักมากเลยนะ”
“พี่รู้สึกว่า พี่ไม่เห็นตั้มเป็นผู้ใหญ่” “แต่ตั้มเป็นคนมีความเชื่อมั่น”
“พี่เคยฝันนะว่า พี่อยากไปท่องเที่ยวเหมือนตั้ม แต่พี่ทำไม่ได้”
“ถ้าพี่อายุน้อยกว่านี้ซัก 5 ปี พี่คงหลงรักตั้มไปแล้ว” “จริงๆนะ”
“แต่คนเรามันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้”
“ซักวันก็ต้องมีคนที่เหมาะสมกับตั้ม” “ซักวันตั้มก็จะลืมพี่”
“คนเราต้องเดินหน้าต่อไป ใช่มั้ยตั้ม”
ผมอยู่หน้าบ้านตั้มนานมาก พูดกับตั้มหลายอย่าง สารพัดที่จะพูดได้
“ครับ คนเราต้องเดินหน้าต่อไป” ตกใจหมด อยู่ดีๆก็โผล่มาข้างหลัง
“ตั้ม” โอโห ทำไมมันโทรมอย่างนี้
“ตั้ม กินอะไรมารึยัง” เงียบ
“ตั้มอยากกินอะไร พี่ทำให้กินได้หมด” เงียบ
“ว่ามาเลย อยากกินอะไร เดี๋ยวจัดการให้ รับรองทำสุดฝีมือ รับรองความอร่อย” มันยิ้มแล้วววว
“พี่ครับ พี่ก็เป็นคนน่ารักเหมือนกัน”
..........................................
“แน่นอนอยู่แล้ว” ชมตัวเองก็เป็นกรู
แล้วตั้มก็เอามือมาจับมือผม
“หือว่าไง อยากกินอะไร” “ตั้ม”
“พี่พูดถูก คนเราต้องเดินหน้าต่อไป” แล้วตั้มก็ดึงผมไป
เดินไปที่จอดรถ มีมอ-ไซค์ตั้มจอดอยู่ ตั้มดึงผมมา แล้วก็ยื่นหมวกให้ แล้วตั้มก็สตาร์ทรถ
“ขึ้นมาสิ”
“จะไปไหน”
“ก็ไปกินข้าวไง” แล้วผมก็ซ้อนท้ายตั้มไป
“เกาะแน่นๆนะ” ผมจับตัวรถแน่น
“จับเอวผมดิ”
“หึ (ไม่)”
แล้วมันก็แกล้งผมหล่ะมั้ง เด๋วเร่งเครื่องแรงๆ เด๋วเบรกกะทันหัน โอยกรูจะอ๊วก
ถ้าซ้อนท้ายแล้วอยู่ห่างๆ มันจะยิ่งแย่ครับ ผมเลยไหลเข้าใกล้ตั้มมันเรื่อยๆ แหะๆ แล้วก็เอามือเกาะชายเสื้อมันไว้
ผมรู้สึกตั้มมันยิ้มด้วยอ่ะ เออแล้วมึงจะพากรูไปกินร้านไหนเนี่ย
“ตั้มจะพาพี่ไปไหน” มันเงียบ
“ตั้ม” เห้ออ เอาเหอะ อย่างน้อยก็ไปหาของกินให้มันกินก่อน
ซ้อนไปซ้อนมา เฮ้ย นี่มันออกบางนาแล้วนา มันขับตรงไปเลย
“ตั้ม” จะไปไหน
“ตั้มจะไปไหน” เงียบ
เห็นขับมาเรื่อยๆ ก้รู้แล้วแหละครับ ว่ามันจะไป **บางแสน**
“ตั้ม ทำไมจะไปบางแสนหล่ะ”
“รู้แล้วเหรอ”
“ไม่หาไรกินที่กรุงเทพหล่ะ ของกินมีให้เลือกตั้งเยอะ” .........................ไม่ตอบอีกละ
ตามใจ อยากไปก็ไป
“พี่ครับ”
“จะกินร้านไหนดีหล่ะ” ตั้มมันมองหน้าผม
“กินข้าวก่อน แล้วค่อยคุยกัน ต้องกินเยอะๆด้วย ไม่งั้นพี่จะกลับบ้านเอง” ท่าไม้ตาย หุหุ
“ครับ”
ว่าแล้วก็มาอยู่ที่ร้านๆนึง
ผมไม่ได้ดูราคาหรอก ว่าแล้วก็สั่งมาเต็มสตรีม
“กินเยอะๆ แล้วค่อยคุยกัน”
ก็เยอะดีจริงๆ แหะๆ
“อิ่มยัง”
“ครับ”
“น้องเก็บเงิน”
ทั้งหมด....
เจี้ยย ทำไมมันแพงอย่างนี้หล่ะ ตูยิ่งไม่มีเงินอยู่
ว่าแล้วก็ดูในเป๋าตังค์ ไม่พออ่ะ แหะๆ
“ตั้ม รออยุ่นี่นะ พี่ไปกดเงินแป๊ป”
“ไม่ต้องหรอก” ตั้มมันก็ยื่นบัตรไปให้พนักงาน จะเลี้ยงมันดันให้มันจ่ายให้ซะงั้น เง้ออ
พอจ่ายเงินเสร็จ ออกมาจากร้าน ผมคิดว่าจะเอาเงินให้ตั้มยังไง เพราะถ้าคืนมันโต้งๆ มันไม่เอาแน่ๆ ยังไม่ทันได้คิดว่าจะคืนยังไง ตั้มก็เอามือมาจับมือผม ไปที่รถ แล้วก็ออกรถไป เรามาถึงชายหาด ตอนนั้นมืดแล้ว แต่ยังมีแสงไฟตามถนนอยู่ แล้วตั้มก็จอดรถ จูงมือผมมาที่ชายหาด
เราสองคนนั่งอยู่ข้างๆกัน ตั้มยังจับมือผมเอาไว้ ผมไม่รู้จะพูดอะไร เราสองคนเลยเงียบ
ซักพักฝนก็ตกลงมา
กว่าจะถึงมอ-ไซค์ก็เปียกซกเลย เอาไงดีหว่า
ตั้มมันก็ขึ้นมอ-ไซค์ เราก็ออกรถไป มาถึงที่ๆนึง ที่ที่เรามาครั้งแรกนี่หว่า
แล้วเราก็เข้ามาข้างในห้อง
เราอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตั้มมันให้ผมอาบก่อน พอมันแต่งตัวเสร็จ
เราทั้ง 2 คนก็เงียบ นั่งไปซักพัก
“พี่ครับ” “ผมรักพี่นะครับ”
“ตั้ม ตั้มรักพี่ไม่ได้” “มัน..........” “ตั้ม เราสองคนไม่ได้ พี่ไม่ได้มองตั้มเป็นคนรัก พี่มองตั้มเป็นน้องรักของพี่”
“ผมเป็นน้องรักของพี่ แต่พี่เป็นคนรักของผม”
“ตั้ม เรา 2 คนโตมาด้วยกัน เราเหมือนเป็นพี่น้องกันนะ”
“แล้วเรา 2 คนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดซักนิดมั้ย ไม่เกี่ยวกันเลย”
“ตั้ม ถ้าเราไม่ได้ เอ่อ... วันนั้น เรา 2 คนก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก”
“คงไม่ใช่แบบนั้น”
“มันเป็นแค่ความพลั้งเผลอ ทำไมเราไม่ลืมมันหล่ะ”
“ผมบอกแล้วไง ว่ามันไม่ใช่” เจ้ยยย มันดุผม ดูตั้มมันโมโหมาก
แล้วมันก็ดึงผมลงมาที่เตียง
“ตั้ม” ยังไม่ทันได้พูดอะไรครับ มันจับมือผมรวบไว้ที่ศีรษะ ทั้งจูบ ทั้งไซร้ ทำไมมันเป็นแบบนี้
แรงมันเยอะมาก ยิ่งผมขืน ตั้มก็ยิ่งออกแรง ผมยิ่งเจ็บ
ยิ่งผมขัดขืน ตั้มมันก็ยิ่งออกแรง หมดหมดแรงที่จะสู้ ตั้มมันถอดเสื้อผ้าออก
มันพยายามจะถอดเสื้อผ้าผม แต่ดูเหมือนมันจะฉีกมากกว่า
พอผมหมดแรง ตั้มก็เอามือที่ล๊อคผมออก เอามือมาจับกางเกงจะรูดลง ผมเอามือมาจับแขนตรงเหนือข้อศอกของตั้มทั้ง 2 ข้าง
**ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมถึงกลายมาเป็นแบบนี้**
-
:m1: :m1: :m1:
-
ค้างงอย่างแรง รีบมาต่อนะรออ่าน :m13: ชอบเรื่องนี้อีกแล้ว เชียร์ตั้ม :oni2: :oni2:
-
ต่อด่วนๆๆๆ
มาต่อเถอะๆๆๆ :serius2:
-
มาต่อนะคับ
ไม่อยากจิ้นเอง
:pig4:
-
o12 ชีวิตคนเราต้องเดินต้องสู้ต่อไป ตั้มคงจะสู้เพื่อความรักแล้วมั้ง อิอิ
-
ผมกับตั้ม เรา 2 คนอยู่บนเตียง
พอผมหมดแรง ตั้มก็เอามือที่ล๊อคผมออก เอามือมาจับกางเกงจะรูดลง ผมเอามือมาจับแขนตรงเหนือข้อศอกตั้มทั้ง 2 ข้าง
ผมมองตั้ม น้ำตาผมมันเอ่อ พอตั้มมันมองหน้าผม ตั้มหยุด
เรา 2 คนมองหน้ากันซักพัก ตั้มมันก็ปล่อยผม
ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียง ตั้มกอดผมจากด้านหลัง ผมไม่อยากปัด ไม่อยากทำอะไรแล้ว มันไม่มีแรง หัวสมองมันตื้อไปหมด
“ผมขอโทษ”
…………………………
“ตั้ม ตั้มปล่อยพี่ก่อนนะ” มันก็ปล่อยผม ผมก็ใส่เสื้อผ้า ผมเดินออกมาจากห้อง ตั้มก็เดินตามมา
ตั้มจูงมือผม เดินมาที่รถ ตอนนั้นฝนยังตกอยู่ แต่ไม่หนักแล้ว เราสองคนก็ขี่มอ-ไซค์ ตั้มพาผมมาที่ชายหาดอีกครั้ง
“ผม...”
“ตั้ม พี่ขอโทษ วันนั้นที่เราคุยกัน พี่ไม่รู้เลยว่า เรา2คนจะกลายมาเป็นแบบนี้”
“ตั้มไม่ได้ผิด พี่ผิดเอง ไม่ใช่ตั้มหรอกที่ต้องโทษ แต่เป็นพี่ต่างหาก”
“ตั้มฟังพี่นะ พี่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน พี่เข้าใจความรู้สึกของคำว่ารักข้างเดียว พี่รู้ดี”
“ตั้มบอกพี่หน่อยว่า ครั้งนั้นมันมีความหมายอะไรกับตั้ม”
“พูดให้มันจบวันนี้เถอะ มาพูดกันให้รู้เรื่อง” ตั้มมันก็ยิ้มให้ผมบางๆ
“ที่บอกว่าจะคบกับพี่ ที่บอกว่าจะเป็นแฟนกับพี่ ไม่ใช่แค่อารมณ์ชั่ววูบนะ”
นานมากครับ ที่คุยกัน ไม่ใช่สิ ที่ผมพูดอยู่คนเดียว
แล้วตั้มมันก็พูดขึ้นมา
“ผมเคยบอกแล้วไง ผมคิดเรื่องนี้มานานแล้ว”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่หล่ะ หืม” “ตั้ม วันนี้เราต้องพูดให้รู้เรื่อง”
“พี่จำวันที่เผาพ่อกับแม่ผมได้มั้ย”
“จำได้สิ”
“ตั้งแต่วันนั้น” .......................................................อึ้งครับ อึ้ง มันจุกอยู่ที่หน้าอก
…………..
…………
…….
…...
…
“พี่จำวันนั้นได้มั้ย”
“ได้สิ”
“ผมเหนื่อยมาก ตอนขากลับผมนอนบนตักพี่” “ผมตื่นขึ้นมาผมเห็นหน้าพี่”
“ผมเห็นพี่น่ารักมาก ผมโกรธที่ตัวเองยังไม่โต แล้วพี่ก็ไม่สนใจผมเลย ผมโกรธมาก ผมคิดอยู่ในใจว่า พี่ครับ มองผมสิ มองผมสิครับ”
“ผมอยากบอกกับพี่จริงๆ แต่ผมไม่กล้า”
“มันเริ่มตั้งแต่ตอนนั้นครับ”
………………………………..
“ผมรู้ว่าไม่ควร ผมได้แต่เก็บไว้ในใจ”
“เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมไปยุโรป”
“ผมคิดว่าถ้าห่างพี่ เรื่องก็จบ เมื่อกลับมาทุกอย่างก็น่าจะดีขึ้น แต่ว่า... ”
แล้วตั้มก็นอนตักผม
“พี่ครับ ตอนที่ผมลืมตา พี่อย่าหายไปไหนนะ”
“อืม”
“วันนี้รอผมซักวันนะ”............... “แล้วผมจะรอพี่ไปชั่วชีวิต” :m15: :m15: :m15:
//ผมรู้ ถึงความรู้สึกที่รอใครมานานแสนนาน ซึ่งก็คือรุ่นพี่ของผมคนนึง
บางครั้งผมก็คิดนะ ที่จะให้มีคนมองผมแบบนั้นเหมือนกัน//
//เมื่อมีใครสักคน โหยหาใครบางคน
ควมรู้สึกนั้น เป็นความรู้สึกที่เศร้ามาก เศร้ามากจริงๆ // :m15:
==========================
ตอนตั้งชื่อเรื่อง คิดไม่ออกครับ เลยใช้ I will be waiting for you ซึ่งเป็นความรู้สึกของตั้มครับ
หง่ะ ยิ่งพิมพ์ ยิ่งยาว เง้ออ
ผมจะพยายามให้จบในสัปดาห์นี้ละกันครับ
-
:m4: :m4: :m4:
-
o12 ตั้มสู้ ๆ
-
สั้นจังตอนนี้ ยังรอลุ้นอยู่นะ :m4: :m4:
-
เข้ามาเชียร์ตั้มสุดฤทธิ์
ตั้มสู้ๆๆๆ
ตั้มๆๆๆ
ตั้มเท่านั้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:
-
เศร้าสุดๆอ่ะ
เชียร์ตั้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอๆๆๆๆ
-
มารอคะ :m4: :m4:
-
ตั้มสู้ ๆ :mc4: :mc4:
-
สงสารตั้ม
-
เชียร์ตั้มด้วย อย่ายอมแพ้นะ
-
ซึ้งดีคับ o7
-
ยังไม่มาหรอ รอนะ :oni2: :oni2:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ไมรีบจบอ่ะคับ
กะลังมันส์เลย
:pig4:
-
เศร้าเลยอะ
:sad2:
-
รักกันก็ให้เวลาพิสุจน์กันสิ
เมื่อตัวเองยังไม่รู้เลยว่าอนาคตเป็นอย่างไร
รีับตัดสินใจทำร้ายตัวเอง
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ขอโทษที่ให้รอนานครับ
============
ผมตื่นขึ้นมา อ้าว ทำไมกลายเป็นว่า ผมนอนหลับซบไหล่ตั้มหว่า แทนที่มันจะนอนตักผม
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
“อืม เช้าแล้วเหรออออ” เสียงผมนี่งัวเงียเลย
“เช้าแล้ว ชิบหายละ ต้องไปทำงาน”
“ไปไม่ทันแล้วครับ”
“โอยยยยย ทำไงดี ๆ ๆ”
………………………………
“กลับบ้านเถอะ” เสียงตั้มครับ อืม
พอมาถึงบ้าน เพลียครับ นั่งมอ-ไซค์นานๆ ก็เลยเพลีย หลับต่ออีก หลับมาราธอน ตื่นมาก็บ่าย แก่ๆละ
ติ๊ ดิ๊ๆๆๆๆๆ
///////////////////ตั้ม//////////////////////////
“ว่าไง”
“เย็นนี้เจอกันนะครับ ที่....” แล้วก็วางสายไป สรุปเป็นประโยคคำสั่งใช่มั้ยเนี่ย
พอถึงที่ร้าน อารมณ์ดีมาจากไหนอีกหล่ะ
“พี่คบกับผมแล้วนะ”
“ใครบอก” แล้วหน้ามันก็หงิกเลย 55
“ผมจะให้พี่เป็นแฟนผมให้ได้”
“อ้าว แล้วแฟนตั้มหล่ะ”
“ไม่ได้เป็นแฟน พี่อ่ะคิดเอาเอง แล้วผมก็บอกเค้านานแล้ว” บอกไรฟะ “สรุปแล้ว เราเป็นแฟนกันนะ”
“หึ (ยัง)”
“ทำไมอ่ะ ก็เมื่อคืนนั้น ......” อาราย อารายของเมิง
ผมกะตั้มเงียบไปซักพัก
“จะบอกให้ก็ได้ พี่ต้องการคนมีประสบการณ์ เก่งเรื่องบนเตียง เข้าใจ๊” ผมแหย่ตั้มมันเล่นครับ แหะๆ
“พี่รู้ได้ไงว่าผมอ่อนประสบการณ์” ........ “’งั้นเรามาลองดู คืนนี้เลยเป็นไง” ... “555 พี่หน้าแดงแล้ว” :o8:
“ผมว่า คนอ่อนประสบการณ์ ไม่ใช่ผมหรอก” :serius2:
พอ ๆ ๆ ๆ กลับบ้านดีกว่า ผมก็ลุกออกจากร้าน ขึ้นแท๊กซี่กลับบ้าน
Sms** หลับฝันดีนะจ๊ะ my baby**
แหวะ เน่าสนิท
พอกลับถึงบ้าน ผมคิดขึ้นได้ มีของสิ่งนึง ที่ตั้มได้ให้ไว้ก่อนที่ตั้มจะไปยุโรป เป็นตุ๊กตาไขลานหุ่นผู้ชายกอดอยู่กับหุ่นผู้หญิง
หาทั่วห้องเลย กว่าจะเจอ ซุกอยู่ในตู้เสื้อผ้า
เอามาดูเล่น จับมาไขลานนั่งฟังเสียง melody เป็นเสียงดนตรีที่เศร้า เศร้าจริงๆ ฟังหลายต่อหลายรอบ
จับมาไขอยู่อย่างนั้น จับไปจับมา เจออะไรไม่รู้มันสะดุดมืออยู่ที่ใต้ฐานของตุ๊กตาไขลานคู่นั้น ยกขึ้นมาดูเป็นกระดาษ 1 แผ่นที่ได้พับไว้ติดไว้ที่ใต้ฐาน
แล้วทำไมใจผมเต้นมันไม่เป็นจังหวะเลยเนี่ย
แล้วผมก็ค่อยๆคลี่กระดาษแผ่นนั้นออกมา
....................................................
**พี่ครับ ถึงผมไม่บอก พี่ก็รู้ใช่มั้ยว่าเป็นผม ผมไม่รู้ว่า พี่จะได้เห็นรึเปล่า
แต่เห็นแล้วใช่ป่ะ ดีใจจังเลย แต่...ถึงไม่เห็นก็ไม่เป็นไร
ผมรู้ดีว่า ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ที่ผมเขียน เพราะอยากรู้สึกปลอบใจตัวเอง
ผมเจอพี่ทุกครั้ง ผมก็รู้สึกสับสน พรุ่งนี้ผมจะจากไปแล้ว ไม่รู้ว่าจะจากไปนานแค่ไหน
ไม่รู้เวลา ไม่รู้สถานที่ แค่อยากไป ไปอย่างอิสรเสรี ถ้าผมไม่ไปตอนนี้ หัวใจของผมมันอาจจะถอนตัวไม่ขึ้น
การเดินทางครั้งนี้ อาจจะช่วยให้ผมลืมพี่
ผมจะบอกพี่ยังไงดี ยังไงก็ตาม พี่เป็นคนที่พิเศษสำหรับผมจริงๆ
ผมไม่รู้ว่า อนาคตจะเป็นอย่างไร
แต่คงดีไม่น้อย ถ้าพี่มีใครสักคน ในตอนที่ผมไม่อยู่
จิม
ผมขอให้จิมมีความสุขมากๆ :m15:
ด้วยรัก..... เท่าที่คนนึง...... มีให้อีกคนนึงได้ :m15:
ตั้ม**
=================
เพิ่งเขียนได้เท่านี้ครับ พรุ่งนี้ตื่นมาจะรีบปั่นต่อแล้วรีบเอาคร้าบผม สัญญาครับ :bye2:
แต่ที่บอกว่าจะให้จบในอาทิตย์นี้ จะจบมั้ยเนี่ย o2
-
:m4: :m4: :m4: :m4:
-
รอค๊าบ
:pig4:
-
มารอ นะคร้า :m13: :m13:
-
รอรอรอรอ
-
:o จิม อึ้งละสิ นี่ถ้าได้อ่านจดหมายนี้ตั้งนาน คงจะเข้าใจอะไร ๆ มากกว่านี้นะ
-
น้ำตาก็ไหลลงมา หยดลงบนกระดาษแผ่นนั้น ไม่สิ มันคงไม่ใช่แค่กระดาษแผ่นนึงสินะ
วันรุ่งขึ้น
ผมจะไปหาตั้มดีมั้ย
ไปหาหนังสืออ่านก่อนดีกว่า
ตอนขึ้นรถ เวียนหัว เหมือนจะเป็นลม ผมปวดท้องตลอดเวลา แต่เด๋วก็คงหายมั้ง เป็นอะไรวะเนี่ย
พอมาถึงร้านหนังสือ
ก็หาหนังสืออ่านเล่ย โอยยย ไม่ไหวแล้ว ปวดท้อง ปวดจนจะเป็นลม
ผมกดโทรศัพท์ขึ้น จะโทรหาต่อ
“ฮัลโหลครับ” เสียงไม่ใช่ต่อนี่หว่า
“ฮัลโหล” เสียงใครอ่ะ
“ฮัลโหล” แล้วผมก็พูดกลับไป
“พี่เป็นอะไรครับ”
“ตั้ม ??? ตั้ม พี่ปวดท้องมาก พี่ปวดมากเลย” :sad2:
“พี่ พี่อยู่ที่ไหนครับ”
“อยู่ที่.....”
“พี่ถือสายไว้นะ อย่าวางนะครับ”
ซักอึดใจใหญ่ๆ เหมือนผมจะขาดใจ ตั้มก็มาถึง
“พี่ครับ ขึ้นหลังผมไหวมั้ย”
“อืม” ผมกอดคอตั้มแน่น มึนไปหมด ทั้งจะเป็นลม ทั้งปวดท้อง
......................
ผมตื่นมาอีกครั้งที่โรงพยาบาล ตอนกลางคืน แต่ไม่รู้ว่ากี่โมงกี่ยาม พอตื่นมาก็ไม่เห็นใครเลย ผมลุกขึ้นมาจะเข้าห้องน้ำ
ตาผมเหลือบมาออกไปนอกหน้าต่าง อ๊ะ ผมเห็นตั้มกำลังจะเดินออกไปจากโรงพยาบาล
ผมกลับเดินกลับมาที่เตียง ตั้งคำถามให้กับตัวเองว่า ผมรับรักตั้มได้มั้ย ผมสามารถรักตั้มได้มั้ย
คำถามนี้ยังไม่มีคำตอบ
...................
ผมลองคิด ถ้าเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเอง
มีคนคนหนึ่ง รักอีกคนคนหนึ่ง ซึ่งรักมานานแล้ว นานมาก แต่ไม่สามารถเผยความในใจให้อีกฝ่ายรู้ได้
โดยที่มีทั้งเรื่องครอบครัว และสังคมเข้ามาเกี่ยวข้อง
คนคนนั้นคงทรมานใจอย่างที่สุด
จนต้องหนีคนที่ตัวเองรัก โดยการ.......ทำลายหัวใจตัวเอง
กาลเวลาผ่านไป
คนคนนั้นกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ เค้ารั้ง เค้าพยายาม เพื่อไขว่คว้าความรักนั้นเอาไว้
แล้ว…..
แล้วคนที่จริงใจขนาดนี้ จะหาได้จากที่ไหนอีก คนเราเกิดมาในโลกนี้ จะมีซักกี่คนกันที่จะรักเรามากขนาดนี้
แล้ว……
ถ้าเราคบกันหล่ะ คนที่เรารักรอบข้างเรา เค้าจะเสียใจมั้ย
เราสามารถรักกันได้เหรอ
///ผมไม่เคยใช้สมอง ผมใช้....//// คำพูดของตั้ม
///ด้วยรัก เท่าที่คนนึง มีให้อีกคนนึงได้ /// จดหมายของตั้ม
ผมไม่สนอะไรแล้ว คนนี้แหละ ที่ผมจะฝากชีวิตไว้ คนที่จะจูงมือผมไว้ แล้วเราจะเดินไปด้วยกัน
ผมออกจากโรงพยาบาล ผมรู้สึกตัวโหวงๆ เบาๆ ไม่มีแรงเลย ผมเหมือนคนจะเป็นลม
แต่แล้วผมก็มาถึงที่บ้านตั้มจนได้
ผมทรุดลงที่หน้าประตูบ้านตั้ม
“ตั้ม ตั้ม” ผมเรียกอยู่นาน ตั้มอยู่ไหนอ่ะ ตั้มอยู่ที่ไหน
ผมนึกอะไรไม่ออก
รู้ตัวอีกทีก็มาถึงที่ทำงานตั้ม ผมเห็นแสงไฟ ตั้มกำลังซ่อมรถซักคันนึงอยู่
ผมยืนมองตั้มซักพัก ตั้มถอดเสื้อทำงานเหงื่อเต็มตัวไปหมด ผมค่อยๆเดินเข้าไปหาตั้ม
“ตั้ม” พอไปถึงผมก็แทบทรุดลงไปเลย ตั้มเข้ามาประคองผมเอาไว้ ตั้มรวบตัวผมเข้าไปไว้ในวงแขนนั้น
“พี่ พี่มาได้ไง ทำไม......”
ผมมองหน้าตั้ม ผมยิ้มให้ตั้มบางๆ //ถ้ามีคนๆนี้อยู่ ผมคงไม่กลัวอะไรทั้งนั้น// แล้วผมก็......หมดสติไป
===========================
เดี๋ยวมาต่อนะครับ วันนี้แน่นอนครับ
-
^
^
^
^
จิ้มทันป่าวเนี่ย
มารอคร้า :m13:
-
:sad2: อ่านแล้วรู้สึกสงสารตั้มมากๆเลยอะ
แต่ทีนี้ตั้มคงได้ดีใจแล้วหละ ในเมื่อนายจิมก็ยอมรับความรู้สึกของตัวเองที่มีให้ตั้มแล้ว :m4:
-
มาต่อเร็วๆนะ
:pig4:
-
แล้วผมก็ตื่นขึ้นมา ….. ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของตั้ม ยังเป็นตอนกลางคืนอยู่
ผมนั่งหลับ ตั้มอยู่ด้านหลังผมเอามือกอดผมไว้แล้วมีผ้าห่มอยู่ผืนนึง
พอผมขยับตัว ตั้มก็ตื่นขึ้นมา
“ตื่นแล้วเหรอครับ พี่หลับไปเกือบชั่วโมง” “ทำไมพี่ออกมาแบบนี้ รู้มั้ยว่ามันอันตราย” เรามองหน้ากัน แล้วตั้มก็เอื้อมหน้ามาจูบผมที่ขมับ จูบแก้มผม แล้วสุดท้ายก็ที่ริมฝีปาก
++ตั้มๆๆ................ ลิ้นๆๆ หง่ะ โอยหายใจมะออก++
แต่ตั้มมันจูบเก่งจริงๆแฮะ ทำเอาเคลิ้มเลย (จะตายห่าอยู่ละ ยังจะเพี้ยนอีกกรู เห้อ) พอตั้มถอนริมฝีปากออก ผมมองหน้าตั้มอยากจะถามตั้มว่า //กับพี่จริงๆเหรอ// แต่ผมไม่ได้ถามออกไปหรอก
“เมื่อก่อนก็รัก ตอนนี้ก็ไม่เปลี่ยนแปลง” อยู่ดีดีก็พูดขึ้นมา ตั้มพูดช้าๆ ผมชอบคำคำจังเลย แล้วผมก็รู้สึกคำคำนี้ได้ซึมลึกเข้าไปในหัวใจ
แล้วผมก็ส่งยิ้มไปให้ตั้ม ไม่มีคำพูดใดใด ตั้มจูบผมอีกครั้ง ลิ้นลิ้นลิ้น เข้ามาอีกแล้ว เอาเหอะ ตามสบาย เห้อ
เด๋วๆๆๆๆๆๆ
ตามสบายไม่ได้แว้วววว มันไม่สบายแล้ว ตั้มมันเอามือล้วงเข้าไปข้างในเสื้อผมอ่ะ แถมลูบๆคลำๆอีก เจ้ยยยย
ตั้มมันกลายเป็นปีศาจลามกไปแล้ววววว
“อื้อ ๆ ๆ ๆ อื้มๆๆๆ ออ อั้ม ตั้ม ตั้ม เดี๋ยวๆๆ ” คราวนี้มาไซร้คอผม แย่แล้ว (แย่ตรงไหน ก๊ากกก) ปล่อยไว้แบบนี้มีหวังได้เจ็บตัวแหงๆ เดี๋ยวจะกลายเป็นเรท X ไปซะก่อน
“ตั้ม ตั้ม เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ” ไม่หยุดอีก
“ตั้ม พี่ไม่สบายอยู่นะ” เจออย่างนี้ ถ้าทำต่อโกรธจริงๆนะเฟ้ย
“พี่ครับ”
“ตั้ม พี่ไม่ได้ห้ามนะ แต่...ไม่ใช่ตอนนี้” ทำหน้าตาอ้อนนนน แบบสุดๆ (อ้อนติงอ่ะดิ) มีมารยาเท่าไหร่เอามาใช้หมด หุหุ แรดจริงๆเลยกรู
แล้วตั้มก็กอดผมไว้
ตื่นนอนมาตอนเช้า ที่ไหนหว่า ออ ที่ทำงานตั้ม ผมนอนอยู่บนฟูกอยู่อันนึง นิ่มดีจังเลย นอนต่อดีกว่า
ตื่นขึ้นมาอีกรอบ มองดูนาฬิกา โหนี่มันเที่ยงกว่าๆแล้วเหรอวะเนี่ย นอนกินบ้านกินเมือง คงต้องกลับไปที่โรงพยาบาลละ เดี๋ยวนางพยาบาลตกใจแย่ ว่าแล้วก็ลุกขึ้น แต่เดี๋ยว....
นั่นใครอ่ะ เพ่งมองออกไป แล้วหัวใจก็ร่วงลงสู่พื้นกระแทกอย่างจัง
ตั้ม ตั้มกอดกับผู้หญิง อ่ะ อะไรอ่ะ มัน มัน มันเกิดอะไรขึ้น
แล้วผู้หญิงคนนั้น เป็นใครกัน ออ เป็นคนที่เจอกันหลายครั้งละ ก่อนหน้านี้ดูเรียบร้อยน่ารักเชียว แต่ครั้งล่าสุดที่เจอกัน หน้าอย่างกะหมูป่าตกมัน
ผมมองทั้ง 2 คนกอดกันอยู่อย่างนั้น เอาไงดี ทำไงดี แต่เค้าอาจจะกอดกันแบบเพื่อนก็ได้มั้ง
แต่แล้วมันไม่ใช่ ไม่ได้แบบเพื่อนแน่นอน เพราะอะไรเหรอครับ เพราะผู้หญิงคนนั้นมองมาที่ผม แถมยิ้มอย่างร้ายกาจ ประมาณว่า *ตั้มเป็นของกรูนะ*
ทำไงดี ทำไงดีเนี่ย:m15:
1. จะเดินเข้าไปหาถามตั้มให้รู้เรื่องไปเลย
2. ทำเป็นนอนหลับต่อ
3. วิ่งหนีไปเลย
4. เข้าไปแสดงความเป็นเจ้าของ หรือเข้าไปจัดการผู้หญิงคนนั้น ไม่ดี ไม่ดี ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอ ไม่ได้ๆ (จะนางเอกไปแล้ว)
5. อยากได้ก็เอาไปเหอะ
6. และอื่นๆ
ตอนนี้คิดได้แค่นี้อ่ะครับ
ถ้าเป็นเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆหล่ะครับ จะทำอย่างไร แล้วผมจะทำยังไงดี :m15:
แล้วผมจะมาต่อนะคร้าบบ
-
เป็นผมหรอคับ มึงโดนทั้งสองคน
-
:a6: :a6: :a6: :a6: ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ :a6: :a6:
-
ขอบคุณครับบบบบ
:a4: :a4: :a4:
-
ตั้ม นะ ตั้ม ทำไมทำแบบนี้เนี่ย :o o12
-
ถามให้รู้เรื่องไปเลยคับ
มารยาหญิงแน่ๆ
มั่นใจมากว่าตั้มรักจิมจิงๆ
:pig4:
-
ยอมไม่ได้ๆๆ
ว้ากกกกกกกกกก
ร้ายกาจๆๆ
:angry2:
-
จะเป็นยังไงต่อน้า :m1: :m1:
-
เอ่อ คงเข้าไปถามจากตั้มมั้ง
ไม่อยากให้รีบตีความไปก่อน บ้างครั้งสิ่งที่เราเห็น อาจไม่ใช่สิ่งที่เราคิดก็ได้เนอะ :เฮ้อ:
-
เมื่อคืนกอดกรูอยู่แท้ๆ วันนี้มากอดคนอื่นซะแล้ว :serius2:
แล้ววิธีที่ผมใช้คือ
โดยการสำออยครับ 55 เมิงร้ายมา กูก็ร้ายกลับ มีปัญหามะ กรูบอกแล้วกรูสู้คนนะเฟ้ย :oni1:
แต่ผมคิดเอาไว้แล้วหล่ะ ว่าถ้าแผนนี้ใช้ไม่ได้ ผมก็จะจากไปแต่โดยดี
ว่าแล้วก็ปฏิบัติการ
เดินมาเรื่อยๆ สมองก็เหนื่อยๆ ร่างกายก็เพลียๆ (อันนี้เป็นจริงๆนะ)
พอถึงระยะที่ตั้มมองเห็นผม ผมก็ทรุดฮวบ (ทำไมผมถึงเป็นคนที่ร้ายกาจอย่างนี้เนี่ย)
ผมไม่รู้หรอกว่าตั้มจะมองเห็นผมรึเปล่า เพราะผมไม่ได้มอง พอทำเป็นทรุด ฉิบหายละ มันจะเป็นจริงๆเอา
เวรกำ ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวทันตาเห็น ม่ายนะ
ลุกไม่ขึ้นอ่ะ ขอนั่งซักพักละกัน
ไม่ถึงอึดใจ ตั้มก็มาถึงตัวผมแล้วคุกเข่าลงตรงหน้า ผมเงยหน้าขึ้น สายตาตั้มตอนนี้เป็นสายตาของคนที่กำลังเป็นห่วงอย่างมาก ผมทำผิดไปแล้ว ผมไม่น่าลองใจตั้มเลย
“พี่เป็นอะไรครับ ตื่นแล้วทำไมไม่เรียกผม แล้วพี่จะไปไหน ไม่สบายทำไมไม่นอน” รัวมาเป็นชุด แล้วจะตอบคำถามไหนดีอ่ะ แต่คำถามเหล่านั้นมันทำให้ผม....ยิ้มได้
“พี่ พี่จะกลับโรงพยาบาล ก็พี่เห็นตั้ม..เอ่อ..... พี่ก็เลยคิดว่ากลับเองน่าจะสะดวกกว่า”
“เดี๋ยวผมไปส่ง” ตั้มพยุงผมมานั่งที่ม้าหินอ่อน “รอผมแป๊ปนึงนะครับ” แล้วตั้มก็วิ่งออกไป
ทำไมรู้สึกว่าตัวเองไม่ปลอดภัยยังไงชอบกล เหมือนมีรังสีอำมหิตแผ่ออกมา ออ~~~
พอนึกขึ้นมาได้ก็มองผ่านไปยังแหล่งกำเนิดรังสี ลืมไปซะสนิทเลย ครั้งที่แล้วหมูป่าตกมัน งวดนี้จะกลายเป็นแม่เสือขย้ำกรูซะหล่ะมั้ง อย่านะเฟ้ย กรูสู้คนนะ
ผมว่า ผมหันหน้าไปทางอื่นดีกว่า ไม่อยากมีเรื่องยุ่งวุ่นวายด้วย ปวดหัวตาย
แล้วก็มีรถยนต์คนหนึ่งป้ายแดง สวยด้วย อย่างงามเลย มาจอดตรงหน้า อะไรกันรถใหม่ๆ จะเข้ามาซ่อมซะแล้วเรอะ พอคนขับเปิดประตูออก
หง่ะ
ตั้ม
“พี่ครับ ปะ เดี๋ยวผมไปส่ง”
ว่าแล้วก็พยุงผมขึ้น พอลุกขึ้นปั๊บ
“ตั้ม” ทำไมไม่เดินไปหล่ะ
“อืม พี่ครับ ผมเปลี่ยนใจละ เราไปแท็กซี่กัน พี่รอแป๊ปนึงนะครับ” อะไรของเมิงเนี่ย
“ทำไมหล่ะ ตั้ม เดี๋ยว” ออกรถไปซะละ
ตั้มไปเอารถมาจากไหน ไปยืมใครมาอ่ะ หรือไปขโมยใครมา (คิดได้ไง บ้าป่ะ)
แล้วตั้มก็วิ่งกระหืดกระหอบมา แล้วเราก็ขึ้นแท็กซี่ไปด้วยกัน ผมมีความสงสัยอยู่เต็มหัว
ตั้มเอารถมาจากใคร เพราะเห็นธรรมดาขี่แต่มอ-ไซค์ (ตั้มรักมอ-ไซค์มาก) ไหนยังจะเรื่องกอดอีก ทำไมถึงกอด โอย ปวดหัวนอนดีกว่า ขึ้นรถปั๊ป ก็หลับปุ๊ป
“พี่ครับถึงแล้ว พี่ครับ”
“อืมมมม” น้ำลายไหยมั้ยเนี่ย แล้วทำไมตื่นขึ้นมาบนบ่าตั้มอ่ะ โอย อายคนขับแท็กซี่ รีบไปดีฝ่า
“พี่เดินไหวมั้ยครับ”
“ไหว ๆ ๆ สบายมาก” สบาย จะไปสบายอ่ะดิ โอยเพลีย จะหมดแรง
“ตั้ม พี่นั่งพักแป๊ป”
“พี่จะเอารถเข็นมั้ย”
“ไม่เอาอ่ะ มัน เอ่ออออ” มันแปลกๆอ่ะ ไม่เคยนั่ง
“งั้นผมอุ้มนะ”
“รถเข็น ๆ รถเข็นละกัน” อุ้มในโรงพยาบาลอายตาย ตั้มมันก็หัวเราะ หัวเราะทำไม มันน่าขำตรงไหน
พอถึงห้อง ผมก็กระโดดขึ้นเตียงอย่างรวดเร็ว (ไม่ใช่อย่างที่คิดน้า)
“พี่ครับ ผมต้องไปทำงาน ไว้เย็นๆผมมานะ”
“อืม” ตั้มจูบหน้าผากผม 1 ที ก่อนที่จะออกไปจากห้อง
ผมต้องโทรหาแม่ก่อน คืนที่ออกไปที่บางแสนก็ไม่ได้บอกแม่ ไม่สบายค้างคืนที่โรง-บาล ก็ไม่ได้บอก (ค้างที่โรง-บาลที่ไหนกัน ออกไปหาผู้ชายชัดๆ แหะๆ) พอโทรไป แม่ตกใจมาก น้อยใจใหญ่เลยอ่ะ ว่าทำไมไม่บอกแม่ตั้งแต่เมื่อคืน จะบอกได้ยังไงหล่ะว่าผมหนีออกจากโรงพยาบาลไปหาตั้ม ผมขอโทษครับแม่
พอตั้มออกไปจากห้อง ผมมีเรื่องๆ นึงที่ต้องทำ ใช่ครับ เรื่องของออย เรื่องนี้คาราคาซังไม่ได้ ผมคิดว่างั้นไว้ผมออกจากโรงพยาบาลก่อนละกันวันนั้น
พอหมอเข้ามาตรวจ ผมเลยถามว่าจะกลับได้เมื่อไหร่ ผมอยากกลับเร็วๆ หมอบอกว่า ถ้าเมื่อคืนไม่หนีออกจากโรง-บาล วันนี้ก็กลับได้แล้ว แหะๆ ผมผิดเองครับ
หมอตรวจอาการเสร็จกำลังออกจากห้อง แม่ก็มาเยี่ยมผม แม่ท่าทางตกใจมาก พอเห็นผมยิ้ม แม่ก็ตีแขนผมเบาๆ แล้วแม่ก็เข้ามากอดผม
คุยกันไปเรื่อยเปื่อยประสาแม่ลูก ยกเว้นเรื่องเดียวที่ไม่บอก -------- เรื่องของตั้ม
“ทำไมไม่ออกจากโรงพายาบาลก่อนแล้วบอกแม่หล่ะ” แหะๆ แม่มีประชดด้วย
พอตอนเย็นผมนึกครึ้มอยากกินแซนวิช s&p เลยบอกแม่ แม่ก็ออกไปซื้อมาให้
ซักพักใหญ่ๆ ตั้มก็เปิดประตูเข้ามา
“มาแล้วเหรอตั้ม” เสียงผมงี้ใสเชียว
“ครับ ผมมาแล้ว” ตั้มซื้อของมาบานเลย เหมาทั้งซุปเปอร์มาเลยป่ะวะเนี่ย แล้วเดินเข้ามาทำไมไม่ปิดประตู ยังคิดไม่ทันเสร็จ อีกคนก็เดินตามเข้ามา แม่ :o
ฉิบหาย ฉิบหายแล้ว ทำไงดี ทักตั้มซะเสียงใสเลย หน้าผมนี่หดลงไปเหลือ 1 นิ้ว
ความเงียบเชียบก็เข้ามาครอบงำห้องนั้น จะให้พูดอะไรหล่ะ เห้ออออ
แม่-ตั้ม แม่-ตั้ม มาพร้อมกันได้ไง ยังไง อะไรกัน โอ๊ยยยยย :serius2:
แล้วทำไมแม่ไม่พูดอะไรเลยอ่ะ
“จิม เด๋วแม่กลับบ้านก่อนนะ พอดีงานเยอะ”
“ครับ” พอแม่เดินออกจากห้อง
“ตั้ม มาพร้อมแม่ได้ไง ได้คุยอะไรกับแม่ หน้าแม่พี่ดูเครียดๆ”
“............ผมเจอแม่ที่ประตูหน้าโรงพยาบาล แล้วผมก็......”
“ก็อะไร”
“บอกเรื่องของเรา” เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงง ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม :a5:
“ตั้มบอกไปว่ายังไง”
“ตอนที่ผมเจอแม่ แม่ก็ถามว่าผมรู้ได้ไง พี่โทรมาบอกเหรอ พี่ก็รู้ผมเป็นคนไม่ชอบโกหก จะช้าหรือเร็วแม่ก็ต้องรู้อยู่ดี”
“แล้วตั้มบอกไปว่าไง”
“ผมบอกว่า เมื่อวานที่พี่ปวดท้องจะเป็นลมหมดสติ ผมเป็นคนพาพี่มาส่งโรงพยาบาล”
“แล้วไงต่อ”
“แล้วแม่ก็ถามว่า ผมกับพี่ มีอะไรกันรึเปล่า”
“แล้วบอกไปว่าไง”
“บอกว่า ผมกับพี่ เรารักกัน แล้วก็คบกันอยู่” โอยยย ขอเป็นลมต่อได้มั้ยเนี่ย เอาซัก 10 ตลบเลย
แล้วตั้มก็เล่าให้ผมฟังทุกอย่างที่ตั้มคุยกับแม่ แม่ถามว่าคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ รักผมจริงๆเหรอ ตั้มบอกแม่ไปว่า รักผมจริงๆ รักตั้งแต่ก่อนที่จะไปยุโรป ก็ที่ตั้มเล่าให้ผมฟังตอนที่เราอยู่บางแสนกันแหละครับ
ผม ผมคงต้องคุยกับแม่ แล้วทำไมแม่ไม่ถามอะไรผมเลยหล่ะ เห้อ
คิดแล้วก็ปวดเฮด
วันรุ่งขึ้น
หมอก็ให้ผมออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว หมอบอกว่า ให้ผมทางข้าวตรงเวลาหน่อย อย่าเครียด
ออกจากโรงพยาลแล้ว
แม่ก็มารับผม แม่เงียบไปตลอดทางกลับบ้าน
พอถึงบ้าน ผมต้องคุยกับแม่ แม่เป็นคนคนเดียวที่ผมมี
“แม่”
“หืม”
“แม่รู้เรื่องจิมกับ...ตั้ม” หายใจไม่ทั่วท้องเยย
“อืม ตั้มเล่าให้แม่ฟังแล้ว”
“แล้วแม่” แม่หันมามองหน้าผม
“ถ้าแม่ห้ามหล่ะ”
“แม่ครับ” แล้วแม่ก็ยิ้ม
“จิม จิมโตแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้ว จิมไม่เคยทำให้แม่เสียใจ ไม่ได้ไปเกเรที่ไหน เพราะงั้น การตัดสินใจของจิม แม่ไม่ว่าอะไรหรอก แต่แน่ใจแล้วเหรอ”
ผมยิ้มให้แม่ ผมโผเข้าไปหาแม่ กอดแม่แน่นเท่าที่สุดที่จะทำได้ ผมรักแม่ผมจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m1:
======================
ผมไม่ได้อ่านทวนอ่ะครับ ถ้าผิดพลาดก็ขอโทษด้วยนะครับ
แล้วผมจะมาต่อครับ
ที่บอกจะจบอาทิตย์นี้ก็เป็นไปไม่ได้อย่างที่พูดไว้ ขอโทษอีกครั้งครับ
-
หุหุทางสะดวก :m4: :m4: :m4:
-
คุณแม่อนุญาติแล้ว :m4:
ทีนี้ก็รอรับตั้มเป็นลูกเขยได้แล้วซินะ :m1:
-
:m4: แม่เปิดทาง สะดวกแระ ลุยโลด :oni2: :oni2:
-
กำลังสนุก อย่าเพิ่งจบซิ
รีบๆๆมาต่อๆๆนะ
ทางโล่งแล้ว
อิอิ
-
o12 อ้าว จิม ลืมเรื่องออยไปเลย 555 ไม่ได้นะต้องเคลียร์ ออยกะรถ ต้องเคลียร์
ปัญหาแม่ไม่มีแล้ว เหลือ พี่ต่อละนะ อิอิ มารอต่อนะครับ
-
ขอรักแม่ของจิมด้วยคนคับผม
:pig4:
-
จะเป็นไงต่อน้า :m1: :m1:
-
:m4: :m4: :m4:
-
“เออ แล้วต่อรู้ยังลูก”
“คงพอรู้แล้วหล่ะครับ แต่ว่าผมยังไม่ได้บอกออกไป”
“อืม”
ยังเหลืออีกคนนึง ออย
ผมก็โทรไปหาออยทันที ใช่ครับ คบที 2 คน ไม่ใช่ผมแน่นอน คำคำว่า อยากเก็บเธอไว้ทั้ง 2 คน ไม่เคยอยู่ในพจนานุกรมของผม แล้วผมนัดเจอออยที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
เย็นวันนั้น ตั้มมาเยี่ยมผมที่บ้าน
ผมบอกตั้มว่า ผมจะนัดไปเจอออยเย็นนี้ จะไปกินข้าวด้วยกัน ตั้มหันหน้ามามองหน้าผมทันที ผมสบตาตั้มไป ผมมองตั้มอย่างรู้สึกผิด ใช่ครับผมผิด ผมเป็นคนผิดเองผมผิดต่อออย ออยไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ผมเลื่อนสายตาต่ำลง ตั้มเดินเข้ามากอดผมเอาไว้ ผมกอดตั้มตอบ
“ผมไปกับพี่มั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก”
ผมมาก่อนถึงที่นัดประมาณ 15 นาที ผมรอแป๊ปเดียวออยก็เดินมา
ออยโบกมือ ยิ้มให้ผม ลำบากจริงๆ
“ผมไม่ได้มาสายใช่มั้ย” เป็นคำพูดคำพูดแรกของออย
“ผมตะหากที่มาเร็ว”
……………..
“ผมขอโทษนะ”
…………….
“ผมไม่ค่อยอยากได้ยินคำคำนี้เลย ฮะๆ มีอะไรเหรอครับ”
ผมมองหน้าออย ผมไม่รู้จะพูดยังไง ไม่รู้จริงๆ ผมพูดไม่ออก แต่แล้วออยก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“ตลอดเวลาที่อยู่กับผม จิมมีความสุขรึเปล่า” อืม ตลอดเวลาที่อยู่กับออย ผมมีความสุขรึเปล่า
ผมพยักหน้าแทนคำตอบครับ
“แล้วจิมใจสั่นรึเปล่า”
ผมก็พยักหน้าแทนคำตอบอีกครั้ง
“งั้นทำไมหล่ะครับ” ผมนิ่งไป
“ออยเป็นเพื่อนที่ผมชอบ ออยเป็นคนใจดี ผมชอบที่ออยเป็นคนใจดี ได้อยุ่กับคนที่ชอบ ดูหนังด้วยกัน แล้วก็
…..”
“อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยครับ ให้เวลากันอีกหน่อย ตอนนี้คนคนนั้นอาจจะทำให้จิมแค่กำลังหลง”
“...........ขอโทษนะครับ เมื่อก่อนตอนที่ผมอยู่กับออย ผมหลงออยจริงๆ………แล้วตอนนี้ผมก็ไม่อยากหลงอีกแล้ว………………………………………ผมขอโทษครับ”
ผมลุกขึ้น แล้วผมก็เดินจากมา ผมเครียดมาก น้ำตาผมมันเอ่อขึ้น เดินออกไปอย่างคนไร้เรี่ยวแรง ทำไมผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเลวอย่างนี้
ผมเดินไปเรื่อยๆ ตอนนั้นดึกแล้ว คนไม่ค่อยมี ผมก็ไม่รู้จะไปไหน กลับบ้านก็คิดฟุ้งซ่าน ผมนั่งอยู่ตรงม้านั่งนั้น
“อย่าคิดมากซิครับ” พร้อมกับคำพูด มีคนคนนึงมากอดผมไว้จากด้านหลัง ผมหันหลังกลับไป
ตั้ม
ผมคิดอะไรไม่ออก ผมโผเข้าหาอ้อมกอดนั้น ไม่อายใครแล้ว แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลออกมา
“เดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ”
ผมกับตั้มนั่งอยู่ตรงนั้น ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่านานเท่าไหร่
“ตั้ม กลับบ้านเถอะ” ตั้มพยักหน้า เดินจูงมือผมมาขึ้นมอ-ไซค์ แล้วตั้มก็ไปส่งผมที่บ้าน
วันรุ่งขึ้น ผมตื่นมาทำงาน กำลังออกจากบ้าน ผมก็เจอรถคันนั้น คันเดียวกับที่ตั้มขับมาจะส่งผมไปโรงพยาบาล แล้วเปลี่ยนใจไปขึ้นแท็กซี่ งงสิครับ
“จิม ขึ้นรถ” -*- กูพี่มึงนะ :o
“ตั้ม พี่เป็นพี่ตั้มนะ”
“ก็หลังจากนี้ไป ผมจะเรียกจิม”
“ไม่ให้เรียก”
“ขึ้นรถมาก่อน” แหะๆ ทำรถติดซะละกรู พอผมขึ้นรถมาได้
“เอารถมาจากไหน”
“จิมคิดว่าผมไปขโมยมาหรือไง” มึงเป็นหมอดูเรอะ แม่นจริง
“ฮะ ฮะ ฮะ หรือไปยืมใครมา”
“ของผม”
“หา”
“ของผมเอง”
“ไปซื้อมาตอนไหน”
“ก่อนที่จิมจะหักอกผม” ตอนไหนวะ ออ ที่ไปเก็บตัวกินเหล้าเมามาย
“แล้วซื้อมาทำไมอ่ะ ตั้มชอบมอ-ไซค์ ไม่ใช่เหรอ”
“ซื้อมารับแฟน กลัวแฟนลำบาก”แล้วก็เหล่มาทางผม แหวะ เน่าจริงๆ แต่ผมชอบนะ คำพวกนี้อ่ะ 55
“ไม่เห็นจะลำบาก ขึ้นมอ-ไซค์ก็ได้”
“งั้นผมขายทิ้งดีกว่า” เวร :o
“หา”
“ผมล้อเล่น ” “จิมเอาไปใช้ป่ะหล่ะ”
“ไม่เอา เอาไว้ใช้เองดิ อย่างน้อยๆ ก็ปลอดภัยกว่ามอ-ไซค์นา” เด๋ว จิม จิม จิม ลืมไปเลย “ตั้ม ห้ามเรียก”
“เรียกไรครับ”
“ชื่อพี่” ตั้มมันทำไม่รู้ไม่ชี้ หันมาทำหน้าตากวนบาทาอีก
“เลิกงานมาหาผมที่ทำงานนะ”
ทำไมงานเยอะอย่างนี้เนี่ย ไม่สบายไป 2-3 วันเอง
สรุปทำงานท้างวัน
Sms ** มาเจอกันที่ทำงานผมตอน...โมงนะครับ ตั้ม**
ทำไมไม่โทรมาหล่ะ ???? งานยุ่งหล่ะมั้ง
ไอ้เราก็งานยุ่งเห้อ คงเสร็จทันก่อนนัดหล่ะมั้ง รีบปั่นดีกว่า
กว่าจะเสร็จ ยังไม่เสร็จดีด้วย ขนมาทำต่อที่บ้าน หัวฟู โอยยย พอมาถึงเวลาที่นัดไว้
พอถึงที่ทำงานตั้ม ผมเดินเข้า
แล้วผม
ก็
เห็น
ตั้ม ตั้ม ตั้มกำลัง กำลัง
ตั้มกำลังจูบผู้หญิงคนนั้นครับ
หัวใจผมครั้งที่แล้ว ร่วงลงไปกระแทกพื้นแค่บาดเจ็บ แต่ครางนี้หัวใจดวงนั้นกระแทกกับพื้น แต่มันได้แตกสลาย แตกสลายไปแล้ว
ตั้มคบอยู่ 2 คนเหรอ ครั้งที่แล้วก็ยังไม่เคลียร์ว่าทำไมไปกอดคนนั้น แล้วนี่มัน............ตั้ม
ตั้ม ตั้มจะให้พี่ทำยังไง ตั้มจะให้พี่ทำยังไง
ครั้งแรกกอด ครั้งที่สองจูบ ต่อไปไม่ขึ้นไปบนเตียงกันเลยเหรอ
ผมถอยดีกว่า ผมไม่ได้เป็นคนชอบแย่งคนที่มีเจ้าของแล้ว ไม่ ไม่มีทางทำเด็ดขาด ในเมื่อเค้ายังไม่เลิกกัน ผมก็คงต้องเป็นฝ่ายที่เดินถอยหลังกลับเอง
แล้วผมก็เดินนำร่างที่ไร้หัวใจกลับบ้าน น้ำตาผมไหลเป็นสาย ผมไม่ได้เช็ดหยดน้ำเหล่านั้น ปล่อยให้มันไหลริน ใช่ ปล่อยให้มันไหลไป
ตอนค่ำๆ
ติ๊ ดิ๊ ๆ ๆ ๆ
////////// ตั้ม /////////////////
โทรมาก็ดี อยากจะถามเหมือนกัน ของเก่ายังไม่เคลียร์ เคลียร์มันทีเดียวเนี่ยแหละ
“จิมครับ ทำไมไม่มาหาผมที่ทำงานอ่ะ”
“แล้วมีอะไร” น้ำเสียงผมคงจะเย็นชามากเลยหล่ะมั้ง
“จิมมีอะไรรึเปล่าครับ ทำไมเสียงจิม..”
“มี” “พี่ขอถามอะไรตั้มหน่อย ทำไมวันนั้นถึงกอดกับผู้หญิงคนนั้น” เงียบบบบ อดทน ใจเย็นๆ เออไม่ตอบใช่มั้ย
“แล้วเมื่อตอนเย็น ทำไมถึงจูบกับผู้หญิงคนนั้น” เงียบ อดทน อดทน อดทนไม่ไหวแล้วววว
“ตั้มถ้าตั้มไม่พูด จะให้พี่เข้าใจว่ายังไง หือ ก่อนหน้านี้กอด วันนี้จูบ วันต่อๆไปจะให้พี่คิดยังไง ” เงียบ
“ตั้ม เราอย่าเจอกันอีกเลย”
“ลาก่อน”
ใช่แล้ว เค้ายังไม่เลิกกับผู้หญิงคนนั้น นี่คือความจริงที่มันเกิดขึ้น ผมคงต้องยอมรับมัน
กับตั้ม ใจผมหวั่นไหว ตอนที่โดนกอด จูบ ตอนอยู่ใกล้ คงเหมือนคนที่โดนจีบทั่วไปมั้งครับ
ถ้าถามว่าชอบมากมั้ย ครับ ผมชอบ ชอบมากด้วย
ถ้าถามว่ารักตั้มมั้ย รักไปแล้วครับ
ตั้มไม่เคยโกหก ตั้มไม่ชอบการโกหก การกระทำที่ผ่านมาของตั้มบอกผมว่า ตั้มรักผม ซึ่งผมไม่ควรสงสัยตั้มเลย
แต่ทำไม ตั้มไม่อธิบาย ให้ผมเข้าใจ มันเกิดอะไรขึ้น มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะตั้ม
แล้วเรื่องที่มันเกิดขึ้นมันคืออะไร ทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้น ในเมื่อตั้มไม่พูด จะให้ผมเข้าใจเป็นอย่างอื่นได้อย่างไร
เมื่อก่อนผมคิดว่า ถ้าเราคบกัน ก็อาจจะมีคนที่....//เสียใจ// อย่างต่อ ผมไม่อยากทำร้ายจิตใจมัน อย่างแม่ที่เห็นตั้มเป็นน้องผมมาตลอด ผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องเสียใจ รวมถึงตั้มด้วย
เพื่อที่ตั้มและผม ทั้งสองคนจะได้ไม่เจ็บมากไปกว่านี้
แต่ตอนนี้ ผมต้องคิดถึงความเป็นจริง คือ ต้อง-ตัด-ใจ
ผมเคยฝันนะว่า ผมจะสามารถรักตั้มได้ โดยที่ทั้งเราทั้งคนรอบข้างเราทั้งสองคนมีความสุข
แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันไม่ใช่เลย คนที่อยู่รอบข้างผม รวมทั้งคนที่อยู่รอบตั้ม รวมทั้งคนคนนั้นของตั้ม
ผมเคยคิดวาดความฝันให้กลายเป็นความจริง
แต่ความฝันกับความจริง มันช่างห่างไกลกันเหลือเกิน
มันเปลี่ยนความฝันให้กลายเป็นความจริงไม่ได้เลย ไม่ได้เลยจริงๆ
อย่างที่มีคนเคยบอกเอาไว้
สุดท้ายแล้ว ผมคงมาได้แค่ครึ่งทางที่ผม...ฝัน :m15:
-
ไมเป็นงี้ล่ะ :o12: เศร้าเพิ่งจะเริ่มดีๆเองอะ :o ไมตั้มไม่อธิบาย
-
:sad2: :sad2:
-
o12 อ้าวนะ ตั้ม :เตะ1: ค้างคาแบบนี้ จะนอนหลับไหมเนี่ย กรรม
นี่ขนาดเรื่องจะจบนะครับ ยังวุ่นวายซะขนาดนี้ รออ่านต่อนะครับ สู้ ๆ ครับ
-
อ้าวๆ
ยังไม่ไปถึงไหนเลย
เลวซะละ
:angry2:
-
ตั้มทำไมทำแบบนี้อ่ะ
มาพูดกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้ๆๆ
:angry2:
-
:o12: :o12: :o12:
-
มาแล้วครับ
หลังจากวางโทรศัพท์ ผมปิดมือถือทันที
ผมไม่ควรอยู่บ้าน ถ้าอยู่ตั้มก็ตามมาเจอ ไปคงต้องอยู่กับเพื่อนซักพัก
เพื่อนถามผมว่า ผมเป็นอะไรรึเปล่า พอผมมองหน้า มันก็กอดผมไว้เลย ผมปล่อยโฮ ปล่อยความอ่อนแอ ปล่อยออกมาให้หมด “ขอเราอยู่แบบนี้ซักพักนะ” :m15:
แล้วผมก็เล่าให้เพื่อนผมฟัง เพื่อนผมก็รู้นิสัยผมแหละ (เพื่อนคนนี้ไม่ได้เป็นเพื่อนต่อครับ แต่พอรู้จักกัน)
เพื่อนผมบอกว่า มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่ผมคิดก็ได้ ผมก็ถามมันว่า ก็ตั้มมันไม่พูดอะไรเลย จะให้เราคิดยังไงหล่ะ
เราอยู่ด้วยกันซักพัก มันบอกว่า ถ้าจะจบอย่าจบด้วยโทรศัพท์เลย ไปคุยกันให้รู้เรื่อง (แต่ผมคิดว่า จบแบบไหนก็เหมือนกันถ้ามันจะจบ จะเจอหรือไม่ก็ไม่สำคัญ ในเมื่อคนเรามันไม่มีใจให้กันแล้ว รั้งเอาไว้ก็ไม่มีความหมาย) :m15:
พอเปิดขึ้นมา จะโทรบอกแม่ว่าพักอยู่กับเพื่อน ยังไม่ทันได้กดโทรออกเลย ตั้มก็โทรมา ผมชั่งใจอยู่ แล้วเพื่อนผมมันก็เดินมา “รับเหอะ เชื่อกู”
แล้วผมก็กดรับ
“มีอะไร”
“จิมครับ ผม....”
“ถ้าเรื่องนั้น พี่ไม่อยากฟัง พี่ให้โอกาสตั้มได้พูดแล้วแต่ตั้มไม่พูด มีอะไรก็ว่ามา ถ้าไม่มีจะวาง” องค์ลงครับ โมโหจัด
แต่ตั้มก็เงียบ
“พี่วางละนะ”
“เดี๋ยวครับ จิม ออกมาเจอกันได้มั้ย” ผมเงียบไป คิดในใจไม่อยากไป ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น ผมมองไปที่เพื่อนผม ได้ จบแบบเจอหน้ากันก็ได้
“ได้ งั้นเจอกันที่ทำงานตั้ม ตอน.....”
………….
ได้ ให้มันจบกันไปเลย
ผมเป็นคนไม่ชอบคบใคร 2 คน และแน่นอนครับ ผมก็ไม่อยากให้แฟนของผมคบใครหลายคนเหมือนกัน
ในเมื่อมาแล้ว เดี๋ยวก็จะได้รู้กัน (แล้วก็วางแผนอันแยบยล เอาให้มันรู้เรื่องกันไปเลย)
“มึงคุยกับมันใจเย็นๆหน่อยนะ”
“คงไม่” ผมกำลังจะเดินออกไป
“มันนัดมึงตอนนี้เลยเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วรีบไปไหน” ผมยิ้มให้เพื่อนทีนึง ก่อนที่จะเดินออกไป
แล้วผมก็มาถึงเวลา และสถานที่ตามนัด ผมนัดไว้ดึกเหมือนกัน
ผมเห็นตั้มรออยู่ก่อนแล้ว ตั้มเดินเข้ามาหาผม ผมถอยหนีตั้ม ตั้มชะงักอยู่ตรงนั้น สีหน้าตั้มเศร้ามาก
(ทำอย่างกะตูไม่เศร้าเลยนะ)
“ไปนั่งคุยตรงนั้นกัน” ผมเป็นคนพูดขึ้น
“กินอะไรมารึยังครับ”
“ยัง”
“งั้นผมไปหาไรให้กินนะ”
“ไม่ต้องหรอก พี่หากินเองได้ เดี๋ยวคุยเสร็จคงจะไปเลย” ผมนั่งอยู่แป๊ปนึง ตั้มก็พูดขึ้นมา
“พี่ครับ เรื่องนั้น....”
“ตั้ม ไม่ต้องพูดอะไรหรอก รอแป๊ปนึงละกัน อ๊า มาพอดีเลย”
“กิ๊บ” เสียงตั้มเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ดูตกใจหน่อยๆ
แต่ดูแล้ว คนที่น่าตกใจที่สุดน่าจะเป็นผู้หญิงคนนั้นมากกว่า
คงไม่ได้ตกใจที่เจอผมหล่ะมั้ง เพราะผมเป็นคนนัดมาเองนี่ ใช่ครับ ผมไม่ได้ทำอะไรมากหรอก แค่นัดผู้หญิงคนนั้นมาด้วยเท่านั้นเอง
“เชิญนั่งครับ” เสียงผมเอ่ยขึ้น ผู้หญิงคนนั้นนั่งลง “นั่งตรงนี้ ตรงนี้เลยครับ” ผมชี้ไปให้นั่งข้างๆตั้ม ตั้มมองหน้าผม ประมาณว่าไม่เข้าใจที่ผมจะทำ ผมเป็นคนทำอย่างนั้น แต่ผมรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างที่สุด
“อืม” ผมยิ้ม คงเป็นยิ้มที่ดูแย่ที่สุดในโลก
ผมต้องแสดงหนังเรื่องนี้ให้จบ แม้ผมจะเป็นคนที่เจ็บก็ตาม
“ทั้งสองคนดู เหมาะสมกันดีนะ” ทั้งสองคนมองหน้าผม
“งั้นพี่ไม่รบกวนละ คุยกันไปนะ............. บาย แล้วเจอกัน” มันจุกอยู่ที่อกครับ มันตื้นๆ เหมือนรู้สึกว่าหัวใจโดนบีบเอาไว้
ผมลุกขึ้น
แล้ว ก็ เดิน จาก ไป
ผมเดินไปได้ไม่ถึง 2 ก้าว ก็มีคนมารั้งมือผมเอาไว้ ผมหันไปมอง.....ตั้ม
“ปล่อยย”
................
ตั้มไม่ปล่อยมือผม ผมไม่ได้มองหน้าผู้หญิงคนนั้นเลย ผมจ้องมองแต่คนที่กำลังดึงแขนผมไว้
ตอนนั้นผมรู้สึกได้ว่าผมกำลังจะร้องไห้ อย่าร้องนะโว้ย อย่า อย่า กั้นน้ำตาไว้เท่าที่จะทำได้
“ตั้ม ปล่อย”
หลังจากเรามองหน้ากัน (จ้องหน้ามากกว่า) แล้วตั้มก็หันหนาไปหาผู้หญิงคนนั้น
“คนคนนี้ ..................คือคนที่ผมรัก”
-
:m30:.............. :m1:
-
รอลุ้นจะเป็นงัยต่อ :m13:
-
ตื่นเต้นอ่ะ เนื้อเรื่องมันเร้าใจจริงๆ
-
แล้วตั้มก็ลากผมออกมา
ผมผิดอีกแล้ว ผมผิด ทำไมกลายเป็นคนไม่เชื่อใจคนรักของตัวเองไปได้ ยอมรับผิดรับผิดแต่โดยดีครับ
ใช่ คนรัก ต้องมีความเชื่อใจกัน ถ้าตั้มโกรธผม ผมจะไม่สงสัยเลย
เพราะถ้าเป็นผม ผมคงจะโกรธมาก (ทำไมเป็นคนนิสัยไม่ดีอย่างนี้เนี่ย)
ผมซ้อนมอ-ไซค์ตั้มกลับบ้าน
“ตั้ม” ผมจับชายเสื้อตั้ม เขย่าเบาๆ
ตั้มก็เอามือมาจับผม บีบมือผมไว้ แล้วทำไมผมไม่พูดคำว่าขอโทษออกไปหล่ะ
ใครจะมอง ไม่สนใจแล้ว จะแคร์คนอื่นไปทำไม การแสดงออกทางความรัก ซึ่งคงเป็นครั้งแรก
ผมเอื้อมมือทั้งสองข้างโอบกอดตั้มไว้ ผมกอดตั้ม เอาหน้าผากซุกแผ่นหลังกว้างนั้นไว้ แล้วผมก็เอ่ยคำว่า “ขอโทษ” ออกไป
บนเส้นทางเส้นนั้น ตั้มจูงมือผม ก้าวไปสู่วันข้างหน้า เราจะเดินไปด้วยกัน ถึงเส้นทางเส้นนั้น จะขรุขระสักเพียงใด ผมก็จะมีคนคนนี้เคียงข้างกายเสมอ
และบนเส้นทางเส้นนั้น ใครเห็นมอ-ไซค์ ขับช้าๆ โดยมีผู้ชายคนที่ซ้อน ซบหลังผู้ชายคนที่ขับ
คงจะขำกันน่าดู
แต่ผมว่า มันก็โรแมนติกไปอีกอย่างนึง ว่ามั้ยครับ แหะๆ ๆ
The End
ขอจบเรื่องนี้ไว้แค่นี้นะครับ ขอบคุณทุกๆคนมากเลยครับ
สำหรับทุกๆ reply ที่เป็นกำลังใจให้ จนถึงตอนนี้
ขอบคุณมากคร้าบ
o1 o1 o1
===================
Additional Episode
วันนี้แน่นอนครับ
คุณน้ำค้างครับ เร้าใจเลยเหรอครับ 55
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค้าบ ขอบคุณอย่างแรงงงงงงงง
:pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3:
-
จบไม่เคลีย เลยงง
แล้วผู้หญิงละ......ทิ้งให้มันปิดร้านให้หรอ
งงงงง
-
จบแล้วเหรอ
อะไรกัน
จบแล้วววววววววว
ม่ายยยยยยยยย
เอาอีก ๆๆๆๆๆๆๆ
เอาอีกๆๆๆๆ
:m15:
-
:m4: :m4: :m4:ขอบคุณครับ
-
Special Episode
ผมเคยถามนะว่า ทำไมถึงกอด แถมกอดนานซะด้วย เงียบอีก เออ เงียบได้เงียบไป
แต่แล้วตั้มก็พูดออกมา คือว่า ถ้าตั้มพูด ผู้หญิงเค้าจะเสียหายครับ
"ตั้ม ตั้มพูดให้พี่ฟังคนเดียว มันคาใจพี่อ่ะ นะนะนะ"
วันนั้นเค้าเข้ามากอดตั้ม เพราะตั้มบอกเค้าว่า ตั้มรักผม แต่ตั้มบอกเลิกเค้าไปนานแล้วนะ
ผมเลยถามเรื่องจูบ
“เป็นจูบลาครับ เค้าบอกว่า ขอจูบลาตั้มเป็นครั้งสุดท้าย”
“จูบลา ไปจูบเวลาอื่นไม่ได้เหรอไงฮะ แล้วตั้มจะส่ง sms บอกว่าให้มาหาเวลานั้นทำไม”
“sms ??” ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ อย่านี้ต้องเจอหลักฐาน
“ก็นี่ไง” ยื่นไปให้ดูซะเลย
“ตั้มไม่ได้....” แล้วตั้มก็ชะงัก หน้าเหมือนคิดอะไรซักอย่าง
แล้วผมก็ถึงบางอ้อ นังตัวแสบ บังอาจให้มือถือตั้มส่ง sms มา เพื่อดูละครจุ๊บที่เมิงสร้างขึ้นเนี่ยนะ
นางมาร ชอบสร้างความร้าวฉานอันดับ 1 (ขออภัยอย่างสูงครับ ที่พูดคำไม่สุภาพ)
“แล้ววันที่โทรมา ทำไมไม่อธิบายให้เข้าใจหล่ะ”
“จิมเดือดอย่างกะภูเขาไฟระเบิด ลาวาประทุ ตั้มคิดว่า ให้ประทุจนหมด หายร้อนแล้ว ค่อยอธิบายคงจะดีกว่า แล้วก็คิดถูก พอภูเขาไฟเย็นตัวลง มันก็สวยมากเลยครับ เหมือนภูเขาไฟฟูจิไง” แหวะ เน่ามาเลย
“หายโกรธแล้วนะครับ งั้นคราวนี้โกรธมั่ง”
“โกรธ ?? โกรธเรื่องไร”
“ ก็ จิมไม่เชื่อใจผมเลย”
“หา อ้าว วันนั้นไม่เห็นโกรธ ทำไมมาโกรธเอาตอนนี้ เครื่อง delay เหรอไง ประมวลผลไม่ทันเรอะ 55 “
แต่ตั้มมันทำหน้าโกรธจริงอ่ะ เวงงงแล้ววว
“โกรธจริง เหรออออ” เงียบบบบ
“ไม่โกรธนา นะนะนะนะนะนะนะ” อ้อนเป็นเด็กเลยกรู แล้วทำไมยังไม่หายโกรธอีกอ่ะ
“วันนี้จะตามใจทุกอย่างเลย อย่าโกรธนะ”
“จริงป่าว”
“จริง”
“ห้ามกลับคำนะ”
“แน่นอน” ไม่ทันได้คิด ก็ขุดหลุมฝังตัวเองซะแล้วววว
มาถึงที่บ้านผม
ไล่ให้ตั้มไปอาบน้ำ
ตั้มเห็นของของที่ตั้มให้ไว้ก่อนออกเดินทางอยู่บนหัวนอนของผม ตุ๊กตาไขลานไงครับ จำได้มั้ย
“จิม มันได้บอกอะไรจิมรึเปล่า” ผมมองไปทางที่สายตาตั้มมองอยู่ แกล้งมันดีกว่า หุหุ
“มันไหน”
“นั่นไง” ตั้มชี้มาที่ตุ๊กตาไขลาน
“ตุ๊กตามันจะบอกอะไรได้หล่ะ” หน้ามุ่ยเลย 55 น่ารักจริงๆ
ง้อหน่อยดีกว่า
ผมก็เอามือจับหน้าตั้ม หน้าหงิกเลย 55
ผมยิ้มขำขำ น่ารักจริงๆ
“อยากรู้เหรอว่ามันบอกอะไรพี่” ตั้มพยักหน้า “มันบอกว่าตั้มรักพี่ แล้วพี่ก็ รัก ตั้ม” :o8:
แล้วตั้มก็รวบเอวผมขึ้น ตัวผมลอยเลย แล้วตั้มก็จูบผม ล้มตัวไปบนเตียง แย่แล้วกรู หาเรื่องใส่ตัวเข้าแล้ว
ทำไงดี
“ตั้ม พี่ยังไม่ได้ อาบน้ำ”
“ไม่เป็นไรครับ”
“ไม่เอา เหม็น”
“จิมหอมจะตาย”
“เด๋ว ๆ พี่ยังไม่พร้อมอ่ะ”
“ไหนว่าจะตามใจไง ทุกอย่างด้วย”
“มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ซะหน่อย”
“เกี่ยว ................ตั้มจะทำเบาๆนะ” :m25: :m25: :m25:
THE ENDDDDDDDD
-
:serius2:จบแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะท่านนนนนนน
โหหหหหหหห.......มาต่ออีกหน่อย
มันยังไม่จบๆๆๆ
มาต่อเลย...
:serius2:
ขอบคุณสำหรับเรื่อง สนุก
ชอบๆๆ :mc4:
แต่ถ้าจะให้ดี ช่วยเขียนให้ละเอียดกว่านี้ได้ป่าว..อิอิ
-
หง่าจบแบบงงๆอะคับ o12
ช่วยมาต่อตอนพิเศษหน่อยน้าครับ อิอิ :m13:
-
:m4: :m4: :m4:
-
จบซะแระ o15 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะ
:m13: มีตอนพิเศษมั้ย อยากอ่าน
-
มาอีกทีก็จบซะแล้ว :m23: :m23:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ จ้า :m13: :m13:
-
อยากรู้ว่าตั้มทำไง
ไอ้ที่ว่า...เบาๆ...อ่ะคับ
:pig4:
-
ม่ายยยยยยยยยย
:angry2: :angry2:
อย่าจบไว้ค้างแบบนี้
ม่ายนะคร้าบบบ
ได้โปรดดดดด
:m15: :m15:
ปล. ขอบคุณสำหรับเรื่องราวความรักที่สวยงามนี้นะคับ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ ครับ :m1: :m1:
-
จบค้างอย่างรุนแรง
และขอบคุนสำหรับเรื่องดีๆนะคะ
-
:o8: สนุกมาก ๆ ครับ ในที่สุด ก็จบแล้ว ขอบคุณมาก ๆ สำหรับเรื่องดี ๆ อีกเรื่องนะคร้าบบบ
-
พึ่งได้อ่านเรื่องนี้............
สนุกมากเลยคับผม............
อ่านวันเดียวจบเลย.............. o13
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆคับ.............
-
ชอบครับ สนุกมากเลย o13 :m1:
-
เนื้อเรื่องห้วนไปหน่อย แต่ได้ใจน่ะ อิอิอิ :oni1:
-
เพิ่งได้ตามมาอ่านตอนเรื่องราวจบแล้ว
กิ๊บแสบใช่เล่นเลยแฮะ สร้างความร้าวฉานจริงๆ
ขอบคุณที่เล่าเรื่องดีๆให้ฟังนะคะ ตั้มจิม รักกันๆ :L2:
-
:m1: :m1: :m1:
อ่านแล้วซึ้งดี
เหตุผลแรกที่เข้ามาอ่นเรื่องนี้คือ ชื่อเรื่องนะคะ
I'll be waiting for you
ประโยคนี้ เป็นประโยคที่ชอบมาก
มันเหมือนบทเพลงอันเป็นที่รักและความหมายดี
จำโนตของเพลงนี้ได้ทุกตัว
เป็นบทเพลงที่มีความหมายที่ดีมากเพลงนึงนะคะ
To love you more by Celine Dion
Take Me Back In The Arms I Love
Need Me Like You Did Before
Touch Me Once Again
And Remember When
There Was No One That You Wanted More
Don't Go You Know You Will Break My Heart
She Won't Love You Like I Will
I'm The One Who'll Stay
When She Walks Away
And You Know I'll Be Standing Here Still
I'll Be Waiting For You
Here Inside My Heart
I'm The One Who Wants To Love You More
You Will See I Can Give You
Everything You Need
Let Me Be The One To Love You More
See Me As If You Never Knew
Hold Me So You Can't Let Go
Just Believe In Me
I Will Make You See
All The Things That Your Heart Needs To Know
I'll Be Waiting For You
Here Inside My Heart
I'm The One Who Wants To Love You More
You Will See I Can Give You
Everything You Need
Let Me Be The One To Love You More
And Some Way All The Love That We Had Can Be Saved
Whatever It Takes We'll Find A Way
I'll Be Waiting For You
Here Inside My Heart
I'm The One Who Wants To Love You More
You Will See I Can Give You
Everything You Need
Let Me Be The One To Love You More
-
:m4: :m4:
รวบรัด ได้ใจความจิงๆ
คิคิ แต่ไอตอน เหนจูบนี่ เรานอนไม่หลับนะเนีย้ 55
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆคับ
-
:m29: ขอโทษนะ่ คุณคนแต่ง(รอคำว่ารักจากลม) พอดีเพิ่งอ่านเรื่องนี้ไป3ตอนแล้ว ไม่ได้จะเกรียนนะ แต่พอดีเนื้อเรื่องที่อ่านอ่ะ มันตรง(แบบเป๊ะๆ) มาก กับซีรี่เกาหลีเรื่องนึงมาก เรื่อง What's up fox อ่ะ
คือไม่ได้จับผิดนะ แต่มันเหมอนมากๆ จนต้องโพสถามอ่ะ :o12:
-
ชอบจัง
รวบรัดได้ใจความดี
ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องดี ๆ ที่มีให้อ่าน :oni2:
-
อ่านจบแล้วฮับบบ เป็นรักที่ซึ้งจิงๆๆๆ จริงจัยมากๆๆอิจฉา :o8: อิอิ ชอบๆๆๆๆๆๆ
-
สนุกดีนะ ตั้มน่ารักมากมาย
:L2: :กอด1:
-
:a1: :a1: :a1:เฮ้อนึกว่าจะไม่แฮปปี้ซะแล้วขอบคุณครับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด :m1: :mc4: :mc4:
ถูกใจมากคร้าาาาาาาาาาา :m25: :m25:
อิอิ :m25:
อ่านรวดเดียวจบเลยอ่ะ :laugh: :laugh:
สนุกมากกกกก o13 o13
ชอบตั้มอ่ะตรงไปตรงมาดีจัง :a1:
จิมก็ใจแข็งสุดๆ :a2:
แล้วพี่ต่อไม่มีคู่บ้างหรออ :oni3:
อยากรู็อ่า :oni3:
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:z2: ฮี่ ฮี่ ฮี่ เหมือนซีรีส์เกาหลีเรื่อง what's up fox? (ที่นางเอกจากเรื่อง kimsamsun เล่นเป็นนางเอก) เพียงแต่เปลี่ยนจากผู้หญิงเป็นชาย แล้วก็รายละเอียดของตัวแสดง เช่น การงาน เป็นต้น แต่ก็ยังคงความสนุกไว้ได้เหมือนในละครนะ โดยเฉพาะตอนมันมัน เช่น ฉากเปิดตัวพระเอกอาบน้ำแล้วจับเป้า ความแตกต่างเรื่องอายุ (แอบกินเด็ก)
-
ชอบจังกับประโยคนี้อ่ะ "ด้วยรัก..... เท่าที่คนนึง...... มีให้อีกคนนึงได้" :กอด1: :กอด1:
ซึ้งจังเลยคร้าบบบบ :m1: :m1:
เป็นอีกเรื่องที่ชอบคร้าบบบ o13 o13 :bye2:
-
:o8: จบแบบ Happy :-[
:impress2: 5 5 5 5+
-
ชอบย่อหน้านี้โคตร ๆ อ่ะฮะ โห อ่านแล้วน้ำตาคลอ
มีคนคนหนึ่ง รักอีกคนคนหนึ่ง ซึ่งรักมานานแล้ว นานมาก แต่ไม่สามารถเผยความในใจให้อีกฝ่ายรู้ได้ เพราะมีทั้งเรื่องครอบครัว และสังคมเข้ามาเกี่ยวข้อง
คนคนนั้นคงทรมานใจอย่างที่สุด จนต้องหนีคนที่ตัวเองรัก โดยการ...ทำลายหัวใจตัวเอง
กาลเวลาผ่านไป คนคนนั้นกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ เค้ารั้ง เค้าพยายาม เพื่อไขว่คว้าเอาความรักนั้นเอาไว้
แล้วคนที่จริงใจขนาดนี้ จะหาได้จากที่ไหนอีก คนเราเกิดมาในโลกนี้ จะมีซักกี่คนกันที่จะรักเรามากขนาดนี้
สุดยอดเลยฮะ :m15:
ขอมอบเพลงนี้ให้ (ทันมั้ย)
http://media.imeem.com/m/cqmuH80zyY
-
:L2: :L2: :L2:
ซึ้งมากกกก
:L1: :L1: :L1:
-
จบแล้วววววววววววววววววววววววววววววว
อย่างค้างอ่ะ :z3:
-
มีประโยคเด็ดๆๆเยอะแยะมากมายเรยๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบๆคับๆ
-
เป็นคู่ที่น่ารักมากๆๆๆๆ
แต่ตอนจบอ่ะ น่าจะให้เลือดท่วมจอหน่อยน่ะ
คริๆๆๆ
-
ตั้มได้ใจมากมาย ฮ่า ๆๆ
-
สนุกดีค่ะ o13
ชอบประโยคหลายๆประโยคในเรื่องมากๆเลย ซึ้งๆดี
-
เข้ามาอ่านอีกรอบ
-
ซึ้งมากๆๆเลยอ่า
ชอบหลายประโยคในเรื่องเลย
แบบว่ามันโดนสุดๆๆ
โอ๊ย ไม่ไหว ซึ้งมากมาย
โดยส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบมีแฟนอายุน้อยกว่า o16 o16 :try2:
แต่พอมาอ่านเรื่องนี้สงสัยต้องเปลี่ยนมุมมองของชีวิตใหม่เสียแล้ว :-[ :-[
ชอบมากๆๆเลยอ่า
ขอบคุนมากๆๆครับ :pig4: :pig4:
-
สนุกมากเลยครับ ซึ่งจัง
-
ประทับใจในความรักที่ตั้มมีจัง
^^
-
o13 สุดยอดครับ ชอบๆ
-
ซึ้งงงงงงงงงอะ ตั้ม รักจิมมาน๊านนาน
กว่าจิมจะได้ดูตุ๊กตาไขลาน โอ้ววว ดีไม่พังก่อน :m20:
จิมก็น่ารัก รีบไปบอกเลิกออยเลย เสียดายออยแทนนน :กอด1:
แม่อกภูเขาไฟนั่น ร้ายมากๆๆๆ มีการจัดฉากด้วย มารผจญจริงๆ :m31:
น่ารักอ้ะเรื่องนี้ ชอบๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย. หลงรักตั้มอย่างแรง
กว่าจะเข้าใจกันได้เกือบแย่ ดีนะที่ยังรู้ใจตัวเอง
ไม่งั้นยัยอกภูเขาไฟสอยไปแล้ววว ร้ายจิงๆ สร้างความร้าวช้านนน
-
สนุกครับ :L2: :L2: :L2:
-
:3123:
-
น่าร๊ากกกกก :impress2:
ขอบคุณมาก :call: :call:
-
อยากแปลงร่างเป็นจิม ณ บัดนาว
-
:-[