หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[nut28phat]

แย้กกกกกกกกกกกก หรือจะพลิกตอนจบ???
พี่พีทช่างใจง่ายเหลือเกิน

[หมูกระต่าย]

ใครก็ได้ช่วยหยุดพี่สองคนนี้ที

[NOO~KUNG]

เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย..???
สิงห์ใจร้ายน่อ....ทำร้ายจิตใจคนรักได้ขนาดนี้
พีทไม่น่าเดินหนีง่ายๆ น่ะ...มันง่ายไปป่ะ
โดนนิสัยสิงห์น่ะ วิ่งตามหลังพีทมาแล้ว
ว่าแต่เมาขนาดนี้ มันจะรุกกันไหวหรือ...
2 คนนี่เกือบ 6 ขวด....
ท่าทางเหมือนจะคออ่อนทั้งคู่...

[Still_14OC]

พี่สิงห์ ไปไหน

[moredee]

 ขอทำใจก่อนนะคะ

[akihito]

  อยู่ดีๆก็เกิดการพลิกเนื้อเรื่องครั้งใหญ่
แต่ในใจแอบเชียร์ไงไม่รู้ อยากให้พี่พีชเป็นฝ่ายรับอ่ะ
แล้วพี่โตโต้ก็อยู่กับพี่พีชเสมอ ทั้งๆที่่พี่พีชดูอมทุข(ตอนแรก)ก็ไม่รังเกียจ คอยเป็นกำลังใจให้ตลอด
อีกอย่างคนมันเสียใจก็ไม่แปลกหรอกที่จะเป็นแบบนี้
ว่าแต่ พี่บาสกับพี่สิงห์หายไปไหนเนี่ย งอน

[romsai]

ไม่เอาอะ โหดเกิน5555 อย่าทำแบบนี้ ม่ายหวายยยย

[punchnaja]

ฝันแหง...

[Under AuTo World]

อั้ยยะ เรื่องนี้เดาอะไรไม่ได้จริงๆ หักมุมตลอด 

[Ciin]

เฮือก!!!!
ช็อคจิงจัง จะสลับคู่อย่างนี้จริงๆหลออออออออออ


ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[parakoparako]

อย่าน้า
ม่ายยยยยยยยยยยย

[PetitDragon]

 

เข้ามาช็อค !!

[aloney]

เกิดอะไรขึ้น !!!!!!!!!!

[t2007]

มีคู่อีกแล้ว พีทรู้แล้วความรักเป็นยังไง ตอนที่แปดสิบเจ็ดแล้ว

[pk11677]

เห้ยยยยย อ่านแล้วตบเข่า
มาเป็นงี้ได้ไงฟล่ะ?? อย่ามาๆไม่เอาแบบนี้นะ ไหนมากินกันเองซะนี้
เล่นตัดตอนแบบนี้ค้่างนะเฟ้ยยยยย

อ้ากกก จิ้มคนเขียนที่

[totoken]

แต่ละคนก็มีเหตุผลของเค้า ใจเย็นๆ น้าาา 

[uknowvry]

ว้าววววว......555+....เราเอาใจช่วยคู่นี้ 555+

[totoken]

คนอ่านจะครบแสนแล้ววว คนเขียนตื่นเต้นอ่าาา

[EunSung87]

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ละ
แล้วสิงห์ไปไหน
สิงห์เป็นอะไร
แล้วทำไมโตโต้ถึงเมาแล้วจับเพื่อนตัวเองกดแบบนั้นละ
รอติดตามต่อไปนะคร่าาาาาา

[t2007]

เฮ้อตอนที่เก้าสิบเจ็ดเจ็บหวิวๆ ทำไมเป็นอย่างนี้

[$VAN$]

อ๊ายยยยย~ หยุด! อย่า! สิงห์ บาส มาตามพีทกับโตโต้เร็ว ด่วนๆเลย

สงกรานต์ว่าจะไปอัมพวา ตามรอยเรื่องนี้ แต่ไปถึงแค่ดอนหอยหลอดเองง่ะ ผู้ร่วมทางเหนื่อยก่อน
ได้กินปลาทูต้มมะดัน ปลาทูย่างน้ำปลาหวานด้วย หย่อยๆ ^^

[HISY]

เฮ้ย  ไหงเป็นงี้อ่ะ

[KURATA]

แว๊กกกกกกก!!!!!
เป็นไปไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องจริง

[crazy53]

 
อย่ากินกันเองนะ!!
ใครก็ได้มาแยกสองคนนี้ที..! 

[jimmyjimmy]

ถ้าจะกินกันเองแบบนี้นะพี่เอ๊ย.....T_T
มันไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงง

[sam3sam]

เฮ้ย!!!!!!!!!
โอ้ย ถ้าจะให้ 2 คนนี้กินกันเอง
งั้นก็ให้สิงห์กับพี่บาสกินกันเองด้วยสิ

[sanri]

  พีทจะโดนโตโต้กดแว้ว
ค้างอ๊า คนแต่งจ๋า มาต่อไวๆนะ 

[charapin]

   พลาดไป 7 ตอน  และกำลังจะพลาดต่อ  แต่เปิดมารายงานตัวก่อน  อีก 7 วัันเค้าจะกลับมาอ่าน


 


แต่มารายงานตัวว่า   เปิดรวมเล่มเถอะค่ะ  จองด้วย  จ่ายด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  อย่าลืมนับเค้าด้วยนะพี่หมอ

 

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 98 “ภัทรดิษ และ พงษ์พิพัฒน์”

ฉันน่ะมันเข้าใจเธออยู่เพราะว่ารู้จักเธอมาก็เนิ่นนาน รู้ว่าเธอไม่เคย คิด ไม่มีวันรักกัน เรามันเพื่อนกัน ก็เลยทำได้แค่เตือน อย่าทำอย่างนี้ ไม่ว่ากับใคร เข้าใจไหม ถ้าไม่รัก ไม่ต้องไปทำแบบนี้ให้ใคร อย่าทำอย่างนี้ เพราะเขาจะมองว่าเธอน่ะใจร้าย ที่ทำเหมือนเธอให้ใจ แต่มันก็ไม่จริง

            “กู...กูว่าเรากำลังทำผิดว่ะ...ฮึก” พีทกระซิบที่ข้างหูเพื่อนรัก ก่อนจะซบหน้าลงบนไหล่หนาของโตโต้ที่กำลังคลอเคลียอยู่ตรงใบหน้าของพีท ร่างกายพีทกำลังสั่นระรั่วด้วยแรงสะอื้น โตโต้ถึงกับผงะที่เห็นเพื่อนรักแสดงอาการแบบนั้นกับตนเอง จึงหยุดกิจกรรมทุกอย่าง แล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้ตนเอง

            “มึงทำแบบนี้ทำไม มึงทำแบบนี้ทำไมโตโต้ ฮือออ” พีทค่อยๆ หมุนตัวกลับมามองที่โตโต้ทั้งน้ำตา ในขณะที่จิตใจกำลังอ่อนแอนั้น เพื่อนรักดันฉวยโอกาสนี้มารังแกอีก และรู้สึกเสียใจที่ไม่นึกปฏิเสธหรือผลักไสเท่าที่ควรควรจะเป็น หากรู้จักหักห้ามใจเรื่องก็คงไม่ลงเอยแบบนี้

            “เอ่อ...มึงเจ็บไหม กะ...กูขอโทษ คือ...กู...พีท...กูขอโทษ” มือหนาเอื้อมไปประคองใบหน้าเพื่อนรักก่อนจะใช้นิ้วโป้งกรีดน้ำตาที่ไหลอาบหน้าของพีทเพื่อนที่ตนรักที่สุด แต่ตอนนี้...โตโต้เริ่มรู้สึกกลัวสถานะที่กำลังจะเปลี่ยนไป และไม่แน่ใจว่าความเป็นเพื่อนจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า

            “ฮือออ...กูเจ็บ...เจ็บที่ตูกูยังไม่เท่าเจ็บที่ใจ ฮึก...มึง...ทำร้ายตัวเองไม่พอ...มึงยังมาทำร้ายกูอีก...กูเกลียด...เกลียดมึง...ไอ้โตโต้...ฮือออ...แต่...กูเกลียดตัวเองมากกว่า” พีทพูดพลางกำมือระรั่วทุบตีตัวเองอย่างไม่หยุดหย่อน ปากก็พร่ำตัดพ้อ ต่อว่าเพื่อนรักกับตนเองอย่างหนัก

            “กูรู้...กูรู้แล้ว ขอโทษ กูขอโทษนะ ให้โอกาสกูสักครั้งเถอะนะ” โตโต้ไม่พูดอะไรอีก เพียงแค่ดึงพีทเข้ามาสู่อ้อมกอดของตน หวังถ่ายทอดความรู้สึกที่มีในตอนนี้ให้เพื่อนรักได้รับรู้ ว่าจะไม่มีทางทำแบบนั้นอีกแล้ว โตโต้เริ่มรู้สึกใจหายที่หลังจากมีอะไรลึกซึ้งกับพีทแล้ว กลับทำจิตใจของตัวเองเข้มแข็งขึ้น ลืมเรื่องที่โดนบาสทำร้ายจิจใจมาจนหมดสิ้น

            “ฮือออ...ทำไม...ทำไมกูต้องโดนคนเมาปล้ำกูทุกทีเลยวะ มึงก็อีกคน...ฮึก...ไอ้เพื่อนใจหมาหน้าแมว ไอ้...เลววว เอาความบริสุทธิ์ที่รูตูดกูคืนมา” พีทยังคงร้องไห้อยู่อย่างนั้นในอ้อมกอดเพื่อนรัก ไม่มีคำตอบใดออกมาจากริมฝีปากโตโต้ เพียงใช้ฝ่ามือลูบหลังพีทเบาๆ เป็นการปลอบโยนเท่านั้น

            “พีบาสทิ้งกูว่ะพีท พี่บาสกำลังจะลาออกไปแต่งงาน” อยู่ดีๆ โตโต้กูพูดออกมา ทำให้พีทต้องผละออกจากอ้อมกอดเพื่อนรักมามองหน้าอย่างไม่เข้าใจ ในเมื่อก่อนหน้านี้เห็นยังรักกันดีอยู่ แล้วทำไมเรื่องถึงได้กลับกลายเป็นอย่างนี้ไปได้ พี่บาสจะทิ้งโตโต้ไปแต่งงานได้ยังไง

            “กูใส่เสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นอายตายห่า แล้วพี่บาสไม่ได้รักมึงหรอกเหรอ” พีทลุกไปหยิบเสื้อผ้าตัวเองมาสวมอย่างรวดเร็ว ไม่มีอาการสะอื้นเสียใจอีกแล้ว แต่คงอยากรู้ความเป็นไปที่เกิดขึ้นกับเพื่อนรักมากกว่า ถึงยังไงก็ยังตัดเพื่อนคนนี้ไม่ขาดอยู่ดี ไม่ใช่เพราะมีแค่คนเดียว แต่เป็นเพราะมีคนนี้คนเดียวที่รักมากที่สุด

            “พี่บาสบอกกูว่ายังไม่แน่ใจอยู่ดีว่ารักกูหรือเปล่า แค่รู้สึกดีเวลาที่มีกูดูแล แต่รวมๆ แล้วพี่บาสบอกว่ายังไม่รู้สึกว่ามันเป็นความรัก อีกอย่าง...ที่บ้านพี่บาสอยากให้แต่งงานแล้วรับช่วงกิจการที่บ้านต่อ เพราะเป็นลูกผู้ชายคนโตของบ้าน ครอบครัวคนจีนก็เป็นแบบนี้ล่ะ” โตโต้เล่าพลางถอนหายใจอยู่ตรงปลายเตียง

            “แล้วมึงไม่รั้งพี่บาสเอาไว้วะ ปล้ำไปเลย เหมือน...เอ่อ...ที่มึงทำกับกูไง” พีทพูดไปก็อายจนหน้าแดง แล้วค่อยๆ เดินไปนั่งข้างๆ เพื่อนรักตรงปลายเตียงคุยกัน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรื่องที่ผ่านมาเมื่อครู่แทบจะทำให้อาการเมาหายไปจนเกือบหมดแล้ว แต่ยังปวดหัวอยู่บ้างนิดหน่อย

            “กู...กูทำไม่ลงว่ะ แค่ได้ยินพี่บาสพูดว่ายังไม่ถึงกับรักกูเท่านั้นเอง กูก็ขาอ่อนแล้ว อีกอย่างต่อจากนี้กูก็ไม่มีเวลาทำคะแนนให้พี่บาสหันมารักกูได้แล้วว่ะ เดือนหน้าพี่บาสก็ลาออกกลับไปดูแลกิจการที่บ้าน แล้วก็เตรียมตัวแต่งงาน ที่ไม่กล้าบอกกูเพราะกลัวกูเสียใจนี่ล่ะ เลยกะจะบอกกูตอนสิ้นเดือนเลยทีเดียว” โตโต้เล่าความอัดอั้นตันใจออกมาให้เพื่อนรักฟัง

            “มึงรู้ไหมพีท...กูอยากดูแลพี่บาสเวลาทำงาน อยากช่วยเหลือเวลาทำอะไรผิดพลาด อยากให้พี่บาสอยู่ในสายตากูตลอด แต่พี่บาสดันถามกูว่ากูแน่ใจได้ยังไงว่านั่นมันเป็นความรัก ไม่ใช่แค่ความสงสาร กูตอบไม่ถูกเลยว่ะ กูสบายใจเวลาได้ทำอะไรให้พี่บาสก็จริง แต่กูเริ่มกลับมาคิดว่านี่กูแค่สงสารพี่บาสจริงหรือเปล่า เพราะว่าใจกูยังไม่ยอมสั่งให้กูพยายามรั้งพี่บาสเอาไว้เลย กูกลับเดินหนีออกมาจากห้องอย่างนั้นเฉยๆ ทำไมกูไม่ร้องอ้อนวอนไห้พี่บาสเปลี่ยนใจวะ มึงคิดว่าไงวะ” โตโต้เล่าให้เพื่อนรักฟังเหมือนขอความเห็น

            “เอ่อ...กูไม่รู้” พีทพูดไม่ออก เพราะเรื่องราวมันช่างคล้ายกับตนเองเหลือเกิน ทำไมเมื่อเห็นสิงห์อยู่กับคนอื่น ตัวพีทเองถึงไม่ไปแสดงความเป็นเจ้าของให้ชัดเจน พอได้ฟังความคิดที่พี่บาสมีต่อโตโต้ นึกสะท้อนใจว่ากำลังรู้สึกแค่สงสารสิงห์ หรือว่าเกิดความรักกับสิงห์แล้วจริงๆ หากความรักที่เกิดจากความสงสารจะทำให้พีทตัดสินใจรับสิงห์มาเป็นคู่ชีวิต แล้ววันหนึ่งเมื่อสิงห์มีชีวิตเป็นของตนเอง พีทจะยังรักสิงห์ได้อยู่ไหม

            “พี่บาสบอกกูว่าที่ยังไม่ยอมมีอะไรกับกู เพราะกลัวตัวเองจะกลับลำไม่ทัน และเชื่อว่ากูยังไม่ถึงกับรัก และกูเองยังไม่รู้ใจตัวกูเองเท่านั้น หากวันหนึ่งกูเลิกสงสารพี่บาส แล้วพี่บาสก็คงจะแต่งงานกับใครไม่ได้อีก ก็เลยขอให้ความสัมพันธ์ของกูกับพี่บาสนั้นหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้ กูทำอะไรไม่ถูกเลยว่ะ กูเสียใจที่พี่บาสคิดแบบนั้น แต่กูสะเทือนใจที่กูยังตอบตัวเองไม่ได้ เพราะว่ายังไม่แน่ใจว่ากูรักหรือสงสารพี่บาสกันแน่” โตโต้ยังคงพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา และแต่ละคำมันช่วยกระตุกความคิดของพีทที่มีต่อสิงห์ได้เป้นอย่างดี

            “หากกูปล้ำพี่บาสมาเป็นเมียจริงๆ แล้วอนาคตกูเพิ่งรู้สึกตัวว่าแค่สงสารพี่บาส กูจะทำร้ายพี่บาสไปตลอดชีวิตใช่ไหมวะ” โตโต้หันมาจ้องหน้าพีทแล้วถามเหมือนต้องการความคิดเห็น แต่คำถามนี้มันทำให้พีทรู้สึกวูบวาบในหัวใจขึ้นมา

            “แล้วมึงมาปล้ำกูทำไม มึงไม่คิดบ้างเหรอว่ามันจะทำร้ายกูไปตลอดชีวิตเหมือนกัน” พีทถามเพื่อนรักด้วยแววตาแข็งกร้าว เหมือนต้องการเอาคำตอบจากแววตา และยังจ้องเขม็งไปที่หน้าโตโต้ค้างอยู่อย่างนั้น ในห้องเงียบกันไปชั่วขณะ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเป็นเวลาสักพัก

            “กู...กู คือ...กูจะรับผิดชอบมึง” โตโต้ก้มหน้าพูดออกมาจนได้ ใบหน้าแดงก่ำเห็นได้ชัดจนถึงใบหู ตัวพีทเองก็หน้าร้อนผ่าวจนรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิด คำตอบแบบนี้มันเหนือความคาดหมาย คำด่าที่เตรียมเอาไว้ในใจกลับถูกกลืนหายไปทันที ไม่นึกว่าเพื่อนรักจะกล้าบอกอะไรอย่างนี้ออกมา

            “มะ...ไม่ต้อง กูจะไปตามหาแฟนกูละ” พีทรู้สึกเขินเกินกว่าที่จะมองหน้าเพื่อนรักได้ในตอนนี้ จึงเดินออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ เวลานี้กำลังจะใกล้เช้าแล้ว ไม่มีผู้คนออกมาเดินแม้แต่คนเดียว พีทยังไม่รู้จะไปตามหาสิงห์ที่ไหน โทรศัพท์มือถือสิงห์ก็ไม่มี ใจเพียงแค่อยากหนีความอึดอัดที่เกิดขึ้นระหว่างพีทกับโตโต้มากกว่า

            “พีท...มึงรู้เหรอว่าเมียมึงอยู่ที่ไหน” โตโต้ตะโกนไล่ตามพีทมา ไม่นานก็วิ่งมาจนถึงตัวพีทที่เดินลัดเลาะอยู่ริมหาด ตอนนี้เราทั้งสองยืนอยู่บนชายหาดขาวละเอียด หันหน้าไปทิศที่พระอาทิตย์จะขึ้น พีทไม่ได้ตอบคำถามเพื่อนรัก และไม่มีความรู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจไปกับเรื่องที่สิงห์หายไปเท่าไร เมื่อ...มีเพื่อนรักยืนอยู่ใกล้ๆ

            โตโต้ยืนโอบแขนมากอดไหล่พีทจากด้านข้าง แสงสีทองของพระอาทิตย์สาดส่องขึ้นจากท้องทะเลยามเช้า เป็นสัญญาณว่าในอีกไม่ช้าพระอาทิตย์ดวงใหญ่กำลังจะโผล่พ้นขึ้นสู่ขอบฟ้า แล้วลูกไฟสีแดงอมส้มก็ค่อยๆ โผล่พ้นเวิ้งทะเลสีครามขึ้นไปบนฟากฟ้า ส่องแสงสีส้มแดงเจิดจ้ากระทบกับผิวน้ำสีครามเกิดประกายระยิบระยับ เสมือนทั้งสองคนล่องลอยอยู่ในห้วงแห่งความฝัน

            “สวยเนอะ” พีทชวนคุยเพื่อทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ไม่รู้ว่ามิตรภาพที่มีระหว่างเพื่อนรักของทั้งคู่หรือเปล่าที่ทำให้รูสึกถึงความอิ่มเอิบใจในความห่วงใยที่มีให้กันและกันเสมอมา แม้กระทั่งช่วเวลาที่สวยงามแบบนี้ ยิ่งสร้างความสุขเปี่ยมล้นออกมาเติมเต็มหัวใจ จนคลายกังวลในความทุกข์ที่ผ่านมา

            “ใช่...สวยมาก” โตโต้ลากเสียงตอบ แต่สายตาไม่ได้จับจ้องที่พระอาทิตย์แต่อย่างใด เพราะสายตาคมกริบของโตโต้กลับหยุดนิ่งมองใบหน้าของคนในอ้อมกอดเหมือนโดนมนต์สะกด ในยามนี้โครงหน้าของพีทเพื่อนรักดูน่าจับตามองเพราะแสงสีแดงอมส้มที่กระทบใบหน้าหล่อเหลาช่างทำให้งดงามยิ่งนัก จนโตโต้ไม่อาจละสายตาไปไหนได้

            “อะไรสวยวะ” พีทถาม เพราะรู้สึกว่าสายตาของเพื่อนรักไม่ได้จับจ้องมองพระอาทิตย์ดวงโตที่โผล่พ้นขึ้นสู่ฟากฟ้าแต่อย่างใด ในใจรู้สึกวาบไหวไปกับสายตาของเพื่อนรักที่ยังจับจ้องอยู่บนใบหน้าของพีท ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เพื่อนรักทั้งคู่ไม่ยอมละสายตาออกจากกัน

            “ทุกอย่าง...ทุกอย่างสวยงามไปหมด” โตโต้ไม่พูดเปล่ายกมืออีกข้างพลางใช้ปลายนิ้วลูบไล้ใบหน้าเพื่อนรักเบาๆ ทำให้พีทเกิดความรู้สึกร้อยวูบวาบตามเรียวนิ้วเพื่อนรักที่เกลี่ยอยู่บนผิวแก้มสากของตัวเอง แต่ไม่คิดจะปัดป้องออกจากใบหน้า ทั้งสองยังคงจ้องตากันอยู่จนกระทั่งได้ยินเสียงใครบางคนเดินมาที่บริเวณนี้ จึงรีบผละออกจากกัน

           “พีท...อ้าว...อยู่ที่นี่เอง โตโต้...เป็นไงบ้าง สบายใจขึ้นแล้วสินะครับ” เป็นสิงห์ที่เดินเข้ามาใกล้ แล้วพูดจาทักทายอย่างอารมณ์ดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พีทรู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีที่เห็นหน้าสิงห์ในตอนนี้ ทำไมถึงไม่คิดว่าตัวเองได้สร้างความบอบช้ำอะไรเอาไว้กับพีทบ้าง

           “นายหายไปไหนมาทั้งคืน” พีทถามสั้นๆ เบาๆ เมื่อสิงห์เดินเข้ามายืนใกล้พีทด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เหมือนเจอเรื่องดีๆ มาทำให้อารมณ์ดีได้ขนาดนี้

           “ก็...ไปกับสาวๆ เมื่อวานไง เจ๋งมากเลย ผมมีอะไรกับผู้หญิงแล้วนะ แถมมีพร้อมกันตั้งสามคนแน่ะ สนุกใช้ได้เลยล่ะ ในที่สุดก็ได้เอากับผู้หญิงเสียที นี่ยังให้เบอร์โทรไว้กลับเมืองไทยค่อยนัดเจอกันได้อีก สงสัยจะติดใจผมว่ะ” สิงห์เล่าด้วยท่าทีคึกคะนอง แต่ทำให้พีทมีความรู้สึกร้อนซู่ไปทั้งตัว

            “ผั๊วะ...ไอ้เลว” โตโต้เพื่อนรักพุ่งตัวเข้าไปต่อยหน้าสิงห์อย่างแรง จนสิงห์กระเด็นหงายหลังโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว ทำให้เสียหลักล้มไปนอนหงายบนพื้นทราบ ริมฝีปากมีเลือดไหลอาบลงมาอย่างน่ากลัว พอเห็นสิงห์ล้มไปแบบนั้นพีทก็ต้องตกใจจะรีบเข้าไปดูบาดแผล แต่ถูกเพื่อนรักกระชากแขนรั้งเอาไว้

           “มึงมันเลว...มีแฟนอยู่แล้วทั้งคนยังกล้าไปมั่วกับคนอื่น แล้วกลับมาเล่าอย่างหน้าชื่นตาบานได้อีก ไอ้หน้าด้าน” โตโต้ตะโกนใส่หน้าสิงห์เสียงดัง ทำให้พีทรู้สึกดีที่มีเพื่อนรักช่วยปกป้องความรู้สึก แต่ตอนนี้ทั้งความรู้สึกเสียใจพร้อมอาการสงสารสิงห์มันประดังเข้ามาพร้อมกันจนทำอะไรไม่ถูก อยากเข้าไปช่วยสิงห์แต่ถูกเพื่อนรักรั้งแขนเอาไว้แน่น แถมตัวพีทเองยังไม่มีแรงจะสะบัดออกด้วย

           “อะ...อ้าว ก็...พีทบอกผมเองว่าห้ามไปมีอะไรกับผู้ชายอื่น แต่ถ้าอยากลองมีอะไรกับผู้หญิงก็ได้ไง ผม...ผมทำผิดอะไร” สิงห์พูดออกมาเหมือนไม่แน่ใจ ใช้หลังมือเช็ดเลือดมุมปากตัวเองออก คำพูดของสิงห์ทำให้หัวใจพีทกระตุก ใช่...จริงด้วยที่พีทบอกสิงห์ไปอย่างนั้น

           “จริงเหรอมึง ทำไมมึงพูดกับคนที่มึงรักแบบนั้นวะ มึงยอมให้คนที่มึงรักไปยุ่งกับคนอื่นได้ยังไงวะ มันโกหกใช่ไหม กูจะได้เข้าไปกระทืบมันให้” โตโต้หันมาโวยใส่หน้าพีทเสียงดัง ท่าทางไม่พอใจที่ได้ยินคำตอบของสิงห์ และเหมือนจะไม่ยอมเชื่อที่สิงห์พูดออกมาง่ายๆ

           “จริงว่ะ...กูตกลงกับสิงห์ไว้แบบนั้น” พีทพูดเสียงอ่อย ไม่รู้จะบอกเพื่อนรักว่าอย่างไร และไม่ทันคิดว่าสิงห์จะซื่อได้แบบนั้น ความคิดขอสิงห์เหมือนจะเห็นการมีอะไรกับคนอื่นเป็นเรื่องสนุกเพียงเท่านั้นเอง และตัวพีทเองก็อยากจะตบปากกลบคำพูดตัวเองที่ยอมให้สิงห์ทำแบบนั้นสักล้านครั้ง

           “พวกมึง...พวก...มึงรักกันทำเหี้ยอะไร คนรักกันมันทำกันแบบนี้เหรอวะ ถึงเพื่อนกูจะยอมให้มึงทำแบบนั้น แต่มึงมีสมองไหม มึงคิดเป็นไหมว่ามันควรทำต่อหน้าเพื่อนกูไหม ไอ้สัด...เป็นกูถ้าได้ยินแบบนั้น กูจะยิ่งถนอมน้ำใจไอ้พีทมัน ถ้ามันใจกว้างกับกูได้แบบนั้น กูก็จะยิ่งซื่อสัตย์กับมัน ตอบแทนความดีที่มันมีให้กู ชาตินี้กูจะไม่ทำกับมันแบบมึงแน่นอน ไอ้เวรเอ้ย...เหี้ย...โว้ยยย” โตโต้ตะวาดด่าทั้งเพื่อนรักทั้งสิงห์ สลับกันไปมาจนน้ำลายแตกฟอง ใบหน้ามันแดงก่ำด้วยความโกรธ แล้วมันก็เตะทรายจนฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณด้วยความไม่สบอารมณ์ พร้อมเดินจากไปทันที

           “เอ่อ...ผม...คือ” สิงห์พยายามจะพูดอะไรออกมา แต่เหมือนยังพูดไม่ออก พีทรู้สึกผิดกับเรื่องนี้ครึ่งหนึ่งที่เป็นคนพูดแบบนั้นกับสิงห์ จนสิงห์ถือเป็นจริงว่าพีทได้อนุญาตให้มีอะไรกับคนอื่นได้ ถ้าเป็นผู้หญิง พอมันเกิดขึ้นจริงไปแล้ว ตัวพีทกลับรับมันไม่ได้เอง จนทำให้ต้องมาเสียท่ากับเพื่อนรัก

           “ไปกินข้าวกันเถอะ ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย” พีทบอกสิงห์ที่นอนอยู่บนพื้นทราย เอื้อมมือไปดึงสิงห์ขึ้นมา เจ้าตัวเหมือนไม่กล้าจะสบตา คำพูดของโตโต้ช่างเสียดแทงจิตใต้สำนึกให้รู้สึกว่าตัวเองได้กระทำการผิดพลาดออกไป ทำไมถึงไม่แคร์ความรู้สึกคนรัก กลับมัวเมาเอาตัณหามาเป็นตัวชี้นำให้เดินทางผิดไปเสียได้

           เวลานี้ยังเช้ามากอยู่ เมื่อมาถึงห้องอาหารก็พบว่าพนักงานยังเตรียมจัดวางถาดอาหารเพื่อรับแขกได้ยังไม่เรียบร้อยดี จึงพากันเลี่ยงเดินไปยังริมชายหาดอีกด้านหนึ่งแทนเพื่อรอเวลา พีทเห็นหลังโตโต้ที่ยืนพิงต้นมะพร้าว มองออกไปยังท้องทะเลยามเช้าเบื้องหน้าอยู่คนเดียว เท้าทั้งสองของพีทยังไม่กล้าขยับ เพราะไม่แน่ใจว่าเพื่อนรักยังโกรธที่ตัวเองเป็นคนอนุญาตสิงห์จนเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอยู่หรือเปล่า

           “พี่สิงห์...อยู่นี่เอง แอนตามาตั้งนาน อกมาก็ไม่ยอมบอก มาหาเพื่อนเหรอคะ เสียดายจังเลยเอคืนไม่ยอมไปสนุกด้วยกันนะคะรูปหล่อ” หญิงสาวหนึ่งในกลุ่มเมื่อวานนี้เดินตรงมาหาสิงห์ แถมยังปรายตายั่วยวนมาใส่พีทอีก เมื่อมาถึงตัวก็สวมกอดสิงห์เอาไว้จนเต็มตัว อิงแอบแนบซบกันอย่างไม่อายสายตาใครทั้งสิ้น

           “ว๊าย...สิงห์ไปโดนอะไรมาคะ ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น” หญิงสาวร้องโวยวายเสียงดัง เมื่อเงยหน้ามองสิงห์ บาดแผลที่โดนโตโต้ชกเริ่มช้ำเป็นสีเขียวอมม่วง คราบเลือดจาดแผลริมฝีปากแตกเริ่มแห้งเป็นสะเก็ดตรงมุมปาก สิงห์รีบเอามือกุมแผลเอาไว้เมื่อเห็นสาวสวยตรงหน้าร้องตกใจ

           “ผมสะดุดขาตัวเองไปฟาดกับหินน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก เจ็บนิดเดียวเอง” สิงห์ตอบเลี่ยงๆ โดยไม่กล้าเล่าความจริงออกไป อีกทั้งยังไม่ยอมมองหน้าพีทด้วยซ้ำ

           “งั้นไปทานอาหารเช้าที่ห้องแอนดีกว่าค่ะ แอนจะทำแผลให้ เดี๋ยวบอกพนักงานให้ทำข้าวต้มมาส่งให้ที่ห้องดีไหมคะ นะคะ...เพื่อนๆ แอนตื่นมาไม่เจอตัวก็ถามหาสิงห์ใหญ่เลย ชวนเพื่อนสิงห์ให้ไปทานอาหารเช้าด้วยกันสิคะ” สาวสวยพยายามเชิญชวนสิงห์กับพีทให้กลับไปที่ห้องพักตัวเองด้วยกัน สองแขนที่กอดรัดตัวสิงห์พยายามดึงรั้งอย่างออดอ้อน เห็นแล้วรู้สึกเจ็บแปลบในใจเหลือเกิน

            “เอ่อ...ผมขอถามเพื่อนก่อนได้ไหมครับ” สิงห์ยังไม่ยอมปฏิเสธ แต่กลับบอกสาวสวยออกไปพร้อมกับหันมามองหน้าพีทเชิงขอความเห็น ยิ่งทำแบบนี้ พีทยิ่งรู้สึกว่าสิงห์ไม่ได้รักพีทจริงเสียแล้ว ทำไมหนอ สิงห์ถึงไม่ยอมปฏิเสธออกไปให้ชัดเจน นี่ยังคิดจะสานต่อกันอีกหรืออย่างไร

           “มึงไปเถอะ กูกำลังจะพาแฟนไปกินข้าวเช้าด้วยกันอยู่พอดี” เสียงโตโต้ดังมาจากด้านหลัง เหมือนจะตะโกนมาก่อนตัวด้วยซ้ำ พีทลืมไปเลยว่าโตโต้ยังยืนอยู่ริมชายหาดตรงนี้ด้วยอีกคน สาวสวยที่ยืนกอดเอวสิงห์เอาไว้แน่นทำหน้าตกใจราวกับเจอผี เมื่อได้ยินโตโต้บอกไปแบบนั้น

           “ตายแล้ว...เพื่อนสิงห์เป็นเกย์เหรอคะ นี่...พวกคุณ จริงเหรอคะสิงห์” สาวสวยทำหน้าตาเหรอหรา เหมือนยังไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน แต่โตโต้ไม่สนใจเสียงโวยวาย กลับจ้องหน้าสิงห์เขม็ง พีทไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดีจึงได้แต่ยืนเงียบดูว่าสิงห์จะแก้สถานการณ์ยังไง

           “เอ่อ...ครับ แต่ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ เราไปทานข้าวกันเถอะครับ” สิงห์พูดจบก็จูงมือสาวสวยให้เดินออกไปจากจุดนี้ทันที พีทได้ยินเสียงสาวสวยดังแว่วมาว่าเสียดายความหล่อจังเท่านั้น ในตอนนี้เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจพีท สิงห์ทิ้งพีทไปกับผู้หญิงได้อย่างง่ายดายอีกแล้ว เลือแต่เพียงเพื่อนรักที่ยืนอยู่เคียงข้าง

           “ไอ้พีท...ถ้ามึงร้องไห้ หรือวิ่งตามมันไปกูจะกระทืบมึงตรงนี้ แล้วถ้ามึงยังไม่ตาสว่างอีกกูจะพามึงไปดูตอนพวกมันเอากันเลยดีไหม...ปล่อยมันไปเถอะวะ...สัด” โตโต้พูดกับพีทเรียบๆ แต่คำพูดของมันช่างเตือนสติได้อย่างเหลือเชื่อ พีทรู้แล้วสิงห์เพียงแค่อยากรู้อยากลอง ไม่ได้หลงใหลอะไรในตัวพีทจริง คงเป็นเพราะสิงห์ยังไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนเท่านั้น และพีทเป็นแค่เพียงคนแรกที่สิงห์มีอะไรด้วย จึงทำให้สิงห์แค่สับสนเท่านั้น

           “มึงกับกูมันหัวอกเดียวกัน เป็นได้แค่ไอ้คนถูกทิ้ง กินข้าวเช้าแล้วไปเมากันต่อดีกว่า เออ...กูเพิ่งเคยเห็นของจริงว่ะ” โตโต้พูดกับพีทด้วยท่าทีสบายๆ ระหว่างทางที่เรากำลังเดินไปยังห้องอาหาร ทำให้พีทต้องหยุดมองหน้าเพื่อนรักเขม็ง รอว่าเจ้าตัวจะพูดอะไรออกมา

           “พวกได้หน้าแล้วลืมหลังไง” โตโต้พูดออกมาเสียงดังด้วยท่าทางมีอารมณ์ขัน ทำให้พีทต้องขำออกมาบ้าง ในเมื่อความเจ็บช้ำที่สิงห์ทำให้มันไม่ทำให้พีทตาย แถมยังมีเพื่อนรักคอยอยู่เคียงข้างกันแบบนี้ พีทก็ไม่รู้จะคร่ำครวญมันไปทำไม ปล่อยเลยตามเลยไปแล้วกัน

           “สิงห์มันเป็นเมียกู กูยังไม่เคยให้มันเอาตูดกูสักหน่อย ถ้ามันได้ตูดกูมันอาจได้ได้หลังแล้วลืมหน้าก็ได้นะมึง” พีทพูดตอบกลับไปด้วยอารมณ์ดีโดยไม่ได้มองหน้าเพื่อนรัก พร้อมเดินต่อมุ่งหน้าไปยังห้องอาหารที่ตั้งอยู่ตรงกลางเกาะ ตอนนี้พีทเริ่มรู้สึกหิวมากแล้ว เพราะยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งเมื่อคืน

           “เฮ้ย...มึง...หมายความว่าไอ้ยักษ์นั่นเป็นเมียมึงเหรอ มึงยังไม่เคยโดนมันเอา แล้ว...อย่างนี้ เอ่อ...กูก็เป็น...ผะ...อุ๊บ” พีทรีบตะปบปากโตโต้เอาไว้ด้วยฝ่ามือทันที ก่อนที่เพื่อนรักจะพูดคำนั้นออกมา ใบหน้าทั้งคู่แดงก่ำจนต้องรีบเบือนสายตาหนีด้วยความเขินอาย

           “เออ...มึงเอาความบริสุทธิ์ที่ตูดกูไปแล้ว...สัด” พีทก้มหน้าตอบอุบอิบเบาๆ แต่โตโต้ก็ยังได้ยิน หัวใจโตโต้เริ่มพองโตโดยที่ไม่รู้ว่าจะดีใจทำไม ทั้งคู่ยังยืนนิ่งเหมือนไม่รู้จะเอายังไงต่อไปดี ได้แต่ยืนก้มหน้าไม่มีใครกล้าหันมาสบตาใครอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน

[Liszamy]

 
สิงทำไมทำแบบนี้ 
แล้วจะเปลี่ยนคู่จริงหรอ ??

  รีบมาต่อเลยนะ