หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[หมูกระต่าย]

น่ารักเวอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[HISY]

โตโต้อดเลย

[a_tapha]

คึคึ คู่ใหม่ 

[taran]

ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ คู่นี้น่ารักอะ เชียร์ ๆ ๆ ๆ

[gookgik]

สมน้ำหน้าโตโต้  ได้คืบจะเอาศอก  เลยอดไปซะ แต่ดีใจที่พี่บาสยอมเปิดใจแล้ว  และแล้วก็สมหวังกันไปอีกคู่

[$VAN$]

น่ารักดี
บาสก็ดูว่าไม่รังเกียจนะ อยากจีบจีบได้ ประมาณนั้น

[moredee]

::พี่เค้ารักนวลสงวนตัว

[Yunatsu]

พี่บาสเป็นหนุ่มไทยใจงามมม
ไม่ยอมเสียตัวด้วย
น่ารักกกกกก

โตโต้ ต้องรีบจีบแล้วละ เด่วเฉาตายก่อน

[j_world]

ไชโย!!!!!  ได้เม้นท์ที่ 999!!!!! 
มิเสียแรงที่รอมานาน.. อิอิ

โตโต้เอ๊ย.. เป็นไงล่ะ  เจอคนรักนวลสงวนตัวเข้าให้  ฮ่าๆๆๆๆๆ   
รอลุ้นตอนต่อไปว่าโตโต้จะสมหวังมั้ยยย   

Loveๆ คนเขียนคร้า
 

[tuek]

โตโต้ไม่ค่อยหื่นเลยนะ

[tonkhaw]

เอาอีก บาสน่ารักอ่ะ

ชอบๆๆๆๆ

[Nus@nT@R@]

พี่บาสรักนวลสงวนตัวดีมาก อิอิ

[Ryoooo]

คู่ใหม่ก็มาแรงนะเนี่ยย

ยังรอ พีทอย่างจดจ่อ

[lidelia]

โตโต้นี่ใช่ย่อย หื่นตามคู่แรกๆมาติดๆ 

[NOO~KUNG]

ฮ่าๆ....น่ารักอ่ะ   
ว่าแต่โตโต้...พี่บาสยังไม่ได้เช็ดผมเลย...

[aishiteru.]

แวะมาอ่านก่อนนอน ตอนดึกๆ น้องโตโต้กับพี่บาส น่า่ร๊ากกกกอ่ะ น่ารักอีกคู่แล้ว ฮิ้ววววว
ได้คืบจะเอาศอก เนียนๆอ้อนๆไปเรื่อยๆเดี๋ยวพี่บาสก็ใจอ่อนเองนั่นล่ะ ฮ่าฮ่า
ต้องใช้ความเป็นเด็กอ้อนเข้าบ่อยๆนะโตโต้นะ เชียร์อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ
พี่บาสน่ารักอ่ะ โตโต้ก็ดูแลเอาใจใส่ดีจังเลย น่าอิจฉาาาา >///< จะรออ่านตอนต่อไปน๊าาา
 

[tawan]

 

ได้ใจจริงๆ

 

[EunSung87]

คู่นี้เค่าแรง

[PetitDragon]

ผมแค่ขอกอดขอลูบคลำแค่นี้เท่านั้นเอง   

[pk11677]

ตังใจอ่านเดี่ยวอ่านสักตอนแล้วจะไปนอนที่ไหนได้ อ่านรวดเดี่ยวถึงตอนล่าสุดเลย
สนุกมากค่ะเรื่องนี้ มีครบรสจริงๆ กรี้ดชอบ น้องเจค่ะ(กินเด็ก) น้องหยกก็ชอบหว๊านหวาน

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 66 “กฤษกร”
คนที่ฆ่าฉัน…อยู่ๆ ก็มีแต่น้ำตา จิตใจก็เริ่มอ่อนล้า มลายหายไป ช่วยบอกกันทีได้ไหม ฉันทำสิ่งใดถึงต้องมาเจ็บช้ำ อยู่ๆ ก็มีแต่น้ำตา จิตใจก็เริ่มอ่อนล้า มลายหายไป ช่วยบอกกันทีได้ไหม ฉันทำสิ่งใดถึงต้องมาเจ็บช้ำ คนที่ฆ่าฉัน… คนที่ฆ่าฉัน… คนที่ฆ่าฉัน… คนที่ฆ่าฉัน…

           ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าด้วยอาการหงุดหงิด พอหันไปมองคนรักที่กำลังนอนหลับสบายอยู่ข้างๆ ก็ต้องถอนใจออกมา เมื่อคืนผมโดนน้องหยกทำโทษด้วยการห้ามแตะต้องร่างกายจนกว่าจะได้รับอนุญาต ทั้งๆ ที่นอนใกล้กันขนาดนี้แต่ผมไม่สามารถจับต้องคนรักได้ เป็นความทรมานที่สุดแสนจะบรรยาย

           เมื่อคิดว่าวันนี้น้องหยกคงจะหายโกรธผมได้แล้วก็ค่อยมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย ผมจึงรีบลุกขึ้นไปเข้าสวนตั้งแต่ตีสี่ หาเรื่องไปแต่งต้นไม้ ใบไม้ ตัดเก็บผลไม้ให้ได้เหงื่อบ้าง เพื่อจะได้เลิกฟุ้งซ่านเสียที ผมเข้าไปในสวนค่อนข้างลึกจึงใช้เวลานานพอสมควร กว่าจะกลับเข้าบ้านมาก็กินเวลาไปหลายชั่วโมง คงจะใกล้เวลาที่ยายจะใส่บาตรตอนเจ็ดโมงเช้าแล้ว

           “เฮ้ย...” เมื่อขึ้นมาบนบ้านผมต้องอุทานออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ ข้าวของถูกรื้อค้นจนพังยับเยินไปหมด ผมรีบวิ่งเข้าไปดูในห้องนอน ไม่เจอร่างน้องหยก และภายในห้องก็ถูกรื้อค้นจนเละ ข้าวของพังไม่มีชิ้นดี ผมวิ่งเข้าไปในห้องของตากับยาย ใจผมหายวาบไปอยู่ส่วนไหนของร่างกายก็ไม่รู้ แขน และขาสองข้างของผมหมดแรงทันที

           “ตา...ยาย...ใครทำแบบนี้ โฮ...ฮือ...ใครทำกับตากับยายแบบนี้...ฮือออ” ผมต้องปล่อยโฮออกมาเสียงดัง ร่างกายสะท้านชา มือไม้สั่นเทาไปหมด ตากับยายนอนจมจองเลือดเลอะไปหมด ผมพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงเท่าที่มีคลานเข้าไปใกล้ยายของผม มือกับขาสั่นไปหมดจนเกือบควบคุมไม่ได้

           “ยาย...ยายครับ...ยาย ฮือออ ยาย...ยายฟื้นสิครับ” ผมพยายามสกัดกั้นอาการสะอื้นร้องเรียกยาย แต่ไม่มีเสียงตอบใดๆ ยายของผมไม่หายใจอีกแล้ว ใบหน้ามีรอยฝ่ามือเขียวช้ำไปหมด ทั้งจมูกและปากของยายมีเลือดไหลออกมา ตามร่างกายมีรอยรองเท้า ตอนนี้...ใจผมจะสลายเสียให้ได้ ใครมันทำร้ายคนแก่ได้ถึงเพียงนี้

           “กฤษ...” ผมได้ยินเสียงแผ่วๆ ดังออกมาจากด้านข้างจึงรีบหันกลับไปดู คุณตาของผมยังไม่ตาย ท่านมีร่องรอยการถูกทำร้ายไม่ต่างกับคุณยาย ผมจึงวางร่างคุณยายไว้ปาดน้ำตาตัวเองออกจากใบหน้า รีบกระโดดไปฝั่งด้านข้างช้อนร่างคุณตาขึ้นมาอย่างระมัดระวัง แต่คุณตาขืนตัวไว้

