หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า

[day9day]

เนื้อเรื่องกำลังสนุกเลย  รอตอนหน้านะครับ

ปล.อยากอ่านพรหม+ป๊อบ แบบหวานๆ+NC มั้งอ่ะ (หึ หึ)

[ujen]

พี่ตัสสุดยอดมากเลยลูกพี่

[AnimajuS]

บอกตามตรงเรื่องนี้ ตัวเอก (วิน+อัท) โดน ตัส ข่มจนหมองเลยล่ะ 

[why yyy]

ฉลองครบ 100 ตอน  และเราจะรอตอนที่ 101  คิกคิก

[pronpailin]

  ช๊อบ ชอบ พี่ ต้ส อ่ะ

[tawan]

พี่ตัสเป็นลูกสาวมาเฟียป่าวอ่ะ

สุดยอดดดดดดดดดดดดดชอบ

 

[khunstar]

พี่ตัสเริสเว่อร์

[minyoung]

แรงมากอ่ะ แมนเนอะ สนุกจัง ๑๐๐ ตอนแล้ว รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ

[apple]

พี่ตัสแมนสุดสุด

[Poseidon]

ลูกมาเฟียชัดๆ
นึกถึงพี่เบิร์ดนะ  ถ้าพี่ตัสโมโห หล่ะก็ บรื๋ยยยส์

[DexTunG]

     โหด มากกกกกกกกกกกก   

[nongrak]

บอกแล้วว่าตัสนี่สุดยอด ชอบจัง

[shizuruviola]

Lesson 101

( Prom Part )

“วินเป็นไงบ้าง” อัทรีบเข้าไปดูวินเลยครับ แต่เหมือนว่าวินจะดูชิวมากๆเหมือนจะไม่มีบาดแผลเลยซักแห่งเดียว

“ไม่เป็นไรครับ กลับโต๊ะกันนะ...ฟอด” อัทก็ม้วนเขินนิดหน่อยแต่ก็เดินตามไปและอีกด้านหนึ่งของพี่ตัสกับพี่เบิร์ด

“พี่เบิร์ดเป็นไรไหม” พี่ตัสเข้าไปจับหน้าพี่เบิร์ดหมุนไปหมุนมา

“ไม่เป็นไร...เราอ่ะแหละ ซ่าไม่รู้เรื่องแบบนี้ต้องโดนทำโทษ” และภาพที่พี่ตัสโดนทำโทษผมก็แทบจะสำลักเลือดตาย จูบ!!!กันไม่อายฟ้าอายดินกันเลยทีเดียว

“พรหมครับ ไปนั่งกันเถอะ” ป๊อปเดินมาจูงมือผมกลับโต๊ะครับ อยากถามว่าเป็นยังไงบ้างแต่...ไม่กล้าอ่ะ แต่ถ้าถามในฐานะเพื่อนคงไม่เป็นไรมั้ง

“ป๊อป......นายเป็นยังไงบ้าง” ผมพูดพร้อมกับนั่งลงที่โซฟา ป๊อปก็นั่งเบียดผมมาด้วย

“ทำไมเป็นห่วงหรอ” ป๊อปหันมาจ้องหน้าผมหน้าตากรุ้มกริ่มไม่น่าไว้ใจเลย

“ก็...อือ”

“ไม่เป็นไรครับ ป๊อปสบายดี....ดีใจจังที่พรหมเป็นห่วงป๊อปด้วย.....ฟอด” เอาอีกแล้วขโมยหอมแก้มผมอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมีสายตาของอัท วิน พี่ตัส พี่เบิร์ด ด้วยอ่ะสิ

“นี่จะหวานอะไรกัน เกรงใจพี่บ้างนะ” เอ่อ พี่ตัส ได้ข่าวว่าเมื่อกี้ยืนจูบกันกลางผับไม่ใช่หรอ พูดมาได้ไม่ได้ดูตัวเองเลยนะเนี่ย

“อาหารมาพอดีเลย กินกันเถอะ” อัทเบี่ยงประเด็นไปเป็นเรื่องกินครับ พวกผมก็ลงมือกันเลยครับ ผม อัท พี่ตัส จะเน้นกินอาหารมากกว่า ป๊อป วิน พี่เบิร์ด สามหนุ่มนั้นเค้าเน้นเหล้าเบียร์และกับแกล้มครับ ส่วนผม อัท พี่ตัส กินกันแค่สปายด์

“อัทๆ เรากวนตักยำวุ้นเส้นให้หน่อยสิ” ผมสะกิดบอกอัท แต่แล้วยำวุ้นเส้นก็มาอยู่ในจานผมแล้วครับ

“อยากกินก็บอกป๊อปสิครับ ตักให้ก็ได้” ป๊อปบอกผมแล้วก็หันไปคุยต่อ รู้สึกมาช่วงหลังมานี่ป๊อปจะดีกว่าผมมากเลยครับ ดีมากจนผมกลัว...กลัวว่ามันจะเป็นแค่ภาพลวงตา ถามว่าผมชอบป๊อปไหม   มันก็ไม่ได้รังเกลียดผมมีความรู้สึกดีๆให้แต่รักหรือชอบหรือเปล่า...อันนี้ผมตอบไม่ได้จริงๆครับ เพราะผมยังไม่รู้ตัวเองเลย

“ตัสครับลองนี่ดูไหม” พี่เบิร์ดยื่นแก้วมาให้พี่ตัสครับ เหมือนจะเป็นเหล้าผสม

“ไม่เอา  พี่เบิร์ดก็รู้ว่าตัสไม่ชอบ” พี่ตัสก็ปฏิเสธทันที พี่เบิร์ดก็ไม่เซ้าซี้ต่อ

“อัทครับลองนี่ดูไหมอ่ะ” วินก็ชวนอัทครับแต่เป็นแกมบังคับเพราะจับกรอกปากเลยครับ อัทก็อึกอักอยู่ในตอนแรก

“ไอ้วินบ้า แกล้งหรอ คืนนี้นอนนอกระเบียงไปเลย” อัทพูดสีหน้าค่อนข้างโมโหครับ

“ไอ้ป๊อปตามึงแล้ว” วินหันไปบอกป๊อปครับ พวกผมก็หันไปมอง ป๊อปก็กระดกเหล้าเข้าปากไปแต่ไม่ยอมกลืนกระทั่ง....

“อื้อ...อึก อึก อึก”

“โห้วววววววววว” เสียงโห่ร้องจากพวกผมเองนี่แหละครับ จะอะไรอีกล่ะก็ป๊อปอ่ะสิ ป้อนเหล้าให้ผมแบบปากต่อปากเลยครับ ผมยังรู้สึกถึงรสชาติขมๆของเหล้าที่ไหลลงคอไปอยู่เลยครับ รู้สึกมึนๆเพราะไม่เคยกินอะไรแรงขนาดนี้

“แม่งเจ๋งว่ะ พี่เบิร์ด” วินหันไปคุยกับพี่เบิร์ด

“เออ แม่งใจว่ะ ตัวเอาแบบนั้นบ้างเปล่า” พี่เบิร์ดหันไปทำตาเจ้าเล่ห์ใส่พี่ตัสครับ

“ถ้ากล้า...ก็ลองดูสิครับ” พี่ตัสตวัดหางตามองพี่เบิร์ดด้วยสายตาที่แบบว่า....ถ้ามึงกล้ามึงก็ตายสถานเดียวอะไรประมาณนั้น แต่ดูเหมือนพี่เบิร์ดไม่สะทกสะท้านซักนิด

ผมนั่งไปซักพักรู้สึกเริ่มตาลายมึนๆอื้อๆฟังอะไรไม่ค่อยรู้เรื่อง คงเป็นฤทธิ์จากเหล้าที่ป๊อปกรอกปากผมแน่ๆ แต่ทำไงดีล่ะคนอื่นเค้ายังดื่มกันอยู่เลย

“เฮ้ย พี่ว่ากลับเถอะ ไอ้พรหมคอพับคออ่อนไปแล้ว” เสียงพี่เบิร์ดพูดครับ พร้อมกับเรียกเช็กบิลทันที

“เดินไหวไหมครับพรหม” ใครอ่ะหน้าคุ้นๆ.....ป๊อปนี่เอง ผมก็พยักหน้าหงึกหงักและผมก็รู้สึกตัวเบาโหวง ป๊อปอุ้มผมลอยเลยครับ

“ท่าทางจะไม่ไหว เดี๋ยวป๊อปอุ้มเองนะครับ” ก็พยักหน้าหน้าไปแบบเดิมเพราะเริ่มไม่มีแรงแล้วท่าทางจะเมาแล้วล่ะผมรู้ตัวเองเลย พอขึ้นมาบนรถป๊อปก็ยังอุ้มให้ผมนอนอยู่บนตักเหมือนเดิม จนผมรู้สึกถึงความนุ่มที่หลัง ผมพยายามลืมตาขึ้นก็พบว่าผมอยู่ในห้องแล้วครับ

“พรหม เช็ดตัวหน่อยนะจะได้สบายตัว” ผมไม่ได้ตอบอะไร แต่รู้สึกถึงความเย็นที่สัมผัสที่กายผมแทน ป๊อปถอดเสื้อผ้าผมทั้งหมดไม่เว้นแม้แต่ชั้นในแล้วก็ลากผ้าชุบน้ำไปบนตัวผมไปทุกซอกทุกมุม ขอย้ำ ทุกซอกทุกมุมจริงๆ

“เฮ้อ เสร็จซะที กว่าจะเสร็จก็เล่นซะปวดระบมเลยนะ....ฟอด” ป๊อปบ่นในสิ่งที่.....นะไม่อยากพูดเลย ผมยังพอมีสติอยู่บ้างเลยยังพอรับรู้อะไรได้บ้าง ป๊อปก็ค่อยๆใส่เสื้อผ้าให้ผมเมื่อใส่เสื้อผ้าให้ผมเสร็จผมก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำ สงสัยคงจะอาบน้ำอ่ะแหละ และหลังจากนั้นผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย

ผมลืมตาขึ้นอีกทีพร้อมกับความรู้สึกปวดหัวอย่างมากๆ อาการแฮงค์คงเป็นอย่างนี้สินะ จะขยับตัวก็ลำบากมันหนักอึ้งไปหมดทั้งตัวเลย

“ตื่นแล้วหรอ ปวดหัวไหม” ป๊อปเดินเข้ามาหาผมเลยครับ นี่รอผมตื่นเลยหรอเนี่ย

“อือ ปวด” ผมก็ตอบไปตามความจริง มันมึนจริงๆครับ

“เดี๋ยวรอแปปนะ เดี๋ยวเราอุ่นข้าวต้มให้จะได้กินร้อนๆ” พูดจบป๊อปก็เดินออกไปเลยครับ ผมก็เลยนอนลงต่อ สักพักเสียงประตูห้องก็เปิดขึ้นอีกครั้ง

“พรหมลุกก่อนเร็วจะได้กินข้าวกินยา” ป๊อปพูดพร้อมกับเขย่าตัวผมด้วย

“อือๆ” ผมก็ยอมลุกอย่างว่าง่าย โดยไม่พูดอะไรเลยซักคำ ไม่มีแรงจะพูดมากกว่า

“มาเราป้อน” แล้วป๊อปก็ป้อนข้าวต้มให้ผมกิน ผมก็ยอมกินอย่างง่ายดาย เมื่อกินเสร็จป๊อปก็ยื่นยาให้ผมพร้อมน้ำหนึ่งแก้วและป๊อปก็เดินเอาชามไปเก็บ เมื่อผมกำลังจะล้มตัวนอนต่อป๊อปก็เข้ามาในห้องอีกครั้ง

“พรหมครับอย่าพึ่งนอน เช็ดตัวก่อนนะ”

“อือ ไม่ต้องหรอก” ผมบอกปัดไปเพราะเมื่อคืนที่ป๊อปบ่นผมก็รู้สึกหวิวๆ กลัวว่าถ้าคราวนี้ป๊อปไม่ทนขึ้นมาล่ะ ผมก็แย่อ่ะดิ

“อย่าดื้อสิ” ไม่พูดเปล่าป๊อปเดินเข้าไปเอาอุปกรณ์ในห้องน้ำ เมื่อกลับออกมาก็จับผมถอดเสื้อผ้าหมดเลยครับ เหมือนเมื่อคืนเป๊ะๆ

“อื้อ ก็บอกว่าไม่ต้องไง…อื้อ...อื้ม...”  อยู่ดีๆป๊อปก็จูบปากผมเฉลเลย

“โทษฐานดื้อ” ป๊อปพูดต่อทันทีที่ผละออกจากผม ผมขี้เกียจจะอะไรด้วยเลยไม่ได้ว่าอะไรครับ และในตอนนี้เองผมคิดว่าควรจะชัดเจนกับป๊อปซักที

“ป๊อป ตอนเย็นไปไหนหรือเปล่า” ผมลองถามดูครับ

“เปล่าครับ” ป๊อปตอบพร้อมกับเช็ดตัวไปให้ผมด้วย

“เรามีเรื่องจะคุยด้วย เดี๋ยวไปสวนสาธารณะกันนะ” ผมนัดแนะสถานที่ไปพร้อม ป๊อปก็ยิ้มและพยักหน้ารับ แล้วก็เช็ดตัวให้ผมต่อจนเสร็จ ผมก็หลับยาวจนถึงเย็น ผมกับป๊อปก็พากันไปที่สวนสาธารณะใกล้ๆคอนโด เมื่อมาถึงที่ผมก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเปิดประเด็นเลยดีกว่าครับ

“เราจะให้คำตอบที่ป๊อปเคยขอเรื่องนั้นกับเรา”

“จริงหรอ พรหมจะตอบเราแล้วจริงๆหรอ” ป๊อปทำหน้าตาดีใจมาก

“สัญญากับเราได้ไหมว่าจะรับคำตอบของเราได้” ผมถามป๊อปไปป๊อปก็เสียหลักเล็กน้อยแต่ก็ยังยิ้มให้ผม

“ได้สิ เรายอมรับการตัดสินใจของพรหมนะ” ป๊อปยื่นมือมากุมมือผมไว้

“เราขอบใจสำหรับการดูแลของป๊อปที่ดูแลเอาใจใส่เรามาตลอด สำหรับเรื่องที่แล้วมาเราให้อภัยป๊อปนะ” ป๊อปมีสีหน้าดูดีขึ้นมารนิดหน่อยที่ผมพูดมาถึงตรงนี้

“แต่ป๊อปอย่าทำดีกับเราต่อไปเลยนะ” เมื่อผมพูดป๊อปก็มีสีหน้าร้อนใจ

“ทำไมล่ะพรหม หมายความว่ายังไง!!!!” ป๊อปพูดเสียงดังลั่น

“....เราเป็นแฟนกับป๊อปไม่ได้” ผมพูดออกไปพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลมาเองโดยอัตโนมัติ ผมทำถูกแล้ว ทำในสิ่งที่ต้องการแต่ผมจะต้องร้องไห้ทำไม

“นี่คือสิ่งที่เราควรได้รับเราเข้าใจ.....ดูแลตัวเองดีๆนะ เรารักพรหมเสมอ เราจะเฝ้าดูพรหมในที่ๆเราควรอยู่ ลาก่อน” ป๊อปพูดบอกผมทั้งน้ำตาและเดินจากไป ผมร้องไห้อยู่ที่นั่นสักพักแล้วก็กลับขึ้นห้องตัวเอง...ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ที่ไม่เหมือนเดิมคือความว่างเปล่าที่ไม่มีใครอีกคนคอยอยู่ด้วย แต่ผมเป็นคนเลือกทางเดินนี้เอง!!!!!



ปล.คอมเม้นเริ่มหาย เค้าจะดองนิยายคอยดู >.<

[day9day]

คนแต่งอย่าพึ่งน้อยใจเลยนะครับ  อย่างน้อยก็ยังมีเราและอีกหลายๆคนคอมเม้นให้นะครับ

[Kanda Moe]

ว...หวานกันแป๊ปเดียวกลับมาดราม่ากันอีกแล้ว
ฮือออออ
อยากรู้จังว่าที่พรหมไม่ยอมรับรักป๊อปนั้นเพราะอะไรกันนะ? หรือกลัวใจตัวเอง? *เดามั่วซะงั้น*
(แอบชอบฉากที่ป๊อปป้อนเหล้าพรหมด้วยปาก เอร๊ยยย =/////=)
+คุณเป็ดเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะคะ
อย่าเพิ่งน้อยใจไปนะค้า  :กอด1:ผู้แต่ง
เรายังคงติดตามอ่านและคอมเม้นต์อยู่เสมอนะก๊ะ

[why yyy]

เฮ้ย อย่าดองนะ      พรมมันตัดสินใจถูกรึป่าวหว่า?  บอกไปแบบนั้นแล้วมาร้องไห้ 

[gupalz]

คนแต่งสู้ๆ เราเม้นให้เยอะๆเลยอ่ะ
รอตอนต่อไปจร้า

[KimGeeHu]

พรหม ใจ ร้าย อ่ะ
 กระซิก กระซิก 

[Poseidon]

อ่า พรหมอ่ะ ไปง้อป๊อปเลยนะ
สงสารป๊อปอ่ะ
คนเขียนสู้ๆนะ ยังไงเราคนนึงที่อ่านแล้วเม้นเสมอๆ

[tawan]

เลือกเองเสียใจเอง

 

[AnimajuS]

ไม่เอามาม่าแล้วอ่ะ

สงสารพรหมจัง ตัดสินใจใหม่ได้ไหม

ป๊อบก็พยายามต่อไปนะ เชื่อว่าพรหมก็รักป๊อบแล้วล่ะ

[pronpailin]

ทำร้าย ใจ ตัวเอง ทำไม พรหม   

[ujen]

  ป็อปจะยอมง่ายอย่างนี้เหรอ

 

[aoihimeko]

ป๊อปพูดปุ๊บน้ตมปั๊บ T^T I'm sad......

[Nunun_B2UTY]

ทำไมพรหมทำแบบนี้ 

คนแต่งอย่าน้อยใจน้าา 

[apple]

 พรหมทำกับป๊อปได้ไง 

[Mookkun]

งั่มมม *งับแขนพรหม*

ใจวร๊ายยยยยยย~~~ *วิบัติ*

[missu2]

ป๊อป-พรหม เมื่อไหร่มาม่าจะหมดซะที

อยากกินของหวานแล้ว   

คนเขียนจัดมาหน่อยสิ

[khunstar]

กรี้ดดดดดดดดดดดดอย่านะคนแต่ง 


พรหมเอ้ยยยหนู 

[minyoung]

มาม่าอีกแล้วอ่ะ คนแต่งก็มาม่า เนื้อเรื่องก็มาม่า มาลงบ่อยๆเถอะ เค้าอยากต่อแล้วอ่ะ รับไม่ได้ตอนนี้มันไม่เป็นอย่างหวังเลยอ่ะ จะขาดใจ