หัวข้อ: ]Lov3 SeeeDz + :: เพาะรัก (จบ) แจ้งข่าว ให้ติดตามในแฟนเพจ

[mellowshroom]

 

[ExecutioneR]

ลืมเปลี่ยนหัวเรื่องครับ อิอิ ขออำภัย

[Vesi]

เริ่มเล่นกันถึงน้ำถึงเนื้อมากขึ้นแล้ว ว้าววววว

[samsoon@doll]

เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกำลังมันส์เลย แบบว่าอ่านแล้ว แมนๆ จริงๆ ช้อบชอบบบบบบบบบ

[TimelessOne]

ตอนแรกคิดว่าซีจะเป็นคนที่มีปมซะอีก
แต่ดูเหมือนกว่านะจะกลายเป็นคนที่มีปม(ใช่มั๊ยเอ่ย เดาเล่นๆ) ^^
..........................................
โจกับนนท์ เนี่ยเห็นคอมเมนต์ข้างบนเอ่ยคิดถึงแสดงว่าต้องมาจากเรื่องไหนซักเรื่องใช่ม๊า
ต้องขอเวลาไปอ่านเรื่องเก่าๆของคนเขียนซะหน่อย จะได้ไม่ตกเทรน

นนท์กับโจ จากเรื่อง กระดานดำหลังรั้วโรงเรียนชายครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8434.0
โฆษณาให้เสร็จสรรพ 
แนะนำให้อ่านนนเลยคร้าบบ

ชอบตอนที่นะซื้อเสบียงตุนไว้ให้ซีจัง 
ไว้จำไปทำบ้าง

ว่าแต่นนกับโจเรียนวิศวะหรือนี่

ขอบคุณคุณต้นครับบ 
โดยเฉพาะนนท์กับโจ
คิดถึงพวกนี้จัง
นัท วายุ ป๊อป คริสและอื่นๆด้วย ป่านนี้จะเป็นยังไงไปอยู่ไหนกันบ้าง
รอติดตามตอนหน้านะะ

[londoneye]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย

ขอกรี๊ดให้กับนนท์กะโจก่อนน้าาาาาาาาาาาาาาาาา

คิดถึงสองคนนี้มากๆเลย....เพื่อนๆคนอื่นก็ด้วย....พามาให้หายคิดถึงหน่อยนะคะคุณต้น


เอาล่ะ...คราวนี้มาเรื่องของซีกะนะ

เริ่มสนิทกันมากขึ้นแล้วอ่ะดิ
เมล็ดที่เพาะไว้เริ่มขึ้นเริ่มแตกหน่อละ

เริ่มแซวกันแรงขึ้นแล้วนา

หุ...หุ...รอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยย

[comics_boy]

นะกับซีก้อน่าลุ้นสุดๆ...!!!

น้องนนท์กับโจก้อคิดถึงมากกกกกกกกกกกกก

อยากรู้เรื่องของสองคู่นี้ไปพร้อมๆกันเลยอ่าาา

[roseen]

 o13มีโชวมีชวนกันด้วย


ระวัง!!มีเฮเข้าสักวัน

[silverphoenix]

โจนนท์แอบแย่งซีนเบาๆ  555

[winnie_the_far]

มีนนท์กับโจ โฉบมาเบาเบา คิดถึงเหมือนกัน อยากเจอนัทด้วย.....

นะ-ซี มีเชิญชวนกับโชว์หวิวเบาเบาด้วย... ตอนนี้คงแค่ขำขำ แต่ถ้ารักกันคง...!!!

[yeyong]

ซีกับนะ เริ่มคุยเรื่องใต้สะดือกันแล้วนะ สนิทกันมากกกกกกกก

[ExecutioneR]

SeeeDz ที่ 5

นอกจากนะจะช่วยผมในเรื่องการออกกำลังกายแล้ว พอช่วงของการสอบกลางภาคใกล้เข้ามา เขาก็ยังเป็นผู้ช่วยชีวิตของผมและเพื่อนๆ เอาไว้อีกด้วย เพราะถ้าหากไม่ได้เขาช่วยติววิชาคณิตศาสตร์ให้ ผมก็จินตนาการไม่ออกเลยว่าอนาคตของผมกับพวกไอ้ก้องจะเป็นอย่างไร

“เดี๋ยวหลังจากสอบมิดเทอม พวกมึงน่าจะเจอยากกว่านี้อีก อันนี้แค่แคลเบื้องต้นเอง อย่าเพิ่งท้อนะเว้ย” นะพูดขึ้นพร้อมกับปิดหนังสือลง เป็นสัญญาณว่าการติวในวันนี้จบลงแล้ว

“เฮ้ออออออ!!” ไอ้ก้องเอนหลังแล้วบิดขี้เกียจ

“ขอบใจมากนะเว้ย ไอ้นะ ไม่ได้มึงพวกกูแม่งแย่แน่เลยว่ะ” ไอ้ไมค์พูด

“ครวยเหอะ พวกมึงพอรู้เรื่องแล้วก็พูดได้นี่หว่า ส่วนกูยังลูกผีลูกคนอยู่เลย!”

“ไม่ต้องคิดมากน่า ไอ้รัน อย่าพูดงั้นดิวะ” นะตบบ่าไอ้เพื่อนหน้าจืดของผมแรงๆ 2-3 ทีเป็นการให้กำลังใจ

“ช่ายย ไม่ต้องคิดมากหรอก ไอ้รัน เพราะยังไงมึงก็ตกอยู่แล้ว” ไอ้ก้องหัวเราะ

“ไอ้สัตว์!!”

“ฮ่าๆๆ มึงต้องทำโจทย์เยอะๆ เว้ย ฟังอย่างเดียวไม่ได้หรอก และถ้าเกิดมึงมีปัญหาเหี้ยไรอีกก็บอกกูได้เลย ถ้ากูว่างกูจะติวให้อีก”

“พอแล้วว่ะ ไอ้นะ กูพอแล้วววว” ไอ้รันยกมือท่ายอมแพ้

“ใช่ๆ และอีกอย่าง พวกกูให้มึงติวเลขให้มาสองวันแล้วนะเว้ย มึงไม่ต้องอ่านหนังสือของตัวเองมั่งรึไง” ผมพูด

“ไม่ต้องห่วงหรอก กูพอเอาตัวรอดได้ว่ะ พวกมึงนั่นแหละที่ท่าทางจะมีปัญหาน่ะ ยังไงก็ไม่ต้องเกรงใจกูแล้วกัน”

“เหลือเวลาอีกไม่ถึงอาทิตย์ก็จะสอบแล้ว โชคยังดีที่เลขแม่งไม่ใช่วิชาแรกๆ นะ เพราะกูยังไม่ได้แตะมาโครฯ เลย ไอ้สาดดดด” ไอ้โตนอนแผ่หราลงบนพื้น

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมลงทุนไปซื้อโต๊ะญี่ปุ่นมาเพื่อสำหรับให้ตัวเองและเพื่อนๆ ได้มานั่งอ่านหนังสือที่ห้องกันโดยเฉพาะ และดูเหมือนว่าเงินที่ผมลงทุนไปแค่นิดหน่อยจะไม่เสียเปล่าเลยจริงๆ

“งั้นพวกกูกลับก่อนละกันเว้ย ไอ้ซี กูต้องไปปั่นการบ้านมาร์เก็ตฯ ต่อด้วย” ไอ้ก้องพูดพร้อมกับเริ่มเก็บ สมุด หนังสือ และกองชีทของมันลงกระเป๋า

“เออๆ รีบๆ กลับกันไปเหอะ ไอ้เหี้ย รบกวนไอ้นะมาตั้งแต่บ่ายจนนี่ตะวันจะตกดินอยู่แล้ว” ผมหัวเราะ

หลังจากที่ทั้งสี่คนเก็บของและบอกลานะเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินลงไปส่งพวกมันที่หน้าหอ ก่อนจะเดินกลับขึ้นมาบนห้องอีกครั้ง และเมื่อเปิดประตูห้องออก ผมก็เห็นนะกำลังนั่งเหยียดขา เอนหลังพิงขอบเตียงท่าทางเหนื่อยอ่อน

“ไหวมั้ยวะมึง ขอบใจมากจริงๆ นะเว้ย กูเกรงใจมึงจังเลยว่ะ” ผมปิดประตูห้องลง จากนั้นก็เดินตรงไปยังตู้เย็น

“ไม่เป็นไร เหนื่อยนิดหน่อย แต่ดีใจที่ได้ช่วยเหลือพวกมึงว่ะ” เขายิ้มให้ผม

“จะกินอะไรดีวะ น้ำเปล่า นม น้ำส้ม... หรือว่าโค้ก”

“โค้กก็ได้ แต๊งกิ้ว”

ผมหยิบโค้กออกมาจากตู้เย็นสองกระป๋องแล้วโยนให้เขากระป๋องหนึ่ง “กูถามจริงๆ เลย ไอ้นะ ตอบแบบตามความเป็นจริงเลยนะเว้ย ไม่ต้องเกรงใจกู”

“อะไรวะ”

“ตัวมึงเองน่ะจะไหวจริงๆ รึเปล่า กูหมายถึงเรื่องสอบเนี่ย”

เขาหัวเราะเบาๆ “ก็พอไหวว่ะ กูอ่านเก็บไปเรื่อยๆ น่ะ แล้วช่วงก่อนสอบก็ค่อยอดนอนอีกที ช่วงนี้กูเลยยังไม่อยากกดดันตัวเองมาก ไม่อยากอดนอนมากว่ะ เดี๋ยวตอนคับขันจริงๆ จะโต้รุ่งไม่ไหว”

“กูว่ากูทำไม่ได้แน่ๆ เลยว่ะ อดนอนเนี่ย ฮืออออ” ผมเบะปาก

“มึงอย่าทำหน้าเป็นลูกหมาหงอยแบบนั้นสิวะ ฮ่าๆๆ” เขาหัวเราะชอบใจใหญ่

“พอพ้นจากงานเฟรชชี่ กูก็คิดว่ากูจะได้มีเวลาว่างมากขึ้นแล้วนะ แต่สุดท้ายแม่งก็มาเจอไอ้สอบนรกนี่อีกเนี่ย” ผมวางกระป๋องโค้กลงบนโต๊ะญี่ปุ่นแล้วเหวี่ยงตัวขึ้นไปนอนบนเตียง

“เอาน่าๆ ทำใจดีๆ ไว้ก่อน เดี๋ยวพอหมดสอบมิดเทอมมึงก็ไปสบายแล้ว”

“ครวย! กูยังไม่ตาย!!” ผมหยิบหมอนขึ้นฟาดใส่หน้าเขา “และที่สำคัญนะ ตั้งแต่พ้นงานกีฬาสีมา กูก็ยังไม่ได้เจอน้อยอีกเลยด้วย”

“เอาน่า กูเองก็ใช่ว่าจะได้เจอกิ๊กบ่อยๆ เหมือนกัน หัวอกเดียวกันเว้ย แต่ยังไงตอนนี้โฟกัสกับเรื่องสอบก่อนเหอะว่ะ อย่างอื่นอย่าเพิ่งไปคิดเลย เค้าคงเข้าใจมึงน่ะ”

“อืมมม”

ตั้งแต่เราสองคนรู้จักกันมา ผมกับเขาก็กลายเป็นเพื่อนซี้ต่างคณะที่ไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นประจำ นอกจากเราจะไปกินข้าวเช้าที่โรงอาหารด้วยกันทุกวันแล้ว ตอนเย็นเขาก็จะมารับผมที่หอเพื่อไปกินข้าวด้วยแทบตลอด นอกจากนั้นแล้ว เราต่างก็สนิทสนมกับเพื่อนๆ ของกันและกันมากขึ้นอีกด้วย ผมสามารถไปเที่ยวกับเขาและเพื่อนๆ ได้อย่างสนิทใจ ส่วนเขาก็ยังเคยไปเที่ยว หรือมานั่งเล่นที่คณะของผมบ่อยๆ ด้วยเหมือนกัน

เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วและไร้ความปราณีเสียจริงๆ หลายคืนก่อนผมจำต้องอดนอนหรือไม่ก็นอนดึกกว่าปกติ เพื่อทบทวนเนื้อหาที่จะสอบในอีกไม่กี่วันที่จะถึงนี้ จนบางครั้งผมก็หอบร่างมาเรียนด้วยสภาพสะโหลสะเล และวันนี้ก็เช่นกัน

“เออนี่ ไอ้ซี หลังจากสอบเสร็จ พวกกูว่าจะขับรถไปนอนเล่นพัทยากันสักสองวันหนึ่งคืนว่ะ มึงไปด้วยกันมั้ยวะ” นะถามผมในขณะที่เรานั่งกินข้าวเช้าด้วยกันอยู่

“หือออ” ผมเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวมองหน้าเขา

เขานิ่วหน้า “เป็นไรของมึงวะ”

“เปล่าๆ กูแค่มึนๆ นิดหน่อย ช่วงนี้แม่งเครียดๆ ว่ะ วันจันทร์หน้าจะสอบแล้ว เหลือเวลาอีกแค่สองวันคือเสาร์กับอาทิตย์นี้ แต่กูยังไม่ได้อ่านวิชาของวันแรกเลยอะ เมื่อคืนเลยได้นอนซะเกือบตีสี่แน่ะ”

“มึงเคยบอกว่าจะกลับไปอ่านที่บ้านไม่ใช่เหรอวะ ยังมีเวลาเหลือเฟือน่า ไม่ต้องเครียดมากมายหรอก พักผ่อนบ้างเว้ย ไอ้ซี แบ่งเวลาดีๆ”

“กูจะพยายามก็แล้วกัน” ผมถอนหายใจ “เอ้อ แล้วเมื่อกี้มึงว่าไงนะ ไปทะเลใช่มั้ยวะ ถ้าไป กูชวนน้อยไปด้วยได้มั้ยอะ”

“ได้ดิ กูก็ชวนมึงทั้งสองคนนั่นแหละ”

“แล้วใครไปมั่งวะ เพื่อนที่คณะหรือคนที่วง”

“พวกที่คณะว่ะ พวกกูไปกันไม่ได้เยอะแยะหรอก คนเดิมๆ 5-6 คนที่มึงรู้จักอยู่แล้วนั่นแหละ เพราะกูเองก็ไม่ได้ชอบความวุ่นวายอะว่ะ นี่ถ้าไม่ใช่ไอ้พวกนี้หรือถ้าคนเยอะกว่านี้ กูก็คงไม่ไปเหมือนกัน”

“แล้วกิ๊กไปด้วยรึเปล่า”

“กูชวนมันแล้ว รอมันตอบก่อนอะว่ะ”

“อืมมม ถ้าไงเดี๋ยวกูขอลองถามน้อยดูก่อนแล้วกัน แล้วก็รอดูสภาพตัวเองหลังสอบด้วยว่ะ ไม่รู้แม่งจะไหวรึเปล่า” ผมส่ายหน้า

“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องห่วง ถ้าถึงเวลานั้นจริงกูจะแบกมึงไปเอง แต่กูดีใจนะเว้ย ไอ้ซี ที่เห็นมึงพยายามกับการสอบมากขนาดนี้น่ะ พวกไอ้เชี่ยโตแม่งยังดูชิวโคตรๆ อยู่เลย”

“เออ ก็พี่กูมันเตือนมาว่ากูต้องพยายามทำสอบมิดเทอมนี่ให้ดีๆ ไฟนอลจะได้ไม่ลำบากมากอะว่ะ และที่สำคัญ...” ผมมองหน้าเขา

“อะไรวะ”

“เปล่า ไม่มีอะไร” ผมส่ายหน้า รู้สึกเขินๆ บอกไม่ถูก ที่เกือบจะหลุดสารภาพออกไปแล้วว่าผมมีความคิดที่จะใส่ใจเรียนมากขึ้นก็ตั้งแต่รู้จักเขา และได้เรียนรู้เรื่องความสำคัญของครอบครัวจากเขานี่แหละ

เมื่อสัปดาห์แห่งการสอบมาถึง ผมก็พยายามทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้กับการอ่านหนังสือในช่วงโค้งสุดท้ายนี้อย่างเต็มที่ ซึ่งนะเองก็คงอยู่ในช่วงโหมอ่านหนังสือหนักเหมือนกัน เพราะวิชาที่เขาเรียนนั้นยากกว่าผมเยอะ เราจึงได้เจอและได้คุยกันน้อยลง แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังทำให้ผมรู้สึกประทับใจได้อีก เมื่อเย็นวันหนึ่งเขาโทรมาถามผมว่าผมพร้อมสำหรับการสอบเลขซึ่งเป็นวิชาที่ผมกังวลมากที่สุดหรือเปล่า

“ม่ายพร้อมมมม” ผมตอบไปตามตรง

“ฮ่าๆๆ แย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ มั่นใจในตัวเองหน่อยสิเว้ย”

“จะเอาอะไรมามั่นวะ คือกูพอเข้าใจวิธีทำแล้วนะเว้ย แต่กูยังไม่ได้ตะลุยทำโจทย์อย่างที่มึงเคยบอกเลย ไม่มีเวลาอะว่ะ”

“มึงสอบเลขวันไหน”

“มะรืนเช้าอะ”

“พรุ่งนี้มึงสอบเช้าตัวเดียวแล้วตอนบ่ายมึงก็ว่างใช่มั้ย”

“ใช่”

“พรุ่งนี้กูไม่มีสอบ เดี๋ยวกูช่วยอ่านช่วยติวเป็นเพื่อนมึงเอง”

“เฮ้ย จะดีเหรอวะ แล้วมึงไม่ต้องอ่านหนังสือวิชาอื่นรึไง”

“อ่านเด่ะ แต่ไม่ซีเรียสว่ะ ไม่ใช่วิชายาก แค่ท่องๆ ไปเข้าห้องสอบอะ มาเหอะน่า กูเห็นมึงพยายามมากๆ แล้วกูก็ไม่อยากให้มึงตกว่ะ ไอ้ซี กูเป็นห่วงมึง พรุ่งนี้พอมึงสอบเสร็จแล้วมึงรีบกลับห้องไปเก็บของ แล้วก็โทรมาหากูเลยนะ กูจะไปรับมานอนห้องกู”

“ไปห้องมึงเหรอวะ จริงอะ! เหยดดดด นี่กูจะมีโอกาสได้เข้าห้องมึงเป็นครั้งแรกแล้วเหรอวะเนี่ย”

“ฮ่าๆๆ เออ จงภูมิใจซะ ไอ้ตี๋ กูจะเก็บห้องไว้เพื่อให้มึงขึ้นมานอนโดยเฉพาะเลย”

“ตอนแรกก็ว่าจะปฏิเสธอยู่หรอกนะ แต่แบบนี้เห็นทีต้องจัดไปซักทีแล้ววว งั้นพรุ่งนี้เดี๋ยวกูสอบเสร็จแล้วกูโทรไปว่ะ”

“เออ ดีมาก ว่าแต่วิชาอื่นๆ ที่ผ่านมา โอเคใช่มั้ยวะ”

“พอไหวว่ะ มั่นใจว่าไม่มีตัวไหนย่ำแย่หรืออย่างน้อยๆ ก็คิดว่าไม่น่าตกมีนแน่นอนอะ”

“เยี่ยมมาก เพื่อนกูมันต้องอย่างนี้สิวะ โอเคเว้ย มึงอ่านหนังสือไปก่อนเหอะ เอาไว้พรุ่งนี้เจอกัน”

วันถัดมา หลังจากสอบวิชาในคาบเช้าเสร็จ ผมก็รีบตรงดิ่งกลับไปที่หอเพื่อเก็บเสื้อผ้า ของใช้ และชุดนักศึกษาที่จะใส่วันพรุ่งนี้ลงกระเป๋า จากนั้นก็โทรให้นะมารับที่หอ ซึ่งเมื่อเขาเห็นหน้าผม เขาก็วิจารณ์สภาพกึ่งคนกึ่งศพของผมทันที อาจเป็นเพราะผมเป็นคนผิวขาวด้วย ทำให้เมื่อผมอดนอนเมื่อไหร่ ใต้ตาของผมจะเป็นรอยคล้ำดำอย่างเห็นได้ชัดเจน

