- 2 - “พรึ่บ!..ฟิ้วๆๆ!!..ตุ๊บๆๆ!!” เป็นอะไรที่ชวนอึ้ง ลูกไฟที่ลุกไหม้ร่วงลงพื้นจนหมด ยังไม่ทันเข้าใกล้รัศมีหนึ่งก้าวของหงส์ฟ้าด้วยซ้ำ มังกรยังอึ้ง อย่าว่าแต่มังกรเลย พวกที่ยืนดูถึงกับเบิ่งตาโตไม่คิดว่าหงส์ฟ้าจะสามารถสกัดการจู่โจมของอัคนีไว้ได้ แม้แต่หัวหน้ายังหรี่ตาจ้องเขม็ง
“แก..ใช้เข็มวายุได้ด้วยหรือนี่” สรรพนามเปลี่ยนทันที อัคนีปากสั่นระริก ดวงตาวาวโรจน์เบิกกว้างอย่างเอาเรื่อง แค่หงส์ฟ้าสะบัดมือเพียงวูบเดียวก็ปล่อยเข็มวายุสกัดลูกไฟอัคนีของเธอหล่นลงพื้น ก่อนจะมอดดับเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายไม่น้อยทีเดียว
“เธอคิดว่าสามี ต้องถ่ายทอดอะไรให้กับภรรยาที่เค้ารักบ้างล่ะ” เป็นประโยคที่กรีดเนื้อเฉือนหัวใจของอัคนีเข้าเต็มเปา รามูนถึงกับถ่ายทอดเข็มวายุให้กับผู้หญิงคนนี้เจ็บปวดใจที่สุด วิชาเฉพาะของชายอันเป็นที่รัก กลับถ่ายทอดให้ผู้หญิงที่เป็นศัตรูหัวใจตรงหน้า
“แน่มาก..ถ้าคิดว่าฝีมือแค่นี้จะหยุดฉันได้ก็ลองดู” พูดจบท่าร่างก็พลิ้วไหว สะบัดมือพรึบพับปล่อยลูกไฟเป็นระลอก ครั้งนี้เพิ่มความเร็วและแรงขึ้นอีกเท่าตัว ส่งผลให้หงส์ฟ้าขยับท่าร่างสะบัดเข็มวายุเข้าปะทะอย่างกินแรง จนเกือบจะเพลี่ยงพล้ำพลาดท่าไปหลายครั้ง
มังกรเห็นเช่นนั้นไม่รอช้ากลัวหงส์ฟ้าจะได้รับบาดเจ็บ หลังเห็นพี่สาวเริ่มลำบาก ปืนพกที่แอบซุกไว้ถูกดึงขึ้นมารัวยิงเป็นตับ เสียงดังสนั่นกราดยิงเป็นชุดพุงเข้าใส่ร่างอัคนี ถึงกับพริ้วร่างหลบกระสุนอย่างทุลักทุเล
“ปังๆๆๆๆ!!!!..เห้ย! มันมีปืนได้ยังไง รีบจัดการเร็วเข้า” หัวหน้าและอัคนีพากันหลบกระสุนอุตลุด หงส์ฟ้าไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือ กระโจนเข้าคว้ากล่องดำมาอุ้มเอาไว้ ตะโกนสั่งมังกรอย่างมีสติ
“หลบเข้าหลังเสากันก่อนมังกร” สองพี่น้องพุ่งตัวเข้าหลบเสากลม เพราะไม่สามารถฝ่าไปถึงประตูได้แน่ ห่ากระสุนระดมยิงสวนแล้วเช่นกัน
“ปังๆๆๆ!!!..ตุ๊บ!..ผลุ..ฟิ้ว!” เสียงสะเก็ดปูนจากเสาแตกกระจาย กลิ่นเขม่าควันปืนคละคลุ้งไปทั่ว แต่ยังไม่มีนักฆ่าหรือใครหน้าไหนเข้าไปใกล้รัศมีที่สองพี่น้องซ่อนตัวอยู่ได้ ส่วนหนึ่งมาจาก
“ฟิ้วๆๆๆ!!..ชิ้ววว!!!..ปังงงๆๆๆ!!!” ทั้งเข็มวายุ..และลูกกระสุนจากปืนของมังกรที่สาดกระจายโต้ตอบไม่ลดละอย่างแข็งขันเช่นกัน
“พี่หงส์กระสุนผมเหลือสองตลับ” มังกรบอกพี่สาว
“ไม่เป็นไร..ใช้ปืนพี่สำรองไปก่อน เราต้องถ่วงเวลาให้ได้นานที่สุด” หงส์ฟ้าบอกหน้านิ่ง สองพี่น้องเหงื่อกาบไหลย้อย ยอมรับเริ่มตึงมือไม่น้อย โชคดีที่ได้จังหวะฉกกล่องดำพากันมาหลบหลังเสาได้..ถือว่าฟลุ๊คสุดๆ
หัวหน้ากับอัคนีและพวกนักฆ่า ต่างคาดไม่ถึงว่ามังกรจะมีปืนพกแบบยิงเร็วรัว 20 นัดต่อแม็กนั่ม ซุกซ่อนติดมาด้วย
แถมฝีมือยิงปืนไม่ธรรมดา หากพวกเขาไม่มีฝีมือเข้าขั้นละก็ คงได้สังเวยลูกกระสุนของมังกรกันบ้างแล้ว แต่เพราะต่างมีฝีมือจึงหลบกระสุนหาที่กำบังกันได้ทัน
แค่จังหวะฉุกละหุกเพียงเสี้ยวนาที ก็เปิดโอกาสให้หงส์ฟ้าฉวยกล่องดำมาไว้ในมือได้ไม่น่าเชื่อ ในขณะที่มือข้างที่เหลือก็สะบัดสาดเข็มวายุเข้าสกัดกั้นการรุกไล่ของห่ากระสุนด้วย
เหตุการณ์ชุลมุนที่เกิดขึ้นชั่วพริบตา หัวหน้าองค์กรฯถึงกับขบกรามกรอดอย่างหัวเสีย ก่อนจะตวาดเสียงเข้มได้ยินก้องไปทั่วห้องใหญ่
"หยุดยิง..เดี๋ยวนี้!!!!” คำสั่งประกาศิตได้ผลทันตา เสียงปืนที่ระดมยิงไปยังเสากลมซึ่งมังกรกับหงส์ฟ้าอาศัยหลบอยู่ หยุดลงทันที
“หงส์ฟ้า..คิดดีแล้วหรือที่เลือกแบบนี้” เสียงทุ้มห้าวเอ่ยขึ้น ทำให้ทุกอย่างเงียบไปชั่วขณะ แม้แต่มังกรเองพอเห็นอีกฝ่ายหยุดยิงเขาก็เลือกเก็บกระสุนไว้รอใช้ให้คุมด้วยเช่นกัน
“ไม่มีอะไรต้องคิดแล้วค่ะ” หงส์ฟ้าตอบเสียงเย็นอย่างไม่กลัวตาย ถึงขั้นนี้แล้วโอกาสที่จะรอดคงไม่ง่าย ไม่พวกมันก็คงเป็นฝ่ายเธอที่ต้องสูญเสีย ทุกอย่างต้องดำเนินไปตามแผน ถ่วงเวลาไว้ให้ได้นานที่สุด
“ยอมแพ้เถอะ แล้วอาจะยกโทษให้” น้ำเสียงอ่อนเพื่อเกลี้ยกล่อมแต่ยังแฝงการบังคับ ไม่เป็นผลแม้แต่น้อย
“หนูยังเชื่อคำพูดของอาได้หรือค่ะ ที่ผ่านมาก็พิสูจน์ให้เห็นแล้ว คนอย่างอาเชื่อถือไม่ได้” หงส์ฟ้ากวนกลับ..เพื่อถ่วงเวลาไปด้วย
จังหวะที่มีการพูดคุย อัคนีค่อยพาร่างแฝงเร้นเข้าไปเพื่อหาทางจัดการกับสองพี่น้อง โดยอีกด้านก็มีพสุธาตีโอบช้าๆ โดยที่สองพี่น้องยังคงไม่รู้ตัว หากเข้าไปในรัศมีแค่สามก้าว หงส์ฟ้ากับมังกรต้องพลาดท่าแน่
“หึ..ต่อให้เธอคิดอย่างนั้นก็เถอะ อย่าให้อาต้องใจร้าย ไม่อย่างนั้นจะหาว่าไม่เตือน” หัวหน้าส่งสัญญาณให้อัคนีกับพสุธาจู่โจม ในขณะที่เขาทำหน้าที่ชวนหงส์ฟ้าคุยเพื่อดึงความสนใจ
แต่โชคยังเป็นของสองพี่น้อง เงาสะท้อนวูบวาบจากผนังด้านหลังทำให้มังกรไหวตัวได้ก่อน
“พี่หงส์ระวัง” พร้อมกับห่ากระสุนและเข็มวายุก็สาดเข้าขัดขวางเสียก่อนที่สองนักฆ่าจตุรเทพจะเข้ามาในระยะจู่โจมพวกเขา
“ปังงงงๆๆๆ!!...ฟิ้วววววๆๆๆ!!!..เคร้งๆๆ!!...พรึ่บๆๆ!!” ทำให้อัคนีและพสุธาต้องพาร่างหลบและปล่อยมีดบินสกัดกระสุนกับเข็มวายุ ไปพร้อมกับอัคนีที่ ส่งเพลิงอัคคีเข้าต้าน ก่อนถอยร่นออกไปเป็นครั้งที่สอง
“ชิส!..ฉันชักโมโหแล้วนะ..พ่อค่ะไม่ต้องจับเป็นแล้ว ให้หนูจัดการเผาพวกมันให้ไฟคลอกเลยดีกว่า” เสียงสบถของอัคนี บ่งบอกว่าหัวเสียอย่างสุดๆ ที่ไม่สามารถเข้าไปจัดการจับตัวสองพี่น้องออกมาสำเร็จโทษอย่างที่ตั้งใจ
ไม่ติดว่าทั้งคู่มีเสากลมเป็นจุดกำบัง และหงส์ฟ้ามีฝีมือซัดเข็มวายุได้พอตัวแล้วละก็ คงไม่ต้องยุ่งยากให้เล่นเกมแมวล้อมจับหนูอยู่แบบนี้
เธอจึงเสนอทางเลือกเพื่อตัดปัญหา ความจริงอยากฆ่าหงส์ฟ้าจนใจจะขาด ส่วนมังกรหากไม่รักดีเธอก็ไม่เสียดายที่จะตัดใจสังหารทิ้งเช่นกัน ยังไงไฟอัคคีของเธอก็สามารถเผาทั้งคู่ให้ตายได้ไม่ยาก ไม่ติดพ่อของเธอเน้นให้จับเป็นเพราะห่วงเรื่องเปิดกล่องดำ ที่ทั้งสองชิงไปอยู่ในมือแล้วละก็ คงได้รู้ผลไปแล้ว....
หัวหน้าทำสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าให้อัคนีลงมือ มาถึงขั้นนี้คงต้องเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะยืดเยื้อ ถึงแม้สองพี่น้องที่ยึดกล่องดำไปจะไม่สามารถทำให้นักฆ่าบาดเจ็บล้มตายได้ แต่ไม่ควรปล่อยให้โอหังจนไม่เห็นหัวคนอย่างเขาอีกต่อไป
การส่งสัญญาณของหัวหน้าจุดรอยยิ้มชั่วร้ายของอัคนีขึ้นทันที ก่อนเธอจะล้วงเอาวัตถุก้อนกลมเหมือนลูกบอลขนาดเท่าลูกเทนนิสออกมาถือไว้ในมือ แต่ละคนที่เห็นของในมืออัคนีถึงกับหน้าซีดไปตามกัน ไม่เว้นแม้แต่หงส์ฟ้า ที่อาศัยเงาสะท้อนจากผนังซึ่งมังกรค้นพบสอดส่องพฤติกรรมฝ่ายตรงข้ามถึงกับออกอาการหน้าเจื่อนในทันที
“พี่หงส์เกิดอะไรขึ้น” มังกรถามสาเหตุอย่างร้อนใจ หลังเห็นสีหน้าของหงส์ฟ้าที่มองวัตถุในมืออัคนีผ่านเงาสะท้อน
“เพลิงประลัยกัลป์” หงส์ฟ้าครางเสียงแผ่ว
“มันคืออะไร..?” เขาไม่เข้าใจ อดถามไม่ได้
“อาวุธประจำตัวอัคนีที่ร้ายกาจที่สุด เป็นระเบิดไฟที่เผาร่างคนไหม้เกรียมได้ในพริบตา เหลือแค่ขี้เถ้าแม้แต่กระดูกยังป่นไม่มีเหลือ มันทำมาจากฮีเลี่ยมเหลวบริสุทธิ์” มังกรพอได้ฟังถึงกับหนาวยะเยือก
“หมายความว่า..” เขาไม่กล้าพูดจบประโยค แต่หงส์ฟ้าก็สบตาก่อนพยักหน้าช้าๆ แล้วบอกกับเขาเสียงแผ่ว
“พวกมันตัดสินใจเผาเราไม่เหลือซาก” แม้จะคาดเดาล่วงหน้า แต่พอได้ยินจากปากหงส์ฟ้า ใจเขาหล่นวูบอย่างช่วยไม่ได้ มังกรไม่ได้ห่วงตัวเองแต่เขาห่วงพี่สาวคนนี้มากกว่า
“ผมจะยิงสกัดพวกมันไว้ พี่หาทางหลบออกประตูไปสมทบกับพวกลูกแก้วให้ได้” มังกรเสนอทางเลือก
“ไม่ทันแล้วล่ะ ถ้าหัวหน้าลงมือพี่ก็คงไปไม่รอด” หงส์ฟ้าพูด ก่อนจะหันไปตะโกนบอกศัตรูเสียงดังว่า
“เดี๋ยว!..หนูยอมแพ้” เป็นการยืดเวลา เพื่อรักษาชีวิตมังกรเอาไว้ เธอตายไม่เสียใจเท่ากับมังกรต้องมาพบจุดจบ หมายถึงหัวใจของลูกแก้วคงสลายตามอย่างไม่มีชิ้นดี ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าลูกชายรักน้องชายเธอมาก
“หึหึ..สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือก ยอมเสียแต่แรกก็ไม่ต้องยุ่งยาก” เสียงหัวเราะอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่าของหัวหน้า ส่วนอัคนีตาลุกวาวอย่างขัดใจสะบัดค้อนข่มอารมณ์เต็มกลืน เธอกำลังจะได้ฆ่ามารหัวใจที่ทำลายความรักของเธออยู่แล้วเชียว ดันกลัวตายยอมแพ้ขึ้นมาเสียก่อน
“พี่แน่ใจว่าจะทำแบบนี้หรือครับ” มังกรจ้องหน้าหงส์ฟ้า
“เราไม่มีทางเลือก อย่างน้อยรักษาชีวิตไว้ก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง” เสียงเนือยๆของหงส์ฟ้า แสดงให้เห็นว่าไม่มีวิธีไหนดีกว่านี้แล้ว มังกรจนคำพูด เพราะเขาเชื่อว่าเพลิงประลัยกัลป์ของอัคนีต้องน่ากลัวมาก ไม่อย่างนั้นหงส์ฟ้าที่ไม่หวาดหวั่นในตอนแรกคงไม่ยอมรามือ
“โยนปืนทิ้ง แล้วยกมือเหนือหัวเดินออกจากหลังเสา” เสียงพสุธาออกคำสั่งให้ทั้งคู่ปฏิบัติ มังกรไม่มีทางเลือกสบตาหงส์ฟ้า ก่อนพี่สาวเขาจะพยักหน้าให้ยอมทำตามพวกมัน
เขาจึงโยนปืนลงพื้นไถลออกไปไกล ก่อนจะแบมือชูสูง ยกเว้นหงส์ฟ้าที่ถือกล่องดำด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างยกขึ้นอย่างยอมจำนน แล้วสองพี่น้องค่อยโผล่ร่างออกไปจากหลังเสากลมที่ใช้กำบังตัว....????
มาต่อแล้วนะคะ +1 บวกเป็ด ให้กับทุกคอมเม้นท์ทุกโพสอีกเช่นเคยค่ะ
พักนี้รับคะแนนกันไปพรวดๆๆๆ..5555
ฝากนิยายเรื่องใหม่สไตล์วัยรุ่น มันส์..ฮา..ดราม่านิดหน่อย..ความรัก และความสนุก ภาษากวนๆ
ในเรื่อง {My..Love} ไว้ในอ้อมอกอีกเรื่องหนึ่งนะคะ ใครที่เคยรักน้องตะเกียง พี่บอมย์ พี่โต๋ น้องจอม
พี่พรต น้องรัน มาก่อน คราวนี้ลองมาเปิดใจรัก กลุ่มบอนทูบี ตุ๊ดดีมีระดับดูบ้างนะค่ะ
Luk.
ปล1. หนังสือชุดไตรภาคย์ ที่เคยบอกเหลือ ตะเกียง จอมใจ และเหยี่ยวหัวใจ อยู่หนึ่งชุด
ที่คนสั่งสละสิทธิ์ ยังไม่มีใครเอาเลยอะคะ มีแต่ขอซื้อแยกเฉพาะเรื่อง คนเขียนอยากยกชุด
แยกไม่ได้อะคะ ใครยังไม่มีเป็นเจ้าของ ติดต่อมานะคะ
ปล2. เรื่องลูกแก้วมังกร เปิดให้สอบถามข้อมูลจองรวมเล่มแล้วนะคะ สนใจถามได้ที่เมลล์
luxilove_19690 แอท hotmail ดอท comเป็นการส่วนตัวได้เลยค่ะ
หัวข้อ: @@โดยLuk {ลูกแก้วมังกร} รามูนจ้าวแห่งสายลม (อ่าน 636802 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก