วันนี้มาแล้วค่ะ ขอบคุณมาก ๆ นะคะ หวังว่าทุกคนคงชอบกับตอนนี้นะคะ
35 (NC18+)
แม้ในห้องนอนนี้จะไร้ซึ่งแสงไฟแล้ว แต่แสงนวลจากบานกระจกที่ไม่ได้ปิดม่านยังสาดส่องมาไม่ให้ห้องนี้ทึบแสงเกินไป อธิปพงศ์ที่เพิ่งรู้สึกตัวหลังจากนอนพักในอกอุ่น พาร่างเปลือยเปล่าของตัวเองไปยังห้องน้ำ เพื่อชำระล้างเนื้อตัวจากการเสียเหงื่อยกใหญ่เมื่อครู่นี้
ชายหนุ่มอาบน้ำชำระร่างกายอีกครั้ง และใช้ฝักบัวเล็กชำระล้างปลายประตูของตนเอง เขามองดูคราบรักที่ไหลตามกระแสน้ำลงมาตามขาก็อมยิ้ม เมื่อนึกถึงความรู้สึกตอนที่นิธินปลดปล่อยอย่างเต็มที่ในตัวเขา
อธิปพงศ์แทบคลั่งตายกับแต่ละครั้งที่นิธินมอบความสุขให้แก่เขา ยิ่งอดกันมานานเหมือนครั้งนี้แล้วด้วย ความต้องการที่สะสมทำให้พวกเขาโรมกันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
ชายหนุ่มมองกระจกและนึกตำหนิตัวเองกับสิ่งที่เพิ่งผ่านไป เขาได้แต่อบรมตัวเองว่าอย่าทำอะไรเพราะอารมณ์ชั่ววูบอย่างนั้นอีก
ไม่มีเรื่องอะไรแท้ๆ ยังจะหาเรื่องเอง
นี่ถ้านิธินเกิดเปลี่ยนใจไปมองคนอื่นเขาจะทำอย่างไรดีล่ะ
แค่คิดอธิปพงศ์ก็รู้สึกแย่แล้ว
"บ้าเอ๊ย เป็นอะไรวะ งี่เง่าอีกแล้ว"
อธิปพงศ์หัวเราะกับความอ่อนไหวในจิตใจของตัวเอง ก่อนจะเช็ดตัวและออกไปนอนต่อกับคนรัก
"โอ้โห วันนี้นิธินเซ็ทผมมาด้วยเว้ย"
เอเจทักทายเพื่อนในเช้าวันใหม่ที่มาทำงาน อันที่จริงเขาไม่ได้สนใจรายละเอียดของเพื่อนมากนักแต่ว่าวันนี้นิธินดูแปลกตากว่าวันที่ผ่านมาจนสังเกตได้
"คุณหมูเค้าเซ็ทให้หน่ะ"
"โหยยย ไว้ลายช่างผมจริงๆ"
"อืม" นิธินรับคำแค่นั้น ก่อนจะนึกขอบคุณที่อธิปพงศ์กลับมาเป็นเหมือนเดิม เมื่อคืนเขามีความสุขมากหลังจากทนกลัดมันมากว่าสัปดาห์ จากที่เห็นว่าคนรักยินยอมพร้อมใจแล้วนิธินจึงมอบความสุขให้ถึงสองครั้ง ชายหนุ่มเม้มปากกรุ่นคิด ถ้าสมมุติว่าอธิปพงศ์ไม่ยอมมีอะไรกับเขาต่อไปเขาก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเหมือนกัน แต่เขาดีใจนักที่วันนี้คนรักกลับมาเป็นเหมือนเดิมเสียที
อธิปพงศ์พักกินข้าวพร้อมกับหญิงในบ่ายวันหนึ่ง เขากำลังพูดคุยกับรุ่นน้องถึงลูกค้าต่างชาติที่เจอก่อนขอตัวมากินข้าวนี้
"หญิง วันนี้มีลูกค้าฝรั่งบอกกับพี่ตอนตัดผมว่า พี่พูดภาษาอังกฤษแบบคนอินเดียว่ะ"
"เหรอ" หญิงตกใจตาโตและหัวเราะออกมา "ฮ่ะๆๆ พี่หมู แล้วพี่หมูว่าไงอ่ะ"
"พี่ก็บอกว่า เหรอ พี่ไม่รู้เลยนะหน่ะ...แต่ก็คงจะจริงว่ะ เพราะฟังๆไปมันก็เหมือนที่นิธินเค้าพูดอยู่"
"แหม่ๆ ของอย่างนี้มันติดต่อกันได้ด้วยเหรอพี่"
"ก็มันชินนี่นา เป็นอย่างนี้ไปซะแล้ว จะให้ทำไง"
"เออ หนูขอถามอะไรพี่ได้มั๊ย"
"ว่ามา"
"ตั้งแต่พี่เปลี่ยนมาคบกับผู้ชายเนี่ย พี่หมูมีความสุขมากขึ้นกว่าแต่ก่อนรึเปล่า"
พอได้ยินคำถามนั้นจากรุ่นน้อง อธิปพงศ์ก็ย้อนถามพร้อมรอยยิ้ม
"นึกยังไงถึงถามแบบนี้ล่ะเนี่ย"
"ก็...อยากรู้ไง ว่าพี่หมูรู้สึกยังไงหลังจากมีแฟนเป็นผู้ชาย"
"ก็แฮ็ปปี้ดี.."
อธิปพงศ์ตอบสั้นๆ พร้อมรอยยิ้มละมุนที่บ่งบอกความรู้สึกตามที่พูด
"ยังไงอ่ะ มันต่างกับเมื่อก่อนตรงไหน"
"เยอะนะ พี่บอกไม่ถูกอ่ะ"
อธิปพงศ์ตอบตามความรู้สึกที่เขารับรู้ว่ามีความแตกต่างและการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเยอะกับชีวิต จนเขาไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้
ชายหนุ่มกับรุ่นน้องกินข้าวกันต่อและเดินกลับมาทำงาน ระหว่างทางที่ต้องเดินผ่านร้านเสื้อผ้ากีฬานำเข้า อธิปพงศ์ก็สะดุดตากับกางเกงว่ายน้ำตัวหนึ่งที่หุ่นสวมโชว์อยู่หน้าร้าน
"พี่ขอดูนี่แป๊บนะ
"ค่ะ"
อธิปพงศ์เข้าไปดูกางเกงว่ายน้ำแบบสัญชาติอเมริกาสีดำตัวจิ๋วที่เขาสะดุดตา และขอทางร้านสัมผัสใกล้ว่ามีเนื้อผ้าอย่างไร เมื่อลองจับดูแล้วก็พบว่านี่เป็นผ้าแบบพิเศษที่บางเบา แต่กว่ามีการออกแบบตัดเย็บให้โอบอุ้มส่วนสำคัญของผู้ชายได้ยามที่ว่ายน้ำ แม้เทียบกับกางเกงว่ายน้ำผู้ชายทั่วไปแล้ว จะค่อนข้างแพงไปสักหน่อย แต่มองในด้านความคุ้มค่าแล้วชายหนุ่มก็ยอมจ่าย เมื่อได้ของที่ต้องการเรียบร้อยแล้วอธิปพงศ์ก็ชวนรุ่นน้องเดินต่อ
“ป่ะ”
หญิงยิ้มรับและเดินไปด้วยกัน เมื่อถึงร้าน ป๊อกกี้ที่เห็นว่าอธิปพงศ์มีของติดมือมาด้วยจึงถามอย่างใคร่รู้
“พี่หมูได้อะไรมาอ่ะค่ะ”
“กางเกงว่ายน้ำ ของสปีโด้”
“ไหน ๆ ขอหนูดูได้ป่ะ”
อธิปพงศ์ส่งถุงใบย่อมนั้นให้ป๊อกกี้ ช่างผมตัวแสบรับมาและหยิบกางเกงว่ายน้ำขึ้นมาดู
“โอ้โห! พี่หมู…พี่หมูกล้าใส่แบบนี้ว่ายน้ำจริง ๆ เหรอคะเนี่ย โอ้แม่เจ้า สาบานนะคะ ว่าแค่ใส่ว่ายน้ำ ไม่ได้ใส่ไปฆ่าใคร”
ป๊อกกี้มองกางเกงว่ายน้ำในมือแล้วไม่อยากจะคิดต่อ หากว่ามันอยู่บนร่างของอธิปพงศ์แล้ว ภาพที่ออกมาคงจะร้อนแรงจนแทบปรอทแตกอย่างแน่นอน
“อื้ม...”
“โหย พี่หมู ใจคอพี่หมูจะให้เลือดท่วมสระเลยเหรอคะเนี่ย ตายแล้ว”
“ไม่หรอก ก็แค่ซื้อไปใส่ว่ายน้ำ”
“ซื้อไปว่ายน้ำหรือซื้อไปใส่อวดผัวคะคุณพี่ หนูถามจริง ๆ”
อธิปพงศ์จึงตอบรุ่นน้องพร้อมรอยยิ้ม
“ก็ทั้งสองอย่างนั้นแหล่ะ”
“ต๊ายยยย แรงค่ะ”
ป๊อกกี้เอามือทาบอกเหมือนจะเป็นลม อธิปพงศ์เลยบอกกับรุ่นน้องว่า
“แกก็ซื้อใส่มั่งสิป๊อกกี้”
“โอ๊ยย คุณพี่ ถ้าน้องหุ่นดีหน้าเริ่ดเหมือนพี่หมูน้องก็คงใส่เดินตะมอยริมสระไปนานแล้วล่ะค่ะ”
“ถ้าวันนี้คุณพี่ใส่เล่นน้ำกับคุณนิธินนะคะ รับรองค่ะว่า คืนนี้คุณพี่ฟ้าเหลืองแน่ ๆ”
“เหลืองไม่ได้หรอกจ้ะ เพราะพรุ่งนี้ยังไงพี่ก็ต้องมาทำงานอยู่แล้ว”
“อ่าค่า ให้มันได้อย่างนั้นก็แล้วกันค่ะ”
ป๊อกกี้รับคำก่อนจะสะบัดบ๊อบไปทำงานต่อ เมื่อถึงเวลาเลิกงานอธิปพงศ์ก็กลับบ้านโดยที่มีนิธินมารับเหมือนเคย วันนี้นิธินมาใส่เสื้อยืดคอวีเนื้อบางเบาที่ทำให้เห็นกล้ามเนื้อช่วงบนชัดเจนยิ่งขึ้น กับกางเกงยีนส์ขาเดฟสีซีด อธิปพงศ์แอบมองคนรักอย่างหลงใหล ด้วยคิดถึงแนวเคราทรงเสน่ห์ที่เขาหลงรัก เมื่อนิธินส่งยิ้มมาให้ อธิปพงศ์จึงเดินเข้าไปหาทันที
นิธินยิ้มให้คนรักที่ด้อยความสูงกว่าเล็กน้อย เขาลูบที่แก้มเบา ๆ อธิปพงศ์มองหน้าคนรักใกล้ ๆ ก็ยิ่งรู้สึกหวามไหวมากขึ้นกว่าเดิม ตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกอยากจะเขย่งไปจุมพิตริมฝีปากนั้นเหลือเกิน แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะทำกลางที่สาธารณะแบบนี้
“กลับบ้านกันเถอะครับ”
“ครับ”
อธิปพงศ์เดินตามร่างใหญ่ที่จูงมืออย่างว่าง่าย นิธินเพิ่งสังเกตว่าอธิปพงศ์ถือถุงมาด้วย จึงเอ่ยปากถาม
“อะไรน่ะ”
“อ๋อ กางเกงว่ายน้ำของผม เพิ่งซื้อมาใหม่วันนี้”
“เหรอ...” นิธินพยักหน้ารับ “ใส่ให้ผมดูก่อนได้มั๊ย…คืนนี้เลย”
“ได้สิครับ”
อธิปพงศ์ยิ้มรับและเดินต่อ เขาแอบยิ้มที่รู้ว่าคนรักให้ความสนใจในตัวเขา แต่ก็เปลี่ยนสีหน้าแทบไม่ทันเมื่อเจอสายตาชวนเชิญของเก้งกวางที่มองมายังนิธิน เมื่อเขามองไปก็พบว่าคนพวกนั้นยังส่งสายตาท้าทายเพื่อจะสื่อว่าใครดีใครได้มายังเขาอีก อธิปพงศ์อารมณ์เสียเล็กน้อยพลางคิดว่า
“ไม่เห็นรึไงว่าเดินจูงมือกันอยู่...”
นิธินหันไปมองคนรักที่กำลังองค์ลงก็แอบยิ้ม จึงเปลี่ยนมาโอบเอวและรีบเดินให้พ้นจากตรงนั้น ชายหนุ่มทั้งสองไม่ได้พูดอะไร นอกจากเดินจับมือกันต่อเงียบ ๆ จนถึงที่หมาย
“วันนี้คุณไม่กินข้าวเหรอ” นิธินหันมาถามคนรักหลังจากก้าวถึงห้อง
“เหอะ...เดี๋ยวพุงป่องอ่ะ อีกอย่างกินมาแล้วตอนหกโมงด้วย”
“ครับ..”
อธิปพงศ์จึงบอกกับคนรักด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
“เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อนนะ”
“ครับ...”
นิธินรับคำและลากโซฟาตัวใหม่ไปนอกระเบียง วันนี้อากาศดีอีกแล้ว ทำให้เขาอยากจะออกมานั่งเล่นสูดอากาศดี ๆ และชมพระจันทร์ที่เต็มดวงบนท้องฟ้า เขาลุกขึ้นไปดื่มน้ำที่ตู้เย็นและกลับมานั่งตรงนั้นต่อ สักพักอธิปพงศ์ก็เดินออกมาหาเขาที่ระเบียง
“ทำอะไรอยู่เหรอ”
นิธินหันไปตามเสียงก็พบว่าอธิปพงศ์กำลังเดินมาหาเขาด้วยกางเกงว่ายน้ำตัวเดียวอย่างที่ตกลงกันไว้ ชายหนุ่มมองคนรักตาค้าง เพราะปกติอธิปพงศ์ก็ดูเย้ายวนมากในชุดว่ายน้ำอยู่แล้ว ยิ่งมาใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเล็กที่เน้นส่วนโค้งเว้าของสะโพกอย่างนี้เลยทำให้เขาแทบหยุดหายใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า
อธิปพงศ์เดินมาที่ระเบียงก่อนจะยืนอยู่ตรงหน้าคนรักที่นั่งนิ่งเป็นหิน เขาแอบยิ้มพอใจกับอาการตกตะลึงของคนรักในขณะนี้ เขาจึงหมุนรอบ ๆ ให้นิธินดูได้อย่างทั่วถึง
“เป็นไงมั่ง”
นิธินมองตามทุกอิริยาบถของคนรักดั่งต้องมนต์สะกด เขามองคนรักหัวจรดเท้าแล้วก็ตอบว่า
“You’re so hot!”
“Thank you”
อธิปพงศ์ยิ้มรับ แต่ตอนนี้หัวใจของนิธินกำลังระส่ำ เขารีบคว้าเอวได้รูปของคนรักไว้แล้วจับมานั่งบนตักทันที
“You gonna killing me” นิธินกระซิบข้างหูคนรักด้วยเสียงแผ่ว ทำให้อธิปพงศ์ที่รับรู้อาการร้อนรนอยู่ข้างบนหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ก่อนจะเป็นฝ่ายพลิกตัวมานั่งคร่อมหน้าตักของนิธิน
“No, I don’t”
เขามองหน้าหล่อเหลาของรักใกล้ ๆ อธิปพงศ์ลูบใบยังเปลือกตาและสันจมูกเบา ๆ ก่อนจะจุมพิตลงบนหว่างคิ้วลงมาสันจมูกและริมฝีปาก นิธินตอบรับสัมผัสนั้นด้วยลิ้นร้อน มือแข็งแรงของเขาตระคองกอดแผ่นหลังเปลือยเปล่าของคนรักไว้อย่างถะนุถนอม ตอนนี้เนื้อตัวของคนทั้งคู่กำลังจะละลายกลายเป็นเนื้อเดียวกันแล้ว อธิปพงศ์จงใจนั่งให้ตรงกับจุดเชื่อมต่อของพวกเขาพร้อมกับบดเบียดแนบชิดกันอย่างเร่าร้อน แม้จะยังคงอยู่ซึ่งเสื้อผ้า แต่ภาพที่เห็นตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากการร่วมรักเลยแม้แต่น้อย คนทั้งคู่ที่กำลังแลกลิ้นต่างก็ไม่ยอมแพ้ในการส่งแรงตามความต้องการของกันและกัน จนกระทั่งนิธินเป็นฝ่ายหยุด เพื่อจะถอดกางเกงและชั้นในของตัวเองอย่างรีบเร่ง อธิปพงศ์ยังคร่อมตัวเขาอยู่ยิ้มให้กับส่วนนั้นที่พร้อมรบ ก่อนที่นิธินจะเป็นคนเอื้อมมือมาสัมผัสบั้นท้ายที่เขารักและจัดการถอดกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วให้พ้นจากร่างกายน่าหลงใหลของคนรักอย่างรวดเร็ว นิธินไม่รอช้าที่จะสอดใส่ในตัวคนรัก แต่อธิปพงศ์รีบยั้งไว้ ก่อนจะเอื้อมไปหยิบเจลหล่อลื่นที่แอบหยิบมาด้วย แม้เขาจะมีความสุขกับการร่วมรัก แต่เขาก็ไม่อยากเจ็บปวดกับการเสียดสีที่รุนแรง นิธินลอบยิ้มก่อนจะมองคนรักอย่างถูกใจ และค่อย ๆ จัดให้ส่วนนั้นพร้อมใส่ โดยที่อธิปพงศ์ก็ค่อย ๆ นั่งสำแหรกตัวเองลงไปเช่นกัน
“โอ๊ะ....ซื๊ดดด”
เสียงครางดังไม่หยุดปากตั้งแต่เริ่มประกบติด เมื่อส่วนนั้นเขาไปอยู่ในตัวอธิปพงศ์เรียบร้อยแล้ว คนทั้งคู่ก็เริ่มบดเบียดโรมกันกันและกันอย่างเร่าร้อน โดยที่นิธินก็ประคองตัวคนรักไว้บนหน้าตักและอธิปพงศ์เองก็คล้องแขนโอบยึดรอบร่างล่ำของนิธินไว้เช่นกัน ก่อนจะมองหน้ากันอีกครั้งและปล่อยให้นิธินซุกไซร้ซอกคอได้ตามใจชอบ เขาครางออกมาเป็นระยะ ๆ อย่างเร่าร้อนพร้อมกับโขยกบนตัวคนรักตามอารมณ์ส่วนลึกที่ต้องการ
“อ๊ะ...อ๊า..อู๊ววว”
อธิปพงศ์ตกใจเมื่อเห็นว่านิธินประคองสะโพกเขาแล้วลุกขึ้น เลยทำให้เขาต้องใช้ขาหนีบตัวชายหนุ่มแน่น ๆ และคล้องแขนกับลำคอและแผ่นหลังเพื่อยึดไว้ นิธินมองหน้าเขายิ้ม ๆ ก่อนจะมอบจูบให้อีกครั้งหนึ่ง นิธินค่อยๆ พาคนรักลุกขึ้นพร้อมกับชวนให้ดูวิวข้างนอก
“สวยมั๊ย...”
“อื้มมม...โอ๊ะ อย่าวนข้างในสิ..ผม..โอ๊ยยย”
อธิปพงศ์ไม่อาจรับรู้ได้ว่ากรุงเทพฯในคืนพระจันทร์เต็มดวงสวยงามเพียงใด ในหัวของเขามีเพียงแต่ความหฤหรรษ์จากคนรักที่มอบให้ในตอนนี้ นิธินพาคนรักเดินไปอีกมุมของระเบียงแล้วค่อย ๆ ปล่อยให้อธิปพงศ์ลงมาทรงตัวยืน แต่เขาไม่รอช้าที่จะก้มหน้าไปทักทายสะโพกกลมกลึงที่เขารัก
“อื้มมม นิธินนนน”
อธิปพงศ์กรีดร้องอย่างไม่รู้อาย เพราะตอนนี้เขากำลังสุขสมกับลิ้นร้อนที่อยู่ในช่องแคบ เมื่อเหลียวหลังไปมองก็พบว่าคนรักกำลังแนบหน้ากับสะโพกของเขาอย่างโหยหิว แล้วยิ่งนิธินเอื้อมมือมาปลุกเร้าที่ส่วนนั้นของเขาอีกด้วย เขาจึงรู้สึกว่าขาหมดแรงจึงต้องจับแนวระเบียงไว้เพื่อช่วยทรงตัว ก่อนที่นิธินจะย้ายมาครอบครองส่วนนั้นของเขาด้วยริมฝีปาก ทำให้อธิปพงศ์กรีดเสียงออกมาอย่างสุขสมดังขึ้น
นิธินทำอย่างนั้นสักพักก็หยุดก่อนจะค่อย ๆ มอบความเป็นชายของตัวเองให้คนรักอีกครั้ง เขารู้สึกสุขสมเหลือเกินที่ได้ร่วมรักกันโดยมีอธิปพงศ์เหลียวหลังมามองและส่งสายตาว่าต้องการเขามากแบบนี้
“อื้อๆๆๆๆ...”
“อ๊ะ...อื้มมม ใช่ ๆๆ แรงอีก ๆ”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นเขาก็จับสะโพกคนรักไว้มั่น ก่อนจะกระหน่ำมอบความต้องการให้อย่างเต็มกำลัง แต่เขาไม่อยากจะถึงจุดหมายในรูปแบบนี้ จึงรีบถอนออกและบอกกับคนรักว่า
“เข้าไปข้างในกันเถอะ”
อธิปพงศ์จึงบอกว่า
“ผมเดินไม่ไหวแล้ว อุ้มเดินหน่อยสิ...”
นิธินยิ้มรับและค่อย ๆ ประกบตัวเข้ากับคนรักอีกครั้ง อธิปพงศ์พยายามทรงตัวให้มั่นก่อนจะพยุงตัวเองและหนีบขากับเอวแกร่งนั้น นิธินใช้สองมือพยุงสะโพกคนรักและพากันเข้าไปในห้องโดยที่ยังคงส่งแรงเข้าไปข้างในไม่ขาด อธิปพงศ์แม้จะหวาดเสียวกับการพลัดตก แต่ก็รู้สึกสุขสมเป็นอย่างมากกับรสชาติแปลกใหม่ของการเติมรักในครั้งนี้ จนถึงห้องนอน นิธินค่อย ๆ วางอธิปพงศ์บนเตียงอย่างนุ่มนวล เขามองหน้าคนรักที่ส่งสายตาเว้าวอนแล้วค่อย ๆ ดันตัวขึ้นอย่างยั่วเย้า
“อ๊า...นิธินน คุณจะฆ่าผมใช่มั๊ยยย”
“ไม่ ๆๆ ผมรักคุณ ผมจะทำอย่างนั้นได้ไง”
แม้จะพูดอย่างนั้น แต่นิธินก็กระแทกกระทั้นรุนแรงขึ้นจนอธิปพงศ์กรีดเสียงของความสุขดังไม่ขาด ภาพลำคอขาวที่แอ่นระหงตามจังหวะความต้องการทำให้นิธินก้มลงไปซุกไซร้และดูดดื่มกับเนื้อเนียนตรงนั้นอย่างโหยหา เมื่อปลายทางแห่งความต้องการมาถึง อธิปพงศ์หนีบขาแน่นโดยที่สะโพกแกร่งนั้นยังคงกระแทกกระทั้นมาอย่างไม่ปรานี
“นิธิน..ผมม ผมจะเสร็จแล้วนะ..”
“อืม เสร็จพร้อมกันนะครับ”
นิธินเอื้อมมือไปช่วยสัมผัสส่วนนั้นของคนรักให้สุขสมยิ่งขึ้น อธิปพงศ์ครางออกมาดังขึ้น ดังขึ้นจนกระทั่งบรรลุถึงขีดสุด
“อ๊าๆๆๆๆๆๆๆ นิธินนนนนนน”
“อื้อ ๆๆๆๆ ที่รัก ๆๆๆ ผมจะออกแล้ว..โอ๊ววว Honey..”
นิธินระรัวไม่ยั้งก่อนจะปลดปล่อยในช่องท้องของคนรัก เขาฟุบตัวลงมาหาคนข้างล่างและมอบจูบอ่อนหวานกันอีกครั้งอย่างแสนรักโดยที่ยังไม่ถอดถอนอาวุธออกจากกายของอธิปพงศ์ เพราะเขารู้สึกว่าปล่อยให้อยู่อย่างนั้นสักพักจะได้อบอุ่นแนบชิดกันมากขึ้น คนทั้งสองหลับตาลงในอ้อมกอดกันและกันอย่างเหนื่อยอ่อน เพราะคืนนี้ยังอีกยาวนานสำหรับบทรักของพวกเขา
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ...
หัวข้อ: (ตอนพิเศษ น.23)Mujhe apana hatha de-Give me your hands–แบ่งรักให้อุ่นใจ (อ่าน 244975 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก