ตอนพิเศษน้องชายของเฮียเคี้ยง
ฮึก.......ฮึก......ฮึก.........เสียงสะอึกสะอื้นนั้นดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลตัวฉัน น้ำตาของมันเปียกปอนจนฉันรู้สึกได้ ขณะที่มันกำลังซบหน้าร้องไห้เป็นเด็ก ๆ บนตักของฉัน....
ก็เด็กน่ะสิ.......เด็กสมัยนี้นี่นะ.....มันน่า(บ้อง)นักมั้ยเนี่ย
“พี่เคี้ยงงงงง.......ฟ้าใสเค้าไม่ชอบม้ง.......ม้งตามจีบของม้งมาเป็นเดือน ๆ ถูกไอ้รูปหล่อบ้านรวยมาคาบไปเฉ๊ยเลย.....แง๊”
เอาเข้าไป ริจะมีความรักแบบคนโต แต่พอผิดหวังกลับมาฟูมฟายเป็นบ้าเป็นหลัง อาการของมันนั้นเกินจะเยียวยา เห็นได้ชัดว่ามันคงถูกพ่อของมันเตะแต่เล็ก แทนน้ำแทนนม จนกลายเป็นเด็กเพี้ยนแบบนี้
“พี่บอกแล้วไง ว่าให้แกไปจีบยัยน้องออย ลูกเฮียไช้ขายหมู รายนั้นดูรวยกว่า แถมยังสปอร์ตเว่อร์ มิหนำซ้ำยังชอบแก....เครซี่แกเป็นบ้าเป็นบอ....”
“ก็เค้าไม่อยากมีแฟนเป็นตุ่มนี่เว๊ยยยย”
“ตุ่มใส่เงินน่ะเป็นชั้น ๆ เอานะยะ แกคิดดูนะ โตไป....แต่งงาน แล้วค่อย ๆ วางแผนฆาตกรรมเมีย แบบในนิยายสั้นหักมุม ชั้นว่าก็เป็นแผนการที่เข้าท่านะ หรือไม่แกก็ยุให้มันไปศัลยกรรมให้งามตั้งแต่หัวจรดกลีบเท้า...”
“พี่เคี้ยง”
มันงอนชั้น สะบัดสะบิ้งเสียยิ่งกว่าตอนที่ฉันอยากได้ตุ๊กตาบาร์บี้(สมัยฉันเด็ก ๆ บาร์บี้มันกำลังบูม) แล้วถูกป๊าสุดที่รักปฏิเสธ สุดท้ายจึงได้นวมต่อยมวยมาสวมเล่นแทน.....บ๊ะ
“โอ๋.....พี่ไม่แกล้งแกแล้วก็ได้ เอาน่า ซักวัน ผู้หญิงที่สวย....รวย....และโง่ ต้องมีเข้ามาในชีวิตแก”
“ของตัวเองยังหาไม่ได้แล้วยังมาทำพูด ไอ้โป่ง หินเหล็กไฟเอ๊ย”
“แอร๊ยยยยยยยย อีเด็กเหี้ย......แกเรียกชั้นว่าอะไรนะย๊า”
ฉันไล่เตะมันจนเหนื่อย มันไวโครต ๆ แถมทำฉันล้มจนเอวเคล็ดขัดยอก
ด่าอะไรกูไม่โกรธ.....แต่มาหาว่ากูเป็นพี่โป่ง หินเหล็กไฟ....อีเคี๊ยงเดือดเว่อร์ ๆ
“อีม้ง....พี่เหนื่อย สงบศึก”
“จริงนะ....อ๊ะ....โอ๊ยยยย”
ฉันดึงตัวมันทีเผลอ ดึงมาตบให้หนำใจ มันลูบหัวเกรียนป้อย ๆ น้ำตาซึม เอาล่ะ ฉันเริ่มสงสารมันขึ้นมานิดนึงแล้ว
“แล้วจะให้พี่ช่วยอะไรแก....เรื่องของเด็กประถม ขนยังไม่ขึ้น ชั้นจะไปช่วยอะไรได้ยะ”
“ช่วยได้สิ พี่เคี้ยงก็แค่แกล้งเป็นแฟนม้ง....ทำให้ฟ้าใสเค้าหึงม้ง”
อีเด็กแก่แดด....นรกขุมไหนดลใจให้แกคิดอะไรบ้องตื้นแบบนี้ยะ
“เดี๋ยวเค้ามานะ พี่เคี้ยงรอแปบ”
มันวิ่งขึ้นไปบนบ้าน หายไปชั่วเดี๋ยว ก่อนจะวิ่งลงส้นลงมาพร้อมกับแม่หมูตัวเขื่อง
“พี่เคี้ยงหน้าเงิน ม้งรู้ดี....ม้งจ้างพี่เคี้ยงก็ได้อ่ะ”
“ไอ๊ย๊ะ เก็บไว้ซื้ออุปกรณ์เครื่องเขียนเถอะย่ะ สมเพช.....”
