น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [23]พี่ยูกับไอ้หมอนอนที่บ้านของพี่ยูอีกคืนโดยไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นอีก
เพราะวันต่อไปพี่ยูมีเรียนตอนบ่าย
แค่ไอ้หมอนอนกอดพี่ยูเอาไว้ แล้วคุยกันเรื่องโน่นนี่
จริงไอ้หมอจะเป็นฝ่ายพูดซะมากกว่า ส่วนพี่ยูก็ตอบรับตามโอกาส
นอนฟังเสียไอ้หมอเม้ามอยสลับกับเสียงหัวใจของมันจนหลับไปเอง
พอคินเห็นว่าพี่ยูหลับไปแล้วก็กดจูบที่ผมอย่างรักใคร่
....พี่เป็นของผมคนเดียวเท่านั้น ใครก็พรากเราออกจากกันไม่ได้,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
และแล้วสอบไฟนอลก็มาถึง
พี่ยูกับไอ้หมอ ด้วยภาระหน้าที่ก็ทำให้ไม่ได้เจอกันนานมาก
พี่ยูก็อ่านหนังสือหนักแต่ก็สอบเสร็จก่อนไอ้หมอที่สอบยาว
ช่วงเวลาการสอบของไอ้หมอมันช่างยาวนานกว่าที่อื่นมากมาย
ก็แน่ละ เรียนหมอนี่ เป็นวิชาที่ต้องช่วยเหลือชีวิตคน
จะให้มาเรียนๆเล่นๆได้ยังไง เวลาที่ต้องจริงจังก็ต้องมากที่สุด
เห็นฟาสบอกว่าเวลากินกับเวลานอนยังแทบจะไม่มี
สภาพนี่เหมือนซอมบี้ในเกมส์ resident evil ที่มันชอบเล่น
“โหพี่ สภาพมันหัวยุ่งๆ หนวดเหนิดไม่โกน ขอบตานี่คล้ำชิบหาย”
“เวลาที่ผมตื่นคือเวลาที่มันหลับ กลับไปผมก็เห็นมันนั่งอ่านๆจดๆอะไรของมันไป”
“สี่วันนี้มันพูดกับผมห้าประโยคได้”
“แต่มันโทรหากูทุกวันเลยนะ”
“นั่นไง มันน่าน้อยใจมั้ยละ เห็นแฟนดีกว่าเพื่อน” ทำเสียงจิ๊จ๊ะในปาก
“เหมือนมึงไง”
“ผมไม่ได้ขอความเห็นพี่วิชเลยนะ” หันไปจิกตาใส่
“เห๊อะ” ไอ้วิชยักไหล่
“เห๊อะอะไร”
“เปล่านิ”
“หึ..แล้วมันคุยกับพี่ยูว่าไงอ่ะ” ฟาสไม่สนใจแล้วหันไปถามพี่ยูต่อ
“ก็ถามว่าอ่านหนังสือเยอะมั้ย นอนพอรึเปล่า กินข้าวตรงเวลามั้ย เดี๋ยวไม่สบาย”
“ไอ้หอกนี่ ทีมันนะ ข้าวก็ไม่ค่อยได้กิน นอนก็น้อย”
“มึงก็ป้อนมันซะสิ พาไปอาบน้ำ แล้วตบตูดกล่อมนอน” ยังไม่หยุดประชด
“พี่วิชหยุดไร้สาระซะที”
“ใช่ซี๊~กูมันไร้สาระ”
“พี่จะกวนผมอีกนานมะ” ฟาสทำหน้าจริงจัง
“ไม่หรอกน่า เค้าล้อเล่นนะตะเอง~”
“ไอ้เชี่ยวิชแม่งเกลียมัวจริงๆด้วย”
“หุบปากไปซะไอ้เนศไอ้สัด”
“ปากดีกับพวกกู แต่กับน้องฟาสละ ตะองตะเอง~~”
“มึงอีกคนนะไอ้ดิศ”
“สงสัยกลัวเมียไม่ให้เอา”
“ไอ้กานมึงแรงมาก ติดเชื่อจากไอ้เนศบวกไอ้ดิศมารึไง”
“พวกพี่พอก่อน อ่านหนังสือสอบไปเลยนะ” น้องฟาสหันไปพูดเสียงดัง
“จ้าที่รัก”
“ถุ๊ย เสียงอ่อนเสียงหวานเชียวนะมึง”
“ค-ย”
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ตอนเย็นพี่ยูสอบเสร็จแล้วก็กะว่าจะไปหาไอ้หมอซะหน่อย
ก่อนจะเข้าหอเลยหาซื้ออะไรติดมือเข้าไปบ้าง...ก็ไม่น้อยนะ
เพราะไอ้หมอมันเป็นคนที่กินเยอะมากกกกก
ห้องไอ้หมออยู่คนละชั้นกับพี่ยู ก็เลยแวะเข้าไปหาก่อน
โดยใช้กุญแจที่ฟาสให้มาไขเข้าไป
ในห้องตอนนี้มืดมาก แล้วแอร์ก็เย็นมากกกก
พี่ยูพยายามเพ่งตามองเข้าไปท่ามกลางความมืด
เห็นเป็นเงาตะคุ่มๆบนเตียงไอ้หมอ หืมมม...หลับอยู่เหรอเนี่ย
พี่ยูเดินไปเปิดไฟห้องน้ำก่อนจะมาปิดประตูห้อง
จะได้มองเห็นทางเดินหน่อย ไม่งั้นเดินมืดๆ ล้มหัวทิ่มแน่ๆ
วางถุงของกินที่ซื้อมาบนโต๊ะกินข้าว ก่อนจะเดินไปหาไอ้หมอที่นอนหลับอยู่
เดินไปนั่งบนเตียง มองหน้าไอ้หมอยามหลับท่ามกลางความมืด
แต่พี่ยูก็จำได้ จดจำรายละเอียดบนหน้าของมันได้ดี
เพราะว่าเคยตื่นขึ้นมามองหน้าไอ้หมอตอนมันหลับอยู่ตอนไปทะเล
เอื้อมมือเข้าไปลูบผมที่ยุ่งจนชี้ไปมา สางๆให้มันเข้าที่
เลื่อนมือลงมาที่แก้ม รู้สึกสากๆมือนิดหน่อย เพราะเคราที่หน้าเริ่มขึ้นมาเป็นตอสั้นๆ
เอามือไปบีบจมูกมัน สักพักไอ้หมอร้องอื้อ ก่อนจะเบือนหน้าหนีให้หลุดจากการโดนบีบจมูก
แต่ก็ยังไม่ตื่นอยู่ดี พี่ยูก็จัดการต่อ เอานิ้วไปเขี่ยๆขนตายาวที่เรียงกันเป็นแพหนาของไอ้หมอคิน
ไอ้หมอขยี้ตา หงุดหงิดว่าใครวะมากวนกูตอนนอนได้
ลืมตาขึ้นมองๆ ขอปรับสภาพตาก่อน
“ตื่นได้ซะที” พี่ยูเห็นไอ้หมอทำหน้างงเลยเป็นฝ่ายทักออกไปก่อน
“อ่า...พี่นี่เอง”
“เออ กูเองที่แกล้งมึง หึหึ”
“โธ่”
“นอนตอนไหนเนี่ย”
“ผมเพิ่งนอนไปตอน บ่ายโมงอ่ะ”
....ก็เพิ่งนอนไปได้สี่ชั่วโมงสินะ
“กูไม่กวนล่ะ นอนไปเถอะ ซื้อของกินมาให้บนโต๊ะนะ อย่าลืมไปกินล่ะ”
“ขอบคุณครับ” ยิ้มๆก่อนจะดึงแขนพี่ยูให้ล้มมาทับบนอกตัวเอง แล้วกอดแน่นๆ
“อะไรอีกล่ะ?”
“คิดถึง ไม่ได้เจอแฟนตั้งหลายวัน”
“กะ..ก็ช่วยไม่ได้นี่” พี่ยูเขินจนพูดสะดุด ยังไม่ชินกับคำว่าแฟนซะที ทำเป็นสาวน้อนวัยใสไปได้
“นั่นสินะ ผมเรียนหมอ เป็นวิชาที่ต้องใช้ช่วยเหลือผู้คน จะให้เรียนไปแบบชุ่ยๆก็ไม่ได้”
“อืม...กูเข้าใจ”
“อีกตั้งนานกว่าจะสอบเสร็จ”
พี่ยูเงียบไปก่อนจะคิดอะไรบางอย่าง..เพื่อไอ้หมอ
“สอบเสร็จแล้วไปเที่ยวกันมั้ย?”
ไอ้หมอตาโตเท่าไข่ห่าน ลุกตัวขึ้นนั่ง จับไหล่พี่ยูไว้ทั้งสองข้างก่อนจะถาม “จริงๆนะ”
“เออ” พี่ยูอมยิ้ม
“ที่ไหน กับใคร ??”
“ตามใจมึง”
“เย้ ผมจะตั้งใจสอบนะ” แล้วดึงพี่ยูเข้ามากอดแน่นๆ
“เออ” พี่ยูยิ้มกับอกไอ้หมอตอบเสียงอู้อี้ไป
โครกกกกกกกกกกก อา...เสียงท้องร้อง...
“ไปหาอะไรยัดลงท้องดีกว่าเนอะ ฮ่าๆๆ”
“นี่มึงได้กินอะไรมั่งมั้ยน่ะ”
“ตั้งแต่เมื่อวานก็กินทูน่าแซนด์วิชไปสองอัน กับนมกล่องนึง” คินลูบท้องป้อยๆ
พี่ยูเดินไปเปิดไฟ แล้วเดินไปเปิดถุงเอาของกินออกมา
ไอ้หมอก็เดินตามมากอดจากทางด้านหลัง กดจมูกลงไปที่ผม
“อา..ชื่นใจจัง”
พี่ยูพลิกตัวกลับมาโดยที่ไอ้หมอยังกอดอยู่ที่เอวไว้หลวมๆ
ยกมือเล็กๆขึ้นมาจับแก้มไอ้หมอไว้ สายตาจ้องมองกันอย่างลึกซึ้ง
ก่อนที่หน้าพี่ยูจะเข้าใกล้หน้าไอ้หมอเรื่อยๆ ริมฝีปากแตะกันแต่เพียงแค่แผ่วเบา
จูบแบบเด็กๆ แต่ตอนนี้มันหวานนัก
ไม่รู้ว่าปกติพี่ยูพูดน้อยอยู่แล้วรึเปล่า
เพราะตอนที่อยู่ด้วยกัน พี่ยูไม่ค่อยพูด
บางทีพูดออกมาแต่ละคำมันแทงฉึกๆ ออกแนวว่าด่าเก่งมากกว่า
แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่า พูดน้อยแต่ต่อยหนัก
รู้สึกว่าช่วงนี้จะยิ้มบ่อยขึ้นด้วย
ปกติทำหน้ายังกับไปกินรังแตนมาจากไหน
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า ....แต่พี่ยูอ่อนโยนขึ้นจริงๆนะ
“สอบเสร็จแล้วไปเที่ยวกันสองคนนะ”
“อืม” ซุกหน้าลงกับอกไอ้หมอ
“ไม่ได้อาบน้ำมาสองวัน ตัวเหม็นมั้ย”
“เหม็น” จริงๆก็ไม่เหม็นเท่าไหรหรอก
“ฮ่ะๆๆ”
ไม่นานนักหลังจากนั่งกินข้าวกับไอ้หมอ พี่ยูก็ขอแยกออกมาก่อนเพื่อที่มันจะได้อ่านหนังสือต่อ
ส่วนตัวเองก็เดินขึ้นห้อง เปิดเข้าไปก็เจอ ไอ้วิชกับฟาสนั่งเล่นวินนิ่งอยู่ด้วยกัน
“ไอ้กากกกกกกกก” ไอ้วิชเย้ยแฟนมันเสียงดัง
“ผมต่อให้พี่หรอก โด่!”
“ไอ้พวกที่แพ้ๆแม่งก็พูดแบบนี้ทุกคนล่ะว้า”
“อีกรอบมั้ยละ ถ้าพี่แพ้ผมซื้อบลูมาให้ผมขวดนึงเลย”
“เอาสิ ไอ้ กาก” เน้นย้ำทีละคำมาก น้องมันก็ทำท่าทางฮึดฮัดเจ็บใจ
“อย่ามาเกรียนใส่ผมนะ ถ้าแพ้พี่ก็กากเหมือนกันแหละ”
“กูไม่แพ้มึงหรอก แบร่”
พี่ยูมองอย่างปลงๆ นี่มันแฟนกันใช่มั้ยนั่น
เหมือนนั่งดูเด็กประถมทะเลาะกัน
ยิ่งไอ้วิชเนี่ยยิ่งกว่าไอ้ฟาสอีก ไอ้ห่าราก....
