เหอๆพี่ตัสเรตติ้งนำโด่งเลยแฮะ
ไหงกลายเป็นว่าคู่รอง แฟนคลับเยอะกว่าคู่หลักล่ะ 5555555555
(ไม่มีใครชอบ วิน ป๊อป เบิร์ด 3 พระเองสุดหล่อเลยหรอครับ ^^)
Lesson 92
( Pop Part )
“เอ่อ...น้องป๊อปใจเย็นก่อนครับ”
“ไม่พี่ ไปพาตัวมาให้ผมเดี๋ยวนี้!!!!” ผมตะคอกใส่พี่แบงค์เลยครับ ลืมไปเลยว่าเค้าอายุมากกว่า แต่ตอนนี้เหมือนมีบางอย่างมาบังตาผมทำให้ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“มีอะไรหรือเปล่าครับน้องป๊อป” ทำไมลีลาถามอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวกูไล่ออกแม่งเลย
“ผมบอกให้ไปตามพรหมมาไงเร่า!!!” ผมพูดเสียงดังขึ้นอีกเมื่อพี่แบงค์ไม่ได้ดั่งใจผม
“เอ่อ พรหมไม่ได้มาทำงานหลายวันแล้วครับเกือบจะอาทิตย์” อ้าว หายไปไหนอีกแล้วอุตส่าจะหาตัวเจอทั้งทีแล้วนะ ทำไมต้องคลาดกันด้วยวะเนี่ย ผมเริ่มหงุดหงิดเพิ่มขึ้นอีก
“แล้วติดต่อไปหรือยัง ทำไมไม่โทรตามล่ะ!!!!!” ผมตะวาดเสียงดังลั่นด้วยอารมณ์โทสะ จนคนในร้านเริ่มแตกตื่นและหันมามองผมเป็นจุดเดียว
“เอ่อ...ใจเย็นก่อนนะครับน้องป๊อป คือพรหมไม่ได้ให้เบอร์ติดต่อและที่อยู่อะไรไว้เลยครับ ผมและเพื่อนที่ร่วมงานกันก็ต่างเป็นห่วงกันทั้งนั้น เพราะปกติพรหมจะเป็นคนขยันมาก มาทำงานก่อนเวลาตลอด ใครมีปัญหาเดือดร้อนถ้าพรหมช่วยได้พรหมก็ช่วยเสมอครับ” พี่แบงค์หน้าเสียไปเยอะที่โดนผมตะคอกใส่
“โถ่เว้ย!!!!!!!” ผมสบถทิ้งกลางร้านแล้วเดินออกมาเลยครับ และผมก็สตาร์ทรถออกไปอย่างรวดเร็วผมพยายามหาตามโรงแรง ตามห้องเช่าตามที่ต่างๆก็ไม่มีวี่แวว โอ้ย นี่ผมจะทำยังไงเนี่ย แต่ก่อนอื่นผมต้องโทรหาคุณอาปกรณ์ก่อน
“ฮัลโหล คุณอาครับ” ผมกล่าวทักเสียงมีอารมณ์เล็กน้อย
“ว่าไงป๊อป...น้ำเสียงไม่ค่อยดีเลย” คุณทักผม สงสัยผมจะพูดเสียงแข็งผิดปกติ
“เปล่าครับไม่มีอะไร...คุณอาครับ พรหม ไม่ได้มาทำงานหลายวันแล้ว คุณอาช่วยให้คนสืบที่อยู่หน่อยได้ไหมครับ” พูดง่ายๆคือผมจ้างเค้าให้หาที่อยู่ต่อครับ
“ได้ๆเดี๋ยวอาจัดให้ละกัน” พูดจบคุณอาก็วางสายไป ส่วนผมก็ติดต่อหาไอ้วินทันที
“ฮัลโหล ว่าไงวะมึง” มันพูดทันทีที่รับสายผม
“เออ พรหมมาทำงานที่ร้านอาหารเปิดใหม่ของพ่อกู” ผมพูดจบไอ้วินก็แทบจะแผดเสียงใส่โทรศัพท์ แม่ง ไม่เกรงใจหูกูเลย
“จริวหรอ!!!!!!! งั้นมึงก็เจอพรหมแล้วอ่ะดิ”
“ยังว่ะ พรหมไม่ทำงานมาหลายวันแล้ว คนที่ร้านบอกว่าติดต่อไม่ได้ไม่รู้ว่าเป็นอะไร” ผมบอกไอ้วินจบมันก็เงียบไปพักนึง
“พรหมไหวตัวทันหรอวะ” ผมค้านมันทันทีครับ เป็นไปไม่ได้ผมพึ่งได้ข้อมูลวันนี้เองนะมันจะไหวตัวอะไรทัน
“เดี๋ยวกูลองโทรหาพรหมดูละกัน”
“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวห้ามบอกเมียมึงนะว่ากูรู้แล้วว่าพรหมอยู่ไหนอ่ะ เดี๋ยวเมียมึงโทรบอกพรหมกูจะไม่ได้เจอกันสักที” ผมร้องบอกมันไว้ก่อน ไอ้ห่านี่แม่งไม่เคยมีความลับกับเมียมันเลย รักกันเวอร์ปานจะแหกดากกันดมอยู่แล้ว(คนเขียน:มันแหกทำอย่างอื่นโว้ย!!!!)
“เออๆ แค่นี้ก่อนได้เรื่องยังไงเดี๋ยวโทรหา” ไอ้วินวางสายไป ผมก็ขับรถวนไปวนมาอยู่นี่เอง ไม่มีจุดหมายครับไปเรื่อยๆบางทีก็วนกลับมาที่เดิม แต่ทำไงได้ใจผมมันร้อนรุ่มนี่ และเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นอีกครั้งครับ ผมดูเบอร์ก็กดรับแบบไม่ต้องลังเลเลย
“ว่ายังไงวะ ไอ้วิน”
“ติดต่อไม่ได้ว่ะ ปิดเครื่องตลอดเลย” ผมเริ่มใจไม่ดีครับ แล้วในหัวผมมันก็พลันนึกถึงฝันร้ายในวันนั้นอีกแล้วครับ
“มึงบอกกูได้ไหม ว่าพรหมอยู่ไหน” ผมลองดูครับเผื่อมันจะใจอ่อนบอกผม แต่เปล่าเลยครับมันเงียบไปเลย และนานด้วย ผมแน่ใจว่ามันไม่พูดแน่ๆ
“บอกกูมาเถอะ ถ้ามันเป็นอะไรขึ้นมามึงจะทำยังไง มึงจะกลายเป็นคนที่มีตราบาปติดตัวตลอดชีวิตเลยนะเว้ย ถ้ามึงไม่ยอมบอกกูเพราะแค่ว่ากูทำร้ายมันมาก่อน...แต่มึงก็เห็นแล้วนี่ว่ากูเปลี่ยนไปมากขนาดไหน” เอาวะ โดนหาว่าเจ้าเล่ห์สักหน่อยก็คงไม่เป็นไรถ้าได้เจอพรหมล่ะก็ให้ทำอะไรตอนนี้ผมก็ยอมทั้งนั้น
“เอ่อ...เอาไงดีวะ” ผมเงียบครับรอให้มันตอบ กดดันมันไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่ในใจผมตอบมันไปแล้ว ‘มึงก็บอกกูสักทีสิวะ ไอ้ควายยยยยยย’
“เออๆ มึงจดไว้ก็แล้วกัน แต่....มึงห้ามบอกอัทนะเว้ยว่ากูบอก” ไอ้วินเสนอมา
“เออ ไอ้เหี้ย กลัวจังนะเมียมึงน่ะ” ผมแซวมันครับ มันก็บอกที่อยู่ผมมาแต่ก็นานกว่าจะรู้เรื่องไม่รู้แม่งจะกระซิบทำซากอะไร
“เออ ขอบใจเว้ยมึงได้บุญละแค่นี้แหละ”
“ปากดีมึง ไอ้สัส” ด่าจบมันก็วางสายไป แต่ช่างเถอะผมยอมให้ด่า ผมรีบขับรถตรงไปที่ๆมันบอกด้วยความรวดเร็วเลยครับ
เมื่อมาถึง ดูจากสภาพแวดล้อมแล้ว....ไม่แปลกที่ผมจะหาไม่เจอครับ แม่ง อยู่โคตรลึกและซับซ้อนมากเลี้ยวเป็นงูเลยทางเข้า แถมยังต้องเดินเท้าเข้าไปอีก แต่ที่ได้มาคือธรรมชาติครับ ค่อนข้างจะป่าเขาเลยแหละ และตอนนี้ผมก็หยุดอยู่หน้าห้องที่ผมจดไว้
“ก๊อก ๆ ๆ” ผมลองเคาะประตูก่อนครับ แต่มันก็เงียบไม่มีเสียงตอบรับ
“ก๊อก ๆ ๆ” ลองดูอีกที......แต่มันก็เงียบอยู่ดีอ่ะครับ ทำไงดีวะผมนั่งรออยู่หน้าห้องเผื่อว่ามันไปข้างนอกแล้วยังไม่กลับ แต่จนแล้วจนรอดผ่านไปสองชั่วโมงก็ไม่มีวี่แวว แถมตอนนี้มันก็จะสามทุ่มแล้วด้วย
“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน” ผมตัดสินใจงัดประตูเลยครับ ดีหน่อยตรงที่มันเป็นลูกบิดทำให้ไม่ต้องพังตัวล็อก แต่ผมก็สะเดาะเป็นครับ แปปเดียวเท่านั้นประตูห้องก็เปิดออก เมื่อผมก้าวเข้ามาในห้องก็ไม่ลืมที่จะหันไปปิดประตูแล้วล็อกมันเหมือนเดิม ว่าแต่ห้องไมมันมืดจังวะ ผมคลำหาสวิตซ์ไฟจนเจอก็เปิดเลยครับ เมื่อแสงไฟสว่างก็ปรากฏร่างของคนที่ผมคุ้นเคยดีครับ แต่นอนหันหลังอยู่ เดิมเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วพลิกตัวคนที่นอนหันมาทางผม
“เฮ้ย!!!!!” ผมตกใจมากครับเพราะตัวพรหมร้อนมากๆ แถมหน้าตาที่เคยสดใสกลับซี้ดเซียวลงอย่างเห็นได้ชัด
“พรหมๆ ตื่นสิ” ผมพยายามเรียกพรหมไว้เขย่าตัวไปด้วย แต่อีกฝ่ายก็ไม่รู้สึกตัวแถมเพ้ออีกต่างหากผมจึงวางพรหมนอนลงบนเตียงแล้วไปหาผ้าเพื่อเช็ดตัวให้ ผมถอดเสื้อผ้าของพรหมออกแล้วเช็ดตัวอย่างบรรจง
ผมลากผ้าผ่านจุดต่างๆไปทั่วเรือนร่างงดงามของพรหมแต่มันมีแต่รอยช้ำๆแดง คงเป็นฝีมือผมสินะ...เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ผมทำร้ายพรหมมากขนาดนี้เลยหรอ
“ฮึก.....อือ....อือ” พรหมเพ้ออะไรสักอย่างแต่ผมไม่รู้เรื่อง แถมตัวสั่นมากๆด้วยผมจึงดึงพรหมเข้ามากอดไว้จนอาการสั่นลดลงไปบ้าง เอ้อ โทรบอกไอ้วินดีกว่า
“ฮัลโหล” เอะ ไม่ใช่เสียงไอ้วินนิ
“ฮัลโหล อัทหรอ” ผมถามไปครับเพราะเสียงนี้มันหวานไม่ใช่เสียงเพื่อนผมแน่ๆ เสียงเพื่อนผมทำไมจะจำไม่ได้ เสียงควายๆแบบนั้นมีไม่เยอะนักหรอกบนโลกนี้อ่ะ
“อืม มึงมีอะไร” ถามกูแบบนี้วางไปเถอะว่ะ เสียงโคตรโหด
“ไอ้วินอยู่ปะ” ผมไม่อยากบอกอัทเท่าไหร่เลย กลัวเพื่อนผมเดือดร้อน
“อาบน้ำ มึงมีอะไรคุยกับกูก็ได้”
“กูจะบอกว่าพรหมไม่สบายมาก และกูก็อยู่กับพรหมแล้วด้วย” ผมพูดจบไอ้ตัวเล็กแม่งก็ตวาดใส่โทรศัพท์เลยครับ แม่งพอกันทั้งผัวทั้งเมียสักวันเถอะมึงถ้ามีสึนามิมาประเทศไทยอีกกูจะจ้างมึงสองคนไปตะโกนต้านสึนามิไว้ แม่ง เสียงดีกันชิบหายเลย
“ว่าไงนะ!!!!!!!!!!!!!! มึงไปอยู่กับพรหมได้ยังไง”
“กูหามันเจอก็แล้วกัน มึงไม่ต้องรู้หรอกว่ากูรู้ได้ยังไงกูก็แค่จะโทรมาบอกเพื่อนกู” แต่ว่าปลายสายไม่ได้คุยกับผมแล้วครับ
“ไอ้วินมึงบอกมันใช่ไหมว่าพรหมอยู่ไหน” ชัดเลยครับแค่นั้นแหละสายตัดไปเลย ไอ้วินเอ้ยโชคดีละกันนะมึง
“อื้อ” คนในอ้อมกอดผมส่งเสียงครับ คงรู้สึกตัวแล้วเมื่อพรหมลืมตาขึ้นก็มองผมแต่แป๋วเลยครับ แต่สีหน้าก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆเป็นคิ้วผูกโบว์และความหวาดกลัวที่แสดงผ่านมาทางดวงตาอย่างเห็นได้ชัด เฮ้ย กูไม่ใช่ผีนะ
“อย่าๆ อย่าทำอะไรเราเลยนะ” พรหมถอยกรูดออกจากตัวผม ตัวสั่นน้ำตาไหลพราก เฮ้ย ทำไมเป็นขนาดนี้วะ!!!!!!!!!
หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า (อ่าน 501093 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก