ความในใจของเกย์คนหนึ่ง.... by InLuSt
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ความในใจของเกย์คนหนึ่ง.... by InLuSt  (อ่าน 199181 ครั้ง)

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
....มันจะมีวันนั้นใช่มั้ยดิว.....เอ็มจะรอ.....


ทำไมอ่านแล้วรู้สึกเศร้าใจจัง :m15: :m15: :m15:

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
อ้างถึง
วันนี้พึ่งสอบฟิสิกข์ไปครับ...ยากมากๆ

 :m30:  InLuSt ยังเรียนมัธยมเหรอ

 :m29:เด็กเยอะจริง เล้าเป็ดเนี่ย


มาแก้ข้อสงสัยให้นิดนึง คือพี่หมออิน(InLuSt ) เป็นนักเรียนแพทย์อ่ะจ่ะ  มะงั้นไม่เรียกหมออินหรอก อิอิ :m4:

อ่านให้สนุกนะคะทุกคน เพราะเรื่องราวอาจจะคาดไม่ถึงก็ได้

 :d1: :d1:
ขอโต๊ดที่เข้าใจผิดไปนะคะ  เพราะเรานึกแต่ว่าฟิสิกส์เค้าเรียนแค่มัธยมไง
อาจจะเพราะเรียนกันคนละสายกัน
แต่ยังไงก็รออ่านอยู่นะหมออิน :m13:

nartch

  • บุคคลทั่วไป
:o8:
ไม่เคยให้ใครเช็ดตัวให้เหมือนกัน...ตอนนี้ก็น่ารักดีแฮ๊ะ....
แต่...ขอให้รอเนี่ยนะ...นายดิว... o12
แล้วจะมีวันนั้นรึเปล่า.... เอ...อาร์ทหรือดิวเป็นตัวจริงกันแน่น๊า....
 :serius2:

ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
วันนั้น == วันไหน

ต้องรอไปถึงเมื่อไหร่กันล่ะเนี่ย

 :sad2: :sad2: :sad2:

paryjt

  • บุคคลทั่วไป
วันจะมีวันนั้นใช่มั้ยครับ  ผมอยากให้มีวัน ๆ นั้นจริง ๆ นะ

realtome

  • บุคคลทั่วไป
รู้สึกได้ถึงรัศมีความเศร้าฮะ

มาต่อเร็ว ๆ นะฮะ ชอบแนวนี้มากมาย งิงิ

InLuSt

  • บุคคลทั่วไป
ปลื้มใจจังเห็นคนเม้นต์...โดยเฉพาะคนที่เอามาลงให้...นะน้องจา  :m4:

ส่วนเรื่องในตอนพิเศษ
โห

ติดเรท  :m25: คีคี


น่ารักดีน้า  ติดรูปยังกะรักแห่งสยาม

แต่นี่สมหวัง

รักกานนานๆๆน้า 


 :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:

ยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้เลย...มีติดรูปเหมือนกันเหรอ...

ส่วนเรื่องที่ผมเรียนฟิสิกข์...ปีหนึ่งมันมีเรียนอะครับ...ทั้งชีวะ...เคมี...ฟิสิกข์...แคลคูลัส...(ไม่รู้ว่าจะให้เรียนไปทำไม)...ก็คล้ายๆมอปลายนั่นแหละครับ

T-Jang

  • บุคคลทั่วไป
  :m21: นึกว่ามาต่อนะน้องหมออิน

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5

ปลื้มใจจังเห็นคนเม้นต์...โดยเฉพาะคนที่เอามาลงให้...นะน้องจา  :m4:

ส่วนเรื่องในตอนพิเศษ

ยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้เลย...มีติดรูปเหมือนกันเหรอ...

ส่วนเรื่องที่ผมเรียนฟิสิกข์...ปีหนึ่งมันมีเรียนอะครับ...ทั้งชีวะ...เคมี...ฟิสิกข์...แคลคูลัส...(ไม่รู้ว่าจะให้เรียนไปทำไม)...
ก็คล้ายๆมอปลายนั่นแหละครับ
เรียกน้องจาแบบนี้ชอบจังคับ หมออิน  ถ้าจะเรียก จา ก็ได้นะคับ  :m13:

หล่ะก็ เผื่อจะมีเวลา หรือสนใจจะดูคับ รักแห่งสยาม หนังน่าดูมั่ก ๆ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3160.0
อีกทีก็ รอ dvd คับ

อ่านกันต่อมะ ป่ะๆ

********************
ตอนที่ 10 : ข่าวลือหรือความจริง...ความบังเอิญหรือจงใจ......[2 มี.ค. 50]

หลังจากหยุดเรียนไปหนึ่งวัน...ผมต้องตามงานประหนึ่งหยุดหนึ่งสัปดาห์...
นอกจากชีทที่อาร์ทเอามาให้แล้วยังมีงานกลุ่มกับเบสท์กะโจ้อีก...
นี่ยังไม่รวมเทสต์ย่อยในอีกสัปดาห์ข้างหน้าด้วย...จะเรียกได้ว่าเป็นการไม่สบายที่มีความสุขบนความทุกข์
์ที่หลังได้เลยนะเนี่ย

          ช่วงบ่ายของวันนี้เป็นคาบว่าง...เพื่อนห้องผมเลยไปนั่งเล่นที่ห้องสมุดกัน...
เพื่อตากแอร์และก็หานิตยสารอ่าน...พอได้นั่งสบายๆกันสักพัก...อ่านหนังสือไร้สาระจนหมด...
ก็ไม่มีอะไรให้อ่านอีก...จึงถึงเวลาเมาท์แตกของเพื่อนผู้หญิงในห้อง...กับพวกผู้ชายที่ไม่อยากจะตกข่าว...
ส่วนผมได้แต่นั่งฟังอยู่เงียบๆอย่างนั้น

          "อาร์ท...แกรู้ตัวป่ะ...ว่ามีสาวห้องเก้ามาแอบชอบแกอ่ะ" ส้มเริ่มเปิดประเด็น...
ทุกคนเลยเริ่มสุมหัวกัน

          "คนไหนอีกอ่ะ...ถ้ากิ๊ฟต์อ่ะ...รู้แล้ว" อาร์ทตอบเรียบๆ

          "ม่ายช่ายยยย...อันนั้นอ่ะเก่าแล้ว...คนนี้ได้ข่าวว่า...ทะเลาะกับกิ๊ฟต์ยกใหญ่เลย...
เกือบจะเป็นศึกชิงนายสะแล้ว" นิ้งค์ช่วยเสริม

          "งั้นก็แวว...แววแน่ๆ...ใช่ป่ะ" สิทธิ์ได้ทีเข้าเสริม...อาร์ทได้แต่ส่ายหัวเซ็งๆ...
เพราะเห็นส้มพยักหน้าตอบ

          "แล้วส้มไปรู้มาได้ไง...ว่าเค้าชอบเราจนทะเลาะกับกิ๊ฟต์"
อาร์ทถามก่อนที่จะตบหัวไอสิทธิ์ที่ท่าทางจะล้ออาร์ทไม่เลิก

          "หน้าต่างมีหู ประตูมีตาหน่ะสิ...เราห้องนอนติดกับเค้าไง...อยู่หอก็ดีอย่างนี่ล่ะ...
ใครทำอะไรปิดไม่ค่อยมิด" ส้มตอบ..อาร์ทพยักหน้าว่าเข้าใจแล้วชำเลืองตามองมาทางผมที่กำลังฟังอยู่...
มองผมทำไมหว่า...ผมสงสัยเลยเลิกคิ้วกลับไป...แต่อาร์ทก็หันหน้ากลับไปแล้ว

          "ว่าแต่เรื่องคนอื่นเค้า...แล้วนายแทนของแกอ่ะส้ม...เมื่อไหร่จะสมหวัง" สิทธิ์ตอกกลับ...
ทำเอาส้มค้อนให้วงใหญ่

          "อย่าพึ่งเปลี่ยนเรื่อง...เราเองก็อยากรู้...อาร์ท...มีคนมาชอบนายตั้งหลายคน...
นายไม่ชอบใครบ้างเลยเหรอไง...หรือว่าชอบใครอยู่แล้ว" แนนถามบ้างหลังจากเป็นฝ่ายฟังเสียส่วนใหญ่...
อาร์ทเกาหัวแกรกๆ...อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องถึงไม่พ้นตัวเสียที

          "เอ้อ...ทำไมยังเป็นเรื่องเราอยู่อ่ะ...นี่กะจะเปิดสัมภาษณ์เหรอไง"
 อาร์ทพูดแค่เท่านั้นก็พบว่าเพื่อนๆพยักหน้าตอบรับอย่างเห็นด้วย

          "เออ...ได้...ถามมาเลย...อันไหนตอบได้จะตอบ...แล้วเอาไปบอกคนอื่นด้วยจะได้ไม่ต้องมาถามซ้ำ...
เราก็เบื่อเป็นนะเว้ย" อาร์ทบ่นยาวเหยียด...ทำให้เพื่อนฮาครืน...ผมยังหลุดหัวเราะไปด้วยเลย
 

          "ข้อแรก...ตอนนี้ในผู้แข่งขันทั้งหมดมีใครเป็นตัวเก็งบ้างมั้ยค่ะ" นิ้งค์ถามแล้วทำท่ายื่นไมค์ให้
 
          "คำตอบคือ...ไม่มี...ยังไม่โดนสเป็คพอ" อาร์ทตอบแล้วพลักมือกลับ

          "งั้นข้อสอง.." สิทธิ์เอาบ้าง "...สเป็คแกเป็นยังไง"

          "ตัวเล็ก...ขาว...น่ารัก...ใจดี...แต่ไม่เอาแบบบอบบางอ่ะ...รำคาญ" อาร์ทตอบเนื่อยๆ...
เพื่อนหลายคนนั่งจดคำตอบใหญ่...บางคนใช้มือถืออัดเสียงไปแล้ว

          "งั้น...ข้อสาม...ตอนนี้มีใครที่พอจะโดนใจบ้างอ่ะยัง" ปุ้ยถามท่าทางสนุกที่ได้แกล้งอาร์ท...
คราวนี่อาร์ทนิ่งไปสักพัก...เหมือนกำลังคิดว่าจะตอบดีหรือป่าว

          "มี.." อาร์ทตอบเท่านี้...คนอื่นก็ถามพร้อมกันทันทีด้วยความอยากรู้ว่าใคร...อาร์ทได้แต่ยิ้ม...
ปิดปากสนิท...เพื่อนหลายคนเขย่าตัวเขาเบาๆให้ตอบคำถาม...แต่อาร์ทเอาแต่หัวเราะ

          "ใครอ่ะอาร์ท" ผมหลุดปากถามออกไปจนได้...ซึ่งเพื่อนคนอื่นก็ช่วยสนับสนุนคำถามกันใหญ่...
อาร์ทหันมาสบตาผมด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มที่ได้แกล้งเพื่อนให้อยากรู้

          "นั่นสิ...ใครนะ" อาร์ทพูดทิ้งไว้แค่นั้น...พอคนอื่นรู้แน่ๆแล้วว่ายังไงก็คงไม่ได้คำตอบเรื่องนี้
เลยเริ่มเปิดประเด็นใหม่อีกครั้ง

          "เออ...พวกแกรู้อ่ะยัง...เรื่องน้องมอสี่อ่ะ"...นิ้งค์เริ่มใหม่

          "ถ้าน้องพลอยน้องห้องเราอ่ะรู้แล้ว...ที่เลิกกะแฟนแล้วอ่ะ" โจ้ตอบปิดประเด็นไปสะงั้น

          "ไม่ใช่...วู้ว...น้องพลอยนะน่ารัก...แต่ไม่เท่าคนนี้" นิ้งค์เอาอีกรอบ

          "งั้นขอฟันธง...น้องอิ้งค์ห้องสี่ใช่ป่ะ" เบสท์เอาบ้าง...ชื่อนี่ทำเอาผมหายใจสะดุด...
อยู่ๆก็อยากตั้งใจฟังขึ้นมาเฉยๆ

          "เออ...ถูก...ได้ข่าวว่าตอนนี่น้องเค้ากำลังจะเป็นไก่" นิ้งค์พูดทิ้งไว้...ให้เพื่อนงง

          "ไก่ยังไง...ไม่เข้าใจ...อย่ากั๊กได้มั้ย...พูดมาให้จบดินิ้งค์" สิทธิ์ท้วง

          "เป็นไก่ให้สมภารกินไง...พี่รหัสกะน้องรหัสที่เกินกว่าที่ควรจะเป็น" เอาลิส่ะ...
คำตอบจากนิ้งค์เป็นสิ่งที่ผมกลัวจะได้ยิน...ผมนั่งเกร็งโดยไม่รู้สึกตัว

          "น้องอิ้งค์กะไอดิวอ่ะนะ?" โจ้ถามขึ้นด้วยความแปลกใจ

          "ก็ใช่น่ะสิ...จะมีใครสะอีก...แกไม่เห็นหรือไง...เดี๋ยวนี่หน่ะ...เห็นกุ๊กกิ๊กกันทุกคืน...
ยืนสวีทกันหน้าสหกรณ์อ่ะ"นิ้งค์ตอบทันควันแสดงความภูมิใจที่มีข่าวใหม่...
โดยไม่ได้สังเกตหน้าผมสักนิด...ที่มันคงเจื่อนไปเสียแล้ว...แนนลอบมองหน้าผมอย่างเป็นห่วง
และเข้าใจในสถานะการณ์

          "แค่ข่าวลืออ่ะดิ" ปุ้ยแย้ง "แน่ใจแล้วเหรอว่าชัวร์...แค่อาการบ้าเห่อน้องรหัสอ่ะป่าว"

          "แก...ถามจริงเหอะ...ช้านเคยพูดมั่วๆเหรอ...แกต้องไปเห็นเอง...เดินจูงมือกันเงี้ย...
ลูบหัวควงแขนก็มีทั้งนั้น...แล้วได้ยินมาว่าโทรศัพท์หากันบ่อยๆด้วย" นิ้งค์ยังคงยืนยันในข่าว...
ส่วนผมนั้นกำลังเชื่อ...เชื่อในสิ่งที่ได้ยินอยู่...ความเชื่อที่กดลงไปในใจของผมอยู่ทุกขณะ

          "จริงป่าวเอ็ม...โทรศัพท์กันบ่อยจริงป่ะ" สิทธิ์หันมาถามผม...
ด้วยความที่รู้ว่าผมอยู่ห้องเดียวกับดิว

          "ใช่...ก็เห็นเหมือนกันว่าคุยกันบ่อย...ท่าจะเป็นจริงแหะ" ผมตอบตามความจริง...
คำตอบที่ออกจากปากผมมันเหมือนไม่ใช่เสียงของผมเองเลย...รู้สึกเลยว่าเจ็บในใจ...
คำพูดมันบาดลึกกว่าที่คิดไว้...สิ่งที่นิ้งค์พูด...เป็นจริง...ใช่มั้ย

          หลังจากนั้นประเด็นเรื่องดิวกะน้องอิ้งค์ก็ยิ่งเปิดกว้าง...มีหลายคนหาหลักฐานมาช่วยยืนยันในข่าวที่นิ้งค์พูด...
หลายคนก็รับฟังและเก็บข้อมูลไว้ไปเม้าท์ต่อ...แต่ผมนั้นได้แต่นั่งนิ่งๆและรับฟัง

________________________________________________________________

          หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ...ผมก็ทิ้งตัวเองลงบนเก้าอี้...ความทรงจำเรื่องที่คุยกันเมื่อตอนบ่าย...
ยังคงวนเวียนรบกวนจิตใจผมอยู่อย่างนั้น...ดิวคยกับน้องอิ้งค์จริงๆหรือป่าว...ผมได้แต่ถามตัวเองอยู่ในใจ...
ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงๆผมก็ไม่รู้คำตอบนอกจากจะถามเจ้าตัวโดยตรง

          ผมหยิบโพสต์อิทที่แปะอยู่บนโต๊ะมาอ่านซ้ำ...ทำให้ใจนึกย้อนไปในวันที่ผมไม่สบาย...สิ่งที่ดิวพูด...
กับสิ่งที่ดิวกระทำในวันนั้น...มันช่างขัดกับสิ่งที่ผมได้ยินในวันนี้จริงๆ...
ผมแปะโพสต์อิทคืนที่เดิมแล้วฟุบหน้าลงบนโต๊ะ...แล้วผมก็นู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มาสะกิดแขนผม

          "อาร์ท...มีอะไรอ่ะ...มาหาเราที่ห้องเนี่ย" ผมทัก...ตอนแรกตรงใจอยู่พอควรที่มีอะไรไม่รู้มาสะกิด

          "จะมาชวนเอ็มลงไปสหกรณ์ข้างล่างเป็นเพื่อนอ่ะ...อยู่เฉยๆก็หิวขึ้นมา...
แล้วยังไม่มีใครกับมาที่ห้องนอนเลย...เอ็มไปเป็นเพื่อนเราได้ป่ะ" อาร์ทชวน...
ในขณะที่ผมลังเลอยู่อย่างนั้น...ก็คิดได้ว่าไม่ควรจะปล่อยให้ตัวเองนั่งคิดมากอย่างเมื่อกี้อีก

          "อืม...เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน" ผมตอบรับแล้วคว้าเสื้อมาสวมทับเสื้อนอน...

          ผมตามอาร์ทไปซื้อของกินข้างล่าง...เห็นอาร์ทหยิบไส้กรอกและลูกชิ้นไปหลายไม้...
ผมได้ทีเลยแซวไปว่าอ้วน...อาร์ทหัวเราะแล้วตอบกลับมาเหมือนเช่นเคย...
ผมสังเกตเห็นรุ่นน้องมอสี่หลายคนแอบมองอาร์ทอยู่เงียบๆ...บางคนพอเห็นอาร์ท
ก็เริ่มจับกลุ่มซุบซิบกันขึ้นมา...ผมได้แต่ขำอยู่เงียบๆว่าถ้าน้องรู้บทสัมภาษณ์เล่นๆของอาร์ท...
จะมีกี่คนนะที่จะแห้วไปตามๆกัน

          ระหว่างรออาร์ทจ่ายเงินผมเลยมายืนอยู่ข้างนอก...เห็นคนหลายคนยืนอยู่เป็นคู่...บางคนผมก็รู้จัก...
แต่บางคนก็ไม่...แล้วสายตาของผมก็ต้องชะงักไปกับคนคู่หนึ่งที่ยืนห่างจากผมพอสมควร...
แต่ผมก็จำได้ว่าใคร...ใครคนที่ผมรัก

          ดิว...กับ...น้องอิ้งค์

          ความรู้สึกที่ได้มาเห็นกับตานั้นแตกต่างจากที่ได้ยินมาจริงๆ...มันให้ความรู้สึกของคู่รักมากกว่าที่ผมคิด...
มือซ้ายของดิวจับมือของน้องอิ้งค์อยู่แล้วแกว่งเบาๆ...ส่วนมืออีกข้างก็ถือหนังสือไว้...
ส่วนน้องอิ้งค์นั้นกำลังกินลูกชิ้นอยู่...โดยไม่รู้ถึงสายตาของผม...
ดิวโค้งตัวลงพูดอะไรบางอย่างกับน้องอิ้งค์...น้องเค้าจึงยื่นลูกชิ้นขึ้นป้อน...ผมยื่นมองนิ่ง...
กว่ารู้สึกตัวอีกครั้ง...น้ำตาผมก็รื้นขึ้นมาดื้อๆ...ผมรีบเดินหลบจะไปขึ้นหอ...
แต่ก็ต้องถูกตรึงไว้ด้วยแรงมือของใครบางคน...อาร์ทเอื้อมมือมาดึงแขนผมไว้...
ผมหันกลับไปสบตาเขา...ผมอยากขึ้นหอ...คิดได้เพียงแค่นี้...แต่ไม่ได้บอกอาร์ทออกไป...
แต่อาร์ทเหมือนรู้...จึงกลับขึ้นหอพร้อมกันโดยไม่ถามอะไร...พอถึงหน้าห้องอาร์ทก็เหมือนจะตามเข้ามาด้วย

          "อาร์ท...เอ็มขอเถอะ" ผมพูดแค่นั้น...เห้นอาร์ทพยักหน้าแล้วจึงเดินกลับไป

          ผมนั่งลงบนเตียง...น้ำตาหยาดหยดลงมา...เจ็บใจ...ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะดิว...
ตอนนี้ได้แต่ปลอบตัวเอง...ว่าครั้งนี้จะเสียใจเป็นครั้งสุดท้าย...และให้น้ำตา...ลบดิวไปจากใจเสียที

____________________________________________________

 :bye2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-02-2008 18:58:20 โดย pajaa »

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
สงสารเอ็ม บาดตาบาดใจ  :o12:
 น้องอาร์ทดีกว่านะ  :a1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






paryjt

  • บุคคลทั่วไป
ทำไมดิวเป็นคนอย่างงี้นะ

เอ็มตัดใจจากดิวซะเหอะ ลองมองคนที่อยู่ใกล้ตัวก้อดีนะ  อย่าให้ความรักเป็นม่านปิดบังความจริงเลยยย

nartch

  • บุคคลทั่วไป
ความทุกข์ขั้นเริ่มต้น...บทเรียนเรียนบทที่สองจากชายคนรักที่ชื่อ ดิว
ตอนแรกก็เชียร์อาร์ท แต่อ่านตอนนี้ความรู้สึกกลับไม่ค่อยไว้ใจอาร์ท
ที่แน่ ๆ เอ็มแหละน่าสงสารสุดดดดดด  :เฮ้อ:
เอาใจช่วยกันต่อไปปปปปปป อย่าเศร้ามากนะ คนแก่หวใจจะวายยยย
 :m15:

a22a

  • บุคคลทั่วไป
เศร้าจังคับ เอ็มน่าสงสาร

kimsumsoon

  • บุคคลทั่วไป
อาร์ทมันแอบร้ายนะคะเนี่ยยยยย
แต่ก็ยังเชียร์อาร์ทค่ะ อย่างน้อยๆก็ไม่ทำให้อาร์ทเสียใจนเหมือนดิว

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
เห็นตำตาเลย  :o12: :o12: :o12:

myLoveIsYOu

  • บุคคลทั่วไป
เดาว่าอาร์ท คือตัวจริง ของ เอ็ม ครับ เพราะว่าอ่านตอนนี้แล้วย้อนกลับไปอ่านตอนพิเศษ ความรู้สึกบอกว่าคนนั้นคืออาร์ท

เหมือนอาร์ทเขาแอบเฝ้ามองเอ็มอยู่ห่าง ๆ ไม่ได้รุกเร้าอะไร เนื่องจากรู้ดีกว่าเอ็มนั้นมีใจให้กับดิวอยู่ แต่ในขณะเดียวกันก็ค่อย ๆ สานสัมพันธ์ไปในตัว

หรือ อาจจะเป็น ดิว ก็ได้ที่เป็นตัวจริง

[D]a[D]a [T]oo[N]

  • บุคคลทั่วไป
น่าสงสารอ่ะ :m15:

realtome

  • บุคคลทั่วไป
แอบมาทวงตอนใหม่ ในเล้าเป็ดฮะ

เพิ่งอ่านตอน SweeT ไปเมื่อวาน แบบว่า ค้างง่ะ ปีใหม่นี้มาต่อให้ทุกวันเลยมะได้เหรอฮะ

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5
อ๊ะๆ อย่าเพิ่งรีบเศร้าสิคับ ความรัก มันยังมีอะไรอีกเยอะ จะสุข จะทุกข์ เสียใจ มันก็คือ ความรัก ใช่ป่ะ :oni1:


แล้วสังเกตุกันมะคับ
ผมลงวันที่ ที่หมออิน เขาเขียนไว้ด้วย(ตามคำบอกของอิน) อินเขาบอกเป็นนัยๆ แล้วตั้งแต่ที่ให้ผมแก้วันที่
ที่เขียนตอน  Valentine day วันที่ลงเริ่มเข้าไกล้ ปัจจุบันเข้าไปเรื่อยๆ คิดว่าเพราะอะไรถึงต้องลงวันที่เขียน....:teach:

เดาว่าอาร์ท คือตัวจริง ของ เอ็ม ครับ เพราะว่าอ่านตอนนี้แล้วย้อนกลับไปอ่านตอนพิเศษ ความรู้สึกบอกว่าคนนั้นคืออาร์ท

เหมือนอาร์ทเขาแอบเฝ้ามองเอ็มอยู่ห่าง ๆ ไม่ได้รุกเร้าอะไร เนื่องจากรู้ดีกว่าเอ็มนั้นมีใจให้กับดิวอยู่ แต่ในขณะเดียวกันก็ค่อย ๆ สานสัมพันธ์ไปในตัว

หรือ อาจจะเป็น ดิว ก็ได้ที่เป็นตัวจริง

นั่นสิเนอะ ใครจะเป็นตัวจริง  :a4:

แอบมาทวงตอนใหม่ ในเล้าเป็ดฮะ

เพิ่งอ่านตอน SweeT ไปเมื่อวาน แบบว่า ค้างง่ะ ปีใหม่นี้มาต่อให้ทุกวันเลยมะได้เหรอฮะ

จุ๊ๆ คับ อย่าเอ็ดไป  :m26:

ป่ะคับ อ่านกันต่อ
**********************
ตอนที่ 11 : ลืม...แล้วเริ่มใหม่......[2 มี.ค. 50]

          "อ้าว...เอ็มมานั่งทำไรอยู่ตรงนี่อ่ะ" ดิวทักผมที่นั่งนิ่งอยู่บนเตียง...ผมไม่ตอบ

          "เป็นไรหรือป่าว...ไม่สบายเหรอ" ดิวยังคงถามซ้ำ

          "ไม่ได้เป็นไรหรอก" ผมตอบ...แค่นั้น

          "ไม่ได้เป็นไรแล้วทำไมเงียบจัง" ดิวถาม...เขาเริ่มแปลกใจในตัวผม...แล้วดิวก็นั่งลงข้างๆผม

          "ดิว...เอ็มถามอะไรดิวอย่างนึงได้มั้ย" ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขา

          "เอ็ม...เอ็มร้องไห้ทำไม" ดิวพูดดูตกใจ

          "ดิวจะตอบเอ็มตามความจริงได้มั้ย" ผมยังถามต่อ...ไม่ใส่ใจกับคำแสดงความเป็นห่วงที่ได้มา

          "ได้...ดิวจะตอบเอ็มทุกอย่าง...ถามมาเถอะ" ดิวเริ่มสงสัยในความแปลกไปในตัวผมวันนี้...
แต่ก็ยังคงตอบ

          "ดิว...ดิวคิดยังไงกับเอ็มกันแน่" ผมถาม...จ้องไปในดวงตาของดิว...
เห็นสายตาที่แสดงความลังเลใจ...ดิวทำท่าชะงัก...เหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่หยุดไว้แค่นั้น

          "ทำไมเอ็มถึงถามแบบนี้ล่ะ" ดิวถามกลับ...

          "เมื่อกี้นี้เอ็มลงไปสหกรณ์มา" ผมพูดแค่นี้

          "แต่เอ็มไม่เคย..." ดิวพูดแล้วหยุด...เขารู้ว่าเอ็มไม่เคยลงจากหอถ้าผมอาบน้ำแล้ว...
ไม่เลยสักครั้ง...จึงไม่มีทางที่จะได้เห็นอย่างที่วันนี้ได้เห็น...ดิวหน้าเสีย...เขาก้มหน้านิ่ง....

          "ตอบเอ็มไม่ได้เหรอ...ดิว"ผมเร่ง...มันไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว...
หัวใจดวงนี้มันชาเสียจนไม่รู้จักเจ็บแล้ว...ไหนๆก็ไหนๆแล้ว...ขอรับรู้ความจริงเลยทีเดียวดีกว่า

          "เอ็ม...ดิว...ดิวขอโทษนะ" ดิวตอบตะกุกตะกัก...ผมยิ้มเยาะตัวเอง...
คำว่าขอโทษจากปากดิวตอนนี้มันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย

          "ถ้างั้น...เอ็มถามใหม่นะ...ดิวคิดยังไงกับน้องอิ้งค์" ผมเน้นไปอีกครั้ง...
ถามในสิ่งที่สงสัยมานาน...ดิวเงยหน้ามามองหน้าผม...อย่างไม่หลบตา...
สายตานั้นรู้สึกผิด...มันเว้าวอนให้ผมหยุด...หยุดทำร้ายตัวเองให้เจ็บช้ำเสียที

          "เรา...เราชอบน้องเค้า" ดิวตอบ...สั้นๆแต่เข้าใจ...เข้าใจในสิ่งที่ผมควรจะเข้าใจมานานแล้ว...
แต่ก็ยังแกล้งเป็นไม่เข้าใจอยู่อย่างนั้น

          "แต่เราแคร์เอ็มนะ...ไม่อยากให้เอ็มเสียใจ" ดิวพูด...สบตากันอย่างนั้นเนิ่นนาน...
แต่ผมไม่รู้สึกซาบซึ้งไปกับคำพูดนั้นเหมือนเดิมอีกแล้ว...คนเราเจ็บมันก็ต้องจำ...
เพราะถ้าเจ็บเหมือนเดิมซ้ำมันจะเป็นควายไม่ใช่คน...ใครบางคนเคยสอนผมไว้อย่างนี้

          "ขอบคุณนะดิว...แต่หลังจากนี่ไม่ต้องมาคอยแคร์เอ็มแล้วหล่ะ...
เก็บความรู้สึกดีๆไว้ให้น้องอิ้งค์เถอะนะ...อะไรที่มันเกินเลยไป...เอ็มจะจบมันตรงนี้...แค่วันนี้...
ขอบคุณนะที่ทำดีกับเอ็มมาตลอด...เอ็มเคยมีความสุขมาก" ผมพูดเป็นเชิงลา...ไม่อยากยื้ดเยื้อ...
ในเมื่อดิวมีน้องอิ้งค์เป็นตัวเป็นตนแล้ว...ผมก็ควรเลิกฝันเฝื่องเสียที...ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องไป...
พอพ้นประตูผมก็พบใครบางคนยืนอยู่

............อาร์ท

          "ไปห้องเราก่อนมั้ยเอ็ม" อาร์ทถามหลังจากเห็นพบเดินห่างประตูห้องนอนออกมา...
ผมพยักหน้าตอบแล้วตามอาร์ทไปที่ห้อง

          "มีอะไรจะเล่าหรือป่าวเอ็ม" อาร์ทถามด้วยความเป็นห่วง...
เพราะตั้งแต่ที่ผมเข้ามาในห้องผมก็นั่งเงียบอยู่แค่นั้น

          "ไม่มีอะไรหนิ...แค่ขี้เกียจอ่านหนังสือ...เลยลุกมาเดินเล่น" ผมตอบ...โกหกไปอย่างนั้น...
แต่ก็รู้ดีว่าอาร์ทรู้อยู่แล้ว

          "ไม่เป็นไร...แค่เราต้องบอกความจริงกับเอ็มอย่างนึงเท่านั้นเอง"อาร์ทพูด...ผมเงยหน้าขึ้นมอง...
มีอะไรที่ผมต้องรับรู้มากกว่านี้อีกเหรอ

          "เราจงใจชวนเอ็มลงไปข้างล่าง...เพื่อให้เอ็มได้เห็นความจริงกับตา"
คำตอบของอาร์ททำให้ผมอึ้ง...ทำไม...ผมไม่รู้จะโกรธหรือขอบคุณอาร์ทดี...
ใจนึงก็อยากจะขอบคุณที่ทำให้ผมได้ตาสว่างเสียที...แต่อีกใจนึงก็โกรธเหลือเกิน...
เพราะถ้าปล่อยไว้แบบเดิม...ผมคงจะตักตวงความสุขได้มากกว่านี้...ทำไมความสุข
ของผมมันทิ้งสั้นเพียงนี้นะ...ผมหลุบสายตาลงมาจ้องพื้น...ไม่อยากสบสายตาอาร์ท...
ใจอาร์ทรู้ดีอยู่แล้วว่าที่ผมไปกับเขาเมื่อกี้เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องมานั่งอยู่ที่ตรงนี้ในเวลานี้

          "จะโกรธเราก็ไม่ว่า...เราแค่ไม่อยากเห็นเอ็มโดนหลอก" อาร์ทพูดต่อ

          "ขอบคุณนะ..." ผมตอบ...เจือน้ำเสียงประชดอย่างไม่ได้ตั้งใจ...ทำไมผมถึงเลวเพียงนี้...
โกรธคนที่หวังดีกับเราได้ลงคอ

          "อย่าเลย...ถ้าเอ็มไม่คิดว่าที่เราทำไปมันดีต่อเอ็มจริงๆก็อย่าพึ่งมาขอบคุณเราเลย" อาร์ทกล่าว...
ไม่ได้แสดงความโกรธต่อสิ่งที่ผมทำลงไปแต่อย่างใด

          "อืม...ขอโทษนะ...เอ็มง่วงนอนแล้ว...ขอตัวก่อนนะ" ผมตอบแล้วลุกขึ้นเดินกลับห้อง...
ไม่สนใจอีกแล้วว่าดิวจะอยู่ที่ห้องหรือป่าว...แล้วไม่สนใจอีกด้วยว่าจะผิดต่ออาร์ทแค่ไหน...
ตอนนี้ผมขอเห็นแก่ตัวสักหน่อย...แล้ววันพรุ่งนี้หรือมะรืนนี้...หรือเมื่อไหร่ก็ตามที่ผมทำใจได้...
ผมจะไปขอบคุณเขาจริงๆ

....ขอบคุณที่ทำให้ผมได้เห็นความจริง...

....ที่ทำให้รู้ว่าวันข้างหน้าที่ดิวบอกให้รอมันไม่มีวันเป็นจริง.....


____________________________________________________

InLuSt say : 555555
                  นั่งพิมพ์จนเมื่อยไหล่...
                  อัพให้แบบว่ารู้ตัวว่าจะหายไปอีกนานแน่ๆ
                  คนอื่นเค้ามีแต่มาว่างอัพให้ตอนปิดเทอม
                  แต่ผมนี่ว่างอัพแค่ตอนเปิดเทอม...
                  แปลกดีจริงๆ

*******************
ช่วงนี้อ่านหนังสือสอบใช่ป่ะคับ อิน  o19
ก็อย่าลืมพักบ้างนะคับ อ่านหนังสือสำคัญก็จริง
ความพร้อมของร่างกายก็สำคัญด้วยนิ ........เนอะ  :m9:

 :bye2:
 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-02-2008 19:08:53 โดย pajaa »

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
  :เฮ้อ: เรียนเป็นหลักละกัน
ทางนี้รอได้เสมอนะหมออิน  :sad2:

แต่เราว่าอาร์ทนี่แหล่ะ o12

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
พยายามคิดอยู่อ่ะค่ะ ว่าทำไมต้องลงวันที่  :m23:

ไอ้ที่คิดๆ ไว้ ก็ไม่รู้จะถูกรึป่าว

เอาเป็นว่ารอต่อไปละกันน้า

 :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:

myLoveIsYOu

  • บุคคลทั่วไป
อาร์ท เริ่มทำคะแนนแล้ว เชียร์อาร์ทเต็มที่  :m4:

a22a

  • บุคคลทั่วไป
เฮ้ย....ที่ใดมีรักที่นั้นมีทุกข์ กลับมารักตัวเองให้มากๆดีกว่าคับเอ็ม

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
 :serius2: :serius2: :serius2:
เครียดๆๆๆ ทำไมดิวทำแบบนี้
ไม่รักกันก็ไม่น่าบอกให้รอ

ทำไงจะได้อ่านต่อหวา
 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:

three

  • บุคคลทั่วไป
ยามแรกรักน้ำต้มผักแม่งก็ว่าหวาน  พอเน้นนานน้ำตาลแม่งก็ว่าขม :angry2:
                    ผู้ชายเฮงซวย :เตะ1:

พี่ฮะการไม่รับรู้ความจริงนี้มันเจ็บปวดนานกว่าการยอมรับความจริงนะครับ บางครังแผลสดๆนี้เราก็ต้องทนใส่ยาเลยนะครับเจ็บแสบแค่แป็บเดียวมันจะหายเร็วกว่าปล่อยไว้นานนะครับ :m15:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
 :เฮ้อ: เมื่อไม่รักทำไมไม่บอก มาลวงมาหลอกกันเล่นทำไม  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5
ตอนที่ 12 : รู้ตัวช้า......[10 มี.ค. 50]
   

หลังจากเรื่องในวันนั้น...มันก็ผ่านมาเกือบเดือน...ผมแทบไม่ได้คุยกับดิวเลย...
ที่ห้องนอนนั้นเราเองก็แทบไม่ได้เจอกัน...ผมขอให้อาร์ทเริ่มสอนฟิสิกข์ผม...
อาร์ทเองก็ยอมสอนให้โดยยังไม่ได้ขอสิ่งตอบแทนที่มาเสียเวลาให้กับผม...
อาร์ทนัดติวผมที่ห้องสมุดทุกวันจันทร์ พฤหัสและศุกร์...โดยผมต้องเหลือเวลาไว้ปั่นงานส่งอาจารย์ด้วย...
มันก็เป็นสิ่งดีที่ทำให้ผมได้ทุ่มเทให้กับการเรียนเสียที...ยิ่งในตอนนี้ที่เกรดทุกเทอมของผมมีค่า...
ผมก็ควรจะเริ่มมันเสียตั้งแต่ตอนนี้

          "ตกลงเข้าใจรึป่าว...เอ็ม" อาร์ทถามหลังจากสอนเรื่องของไหลจนจบ

          "ยังไม่แน่ใจแหะ...ขอลองทำโจทย์ก่อนแล้วกัน" ผมตอบ...
เอาจริงๆคือยังงงกับสูตรทั้งหลายแหล่อยู่...ผมเปิดหนังสือพันเทสต์แล้วเริ่มต้นทำโจทย์...
อาร์ทจึงว่างพอที่จะอ่านชีวะทบทวนบทที่เรียนอยู่จนกว่าผมจะถามเค้า

          ผมไม่คิดว่าอาร์ทจะอ่านชีวะรู้เรื่องเท่าไหร่หรอกในเมื่อผมถามเขาถี่เหลือเกิน...
แต่อาร์ทก็ไม่ว่าอะไร...ผมสิที่รู้สึกหงุดหงิดตัวเองเหลือเกินที่ทำโจทย์เองไม่ได้เสียที...
พอผ่านไปสักสามสิบข้อผมก็เริ่มทำโจทย์ได้แต่นั้นก็กินเวลาไปสามชั่วโมงเสียแล้ว...
มันเลยถึงเวลาที่ห้องสมุดจะปิด...เราเลยคิดจะกลับหอ...ซึ่งต้องแวะสหกรณ์ก่อนเสียทุกครั้ง...
ผมมักจะยืนรออาร์ทซื้อของกินอยู่ข้างนอกแล้วเดินขึ้นหอไปพร้อมเขา...
พอผมเดินจนถึงหน้าห้องนอนและกำลังจะเข้าห้องก็ต้องโดนเสียงของอาร์ทรั้งไว้...

          "เอ็ม...เราขอคุยด้วยหน่อยสิ" อาร์ทพูดเบาๆ ราวกับเป็นเสียงกระซิบ
ผมมองหน้าเขาเป็นการตกลง...อาร์ทจึงพาผมไปที่ระเบียงตากผ้าแล้วจึงหันมาเริ่มพูดกับผม

          "เอ็ม...คือว่า..." อาร์ทเริ่มแล้วหยุด...ผมงง...เขาดูไม่กล้าที่จะพูด

          "เอ็ม...จำได้มั้ยที่เอ็มบอกว่าจะตอบแทนเรื่องที่อาร์ทสอนฟิสิกข์เอ็มหน่ะ" อาร์ทพูดรัวเร็ว...
จนผมแทบฟังไม่ทัน

          "จำได้สิ...อาร์ทอยากได้อะไรล่ะ" ผมถามกลับ...ตอนนี้ผมเองก็มีเงินเก็บอยู่พอสมควร...
ถ้ามันเป็นของที่ไม่แพงมากนักผมคงพอซื้อให้ได้

          "อาร์ทอยากขอ...ขอให้เอ็มมาคบกับอาร์ทหน่ะ...ได้มั้ย" อาร์ทตอบ...ผมนิ่งอึ้งไปกับคำตอบนั้น

          "อาร์ทชอบเอ็มนะ...ชอบมาตั้งแต่ที่เจอเอ็มครั้งแรกเลย" อาร์ทกล่าวต่อ

          "ต...แต่....เอ็ม" ผมคิดจะปฎิเสธแต่ผมต้องหยุดคิดอะไรบางอย่าง

          "เอ็มอย่าพึ่งปฎิเสธอาร์ทเลยนะ...อาร์ทขอให้เอ็มฟังที่อาร์ทพูดให้จบก่อน"
 อาร์ทพูดเร็วเหมือนกับว่าเขากำลังรวบรวมความกล้าทั้งหมด

          "อาร์ทรู้ว่ามันยังเร็วเกินไปสำหรับเอ็ม...เพราะเรื่องเอ็มกับดิวมันพึ่งผ่านไปไม่นาน...
อาร์ทไม่ขอให้เอ็มลืมดิวตอนนี้และอาร์ทก็ไม่ได้ขอให้เอ็มหันมาชอบอาร์ท...อาร์ทแค่ขอ...ขอให้ได้รักเอ็ม...
ได้อยู่ข้างๆ...แค่นี้ก็ได้" อาร์ทพูดจนจบแล้วก้มหน้า...ใบหน้าของอาร์ทแดงจัดด้วยความอาย...ผมรับฟัง...
ผมเองก็ไม่ได้รังเกียจอาร์ท...อาร์ทอยู่ข้างผมเสมอในตอนที่ผมไม่มีใคร...
แต่ผมไม่กล้าพอที่จะเสี่ยงเหมือนตอนดิวอีกแล้ว

          "อาร์ท...เอ็มตกลงจะคบกับอาร์ท..." ผมพูดทำเอาอาร์ทเงยหน้าขึ้นสบตาผมอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

          "ถ้าอาร์ทกล้าบอกกับคนในห้องว่าอาร์ทเป็นเกย์" ผมพูดต่อจนจบ...
มันเป็นความเห็นแก่ตัวของผม...และความกลัวที่แฝงอยู่ลึกๆในใจของผม...เพราะถ้าอาร์ทไม่กล้า...
มันก็ไม่ต่างอะไรกับดิว...ที่เลือกน้องอิ้งค์

          อาร์ทยังคงมองหน้าผมนิ่งไม่แสดงความรู้สึกใดๆผ่านทางสีหน้า...แต่เขาก็ไม่ได้โกรธผม...
อาร์ทถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะตอบผม

          "เอ็ม...อาร์ทไม่ใช่ดิว...อาร์ทยอมรับความเป็นจริงของตัวเองได้...ถ้าเอ็มอยากให้อาร์ทพูด...
อาร์ทก็จะพูด" อาร์ทตอบแล้วยิ้มให้ผม...ผมยิ้มตอบเขา...ทั้งๆที่ในใจผมมีแต่ความรู้สึกผิด

          ผมรู้สึกผิดต่ออาร์ท...ผมไม่ได้ชอบอาร์ท...มันมีแต่ความรู้สึกขอบคุณในสิ่งดีๆที่เขาทำให้กับผม...
แต่มันไม่ใช่ความรักเหมือนที่ผมมีต่อดิว...ผมได้แต่คิด...ว่าสักวัน...ถ้าผมคบกับอาร์ทจริงๆ....
ผมจะรักเขาได้อย่างที่เขารักผม

          วันถัดมาตอนที่เพื่อนๆของผมไปขลุกตัวเองที่ห้องสมุดเหมือนเช่นเคย...มีการตั้งวงเมาท์อีกครั้ง...
ผมก็ได้แต่นั่งฟังไปทำโจทย์เลขไป...แล้วผมก็ต้องสะดุด
เมื่อมีคนคิดจะรีดเอาบทสัมภาษณ์ของอาร์ทต่อจากคราวที่แล้ว

          "อาร์ท...แล้วคนนั้นของนายอ่ะ...เมื่อไหร่จะบอกพวกเราสะที...สืบจนเหนื่อยแล้วนะเนี่ย"
สิทธิ์หันมาถามอาร์ท...ซึ่งทุกครั้งที่เขาเคยถามนั้น...มันไม่เคยประสบผลสำเร็จเลยสักครั้งเดียว...
แต่ครั้งนี้อาจแตกต่าง...อาร์ทฟังคำถามแล้วเหลือบมามองหน้าผมแวบหนึ่งแล้วหันไปตอบสิทธิ

          "ทำไมถึงอยากรู้กันขนาดนั้น" อาร์ทตอบยียวน

          "ก็ที่แกตอบไปคราวที่แล้วอ่ะ...ทำเอากิฟต์...วาว...
แล้วก็คนอีกนับสิบรอคอยคำตอบจากแกอยู่อ่ะดิ...ว่าเป็นสาวคนไหนที่มาขโมยหัวใจแกไปได้" สิทธิ์ยังต่อ

          "ใช่ๆๆ ช้านโดนยัยแววบีบคอถามเลยนะแก" ส้มช่วยเสริม

          "ถ้าเราบอกว่าคนๆนั้นไม่ใช่ผู้หญิงล่ะ" อาร์ทตอบยิ้มๆ...แต่ทำเอาเพื่อนๆชะงัก

          "ล้อเล่น?" สิทธิ์ถาม
 
          "เรื่องจริง"อาร์ทตอบ

          "ใคร...บอกได้มั้ย" ส้มกับนิ้งค์ยังคงถามต่อ...อาร์ทยังคงยิ้ม...

          "ใช่คนที่อยู่ด้วยที่ห้องสมุดใช่มั้ย" แนนถามแล้วหันมามองหน้าผมที่ตอนนี้โจทย์เลขไม่อยู่ในหัวอีกแล้ว

          "ใช่....คนนั้นแหละ" อาร์ทตอบ...ทำเอาทุกคนหันมามองหน้าผมเป็นสายตาเดียว...
ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆให้เพื่อนๆ...เพื่อนบางคนขมวดคิ้ว...บางคนก็ยิ้ม...แต่ส่วนมากก็ไม่ได้ว่าอะไร

          "ปิดกันได้ตั้งนาน...นี่ข่าวใหญ่เลยรู้มั้ย...ในที่สุดห้องเราก็มีผู้ชายลดลงอีกแล้ว"นิ้งค์บ่น

          "แกต้องดีใจที่เพื่อนมีแฟนสิ...ไม่ใช่บ่นที่ตัวเองยังหาไม่ได้" ส้มย้อนนิ้งค์...
แต่ในระหว่างนั้นอาร์ทหันมาสบตาผมเป็นระยะเหมือนเป็นการยืนยันในสิ่งที่เขาพูด
และต้องการคำยืนยันในคำพูดของผมด้วย...ผมพยักหน้าตอบอาร์ท..


..........คบ.....เพื่อว่าสักวันจะรัก


----------------------------------------------------------------------------------------


          ภายในเวลาสามวันเรื่องของผมกับอาร์ทก็แพร่ไปทั่วโรงเรียน...
เหตุผลส่วนหนึ่งก็เพราะนี่เป็นโรงเรียนปิด...มีอะไรเกิดขึ้นทีก็รู้กันทั่ว...
ผมเองรู้สึกได้ว่าถูกมองด้วยสายตาแปลกๆอยู่มิใช่น้อย...
โดยส่วนมากมักจะเป็นพวกผู้หญิงที่มาหลงรักอาร์ท...เขาคงคิดว่าคนอย่างผมนั้นมีอะไรดี...
ซึ่งคำถามนี้ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

          ในวันนี้ผมกลับหอมาก่อนอาร์ทเพราะอาร์ทต้องเขาชุมนุมผมจึงขึ้นมานอนเล่นบนหอก่อน...
ผมทิ้งเป้ลงบนเก้าอี้สายตาเหลือบไปเห็นกระดาษบนโต๊ะ...ผมจึงหยิบมานั่งอ่านบนเตียง...
จดหมายเขียนไว้ว่า


     ถึง...เอ็ม
         
           เราไม่รู้ว่าจะพูดกับเอ็มยังไงดี...ในเมื่อตอนนี้เราเองก็แทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลย...
เพราะเรื่องของเราสองคนมันได้จบลงไปแล้ว...ถึงแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ...
แต่เราก็อยากจะบอกเอ็มว่าช่วงเวลาเหล่านั้นดิวมีความสุขจริงๆ

          เรื่องทั้งหมดมันเป็นความผิดของดิวเอง...ตั้งแต่ตอนแรกที่รู้ว่าเอ็มชอบดิว...ดิวก็เก็บมาคิด...
เราเป็นผู้ชายเหมือนกัน...มันเป็นไปไม่ได้...และดิวก็รู้สึกรับไม่ได้ด้วย...แต่พอเอ็มหลบหน้าดิวคราวนั้น...
ดิวถึงรู้ว่า...เอ็มไม่ได้สำคัญเพียงแค่เพื่อนอย่างที่ตัวเราเองเข้าใจ...วันนั้นดิวจึงพูดกับเอ็ม...
ดิวไม่ได้โกหกเอ็มเลยนะ...ดิวหวังอยู่ลึกๆว่าดิวจะกล้าพอที่จะคบกับเอ็ม

          เอ็มรู้มั้ย...วันนั้นที่เอ็มไม่สบาย...ดิวมีความสุขมาก...ดิวอยากจะปฏิบัติต่อเอ็ม
ให้เหมือนกับความรู้สึกที่ดิวมีให้เอ็ม...สิ่งเดียวที่ดิวทำไม่ได้คือ...ยอมรับว่าดิวชอบเอ็มมาก...
ดิวคบน้องอิ้งค์...หลอกเอาความรู้สึกดีๆที่น้องเค้ามีต่อพี่รหัสอย่างดิว...
ดิวคบน้องอิ้งค์เพื่อไม่ให้ใครมาสงสัยว่าดิวคิดยังไงกับเอ็ม...วันที่เอ็มไม่สบาย...
ดิวเลือกที่จะอยู่ใกล้ๆเอ็มในตอนที่ไม่มีใครจะมาสงสัย ในสิ่งที่ดิวทำได้...ดิวคงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวที่สุด

          ที่ดิวเขียนจดหมายนี้ให้เอ็มได้อ่าน...ดิวพึ่งได้รู้เรื่องเอ็มกับอาร์ท...
ดิวดีใจที่อาร์ทรักเอ็มพอที่จะกล้าเปิดเผยความจริงอย่างที่ดิวทำไม่ได้...
ตอนแรกดิวรับไม่ได้ที่อาร์ทคบกับเอ็ม...ดิวไปคุยกับปุ้ย...เล่าเรื่องให้ปุ้ยฟัง...ปุ้ยไม่ว่าอะไรดิวเลย...
ปุ้ยบอกดิวว่า..."ดิวได้รับผลในสิ่งที่ดิวเลือกแล้ว...แต่ปุ้ยอยากจะบอกดิวนะว่า...ดิวนะหลอกตัวเอง...
ที่ดิวตอบเอ็มว่าดิวแคร์เอ็ม...แต่ชอบน้องอิ้งค์หน่ะ...มันกลับกันทั้งหมด...
ดิวไม่กล้าบอกความจริงว่าดิวชอบเอ็ม...ดิวเอาคำว่าแคร์มาปิดบังความจริง...
และยิ่งเอาน้องอิ้งค์มาทำให้มันแย่กันเข้าไปใหญ่...มันสายเกินไปแล้วหล่ะดิว...ปล่อยเอ็มไปได้แล้ว"....
ดิวเชื่อปุ้ยอย่างไม่เคยเชื่อมากเท่านี้มาก่อนเลยเชื่อมั้ย...ถึงตอนนี้มันจะสายเกินไปแล้ว...
ดิวจะบอกสิ่งนี้เป็นสิ่งสุดท้าย...

                                                                           
ดิว...ชอบ...เอ็ม 

          ดิวหวังว่าจดหมายนี้คงไม่ใช่สิ่งที่ดิวทำผิดอีกครั้ง...ดิวขอ...ขอให้อาร์ททำในสิ่งที่ดิวไม่ได้ทำ...
และขอ...ให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม

                                                                               
คำขอโทษจากผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง
             
                                                                                                                                         
ดิว



_____________________________________________________________


InLuSt say : มาอัพให้แล้วคร้าบ....
                      ใครเชียร์อาร์ทก็สมหวังไปนิดนึง....
                       แต่ก็นะ...อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

 :bye2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-02-2008 19:35:34 โดย pajaa »

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18


InLuSt say : มาอัพให้แล้วคร้าบ....
                      ใครเชียร์อาร์ทก็สมหวังไปนิดนึง....
                       แต่ก็นะ...อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

 :bye2:
มันหมายความว่าไงละเนี่ย :m21:

ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
^
^
^

สงสัยเหมือนรีบนเลยค่ะ   :serius2:


myLoveIsYOu

  • บุคคลทั่วไป
เอ่อ...สงสัย เหมือนกันครับ  o12 o12

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด