“อ๊า...”เสียงอะไร
“อื้อ..”
“ไม่...ไม่ไหวแล้ว”ทางนี้ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
ผมเปิดประตูเข้าไปดูต้นตอของเสียงนี้ และก็ต้องตะลึง เมื่อ...
เขา...
กำลัง...
เล่น...
กับลูกแมว...
นี่ผมตบะแตกเพราะเสียงแบบนี้หรือไงเนี่ย ผมไม่ได้เป็นคนโรคจิตอะไรขนาดนั้นนะ แต่เสียงแบบนั้นมันช่าง... เฮ้อ! ผมคงจะโรคจิตเกินไปจริง ๆ
“อ๊ะ คุณ..”
เขาคนนั้นหันมาทางผม ผมคงจะไปขัดจังหวะการ “เล่น” ลูกแมวของเขาล่ะมั้ง
“ครับ ๆ ผมกำลังจะไปแล้ว”ผมโบกมือไปมาราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ ขณะที่ผมกำลังจะก้าวออกไปนั้น..
หมับ!
ผมยืนนิ่งราวกับหินที่สถิตอยู่ที่เดิมมาร้อยปี เขาคนนั้น มากอดผม เขา...ผู้ชายแสนน่ารักคนนี้ มากอดผม และผมดันชอบเสียด้วยสิ ผมคงจะโรคจิตไปแล้วจริง ๆ!
เขาคนนั้น เด็กหนุ่มผู้แสนน่ารัก มีชื่อว่า “นิ” ฟังดูอ่านจะเป็นชื่อที่น่ารักไม่น้อย แต่ที่มาของชื่อเล่นนี้คือ “นิรนาม” ใช่แล้ว
“นิรนาม” คือชื่อจริงของเขาคนนั้น เด็กหนุ่มผู้น่ารักน่าชัง หลังจากวันนั้น ผมกับนิก็เหมือนจะได้สิทธิพิเศษในการพบกัน เพราะตั้งแต่ครั้งนั้น ผมและนิเจอกัน 1 วัน ไม่ต่ำกว่า 10 ครั้ง มันจะบังเอิญไปมั้ย?
ผมได้มีโอกาสรู้จักชื่อของนิเพราะ...
“เฮ้ย!เดย์ มึงเป็นเชี่ยไรวะ”เพราะคนนี้แหละ เขาคนนี้คือ “ก๊ก” หรือห้องสมุดประจำตัวของผม ที่ว่า “ห้องสมุด” น่ะไม่ใช่มีความรู้กว้างไกลนะ แต่เพราะก๊กรู้รายละเอียดของทุกคนในโรงเรียนนี้ เขาจะมีสมุดประจำตัวของเขา สมุดเล่มนั้นได้เก็บประวัติต่าง ๆ มากมายของทุกคน เช่น ชื่อจริง ชื่อเล่น น้ำหนัก ส่วนสูง ประวัติความรัก และอีกมากมาย ก๊กจึงเป็นคนแรกที่พวกผมจะนึกถึง ผมลองถามถึงนิดู ซึ่งก็ได้คำตอบเป็นที่น่าพอใจอยู่เหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็เสียเงินแพงหูฉี่ เก็บซะเหมือนหนี้นอกระบบ
“นิ” หรือ “นิรนาม” เป็นลูกคนเล็กของตระกูล โสภารณะ นามสกุลนี้ถึงจะไม่ได้ดังขนาดขึ้นหนังสือพิมพ์ทุกวันหรือนิตยสารที่เป็นที่รู้จักมากนัก แต่ก็เป็นตระกูลที่ร่ำรวยพอสมควร ไม่สิ ร่ำรวยมากเลยต่างหาก
จนถึงทุกวันนี้ ผมยังไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับนิอีกเลย เวลาเจอกันนิก็จะมีท่าทีแปลก ๆ ใส่ผมเสมอ นี่ผมเกิดติดใจอะไรคน ๆ นี้นะ
ผมมาลองคิด ๆ ดู ว่านิมีอะไรให้ผมสนใจนัก ซึ่งก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่ “น่ารัก น่าหยิก น่ากอด น่าลูบ น่าน่าจูบ น่าหอม น่าสัมผัส และน่า....จะรัก”
“นายเดย์ หรือนายสิทธิโชค เจริญสวัสดิ์ เกิดวันที่ 14 มีนาคม เคยมีแฟนมาแล้ว 4 คน ทั้งหมดเป็นผู้ชายทั้งสิ้น เพราะว่าเขาเป็นเกย์นั่นเอง ทุกวันนี้ นายเดย์ยังไม่มีแฟน...”
“พอ ๆ มึงจะบอกประวัติตัวกูให้กูฟังเพื่อ?”
“ก็เห็นมึงใจล่องลอยไปในอากาศ โดนหนุ่มต่างดาวเอาหัวใจไปแล้วหรือไง”
“หนุ่มในดาวนี้แหละ”
“หนุ่มนิสินะ ฮ่าๆ”ก๊กหยอกผมตลอดเวลาที่ได้รู้ความลับของผม ก๊กไม่ได้รังเกียจหรือไม่ชอบในการเป็นเกย์ของผม แถมยังติดชอบเสียด้วย
“กูจะได้มีเพื่อนเพศต่างกับคนอื่นซะที”เหตุผลง่าย ๆ ที่มันยอมรับในตัวผม
พักกลางวันผมลงมากินข้าวที่โรงอาหารตามปกติ และผมก็ได้เจอ...นิ
“เดย์ มึงเข้าไปคุยดิ กูรอมึงเข้าไปคุยนานแล้วนะ”
“เห็นแบบนี้กูก็เขินเป็นนะเว้ย”
“ด้านได้อายอด จบป่ะ”
“จบ ๆ”ผมเดินช้า ๆ ค่อย ๆ เข้าไปเนียนแถว ๆ โต๊ะของนิ
“นิ..”ผมเริ่มทักนิก่อน ด้านได้อายอดสินะ
“ครับ”นิหันมาตอบผม เสียงน่ารักจังเลย
“นิ...คบกับเราได้มั้ย”
“เอ๊ะ!”
“เอ๊ะ!”ประโยคนี้เป็นของผมเอง ผมตกใจนิด ๆ เพราะเพิ่งมารู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป ใจผมมันสั่งให้ปากพูดไปแล้ว ทำไงดีล่ะทีนี้
“ครับ”
“เอ๊ะ!”
“ผม...ตกลงครับ พี่เดย์”และแล้ว...ผมก็ได้แฟนเป็นตัวเป็นตนอีกครั้ง
หลังจากที่ขอคบเป็นแฟนเสร็จแล้ว ผมก็...เขินสิครับ แต่ดูเหมือนนิจะไม่ค่อยเขินเท่าไหร่ เพราะมัวแต่ยิ้มแล้วจับมือผมตลอดเวลาเลย ซึ่งทั้งหมดก็เหมือนจะเป็นไปด้วยดีแล้ว แต่...
.
.
.
“เดย์ครับ ผมขอนะ”เฮ้ย! อะไร ๆ นิมาขออะไรโผมมมม
“อะไรนิ”
“นะ...ผมอยาก...นะครับ..นะ”
“เอ่อ...”ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรผมก็...โดนนิ “เล่น” ไปแล้ว
.
.
.
“มึงเป็นไร”
“มึงคิดว่ากูเป็นไรล่ะก๊ก”
“มึงเป็นเมียนิล่ะสิ”
“เออ เฮ้ย! รู้ได้ไง”
“กูดูออกนานละ ถึงมึงจะครองสถิติรุกมาตลอดเท่าอายุมึง แต่นิเขาก็ร้ายไม่ใช่เล่นนะมึง”
“ยังไง”
“มึงคิดว่าที่มึงเจอกันเพราะ “บังเอิญ” หรือไง”
“อย่าบอกนะว่า...”
“กูไม่บอกก็ได้”เชี่ย!
“บอกมาดิ๊”
“นิเขามาขอประวัติมึง ทุกอย่างด้วย เงินดี ขอตั้งแต่ประวัติแรกเกิดของมึง ยันไซส์กางเกงในของมึงตอนนี้เลย”
“เอ่อ...”
“มึงเสร็จนิแล้วสินะ ฮ่า ๆ”ขอบคุณมากเพื่อนรัก ช่วยเพื่อนได้มากเลย ซึ้งว่ะT^T
“เดย์ครับ”ตายยากเหลือเกินที่รักผม ไม่อยากเชื่อว่าหน้าตาแบบนี้...จะรุกผมได้ ฮือ..
“เดย์..”
“จ๋านิ”
“ไปทานข้าวกันนะครับ”ไม่ต้องรอผมตอบหรอก คุณนิสุดที่รักเขาก็จูงมือผมเดินไปแล้ว
“นิ...”
“ครับ?”
“นิ...”
“ผมไปขอข้อมูลของเดย์ก่อนที่จะเจอวันนั้นอีกนะ”
“เอ๊ะ!”
“ผมแอบชอบเดย์ตั้งแต่ตอนเดย์ที่เล่นดนตรีงานกีฬาสีตอนม.4แล้ว”กีฬาสีตอนม.4... 2ปีเลยนะนั่น!
“ผมพยายามหาข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับเดย์ให้มากที่สุด จนผมได้เจอก๊ก เขาเป็นประโยชน์กับผมมากจริง ๆ”ใช่...เขาเป็นห้องสมุดของโรงเรียนและที่สำคัญ...เขาเพื่อนผมนี่!
“ผมขอโทษนะครับเดย์”
“อืม...ช่วยอะไรไม่ได้แล้วนี่”
“เดย์เกลียดผมมั้ย”
“ไม่หรอก...ถ้าเกลียดจะทำแบบนั้นหรือไง”ผมพูดจบก็ลุกขึ้นเดินหนีทันที ก็ใครจะไปอยู่ให้นิมองล่ะ เขินตายเลย
“หึหึ เพราะคุณน่ารักแบบนี้น่ะสิ ถึงได้อยากครอบครองคุณ”เสียงพึมพำเบา ๆ ของนิ ซึ่งก็ดีแล้วที่เดย์ไม่ได้ยิน
“ทำไมมันเสียวหลังแบบนี้วะ”
จบ..
******************************************
จบแล้ว ห่างหายจากวงการไปนาน
ตอนนี้เรียนหนักมาก จึงได่แต่เป็นนักอ่านเฉย ๆ แต่วันนี้ขอโดดงานมาฝึกแต่งนิยายบ้าง
มันอาจจะสั้นไปสักนิด (ไม่นิดก็ได้ 
) แต่ก็ยังอยากจะลง 
ขอบคุณทุกท่านที่ยังทนอ่านเรื่องนี้ได้ 
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]พลิกล็อคให้ตรงรัก15/02/2555 [จบ] (อ่าน 10400 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก