หัวข้อ: รักต้องสูบ - ตอนคั่นสั้นมาก(อิงกระแสนิดนึง) (27/02/2014)

[roseen]

เจ๋งๆพี่ดินขู่พ่อได้พ่อ


ขู่ลูกไม่เอาลูกด้วยละกร๊ากกกกกกคงดีพิลึก

[Pippin_Fujoshi]

มั่นหน้ามากพี่ดิน ทำไมพี่หลงตัวเองได้ขนาดนี้ พ่อลูกเขาไม่ตบกันแย่งพี่หรอก แต่เขาอาจจะร่วมมือกันกระทืบพี่แทน
พี่ดินแม่มเถื่อน...แต่ทำไมหนูถึงชอบว้าาาา 

เคี๊ยง...นางเริ่ดอ่ะ! ด่ารัวเป็นปืนกลเชียว
ทำใจหน่อยนะ ว่าที่คุณพ่อคนที่สองมันเถื่อนนน

ลุงหมี พอหุ่นดีแล้วมีสาวมาพัวพันเยอะนะ เจ๊ดงเจ๊ดาอะไรเนี่ยเมื่อไหร่จะกลับไปซักที
แต่ถ้าตอนกลับไปน้องม้งไปด้วยคนอ่านจะนั่งร้องไห้จริงๆนะคะ


ปล.รู้สึกจะไม่มีผู้ใดกล่าวถึงอิหนูสินเชื่อเลยเนอะ...

[choijiin]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 
ชอบตอนน้องเคี้ยงองค์ลงจริงๆเจ้าค่า
ดูผีบ้าดี สะใจ
อิพี่ดินเมิงนี่ก็หน้าด้านกว่าซีเมนต์ซะอีกนะ
มาเล่าให้ลูกเค้าฟังอีกว่าได้ฟันพ่อเค้าแล้ว
แบบนี้พ่อหมีก็ซวยล่ะสิเนี่ย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
   

[gupalz]

โอวว เคี้ยงรู้แล้ว หมีจะว่าไงนิ

[bebe]

อีพี่ดินแผนสูงมากกกก

[๛ナーリバス๛]

อร๊ายยยยยยยยย

รูปมันติดเรตได้อีกอ่ะ กำเดาทะลัก


กลัวว่าแม่ม้งจะมาพาม้งไปจังเลยอ่ะ เฮ้อ....
สวนดิน ก้สมน้ำหน้าแล้วที่เคี้ยงมันจะอาละวาดใส่ เพราะบางพฤติกรรมมันก็ ใช้ไม่ได้จริงๆ อ่ะ

แถมยังมีข่มขู่ อีกต่างหาก นิสัย (ชกเคี้ยงทำไมวะ) ป่าเถื่อนชิบโป๋งงงงง

คิดแต่ว่า อย่าให้ดากานดาเอาม้งไปเล้ยยยยย

[loveview]

เหอะๆ พี่หมีตายแหง่

[river]

กล้ามาก ไอ้พี่ดิน กล้าสารภาพความจริงแถมยังกล้าแบล็คเมย์อีกต่างหาก
ไม่กลัวอีหนูเคี้ยงเอาตายเลยนะ

[mutyamania]

ตอนสเปเชี่ยล----หมีกับหลานชายของหมี




~INTRO~
[เนื่องจากตัวละครยังไม่มีวุฒิภาวะมากพอ  ทางเราจึงขอใช้เป็นบทบรรยายนะคะ]


จุดเด่น....




ใคร ๆ ต่างก็รุมล้อม....ให้ความสนใจ



“มือถือรุ่นนี้เจ๋งกว่าไอโฟนแปดอีก....ในบ้านเราน่ะ  มีขายแค่ไม่กี่เครื่องเท่านั้น  พ่อซื้อให้เรา....เอาไว้ใช้แทนเครื่องคิดเลข  เจ๋งใช่มั้ยล่ะ  ราคาแค่ไม่กี่แสนเท่านั้นเอง  นี่ยังไม่รวมภาษีนะ  พวกนายรู้จักภาษีมูลค่าเพิ่มช่ายม๊ะ”



ชิส์....เจ้าลูกคนรวย  น่ารำคาญเป็นที่สุด



เด็กชายหม่งม้งตวัดหางตามองคู่กรณี  ที่เมื่อวานนี้เพิ่งจะมีเรื่องกันไปหมาด ๆ  แหงล่ะ  ว่าครูประจำชั้นไม่เข้าข้างเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเขาอยู่แล้ว  ที่ทำได้คือร้องเพลงของหวายกามิกาเซ่......เสียจัยแต่มั่ยแคร์ >>>> ขอใช้ภาษาวิบัติเพื่อให้เห็นภาพถึงความแร่ดของตัวละคร

ไอ้เด็กหน้าหล่อจอมขโมยซีนกับก๊วนของมัน  มักจะคอยกลั่นแกล้งม้งศรีอยู่เสมอ  ล้อเขาว่าไอ้เด็กไม่มีแม่มั่งแหละ....ไอ้น้องตุ๊ดมั่งแหละ...แต่เด็กแกร่งอย่างม้งศรี  ก็หาได้สะทกไม่...



ขอแรงกว่านี้อีกได้ป่ะ?




หรือ




ถึงพี่เราจะเป็นตุ๊ด  แต่พี่เราก็สวยกว่าพี่สาวนายนะ...พี่สาวนายหาผัวไม่ได้  แต่พี่เรามีผู้ชายต่อยแย่งกันด้วย....(อันนี้หนูม้งหมายถึงพี่สาวของลูกสมุนไอ้เด็กหล่อบ้านรวย  เพราะหนูเฟิร์สไม่มีพี่สาว)




และ




ล้อได้ล้อไป...เราใช่จะแคร์....โดเรมีฟาซอลลาซีโด้อีโต้บึ้ม ๆ!!!!!!




สรุปว่าหนูม้งศรี  ซึมซับความด้านหนามาจากพี่สาวนอกไส้  บวกกับความกร้านส่วนตัวนิดหน่อย  ตอนถูกพ่อบังเกิดเกล้าเตะต่อยทุบตีตั้งแต่ยังเล็ก....บางถ้อยคำที่สรรหามาโต้ตอบ  ก็มาจากแม่นางเคี้ยงเป็นส่วนใหญ่....



แต่วันนี้แหละ  ถึงคราวชำระแค้นของไอ้เด็กดอยเต่า



“กระจอกชิบเลยเฟิร์ส....ดูของเราซะก่อน  ยี่ห้อเวอร์ทู่ววว์  ราคาเป็นล้าน  ไม่มีขายในไทยด้วยขอบอก  แม่เราซื้อมาให้  เอาไว้ส่องหาขี้ฟันหลังมื้อเที่ยง  หรูหราไฮโซสุด ๆ...หุหุหุหุหุ”


สาบานได้  ว่าใครบางคนกำลังตาร้อนผ่าว ๆ สาว ๆกว่าครึ่ง  จรลีย้ายถิ่นฐาน  จากโต๊ะของสุดหล่อ  มากระจุกตัวกันอยู่ที่โต๊ะของหนูม้งศรี  เด็กตาตี่  ร่างอวบ  หน้าตากวนประสาทที่สุดในโรงเรียน



โกรธก็โกรธอยู่หรอกนะ.....พ่อเด็กหน้าหล่อพ่อแม่ช่างปั้น...ช่างตั้งชื่อ....คิด.....






แต่ตอนที่ไอ้เด็กดอยเต่านั่นหันมายักคิ้วข้างเดียวให้ต๊ะกี้นี่น่ะ.....มันน่ารักสุโคร่ย!!!!!!

………………………………………………………….
……………………………….
………………
……..
…
.
[เฮียหมีเล่า]



กูแม่ม....เสร่อชิบ



ผมค่อนข้างจะเคอะเขินเล็กน้อย  ที่ต้องมานั่งทานอาหารกับสาวสวยอย่างกานดา  ในร้านอาหารสุดหรู  ที่กระแดะทำเมนูเป็นภาษาประกิด  ซึ่งแม่ม.....อ่านไม่ออกอ่ะดิ!!!!


ผมให้เธอเป็นคนจัดการสั่งอาหาร  โดยตัวผมนั้น  มีหน้าที่เพียงแค่ก้มหน้าก้มตาแดกห่ามันเข้าไป  ไม่อยากจะเงยหน้ามองบรรยากาศในร้าน  เด็กเสริฟแต่งตัวหรูกว่ากูอีก  ผมสวมแค่เสื้อเชิ้ตปอน ๆ ที่หลงคิดไปว่า  มันจะทำให้ผมดูหล่อคู่ควรกับเธอ  เพราะว่ามันเป็นเสื้อที่ดูดีที่สุดแล้วที่ผมมี  นอกนั้นก็เสื้อยืดแจกแถม  ไม่ก็ลายการ์ตูน  ก็เห็นไอ้ห่าม้งใส่แล้วมันเท่ห์ดีอ่ะนะ  สมแล้วที่หนวดมันค่อนแคะเรื่องรสนิยม


“กินไม่มองหน้าคู่เดทเลยนะยุทธ์”
“อ่าห์....โทษที  เราอายน่ะ  ที่แต่งตัวเห่ย ๆ มานั่งกินข้าวกับดา”
“ช่างมันเถอะ  แต่งตัวยังไงก็ช่าง  มีปัญญาจ่ายค่าอาหารก็แล้วกัน  อ้อ.....ในอ่างนั่นน่ะ  กินไม่ได้นะยุทธ์  เค้าเอาไว้ล้างมือ”
“เฮ้ย....ถึงว่าสิ....มีมะนาวด้วย  แต่มันก็อร่อยดีอ่ะนะ”
“เราล้อเล่น....บนโต๊ะน่ะกินได้หมดแหละ  ยกเว้นแจกันกับดอกไม้  แล้วก็กระดาทิชชู่”
“ดาอ่ะ....แกล้งกันตลอด....ไม่เปลี่ยนเลยจริง ๆ”


เธอชวนผมคุยแก้เกร็ง  ซึ่งมันก็เหมือนจะได้ผล  พันซ์อร่อยดี  กินแล้วซาบซ่าน  คึกคัก  กระชุ่มกระชวยหัวใจ  ได้มองหน้าสวย ๆ ที่ไม่ได้ประโคมเครื่องสำอางจัดจ้านแบบแต่ก่อน  มันก็สวยไปอีกแบบ  แต่ผมชอบดาคนนั้นมากกว่า  มันเปรี้ยวดี  หรือศัพท์ของลูกเคี้ยงว่า.....แร๊งงงงงค์


“คือ....เราถามดาได้มั้ย”
“ว่ามาสิ”
“ดา....เอ่อ....กลับมาทำไมเหรอ”
“ไม่อยากให้เรากลับมาเหรอเนี่ย....แย่จัง”
“ไม่ใช่นะ  ก็คิดถึงอยู่หรอก  เพื่อนทั้งคนนี่นะ  เจ้าม้งมันก็คิดถึงดา  ไม่รู้ดาจะกลับมารับมันไปอยู่ด้วยเมื่อไหร่”
“นั่นแหละเหตุผลที่เรากลับมา  เรื่องของน้องม้ง....”


กูว่าเรื่องมันเริ่มจะดราม่าละ......เธอจ้องหน้าผม  เราจ้องกันตาไม่กระพริบ  ทุกอย่างกำลังหยุดนิ่ง  ถึงแม้ว่าเนื้อที่เสียบคาอยู่บนส้อมในมือ  จะอร่อยล้ำเลิศถึงเครื่องขนาดไหน  ผมก็ไม่สามารถเอามันยัดเข้าปากได้....อย่างน้อยก็เวลานี้



กูวางส้อมก่อนก็ได้  เมื่อยมือแล้ว.....


“ดาแต่งงานแล้วนะยุทธ์  แล้วคุณเจนภพเค้าก็เป็นผู้ชายที่ดีมาก  ดีซะจนชาตินี้ทั้งชาติ  เราก็ไม่รู้เหมือนกัน  ว่าจะหาผู้ชายแบบนี้ได้ที่ไหน  เค้าก็ไม่ถึงกับแก่นักหรอก  ห้าสิบต้น ๆน่ะ  แล้วเราสองคนก็.....”


เธอเงียบไปจนผมใจหาย  ผู้ชายที่ดีมาก.....มันหมายความว่าไง?  หมายความว่าเขายอมรับได้  แล้วก็ไม่รังเกียจที่จะแต่งงานกับผู้หญิงที่มีลูกติดอย่างนั้นเหรอ  ดีมากขนาดที่ว่าจะรักไอ้เด็กดอยเต่าได้มากเท่ากับผม.....อย่างนั้นเลยเหรอ


ผมคงคิดถึงมัน  แต่ทำไงได้  อยู่กับผมมันไม่มีอนาคต  ถ้ามันไปอยู่เมืองนอก  มันคงพูดอังกฤษคล่องปรื๋อ  แล้วมันจะลืมผมมั้ย?  จะลืมครอบครัวเพี้ยน ๆ ที่มีลุงไม่เอาไหน  กับพี่สาวที่สวยสยองคมเข้มอย่างไอ้หนวดหรือเปล่า?


“ฟังเราอยู่มั้ย?”
“โทษที....ใจหายนิดหน่อยน่ะ”
“ฝากม้งเอาไว้กับยุทธ์ตลอดไปได้มั้ย  เราขอโทษ  แต่เราเอาแกกลับไปไม่ได้จริง ๆ เรากำลังเริ่มต้นชีวิตใหม่ยุทธ์  แล้วมันก็ดีเหลือเกิน  จนเราไม่อยากให้มันพัง  เรามีลูกกับเค้าด้วยนะยุทธ์  เป็นเด็กน่ารักเชียวแหละ  เพิ่งจะขวบกว่า ๆ เอง”
“หมายความว่าดาจะไม่กลับมาแล้วใช่มั้ย”
“เราขอโทษ”
“ไม่เป็นไร  เราเข้าใจ....กินต่อเถอะ”



ดีใจใช่มั้ย.....ความรู้สึกแบบนี้  ทุกอย่างจะเหมือนเดิม  ชีวิตของผมมันจะบัดซบแบบนี้เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน  แต่ผมก็ยังมีเด็กสองคนนี้  อยู่เคียงข้างผม.....


“เราจะพยายามกลับมาหาลูกนะยุทธ์  เราไม่ทิ้งแกไปแบบตัดเยื่อใยหรอก”
“ยังไงดาก็ติดต่อกลับมาบ้างนะ  โทรมาก็ยังดี  แล้วนี่จะกลับวันไหน  เพิ่งจะมาไม่ใช่เหรอ”
“เรายังไม่กลับหรอก  อยู่เป็นอาทิตย์เลยแหละ  รบกวนยุทธ์กับหนูเคี้ยงด้วยละกัน”
“นอนกับเราทุกคืนเลยนะ....เดี๋ยวจัดชุดใหญ่ให้หนัก ๆ เลยคืนนี้”
“บ้า!!!!  ให้เรานอนกอดลูกบ้างเถอะ”
“เรายังเด็ดเหมือนเดิมมั้ย?”
“เปลี่ยนเรื่องเถอะยุทธ์  เออนี่....เราจะเปิดบัญชีให้น้องม้งนะ  จะโอนเข้าให้แกทุกเดือน  ต่อไปนี้ยุทธ์จะได้ไม่หนัก  ค่าใช้จ่ายอะไรเกี่ยวกับแก  ยุทธ์ถอนมาใช้ได้เลย  แล้วก็ฝากดูแลธุระเรื่องเรียนให้แกด้วยนะ  ให้แกเข้าโรงเรียนดีดี  แต่ห้ามตามใจแกจนเสียคนล่ะ  เราอยากให้อะไรลูกบ้าง  รบกวนยุทธ์มาหลายปีแล้ว  แต่มันอาจจะไม่เยอะมาก  เพราะเราไม่อยากให้ทางนั้นสงสัย  เราบอกเค้าว่าม้งน่ะเป็นหลานเรา  เป็นลูกของพี่สาวที่ตายไป  เราเองก็ไม่มีญาติที่ไหน  โกหกเค้าน่ะ  ว่ามาธุระเรื่องงานศพพี่....”
“อื่อ.....ไม่ต้องห่วง....เออ....จริงสิ  มีอีกเรื่องที่เราสงสัย”
“อะไรเหรอ?”


ผมสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด  ผมอยากรู้....อยากรู้เรื่องนี้มานานแล้ว....เรื่องที่สงสัยคาใจผมมาตลอด....ไหน ๆ มันก็กลายเป็นหลานของผมไปแล้ว....แต่ถ้าเกิดว่า....ไม่รู้สิ...มันโตขึ้นทุกวัน....แล้วหน้าของมันก็ไม่เหมือนแม่  ไม่เหมือนไอ้สัตว์นรกตัวนั้น....ผมไม่อยากตอบคำถามมัน  ถ้าเกิดมันถามน่ะนะ  ถึงตอนนั้นมันคงสายไปแล้ว  ที่จะพูดความจริง....


เสียงของผมแผ่วเบาและขาดหาย.....ตอนที่เอ่ยถามคำถามนี้กับเธอ  แต่เธอก็เข้าใจ

“ม้งน่ะ.....ใช่.....หรือเปล่า?......ใช่........ของเรา.........เอ่อ.......ใช่มั้ย?”


เธอถอนหายใจแรง ๆ ก่อนจะยิ้มให้ผม  มือของเธอเลื่อนมากุมมือของผม  มือของเธอนุ่มเหลือเกิน  ไม่มือของผมมันก็หยาบเกินไป.....เธอเงียบไปเหมือนพยายามจะนึกหาคำอธิบาย  แล้วสุดท้ายเธอก็พูดออกมาจนได้


“จะใช่หรือไม่ใช่มันสำคัญด้วยเหรอ....ยังไงยุทธ์ก็รักแกนี่นะ....ความจริงจะเป็นยังไงมันไม่เห็นจะสำคัญเลย”
“แต่เรามีสิทธ์ที่จะรู้....เด็กคนนั้นอาจจะเป็นลูกของเรา  เราอยากให้ม้งมันมีพ่อ....พ่อจริง ๆ”
“ให้ทุกอย่างมันเป็นเหมือนเดิมนั่นแหละยุทธ์  ให้แกได้รับรู้....ว่าแกมีพ่อเหี้ยๆอย่างมัน  แต่ว่าแกก็ยังมีลุงยุทธ์ที่รักแล้วก็หวังดีกับแก....แบบนี้มันดีกับแกมากกว่า  ดีกว่าให้แกรับรู้....ว่าแกเป็นลูกชู้...อย่างที่มันชอบพูดกรอกหูแก....เราไม่อยากให้แกเสียใจ....ยุทธ์เองก็อย่าคาดครั้นกันเลยนะ  เราเองก็ไม่รู้  แล้วก็ไม่อยากพิสูจน์อะไรทั้งนั้น”
“ก็ได้....เราเข้าใจแล้ว....แบบนี้มันก็ดีแล้วเนอะ...ฮะฮะ....ขืนเป็นแบบนั้นจริง ๆ ไอ้หนวดฆ่าเราแน่เลย”




มือที่แสนนุ่มของเธอ  เลื่อนขึ้นมาเพื่อเช็ดน้ำตาให้ผม  น้ำตาของผู้ชายขี้แพ้ไม่เอาไหน  คำตอบนั้นผมมีอยู่ในใจแล้ว  มีมาตลอด  แค่อยากให้ใครสักคนช่วยยืนยัน  ให้คำตอบของผมชัดเจน  แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว....




....ว่าเรื่องบางเรื่อง....อย่าไปรู้มันเลยเป็นดีที่สุด 
.
.
.
.
.
[บรรยาย]


“เอาคืนมา!!!”
"ไม่เห็นจะเจ๋งซักเท่าไหร่...งั้น ๆ แหละว๊า"



เด็กชายหม่งม้งล่ะเพลียจิต....




แกล้งกันทุกวัน....แม่ม....มันไม่เบื่อบ้างหรือไงน่ะ




โทรศัพท์ของเด็กดอย  ถูกพ่อตัวดีฉกชิง  ขณะกำลังนั่งกดเล่นชิว ๆ  รอคนมารับ  แล้วก็เป็นอย่างที่คิด  พอเงยหน้าขึ้นไป  ก็เจอไอ้เด็กหล่อยักคิ้วให้  พ่อหนูหน้าร้ายคิดว่ามันเท่ห์ตายแล้ว  หากแต่ม้งน้อยกลอยใจกลับคิดว่ามันเห่ยชะมัดยาด  ไอ้หมอนี่ยักคิ้วข้างเดียวไม่ได้แล้วยังสะเออะ....ม้งศรีล่ะอยากจะขำ  แต่กลัวมันปามือถือทิ้งลงพื้น!!!!



“นี่....ทำไมนายถึงมีแม่ได้วะ!!!”
“เอ้า....ก็ไม่ได้เกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่นิ  แม่เรากลับมาแล้ว  แถมรวยเว่อร์  ต่อไปนี้เราไม่ต้องง้อของเล่นนายแล้ว”


เด็กหล่อหุบยิ้ม  ก่อนจะส่งโทรศัพท์แพงเว่อรรรรรร์....คืนให้กับเจ้าของ  แล้วพ่อหนูสินเชื่อก็กระแซะเด็กดอยให้เขยิบออกไป  เพราะเขาอยากจะนั่งด้วย...มีไรม๊ะ!!!


“นั่งคนเดียว...ไม่มีมารยาท  ม้านั่งมันนั่งได้ตั้งสองคน  ไอ้เบ๊อะ”
“นายสิเบ๊อะ  คนเค้านั่งอยู่ก่อน  เจ๋อมาเบียด”
“แม่นายมีเงินเยอะเลยเหรอ...โม้ช่ายมั้ย  ไอ้มือถือนายน่ะ  ของจีนแดงล่ะสิ  ไอ้เบ๊อะ!!!!”



โดนสบประมาทมาทั้งชีวิต  เด็กน้อยม้งศักดิ์จึงขอเกทับบ้าง



“แน่นอน  แม่เราน่ะรวยมว๊ากกกกกก  แม่เราเป็นนักธุรกิจหญ่ายนะ....นาน ๆ จะบินกลับมาที  เห็นมั้ย  ว่าเราไม่ได้กำพร้าซักหน่อย  เรามีรูปแม่ด้วย  เพิ่งถ่ายกันเมื่อคืน  จะดูแม๊ะล่ะ?”
“เมื่อก่อนนายยังจนโครตอยู่เลย  นายโม้แล้ว  เราไม่เชื่อนายหรอก  สารภาพมาเถอะ  เราจะไม่บอกใคร”
“เปล่าโม้....แม่อยากให้เราใช้ชีวิตติดดิน  ตามแบบวิถีของลูกผู้ชาย  เดี๋ยวแม่ก็จะมารับเราไปอยู่ด้วยแล้ว  เชิญนายเป็นเด็กบ้าน ๆ ไปเฮ๊อะ  เราจะไปเป็นเด็กนอกแล่ววว....อามฟายแต๊งกิ้วแอนด์ยู๊...ยู๊โน๋ว...เอิ๊ก ๆ ๆ”


เอาเข้าจริง  พ่อหนูน้อยก็ไม่รู้เหมือนกัน  ว่าถ้าแม่มารับไปอยู่ด้วย  เขาจะอยากกลับไปกับแม่มั้ย  อยู่กับลุง...กับพี่สาวกากเกรียนมานานหลายปี  ความรู้สึกผูกพันย่อมแน่นแฟ้นเป็นธรรมดา  แต่ตอนนี้มันเห่อของใหม่มากกว่าอ่ะนะ  แล้วมันก็ถึงเวลาจะเอาคืนบ้างแล้ว  หลังจากแพ้แม่มทุกไฟท์  เด็กดอยโม้ใส่คู่แข่งไฟแล่บแปลบปลาบ.....


“แม่เราอ่ะ  รวยกว่าพ่อนายอีก  นายคิดดูจิ....ซื้อเลดี้กาก้ามาแสดงแบบส่วนตัวในงานวันเกิด....ค่าตัวแพงหลายล้านเหรียญยูโรดอลล่าห์สหรัฐ!!!!”
“ไม่จริง  พ่อเรารวยกว่า  รวยก่อนแม่นายด้วย!!!!  ใครมันจะไปเชื่อนิยายละเมอตดของนายกัน  ไอ้ขี้โม้”
“แต่เราจะได้ไปเมืองนอกนะ  นายอ่ะเคยไปแม๊ะ”
“เคยเฟ้ย....เราเคยไปดิสนีย์แลนด์  เคยเอารูปมาอวดนายด้วย  นายร้องไห้ขี้มูกโป่งเพราะอิจฉาริษยา”
“ชิส์....เปล่าร้องซักกะหน่อย”
"ร้อง....นายร้องไห้แงแง  เพราะไม่เคยเห็นมิคกี้เมาส์ตัวเป็น ๆ!!!!"


เด็กหน้าหล่อทำโมโหกลบเกลื่อนไปอย่างนั้น  ทั้งที่จริงใจหาย  หากว่าเพื่อนคนนี้ไม่อยู่  เขาคงจะเหงาพิลึก  แกล้งใครก็ไม่มันส์เท่าหม่งม้งอีกแล้ว  เพราะเฟิร์สช๊อยส์เป็นเด็กชอบเอาชนะ  ดังนั้นคนที่แกล้งแล้วไม่สะทก  มันย่อมท้าทายกว่าพวกขี้แยเจ้าน้ำตาเป็นไหน ๆ.....



ไม่รู้สิ....



ก็ชอบนั่นแหละ  แต่ว่าพ่อสอนไว้  เป็นลูกชายเศรษฐี  ต้องไว้ฟอร์ม  อย่าไปสนิทกับพวกลูกคนจน....อันนี้เขาคิดเอง  เพราะจำมาจากละครหลังข่าว  ที่แม่ชอบเปิดดูทุกวัน


“อย่าว่าแต่มือถือเลย  ต่อให้เป็นนายเราก็ซื้อได้ม้ง.....คอยดู  เราจะกลับไปขอเงินพ่อ  มาซื้อตัวนาย....เอานายไปเป็นคนใช้ที่บ้าน  ไอ้เบ๊อะ....ไอ้เบ๊อะบ๊ะ....ไอ้กระเหรี่ยงมูเซอ....นี่แน่ะ!!!!”



พูดจบก็เขกหัวเด็กดอยไปหนึ่งมะเหงกหนัก ๆ  ก่อนจะวิ่งหนีมา  ด้วยหัวใจที่เต้น....








ไม่เป็นจังหวะ!!!!

.
.
.
.
.
To be Con...

ตอนนี้แอบดราม่า  แต่ไม่รู้คนอ่านจะดราม่าไปด้วยมั้ย  พาร์ทลุงหมีจบเมื่อไหร่  จะตามด้วยซีรีย์เด็กดอยต่อทันที  คิดถึงโมเม้นท์เด็กน้อยแกล้งกัน  มันใสซื่อบริสุทธิ์ดีจะตายไป  อิอิ

[Zitraphat]

จับจองพื้นที่ ...
******

+ บวกๆๆๆๆ ชอบหมดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ชอบเด็กดอยด้วย ชอบพ่อหมีด้วย แต่ชอบเด็กดอยมากกว่านิดนึง


เพราะ...




แม่เรารวยเว่อออออออออออออออออร์...เหมือนกัน

[¡ииσcэиτ]

บร๊ะ!!!
ซื้อตัวกันแต่เล็กแต่น้อยเลนวุ้ย~

[ka[ze]na]

พี่ดินผวาเลย  เจอเคีั้ยงประทับทรง 5555+++

[AGALIGO]

good  good  good

[gupalz]

ชอบอินู๋หม่งม้งจริงๆ ทำไมมันดูกระแดะปนน่ารักยังไงไม่รู้

[fastation]

ดีแล้วที่ม้งได้อยู่กับหมีและเคี้ยงต่อไป
ส่วนพ่อหมีแกเตรียมรับมือกับบักดินให้ดีเลยนะ มาคราวนี้ บักดินมีพวกติดมาด้วยนา หนียากแล้วละหมี
รออ่านต่อเน้อ

[ทิวลิปสีส้ม]

อิฉัน : แน่ะ ไอ้เด็กสินเชื่อนี่ คิดจะเป็นเล่นบทเป็นเจ้าหนี้ แบบเอาลูกหนี้มาขัดดอก พอชอกช้ำก็ขย้ำ จับปล้ำทำเมีย ใช่แม๊ะ!! มีซื้อตง ซื้อตัว ร้ายกาจ แกวางแผนไว้แล้วล่ะสิ!

เฟิร์สช๊อยส์ : ป่าวเฟ้ยยยยยยยยย!! อิป้านี่มั่วแล้ว! อ่านยังไงเนี่ย คนละเรื่องเลยเฟ้ย !

อิฉัน : หุบปาก ฉันจิ้นอ่ะ แกได้ยินแม๊ะ! ไปหางานทำเก็บตังค์ซื้อตัว (สู่ขอ) หม้งม้งมันเถอะไป๊ ไอ้เด็กปากร้าย ยักคิ้วข้างเดียวก็ไม่ได้ แบร่ๆ

เฟิร์สช๊อยส์  : อิ อิ อิป้าาาาาาาาาาาบร้า!

หม่งม้ง : ป้าเข้าใจผิดแล้ว ความจริงม้งจะเป็นปั๋วหรอก !!!

อิฉัน/ เด็กสินเชื่อ : ห๊ะ !!!!

*หมายเหตุ นี่เป็นเพียงความไร้สาระของคนอ่านเท่านั้นค่ะ กร๊ากกกกกกกกกกก

รู้สึกว่ากานดาช่างใจร้ายจัง แต่เธอก็ทำได้ดีที่สุดเท่าที่เธอคิดว่าทำได้แล้วนี่นะ เอาว่ะ!
อย่างน้อยม้งศรีก็ยังอยู่กับเคี้ยงและเฮียหมีแหละ

[eastwind]

จะคอยอ่านเรื่องเด็กแกล้งกันนะคะ แล้วก็...ไม่ต้องใสซื่อคนอ่านก็ชอบนะ หุหุ

[na_near]

โถ เด็กน้อย :-[ชอบก็บอกชอบสิจ๊ะ  เดียวหม่งม้งน้อยโตขึ้นแล้วฉายแววเจิดจ้าจะหลุดมือไปไม่รู้ด้วยนะ

[bebe]

กรี๊ดดด ชอบตอนของนุ้งหม่งมาก อยากอ่านอีกจุงเบยยย

[t2007]

ไม่ดราม่า ยังไงล่ะ ฮาเกือบทุกตัวอักษร
ขอบคุณครับ   มีดราม่าบ้าง แต่ฮามากกว่า อ่านตอนใหม่ทีไรยิ้มจนปวดแก้มทุกที
น้องเคี้ยงคนงาม

[choijiin]

นี่นังเด็กสินเชื่อ
บอกจะมาซื้อตัวหม่งม้งของพี่เคี้ยง
จะเอาไปทำอะไรนะ??
อ๋อ คนใช้...
แต่คนอ่านว่าจะเอาไปทำอย่างอื่นมากกว่าละม้าง
ไอ้เด็กหื่น
แต่คนอ่านหื่นกว่า กร๊ากกกกกกกกกก
 

[Zitraphat]

อยากอ่านต่อแล้วอะ....ยกป้ายไฟเชียร์เด็กดอย

[Zitraphat]

ม้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง....กลับมาหรือยังลูก.....ป๋าคิดถึงงงงงงง

[mutyamania]

ตอนที่ 5 ลูกสาวจอมเฮี้ยนนนน




“กลับมาแล้ว...อ้าวหนวด...แกก็กลับมาแล้วเหรอ  เดทสนุกมั้ย  ลูกพ่อ”


ผมกับกานดา...หลังจากทานอาหารกันเสร็จแล้ว  ก็เลยไปเดินเล่นกันต่อที่สวนสาธารณะ  ที่โปรดที่ผมกับเธอชอบมาเดินสูดอากาศ  ทำจิตใจให้ปลอดโปร่ง  เราเลิกคุยเรื่องเครียด ๆ แล้วเปลี่ยนมาหยอกล้อเล่นหัวกันเหมือนแต่ก่อน  พูดคุยเรื่องอดีตและวีรกรรมแสบซ่าส์ของเราทั้งคู่....


กลับมาถึงก็ตกใจกว่า  เมื่อเจอหนวดลูกรักนั่งหน้านิ่ง  ตัวแข็งทื่อไม่ขยับ  คุณลูกสาวหันมามองผม....ช้า...ช้า  แล้วมันก็ไม่ยอมพูดอะไร


“แล้วไม่ไปรับไอ้ม้งมันเรอะลูกเอ๊ย...”
“เดี๋ยวมันก็กลับมาเองนั่นแหละ  ปกติมันก็กลับเองได้นี่  แต่ถ้าวันนี้ป๊าว่าง  ป๊าก็ขี่มอไซด์ของป๊าไปรับมันเองสิ”


ป๊าดดดดหนวด  นี่แกไปกินรังแตนที่ไหนม๊า.....เมื่อเช้าแกยังระรี้ระริกอยู่เลยนะเฮ้ย


เพิ่งรับปากแม่มันไป  ว่าจะดูแลมันเป็นอย่างดี  แล้วไอ้หนวดแม่งก็เจือกบอกเค้าไปหม๊ด  ว่าผมปล่อยให้หลานรักไปกลับโรงเรียนเองตามอัธยาศัย


“งั้นเดี๋ยวป๊าไปรับมันก็แล้วกัน”
“ไม่ต้องหรอกย่ะ”
“ทำไมอ่ะ”
“เดี๋ยวพี่ดินไปรับ”
“แล้วนี่แกโดนมันทำอะไรรึเปล่าเนี่ย  ดูอารมณ์แปรปรวนนะ”
“หึ่ยยยยยย.....อย่ามาถามเซ้าซี้น่าป๊า  ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ”

.
.
.
.
.
.

“แม่จ๊า....เค้ากลับมาแว้วววววววว  วันนี้เค้าเอาโทสับใหม่ไปอวดเพื่อนด้วย  สาวติดตรึม!!!!”


ไอ้เด็กดอยแหกปากลั่นมาแต่ไกล  แล้วมันก็เดินตามเข้ามาด้วย  ผมเสมองไปทางอื่น  แต่ก็เป็นอันต้องใจหายวาบ  เมื่อหันไปสบตากับลูกสาวที่จ้องมาด้วยแววตาพิโรธ....นี่มันอะไร  ไอ้น้องเคี้ยงมันไปรู้อะไรมางั้นเหรอ??????


“อย่าลืมที่คุยกันนะครับน้องเคี้ยง”
“เออ!!!!”
“น้องงงงงง....เคี้ยงงงงงงงงงงง~”
“ขาค่ะพี่ดิน!!!”
“ไปนะหมี  พรุ่งนี้เจอกัน”
“เออ..”


มันไปแล้ว  แล้วตอนนี้ผมก็อยู่กับไอ้หนวดสองคน  สองแม่ลูกนั้นพากันขึ้นห้องไปแล้ว  ไอ้ม้งมันคงอยากอ้อนแม่บ้างล่ะ....แล้วลูกสาวพูดกับผมด้วยเสียงเย็นยะเยือก


“คืนนี้ให้อีม้งมันนอนกับแม่มันนะ  ป๊านอนกับหนู”


แหงะ....ตั้งใจว่าจะนอนกันสามคนพ่อ-แม่-ลูก....เอ้ย....แม่-ลูก-และลุงสักหน่อย  แล้วให้ไอ้หนวดได้นอนคนเดียวตามปกติ  เพราะลูกสาวชอบความเป็นส่วนตัว  ไม่อยากจะไปรบกวนมันน่ะนะ....


“ทำไมวะหนวด  ไหนแกบอกป๊าดิ๊”
“ทำไมยะ....เคี้ยงจะนอนกับพ่อตัวเองบ้างเนี่ยมันเสียหายตรงไหน”
“ก็หนูเป็นลูกสาว”
“ชั้นเป็นตุ๊ดย่ะ”
“เง๊อ”


ตกดึกคืนนั้น  เราสองพ่อลูกนอนตัวแข็งทื่อ  ตาจ้องเพดาน  ต่างฝ่ายต่างอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด  ผมแอบมองมัน  มันก็ยังคงจ้องเพดาน  ไม่มองผม  ไอ้หนวดมาสค์หน้าซะเขียว  เหมือนเอาสาหร่ายตะไคร่น้ำมาโป๊ะหน้า  หลอกให้พ่อมันกลัวเล่น 


“ป๊า”
“ครับคุณลูก”


ผมกอดมัน  แต่ก็ต้องชักมือกลับ  เมื่อมันทำสะดีดสะดิ้ง  ห่า  ทีตอนเด็กล่ะแม่ม....ขึ้นมานอนเกยบนตัวพ่อมัน  อายุก็สิบกว่าแล้วตอนนั้น  ตัวแม่มหนักฉิบหาย  พ่อเคยบ่นมั้ย....ไม่เค๊ยยยย


“อย่าเพิ่งโดนตัวเคี้ยง  เคี้ยงยังทำใจไม่ได้”
“ทำใจ?.....นี่มันบอกอะไรแกวะเคี้ยง  หนูอย่าไปเชื่อมันนะลูก  มันสร้างเรื่อง  มันแกล้งป๊า  มันจะแย่งน้องแตงไปจากป๊าน่ะสิ  ร้ายนักไอ้เหี้ยนี่!!!!”
“ปกติป๊าเคยกลัวมันด้วยเหรอ  อีพี่ดินเนี่ย......หรือไปทำเรื่องอะไรให้มันมาขู่เอาได้...ฮึ...ป๊า?”


ลูกสาวกู  ไอ้ดินมึงบอกอะไรน้องเคี้ยงของกู  ทำกูกูทนได้  แต่ทำลูกกูเสียใจ....มึงตายยยยยยยยยยย


“ป๊า.....เรื่องบางเรื่องพอรู้แล้วชีวิตมันก็เปลี่ยนไปเลยเนอะ  มันทำให้คนเราเข้าหน้ากันไม่ติดเลย  เคี้ยงถามหน่อยได้มั้ย  ป๊าทำใจยังไงตอนที่รู้ว่าลูกเป็นแบบนี้....บอกเคี้ยงได้มั้ย  เคี้ยงพยายามจะไม่คิด  แต่มันทำไม่ได้อ่ะป๊า”  อยู่ๆมันก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา  ไอ้หนวดหน้าเขียวหันมาจ้องผมตาแป๋ว  บ๊ะ....แต่พ่อว่ามันสยองอ่ะลูก  หนูไปเอามันออกก่อนได้มั้ย....ป๊ากลัว  กลัวจริง ๆ นะ


ผมลูบหัวมัน  มันก็แว้ดใส่  บอกให้ผมตอบคำถามของมันก่อน  อย่าเพิ่งมาทำซึ้ง....ดุจริงเว้ยเฮ้ย  ผมก็เลยยิ้มให้มันอย่างรักใคร่เอ็นดู...ตามประสาพ่อดีเด่น...สุดยอดซิงเกิ้ลแด๊ดดี้....


“หนวด......ป๊ารักแกเพราะแกเป็นลูกป๊านะ  ฉะนั้นไม่ว่าแกจะเป็นตุ๊ด  ติดยา....หรือฆ่าคนตาย  ป๊าก็คิดว่าป๊ารักแก  ต่อให้แกทำร้ายป๊า  ป๊าก็ไม่เลิกรักแกหรอก  แล้วแกก็เป็นเด็กดีมาตลอด  แล้วยังงี้จะให้ป๊าไม่รักแกได้ไง  แค่พฤติกรรมไม่ตรงกับเพศตัวเองแค่นั้นเอง  ป๊ารับได้อยู่แล้ว”
“ป๊ารับได้  โดยไม่ต้องทำใจเลยเหรอ”
“ก็ช๊อคนิด ๆ ตอนแกแอบเอาเครื่องสำอางมาแต่งหน้าเล่นอ่ะนะ  แต่ป๊าก็รับแกได้วันนั้นแหละ  ป๊าไม่ใช่คนซีเรียส  ตอนนั้นเรามีอยู่แค่สองคนด้วยมั้ง  กัดกันแล้วป๊าจะเอาใครมาเป็นพวกล่ะ...ฮึ....ไอ้ลูกชายป๊า”
“กรี๊ดดดดดด.....ลูกสาวย่ะ  ตัวกลัวจะไม่มีคนหาเลี้ยงอ่ะดิ.....หมีเฒ่า!!!!”


มันยิ้ม....ถอนหายใจอย่างโล่งอก  แล้วมันก็กอดผม


“งั้นเคี้ยงก็รับป๊าได้  ไม่ว่าป๊าจะไปทำอะไรมา  เคี้ยงอยู่ข้างป๊านะ”
“ว่าแต่ไอ้ดินมันบอกอะไรแกวะหนวด  แล้วแกเชื่อมันมั้ยเนี่ย”
“ไม่สำคัญหรอกป๊า  เพราะไม่ว่าจะเป็นยังไงเคี้ยงก็ไม่ทิ้งป๊าหรอก  แล้วถ้าใครมาทำป๊าเจ็บล่ะก็  มันตายยยยยยยยยย  เราไปฆ่าอีพี่ดินกันเถอะป๊า  บุกไปเชือดคอแม่มคืนนี้เลย  ช่วยกัน”
“แย้กกกกกกกกก  ไม่เล่นแบบนี้นะลูกนะ”


คืนนั้นเรานอนคุยกันจนดึก  รู้ตัวอีกทีผมก็ถูกปล่อยให้พูดอยู่คนเดียวเสียแล้ว  ลูกสาวหลับปุ๋ย  เสียงลมหายใจดังสม่ำเสมอ  ในความเงียบสงัด  ผมมองหน้ามัน  หน้าตาของมันไม่เหมือนผมเลยสักนิด  ได้แม่มาเต็ม ๆ แต่ก็ไม่ทั้งหมดอีกนั่นแหละ....







ก็อย่างว่าล่ะนะ  เรื่องบางเรื่องเราอย่ารู้เลยเป็นดีที่สุด
.
.
.
.
.
.
“หมี......เลิกร้านแล้วแวะโรงแรมกันก่อนนะหมีนะ”
“เออ....กูก็มีเรื่องจะคุยเหมือนกัน”
“คุย?  ผมชวนพี่ไปล่อกันต่างหาก”
“มึงนี่มันเหี้ยได้อีกจริง ๆ”
“ด่าผัวอีกแล้ว”
“ไอ้สัด”


ไอ้ดินดูอิดโรย  แต่ก็ยังคงความกวนตีนได้ทุกกระเบียดนิ้ว  เห็นว่าตอนกลางวันมันก็ไปขายของที่ตลาดนัด  ที่มีเฉพาะช่วงเช้าถึงบ่าย  ที่ที่พวกคนทำงานเขามาหาอะไรใส่ท้องตอนพักเที่ยงนั่นแหละ   


รีบ ๆตายไปซะไอ้เด็กเปตร  กูขอให้มึงหักโหมจนหัวใจวายแม่มไปเลย  หนี้สิน(ปลอม ๆ)ระหว่างเราจะได้สิ้นสุดกันไปซะ


ที่โรงแรม  มันอึ๊บผมอย่างเคยแหละ  ตอนนี้มันไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่  หลับตาทน ๆ ไปซะ  เดี๋ยวมันก็จบ  แต่บางครั้ง  การที่ผมเฉย ๆ ก็ทำให้มันยั้วะได้เหมือนกัน  แต่ก็ได้แค่ฟึดฟัดเท่านั้น  มันไม่มีเหตุผลที่จะโกรธผมซักหน่อย  จริงมั้ยล่ะ?


ล่อเสร็จก็นอนนับดาว  ผมไม่ค่อยชอบเวลามันกอดผมเลยให้ตาย!!!!  บางครั้ง  มันก็มีมุมที่ทำให้ผมใจอ่อน  จนเกือบจะยกโทษให้  แต่คิด ๆ ดูแล้ว  ผมกับน้องเคี้ยงน่าจะหาทางวางแผนฆาตกรรมมันจริง ๆ  นี่....ผมน่ะเป็นผู้ชายนะ  เป็นคุณพ่อลูกสองนะ(ขอเหมาว่าไอ้ม้งเป็นลูกผมก็แล้วกัน)  ถึงลูกจะรับได้  แต่ผมเองนั่นแหละ  ที่ไม่ว่ามันจะพยายามแค่ไหน....



ผมก็ฝืนใจรักมันไม่ลงหรอก...



ก็ผู้ชายมันก็ต้องคู่กับผู้หญิง....ถ้าจะให้คู่กับผู้ชาย....ผมก็ไม่ใช่ผู้ชายน่ะสิ  แต่ยังยืนยันว่าผมน่ะแมนเต็มร้อย  แล้วก็ชอบสาว ๆ เป็นที่สุด  นาน ๆ ครั้งผมก็แอบไอ้หนวดไปเที่ยวเหมือนกัน  น้อง ๆ ในโรงอาบน้ำ  มือไม้อ่อน  นวดเก่ง  จ๊ะจ๋าเอาใจสารพัด  แถมยัง....คลึงซะเสียวเชียว....อา....



“ไอ้สัดดิน!!!!  เอามือออกไปจากตะโปดกูเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ก็เห็นพี่นอนคิดอะไรเพลินๆนี่หว่า  แล้วนี่คงคิดเรื่องลามกอยู่สิท่า  กั๋งเลยเนี่ย  ไอ้หมีเจี๊ยวใหญ่  เค้าบอกว่าคนตัวโตอ่ะเจี๊ยวเล็ก  แต่ของพี่แม่มใหญ่  แต่ก็แพ้ผมว่ะ....นี่  เอามาเทียบกัน  ชนะเห็น ๆ”
“เออมึงมันไข่ม้า”
“ผู้หญิงคนนั้นน่ะ  ตกลงว่าเค้าจะมาอยู่ที่นี่ถาวรเลยรึเปล่า”


มันถามผมเสียงเศร้า  ทำไม?....ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วมึงจะตัดใจงั้นเหรอ  แต่โกหกไปก็เท่านั้น  พาลจะทำให้มันเหี้ยใส่ผมมากขึ้นน่ะสิ  แล้วอีกอย่าง  กานดาก็กำลังจะกลับ  เมื่อคืนก่อนไอ้หลานตัวแสบร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรจะตามแม่มันไปด้วย  มันบอกว่าเสียหน้า  อุตส่าห์โม้กับเพื่อนเอาไว้ซะแยะ  แต่สุดท้ายมันก็เข้าใจอะไรโดยง่าย  ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่มันโดนทิ้ง  แล้วอีกอย่าง  พอแม่มันปลอบเสร็จ  ไอ้หนวดก็กอดมันต่อ  มันก็เลยเลิกเศร้าแล้วกลับมากวนตีนเหมือนเดิม....มันบอกว่าพี่เคี้ยงหนวดแข็ง  หอมแก้มม้งทีแสบไปหมด  เลยโดนตบซะหัวทิ่ม!!!!


“เอ้า.....ถามแค่นี้ทำไมนึกนานวะหมี”
“อีกสองสามวันเค้าก็จะกลับแล้ว”
“งั้นเหรอ”
“แต่เค้าบอกว่าจะส่งเงินมาให้เป็นค่าใช้จ่ายด้วยน่ะ  ค่อยเบาแรงลงไปหน่อย  ไอ้เคี้ยงมันก็เริ่มหางานแล้ว  จะได้ไม่ต้องลำบากมัน”
“รวยเนอะ....แฟนพี่อ่ะ”
“เออดิ”
“ผมจะทำงานให้หนักกว่านี้  จะได้หาเงินมาเยอะ ๆ ผมจะได้เลี้ยงพี่ได้  พี่ว่าเป็นไง”
“มึงเลี้ยงตัวเองให้รอดก่อนเถอะ”
“ดูถูก”
“อย่าเป็นอย่างกูเลย  แก่ปูนนี้แล้วยังไม่มีเหี้ยอะไรเลย”
“แต่พี่ก็มีผมไง  ถ้าต่อไปพี่กับผมเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว  พี่ก็ไม่ต้องทำงาน  มาคอยช่วยผมอย่างเดียว  ผมเลี้ยงเอง  ค่าใช้จ่ายในบ้านผมก็จะรับผิดชอบเอง  แล้วเงินของน้องเคี้ยงกับผู้หญิงคนนั้น  พี่ก็เก็บเอาไว้  เอาไว้เลี้ยงตัวเองตอนแก่....”
“มึงอย่าเพ้อเจ้อเลยดิน  เก็บเงินไว้แต่งเมียเหอะ  กูรู้....ว่ามึงก็ชอบผู้หญิง  ตอนนี้มึงก็แค่แกล้งกูเฉย ๆ  ไม่ก็อยากลองเล่น ๆ แต่ต่อไปมึงก็คงเบื่อ  กูว่าพอถึงวันนั้น....อืม....กูหาเมียซักคนจะยังทันมั้ย  พอห้าสิบแล้ว  สังขารกูคง  บ๊ะ  ไม่อยากจะคิด!!!!”
“โห...ไอ้หมี  จนป่านนี้แล้วพี่ยังคิดว่าผมเล่น ๆ อีกเหรอ  เล่นเหี้ยอะไร  อยู่ดี ๆ ผู้ชายอย่างผมก้นึกสนุกตุ๋ยตูดผู้ชายเล่นเนี่ยนะ  เรื่องแบบนี้มันใช่เหรอวะ?  พี่ไม่รู้หรอก  ว่าพี่น่ะทำชีวิตผมเปลี่ยนไปแค่ไหน  ผมคลั่งจะตายอยู่แล้ว  ถ้าไม่ติดว่านั่นน่ะเป็นแม่ของน้องม้ง  ผมไม่ยอมให้พี่ไปนอนกับเค้าหรอก”


อุ๊ก!!!  หมีโดนชก....จุกนะเว้ย  มันต่อยหน้าอกผม  แล้วก็ลุกขึ้นแต่งตัว  มันดูโกรธ ๆ แต่ผมก็อยากให้มันเป็นอย่างนั้นแหละ  อยากให้มันรู้  ว่าสิ่งที่มันทำจะต้องสูญเปล่า  ไม่มีวันสำเร็จ  มันเปลี่ยนใจผมไม่ได้หรอก  ก็เพราะผมเป็นผู้ชาย  ไม่ใช่ตุ๊ดใช่แต๋วที่ไหน  เป็นมาตลอด  จนอายุสี่สิบกว่าเข้าไปแล้ว!!!! 


“ดิน”
“อะไรอีก”
“กูไม่รู้ว่ามึงไปพูดอะไรกับลูกกู  แต่รู้ไว้ด้วย  ว่าลูกกูเค้าเข้าใจ  แล้วก็ไม่คิดรังเกียจ  อย่าหวังว่ามึงจะเอาเรื่องนี้มาขู่กู”
“ผมบอกว่าพี่เป็นเมียผม  ผมบอกน้องเคี้ยงเกี่ยวกับเรื่องของเราทุกเรื่อง  ก็ดีแล้วที่น้องมันเข้าใจ  เพราะต่อไปมันก็ต้องเป็นลูกสาวผมด้วยเหมือนกัน  แล้วทีนี้ลูกพี่จะได้เลิกชอบผม....หึ....ไม่ดีเหรอ  ลูกพี่จะได้ตาสว่างตั้งแต่ตอนนี้  ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลังน่ะ”


ผมชกมัน  มันปาดเลือดออกจากมุมปาก  แล้วก็ยิ้มอย่างกวนโอ้ย  เลยโดนไปอีกหมัด


“อย่ายุ่งกับลูกกู  จะทำอะไรก็มาลงที่กูนี่ดิน”
“มันแหงอยู่แล้ว”
“กูเกลียดมึง”
“เกลียดได้เกลียดไป....ยังไงพี่ก็หนีผมไม่พ้น”




ฆ่าแม่มดีมั้ย.....กูสุดจะทนกับมึงแล้วนะ
.
.
.
.
.
.
[บรรยาย]

เด็กชายม้งศักดิ์(เอ๊ะ...หรือจะเรียกม้งศรี)  โดดเรียนมาสองวันแล้ว  เพราะอยากจะใช้เวลาที่เหลือ  อยู่กับคุณแม่ผู้รวยเว่ออออออร์....



นั่นทำให้ใครอีกคนกระวนกระวาย



“นายไปไหนนะม้ง  อย่าบอกนะว่ากลับเมืองนอกไปกับแม่แล้ว”


เด็กชายเฟิร์สช๊อยส์รบเร้าขอเงินจากบิดา  เพื่อมาซื้อตัวเพื่อน  อย่างที่ประกาศเอาไว้เสียงดังฟังชัด  แหงล่ะ  ว่าคราวนี้มันไม่ง่ายเหมือนกับตอนจะเอาของเล่น  หรือของใช้ไฮเทค  ผู้เป็นบิดาได้แต่อมยิ้มแล้วนึกขำในความไร้เดียงสาของเด็กน้อย


อายุเพิ่งจะเท่านี้  ริอ่านใช้เงินซื้อคนซะแล้ว  แล้วก็สอนลูกชายไปว่า  คนที่ใช้เงินซื้อได้น่ะ  เหมาะจะเอามาเป็นคนรับใช้เท่านั้น  แต่ถ้าอยากจะซื้อใจเพื่อนแล้วล่ะก็  มันต้องแลกกันด้วยใจ  พ่อหนูหน้าหล่อไม่เข้าใจเลยซักนิด  กับคำพูดวกวนพวกนั้น  พ่อหนูเถียงกลับไป  ว่าจะซื้อเด็กชายหม่งม้งมาเป็นคนใช้น่ะสิ


บิดาได้แต่ยิ้ม  หลังจากเขกหัวลูกชายไปทีหนึ่ง  ดูก็รู้แล้ว  ว่าแคร์เพื่อนคนนี้ขนาดไหน  ทั้งหมดที่ทำ  เพราะไม่อยากให้เพื่อนจากไปไกลแสนไกล


....คุยผ่านวิดีโอแชทก็ได้นี่....ส่งอีเมล์...โทรทางไกล  ปิดเทอมบินไปหาก็ยังได้  ว่าแต่เพื่อนหนูอยู่รัฐไหน  พ่อมีญาติอยู่เมืองนอกตั้งหลายคน....


.....ไม่คุยกับพ่อแล้ว  งอน.....



แล้ววันนี้ความอึดอัดก็ระเบิดออกมา  เด็กหล่อโทรเรียกคนรถ  วันนี้เขาจะโดดเรียนครึ่งวัน  ไปดูให้ชัด ๆ ว่าไอ้ม้งศรีมันหายหัวไปไหน


....อา....สลัม....กลิ่นมันช่างหอมเย้ายวนเป็นบ้า  ดูขี้ยาพวกนั้นสิ  เจ๋งไปเลย  อิจฉาหมอนั่นชะมัด  ที่ได้อยู่แหล่งเสื่อมโทรมแบบนี้  น่าตื่นเต้นดีจะตาย....


“หนู....มาหาใครจ๊ะ”


หญิงสาวหน้าตาสะสวยเอ่ยถามเขา  เพราะเห็นเขามาป้วนเปี้ยนหน้าบ้านอยู่พักใหญ่  แต่ไม่ยอมถาม  หรือว่าเดินเข้าไปเสียที  เด็กหล่ออมพะนำอ้ำอึ้ง  แต่สุดท้ายก็ยิ้มกว้าง  เมื่อเจออีผีบ้าแต่งตัวแสบสันต์  เดินหัวกระเซิงอยู่ในบ้าน  ตกใจหมด  นึกว่าย้ายหนีไปทั้งครอบครัวแล้ว  เขาไม่คุ้นหน้ากับคุณน้าคนนี้  พาลจะนึกไปถึงคนที่มาอยู่ใหม่แทนเจ้าของเดิม


“ผมมาหาม้งครับ”
“อ๋อ....เพื่อนน้องม้งนี่เอง  น้าเป็นแม่น้องม้งจ้ะ  น้องม้งนอนอยู่ในบ้านแน่ะ”
“ครับผม....อ้าวป้าเคี้ยง  ยังตกงานอยู่อีกเรอะ  นึกว่าจะไปโกอินเตอร์แล้ว”
“โกอินเตอร์บ้าบออะไรของแกยะ  วันนี้ชั้นอารมณ์ไม่ดีนะ  มาหาอีม้งใช่มั้ย  มันนอนอยู่  รอนี่แหละเดี๋ยวไปปลุกให้  แล้วนี่โดดเรียนมาสินะ”


เขานั่งรอ  ไม่นานนักไอ้เด็กตาตี่หน้าอึน  ก็เดินหาวลงมา  ม้งศรีเบิกตากว้างอย่างตกใจ  ไม่นึกว่าหมอนี่จะตามเขามาถึงบ้าน  ในวันที่มีเรียนแบบนี้


“ม้ง”
“มาไม?”
“คิดถึง”
“แหงะ”
“นั่นแม่นายใช่มั้ย  ที่อ่านหนังสือพิมพ์อยู่หน้าบ้าน  สวยว่ะ  ป่ะ...ไปหาแม่นายกัน”


เด็กหน้าหล่อทั้งลากทั้งจูงไอ้ตัวแสบไปหน้าบ้าน  แม่ของหนูม้งมองหน้าเด็กน้อยทั้งสองอย่างงุนงง  แล้วเธอก็ขำ  ขำเหมือนที่พ่อของหนูเฟิร์สช๊อยส์ขำไม่มีผิด


“ผมมีเงินจริง ๆ นะคุณน้า  คุณน้าขายเท่าไหร่  แพงแค่ไหนผมก็จะซื้อ  อย่าเอามันไปด้วยเลยนะครับ”
“ไอ้เฟิร์ส....อะอะอะอะ...อะไรของมึงวะ”


ม้งศรีโดนเพื่อนหน้าหล่อกอดอย่างหวนแหน  เด็กน้อยหน้าเหวอ  หันไปขอความช่วยเหลือจากแม่บังเกิดเกล้า  หล่อนก็เอาแต่ขำ


“อยากได้จริง ๆ เหรอจ๊ะหนุ่ม”
“ครับ”
“น้าไม่ขายหรอกจ้ะ”
“คุณน้าอ่า”
“รับปากกับน้านะ  ว่าจะดูแลน้องม้งของน้า  เห็นว่าชอบแกล้งไม่ใช่เหรอ  ต่อไปนี้ไม่แกล้งกันนะจ๊ะ”
“ผมเปล่าแกล้งซักหน่อย”
“ถ้าน้องม้งโทรมาฟ้องเมื่อไหร่  น้าจะมารับไปอยู่ด้วยทันทีเลย”
“คุณน้า!!!!!!”


เด็กหล่อยังคงกอดเพื่อนไม่ปล่อย  แต่แล้วพอได้สติก็หันไปส่งเสียงเจื้อยแจ้วกับหญิงสาว


“หมายความว่าม้งจะไม่ไปจากที่นี่เหรอครับ  เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“เพิ่งรู้สึกตัวเหรอหนุ่มน้อย  เรานี่หล่อนะ  โตขึ้นต้องหล่อแน่เลย  แต่ห้ามมาทำลูกน้าเบี่ยงเบนนะ  น้ามีลูกชายกับเค้าคนเดียว”
“แม่อ่า...ม้งไม่ใช่ตุ๊ดนะ  มันนั่นแหละตุ๊ด”
“เย้ยยยย  ไอ้บ้า....เราก็ไม่ใช่  เราไม่ได้คิดกับนายแบบนั้น”
“ก็ดี  ว่าแต่นายจะซื้อตัวเราจริงง่ะ  งั้น.....”


เด็กดอยแบมือ  ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์


“จ่ายมาดิ  ร้อยนึง”
“ค่าตัวนายถูกจัง”
“หุบตูด”

.
.
.
.
ตกดึกคืนนั้น  สมาชิกในบ้านมีเพิ่มมาอีกหนึ่งคน  เด็กหนุ่มโทรบอกพ่อ  ว่าขอค้างบ้านเพื่อน  เขาสารภาพผิดเรื่องโดดเรียน  แล้วยอมให้ถูกตัดค่าขนมได้ตามสบาย  ผู้เป็นพ่อขำชุดใหญ่  ก่อนวางสายไป


“งั้นคืนนี้นายนอนกับเรานะ”
“เรื่องเค้าจะนอนกับแม่เค้า...โห่ยยยยยย”
“อะไรไอ้ม้ง  แกอ่ะนอนกับเพื่อนไปเลย  ลุงก็จะนอนกับเพื่อนลุงมั่ง  ยึดไปหลายคืนแล้วนะ  คืนนี้ดานอนกับเรานะ  พรุ่งนี้ค่อยนอนกับมัน”
“จ้า....เพื่อนยุทธ์”


ทุกคนจัดสรรปันส่วนกันเสร็จสรรพ  หมีแก่จูงมือเพื่อนสนิทขึ้นห้องไปแล้ว  ส่วนเด็กดอยกับเพื่อนรัก  ดูทีวีจนง่วง  ในที่สุดพวกเขาก็จำใจต้องเข้านอนเหมือนกัน  ม้งศรีทำหน้าเซ็งโลก  ขณะที่เด็กอีกคนนั้นกระหยิ่มยิ้มย่อง



ลืมใครไปรึเปล่า.....ส่วนเกินน่ะ






“อร๊ายยยยยยย  ทำไมชั้นจะต้องมานอนโซฟายะ  ไอ้พวกบ้าเอ๊ยยยยยย!!!!”

เคี้ยง....พวกเราล่ะสงสารเธอจริง ๆ....

To be con

เดี๋ยวส่งกานดากลับแล้ว....จัดมาม่าให้อีกซักชามดีแม๊ะ!!!!
อย่าแปลกใจ  ว่าทำไมอีเด็กสินเชื่อมันดูเคะแตก  แบบ....มันก็ยังเด็ก  แล้วก็ลูกคุณหนูซะขนาดนั้น  แต่ไม่ต้องกลัวไป  พอมันโตขึ้น  ความดิบเถื่อน  ความโหดเหี้ยมอันเป็นคุณสมบัติของพระเอก  มันจะตามมาเอง 5555+

[Zitraphat]

สุขใจจัง ...ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ....แต่ไม่เอามาม่า ไม่ชอบ...ขอเถอะ ไปมาม่าที่อื่นนะ ไม่เอากานดามาม่า กับเด็กดอยนะ เข้าใจความรู้สึกเด็กดอยมากๆ เพราะแม่เรารวยเว่อรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร์ เหมือนกัน


**ปลากลม ---+ โหวต + เป็ด เป็น สินบนแล้วนะ ขอจริงๆ อย่าให้เด็กดอยกับกานดามาม่า นะ แค่นี้มันก็เศร้าอยู่แล้ว ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอก เวลามองแม่เดินห่างไปกับเวลาต้องรีบกลับมาบ้านเพื่อดูว่าแม่กลับไปหรือยัง มันทรมานแค่ไหน

[choijiin]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หลังจากเป็นอิสาว(?)เนื้อหอมอยู่ไม่กี่ตอน
น้องเคี้ยงของน้องก็กลับมาหัวเน่าอีกแล้วเหรอค้า
งวดนี้ไม่อาบน้ำรึไง มีแต่คนไล่ให้นอนโซฟา
 

[fastation]

555 ยังคงความฮาไว้เหมือนเดิม -.,-
ม้งค่าตัวลูกถูกไปไหมค่ะ
รออ่านต่อจ้า

[gupalz]

ม้งเอ๊ยยยย ทำไมแกคิดค่าตัวถูกจังเนี่ย

[bebe]

ชอบคู่น้องม้งอ่ะ  น่ารักกกกก

[ka[ze]na]

อ่านทีไรก็มีความสุข 555+++