ผลสุดท้าย ไอ้วิชที่แน่นักหนา ก็แพ้ให้กับไอ้น้องฟาส
“โด่ ไอ้กากกกกก พี่วิชกากกกกกก” เลยโดนน้องมันเย้ยมั่งเลย
“ฟลุ้กหรอกมึงน่ะ”
“ไอ้พวกที่แพ้ๆแม่งก็พูดแบบนี้ทุกคนล่ะว้า” น้องมันลอกประโยคไอ้วิชมาย้อนทั้งดุ้น รวมทั้งน้ำเสียงและท่าทางด้วย
ไอ้พี่วิชเจ็บใจ แต่ที่มากกว่าเจ็บใจคือ อยากจะกดแมร่งลงกับเตียงตอนนี้เลย
ติดที่ไอ้เพื่อนยูมันอยูในห้องด้วย นอนกระดิกตีนเล่น psp อยู่บนเตียงอีกต่างหาก
....ไอ้ยู ไอ้ก้างขวางคอ ทำไมไม่ไปอยู่กับเด็กมึงวะ ไอ้ฝรัดดดดดดด“พี่อย่าลืมที่สัญญากันไว้ แพ้เลี้ยงบลู”
“เออๆ หลังสอบล่ะกัน”
“ยิ้ปปี้!!”
“มึงสอบแล้วมานั่งเล่นวินนิ่งกันทำไม” พี่ยูถาม
“พักผ่อนเว้ย แล้วมึงละ สอบแล้วทำไมนอนเล่น psp”
“กูก็พักผ่อนเว้ย”
“พอกันทั้งคู่น่ะแหละ”
“มึงด้วย” ยูและวิชพูดพร้อมกัน
“เดี๋ยวดูคะแนนผมล่ะกัน โถ๊ะ!” ทำเป็นยืดไป
“แล้วไอ้สามตัวที่เหลือละ??” ยูหมายถึง เนศ ดิศ และกาน
“ไอ้เนศก็นอนตายอยู่ที่ห้องมัน ส่วนอีกสองตัวก็สวีทวิ้ดวิ้วอยู่รังมันสิครับ”
....เออ เห็นภาพเลยสัด“เออ ไอ้คินสอบเสร็จกูจะไปเที่ยวกับมันนะ”
น้องฟาสหูผึ่งหันไปมองหน้าพี่ยูตาหวานหยาดเยิ้มทันที
“ผมไปด้วยนะพี่”
“เอ่อ..ไปถามเพื่อนมึงสิ”
“ช่างมันเถอะพี่ ถ้าพี่ให้ผมไปด้วยมันก็ยอม”
“เออ จะเที่ยวกันสองคนได้ไงว่ะ เห็นแก่ตัววะมึง”
พี่ยูโดนรุมซะแล้ว
“เดี๋ยวกูโทรบอกไอ้ดิศกับไอ้กานก่อน”
....มึงเป็นเด็กสามขวบรึไงต้องฟ้องพ่อกับแม่น่ะไอ้หอกไอ้ดิศมันรีบกดโทรศัพท์โดยมีไอ้น้องฟาสเป็นลูกคู่อยู่ข้างๆ
“ฟ้องเลยๆ”
....ปัญญาอ่อนได้โล่จริงๆสรุปแล้ว...ก็ต้องไปเที่ยวกันหมดทุกคน
เพราะไอ้เด็กขี้อิจฉาทั้งหลายมันกวนส้นตีน
จะไปให้ได้ ไอ้หมอก็เซ็งไป เหอๆๆ
อีกหนึ่งอาทิตย์ไอ้หมอจะสอบเสร็จ เรื่องไปเที่ยวเอาไว้ทีหลัง
สอบเสร็จค่อยคิดว่าจะไปไหน เพราะมันคือปิดเทอมใหญ่(หัวใจว้าวุ้น)
อิอิอิ
TBC,,,ขอโทษที่มาช้าเจ้าค่ะ (กราบ) 
ชีวิตช่วงนี้คุณภาพแย่ แรมต่ำมากๆค่ะ
เข้าออกโรงพยาบาล และทำงานยังกับวัวควาย
เฮ้ออออ 
ขอบคุณที่ช่วยแจ้งคำผิดให้นะคะ
มีตรงไหนอีกแจ้งมาได้เลยค่า
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 954259 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก