น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [3]คินมีเพื่อนอยู่ 2 คน คือ
ฟาสที่เรียนอยู่วิศวะ และอีกคนคือวาดที่เรียนหมอด้วยกัน สองคนนี้เป็นฝาแฝดกัน
ทั้งสามคนเรียนด้วยกันตั้งแต่ ม.4
“คิน มึงนั่งยิ้มเหี้ยอะไรของมึงคนเดียวเนี่ย??” วาดสาวสวยคนเดียวในกลุ่ม แต่ดูคำพูดคำจา
“อ้าว! มึงไม่รู้เหรอว่าไอ้คินเนี่ยมันกำลังอินเลิฟ” ฟาสชี้นิ้วไปที่คิน
“ใครวะ?” วาดวางหนังสือเรียนเล่มหนาลง ไม่สนใจมันละ เรื่องเพื่อนน่าสนกว่าเยอะ
“พี่ยู ปีสอง คณะกู”
“อ๊ะ จริงดิ๊! คนนั้นอะกูรู้จัก แหม~~ เล่นคนดังเลยนะมึง” วาดแซว เอาศอกเขี่ยๆแขนคิน
“แต่คงยากหน่อยนะคิน คนจีบเป็นหางว่าวเลยว่ะ แล้วเพื่อนพี่แกก็หวงชิบหาย” ฟาสตบไหล่ปลอบใจ
“เออ พี่จอมปีสามแม่งจ้องพี่แกเหมือนกัน”
“ใครวะพี่จอม??” ฟาสสงสัยถึงชื่อบุคคลที่สี่ที่ถูกพูดออกมา
“ปีสามคณะกูเนี่ยแหละ พี่แกเจ้าชู้ชิบหาย วันก่อนเห็นเพื่อนกูนะ มาฝอยให้ฟัง ว่าพี่ยูชอบสตาร์บั๊กส์ แม่งซื้อไปถวายเกือบทุกวัน แล้วพูดแบบว่าคนนี้กูรักจริง ถุ๊ย! รักจริงหวังฟันละไม่ว่า” ไม่อยากจะบอกว่าใส่ไฟ ซื้อไปถวายก็จริง แต่พี่ยูมันรับไปกินที่ไหนละ หุหุ
พอจบประโยคคินลุกขึนจากเก้าอี้ทันที่ด้วยใบหน้าที่กรุ่นไปด้วยอารมณ์
แหม สะกิดปุ๊ปติดปั๊ปเลยนะไอ้หมอคิน
“กูฝากเก็บของด้วย”
“เฮ้ยยยยย มึงจะไปไหน?” ฟาสขว้าแขนไว้
“จะไปล่อไอ้จอมแม่ง!!” คินฮึดฮัดฟึดฟัด พยายามสะบัดแขนให้หลุดจากมือฟาส แต่เพื่อนสาวตัวดีก็ช่วยพี่ชายด้วยการจับแขนอีกข้างของคินเอาไว้ด้วย
“ใจเย็นๆไอ้หมอ กูว่ามึงไปต่อยไอ้จอมมันก็ไม่ได้ทำให้พี่ยูเค้าชอบมึงนะโว้ย!!”
“ใช่ๆ มึงก็ประชันกับมันไปเลย ซื้อสตาร์บั๊กส์ไปชนกับมันเลย” วาดออกความเห็น
“ปะ ไปซื้อกัน เดี๋ยวกูพาไปหาพี่ยู”
“มึงรู้ได้ไงว่าพี่เค้าอยู่ไหน??” คินย้อนถาม ใจเย็นขึ้นเยอะ
“อ้าว ก็กูน้องรหัสพี่วิช เพื่อนพี่เค้าไง กูโทรหากริ๊งเดียวรู้ผล” ฟาสยักคิ้วให้
เอ้า ไอ้ควาย แล้วไม่เห็นมึงบอกกูเลย ไอ้เห้เอ๊ยยยยยยยย!!!……………………………………………..
“จากเส้นลายมือของมึงนะยู บ่งบอกได้ว่า เนื้อคู่กำลังจะมาว่ะ” เจ้าพ่อธีรกานต์กำลังส่องลายมือของยูด้วยสีหน้าเคร่งเรียด
“เออ...แล้วไงต่อ”
“มันได้เจอรึยัง??” ดิษถามอย่างใคร่รู้ที่สุด
...ได้ข่าวว่าลายมือของกู มึงจะอยากรู้ไปทำไม“ได้เจอไปแล้วเมื่อไม่นานมานี้”
“โอ้ววววววววว” เนศโห่ร้อง
“อายุน้อยกว่า...”
“หยุดเลย! แค่นี้กูก็บอกได้ ไอ้ยูฟังกูนะมึง” วิชขัดขวางการดูหมอของกาน และจับไหล่ยูให้หันมาทางตัวเอง แล้วคว้ามือยูขึ้นมามองๆ
“อืมมม... เนื้อคู่ของมึง อายุน้อยกว่า หน้าตาดี คมๆ รูปร่างสูง ตากลม ผมสวย เรียนดี ชื่อเล่นตัวย่อคือ ค.”
“ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” เพื่อนๆฮากันรอบโต๊ะ เมื่อเห็นสีหน้าเอ๋อๆของยู ก็บอกแล้วว่านอกจากปากและพิมพ์บีบีเร็วแล้ว นอกนั้นมันช้าหมด ฮ่าๆๆ
“ไอ้ควายยยยย” ยูพลักหัวเพื่อนตัวดี “มั่วแล้วมึง!”
“นั่น! เขินละสิมึง อิอิอิ” เนศแซวเอานิ้วจิ้มแก้มยุ้ยๆของไอ้เพื่อนผู้น่ารัก
ยูง้างปากหมายจะงับมือไอ้เพื่อนเฮงซวย แต่ไม่ทัน เลยใช้ปากนั่นแหละด่าให้ “ค-ย!!”
“แหมๆๆ หน้าตาออกจะน่ารัก พูดจากับพี่ๆให้มันเพราะหน่อยสิจ๊ะน้อง~” ดิชบีบคางยูให้หันมามองหน้าตัวเอง
“ไอ้พวกเหี้ยยยยยยยยยยย!!!” พอสะบัดหน้าออกจากมือดิชยูก็โวยวาย ด่ากราดพวกเพื่อนๆที่แกล้งยูอย่างรักใคร่
ยูเป็นที่รักของทุกคนในกลุ่ม คงด้วยเพราะหน้าตาหน้ารักๆ และยุขึ้น
เลยกลายเป็นเป้าในการโดนรุมแกล้งทุกครั้ง
เกิดเป็นคนน่ารักมันก็ลำบากงี้แหละนะ ก้ากกกกกก
ผัว ผัว ผัว ผัว ผัว มีผัวผิดล่ะคิดจนวันตาย
ผัวเอยล่ะ ผัวข้อยเปลี่ยนไป
ผัวเอยล่ะ ผัวข้อยเปลี่ยนไป
ผัวนอกใจล่ะแอบไปมีผัว
ผัวนอกใจล่ะแอบไปมีผัว
เสียงโทรศัพท์ของไอ้วิชดังขึ้นกลางวงสนทนา ซึ่งเสียงเรียกเข้ามันสร้างความตกใจให้เพื่อนๆทั้งสี่ตัวได้จริงๆ
“เพลงส้นตีนอะไรของมึงเนี่ยไอ้วิช?!”
“จินตหรา” มันตอบไม่ตรงประเด็น และมันกดรับหน้าตาเฉย
“ว่า?...เออ...หน้าคณะ...ถามทำเหี้ยไร...อ่อออออ”
...ไอ้ตรงอ่อเนี่ย ทำไมต้องมองหน้ากูด้วย แล้วยิ้มซะกูเสียวสันหลัง แสรดดดด“เออๆ กูอยู่กับมัน...เออๆ” พอวางสายปั๊ป ก็ต้องเจอกับสายตารอบข้าง ไม่ใช่อะไร ใช้เพลงได้...มาก
“จินตหราไง เพลงเค้ากะลังฮิต พวกมึงไปหลบอยู่มุมไหนมาห๊ะ”
“ทำไมผัวมึงไปเป็นเมียใครรึไง ฮ่าๆๆๆๆ” ทั้งวงหัวเราะกันกร้าก ไอ้ดิษคนพูดและอีกสามตัวที่เหลือทำสายตากรุ้มกริ้มจับผิดเป็นที่สุด
“ส้นตีนแหนะ เดี๋ยวกูกระทืบไส้แตกเรียงตัว!!”
“กร้ากกกกกกกกกกกกกก”
พูดจาแหย่เล่นไปงั้น ตัวถึกๆควายๆอย่างไอ้วิชเนี่ยนะจะมีผัว
แค่คิดก็สยอง บรึ๊ยยยยยย
“ยู เนื้อคู่มึงมาวะ!!” ไอ้กานก็เอากะเค้าด้วย เสียชื่อเจ้าพ่อหมดเลยมึง
“อั๊ยยะ! พูดถึงเนื้อคู่ เนื้อคู่ก็มา~” ไอ้เนศจีบปากจีบคอแซว
“ฮิ้วววววววววว” แล้วพวกมันก็ประสานเสียงโห่รองปานเปรตขอส่วนบุญ
“พ่อมึง!! หุบปากไปเลย” ยูยกนิ้วชี้หน้าเรียงตัว แล้วหันไปมองคินที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
...ยิ้มมึงโคตรเจ้าเล่ห์เลยว่ะหมอเอ๊ยยยเมื่อเดินมาถึงที่โต๊ะ คินยื่นแก้วกาแฟสตาร์บั๊กส์ที่ไปซื้อมาให้ยู
“ได้ยินมาว่าพี่ชอบ ผมเลยซื้อมาฝาก” ^ ^ ยิ้มๆ
...ไม่อยากจะบอกว่ากูแพ้รอยยิ้มมึงจริงๆวะยูมองหน้าแต่ก็ไม่ได้ยื่นมือเข้าไปรับแก้วกาแฟ คินเลยหน้าสลดลงไปนิดนึง
“โหยยย รับหน่อยนะ ผมอุตสาห์เดินไปซื้อมาให้เลยนะเนี่ย เห็นปะเหงื่อเต็มเลยเนี่ย”
“โหยย ยูมึงอย่าใจร้ายกับน้องหมอนักเล้ยยย ลีลาจริงไอ้ห่านี่” ดิศตบหัวยูไปหนึ่งป้าป บ๊อบกระจายเลยเนี่ย
“สัดนี่!!” หันไปด่า แล้วก็ยื่นมือออกไปรับแก้วกาแฟมาจากน้องหมอจนได้
“คำขอบคุณละ คนเค้ามีน้ำใจซื้อมาให้ ต้องให้กูสอนเรอะ” ...ไอ้เนศนี่เสือกตลอด
“ขอบใจ” ห้วนๆ แต่ทำเอาน้องหมอยิ้มหน้าบานไปได้อีกสามอาทิตย์ แค่นี้มันก็ยิ้มทุกวันจนเหมือนคนบ้าละ ต่อไปแม่งได้เข้าศรีธัญญาแน่นอน
ยูดูดกาแฟในแก้วที่คินซื้อมาให้ ซึ่งท่าทางมันน่ารักมากกกกก จนน้องหมออยากร้องไห้
...พี่คร้าบบบบ พี่จะทรมานผมด้วยการทำตัวน่ารักไปถึงไหน งืออออออ*******************************************
พยายามปั่นมาเพื่อทุกคนจริงๆ
เพราะว่ามีนิยายเรื่องนึงทำเราจิตตก แต่งนิยายไม่ออก ร้องห่มร้องไห้ นอนไม่หลับ
แลเว่อร์เนอะ แต่มันจริง ก้ากกกก
วันนี้นิยายเรื่องนี้มาต่อ ทำเอาเราร่าเริงขึ้นมานิดนึง เลยรีบๆๆๆๆๆปั่นๆๆๆๆมาให้
ก็ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
