หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[uknowvry]

จะสงสาร หรือ อิจฉาคู่นี้ดีฟระ....ตลอดตลอด!

[momo9476]

พี่กฤษอ่ะนะ

[NOoTuNE]

ตามอ่านทันแล้ว เคยอ่านไป สี่ห้าตอนแรก ไม่ได้อ่านแป๊ปเดียว 60 ตอนแล้ว


สนุกมากกกกกกกกกก  คนเขียนน่ารักสุดๆขยันอัพมากมาย

แถมมีทุกรส ดราม่า นิดหน่อย ไม่ทิ้งค้างไว้นาน

การเดินเรื่องกระฉับ รวดเร็ว อ่านแล้วเพลิน


โดยเฉพาะ NC แอร๊ยยยยยยยยยยย ประทับจิตประทับใจ 



เรื่องของน้องหยกกับพี่กฤษณ์ ก็เริ่มเคลียร์


รอพี่ทองอยู่น้า 

[ThePtk_]

หมันไส้อีพี่กฤษจริงๆ 55 5555.

[tuek]

กฤษแกจะหยุดหื่บ้างได้ไหมเนี่ย

[j_world]

ทั้งตอนที่แล้วและตอนนี้เป็น nc ที่หื่นนนนนน..ได้หวานนนนนน..มากกกกกก
 หื่นก็หื่น ..หวานก็หวาน   เสียเลือด..แต่ระดับน้ำตาลในเลือดสูงปรี๊ดดดด
ขอชื่นชมคนเขียน เขียนnc ได้หื่น..และหวานซึ้งประทับใจ
อีกอย่าง ตอนที่แล้วสํญญาว่าจะมาต่อคืนนี้  เป็นคนรักษาคำพูด... มาต่อให้ตอนตี 3!!!!

+เป็ดไปอีกตัว สุดยอดมากค่ะ
 

[ToffeE_PrincE]

เข้มข้มมาก

 

[taran]

เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริง ๆ ก็ดีแล้ว
แต่โหหหหหห ซับซ้อนซ่อนเงื่อนดีจังเลย

ต่อไปก็ต้องไปหาแล้วล่ะว่า กฤษเป็นใครมาจากไหน แต่ชอบเรื่องที่คุณตาคุณยายเล่าอะ
เจอกันตั้งแต่เด็ก ๆ พี่กฤษมีการแอบจุ๊บมาตั้งแต่เด็ก ๆ ด้วยหรือเนี้ย ว้าวววววว พรหมลิขิตบันดาลชักพาจริง ๆ ^^

[lidelia]

เลือดหมดตัว 

[totoken]

คืนนี้มาต่อให้นะครับ ช่วงนี้มีงานราษฎร์ งานหลวงชนกัน งานอดิเรกก็เลยต้องงดไปหนึ่งวัน ขออภัยด้วยนะครับผม

[Satang_P]

พี่กฤษหื่นมากๆอ่ะ

[ToffeE_PrincE]

มาเต้นรอ 

 

[Joe]

ชอบพี่กฤษมากเลย หื่นได้ใจจริงๆ ทุกที่ ทุกเวลา ทุกสถานการณ์

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 61 “กฤษกร”
ถ้าคนที่รักเจอกัน เขาเรียกมันว่าพรหมลิขิต แต่เธอกับฉันเจอกัน ฉันว่าเราสักคนคิดผิด จากที่ไม่คิด คิดคิดอะไร อยู่ไปอยู่ไป วันหนึ่งก็เริ่มคิด ด้วยความที่เราสนิท เหมือนมันสะกิดที่ฉันมีเธอ

          วันนี้ผมไปตลาดสดกับน้องหยก เพื่อซื้อของสดมาทำอาหารหลายอย่างที่แม่ทิพย์ของผมชอบ ทั้งต้มปลาทูมะดัน ปลาทูต้มชานอ้อย และน้ำพริกปลาทูย่าง ขนมชั้นสีม่วงน้ำเงินของดอกอัญชันที่แม่ทิพย์ชอบอีก ช่วงนี้ผมได้ทานแต่ปลาทูจนเริ่มรู้สึกเลี่ยน แต่วันก่อนนั้นเน้นเมนูปลาทูเพื่อคุณอาหนึ่งกับน้องเจ แต่มาวันนี้เพราะแม่ทิพย์ของผม หรือคุณแม่แท้ๆ ของน้องหยกนั้นชอบทานปลาทูมาก

          น้องหยกคอยเป็นลูกมือให้ผมในการทำอาหาร แถมยังดูตื่นเต้นที่ได้รู้ว่าแม่ทิพย์นั้นชอบทานอะไรบ้าง และยังไม่เคยได้ยินเมนูปลาทูแปลกๆ ที่ผมทำในวันนี้ ผมจัดทุกอย่างใส่ปิ่นโตเรียบร้อย น้องหยกไปเก็บดอกไม้กับผลไม้ในสวนมาด้วย เราไปซื้อของทำสังฆทานก่อนไปรับคุณตาคุณยายที่โรงพยาบาล

          กว่าผมจะได้ออกจากบ้านมารับคุณตากับคุณยายที่โรงพยาบาลก็สายมากแล้ว ผมให้น้องหยกขึ้นไปบนห้องพัก ส่วนผมนั้นไปที่ฝ่ายการเงินเพื่อทำการชำระค่าใช้จ่ายทั้งหมด ไม่นานเจ้าหน้าที่ก็พาคุณตาคุณยายที่นั่งอยู่ในรถเข็นตรงมาหาผม ผมจึงไปเอารถยนต์ของไอ้ทองมารับที่หน้าโรงพยาบาล

          “ตากับยายหิวไหมครับ ผมจะได้แวะหาอะไรกินก่อนไปวัด” ผมหันไปถามคุณตาที่นั่งข้างๆ ในรถที่ผมกำลังขับอยู่ ส่วนคุณยายนั่งอยู่กับน้องหยกด้านหลัง คุณตานั่งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล

          “ยังหรอกลูก ไปวัดกันเลยดีกว่า เมื่อเช้าพยาบาลเอาโจ๊กมาให้กินแล้ว เอ็งล่ะหิวกันไหม” คุณตาปฏิเสธผมแต่ก็ยังเป็นห่วงถามผมกลับมา

          “ยังไม่หิวครับ กฤษกับหยกว่าจะรีบไปถวายเพลก่อนแล้วค่อยกินดีกว่าครับ เดี๋ยวไม่ทันพระฉันท์เพล” ผมอธิบายคุณตาแบบนั้น เพราะอยากไปถวายเพลทำบุญให้แม่ทิพย์ให้ทันก่อนเที่ยง

          เมื่อมาถึงวัดเดิมที่ผมเคยพาน้องหยกมาไหว้แม่ทิพย์ ผมนำรถเข้าไปจอดใต้ร่มไม้ เราลงจากรถช่วยกันถือข้าวของคนละไม้คนละมือ เราถวายอาหารเพลให้พระเสร็จก็เข้าไปในโบสถ์ถวายสังฆทานอีก หลังจากนั้นเราก็ร่วมกันกรวดน้ำ ผมเป็นคนเอาน้ำไปเทใต้ต้นไม้ใกล้กับกำแพงวัดที่ติดรูปแม่ทิพย์เอาไว้

          วันนี้เรามาอธิษฐานถึงดวงวิญญาณของแม่ทิพย์กันเงียบๆ ไม่มีใครเปล่งเสียงอะไรออกมา ทุกคนเพียงพนมมือพูดคุณกับแม่ทิพย์ในใจ ตัวผมนั้นก็บอกความรู้สึกภายในใจกับแม่ทิพย์ว่า ผมยังคิดถึง รัก และเคารพแม่ทิพย์เหมือนแม่แท้ๆ ของผมเช่นเดิม ความรักที่ผมมีต่อแม่ทิพย์ และคุณตาคุณยายจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ขอให้แม่ทิพย์หมดห่วง และไปสู่สุขติได้อย่างสบายใจ

          ผมหันไปเห็นคุณตาร้องไห้เงียบๆ มีเพียงหยดน้ำตาที่ไหลออกมา แต่ไม่ได้เอ่ยวาจาใดๆ ให้ใครได้ยินเลย ผมเดินเข้าไปยืนใกล้ๆ เพียงไม่นานคุณตาทำท่าจะลุกขึ้นหลังจากที่คุกเข่าอธิษฐานมานาน ผมจึงช่วยพยุงคุณตาให้ลุกขึ้นมา ส่วนน้องหยกก็กำลังประคองคุณยายอยู่เช่นเดียวกัน

          “กฤษ...ตาขอโทษเอ็งนะ ที่ปิดบังเรื่องเอ็งไม่ใช่ลูกหลานของตา เอ็งโกรธตาไหมที่พรากเอ็งมาจากพ่อแม่แบบนี้” คุณตาหยุดนิ่งมองตาผม ในแววตาของคุณตายังมีน้ำตาเรื่อระริก ผมรู้สึกอึ้งกับคำถามของคุณตา ไม่ได้คาดคิดว่าจะโดนถามคำถามแบบนี้ ผมคาดเพียงว่าคุณตากับคุณยายคงจะเงียบและไม่พูดถึงในเรื่องนี้ง่ายๆ

          “กฤษ...เอ่อ...คือ กฤษบอกไม่ถูกครับ แต่ที่แน่ๆ กฤษไม่รู้สึกโกรธตากับยายเลยนะครับ กฤษพูดจริงๆ นะครับ กฤษเสียใจที่ไม่ใช่หลานของตา...ฮึก...ฮือ...ยายครับ กฤษรักตา...ฮึก...กับยายมาก...ฮึก...นะครับ ฮือออ” ผมพยายามตั้งสติกับเรื่องนี้มานาน และไม่หวั่นไหวกับความรู้สึกที่ทำให้จิตใจเริ่มสั่นคลอน แต่ในตอนนี้ผมทนเก็บความรู้สึกเสียใจเอาไว้ไม่ไหวแล้ว ผมทรุดกายลงนั่งคุกเข่าลงกับพื้นกอดขาคุรตาเอาไว้แน่น

          เสียงสะอื้นของผมทำให้คุณตาคุณยายต้องร้องไห้ตาม ท่านก้มลงมากอดลงตรงหลังของผม คุณยายนั่งลงกอดด้านข้างผมเอาไว้แน่น ส่วนน้องหยกก็เดินเข้ามาคอยลูบหน้าลูบหลังให้ผมเหมือนปลอบประโลม เมื่อเงยหน้าขึ้นมองคนรักก็น้ำตานองหน้าไม่แพ้ผมเหมือนกัน เรากอดกันร้องไห้สักพักใหญ่ก็เริ่มลุกขึ้นยืน

          ในใจของผมนั้นรู้สึกเหมือนว่ามันกำลังจะขาดสะบั้นลง แม้ว่าเมื่อวานนี้ที่ผมเพิ่งรู้เรื่องราวว่าตัวเองไม่ใช่หลานของคุณตาคุณยาย และไม่ใช่ลูกชายของแม่ทิพย์ ความรู้สึกในครั้งแรกที่เข้ามานั้น ผมรู้สึกเหมือนได้ฟังเรื่องตลกที่สุดในชีวิต แต่เมื่อมันมาจากปากคนรักผมคิดเพียงว่าจะพยายามอดทนกับความรู้สึกที่ประดังเข้ามาในสมองนั้นได้ถึงเพียงไหน มันสับสนวุ่นวายตีกันมั่วไปหมด

          แม้ในตอนนี้ผมก็ยังบอกเล่าไม่ถูกเลยว่าตัวเองนั้นรู้สึกอย่างไรกันแน่ เพียงเสียใจกับเรื่องราวที่เพิ่งรับทราบ แต่ไม่รู้สึกเสียดายที่ได้ใช้ชีวิตเติบโตมากับครอบครัวตลอดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ผมรักและเทิดทูนคุณตาคุณยาย และแม่ทิพย์ของผมเหมือนญาติแท้ๆ ตลอดมา และจะคงความรู้สึกนี้ตลอดไป

          “ตาครับ กฤษจะกลับไปหาครอบครัวแท้ๆ ของกฤษตามที่ตาต้องการครับ แต่กฤษยังขอเป็นหลานตากับยาย และเป็นลูกชายของแม่ทิพย์ไปจนวันตายนะครับ” ผมบอกความรู้สึกจากใจออกไปหลังจากที่เริ่มตั้งสติได้ น้องหยกที่ยืนซับน้ำตาให้คุณยายอยู่ข้างๆ หันมายิ้มให้ผมน้อยๆ ด้วยความประทับใจ

          “ได้สิลูก ตากับยายก็ยังรักกฤษเหมือนหลานชายแท้ๆ ของตากับยายไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนกัน” คุณยายบอกเพียงแค่นั้นผมก็ต้องปล่อยโฮออกมาอีกรอบ ตรงเข้ามากอดคุณยายแน่น ส่วนคุณตาก็ใช้ชายเสื้อเช็ดน้ำตาแล้วเดินเข้ามาโอบตัวผมด้วยความซึ้งใจ

          “กฤษเอ้ย...ยังไงตอนนี้เอ็งก็เป็นทั้งหลานชาย และเป็นหลานเขยข้องข้าอยู่ดีล่ะวะ ข้ายกหลานชายแท้ๆ ของข้าให้เป็นเมียเอ็งไปแล้วนี่ ฮ่าๆๆ ตอนนี้เอ็งก็เหมือนเป็นญาติแท้ๆ ของข้าไปแล้วล่ะ แม่ทิพย์เอ็งก็กลายเป็นแม่ยายเอ็งอยู่ดี ฮ่าๆๆ” คุณตาพูดออกมาแบบนี้ทำเอาน้องหยกเขินจนหน้าแดง บ่นขมุบขมิบว่าคุณตาพูดอะไรก็ไม่รู้ ส่วนผมก็ขำออกมาบ้าง ทั้งที่น้ำตายังไหลอยู่เต็มใบหน้า

          มุขของคุณตาทำเอาบรรยากาศที่โศกเศร้าคลายตัวดีขึ้นมาก เรายกมือไหว้รูปแม่ทิพย์อีกครั้งเก็บข้าวของเสร็จก็เดินกลับไปที่รถตรงกลับบ้านทันที วันนี้ผมกับน้องหยกอยู่บ้านทานอาหารที่ผมทำเอาไว้เมื่อเช้าอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากนั้นคนรักก็เดินไปโทรศัพท์เล่าสถานการณ์ให้คุณป้าหลินที่อเมริกาฟัง ผมจึงเข้าสวนไปดูแลต้นไม้จนเย็น

          “เย็นนี้กฤษจับปลาดุกมาผัดเผ็ดดีไหมยาย ไม่ได้กินกันนานแล้ว” ผมเดินกลับมาเจอคุณยายนั่งคุยกับน้องหยกอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้านกันสองคน พอถามว่าคุยอะไรกันอยู่ก็ได้ความว่ากำลังเล่าความหลังให้ฟังถึงสมัยตอนที่คุณยายไปทำงานเป็นแม่ครัวที่บ้านน้องหยก

          “พี่กฤษครับ คุณหมอสั่งเอาไว้ว่าให้คุณตากับคุณยายทานอาหารอ่อนๆ ไปก่อนช่วงนี้ ทำอย่างอื่นทานเถอะนะครับ” น้องหยกรีบแย่งทันทีที่ผมเสนอเมนูอาหารมื้อเย็น ผมลืมไปว่าคุณตากับคุณยายเพิ่งหายป่วย เพียงอยากเอาใจทำอาหารโปรดให้คุณยายทานก็เลยลืมคำแนะนำคุณหมอไป

          “หยกว่าเอามานึ่งกินกับน้ำพริกมะเขือยาวเผาไม่เผ็ดด้วยครับ คุณตาคุณยายกินปลาเยอะๆ ก็ดีเหมือนกันนะครับ ทำแกงเลียงด้วยดีไหมครับพี่กฤษ หยกเห็นฟักทองสุกแล้ว เดี๋ยวหยกไปเก็บใบแมงลักมาให้” น้องหยกเสนอคุณยาย ทำให้ท่านชอบอกชอบใจพอสมควรกับเมนูมื้อเย็นวันนี้

          ผมเก็บมะเขือยาวมาหลายลูก กะว่าทำน้ำพริกแล้วก็ผัดเต้าเจี้ยวด้วย แถมจับปลามาได้สองตัวก็เดินเข้าครัวไปเตรียมอาหาร ไม่นานน้องหยกที่ไปเก็บผักในสวนก็เดินเข้ามาช่วย เราสองคนทำอาหารหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน พอนำอาหารที่ปรุงเสร็จแล้วไปวางก็เจอคุณตาคุณยายนั่งรออยู่แล้ว

          “ตากลับมาก็เอาแต่นอน ตื่นมาก็กิน พอแก่ตัวแล้วก็ทำอะไรไม่ได้เลยนะยาย” คุณตาบ่นออกมาหลังจากที่พวกผมวางจานอาหาร และตักข้าวสวยร้อนๆ ใส่จานให้ครบแล้ว น้องหยกรินน้ำดื่มใส่แก้วให้คุณตาเสร็จก็เงยหน้าข้นมา

          “คุณตายังป่วยอยู่นี่ครับ เดี๋ยวหายแล้วก็เข้าสวนได้ตามปกติแล้วล่ะครับ คุณตาดูแข็งแรงจะตายคนวัยเดียวกับคุณตาบางคนยังดูไม่แข็งแรงเท่าคุณตาของหยกเลย อย่าห่วงเลยนะครับ ช่วงนี้คุณหมอสั่งไว้ว่าให้คุณตาพักผ่อนเยอะๆ จะได้ฟื้นตัวได้เร็วขึ้นไงครับ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จหยกจะเช็ดตัวทำแผลที่ถลอกให้นะครับ” น้องหยกของผมปลอบใจคุณตาได้น่ารักเชียว ทำเอาคนแก่ยิ้มออกมาจนได้

          “เอ็งมันน่ารักแบบนี้สินะ ไอ้กฤษของมันถึงหลงหัวปักหัวปำเอาตั้งแต่ยังเล็กๆ อยู่“ คุณตาพูดออกมาก่อนตักข้าวเข้าปาก ทำเอาผมต้อวรีบวางช้อนลงแล้วหันไปมองหน้าคนรักด้วยความสงสัยว่ากำลังพูดเรื่องอะไรกัน

          “ตาว่าอะไรนะ ใครหลงใครตั้งแต่อะไรเล็กๆ ผมฟังไม่ทัน” ผมหันหลับไปถามคุณตาด้วยความสงสัย ทำเอาคนอื่นๆ ขำกับคำถามของผม เหมือนผมกำลังพูดเรื่องตลกโดนใจ

          “ไอ้นี่...ทำเป็นจำความไม่ได้ ก็เอ็งไงที่หลงรักหลานชายข้าตั้งแต่ยังเล็กอยู่ จำตอนที่เอ็งไปเฝ้าศพแม่เอ็งคืนวันแรกได้ไหม เด็กคนที่เข้ามากอดเอ็ง ปลอบเอ็ง หอมแก้มเอ็งคนนั้นไง นี่มานั่งตาแป๋วกินข้าวอยู่ข้างๆ เอ็งนี่แล้ว” คุณตาพูดจบทำเอาพี่กฤษหันมาเบิกตาโตมองผมเหมือนตกตะลึง

          “เออ...ใช่แล้ว กฤษลืมไปเลย ตอนนั้นหลังงานศพแม่เสร็จกฤษก็ไปช่วยยายที่งานศพเจ้าสัวอะไรสักอย่าง ก็เจอน้องคนนั้นอีก ใช่สินะ...ใช่น้องหยกจริงๆ ด้วย โธ่...ไอ้กฤษเอ้ย...รักแรกสมัยป. หนึ่งของกูเสือกจำไม่ได้ จริงเหรอวะเนี่ย ฮ่าๆๆ” ผมโวยวายออกมาแบบนั้น ทำเอาน้องหยกขอผมเขินจนหน้าแดงไปหมด แต่คนแก่ทั้งสองกลับขำเสียจนน้ำหูน้ำตาไหล

          “เอ็งไปแอบจูบน้องหยกเค้าตอนหลับด้วยใช่ไหม ยายมาเล่าให้ข้าฟังหมดแล้ว ไอ้หลานทะลึ่ง เป็นเด็กเป็นเล็กดันไปลักหลับลูกคนอื่นเสียได้” คุณตาพูดทีเล่นทีจริง ยิ่งทำเอาผมเริ่มจำได้คลับคล้ายคลับคาว่าสมัยนั้นผมไปนอนค้างที่บ้านนายจ้างคุณยาย เพราะต้องอยู่ช่วยงานศพจนดึก แล้วนอนห้องเดียวกับน้องน่ารักคนนั้น มันอดใจไม่ไหวที่จะเข้าไปจูบทุกคืนก่อนนอน

          “โธ่ตา...ตอนนั้นผมยังเด็กน่า...อย่าถือสาเลย แต่ตอนโตนี่ผมกลับเป็นฝ่ายโดน...อุ๊บ” ผมกำลังจะเผลอพูดแก้ตัวว่าทำแบบนั้นในวัยเด็กด้วยความไร้เดียงสา แต่ไม่นานนี้ผมกลับโดนเด็กคนนั้นทำผมกลับมากกว่าที่ผมคอยขโมยจูบตอนหลับ น้องหยกคงจะเดาออกก็เลยรีบเอามือมาตะปบปิดปากผมไว้ทั้นที

          “ไอ้พี่กฤษ หยุดพูดเลยนะ กินข้าวไปเลยเร็ว” น้องหยกสั่งผมเสียงเขียวทันทีที่เอามือออกจากปากผม ทำเอาคุณตาคุณยายเงียบลงไปเหมือนกัน คงจะงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้

          “แหม...ตอนเด็กๆ ออกจะน่ารักขี้อ้อน พี่กำลังเศร้าเรื่องแม่ทิพย์เสียก็คอยพูดจาปลอบใจ กอดบ้าง หอมบ้าง จูบนัวเนียอยู่นั่นล่ะ จนพี่อดใจไหวลืมเรื่องแม่เสียไปเลยตอนนั้น แล้วดูเดี๋ยวนี้สิ ดุขึ้นมาเชียว” ผมแกล้งแหย่คืนกลับไป เหมือนน้องหยกจะรู้ตัวที่เผลอทำเสียงดังเมื่อกี้ก็เลยแกล้งค้อนให้ผมหนึ่งวงงามๆ ทำเอาคุณตาคุณยายยิ้มขึ้นมาได้

          “อย่างนี้ล่ะเอ็ง ก่อนจะได้มาเป็นเมียก็น่ารักน่าชัง พูดจาฉอเลาะหวานหู  กิริยาหวานตาดูน่ารักไปหมด พอได้มาเป็นเมียเท่านั้นล่ะ...” คุณตายังพูดไม่ทันจบก็รีบตักข้าวกินอย่ารวดเร็ว เพราะสายตาคุณยายที่เริ่มมองมาแลดูว่าคุณตากำลังจะพูดอะไรต่อ ก็เลยหยุดพูดเสียเฉยๆ อย่างนั้น

          “กฤษกับหยก ยายไม่เคยรู้สึกอะไรไม่ดีเลยนะที่รู้ว่าหลานของยายทั้งสองคนมารักกันแบบนี้ ยายดีใจด้วยซ้ำที่หลานยายกลับมาเจอกันอีกครั้ง แถมยังรักกันมากด้วย ยายบอกตรงๆ นะลูก ยายมีความสุขมากจริงๆ วันนี้ยายคงนอนตายตาหลับแล้ว กฤษต้องดูแลหยกตลอดไปนะลูก หยกก็เหมือนกันนะ ต้องเชื่อฟังพี่กฤษดูแลกันและกันให้ดีนะ ยายรักหลานทั้งสองของยายมาก ยายขอให้หลานของยายมีความสุขมากๆ นะลูก” อยู่ๆ คุณยายก็พูดอวยพรขึ้นมา ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกส่งตัวเข้าห้องหอยังไงอย่างนั้น

          “ยาย...หยกดีใจจังเลยครับ ที่ได้เกิดมาเป็นหลานยายกับตา แล้วก็ดีใจมากเลยนะครับที่เจอพี่กฤษอีกครั้ง หยกจะรักพี่กฤษตลอดไปนะครับ” คนรักของผมดันรับคำอวยพรคุณยายแล้วตอบไปแบบนั้น ยิ่งทำให้ผมคิดว่าวันนี้เหมือนคืนแต่งงานของเราเข้าไปอีก

          “เดี๋ยวกินข้าวเสร็จตากับยายจะกินยาแล้วรีบเข้านอนนะลูก ไม่ต้องเกรงใจนะ ยาที่หมอให้มานี่กินทีไรง่วงทุกที หลับเสียแต่หัวค่ำดีแล้ว ตากลัวคืนนี้แผ่นดินไหวแล้วจะนอนไม่หลับ” คุณตาพูดขึ้นมาทำเอาผมแทบสำลักข้าวที่เพิ่งทานเข้าไป ส่วนน้องหยกนั้นหน้าแดงแปร๊ดจนเหมือนเลือดจะพุ่งออกมาได้จากทุกส่วน คุณยายก็ยังพลอยขำกับคุณตาไปด้วย

          “ถ้าอย่างนั้นคืนนี้กฤษไม่เกรงใจจริงๆ นะ” ผมพูดเล่นออกไปทำเอาคุณตาหัวเราะออกมาเสียงดัง คุณยายก็ขำออกเสียงมาด้วย แต่คนรักผมรีบหันมาทำตาเขียวแถมยังเอาฝ่ามือฟาดแขนผมเสียงดังเข้าให้ แต่กลับไม่พูดจาปฏิเสธหรือว่าอะไรเลย ถ้าอย่างนั้นคืนนี้หลังส่งตัวเข้าหอ ผมคงไม่ต้องเกรงใจคุณตาอย่างที่ท่านบอกจริงๆ กระมัง

[Ai_Rong_Kun]

โอย คนแก่ลมจะใส่ เอิ๊กกกกก

[NOO~KUNG]

ฮ่าๆ....นึกว่าจะไม่มีโหมดพี่กฤษเศร้าเสียแล้ว....
เห็นหื่นอย่างเดียว....ว่าแต่แผ่นดินจะไหวกี่ริกเตอร์อ่ะ...+1 ค่ะ

[moobarpalang]

หืมของเขาแรง

[NOoTuNE]

  คุณตาขา หาเครื่องตรวจจับแผ่นดินไหวมาไว้ที่บ้านด่วน

[ChaBuShi]

ไม่ต้องเกรงใจนะ ยาที่หมอให้มานี่กินทีไรง่วงทุกที หลับเสียแต่หัวค่ำดีแล้ว ตากลัวคืนนี้แผ่นดินไหวแล้วจะนอนไม่หลับ”

ถ้าแผ่นดินไหวเจงๆ คุณตาคิดว่ายาจะเอาอยู่หรอคร๊าาา

 เพราะคาดว่า แผ่นดินคงไหวยันเช้า ชะม้ายเพ่กฤษ

[vk_iupk]

พี่กฤษแรงอ่ะ 
รอคืนนี้  แผ่นดินไหวแน่ๆ ^_____________^

[choijiin]

คุณตาแผ่นดินไหวคืนนี้คงหนักมากๆ
 
ระวังบ้านถล่มนะค้า
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 

[ChiOln]

คุณขี้แซวจริง ๆ 5555+

[หมูกระต่าย]

รักครอบครัวนี้จัง

[gookgik]

พี่กฤษไม่ต้องทำแผ่นดินไหวขนาดสึนามิพัดถล่มนะ กลัวบ้านพัง  (สงสัยพี่กฤษต้องสร้างห้องใหม่เอาแบบเก็บเสียงได้ซะแล้ว กลัวตา-ยายจะไม่ได้พักผ่อนอ่ะ) 

รักคุณตา-คุณยายจังเลย 

[taran]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ก็อย่าได้เกรงใจใครเลยเฮียกฤษ ลุยเข้าไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ แต่คุณตาคุณยายน่ารักจัง ชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ตอนนี้ก็แค่ตามหาว่าพี่กฤษจริง ๆ แล้วเป็นใครสินะ
เฮ้อออออ ชื่นมื่น ๆ ๆ กันถ้วนหน้า ^^

[moredee]

::ตาช่างแซว

[little_nok]

อ่าว คิดว่าจะมีแผ่นดินไหวในตอนนี้ อิอิ

[EunSung87]

แผ่นดินจะไหวตอนไหนค่ะ
ฮ่าๆ
คุณตาเข้าใจพูดเนอะ
แล้วพี่กฤษก็หื่นซะ

[tuek]

ตลอดเลยนะกฤษตายายก็ช่วยกันเหลือเกิน
แผ่นดินไหว 9 ริกเตอร์แน่ๆๆ

[ณ ที่เดิม™]

แผ่นดินไหว 
ฮาคุณตา