“กูรู้น่า เดี๋ยวเอาไว้กูค่อยซื้อครีมทาใต้ตามาใช้ ตอนนี้ยังไม่มีเวลาเว้ย” ผมบอกเขา หลังจากที่เขาทักผมเรื่องนี้

“มึงดูซูบลงด้วยเหอะ ไอ้ซี ไม่ใช่แค่ตาหมีแพนด้าอย่างเดียว”

“จริงเหรอวะ”

“เออ มึงไม่ค่อยได้แดกข้าวใช่มั้ย”

“ก็นิดหน่อยว่ะ เดี๋ยวนี้กูไม่ค่อยได้แดกข้าวเที่ยงเป็นเรื่องเป็นราวอะ แล้วบางทีเย็นก็ไม่ได้กิน แต่ไปกินตอนประมาณเที่ยงคืนทีเดียวเลย ไรเงี้ย”

นะส่ายหน้าเบาๆ “ไอ้บักหำเอ๊ยยย พอกูไม่ดูแลสักหน่อยแล้วก็เป็นซะอย่างเนี้ย ไปๆ เดี๋ยวกูพาไปแดกข้าวก่อน พอไปถึงห้องกูก็นอนสักงีบ แล้วเดี๋ยวกูค่อยปลุกมึงขึ้นมาอ่านหนังสือเอง”

“เออ ก็ดีเหมือนกันว่ะ ที่จริงตอนแรกกูว่ากูจะนอนก่อนสักงีบแล้วค่อยโทรตามมึงมาด้วยซ้ำนะเนี่ย”

“เออ พักผ่อนด้วยเว้ย มึงโหมอ่านไปทั้งๆ ที่สมองไม่รับก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาหรอก มา ขึ้นมาก๊อยกูได้แล้ว จะได้ไปกินข้าวกัน”

“แม่งงง... ทั้งๆ ที่สอบเหมือนกัน แถมมึงยังน่าจะหนักกว่ากูด้วย แต่ทำไมมึงถึงได้ดูปกติดีจังวะ ไอ้นะ” ผมซ้อนท้ายเขา

“กูก็หนักเหมือนกัน แต่กูชินและกูบริหารเวลาการอ่านหนังสือของกูดีน่ะ” เขาตอบ แล้วจากนั้นก็ออกรถ พาผมไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวแถวหอของเขา

หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันเสร็จ เขาก็พาผมขึ้นไปบนห้องของเขา และเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป ผมก็อดที่จะกวาดสายตาสำรวจไปทั่วห้องรอบหนึ่งก่อนไม่ได้ แต่ว่าผมก็ไม่เจอและไม่เห็นสิ่งผิดปกติใดๆ เลย ของใช้ทุกอย่างถูกจัดเข้าที่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย พื้นห้องก็ดูสะอาดดี แถมที่สำคัญยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำยาถูพื้นอีกด้วย

“กูเพิ่งถูห้องเสร็จก่อนมึงโทรมาได้ไม่กี่นาทีเอง” เขาพูดราวกับจะอ่านใจผมออก

“มิน่าล่ะ” ผมเดินเข้าไปในห้องแล้ววางกระเป๋าลงบนเตียง

ที่ฝาตู้เสื้อผ้าของเขามีโปสเตอร์ทีมอเมริกันฟุตบอล NFL แปะอยู่ใบหนึ่ง และที่มุมห้องมุมหนึ่งก็มีลูกรักบี้ (หรือลูกอเมริกันฟุตบอลวะ) วางอยู่

“รักบี้กับอเมริกันฟุตบอลนี่มันไม่เหมือนกันจริงๆ ใช่มั้ยวะ” ผมถาม

เขาหัวเราะทันที “อาจจะคล้าย แต่ไม่เหมือนเว้ย คนไทยชอบเข้าใจผิดกันเยอะ”

“แล้วมึงเล่นอเมริกันฟุตบอลด้วยเหรอวะ เห็นมีโปสเตอร์นั่นอะ”

“กูดูน่ะ แต่ไม่ได้เล่น”

“อืมๆ” ผมพยักหน้า “แต่รักบี้มันก็คล้ายๆ กับอเมริกันฟุตบอลตรงที่แม่งมีแท็คเกิล มีรวบตัวอะไรแบบนั้นด้วยใช่มั้ยล่ะ คนเลยคิดว่ามันคล้ายกัน ไรเงี้ย”

“ก็อย่างที่กูเคยบอกแหละว่ารักบี้อะ คนมักชอบคิดว่าเป็นกีฬาที่โหดและรุนแรง คนเล่นแม่งต้องโหด ต้องเถื่อนแน่ๆ แต่จริงๆ แล้วมันคือกีฬาสุภาพบุรุษนะเว้ย คือเพราะตัวกีฬามันแรงจริงๆ ไง คนเล่นจึงต้องเป็นสุภาพบุรุษและรักษาวินัยอย่างเคร่งครัดเพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุหนักๆ ได้”

“เออ ใช่ๆ เหมือนมื่อตอนเราคุยกันวันแรกมึงก็เคยพูดๆ อะไรคล้ายๆ แบบนั้นอยู่เหมือนกัน”

“ช่ายย สรุปคือจุดนึงที่กีฬารักบี้ต่างจากอเมิริกันฟุตบอลแน่ๆ ก็คือวินัยและภาพจน์ของนักกีฬาน่ะ... นี่ไงๆ ถ้าไม่เชื่อมึงลองดูกูดิ”

ผมหันไปมองเขาที่กำลังยืนยิ้มกว้างอยู่ “ไหนวะ กูไม่เห็น ‘สุภาพบุรุษ’ เลยสักคนว่ะ เห็นแต่ ‘กอริล่าจิตหลุด’ อยู่ตัวเดียวเนี่ย”

“ปากดีนะมึง!” เขาพุ่งเข้ามารวบตัวของผมเอาไว้ ทำให้ผมล้มลงไปนอนกองอยู่บนพื้นทันที

“ไอ้เหี้ยยย!! จะเอาเหรอวะ! มาาา!!”

เราสองคนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่อย่างนั้นครู่หนึ่งโดยที่ไม่มีใครยอมใคร นะได้เปรียบผมในเรื่องขนาดของร่างกายและความแข็งแรง แต่ผมก็ได้เปรียบในเรื่องของความว่องไวและความคล่องตัวที่ได้มาจากการเล่นบาส จึงสามารถดิ้นหลุดออกจากแขนของเขาได้ แถมยังสามารถจับเขากดคืนได้บ้างด้วย แต่ผมก็ทำแบบนั้นได้ไม่นานนัก เพราะเขามักจะสามารถสะบัดผมหลุดได้ในเวลาไม่นาน ทำให้เราผลักกันรุกผลัดกันรับ ผลัดกันกดล็อคอีกฝ่ายจนเหงื่อท่วมไปหมดทั้งตัว สุดท้ายเราจึงต่างก็ตัดสินใจสงบศึกและถือว่าศึกครั้งนี้เราเสมอกันไป

ทั้งๆ ที่กำลังนั่งหอบด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ถ้าหากว่าผมไม่พยายามโกหกตัวเองแล้วล่ะก็ ผมต้องยอมรับว่าการที่เรากอดรัดกันเมื่อครู่นั้นมันทำให้ผมรู้สึกเกิดอารมณ์ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความใกล้ชิดแบบถึงเนื้อถึงตัวกับเพื่อนสนิทแบบที่ผมไม่เคยเล่นกับใครมาก่อน รวมไปถึงการห่างหายจากการมีอะไรกับน้อยหรือแม้แต่การช่วยตัวเอง ก็ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
ผมเองก็รู้สึกประหลาดใจกับความรู้สึกนี้ของตัวเองเหมือนกัน... ที่จริงต้องใช้คำว่า ประหลาดใจ ‘มาก’ เลยด้วยซ้ำ เพราะว่าที่ผ่านมาผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย

[ExecutioneR]

ผมมองหน้าของนะ และเขาก็มองหน้าผม ช่วงเวลาไม่กี่วินาทีที่เราต่างไม่มีใครพูดอะไรออกมาก่อนนั้นให้ความรู้สึกยาวนานราวกับหลายนาที

“มึง... มึงช่วยตัวเองไปครั้งล่าสุดเมื่อไหร่วะ ไอ้ซี” เขาถามผม

“เอ่อออ... กูก็ไม่รู้ว่ะ อาทิตย์ที่แล้วมั้ง ไม่ดิ น่าจะเกือบสองอาทิตย์แล้วว่ะ”

“กูก็เหมือนกัน”

คำถามของเขา ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าเขาเองก็กำลังรู้สึกและคิดแบบเดียวกับผมอยู่ และยิ่งเมื่อรู้แบบนี้แล้ว มันก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก

“มึง... มึงยังจำเรื่องนั้นที่มึงเคยพูดกับกูได้ป่าววะ ไอ้นะ”

เขาก้มหน้าเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าออกมาเบาๆ

“นี่มึงกำลังคิดถึงเรื่องเดียวกับเรื่องที่กูกำลังพูดถึงอยู่แน่รึเปล่าเนี่ย” ผมถามเพื่อความแน่ใจ

“กูว่ากูแน่ใจนะ...” เขาตอบพลางเหลือบมองมายังเป้ากางเกงสแล็คของผมที่ถูกดันจนนูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นก็พูดต่อด้วยเสียงที่แหบพร่า “มัน... มันจะไม่เป็นไรใช่มั้ยวะ มึง ถ้าแค่มือเฉยๆ อะ”

 “ก็แค่มือว่ะ ต่างคนต่างช่วยกัน แล้วจบ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นสักหน่อย ใช่มะ เพราะกูเองก็เงี่ยนมาหลายวันจนเขื่อนจะแตกอยู่แล้วด้วย”

เราสองคนสบตากันอีกครั้ง และคราวนี้ทั้งผมและเขาต่างก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน

“อะไร มึงขำอะไรของมึง” ผมถามเขาทั้งๆ ยังมีรอยยิ้มอยู่บนหน้า

“เปล่า กูแค่เขินว่ะ เพราะกูเองก็เริ่มไม่ถูกเหมือนกัน แล้วมึงอะ ขำอะไร”

“กูก็เหมือนกันนั่นแหละ” ผมตอบ รู้สึกเขินๆ ชอบกล “เงี่ยนก็เงี่ยน เขินก็เขิน แต่ถ้าเป็นมึง... กูว่ากูโอเคนะเว้ย”

“เป็นเกียรติมากครับ คุณภัณฑบดี”

ผมหัวเราะ “งั้นแปลว่าเราสองคนโอเคกับเรื่องนี้ใช่มั้ยวะ แค่แบบว่า ช่วยๆ กันแค่นั้นน่ะ”

“กูโอเคนะ ตราบเท่าที่มันจะไม่กระทบความเป็นเพื่อนของเราอะว่ะ”

“กูคิดว่ามันเป็นอีกวิธีนึงของการที่เพื่อนช่วยเหลือเพื่อนอะว่ะ ที่ผ่านมาเราก็ช่วยไอ้นี่ไอ้นั่นกันมาเยอะแยะแล้ว มึงก็ช่วยกูมาเยอะ กูเลยถือซะว่านี่ก็แค่เป็นการที่เราช่วย ‘ระบายความเครียด’ กันอย่างนึงเท่านั้นเอง”

“ถ้ามึงคิดแบบนั้นกูก็โอเค...” เขาพยักหน้า “แต่เราควรจะเริ่มกันยังไงดีวะ”

“แล้วปกติมึงเริ่มกับแฟนมึงยังไงล่ะ”

“ปกติกูก็นอนกอดกัน มองตากัน จุ๊บแก้ม แล้วก็จูบปาก...”

“กูว่าเราข้ามขั้นตอนจูบปากไปเลยดีมั้ยวะ”

เขาพยักหน้า “กูก็ว่างั้นเหมือนกัน”

ผมเขยิบตัวขึ้นไปนั่งอยู่บนขอบเตียง และเขาก็เลื่อนตัวขึ้นมานั่งลงฝั่งซ้ายมือของผมด้วยเช่นกัน จากนั้นผมก็ไม่รู้แล้วว่าผมเริ่มทำสิ่งต่อไปได้อย่างไรหรือว่าในตอนนั้นผมกำลังคิดอะไรอยู่ เพราะเมื่อรู้สึกตัวอีกที มือของผมก็วางอยู่บนต้นขาของเขาเรียบร้อยแล้ว

ผมเลื่อนมือขึ้นลงเบาๆ นะตัวแข็งเกร็งขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็วางมือลงบนต้นขาของผมและเริ่มต้นลูบเบาๆ ด้วยเหมือนกัน

เราสองคนมองหน้ากัน

“แค่แบบเพื่อนนะเว้ย”

“แค่แบบเพื่อนว่ะ” เขาพยักหน้า

ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะกำลังมานั่งทำอะไรแบบนี้ได้ แต่ในใจของผมก็ไม่ได้รู้สึกต่อต้านหรือรู้สึกไม่ดีแต่อย่างใด ผมแค่รู้สึกแปลกใจเท่านั้นเอง

เราต่างก็ค่อยๆ เลื่อนมือจากต้นขาของกันและกันขึ้นสูงมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งในที่สุดเราก็เริ่มสัมผัสกับบริเวณเป้ากางเกงของอีกฝ่าย ทำให้ทั้งผมและนะต่างก็ถอนหายใจเบาๆ ทันที

ผมไม่คิดเลยว่าผมจะรู้สึกตื่นเต้นได้มากถึงขนาดนี้ และเมื่อผมมองหน้าของนะ ผมคิดว่าเขาเองก็คงกำลังรู้สึกแบบเดียวกับผมอยู่เช่นกัน

ผมรู้สึกถึงไอ้นั่นของนะที่ตอดอยู่ใต้ฝ่ามือของผมเบาๆ ผมยิ้มให้กับตัวเองน้อยๆ และคิดว่าผมคงต้องเป็นฝ่ายเริ่มนำเขาก่อน เพราะไม่อย่างนั้นแล้วเราก็คงไปกันไม่ถึงไหนสักที และที่สำคัญคือถ้าผมไม่ได้ระบายน้ำออกวันนี้ล่ะก็ ผมคงจะไม่มีทางมีสมาธิอ่านหนังสือแน่ๆ

“กางเกงกูแม่งอึดอัดว่ะ แม่งรัดครวยกูจนแน่นไปหมดแล้ว” ผมพูดพร้อมรอยยิ้มกว้าง “ของมึงก็เหมือนกันรึเปล่าวะ”

“เออ ใช่ ของกูแม่งเป็นกางเกงยีนส์ด้วยดิ อึดอัดโคตรอะ”

“งั้นทำไงดี”

เขายิ้มเขินๆ ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมาปลดหัวเข็มขัดนักศึกษาของผมออก ผมเขยิบสะโพกเล็กน้อยและช่วยเขาปลดตะขอกางเกง จากนั้นนะก็ดึงกางเกงของผมลงไปกองอยู่บนพื้น ผมใช้เท้าเขี่ยมันออกไป แล้วจึงหันไปช่วยถอดกางเกงยีนส์ของเขาออกด้วยเหมือนกัน

กางเกงบ็อกเซอร์ของนะถูกน้องชายของเขาดันจนชี้นูนขึ้นมาเป็นลำ ผมใช้มือลูบไปตามท่อนลำของเขาอย่างแผ่วเบา ในใจก็อดที่จะคิดเปรียบเทียบขนาดของผมกับเขาไปด้วยไม่ได้ ส่วนนะเองก็ใช้มือกำท่อนลำของผมที่อยู่ภายใต้กางเกงในเบาๆ เขาเลื่อนมือขึ้นลงไปมาตามความยาวของผม ทำให้ผมรู้สึกถึงกระแสไฟอ่อนๆ ที่แล่นไปทั่วร่างจนเจ้าน้องชายของผมมันตอดสู้มือเขา

นะเงยหน้าขึ้นยิ้มให้ผมน้อยๆ “รู้สึกเป็นไงมั่งวะ”

“อึดอัด...”

เขานิ่วหน้าด้วยความสงสัย “อึดอัดเหรอวะ”

“ถอดกางเกงในออกเหอะ กูไม่ไหวแล้วอะ” เมื่อพูดจบ ผมก็ยกสะโพกขึ้นแล้วถอดกางเกงในของตัวเองออก โยนมันลงไปบนพื้นทันที “ตามึงแล้ว อย่าให้กูแก้ผ้าอยู่ฝ่ายเดียว”

นะมองมาที่น้องชายของผมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอดบ็อกเซอร์และเสื้อยืดของตัวเองออก

น้องชายของนะมีสีคล้ำกว่าผิวของเขาเล็กน้อย มันแข็งเป็นลำชี้ตรงไปข้างหน้า และส่วนหัวก็บานใหญ่ราวกับดอกเห็ด ในขณะที่น้องชายของผมจะโค้งงอชี้ขึ้นด้านบนนิดหน่อย ขนหัวหน่าวของเขาถูกตัดแต่งเสียเรียบเตียน ผมดูว่าเขาน่าจะยาวพอๆ กับผม แต่ดูเหมือนจะอวบกว่า

เพื่อเป็นการพิสูจน์ ผมจึงยื่นมือออกไปกำรอบท่อนลำของเขาเอาไว้ในมือ ร่างกายของนะกระตุกเบาๆ ทันทีที่มือของผมสัมผัสเข้ากับไอ้นั่นของเขา แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยให้ผมจับเขาอยู่แต่เพียงฝ่ายเดียว เขารวบมือรอบน้องชายของผมก่อนจะรูดขึ้นลงเบาๆ ทำให้ตัวของผมแข็งเกร็งขึ้นด้วยความเสียวทันที น้ำใสๆ ถูกขับออกมาจากส่วนปลายของผมหยดหนึ่ง

ผมซี้ดปากเบาๆ พร้อมกับเริ่มขยับมือขวาขึ้นลงไปด้วย นะแอ่นคอไปทางด้านหลังแล้วก็พ่นลมหายใจออกมายาวๆ จากนั้นเขาก็หันมามองหน้าผมอีกครั้ง

“เสื้อมึงไม่เกะกะเหรอวะ” เขาถามด้วยเสียงที่แหบพร่า

ผมไม่ตอบ แต่ปล่อยมือออกจากน้องชายของเขา แล้วรีบถอดเสื้อนักศึกษาของตัวเองโยนลงไปกองบนพื้นทันที

“น้ำมึงไหลเยิ้มแล้ว ไอ้ซี” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ จากนั้นก็ใช้นิ้วชี้ปาดหยดน้ำใสๆ ที่กำลังไหลเยิ้มลงไปบนหน้าท้องของผมขึ้น แต่แค่นั้นไม่พอ เขายังใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ละเลงน้ำหล่อลื่นนั่นลงบนส่วนหัวของน้องชายผมอีกด้วย

“อ๊าา...า...า..!! ไอ้นะ กูเสียววว!” ผมรีบหยุดมือของเขาเอาไว้ “อย่าเล่นหัวครวยดิวะ มันเสียวนะเว้ย!”

“อ้าว ถ้าไม่เสียวแล้วจะทำทำไมวะ อยากเอาน้ำออกไม่ใช่รึไง”

ผมหอบเบาๆ “จะชักก็ชักเหอะ อย่าทรมานกูเลย กูไม่ได้เอาออกมาหลายวันแล้วนะเว้ย”

“กูก็เหมือนกันนั่นแหละว่ะ”

“แต่มึงยังได้เอาเมียมึงบ้างนี่หว่า กูนี่ดิที่แม่งไม่ได้โดนมือคนอื่นเลยนอกจากมือตัวเองน่ะ”

เขายิ้มมุมปากพร้อมกับยักคิ้วข้างหนึ่ง “ไม่ต้องบอกก็รู้ ดูซิเนี่ย ไอ้เหี้ย น้ำเยิ้มโคตรๆ เลยมึงน่ะ แบบนี้ไม่ต้องใช้เจลช่วยแล้วมั้ง”

“แล้วมึงล่ะ เป็นไง” ผมเขยิบตัวเข้าไปใกล้เขามากขึ้นแล้วจึงคว้าท่อนลำของเขาไว้ในมือ จากนั้นก็ใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งบี้วนส่วนหัวของเขาแบบเดียวกับที่เขาทำกับผม ทำให้นะเผลอซี้ดปากออกมาเบาๆ ทันที

ผมปล่อยมือออกมาแตะน้ำหล่อลื่นของตัวเองที่เลอะอยู่เต็มหน้าท้องไปป้ายลงบนท่อนลำของเขา จากนั้นก็รูดขึ้นรูดลงอย่างช้าๆ และบางครั้งก็ใช้นิ้วคลึงที่ส่วนปลายของเขาไปด้วย นะบิดตัวเบาๆ ด้วยความเสียว และเขาก็ทำแบบเดียวกับผมด้วยเช่นกัน
เราเอนหลังนอนลงบนเตียงและเริ่มเร่งสปีดมือของตัวเองให้เร็วมากขึ้นเรื่อยๆ เสียงลมหายใจหนักๆ ของเราประสานเป็นจังหวะเดียวกัน ผมจับตามองมือของตัวเองบนท่อนลำของเขา และเขาเองก็มองท่อนลำของผมอย่างไม่วางตา ผมรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะถึงจุดสุดยอดในอีกไม่กี่นาทีนี้แล้ว และนะเองก็คงจะเหมือนกัน เพราะเขาเองก็ดูเสียวและมีความสุขมากไม่แพ้ผมเลย

“กู... กูใกล้แล้วนะเว้ย ไอ้นะ”

“กูก็เหมือนกัน” เขาพูดเสียงกระเส่า

“กูแตก... แรงแน่ๆ นะมึง” ผมเตือนเขา

เขาไม่ตอบอะไรแต่แค่หันมายิ้มให้ผมน้อยๆ แล้วจากนั้นเขาก็หันกลับไปมองมือของตัวเองที่กำลังสาวน้องชายของผมอยู่อีกครั้ง

“กูจะแตกแล้ว ไอ้นะ! กูแตกแล้วว!!” ผมร้องพร้อมกับฉีดน้ำรักของตัวเองออกมาอย่างแรง “อั๊กกก!!”

“อาาา...า...า!!” เขาเองก็ร้องออกมาพร้อมๆ กัน และผมก็รู้สึกถึงน้องชายของเขาที่ตอดอยู่ในมือขวา พร้อมกับน้ำเหนียวๆ ที่เลอะลงบนมือของผม

ผมแหงนหน้าขึ้นพร้อมกับหลับตาลง รู้สึกถึงน้ำรักของตัวเองที่พุ่งไปทั่ว ไม่ว่าจะที่ปลายคาง ลำคอ หน้าอก และหน้าท้อง ก่อนที่มันจะค่อยๆ สงบลง แต่ทว่านะก็ยังคงไม่หยุดสาวมือของเขาอยู่ดี

“พ... พอ แล้ว! ไอ้นะ!” ผมพูดด้วยเสียงที่ขาดห้วง ร่างกายของผมกระตุกแรงๆ อีก 3-4 ที “ม... มันเสียว!!”

“มึงก็หยุดชักของกูก่อนสิวะ ไอ้ซี กูก็เสียวเหมือนกันนะเว้ย” เขาพูดพร้อมเสียงหอบเบาๆ

ผมลืมไปเลยว่าผมเองก็ยังคงรูดท่อนลำของเขาไม่หยุดมือ ทำให้นะต้องบิดตัวไปมาเพราะความเสียว

“โทษที...” ผมอ้าปากสูดเอาอากาศหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ “โทษทีว่ะ”

เราสองคนนอนแผ่หราหอบหายใจหนักราวกับเพิ่งวิ่งรอบสนามฟุตบอลมาก็ไม่ปาน ผมหันไปมองร่างกายของนะ แล้วก็เห็นว่าหน้าท้องของเขาถูกปกคลุมไปด้วยน้ำรักจนทั่ว และน้องชายของเขาก็ยังคงแข็งเป็นลำ พาดไปบนหน้าท้องของเขาเกือบจะถึงสะดือที่เต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น

“มึงแม่งพุ่งแรงจริงๆ ว่ะ ไอ้ซี” เขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “ล่อไปถึงคางเลยเหรอวะ”

ผมยกคอขึ้นเพื่อสำรวจร่างกายของตัวเอง แล้วจึงใช้มือซ้ายปาดน้ำเหนียวๆ ออกจากปลายคาง

“กูบอกมึงแล้วว่ากูแตกแรงแน่ๆ”

“ฮะๆ เหนื่อยเหมือนกันว่ะ... แม่งง”

“ตลอดเวลาหลายปีที่เคยถึงจุดสุดยอดมา กูว่าน้ำแตกครั้งนี้เป็นอะไรที่แรงที่สุด และเสียวที่สุดเท่าที่กูจำได้เลยว่ะ” ผมหัวเราะเบาๆ

“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ” เขาหันมายิ้มให้ผม “ฝีมือกูดีขนาดนั้นเลยเหรอ”

ผมกระทุ้งศอกใส่สีข้างของเขา “เป็นเพราะกูอั้นมานานต่างหากเหอะ”

เราต่างก็นอนเงียบๆ กันอยู่พักหนึ่ง จนกระทั่งเขาพูดขึ้นอีก

“รู้ไรปะ ไอ้ซี จริงๆ แล้วสมองกูมันบอกว่ากูควรจะรู้สึกแปลกๆ หรือรู้สึกผิดกับสิ่งที่เราเพิ่งทำลงไปกันนะ แต่ไม่รู้ทำไม... ใจกูมันกลับบอกว่า ‘นี่แหละ ดีแล้ว’ อะว่ะ”

“ก็เพราะเราเป็นเพื่อนรักกันไง ไม่เห็นมีอะไรต้องคิดมากเลย”

“ขอบใจนะเว้ย ไอ้ซี สำหรับคำว่า ‘มิตรภาพ’ ที่มึงมีให้กูอะ”

“กูต่างหากที่ต้องขอบใจมึง ไอ้นะ” ผมกระทุ้งศอกใส่เขาเบาๆ อีกครั้ง “อย่างน้อยๆ เราต่างก็ไม่ได้รู้สึกผิด แถมกูยังรู้สึกว่ามันทำให้เราสนิทกันมากขึ้นอีกด้วยซ้ำไปนะเว้ย กูคิดว่ามึงทำให้ความเป็นเพื่อนของเรามันลึกซึ้งขึ้นอะว่ะ”

“กูทำเหรอ กูทำคนเดียวเลยเหรอออ” เขาหันมาเลิกคิ้วและทำหน้ากวนตีนใส่ผม

“กวนโอ๊ยนักนะมึง!” ผมหัวเราะ “แล้วนี่ว่าแต่เราจะนอนแก้ผ้ากันอยู่อีกนานมั้ยวะเนี่ย”

“ฮ่าๆๆ เออ มึงไปอาบน้ำล้างตัวก่อนเหอะ กูเสียสละให้คนครวยเล็กกว่าได้ใช้ห้องน้ำก่อน”

“ไอ้เหี้ยยย!! ใหญ่กว่ากูแค่นิดเดียวอย่ามาทำข่มเหอะ ไอ้ล่ำ!”

“นอกจากใหญ่กว่าแล้วยังยาวกว่าด้วย” เขายิ้มเยาะ

“พูดมากเดี๋ยวกูดีดน้ำว่าวใส่ปากเลย!”

“เฮ้ยยย!!” เขารีบดีดตัวลุกออกจากเตียงทันที

น้องชายของเขาที่เริ่มสงบลงแล้วห้อยโตงเตงอยู่ตรงหว่างขาของเขา ผมมองภาพตรงหน้าแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ทั้งหน้าตาดีและหุ่นดีมากจริงๆ

“มึงรีบๆ ไปอาบน้ำเลย ไอ้ซี เร็วๆ” เขาเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดร่างกายก่อนที่น้ำของเขาจะไหลหยดลงบนพื้นห้อง
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ เขาก็รีบเข้าไปอาบน้ำต่อ แล้วจากนั้น ก่อนที่เราจะเริ่มต้นอ่านหนังสือด้วยกัน เขาก็แนะนำว่าเราสองคน (โดยเฉพาะผม) ควรจะนอนหลับพักผ่อนเอาแรงก่อนสักหน่อย เพื่อที่คืนนี้เราจะได้สามารถอยู่โต้รุ่งกันได้หากจำเป็น ซึ่งผมก็ไม่คิดจะปฏิเสธข้อเสนอนี้ของเขาอยู่แล้ว

“พอตื่นมาตอนเย็นๆ แล้วค่อยไปหาข้าวกินกันนะเว้ย” เขาพูดหลังจากที่ปิดไฟในห้องและเดินไปรูดผ้าม่านลงแล้ว

“ได้เลย”

“งั้นก็ฝันดีเว้ย นอนเหอะ ใช้พลังงานไปเยอะ” เขาพูดติดตลก ก่อนจะคลานขึ้นมานอนลงข้างๆ ผม

หลังจากนั้นเราต่างก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมากันอีกจนผมคิดว่านะคงจะหลับไปแล้ว ซึ่งถึงแม้ว่าผมจะง่วงและเหนื่อยสะสมมาหลายวัน แต่ทว่าผมกลับไม่สามารถหลับลงได้ง่ายๆ เลย เพราะใจของผมมันเอาแต่จะกลับไปคิดถึงสิ่งที่เราเพิ่งจะทำกันลงไปอยู่ตลอดเวลา...

[eaey]

จุดเปลี่ยนซินะ

[yeyong]

เอ่อ!  เพื่อนกันๆๆ
ไม่มีอะไร

[samsoon@doll]

    แอร๊ยแบบนี้สิ แมนๆ ชอบมาก ตอนนี้ Hand to Hand  ต่อไป sword to sword 

[mellowshroom]

 

 อร๊ายยยยยยยย มาแบบเบาๆ

 เขินอ่ะ ตัวเอง  ..><

 

[Vesi]

ได้น้ำได้เนื้อสุดๆ ไปเลย นี่สินะจุดเปลี่ยน

[NewYearzz]

เอาตรงๆเลยนะครับ ผมไม่เคยหื่นขนาดนี้หรอกนะ

แต่ขอ"เสียบ"เลยได้ป่ะ ช่วยกันไปช่วยกันมาแล้วมันอารมณ์เตลิด

อยากอ่านบทอัศจรรย์ของคู่นี้เร็วๆ ก็ในเมื่อเค้าไม่รู้สึกผิด

ก็...เลยครับ  (เขินตอนนี้ทันมั้ยครับ?)   

[comics_boy]

เอิ้กกกกกก !!!! คู่นี้เค้าเริ่มต้นกันแล้วววววววว เย้ๆๆๆๆๆ

[winamp]

 

เย่เยเ้ย้ ฮ่า ๆๆ เปลี่ยนแปลงตอนนี้นี่แหละ ว่ะฮ่า ๆๆๆ

[WyJeen]

ไอยะ แค่เพื่อน แค่้เพื่อน ยังนั้นหราาาาาาาาาา

[m_pop91]

ชอบเรื่องนี้จังครับสนุกดี

[eunbee2523]

อิอิ  ขั้นพื้นฐานมาแว้ว

แล้วขั้นแอดวาน เมื่อไรจะมาอ่ะ

เหมือน นะกับซี จะมีใจให้กันน่ะ

แล้วอย่างนี้ถ้ามีใครคนใดคนหนึ่ง รักมากกว่าเพื่อนจะเป็นอย่างไงน่ะ

แล้วถ้า นะกับซี จะต้องสวีทกับแฟน จะมีหึงไหมอ่ะ





ปล.  ถ้ามีตอนพิเศษ โจนนท์ บ้างจะเป็นพระคุณมากๆๆ  เลยนะ  คิดถึงคู่นึ้มาก

[BeeRY]

จากเพื่อนรัก จะกลายเป็นรักเพื่อนแล้วทีนี้ 

[malula]

วันนี้ยังคิดตรงกันว่า "เพื่อน" ช่วยเพื่อน
แต่ถ้าวันนึงอีกคนคิดไปไกลกว่านั้น จะเป็นไง ยังจะไปต่ออีกหรือเปล่า ลุ้นค่ะลุ้น

[yayee2]

เริ่มแหละๆ ตอนนี้ คืบ ต่อไปก็ศอก ก็แขน ก็วา ตามลำดับ อิ อิ

[londoneye]

แอร็ยยยยยยยยยยยยย

ไม่ไหวจะเคลียร์กับเพื่อนรักทั้งสองคนนี้

ทำอะรายยยยลงไปเนี่ย.........เริ่มรู้สึกแปลกๆกันแล้วใช่มะเนี่ย

ขอให้มิตรภาพมันเพิ่มขึ้นๆนะจ๊ะทั้งสองคน....

 :L2:สุขสันต์วันเด็กนะคะคุณต้น......ขอให้มีความเป็นเด็กในหัวใจตลอดปาย.....ให้มีเด็กอยู่ข้างๆกายสักคนก็คงดีเนอะ

[jeeu]

อร๊ายยยยยย
สองคนอ่ะ ทำไรกันเหรอ
เค้าแอบดูอยู่ เขินนะ~
นึกว่าจะไม่มีแววง่ายๆ
แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย

[ไอ้หัวแห้ว]

ล่าสุดแ้ล้ว

เย้้