พอดีมีปัญหาเรื่องเน็ทนิดหน่อย
ขอโทษที่มาช้านะคะ
************************************************
หน้าตาไอ้เปี๊ยกตอนนี้ตลกมากครับ ทำแก้มป่อง บ่นอะไรขมุบขมิบ เดาว่ามันบ่นผมนี่แหล่ะ ปวดท้องเสือกจะกระแดะกินพริกอีกไอ้ดื้อเอ๊ยยยย
“เออพี่ ตอนรอพี่มีคนมาถามหาด้วย”
“ใครวะ”
“ผู้หญิงอ่ะ ชื่อดาว”อ้าวเวร มาทำไมแถวนี้วะ แต่ช่างเถอะ ยังไงผมก็ไม่ได้อยู่หอเดิม หอนั้นไกลม. ครับ
“แล้วไง เขาบอกอะไรไว้เปล่า”
“เปล่า แต่ถามว่าอยู่หอไหน ผมก็เลยบอกไป”
“อ้าวเวรเอ๊ย”เผลออุทานครับ เสียงดังด้วย ไอ้เปี๊ยกทำหน้าเสียเลยครับ
“พี่...ตกใจ ไม่ได้ว่าเราหรอก อิ่มยังล่ะ จะได้กินยา”เจมันพยักหน้าแรงๆ ไม่พูดเลยครับ ผมก็เก็บจานชามไปล้าง(มันอ่ะกินนิดเดียว ที่เหลือผมกินหมดเองครับ) แล้วก็หยิบยาที่เดิมมาให้มันกิน
“มีอะไรก็เรียกพี่ได้นะ พี่อยู่ห้องติดกับเรานี่แหล่ะ”
“อ้าวเหรอ ผมไม่เห็นเคยเห็นพี่”
“ก็เข้าออกไม่ตรงกันมั้ง มีไรก็ไปเคาะเรียกแล้วกัน พี่ไปล่ะ”ผมเอื้อมมือไปขยี้หัวมันเบาๆ ผมรู้แล้วครับว่าทำไมเพื่อนมันชอบตบหัวมัน ถ้าดูๆ ก็ตบกันไม่แรงหรอก แต่ที่ตบมันคงเพราะผมมันนี่แหล่ะ นุ่มมือดีชะมัด
เดินกลับเข้ามาในห้องเอากระเป๋าไปวางไว้ก็เดินออกไปนอกระเบียง ดูวิวที่มองไม่ค่อยเห็นของกรุงเทพ ผมไม่รู้ว่าทำไมคนต่างจังหวัดถึงอยากมากรุงเทพนัก ผมคนหนึ่งนี่แหล่ะที่อยากไปอยู่ต่างจังหวัด คงไม่ถึงกับอยู่ถาวร บอกตรงๆ ว่าผมก็ติดแสงสีเสียงเหมือนใครหลายๆ คน แต่ในช่วงชีวิตหนึ่งที่ผมเบื่อ ผมเหนื่อย ผมอยากมีบ้านต่างจังหวัดสักหลังไว้พักใจพักกาย บ้านของผมที่ไม่ใช่ของครอบครัว นึกถึงบ้าน ที่บ้านก็โทรมาเลยครับ
“ว่าไงครับแม่”
“ไม่เห็นกลับบ้านบ้างล่ะเรา โทรมาก็ไม่ค่อยรับ”เสียงคุณนายแม่บ่นมาเลยครับ
“ผมยุ่งเรื่องรับน้องน่ะแม่ เดี๋ยวต้องไปเตรียมสถานที่รับน้องอีก ที่รีสอร์ทที่ขอไว้น่ะครับ แม่จัดการให้แล้วใช่เปล่า”
“เรียบร้อยแล้วย่ะคุณชายใหญ่ กลับจากรับน้องมาหาแม่ด้วย ไม่งั้นแม่จะไม่โอนเงินให้แล้วนะ”ที่เรียกคุณชายใหญ่เนี่ย แสดงว่าประชดครับ น้อยใจลูกอ่ะ น่ารักมั้ยครับแม่ผม
“โธ่คุณแม่คร้าบบบ น้อยใจไปได้ ผมกลับก็เพราะผมคิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน ไม่ได้กลับเพราะเงินหรอกน่า”จริงๆ นะครับ บ้านผมน่ะอยู่รอบนอก กทม. นี่แหล่ะ แต่ไม่ค่อยได้กลับ
“ทำเป็นพูดี เอาเถอะ ว่างๆ ก็มากินข้าวบ้านบ้าง แค่นี้แหล่ะ”
“ครับ รักแม่นะครับ”
“ย่ะ”สั้นๆ ครับ แต่รู้ว่ารักเหมือนกัน
แม่ผมครับ แม่ม่ายยังสวย พ่อผมเสียนานมากแล้ว ก็มีแต่แม่กับน้าๆ ช่วยกันดูแลงานของครอบครัวให้ ไม่ได้จะอวดรวยหรอกครับ ก็มีรีสอร์ทกับโรงแรมไม่กี่แห่งส่วนมาก็ต่างจังหวัด อาศัยว่ารุ่นปู่รุ่นตาชอบซื้อที่ครับ มารุ่นพ่อรุ่นแม่มีตังค์ก็เลยสร้างขึ้นมา จำนวนหุ้นก็แบ่งๆ กันให้น้าสาว(น้องสาวแม่)บ้างให้ผมกับน้องชายบ้าง เพราะไอ้ของพวกนี้แหล่ะที่ล่อพวกผู้หญิงบางประเภทเข้ามาหาผมบ่อยๆ ผมก็สนองให้สมใจ ก็คบๆ ไว้แก้.....เหงา(รึเปล่า) เอาเงินให้ใช้บ้าง เป็นของแลกเปลี่ยน
ตอนนี้ผมอยู่ระยองครับ มาเตรียมสถานที่รับน้องกับเพื่อนๆ ก็ส่งตัวแทนมากลุ่มละสามสี่คน เตรียมซุ้มใครซุ้มมัน แล้วก็เตรียมของส่วนรวม มาได้สองวันแล้ว พรุ่งนี้น้องๆ มันก็จะมาตอนดึกๆ ไม่รู้ว่าไอ้เปี๊ยกมันจะหายปวดท้องยัง หลังจากวันนั้นเพื่อนมันก็มาค้างด้วย ผมก็เข้าไปเยี่ยมบ้าง แล้วก็ต้องมานี่แหล่ะ แต่นี่มันก็สี่วันแล้วน่าจะหายแล้วแหล่ะมั้ง
“เป็นไรว่ะไอ้เอ็กซ์นั่งเหม่อเชียว คิดถึงเด็กเหรอวะ”ไอ้กรที่มันมากับผมครับ เออ คิดถึงเด็ก เด็กบ้าด้วย
“เปล่า กูกำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศ”ดื่มด่ำจริงๆ ครับ ผมนอนบนเตียงผ้าใบดูพระอาทิตย์ตกดิน
“เลี่ยนว่ะ เหนื่อยจะตายชัก แต่รีสอร์ทมึงสวยจริงๆ นะ หาดสวยดี เงียบด้วย”
“ของแม่กูไม่ใช่ของกู ตรงนี้กูบอกแม่เองแหล่ะว่าให้สร้างเป็นบ้านซักสามสี่หลังให้ห่างๆ หลังอื่น กูจะเอาไว้มาพักกับเพื่อนๆ”
“ดีว่ะ แม่งน่าอิจฉา”
“อิจฉามัยคร้าบบบ สนามกอล์ฟพ่อมึงก็มี”แม่งมีสนามกอล์ฟหลายแห่งมาอิจฉามัยครับไอ้คุณกร
“ก็สนามกอล์ฟกูไม่มีทะเล”
“เออจริง กูผิดเอง สาดดด”
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3947539 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก