หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า

[sosi]

วินกับอัทน่ารักอะ

หวานมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

รีบมาต่อนะคะ

[day9day]

คนแต่งหายไปใหนอ่ะ   กลับมาต่อด่วนๆนะครับ

[RELAXED]

คนเขียนหายไปไหนอ่า
คนอ่านกำลังหื่น อิอิ

[tarkung]

เข้ามารออตอนใหม่ครับ

[qq_oo]

รออยู่จ้า สู้ๆๆ

[ิิำืben]

มาต่อหน่อยค้างนานไม่ดีน๊าาาาาคิดถึงอัท

[shizuruviola]

Lesson 72

( Win Part )

“อัทครับ พอแล้วขึ้นไปนอนไปเดี๋ยววินพาไปนะครับ” ผมพยายามกล่อมให้ไอ้ตัวเล็กของผมวางแก้วลงเพราะขืนดื่มมากกว่านี้ไม่ดีแน่ๆ

“เอามาอีกพี่เด็ด ส่งมาเลย” เฮ้อ คงต้องคอยเก็บซากแล้วแหละ ผมก็ดื่มเบาลงเพื่อที่จะได้คอยดูแลไอ้ตัวเล็กของผม เพราะท่าทางต้องเมาแน่นอน

“ไอ้ตัส มึงไม่เอาหน่อยหรอ” ไอ้พี่เด็ดแม่งยังไม่พอลามไปทั่วหมดแล้ว

“มึงน่าจะรู้ กูเรียนสายสุขภาพมาของแบบนี้กูไม่แดกหรอก” พี่ตัสพูดเสียงเย็นมากโมโหใครหรือเปล่าวะ

“พี่เบิร์ดเลิกกินได้แล้ว เดี๋ยวก็เมาตายหรอก” ว่าแล้ว พี่ตัวแหวใส่พ่เบิร์ดเลยคงโมโหที่พี่เบิร์ดดื่มนั่นแหละ

“ใจเย็นไอ้ตัส ผู้ชายเค้าก็ต้องมีบ้าง” คราวนี้พี่แบงก์หันไปบอกพี่ตัสครับ

“เออดี กูก็ผ็ชายเหมือนกันกูก็ต้องมีบ้าง” ไม่รีรอครับ พี่ตัสหยิบแก้วแถวนั้นกรอกลงคอแบบไม่ยั้งเลยครับ โอ้ววววว ตายๆ กินแบบนี้น็อคได้หลายวันเลยนะเนี่ยเห็นแล้วเศร้า

……..30 นาทีต่อมา……….

“อัทครับพอแล้วเมาแล้วนะครับ” ผมแย่งแก้วในมืออัทมาเพราะตอนนี้อัทเริ่มคุยไม่รู้เรื่องแล้วแถมหน้าแดงอีกตั้งหากตามเนื้อตามตัวก็เริ่มแดงเรื่อๆขึ้นมาแล้วครับ

“อา รายยยยยยย ค้าวววววว ยางงงงง ม่ายยยยยยย มาวววว เยยยยยย” โอ้วยานได้อีกนี่ขนาดไม่เมานะเนี่ยและอีกด้านหนึ่ง.....

“ตัสพอแล้ว เมาแล้วนะ” พี่เบิร์ดก็แย้งแก้วในมือพี่ตัสเหมือนกัน เอ๊ะ ภาพนี้มันคุ้นๆนะ

“อย่ายุ้งงงงง ม่ายยยยย ด้ายยยยย มาววว” เอ่อ พอกันเลยทั้งคู้เลยครับเห็นแล้วก็แอบเซงนิดนึง คนนึงกินเพราะโดนท้า อีกคนกินเพราะโทสะ เฮ้อออออ

“พี่ต้าสสสสส ยางงงงง ม่ายยยย มาวววว ช่ายยยยยย ปะ” ไอ้ตัวน้อยหันไปพูดกับพี่ตัส

“ยางงง คร้าบบบบบ มาน้างงงงงนี่มา มะ” คนเมาคุยกันร็เรื่องจริงๆวุ้ยแล้วอัทก็ลุกไปตามคำชวนของพี่ตัส

“มาๆ น้างงงงง โตงงงงนี้” พี่ตัสลุกเพื่อจะขยับเก้าอี้ให้อัทแต่ยืนกันท่าไหนไม่รู้กลิ้งไปอยู่กับพื้นทั้งคู่เลย

“อัท!!!/ตัส!!!” เสียงผมกับพี่เบิร์ดดังขึ้นพร้อมกันต่างคนต่างปรี่เข้าไปหาคนของตัวเองที่นอนกลิ้งอยู่กับพื้น

“ฮ๊าาาาาาๆๆๆๆๆๆๆ อัทง่วง ก้อออ ปายยย นอนนน ซี่ อย่า มานอนนโตงนี้” เหอะๆ คนเมาเค้าคุยกัน

“นอนนนน โตงนี้แหละ มากอดหน่อย” เฮ้ยๆๆ ไม่ใช่ละ พี่ตัสกับอัทโผเข้ากอดกันซะงั้นอ่ะยอมไม่ได้!!!!!

“อัท ตัวนิ่มจางงงงง” พี่ตัสพูดเพ้อออกมา

“พี่ต้าสสสสก็นิ่มน้าาาาา” เออ พอแยกได้แล้ว ผมเริ่มรู้สึกตัวเองฉุนนิดๆ หวงนี่หว่า

“ครีมคืนนี้พี่กับตัสนอนนี่นะ” พี่เบิร์ดหันไปบอกพี่ครีม

“ตามสบายค่ะพี่เบิร์ด” แล้วไอ้ครีมมันก็หันไปเม้าส์กับเพื่อนมันต่อ

“ไปตัสไปนอนเดี๋ยวพี่พาไป” พี่ตัสตรงเข้าไปจับพี่ตัสแต่ก็โดน สะบัดออก

“ม่ายต้องยุ่ง กินไปเลยเหล้าอ่า จานอนกาบอัท” แล้วพี่ตัสก็หันไปขลุกอยู่กับอัทของผมเหมือนเดิม แล้วอัทก็ไม่ขัดขืนด้วย

“อื้อ พี่เบิร์ดบ้า ปล่อยยยย ค้าวววว น้าาาา” พี่เบิร์ดอุ้มพี่ตัสลอยเลยครับ

“เดี๋ยวค่อยไปเคลียร์กันบนห้อง” แล้วพี่เบิร์ดก็อุ้มพี่ตัสหายไปในบ้านอย่างรวดเร็ว

“อัทครับ” ผมเข้าไปสะกิดตัวอัทนิดนึง ดูเชิงว่าหลับไปหรือยัง

“อื้อออออ ตัวเองงงงงง ค้าวววง่วง” อัทตอบเสียงอู้อี้เลยครับ

“ครับๆ เดี๋ยววินพาไปนอนนะ…ลุกไหวไหม”

“อุ้มหน่อย” ผมช้อนตัวอัทขึ้นทันที แหม เมาแล้วมีอ้อนด้วย น่ารักเชียวผมพาอัทจนมาถึงบนห้องนอนของผมแล้วค่อยๆวางอัทลงบนเตียง ไม่งั้นเดี๋ยวจะตื่นเอาได้

“เช็ดตัวหน่อยนะครับอัท” ผมเอามือไปปัดผมหน้าอัทขึ้นเผยให้เห็นหน้าที่แดงจากฤทธิ์เหล้า แล้วผมก็ไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวของอัท ผมค่อยๆบรรจงถอดเสื้อผ้าอัททีละชิ้นอย่างใจ แต่ในใจผมกำลังร้อนรุ่ม ตัวอัทแดงไปหมดเลย มันเป็นอะไรที่น่า...........เหลือเกิน แต่ท่องไว้ไอ้วิน คนเมา คนเมา คนเมา!!!! ผมค่อยๆเอาผ้าถูไปตามตัวอัท

“อื้ออออ อ๊าาาา” เอ่อ ถ้าจะครางขนาดนี้ล่ะก็....แค่ลากผ้าผ่านคอเองนะ!!!!!!!

“อัทอย่าร้องสิครับเดี๋ยวเจ็บตัวนะ” ผมกลั้นอารมณ์สุดแล้วครับตอนนี้เหมือนอัทยั่วผมยังไงก็ไม่รู้สิ แต่คนเมาอ่ะนะทำอะไรไม่รู้ตัวหรอก

“อื้อ ตัวเองทำอะไรอ่ะ” พูดชัดขึ้นต่ยังไม่ปกติ ท่าทางจะสร่างเมาหน่อยๆแล้ว

“เช็ดตัวให้คนดื้ออยู่ครับ” ผมตอบยิ้มๆแล้วเช็ดตัวให้ต่อ แล้วอัทก็เอามือมาจับมือผม

“จะเอาอะไรครับ” ผมมองหน้าอัท....หน้าตายั่วมากๆอ่ะ จะทนไม่ไหวแล้วนะ

“ว่างไงครับ” ผมถามย้ำอีกครั้ง แล้วอัทก็กระโจนใส่ตัวผมเลยครับแล้วอัทก็ดูดซอกคอของผมอย่างแผ่วเบา

“อัท อัทครับพอก่อน” ผมร้องห้ามอัท เพราะถ้าไม่หยุดไม่ได้จบแค่นี้แน่!!!!

“อื้อ อยู่เฉยๆสิ” อัทไม่สนใจที่ผมพูดเลยแถมยังเม้มที่คอผมแรงกว่าเดิมด้วยและตอนนี้วินน้อยของผมก็ยืนตรงเคารพธงชาติเรียบร้อยแล้วครับ

“อ๊าาาาา” ผมหลุดเสียงครางออกไปเพราะอัทกัดเข้าไปไหล่ผม

“อัทครับ พอก่อนดีไหม” ผมบอกอัทเสียงติดขัดเลยครับ อัทก็ยอมลุกออกไปแต่โดยดี แต่ผมนี่สิตื่นเต้นแทบขาดใจ

“เฮ้ย!!!!!” ผมร้องเสียงหลง ก็อยู่ดีๆโดนผลักลงไปนอนบนเตียงซะงั้นอ่ะแล้วอัทก็ทับผมไว้ทั้งตัว

“จะทำอะไรครับอัท” ผมถามออกไปแต่อัทไม่ตอบแต่ถอดเสื้อผ้าผมออกผมก็ยอมแต่โดยดี หน้าอัทตอนนี้เซ็กซี่มากครับ แค่มองก็จะเส็จแล้ว

“โอ้ย....ซี๊ดดดดด” ผมเสียวสุดๆเลยครับ อัทใช้ตัวเองหยอกล้อกับหน้าอกผมถึงจะไม่ประสีประสาเท่าไรแต่ก็เรียกความเสียวจากผมได้ไม่น้อยเลยครับ

“อัทครับเสียวจังเลย” ตอนนี้อทัไม่ฟังผมแล้วครับ แถมยังลากลิ้นลงไปเรื่อยๆจนหยุดอยู่ที่ท้องผมครับ

“อ๊าาาาา อัทครับ ซี๊ดดดดดดดดด” ผมไม่สนใจแล้วเหมือนกันตอนนี้อารมณ์แตกกระเจิงไปหมดแล้วแล้วอยู่ๆ อัทก็ซุกลงกับอกผมแล้วนิ่งไป

“อัทครับ หยุดทำไม” ผมช้อนหน้าอัทขึ้น ตานี่เยิ้มเป็นน้ำหวานเลย

“ทำต่อเองซี่” ไม่ต้องพูดกันมาก ผมพลิกตัวอัทลงไปอยู่ข้างล่างทันทีแล้วประกบปากอัทอย่างโหยหา ก็มันค้างนี่หว่า เหอๆ ผมโลมเลียอัทอยู่นานผมก็ส่งนิ้วเข้าไปในตัวอัท อัทก็ครางออกมาเป็นระยะ เสียงกระเส่าเลย ได้ยินแล้วยิ่งคลั่ง

“อัทครับขอนะ” ไม่รอคำตอบครับผมดึงนิ้วออกแล้วเอาเจ้าวินน้อยเข้าไปแทนที่ทันที

“อึก...ฮ้าาาา...อ๊าาาาา” อัทครางเสียงดังลั่น ผมจึงใช้ลิ้นไปหยอกล้อกับยอดอกสีชมพูของอัทเพื่อผ่อนคลายให้อัท เพราะตอนนี้ช่องทางหลังของอัทบีบรัดผมมาก บีบจนผมแทบจะระเบิดอยู่แล้ว เมื่อหยอกไปสักพักอัทก็ผ่อนคลายมากขึ้นผมจึงเริ่มขยับช่วงล่าง

“อื้ออออ....อ๊ะ....อ้า” อัทครางอย่างดังแต่ผมไม่สนใจแล้วตอนนี้ สติสตังหลุดลอยไปไกลแล้ว เสียงครางของอัทกับของผมแล้วก็เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องผสมปนเปกันไปหมดจนแทบจะแยกไม่ออกว่าอะไรเสียงเป็นเสียงอะไร

“อ๊ะ....อื้อออออ” อัทเกร็งแล้วปล่อยสายน้ำสีขาวออกมา ส่วนผมก็กระแทกต่ออีก 4-5 ทีผมก็ปล่อยสายน้ำเข้าไปในตัวอัท เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย แต่ราตรีนี้ยังอีกยาวเพราะวินน้อยของผมยังไม่สงบลงไงล่ะครับ หึหึ


ปล. ขอโทษครับสำหรับคนที่ติดตามอ่ะนะครับ

ผู้เขียนเจอมรสุมหนักเพราะขึ้น ม.6 แล้ว แถม รร ก็เปิดแล้วด้วย

เจอหลายงานไปหลายฉบับ แทบตายครับเรียนฟิสิกส์ที 4 ชั่วโมง

แทบจะกินหนังสือฟิสิกส์แทนข้าว ต้องขออภัยอย่างยิ่ง จะพยายามต่อเรื่อยๆนะครับ ขอโทษอีกครั้งนึง T_T

[khunstar]

^
^
^
^

สู้ๆค้าบ   

[[newZy]CASS]

ให้อภัยจ๊ะ
โรงเรียนเปิดเร็วจังเลย
ขึ้น ม.6 ละสู้ๆน้า
ฟิสิกส์ก็เอิ่มนะ รู้ๆกัน 555

รอติดตามจ้า สู้ๆ 

[RELAXED]

สู้ๆนะเอาใจช่วย
ปล.เราว่าฟิสิกส์ก้อยังดีกว่าเคมีนะ

[shizuruviola]

สู้ๆนะเอาใจช่วย
ปล.เราว่าฟิสิกส์ก้อยังดีกว่าเคมีนะ

อ่าๆ แต่ผู็เขียนถนัดเคมีมากกว่าฟิสิกส์อ่ะ >.<

[gupalz]

สู้ๆนะคนเขียน
โรงเรียนเปิดเร็วจัง

[ิิำืben]

อ๊ากกกกกกกกก เรียกเลือดว่าแล้วเชียวพอมาแล้วงี้ทุกราย อิอิ
ครั้งนี้เหลือเชื่ออัทเริ่มก่อนอ่า อิอิ 

[nongrak]

ไม่ได้อ่านแค่ 2-3 ตอน เค้าหวานกันไปถึงไหนแล้ว
แต่อัทพอเมาแล้วหื่น แต่ก็สู้วินไม่ได้อยู่ดี 5555

  เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ

[ujen]

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

ตั้งใจเรียนล่ะ

[● MaYa~Boy ●]

ชอบๆ สนุกๆ

[Amakung]

เรื่องสนุกมากอ้า
อัทตื่นขึ้นมาร้องไห้...
แล้วก็ตายไปเลย...?

