“เซียน”
“พะ...พี่ไปร์ ผมนึกว่ามาไม่ทันแล้วซะอีก” ผมวิ่งเขาไปกอดคนที่คิดว่าจะไม่ได้เจออีก
“เซียนร้องให้ทำไมคับ แล้วเซียนมาทำไมหรือว่าจะมาส่งพี่”
“พี่ไปร์คับมันจะสายไปไหมถ้าผมจะบอกว่า ผมรักพี่”
“เซียนว่าไงนะ ไม่ได้โกหกพี่ใช่ไหม เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมใช่ไหมคับ”
“โอ้ย พี่ไปร์อย่ากอดแน่นผมเจ็บแล้วก็หายใจไม่ออกด้วย”
“พี่ขอโทษ พี่ดีใจไปหน่อยนะ เซียนไม่ได้โกหกให้พี่ดีใจใช่ไหม”
“คับ”
“งั้นพูดให้พี่ฟังอีกรอบได้ไหม”
“ไม่เอาแล้ว ครั้งเดียวก็พอ”
“ไม่ต้องเขินหรอกพี่อยากฟังอีกรอบให้แน่ใจว่าพี่ไม่ได้หูฝาด”
“ยังไม่แก่ซักหน่อยจะหูฝาดได้ไง”
“นะคับเซียน อีกรอบนะคับ”
“เซียนรักพี่สไปร์คับ พอใจยัง” คนบ้าเขินก็เขินยังจะให้พูดอีก
“พี่สไปร์ก็รักน้องเซียนมากนะคับ”
“งั้นพี่ก็ไม่ไปเรียนต่อแล้วใช่ไหมคับ”
“พี่จะทิ้งเซียนไว้คนเดียวได้ยังไงหละคับ”
“เอ๊ะ เดียวนะคับ ผมมาช้าแล้วทำไมพี่ยังไม่ขึ้นเครื่องอีกละคับ”
“พี่คิดถึงเซียน พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเซียน พี่ก็เลยตัดสินไจไม่ไปนะ” เฮ้อ ให้เซียนรู้ไม่ได้ว่าเป็นแผนที่
วางไว้กับพวกไอ้เลย์ไม่งั้นเป็นเรื่องแน่
“พี่ไปร์ขอบคุณนะคับที่ไม่ทิ้งผม”
“พี่ก็เหมือนกัน ขอบคุณนะคับที่ไม่ทิ้งพี่แล้วก็ยังรักพี่”
จีมึงไม่ต้องเป็นห่วงนะกูจะดูแลเซียนเอง
กูต้องขอบใจมึงที่ช่วยดูแลเซียนมาตลอด
กูต้องขอบใจมึงที่ทำให้กูรู้ว่ากูรักเซียนมากแค่ไหน
กูจะรักเขาให้มากๆ รักขึ้นทุกวัน และจะรักและดูแลเซียนเผื่อมึงด้วย
อดีตที่ผ่านมามันจะเลวร้ายแค่ไหน อนาคตจะเป็นยังไงผมไม่สน ผมหวังอย่างเดียว
คือปัจจุบัน เพราะความรักของผมที่มีให้กับเซียน ผมเชื่อว่าจะทำให้เซียนลืมเรื่องเลวร้าย
ในอดีตได้และความรักในปัจจุบันก็จะคอยพยุงหัวใจของเราทั้ง2ไปสู่อนาคตที่มีแต่ความสุข
End
ในที่สุดก็จบแล้วคับ
อุตส่าว่าจะเขียนให้หวานๆแต่ก็หวานได้แค่นี้หละคับ
เขียนฉากหวานไม่ค่อยเป็น ต้องขอขอบคุณมากๆที่อุตส่าติดตามมาจนถึงตอนจบ
o15ขอบคุณทุกเม้นเลยนะคับมันเป็นกำลังใจสำหรับผม
ช่วยติดตามเรื่องต่อไปด้วยนะคับ แต่เป็นดราม่านะคับกะว่าจะเขียนให้ดราม่าที่สุดเท่าที่จะทำได้
ไม่รู้ว่าจะได้แค่ไหน แต่คงเยอะกว่าเรื่องนี้ ถ้าใครชอบก็ช่วยอ่านด้วยนะคับ
จะมีคนมาอ่านของตรูไหมเนี้ย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