“น๊า....พี่เคี้ยง....ช่วยหม่งม้งหน่อยน๊า”
“เออ ก็ด่ะ พี่ช่วยแกก็ได้”
“เอาแจ่ม ๆ เลยนะ แล้วอย่าให้พวกนั้นจับได้นะ ว่าพี่เคี้ยงเป็นพี่เคี้ยง เอาให้สวยเอ๊กซ์จนฟ้าใสตาร้อนผ่าว ๆ เลยนะ”
“เออ....สั่งจริง จะให้เริ่มเมื่อไหร่ล่ะ”
“พรุ่งนี้ สองคนนั้นเค้าจะไปสวนสนุกกัน พี่เคี้ยง.....สู้!!!!!!!!!!!”
สู้พ่อแกสิยะ....ธุระของแกมิใช่เรอะ แกน่าจะบอกฉันตอนตีห้าของอีกวันพรุ่งนี้ด้วยซ้ำนะ บอกเร็วไปนิดนึงนะแกอ่ะ(อันนี้ประชด)
..........................................................................
เช้าวันอาทิตย์
ฉันบรรจงหนีบผมที่ยาวสลวยและไม่เคยถูกตัดมาเป็นเวลาสองปี ผมยาวตรงเสมอเท่ากันหมด ดูมีน้ำหนักด้วยเครื่องหนีบผมไฟฟ้า รุ่นเลอกระชาก....มีจำหน่ายที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ สิ่งเดียวที่เคี้ยงภาคภูมิ อีอาร์มเพื่อนรักยังชม ว่ามองข้างหลังยังกะนุ่น วรนุช.....
แต่หันหน้ามา....อื้อหือ.....อีวะรานุช(varanus salvator)...
ฟองน้ำเสริมขนาดคัพซีค่อย ๆ ถูกบรรจงสวมใส่เข้าไปในชั้นในลูกไม้สีดำ....
“เคี้ยงเอ๊ย.....แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก ป๊าขอโทษ”
“ป๊า.....บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เคาะประตู!!!!!”
คุณพ่อคนดีหัวเราะแหะ ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาแล้วหย่อนตัวลงนั่งบนเตียงของฉัน
“ออกไปเลยป๊า ผู้หญิงเค้าจะแต่งตัว”
“โหย....เคี้ยงอ่ะ ดูหน่อยก็ไม่ได้”
“ไม่ได้ย่ะ บอกแล้วไง ว่าตัวน่ะมีลูกสาว สะกดจิตตัวเองเอาไว้.....ลูก......สาว.....”
พ่อไปแล้ว งอนเป็นเด็กน้อย บ้านนี้มีแต่ผู้ใหญ่ใจเด็กกับไอ้เด็กใจแตกแก่แดดแก่ลมรึไง คนปกติน่ะมีไหม....อ้อลืมไป ว่ายืนหัวโด่อยู่นี่ก็คนหนึ่ง...
ฉันทาลิปสติกเนื้อแมทต์สีแดงสดที่ซื้อจากแคตตาล๊อกของพี่สาวข้างบ้าน ทาจนแน่ใจว่าสีปากนั้นแดงจัด ดูตัดกับชุดสีดำ.........จะว่าไปเทสต์เรื่องแฟชั่นของฉันก็เข้าท่าอยู่แฮะ สวยบาดจิตเชียว ขอบคุณเครื่องสำอาง ที่บันดาลให้ผีเป็นนางฟ้า
แต่ก็นะ.....
คนเขาจะหาว่ากูบ้าไหม แต่งตัวแบบนี้ไปเที่ยวสวนสนุก ดีว่าไม่ใช่หน้าร้อน หรือหน้าฝน ได้มีรักแร้เหนียวกันบ้างแหละ อะไรเล่า!!!....ก็ออกจะสวย ดูเป็นนางแบบจะตาย ก็ไอ้เด็กเวรสั่งให้ฉันแต่งตัวให้ดูเป็นผู้ใหญ่หน่อยไม่ใช่รึไง
ไปอวดไอ้น้องเลิฟดีฝ่า...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ฮือออออ พี่เคี้ยง แต่งยังกะคุณป้าแบบนี้ พวกนั้นต้องคิดว่าตัวเป็นแม่เค้าแน่เลย เค้าไม่อยากเป็นลูกแหง่นะเว้ยยย”
แหงะ.....ฉันทำเด็กร้องไห้....เฮ้ยแก....อีม้ง....พี่ลืมไป ว่าพี่ไปเดทกับแกในฐานะสาวมัธยมปลาย ควงคู่หนุ่มน้อยวัยประถม กูไม่น่าเว่อร์เลย เด็กเวรสะอึกสะอื้น สองมือปาดน้ำตาออกจากเบ้า...ฉันเสโวยวายใส่มัน ก็นะ อยากไปเที่ยวบ้างอะไรบ้าง แกต้องไปนะโว้ยอีม้ง...พี่ลงทุนไปเยอะนะแก
“แอร๊ยยยย เรื่องมากจริงแกนิ....ชั้นก็มีปัญญาแต่งให้สาว....ให้สวยได้แค่นี้แหละ แต่งน้อยไปเดี๋ยวเพื่อนแกก็จำได้หรอก ว่าอีตุ๊ดนี่คุ้นจัง อยากโดนเพื่อนล้อรึไงยะ”
มันเงียบและยอมฟังฉันแต่โดยดี แล้วฉันกับมันก็เดินควงคู่ออกไปจากสลัมเน่า ๆ ด้วยแมงกะไซด์ของป๊า นี่งอนกูสินะ บิดซะแรงเชียว อ้อ....บิดโชว์นังต่างด้าวร้านนมปั่น เดี๋ยวต้องคอยกรีดกันคู่นี้ ไม่รู้แอบไปฟีทเจอร์ริ่งกันหรือยัง
มีป๊ากับเขาคนหนึ่ง....ก็ดันไม่รักดี....ริมีกิ๊กเป็นต่างด้าวมูเซอร์เสลอกุ๊ด
พ่อนะพ่อ จะหาแม่ใหม่ทั้งที เอาให้มันไฮ....กว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ เสียดายความล่ำ....เกาหลี....เรนเรียกพ่อ
.
.
.
.
.
.
เป้าหมายเดินควงคู่กันมากระหนุงกระหนิง ฉันกับผัวเด็กกำลังยืนรอต่อคิวซื้อตั๋วรวมเครื่องเล่น อีเด็กเวรกับแฟนเด็ก(ที่ดูหล่อเว่อร์ ๆ) ก็เดินเข้ามาต่อท้ายแถวแล้วเอ่ยปากทักอีม้ง ผัวปลอม ๆ ของฉัน
“อ้าวววว ม้ง.....มาเที่ยวเหมือนกันหรอออออ”
โอ๊ยยยย อีเหี้ย กูมาทำนากันในสวนสนุกมั้ง!!!! น่ารักตายแหละ ทำสุ้มทำเสียง อีม้งรีบฉวยแขนยาว ๆ ของฉันไปหนีบรักแร้มัน แล้วเชิดหน้าตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ
“ม้งมากับพี่แบม....พี่แบมนี่ฟ้าใสเพื่อนม้ง....แล้วนี่ก็เฟิร์สช้อยส์ แฟนของฟ้าใส”
“สวัสดีจ้ะ....พี่มาเที่ยวกับเด็กนี่น่ะ....นาน ๆ จะมีเวลาว่างที นี่ก็เพิ่งเสร็จจากเดินแฟชั่นโชว์” ฉันแหล....เน้นสำเนียงคำว่าแฟชั่นได้อย่างน่าถีบ สมกับที่เคยใฝ่ฝัน อยากจะเป็นเมียเช่าฝาหรั่ง ว่าแต่อีเด็กหล่อนี่มันชื่ออะไรนะ...เฟิร์สช๊อยส์ พ่อแม่มันปล่อยสินเชื่อหรือไงน่ะ....กระแดะตั้งชื่อมาก ๆ...ณ ศตวรรษนี้
“พี่กับหม่งม้งรู้จักกันได้ยังไงคะ ฟ้าใสไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”
“ฟ้าใสกับม้งเป็นแค่เพื่อนกัน ฟ้าใสจะไปรู้เรื่องของม้งทุกเรื่องได้ยังไงล่ะ”
เจ๋ง....อีม้งเด็กฉัน นังเด็กฟ้าใสแทบจะกรีดร้อง ถ้าไม่ติดว่ามันต้องแอ๊บต่อหน้าแฟนหล่อรวยของมันอ่ะนะ...
“พี่แบมแบม ม้งอยากดูหนังสี่มิติ ไปดูหนังกันก่อนเลยน้า”
“จ้า.....พ่อเด็กเอาแต่ใจ ป่ะ.....พี่แบมว่าเราไปกันดีกว่าเนอะ”
สาบานได้เลย ฉันรู้สึกเหมือนถูกตาม.......
อีเด็กฟ้าใสกระเตงแฟนของมันไปทุกที่ ที่ฉันกับผัวเด็กไป พร้อมกับจงใจโชว์ความสวีทหวานแหววปั๊บปี้.....อีม้งทำหน้าเหมือนจะร้องจนฉันต้องบีบมือมันเอาไว้
“เจ็บว่ะพี่เคี้ยง”
“รู้จักเจ็บกับเค้าด้วยเหรอ”
“เด็กก็มีหัวใจ รักใครเป็นนะ”
“พี่บอกแล้วใช่มั้ย อย่ารักใครที่เปลือก....ให้ดูที่คุณค่า value น่ะแก มูลค่าที่วัดเป็นตัวเงิน.......กี่หลักก็ว่าไป.....แล้วแต่ปัญญา”
“พี่เคี้ยงก็บ้าแต่เงิน จะมาเข้าใจอะไรเรื่องความรัก ตัวเองเคยรักใครหรือเปล่าเหอะ”
ฉันสะอึกกับคำพูดนั้น แทงใจดำเป็นที่สุด ฉันนิ่งและตรึกตรองเงียบ ๆ ว่าที่ผ่านมา ฉันเคยรักใครจริง ๆ จัง ๆ บ้างไหม อืม....ผู้ชายคนแรกที่ฉันแอบรักก็ดันไม่ใช่คนหล่อซะด้วยสิ แต่พ่อมันเป็นถึงเจ้าของโรงงานอาหารสัตว์....มันก็เลยดูเท่ห์ซ๊า....เห็นไหม สุดท้ายแล้วก็ไม่พ้นเงิน
นอกจากเงิน กับดาราหล่อ ๆ ในทีวีแล้ว ฉันเคยชอบใคร?
เอาอย่างงี้ดีกว่า มีผู้ชายคนไหนที่เคยทำให้ฉันรู้สึกดี จนตกหลุมรักเขาที่นิสัยใจคอบ้าง.....ไม่มี๊ ล้อเลียนกันเข้าไปสิ กลั่นแกล้งกันเข้าไปสิ.....ชั่วโมงพละน่ะ เตะบอลอัดใส่กันเข้าไปสิ
แล้วอย่างนี้จะให้ฉันรักอะไรในตัวผู้ชาย ถ้าไม่ใช่หนังหน้า บอดี้....กับเงิน
“พี่เคี้ยงม้งขอโทษ....โกรธเหรอ”
“เปล่า....พี่ไม่ได้โกรธแก ไปกันเถอะ ไปดูกันดีกว่าว่าเด็กอย่างแกเล่นอะไรได้บ้าง...”
“ไปถ่ายรูปแล้วก็ไปขึ้นกระเช้ากันดีกว่า ม้งอยากสวีทกับพี่เคี้ยง....ขืนมัวแต่เล่น เดี๋ยวฟ้าใสเค้าไม่หึงนะ”
“มั่นใจนะแก.....ช่างกล้า เห็นผัวมันมั้ย หล่อยังกะโดม ส่วนแกน่ะ....หนังหน้าเหมือนไอ้หนุ่มดอยเต่า ซึนซะ....”
“อ้าว....ก็เค้าเกาหลีอ่ะ....พี่จี ดราก้อนน่ะ รู้จักป่าวววว”
ฉันวิ่งไล่เตะมันอย่างไม่ห่วงสวย คนแถวนั้นต่างหยุดมองเรา....มันมีทั้งเสือกแบบเป็นคู่....เป็นกลุ่มเพื่อน กับเสือกเป็นแพ็กเกจครอบครัว แต่ฉันมั่นใจ ว่าไม่มีใครแปลกเท่าพวกเรา
คนจะหาว่าฉันเลี้ยงต้อยไหม.....หรือว่าต้อยเลี้ยงฉัน 55555+ ก็ฉันไม่ได้ออกเงินสักบาทนี่นะ นอกจากค่าชุดที่สวมอยู่
“ม้ง....เบื่อยัง ไปหาอะไรกินกันดีกว่า พี่เลี้ยง”
“ม้งจะกินเคเอฟซี พี่เคี้ยง ตอนนี้แฮปปี้มีลมันแถมตุ๊กตาผีหลาวชะโอน อ่ะม้งอยากได้มาสะสมเป็นคอลเลคชั่นงิ”
“โอเช.....ป่ะ”
นั่นไง แล้วก็เป็นอย่างที่คิด
พอฉันกับพอเด็กหย่อนก้นลงนั่งกันไม่ถึงห้าวิ....นังฟ้าใสมันก็ลาก.....ย้ำว่าลาก ผัวหล่อของมันมานั่งกับพวกเรา
“นั่งด้วยคนนะม้ง....นั่งด้วยคนนะคะพี่แบม”
“พี่เคี๊ย......เอ๊ย พี่แบม ม้งไปสั่งให้นะ”
“เฟิร์สช๊อยส์ เดี๋ยวเค้าไปสั่งให้ตัวนะ....ตัวทานเผ็ดได้ชิมิ”
“คร๊าบบบบบ”
แล้วฉันก็ถูกทิ้งให้นั่งกับอีเด็กหล่อ....หน้าตามันนี่นะ บรรยายสรรพคุณไม่ถูก ดูร้ายและหยิ่งนิด ๆ ชนิดที่ว่า ถ้าโตกว่านี้สักสี่ซ้าห้าปี มันเทพบุตรแบดบอยดีดีนี่เอง ฉันอยากมีผัวหน้าตาประมาณนี้ โตเร็ว ๆ นะลูก พี่เคี้ยงจะรอ....ทั้งรูปหล่อ พ่อรวย พี่เคี้ยงจะสูบบบบบ ให้หมดตัว....สูบมาอัพหน้าให้สวยเช้ง
“ชื่อแบมเหรอ”
เอ๊ววววว อีเด็กชื่อแปลกพูดกับฉันเสียงห้วน ฉันล่ะเบื่อพวกหน้าตาดี ไม่ว่าจะกี่ยุคสมัย ก็ทำตัวหยิ่งยโสไม่เคยเปลี่ยน จะเด็กขนตูดหรือแก่คราวพ่อ ไฮ๊ย๊ะ.....
“เออ....”
“ไอ้เด็กนั่นมันมีอะไรดี”
“ได้ข่าวว่าอายุเท่ากันนะ”
“แมร่ง.....อุตส่าห์แย่งมาได้แล้วแท้ ๆ ยังจะมีมาอีกคนเหรอเนี่ย”
เด็กหนอเด็ก ไม่รู้จักข่มอารมณ์ หน้าตามู่ทู่นั้นดูก็รู้ว่าไม่พอใจมาก ๆ แล้วก็เผลอหลุดปากพึมพำ แต่กูงง....อุตส่าห์แย่งมาได้แล้วแท้ ๆ ..........นี่อย่าบอกนะว่าเป็นเด็กมีปม ชอบแย่งของคนอื่น
“พี่น่ะเป็นตุ๊ดใช่มั้ยล่ะ ชื่อเคี้ยงใช่รึเปล่า แล้วก็ไม่ใช่พี่แท้ ๆ ของม้งใช่มั้ย......แล้วม้งน่ะ เค้ายัง......อ่า ช่างเถอะ เค้ามากันแล้ว ผมไม่คุยกับพี่ดีกว่า”
แปลก ๆ นะ ฉันว่าแปลก ๆ.......
“ตัวเองชิมของเค้าจิ”
นังเด็กร้อยพลังแรดตักไก่ในจานของตัวเองป้อนใส่ไอ้เด็กหน้าหล่อ ฉันเห็นอีม้งแอบชำเลืองมอง แต่ก็แอบเห็นไอ้หนุ่มน้อยนั่นยักคิ้วให้อีม้งอย่างท้าทาย.....
“พี่แบมป้อนม้งมั่งจิ”
“อ่าจะดีเหรอม้ง” ฉันหมายถึงจะดีเหรอ มันเหมือนแม่ป้อนข้าวลูกไม่ใช่หรือไง.....
“อ้ามมมมมมมมมมมมมม”
ฉันใช้ส้อมและมีด เลาะชิ้นไก่ออก ครั้นพอสำเร็จได้มาเป็นก้อน กำลังจะตักป้อน
อีเด็กหน้าหล่อมันขยุ้มเฟรนส์ฟรายใส่ปากอีม้งของฉัน อุ๊กรี๊ดดดดดดดด วายหึ่งเลยเว้ยเฮ้ย ชัดเลย มันหึง มันหวงอีม้งของฉัน
เอาล่ะนะ
เอาล่ะ
เห็นว่าแกหล่อแล้วก็รวยนะ ฉันยอมให้แกจีบอีม้งก็ได้ย่ะ....
.
.
.
.
.
.
“สนุกมั้ย”
ฉันถามอีน้องเวร หลังจากนั่งกันตามลำพังบนกระเช้า ซึ่งกว่าจะหนีภูตผีอีฟ้าเม้ยมาได้ ก็เล่นเอาเหนื่อย นางแรงจริงอะไรจริง มือยังตะปบสุดหล่อของตัวเอาไว้ข้างหนึ่ง แต่อีกมือก็ยังจะคว้าอีม้งเพราะเสียดาย....
เพราะมีชะนีอย่างหล่อนไง ผู้ชายมันถึงกินกันเองหมด....สาบานว่าเปล่าอคติ แต่ดูเอาเองก็แล้วกัน
“ม้งเกลียดไอ้เฟิร์ส อยู่โรงเรียนมันชอบแกล้งถกกางเกงม้งต่อหน้าสาว ๆ แถมยังขี้อวดอีก”
“อืม....นิสัยแย่เนาะ”
“แต่เวลามีของเล่นใหม่ ๆ มันก็ให้ม้งเล่นเป็นคนแรกเลยนะ แต่มันก็ขี้อวดอ่ะ....เกลียด”
“อีม้ง.....พ่อของน้องเฟิร์สเนี่ย ใช่คนหล่อ ๆ ที่ขับเบนซ์มารับลูกทุกวันป่ะ พี่คุ้นมาก”
“พี่เคี้ยง!!!!! ตลอดอ่ะ ไอ้หน้าเงิน......เฮ้อ พี่เคี้ยงว่าจะสำเร็จมั้ย ฟ้าใสอ่ะหึงม้งมั้ย พี่ดูออกมั้ย อาการน่ะ”
“ฉันเห็นมันเอาแต่ประจบผัวหล่อของมัน นี่อีม้ง แกจะลองเปลี่ยน...”
“ไม่ไม่ไม่ ม้งจะเอาคนนี้ คนนี้อ่ะสวยสุดในชั้นแล้ว เป็นดำ-ไม-เย่อด้วย....เหมาะสมกับม้งที่สุด”
เอาเถอะ เดี๋ยวก็คงรู้เรื่องเอง ว่าอะไรเป็นอะไร
แต่แล้วอยู่ ๆ ทุกอย่างก็ไม่เป็นไปอย่างที่ฉันคิด คาดการณ์เอาไว้....แต่มันกลับเข้าทางอีน้องเวรของฉัน
อาทิตย์ต่อมา นังฟ้าใสก็เบื่อผัวหล่อ แล้วหันมาควงอีตี๋จืดอย่างอีเด็กดอยม้ง
ยังนะ
ถ้าคิดว่าจะหมดแค่นี้ล่ะก็...ยังหรอก มันยังมีเจ็บกว่านั้น ใช่ เจ็บกระดองใจแบบเพลงของเจ๊แหวน ฐิติมานั่นปะไร
เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นในอีกอาทิตย์ต่อมา
“อะไรนะยะ เลิกกันแล้ว หม้อยังไม่ทันดำ เด็กสมัยนี้ รักเร็วเบื่อเร็วจริ๊ง” ฉันตกใจจนต้องเงยหน้าจากกองเอกสารที่หอบกลับมาสาง อีม้งยิ้มแฉ่ง แก้มปริ
“จนจะตายห่า มันนะให้ม้งออกให้ทุกสิ่งอย่าง เสียดายตังค์ชะมัด เนี่ย จะเก็บไว้ซื้อดีวีดี Nirvana ซักหน่อย อดเลย ไม่เอาแล้ว”
“อิ๊ย๊ะ คิดเองก็ได้แฮะน้องกู แกทำถูกแล้ว พี่ว่าแกหน้าจะลอง.....”
“เค้าคบกับน้องออยลูกเฮียไช้แล้ว....เนี่ย เมื่อวานก็ถอยแบล็คเบอร์รี่ให้เค้า รวยจริง ๆ อย่างที่พี่เคี้ยงว่าเลย .....”
มันส่งโทรศัพท์ยี่ห้อเบอร์รี่ดำให้ฉันอย่างภูมิใจ
ม้งเอ๊ย
ม้ง
อีห่า.....บีบีปลอม......ยี่ห้อ
Blakebery ติดไว้ตัวเป้งเชียวอีม้ง!!!!!!
สงสัยต้องจับมาเทรนด์พร้อมป๊าซะแล้วสิ!!!!…………………………………….
แอบมา หลังหายหัวจากเรื่องนี้ไปนาน 5555+
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
