"รัก(เกิน)เพื่อน"
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: "รัก(เกิน)เพื่อน"  (อ่าน 52263 ครั้ง)

myLoveIsYOu

  • บุคคลทั่วไป
เดาไว้แล้วว่า ต้องเป็นแบบนี้

สุดท้ายจบลงด้วยความเศร้า... :m15: :m15:

pipozac

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
 :o12: :o12:

ไม่น่าเลย พูดไม่ออก  o7

เสียใจด้วยจริงๆ :sad2:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
เจ็บเข้าไปในหัวใจเลยจริงๆ
จะรักกันก็ต้องแคร์สังคมจนเรื่องกลับมาบานปลายขนาดนี้
 :m15: :m15: :m15: :m15:
ถ้าหากรักใครสักคน อย่างลังเลที่จะรักให้เต็มที่
เพราะวันเวลาไม่เคยปรานีใคร
 :o12:

pipozac

  • บุคคลทั่วไป
 :m15:

***ละลายพันธุ์....

เข้ามาบอกความรู้สึกครับ.........

คงต้องบอกว่า ช่วงเวลานั้นผมทรมานมากมาย...คำตอบที่ได้รับ "เรารักนาย" มันทำให้ผมรู้ว่าผมมีความรัก ต่อรักผม ผมไม่ได้คิดไปเองตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เรามีกัน ทุกๆสัญญาณที่เค้าพยายามส่งหาผม...ทุกอย่างมันใช่ทั้งหมดเลย หากวันนั้น...ตอนนั้นผมมั่นใจในรักของผมและเค้า และในสิ่งที่เค้าทำให้ผม ผมจะไม่ปล่อยให้ความรู้สึกที่คลุมเครือมาครอบงำเราทั้งสองไว้นาน...นานจนสายไปแล้วอย่างนั้น ผมยากได้วันเวลาเหล่านั้นกลับมา แต่ทำไม่ได้...หลังจากวันนั้น...วันที่ผมได้รู้ว่าเค้าไปแล้วจากผม...ผมได้แต่ถามตัวเองว่า "ทำไม?" น้ำตาที่มันไหล ทุกหยดเพื่อเค้าเลยล้วนๆเวลานั้น ผมทุกข์กับการจากไปของเค้า ผมทำใจไม่ได้...ยิ่งผมนึกถึงวันเวลาเก่าๆที่เราสองคนเคยมีร่วมกันผมยิ่งหยุดไม่ได้เลย แม้ในคราวที่ผมได้กลับไปยังสถานที่เดิมๆเหล่านั้น ที่ๆมีเค้าและผม ผมได้แต่ร้องไห้...และคงต้องยอมรับว่าทุกวันนี้ก้อยังคงเป็นเช่นนั้น....ที่กำลังเขียนอยู่นี้ พอนึกไปถึงวันเหล่านั้นก้ออดใจหายไม่ได้ เหมือนใจมันจะขาดน่ะครับ................

ลองมาดูสิ่งต่างๆเหล่านี้ที่ต่อมีให้กับเต้ ช่วงที่ทั้งสองสนิทกันมากมาย สิ่งเหล่านี้แหละที่ต่อทำให้เต้ได้รับความรู้สึกแปลกๆ และกลายเป็นความรู้สึกรัก แม้จะเป็นรักที่ไม่มั่นใจเลยก้อตาม รักที่ไม่เข้าใจว่าเค้าคิดอะไรกับเรามั้ย?....จวบจนวันสุดท้าย...

----"เต้...ขอบคุณนายนะที่มาเป็นเพื่อนเรา" คำพูดนี้เค้าเอ่ยกับผมในวันแรกๆที่เราเริ่มรู้จักกัน แต่มันยังไม่ได้สะกิดผมท่าไหร่...

----"เต้...ไหนขอเราดูมือนายหน่อยดิ เราอยากรู้ว่าลายมือนายคล้ายเรามั้ย?" ผมเหมือนกำลังถูกผู้ชายหลอกจับมือยังไงยังงั้นเลย...มือเค้านิ่มมาก ผมมองตาเค้า..แต่เค้ายิ้มเฉยๆ แล้วปล่อยมือผมลงเท่านั้น

----"เฮ้อ! อย่างเราเนี่ยคงไม่มีใครหรอก...ใครจะมารักเราชอบเรา?" ผมนึกในใจ "กูไง" เค้าพูดประโยคนี้ออกมา ตอนที่เราคุยกันถึงอนาคตของกันและกัน ผมแซวเค้าว่าเค้าคงหาแฟนได้ไม่ยาก ตอนนั้น หลังจากที่เค้าพูดจบ เค้ามองตาผม...แต่ผมอายและก้อเดินนำเค้าออกไป

----ตอนนั้นผมนั่งอยู่บริเวณนอกห้องเรียน ผมนั่งมองไปยังเค้า...เค้ากำลังนั่งคุยกับโจ้อย่างสนุกปาก ผมมองเค้าไปอยู่เพลินๆ แต่แล้วเค้าก้อหันหน้ามาทางผม แล้วก้อนั่งจ้องตาผมอยู่อย่างนั้นประมาณ 10 วินาทีได้...ผมหันหน้าหนีกลับ มองออกไปนอกหน้าต่าง มองไปยังสนามบอล แต่แล้วก้อต้องสะดุ้งเมื่อผมหันกลับมาอีกที...ก้อเจอเค้ามานั่งข้างๆผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ "มานั่งทำไรข้างนอกนี่...ทำไมไม่เข้าไปนั่งคุยกันข้างในล่ะ?" ผมหน้าแดงตอนนั้นจำได้ว่าเค้าแซวผมด้วย ผมทำอะไรไม่ถูกเลย แต่โจ้ช่วยผมไว้...โดยเข้ามาขัดจังหวะพอดี

----หลายๆครั้งที่เค้าชอบจับมือผม หรือไม่ก้อจูงมือผมข้ามถนนแบบทีเผลอ แล้วก้อทำเนียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเองก้อไม่กล้าหืออืออะไร ปล่อยไปแบบนั้น แต่รู้สึกดีจริงๆครับ

----และอีกหลายๆครั้งที่ผมสังเกตว่าเค้าชอบแอบมองผม ทุกครั้งที่ผมหันไปหาเค้าผมต้องถึงกับแปล๊บๆ เมื่อพบว่าเค้ามองผมกลับมา และพอหันไปอีกครั้งเค้าก้อยังคงมองมาที่ผมอยู่ มันคืออะไรครับ? แต่ตอนนี้มันชัดแล้ว...

----เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่บ้านผม...ในห้องน้ำ....ทะเล....ทุกคำพูด...การกระทำ...ทุกอย่างชัดเจนแล้ว แต่ทำไมผมไม่รู้จักฉวยโอกาสนั้นบอกเค้าไปซะ????

----วันสุดท้าย...วันที่เค้าบอกรักผม "เรารักนายนะ" วันสุดท้ายที่ผมเห็นเค้า วันที่เค้าทำให้ผมมีความสุข วันสุดท้ายแห่งการเฉลยคำตอบ ที่เหมือนว่าผมทำข้อสอบได้ถูกทุกข้อ แต่แล้วมันกลับกลายเป็นข้อสอบที่ไม่มีตอนต่อไปให้มานั่งทำอีกต่อไป เรารักนายมากเหลือเกินต่อเอ๊ย...

----และยังคงมีเรื่องราวอีกมากมายระหว่างเค้ากับผม ที่มันยังตราตรึงอยู่ในใจผมไม่ลืมเลือนเลย...

เพื่อนๆคนไหนเคยผ่านความรู้สึกแบบนี้กันมา ก้อลองเข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดความรู้สึกกันนะครับ ถ้าหากบางสิ่งที่ผมพอจะแนะนำได้ ก้อจะแนะนำให้นะครับ....ขอบคุณทุกๆกำลังใจครับ

ละลายพันธุ์
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-01-2008 10:24:01 โดย pipozac »

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
ปวดใจจริงๆ :sad2:

พอเล่าถึงเรื่องที่ผ่านๆมามันพลอยเห็นภาพไปด้วยอ่ะ :m15:

ขอตัวไปร้องไห้ก่อนนะ :o12:

ออฟไลน์ ★L'Hôpital

  • แค่เราได้พบกัน...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1521
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-18
 :sad2:  ทำไมมันเศร้าอย่างนี้อ่าครับ
ทั้งๆที่อุตส่าห์ได้บอกรักกันแล้วแท้เลย  :m15:

แงๆๆๆ  :o12:

pipozac

  • บุคคลทั่วไป
 :pig4:

หากยังพอจะมีเพื่อนๆคนไหนที่ชอบนิยายแนวนี้ แนวโศกนาฎกรรมความรัก ยังไงก้อขอฝากผลงาน "รัก(เกิน)เพื่อน" ไว้ด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ

myLoveIsYOu

  • บุคคลทั่วไป
อย่างน้อย ก็ได้รับรู้ว่า คนที่เรารัก เขาก็รักเรา แม้มันจะมาเมื่อเกือบสายไป  :m15:

pipozac

  • บุคคลทั่วไป
มาอัพให้โผล่หัวขึ้นมาอีกหน่อย ฝากไว้ด้วยนะคร้าบบบบบ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ninaprake

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งเห็นเรื่องนี้คร้าบ เดี๋ยวขอไปอ่านก่อนแล้วจะมาเม้นท์นะคร้าบ

สู้ๆครับ

pipozac

  • บุคคลทั่วไป
มาอัพเดทให้เรื่องกระเตื้องขึ้นมาบนๆน่ะ ไม่มไรครับ เพราะว่าเรื่องจบไปและ

BABY_CHICK

  • บุคคลทั่วไป
 :m15:หวัดดีครับ คุณเต้ เพิ่งเข้ามาอ่านครับ รวดเดียวจบเลย เศร้ามากๆ เลยครับ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ สำหรับ เรื่องราวที่ผ่านมา
 เก็บไว้ เป็นความทรงจำ...ตลอดไป

 ผมก็มีประสบการณ์แบบนี้ มาแลกเปลี่ยนครับ ....นานมาแล้วเหมือนกัน แต่เหมือนเพิ่งเกิดขึ้น ก็ตอนที่ได้ มาอ่านเรื่องราว ของหลายๆ คนในเล้า รวมทั้งของคุณด้วย
 
 มันอาจไม่ได้ สะเทือนใจแบบนี้ แต่การได้รักใครสักคน โดยที่เขาก็แบบนายต่อ มันทรมานสุดๆเลยนะ

 แต่ผมเลือก ที่จะพูด...ยังจำได้ จนทุกวันนี้

 " นี่..มึงอ่ะ..กูชอบมึงนะ..เป็นแฟนกะกูมะ" ผมถามมัน หลังจากที่เราสนิทกันพอสมควร (กล้ามาก ตอนนั้น)

 "......." ไม่มีเสียงตอบรับ จากหมายเลขที่คุณเรียก

 " มึงเอาไรทำหูไม่ทราบ ที่กูถามตกลงป่าว.." ผมทำลายความอึ้ง และเงียบของมัน

 "ก็...ไม่ว่าไร ตามที่มึงขอก็แล้วกัน.."มันพูด แต่ก้มหน้าเขินๆด้วย

 หลังจากนั้นก็ตกลงเป็นแฟนกัน คบกันมาเรื่อยๆ มีเพื่อนไม่กี่คนที่รู้ครับ

 อีกมุมหนึ่ง ผมก็คบแฟนผู้หญิงผมด้วย โดยที่มันก็รู้ แต่มันไม่เคยแสดงความรู้สึกว่าหึงผมเลยสักนิด

 ถึงเป็นแฟนกัน แต่ผมและมันไม่เคยมีไรลึกซึ้ง เลยนะครับ เรื่องราว มันก็ผ่านเข้าเป็นช่วงๆ

 ความหวานก็มีบ้าง ที่อยู่กันสองคน แต่อยู่กับเพื่อนๆ 55 ไม่อยากพูด เถื่อนๆ กันทั้งนั้น แต่มันนิ่งมาก

 มีแต่ผมที่เป็นบ้า หึงมันฝ่ายเดียว มันคุยหญิงผมไม่ว่า แต่มันคุยชายผมกะมันต้องได้เจ็บตัวกันบ้าง

 มีครั้งหนึ่ง ผมหึงโหด ถึงได้เลือด ได้แผลเลย ไม่บอกนะครับ ว่าทำไงเดี๋ยว มันดูโหดไปหน่อย

 แต่มันก็ทำให้ผมรู้ว่า ผมรักมันขนาดไหน ส่วนแฟนสาวผม เขาแยกไปเรียนอีกที่ คนละขั้ว ของเมืองไทยเลย

 ทำให้ต้องห่างกันไปโดยปริยาย

 หลังจากเรียนจบ เราก็แยกย้ายกันไป แต่ความรักยังคงอยู่...จนวันสุดท้าย..ที่ผมกับมันต้อง...หยุด

 ผมโทรหามัน แม่มันรับสาย...แล้วบอกว่า..มันไม่ว่าง..เพิ่งเสร็จงานแต่งงาน..

 "เหรอครับ..เมื่อไหร่ครับ..ขอบคุณครับ..หวัดดีครับ"ตอนนั้น สมองมันไม่สั่งการใดๆทั้งนั้น

 เพื่อนๆ คงเคยอกหักนะครับ เจ็บปวดยังไง ผมก็เป็นแบบนั้นแหละ ผมไม่คิดว่าแบบมันจะไปแต่งงาน

 แต่มันเคยบอกว่าแม่จะให้แต่งงาน..ผมก็บอกมันถ้ามึงแต่ง..งานมึงไม่เสร็จแน่..

 ยังงี้แหละมั้ง มันเลยไม่ส่งข่าวให้ผมรู้เลย คงกลัวฤทธิ์เดชผม..เพราะเคยเจอมาแล้ว

 ผมต้องเอาแอลกอฮอล์เป็นเพื่อน..มันทำให้ดื่มเป็นมาแต่นั้น(ไม่ดีเลยใช่ไหม)

 ทุกวันนี้ก็ยังไม่ลืมมันเลย ยังรักมันเสมอ และไม่กล้ารักใครด้วย กลัวครับ

 ยังไงก็ขอให้คุณเต้ มีความสุขมากๆละกันนะ

 อย่าลืมเข้ามาอ่านด้วยนะครับ  :L2: :L2: เป็นกำลังใจให้ครับ

  :pigwrite: สำหรับเรื่องราวของผมกะมัน ผมเขียนไว้ปึกหนึ่งละ แต่คงไม่เอามาลง ขอเก็บไว้ เป็นความทรงจำก็แล้วกันนะครับ :o8: :o8:

pipozac

  • บุคคลทั่วไป
:m15:หวัดดีครับ คุณเต้ เพิ่งเข้ามาอ่านครับ รวดเดียวจบเลย เศร้ามากๆ เลยครับ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ สำหรับ เรื่องราวที่ผ่านมา
 เก็บไว้ เป็นความทรงจำ...ตลอดไป

 ผมก็มีประสบการณ์แบบนี้ มาแลกเปลี่ยนครับ ....นานมาแล้วเหมือนกัน แต่เหมือนเพิ่งเกิดขึ้น ก็ตอนที่ได้ มาอ่านเรื่องราว ของหลายๆ คนในเล้า รวมทั้งของคุณด้วย
 
 มันอาจไม่ได้ สะเทือนใจแบบนี้ แต่การได้รักใครสักคน โดยที่เขาก็แบบนายต่อ มันทรมานสุดๆเลยนะ

 แต่ผมเลือก ที่จะพูด...ยังจำได้ จนทุกวันนี้

 " นี่..มึงอ่ะ..กูชอบมึงนะ..เป็นแฟนกะกูมะ" ผมถามมัน หลังจากที่เราสนิทกันพอสมควร (กล้ามาก ตอนนั้น)

 "......." ไม่มีเสียงตอบรับ จากหมายเลขที่คุณเรียก

 " มึงเอาไรทำหูไม่ทราบ ที่กูถามตกลงป่าว.." ผมทำลายความอึ้ง และเงียบของมัน

 "ก็...ไม่ว่าไร ตามที่มึงขอก็แล้วกัน.."มันพูด แต่ก้มหน้าเขินๆด้วย

 หลังจากนั้นก็ตกลงเป็นแฟนกัน คบกันมาเรื่อยๆ มีเพื่อนไม่กี่คนที่รู้ครับ

 อีกมุมหนึ่ง ผมก็คบแฟนผู้หญิงผมด้วย โดยที่มันก็รู้ แต่มันไม่เคยแสดงความรู้สึกว่าหึงผมเลยสักนิด

 ถึงเป็นแฟนกัน แต่ผมและมันไม่เคยมีไรลึกซึ้ง เลยนะครับ เรื่องราว มันก็ผ่านเข้าเป็นช่วงๆ

 ความหวานก็มีบ้าง ที่อยู่กันสองคน แต่อยู่กับเพื่อนๆ 55 ไม่อยากพูด เถื่อนๆ กันทั้งนั้น แต่มันนิ่งมาก

 มีแต่ผมที่เป็นบ้า หึงมันฝ่ายเดียว มันคุยหญิงผมไม่ว่า แต่มันคุยชายผมกะมันต้องได้เจ็บตัวกันบ้าง

 มีครั้งหนึ่ง ผมหึงโหด ถึงได้เลือด ได้แผลเลย ไม่บอกนะครับ ว่าทำไงเดี๋ยว มันดูโหดไปหน่อย

 แต่มันก็ทำให้ผมรู้ว่า ผมรักมันขนาดไหน ส่วนแฟนสาวผม เขาแยกไปเรียนอีกที่ คนละขั้ว ของเมืองไทยเลย

 ทำให้ต้องห่างกันไปโดยปริยาย

 หลังจากเรียนจบ เราก็แยกย้ายกันไป แต่ความรักยังคงอยู่...จนวันสุดท้าย..ที่ผมกับมันต้อง...หยุด

 ผมโทรหามัน แม่มันรับสาย...แล้วบอกว่า..มันไม่ว่าง..เพิ่งเสร็จงานแต่งงาน..

 "เหรอครับ..เมื่อไหร่ครับ..ขอบคุณครับ..หวัดดีครับ"ตอนนั้น สมองมันไม่สั่งการใดๆทั้งนั้น

 เพื่อนๆ คงเคยอกหักนะครับ เจ็บปวดยังไง ผมก็เป็นแบบนั้นแหละ ผมไม่คิดว่าแบบมันจะไปแต่งงาน

 แต่มันเคยบอกว่าแม่จะให้แต่งงาน..ผมก็บอกมันถ้ามึงแต่ง..งานมึงไม่เสร็จแน่..

 ยังงี้แหละมั้ง มันเลยไม่ส่งข่าวให้ผมรู้เลย คงกลัวฤทธิ์เดชผม..เพราะเคยเจอมาแล้ว

 ผมต้องเอาแอลกอฮอล์เป็นเพื่อน..มันทำให้ดื่มเป็นมาแต่นั้น(ไม่ดีเลยใช่ไหม)

 ทุกวันนี้ก็ยังไม่ลืมมันเลย ยังรักมันเสมอ และไม่กล้ารักใครด้วย กลัวครับ

 ยังไงก็ขอให้คุณเต้ มีความสุขมากๆละกันนะ

 อย่าลืมเข้ามาอ่านด้วยนะครับ  :L2: :L2: เป็นกำลังใจให้ครับ

  :pigwrite: สำหรับเรื่องราวของผมกะมัน ผมเขียนไว้ปึกหนึ่งละ แต่คงไม่เอามาลง ขอเก็บไว้ เป็นความทรงจำก็แล้วกันนะครับ :o8: :o8:
:pig4: ผมไม่ได้เข้ามาอัพเดท เรื่อง "รัก(เกิน)เพื่อน" ของผมซะนานเนื่องจากมันจบไปนานละ ผมอยากอ่านเรื่องของคุณบ้างนะครับ ถ้าหากพอมีเวลาลองเอามาแชร์กันสิครับ ผมว่าเพื่อนๆในเล้าเป็ดยินดีอ่าน รับรู้และร่วมแชร์ความคิดเห็นให้คุณด้ เผื่อคุณมีข้อคับข้องใจอะไรที่ตอนนี้อาจยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ บางทีการแลกเปลี่ยนเรื่องราวและประสบการณ์ต่อกัน อาจมีใครช่วยคุณได้นะครับ เหอๆ

chalerm

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ thehackzzi

  • <?php echo "Hello world!";?>
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-31
Re: "รัก(เกิน)เพื่อน"
«ตอบ #105 เมื่อ20-04-2011 22:54:20 »

อ่านคอมเม้นท์แล้ว

ผมบอกตามตรง ใจผมสู้ไม่ไหวพอ

เข้ามาเม้นท์ให้กำลังใจแทนละกัน

nbom_pkai

  • บุคคลทั่วไป
Re: "รัก(เกิน)เพื่อน"
«ตอบ #106 เมื่อ21-04-2011 03:09:21 »

ความรักที่สวยงามก็เก็บมันไว้  ผมมั่นใจว่าวันที่คุณจะมีความรักที่สวยงามจะวนกลับมาอีกแน่นอน
คุณต่อต้องกำลังอวยพรให้คุณเต้ได้เจอคนที่รักคุณเต้เหมือนเขาแน่นอนครับ
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆครับ

ขอให้ตุณเต้ได้เจอรักแท้อีกครั้ง และอย่าได้เสียมันไปอีก ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยดลบันดาลด้วยนะครับ

ออฟไลน์ IöLIKE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-6
Re: "รัก(เกิน)เพื่อน"
«ตอบ #107 เมื่อ22-12-2011 19:34:50 »

ThankS

suonlyyou

  • บุคคลทั่วไป
Re: "รัก(เกิน)เพื่อน"
«ตอบ #108 เมื่อ22-12-2011 21:03:22 »

แงๆๆ.. :monkeysad:


เศร้าอ่ะ...สู้ๆนะค่ะ

ออฟไลน์ IöLIKE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-6
Re: "รัก(เกิน)เพื่อน"
«ตอบ #109 เมื่อ04-08-2012 23:44:39 »

ThankS

                      :bye2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: "รัก(เกิน)เพื่อน"
« ตอบ #109 เมื่อ: 04-08-2012 23:44:39 »





ออฟไลน์ youuue

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 135
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
Re: "รัก(เกิน)เพื่อน"
«ตอบ #110 เมื่อ22-10-2014 20:56:54 »

 :hao4: :hao4:


ก็เพิ่งได้มาอ่านนะขอรับ

ข้าน้อยเองก็ มีเรื่องคล้ายๆกับ เป็นเรื่องที่มันยังคงติดตัวข้าน้อย สำหรับข้าน้อยแค่สองสามคนในชีวิตเท่านั้นที่รู้


ข้าน้อยทั้งรัก และ โครตเกลียดวันเกิดของตัวเอง โดยเฉพาะปีที่ 15

ผมกับ บ่าว เรารู้จักกันตั้งแต่ป.5เพราะงานกีฬาเขต ที่ทุกโรงเรียนประถมจะมาเจอกัน

ผมขี้โรค เลือกไปพักใต้ต้นนุ่น มันร่มรื่นมาก กำลังสบายเลย แต่รู้สึกเหมือนมีลูกขนุนหล่นตุบข้างตัว

เป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน มันอยู่คนละโรงเรียน บ่าวเป็นลูกทะเล ดำๆ แต่มีรอยยิ้มที่สว่างไสวมาก

ผมให้เบอร์บ้านมันไป ไม่รู้ว่าให้ไปได้อย่างไร จนเกือบลืมๆไปนั่นแหละ

จนเข้าม.1 ผมได้ห้องที่บ๊วยที่สุด อาจเพราะแรงบนบานของแม่ เพราะสุขภาพไม่ดี อาจหยุดเรียนบ่อย

จำได้ว่าตื่นเต้นมากจน ใต้ต้นไม้ เหมือนเดิม และมันก็หล่นตุบลงมา นั่นทำให้เจอกันอีกครั้ง ผมจำมันไม่ได้

เพราะมันสูงขึ้น แต่มันจำผมได้ รื้อฟื้นเรื่องราว มันอยู่ห้อง3 ผมอยู่ ห้อง6 มันเริ่มแวะเวียนบ่อย ทั้งผมทั้งมัน

เช้ากินข้าวด้วยกันเป็นคนที่อยู่ด้วยกันแล้วสบายใจ จนซันนี่ แวกความเป็นผัวตัวเมีย ระหว่างผมกับมัน

ผมยอมรับว่าชอบมัน มันก็บอกว่าชอบผม ม.2 อยู่ด้วยกันเยอะขึ้น เพราะผมต้องเฝ้าห้องสมุดไม่ต้องเข้าแถว

มันเองก็ตามผม จนจารย์ดวงท่านไม่ว่าอะไร ด้านหลังโรงเรียนเป็นเขา เราปืนด้วยกัน รู้สิ่งที่อยากทำ สิ่งที่มันคิด

สำหรับผมตั้งแต่ตอนนั้นถึงทุกวันนี้  มันโครตเท่ที่สุด มันไปรับไปส่งผม

ทั้งๆที่บ้านเราอยู่คนละทิศ ตรงกันข้ามฝากเมือง อาจเพราะเราไม่ประสีประสา กับการเรียก ผัวเรียกเมีย

ไม่ทำให้น่าอาย ผมชอบเวลานั่งซ้อนท้ายมัน ขี่หลัง กอดคอกัน พ่อแม่มันก็ไม่เคยว่าอะไร เพราะผมไปบ้านมันบ่อย

พอๆกับที่มันมาบ้านผม   จนปลายม.2 แม่ผมเสีย ผมต้องย้ายบ้าน ตอนแรกผมไม่ได้บอกใคร ไม่ให้บ่าวไปส่ง เพราะ

ผมอยู่บ้านญาติ มันคงรู้ แต่ผม ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตอนนั้นไม่บอกใคร พยายามใช้ชีวิตปกติ

จนมันบุกเข้าห้องผมตอนเรียน ลากผมออกมา  ผมบอกมันไป ว่าแม่ผมเสีย และผมต้องย้ายโรงเรียน

ผมร้องแบบไม่อาย มันก็ถามว่าทำไมไม่บอก ผมกลัว กลัวมันโกรธ กลัวมันเกลียด กลัวมันจะไม่เป็นเพื่อนกับผม

ที่ผมให้มันไป คือเบอร์มือถือของพี่ชาย แล้วผมก้ย้ายมา โดยไม่ได้บอกมัน

การปรับตัวกับโรงเรียนใหม่ ดี แต่ผมก็เหงา คิดถึงมัน ไม่มีเบอร์โทร ไม่มีจดหมายตอบกลับ จนประชาสัมพันธ์เรียกชื่อผม

เที่ยงวันหนึ่ง ผมเดินไม่ถาม แต่มันยืนอยู่ข้างหลัง มันใส่ชุดบ้าน ยิ้มมันสดใส อย่างทุกครั้งที่ได้เจอกัน ผมร้องเลย

มันก็กอดๆลูบๆ มันบอกว่าเรื่องไรจะปล่อยผมไปง่ายๆ ผมดีใจ ชีวิตมันไม่คว้างต่อไป

(ย้ายมาคนละจังหวัด นั่งรถประมาณ สองชั่วโมง) มันบอกว่ารู้จากจดหมาย มันก็ขึ้นรถบัสมา ให้คนขับบอกเวลาถึงโรงเรียน

จากนั้นทุกเดือนมันจะมาหาผม เช้ามาเย็นกลับ มันมีมือถือ แต่ของมะมัน มีโทรกันบ้าง

จนวันเกิดผม วันนั้นฝนตก และมีรถเครื่องทะลุมาหน้าบ้านผม มันมา ตัวเปียก ไม่มีของขวัญไม่มีคำอวยพร

แต่บอกว่าคิดถึง และ  กุรักมึง แม้ไม่ใช่การบอกครั้งแรก แต่ผมก็ดีใจที่สุด มันบอกต้องกลับไปให้ทันออกเล เรือปลา

ผมนึกเสียใจอย่างเดียวคือไม่ได้รั้ง ไม่แม้แต่บอกลา

มันหายไปหลังจากนั้น ผมโทรหา เจอมะรับสาย มะ ก็บอก ว่า พระองค์ประสงค์ให้มันไปอยู่ด้วย มันกลับมาไม่ถึงบ้านด้วยซ้ำ

ฝนตกหนัก เบาะลื่น เบรกไม่ดี มันหลุดโค้งฟาดที่กั้นถนน ลงทะเล 

เพราะผมไม่ห้ามมันไว้ เพราะวันเกิดผม มันเลยมา เพราะ ผมเกลียดตัวเองมาก ตอนที่แม่เสียผมยังไม่เป็นขนาดนี้

มะบอกอย่าคิดแบบนั้น มันบอก ว่าความสุขมัน นอกจากการเป็นมุสลิมที่ดี ก็คือผม ผมเป็นลูกมะเหมือนมัน

ก็โทษตัวเอง อย่าลืมมัน อย่ากลับที่จะมาเยี่ยมปะกับมะ  ผมหวังให้มะด่าผม มันอาจทำให้ผมรู้สึกดีกว่านี้ แต่ก็ไม่

ผมเป็นอยู่แบบนั้น จนปิดเทอม ไปหามะ ไปหาปะ มีแต่ลูกสะอื้นติดคอ มะกอดผมไว้ บอกดีใจที่มา ผมได้แต่ขอมาอัพ

ขอโทษซ้ำไปซ้ำมา


จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังไปเยื่ยมปะกับมะ ท่านทั้งสองยังคงสบายดี ต้อนรับผมอย่างอบอุ่น ทุกอย่างที่มะบอกว่ามันอยากทำ

มันเคยพูด ผมเอาไปทำทุกอย่าง

เรียนจบมหาลัย เดินทางท่องเที่ยว ยิ้ม ตอนนี้ ผมยังคงจำทุกอย่างของมันได้ การคิด รอยยิ้ม สิ่งที่มันเคยพูด

เหมือนไกด์นำทางชีวิตผม ผมอยากให้มันอยู่ตรงนี้ ทุกที่ที่ไป ทุกสิ่งที่ทำ แม้จำหน้ามันแทบไม่ได้ แต่มันคือตัวตนผม


หากมันยังอยู่ ผมก็อยากบอกมันว่ารักมันมาก และผมหวังว่า มันคงไม่ว่าที่ผมเขียนเรื่องมันแบบนี้


ไม่รู้นะครับ ว่าที่ผมรู้จักมันมา3ปี กับทุกสิ่งที่มันทำนำชีวิตผมมาจนวันนี้ จะเรียกว่ารักได้ไหม

แต่ผมคิดถึงมันเสมอ

แชร์ๆความรู้สึกกันครับ

 :bye2: :bye2:

ออฟไลน์ top_fy

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: "รัก(เกิน)เพื่อน"
«ตอบ #111 เมื่อ04-12-2016 18:38:50 »

ขอบคุณมากครับที่มาแชร์เรื่องราวความรักของพี่นะครับ ทำให้ผมได้แง้คิดต่างๆ มันทำให้เรารุ้ว่าเวลานั้นเป็นสิ่งที่มีค่ามากๆ อ่านตอนสุดท้ายแล้วร้องไห้ตามพี่เต้เลย5555. ยังไงก็ขอให้พี่เต้โชคดีนะครับ เพราะผมเชื่อว่าพี่ต่อเค้าก็คงมองพี่เต้อยู่บนฟ้าอยู่เสมอ เป็นกำลังใจให้ครับ :mew1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด