ขอโทษที มาซะดึก คือยุ่งมากมาย กว่าจะโผล่มาได้ นึกว่าจะไม่รอดซะเร้วเรา?ลูกแก้วมังกร
Part 15
อ่อน? “โอ๊ะ!” สีหน้าแสดงอาการทรมานของมังกร หลังรู้สึกตัวตื่นในสายของวันถัดมา คิ้วเข้มขมวดมุ่นสายตา
ปรับโฟกัสรวบรวมสติก่อนจะสำรวจความคุ้นเคยภายในห้อง ทำให้รู้ว่านี่คือห้องนอนของตน คำถามผุดขึ้นในหัวทันทีว่าตนกลับมา
ยังคฤหาสน์วิริยะทรัพย์ได้อย่างไร? กระทั่งลำดับเหตุการณ์ที่ได้รับความช่วยเหลือจากรามูนแจ่มชัดในความทรงจำ หน้าหล่อซีด
เป็นไก่ต้มถึงกับไร้สีเลือดโดยไม่ต้องเดาก็พอรู้ ว่ามังกรเดียวดายผู้ถูกจับตามองในแวดวงนักธุรกิจเกิดความรู้สึกแบบไหน
หลักฐานตั้งแต่ช่วงสะโพกปวดหนึบฟ้องชัดจนไม่มีทางปฏิเสธได้เลยว่าที่ผ่านมามันคือความฝัน ลมหายใจก้อนโต
ซึ่งเจ้าตัวเผลอถอนออกมาบ่งบอกได้ว่าเจ้าของกำลังลำบากใจกับความจริงมากแค่ไหน พานอดคิดไปถึงอีกคนที่ยอมเสียสละ
ตัวเองเพื่อปกป้องตนไว้ไม่ให้ถูกทำลายศักดิ์ศรี ลงทุนยอมเป็นคนโดนทำลายเสียเอง ความคิดสะดุดถึงตรงนี้ตาคมสวยถึงกลับ
ฉายความกังวลให้เห็นอย่างชัดเจน ถึงกับเผลอหลุดครางเรียกชื่อขึ้นมาเลยทีเดียว
“ลูกแก้ว” ก่อนจะตัดสินใจดันตัวลุกจากเตียงจนลืมระวัง เพราะมัวกังวลถึงเจ้าหลานโข่งไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร
ความรู้สึกของมังกรขณะนี้คือความปลอดภัยของลูกแก้วเท่านั้น ใบหน้าหล่อพยายามข่มความเจ็บปวดไว้เต็มกลืน ค่อยก้าวลงจาก
เตียงยืนปรับความสมดุลของร่างกายอยู่ชั่วครู่ ถอนหายใจอีกครั้งก่อนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย
หลังจากนั้นคงไม่ต้องบอกว่ามังกรจะทำอะไรต่อ
หน้าหล่อคมกลับมามีชีวิตชีวาขึ้นหน่อย แม้จะยังดูไม่สดชื่นเท่าที่ควรสาเหตุมาจากความกังวลที่ยังไม่ได้รับคำตอบ
ร่างสูงดูดีทุกกระเบียดนิ้วก้าวขายาวเดินออกประตูด้วยท่วงท่าที่เจ้าตัวต้องควบคุมให้ปกติมากที่สุดแม้จะดูขัดๆ แต่ไม่ใช่ปัญหา
สำหรับผู้ผ่านการฝึกมาตั้งแต่เด็กที่จะสามารถควบคุมความเจ็บปวดทางร่างกายไม่ให้ออกอาการพิรุธโดยเฉพาะคนผู้นั้นคือ
มังกรเดียวดายอีกต่างหาก
จุดหมายแรกที่มังกรมุ่งหน้าไปคือห้องที่อยู่ติดกัน ไม่ต้องนึกถึงมารยาทกันแล้วประตูถูกจับหมุนผลักเปิดเข้าไปอย่าง
ถือวิสาสะด้วยอาการร้อนใจของคนเปิดโดยเก็บงำความรู้สึกไว้ไม่แสดงอาการให้เห็นแม้แต่น้อย กลับผิดความคาดหมายของมังกร
เมื่อภายในห้องว่างเปล่าไร้วี่แววเจ้าของ เตียงนอนใหญ่เรียบตึงรู้ได้เลยว่าไม่ผ่านการใช้งานสักนิด ไม่รอช้าจุดหมายต่อไปคือ
หาใครสักคนที่พอจะสอบถามได้ ร่างสูงตรงไปยังชั้นล่าง การก้าวเดินในครั้งนี้กลับเร่งฝีเท้าจนลืมความเจ็บของสะโพกไปอย่าง
ไม่รู้ตัวจิตใจของมังกรมุ่งไปที่ลูกแก้วอย่างกระวนกระวาย
ชั้นล่างบริเวณโถงทางเข้าคฤหาสน์หลังงาม มังกรพบอาคมการ์ดอาวุโสคนเดียวของตระกูล คนเก่าแก่ผู้ซื่อสัตย์กำลัง
ยืนหน้าเครียดในมือกำโทรศัพท์แนบหูสั่งงานอย่างเร่งด่วน
“อืม..ดูแลให้เรียบร้อย ตามข่าวด้วย” มังกรไม่รอช้าตรงเข้าไปหาทันที เป็นจังหวะเดียวกับที่อาคมคุยโทรศัพท์เสร็จ
พอดี หันมาเจอนายใหญ่รุ่นลูกที่เดินตรงมายังตน พร้อมกับคำถามหลุดจากปากแบบไม่ต้องรอให้ถึงตัวก่อนด้วยซ้ำ
“เห็นคุณลูกแก้วไหม?” อาคมต้องรีบตอบ เมื่อสัมผัสได้ว่าเจ้านายแสดงอาการกังวลออกมาอย่างเห็นชัด ซึ่งคน
ตอบเองไม่ทราบเรื่องราวที่มาที่ไปในส่วนของมังกรกับลูกแก้วเลยแม้แต่น้อย
“คุณลูกแก้วอยู่โรงพยาบาลครับ” คำตอบที่ได้ยินจากปากของอาคม ทำให้มังกรถึงกับชะงักไปเลย ก่อนจะตั้งสติ
ถามกลับไปว่า
“บอกรายละเอียดผมด่วน” ไม่ต้องรอให้เสียเวลา ชั่วโมงนี้อาคมรู้ว่ามังกรต้องการรายละเอียดอย่างไม่ตกหล่น
เป็นเรื่องปกติที่คนใกล้ชิดรับใช้กันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝ่าหอยรู้ถึงอุปนิสัยส่วนตัวของเจ้านายหนุ่มคนนี้เป็นอย่างดี ดังนั้นอาคมจึงเล่า
ให้มังกรฟังได้ความว่า
ลูกแก้วมีชายชุดดำแบกมาวางทิ้งไว้ที่สนามหน้าตึก ในสภาพที่สลบไม่ได้สติ โดยชายดังกล่าวบอกให้ตนนำส่ง
โรงพยาบาลด่วน อาคมจึงไม่รอช้านำลูกแก้วถึงมือหมอตามที่ชายชุดดำบอกอย่างไม่รอคำอธิบาย เพราะดูแล้วบุรุษลึกลับ
ชุดดำเองไม่ต้องการจะเปิดปากเล่าอะไรไปมากกว่านี้ ขณะนี้ลูกแก้วพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลปลอดภัยแล้ว ส่วนได้รับบาดเจ็บ
อะไรมานั่นตนก็ยังไม่ทราบรายละเอียด ถามจากคุณหมอได้ความว่าเป็นการบอบช้ำทางสภาพจิตใจมากกว่าทางร่างกาย
ซึ่งเรื่องนี้หมอบอกว่าคนไข้ต้องได้รับการเยียวยาให้คืนกลับมา โดยคนที่มีอิทธิพลกับเจ้าตัวเท่านั้น หมอเองก็ไม่ได้ให้
รายละเอียดอะไรไปมากกว่านี้ เพราะหมอบอกเป็นความลับของคนไข้ขึ้นอยู่กับคนไข้จะยอมเปิดใจเล่าให้กับคนที่ไว้ใจ
ด้วยตนเองเท่านั้น ฟังดูเหมือนคนไข้จะขอร้องหมอเป็นการส่วนตัวด้วยเช่นกัน อาคมบอกกับมังกรไปแบบไม่ปิดบัง
ฟังถึงตรงนี้ หน้าหล่อคมฉายแวววิตกจนอาคมเองยังสัมผัสได้ แต่ก็ไม่กล้าถามหากมังกรไม่เป็นคนเปิดปาก
บอกเองแล้วละก็ ถึงแม้ตนจะเป็นคนเก่าแก่แต่อาคมรู้จักวางตัวว่าตนกับพยัคฆ์อยู่ในฐานะไหน ขึ้นอยู่กับมังกรจะขอคำปรึกษา
เท่านั้นถึงจะแสดงความคิดเห็น หากเจ้านายหนุ่มไม่พูดก็ต้องหุบปากไม่ละลาบละล้วง เดาจากสถานการณ์ที่เห็นจากสีหน้า
ของมังกรในขณะนี้ แสดงว่าคงไม่ใช่เรื่องราวธรรมดาเสียแล้ว
“พยัคฆ์กับคนอื่นละ เป็นไงบ้าง?” มังกรเพิ่งจะนึกถึงลูกน้องกับทีมการ์ดที่เปิดทางให้ตนหนี ตั้งแต่บ่ายวาน
จนขณะนี้ครบ 24 ชั่วโมง ยังไม่ได้รับรายงานเลยว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง
“พยัคฆ์ คงคา และการ์ดทั้ง 5 คน ได้รับบาดเจ็บขณะนี้พักฟื้นอยู่ในห้องพักอยู่ครบครับ” คำตอบของอาคม
ทำเอามังกรหันมาสบตาเพื่อขอรายละเอียดเพิ่ม ตาคมสวยจ้องหน้าอาคมนิ่งโดยไม่จำเป็นต้องพูด แต่อาวุโสกระดูกแข็ง
ก็เข้าใจความหมาย
“พยัคฆ์กระดูกหัวเข่าหลุด คงคาไหล่ซ้ายหลุดกระดูกร้าว การ์ดทั้ง 5 บอบช้ำสาหัสหมดทุกคน แต่ยังโชคดี
ที่ไม่มีใครตายหรือสาหัสถึงขั้นพิการยังสามารถดูแลรักษาได้ อาจต้องใช้เวลาพอสมควร คุณหมอใส่เฝือกอ่อนและจัดยาให้
เรียบร้อยแล้ว พยัคฆ์เล่าให้ฟังว่าฝีมือนักฆ่าที่ปะทะด้วยเกินกำลังที่พวกเขาจะต้านไหว จู่ๆก็มีกำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจกว่า
ห้าสิบนาย เข้ามาแก้ไขสถานการณ์ไว้ได้ทันในภาวะวิกฤตเกือบต้องสูญเสียใครไปแล้วด้วยซ้ำ หากเจ้าหน้าที่มาช้ากว่านี้
ทราบภายหลังว่ามีพลเมืองดีโทรไปแจ้งกองปราบให้รีบมาระงับเหตุมีคนกำลังถูกฆ่า ทำให้พวกเขารอดตายกันมาได้
อย่างหวุดหวิด คงคาเองก็บอกด้วยเช่นกันว่าคงมีใครยื่นมือช่วยพวกเขาโดยไม่ประสงค์แสดงตัว เพราะเหตุการณ์มันดู
ประจวบเหมาะเหลือเกินไม่ว่าจะเป็นใคร พวกเขาติดหนี้บุญคุณคนผู้นั้น” อาคมพูดจบ มังกรไม่แสดงอาการสงสัยให้เห็น
แม้แต่น้อย คล้ายกับเจ้านายจะรู้ว่าใครที่ยื่นมือให้ความช่วยเหลือในครั้งนี้ ทำให้อาคมพานคิดไปถึงบุรุษชุดดำที่แบกลูกแก้ว
มาส่งยังคฤหาสน์ ใช่จะเป็นคนเดียวกับที่ช่วยคลี่คลายสถานการณ์เลวร้ายให้พยัคฆ์และพรรคพวกด้วยหรือไม่? อาคมเพียงแต่
คาดเดาในหัว ไม่ได้แสดงความคิดเห็นออกมายังคงปิดปากรอฟังว่ามังกรจะพูดหรือซักถามอะไรอีกหรือไม่
“ผมกลับมาที่บ้านตอนไหน อารู้ไหม?” คำถามของมังกรที่จู่ๆ ก็ถามอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาคนฟังถึงกับ
ขมวดคิ้วงุนงงไปชั่วขณะ ก่อนจะตอบไปตามความจริงว่า
“ข้อนี้ผมไม่ทราบครับ ไม่มีใครติดต่อคุณได้ผมสั่งลูกน้องตามหาคุณจนกระทั่งเห็นคุณมายืนตรงหน้านี่แหละ
ก่อนจะมีคนนำคุณลูกแก้วมาส่งให้ ผมได้เข้าไปดูคุณที่ห้องนอนก็ไม่เจอ หลังจากนั้นก็ไม่ได้เข้าไปอีกเลย ผมเป็นกังวลเรื่องนี้
ที่สุด กระจายกำลังตามหาคุณจนทั่ว ที่แย่คือภายในอาคารที่เกิดเหตุ ข่าววงในแจ้งมาว่าตระกูลคลังสมบัติคุณอุเทนกับคุณอุทัศน์
ตายพร้อมสมุนอีกนับสิบอย่างเป็นปริศนา ทางนั้นปิดข่าวเงียบแต่ในแวดวงมาเฟียหูตากว้างขวางพวกเขากำลังเกาะติดข่าวนี้
กันอย่างบ้าคลั่ง ฝ่ายตรงข้ามก็ปิดปากสนิทหากเป็นความจริงมันมีผลต่อหุ้นในตลาดที่คลังสมบัติถือครองไม่น้อยเลยล่ะ
พอจะบอกได้ไหมครับคุณไปอยู่ไหนมา?” อาคมถึงกลับหลุดถามออกไปอย่างอดใจไม่ได้ เพราะตนแปลกใจจริงๆ ก่อนเกิดเรื่อง
ก็ได้เข้าไปดูในห้องเจ้านายแล้วไม่เจอเจ้าตัวแม้แต่เงา วันนี้ดันกลับมายืนอยู่นี่แถมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียเรียบร้อยอีกต่างหาก
เห็นชัดว่าคนที่ยืนตรงหน้าเพิ่งจะออกมาจากห้องนอนของเจ้าตัว
“ผมไม่รู้ว่ากลับมาได้อย่างไร เรื่องมันยาวเอาเป็นว่าจัดคนขับรถพาผมไปหาลูกแก้วด่วน ส่วนพยัคฆ์กับคน
ที่เหลือกลับมาแล้วผมจะไปเยี่ยมพวกเขาทีหลัง ตกลงตามนี้” มังกรตัดบท เพราะตอนนี้จิตใจพะวงแต่ลูกแก้วทำให้ไม่มีเวลา
อธิบาย ที่สำคัญตนก็ไม่รู้ความเป็นไปของเหตุการณ์ทั้งหมดคนที่รู้ดีที่สุดน่าจะเป็น ‘รามูน’ หากสองพี่น้องตระกูลคลังสมบัติ
พร้อมสมุนตายเป็นสิบอย่างที่อาคมรายงาน คงเป็นฝีมือใครไม่ได้นอกจากนักฆ่าเทพพระกาฬ บุรุษลึกลับไปมาไร้ร่องรอย
ไม่มีช่องทางติดต่อ แล้วจะไปถามความจริงได้ที่ไหน มีแต่รอเจ้าตัวโผล่มาเองเท่านั้นแหละ นึกถึงตรงนี้มังกรหน้าร้อนขึ้นมาทันที
เมื่อคิดว่าตนต้องเจอกับรามูนอีก พอรู้สึกตัวว่าอาคมกำลังมองอยู่ประธานหนุ่มของวิริยะทรัพย์จึงทำเป็นเลี่ยงหันหลังเดินหนี
มาเตรียมตัวขึ้นรถไปหาลูกแก้ว ก่อนจะถูกผู้โชกโชนประสบการณ์จับสังเกตให้วางหน้าลำบาก
หนุ่มหล่อสมาร์ทรูปร่างสูงสง่า ดูดีจนใครที่ได้พบเห็นถึงกับเผลอมองตามอย่างอดใจไม่อยู่ ขนาบข้างด้วย
ชายสวมสูทดำอีกสี่คนที่อาคมขอร้องแกมบังคับให้มังกรพาพวกเขาตามมาด้วย แทนการ์ดที่พักรักษาตัวอยู่ขณะนี้ ทั้งหมดตรงไป
ขึ้นลิฟท์ เป้าหมายสุดท้ายคือห้องพิเศษที่ลูกแก้วรักษาตัวอยู่
มาถึงหน้าห้องมังกรสั่งการ์ดคอยดูแลอยู่ด้านนอกห้ามใครรบกวนเป็นอันขาดแม้แต่หมอหรือพยาบาล
จนกว่าจะได้รับอนุญาตจากตนเท่านั้น ทุกคนรับคำหนักแน่น จากนั้นร่างสูงจึงเปิดประตูเข้าไปโดยไม่มีการเคาะบอกล่วงหน้า
ใครจะรู้ดีว่าขณะนี้หัวใจของมังกรเต้นตึกตักหวาดหวั่นไปกับความจริงจนหัวหมุน ภาวนาอย่าให้เป็นไปอย่างที่คิดด้วยซ้ำ
ภาพที่เห็นทำให้มังกรชะงักขาที่กำลังจะก้าวหยุดอยู่กับที่ เมื่อเห็นแผ่นหลังกว้างคุ้นตา ร่างสูงใหญ่เกินมาตรฐานในชุดคนป่วย
ยืนหันหลังมองออกไปด้านนอกระเบียงของโรงบาล เจ้าของร่างไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าตนเปิดประตูเข้ามา ลูกแก้วกำลังจมอยู่กับ
ความคิดของตัวเองจิตหลุดจากภวังค์ไปแล้ว
มังกรตัดสินใจค่อยๆ ก้าวเข้าไปใกล้อย่างเงียบกริบ จนไปยืนตีคู่อยู่ข้างกันลูกแก้วก็ยังไม่มีทีท่าจะ
ขยับตัวหรือหันมามองแม้แต่น้อย ตาคมเข้มยังคงมองตรงไปอย่างเลื่อนลอยแสดงให้เห็นว่าเจ้าของร่างจิตหลุดไม่อยู่กับตัว
แววตาไร้ชีวิตชีวาดูว่างเปล่าไร้ความรู้สึกไม่ไหวระริกเช่นเคย ไม่มีความซุกซนอยู่ในตาคมเข้มที่มีเสน่ห์คู่นี้ จนคนมองยัง
อดใจหายไม่ได้ หลังจากนิ่งสำรวจใบหน้าคมคายหล่ออย่างไร้ที่ตินานพอสมควร โดยเจ้าของร่างยังคงไม่แสดงอาการรับรู้ว่า
มีตนยืนอยู่ด้วย ยังกับมังกรกลายเป็นอากาศธาตุไปแล้วเรียบร้อย ผิดกับลูกแก้วเจ้าเด็กแสบคนเดิมที่คอยกวนใจลิบลับ ถึงตรงนี้
มังกรตัดสินใจเรียกชื่อ เพื่อดึงความสนใจของเจ้าหลานร่างยักษ์ให้กลับสู่ภวังค์
“ลูกแก้ว” เสียงขานเรียกทุ้มนุ่มไม่ได้ผลเลยสักนิด เพราะเจ้าของชื่อยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ
จนมังกรเริ่มรู้สึกไม่วางใจมือหนายกขึ้นจับไหล่ของหลานรูปหล่อบีบเบาๆ เป็นการส่งสัญญาณให้เจ้าของร่างรับรู้ว่าตนยืนอยู่ตรงนี้
พร้อมกับเรียกสำทับไปด้วย
“ลูกแก้วได้ยินอาไหม?” ครั้งนี้ได้ผล คงเพราะน้ำเสียงที่เพิ่มความดังกอปรกับแรงบีบเนื้อหนุ่มตึงแน่น
ภายใต้อุ้งมือหนา ทำให้ร่างที่ยืนเป็นหินหันกลับมามองช้าๆ สายตาคมเข้มที่จ้องสบเข้ามาในตามังกรเริ่มไหวระริกก่อนจะเป็น
น้ำแวววาวไหลออกมา ทั้งที่ดวงตาไม่กะพริบเลยสักครั้ง
อาการที่เกิดขึ้นทำเอามังกรถึงกับปวดหนึบไปทั้งใจ มือหนายังคาอยู่บนไหล่เผลอบีบลงไปแทนคำพูด
ที่ไม่สามารถเปล่งจากปากได้รูปสวย มีคำพูดมากมายที่มังกรไม่สามารถกล่าวออกมาได้ ทั้งที่ใจอยากจะขอบใจอยากขอโทษ
หลากหลายสารพัดอารมณ์ความรู้สึกที่ประเดประดังไหลทะลักจนท่วมท้นอยู่ในอกด้านซ้ายของเจ้าตัว ยังไม่นับที่จุกอยู่ในคอ
อีกต่างหาก สายตาคมสวยของผู้เป็นอาถ่ายทอดความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นแทนคำพูดเหล่านั้น โดยไม่สามารถรู้ว่าลูกแก้วรับรู้
ถึงความหมายของมันหรือเปล่า ก่อนที่ปากหนาได้รูปจะขยับพูดเสียงทุ้มแหบให้ได้ยินว่า
“อาปลอดภัยใช่ไหม?” เป็นสิ่งที่มังกรตื้อขึ้นในอกอย่างยากหาคำบรรยาย ดูเอาเถอะถึงขนาดนี้แล้ว
ประโยคแรกที่ออกจากปากเจ้าหลานร่างยักษ์ยังคงแสดงออกชัดเจนว่าห่วงความปลอดภัยของตนก่อนสิ่งอื่น กว่าคำพูดจะหลุด
จากปากของมังกรได้ ก็ใช้เวลาพอสมควรเพราะมันจุกจนเค้นเสียงตอบกลับลำบาก
“อืม..อาปลอดภัย” ถึงจะเป็นคำตอบที่มีความจริงไม่ครบ แต่ตอนนี้ตนปลอดภัยดี มังกรจึงเลี่ยงที่จะบอก
ตรงๆ เพราะไม่ต้องการพูดปดและไม่ต้องการให้ลูกแก้วรู้ถึงสิ่งที่ตนเผชิญมา
“ดีแล้วครับ ผมดีใจที่อาปลอดภัย” คำพูดเอ่ยซ้ำได้หน้านิ่ง หนำซ้ำรูปประโยคยังซื่อสัตย์ต่อความรู้สึก
แบบไม่ต้องมีคำอธิบาย ทำเอามังกรรู้สึกละอายใจจนไม่สามารถตอบกลับไปได้นอกจากพยักหน้าให้แทน ความเงียบเข้าปกคลุม
รอบกายของสองหนุ่มต่างวัยอีกครั้ง รูปร่างซึ่งแตกต่างกันพอสมควร คนวัยมากกว่าดูสมส่วนความสูงแตะ 180 แบบไม่ต้องวัด
ในขณะอีกคนหน้าตาดูเยาว์วัยกว่า ดันมีรูปร่างสูงใหญ่หนาล้ำเฉียดสองเมตร มีเพียงสิ่งเดียวที่ทั้งคู่ไม่ด้อยไปกว่ากัน นั่นคือ
ใบหน้าที่ติดตัวมาเหมือนกับเทพเจ้าท่านปั้นให้ก็คงไม่เกินจริง
“เราเป็นอะไรหรือเปล่า?” มังกรถามกลับไป น้ำตาที่แห้งไปแล้วก่อนหน้าเริ่มวาวรื้นขึ้นอีกครั้งหลังได้ยิน
คำถามของมังกร ก่อนคนถูกถามจะพูดขึ้นว่า
“อาห่วงผมหรือครับ?” คำถามซื่อๆที่เอ่ยออกมา ทำเอามังกรนึกโมโหจนอยากเขกกบาลคนตั้งคำถาม
ยิ่งนัก คิดได้ยังไงถึงถามแบบนี้ ที่ผ่านมามังกรแน่ใจว่าไม่เคยแสดงท่าทางรังเกียจอะไร แล้วทำไมลูกแก้วถึงคิดว่าตนไม่ห่วง
ไม่ติดว่าขณะนี้คนที่ทำให้โมโหอยู่ในสถานภาพคนป่วย ทั้งร่างกายและจิตใจจะตบกบาลอบรมสักที
ตอนนี้มังกรหมั้นใจไปแล้วว่าลูกแก้วเสียสละตามข้อตกลงไปเรียบร้อยแล้วรามูนมาช้าไปหากมาเร็วกว่านี้
ลูกแก้วคงไม่ถูกไอ้พวกระยำนั่นทำลายศักดิ์ศรี ถึงตรงนี้มังกรไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยว่าทำไมรามูนถึงไม่ไว้ชีวิตใครเลยสักคน
กล้าทำกับลูกชายคนเดียวของเขาถึงเพียงนี้ คนเป็นพ่อย่อมระบายความโกรธเป็นทับทวี โทษตายที่พวกนั้นได้รับสมกันแล้วกับ
การที่ทำลายศักดิ์ศรีของลูกแก้วอย่างไม่น่าให้อภัย
“อาขอโทษที่ดูแลเราไม่ได้ ทำให้เราต้อง..” ไม่ทันจบประโยคนิ้วแข็งแรงก็มาแตะที่ปากเป็นการ
ห้ามไม่ให้พูดต่อ ทำให้ประโยคที่เหลือพลอยหยุดลงไปโดยปริยาย
“ไม่ต้องขอโทษมันคือหน้าที่ของผม สิ่งที่ผมเลือกผมตัดสินใจดีแล้ว อาจำไว้นะครับ..คนที่ผมรัก
จะเป็นอันตรายไม่ได้เด็ดขาด ถึงจะต้องแลกด้วยชีวิตก็เถอะ” จบประโยคกลายเป็นมือหนาของมังกรที่วางบนไหล่คนพูด บัดนี้
มันไปปิดปากได้รูปของคนพูดเช่นกัน
“ไม่ต้องพูดแล้ว” สายตาของทั้งคู่สบกันนิ่งไม่มีใครพูดอะไรอีก ก่อนที่ลูกแก้วจะค่อยเอามือจับลง
บนมือของมังกรที่ยังปิดปากตนอยู่ แล้วปากหนาได้รูปสวยก็จุมพิตลงไปบนกลางฝ่ามือในขณะที่สายตายังคงไม่ละไปจากใบหน้า
หล่อของมังกรแม้แต่น้อย ชีพจรของคนที่ถูกจูบเต้นเร็วขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ แม้แต่ลูกแก้วก็น่าจะรู้ด้วยเช่นกัน
มังกรหน้าขับสี แต่ก็ไม่ชักมือหนีปล่อยให้หลานสุดหล่อประทับรอยจูบไว้กลางฝ่ามือเต็มๆ ปากหนา
ละออกในขณะที่สายตาของทั้งคู่ยังคงมองสบกันไม่กะพริบ มังกรนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย ทั้งที่หน้าหล่อคมเข้มของ
หลานตัวสูงได้ย่นระยะห่างใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนปลายจมูกแตะกันแล้วก็ยังไม่หลบ ลมหายใจรดใส่ร้อนผ่าวสายตาคมยังคง
ประสานกันนิ่ง เสียงแผ่วทุ้มหวานหูพูดให้ได้ยินเบาๆแทบกระซิบ แต่ก็ชัดในโสตประสาทของมังกรจนสะท้อนก้องไปมา
ชัดกว่าทุกครั้งที่ได้ยิน ผลของประโยคนี้ในเวลาและสถานการณ์แบบนี้ ดันกระแทกเข้าอกซ้ายของมังกรอย่างจัง
“ผม..รัก..อา” ปากหนาประกบปิดอ่อนโยน ก่อนจะแนบสนิทและซอกซอนลิ้นร้อนแตะแผ่วกระตุ้นขอให้มังกร
เปิดทาง ตาคมสวยหลับลงก่อนจะเผยอเปิดปากอนุญาตให้ลิ้นชื้นได้เข้าไปกวาดต้อนดูดกลืนเป็นส่วนหนึ่งกับตน ทั้งพลิกไหว
เกี่ยวกระหวัดถอยหลบให้รุกไล่ ไม่รู้ว่าเพราะการเสียสละของลูกแก้ว หรือเป็นเพราะความรู้สึกซ้อนเร้นในหัวใจของประธาน
วิริยะทรัพย์ก็สุดจะคาดเดา เจ้าตัวดันโต้ตอบสนองรับกับจูบในครั้งนี้อย่างเต็มใจให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จนคนที่เริ่มถึงกับ
เปรมปรีด์คับแน่นไปทั้งอกที่ได้รับการตอบรับเกินความคาดหมาย
จูบหวานแสนดูดดื่มยิ่งได้รสชาติอย่างไม่สามารถบรรยายได้ ทั้งคู่ยืนแลกจูบอ่อนโยนปลอบประโลม
ให้กัน ไม่ได้จาบจ้วงดุดันแม้แต่น้อย ตรงข้ามกับถ่ายทอดความรู้สึกห่วงใยปลอบประโลมให้กับความเลวร้ายที่ได้ร่วมชะตากรรม
กันมา ถ้าหากคิดแทนลูกแก้วได้ก็ถือว่าการเสียสละครั้งนี้ถึงกับทำให้หัวใจมังกรหนุ่มเปิดรับลูกแก้วดวงกลมให้มีโอกาสเข้าไป
หลอมรวมกับหัวใจมังกรได้อย่างไม่น่าเชื่อ ใครจะรู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น คงต้องรอดูกันต่อไป แต่วินาทีนี้รู้เพียงอย่างเดียวว่า
ลูกแก้วได้ก้าวหน้าขยับรุกกินพื้นที่ของมังกรเข้าไปอย่างเหนือความคาดหมาย....?
มาต่อแล้วนะคะ ตอนหน้าว่าจะโพสฯ อิมเมจให้ดู ถ้าทำได้อะนะ
ขอบคุณที่ตามประกบกันมา ยังไงจะมาต่อตอนใหม่ให้วันจันทร์ ถ้าไม่มีงานด่วนเข้าอีก
วันเสาร์ที่ 5 นี้อย่าลืมเข้าวัดทำบุญ สามารถทำวัดเย็นที่โบสถ์ได้จักเป็นกุศลไม่น้อยนะคะ
เพราะวันเสาร์นี้ เป็นเสาร์ 5 ในรอบหลายๆๆๆๆ ปี กว่าจะเวียนมาจบได้
วันเสาร์ที่ 5 เดือน 5 ปี 55 ตรงกับวันพระ ขึ้น 15 ค่ำ ของแรงมากกกกก...
Luk.
ปล.ใครยังไม่ได้หนังสือเรื่องมนต์มาร ติดต่อกลับมาด่วนนะคะ ส่งไปหมดแล้ว
ปล.2 เหลือหนังสือในมือ 2 ชุด ใครอยากได้ โอนมาด่วน
120-221-6089 ไทยพาณิชย์ ออมทรัพย์ โอนแล้วแจ้งชื่อที่อยู่มาที่เมลล์
luxilove_19690 แอท hotmail ดอท com ราคาพร้อมค่าส่ง 450.- ถ้วนค่ะ มีหนังสือ คำสารภาพของวิญญาณบาป แถมอีก 1 เล่ม
ช้าของหมด อดเด้อ!
หัวข้อ: @@โดยLuk {ลูกแก้วมังกร} รามูนจ้าวแห่งสายลม (อ่าน 636371 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก