หัวข้อ: ]Lov3 SeeeDz + :: เพาะรัก (จบ) แจ้งข่าว ให้ติดตามในแฟนเพจ

[winnie_the_far]

อ่านแล้วเขินตามเลยทีเดียวเชียว....

[นอนกินแรง]

เขินได้อีก

อ่านไปยิ้มไปเลย

[namtarn11]

 :-[น่ารัก แต่ึ้่ค้าง

[tamahomae]

 ง่ะ โดนนะกับซีสต๊าฟไว้ ค้างอย่างแรง
...........................................
อั๊ยยะ ซีพาเขยเข้าบ้านแล้วววววว กิ๊บกิ้ววววว

[Vesi]

เพื่อนสนิทที่ไหนเค้าสนิทกันขนาดนี้เล้าาาา

[river]

นะน่าจะรู้ตัวแล้วล่ะว่าคิดเกินเพื่อนกับซีไปเรียบร้อย
แต่ซีคงยังไม่รู้ตัวหรอก

[LittlePrince]

สวัสดีครับ ตามมาติดตามเรื่องของคุณต้นเหมือนเดิมครับ
ยังเขียนได้สนุกไม่เปลี่ยนเลย โดยเฉพาะบรรยากาศระหว่างเพื่อนหรือมิตรภาพนี่เขียนได้ถึงดี

ความเห็นส่วนตัวนะครับ พอดีเป็นคนไม่ค่อยชอบบท NC เท่าไหร่(ไม่รู้แปลกมนุษย์ไปไหม)
แล้วผมก็รู้สึกว่ายิ่งเขียนยิ่งมีมากขึ้นเรื่องๆ (หมายถึงตั้งแต่เรื่องแรกๆที่คุณต้นเขียนมันจะคลีนกว่านี้)
ผมอ่านแล้วมันทำให้รู้สึกถึงความใคร่มากกว่าความรักและมิตรภาพ
มันทำให้เรื่องไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่อะครับ คือถึงแม้ความสัมพันธ์อย่างว่าของทั้งคู่จะเริ่มจากความใคร่จริงๆ
แต่บางทีก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องบรรยายให้มันเยอะหรือละเอียดจนมากลายเป็นส่วนหรือฉากสำคัญของเรื่องขนาดนี้

...ก็แค่ความเห็นส่วนตัวอะนะครับ

[uknowvry]

555+.....เพื่อนสนิท...แนบแน่น กริ๊ววว รออ่านต่อค้าบ

[ExecutioneR]

สวัสดีครับ ตามมาติดตามเรื่องของคุณต้นเหมือนเดิมครับ
ยังเขียนได้สนุกไม่เปลี่ยนเลย โดยเฉพาะบรรยากาศระหว่างเพื่อนหรือมิตรภาพนี่เขียนได้ถึงดี

ความเห็นส่วนตัวนะครับ พอดีเป็นคนไม่ค่อยชอบบท NC เท่าไหร่(ไม่รู้แปลกมนุษย์ไปไหม)
แล้วผมก็รู้สึกว่ายิ่งเขียนยิ่งมีมากขึ้นเรื่องๆ (หมายถึงตั้งแต่เรื่องแรกๆที่คุณต้นเขียนมันจะคลีนกว่านี้)
ผมอ่านแล้วมันทำให้รู้สึกถึงความใคร่มากกว่าความรักและมิตรภาพ
มันทำให้เรื่องไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่อะครับ คือถึงแม้ความสัมพันธ์อย่างว่าของทั้งคู่จะเริ่มจากความใคร่จริงๆ
แต่บางทีก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องบรรยายให้มันเยอะหรือละเอียดจนมากลายเป็นส่วนหรือฉากสำคัญของเรื่องขนาดนี้

...ก็แค่ความเห็นส่วนตัวอะนะครับ

ยินดีรับความคิดเห็นเสมอครับ ผมเองก็ใช่ว่าจะถนัดฉากอย่างว่าสักเท่าไหร่ แต่ก็อย่างที่บอกแต่แรกว่าเรื่องนี้จงใจใส่ฉากอย่างนั้นให้เยอะขึ้นจริงๆ (ตามชื่อเรื่อง) และด้วยเนื้อเรื่อง มันก็เลยจะเยอะขึ้นเรื่อยๆ ตามสเต็ป แต่ผมก็จะพยายามระวังเรื่องของภาษา การถ่ายทอด และอะไรอื่นๆ อยู่ตลอด อยากให้เป็นเรื่องการท่ายทอดความรัก ความใกล้ชิด มากกว่าแค่เอาๆๆ กันแล้วจบเนอะ ยังไงจากนี้ก็จะพยายามระวังให้มากขึ้นครับ ขอบคุณครับ ^^

[Karn12]

นะชอบซีแล้วล่ะสิ

[neo1of9]

ตั้งแต่ตามอ่านมาชอบเรื่องนี้ที่สุดเลยครับ

[m_pop91]

สบตาทีไรมีจูบทุกที ชอบๆๆ

[ExecutioneR]

SeeeDz ที่ 10

ทันทีที่ริมฝีปากของเราสัมผัสกัน ผมก็เผยอปากขึ้นรับลิ้นของเขาที่ตวัดเข้ามาโดยสัญชาตญาณทันที เขายกมือขึ้นลูบหัวของผมพร้อมกับดึงตัวของผมให้เข้าไปใกล้มากขึ้น ส่วนผมเองก็วางมือลงบนแก้มของเขาแล้วลูบไล้เบาๆ ไปด้วย จังหวะลมหายใจของเราสองคนเริ่มหนักหน่วงมากขึ้นพร้อมๆ กับการจูบที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นของเราต่างก็ตวัดเข้าหากันอย่างโหยหา ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะดันหัวของเขาออก

“เดี๋ยว... เดี๋ยวก่อน ไอ้นะ”

เขามองหน้าของผมด้วยสายตาวิงวอน “ทำไมวะ...”

“มึงเงี่ยนเหรอวะ”

เขาหน้าแเดง “มึงไม่อยากเหรอวะ กูขอโทษที”

“เปล่า กูแค่สงสัยเฉยๆ และเดี๋ยวอีกแป๊บเดียวเราก็ต้องลงไปกินข้าวกันแล้วไง กูเลยต้องหยุดมึงเอาไว้ก่อน”

“กูขอโทษว่ะ... พอดีลืมตัวไปหน่อย กูก็ไม่รู้กูคิดอะไรอยู่เหมือนกัน”

“สรุปว่านี่มึงชักว่าวไปครั้งล่าสุดเมื่อไหร่วะเนี่ย”

เขาก้มหน้าหลบสายตาของผม ส่วนแก้มของเขาก็แดงระเรื่อยิ่งกว่าเดิมเสียอีก “ตั้งแต่กูเลิกกับกิ๊ก กูก็ไม่เคยเอาน้ำออกเองอีกเลยว่ะ นอกจาก... จะทำกับมึงนี่แหละ”

“เฮ้ย จริงอะ มึงพูดจริงเหรอวะ” ผมตกใจ

เขาพยักหน้าหงึกๆ

“ไอ้เหี้ยยย! มึงหัดช่วยตัวเองบ้างก็ได้นะเว้ย เดี๋ยวก็น้ำเงี่ยนท่วมปอดตายห่าหรอก” ผมหัวเราะเบาๆ “มึงยิ่งขี้เงี่ยนอยู่ด้วย”

“มึงว่าใครขี้เงี่ยน มึงนั่นแหละที่ขี้เงี่ยน ไอ้เชี่ยตี๋” เขาเถียง

“กูว่ามันก็พอกันนั่นแหละวะ” ผมตีหน้าผากเขาเบาๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ประตู

“มึงจะไปไหนวะ”

“ลงไปถามแม่ว่าจะกินข้าวกี่โมงอะดิ กูเองก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน และกูว่ามึงเองก็คงหิวโซแล้วด้วยเหอะ จริงมั้ยล่ะ ไอ้ตัวแดกจุ ไอ้สี่กระเพาะ”

เขาหัวเราะแหะๆ พลางลูบท้องของตัวเองไปด้วย “มึงนี่รู้ใจจริงๆ”

“ก็แหงล่ะ ไอ้เหี้ย รอกูแป๊บนึง เดี๋ยวกูกลับมา” ผมเปิดประตูห้องออก แต่แล้วก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหันกลับมาหาเขาอีกครั้ง

“แล้วอย่าทำอะไรที่ทำให้ผ้าปูที่นอนของกูเลอะนะ ไอ้สาดดด”

“ครวยยยยยย! มึงรีบไปเลยไป ไอ้ส้นตีนนนน!”

ผมหัวเราะเบาๆ แล้วจึงเดินออกจากห้องลงไปถามแม่ว่าข้าวเย็นจะพร้อมกี่โมง แม่ตอบผมว่าทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว เหลือแค่รอน้องสาวของผมกลับมาบ้านเท่านั้น ซึ่งก็ไม่น่าจะเกินอีก 30 นาทีเท่านั้น ผมกลับขึ้นห้องมาบอกเขา เราจึงตัดสินใจเลิกอ่านหนังสือและนั่งดูทีวีคุยเล่นกันฆ่าเวลาแทน ซึ่งดูเหมือนว่าอารมณ์เมื่อครู่นี้ของเราทั้งสองคนต่างก็ดูเหมือนจะจางหายกันไปหมดแล้ว

ในมื้อเย็น นะก็ได้พบกับน้องสาวของผมเป็นครั้งแรก เขาดูจะตกใจนิดหน่อย ที่พบว่าน้องสาวของผมมันห้าวกว่าที่เขาคิด ผมเลยอดที่จะนึกขำอยู่ในใจไม่ได้ และแม้แต่ทรายเองก็ท่าทางจะถูกชะตากับเขาไม่น้อยด้วยเหมือนกัน เพราะว่าทรายมันก็เรียนสายวิทย์และอยากจะเรียนคณะวิศวะอยู่แล้ว นะจึงช่วยให้คำปรึกษาเรื่องการอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบแก่น้องสาวของผมได้เป็นอย่างดี

หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ เขาก็อาสาช่วยแม่ของผมทำหน้าที่เก็บล้าง แต่แม่ปฏิเสธ เพราะว่าเรามีคนรับใช้ดูแลเรื่องนั้นให้อยู่แล้ว แถมแม่ยังไล่ให้เราสองคนขึ้นไปอ่านหนังสือกันต่ออีกด้วย เราสองคนจึงกลับขึ้นมาบนห้องเพื่อทบทวนบทเรียนที่อ่านค้างไว้กันอีกครั้ง เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงตอนห้าทุ่มกว่าๆ ผมก็เริ่มที่จะรู้สึกง่วงขึ้นมา จึงขอตัวไปอาบน้ำเพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้น และหลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ เขาก็ไปอาบน้ำต่อจากผม เราเริ่มต้นอ่านหนังสือกันอีกครั้งจนถึงเกือบๆ ตีหนึ่ง ซึ่งทุกคนในบ้านต่างก็เข้านอนกันหมดแล้ว แต่ผมกับเขากลับรู้สึกหิวขึ้นมาอีก เราจึงลงไปชั้นล่างแล้วทำแซนด์วิชกินกันง่ายๆ เป็นการรองท้อง แต่เมื่อหนังท้องตึง หนังตาผมมันก็เริ่มหย่อนทันที ผมอ้าปากหาววอดพร้อมกับบิดขี้เกียจ และเหลือบไปเห็นว่านะกำลังมองหน้าผมอยู่แล้วส่ายหน้าเบาๆ

“อะไร ส่ายหน้าทำไมวะ ไอ้ล่ำ” ผมถามเขา “มีปัญหาอะไรไม่ทราบวะเฮ้ย”

“เปล่าสักหน่อย ใครจะกล้า” เขากัดแซนด์วิชคำสุดท้ายเข้าปาก

“ทำไมวะ กูแค่ง่วงเนี่ย มีปัญหารึไง ก็เมื่อเช้ากูตื่นเช้านี่หว่า มันก็ช่วยไม่ได้เหอะ”

เขาเลิกคิ้วขึ้น “กูยังไม่ทันได้ว่าอะไรมึงสักคำ”

“เดี๊ยะๆ กวนตีนนะมึง”

เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย “มึงจะทำไมกูวะ หือออ”

“เดี๋ยวคืนนี้กูจะให้มึงนอนบนพื้น”

“ก็ได้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” เขายักไหล่

ผมเงื้อมือไปตบหลังหัวของเขาเบาๆ “หมั่นไส้นัก ไอ้ตูดนี่ เอ้า เอาจานไปเก็บในครัว แล้วเก็บล้างให้เรียบร้อยด้วยล่ะ”

“ครับ พ่อ” เขายิ้ม “ว่าแต่ถ้าผมเข้าไปคนเดียว ลูกชายพ่อที่นอนอยู่จะไม่กัดผมใช่มั้ยครับเนี่ย”

“หึๆๆ ถ้าไอ้เป๊ปซี่มันกัดมึงนะ กูจะยอมตกเป็นเมียมึงเลยเหอะ ไอ้เหี้ยนั่นมันกัดใครเป็นที่ไหนล่ะ แม่งมีแต่จะเล่นด้วยอะดิ”

“แน่ใจนะ”

“แน่ใจสิวะ ถ้ามันจะกัดมึงมันคงกัดตั้งแต่มึงเดินเข้ามาในบ้านเมื่อเช้าแล้วใช่มั้ยล่ะ ไม่เป็นไรหรอกน่า”

“เปล่า กูหมายถึงว่ามึงแน่ใจนะ ที่ว่าถ้ามันกัดกูแล้วมึงจะยอมเป็นเมียกูน่ะ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์

“ครวยยยย! แต่ยังไงมันก็ไม่มีทางกัดมึงแน่นอนเหอะ กูมั่นใจ เพราะงั้น มึงไม่มีทางได้กูเป็นเมียแน่นอน”

“งั้นกูจะเหยียบหางมันให้มันโกรธแล้วมันจะได้กัดกู”

“มึงจะลงทุนเกินไปปะ ไอ้หมีควาย รีบๆ ไปล้างจานเลย เร็วๆ จะได้ขึ้นไปนอนกัน กูง่วงแล้ว”

เขาหัวเราะ “ตกลงมึงจะนอนจริงๆ แล้วใช่มั้ยวะ ไม่อ่านหนังสือต่อแล้วเหรอ”

“ม่ายอ่านแล้วววว ขึ้นห้อง ล้างหน้า แปรงฟัน นอนเลย พรุ่งนี้ค่อยตื่นมาอ่านต่อ”

“โอเคๆ” เขารับคำ จากนั้นก็เดินเข้าไปในครัว

ผมเดินไปหยุดอยู่หน้าประตูครัวแล้วยืนมองดูเขาล้างจาน เจ้าเป๊ปซี่ที่หลับไปแล้วก็ลืมตาสะลึมสะลือเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเราสองคนสลับกันแล้วกระดิกหางให้เบาๆ เมื่อนะล้างจานเสร็จ เขาก็เดินไปลูบหัวเจ้าเป๊ปซี่เล่น ดูท่าทางว่าเขาคงไม่รู้ล่ะมั้งว่าผมกำลังยืนมองเขาอยู่

“อะแฮ่ม” ผมกระแอมในลำคอ “จะไปกันได้รึยังครับ คุณชนะชัย คุณภัณฑบดีง่วงมากแล้วนะครับ”

เขาหันมามองผมแล้วยิ้มๆ “หมามึงแม่งน่ารักว่ะ จริงๆ กูก็อยากเลี้ยงหมาเหมือนกันนะ อยากเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กแล้วด้วย”

“แล้วทำไมไม่เลี้ยงวะ”

“แม่กูเค้าไม่อนุญาตอะ เค้าไม่ชอบ แล้วยิ่งพอมาอยู่หอที่กรุงเทพฯ ก็ยิ่งแล้วใหญ่เลย ใช่ปะล่ะ” เขาพูดพลางเกาหูให้เป๊ปซี่ไปด้วย

“รอเรียนจบก่อนสิมึง”

“นั่นดิ กูอยากเลี้ยงหมาพันธุ์ใหญ่ๆ แบบนี้แหละ ยิ่งมาเห็นไอ้เจ้านี่แล้วกูก็เลยอยากเลี้ยงไซบีเรียนขึ้นมามั่งเลย”

ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ “ไปเหอะมึง ไปนอนกัน กูง่วงแล้ว”

“คร้าบบบ ไปแล้วๆ เร่งจริงเว้ย” เขาขยี้หัวของเป๊ปซี่อีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงเข้ามาหาผม

“อยากได้เหรอวะ กูยกให้เอามะ”

“ไม่ต้องอะ เอาไปก็ไม่มีที่เลี้ยงอยู่ดี เอาไว้มาเล่นกับมันที่นี่บ่อยๆ ดีกว่า”

“นั่นไง”

“อะไร” เขามองหน้าผม

“เปล่า ไม่มีอะไร รีบๆ ขึ้นห้องเหอะ กูขี้เกียจจะต่อปากต่อคำกับมึงแล้ว”

เขาหัวเราะเบาๆ จากนั้นเราสองคนก็เดินกลับขึ้นไปบนห้องของผม หลังจากที่เก็บหนังสือเรียนเข้าที่เรียบร้อยแล้ว เราก็สลับกันไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วจากนั้นก็เตรียมตัวเข้านอน

“ไหนอะ ฟูกที่จะให้กูปูนอน” เขาถาม

“นอนบนเตียงนี่แหละ เมื่อกี้กูพูดเล่นได้มั้ยเล่าเว้ย” ผมตบลงบนเตียงข้างๆ ตัว “ปิดไฟแล้วรีบๆ ขึ้นมานอนได้แล้ว เร็วๆ”
รอยยิ้มของเขาคือสิ่งสุดท้ายที่ผมเห็นก่อนที่ไฟในห้องจะดับลง จากนั้นผมก็เห็นร่างของเขาเป็นเงาตะคุ่มๆ เดินมาที่เตียงอย่างช้าๆ

“ไอ้เหี้ย พอปิดไฟแล้วห้องมึงแม่งโคตรมืดเลยว่ะ ไอ้ซี”

“นี่แหละ นอนสบายดี ตอนเช้าแดดไม่แยงตาด้วย”

“แต่กูมองไม่เห็นเตียง”

“มึงก็ค่อยๆ เดินมาสิวะ เดี๋ยวก็เจอเองนั่นแหละ แต่ระวังอย่าเตะขอบเตียงเข้าก็แล้วกัน”

“ช่วยได้มากเลยว่ะ ขอบใจ”

ในที่สุดผมก็รู้สึกถึงน้ำหนักที่กดลงบนเตียง นะกำลังใช้มือคลำพื้นที่ว่างบนเตียงอยู่ว่าเขาควรจะทิ้งตัวลงที่ไหน เขาค่อยๆ คลานขึ้นมานั่งลงข้างๆ ผม แล้วจากนั้นก็เอนตัวนอนลง แต่ว่าเขากลับนอนทับลงบนแขนของผม ทำให้ผมต้องร้องออกมา เขาจึงรีบดีดตัวขึ้นทันที

“เฮ้ยๆ ขอโทษทีว่ะ กูคิดว่ากูหาตำแหน่งดีแล้วนะเนี่ย”

“ไม่เป็นไร มึงนอนเถอะ”

เขาเอนตัวลงนอนอีกครั้ง จากนั้นก็หันมาหาผม “แอร์มึงไม่หนาวไปหน่อยเหรอวะ ไอ้ซี”

“ม่ายอะ มึงหนาวเหรอวะ”

“นิดหน่อยว่ะ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูซุกใต้ผ้าห่มเอา”

“อืมมมม... แต่ถ้ามึงหนาวก็บอกแล้วกัน กูจะปรับให้ หรือถ้าไม่งั้นมึงก็ตื่นขึ้นไปปรับเองเลย แต่ห้ามสูงกว่า 25 องศานะเว้ย ไม่งั้นกูร้อนตับแตก”

“โอเคคร้าบบบ พี่ซี”

“กวนโอ๊ยไม่เลิกนะมึง กูนอนละนะ ฝันดี” ผมเตะเขาเบาๆ เป็นการทิ้งท้าย จากนั้นก็พลิกตัวเป็นนอนหันหลังให้กับเขา แล้วอีกนานไม่นานก็ผล็อยหลับลงไป

ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่เพราะรู้สึกถึงท่อนแขนหนักๆ ที่พาดอยู่บนร่างกาย แต่ที่นอกเหนือไปกว่านั้นก็คือลมหายใจอุ่นๆ ที่รดอยู่บนต้นคอของผมนี่แหละ ผมผงกหัวขึ้นแล้วเอี้ยวตัวไปมองเห็นว่านะยังคงหลับสนิทอยู่ในท่าที่กำลังกอดผมจากทางด้านหลังเอาไว้ เขาขยับตัวเล็กน้อยพร้อมกับกำชับวงแขนให้แน่นขึ้นอีก ผมที่ยังง่วงอยู่ตัดสินใจปล่อยเลยตามเลย แล้วเอนหัวลงบนหมอนก่อนจะหลับลงไปอีกครั้ง

เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์มือถือปลุกให้เราสองคนตื่นขึ้นพร้อมกันตอนเวลาแปดโมงตรง ผมรู้ว่าเขาเองก็ตื่นแล้ว เพราะเขาผงกหัวขึ้นจากหมอนและมองหาที่มาของเสียงเหมือนกับผม แต่ทว่าเราต่างก็ล้มตัวลงกลับไปนอนต่อด้วยกันทั้งคู่ ต่างฝ่ายต่างรอให้อีกคนเป็นคนลุกไปปิดเสียงน่ารำคาญนั่นลง

“มึงก็ลุกไปปิดดิวะ ไอ้เชี่ยน้าาาาา” ผมพูดเสียงงัวเงีย

“อือออออ ม่ายอาววว มึงดิไปปิด โทรศัพท์มึงนี่หว่าา” เขากระชับวงแขนเพื่อกอดผมให้แน่นขึ้นและซุกหน้าลงบนต้นคอของผมมากขึ้นอีก

“แล้วกูจะลุกไปได้ยังไงวะ มึงนั่นแหละ ลุก!” ผมแกะแขนของเขาออก

“อือออ!” เขาส่งเสียงในลำคอ ก่อนจะลุกออกจากเตียงไปปิดเสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ แล้วจากนั้นก็เดินกลับมานอนลงบนเตียงอีกครั้ง “ขอนอนอีก 15 นาทีนะ”

“ไม่ต้องขอ เพราะกูก็จะนอนต่ออยู่แล้ว”

เขาดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างของเราสองคนใหม่ดีๆ อีกครั้ง “หนาวว่ะ มึงไม่หนาวเหรอวะ ไอ้ซี”

“นิดหน่อย แต่กูว่าก็กำลังดีอะว่ะ อารมณ์แบบว่าซุกตัวอยู่ในผ้าห่มไม่อยากตื่นเลยยย” ผมขดตัว

“เมื่อคืนมึงละเมอมากอดกูด้วย” เขาพูด

ผมหันขวับไปมองหน้าเขาทันที “ใช่ที่ไหน มึงนั่นแหละ ที่กอดกู ไอ้นะ”

“กูกล้านอนกอดมึงก็เพราะมึงกอดกูก่อนต่างหากเหอะ แล้วมันก็หนาวด้วย เลยขอกอดหน่อยไม่ได้รึไง”

“ปกติผู้ชายเค้านอนกอดกันรึเปล่าวะ...”

“จริงๆ กูเคยนอนกอดเพื่อนกูนะ มึงไม่เคยเหรอวะ”

ผมนึก “...ก็เคยอะว่ะ ตอนเข้าค่ายลูกเสือสมัย ม. ต้นอะนะ”

“ก็ประมาณนั้นแหละ มันก็เหมือนๆ กันไม่ใช่รึไงวะ”

ก็นั่นน่ะสินะ จริงๆ มันก็ควรจะเหมือนๆ กัน ไม่น่าจะมีอะไรแปลกตรงไหนอย่างที่เขาบอก แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าความรู้สึกเวลาถูกเขากอดครั้งนี้มันถึงได้ดูแปลกๆ กว่าที่ผมเคยรู้สึกตอนที่นอนกอดกับเพื่อนสมัยมัธยมต้นชอบกล

“นอนต่อละนะ ง่วงว่ะ ยังไม่อยากตื่นเลยยย...” เขารวบตัวของผมเอาไว้อีกครั้ง

“มึงจะได้ใจไปปะวะ ไอ้นะ”

“เออ ได้ใจดิ ก่อนนี้กูนอนกับมึงมาตั้งหลายคืนยังไม่เคยได้กอดมึงเลย หนนี้มีโอกาสก็ขอหน่อยเหอะวะ” เขาตัวสั่นน้อยๆ “หนาวเว้ยๆๆ”

“งั้นเดี๋ยวกูไปเบาแอร์ให้ก็ได้วะ” ผมขยับตัว แต่เขากลับล็อคตัวผมเอาไว้เสียแน่น

“ไม่ต้อง ไม่ต้องลุกแล้ว นอนไปเหอะ แค่กอดมึงก็อุ่นแล้วว่ะ”

สุดท้ายเราสองคนก็หลับกันลงไปอีกครั้งในท่าที่เขากอดผมเอาไว้อย่างนั้น กว่าเราจะตื่นขึ้นอีกหนจริงๆ ก็เกือบสิบโมงเพราะถูกแม่เคาะประตูปลุก เราสะดุ้งและกระเด้งออกจากกันราวกับถูกไฟช็อตทีเดียว

“ครับแม่ ตื่นแล้วๆ” ผมชันตัวขึ้นนั่งแล้วตะโกนตอบกลับไป

“รีบอาบน้ำอาบท่าแล้วลงไปกินข้าวกันได้แล้วนะลูก สายมากแล้ว”

“ครับๆ” ผมรับคำ

พอแม่เดินจากไปแล้ว เราก็มองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมา ผมสังเกตเห็นเป้ากางเกงของเขาชี้ขึ้นเป็นลำอย่างเห็นได้ชัด ผมรู้ดีว่าปกติเขาไม่ใส่กางเกงในนอนอยู่แล้ว แต่ปกติเราจะต่างคนต่างนอน ไม่เคยมีครั้งไหนที่เรานอนกอดกันหรือใกล้ชิดกันขนาดนี้ ผมจึงไม่เคยคิดอะไร และไม่เคยแม้แต่สังเกตด้วยซ้ำว่าน้องชายของเขาแข็งแบบนี้ทุกเช้าหรือเปล่า เพราะก่อนนี้ผมก็ไม่เคยตื่นก่อนเขาเลยสักที

“ตอนเพิ่งตื่นแบบนี้มันก็มีกันบ้างล่ะน่าาาา” เขาพูดขึ้นราวกับอ่านใจผมออก พร้อมกับใช้มือขยำเป้าของตัวเองเบาๆ “มึงเองก็เหมือนกันนั่นแหละ ใช่มั้ยล่ะ”

ผมรีบดึงผ้าห่มมาปิดทันที “อะไร ไม่มี้ ของกูไม่แข็งสักหน่อย”

“ทำเป็นอายครวยไรวะ ทีปกติไม่เคยเห็นจะอาย” เขาหัวเราะ “เรื่องธรรมดาของผู้ชายน่า ใช่มะ ใครมันจะไม่แข็งตอนเช้ามั่งวะ”

“แต่กูไม่ได้แข็งทุกวันนะเว้ย”

“กูก็เหมือนกันแหละ”

“แล้วนี่เรามัวคุยเรื่องอะไรกันอยู่วะเนี่ย พอๆ กูไปอาบน้ำละนะ” ผมลุกออกจากเตียง

ในขณะที่ผมยืนหันหลังให้กับเขาอยู่นั้น จู่ๆ นะก็พุ่งตัวเข้ามาดึงกางเกงนอนของผมลง ทำให้ผมร้องเสียหลงออกมาทันที

“เฮ้ยยย!!” ผมรีบดึงกางเกงขึ้นอย่างรวดเร็ว “เล่นเหี้ยอะไรวะเนี่ย!”

“ฮ่าๆๆ เขินอะไรวะ ทำอย่างกับไม่เคยเห็นกันไปได้”

“เดี๋ยวกูเตะกระเด็นเลย ไอ้ถึกนี่!”

ยิ่งผมรวบกางเกงเอาไว้แน่นเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเป็นการเน้นเป้ากางเกงของผมที่กำลังพาดเป็นลำให้เห็นชัดมากขึ้นเท่านั้น และดูเหมือนว่าเขาเองก็จะสังเกตเห็นมันด้วยเหมือนกัน

“มึงไม่ต้องมองแบบนั้นเลย ไอ้นะ!” ผมรีบหันหลังให้กับเขา “กูไม่เล่นนะเว้ย!”

เขาหัวเราะพร้อมกับพุ่งตัวมาหมายจะดึงกางเกงของผมลงอีกครั้ง แต่เขาก็ทำได้แค่ดึงกางเกงของผมหลุดไปราวๆ ครึ่งก้นเพราะผมดึงกางเกงเอาไว้เป็นอย่างดี

“ตูดมึงขาวดีว่ะ ไอ้ซี กูเพิ่งเคยเห็นชัดๆ นะเนี่ย เพิ่งสังเกตว่ะ ฮ่าๆๆ”

“ไอ้เหี้ยนี่!!” ผมสะบัดตัวออกแล้วยื่นมือไปคว้ากางเกงของเขาเอาไว้บ้าง “มึงจะเอาใช่มั้ย ได้เลย!”

นะสะดุ้งแล้วรีบกำขอบกางเกงของตัวเองไว้แน่นทันที ผมจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปจับเข้าที่ไอ้น้องชายของเขาที่แข็งเป็นลำอยู่เอาไว้เต็มกำมือ

เขาสะดุ้งเฮือกพร้อมหยุดยืนตัวแข็งทื่อ “ย... ยอมแล้วครับ พี่ซี...”

“ดี เพราะถ้ามึงยังไม่หยุดเล่นล่ะก็ กูบีบแน่!”

“ไม่เล่นครับ ไม่เล่นแล้วครับ... แหะๆ” เขาชูมือทั้งสองข้างขึ้น “แต่มึงปล่อยน้องกูเหอะนะ กูเสียว”

ผมไม่รู้ว่าเขาหมายความว่า ‘เสียว’ แบบไหนกันแน่ แต่ก็ตัดสินใจไม่ถาม และยอมปล่อยมือออกแต่โดยดี หลังจากนั้นผมก็ไปอาบน้ำ แล้วกลับมาแต่งตัวในห้องในขณะที่เขาผลัดไปเข้าห้องน้ำต่อ และเมื่อเราแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็ลงไปกินข้าวเช้าด้วยกัน นั่งคุยกับพ่อและแม่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับขึ้นห้องมาอ่านหนังสือกันต่อ เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงตอนหัวค่ำ เมื่อเรากินข้าวเย็นเสร็จ พ่อกับแม่ก็ขับรถมาส่งพวกเราที่หอ โดยพ่อแวะไปส่งนะที่หอของเขาก่อน แล้วจากนั้นจึงค่อยมาส่งผมที่ห้อง

“ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะ ลูก ทำข้อสอบให้ดีๆ ทำให้เต็มที่ แล้วจะได้ไปเที่ยวได้อย่างสบายใจ” แม่ผมพูดทิ้งท้าย

“อ้าว ตกลงว่าแม่อนุญาตให้ซีไปเชียงใหม่ชัวร์แล้วเหรอครับ”

“แม่คุยกับพ่อแล้ว เราเห็นตรงกันว่าซีตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือ แม่ก็ไม่รู้จะห้ามซีไปทำไม และที่สำคัญนะเองก็ดูเป็นเด็กดีด้วย แม่ยังคิดสงสัยเลยว่าที่เราตั้งใจเรียนขึ้นแบบนี้ก็เพราะนะด้วยรึเปล่านะ”

ผมชะโงกหน้าเข้าไปหอมแก้มแม่เบาๆ พลางนึกในใจว่าแม่พูดถูกเผง ผมยอมรับว่ามันเป็นเพราะเขาจริงๆ นั่นแหละ ที่ทำให้ผมอยากเป็นลูกที่ดีขึ้นของพ่อกับแม่แบบนี้ แต่ผมก็ไม่ได้พูดออกไปหรอกนะ ผมว่าผมรอให้พ่อกับแม่เห็นเกรดแรกของการเรียนมหาวิทยาลัยของผมเองดีกว่า ดังนั้นช่วงสอบนี้ผมจะต้องพยายามให้มากขึ้นอีกเยอะๆ เพื่อที่ว่าผลลัพธ์มันจะได้ออกมาเป็นที่น่าภูมิใจและทำให้พ่อกับแม่ชื่นใจในตัวของผมให้ได้

[Forget_Me_Not]

^
^
^

จิ้มๆๆๆๆ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เพื่อนกันกอดกันธรรมดามาก  ผมยังไม่เคยกอดเพื่อนเลย 

[NewYearzz]

เมื่อไหร่จะรู้ใจกัน

[eunbee2523]

แปะๆๆ  ไว้ก่อน

เดี๋ยวเลิกงานแล้วค่อยงาน

อิอิ 

[krappom]

กีสสสสสสสส
ตอน10 แล้วเหรอ
 

[jeeu]

+1+เป็ดค่ะพี่ต้น
ตูดน้องซีขาวใช่ใหมล่ะน้องนะ
เห็นแล้วหวิวป่ะล่ะ
5555555555555+

[silverphoenix]

อร๊ายยย  เขินนนนน

โจนนท์ไม่เห็นรุกกันแบบนี้บ้างเลย  5555

[malula]

สองหนุ่มพยายามหาเหตุผลในสิ่งที่ทำอยู่
เรื่องของหัวใจบางทีมันก็ไม่มีเหตุผลหรอกนะ
ทำไปตามสัญชาตญาณเถอะ

[evilheart]

เมื่อไหร่ถึงจะรู้ตัว รู้ใจกันเนี่ย ลุ้นตัวโก่งเลย   

[โจ๊กกุ้ง]

แอบหวาน ประมาณว่ากุ๊กกิ๊กกันไม่รู้ตัว อร๊ายยย ๆ>///<

[PetitDragon]

 

อุตส่าห์ลุ้นให้เป๊ปซี่มากัด   

[BeeRY]

เพื่อนกันกอดกันธรรมดา แล้วลองนึกภาพว่าตัวเองไปกอดกับเพื่อนคนอื่นแบบนี้บ้า้งดินะ สยึ๋มกึ๋ยมากอ่ะ
มันค่อยๆพัฒนาไปเรื่อยๆนะนเี่ย น่าลุ้นทุกตอนเลย

[namtarn11]

 :impress2:เพื่อนผช.เค้าทำกันแบบนี้หรอ 555+

[uknowvry]

เล่นกันงี้...ไม่เสียวสิแปลก

[Pupay]

   กำลังเหมือนแฟนกันโดยไม่รู้ตัว
  นะคะ

[roseen]

 

[yeyong]

เขาสองคนยังค่อยๆไต่ระดับความเป็นเพื่อนสนิท(แบบไหนหว่า)

[yayee2]

จริงๆนะ การที่เรามีใครซักคนอยู่ใกล้ๆเรา
หรือแค่เรารู้สึกดีๆกับใครซักคน และเขาคนนั้นก็รู้สึกกับเราเช่นกัน
มันเหมือนมีพลังบวกในตัวเรานะ  มันทำให้เราเรียนหรือทำงานอย่างมีตวามสุขอ้ะ ไม่เหนื่อยไม่ท้อ
และผลการเรียน-ผลของงานมักจะออกมาดีถึงดีมากๆกว่าเวลาปกติ คิดว่าซีน่าจะเป็นแบบนั้นแหละ