[day9day]

เป็นกำลังใจให้คนแต่งสำหรับเรื่องเรียนและเรื่องอื่นๆที่ผ่านเข้ามานะครับ

[why yyy]

คู่นี้น่ารักอะ    เอ่อ  แล้วพรมล่ะ?

[shizuruviola]

Lesson 73

( Autt Part )

ผมรู้สึกตัวในเช้าวันใหม่แต่ทำไมผมถึงรู้สึกปวดเมื่อยตามเนื้อตามตัวไปหมดเลยล่ะ แถมพอจะลุกขยับตัวก็ดันเจ็บแปลบแถวช่วงล่างอีก นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย แต่ไว้ก่อนละกันตอนนี้อยากเข้าห้องน้ำมากกว่าเหนียวตัวไปหมดเลย

“โอ้ยยยยย” เป็นไรเนี่ยผมทรุดลงไปนั่งอยู่กับพื้นเฉยเลยแต่ตอนนี้เจ็บจี๊ดมากๆที่สะโพก

“อัทครับจะไปไหน” วินชะเง้อหน้าลงมาจากเตียงเพื่อถามผม

“วินเค้าอยากเข้าห้องน้ำ เค้าเป็นไรไม่รู้อ่าปวดตามเนื้อตามตัวไปหมดเลย” เมื่อผมบอกวินวินก็ยิ้มๆมาให้ผม

“อัทจำอะไรไม่ได้เลยหรอ” วินพูดพร้อมกับลุกมาพยุงผมลุกขึ้น

“จำไม่ได้...มีอะไรหรอ” ผมถามไปซื่อๆก็ไม่ร็นี่หว่า แต่เหมือนเมื่อคืนจะฝันแปลกๆอ่านะ เป็นฝันที่น่าอายที่สุดที่เคยฝันมาเลย

“ก็เมื่อคืนเรา...กัน แล้วอัทก็เป็นคนเริ่มก่อนด้วย” อึ้งสิครับ ไม่จริงใช่ไหม ผมไม่ใช่คนแบบนั้นนนนนนนน

“บ้า!!!...วินอย่ามาหลอกเค้า เค้าไม่เชื่อหรอก   โอ้ยยยย ซี๊ดดดดด” เผลอสะบัดตัวแรงไปหน่อยลืมดูสภาพตัวเอง หรือว่าเมื่อคืนมันไม่ใช่ความฝัน!!!!!!!!

“หลอกหรือเปล่าเดี๋ยวก็รู้....ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยววินอาบให้”

“ไมเอาเค้าอาบเองได้” ผมรีบแย้งวินขึ้นเพราะคงไม่ดีถ้าผมจะให้วินอาบน้ำให้

“แค่ยืนก็จะไม่อยู่แล้วยังจะมาอวดเก่งอีก” แล้ววินก็เข้ามาในห้องน้ำกับผมจนได้

“วินทำไมตัวเค้ามีแต่รอยแดงเต็มไปหมดเลยอ่ะ” ผมเห็นตัวเองในกระจกมีแต่รอยเป็นจ้ำเต็มไปหมดเลย วินไม่ตอบผมแต่ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแรงเห็นแล้วอบอุ่นแต่ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยรอยจ้ำๆไม่ต่างกับผม

“ทะ...ทำไม” ผมเริ่มพูดติดขัดหรือว่าเรื่องที่วินบอกจะเป็นเรื่องจริง อึ้ยยยย >///<

“ก็อัททำให้วินไว้ไงครับ มาเรามาอาบน้ำกันดีกว่านะ” ผมขัดไม่ได้หรอกครับเพราะผมแค่ยืนอยู่ได้นี่ก็เดชะบุญแล้วครับ

“อัทครับ ขึ้นมานั่งที่ขอบอ่างหน่อยสิครับ”

“เอ้า จะขึ้นไปทำไมไม่เอา” อยู่ๆดีให้ไปนั่งขอบอ่างทำไมไม่รู้

“ก็เมื่อคืนวินปล่อยในตัวอัท...อัทไม่เหนอะหนะหรอ”

“วินทะลึ่ง เหวอ!!!!!” อยู่ๆวินก็อุ้มผมขึ้นมานั่งที่ขอบอ่างจนได้แถมยังส่งนิ้วเข้าประตูหลังผมมาอีก ไอ้วินไอ้บ้า!!!!!!!!!

“อ๊ะ...อ๊า  วินหยุด” ผมพูดแทบไม่เป็นภาษา

“แปปนึงนะครับอัท อัทจะได้สบายๆตัวไงครับ”

“อื้อออ...อ๊า~ วินอย่าหมุน” ผมต้องร้องห้ามเพราะนิ้ววินเริ่มอยู่ไม่สุข ผมรู้สึกวินควงนิ้วอยู่ในตัวผมยังไงยังงั้นเลย

“อีกแปปนะครับ” ผมทนอีกอึดใจเดียววินก็ชักนิ้วออก เฮ้อ รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูกครับหลังจากนั้นวินก็เช็ดตัวแถมยังแต่งตัวให้ผมอีกต่างหาก

“หิวไหมครับอัท” จะว่าไปก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ตื่นมา

“หิว...แต่ตัวเองพาเค้าไปหาลายตาลก่อนนะ” ผมเป็นห่วงลายตาลไม่รู้ป่านนี้จะได้กินข้าวหรือยังผมเลยหันไปดูนาฬิกานี่ก็จะเก้าโมงแล้ว

“ไม่ต้องห่วงมันหรอก วินให้แม่บ้านไปให้อาหารแล้ว” วินบอกผม ผมก็พยักหน้ารับ

“งั้นไปกินข้าวกันนะ เดี๋ยววินพยุงอัทไปเอง” วินก็ช่วยพยุงผมออกจากห้องแหละครับ แต่ก็แจ็คพอตแตกเพราะออกมาหน้าห้องก็เจอคนที่อยู่ในสภาพเดียวกับผมเลยครับ

“พี่เบิร์ด นิสัยไม่ดีทำไมชอบลักหลับตัสจังเลยฮะ” พี่ตัสว่าพี่เบิร์ดสงสัยจะไม่รู้ว่าผมกับวินยืนอยู่ด้วย

“ก็ตัสเมาไม่ร็เรื่องเองนี่ พี่ไม่ผิดสักหน่อย” พี่เบิร์ดเถียงหน้าตายซะงั้น

“จำไว้เลยที งดไปเลยเดือนนึง” พี่ตัสพูดท่าทางโมโห

“ไม่เป็นไรตัสงด แต่พี่ไม่งด” แล้วพี่เบิร์ดก็โดนพี่ตัสทุบไปหลายที แต่พอพี่ตัสหันกลับมาพี่ตัสก็อายหน้าแดงรีบเดินลงไปข้างล่างใหญ่เลย เห็นแล้วก็ตลก ส่วนผมวินก็พาเดินตามพี่ตัสกับพี่เบิร์ดมาติดๆ แต่ก็เดินได้ค่อนข้างช้าเพราะผมกับพี่ตัสเป็นตัวถ่วง

“โอ้ว ๆ เป็นไรกันวะนั้นน่ะประคองกันมาขนาดนั้น” เพื่อนพี่ครีมพูดขึ้นครับ ว่าแต่เค้าไม่กลับบ้านกลับช่องกันหรือไงเนี่ย อยู่กันเต็มเลย

“แม่งก็ล่อกันอ่ะดิ เดินกระเผกมาเลย  ฮ่าๆๆๆ”

“ปากดีไอ้เด็ด เดี๋ยวกูให้แดกตีนกูนี่” พี่ตัส แหว ใส่เลยครับ ไอ้พี่เด็ดแม่งปากหมาจริงๆครับมันน่า......นักเชียว แล้ววินก็พาผมไปนั่งกินข้าวอย่างรวดเร็วครับ เพราะผมกับวินรู้สึกเหมือนกันคือ อยากออกไปจากตรงนี้เพราะพวกพี่ๆเค้าแซวผมตลอดเวลา

“อัทครับขึ้นไปพักก่อนนะครับ” วินบอกผมแต่ผมอยากไปดูดวงใจผมก่อน

“ตัวเองเค้าอยากไปดูลายตาล”

“แต่อัทยังป่วยอยู่นะครับ”

“นะ  นิดเดียวเค้าคิดถึงมันอ่ะ” อ้อนเข้าไว้เดี๋ยวก็ใจอ่อน

“ก็ได้ครับ แต่พอกลับไปที่ห้องอัทต้องเชื่อฟังวินนะครับ” เหมือนได้พ่อเพิ่มเลยว่ะ

“ก็ได้” แล้ววินก็พาผมหาลายตาล ตอนแรกผมเห็นลายตาลแล้วสงสารมากโดนขังในกรง แล้วก็หางหูตกเหมือนหมาเป็นทุกข์ แต่พอมันเห็นผมมันก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือหางหูตั้ง เห่าเรียก แล้วยังกระดิกหางอีก

“ท่าทางมันจะดีใจที่เจออัทนะ” วินบอกผม ผมก็พยักหน้าแล้วเดินไปเอามันออกมาจากกรง

“ลายตาล อยู่ในกรงไปก่อน นี่ไม่ใช่บ้านเราไว้ค่อยกลับไปอยู่บ้านเรานะ” ผมพูดกับลายตาลพร้อมกับลูบหัวมันไปพรางๆ

“ที่นี่แหละบ้านเราอัท” วินพูดขึ้น

“หา อะไรบ้านเรา” ผมไม่เข้าใจเลยถามกลับไป

“ก็บ้านของเราสองคนไง” วินพูดแล้วก็โอบผมไปด้วยเขิลนะเนี่ย

“ไปขึ้นไปนอนได้แล้วครับ” วินจับลายตาลใส่กรงแล้วพาผมขึ้นมาบนห้องวินบังคับผมกินยาแล้วก็นอนผมก็ต้องยอมแต่โดยดีเพราะมันคือข้อตกลงของเรา ผมนอนเล่นไปเรื่อยก็เผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เย็นแล้วครับแถมยังเจอวินที่หน้าแทบจะติดกับผมอยู่แล้วแล้วไหนจะแขนที่กอดเอวผมอีก เปลืองตัวมากจริงๆ

“อัทครับ”

“หือ” ผมตอบทั้งเสียงยังงัวเงีย

“เดี๋ยวอยู่บ้านวินต่ออีกสักสองสามวันจนกว่าอัทจะหายนะครับ”

“อือ เอางั้นก็ได้” แล้ววินก็ฉวยโอกาสหอมแก้มผมไปทีนึง แต่เล็กน้อยอภัยให้ ฮ่าๆๆๆ

“อัทลงไปกินข้าวกันนะครับเย็นแล้ว” วินบอกผม

“เค้ายังไม่หิวเลย” ผมอยากนอนครับง่วงอยู่เลยสงสัยฤทธิ์ยาจะยังไม่หมด

“อย่าดื้อสิครับ ต้องเชื่อฟังวินไงครับ” เฮ้อ แล้วผมก็ต้องลงไปกินข้าวตามคำสั่งของวินแต่ผมก็ไม่โกรธอะไรหรอกที่วินบังคับก็เพราะเป็นห่วงผม ผมรู้สึกได้

[aoihimeko]

น่รักขึ้นทุกที

[khunstar]

กรี้ดดดดด

[gupalz]

อยากอ่านตัสเบิร์ดบ้างจัง

[Poseidon]

อัทงอแงน่ารักดีอ่ะ คู่ป๊อปพรหม เป็นไงบ้างนะ

[หนูจะเอ้า]

ได้เสียกันแล้ว.......

[Ella Killer]

 

[ิิำืben]

น่ารักขึ้นทุกวันจิงๆเล้ยอิจฉา
แต่เห็นม่ะ่ว่าแล้วถ้าเมาแล้วทุกรายยกเ้ว้นเกือบจะโดนแล้วดันสลบ
ทิ้งภาระให้พระเอกไปจัดการเอาเอง แต่นี่ไม่สลบแถมยังยั่วอีก
เลยเสร็จทั้งพี่ตัสทั้งน้องอัท อิอิ

[● MaYa~Boy ●]

คู่นี้น่ารักจังอ่ะ

[chochang99]

รักกันๆๆๆๆๆๆ

[shizuruviola]

Lesson 74

( Autt Part )

ตอนนี้ผมกลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่คอนโดตามปกติแล้วครับแต่ที่ไม่ปกติก็คือ วิน มาอยู่ห้องผมไปโดยปริยายครับและผมไม่สามารถขัดได้ด้วยเพราะวินบอกว่าเป็นห่วงผมไม่อยากให้อยู่คนเดียว แหม่ซึ้งจริงๆเลย ส่วนพวกไอ้เตยก็คอยถามเจาะแจะเรื่องผมกับวินตลอดเพราะระยะหลังมานี้ผมกับวินออกจะ หวานกันเกินหน้าเกินตาไปนิดนึง(นิดนึงจริงๆ)และเช้าวันนี้ก็เป็นเช้าที่สดชื่นอีกวันนึงเพราะผมไม่มีเรียนเลย

“อัทครับ วินอยากกินข้าวต้มฝีมืออัท” ตื่นมาก็อ้อนกูเลยนะ

“อ้อนแต่เช้าเลย...เดี๋ยวเค้าทำให้” ผมกำลังจะลุกจากที่นอนแต่วินก็เอาแขนมาเกี่ยวให้ผมลงไปนอนท่าเดิม

“อื้อ ตัวเองปล่อยก่อนจะกินไหมข้าวต้มอ่ะ” ผมใช้เหตุผลเข้าอ้าง

“ปล่อยก็ได้ แต่จุ๊บทีนะ” พูดไม่ทันขาดคำหน้ามันก็โฉบมาแล้วครับทีหลังไม่ต้องขอให้เปลืองน้ำลายก็ได้นะ - -

ผมทำข้าวต้มตามที่ลูก(วิน)ขอมาแต่ผมทำเผื่อคนห้องข้างๆด้วยครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลยคิดถึงเหมือนกันนะเนี่ยเมื่อทำเสร็จผมก็เดินไปเรียกถึงห้องเลยครับ

“ก๊อก ๆ ๆ” ออดก็มีแต่ไม่กดเคาะเอาดีกว่า

“ครับมาแล้วครับ” พรหมตะโกนมาจากข้างในพร้อมกับเปิดประตูห้องอย่างทันท่วงที

“อ้าวอัท ว่าไงมาแต่เช้าเชียว” พรหมทักผมตามปกติ

“คิดถึงเลยมาชวนไปกินข้าวต้มที่ห้องเราทำเองเลยนะ” ผมบอกอย่างคุ้นเคยเพราะผมชวนพรหมมากินบ่อยอยู่แล้ว

“ได้ แต่เดี๋ยวเราตามไปนะอีกพักนึงนะ” พรหมบอกว่าติดงานอยู่นิดหน่อยผมก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่บอกไปว่าจะรอ แล้วตัวผมก็กลับมาอาบน้ำและปลุกใครอีกคนให้ลุกด้วย

“วิน ตื่นได้แล้วจะนอนไปถึงไหน” ผมกระชากผ้าห่มออกเลยครับเพราะผมเรียกดีๆหลายรอบแล้วก็ยังไม่ยอมลุก

“อื้อ ตื่นแล้วคร้าบบบบบ ฮ้าววววววว” ตื่นห่าอะไรวะหาววอดแบบนี้

“ไปอาบน้ำจะได้มากินข้าวกัน” ผมบอกพร้อมกับฉุดแขนให้มันลุกจากที่นอน

“ครับๆ ไปแล้ว” วินก็ไปอย่างว่าง่ายผ่านไปประมาณห้านาทีก็มีคนมากดออดห้องผมครับ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครมา

“มาพรหมเข้ามาก่อน” ผมเปิดประตูต้อนรับเพื่อนสนิทจริงๆแล้วพรหมไม่ต้องเคาะก็ได้เพราะพรหมมีกุญแจห้องผม ผมก็มีกุญแจห้องพรหม คือเราแลกกันไว้น่ะครับเผื่อใครคนนึงเป็นอะไรขึ้นมา อีกคนจะได้เข้าไปดูแลหรือช่วยเหลือได้

“โทษที พอดีงานพึ่งเสร็จน่ะ” พรหมพูดพร้อมกับเดินเข้ามาในห้อง

“ไม่เป็นไรหรอก เราก็พึ่งเสร็จเหมือนกัน พรหมไปนั่งรอเราในครัวเลยนะ”

“โอเค” พรหมไม่พูดอะไรมากแต่เดินไปในครัวแล้ว ส่วนผมก็ต้องไปตามวินที่กำลังอาบน้ำอยู่ ไม่อยากกินก่อนเดี๋ยวจะเก็บมาเป็นประเด็นทะเลาะกันอีก

“วินเสร็จยังอ่ะ” ผมยืนถามอยู่หน้าประตูห้องน้ำ

“ใกล้แล้วล่ะ ทำไมหรอ” วินถามกลับมา

“เปล่าๆ ก็รอกินข้าวอยู่” ผมบอกมันกลับไป

“อัท ก็ไปให้อาหารลายตาลก่อนสิวินคงเสร็จพอดี” อือว่ะ นี่ผมลืมลูกรักไปได้ยังไงกันเนี่ย พูดถึงลายตาลตอนนี้ขนเริ่มยาวหน่อยละ ขนมันสวยมากเพราะผมดูแลดี

“ลืมเลย งั้นเดี๋ยวตัวเองตามไปห้องครัวนะ”

“คร้าบบบบบ” พอมันตอบผมก็สะบัดตูดเดินไปที่กรงเลย ว่าแต่ทำไมมันยังนอนอยู่เลยล่ะ ขี้เซาทั้งพ่อทั้งลูก(วิน-ลายตาล)

“เกร้งงงง ๆ ๆ” ผมเคาะกรงเสียงดังอยู่หลายทีกว่าลายตาลจะผงกหัวขึ้นมาได้

“งี๊ดๆ ๆ “ มันส่งเสียงได้น่าสงสารมาก เหมือนสุนัขป่วยเลย

“ตื่นได้แล้วลายตาล นอนอยู่ได้ออกมากินข้าวเร็ว” แค่ทำท่าจะเปิดกรงแค่นั้นแหละ หู หาง นี่ชูกระดุ๊กกระดิ๊กเลยครับ ดี๊ด๊าเหลือเกินนะ ผมเทอาหารเม็ดให้ลายตาลพร้อมกับนมอีกนิดนึงมันจะได้แข็งแรงๆ ตอนนี้ตัวมันอวบมากเลยครับน่ากอดมากๆด้วย

“อัทคร้าบบบบบ เสร็จแล้ว” เสียงวินดังออกมาจากห้องนอนครับ

“เสร็จแล้วก็ออกมาสิ” ผมพูดจบก็เดินเข้าไปที่ห้องครัวเลยครับ พรหมก็นั่งเหมือนคนใช้ความคิดอยู่ และด้วยความแส่ของผม ผมก็ถามมันตรงๆนั่นแหละ

“พรหมมีอะไรเปล่า เห็นนั่งทำท่าใช้ความคิดหนัก” ผมถามอย่างเป็นห่วงเพราะปกติพรหมไม่ใช่แบบนี้นี่นา มันต้องมีอะไรสักอย่าง

“พอดีช่วงนี้เครียดๆน่ะ ทำงานไม่ค่อยทัน” โกหกอย่างพรหมอ่ะนะทำงานไม่ทัน ขยันกว่าผมอีกแต่ถ้าไม่อยากบอกผมก็ไม่เซ้าซี้หรอก

“หรอ มีอะไรก็บอกเราได้นะเดี๋ยวเราช่วยเอง”

“อัทครับหอมน่ากิ..........” เมื่อวินเข้ามาในครัวแล้วเห็นพรหมคำพูดก็ถูกกลืนหายไปจนหมดสิ้น

“มาทำไม” วินพูดขึ้นทำให้ผมต้องหันไปมองหน้า

“วิน มีมารยาทหน่อย” วินก็เงียบครับไม่ตอบโต้ และระหว่างการกินข้าวกันนั้นผมกับพรหมคุยกันนิดหน่อยแต่วินไม่พูดอะไรเลยจนพรหมจะขอตัวกลับ

“อัท ขอบใจมากนะแต่เราคงต้องกลับละพอดีงานยังไม่เสร็จดี”

“น่าจะกลับไปได้ตั้งนานละ” คราวนี้วินพูดขึ้นมาเป็นประโยคที่สองตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในห้องครัว

“วิน!!!.......อื้อ มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ” ผมทำเสียงดุใส่วิน เพราะยังไงพรหมก็เพื่อนผม

“โอเค เราไปละ” พรหมเดินออกจากห้องไปอย่างใจเย็นเหมือนคนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลยผมว่าพรหมอาการน่าเป็นห่วงแต่คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือผม เพราะวินมันเดินเข้าห้องไปและไม่พูดอะไรกับผมอีกเลย ผมก็เดินตามมันเข้าไปครับ

“วินเป็นอะไร” ผมถาม แต่มันไม่ตอบแล้วทำหน้านิ่งใส่

“โกรธอะไรเค้าอีกล่ะ” ผมถามขึ้นอีกครั้ง

“เปล่า” สั้นๆง่ายๆ ได้ใจความพร้อมกับหันหลังให้ ครบสูตรเลยนะมึงยิ่งกว่านางเอกละครหลังข่าวอีกไอ้ห่านี่

“ตัวเองเป็นอะไรเนี่ย” ผมถามเซ้าซี้มันครับ

“ถ้าชอบมันก็ไปอยู่กับมันสิ ไอ้พรหมน่ะ สเป็กไม่ใช่หรอ” ผมปรี๊ดขึ้นทันทีจนรู้สึกหน้าร้อนเหมือนจะระเบิดเลยครับเจอคำพูดนี้

“เออ!!!! กูชอบแบบนี้มีอะไรมั้ย ถ้าไม่พอใจกูมึงก็บอกมาสิกูจะได้ไป จะได้รู้ว่ากูเนี่ยมันมีเพื่อนเป็นผู้ชายไม่ได้” ผมพูดแล้วน้ำตาไหลพรากผมฉุนโมโหมากเลยตั้งใจจะเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีใครอีกคนรั้งผมไว้

“ปล่อย กูจะไปหาคนอื่น” ผมบอกมันพร้อมกับเสียงสะอื้นเล็กๆ ไม่ได้มารยาแต่มันเป็นความรู้สึกจริงๆของผม ที่โดนมันไล่แบบนี้

“ไม่เอาครับไม่ปล่อยวินขอโทษ วินแค่หึง แค่หวงอัท อัทอย่าโกรธวินเลยนะครับ” มันพูดพร้อมกับกอดผมไว้หลวมๆ

“เมื่อไหร่มึงจะเชื่อสักทีว่ากูกับพรหมเป็นเพื่อนกัน ถ้ากูคิดกับพรหมเกินเพื่อนป่านนี้ลูกกูเต็มเมือง!!!!!!แล้วห้องก็อยู่ใกล้กันแค่เนี่ย” ผมพูดใส่อารมณ์สุดๆ

“เชื่อแล้วครับเชื่อแล้ว วินเชื่ออัทนะครับ” มันพูดแล้วเอมือมาปราดคราบน้ำตาบนหน้าผม ผมก็ไม่ได้ปัดทิ้งหรอกนะแต่รู้สึกดีที่ตอนนี้มันแคร์ก็ผมบ้าง

“เค้าไม่ว่าตัวเองหรอกที่จะหึงจะหวง แต่กับพรหมเท่านั้นที่เค้าขอตัวเอง...นะ พรหมคอยช่วยเค้าตลอดถึงแม้พรหมจะเคยคิดกับเค้าเกินเพื่อน แค่เคยนะ แต่ตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนกัน ตัวเองเข้าใจเค้าไหม”

“วินขอโทษที่ทำให้อัทลำบากใจขนาดนี้ วินจะยอมพรหมคนนึงก็ได้” เมื่อวินพูดจบผมก็ยิ้มให้ครับ ในที่สุดมันก็เข้าใจผมสักที

“น่ารักที่สุดเลย.....ฟอด” ผมชมมันแล้วก็โดดหอมแก้มมันทีนึง ทีนี้ยาวเลยครับนัวเนียผมอยู่นานกว่าจะเลิกได้ เฮ้อ ยังไม่ทันไรเลยก็ขี้งอลซะละ เดี๋ยวปั๊ดหาแฟนใหม่เลย อิอิ