ผมกำลังนั่งรถแท๊กซี่กลับเข้าบ้านพร้อมกับแมรี่ ทำไมถึงกลับเข้าบ้านเหรอ ง่ายๆ ให้มันมาส่ง เพราะว่ามันสนใจ
ข้อมูลแต่เรื่องผู้ชายสี่ตัว(คนเพ่ คน)ที่เพิ่งเจอ แหมแฮดจริงๆ น้องตรู
“เล่ามาเลยเพ่ หนูอ่ะอยากรู้ม๊ากมาก ว่าทำไมเพ่ถึงไปเจอคนหล่อกลุ่มนั้นได้”ไม่ค่อยร่านเลยนะเมริง
“ก็ไม่มีอะไร แค่เพ่ โดนโจรจับตัวไปเป็นตัวประกัน ไอ้ตำรวจหน้าเหียกที่ชื่อมังกือมันสั่งไล่ยิง พอมาสอบสวนที่สถานีตำรวจ
เจ้าทนายลิง กับ ไอ้ไก่แจ๊ พูดจาหาว่าพี่เป็นพวกโจร เลยต่อยไปที แล้วคุณเซนต์เบอนาต ก็เลยสั่งปรับ”นี่เล่าเรื่องจริงๆหมด
เลยนะเนี่ย(เพ่ข้ามบางฉากบางเหตุการณ์ไปไหมครับเพ่)
“โหยเพ่การ์ฟิลอ่ะ เล่าดีๆสิ แล้วเนี่ยไปเรียกชื่อหนุ่มหล่อๆเสียหมด ไม่สงสารพวกนั้นเหรอ”แมรี่พูดพลางส่ายหัว ไม่ชอบใจ
เมื่อเห็นว่าพี่ชายพูดจาไม่เพราะ
“อะไร ก็นะนิสัยแต่ละคนดีๆทั้งนั้น แกน่ะอย่าไปสนใจเลย รูปหล่อแต่เลว”
“โหยพี่ พูดจาไม่เพราะเลยนะคะ เดี๋ยวหน้าแก่นะ”ง่ะ
“บ้าเหรอ ใครหน้าแก่”เรื่องนี้เรื่องเดียว ที่ยอมไม่ได้
“โอเค เดี๋ยวแมรี่ส่งพี่การ์ฟิลแค่นี้นะ แล้วพี่แท๊กซี่สุดหล่อช่วยไปส่งต่อที่รัชดาต่อเลย”
“อ้าว แล้วให้พี่เดินเข้าบ้านหรอ”ไม่ใช่อะไรนะ แค่เลี้ยวเข้าซอยนิดหน่อยก็ไม่ได้
“ไม่หล่ะ นึกว่าจะได้ข้อมูลเด็ดๆของพวกหนุ่มหล่อ ไม่มี๊ไม่มี มีแต่ข้อมูลคนแก่ขี้บ่น ลงตรงนี้หล่ะ บาย”
“ฮ่วย ไอ้เมย์ ไอ้น้องชั่ว”ผมตะโกนด่าทันทีที่รถออกไป ยังได้ยินเสียงชะโงกออกมาตอบว่า ตนเองชื่อแมรี่ให้ได้ยินอยู่
โว้ยยย!!!! อีกระเทยพฤษภาทมิฬ เดินกลับก็ได้โว้ยย ผมว่าพลางเดินกลับอย่างเซ็งๆ คือบ้านก็ไม่ได้ซอยลึกอะไร
หรอก แต่นี่มันดึกแล้วน่ะสิ เลยกลัว เค้ากลัวความมืดอ่ะ เดี๋ยวผีมันออกมาหลอกทำไง คิดมากไปก็ปวดหัวเปล่า เดินไปคิดไปว่า
ต้องทำไง ดีที่กระเป๋าตังค์มีเงินสดแค่สองพัน กับ บัตรประชาชน พวกเอทีเอ็มไรเนี่ยเก็บไว้กับลิ้นชักโต๊ะที่บ้าน นะ หากแต่ก็ได้
ยินเสียงต่อสู้กันทันที
ผัวะ พลั๊ก โช้ง เช้ง (กรุณานิยามเป็นเสียงต่อสู้)
ด้วยความอยากรู้(สั้นๆว่าเสือก)รีบไปดูทันที โอ มาย ก๊อด กำลังเห็นผู้ชายสองคนต่อสู้กับผู้ชายอีกห้าคน
โหยยย แมร่งเก่งสาดด สองคนอัดพวกห้าคนไปหมอบกับพื้นเลยอ่ะ หากแต่ว่าขณะที่สองหันหลังให้ไอ้คนหนึ่งมันคว้าปืน
หมายจะยิงข้างหลัง ด้วยความเป็นคนดี(เหรอ)หยิบรองเท้าหนังแท้ก๊อบเกรดเอ(ยังมีคำว่าแท้เหรอเพ่) เขวี้ยงไปทัน
“โป๊ก ปัง”เสียงกระทบของรองเท้าทำให้เสียงปืนดัง แต่ว่าวิถีปืน ทำให้สองคนหันมาทันที
“ป๊ก”ไม่ใช่เสียงอะไร แค่ปลายเท้าสำผัสกับใบหน้าไอ้คนที่ถือปืนน่านหล่ะ
“หนอย ไอ้เอี้ย เล่นของเหรอเมริง”ผมที่กำลังเดินมาเก็บรองเท้าคืน ได้ยินก่อนที่จะหันไปมองก็รีบร้องห้าม
“นี่ทำอะไรน่ะ”ก็นะ ไอ้หมอนั่นดันหยิบปืนขี้นมา หมายจะยิงหัวคนที่สลบไป
“ก็จะจัดการไอ้ขี้ขลาดให้นอนไม่ต้องฟื้นไง”ชายคนนั้นตอบก่อนที่จะเล็งปืนขี้นเหนี่ยวไก
“ปึ๊ก”เสียงอะไรเหรอ ก็เสียงรองเท้าข้างเดิมน่าหล่ะ กระแทกไปที่มือที่ถืออาวุธอันตรายนั่น
“เฮ้ยทำอะไรวะ”ชายหนุ่มหันมาตวาดเสียงดังทันที ขณะที่พวกที่เหลือที่หมอบไปต่างรีบลุกพร้อมพยุงเพื่อนที่สลบหนีออกมา
“ก็นายกำลังทำอะไร หมอนั่นสลบไปแล้วยังจะไปทำร้าย ชั่วไปไหม”ผมอดที่จะด่าไม่ได้
“เรื่องของกรู เสือกไรมิทราบ”โหย ปากน่าเตะมาก
“เฮ้ย กุน เมริงใจเย็นๆสิ ไงเขาก็ช่วยเรานะเว้ย”ชายอีกคนที่อยู่ใกล้เอ่ยพลางจับไหล่เพื่อนไว้
“เมริงไม่ต้องยุ่ง ไอ้ต่าย กล้าดีไงเอารองเท้ามาปาใส่กรู”อ้าวไอ้นี่ จำได้ว่ากรูเคยช่วยเมริงนะ
“นี่อย่างพูดจาหมาๆได้ไหม ชั้นช่วยเธอก่อนนะ ไม่งั้นได้ไปหายมบาลแล้ว”
“แล้วไง กรูกะจัดการไม่ให้พวกเอี้ยเนี่ย มายุ่งกับกรูอีก เสือกขัดจังหวะทำไม”
“เอ๊ะ ชั้นทำเพราะไม่อยากเห็นการฆ่าแกงกัน ชกต่อยกัน ใครแพ้ก็พอนี่”ว่าเสร็จก็เดินไปหยิบรองเท้า(ข้างเดิม)
หากแต่ว่า เหมือนคนตรงหน้าจะไม่พอใจ จับมือดึงให้หันหน้ามาคุยอีกที แต่พอมองคนตรงหน้าเท่านั้นหล่ะ อร๊ายย่ะ
แต่งชุดช๊อป กรมท่าสีเลือดหมู กางเกงยีนส์ หน้าขาวเท่เหมือนพวกแขกขาว สูงกว่าๆนิดหน่อย สาดดดด หล่อไปไหม
หากแต่แววตาตอนนี้กำลังโกรธขีงอย่างแรง
“นี่ ปล่อยนะ”ผมว่าพลางพยายามแกะมือออก หากแต่คนตรงหน้ากลับบีบข้อมืออย่างแรงแทน จนเพื่อนข้างๆต้องเอ่ย
“ไอ้กุน เมริงไปทำพี่เขาเจ็บนะเว้ย ยังไงพี่เขาก็มีน้ำใจช่วยพวกเรานะ”
“ช่าย นายเป็นพวกไม่รู้จักสำนึกคุณคนหรือไง”ผมหันไปพยักหน้ากับคนข้างหากแต่เมื่อได้มองหน้าเท่านั้นหล่ะ โอ๊ยจะเป็นลม
ไรว่ะทำไมเจอแต่คนหน้าตาดีกว่าทั้งนั้นวะ สงสัยวันนี้วันชวยพายับของไอ้การ์ฟิล เจอพวกรูปหล่อแต่เลวเยอะ
“ไม่สน กรูสนแค่ว่ามันกล้าดียังไงมาขัดใจกรู”คนตรงหน้าไม่ยอมท่าเดียว
“อ้าว ก็นายจะทำเรื่องไม่ดีนี่ ฆ่าคนเชียวนะ”ผมเอ่ยพลางพยายามบีดข้อมือออก อย่างรำคาญ
“รู้ไหม ไม่เคยมีใครขัดใจกรูมาก่อน เมริงเป็นคนแรกที่กล้าขัดใจ แล้วคนที่ขัดใจชั้นมันต้องโดน”
“ผัวะ ปึ๊ก โอ๊กกกก”เด็กหนุ่มไม่อาจได้พูดอะไรอีก เมื่อเจอหลังแหวนคากิ ต่อต้วยขาหมูกระแทกโลกัน มีเพียงเสียงเอื้อนเอ่ย
อย่างไพเราะ เพราะตีนเท่านั้น
“เฮ้ยย ทำอะไรเพื่อนกรูว่ะ”คนข้างๆที่ตอนแรกจะห้ามเพื่อนกลับมาเห็นเพื่อนล้มลง หากแต่เมื่อเงยหน้ามอง
“ฟิ้ววววว”สี่ตีนวิ่งเว้ยย ไอ้การ์ฟิล ยืนดูวีรกรรมทำไมล่ะคร้าบบบ
“เฮ้ยอย่าหนีนะ”ต่ายวิ่งตามหมายจะจับมาคนร้ายที่ทำร้ายเพื่อน
“อย่าตามมานะเว้ย ไอ้บ้า”การ์ฟิลหันไปบอก พร้อมกับเตรียมอุปกรณ์ที่จำเป็นอย่างยิ่ง
“เรื่องเด่ะ มาอัดเพื่อนกรูได้ โป๊ก!!! โอ้ยยย เขวี้ยงรองเท้ามาเลยหรอว่ะ”สุดหล่อนามต่ายไม่เคยคาดฝันว่าวันนี้จะมีคนเขวี้ยง
บาจาบินใส่หน้าตนเอง พร้อมกลับการจากไปอย่างไม่อาจตามทันได้ของร่างอวบ
“จำไว้เลย กรูจะตามซิลเดอเรล่าอ้วนอย่างเมริงให้ได้”
เสียงก่นอย่างเจ็บใจที่ภาพคนอวบหายลับไปก่อนที่ ต่ายจะเดินกุมขมับพร้อมรองเท้ามารร้าย เพื่อกลับไปดูสภาพเพื่อนตน
เช่นกัน
[attachment deleted by admin]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
