Lesson 130
( Autt Part )
และความเงียบก็คืบคลานเข้ามาในร้าน PPF แห่งนี้และดูจากอาการของพ่อแม่ของป๊อปเองก็คงอึ้งไม่แพ้กัน แต่แล้วทั้งสองคนก็ต้องเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับบรรดาผู้รากมากดีที่ดูไฮโซเหลือเกินที่เม้าส์กันอย่างดุเด็ดเผ็ดมันส์ทางด้านหลัง
“นี่คุณหญิง เห็นเค้าบอกกันว่าร้านนี้อร่อยนะ ถึงจะไม่ได้ระดับห้าดาวอะไรแต่เห็นเค้าลือกันไปทั่วว่ารสชาติระดับภัตคารเลยนะคะคุณหญิง” คุณนายคนหนึ่งพูดขึ้น
“แต่เห็นว่าร้านนี้มีแต่พนักงานผู้ชายนี่ แถมพนักงานยังเป็นแฟนเป็นคู่ๆด้วย น่ารักดีนะคะฉันว่า” คุณนายอีกคนหนึ่งพูด ซึ่งแม่ของป๊อปก็ส่งยิ้มเจื่อนๆให้กับคุณนายคนนั้น
“เชิญนั่งครับ” พี่เบิร์ดเป็นคนต้อนรับแขกโต๊ะนี้ครับ ซึ่งพ่อกับแม่ของป๊อปก็ยังคอยมองมาที่พรหมและป๊อปอยู่อย่างไม่ละสายตา
“จะรับอะไรดีครับ”
“มีอะไรแนะนำบ้างจ๊ะ” คุณนายคนหนึ่งพูดขึ้น ดูเหมือนว่าพวกคุณนายเค้าจะไม่ถือตัวสักเท่าไหร่เลยนะครับ
“ก็มีหลายอย่างนะครับ ต้มแซ่บ ปลากะพงราดน้ำปลา ยำทะเล แล้วก็มีอย่างอื่นอีกครับสามารถดูได้จากเมนูหน้าแรกนะครับ” ตอนนี้พวกคุณๆทั้งหลายเค้ากำลังพิจารณาว่าจะสั่งอะไรกินดีครับ ผมจึงทำหน้าที่ยกน้ำและน้ำแข็งไปเสิร์ฟด้วยตัวเองเลยครับ ผมคิดว่าไม่ควรจะให้พรหมกับป๊อปยุ่งเกี่ยวกับแขกโต๊ะนี้เด็ดขาด
“งั้นก็เอา....” แล้วผู้ดีทั้งหลายเค้าก็สั่งอาหารกันครับ แต่พ่อกับแม่ของป๊อปนั่งนิ่งไม่ปริปากพูดซักคำเลยครับ
“พอแค่นี้ก่อนดีกว่าจ่ะ เยอะเกินเดี๋ยวจะทานกันไม่ไหว” คุณนายคนนึงพูดแล้วยื่นเมนูคืนมาให้พี่เบิร์ด
“แล้วจะรับน้ำอะไรดีครับ” พี่เบิร์ดถามต่อ
“คุณหญิงคะเอาน้ำอะไรดีคะ” คุณนายคนหนึ่งหันไปถามแม่ป๊อป
“น้ำเปล่าละกันค่ะ”
“ผมก็ขอน้ำเปล่าครับ” พ่อป๊อปก็พูดต่อทันที
“งั้นก็ตามนั้นเลยจ่ะ” พี่เบิร์ดพยักหน้าแล้วเดินเอารายการอาหารมาให้พรหมครับ แต่ทุกการกระทำก็อยู่ในสายตาของพ่อกับแม่ของป๊อปตลอด เค้าจะมองทำไมก็ไม่รู้ผมลอบสังเกตอยู่นานแล้ว
“วิน ดูพ่อแม่ป๊อปตกใจจังเลยเนอะ” ผมหันไปกระซิบคุยกับวินครับ
“ก็แหงล่ะสิ เพราะพ่อแม่ป๊อปคิดว่าลูกตัวเองทำอะไรไม่ได้ไง ทั้งๆที่มันทำอะไรได้ตั้งมากมายแต่พ่อแม่มันไม่ได้สนใจแค่นั้นเอง”
“ก็คงจะจริงอ่ะเนอะ.......โอ้ยยยย...ซี๊ด”
“พรหม!!!!!” เมื่อผมหันไปตามเสียงก็พบว่าพรหมจับนิ้วตัวเองไว้แล้วและมีสีหน้าที่แสดงถึงความเจ็บปวดเล็กน้อย....โดนมีดบาดน่ะสิ
“เป็นอะไรหรือเปล่า” ป๊อปถามเสียงเร่งร้อน ผมเลยมองไปทางพ่อแม่ของป๊อปซึ่งทั้งสองก็กำลังมองไปทางป๊อปและพรหม
“อื้อ ไม่เป็นไรมากหรอก” เมื่อพรหมพูดจบป๊อปก็กระชากมือพรหมไปแล้วเอาเข้าปากตัวเองไปทันที
“อึ้ย!!! ป๊อปไม่ต้องทำขนาดนั้น มือสกปรก” พรหมบอกแต่ก็ขัดอะไรไม่ได้เพราะป๊อปไม่ยอมปล่อย
“พี่ตัสผมฝากพี่ทำต่อหน่อยนะ พรหมคงทำไม่ได้แล้วแหละ”
“เออ พาไปทำแผลเถอะ ยืนดูดกันอยู่แบบนี้เลือดหมดตัวพอดี ทางนี้เดี๋ยวพี่จัดการเอง” พี่ตัสไล่สองคนนั้นไปหลังร้านครับ ไอ้ผมก็อยากจะตามเข้าไปดูด้วย แต่ว่าต้องทำหน้าที่หลายอย่างหน้าร้าน ก็เอาไว้ร้านปิดก่อนแล้วกัน
( Prom Part )
“พอแล้วป๊อปเลิกดูดได้แล้วเอาน้ำล้างดีกว่านะ” ผมบอกป๊อป ป๊อปก็ยอมปล่อยครับผมจึงเอามือตัวเองล้างน้ำจริงๆแล้วผมไม่ได้เป็นอะไรมากเลยนะแค่มีดบาดนิดเดียว
“แปะพลาสเตอร์เอาละกัน”
“ทำแผลดีกว่านะ” ป๊อปแย้งผมขึ้น
“บ้า แผลนิดเดียวไม่ต้องถึงขนาดทำแผลหรอก” แผลเท่าไส้ดินสอจะให้ทำแผลเลยออกจะดูเวอร์เกินไปหน่อยนะ
“งั้นก็ตามใจละกัน” ป๊อปก็ค้นกล่องพยาบาลหาพลาสเตอร์ให้ผมครับ เมื่อเจอป๊อปก็เป็นคนแปะให้ผมอ่ะแหละและเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยผมกับพรหมก็นั่งเงียบกันทั้งคู่
“จะออกไปไหม” ป๊อปถามผมครับ
“ออกดีกว่านะ ไม่อยากทิ้งภาระไว้”
“แน่ใจนะ” ป๊อปถามย้ำครับ
“อื้อแน่ใจสิ...แต่คงทำอาหารไม่ไหวแล้วแหละ คงต้องเป็นเด็กเสิร์ฟแทน” ผมบอกพร้อมกับยันตัวเองขึ้นแล้วเตรียมเดินไปหน้าร้าน
“อ้าว เป้นไงบ้างแผลลึกไหม” พี่ตัสถามครับ
“ไม่เท่าไหร่พี่ นิดหน่อย” ผมไม่ได้ตอบนะ คนตอบเดินตามมาข้างหลัง
“เออ ดีแล้ว...แล้วออกมาทำไมกันเนี่ย”
“อ้าวพี่ ทำงานดิร้านผมหน่า” ป๊อปก็ตอบไปครับ
“งั้นเอานี้ไปโต๊ะพ่อแม่แกสิ” พี่ตัสชี้ไปที่อาหารที่รอเสิร์ฟอยู่ครับ ป๊อปก็ยกไปถาดนึงส่วนผมก็ยกช่วยอีกถาดนึง
“ขอโทษนะครับ อาหารที่สั่งได้แล้วครับ” ป๊อปพูดพร้อมกับทำหน้าที่เสิร์ฟอาหาร แต่ผมแอบเห็นว่าพ่อกับแม่ของป๊อปมองผมและป๊อปตลอดเวลา มันเลยทำให้ผมเก็งไปโดยอัตโนมัติ
“เอ๊ะ ผู้ชายคนนี้ทำไมหน้าตาคุ้นจังเลย...เอ๊ะ ลูกชายคุณหญิงหรือเปล่าค่ะเนี่ย” ผู้หญิงคนหนึ่งในโต๊ะทักขึ้นครับ และทักได้ตรงเผงเลยด้วย
“เออใช่เหมือนมาก เมื่อกี้มองไกลๆมันไม่ชัด”
“ครับๆ พรหมมาทางนี้มา” ป๊อปเรียกผมไปครับ ผมก็ไป และป๊อปก็ยกอาหารในมือผมไปวางไว้ที่โต๊ะให้
“มาทำงานพิเศษหรอจ๊ะ แหมระดับลูกคุณหญิงแล้วยังต้องทำงานพิเศษด้วยหรอเนี่ย”
“นั้นสิเนอะ นอนอยู่บนกองเงินกองทองขนาดนี้แล้วไม่กลัวสมบัติหล่นทับบ้างหรอจ๊ะ” เค้าก็แซวกันสนุกปากเลยครับ คงไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของพ่อแม่ลูกเค้าน่ะสิถึงได้ยิ้มหัวเราะกันแบบนี้
“นี่ร้านผมเองครับ...ถ้าว่างๆเชิญคุณน้ามาอีกนะครับ มีอะไรก็ติชมได้นะครับ” ป๊อปบอกและส่งยิ้มตามมารยาทไป
“อ่อจ่ะ น้ามาแน่ๆจ่ะแล้วเป็นไงมาไงเนี่ยถึงมาเปิดร้านตรงนี้”
“เรื่องมันยาวน่ะครับคุณน้า ไว้ผมจะเล่าให้ฟังทีหลังละกันนะครับ” ป๊อปบอกพร้อมกับจับมือผมไว้แน่น
“งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ ช่วงนี้ในร้านกำลังยุ่งเลยครับ” ป๊อปบอกเลี่ยงๆเป็นมารยาทครับ
“นี่แล้วผู้ชายข้างๆเนี่ยใครหรอ น่ารักดีนะน้าว่า” เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งพูดถามขึ้นป๊อปก็ตีสีหน้าเรียบนิ่งและตอบอย่างเสียงดังฟังชัดว่า
“นี่แฟนผมครับ!!!!!!”
ปล.ขอโทษทีนะครับหายไปสามวันได้
พอดีมีกีฬาสีน่ะครับ เลยเอารูปมาฝากด้วย
ผู้แต่งใส่ชุดเขียวนกยูงครับ สวยมะ ^^~
หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า (อ่าน 449443 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก