น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [1]น้องหมอคิน ชื่อจริงคือ ภคิน อภิษฐ์โภคิน เป็นนักศึกษาแพทย์ปี 1
รูปหล่อ พ่อรวย มีรถขับ
ต้นตระกูลเป็นหมอมาตลอดทั้งเหง้า ทั้งปู่ย่า ตายาย พ่อแม่ พี่สาวและพี่ชาย
และแน่นอน กิจการของที่บ้านคือ โรงพยาบาล
ชั่วชีวิต ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาชอบผู้ชาย
ไม่รู้ว่าฟ้าเล่นตลก หรือยมบาลดลใจให้มาเจอผู้ชายคนนี้ว่ะเนี่ย
จำได้ว่าวันนั้น ต้องเดินไปคณะวิศวะ เพื่อที่จะไปหาเพื่อน
เพราะมันบอกว่าลืมของที่หอ ให้เอามาให้มันด้วย
ถามกูหน่อยว่าอยากไปคณะมึงมั้ย ก็แน่ละ คณะนี้มันดงหมาชัดๆ
ร้อนก็ร้อน คอยดูนะมึง กูจะกรีดเลือดมึงออกมาแดกแทนน้ำ
เดินสาวเท้ามาได้สักพัก ตาเหลือบไปเห็นร้านน้ำชื่อดังอยู่ข้างหน้า
ไม่ได้ละ ถ้ากูรอแดกเลือดมึง กูต้องแห้งตายก่อนแน่ๆ
เอกสารมึงรีบแค่ไหนกูไม่รู้ แต่ตอนนี้ เหงื่อกูไหลจะหมดตัวละ
ว่าแล้วก็เลี้ยวเข้าไปในร้านทันที
“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะน้อง” พนักงานสาวถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
สายตามองขึ้นไปบนกระดานเหนือเค้าท์เตอร์
แม่ง รายการจะเยอะไปไหน ตอนนี้น้ำเหี้ยอะไรกูก็แดกได้ทั้งนั้น
“อะไรก็ได้ครับ ที่มันเร็วที่สุด”
ช่วยแหกตาดูหน่อยครับพี่สาว ผมเหงื่อแตกจนเสื้อเปียก หน้าแดงขนาดนี้
แล้วพิจารณาหน่อยว่ากูคงจะหิวน้ำแค่ไหน
ตอนนี้ให้ไปซดน้ำในบ่อหน้ามหาลัย กูคงซดหมดบ่อแน่ๆ
“อื้มมม งั้นน้ำแดงละกันนะ”
“ครับ”
ลีลาจริง แล้วไม่รู้เห็นกูเป็นกุมารึไง จะถวายน้ำแดงกูเนี่ย แต่ก็เอาเถอะ...
“น้องไปรอที่โต๊ะเลยนะคะ เดี๋ยวพี่ยกไปให้”
อา...อย่างน้อยร้านนี้ก็มีแอร์ให้กูได้พักพิง
รอไปเถอะนะไอ้เมทเพื่อนรัก
กูขอซึมซับบรรยากาศเย็นๆในนี้ก่อนเถอะ
ที่มึงลืมเอกสารเป็นความผิดมึงล้วนๆ
กูไม่ผิดที่จะไปช้าเพราะกูร้อน
คุณหนูอย่างกูไม่ทนแดดเหมือนสีทาบ้านมึงก็รู้
อา...น้ำแดงเย็นๆ กับแอร์เย็นๆ เนี่ยมันดีจังเลยน้าาาา
# กริ๊งๆๆ
เสียงกระดิ่งหน้าร้านสั่นเพื่อบอกว่ามีลูกค้าเข้ามา
คินเงยหน้าขึ้นมองกลุ่มลูกค้าที่เพิ่งเข้ามาใหม่
แหม่...แต่ละคนหน้าหล่อๆเถื่อนๆกันทั้งนั้น
อืม..ใส่ช็อป คณะวิศวะสินะ
แต่ แต๊ แต่....
สายตาไปสะดุดกับผู้ชายหัวส้มๆ ตัดผมบ๊อบๆ
หน้าขาวๆ ปากแดงๆ แก้มยุ้ยๆ ตาโตๆ ผิวขาวๆ
เห้ย...ไอ้หัวใจบ้า!!
มึงจะเต้นแทงโก้ทำไมวะ!!
นั่นมันผู้ชายนะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“พี่ครับ เหมือนเดิมนะค้าบ”
เห็นมั้ย เสียงก็ห้าวๆแบบผู้ชาย
แล้วจะเต้นหาอะไรครับคุณหัวใจ
ไอ้หัวใจไม่รักดี
เต้นแรงเกินไปแล้วววววววว
แม่คับ..หัวใจคินเต้นกับผู้ชาย
แม่คับ..ทำไงดี
แม่คับ..คินเป็นเกย์ไปแล้วเหรอเนี่ยยยยยยย
พี่คินกลุ้มมมมมมมมมม
__________________________________________________________
คินเดินออกจากร้านหลังจากตัดสินใจอะไรบางอย่างกับตัวเองเสร็จ
ช่างเป็นการตัดสินใจอันแสนสั้นในการที่จะชอบผู้ชายเสียเหลือเกิน
เป้าหมายต่อไปคือการสืบว่า คนคนนั้นเป็นใคร
เพื่อนเลิฟ...กูคงต้องหวังพึ่งมึงแล้วแหละนะ
นั่นไง....เป้าหมาย โต๊ะม้าหินอ่อนข้างคณะ
เข้าชาร์จ!!
โครม!! คินโยนเอกสารลงบนโต๊ะ เฉียดหัวเพื่อนเลิฟไปหนึ่งเสี้ยว
“เหี้ย!!” เพื่อนเลิฟสดุ้งพร้อมกับสบถคำหยาบออกมาติดๆ
“แม่ง! ไอ้เหี้ยคิน มึงมาช้าแล้วยังทำสันดานสถุนใส่กูอีกนะไอ้สัด!!”
“ความผิดกูรึไง มึงเสือกลืมเองนะ ไอ้ฟาส”
“เออ..ไอ้เหี้ย” เมื่อโดนความจริงต่อหน้า เพื่อนฟาสหน้ามนถึงกับจุก แต่ก็ยังไมวายแถมให้อีก
“เออนี่ กูถามอะไรหน่อย” คินนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“ไม่ตอบ” แหน๊ะ! ท่ามากนะมึง
“อ่าว กวนกูอีกละ วันหลังมึงไม่ต้องมาเรียกร้องอะไรจากกูเลยนะ” ขู่ครับขู่
“เอ้อๆๆ ถามเหี้ยอะไรละ!”
“คณะมึงอะ คนที่ผมส้มๆ ตัดผมบ๊อบๆ ตัวขาวๆ ปากแดงๆ น่ะ ใครวะ??”
“เอ่อ...ที่แก้มยุ้ยๆปะ?”
“เออ”
“แล้วที่ตัวขาวผ่องเป็นยองใยอ่ะนะ”
“เออ นั่นหละ”
“ที่พวกเพื่อนๆพี่เค้าตัวสูงยังเปรตวัดสุทัศน์ แต่พี่แกเสือกตัวเล็กๆอยู่คนเดียวอ่ะนะ”
“เออ” แม่ง ไอ้เวรนี่เวรตล๊อด
“กูว่าแม่งคนนี้ชัวร์”
“ตอบกูมาได้ละ”
“ก็ทั้งคณะ มีคนเดียวที่ทำผมออกสีทองส้มๆ”
แล้วมึงจะขอคำยืนยันจากกูทำพ่อง!!
“แหมมึง พี่คนนี้เซเลปของคณะเลยนะโว้ย เค้าชื่อพี่ยู เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น อยู่ปีสองนี่ละ”
ป๊าดดดด~~ รูปงาม นามเพราะ เซเลปอีกตะหาก
คินคนนี้ช่างสายตาเฉียบแหลม
“แล้วมึงจะถามทำซากอ้อยอะไรวะ ไอ้หมอ” ฟาสถามกลับอย่างงงงวยเต็มที่
“กูชอบพี่เค้า”
“เหวยๆๆ ไอ้หมอ มึงบ้าไปแล้วเหรอ หรือมึงกินยาผิดขนาน หรือๆๆมึงเรียนหนักเกินไป” ฟาสแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
“กูสติครบทุกอย่าง ไอ้ฟาย!”
“อย่าเลยมึง พี่ยูน่ะ คนดังของคณะนะมึง เซเลปน่ะมึง เข้าใจคำว่าเซเลปใช่มั้ย??”
ไอ้นี่ มันน่าฆ่า แล้วเหยียบให้จมดินจริงๆให้ตายห่า
ทั้งสีหน้าท่าทาง และน้ำเสียงมึงมันกวนตีนมาก
“แล้วไง กูชอบของกู กูจะเอาคนนี้” คินทำหน้าไม่สนหน้าตาควายๆของฟาส
“โห ยังไม่ได้เป็นอไรกันเลย มึงกะจะเอาพี่เค้าแล้วเหรอ”
แม่งเอ๊ย!! สมควรแล้วที่มึงอยู่วิศวะ กวนตีนได้โล่ ปากหมาเอาถ้วยเลยมึงเอ๊ย
“เดี๋ยวกูตบเกรียนแตกเลยสัดนี่!” คินยกมือหมายจะฟาดหัวเพื่อนรักสักดอก แต่ฟาสหอบของแล้ววิ่งหนีได้ทันควัน
“กูไปละ ขอบใจมากนะเว้ย ไอ้หมอ!”
ไวจริงนะไอ้ลิง ไวสมชื่อมึงเลย
อย่าให้เจอที่หอ พ่อจะกระโดดถีบยอดหน้าเลย คอยดู!!
พี่ยูจะเซเลปมาจากไหนผมไม่สนหรอกค้าบ
พ่อจะเบียดคู่แข่งให้กระเด็นเลยมึง!!!
**********************************************
เอ่อๆๆ......ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นเลยค่ะ 
พูดตามตรงเลยว่า ไม่คิดว่าจะมีคนมาเม้นอะไรมากมายขนาดนี้
แล้วแต่ละเม้น แลคาดหวังกับเราสุดๆ เหมือนโดนฝากความหวังอะไรซักอย่างเลย 
อยากจะบอกว่าอย่าคาดหวังอะไรกับนิยาของเรานักเลยนะ ก้ากกกกกก
แล้วก็ที่ถามๆกันเข้ามาว่าไผเมะไผเคะ ตอนนี้ก็คงจะบอกได้แล้วเนอะ ฮิๆๆๆ
ฝากตอนใหม่ไว้ด้วยแล้วกันนะคะ
มีอะไรจะติชมก็บอกได้เลยคะ เรารับฟังความเห็นของทุกคนเสมอนะจุ๊ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
