ตอนที่ 52 : พิเศษ 3/ต่อ : SCID221...[1 เม.ย. 51]
นอกจากทรายที่เข้ามาแซวผมแล้วโดนผมแซวกลับเรื่องที่พี่ข้าวก็มารับทรายเหมือนกัน...
แล้ววันก่อนเปิดเทอมสองวันทีก็ขับรถมารับผมพร้อมของหลายอย่าง...
พ่อกับแม่ก็บอกให้ผมดูแลตัวเองให้ดีๆ...แล้วยังบอกอีกว่าให้เกรงใจทีด้วย...
นอกจากนี้แม่ยังบอกทีให้ฝากดูแลผมด้วย...จำได้ว่าตอนนั้นผมมองหน้าแม่แบบงงๆประมาณว่า...
แม่ฮะเอ็มดูแลตัวเองได้แล้วนะ...แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้พูดอะไร...บ้านของทีอยู่ใกล้กับที่เรียนของผมมาก...
ในบ้านมีห้องนอนใหญ่ห้องนึงซึ่งเคยเป็นห้องของพ่อแม่ทีมาก่อน...และก็มีห้องย่อยอีกสองห้อง...
ซึ่งห้องนึงเป็นห้องทีเดิมอยู่แล้ว...ส่วนผมก็ไปใช้อีกห้องนึงโดยมีทีคอยบอกว่าให้ผมไปนอนห้องเดียวกับเขาเถอะ
แต่...ผมไม่เอาด้วยหรอก...วันแรกที่ผมไปอยู่กับทีผมค่อนข้างเกร็ง...ไม่รู้ว่าเกร็งเพราะแปลกที่
หรือเพราะว่าผมอยู่กับทีสองต่อสองกันแน่...แต่อยากนึงที่ผมรู้ก็คือ...ผมกลัว...
เพราะหลังจากที่ผมเก็บของตลอดทั้งวันผมก็ตั้งใจจะอาบน้ำและเข้านอน...
ตอนนั้นผมก็รู้สึกว่าง่วงและเพลีย...ยังไงๆก็คงหลับ...แต่ที่ไหนได้...ผมตื่นตลอด...
ผมหันไปมองนาฬิกาเห็นบอกเวลาห้าทุ่ม...ดึกแล้ว...แล้วทำไมถึงนอนไม่หลับ...แล้วผมก็ข่มตานอน...
แต่เชื่อเถอะ...สมองผมตื่น...ผมรู้สึกเหมือนจะได้ยินเสียงอะไรๆอยู่ตลอดเวลา...ทั้งเสียงนาฬิกาเดินเอย...
เสียงกิ่งไม้นอกบ้านชนกับกระจกเอย...จนท้ายสุดผมก็ทนไม่ไหว...คว้าหมอนและผ้าห่มเดินออกจากห้องไปเลย
ผมเดินไปเคาะประตูห้องที...ซึ่งทีก็ตื่นง่ายเหมือนเคย...
"มีอะไรหรือเอ็ม...นอนไม่หลับเหรอ" เสียงทุ้มๆปนงัวเงียทำให้ผมรู้ว่าตัวเองเป็นคนปลุก..
"อืม...เอ็มขอนอนด้วย" ผมบอกตรงๆ...ไม่คิดแล้วว่าทีจะสนใจเป็นอื่น...
ทีเลิกคิ้วมองผมอย่างแปลกใจแล้วก็เปิดประตูให้กว้างขึ้นให้ผมเดินเข้าไป...
ผมเดินเข้าไปแล้วก็เริ่มการแย่งเตียงโดยการล้มตัวลงนอน...ทีก็กลับมานอนที่เตียงตัวเองแล้วดึงผมไปกอด
"ที...เอ็มไม่ใช่หมอนข้างนะ" ผมท้วง...ชักวิตกว่าตัวเองคิดถูกมั้ยเนี่ย
"เอ็มไม่ใช่หมอนข้างแต่เป็นคนรักที่ทีอยากกอด" ทีตอบขณะที่ใบหน้าอยู่ที่หลังของผม...
