หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า

[Kanda Moe]

กรี๊ดดดดด +คุณเป็ดให้นะก๊ะ
อ่านแล้ว
พรหมน่ารักกก ป๊อปหื่นมาก 55555+
ว่าแล้วว่ารอบเดียวคงไม่พอแน่ๆ 555+
มีคำผิดนะคะตอนนี้ "เล้าโลม" << เขียนแบบนี้น่ะคะ ><"
รออ่านตอนหน้านะค้าาา

[shizuruviola]

กรี๊ดดดดด +คุณเป็ดให้นะก๊ะ
อ่านแล้ว
พรหมน่ารักกก ป๊อปหื่นมาก 55555+
ว่าแล้วว่ารอบเดียวคงไม่พอแน่ๆ 555+
มีคำผิดนะคะตอนนี้ "เล้าโลม" << เขียนแบบนี้น่ะคะ ><"
รออ่านตอนหน้านะค้าาา

แก้แล้วนะครับ

เร้าโรม ------> เล้าโลม

ขอบคุณที่บอกมานะครับ บางทีแต่งๆนึกเรื่องไปเรื่อยๆ

ทำให้สมองในการประมวลผลของคนเราต่ำลงไปด้วย ผมแยกโสตประสาทไม่ค่อยเก่งอ่ะ

[Poseidon]

ว๊ากก ป๊อป หื่นได้หื่นดี แต่หื่นบ่อยๆ คนอ่านชอบ
พรหมก็นะ ยอมสามีง่ายๆเลย หุหุ

[tawan]

แต่ละคนหื่นได้ใจจริงๆ

 

[shizuruviola]

เอารูปตัวละครมาฝากกันครับ
อาจจะหามาได้ไม่ตรงเป๊ะ แต่จะมาแนวๆนี้ครับ


คนแรก Autt นายเอกจอมซนของเรา



คนต่อมา Prom นายเอกอีกคนซื่อๆนิ่งๆ



คนนี้พระเอกของเราครับปากหมานิดๆ Win



คนนี้ก็พระเอกอีกคนแอบหื่นๆ Pop




และก็มาถึงคู่ที่ขาดไม่ได้ครับ ถึกและทนไม้เบื่อไม้เมาประจำเรื่องของเรา

พี่เบิร์ดจร้า



พี่ตัส (แอบยั่วนิดๆ)

[Poseidon]

มีอิมเมจตัวละครด้วย
รูปพี่ตัสเข้ากันอ่ะ ดูยั่วยวน

[chochang99]

พี่เบริด์ หล่อเวอร์

[chochang99]

ิวินหล่อครับ พี่เบิร์ด หล่อเวอร์

[Kanda Moe]

ว้าววว...มีภาพอิมเมจตัวละครมาให้ดูด้วย *O*
กรี๊สสสสสส...พี่ตัสโพสท่ายั่วมว๊าก >////////<
พี่เบิร์ดหล่ออออ *////*
อัทน่ารักแลดูซนๆ วินดูเพลย์บอยดี << มีออร่า(????)
ป๊อปหล่อ พรหมน่ารักมั่กกกก ชอบบบบ
//เม้นต์ไม่ค่อยลำเอียงเลย 555+

[Bowbonk]

 

[tawan]

แต่ละคน

 

[khunstar]

จ้ากกกกกกก

[AnimajuS]

 

[apple]

รูปพี่ตัสยั่ว !

[missu2]

ชอบอิมเมทนายเอกทุกคนเลย

พรหม  อัท   พี่ตัส   

[pronpailin]

  อิ ป๊อป  อิ หื่น    สงสาร พรหม อ่ะ

[mamew13 jk]

ชอบ อิมเมจ พี่ตัสสสสส 5555

[day9day]

อิมเมจ แต่ละคน"น่ารักอ่ะ"

[shizuruviola]

Lesson 108

( Autt Part )

“คะ...ครับ” เสียงพูดคุยโทรศัพท์กับบุคคลปริศนาสิ้นสุดลง แต่เมื่อวางสายผมกลับมองเห็นว่าพรหมกำลังร้องไห้ ทำไมกัน ผมเห็นพรหมเป็นแบบนี้หลายวันแล้วแล้วนี้ก็ใกล้จะเปิดเทอมใหม่แล้วด้วย

“พรหมมีอะไรหรือเปล่า” ผมถามด้วยความเป็นห่วง

“ปะ..เปล่า..ไม่มีอะไรหรอก” พรหมพยายามกลั้นน้ำตาแล้วก็เอามือปราดน้ำตาใหญ่เลย

“พรหม...ร้องออกมาเถอะ อย่าเก็บเอาไปทุกข์คนเดียวเลย...มีอะไรเล่าให้อัทให้พี่ตัสหรือให้ป๊อปฟังก็ได้” ผมแนะแนวทางให้กับพรหม

“ขอบใจนะอัท” พูดจบพรหมก็สะอื้นอยู่ข้างๆผม ผมก็ได้แต่ปลอบพรหมไปด้วยเท่านั้น ตอนเย็นผมก็ได้เจอกับป๊อปผมลังเลใจอยู่พักใหญ่เลยว่าจะพูดดีหรือไม่เพราะผมถือว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวไม่สมควรจะก้าวก่าย แต่เห็นอาการพรหมแล้วผมก็อดไม่ได้อยู่ดีอ่ะแหละ

“ป๊อปเรามีเรื่องจะคุยด้วย” ผมพูดขึ้นกลางห้องเลยครับ ทำให้อีกสามคนที่อยู่ในห้องหันมาสนใจผมกับป๊อปด้วย โชคดีหน่อยที่พรหมไม่อยู่เพราะไข้ขึ้นป๊อปเลยบังคับให้ขึ้นไปนอนข้างบนห้อง

“มีอะไรก็ว่ามา” ป๊อปยังมีท่าทีเล่นๆเหมือนกวนๆผมมากกว่าแต่อารมณ์ผมตอนนี้ไม่มีอารมณ์จะเล่นเลยจริงๆ

“ช่วงนี้พรหมเป็นอะไรรู้หรือเปล่า  เวลาคุยโทรศัพท์เสร็จพรหมก็จะชอบร้องไห้ทุกทีเลย มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า” เมื่อผมยิงคำถามหน้าป๊อปก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือไปโดยปริยายจากท่าทีเล่นๆกลายเป็นเครียดแทน

“ถ้ากูเล่าห้ามใครบอกพรหมนะ” ป๊อปยื่นข้อเสนอซึ่งทุกคนก็พยักหน้ารับอย่างดี เพราะทุกคนในที่นี้ต่างก็เป็นห่วงพรหมกันทั้งนั้นเพราะหลังจากที่พรหมโดนทำร้ายจนสติหลุดไปนั้น หลังจากหายพรหมก็กลายเป็นคนอ่อนไหวเปราะบางกับความรู้สึกมากๆ

“เรื่องมันก็มีอยู่ว่า กูกับพรหมนัดพ่อแม่ของตัวเองมากินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา แล้วกูกับพรหมก็บอกพ่อกับแม่ว่ากูสองคนอ่ะเป็นแฟนกัน” พอมันเล่าถึงตอนนี้มันก็หยุดเล่าซึ่งสร้างความเสียอารมณ์ให้ผมเป็นอย่างมาก

“หยุดทำซากอะไรวะ เล่าต่อซิ” พี่ตัสเร่งไอ้ป๊อปครับ

“ก็พ่อแม่ผมกับพ่อแม่พรหมก็อึ้งไปพักนึง”

“โอ้ย อย่าเอาน้ำได้ไหม ขอเนื้อๆเลย” เอ่อ พี่ตัสแกไม่ค่อยอยากจะรู้เลยเนอะ

“ก็พ่อแม่ผมกับพ่อแม่พรหมก็โวยวาย แล้วก็ไม่ยอมให้เราสองคนคบกัน” ถึงตรงนี้ไอ้ป๊อปหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด เห็นแล้วก็สงสาร พาลให้นึกถึงตัวเอง ว่าถ้าอาของผมรู้เรื่องนี้....อาจะรับผมได้ไหม แล้วถ้าถึงเวลานั้นล่ะ ผมควรจะทำยังไง

“แถมยังสั่งไม่ให้ผมกับพรหมติดต่อกันด้วย แต่ผมไม่ยอม...ผมเลยลากพรหมออกมาจากร้านอาหารเลย”

“เออ เว้ยใจเย็นๆละกันว่ะ ค่อยๆแก้ไขกันไป มันอาจจะกะทันหันแล้วพ่อแม่ยังรับไม่ได้ แต่พี่ว่าเดี๋ยวมันก็จะดีขึ้นเองนะ” พี่ตัสพยายามพูดปลอบใจป๊อป ป๊อปมันก็ยิ้มให้พี่ตัสเชิงขอบคุณที่ให้กำลังใจมัน

“ขึ้นไปดูพรหมได้แล้ว ยิ่งไม่สบายอยู่” พี่ตัสไล่ป๊อปขึ้นห้องไป ป๊อปก็ไปอย่างโดยดี ตอนนี้กลางบ้านเลยเหลือแต่ ผม วิน พี่ตัส พี่เบิร์ด นั่งเรียงรายกันอยู่ที่โซฟา

“น่าสงสารเนอะ พ่อแม่ไม่ยอมรับ” พี่ตัสเอ่ยขึ้น ทำให้ผมใจกระตุกวูบ แล้วถ้าอาผมรู้เรื่องนี้ล่ะ อาผมจะเป็นเหมือนพ่อแม่ป๊อปกับพรหมไหม

“ยังงี้แหละพี่ตัส พ่อแม่ผมเป็นเพื่อนกับพ่อแม่ป๊อป เหมือนพ่อแม่ป๊อปเค้าจะหาคู่มั่นไว้ให้ป๊อปมันแล้ว เป็นลูกสาวของเจ้าของสำนักงานนักสืบที่ดังๆอ่ะ ชื่อเตย” วินบอกลายละเอียดที่ตัวเองพอรู้มาบ้างหพวกเราฟัง

“อัทเป็นอะไร หน้าตาเครียดๆ” พี่ตัสถามผม

“เปล่าพี่ไม่มีอะไรหรอก” ผมตอบปัดๆแล้วยิ้มให้ แต่พี่ตัสก็ยังจ้องหน้าผมเหมือนไม่เชื่ออยู่ดี แต่พี่ตัสแกก็ไม่เซ้าซี้คาดคั้นคำตอบจากผม

“ขึ้นบ้านกันเถอะไป” พี่ตัสออกปากไล่ทุกคนแล้วก็เดินไปไล่ปิดบ้านปิดหน้าต่างทั้งหมด บ้านนี้ไม่มีคนใช้ครับ เพาะพี่ตัสบอกว่าอยากอยู่แบบสงบๆ ส่วนตัว ฉะนั้นงานบ้านทั้งหมดทุกคนจะช่วยกันทำ แต่ส่วนมากพี่ตัสก็ทำคนเดียวนั้นแหละ มีเป็นบางครั้งที่ผมกับพรหมจะไปคอยช่วย

“คร้าบบบบ” วินตอบพี่ตัสแล้วก็จูงมือผมเดินขึ้นห้องไป

( Pop Part )

เมื่อผมขึ้นมาบนห้องตามคำสั่งของพี่ตัสที่ให้มาดูแลภรรยาผมนั้นเอง ไปทำอะไรมาถึงไข้จับเลยเนี่ย เมื่อเข้ามาในห้อง ก็เห็นพรหมนอนอยู่บนเตียงอย่างสงบนิ่ง ผมเลยเดินไปนั่งข้างๆเตียง ลอบมองดูใบหน้าของพรหม

“ฮึก.....ฮือออออ” อ้าวตายห่า อยู่ๆก็ร้องไห้ ละเมอเหรอเนี่ย

“พรหมเป็นไรครับ....พรหม” ผมเขย่าตัวพรหมจนพรหมลืมตาขึ้นมา ก็ปราดน้ำตาอย่างลวกๆ แต่ผมก็กดพรหมลงไปนอนไว้กับเตียง

“นอนซะ ไม่สบายอยู่ อย่าพึ่งลุกขึ้นมา” ผมบอกพรหมก็ทำตามไม่ได้ขัดขืนอะไรแต่พรหมจ้องมองหน้าผม

“ป๊อป” พรหมเอ่ยเรียกชื่อผมเบาๆ

“ครับ...พรหมจะเอาอะไรหรือเปล่า” เมื่อผมถามกลับ พรหมก็นิ่งไปพักนึงแล้วก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมาอีกเลย

“ว่าไง คิดนานไปแล้วนะ” ผมพูดยิ้มๆ พรหมอาจจะกำลังต้องการกำลังใจก็ได้

“ป๊อป”

“หืม”

“เรา...เลิกกันเถอะ” เมื่อิ้งเสียงพรหม หัวใจผมก็หล่นวูบไปอยู่กับพื้นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รู้สึกเจ็บ เจ็บเหมือนมีใครเอาดาบมาฟัน

“ทำไม ทำไมพรหมทำไมพูดแบบนี้” ผมเริ่งระงับความโกรธไม่อยู่ ไม่มีค่าเลยใช่ไหม ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่มันไม่มีค่าเลยหรอ กับสิ่งดีๆที่เคยทำร่วมกันมา

“เราไม่อยากให้ป๊อปมาลำบาก ป๊อปต้องมีอนาคตที่ดีนะ จะต้องบริหารงานต่อจากพ่อแม่ เป็นที่เชิดหน้าชูตาให้กับวงศ์ตระกูล อย่ามา....” พรหมพูดทั้งน้ำตาแต่พูดไม่ทันจบผมก็ปิดปากพรหมด้วยปากผม

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”

“แต่ว่า..”

“บอกว่าไม่ต้องพูดอะไรแล้ว!!!!!!!” ผมตะคอกใส่เลยครับ พรหมเลยยอมนิ่งไป

“ป๊อปบอกพรหมหรอว่าลำบาก” พรหมก็ส่ายหน้า

“งั้นก็จำเอาไว้เลยนะ....ถ้าไม่มีพรหมก็จะไม่มีป๊อป ยังไงซะพรหมก็เป็นของป๊อป ป๊อปไม่ยอมให้ใครมาบงการชีวิตของป๊อปได้....นอกจากพรหมคนเดียว”

“ฮึก....ฮือ....ขอโทษๆ” พรหมร้องไห้แล้วโผเข้ากอดผมเลยครับ

“ไม่เป็นไรครับ ทีหลังก็อย่าคิดเองเออเองคนเดียว จะทำอะไรถามป๊อปก่อน” พรหมก็พยักหน้ารับ จากนั้นผมก็เลยบังคับให้พรหมนอนเพราะร้องไห้จนตาบวมไปหมดแล้ว แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นเมื่อดูหน้าจอ....แม่ผมนั้นเอง ผมเลยรับโทรศัพท์และเปิดโฟนคุยเลยครับ

“แกอยู่ไหน” เสียงแรกที่หลุดออกมาจากโทรศัพท์

“อยู่กับเมีย”

“นี่แกยังไม่เลิกยุ่งกับไอ้กระเทยนั่นอีกหรอ” น้ำเสียงแม่ผมเกรี้ยวกราดมากครับ

“แม่อย่ามาว่าเมียผม เมียผมไม่ใช่กระเทย ถ้าแม่ไม่มีอะไรก็แค่นี้นะ” พูดจบผมก็วางสายและปิดเครื่องในทันที ผมหันไปมองพรหมก็พบว่าพรหมหลับไปแล้ว ที่พรหมคิดจะไปจากผมเพราะพ่อแม่ขู่กับผมว่าถ้าไม่เลิกยุ่งกับพรหมจะตัดออกจากมรดกทุกอย่าง แต่ผมไม่สน ในเมื่อเจ้าของหัวใจผมคือคนที่นอนอยู่ตรงหน้านี่ ถึงแม้ว่าวันหน้ามันจะต้องลลำบากมากขนาดไหนแต่ผมก็จะดูแลพรหมให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนนี้จะทำได้



ปล.ขอโทษที่เมื่อคืนไม่ได้อัพนะ บ้านไฟดับ ท่อน้ำแตก

ซวยบรรลัยมากมาย อ่อ ตอนหน้าเตรียมซับน้ำตานิดนึงนะจ๊ะ ^^

[gupalz]

อะไรนิ มาม่าอีกแล้ว

[ujen]

  มันเกิดอะไรขึ้นอีกนี้

[minyoung]

เอาอีกแล้ว มาม่าอีกแล้วหรอ มันจะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย ลุ้นจัง เย็นมาต่ออีกนะ จะรอจ้า

[aoihimeko]

ป๊อบสู้ๆพรหมด้วย

[Poseidon]

อ่า น่าสงสารทั้งสองคนเลยอ่ะ
มรสุมชีวิต เอาใจช่วยนะ
ทั้งสองคนต้องผ่านมันไปให้ได้นะ

[Kanda Moe]

+คุณเป็ดให้นะคะ
ตอนหน้าเตรียมซับหน้าตา ฮืออออ...จะดราม่ากันหรอไม่น้าาา
พรหมกับป๊อปสู้ๆน้าา

[why yyy]

เตรียมกินมาม่า

[tawan]

อุปสรรคอันใหญ่หลวง

 

[shizuruviola]

Lesson 109

( Prom Part )

เช้าวันต่อมาผมตื่นมาด้วยอาการเจ็บที่ดวงตาทั้งสองข้าง มันคงเป็นผลพวงมาจากการร้องไห้หนักสินะ แค่คิดถึงเรื่องนั้นน้ำตามันก็พาลจะไหลเอาซะดื้อๆ ผมคิดหนักเกี่ยวกับเรื่องนี้มาหลายวันต่อ แต่เมื่อวานนี้ผมก็มั่นใจและเชื่อมั่นในคำพูดของป๊อป แต่เมื่อผมได้ยินป๊อปคุยโทรศัพท์กับแม่ในเวลาต่อมา มันกลับทำให้ผมรังเล เพราะผมหรือเปล่าทำให้แม่ลูกไม่ลงรอยกันแบบนี้

“ตื่นแล้วหรอ...เป็นยังไงบ้าง” ป๊อปถามผมครับ ผมก็ยิ้มให้

“ก็เจ็บตานิดหน่อยน่ะ” ก็ร้องไห้ทั้งคืน

“เดี๋ยวนอนยู่เนี่ยแหละ เดี๋ยวป๊อปลงไปหาอะไรมาให้กิน” ป๊อปพูดจบก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว และกลับมาอีกครั้งพร้อมกับกลิ่นหอมๆของข้าวต้ม

“กินข้าวหน่อยนะจะได้กินยา” ป๊อปบอกผม ผมก็พยักหน้า เดี๋ยวนี้ผมว่าง่ายครับ ป๊อปบอกอะไรผมก็ได้หมดอ่ะ รู้สึกดีจังที่มีคนรักอยู่ข้างกายแบบนี้

“ไม่ต้องๆเดี๋ยวป้อน” ป๊อปแย้งขึ้นเม่อผมยืนมื่อออกไปรับถ้วยข้าวต้ม

“ไม่เป็นไรกินเองก็ได้ ป๊อปจะได้ไปกินของป๊อป” ผมบอกเหตุผลไป

“ไม่เป็นไร กินด้วยกันนี่แหละป๊อปตักมาเยอะ” ป๊อปชูชามข้าวต้มถ้วยใหญ่มา ผมถึงกับยิ้มไปกับความทะเล้นของป๊อปที่แสดงออกมา จากนั้นเราสองคนก็กินข้าวกันอยู่นานสองนานเพราะมัวแต่เล่นหยอกล้อกันจนแทบจะไม่ได้กินกันดีๆเลย

“เดี๋ยวป๊อปเอาจานไปเก็บก่อน พรหมกินยาซะด้วยนะ” พูดจบป๊อปก็เดินออกไปจากห้องเลย ผมก็กินยาตามคำสั่งของป๊อปทุกประการ และนอนลงบนเตียงจนป๊อปมานอนด้วยอยู่ข้างๆผม

“ป๊อป”

“หืม....เฮ้ย ทำอะไร” ป๊อปโวยวายเมื่อผมขึ้นไปบนตัวป๊อป

“อย่าพึ่งพูดอะไรได้ไหม” ผมไม่พูดเปล่าแต่มอบจูบของผมให้กับป๊อปไป ตอนแรกเหมือนจะเฉยๆ แต่ก็เฉยได้ไม่นานเพราะป๊อปก็จูบผมตอบอย่างดุเดือดจนผมเริ่มเคลิ้ม...แต่ไม่ได้ เกมนี้ผมต้องเป็นคนคุม

“อ๊า...อ๊ะ” ผมถอนจูบออกจากป๊อปแล้วก็เปลี่ยนเป้าหมายมาหยอกล้อเล่นกับยอดอกของป๊อปแทน

“อื้อ...อ๊า...พรหมครับ....ป๊อปเสียว” เมื่อป๊อปพูดผมก็ดูดเม้มให้หนักขึ้นจนบริเวณรอบๆนั้นแดงเห่อตามไปด้วย

“ดีไหม”

“ดะ...ดี...โอ้ยยย...ซี๊ด” ผมลากลิ้นวนไปวนมาแถวหน้าท้องป๊อปจนป๊อปนอนครางแทบไม่เป็นภาษาและในจังหวะที่ป๊อปกำลังเคลิ้มผมก็ดึงกางเกงป๊อปออกเผยให้เห็นเจ้าหนูน้อยที่ไม่น้อยตามชื่อเด้งขึ้นมาเคารพธงชาติ ผมใช้ปลายลิ้นค่อยๆแตะมัน

“โอ้ยๆ อ๊า...เฮือก....แฮ่กๆๆๆ” ป๊อปแทบดิ้นพร่าน แต่ผมก็เป็นสุขใจที่จะได้มอบความสุขเล็กๆน้อยให้กับป๊อปเป็นครั้งสุดท้าย.....

“โอ้ย เสียว ซี๊ดดดด เร็วอีก อ่า พรหม....ดีครับ...อื้อ” ป๊อปครางกระเส่าและกดหัวผมไว้กับท่อนเนื้อที่แข็งอย่างกับเหล็กจนในที่สุดกระแสน้ำอุ่นๆก็พุ่งเข้ามาในปากผม ผมก็เลียทำความสะอาดอย่างไม่รังเกลียด

“อ่า พรหมน่ารักจังเลยครับ” ป๊อปพูดเสียงหอบตัวโยน

“อย่าพึ่งนอนอยู่เฉยๆก่อน” ผมพูดกับกดป๊อปนอนลงไว้ จากนั้นผมก็ลุกไปขี่ป๊อปไว้และจับท่อนเนื้อของป๊อปมาจ่อไว้ที่ช่องทางหลังของตัวเองและผมก็ค่อยๆนั่งกดลงไปจนสุด

“อื้อ...อ๊ะ” ผมจุกและแน่นมากแต่ก็ยังฝืนเอาเข้าไปจนมิด ผมแช่ค้างไว้สักพักจนผมเริ่มผ่อนคลายลงผมก็เริ่มขยับอย่างช้าๆ

“ไม่ไหวแล้วพรหม...ฟึ่บ” ป๊อปพลิกผมมาอยู่ข้างล่างและก็เริ่มบรรเลงเพลงรักของเราจนในห้องดังระงมไปด้วยเสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางของเราสองคน จนกระทั่งเราทั้งสองก็ไปถึงฝั่งฝันด้วยกัน

“รักพรหมนะ” ป๊อปพูดเสียงแหบพร้า

“รักเหมือนกัน” จากนั้นเราสองคนก็พากันหลับเพราะความเหนื่อยหล้ากับกิจกรรมที่พึ่งจะผ่านมาเมื่อครู่ ผมมาสะดุ้งตื่นอีกทีก็เพราะว่าเสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น

“ครับแม่”

“อยู่ไหน!!!!” แม่พูดกลับมาเสียงเขียวเลยครับ

“อยู่กับ...ป๊อปครับ” เมื่อผมพูดจบแม่ก็หวี๊ดทันที แถมยังด่าผมสารพัดจนผมจะรับไม่ไหว ผมจึงตัดสินใจอะไรบางอย่างไป

“แม่หยุดด่าผมซักทีเถอะ ผมรักป๊อปแม่ได้ยินไหม ผมรักป๊อป!!!” พูดจบผมก็วางโทรศัพท์และนั่งร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย

“พรหมครับ ร้องไห้ทำไมเป็นอะไร” ป๊อปตื่นขึ้นเพราะแรงสะอื้นจากผม

“ขอโทษที่ทำให้ตื่น” ผมพูดเสียงสั่น

“ไม่เอานะไม่ร้อง เป็นอะไรบอกป๊อปหน่อยสิ”

“ตอนเย็นไปสะพานพระราม 8 กันนะ” ผมเฉไฉไปเรื่องอื่นเพราะไม่อยากให้ป๊อปต้องมารับรู้อะไรที่มันไม่ดีไปด้วย

“ไปทำไมหรอ” ป๊อปถามผม

“อยากไป....ป๊อปไม่ว่างหรอ ไม่เป็นไร”

“ว่างสิครับ พรหมอยากไปไหนก็ว่างทั้งนั้นแหละ” เมื่อป๊อปพูดจบผมก็มอบจูบซึ่งมันจะเป็นจูบสุดท้ายที่ผมจะได้มอบให้กับป๊อป.....

( Autt Part )

“เรากับป๊อปไปธุระก่อนนะ เดี๋ยวป๊อปคงกลับมาค่ำๆ” พูดจบพรหมกับป๊อปก็หายออกไปจากบ้านทันที

“อัท วิน ไปขึ้นรถ” ไม่พูดเปล่าแต่กระชากพวกผมขึ้นรถไปเลย ผมก็งงๆเลยถามพี่ตัส

“จะไปไหนพี่”

“ตามสองคนนั้นไปน่ะสิ...พี่ว่ามันแปลกๆ.......พี่เบิร์ดทิ้งระยะห่างหน่อยเดี๋ยวมันสงสัย”

“รู้แล้วจร้า” พี่เบิร์ดตอบอย่างอารมณ์ดี และจากนั้นรถของเราก็ขับเคลื่อนไปจนถึงพระราม 8 รถเป้าหมายก็จอดพวกผมก็จอดและนั่งดูสถานการณ์ในรถ พอสังเกตไปได้แปปนึงผมว่าสองคนนั้นกำลังจู๋จี๋กันอยู่ อิจฉาเว้ย

“ลงเถอะพี่ตัส อิจฉาว่ะไปขัดเค้าซักหน่อย” พี่ตัสก็เห็นดีเห็นงามและเราก็ลงจากรถกันทั้งหมดเลยครับ

“โว้ยยยย หวานกันจนสะพานระเหยเป็นน้ำตาลหมดแล้วโว้ย” วินส่งเสียงแซวไปครับสองคนนั้นก็หันมายิ้ม แต่ยิ้มได้ไม่นานก็มีรถสองคันมาจอดเทียบและเมื่อเห็นบุคคลที่ลงมาจากรถก็สร้างความตกใจให้กับป๊อปและพรหมได้มากทีเดียว....พ่อแม่ของทั้งคู่

“กลับบ้านเดี๋ยวนี้นะไอ้ป๊อป ฉันไม่เคยสอนให้แกวิปริตแบบนี้” พ่อป๊อปพูดอย่างเกรี้ยวกราดจนหน้าตาแทบจะมีเขี้ยวงอกออกมาแล้ว

“พรหม แกไปเป็นเมียมันได้ยังไง เสียชาติเกิดไอ้ลูกไม่รักดี แกกลับบ้านกับฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!!!” แม่พรหมก็ไม่แพ้กันพูดใส่ทั้งสองคนอย่างดุเดือด

“ผมไม่กลับ....ชีวิตเป็นของผมยังไงผมก็ไม่กลับ” พูดจบพรหมก็จับหน้าป๊อปหันไปหาและพูดอะไรบางอย่างที่ผมไม่ได้ยิน เหมือนเค้าตั้งใจจะพูดให้ได้ยินแค่สองคน จากนั้นพรหมกับป๊อปก็เดินเข้าไปหาผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย

“ป๊อปจะกลับบ้านไปกับคุณครับ คุณไม่ต้องกลัว”

“พรหม!!!!!” ป๊อปพูดเสียงดัง แต่พรหมไม่สนใจและหันไปหาพ่อกับแม่ของตัวเอง

“พ่อ....แม่....ผมขอโทษที่ไม่รักดี ทำให้พ่อแม่ไม่สบายใจ ขอโทษกับทุกสิ่งที่ผ่านมา”

“แกไม่ต้องพูดมากกลับบ้าน!!!!” แม่พรหมสวนขึ้น

“ไม่ครับ...แม่ให้ผมได้พูดเถอะมันจะเป็นครั้งสุดท้าย.....ป๊อปดูแลตัวเองดีๆนะ...ฮึก...เรารักนาย....รักหมดใจ” หลังจากพูดจบพรหมก็ผลักป๊อปอย่างแรงจนล้มลงกับพื้นส่วนตัวพรหมก็วิ่งไปที่สะพานและ....

“พรหม!!!!!” ป๊อปวิ่งถลาเข้าไปหาพรหมอย่างรวดเร็ว

“อย่าพรหมป๊อป ไม่ ไม่ ไม่!!!!!!” เสียงผมกับพี่ตัสดังประสานกัน

“ตู้ม!!!!” เสียงสุดท้ายก่อนที่ร่างของทั้งคนจะไหลไปกับกระแสน้ำ อย่างไม่มีวันหวนกลับมาอีกครั้งหนึ่ง

[uaeb]

ไม่จริงใช่ไหมมมมมมมม 
 

[why yyy]

ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ  พรมคิดอะไรทำไมไม่ปรึกษาใครก่อนนะ มันไม่ใช่ทางออกของปัญหาซะหน่อย