หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[nolirin]

ปวดใจแทนพี่พลัส
แฟนแสนห่วงกลับไปคุยกะพี่ชายที่ไม่ได้เจอมานาน คุยกันอย่างสนุกสนาน คุยในเรื่องที่พี่พลัสไม่รู้เรื่องอีก
ไม่รู้ว่าพี่พีทตั้งใจแกล้งหรือยังไง แอบเคืองแหะ
พี่พลัสน้อยใจแน่ๆ

[gookgik]

พี่พีทถ้าแกคิดแย่งน้องหยกจากน้องนะ  ต้องบอกว่าแกเลวมากเลยอ่ะ แต่ไม่ว่ายังไงตอนนี้สิ่งที่พีททำอยู่มันก็ไม่ดีทั้งนั้นอ่ะ
แทนที่จะคุยสารทุกข์สุกดิบของน้องชาย  ดันไปคุยเล่นหัวเราะกับน้องสะใภ้ซะงั้น
 

[aishiteru.]

พี่พีทชักจะยังไงๆอยู่นาาา อย่ามาทำงี้น๊าาาา
น้องหยกเค้าเป็นของพี่พลัสนะเฟ้ยยยย อย่าเอานิสัยเด็กมาใช้น๊าาาาาาาา
เตรียมลับมีด จิ้มพุงพี่พีท ถ้าหากจะมาเป็นคู่แข่งหัวใจของพี่พลัสส โฮกกกกกก
น้องหยกอย่านอกลู่นอกทางอย่าไปสนใจพี่พีทนะเฟ้ยยย
หรือพี่พีทแค่แกล้งแหย่พี่พลัสเฉยๆ อืมม รอลุ้นกันต่อไปสินะ
เรื่องร้ายๆหมดไปแล้ว เรื่องดีดีกำลังจะตามมา หรือจะมีเรื่องปวดหัวตามมาอีกเนี่ย
เดาคนเขียนไม่ออกว่าจะเป็นไงต่อ ฮ่าฮ่า รออ่านตอนต่อไปค่าาา
 

[little_nok]

พีีทไม่คิดไรกับหยกหรอก แค่แกล้งน้องชายเท่านั้นแหละ
แต่ไอ่กฤษนี่สิ หื่นไม่รู้เวลา นี่งานศพยังไม่แล้วเสร็จเลยน่ะ มันมีอารมณ์ได้ไง
แถมตายายก็ไม่ได้ตายสงบ ถูกฆ่าเชียวน่ะเว้ย คดีก็ยังไม่ถึงไหน
ไม่เข้าใจอารมณ์ผู้ชายคนนี้เลย

[aa_mm]

 :z1:ค้างเวอร์ อ่ะ

[JipPy]

แอบหนีงาน ทำอ่าน กิ๊วๆ ๆ


น่ารัก  มีหึง  กรี้ด กรี้ด

[romsai]

มาอ่ะยาง ค้างงงง

[charapin]

  :z3:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[Akidahaza]

ถ้าไม่มีพี่พีทในวันนั้น ก็คงไม่มีพี่พลัสในวันนี้ เอ๊ะ.. ยังไง!? 55555555555555555.
ปล. อยากลองเห็นทั้งคู่ยืนอยู่ข้างๆ กันจัง // จิ้นสุด! ><♥

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 73 “ณัฐวนิช”
หยุดหัวใจ ฉันขอหยุดหัวใจ เพื่อเธอที่เป็นวันนี้ และวันจากนี้ไป มีเพียงคำพูดเดียว ที่อยากให้เธอได้จำเอาไว้ ว่ารักเธอ ว่ารักเธอ ฉันขอหยุดใจ หยุดเอาไว้ ให้กับเธออยู่ตรงนี้

          “น้องหยกกลับมาแล้วไม่ยอมคุยกับพี่เลย เอาแต่คุยกับพี่พีท รู้ไหมว่าพี่น้อยใจ” ผมอ้อนคนรักหลังจากที่ผละริมฝีปากออกจากกันได้แล้ว แม้จะอยู่ในช่วงเวลาไว้ทุกข์ แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะขอชื่นใจจากการกอดจูบคนรัก เพราะความรู้สึกที่เกือบจะโดนพลัดพรากจากกันนั่นเอง

           “หยกก็อยากคุยกับพี่ แต่พี่พีทเพิ่งจะมาจากอเมริกาเจอหน้าพี่ครั้งแรก แถมยังเป็นพี่ชายแท้ๆ ของพี่อีก หยกเกรงใจพี่พีทน่ะสิครับ หยกคิดว่ายังไงคืนนี้เราก็ยังได้คุยกันสองต่อสองอยู่ดี ก็เลยยอมคุยกับพี่พีทจนดึกเลย ที่รักอย่าคิดมากนะครับ” น้องหยกพูดออดอ้อน ทำให้ผมรีบจูบเธอทันที หลังจากเงยหน้ามาสบตากันเพียงชั่วเวลาสั้นๆ เราทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่พักหนึ่งก่อนผละออกจากกันอีกครั้ง

           “คิดถึงหยกไหมครับ หยกไม่อยากให้พี่อยู่ห่างตัวเลย คืนนี้พี่พลัสนอนกอดหยกไว้นะครับ” น้องหยกบอกผมพร้อมกระชับวงแขนกอดผมเอาไว้ให้แน่นขึ้น จึงต้องกอดร่างคนรักแนบอกไว้แนบชิดติดตัว เราตะแคงกอดกันบนเตียงนอน ผมลูบเส้นผมบนศีรษะคนรักเบาๆ

            “พี่ทั้งคิดถึง ทั้งเป็นห่วงหยกมากเลยนะครับ สามวันนี้พี่กลัวว่าจะต้องเสียหยกไปอีกคนแทบตาย แค่ตากับยายพี่ก็จะขาดใจอยู่แล้ว ต่อไปนี้เราจะไม่พรากจากกันอีกแล้วนะครับ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล คนรักเงยหน้าขึ้นมาสบตาส่งยิ้มหวานให้ แต่ดวงตาคลอไปด้วยหยาดน้ำตาจนปริ่มพาลจะไหลลงมาได้ง่ายๆ ผมก็รีบก้มลงจูบที่หน้าผากทันที

          “หยกสงสารคุณตาคุณยาย ท่านคงจะทรมานมากใช่ไหมครับ หยกถามอาหนึ่งมาหมดแล้วว่าหลังจากที่พวกมันพาตัวหยกไปแล้ว มันทำอะไรกับคุณตาคุณยายไว้บ้าง” หลังจากได้ยินคนรักพูดจบ ผมก็รู้สึกถึงหยดน้ำอุ่นๆ ไหลลงมาโดนหน้าอก แม้ภายในใจจะกระตุกวาบด้วยความเคียดแค้นพวกคนเลวเหล่านั้น แต่ตอนนี้ผมจำเป็นต้องเข้มแข็งเอาไว้เพื่อคนรัก

          “น้องหยกอย่าคิดมากเลยนะครับ ตากับยายท่านไปสบายแล้ว พี่...พี่จะไม่ลืมท่านทั้งสองเลยชั่วชีวิต ถึงท่านจะเป็นญาติแท้ๆ ของน้องหยก แต่พี่ก็จะนับถือท่านเหมือนญาติแท้ๆ ของพี่เหมือนกัน” ผมบอกคนรักด้วยความรู้สึกจากใจจริง น้ำตาของผมไหลหยดลงบนหมอน คนรักก็ไม่ต่างกัน หยดน้ำตานองใบหน้าของเราทั้งคู่

          “หยกเสียดายเหลือเกิน เสียดายที่เพิ่งได้กลับมาเจอคุณตาคุณยาย เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันช่างน้อยเกินไป หยกอยากมีเวลาอยู่กับท่านมากกว่านี้อีกหน่อย หยกอยากดูแลให้ท่านได้สุขสบาย มีความสุขในบั้นปลายชีวิตมากกว่าตอนนี้” น้องหยกพร่ำพรรณนาความอัดอั้นตันใจ

          “พี่เข้าใจนะครับ หยกคิดเสียว่าเป็นกรรมแล้วกันนะ คุณตาคุณยายท่านทำบุญมาเท่านี้ ชาตินี้เราก็ทำบุญส่งให้ท่านเยอะๆ ในชาติหน้าท่านจะได้มีความสุขมากกว่านี้ไงครับ พี่อยากจะขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลให้พี่ได้เกิดมาเป็นลูกหลานของท่านอีกในชาติหน้า พี่จะได้ดูแลท่านให้ดีกว่าที่ผ่านมา” ผมรู้สึกเสียใจเหมือนกัน ที่มัวแต่ทำงานเก็บเงินไว้ซื้อที่ดินคืน จนไม่ได้เอามาใช้จ่ายสร้างความสุขสบายให้กับคุณตาคุณยายเท่าที่ควร

          “เวลามันสั้นนัก อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อไรเราไม่มีทางรู้เลยนะครับ หยกก็คาดไม่ถึงว่าคราวนั้นที่ทะเลาะกับพี่พลัสแล้ววันรุ่งขึ้นเราจะต้องพรากจากกัน ทั้งที่ยังไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเลย ต่อไปนี้หยกจะไม่งี่เง่ากับพี่อีกแล้วครับ” น้องหยกเงยหน้าพูดกับผมด้วยแววตาเว้าวอน ดูแล้วน่าสงสารเหลือเกิน

          “พี่ก็ต้องขอโทษนะครับ พี่ก็งี่เง่าเหมือนกัน มัวแต่คิดอะไรโง่ๆ ก็เลยทำให้น้องหยกต้องโกรธพี่แบบนั้น ต่อไปนี้พี่จะทำตัวดีๆ ไม่คิดลองใจหยกอีกแล้วนะครับ พี่สัญญา” ผมสำนึกผิดเหลือเกิน หากคราวนั้นผมไม่ทำตัวเป็นเด็กๆ ในวันรุ่งขึ้น ผมอาจจะยังได้อยู่ปกป้องน้องหยกจากพวกอันธพาลเหล่านั้นก็ได้

          “เรามาเริ่มต้นใหม่นะครับ ต่อไปนี้พี่พลัสก็เจอครอบครัวของตัวเองแล้ว หยกก็รู้จักครอบครัวตัวเองแล้ว พี่พลัสครับ...หยกดีใจด้วยนะครับที่พี่ยังมีพี่ชาย ยังมีพ่อมีแม่ ไม่ต้องมาเป็นเหมือนกันหยก” ได้ยินคนรักพูดออกมาแบบนี้ก็ใจหาย

          “โธ่...น้องหยก ยังไงก็ยังมีพี่อยู่ทั้งคน หยกยังมีคุณป้าอยู่ที่อเมริกาไงครับ หยกไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ” ผมพยายามปลอบประโลมคนรัก ก้มลงจูบบนเส้นผมหอมกรุ่น เหมือนจะแสดงให้รู้สึกถึงความรัก ความห่วงใยที่ผมมีให้ตลอดเวลา นับวันผมยิ่งรู้สึกรักน้องหยกมากขึ้นๆ ทุกๆ วัน

          “พี่พลัส หยกลืมคุณป้าไปเลย หยกไม่ได้โทรมาหลายวันแล้ว ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง คงเป็นห่วงแย่แล้วนะครับ” อยู่ๆ น้องหยกก็ทะลึ่งพรวดพราด นั่งขึ้นมาบนเตียงจนผมตกใจ ต้องรีบลุกขึ้นมานั่งด้วย

          “โทรศัพท์พี่น้องหยกก็เอาไปให้ตำรวจแล้ว เราสองคนไม่มีโทรศัพท์แล้วจะติดต่อคุณป้ายังไงล่ะครับ คงต้องรอพรุ่งนี้แล้วนะครับ” ผมไม่รู้จะทำยังไงจึงตอบออกไปแบบนั้น

          “เราขอยืมพี่พีทได้ไหมครับ คนอื่นๆ หยกเกรงใจ พี่พีทอยู่ห้องน้องเจใช่ไหมครับพี่พลัส” น้องหยกถามอย่างเอาจริง ผมจึงพยักหน้าให้เบาๆ แม้ในใจไม่อยากให้คนรักไปกวนพี่ชายเท่าไร

          “หยกครับ พี่พีทเดินทางมาไกล คืนนี้อย่าไปรบกวนเลยไม่ดีกว่าเหรอครับ พี่พีทนอนอยู่กับน้องเจด้วย ถ้าไปเคาะประตูเรียก น้องเจก็ต้องตื่นไปด้วยเหมือนกัน” ผมพยายามโน้มน้าวให้คนรักใจเย็นลง คิดให้รอบคอบมากขึ้น เพราะไม่อยากจะไปปลุกสองคนนั้นในเวลาดึกขนาดนี้

          “แต่...ตอนหยกเดินทางมาที่นี่วันแรกก็นอนไม่หลับนะครับ มันผิดเวลากับที่อเมริกา  หยกคิดว่าป่านนี้พี่พีทก็คงนอนไม่หลับเหมือนหยกนะครับพี่พลัส” น้องหยกยังดื้อดึงที่จะไปหาพี่พีทให้ได้

          “ใช่ครับ พี่ไม่ลืมหรอก คืนนั้นหยกนอนไม่หลับก็เลยมาลักหลับพี่จนตื่นเลย ทำไมพี่จะจำไม่ได้” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องให้คนรักเลิกสนใจเรื่องไปยืมโทรศัพท์พี่พีท

          “พี่พลัส...ทุเรศ” น้องหยกฟาดฝ่ามือลงบนท่อนแขนผมดังเพี๊ยะ เจ็บนิดหน่อยแต่ยังทนได้ แม้ว่าภายในห้องจะค่อนข้างมืด แต่ผมก็แน่ใจว่าคนรักต้องอายจนหน้าแดงไปแล้วแน่ๆ ในตอนนี้ น้องหยกล้มตัวลงนอนแล้วหยิบผ้าห่มมาคลุมถึงศีรษะ

          “โธ่...จะอายทำไมละครับ พี่ไม่ได้ว่าอะไรเสียหน่อย ถ้าหยกไม่ลักหลับพี่ คืนนั้นพี่อาจจะเป็นฝ่ายปล้ำหยกเองก็ได้ คนอะไรหน้าตาก็น่ารัก ผิวก็ขาวใสเนียนนุ่ม ตัวก็ห๊อมหอม พี่อยากจะจับปล้ำตั้งแต่ตอนอาบน้ำด้วยกันครั้งแรกแล้วล่ะครับ” ผมแกล้งน้องหยก คนรักรีบเปิดผ้าห่มออกมาทำสายตาดุใส่

          “พี่พลัสทะลึ่ง ไม่ต้องพูดเรื่องนี้เลยนะ หยกไม่ไปเอาโทรศัพท์แล้วก็ได้ นอนแล้วนะครับ” น้องหยกหันหลังให้ผม แล้วทำเป็นนอนนิ่งไม่สนใจผมอีกเลย เห็นอาการแบบนี้แล้วทำให้ต้องลอบยิ้มออกมา พอผมล้มตัวลงกอดก็ทำเป็นขยับหนี

          “อ้าว...ไหนบอกอยากให้พี่นอนกอดเอาไว้ทั้งคืนไงล่ะครับ แล้วจะขยับหนีพี่ทำไมล่ะคนดี...หืม” แกล้งถามไปอย่างนั้น น้องหยกก็นอนนิ่งยอมให้ผมกอดแต่โดยดี ผมหอมเบาๆ ตรงซอกคอจนคนรักขนลุกเกรียว นอนตัวแข็งทื่อ ทำได้เพียงเท่านั้นก็ต้องรีบข่มตานอน เพราะกลัวจะเลยเถิดมากไปกว่านี้

          ผมตื่นมาแต่เช้า รู้สึกเมื่อยไปทั้งแขนขวา พอขยับตัวก็มีอาการเหน็บกินจนชาแปลบไปทั้งร่างกายซีกขวา หันหน้าไปมองดูก็เห็นคนรักซุกตัวกอดแขนผมแน่น จนตัวน้องหยกแทบจะขึ้นมาทับร่างผมอยู่แล้ว ทำให้ต้องค่อยๆ ขยับตัวทีละน้อย เพื่อไม่ให้คนรักรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

          “อืม...พี่กฤษ...พี่พลัสตื่นแล้วเหรอครับ” น้องหยกยังเผลอเรียกผมว่ากฤษ ในตอนที่ยังมีสติไม่ครบสมบูรณ์ด้วยความงัวเงีย ได้ยินเสียงพูดแต่ดวงตายังไม่ลืมขึ้นมา

          “หยกนอนต่อเถอะครับ พี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อย” ผมบอกคนรักออกไป น้องหยกก็พลิกตัวไปอีกข้างของเตียง ดึงผ้าห่มมาม้วนตัวดูท่าทางน่าสบาย ผมจึงพยายามยันตัวเองลุกขึ้น แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ แขนขวายังชาอยู่จนต้องเปิดประตูด้วยมือซ้าย

          พอเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จอาการเหน็บชาก็เริ่มดีขึ้น เมื่อเห็นว่าคนรักยังหลับสบาย ผมจึงไปอาบน้ำคนเดียว ออกมาอีกทีน้องหยกก็ยังหลับสนิท มีเสียงหายจังค่อนข้างแรง คิดว่าคงจะเพลียจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา จึงยังไม่อยากปลุกคนรัก เพราะเป็นเวลาค่อนข้าเช้าอยู่ ผมจึงลงไปชั้นล่างของโรงแรม เพื่อเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคน

          “เฮ้ย...พีท นายมานั่งทำอะไรตรงนี้” ผมอุทานเสียงดังเพราะตกใจ ลงมาข้างล่างก็เห็นพี่พีทยืนอยู่ตรงกลางโถงทางเข้าของโรงแรมที่ยังปิดประตูอยู่ เจ้าตัวหันหน้ามามองผมแต่ไม่ได้พูดอะไร จนผมต้องเดินเข้าไปใกล้

          “เป็นอะไรเหรอ” ผมถามออกไปด้วยความเป็นห่วง ไม่รู้ว่าพี่ชายมายืนทำอะไรตรงนี้

          “ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่ไม่ชินที่ แล้วก็นอนไม่หลับ หลับไปได้ไม่นานก็ตื่น” พี่บอกผมด้วยสีหน้าไม่ค่อยสดใส เหมือนคนอดนอน

          “แค่แปลกที่นั่นล่ะ นายอาจจะผิดเวลาจากที่อเมริกาด้วยสินะ วันนี้ก็คงชินแล้วล่ะ” ผมชวนคุย

          “ไม่หรอก ไม่ใช่แค่นั้น ฉันฝันว่ะ ฝันบ่อยๆ อยู่แล้ว แต่เมื่อคืนหลับไปได้ไม่นานก็ฝันอีก แต่ไม่เหมือนทุกที ฉันไม่สบายใจเลยว่ะพลัส” พี่พีทมองหน้าผมเหมือนกำลังไม่สบายใจอะไรบางอย่าง

          “ฝันว่าอะไรล่ะ” ผมถามด้วยความอยากรู้จริงๆ ดูท่าทางพี่ชายผมคงคิดมากกับเรื่องความฝันเมื่อคืนเอามากที่เดียว

          “ฝันว่าฉันอิจฉานายอีกแล้ว แต่ไม่ใช่ฝันแบบเดิมที่เป็นภาพนายกับฉันตอนสองขวบ คราวนี้เราโตแล้วเหมือนตอนนี้ แต่ฉันยังรู้สึกอิจฉานายที่มีคนรัก มีเพื่อนเยอะแยะ นายมีความสุข แต่ฉันไม่มีเพื่อนเยอะแบบนาย ฉันไม่มีคนรัก พ่อกับแม่ไม่เคยมีเวลาให้ ความฝันมันหลอกหลอนแม้ตอนเรายังเด็ก จนกระทั่งโตขึ้นมา นายก็มีแต่คนรุมล้อมตลอด แต่ฉันไม่มีเลยพลัส ทำยังไงฉันถึงจะไม่คิดเรื่องนี้นะ” พี่พีทพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เจ้าตัวกำมือแน่นเหมือนกำลังอึดอัดอะไรในใจหลายอย่าง

          “พีท...ถ้านายอิจฉาฉันก็จงรู้สึกอย่างนั้นเถอะ อย่ากดดันตัวเอง อดีตนายอาจจะไม่มีเพื่อน ไม่มีคนรัก พ่อกับแม่ไม่มีเวลาให้นาย ฉันเชื่อว่าทุกอย่างมันมีเหตุผลของมัน แต่ตอนนี้...นายมีฉันเป็นน้องชาย นายมีโตโต้เป็นเพื่อนสนิท ต่อไปนายจะมีคนรักนายเยอะขึ้น นายไม่ต้องจมอยู่กับอดีตที่เคยทำไว้กับฉัน เราจะกลับไปอยู่ด้วยกัน พ่อกับแม่จะไม่ต้องเสียใจเรื่องของฉันอีก รวมถึงนายเองด้วยไง” ผมพยายามปลอบใจพี่ชาย

          “จริงเหรอพลัส ฉันอิจฉานายได้จริงๆ เหรอ แล้วฉันจะมีคนรักฉัน มีคนอยากเป็นเพื่อนกับฉันเยอะขึ้นจริงๆ เหรอ ใครๆ ก็ไม่อยอยากจะคบหากับฉันเท่าไร ฉันคุยกับใครก็ไม่เก่งเท่าไรด้วย ฉันก็เลยมีเพื่อนน้อย” พี่พีทยังคงพร่ำเพ้อ เหมือนไม่แน่ใจในสิ่งที่ผมบอกออกไป

          “ดูอย่างเมื่อวานสิ นายออกจะร่าเริง นายยังคุยกับน้องหยกได้ตั้งหลายชั่วโมง นายคุยน้อยเมื่อไรล่ะ” ผมตั้งใจประชดให้พี่พีทรู้สึกตัว

          “นั่นสิ เอาจริงๆ นะ ฉันยังแปลกใจเลยที่กล้าคุยกับน้องหยกได้ตั้งเยอะ แถมเมื่อคืนยังชวนน้องเจคุยจนน้องเจหลับไปก่อนเลย ปกติฉันไม่ใช่คนคุยเก่งอย่างนี้เลย อีกอย่าง...ฉันไม่ใช่คนที่จะมาแหย่ใครเล่นได้แบบเมื่อวานนี้เลยนะ แต่พอเจอหน้านาย พอได้คุยกับนาย ฉันก็อยากจะล้อเล่นกับนายให้สนิทสนมเร็วๆ ฉันทำได้ยังไงก็ไม่รู้” พี่พีทพูดเหมือนยังไม่แน่ใจในตัวเอง

          “นายคงสบายใจเรื่องที่เจอฉันแล้วยังไงล่ะ ที่ผ่านมานายมัวแต่คิดถึงเรื่องของฉันตลอด นายคิดแต่จะกดดันตัวเองจนปิดกั้นความเป็นตัวตนของนายเอาไว้ พอนายได้หลุดพ้นจากความคิดเหล่านั้น นายก็เลยกลับมาเป็นคนร่าเริงได้อีกครั้งยังไงล่ะ นายเชื่อฉันสิ ต่อไปนายก็จะพูดคุยกับทุกคนได้อย่างเป็นปกติ แล้วไมต้องมาอิจฉาอะไรฉันอีก” ผมจับบ่าพี่ชายทั้งสองข้างเอาไว้ แล้วพูดเสริมความมั่นใจให้หมดกังวลเรื่องความฝันออกไปเสียที

          “คงเป็นเพราะนายให้อภัยฉันง่ายๆ บอกตรงๆ ว่าไม่ได้คาดคิดว่าพอบอกความจริงกับนายแล้วจะให้อภัยฉันง่ายเหลือเกินแบบนั้น ฉันเตรียมใจมาให้นายต่อย ให้นายด่าหรือจะว่าอะไรฉันก็ได้ แต่นายมีน้ำใจมากเหลือเกิน ฉันรู้แล้วว่าทำไมใครๆ ก็รักนาย ทำไมนายถึงมีเพื่อนเยอะแยะ” พีพีทพูดจบก็ยิ้มออกมาให้ผม

          “ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่มีเพื่อนเยอะหรอก มีแค่ไอ้ทองกับน้องพลอยเท่านั้น พอมาเจอหยกฉันก็เหมือนได้มีสังคมใหม่ นายยังไม่รู้เลยว่าอดีตฉันเคยผ่านอะไรมาบ้าง ชีวิตฉันก็ไม่ต่างกับนายหรอก นายอย่ามาอิจฉาฉันเลย” ผมบอกพี่พีทออกไป แต่เจ้าตัวทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ

          “ฉันยังไม่ได้คุยกับนายเลยว่าที่ผ่านมา นายมีชีวิตแบบไหน เมื่อคืนนี้ยอมรับเลยว่าแค่อยากจะแกล้งนายให้หึงน้องหยกนิดหน่อย แต่ดันคุยเพลินจนตัวเองยังงงว่าทำไมถึงพูดมากได้ขนาดนั้น ทั้งที่ไม่เคยคุยเยอะขนาดนั้นมาก่อน พอดีฉันเห็นสีหน้านายตอนที่น้องหยกลงจากรถมากอดฉันเพราะคิดว่าเป็นนาย ก็เลยอยากแกล้งนายขึ้นมาเท่านั้นเอง ฉันขอโทษนะน้องชาย” พอพี่พีทขอโทษผมทำให้ในใจผมโล่งขึ้นมาทันที จึงยิ้มออกมาได้

          “เอาน่าพี่ชาย นายกลับมาเป็นคนร่าเริงได้ฉันก็ดีใจด้วย แต่อย่ามายุ่งกับน้องหยกบ่อยแล้วกัน พี่ก็พี่เถอะ แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือนนะโว้ย” ผมแกล้งกำมือชกอกพี่พีทเบาๆ เจ้าตัวก็หัวเราะออกมา

          “ไอ้บ้า...ฉันยังชอบผู้หญิงอยู่โว้ย แค่ล้อเล่นเท่านั้นล่ะ” พี่พีทรีบตอบออกมาเหมือนกลัวผมเข้าใจผิด

          “ดีแล้ว พ่อแม่จะได้มีหลานให้อุ้มเล่นบ้าง นายจะไปช่วยฉันทำอาหารเช้าหรือเปล่า น้องหยกเพิ่งออกจากโรงพยาบาลเมื่อวานคงเพลียมาก ป่านนี้ยังไม่ตื่น ก็เลยไม่อยากรบกวน” ผมลองถามพี่พีทออกไป เผื่อจะได้ลูกมือมาช่วยในครัว

          “ได้สิ แต่ฉันทำกับข้าวไม่เป็นนะโว้ย อย่าบ่นรำคาญแล้วกัน” พี่พีทออกตัวก่อน แต่ไม่ปฏิเสธที่จะช่วยผม

          “อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมวะ” ผมเริ่มใช้คำถามออกไปอย่างสนิทสนมมากขึ้น

          “ไม่ว่ะ ตอนเชาๆ นึกออกแต่อเมริกันเบรคฟรัส ปกติพวกนายกินอะไรกันล่ะ” พี่พีทคงยังนึกเมนูอาหารไม่ออก

          “ปกติก็ไข่ดาว แฮม ไส้กรอก ขนมปังปิ้งกับน้ำผลไม้ หรือไม่ก็ข้าวต้มเครื่องเท่านั้น ตอนเที่ยงถึงจะทำกับข้าวอย่างอื่นเพิ่ม” ผมอธิบายไป

          “กินเหมือนๆ พวกนายกินกันนั่นล่ะ เที่ยงๆ ค่อยว่ากันอีกที” พี่พีทดูไม่เรื่องมากเท่าไร ทำให้ผมโล่งใจขึ้นมาหน่อย

          “อ้าว...มีปลาทูสด สงสัยน้องพลอยจะเตรียมไว้ให้ รู้ใจจริงๆ น้องสาวคนนี้ นายเคยกินข้าวต้มปลาทูไหม ฉันจะทำข้าวต้มปลาทูด้วย ลองกินดูนะ” ผมบอกพี่พีทด้วยความดีใจ เมื่อเปิดตู้เย็นออกมาเจอปลาทูสดหลายตัวอยู่ในนั้น คิดว่าน้องพลอยคงเตรียมไว้ให้ผมทำให้น้องหยกทาน

          “ไม่เคยว่ะ เคยแต่กินปลาทูทอด แล้วก็ไม่ได้กินนานแล้วด้วย ไม่คาวเหรอว่ะ” พี่พีทถามอย่างลังเล

          “รับรองว่าฝีมือขั้นเทพ ข้าวต้มปลาทูที่ฉันทำไมคาวแน่ๆ ยายฉันสอนมาอย่างดี เวลาใครไม่สบายจะได้กินข้าวต้มปลาทูทุกครั้ง เพราะที่อัมพวานี่หาปลาทูสดได้ง่าย นายลองกินดูนะ แล้วจะติดใจ” ผมโฆษณาฝีมือตัวเองให้พี่ชายสนใจ และคิดว่าจะทำเผื่อไปถวายเพลให้พระท่านฉันด้วย ตากับยายจะได้ดีใจ

          “ลองดูก็ได้ ไอ้โต้มันโม้เรื่องฝีมือทำอาหารของนายให้ฟังมาตั้งเยอะ จะได้ลองดูเสียที” พี่พีทเดินตามเข้ามาด้านในครัวเหมือนรอจะเป็นลูกมือให้ผม เห็นดังนั้นผมจึงสอนให้เตรียมโน่น หั่นนี่ ใส่นั่น ไปเรื่อย ดูพี่พีทก็สนุกดี ระหว่างทำอาหารผมก็เล่าชีวิตที่ผ่านมาให้พี่พีทฟังไปด้วย หลายครั้งที่เจ้าตัวดูอึ้งกับสิ่งที่ผมได้เล่าให้ฟังเหมือนไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ฟังอย่างเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไรออกมา

          “ชีวิตนายโคตรรันทดเลยว่ะ ต่างกับฉันลิบลับเลย ไหนบอกว่าเหมือนกันไงวะ” พี่พีทช่วยยกหม้อข้าวต้มปลาทูออกมาตั้งบนโต๊ะอาหาร แล้วเดินตามผมกลับเข้าไปในครัว เตรียมอาหารเช้าอย่างอื่น เผื่อใครอยากทานแบบอเมริกัน ผมก็ทำเผื่อไว้ให้

          “ก็ไม่รันทดหรอก ดันมาเติบโตในสภาพแบบนี้มันก็ต้องสู้ชีวิตกันหน่อย แต่ฉันก็มีความสุขตามประสาพอมีพอกินแบบนี้นะ ไม่ได้รู้สึกน้อยใจเสียใจอะไรเลยที่โตมาที่นี่” ผมพูดพลางยิ้มให้คนฟัง เหมือนยืนยันว่าผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ พี่พีทได้แต่มองผมอย่างทึ่ง

          “สรุปว่าฉันไม่ควรอิจฉานายเลยว่ะ ชีวิตฉันสบายกว่าเยอะ แต่เพราะฉันทำตัวเองทั้งนั้น พ่อแม่ดูห่างเหินกับฉันบ้างเพราะมองหน้าฉันทีไรก็จะคิดถึงนายตลอด ทำอะไรก็คอยจะเปรียบเทียบกับนายว่าป่านนี้หากนายยังมีชีวิตอยู่จะเหมือนฉันไหม แค่นี้ฉันก็รู้สึกว่าชีวิตฉันแย่แล้วนะ พอมาฟังเรื่องที่นายเจอแต่ละเรื่อง ของฉันนี่เด็กๆ เลยว่ะ ยิ่งเรื่องแม่นายที่เป็นบ้าดันมาเป็นแม่แท้ๆ ของน้องหยก โอ้โห...ยังกับนิยายเลยว่ะ” พี่พีทพูดอย่างรู้สึกว่าเหลือเชื่อ

          “นี่ล่ะ...ชีวิตฉัน นายอย่ามาอิจฉาเลย แต่รู้ไว้ว่าฉันมีความสุขดีกับชีวิตแบบนี้” ผมสรุปออกไปง่ายๆ ตามความรู้สึก หันมายิ้มให้พี่พีทอย่างจริงใจ

          “ฉันขอโทษนายอีกครั้งนะ ที่ต้องทำให้นายมาเจอชะตากรรมแบบนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะฉันเอง” พี่พีทพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง สายตาเหมือนคนสำนึกในความผิด ทำเอาผมรู้สึกวูบไหวไปด้วยความรู้สึกอ่อนใจ

          “พีท...นายเลิกขอโทษฉันเสียที ฉันดีใจนะที่ได้โตมากับครอบครัวของฉันที่นี่ ฉันรักพวกท่านทุกคนมากนะ นายอย่าพูดแบบนี้อีกเลยได้ไหม ถือว่าน้องชายคนนี้ขอร้อง” ผมไม่อยากให้พี่พีทโทษตัวเองอีกแล้ว หากพี่พีทไม่ทิ้งผมไว้วันนั้น วันนี้ผมคงไม่ได้รู้จักน้องหยก ไม่ได้โตมากับคุณตาคุณยาย ไม่ได้เจอไอ้ทอง ไม่ได้เป้นลูกของแม่ทิพย์ ผมดีใจที่มีวันนี้ต่างหาก

          “ได้...ฉันจะไม่พูดอีกแล้ว แต่ต่อไปนี้ ฉันคือครอบครัวของนาย เราจะกลับไปหาพ่อกับแม่ของเรา นายตกลงกับฉันแล้วนะ ส่วนเรื่องแฟนนายก็สบายใจได้ ฉันรับรองด้วยชีวิตว่าพ่อกับแม่ของเราไม่ว่าอะไรนายแน่นอน” พี่พีทพูดให้ความมั่นใจผมอย่างหนักแน่น ทำให้ผมต้องยิ้มรับออกมา

          “ฉันคิดเรื่องนี้ทีไรก็ตื่นเต้นทุกที ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี เคยคิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้ามาตลอด อยู่ๆ ก็มีพ่อแม่เหมือนคนอื่นๆ ขึ้นมา ฉันต้องพูดยังไง ทำอะไรบ้างวะ ทำตัวไม่ถูกเลยว่ะ” ผมหยุดมือจากการจัดจานอาหารเช้า หันมาขอความคิดเห็นพี่ชาย

          “ฮ่าๆๆ พลัส ฉันมีความคิดดีๆ รับรองว่านายต้องสนใจแน่นอน” พี่พีทหัวเราะพร้อมทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ขึ้นมาจนผมต้องสงสัย ได้แต่ยืนเลิกคิ้วไม่ได้พูดอะไรออกไป

          “เรามาสลับตัวกันดีไหม นายเข้าไปอยู่ในบ้านเจอพ่อกับแม่ดูว่าท่านจะรู้ตัวไหมว่าเป็นนาย เอาไหมพลัส” พี่พีทพูดเหมือนกำลังชวนผมเล่นสนุกอะไรบางอย่าง

          “เฮ้ย...จะดีเหรอวะ เกิดท่านจับได้แล้วโกรธขึ้นมาจะทำยังไง” ผมหวาดระแวงกับแผนการบ้าๆ ของพี่พีทขึ้นมาทันที พ่อกับแม่จะเป็นคนยังไงผมก็เดาไม่ถูก แล้วจะทำตัวยังไงเมื่อเจอท่านก็เกินจะจินตนาการออก

          “เอาน่า...ลองดูสิ รับรองว่าท่านไม่โกรธนายหรอก มีแต่จะดีใจมากกว่า ท่านพยายามตามหานายมาทั้งชีวิตเลยนะ จ้างนักสืบปีๆ หนึ่งหมดไปตั้งเท่าไร ไม่นึกว่านายจะอยู่ห่างจากกรุงเทพฯ มาแค่นี้เอง” พี่พีทพูดเหมือนมันเป็นแค่การเล่นสนุกๆ ไม่มีอะไรเสียหาย ทำให้ผมเริ่มลังเลว่าจะลองวิธีนี้ดูดีไหม

[nolirin]

  จิ้มก่อนอ่าน แอบมาอัพตอนดึกนะเนี้ย

นั่น!!! พี่พีท นิสัยขี้แกล้งใช่ไหมเนี้ย
วางแผนจะให้พี่พลัสแกล้งแหย่พ่อกะแม่อีก แต่ก็น่าลุ้นนะ แต่พ่อกะแม่จะไม่โกรธแน่น๊าาาา

[gupalz]

เอาแล้วไงเล่นพิเรนท์

[NOO~KUNG]

+ 1 ให้ก่อนที่มาไว 
มาชวนกันแกล้งพ่อแม่ได้อีก......
แค่เจอลูกที่หายไปนี่  ก็แทบช็อคแล้ว
พี่พลัสนี่เป็นคนคิดบวกดีจริงๆ คนแบบนี้น่ารัก

[yeyong]

ความคิดแต่ละอย่างของพี่พีทน่าตื้บจริงๆ
ดูแล้วไม่เหมือนเป็นพี่เลย

[maxtorpis]

มาต่อถี่ๆนะค้าบ

[ณยฎา]

งานเข้าแน่ๆ อย่าทำอะไรให้น้องหยดเสียใจนะ

[PetitDragon]

ขนาดพ่อกับแม่ยังไปแกล้งอีก 

[pk11677]

ตอนต่อไปน่าอ่านมาก ไปเจอพ่อแม่สักที่เถิดอยากรู่ว่าจะเป็นไง

[Ryoooo]

พิเรนท์ เป็นคำที่เหมาะกับพี่พีทที่สุด

[NOoTuNE]

พี่พีทก็เศร้าเหมือนกันชีวิต


แต่ไอนีสัยขี้แกล้งนี่ มันก็พอกันทั้งคู่หล่ะน่ะ

[หมูกระต่าย]

เป็นลูกที่ดีมากจะแกล้งพ่อแม่เนี่ย

[bulldog17]

ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ก่อให้เกิดดราม่า...นะ

[moobarpalang]

พี่พีชขี้แกล้ง

[ChiOln]

เดี๋ยวพี่พีชก็หาคนรักเจอ ^ ^

[NONSENSE]

พีทนี่ บ้าบอ
เหมือนเด็ก ยังไม่โตเลย

[KURATA]

หวังว่าคงจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นนะ
ถ้าพีทกับพลัสจะสลับตัวกัน แล้วน้องหยกหล่ะ

[pk11677]

ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ก่อให้เกิดดราม่า...นะ

ท่าทางจะยากนักเขียนแลดู เตรียมดราม่าเพื่ออีกหลายตอน ใช่มั๊ย เรารู้ทันนะ(มั่วได้อีก)

[4559]

พีทนิสัยไม่ดีละ

[tuek]

พีทคิดดีแล้วเหรอที่จะแกล้งพ่อกับแม่อะ

[POPEA]

อ๊ายย~ น่าสนุกอะเล่นสลับตัวกัน55.
อยากรู้จะเป็นยังไง อิอิ แต่บอกน้องหยกด้วยน่ะ เดี๋ยวจะงอน