แรงสั่นสะเทือนส่งมาถึงผมตามเสียงพูด
"แล้วเอ็มเป็นอะไรหรือเปล่า...หรือแค่นอนไม่หลับเฉยๆ" เอะ..นี่ขนาดง่วงขนาดนี้ยังถามได้อีกแหะ
"ประมาณนั้น...คงจะแปลกที่นิดหน่อยเลยรู้สึกกลัวๆ" ผมตอบทีอย่างที่คิด...
ทีครางในลำคอเหมือนจะหัวเราะก็ไม่เชิง
"ท่าทางจะกลัวมากจนกล้ามาขอนอนกับทีนะเนี่ย...งั้นก็นอนเถอะ" ทีบอกผมแล้วกระชับอ้อมกอด...
ไออุ่นจากทีส่งมาถึงผม...หัวใจที่เต้นแรงของผมก็ค่อยๆสงบก่อนที่จะเต้นไปพร้อมๆกับที...ไม่เป็นไรแล้ว...
มีทีอยู่ข้างๆแล้วนี่...แล้ววันนั้นผมก็นอนหลับไป
พอผมเปิดเทอมผมก็ต้องเจอการเรียนแบบใหม่...ซึ่งต่างจากที่เคยเรียนอย่างสิ้นเชิง...
โดยผมจะขออธิบายคร่าวๆว่า...หมอปีสองคณะที่ผมเรียนจะมีการเรียนการสอนเป็นบล็อกๆ...กล่าวคือ...
ถ้าจะเปรียบการเรียนชั้นมอปลายเป็นบล็อกๆก็คงได้ว่าสองสัปดาห์แรกเรียนคณิตศาสตร์...
เรียนรวดเดียวจนจบแล้วก็สอบตัดเกรดเลย...หลังจากนั้นก็เรียนชีวะอีก 2 สัปดาห์เรียนจนจบ
แล้วก็สอบตัดเกรด...
ซึ่งจะเห็นได้ว่าการเรียนแบบนี้ทำให้เราไม่ต้องอ่านหนังสือรวดเดียวตอน final หรือ midterm
ซึ่งเป็นอย่างนั้นเราคงอ่านไม่ทันแน่ๆ...แต่เรียนแบบนี้ก็มีข้อเสียตรงที่ว่า...ผมต้องสอบถี่มากๆ...
ประมาณ 3 สัปดาห์ต่อครั้งเลยทีเดียว...ส่วนวิชาแรกที่ผมต้องเรียนคือ SCID221Biochemistry ซึ่งเป็นเรื่องว่าด้วยน้ำตาลโปรตีนไขมัน..การสร้างและสลายสารต่างๆ...ประมาณนั้น
(คือเรียนเรื่องเครบส์ไซเคิลและพวกไพรูเวตอะไรเถือกนี้แหละ...ไม่อธิบายมากเด๋วจะกลายเป็นวิชาการไปสะก่อน).
ผมเปิดเทอมปีสองด้วยฤดูฝน...ฝนตกหนักมากเกือบทุกวันทำเอาเสื้อผ้าเปียกชื้นตลอดเวลา...
ที่เรียนใหม่ไม่ได้ต่างไปจากที่เก่ามากนัก...ห้องเรียนยังชวนให้รู้สึกง่วงอยู่เหมือนเดิม
และนอกจากนี้โต๊ะนั่งเรียนยังเข้าออกยากเสียเหลือเกินอีกด้วย...แต่ก็เอาเถอะ...
แล้วพอผ่านไปได้สองสัปดาห์วันๆหนึ่งทีก็บอกกับผมว่าทีจะขายรถของเขา
"ทำไมอ่ะ" ผมถามกลับทันที
"ทีก็คิดไว้นานแล้วหล่ะว่าจะขาย...ตอนนี้ค่าน้ำมันก็ขึ้นเยอะสะด้วย" ทีตอบผม...
แล้วมองผ่านกระจกมองหลัง...เพราะวันนี้ผมไม่ได้นั่งที่ที่นั่งคนขับเหมือนทุกๆวัน
แต่ไปนั่งกองอยู่รวมกับถุงชีทที่พี่รหัสของผมให้มา
"และที่ยังไม่ขายจนถึงตอนนี้เนี่ย...เพราะเอ็มใช่มั้ย" ผมถามต่อ...
ไม่ได้โกรธนะที่เขาจะขายแค่รู้สึกเกรงใจที่สาเหตุเป็นเพราะผม...ทียิ้ม...
"เพราะทีเองต่างหาก...คิดว่าจะเอาไปขายศุกร์นี้ละ" ทีพูดต่อ...
"เอ็มแอบเสียดายนะ...พอมาคิดว่าถ้าไม่มีรคันนี้...ทีจะจีบเอ็มได้ยังไง" ผมถามแกล้งที...
ทีขำในลำคอเบาๆแล้วพยักหน้าเห็นด้วย
"นั่นสิ..." ทีตอบแล้วยิ้มค้าง...ผมมองใบหน้าเจ้าเล่ห์ของทีด้วยความรู้สึกแปลกๆ....
ทีต้องคิดจะทำอะไรแน่ๆเลยแหะ...แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร...จนกระทั่งรถขับมาถึงที่บ้าน...
ทีจอดรถแล้วไปปิดประตูบ้าน...ส่วนผมก็ยกถุงชีทลงไปเก็บก่อนสองถุงเหลือไว้อีกถุง
ที่คงต้องมายกไปอีกรอบ...แล้วเมื่อผมเดินกลับมาที่รถเพื่อจะเก็บชีทที่เหลือทีก็เดินยิ้มตามผมมาที่รถด้วย...
ไม่รู้เหมือนกันว่าทีลืมอะไรหรือป่าวผมเลยเข้าไปนั่งในรถ...แต่ที่ไหนได้...ทีกลับตามเข้ามาด้วย
"ที...จะทำอะไร" ผมถาม...ใจเต้นแรงด้วยความหวาดวิตกเล็กน้อย...แต่ทีไม่ตอบ....
แต่โน้มตัวเข้ามาใกล้ผม...ผมหลับตาแน่น...หลบสายตาของทีที่มองผม...ไม่น่าเลย...
ผมน่าจะรู้อยู่แล้วว่าอย่างทีเนี่ย.....ไม่น่าเลยจริงๆ....
สัมผัสนุ่มของกลีบปากพรมไปทั่วใบหน้าและมาจรดที่ริมฝีปาก...
ทีดันผมเข้าไปจนชนถุงชีทที่ประตูอีกฝั่งหนึ่ง...ตัวทีคร่อมตัวผมไว้กว่าครึ่ง...
ปลายลิ้นเริ่มระรานเข้าไปในโพรงปาก...ในขณะที่มือข้างหนึ่งสอดผ่านปลายเสื้อนักศึกษา
ขึ้นไปยังจุดที่ต้องการบริเวณที่ตอบสนองต่อการหยอกเย้าของปลายนิ้วแล้วชูชันเป็นไตด้วยความเสียวซ่าน...
ลิ้นอุ่นร้อนยังคงตอบโต้กันในโพรงปาก...ความรู้สึกของผมถูกแยกไปยังทั้งสองส่วน...
ความรู้สึกนึกคิดเริ่มจะเบลอๆเหมือนทุกครั้งที่ได้จูบกับที...ทีละริมฝีปากจากไปและไล่มาตามลำคอ...
"ที...อะ...อย่า.." ผมพยายามจะท้วง...ให้ตายเถอะ...นี่มันในรถ...รถที่มีกระจกรอบด้าน...
ต่อให้มันจะจอดอยู่ในบ้านก็เถอะ...แต่ยังไงมันก็น่ากลัวที่จะมีใครมองเห็นอยู่ดี...
แต่แค่ผมมีความคิดว่าจะมีใครซักคนเห็น...อารมณ์ที่ถูกปลุกก็ดูจะทวีขึ้นได้ง่ายๆ...
ทีจูบยอดอกผ่านผิวผ้าบางเบา...ก่อนจะดูดเม้มจนเสื้อเปียกเป็นวงจนมองเห็นสีแดงข้างใต้ผืนผ้า...
ยอดอกสองข้างถูกจัดการปลุกเร้าด้วยปลายนิ้วและปลายลิ้น...สร้างความพึงพอใจให้ผมเสียจนเกร็งไปทั้งตัว
"ท...อะ...อา.......อา" พอหลุดเสียงครางออกไป...ผมก็เห็นหยักยิ้มที่มุมปากของที...
มือสองข้างของผมก็กระตุกมาตะครุบปากตัวเองทันควัน...รู้สึกอายจนทนแทบไม่ไหว
"อย่าปิดปากสิ...อยากฟัง" ทีพูดแกล้งผมแล้วเลื่อนริมฝีปากต่ำลงไปจนถึงท้องน้อย...
มือข้างหนึ่งสอดใต้ตัวผมเหมือนจะอุ้มอยู่กลายๆ...ส่วนอีกข้างเริ่มปลดกางเกงของผมอย่างรวดเร็ว
เผยให้เห็นรอยนูนเด่นที่เกิดจากอารมณ์ที่ผมกักเก็บไว้ไม่อยู่...ทีผละมือของตัวเองไปจัดการกับเข็มขัด
และกางเกงของตัวเองบ้าง...โดยลิ้นอุ่นได้เริ่มลากไล้ไปบนความโค้งนูนของผ้าแล้ว...
ผมสะดุ้งเฮือกหนึ่ง เมื่อมันลากผ่านและโดนขบเบาๆด้วยเรียวฟัน...
ทีใช้มือทั้งสองข้างรูดรั้งขอบกางเกงในลงมาเรื่อยๆในขณะที่ยังใช้ปากปรนเปรอผม...
"อือ...อ......อะ...........อืมมมม" และเมื่อกางเกงในไม่ได้เป็นอุปสรรคอีกต่อไป...
มือแกร่งก็เริ่มรูดไปตลอดของสงวนของผม...ความเร็วที่เป็นจังหวะและการเสียดสี
ทำให้หยาดหยดสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนไปทั้งมือของทีและยิ่งทำให้หนืดมากขึ้น
"ทะ...ที..." ผมเรียกชื่อ...ที่เรียกไม่ใช่เพราะต้องการให้หยุด...แต่ต้องการ...
ต้องการที....ทีรู้...ผมรู้ว่าทีรู้...เพราะทียิ้มกว้างให้ผมก่อนที่จะเปลี่ยนมือที่ใช้ในการปลุกเร้า
แล้วใช้มือที่เปื้อนรอยอารมณ์ของผมพยายามเปิดช่องทางคับแคบแทน...ปลายนิ้วค่อยๆดันผ่านเข้าไปช้าๆ...
ผมเกร็งตัวตอบรับการถูกรุกราน...ทีกดนิ้วไปรอบๆด้าน...เพื่อขยายช่องทางและเพิ่มปริมาณจากหนึ่งเป็นสอง...
ผมพยายามดันตัวเองและโน้มตัวไปใกล้ที...จนกระทั่งริมฝีปากจรดกันและเริ่มแลกเปลี่ยนและเกี่ยวกระหวัดลิ้นกัน
ทีจูบตอบผมและดึงนิ้วออกอย่างรวดเร็วพร้อมเปลี่ยนสิ่งที่เข้ามาแทนเสียใหม่...
"อื้อ!!! ...."เจ็บ...เจ็บจนแทบร้องไห้
"เอ็ม...ผ่อนคลายหน่อย" ทีผละริมฝีปากแล้วกระชิบบอกผม...
มือข้างหนึ่งกอดผมที่นอนเอียงแปลกๆไว้...เพราะความสูงของรถมีจำกัด...จะนั่งตรงๆก็ไม่ได้...
ผมพยักหัวตอบทีที่กดสะโพกผมช้าๆพร้อมกับที่ดันตัวเองขึ้นมา...จนผมรู้สึกได้ถึงความอุ่นร้อนจากภายใน
"อา...เอ็ม..." เสียงทีทำให้ผมผ่อนคลาย...และรู้ว่าไม่ใช่แค่ผมที่สุขสมและเสียวกระสันต์อย่างนี้...
แล้วทีก็กระแทกเข้ามาจนสุดก่อนที่จะเริ่มเคลื่อนไหวเป็นจังหวะ...ผมกอดรอบคอทีจนได้ยินเสียงหัวใจ
ของทั้งตัวเองและของที...ปลายเล็บจิกไปที่บริเวณสะบักเพราะคลื่นแห่งอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ...ไม่ไหวแล้ว...
ผมบอกตัวเองในใจ...แต่ปลายนิ้วของทีกลับกลั่นแกล้งผม...มันถึงไม่ยอมปล่อยผมเป็นอิสระเสียที
"ไม่ไหวแล้ว..ที....อะ.....ปล่อย.....เถอะ......อะ........อือ.......อื้อ!!" ทียอมปล่อยผมเป็นอิสระ...
พร้อมๆกับที่ตัวเขาเองก็ได้ปลดปล่อย...แรงรักฉีดพุ่งมาภายในจนผมรู้สึกได้และไหลออกมาด้วย
ตอนที่ทีถอนกายออกมา...เส้นผมของทีเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อซึ่งไม่ต่างจากผมสักเท่าไหร่...
สายตาของทีที่มองมาหวานเยิ้ม...ส่วนผมก็พูดอะไรไม่ออก...ได้แต่นอนพักเหนื่อยอย่างนั้น
ทีเอื้อมมือไปยังลิ้นชักหน้าที่นั่งข้างคนขับก่อนจะหยิบผ้าผืนหนึ่งที่ถูกพับไว้ออกมา...
ผมมองด้วยความแปลกใจ...เพราะจำไม่ได้ว่าเคยมีผ้าผืนนี้ในรถ...ทีคลี่ผ้าออกแล้วห่อรอบตัวผม...ผมเริ่มคิดได้
"ที...นี่เตรียมผ้าไว้ล่วงหน้าแล้วเหรอเนี่ย" ผมถาม...จะโกรธก็โกรธไม่ลง...
เพราะความเหนื่อยมันมีมากกว่า...ทียิ้มกว้างแล้วอุ้มผมลงมาจากรถอย่างทุลักทุเล
"เปล่า..."
"โกหก" ผมต่อทันควัน...ทียิ้มแล้วปล่อยผมลงยืนเมื่อเข้ามาถึงในตัวบ้าน...
ผมกำผ้าพันตัวไว้แน่นแล้วมองหน้าทีแบบเอาเรื่องน้อยๆ...
"ก็...นิดหน่อย..แค่อยากมีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับรถมาเก็บไว้บ้าง"
"ที!!!" ผมพูดอะไรไม่ออกเลย...นอกจากยืนค้อนทีอย่างนี้...
"เอ็มโกรธเหรอ..." ทีเริ่มง้อ...แต่อย่าหวังเลยเหอะว่าผมจะให้อภัยง่ายๆ...
"โกรธ" ผมตอบ...แต่ดูท่าทีจะไม่เชื่อคำตอบผมเลยเดินมาแกล้งกระตุกผ้าผมเล่น...
"อย่าโกรธทีนะนะนะนะ" นี่มันข้อร้องหรือบังคับกันแน่...
ในเมื่อผ้าที่ผมพยายามฉวยไว้บังตัวเองค่อยๆหลุดเพราะฝีมือทีตัวดีคนนี้
"ได้ๆๆๆ...พอแล้ว" ผมขยุ้มผ้าไว้กับตัว...กัดริมฝีปากตัวเองแน่น...คราวนี้รอดไปได้นะที...
"ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ...ไม่งั้นเอ็มกลับไปอยู่บ้านแน่" ผมคาดโทษล่วงหน้า...
ทีแกล้งทำหน้าจ๋อย...(เน้นว่าแกล้งเท่านั้น)
"ครับ...เอ็มคนดีไปใส่เสื้อเหอะ...ก่อนที่ทีจะทนไม่ไหวแล้วต่ออีกรอบ"
แล้วผมก็ต้องรีบชิ่งทันทีทันใดเพราะคำพูดของทีเนี่ยแหละ
เฮ้อ...
แล้วอย่างนี้ผมจะคอยกันตัวเองจากความเจ้าเล่ห์ของทีไหวมั้ยเนี่ย...
----------------------------------------------------------------
InLuSt say : เล่นคอมนานๆไม่ได้...
แย่จริง
รู้สึกว่าตัวเองมีพัฒนาการด้านความยาวของแต่ละตอนนะเนี่ย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
