หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[vk_iupk]

อร๊ายย ตัวหนังสือ ทองสมชื่อค้า
พี่ทองมาเองเลย พี่ทองน่าสงสาร
ไม่เป้นไร ก็เจอตัวจริงแล้วหนิ เอิ๊กๆๆๆๆ

[bytoey]

อ่านทันแล้ว สนุกมากค่ะ มาต่อไวๆนะคะ

[nolirin]

มิตรภาพ 

[choijiin]

ตอนที่น้องพลอยเล่าให้หยกฟัง
คนอ่านก็ฮากันไปแทบจะตกเก้าอี้
 
แต่พอมาอ่านมุมของเจ๊ทอง
มันก็น่าสงสารเอาจริงๆนะ
 
เจ๊จ๋า แต่ช้าแต่
ปล่อยพี่กฤษไปเป็นของน้องหยกแหละถูกแล้ว
เจ๊จะได้กินของนอกอยู่แล้ว
เจ๊ทองสู้ๆ
 
ปลล.เจ๊เปลี่ยนชื่อเป็นทองสวยน่าจะเข้าท่า
 

[หมูกระต่าย]

น่าสงสารพี่ทองนะเนี่ย หนุ่มอิตาเลียนคงจะไม่ทำให้พี่ทองผิดหวังอีกนะ

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 37 “ทองหล่อ”
บางคนดูดีไฮโซ แต่ปากเสียและยังปากปีโป้ ว่าคนโน้นคนนี้ว่าโลว์ มีโถส้วมเก็บไว้ในปาก ปากดีเหรอจ๊ะ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ปากเสียใช่มั๊ยอะ เดี๋ยวจะกินข้าวไม่อร่อย ชอบเมาท์ดีนัก เดี๋ยวโดนเซ็ทด้วยเปลือกหอย ชอบเห่าอะที่รัก เดี๋ยวเทศบาลจับไปปล่อย

          ตอนนี้ความรู้สึกของผมที่มีต่อกฤษมันเพียงเหลือเพียงแค่ความเป็นเพื่อน เพียงแต่รู้สึกน้อยใจอยู่บ้าง ที่มันดันไปชอบผู้ชายคนอื่นซึ่งไม่ใช่ผม ทั้งๆ ที่ตัดใจจากมันได้แล้วก็จริง ด้วยคาดหวังว่าในวันหน้ามันคงแต่งงานกับผู้หญิงดีๆ สักคน แต่แล้ววันนี้...มันกลับลำดันไปคบหากับชายหนุ่มหน้าตาน่ารักที่เดินทางมาจากอเมริกาที่เจอกันเพียงแค่วันเดียว สุดท้าย...ผมก็ต้องยอมรับแฟนมันไปด้วย ในเมื่อเป็นความสุขของเพื่อนรัก ทุกอย่างที่ทำให้เพื่อนมีความสุข ผมก็ต้องมีความสุขไปกับมันให้ได้เหมือนกัน

          น้องหยกเป็นแฟนไอ้กฤษที่แม้จะเพิ่งคบหากันมาได้เพียงไม่กี่วัน แต่ผมรู้จักนิสัยเพื่อนรักคนนี้ดี เพียงแค่มันเอ่ยปากว่ารักใคร มันพร้อมจะยอมทุ่มเทให้ได้ทุกอย่าง...แม้ชีวิต ผมไม่ได้พูดเกินจริง ผมรู้จักมันดี ไอ้กฤษให้ได้แม้กระทั่งชีวิตของมันจริงๆ ชีวิตมันเองนั้นน่าสงสารด้วยเรื่องราวที่สร้างความบอบช้ำ เจ็บปวดให้มันมามาก เพียงวันนี้มันได้มีความรัก ผมก็ดีใจไปกับมันด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความยินดี

          บังเอิญว่าเพื่อนรุ่นพี่ของน้องหยกที่ไม่ได้เจอกันนาน เธอกำลังจะแต่งงานเร็วๆ นี้ จึงชวนพวกเรามาร่วมงานเลี้ยงสละโสดกันที่หัวหิน และสิ่งที่ทำให้ผมอยากตามมาด้วยเป็นพิเศษนั้นก็ไม่ใช่อะไร ผู้ชายค่ะ...ผู้ชายรูปหล่อ เป็นคุณหมอหนุ่มชาวอิตาเลี่ยน หน้าตาก็ดี จิตใจก็งาม ไม่ยากเลยที่จะตกหลุมรัก เพียงแต่เวลาผมชอบใครขึ้นมาจริงๆ แล้ว ผมกลับไม่กล้าที่จะรุกคืบในเรื่องทางเพศ ด้วยเหตุการณ์ในอดีตมันคอยหลอกหลอนผมเอาไว้ จึงได้แต่สงวนท่าทีเอาไว้อย่างนั้น ทั้งที่ในใจอยากเป็นฝ่ายรวบหัวรวบหางเอาไว้เสียเองโดยเร็ว

          เมื่อคืนพี่แดนนี่พาพวกเราไปผับค่อนข้างมีระดับในเมืองหัวหิน ผับที่นี่มีแต่ฝรั่งหาคนไทยได้น้อยมาก สุดท้ายไม่วายที่ผมจะโดนมองว่าเป็นเมียเช่าคุณมาร์ท เด็กเสิร์ฟมันทำท่าดูถูกผมที่เดินเข้ามาในผับหรูกับฝรั่ง แม่อยากจะเข้าไปควักลูกกะตาออกมาจริงๆ มองมาได้ตั้งแต่หัวจรดเท้าทำเอาหมดอารมณ์สนุก ใช่ว่าจะไม่เคยโดนเข้าใจผิดแบบนี้ เวลาผมควงฝรั่งทีไรไม่เคยเลยที่จะไม่โดนใครมองแบบนั้น แต่จะให้ชินมันก็ไม่ใช่เรื่องเพราะยังไงผมก็ยังมีศักดิ์ศรี เมื่อคืนเรากลับกันค่อนข้างเร็วเพราะหมดอารมณ์เที่ยว และอยากจะเก็บแรงไว้สำหรับปาร์ตี้ในคืนนี้

          ผมตามมาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนน้องหยกเป็นเวลาสองวันแล้ว เมื่อคืนผมนอนร่วมห้องกับหนุ่มอิตาเลี่ยนรูปหล่อ แต่เราไม่ได้มีอะไรเกินเลยต่อกันแม้แต่น้อย ไม่อยากจะบอกว่าความจริงแล้วผมยังบริสุทธิ์อยู่ บอกไปใครๆ ก็ไม่มีทางเชื่อ ที่ผ่านมาผมคบใครก็จะมีอะไรกันแค่เพียงภายนอก หากผมไม่มั่นใจในความรักกับชายคนนั้นแล้ว ผมจะยังไม่ยอมเสียตัวให้อย่างเด็ดขาด

          เช้าวันนี้ไอ้กฤษกับน้องหยกไม่ลงมาทานอาหารเช้า โทรขึ้นไปตามไอ้กฤษเป้นคนรับสายก็อ้างว่าหยกไม่สบายตั้งแต่เมื่อคืน หึหึ...คิดว่าจะหลอกเจ๊ทองคนนี้ได้เหรอมึง สงสัยจะโดนไอ้กฤษจัดหนักไปหลายดอก ผมยังจำได้ว่าบ้านมันเป็นบ้านไม้ แถมยังเก่ามากคงจะไม่เก็บเสียง แค่คุยกันในห้องก็ได้ยินทั่วกันทั้งบ้าน มาที่นี่ทางสะดวกละสิมึง ไอ้กฤษเอ้ย...มึงหื่นยังกะกระทิงเปลี่ยว ทำไมกูจะไม่รู้

           “พี่ไปสั่งให้ทางห้องครัวทำข้าวต้มกับอาหารเช้าไปส่งให้ที่ห้องน้องกฤษก่อนนะคะ เดี๋ยวจะหายาไปให้หยกด้วย น้องทองไม่ต้องขึ้นไปกวนเค้าหรอก...ให้พี่จัดการเอง” พี่แชริมเหมือนจะรู้ทันความคิดผม พอทานอาหารเช้าเสร็จก็ชวนพี่แดนไปทำธุระต่อทันที ผมกะว่าจะไปก่อกวนด้วยการอ้างว่าไปเยี่ยมอาการน้องหยกเสียหน่อย อดเลย...อยากจะรู้จริงเชียวว่าจะโดนไอ้หื่นกฤษโซ้ยจนระบมกันไปขนาดไหน

           “นี่...คุณน้องไปเล่นน้ำกันไหม” ผมหันไปชวนน้องสาวแสนสวยคนเดียวของผม วันนี้หล่อนสวมกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลพับขา ใส่เสื้อกล้ามสีขาวไว้ด้านใน ส่วนด้านนอกมีเสื้อเชิ้ตสีเหลืองไม่ติดกระดุม แต่ผูกชายเสื้อเป็นลูกสาวกำนันมาเชียว ขาดแต่ถักผมเปียสองข้างแล้วถือหนังสติ๊กก็เท่านั้น

           “ไม่ดีกว่าค่ะ พลอยจะนอนอ่านนิยายในไอแพดที่ชายหาด ว่าแต่...แผลบนหน้าหายแล้วเหรอพี่” ชะนีน้องพลอยปฏิเสธทันที นี่นางกำลังติดนวนิยายรักชาวสีม่วง หรือไม่ก็การ์ตูนเกย์บอยเลิฟมากจนเข้าขั้นฮิสทีเรียไปเสียแล้วกระมัง จะดีใจหรือเสียใจดีก็ไม่รู้ที่มีน้องเป็นสาววายเข้าขั้นตัวแม่ขนาดนี้

           “หายแล้วย่ะ” ผมตอบคำถามน้องสาวด้วยรู้สึกว่าหนังหน้าตอนนี้เป็นปกติดีแล้ว บังเอิญคิดพิเรนทร์อยากขาวหลักสูตรเร่งรัดระยะสั้น ก็เลยเอาผงกัดสีผมมากัดผิวหน้า ใครจะไปรู้ว่ามันจะแสบร้อนติดทนนานจนหนังหน้าไหม้ได้ขนาดนั้น หวิดเสียโฉมต้องไปศัลยกรรมยกเครื่องหน้าแล้วไหมล่ะ

           “คุณมาร์ทไปเล่นน้ำกันไหมครับ แดดไม่แรงด้วย ผิวจะได้ไม่เสีย” ผมตัดสินใจชวนหนุ่มอิตาเลี่ยนแทนน้องสาวทันที อันที่จริงก็อยากจะชวนผู้ชายเล่นน้ำอยู่แล้วล่ะ แต่ต้องสร้างภาพให้ดูดีด้วยการถามน้องสาวสุดที่รักเสียก่อน จะได้ไม่น่าเกลียด

           “ดีครับ เราขึ้นไป เอาผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าลงมาเปลี่ยน แล้วทาครีมกันแดดก่อนด้วยดีไหมครับ” คุณมาร์ทเห็นด้วยกับผม เพราะวันนี้อากาศดีจริงๆ เหมาะแก่การเล่นน้ำทะเลแดดก็แทบจะไม่มี เมฆค่อนข้างมากแต่ไม่ครึ้มถึงขั้นจะมีฝน เราจึงเดินกลับขึ้นไปบนห้องทาครีมกันแดดแล้วหยิบอุปกรณ์ลงมาเล่นน้ำกันสองคน

          เราเล่นกันตรงริมหาดหลังโรงแรมที่เป็นหาดสงบค่อนข้างส่วนตัว มีเพียงผมกับหนุ่มหล่อชาวอิตาลี่เพียงสองคน ขณะที่ผมกำลังมีความสุขในการเล่นน้ำทะเล รู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังจ้องมองมาเป็นระยะ ผมพยายามไม่ใส่ใจนัก ยังคงดำผุดดำว่าหยอกล้อเล่นน้ำอยู่กับคุณมาร์ท เราสนุกสนานกันจนกระทั่งบ่าย ตอนนี้เริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาแล้ว

           “คุณมาร์ท ขึ้นกันเถอะครับ ผมหิวแล้วล่ะไปหาอะไรทานกันไหม” ผมชวนหนุ่มอิตาเลี่ยนไปหาอะไรทาน เจ้าตัวรีบพยักหน้าตอบ คาดว่าคงเริ่มรู้สึกหิวไม่ต่างจากผม เราตรงเข้าไปอาบน้ำจืดล้างความเค็มจากน้ำทะเลตรงฝักบัวที่เอาไว้บริการแขกที่มาพักในโรงแรม ล้างตัวเพียงไม่นานก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่พาดเอาไว้ที่เก้าอี้ชายหาด ส่วนคุณมาร์ทขอตัวไปปัสสาวะในห้องน้ำด้านข้าง

          ผมมองเห็นหนุ่มใหญ่รุ่นคุณอาเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง นอนถอดเสื้อสวมเพียงกางเกงขาสั้นสีขาวสลับฟ้าพอดีตัวยาวเกือบถึงเข่า โชว์รูปร่างกำยำล่ำสันอยู่บนเก้าอี้ชายหาดตัวถัดไปไม่ห่างกันมากนัก จมูกโด่งเป็นสันของเขารับกับผิวขาวสะอาดไปทั้งตัว และนัยน์ตาที่ถูกแว่นกันแดดปกปิดไว้ ทำให้ดูหล่อราวกับพระเอกหนังเกาหลีรุ่นใหญ่

          เพียงสักครู่ชายหนุ่มจึงถอดแว่นตาดำออก เผยให้เห็นนัยน์ตาของเขาดำสนิทราวกับนิล แนวคางเขียวครึ้มไปด้วยหนวดเคราบางๆ นี่อายุราวๆ รุ่นน้องพ่อยังหล่อขนาดนี้ ตอนเป็นหนุ่มจะหล่อขนาดไหนนะ ริมฝีปากสีสดประดับรอยยิ้มยั่วเย้า ปากสีชมพูจัดของเขาปรากฏรอยยิ้มเหยียดน้อยๆ ที่มุมปาก ชายหนุ่มยิ้มจนเห็นรอยบุ๋มลักยิ้มที่แก้ม แต่เป็นยิ้มที่ดูจะไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไรในความรู้สึกผม

           “หึ...พวกเด็กขาย” อีตาแก่ปากเสียหน้าตารูปร่างก็ดีดันพูดคำหยาบออกมาลอยๆ แล้วสวมแว่นตากลับเข้าไปนอนต่อเฉยเลย ตอนนี้อารมณ์ขึ้นจนรู้สึกว่ากำลังโกรธมาก อยากจะด่าออกไปให้หงอกร่วงหมดหัว แต่ผมมันกลับดำขลับเป็นมันไม่มีหงอกเลยสักเส้น ผมกำลังยืนสั่นด้วยความคิดว่าจะสำเร็จโทษไอ้แก่นี่ยังไงดี

           “คุณทองหนาวเหรอครับ ยืนตัวสั่นเชียว ไปใส่เสื้อผ้ากันเถอะครับ จะได้ไปหาอะไรทาน” คุณมาร์ทเดินเข้ามาอยู่ข้างหลัง พูดขึ้นมาจนผมต้องสะดุ้งด้วยความตกใจ เพราะไม่ทันเห็นด้วยกำลังรวบรวมสติอยู่ จึงไม่ทันได้สนใจ ชิ...ถือว่าแกโชคดีไปแล้วกัน...ไอ้แก่ ปากแบบนี้สงสัยจะอยู่ไม่ถึงวันเกษียณ

           “ไปครับ อยู่ตรงนี้นานๆ กลัวจะได้ทำบาปไปเตะปากคน...แก่” ผมเน้นคำสุดท้ายประโยคด้วยเสียงค่อนข้างดัง แล้วรีบจูงมือคุณมาร์ทเดินหนีเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว เป็นโซนที่ทางโรงแรมจัดเตรียมเอาไว้ให้สำหรับแขกเล่นน้ำทะเล ได้ยินมันด่าสวนมาแว่วๆ ว่าไอ้เด็กบ้า เสือกมากล่าวหากูก่อนทำไม

           “เมื่อกี้ว่าใครเหรอครับคุณทอง” คุณมาร์ทถามผมทันทีที่เข้ามาภายในห้องแต่งตัว ความจริงไม่อยากจะพูดถึงเรื่องเมื่อกี้อีกแล้ว แต่ไม่รู้จะบอกยังไงในระหว่างเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเพียงแค่สองคน ผมจึงเล่าให้ฟังว่าไอ้แก่ที่นอนตากลมอยู่ตรงนั้นมันว่าผมเป็นเด็กขายตัว

           “โธ่...ไม่สุภาพเอาเสียเลย” คุณมาร์ทพูดมาแค่นี้เท่านั้น...แค่นี้จริงๆ แม่เจ้า...ไอ้เราก็นึกว่าจะโมโหโกรธาไปลากตัวไอ้แก่นั้นมาปรุงยำตีนให้มันอิ่มไปอีกสักสามชาติ โธ่...สุภาพบุรุษเสียเหลือเกิน พ่อเทพบุตรโรมัน อย่างนี้ต้องตัดคะแนนความแมนของหนุ่มอิตาเลี่ยนออกเสียสองคะแนน โทษฐานไม่ปกป้องผมจากคำติฉินนินทา

          หงุดหงิดจริงๆ วันนี้ หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ผมโทรตามน้องพลอยให้เข้ามาหาอะไรทานเล่นที่ล็อบบี้ของโรงแรม ไม่นานน้องพลอยคนสวยก็เดินมาพร้อมเพื่อนรักกับแฟนของมัน หน้าตาไอ้กฤษดูระรื่นมีความสุขผิดกับผมที่กำลังปะทุคุกรุ่นเหมือนภูเขาไฟที่พร้อมจะระเบิดอยู่รอมร่อ

           “นั่งทานขนมด้วยกันสิครับ เค้กที่นี่อร่อยดีนะครับ” คุณมาร์ททำหน้าที่ชวนสามคนนั้นนั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน เพราะตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์ชวน ได้แต่นั่งใช้ส้อมจิ้มเค้กตรงหน้าระบายอารมณ์อยู่ กินไปหนึ่งคำจิ้มเค้กเล่นไปอีกสองสามทีจนเริ่มดูไม่ออกว่ามันเป็นขนมเค้ก คิดว่ามันเป็นหน้าของไอ้แก่ตัวเมื่อกี้แทน คนอะไร...หน้าตาก็ดี ไม่มีมารยาท

           “เผี๊ยะ...อย่าเล่นของกินเข้าใจไหม” ไอ้กฤษที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมยื่นมือมาฟาดลงบนหลังมือผมเสียงดัง โว้ย...อารมณ์ขึ้นแล้วนะ คิดว่ากำลังจะหยิบเค้กในจานปาใส่หน้ามันให้หายแค้น แต่พอเงยหน้าขึ้นมา อุ้ย...ลืมไปว่ามันไม่ชอบให้กระทำชำเราของกิน ขอโทษค่ะ...คุณพ่อ หนูผิดไปแล้ว หน้ามันตอนนี้โหดยังกับพระเอกหนังเรื่องมือปืน

           “เออ...ก็มันไม่อร่อยนี่หว่า” ผมแกล้งบ่นแก้ตัวไปอย่างนั้น แต่คนตัวใหญ่ตรงหน้ากลับส่งสายตาพิฆาตประกอบโทรจิตมาบอกว่า...มึง...จง...แดก...ให้หมด ตอนนี้เค้กช้อกโกแลตในจานโดนผมใช้ส้อมจิ้มพรุนจนหน้าตาเสียโฉมยิ่งกว่าเอาตีนขยี้ลงในโคลน สุดท้ายก็ต้องจำใจก้มหน้าก้มตาใช้ส้อมโกยผงเค้กดำๆ คลุกกับครีมสีน้ำตาลเละๆ ละเลียดเข้าปากทีละคำจนหมด

           “เจ๊...มึงเป็นบ้าอะไร ประจำเดือนไม่มารึไง นั่งหน้าบูดเป็นตูดหมา” ไอ้กฤษถามแทรกขึ้นมาระหว่างคนบนโต๊ะกำลังคุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้อย่างสนุกสนาน แต่ผมไม่สนใจจะตอบคำถามเลวๆ ของมัน จึงตวัดหางตาไปบอกมันด้วยโทรจิตสั้นๆ เบาๆ พร้อมขมิบริมฝีปากแปลความได้ว่า “สัด” คำเดียว

          หลังจากกินเสร็จแล้วผมก็ขอตัวขึ้นมาบนห้อง คุณมาร์ทก็ไม่คิดจะตามมาปลอบใจ กลับบอกว่าจะรอเจอเพื่อนๆ ของเค้ากับพี่แดนที่มาจากอิตาลีข้างล่างเพราะนัดเอาไว้แล้ว ตอนค่ำใกล้เวลางานเลี้ยงสละโสดของเพื่อนรักแล้วจะขึ้นมาตาม เฮ้อ...เซ็ง ผมก็เลยขึ้นมานอนข้างบนห้องเพียงคนเดียวจนหลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากการเล่นน้ำทะเล

[tonkhaw]

ลุคให้เป็นเด็กขายขนาดนี้
ก็เป็นจริงๆเลยดีไหมพี่ทอง
เผื่อจะรุ่ง

[หมูกระต่าย]

ไอ้แก่นั้นพูดน่าเตะปากจริงๆ ชอบใส่เกือกเรื่องชาวบ้านเขาดีนัก

[จี้ซัง]

ดูเหมือนทองไม่เหมาะกับคุณมาร์ท คุณมาร์ทดูนิ่มๆชอบกล ไม่แน่พี่ทองอาจจะได้ตุนาหงันกับตาแก่แฮนซั่มคนนั้นก็ได้น้าาา

[choijiin]

 
ไอ้แก่นี่มันแอบสนใจเจ๊ของชั้นแน่ๆ
ไอ๊หยา
หรือเจ๊จะได้กินคนแก่ล่ะหว่า
 

[bebe]

อยากให้ทองได้กับคุณมาร์ท ไม่อยากให้ได้กับตาแก่อะ

ขอกดไลค์ รุป อวาตา คนเขียนด้วยน่ารักเอ๊าะ

[nolirin]

ไอ่แก่(คนนั้น)แอบสนใจเจ๊ทองรึป่าวหว่า
แต่ดันเข้าใจผิด เลยเผลอแขวะเจ๊เข้าให้

[wasawath]

ต้องเอา "ส.ต." ยัดปาก

[bytoey]

อร๊ายย จัดหนักไปเลยค่ะเจ้ทอง เจอคราวหน้าอะ

[charapin]

เริ่มจากด่าๆแบบนี้ ก็ลงเอยกันมาหลายคู่ละนะ 

[taran]

โอ๊ยยยยยยยย แล้วเจ๊ไม่กระโดดถีบยอดอกมันให้หายแค้นไปเลยล่ะ ปากแบบนี้สมควรโดนแล้ว ด่าแค่นั้นมันไม่สำนึกหรอก

ตอนแรกเรื่องราวของเจ๊กับเฮียกฤษ ดราม่าอะ อ่านแล้วสงสารเจ๊ แต่ตอนนี้เจ๊ดีขึ้นมากแล้วก็ดีใจด้วย ส่วนหนุ่มอิตาลีหน้าตาดีคนนี้
ก็รีบ ๆ รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวนะเจ๊นะ จะได้จุด  ฉลองที่เจ๊สละความโสดซะที

[ordkrub]

ขอเข้ามาอ่านครับ  เรื่องสนุกมาก

[uknowvry]

ของเจ๊ทองนี่ท่าทางจะแซ่บ...รอต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค้าบ

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 38 “ทองหล่อ”
ต้องเดือดร้อนอย่างนี้อีกแล้ว ต้องกลับไปเริ่มใหม่ เริ่มทำใจ เริ่มต้นกันใหม่ เริ่มเสียน้ำตา ต้องเดือดร้อนอย่างนี้อีกครั้ง อุตส่าห์ผ่านพ้นมา ก็ไม่รู้จะดีขึ้นอีกวันไหน

          “อยากจีบ จีบได้แฟนไม่รัก ตอนนี้ช่วงเหงาหนัก อยากได้คน Take care...” เพลงโปรดของผมที่ตั้งเอาไว้เป็นเสียงเรียกเข้าในโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ปลุกให้ผมตื่นนอนเพราะเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามากระทบโสตประสาท ต้องลุกขึ้นมาคว้ามือควานหยิบโทรศัพท์มือถือจากโต๊ะข้างเตียงเพื่อรับสาย

          “ว่าไงมึง...ซื้อโทรศัพท์มาตั้งสามวันเพิ่งคิดจะโทรหากู” ผมว่าเข้าให้ ไอ้กฤษมันโทรมาหาผมครั้งแรก ตั้งแต่วันที่มันซื้อโทรศัพท์มา เพิ่งจะได้คุยโทรศัพท์กับมันครั้งแรกในชีวิต ผมลืมตามองออกไปมองข้างนอกกระจกใสบานใหญ่ น่าจะเป็นช่วงหัวค่ำแล้วเพราะฟ้ามืดมาก จนต้องเอื้อมมือไปปรับแสงไฟที่เครื่องควบคุมบนหัวเตียงให้มีแสงสว่างขึ้นทั้งห้อง

          “บ่นอะไรมึง เจอหน้ากูทุกวันจะให้กูโทรหาทำไมวะ ถ้ากูโทรไปตั้งแต่วันแรกก็โดนมึงด่าอยู่ดีเหอะ หาว่ากูเห่อมั่งละ ด่ากู...” ไอ้กฤษมันกำลังจะเริ่มบ่นแล้ว ไอ้นี่มันขี้บ่นเฉพาะกับผมเสียจริง ผมเริ่มรำคาญเหมือนกันจึงตัดบทมันไปทั้งที่มันยังบ่นไม่จบ

          “โทรมามีไร” ถามออกไปสั้นๆ เพราะไม่อยากฟังมันบ่นต่อ นับวันจะทำตัวแก่กว่าอายุ และหน้าตาจนเกินไปแล้วนะมึง มีแฟนเด็กเข้าหน่อยทำตัวแก่เป็นคุณพ่อเชียวนะ แก่...คิดคำนี้ขึ้นมาได้แล้วหน้าไอ้หนุ่มใหญ่นั่นก็แวบเข้ามาในสมองทันที ฮึ่ย...โมโหอีกแล้ว

          “กู...เอ่อ...จะขอหยกแต่งงานคืนนี้ว่ะ” ไอ้กฤษเงียบไปนานกว่าจะตอบกลับมา ถ้าเป็นช่วงเวลาอื่นผมคงจะตื่นเต้นและยินดีกับมันมากกว่านี้ ป่านนี้ผมคงอาสาจัดฉากสร้างบรรยากาศให้เพื่อนรักได้ขอเมียมันแต่งงานอย่างโรแมนติก แต่ตอนนี้ยังง่วงอยู่ แถมยังโมโหค้างจากอีตาแก่นั่นเมื่อตอนบ่าย ก็เลยไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรไปกับมัน

          “ก็ดีนี่ แล้ว...” ถามมันไปสั้นๆ เพราะไม่คิดอยากจะช่วยอะไรมันในตอนนี้ รู้ทั้งรู้ล่ะว่ามันอยากจะขอความช่วยเหลือ คงอยากให้ผมกับน้องพลอยช่วยเตรียมการอะไรให้ หรือสร้างสถานการณ์ทำให้น้องหยกประหลาดใจ กับการขอแต่งงานครั้งแรกในชีวิตมัน

          “ไอ้ทอง อีเจ๊...อีตุ๊ด ใจดำเหมือนสีผิวเลยนะมึง” มันด่าผมมาอย่างเจ็บแสบ จนต้องหลับตาซี๊ด...ปากด้วยอาการข่มอารมณ์ สีผิวกูไม่ได้ถึงกับดำกูแค่ผิวสีน้ำผึ้ง มีคนชมออกบ่อยว่ากูผิวสวยเหมือนแม่ ไอ้กฤษปากเสีย มันน่าช่วยมึงไหมเนี่ย ไอ้เลว

          “แล้วมึงจะให้กูทำอะไร” ผมถามไปอย่างนั้น เพราะคิดไม่ออกว่าจะช่วยมันอย่างไรในตอนนี้

          “อ้าว...มึงมันเจ้าแม่ไอเดียไม่ใช่เหรอวะ ทีเรื่องอื่นแม่ง...สมองแล่นปรู๊ดปร๊าด พอทีเรื่องสำคัญของกูมึงเสือกไม่คิดให้ จำไว้นะมึงกูไม่ง้อมึงก็ได้ ดี...กูจะไปแฉให้พี่มาร์ทฟังว่ามึงมันเจ้าชู้แค่ไหน” ไอ้กฤษมันคงงอน แต่เพื่อเอ๋ย กูไม่มีอารมณ์คิดให้มึงจริงๆ นะวันนี้ กูขอโทษ

          “มึงลองดูสิ...กูจะเอารูปตอนมึงนั่งขี้ที่ท้องร่องในสวนมะพร้าวไปให้หยกดู” หึหึ ผมมีไม้ตายอยู่ในมือ เคยแอบถ่ายมันเอาไว้สมัยตอนเป็นเด็ก ไอ้กฤษมันปวดท้องแต่ส้วมบ้านมันเต็ม ก็เลยแอบไปปล่อยทุกข์หนักในสวนมะพร้าวแทน ดีนะที่ตามไปแอบดู จึงได้ภาพเด็ดมาเก็บไว้ในมือเอาไว้แบล็กเมล์มัน

          “ไอ้...อีเจ๊มึง...โธ่...กูขอโทษนะจ้ะ กูผิดไปแล้ว ให้อภัยเค้านะจ้ะ เค้าไปให้น้องพลอยช่วยก็ได้นะ ไม่รบกวนตัวเองแล้วก็ได้” เสียงแข็งกร้าวของไอ้กฤษเปลี่ยนเป็นอ่อนเสียงหวานขึ้นมาทันที หึ...ให้มันรู้เสียบ้างว่าอย่ามาต่อรองกับคนอย่างกู

          ผมวางสายโทรศัพท์จากมันไปเรียบร้อยก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ นอนแช่น้ำอุ่นในอ่างอยู่นานจนได้ยินเสียงคุณมาร์ทร้องเรียกอยู่หน้าห้องน้ำ ส่งเสียงบอกว่าได้เวลาจะเริ่มงานแล้ว ผมคิดว่าจะลงไปสายหน่อยจึงให้คุณมาร์ทลงไปก่อน วันนี้รู้สึกนอยหนุ่มอิตาลีคนนี้ขึ้นมา ก็เลยจะงอนให้รู้สึกตัวเสียหน่อย ถ้ายังไม่รู้ตัวแล้วคิดจะง้อผมก็จะเลิกสนใจเหมือนกัน

          ผมอาบน้ำเสร็จแล้วฉีดน้ำหอมนิดหน่อย จากนั้นก็แต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยเสื้อยืดตัวในคอวีสีขาว สวมทับด้านนอกด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาว ลายเส้นสานสีม่วงสว่างสลับสีขาวใส่แบบปลดกระดุมพับแขนถึงข้อศอก กางเกงยีนส์แฟชั่นขาเดฟสีซีด ตกแต่งลายขาด แค่นี้ก็หล่อ ง่าย  ดิบ เซอร์ จบข่าว

          เดินออกมาจากห้องเพื่อลงลิฟต์มาในห้องจัดเลี้ยงขนาดเล็กที่นัดกับพี่แดนและพี่แชริมเอาไว้ พอเห็นโต๊ะรับของขวัญก็นึกขึ้นได้ว่าลืมเอากล่องของขวัญลงมาด้วย จึงรีบกลับขึ้นลิฟต์ไปเอาของขวัญบนห้อง พอลิฟท์เปิดออกมาก็เดินไปตามทางยาวที่ปูไปด้วยพรมหนานุ่มสีแดงเข้ม

          พอจะเลี้ยวเข้าทางเดินกลับห้องตัวเอง ผมตกใจจนต้องรีบหลบเข้ามุมผนังด้านหนึ่ง ยืนใบหน้าออกไปดูเพียงเล็กน้อย พบร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มที่หันหลังมาให้ผม ประกบตัวชะนีนางหนึ่งที่สวมชุดพนักงานหน้าตาสะสวยพิงผนังยืนโอบกอดอย่างไม่แคร์สายตาคน มือซ้ายของชายหนุ่มคนนั้นรูปไล้ไปทั่วเรือนร่างของชะนีนางนั้น ส่วนมือขวาเลื่อนลงมาบนหน้าขาแล้วค่อยๆ เลิก

          “อุ้ย...ไม่ดีหรอกค่ะ ดิฉันเป็นพนักงานมันผิดกฎ ยังไม่ถึงเวลาออกเวรด้วยค่ะ ดี๋ยวหัวหน้าสงสัย...อ๊ะ...ท่านคะ อย่าค่ะ” ชะนีคนนั้นร้องครางออกมาอย่างหน้าไม่อาย ปากปฏิเสธแต่ร่างกายกลับตอบสนองสองมือของชายหนุ่มเป็นอย่างดีทีเดียวเชียว ผมดูอยู่ไม่นานก็เห็นว่าทั้งคู่คงจะไม่รีบร้อนเข้าไปในห้องที่เปิดค้างอยู่ จึงเดินลงส้นเท้าให้เกิดเสียงค่อนข้างดัง เพื่อเตือนให้ทั้งคู่รู้ว่ากำลังมีคนเดินเข้ามา

          “อ๊ะ...ท่านคะปล่อยหนูก่อนค่ะ” พนักงานโรงแรมสาวสวยคนนั้นเบี่ยงตัวหลบออกไปจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม พร้อมกับจัดเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยของตัวเองให้เรียบร้อย รีบก้มศีรษะให้ผมเร็วๆ หนึ่งที ก่อนจะรีบเดินเบี่ยงตัวผมจากไปอย่างรวดเร็ว

          “อ้าว...มาหาลูกค้าถึงบนชั้นสวีทเชียวนะ ท่าทางจะเป็นเด็กขายไฮโซนะเนี่ย” ไอ้แก่ปากเสียคนเดิมที่เจอเมื่อตอนบ่ายอีกแล้ว มันหันกลับมาดูหน้าผมแล้วยืนกอดอกพิงผนังตรงทางเดิน มันทำสีหน้าเหยียดหยามใส่ผมอีกแล้ว นี่มันพักชั้นเดียวกับพวกผมเหรอ ซวยจริง

          “แก่แล้วไม่เจียม ลามก อุบาทว์ ตัณหากลับ” ผมพูดเสียงค่อนข้างดัง เพราะโกรธที่มันยังเข้าใจว่าผมเป็นเด็กขายตัว แสดงกิริยาท่าทีรังเกียจเดียดฉันท์ใส่ผม แถมยังเสียมารยาทพูดออกมาอย่างโจ่งแจ้งอีกด้วย มันสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวไม่ติดกระดุมสักเม็ด เผยให้เห็นผิวเนื้อขาวข้างใน และสวมกางเกงขาสั้นตัวเดิมที่ได้เห็นเมื่อตอนบ่าย

          “หนอย...มึงว่าใครแก่ตัณหากลับ” ไอ้แก่มันขยับตัวเดินออกมาขวางทางผม เร็วจนฝ่าเท้าในรองเท้าผ้าใบของผมต้องชะงักค้าง เมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงสมส่วนที่เดินออกมาขวาง ผมเริ่มรู้สึกร้อนวูบไปทั้งใบหน้าเมื่ออีกฝ่ายสาวเท้าเข้ามาหาด้วยจังหวะเชื่องช้าแต่มั่นคง มันจ้องผมไม่วางตาจนต้องหลบตาวูบเดินเบี่ยงตัวห่างไปอีกทาง เพราะเริ่มไม่กล้าต่อปากต่อคำอีกแล้วด้วยอาการกลัวความไม่ปลอดภัย ถึงอายุมันจะมากกว่าแต่ก็ไม่ได้ถึงกับแก่มาก น่าจะสักประมาณสี่สิบต้นๆ

          แต่คนที่ตั้งใจมาหาผมไม่ได้มีอาการจะยินยอมให้ผมได้กระทำตามดั่งใจปรารถนา ร่างกายผมต้องชะงักพร้อมกับถอยหลังออกไปสามก้าวเพื่อไปตั้งหลัก เมื่อเรือนร่างสูงใหญ่ที่ดูเพรียวหลอกตาแต่กลับตึงแน่นเต็มไปด้วยมัดกล้ามอันแข็งแกร่งจนเห็นได้ชัดยามเข้าใกล้เข้ามาขวางหน้า

          มันสกัดกั้นหนทางการหลีกเลี่ยงของผมจนต้องยอมจำนน ใบหน้าผมตอนนี้เสียลงไปบ้างเพราะเริ่มเกิดความกลัว ต้องเสมองไปอีกทางด้วยความรู้สึกตุ้มๆ ต่อมๆ เมื่อดวงตาสีนิลคมกริบกวาดตามองไปทั่วลากจากปลายเท้าแล้วมาหยุดอยู่บนใบหน้าของผม

          “กูถามว่ามึงว่าใคร...อีตุ๊ด” แม้จะถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้ริ้วรอยเกรี้ยวกราด แต่คำพูดที่ออกมาจากปากมันกลับฟังราวกับคุกคาม และต้องการจับผิดทำให้ผมเริ่มเกิดความอึดอัด จึงต้องเงยใบหน้าขึ้นสบตาคมขรึมของอีกฝ่ายเขม็ง

          “ก็พูดลอยๆ มึงรู้ตัวอยากรับก็รับไป หลีก...กูจะกลับห้อง” ผมตอบทุกคำที่มันถาม จ้องสบตากลมดำไม่ยอมหลบ เมื่ออีกฝ่ายหรี่ตามองผมอย่างคาดโทษให้นึกฉุนจึงเชิดหน้าท้าทาย แล้วก็ต้องร้องอุทานออกมาจนได้เมื่อมือแข็งๆ ของคนหน้าเรียบสนิทชนิดรูปปั้นหินยังอาย คว้าหมับเข้าที่ข้อมือบางของผมแล้วพยายามลากตัวผมไปเข้าไปในห้องของมัน

          “ไอ้...เฮ้ย ปล่อยกู กูจะกลับห้อง” ผมพยายามหาทางออกให้กับตัวเอง มันดูไม่สนใจต่อแรงขัดขืนของผมแม้แต่นิด ผมได้แต่ขืนตัวไม่ก้าวขาตามแรงลากของไอ้บ้านี่ พลางบิดแขนออกจากมือแกร่งไปด้วยกล้ามเนื้อของมัน มันลากผมผ่านประตูที่เปิดค้างเอาไว้จนได้ แรงเหวี่ยงจนผมเซล้มลงบนโซฟาตัวยาวกลางห้อง พอผมได้สติก็รีบลุกขึ้นหาทางหนีทีไล่ทันที

          “นั่งลง...” น้ำเสียงที่สั่งมาหนักๆ นั้นทำให้ผมต้องตวัดสายตาวาววับขึ้นมองอีกฝ่ายริมฝีปากเม้มสนิท บงบอกให้รู้ว่าตั้งใจต่อต้านมันเป็นกรณีพิเศษ มันจึงเดินเข้ามากดร่างผมให้นั่งลงบนโซฟาตัวยาว เรียกได้ว่ากดเพราะผมขืนตัวเอาไว้ด้วยอารมณ์โมโห จนก้นกลมๆ ของผมกระแทกเข้ากับโซฟาดังพรึบนั่นเอง มันจึงได้ผ่อนลมหายใจออกมา

          “นั่งแล้ว มีอะไร...พากูเข้ามาทำไม กูจะกลับห้องเดี๋ยวเพื่อนกู...ขึ้นมาตาม” ผมบอกพลางจ้องหน้ามันไม่คลาดสายตา จึงได้เห็นคิ้วเรียวสวยดำสนิทของมันย่นเข้าหากันอย่างครุ่นคิด วินาทีต่อมาริมฝีปากสีสวยของมันก็เอื้อนเอ่ยให้ผมได้โมโหขึ้นมาอีก

          “กระหรี่เอ้ย...จะรีบไปหาผัวฝรั่งมึงหรือไง กูจ่ายค่าเสียเวลาให้มึงก็ได้” มันชิงตอบให้หงุดหงิดด้วยคำหยาบที่ยังเข้าใจว่าผมเป็นเด็กขายตัว สมองของผมกำลังทำงานอย่างหนักเพื่อคิดเอาตัวรอด ใบหน้าของมันตอนนี้เหมือนคนนึกสนุก เมื่อเห็นปฏิกิริยาลุกลี้ลุกลนของผม รอยยิ้มบุ๋มปรากฏขึ้นบนแก้มจากข้างริมฝีปากได้รูป

          “มึงขายครั้งละเท่าไร” นั่นไง...ว่าแล้วเชียว...นึกแล้วอยากจะหัวเราะให้ตัวเองอย่างขบขันทั้งน้ำตา นี่กูดูเหมือนเด็กขายตัวมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ ชายหนุ่มรุ่นน้องพ่อก้มลงสบตาผมนิ่ง คราวนี้ผมก็มองตามันนิ่งแต่แววตาดื้อดึงยังคงมีอยู่ไม่จางหาย พร้อมมาด้วยแววไหววูบราวตัดพ้อ จนมันถึงกับนิ่วหน้าแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างผม แต่ผมก็ทำท่าขยับห่างมันไปอีก แม้ตัวเองจะถอยไปนั่งจนสุดโซฟาจนแทบจะตกลงไปอยู่รอมร่อก็ตาม

          “เดี๋ยวก็ตกหรอก นี่มึงจงใจจะขายแต่ฝรั่งหรือไง มันจ่ายเท่าไรกูให้มึงสองเท่า” มันเตือนพร้อมต่อรองราคาค่าตัวผม แต่ผมหาใส่ใจในคำเตือนนั้นยังคงขยับยุกยิกจนอีกฝ่ายนึกรำคาญลูกตา และเกิดอาหารหงุดหงิดขึ้นมา เร็วเท่าความคิดมือหนายกขึ้นรั้งต้นแขนแล้วดึงกระชากร่างผมจนลื่นปรู๊ด เข้ามานั่งชิดแนบสนิทไปกับข้างลำตัวมันอย่างรวดเร็ว เป็นเหตุให้ผมต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ

          “สัด...ปล่อยกูนะโว้ย ไอ้แก่อุบาทว์” สั่งด้วยน้ำเสียงสั่นๆ มือบางยกขึ้นผลักไสไหล่หนาและอกกว้างพัลวัน ใบหน้าของผมมีอาการเลิกลักมองซ้ายขวาอย่างหวาดหวั่นกลัวว่ามันจะทำอะไรกันแน่ ก่อนจะหันมาสบตามันอีกครั้งและตั้งใจจะต่อว่าให้แรงๆ แต่เมื่อสบตาคมกริบเอาเรื่องแต่แฝงแววประหลาดลึกล้ำที่ผมอ่านไม่ออกของอีกฝ่าย ก็ทำให้อารมณ์อยากเอาชนะหดถอยใจตุ้มต่อมเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อใบหน้าหล่อเหลาปานพระเอกหนังเกาหลีรุ่นคุณอาอยู่ใกล้จนผมนึกหวาดหวั่นสั่นไหวขึ้นมากะทันหัน

          แรงดิ้นรนขัดขืนจากร่างผมทำให้ชายหนุ่มรุ่นคุณอารัดร่างกายผมเสียแนบแน่น ได้ยินเสียงถอนหายใจจากเจ้าของอ้อมแขนแกร่งอย่างไม่พอใจอาการขัดขืนของผม “ปล่อย! ไอ้สัด” ผมสั่งแต่มันกลับไม่ขยับแถมยังรัดแน่นทั้งตัว

          “หยุดดิ้น...กูกำลังจะเป็นลูกค้าจะทำอะไรมึงก็ได้ รับรองว่ากูจ่ายให้มึงจนพอใจแล้วกัน” มันกระซิบชิดใกล้ ผมเงยหน้ามองใบหน้าหล่อที่อยู่ห่างไม่ถึงคืบด้วยแววตาขึงขัง โกรธแสนโกรธ มือบางดันอกกว้างออกห่างทั้งที่ร่างกายแนบชิดกับชายหนุ่มรุ่นคุณอาแทบไร้ช่องว่าง

          “กูไม่ขายตัวให้มึง เข้าใจไหมไอ้แก่ เอากับหมายังจะดีกว่า” ใบหน้าของผมกลับแดงปลั่งอย่างช่วยไม่ได้ ผมผลักชายหนุ่มออกอีกครั้ง “เพี๊ยะ” แรงตบจากอีกฝ่ายประกอบรอยยิ้มยั่วอย่างน่าหมั่นไส้มิหนำซ้ำยังเลื่อนฝ่ามือหนากดสะโพกบางของผมเข้าหาสะโพกแกร่ง ผมเอ่ยเสียงเข้มมือน้อยๆ พยายามผลักมือหนาที่พาดผ่านสะโพกให้ออกห่างแต่แรงช่างน้อยนิดเหลือเกิน

          “โทษฐานปากดี” หน้าผมร้อนชาไปด้วยแรงตบ ชายหนุ่มยักคิ้วหลิ่วตาให้ก้มใบหน้าหล่อๆ มาแนบชิด สายตาจับจ้องปากแดงๆ ที่ขยับอึกอักอยากจะบดขยี้ปากดีๆ ของผมให้สาแก่ใจ ไม่ใช่เพียงแค่คิดเท่านั้น มือทั้งสองข้างยังตรึงใบหน้าเรียวได้รูปของผมบดจูบลงไปอย่างดูดดื่ม ริมฝีปากหนาทาบทับปากเรียวสวยของผมด้วยความลืมตัวลืมตน

           “อื้อ...ไอ้แก่ชั่ว ไอ้ซาดิสต์...อื้อ...กูเจ็บ” ผมดิ้นรนขัดขืน พยายามบ่ายเบี่ยงหนีให้หลุดพ้น แต่ยิ่งหลบยิ่งหนีก็ไม่ต่างจากเผยอตอบรับอย่างเชิญชวนชายหนุ่มรุ่นใหญ่บดจูบตะบี้ตะบัน ไม่สนว่าผมจะเจ็บปวดกับน้ำหนักของแรงจูบที่รุนแรงหนักหน่วง ทว่ากลับเปลี่ยนเป็นอ่อนหวาน เร่าร้อน รุนแรง และเรียกร้องในคราเดียวกัน ร่างกายของผมรู้สึกหวิวๆ ชอบกล สักพักอาการที่พยายามดิ้นรนขัดขืนก็อ่อนระทวยลงอย่างจำยอม

          ผมกำลังจะเป็นของๆ มันร่างกายที่ต้องชดเชยกับเงิน ผมต้องขายตัวให้กับมันที่เรียกร้องขอใช้บริการ นี่แหละชีวิตผม โดนเข้าใจผิดมาตลอดในทุกครั้งที่ควงกับฝรั่ง แต่สุดท้ายผมก็ต้อง ยอม เป็นของไอ้แก่ปากเสียคนนี้หรือ ทำไมต้องเป็นมัน ร่างกายของผมไม่ตอบสนองตามสมองที่คิดต่อต้าน

          ความร้อนจากริมฝีปากหนาพาดผ่านเรียวปากที่นุ่ม ไถลไปตามแก้มแดงระเรื่ออย่างอ่อนโยน ความร้อนชื้นแถไปตามซอกคอสีน้ำผึ้งผ่อง ดูดดึงไล้เลียอย่างวาบหวาม ผมไม่เคยมีอะไรกับหนุ่มรุ่นใหญ่อย่างนี้ ท่าทางมันจะมีประสบการณ์โชกโชนมามาก ทำเอาผมขนลุกเกรียวไปทั่วร่างกาย

          “หึหึ ตัวหอมดีนี่ ยอมกูดีๆ แล้วได้เงินไปใช้ หรือจะยอมเจ็บตัวแล้วโดนกูข่มขืน” เสียงทุ้มชิดใกล้ใบหูสะอาดขบกัดอย่างแผ่วเบา มือหนานวดคลึงลำคอแล้วออกแรงบีบตรงกรามของผมจนรู้สึกเจ็บร้าว เสียงกระซิบใกล้ๆ ทำให้ผมได้สติ ผมใช้สายตามองผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า ลูกค้า ตอนนี้มันวางตัวเองอยู่ในสถานะลูกค้า

          ผมเหยียดยิ้ม ฝืนกลั้นน้ำตาที่กำลังจะรินไหล มองผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า แนบชิดทั้งร่างแทบไร้ช่องว่าง ผ่านม่านตาที่กำลังฝ้าฟางเพราะน้ำใสๆ หน่วยคลออยู่ในเวลานี้ เด็กขายตัว ผมก็สมควรที่จะได้ตำแหน่งนี้ แม้ว่าจะไม่ยินดีและเต็มใจก็ตาม แต่ว่าไม่มีทางใดให้เลือกหรอก ปากดีจนเป็นเรื่องแล้วกู ตอนนี้ผมได้แต่ด่าตัวเองอยู่ในใจ

          “เชิญตามสบายกับร่างกายของกูเลย มึงอยากทำอะไรกับกูก็ตามสบาย...” ผมบอกมันพร้อมกับหลับตายอมแพ้ต่อโชคชะตา หนุ่มใหญ่กระตุกยิ้มที่มุมปากนิดๆ เอาฝ่ามือตบแก้มผมเบาๆ

          “ก็แค่นี้...เป็นกระหรี่ไม่รู้จะทำท่าทางหวงเนื้อหวงตัวให้ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา” มันพูดต่อหน้าผมที่ตอนนี้ไม่มีการขัดขืนหรือต่อต้านใดๆ แล้ว มือหนาค่อยๆ กระตุกเสื้อผ้าออกจากร่างกายจนผมสะดุ้งน้อยๆ เมื่อเสื้อผ้าเริ่มหลุดออกจากร่าง มือหนาเกาะเกี่ยวกางเกงยีนส์ขาเดฟให้พ้นทาง

          ผมน้ำตาร่วง ช่องทางภายในร่างกายที่ไม่เคยแปดเปื้อน กลับจะต้องเกิดราคีเพราะหนุ่มใหญ่ตรงหน้า มันมองร่างบางที่เปล่าเปลือยของผม จนผมต้องสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพราะตอนนี้ลมหายใจสะดุดเป็นห้วงๆ มันถอดเสื้อผ้าตัวเองออกบ้างอย่างรวดเร็วเพราะสวมมาน้อยชิ้น แม้จะเคยสัมผัสกับร่างกายผู้ชายมาบ้าง แต่ว่าครั้งนี้ร่างใหญ่ที่ปรากฏตรงหน้าทำให้ร่างกายของผมปวดหนึบไปทั้งร่าง

          ความเป็นชายเหยียดขยายยาวยืดของมัน ผงาดล้ำชูชันแข็งงอนเชิดโค้งขึ้นเป็นลำอย่างน่ากลัว แม้ขนาดลำขาวเหมือนสีผิวจะไม่อวบใหญ่ แต่ความยาวนั้นทำเอาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หนังหุ้มปลายปิดถึงครึ่งตรงส่วนปลายบานสีชมพูเข้ม มันเต้นผงกเป็นจังหวะกางเคลื่อนไหวของเรียวขาที่ยกถอดกางเกงออกให้พ้นทาง

          “มึงมันบ้ากาม บ้าอำนาจ...ไอ้แก่ตัณหากลับ แดกไวอากร้ามารึไง” ผมยิงคำด่าทอออกไปด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว ผมจะไม่ยอมให้ตัวเองรับความรู้สึกถึงอารมณ์ร่วมกับชายหนุ่มรุ่นคุณอาตรงหน้าอย่างเด็ดขาด สัญญาว่าจะไม่ร้องขอความเห็นใจจากผู้ชายดิบเถื่อนคนนี้เลย

          “ปากดี...เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลย อีกระหรี่” น้ำเสียงเข้มๆ มาพร้อมกับการรุกหนัก ร่างบางเปลือยเปล่าของผมถูกมือหนาตวัดขึ้นอุ้ม ผมตกใจคว้าลำคอแกร่งทันทีเพราะกลัวตก มันอุ้มผมก้าวเดินผ่านห้องนั่งเล่นเข้าไปในห้องนอน ท่าทางมันจะแข็งแรงเอาการ เพราะตัวผมนั้นหนักไม่ใช่เลยเอาเสียเลย มันโยนผมไปที่เตียงของมันอย่างแรง

          “ว๊าย...อุ๊บ...” ผมร้องวี๊ดว๊ายอย่างตกอกตกใจด้วยอาการลืมตัว หลังจากที่โดนโยนลงบนเตียงกว้างสีขาวสะอาด แต่เสียงร้องของผมกลับเลือนหายเพราะถูกปิดด้วยริมฝีปากและลิ้นร้อนๆ ที่ระรัวเร็วในอุ้งปาก กำปั้นหนักๆ ทุบที่ไหล่บึกบึนอย่างตั้งใจ แต่แรงกายน้อยนิดก็ไม่ต่างจากทุบหินผาที่แข็งแกร่ง

[ujen]

  สงสารพี่ทอง

 

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 39 “ทองหล่อ”
แค่ความสาวที่เสียให้มันไป เสียตัวอย่าเสียใจไม่นานก็หายดี คุณค่าของผมอยู่ที่ใจมากกว่าผู้ชายพรรค์นี้ เจ็บใจหนึ่งที เปิดทางให้คนดีๆได้เดินเข้ามา

          ผมดิ้นรนขัดขืนสุดกำลังแต่ว่ามันก็เปลือย ผมก็เปลือย ร่างสองร่างแนบชิด หากผมมีอารมณ์ร่วมรักด้วยความเต็มใจ อกหนาของมันที่กระเพื่อมไหวช่างล่อตาล่อใจยิ่งนัก แรงทุบหลังทุบไหล่เพิ่มขึ้นเรื่อย เสียงอู้อี้ดังคัดค้านอยู่ในเพียงลำคอ มันปล่อยจูบจากริมฝีปากผม ลากไล้ริมฝีปากของมันมาครอบครองยอดอกผม

          “อ๊ะ...“ ผมส่งเสียงร้องอย่างตกใจ ร่องรอยความร้อนชื้นจากอุ้งปากทำให้ผมงอตัวอย่างหวาดเสียว ผมกัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด เล็บน้อยๆ จิกไปตามไหล่แกร่งจนเลือดซึมไหล

          แรงกดจิกจากเล็บคมของผมทำให้หนุ่มใหญ่ฮึกเหิมลำพองใจ มันย้ายมาขบกัดอกซ้ายอกขวาอย่างมัวเมาจนรู้สึกเจ็บแสบ มือหนาบีบเคล้นสะโพกกลมในขณะที่ลิ้นร้อนชื้นยังตวัดเม็ดสีน้ำตาลบนยอดอกอย่างวาบหวาม ผมหลบสายตาที่ส่อแววปรารถนาในร่างกายผมเป็นพัลวัน ยิ่งหลบหนี ยิ่งดิ้นรน

          ผมก็ไม่ต่างจากการขุดหลุมฝังตัวเอง มันครอบครองอกนุ่มจนถึงพอใจ ขบกัดไล้เลียจนยอดอกผมแข็งเป็นตุ่มไต มือหนาไล้ตามสีข้าง ลูบไล้ลงหน้าท้องแบนราบผละไปยังเรียวขา หนุ่มใหญ่ลากจูบไปตามหน้าอก ไถลลงมายังหน้าท้องแบนราบ แวะทักทายด้วยปลายลิ้นตรงกลางสะดือ ตวัดลิ้นอย่างหวามไหวระรัวเร็ว ผมต้องเกร็งจนตัวงอด้วยความเสียว พยายามกัดฟันไม่ให้เกิดเสียงครางออกมาอย่างยากลำบาก

          ในขณะที่ชายหนุ่มลากลิ้นร้อนชื้นไปตามร่างกายทุกสัดส่วน ผมหลับตาแน่น น้ำใสๆ รินไหลจากดวงตา น้ำร้อนชื้นเตือนสติให้ผมได้รับรู้อยู่เสมอ ผมกำลังจะตกเป็นของมัน แม้ไม่เต็มใจก็ตาม มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนแน่น ผมขบฟันบนลงริมฝีปากล่างเจ็บจนเลือดซึม ข่มอารมณ์ปรารถนาที่ซ่อนเร้นอยู่ในร่างกายไม่ให้ลุกโชน เพราะน้ำมือผู้ชายคนนี้ ไอ้แก่หื่นชาติชั่ว

          ลิ้นร้อนตวัดลากผ่านหน้าท้องแบนราบ ผ่านสะดือไปจนถึงเนินหญ้าน้อยๆ ที่ขวางกั้นทำให้หนุ่มใหญ่ผละออกก่อนจะก้มลงลากจูบไปตามเรียวขาสีน้ำผึ้งนวลเนียน ก่อนจะซุกตัวเองลงกลางระหว่างขาของผม มือหนาจับขาทั้งสองข้างของผมแยกออกกว้าง

          ท่อนเนื้อยาวสีเนื้ออ่อนเปล่งตึงยืดตัวเปล่าเปลือยแก่สายตามัน ในขณะที่ผมต้องหลับตาแน่นด้วยความอาย อกกระเพื่อมไหวไปตามแรงลมหายใจ ทุกอย่างหยุดเพียงชั่วครู่จนต้องลืมตาขึ้นดู มันจ้องสิ่งที่อยู่ตรงหน้าราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน สีหน้าเหมือนจะคิดว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของมันเป็นคนแรกที่มันกล้าทำอย่างนี้

          “อย่า...” เสียงผมห้ามปราม มือน้อยๆ พยายามที่จะปกปิดความเป็นชายให้พ้นสายตาหนุ่มใหญ่ แต่ผมคิดผิด มือที่ปิดส่วนแข็งขืนอยู่นั้น โดนชายหนุ่มรุ่นน้องพ่อไล้เลียทีละนิ้ว ดูดดึงนิ้วทุกนิ้ว ปานจะกินให้อิ่มหนำ น้ำลายไหลเยิ้มไปตามซอกนิ้ว ก่อนชายหนุ่มจะค่อยๆ ดึงมือน้อยออกช้าๆ

          “อื้อ...อย่า” ผมหนีบขาเข้าหากันอัตโนมัติ แต่แรงช่างน้อยนิดเหลือเกิน ชายหนุ่มก้มหน้าซุกเข้ากับถุงเนื้ออ่อนนุ่มสีเข้มด้างล่างอย่างรุนแรงและตั้งใจ ลิ้นร้อนชื้นตวัดไล้เลียไปตามซอกหลืบของผม ลากไปตามลำยาวจนถึงปลายยอดที่เริ่มฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่น

          ผมโดนมันระรัวลิ้นราวกับเป็นอาหารที่เลิศรส กลีบเนื้อตรงปลายบานโดนขบกัดดื่มกินปานหิวโหยนักหนา นิ้วเรียวหนาคลี่ปลายปากรูให้ผลิแยกเพื่อดื่มชิมอย่างถนัดถนี่ น้ำหวานหยาดเยิ้มรินไหลแม้จะสั่งห้ามร่างกายไม่ให้ตอบสนองแต่ว่า ปลายลำเนื้อของผมในอุ้งมือของมันกลับปล่อยหยาดน้ำที่พร่างพราวให้หนุ่มใหญ่ดื่มกินด้วยความสำราญใจ

          “มึงเป็นผู้ชายคนแรกที่กูทำแบบนี้ให้เลยนะ ไอ้เด็กขายน้ำ” คำพูดที่ทำให้ต้องประหลาดใจประกอบน้ำเสียงเพราะพริ้งเสนาะหูของมัน มาพร้อมกับแรงดูดดึงตามกลีบปลายบาน นิ้วร้ายกาจของชายหนุ่มรุ่นใหญ่ชอนไชเข้ารุกรานช่องทางคับแคบของผม มืออีกข้างก็ไม่น้อยหน้าเลื่อนขึ้นสูงบีบเคล้นยอดอกผมอย่างรุนแรง ราวกับต้องการลงโทษผมที่พยายามขัดขืนทุกหนทาง

          “อ๊า...เจ็บ หยุด ยะ...หยุดเถอะ” ผมร้องห้ามแต่เสียงที่เปล่งออกมาช่างแหบพร่ายิ่งนัก นิ้วร้ายของมันยังซอกซอนเข้าช่องทางลับด้วยความรุนแรงและรัวเร็ว แล้วกลับหยุดชะงัก มันใช้ฝ่ามือสองข้างจับข้อเท้าของผมยกสูงขึ้น แยกอ้าออกกว้าง แล้วก้มใบหน้าลงไปตรงนั้น

          “อื้อ...อ๊า...อย่า” ผมร้องห้ามเสียงหลง แทบจับใจความไม่ได้ มือบางพยายามดึงศีรษะที่ซุกไซร้กับหลืบรูนุ่มนิ่มให้หลุดออกแต่ยิ่งผลักดัน ยิ่งพยายามห้ามก็ไม่ต่างจากยุยง เพิ่มความร้อนรุ่มให้กับชายหนุ่มรุ่นใหญ่ มันผละลิ้นร้อนออกช่องทางของผม เปลี่ยนเป็นนิ้วที่ชุ่มชื่นไปด้วยน้ำลาย จังหวะนิ้วร้ายที่รัวเร็วในช่องทางทำให้น้ำร้อนๆ รินไหลลงตามหางตา คลื่นในท้องตีวนกันโดยรอบ ก่อนผมจะกัดฟันแน่นข่มเสียงที่จะร้องครวญคราง

          “อื้อ...อ๊า” เสียงผมกรีดร้องให้ได้ยินเล็ดลอดไรฟันที่อดกลั้น ร่างกายเกร็งกระตุกไปตามจังหวะของนิ้ว ปลายลำทะลักพ่นหยาดหยดขาวขุ่นออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มันถอดถอนนิ้วร้ายออกมามองใบหน้าสีน้ำผึ้งเดือนห้านวลเนียนที่แดงระเรื่อปานต้องตาต้องใจ ก่อนจะลูบไล้ไปตามร่างบางของผม

          “ผิวมึงสวยดีจริงๆ สีสวยไปทั้งตัว” เสียงทุ้มกระซิบชิดเรียวปากผม ก่อนจะมอบจูบแห่งความปรารถนาเพิ่มความเร่าร้อนรุนแรงและอ่อนหวาน และเรียกร้องในคราเดียวกัน นี่มันเรียกว่าการข่มขืนหรือเปล่า ผมเริ่มไม่แน่ใจ ผมไม่...อา...ผมกำลังมีความสุขกับการขายตัวครั้งแรกในชีวิตหรือนี่ ผมกำลังจะเสียตัวให้กับชายคนนี้ ผมรู้สึกตัวอีกทีด้วยความเย็นลื่นฉ่ำชื้นอยู่ตรงช่องทาง

          “มึงร้องมาให้เต็มที่เลย ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาได้ยิน” มันพูดพร้อมกับเปิดลิ้นชักที่โต๊ะเล็กข้างเตียง หยิบซองถุงยางฉีกสวมแก่งกายของตัวเองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็สอดปลายนิ้วมากระหน่ำยัดเยียดข้อนิ้วทักทายช่องทางด้วยจังหวะช้าเบาตามท่วงทีอีกครั้ง

          ก่อนที่มันจะเริ่มพลิกบทบาท ช้อนร่างผมให้หันหน้านาบไปกับพื้นเตียง ยกสะโพกขึ้นเพียงเล็กน้อย เรียวขาเกร็งตั้งแอ่นสะโพกขึ้นเล็กน้อย ลำเนื้อสีขาวแท่งยาวสอดแทรกทักทาย "เจ็บ" ผมร้องออกมา มันทำท่าหัวเสียจนต้องหันตัวไปหยิบครีมทาผิวมาชะโลมลำเนื้อขาวที่สวมถุงยางเพิ่ม แล้วยัดกลับเข้าช่องทางของผมพรวดเดียวจนหมดเปลือกขยับเร่งเร้าตามจังหวะ “อ๊ากกก...สัด กูเจ็บ” ผมร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บแสบ ตึงแน่นและ...จุก

          “อืม...แน่นดีจัง” มันเปรยชม แต่หากผมไม่ได้สนใจที่จะฟัง เพราะตอนนี้ร่างบางปวดร้าวเสียวสะท้านไปทั่ว มันกอดเอวผมโยกกระแทกด้วยความเสียวสะท้านถักทอเสียงครางด้วยปลายลำเนื้อยาวที่ขยับเข้าออก ไม่เกรงใจว่าตัวผมจะชอกช้ำเพียงไหน

          “มึงชอบของกูไหม...หืม” มันถามพร้อมเน้นสะโพกกดบดเป็นวงกลม จนขนหนาเป็นปุยของมันขยี้อยู่ตรงปากช่องทาง ผมเสียวจนเลือกที่จะยกแยกเรียวขาออก มันช้อนร่างหนาเข้าแทรกระหว่างกลาง “อาาา” เสียงร้องครางของผมยิ่งเพิ่มดีกรีความแรงมากขึ้นเป็นทวีคูณ เอวผมถูกมันกอดรัดเอาไว้สำหรับตรึงไม่ให้ร่างบางเขยื้อนผิดจังหวะ เสียงร้องครางยังต่อเนื่อง

          มันใช้พลังกระชากลากผมมาที่ปลายเตียงจับพลิกหมุนเคว้งมานั่งทับซ้อน ก่อนกดร่างผมให้ยกขึ้นลง ปลายเท้าของผมเขย่งเกร็งจิกพื้นพรมหนานุ่ม ยกบั้นท้ายขยับร่วนเร่งเร้าให้เข้ากับจังหวะของมันที่ต่อต้านสวนทาง เมื่อร่างบางของผมเกร็งเร่งกดทับท่อนลำยาวรวดเร็วเหมือนต้องการให้มันจบสิ้นไป สะโพกพลิ้วไหวตามจังหวะ มันประคองมือหนายกบั้นท้ายของผมช้อนตัวขึ้น วางผมนอนเอนราบไปกับพื้นเตียง มันเห็นจังหวะเผลอของผมที่นอนไร้เรี่ยวแรง จึงแทะริมฝีปากฟอนเฟ้นปลายยอดอกสีเข้มสร้างความหวั่นไหวให้กับผมอีกครา

          “อืมมม หยุดเถอะ กูเจ็บไปทั้งตัวแล้ว ซี๊ดดด...อย่าเม้มแรงสิวะ...สัด กูเจ็บนะ” ผมร้องเสียงดังเมื่อชายหนุ่มรุ่นอาก้มลงครอบครองปลายยอดอก แล้วใช้ปลายลิ้นหนาหยอกล้อเข้ากับเม็ดไตกลางอกของผม ดูดออกเข้าหนักเบาจนบางครั้งก็ขบกัดด้วยฟันคมแล้วแต่มันจะต้องการ ผมนั้นได้แต่บีบลำตัวไปมา เนื่องจากเสียวซ่านตรงยอดอก

          “เจ็บหรือเสียวกันแน่วะ ฮ่าๆๆ” มันหัวเราะใส่หน้าผมอย่างอารมณ์ดี จนต้องเบิกดวงตามองไปยังไอ้แก่ตัณหากลับ มือเล็กหันไปหยิบหมอนแล้วขว้างมันใส่ร่างสูงเต็มแรง มันเบี่ยงตัวหลบได้ทันก่อนที่จะโดนใบหน้าเข้าจนร่างกายเราหลุดออกจากกัน เสียดายที่เรี่ยวแรงผมแทบจะไม่มีในตอนนี้

          “นี่มึงจะบ้าเหรอ ปามาได้…ถ้ามันโดนหน้ากูจะทำไง” มันมองหน้าผมเอาเรื่อง แต่ผมไม่สนใจกลับถลึงตาใส่ด้วยอารมณ์โกรธกร้าว คนเลว ทำไมมันถึงต้องมาทำร้ายผมแบบนี้ด้วย ผมไปทำอะไรให้มันหนักหนามากมายตอนไหนกัน คิดแล้วพาลน้ำตาจะซึมไหล

          “มึงนั่นแหละบ้า…ทำแบบนี้กับกูทำไม มึงทำได้ยังไง ไอ้แก่บ้า ไอ้เลว ไอ้โรคจิต ไอ้เถื่อน” ผมโวยวายใส่มันพร้อมด้วยแรงมือฟาดเปะปะไปมา กระหน่ำฝ่ามือฟาดใส่ร่างกายมันทุกส่วนที่สามารถฟาดลงได้ น้ำตาผมไหลพรากลงมมาอีกครั้ง

          “เงียบนะ” ไอ้แก่ตวาดเสียงเข้ม พร้อมใช้มือหนาปิดปากผมไว้ แขนอีกข้างรวบเอวเล็กๆ ทำให้หน้าอกแบนราบของผมแนบชิดกับอกหนากว้างของมัน ผมดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการ มือเล็กพยายามแกะมือหนาให้ออกจากปากตัวเอง แต่มันช่างไร้ผล

          “หยุด…กูบอกให้อยู่นิ่งๆ” ไอ้แก่มันพูดขู่ด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวและเอาจริง มันรัดร่างบางด้วยแขนอันแข็งแรงแน่นขึ้น เป็นการเตือนผมซึ่งตกอยู่ในอ้อมแขนหนาของมัน หากผมยิ่งดิ้นเร้ามันจะยิ่งกอดรัดแน่น จนผมต้องหยุดดิ้นเพราะเริ่มเจ็บร้าวจากการกอดรัดไปทั้งร่าง พยายามพูดออกมาไม่เป็นภาษาเพราะถูกมือหนาปิดปากอยู่

          “ห้ามดิ้นหรือทำอะไรให้กูไม่พอใจ ไม่งั้นมึงเจ็บตัว” ชายหนุ่มรุ่นน้องพ่อสั่งเสียงแข็ง มันจ้องหน้าผมที่อยู่ในอ้อมกอดจนได้แต่พยักหน้ารับเท่านั้น จนมันปล่อยมือออก ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดที่แก้มนวลสีน้ำผึ้งจนเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความร้อน ผมพยายามเบี่ยงหน้าหนี และดิ้นให้หลุดจากพันธนาการอีกครั้ง จมูกโด่งๆ ของมันซุกไซร้ตามลำคอสีเนื้อนวลผ่องเลื่อนลงไปยังเนินอก

          มันสูดกลิ่นหอมจากกายผมเร้าอารมณ์หนุ่มใหญ่ให้กระเจิดกระเจิงอย่างไม่น่าเชื่อ ความรุ่มร้อนรุมเร้าความเป็นชายของมันให้ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง และแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ จนผมลอบสังเกตแววตาที่โลมเลียร่างกายผมไปจนทั่ว มันดูหื่นกระหายและแสดงอาการตื่นเต้นออกมาชัดเจน เหมือนจะเป็นครั้งแรกที่ได้มีเซ็กกับผู้ชายด้วยกัน

          “ปะ...ปล่อยผมเถอะครับ…ถ้าไม่พอใจอะไรผมขอโทษแล้วกัน คุณอย่าทำแบบนี้เลยนะ ในเมื่อผมไม่เต็มใจก็อย่าใช้กำลังข่มเหงผมเลยนะครับ ถ้าคุณยังมีความเป็นสุภาพบุรุษ” ผมเริ่มใช้ไม้อ่อน น้ำเสียงผมสั่นไม่ต่างจากร่างกายที่อยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่มรุ่นคุณอา

          “มึงไม่เต็มใจงั้นเหรอ กูทำให้มึงเต็มใจได้ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องยาก” อารมณ์ที่พลุ่งพล่านเพราะเรียวขาที่ตั้งฉากกับเตียงมันถูกตรงจุดความเป็นชายของมันพอดี ปลายลำยาวที่หุ้มด้วยถุงยางปัดป้ายของเหลวเหนียวลื่นเลยลงบนหน้าขาผมไปทั่ว มันฉกริมฝีปากหยักเข้ากับริมฝีปากบางของผมอย่างรวดเร็วโดยไม่รอให้ผมได้มีเวลาตั้งตัว

          ริมฝีปากได้รูปบดเคล้าเรียวปากอิ่มของผม ร่างกายผมทั้งตัวเริ่มสั่นอีกครั้งเมื่อมันเริ่มจุมพิตอย่างเว้าวอน และหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นอายความผูกพันทางอารมณ์ปรารถนาและร่างกายที่ร้อนลุ่มเริ่มเรียกร้องโหยหาซึ่งกันและกัน

          “อืม…อืม…” ผมขมวดคิ้วส่งเสียงประท้วงในลำคอ ดิ้นใต้ร่างเปล่าเปลือยของมัน ร่างใหญ่จัดการบดขยี้จุมพิตริมฝีปกหวานล้ำจนผมรู้สึกวาบหวิวอ้อนระทวยในอ้อมกอดอุ่นในที่สุด ปลายลิ้นร้อนแทรกลึกเข้าไปในโพรงปากนุ่มตวัดรัดลิ้นเล็กไม่ห่าง ฝ่ามือร้อนเคลื่อนไปลูบไล้เรือนร่างอย่างอ่อนโยน ร่างบางบิดเร่าแอ่นหยัดขึ้นหาด้วยความเสียวสยิวเมื่อมือใหญ่ทาบกุมหน้าอกใช้ปลายนิ้วสะกิดเคล้นคลึงส่วนปลายยอดไปมา

          “ปากมึงหวาน…สีผิวมึงที่สุด” ชายหนุ่มรุ่นคุณอาบอกเสียงแหบพร่า จูบไล้ลงมาตามปลายคาง ซอกคอขาวแล้วเลื่อนมาหยุดซุกไซร้ ดูดกลืนยอดอกแข็งเป็นไตหายเข้าไปในโพรงปากร้อน ปลายลิ้นดุนดันจนผมสั่นสะท้านเสียวสยิว มือใหญ่ลูบไล้ไปตามเรียวขาสีน้ำผึ้งเนียน และเลื่อนมาลูบไล้เนินขนดกดำเรียงตัวสวย มือหนาแยกเรียวขาออกจากกัน ขาเรียวถูกร่างสูงจับแยกออกแล้วพาดลงบนบ่ากว้างอย่างรวดเร็ว ก่อนแกนกายที่แข็งขึนจะถูกจับมาจ่อที่ปากทางแล้งกดมันเข้าไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน

          “อื้อออ...อ๊ากก...อะ...อื้อออ” เสียงร้องปนเสียงครางของผมดังก้องไปทั่วห้อง  คนด้านบนกระแทกกายเข้าใส่ร่างบางรัวเร็วโดยไม่เบาแรงลงเลยตั้งแต่เริ่ม

          “อ๊า ...ซี๊ดดด รัด...อาาา...รัดอีกสิ อื้มมมม แน่นชิบ...” มันครางออกมาบาง สะโพกเร่งเร้าระรัวกระแทกบั้นท้ายผมด้วยความเมามัน ความเร็วในการกระแทกทำให้เกิดเสียงดังเป็นจังหวะลั่นห้อง

          “อ๊ะ...ฮึก...เอาออกไป เจ็บ...โอ้ย...ฮึก” ผมรู้เจ็บร้าวตรงช่องทาง ปวดหนึบอยู่แค่เพียงช่วงแรง จนเริ่มรู้สึกถึงความหรรษากับอารมณ์กระหายของคนข้างบน

          “ตอดรัดดีชิบ...ครางออกมา ครางออกมาดังๆ สิวะ กระหรี่อย่างมึงชอบไม่ใช่หรอ ร่านนักนี่...ห่า” คำพูดของร่างสูงทำให้อารมณ์ผมชะงักจนต้องใช้มือดันหน้าขามันออก กำลังจะเอ่ยปากด่า เหมือนมันจะรู้จึงก้มลงประกบจูบที่ริมฝีปากบาง เพื่อไม่ให้ผมส่งเสียงร้องน่ารำคาญออกมา

          “อื้อออ ฮึก...อึก อื้มมม“ ลิ้นหนาเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กอย่างสนุกสนาน มือเรียวพยายามดันอกแกร่งออกห่าง แต่แรงเพียงน้อยนิดหรือจะทำอะไรได้ น้ำตาไหลรินเปรอะเปื้อนไปทั่วไปใบหน้า แต่ไอ้แก่ข้างบนกลับไม่สนใจ  มันกำลังมีความสุขกับร่างกายของผมอย่างที่สุดจนไม่สนใจสิ่งใดอื่นเลย

          “อ๊ะ...แฮ่กๆๆ จุกฮึก...อื้อออ ฮึก...เจ็บ เจ็บ...ไม่ไหวแล้ว ฮึก...กูแสบ” ผมร้องบอกด้วยความเจ็บแสบตรงช่องทางจากการควานขึ้นลงเป็นวงกลม พร้อมการกระแทกเข้าออกจนสุดลำยาวขอมัน มันยังคงกระแทกกายเข้าใส่บั้นท้ายผมรุนแรงไม่บันยะบันยัง ช่องทางสีสวยบัดนี้ฉีกขาดยับเยิน เลือดสีแดงสดไหลลงมาตามร่องสะโพกสวย หยดลงบนผ้าปูที่นอนเป็นวงกว้าง

          ร่างกายบอบบางของผมโยกไปตามแรงกระแทกที่อีกคนส่งให้ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดยังไหลไม่มีที่สิ้นสุด เพียงสักพักมันถอดแก่นกายยาวออกก่อนจะจับร่างผมให้นอนคว่ำลง มือหนาจับสะโพกสวยให้ยกขึ้นแล้วสอดแกนกายเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็ว

          “สัด...อ๊าาา กูเจ็บ...โอ้ยยย เบาฮือ...ฮือ กูเจ็บ” ผมที่อยู่ในท่านอนคว่ำร้องขอด้วยความเจ็บปวด มือเรียวจิกลงบนหมอนสีขาวที่ตนหนุนอยู่เพื่อระบายความเจ็บปวด แต่ผิดกับอีกมันที่กำลังมีความสุข ท่าทางมันสุขมาก จนไม่คิดจะฟังคำขอร้องจากผมเลย ยังคงกระแทกกายเข้าออกตามใจตอนเองต่อไป

          “อาาา อื้ม...อ๊ะ อ๊ะ อาาา...ซี๊ดดด เสียวสัด...สุดยอด” ในที่สุดร่างกายสูงแกร่งก็เกร็งตัวกระตุกเป็นจังหวะ พร้อมแอ่นตัวบดเบียดส่วนกลางแนบกับสะโพกผม จนขนสากถูไถไปบนนั้นท้ายเพื่อปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางของผมอย่างสุขสม และด้วยอาการกระอักกระอวนใจที่ตอนนี้รู้สึกได้เลยว่าผมถึงจุดสุดยอดไปพร้อมกับมัน คิดแล้วก็ให้รู้สึกต้องเกลียดตัวเอง ผมค่อยๆ ปิดลงช้าๆ เสียงหอบของลมหายใจแผ่วเบาลง

          หลังจากที่ผมตกเป็นของมันเรียบร้อยแล้ว ผมรีบผลักตัวมันที่ยังนอนหอบหายใจทับอยู่บนหลังผมออกไปอย่างแรง จนต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อร่างสูงพลิกตัวจนแก่นกายยาวหลุดออก ตัวมันกลิ้งไปนอนหงายของอีกฝั่งเตียง มันยังไม่ลืมตาผมจึงพยายามคลานลงจากเตียงแม้จะเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งกายและจิตใจ

          เลือดสีแดงสดไหลออกมาเป็นทางยาวตามเรียวขาผม ต้องกลั้นใจรีบไปหยิบโทรศัพท์ในกางเกงยีนส์ออกมา ผมปิดเสียงแล้วเปิดกล้องถ่ายภาพมันเอาไว้หลายรูปชัดเจนทุกสัดส่วน แล้วเอาโทรศัพท์รีบยัดกลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ทำทีเป็นเข้าห้องน้ำรีบล้างคราบเลือด และคราบคาวของตัวเองออกก่อนที่มันจะเห้นว่าทำให้ผมสุขสมได้มากขนาดไหน

          “มึงโชคดีมากที่เป็นผู้ชายคนแรกที่กูยอมมีอะไรด้วย” มันยังคงพูดอยู่คนเดียว ลุกขึ้นมานั่งลงบนเตียง ผมไม่ได้สนใจกลับรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว โอย...เจ็บสะโพกชะมัด ไอ้แก่นี่แรงดีเหมือนกัน สามารถทำให้ผมเสร็จไปพร้อมกับมันได้ทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ยอมมีอารมณ์ร่วมไปกับมันเด็ดขาด

          “นี่นามบัตรกูเผื่อมึงติดใจ แล้วนี่ก็เงินห้าหมื่น หวังว่าคงเยอะพอนะ” หลังจากที่พักเหนื่อยได้สักครู่ มันลุกขึ้นหยิบกระดาษทิชชู่จากโต๊ะข้างเตียงสองสามแผ่น นำมาห่อส่วนกลางลำตัวแล้วดึงถุงยางอนามัยที่มีน้ำเชื้อตุงเป็นกะเปาะอยู่ตรงปลายลำโยนทิ้งถังขยะมุมห้อง แล้วเดินไปหยิบเงินในตู้เซฟมาใส่ซองพร้อมนามบัตรยื่นให้ผม

          “ทำไมต้องมาขายตัวด้วย รูปร่างหน้าตาก็ดี น่าเสียดาย” มันเปิดประเด็นถามผม แล้วโยนซองเงินหล่นลงมาวางอยู่ตรงหน้าผมที่ยืนอยู่กลางห้อง ผมไม่ได้ตอบอะไรยังคงยืนนิ่งเพื่อบรรเทาความร้าวระบมในช่วงล่าง ยังคงนั่งนิ่งทบทวนสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นในเวลาไม่นานนี้ นี่ผมกำลังทำอะไรลงไปคิดพลางหยดน้ำอุ่นร้อนก็ไหลรินออกมาจากหางตาทั้งสองข้าง

          “อย่าบอกนะว่ามึงร้องไห้” คนพูดเดินเข้ามาเพ่งมองใกล้ๆ ผมไม่ตอบพลางใช้หลังมือปาดน้ำตาเบี่ยงหน้าหลบ ก่อนจะผลักอกกว้างให้ออกไปห่างๆ มันยิ้มเยาะจนแก้มบุ๋มเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันท่อนล่างของตัวเองเอาไว้ ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดมุ่นอีกรอบ เพราะเห็นร่างกายที่เริ่มขยับอีกครั้งแล้วเจ็บแปลบ ทรงตัวแทบไม่อยู่ของผม

          “ช่างกู มึงไม่ต้องมายุ่ง” ผมสะบัดแขนหนาของมันที่เข้ามาประคองตัวผม รู้สึกขยะแขยงกับร่างกายของมันไปทุกสัดส่วน คนเลว ผมไปทำอะไรให้มัน แล้วทำไมมันถึงต้องมาทำร้ายผมแบบนี้

          “กูก็ไม่ได้อยากยุ่งเรื่องของมึงนักหรอก แต่ที่ถามก็เพราะว่ากลัวมึงจะมาตายในห้องนอนของกูมากกว่า” มันพูดออกมาพูดอย่างดุเดือด ทำท่าทางโอหัง เดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบขวดน้ำออกมาดื่มจนหมดขวด

          “ถ้าอย่างงั้นมึงก็สบายใจได้ เพราะคนอย่างกูไม่ตายง่ายๆ หรอก” ผมตอบโต้มันอย่างเผ็ดร้อน เกลียดคำพูดเกลียดทุกอย่างที่หลุดออกมาจากปากมัน คนแก่ที่มีจิตใจต่ำทรามแบบนี้ อายุมันไม่น่าจะเลยพ้นเบญจเพสมาได้เลยด้วยซ้ำ

          “ก็ดี นึกว่ามึงจะแกล้งทำเป็นอ่อนแอ เรียกร้องเงินเพิ่มจากกูเสียอีก หน้าอย่างมึงได้ลูกค้าเอาเก่งๆ หน้าตาดีๆ อย่างกู แถมจ่ายให้หนักขนาดนี้ ชาตินี้มึงจะไปหาที่ไหนได้อีก...หึ” คำพูดเสียดสีของมัน ทำให้ผมถึงกับชาไปทั้งหน้า

          “คิดผิดแล้ว ไอ้แก่อย่างมึงไม่ได้ครึ่งของลูกค้าห่วยๆ ที่กูผ่านมาเลยสักคน ครั้งเดียวก็จอดนอนแผ่เป็นหมาหอบแดดซะแล้ว ไอ้นกกระจอกไม่ทันแดกน้ำ...หึ” พูดจบไอ้แก่มันกระชากร่างผมทีเดียวก็ลอยหวือเข้ามาสู่อ้อมกอด มันใช้มือหนาเคล้นบีบปลายคางมองใบหน้าของผมใกล้ๆ ก่อนจะพูดขึ้นบ้าง

          “นั่นสินะ กูก็ลืมคิดไปว่ากระหรี่อย่างมึงจ่ายไปตั้งห้าหมื่น ล่อแค่ครั้งเดียวมันคงน้อยเกินไป” ผมอยากจะตบหน้าคนใจทรามสักฉาดใหญ่ แต่ก็ทำได้ยากเพราะลำแขนแกร่งที่โอบรัดตัวผมอยู่ ผมเม้มปากสนิท ก่อนจะพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดของมัน แต่ยิ่งผมออกแรงดิ้นมากเท่าไหร่ คนใจร้ายก็ยิ่งกอดผมแน่นขึ้นเท่านั้น

          “ปล่อยกูได้แล้ว มึงติดใจกระหรี่อย่างกูมากล่ะสิ” ผมพูดแล้วยิ้มเยาะอย่างเหนือชั้น เพราะหวังว่าจะเห็นสีหน้าโกรธจัดของคนอวดดี พอพูดจบร่างผมก็ปลิวหวือออกจากอ้อมกอดของมัน ไอ้แก่มันยืนทำหน้าเลิกลัก ก่อนจะพูดแก้ต่าง

          “หลงตัวเองไปแล้วมึง” แก้มขาวประดับเคราบางเขียวครึ้มของมันแดงระเรื่อ ทำท่าเดินห่างผมออกไปที่ประตูห้องทันที

          “คนอย่างกูน่ะหรือ อยากจะกอดกระหรี่ แม้แต่ปลายเล็บกูยังรู้สึกขยะแขยงเลยจะบอกไว้ให้ ลองครั้งเดียวก็พอแล้วว่ะ ออกไปได้แล้ว” มันยังคงทำหน้าเยียดหยันใส่ผม ประกอบท่าทางขยะแขยง

          “ก็ดี...เพราะงั้นก็อยู่ห่างๆ กูไว้ล่ะ” ผมเดินสะบัดก้นออกจากห้อง ท่ามกลางความหมั่นไส้ของหนุ่มใหญ่

          “เฮ้ย...มึงลืมเงินค่าตัวเอาไว้ ไอ้เด็กขาย” เสียงของมันยังตะโกนไล่หลังผมตามมา

[nolirin]

เง้อ...เจ๊ทองงงงงง
โดนตาแก่ลากเข้าห้องไปซะแล้ว
มาต่อไวๆน๊า รอลุ้นอยู่ ^^

[หมูกระต่าย]

ไอ้แก่ไอ้ชั่ว พี่กฤษช่วยพี่ทองด้วย

[หมูกระต่าย]

ไอ้แก่ไอ้ชั่ว พี่กฤษช่วยพี่ทองด้วย

[bebe]

แง่ค้างง

[ujen]

อยากฆ่าคนจะผิดมั๊ย

 

[LalaBam]

  เจ๊ของเรา เศร้าเลยกรู

[moobarpalang]

-0-
พลิกล็อคเว้ยเห้ย

[minmin96]

สงสารพี่ทอง

[matilda.taon]

อ่านไปพร้อมหัวใจที่ถูกบีบคั้น ทำไมมันเป็นงี้อ่ะ!!!!!