อ่านแล้วอบอุ่นใจมากๆเลยค่ะเรื่องนี้
สงสารน้องรันอย่างบอกไม่ถูก น้องเกิดมาเป็นแบบนี้ก็น่าสงสารอยู่แล้ว แทนที่จะได้รับความรักความเอาใจใส่จากครอบครัวให้มากๆ แล้วนี่อะไร พ่อแม่ไม่สนใจ แถมป้ายังเอามาทิ้งเหมือนลูกหมาลูกแมว
ชื่อก็ออกจะเพราะ 'วิพารันต์' เหมือนพ่อแม่บรรจงตั้งให้ แล้วไหงทิ้งขว้างน้องอย่างนี้ล่ะหนอ
โชคดีที่น้องมาเจอพี่ไนท์ อ่านตอนแรกอดห่วงไม่ได้ เห็นพี่ไนท์รำคาญป้า กลัวว่าพี่ไนท์จะไปพาลรำคาญน้องด้วยอีกคน
แต่พี่ไนท์ก็ไม่ใช่คนแบบนั้น เป็นพี่ชายที่อบอุ่นอ่อนโยนดีจัง ชีวิตจริงเจอแบบนี้ซักคนนะ รักตายเลย
ความสัมพันธ์ไม่ซับซ้อน เรียบง่ายไม่หวือหวา แต่ว่ากินใจจังค่ะ เขาเรียกอะไรนะ.. ประมาณว่าต่างคนต่างเติมเต็มส่วนที่ขาดหายให้กันและกันละมั้ง น้องรันก็ไม่เคยได้รับความห่วงใยเอาใจใส่จากใคร เจอเรื่องร้ายๆมาเยอะ ส่วนพี่ไนท์ก็ใช้ชีวิตลำพังตัวคนเดียว อยู่แบบเหงาๆมาตลอด พอมาเจอกันมันก็เลย..ลงตัว
และยิ่งชอบเข้าไปใหญ่เมื่อรู้ว่าคนเขียนอยู่ในวัยมัธยมปลาย (นึกถึงตัวเองตอน ม.6 พี่ยังจ้องจะหาเรื่องโดดเรียนไปดูหนังอยู่เลย) ขอชื่นชมในฝีมือค่ะ ยังพัฒนาได้อีกไกลเลย และคิดว่าตัวจริงน้องคงเป็นคนอ่อนโยน ไม่งั้นคงไม่ถ่ายทอดมาทางตัวหนังสือได้อบอุ่นแบบนี้
แต่ขอฝากไว้นิดนึงนะคะ ไหนๆก็ไหนๆอ่ะเน้อ อยากให้น้องศึกษาธรรมชาติของเด็กที่เป็นแบบน้องรันให้มากกว่านี้อีกนี้ด (เพื่อมันจะได้สมจริงมากขึ้นเนอะ) ปกติเด็กเป็นใบ้ก็มักจะหูหนวกด้วย ดังนั้นถ้าน้องรันมีความสามารถในการฟังขนาดนี้ น้องน่าจะพอออกเสียงได้บ้างนะคะ อาจไม่ถึงขนาดชัดเป็นคำๆ แต่ก็น่าจะอ้อๆ แอ้ๆ อ๊ะๆ อาๆ ได้ (สำคัญมาก เผื่อมีฉาก..

) และการสื่อสารระหว่างกันก็ไม่จำเป็นต้องเขียนเสมอไป จากที่เคยคลุกคลีกับเด็กที่เป็นแบบน้องรัน ส่วนมากเขาจะใช้ภาษามือสื่อสารกับเรา แล้วก็พยายามออกเสียง ทำรูปปากให้ชัดๆ
ที่สำคัญ ถ้าน้องรันยังพอได้ยินเสียงอยู่บ้างแบบนี้ น้องสามารถรักษาให้พูดเป็นปกติได้นะคะ แต่ต้องใช้เครื่องช่วยฟังเพิ่ม ตัวละหลายตังค์อยู่ ไม่ใช่อะไร.. ยังหวังอยากให้น้องรันพูดได้ในสักวัน (อยากได้ยินน้องรันบอกรักพี่ไนท์)
แต่จะว่าไปก็ไม่จำเป็นเนอะ ไม่ต้องพูดได้ก็ได้ ชื่อเรื่องก็บอกอยู่ว่ารักนี้ไม่ต้องมี 'เสียง' ของบางอย่างไม่ต้องใช้คำพูดก็รับรู้ได้ เหมือนเพลงประกอบละครช่อง 3 ตอนเย็นๆ เขาร้องไว้นั่นไง
คำว่ารักของฉันถึงแม้ไม่เคยจะพูดจากปาก ได้ยินไม่ลำบากหากฟังทุกอย่างด้วยใจ 
ไปละจ้า เม้นท์ยาวเลย ก็ชอบเรื่องนี้จริงๆนี่นา