           “ตา...ใครทำกับตาของกฤษแบบนี้...ฮือออ ใครทำ กฤษจะไปฆ่ามัน” ผมยังอดร้องไห้ไม่ได้ กับสภาพที่ได้เห็นตรงหน้า จิตใจของมันช่างโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ ทำไม...เพราะอะไร...ผมอยากรู้

           “ไอ้พวก...นั้น มาทวงหนี้ของไอ้ยุทธ มันถามหากฤษ...นึกว่ากฤษไม่ได้อยู่บ้าน แต่ตาไม่บอกมัน มัน...มันเลย...จับหยกไป กฤษไปช่วยหยกของตาด้วยนะลูก ตาคง...ไม่ไหวแล้ว...กฤษรับปากตานะ อย่าให้...หยก...อึก...เป็น...อะไร ช่วยน้องกลับมา...นะลูก” คุณตาพยายามพูดออกมาอย่างยากลำบาก ผมพูดไม่ออก เพียงพยักหน้าให้

           “กฤษ...ตาขอโทษนะ ทั้งหมดเป็นเพราะตา...เอง ตาทำบาปมาเยอะ...ตาเอาลูกคนอื่น...มาให้ลูกตัวเองเลี้ยง...ตาทำบาปมานาน บาปรักของตา...ตารักกฤษนะลูก รักเหมือนหลานตัวเองแท้ๆ กฤษ...ฮือ...กฤษให้อภัยตานะ กลับไปหาครอบครัวให้เจอ...นะ...ลูก ตาจะ...ได้...อึก...ตาย...ตา...หลับ...” คุณตาพูดจบก็ทิ้งตัวเองลงอย่างหมดเรี่ยวแรง ผมจึงต้องเขย่าตัวคุณตาด้วยใจหาย

           “ตาครับ...ตา...ตาอย่าเป็นอะไรนะครับ...ตา ตาฟื้นสิครับ...ตา...ฮือ...ครับ...ตาครับ...ลืมตามามองกฤษสิครับ กฤษไม่โกรธตาเลยนะครับ ตาครับ...กฤษก็รักตานะครับ...ฮือออ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ผมยกร่างคุณตามาแนบอก ร้องโหยหวนออกมาเหมือนใจจะขาด น้ำตาหยดลงมาไม่ขาดสาย คนที่ผมรักที่สุดในชีวิตทั้งสองคนมาตายจากไปในสภาพนี้ ผมจะทนอยู่ได้อย่างไร

           “ไม่สิ...หยก...น้องหยก” ผมนึกขึ้นได้ว่าน้องหยกถูกจับตัวไป จึงวางร่างคุณตาลงอย่างแผ่วเบา รีบวิ่งกลับเข้าห้องตัวเอง ข้าวของถูกโยนทิ้งระเกะระกะ มีเพียงรูปถ่ายกับกระดาษหนึ่งใบถูกปักเอาไว้ด้วยมีดเล่มเล็กบนฝาผนัง ผมจึงดึงออกมาดู รูปนั้นเป็นรูปของคนที่ผมเข้าใจว่าเป็นพ่อตัวเองมาตลอด ซึ่งอยู่ในสภาพถูกทำร้ายจนไม่เหลือชิ้นดี สังเกตเห็นมือขวามีผ้าก็อตชุมเลือดพันนิ้วก้อยที่กุดเหมือนโดนตัดออกไป ผมจึงก้มดูกระดาษใบนั้น มันเป็นเบอร์โทรศัพท์ของน้องหยก ผมจึงรีบหยิบโทรศัพท์ตัวเองกดเบอร์ไปทันที

           “พี่กฤษ...ฮือ...พี่กฤษครับ ตากับยายเป็นยังไงบ้าง...ฮือออ” น้องหยกร้องออกมาทันทีที่กดรับสาย

           “หยก...หยกอยู่ที่ไหน มันทำอะไรหยกหรือเปล่า” ผมรีบตะโกนถามกลับไปโดยไม่กล้าตอบคำถามคนรัก

           “กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าให้ใช้หนี้พ่อมึงให้หมด ตอนนี้พ่อมึงติดพวกกูรวมดอกเบี้ยแล้วเป็นห้าล้าน กูให้เวลามึงสามวัน ถ้ามึงหาเงินมาใช้คืนไม่ได้ก็รอรับศพพ่อกับเมียมึงที่บ้านนั่นล่ะ กูจะเอาศพไปคืนให้ถึงที่เลย แต่ถ้ามึงแจ้งความกูจะจัดการเมียมึงให้เหมือนกับไอ้แก่สองคนนั้น แล้วมึงจะหาศพเมียมึงไม่เจอแน่ๆ จากนั้นกูค่อยตามไปเก็บมึงอีกที” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมของใครบางคนแทรกเข้ามาแทนที่

           “พวกมึงอย่าทำอะไรหยกนะ กูจะหาเงินมาให้แน่นอน เอาไปให้ที่ไหนยังไงวะ” ผมร้องขอมันอย่างร้อนรน เพราะกลัวว่าน้องหยกจะเป็นอันตรายไปอีกคน

           “อีกสามวันกูจะติดต่อกลับ นี่มึงไม่ถามถึงพ่อมึงเลยนะ กูว่าแล้ว...ว่ามึงไม่สนใจพ่อมึงถึงไม่ติดต่อกูมาใช้หนี้ให้สักที ตอนนี้เมียมึงปลอดภัยดี แค่โดนตบแล้วก็ฟกช้ำนิดหน่อย ยังไม่เสียโฉม แต่ถ้ามึงตุกติก กูก็ไม่รับรองสภาพศพเมียมึงหรอกนะ” ไอ้สัตว์นรกนั่นมันขู่ผมด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

           “กูขอร้อง อย่าทำอะไรหยก แล้วกูจะหาเงินมาให้มึงแน่นอน ส่วนคนที่มึงเรียกมันว่าพ่อกูนั้นมันไม่ใช่พ่อกูหรอก มึงจะทำอะไรมันก็เรื่องของมึง” ผมบอกออกไปแบบนั้นด้วยอารมณ์เคียดแค้น เพราะมันคนเดียว ไอ้ยุทธที่ทำให้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนี้ แถมตอนนี้ยังทำให้คนรักของผมต้องอยู่ในอันตรายอีก

           “อีกสามวันกูจะติดต่อกลับไป มึงไปเตรียมเงินมาให้พอ แล้วอย่าลืมว่าห้ามแจ้งความ เพราะมึงจะได้รู้ว่ากูเอาจริงหรือเปล่า” มันสั่งผมจบก็ตัดสายทันที ตอนนี้ขาผมไม่มีแรงจะรับร่างกายที่รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมา ร่างของผมทรุดลงไปกองกับพื้น ในใจมันเคว้งคว้างว่างเปล่า ผมจะไปหาเงินที่ไหนดี ผมจะไปขอความช่วยเหลือจากใคร คนแรกที่เข้ามาในหัวผมคือไอ้ทอง ผมรีบโทรศัพท์ไปหามันทันทีที่นึกได้
 
           “โทรมาทำเชี่ยอะไรแต่เช้าวะมึง” มันรับสายปุ๊บก็ด่าผมปั๊บ แต่ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมาคิดเรื่องนี้เลย

           “ฮือออ...ทอง...มึงช่วยกูด้วย” คำแรกที่ผมพูดออกไป ทำให้ปลายสายหยุดชะงัก

           “กฤษมึงเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น” น้ำเสียงมันร้อนรนทันที

           “ตา...ตากับยายกูตายแล้ว...มันจับเมียกูไปด้วย ฮือออ มึงช่วยกูด้วย” ผมพยายามรวบรวมคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก

           “มึงพูดเรื่องอะไรกูไม่เข้าใจ ตากับยายมึงตายแล้ว เมียมึง น้องหยกนะเหรอ เฮ้ย...มึงอยู่บ้านใช่ไหม มึงอยู่ที่นั่นก่อนนะ กูจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะ” มันพูดจบก็ตัดสายผมทันที ผมจึงต้องร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ในหัวมันว่างเปล่าไปหมด เป็นห่วงน้องหยกมากที่สุด และเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณตาคุณยาย ผมไม่รู้จะเริ่มต้นทำอะไรตรงไหนก่อนดี

           รู้ตัวอีกทีผมก็พาตัวเองมาอยู่ในห้องคุณตาคุณยายแล้ว ผมพยายามจัดร่างกายที่ไม่มีมีลมหายใจอีกแล้วของท่านทั้งสองให้นอนได้สบายที่สุด แล้วนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ ตรงนั้นเงียบๆ ตอนนี้ผมร้องไห้ออกมาจนไม่มีเสียงร้องไปแล้ว น้ำตาแห้งกรังอยู่บนใบหน้าแบบนั้น ท้องไส้มันปั่นป่วนไปหมด

           “กฤษ...โธ่...คุณตาคุณยาย ฮือ...ไอ้กฤษมึง...ใครทำแบบนี้ ฮือออ” ไอ้ทองมันเดินมาเจอผมในห้องนี้ ก็ร้องออกมาเสียงดัง มันคุกเข่าลงข้างตัวผมดึงตัวผมที่นั่งพิงฝาผนังอยู่ไปกอดแน่น แล้วปล่อยโฮออกมา เพียงเท่านั้นเอง หลังจากที่ผมเงียบเสียงร้องไห้ไปนานก็ต้องปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง ผมกอดร่างมันแน่นสะอื้นร้องไห้เสียงดังอย่างคนใจจะขาด

           สายตาของเพื่อนที่มองผมด้วยความเป็นห่วงและสงสารกับชะตากรรม มันบีบหัวใจเหลือเกิน สายตาที่ห่วงใยปรารถนาดีมาโดยตลอด สายตาที่ไม่เคยคิดร้ายกับผมเลย ผมร้องไห้เม้มปากแน่น เพื่อนเพียงคนเดียวในชีวิตของผมมาอยู่ตรงหน้าแล้ว

           ทองยังคงโอบกอดผมที่สะอื้นหนัก เพียงสักพักผมจึงดันตัวเองออกจากอ้อมกอด เพราะได้ยินเสียงเรียกจากด้านนอก ไม่นานอาหนึ่งก็โผล่หน้าเข้ามายืนหน้าซีดอ้าปากค้าง ตาเบิกโพลง จ้องมองไปที่ศพคุณตาคุณยายของผม

           “เกิดอะไรขึ้น” คำถามของอาหนึ่งทำให้ผมต้องเม้มปากแน่นน้ำตาไหลออกมาอาบสองแก้ม สายตาเริ่มมองเห็นร่างของผู้มีพระคุณที่นอนปราศจากลมหายใจไม่ถนัดเพราะม่านน้ำตามันบังตา จิตหลุดลอยไปไกลแสนไกล เสียใจ ไม่ใช่ ความรู้สึกมันมากกว่านั้น ทั้งตกใจด้วย แต่มันมาพร้อมกันทีเดียว มาอย่างรวดเร็วจนรับไม่ไหว จิตใจตั้งรับไม่ทัน

           "มัน...พวก...ไอ้....มันฆ่าตากับยาย ฮือออ มันจับน้อง...หยก ฮึก...มันจับเมียกูไป...ช่วย...กูด้วย" ผมเริ่มพูดไม่เป็นภาษาคน น้ำหูน้ำตาไหลออกมาเปรอะเปื้อน พูดจบพลันร่างผมก็ล้มตัวลงกับพื้น ก้มลงกราบแทบเท้าของผู้มีพระคุณที่สุดในชีวิตที่นอนหลับนิ่งอยู่ตรงหน้า

           "กฤษไม่ดีเอง...กฤษ...ไม่น่าทิ้งตากับยายเอาไว้ กฤษ...ฮือออ...กฤษขอโทษ กฤษอยากตาย” เสียงสะอื้นของผมเหมือนคนกำลังขาดใจ จิตใจมันกระเจิดกระเจิง ผมดึงทิ้งเส้นผมตัวเองเหมือนคนบ้าที่ไม่เหลือแล้วซึ่งสติ ใบหน้าบูดเบี้ยวเหมือนพยายามกักเก็บอะไรไว้ภายใน ความเป็นห่วงคนรักผสมกับความรวดร้าวเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ความเจ็บปวดรวดร้าวมันแสดงออกมาทุกอณูของร่างกาย ร่างที่สั่นไหวเหมือนกำลังหนาวจนปากสั่นฟันกระทบกันอยู่

           “กฤษ...มึงทำใจดีๆ ไว้ ฮือออ กูสงสารมึงเหลือเกินเพื่อนรัก...ฮือออ” นั่นเป็นเสียงเดียวที่ออกจากปากไอ้ทองเพื่อนรัก มันโผเข้ากอดร่างหนาของผมแน่น เราทั้งคู่สั่นสะท้านไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ ผมกอดไอ้ทองไว้แน่นไม่สนใจสายตาแฟนของมัน กอดไว้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตอนนี้ผมต้องการการปลอบใจจากเพื่อนรักคนนี้เพียงคนเดียว เพื่อนที่คบกันมาสิบกว่าปี เพื่อนรักของผมเพียงคนเดียวในชีวิต

           "เลวมาก เชี่ยสุดๆ ทำไมมันถึงต้องทำกันขนาดนี้" อาหนึ่งสบถออกมา ส่วนผมเองไม่พูดอะไรออกมา ได้แต่ร้องไห้สะอื้นออกมา น้ำตาที่ไหลอาบหน้า สายตามองมองไปที่ศพของตากับยาย ผมยังคงสะอื้นออกมาเหมือนใจจะขาด ไม่มีเสียงมีแต่น้ำตากับท่าทางตัวโยนสั่นไหวอยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนรัก

           "พี่กฤษ" ผมหันไปมองตรงประตูห้อง น้องเจกับน้องพลอยทั้งสองยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ร้องเรียกชื่อผมพร้อมกันเสียงระงม

           "ตายแล้ว คุณตาคุณยาย ทำไม..." เสียงของน้องพลอยดังอยู่หน้าห้องก่อนที่จะปรี่เข้ามาดู

           "พวกทวงหนี้ของพ่อพี่มัน...ฮือออ...ทำ" ผมตอบออกไปเบาๆ ผละร่างตัวเองออกมานั่งอยู่ตรงปลายศพของตากับยายทั้งคู่

           "โธ่...พี่" น้องพลอยโผเข้าไปกอดร่างที่แทบจะแนบลงกับพื้นของผม ดึงตัวผมที่ยังสะอื้นหนักขึ้นมา น้องพลอยเองก็น้ำตาไหลออกมาเพราะเห็นสภาพของผมแล้วทนไม่ได้ ยังไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรก็น้ำตาไหลก่อนแล้วตามประสาหัวอกคนสนิทกัน ส่วนน้องเจยืนนิ่งข้างอาหนึ่งเม้มปากแน่น อาการเหมือนกระตุกหัวใจมากเช่นกัน กับภาพน่าอนาถที่เห็นอยู่ตรงหน้า

           "มันต้องการอะไรเหรอกฤษ"  อาหนึ่งถามเสียงขุ่นเขียว

           "ก็ไอ้เชี่ยยุทธ...ฮือออ พ่อผมมันไปติดหนี้พนัน เมื่อก่อนเวลาโดนทวงผมต้องคอยใช้หนี้ให้ตลอด...ฮึก...แต่คราวล่าสุดมันติดหนี้เป็นล้าน ผมเลยไม่ยอมไปใช้หนี้ให้ พวก...พวกมันเลย...ฆ่าตากับยาย แล้วจับตัวน้องหยกไป ฮืออออ" ผมปาดน้ำตาไป พูดไปด้วยใจสั่นไหว ส่งสายตาโกรธแค้นกำหมัดแน่น เมื่อนึกถึงไอ้คนก่อเรื่อง

           "โธ่พี่กฤษ... พวกมันใจร้ายจริงๆ แล้วพี่หยกจะเป็นยังไง" น้องพลอยพูดพลางมือก็ลูบตามหลังผมเพราะแรงสะอื้นของผมมันสะท้อนเข้าไปถึงความรู้สึกของทุกคนให้หดหู่ใจไปตามๆ กัน

           "ตากับยายทำอะไรผิด น้องหยกทำอะไรผิด ผมทำอะไรผิด" ผมร้องออกมาเสียงดัง ทำให้คนที่เห็นภาพนี้ต่างเม้มปากแน่นอนาถใจกับสิ่งที่เห็นเบื้องหน้า ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกำลังสูญเสียจิตวิญญาณไป เสียงคร่ำครวญที่โอดครวญออกมา เกิดความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัสสากรรจ์มากมายนัก ผมก้มตัวจรดลงกับพื้นน้ำตาไหลหยดลงเป็นด่างดวงบนพื้นไม้ แรงดึงของน้องพลอยก็ต้านไว้ไม่ได้ รู้สึกเสียใจ เจ็บใจ ปวดร้าวเสียเหลือเกิน

           "ป๊าจะไปไหน" น้องเจร้องขึ้น เมื่ออาหนึ่งหันหลังทำท่าจะเดินออกไป

           "ไปแจ้งความสิ" ได้ยินอาหนึ่งพูดดังนั้น ผมจึงลุกพรวดขึ้น

           “ไม่ได้ครับ พวกมันห้ามแจ้งความ ไม่อย่างนั้นมันจะฆ่าน้องหยกครับอา” ผมบอกออกไปด้วยอาการร้อนรน กลัวว่าคนรักจะเป็นอันตรายขึ้นมา

           “แล้วเราจะทำยังไงล่ะ” อาหนึ่งถามออกมาอย่างขัดใจ

           “มันให้ผมเตรียมเงินห้าล้านเอาไว้ ผมมีแค่สามล้าน คงต้องขอยืมใครก่อนแล้วค่อยใช้คืน อีกสามวันมันจะโทรกลับมาอีกทีครับ” ผมเริ่มมีสติขึ้นมานิดหน่อยหลังจากที่คิดถึงความปลอดภัยของคนรักขึ้นมาได้

           “เรื่องเงินไม่ต้องห่วง ถ้าอย่างนั้นตอนนี้อาว่าจัดการเรื่องศพคุณตาคุณยายให้เรียบร้อยก่อน แล้วเรามาหาวิธีช่วยเหลือน้องหยกแล้วกัน อาจะไปติดต่อให้โรงพยาบาลมารับศพคุณตาคุณยาย เจพาน้องพลอยไปติดต่อทางวัดเรื่องจัดงานศพ ส่วนทองอยู่เป็นเพื่อนกฤษที่นี่รอพี่กลับมาจากโรงพยาบาล” อาหนึ่งสั่งเสียงดังเด็ดขาด ทุกคนขึ้นแยกย้ายกันออกไปทำธุระอย่างรวดเร็ว

           ผมจึงหันกลับมามองร่างที่ไร้วิญญาณของคุณตาคุณยาย มีเพียงไอ้ทองคอบลูบหลังปลอบประโลมผมอยู่อย่างนั้น ตอนนี้จิตใจของผมกังวลเรื่องความปลอดภัยของน้องหยกมาเป็นอันดับหนึ่ง คิดได้ดังนั้นผมจึงต้องบังคับจิตใจตัวเองให้เข้มแข็งเอาไว้ ทำธุระเรื่องงานศพของคุณตาคุณยายให้เรียบร้อยก่อน แล้วจึงค่อยหาวิธีมาช่วยเหลือคนรักจากพวกสัตว์นรกเหล่านั้นให้ได้

[Forget_Me_Not]

โอ๊ยยยย   มาม่าขนานแท้เลยแบบจัมโบ้เลย   

[NOoTuNE]

  คุณตาคุณยาย ทำไม 


   ไอเชี่ย ไอนรก ไอชิงหมาเกิด โอยยย ไม่รู้จะหาคำไหนมาด่า คนแก่มึงยังทำได้ลง มึงมันไม่ใช่คนแล้ว

เลวทั้งไอเจ้าหนี้และไอเชี่ยยุทธ์ ขอให้มันตายเหมือนหมา โดนแล่เนื้อเอาเกลือทา สัด 


พี่กฤษณ์ เวรกรรมไรหว่ะชีวิต ถึงได้เจอแต่เรื่องแบบนี้ พี่ต้องเข้มแข็งน่ะ นึกถึงน้องหยก ต้องไปช่วยน้องให้ได้ผ่านมันไปให้ได้พี่
 

[Cynthia_Moonlight]

หวังว่านี่จะเป็นจุดที่พีคที่สุดของเรื่องแล้วนะคะ ถ้ามีพีคกว่านี้อีก....เอามหาสมุทรต่างน้ำตาดีกว่า

เวรกรรมอะไรกันเนี่ย TT^TT

[PotaeMunmun]

ทำมัยเป็นแบบนี้อ่ะ ไม่อยากอ่านต่อเลย 

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
ไอ้เชี้ย ไอ้เลว ไอ้ชั่ว
ทำแบบนี้กับคนแก่นะเมิง ไม่ได้ตายดีแน่ไอ้เปรต
 
โธ่ น้องหยกยอดดวงใจของพี่กฤษ
ขออย่าให้มันทำอะไรน้องหยกเลย
ถ้าน้องหยกโดนมัน...
อร๊ายยยยยยยยยยยยย ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาา
 
คนอ่านตายก่อนพี่กฤษแน่เลย
 
คนเขียนไม่เอาเรื่องร้ายกว่านี้แล้วน้า
สงสารพี่กฤษ น้องหยก

[Ryoooo]

ตอนที่แล้วเพิ่งยิ้มกับคู่ใหม่

ตอนนี้มา ตายาย ตาย
น้องหยกถูกจับตัว
อ๊ายยยยยยย (ทิ้งหัว)
นี้มันเรื่องอารายกานนนนนนน (หัวตาซึม)
ทำไมคนเราไม่มีหัวใจกันขนาดนี้ คนแก่ก็กล้ากระทืบจนตา บ้าไปแล้ว
สงสารพี่กฤษ

เรื่องดราม่าแค่นี้ใช่ปะ
ถ้าจะมาบอกว่า พี่กฤษไม่ใ้น้องพีทหรืออะไรอีก เค้าไม่ยอมน่าาาา

[$VAN$]

โหดร้ายจัง ทวงหนี้จนคนตายเลยเชียว สลดอ่ะ
ช่วยน้องหยกเร็วๆนะ จะโดนทำอะไรบ้างก็ไม่รู้

ตาทำบาปมานาน บาปรักของตา...

นี่เอง ที่มาของชื่อเรื่อง

[akiko]

สงสารกฤษมาก อ่านไปร้องไห้ไป ฟ้าหลังฝนมักงดงามเสมอ สู้ๆๆๆ กฤษ

[j_world]

อ๊ายยยยยย!!!  ค้างไว้งี้มาฆ่ากันดีก่าาา.
  ไอเลววววว..ยุทธ!! นรกเหอะ!!

โหยยย..คนเขียนมาต่อด่วนนนนน!!
อย่าให้กินมาม่าน้ำตาเล็ดข้ามคืนน้ะคร้าาา

ถึงso sadddd..ยังคงLoveๆคร้า