จบเร็วกว่าที่คิดเอาไว้ แต่คิดว่าควรจะจบซะที เพราะไม่มีอะไรจะต่อแล้ว ดังนั้นตอนนี้จะขอเคลียร์ทุกอย่าง ให้สรุปเสร็จสิ้นในตอนเดียว อาจจะมีตอนพิเศษของน้องเบียร์อีกสองตอน แล้วถ้าคิดถึงคู่แฝดคู่นี้ คนแต่งก็อาจจะลงตอนพิเศษเป็นการอัพเดตชีวิตนาน ๆ ครั้ง แล้วแต่โอกาสจะอำนวย.....ไปร่ำลาเจ้าหมาน้อยกันได้เลยจ้ะ
ตอนจบ(จบจริง ๆ แล้วค่ะ) : Infinity Ending“นั่นพี่จะออกไปไหนอีกน่ะ”
เสียงเหี้ยม ๆ ของไอ้ตัวดำ ทำเอาเจ้าหมาเด็กที่กำลังค่อย ๆ ย่อง ตกใจจนสะดุ้งตัวโยน ลูกหมาชาคริตหันมาหัวเราะแห้ง ๆ เพื่อกลบเกลื่อนความผิดของตน.....แม้ว่ามันจะรู้สึกว่าตัวเองไม่ผิดเลยก็ตามที
“เค้าถามว่าหมาจะออกไปไหน ไปหาเจ้าเปาอีกสิท่า.....”
“ก็เด็กนายนั่นแหละ....โทรตามพี่....โห่.....จันทร์ถึงศุกร์พี่ก็อยู่กับนายแล้วนา กลับพร้อมนายเลยนา ไม่ได้ไปเหลวไหลที่ไหนเลยนา แถมนายยังไม่ยอมให้พี่ไปย้อมผมอีก พี่ก็ยอมนายแล้วนา....”
“ย้อมไปก็ใช่จะดูดี....อย่างกับพวกเด็กแว้นซ์ มึงอยากจะแว้นซ์มากเหรอหมา”
“นายให้พี่ไปนะ....น่านะ”
เอาอีกแล้ว ลูกไม้ของหมาเด็ก....ที่เลียนแบบมาจากเจ้าแมวเด็ก ชาคริตเอาหัวถูไถน้องชาย....มันยอมเอาตัวเข้าแลก เพียงเพราะอยากจะออกไปเจอชู้รักต่างสายพันธุ์ ก็อาจจะเกินไปสักหน่อยที่จะเรียกแบบนั้น ก็แค่พวกมันเคยจูบกัน แล้วเจ้าแมวเด็กก็ใช้ปากสะด๊วบให้จนมันสุขสม
“ซี๊ดดดดดดด....หมา....เค้ายอมให้หมาไปก็ได้วะ”
ดำศรีซอยสะโพกถี่ยิบ ใส่เจ้าตัวน้อยที่อยู่ในสภาพกึ่งเปลือย หมาเด็กกัดฟันทน เพราะอีกเดี๋ยวทุกอย่างก็จบ มันชินเสียแล้วกับเรื่องพวกนี้ โดนบ่อยครั้งเข้าก็ไม่ได้เจ็บอะไร ถ้าอีกฝ่ายเล่นท่าเบสิก ไม่โลดโผนโจนทะยาน ร่างกายของมันก็พอรับไหว
ริมฝีปากถูกบดขยี้อย่างเร่าร้อน ไอ้จ้อนอันจิ๋ว(ที่ดูเหมือนจะโตขึ้น----เพราะนวดด้วยเซรั่มทุกวัน) ถูกสัมผัสโดยอุ้งมือใหม่ยักษ์ ไม่นานนัก สองศรีพี่น้องก็ถึงฝั่งฝัน
.
.
.
.
.
.
.
น่ารักจัง.....ชายหนุ่มตาตี่ หน้าตาปรุประไปด้วยสิวสุกปลั่ง ถึงกับตกตะลึงในความน่ารัก น่าหมั่นเขี้ยวแบบแปลก ๆ ของเจ้าลูกหมาตั้งแต่แรกเห็น.....เขาเพิ่งเข้าย้ายมาอยู่แทนเจ้าของเดิม ที่อยู่ๆ ก็เก็บเสื้อผ้าและข้าวของออกไป โดยยอมสูญเงินประกัน เจ้าหมาเด็กจ้องมองอีกฝ่ายตาเขม็ง ยิ่งทำให้ชายหน้าสิวนั้นจ้องกลับอย่างเหรอหราเลิกลั่ก ครั้นจะหลบสายตาก็ไม่อาจทำได้ เพราะดวงตากลมโตคู่นั้น ราวกับมีเวทมนตร์สะกดเขาให้ยืนนิ่งเป็นหิน จนกระทั่งผู้ชายตัวโต ผิวดำปี๋ หน้าตาน่ากลัวเดินออกมาจากห้องอีกคนนั่นแหละ เขาจึงยอมหลุบสายตาลงต่ำ ก่อนจะผลุบหายเข้าไปในห้องอย่างรีบร้อน
“ไปจ้องเค้าทำไมน่ะหมา”
“ใครวะนั่น....”
“แล้วเค้าจะรู้มั้ย”
“แล้วไอ้พี่ปิงล่ะ....มันไปไหนแล้ว”
“อ้าว....นี่หมาไม่รู้เหรอ ว่าพี่เขาเก็บของออกไปแล้ว เออจริงสินะ พี่เขาย้ายออกไปตอนค่ำ ๆ หน่อย มีเพื่อนมาช่วยขนของ หมากลับมาก็หลับเป็นตาย....”
“ใครบอก....นายนั่นแหละทำพี่เพลีย”
“หึหึหึ”
.
.
.
.
.
.
.
“มาช้านะกี๋....กูรอจนหิวแสบไส้ไปหมดแล้วเนี่ย”
ร่างหนาในสภาพเปลือยเปล่า ไม่สวมอะไรเลยแม้แต่อันเวอร์แวร์สักชิ้น เอ่ยกับหนุ่มหน้าอึน....ที่มีชื่อแสนเท่ห์ขัดกับเบ้าหน้าว่า.....ราเชนทร์
“คุณกันต์ไม่ใส่เสื้อเหรอครับ”
“ไม่จำเป็น กูมั่นใจในรูปร่างกู.....มึงมีปัญหาอะไรม๊ะ”
หนุ่มตาตี่ถูกรวบตัวไปกอด ซอกคอขาว ๆ ถูกซุกไซร้อย่างกลัดมัน มือแกร่งบดขยี้ยอดอกสีอ่อนของอีกฝ่าย โดยล้วงเข้าไปใต้เสื้อยืดสีตุ่นตัวเก่า มืออีกข้างก็ล้วงเข้าไปสัมผัสกับเจ้ากี๋น้อย ที่นอนสงบอยู่ในกางเกงบอล
“คุณกันต์....ทานก่อนเถอะนะครับ”
“เอาไว้ด้วยค่อยอุ่นก็ได้ ตอนนี้กูอยากล่อมึงให้หายเสี้ยน....วางของพวกนี้ลง.....แล้วตามกูเข้าไปในห้องดีกว่านะกี๋”
“ครับคุณกันต์”
ราเชนทร์ทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่ใบหน้าของคนจากห้องฝั่งตรงข้าม ใบหน้ารั้น ๆ ของเจ้าหมาเด็ก คงทำให้ชีวิตเฉา ๆ ของเขา ดูมีชีวิตชีวาขึ้นเป็นกอง อย่างน้อยพักอยู่ตึกเดียวกัน คงจะได้เจอหน้ากันบ่อย ๆ แหละน่า!!!!
“อย่าให้คอยนานสิกี๋!!!”
“ครับ....ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
บางทีรสเซ็กส์ของไอ้โหดนั่น....มันก็ไม่เลวนักหรอก หากว่าเขาปล่อยใจไปกับการสัมผัสของมันน่ะนะ....
.
.
.
.
.
.
.
“นาย.....นาย.....นาย.......ไหงนายถึงมาเจ๋ออยู่ที่นี่ได้ฟะ...ไอ้กร๊วก”
หมาเด็กเตรียมจะพุ่งเข้าไปมีเรื่อง หากแต่คนที่ขอตามมาด้วย ฉวยรั้งคอเสื้อของมันเอาไว้ได้เสียก่อน ดำศรียกมือขึ้นไหว้นายปิง แต่ก็ไม่ได้นอบน้อมเหมือนตอนแรกที่เจอกัน แค่ไหว้ไปตามมารยาทเท่านั้น เขารู้สึกว่าไอ้หมอนี่เป็นคนลึกลับชอบกล แถมยังมีกลิ่นแปลก ๆ เหมือนคนที่ทำผิดแล้วพยายามตีหน้าเป็น ยิ้มเยื้อนอย่างใสซื่อจริงใจ แบบที่เขาชอบทำบ่อย ๆนั่นแหละ....
พวกเดียวกันมักดูกันออก ต่อให้เจ้าหมาเด็กไม่ทำกิริยาแบบนั้น เขาก็พอจะดูออก แล้วยิ่งพอรู้ว่าไม่ใช่สายเลือดเดียวกันกับเจ้าเปา หนุ่มรุ่นน้องที่เขาเคยคลั่งอยู่ช่วงหนึ่ง เขาก็รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของลูกพี่ลูกน้องคู่นี้ มันเกินคำว่าธรรมดา....
แต่ที่เขาไม่พอใจมาก ๆ ก็เห็นจะเป็นสายตาที่ไอ้หมอนี่มองลูกหมาของเขานั่นแหละ สายตาเจ้าชู้แบบไม่ปกปิดนั่น ไม่ต่างจากที่เขาเคยใช้จ้อมมองโลมเลียเจ้าแมวเด็กเลยแม้แต่น้อย
“ห้องน่าอยู่ดีนะครับ” ดำศรีชวนคุยอย่างมีมารยาท เพื่อคลายความตึงเครียด ก่อนที่เจ้าของห้องจะเชิญทั้งคู่นั่งที่โซฟา หนุ่มตี๋เคราดกยักคิ้วให้หมาเด็ก แต่ก็ถูกมันแยกเขี้ยวขู่
“ดื่มอะไรมั้ยฝาแฝด”
“ไม่เอา!!! เดี๋ยวนายวางยา บิ๊กระวังนะ ไอ้ตี๋นี่มันน่ากลัว....”
“เอาน้ำเปล่าก็พอครับพี่”
“รอเดี๋ยวนะ เออ...เจ้าเปามันนอนอยู่ในห้องน่ะ เข้าไปหามันสิ”
“นายทำไรเปา ไอ้......”
ดำศรีตระครุบปากพี่ชาย ไม่ให้พูดจาล่วงเกินเจ้าบ้านมากไปกว่านี้ เขายิ้มแหย ๆ อย่างขอโทษขอโพยให้นายปิง ก่อนที่อีกฝ่ายจะขอตัวไปหาน้ำท่า...
“นิ่ง ๆ หมา หมากำลังทำตัวน่ารำคาญนะ”
“นายไม่คิดจะช่วยเด็กนาย’ไง๊”
“เด็กเค้าน่ะมีอยู่คนเดียว ก็คือหมานั่นแหละ เรื่องในครอบครัวปล่อยให้เขาจัดการกันเองดีกว่า ถ้าเขาไม่ได้ขอให้ช่วย เราก็ไม่ควรไปยุ่ง เข้าใจไหม”
“โห่....นายมันป๊อด นั่งคุยไปเลยไปพี่จะไปหาเด็กพี่!!!!”
.
.
.
.
.
.
“พี่บู้~”แมวเด็กตะโกนเรียกด้วยเสียงแจ่มใส เมื่อลูกพี่ตัวสั้นของมันเปิดประตูห้องเข้ามาอย่างระแวดระวัง
“พี่มาช่วยนาย....เราหนีกันดีฝ่า”
“ผมมีเรื่องจะสารภาพกับพี่น่ะ หวังว่าพี่จะยกโทษให้ผม...”
“เอาไว้ก่อน พี่ให้ไอ้ดำถ่วงเวลาเอาไว้แล้ว นายกับพี่จะหนีไปด้วยกัน ไปแต่ตัว ไปตั้งแก๊งค์ของเราข้างนอก....”
แมวเด็กปิดปากอีกฝ่ายด้วยรสจูบเร่าร้อน หมาอ่อนหัดเคลิบเคลิ้มจนตัวเบา ทั้งแขนลู่ไปกันลำตัวอย่างหมดแรง รอรับการรุกล้ำอย่างชำนาญกว่าของอีกฝ่าย
“ผมกับพี่ปิงเราเข้าใจกันแล้ว ต่อไปนี้ผมไม่ต้องหนีอีกแล้ว พี่ปิงเป็นคนดี เค้าไม่เคยทำร้ายผมหรอก...”
“โกหก....ก็นายเคยให้พี่ดูรอยพวกนั้น....มันบังคับอะไรนาย บอกพี่มา นายไม่ต้องกลัว พี่พาบอดี้การ์ดมาด้วยทั้งคน ตัวมันเท่ากัน สู้กันได้สบายบรื๋อ...”
“รอยแผลพวกนั้น ผมทำมันขึ้นมาเองต่างหาก ส่วนบางรอยมันก็....คืองี้.....ผมกับพี่ปิงเราแอบคบกันอยู่น่ะ แล้วเราก็....มีอะไรกันแล้วอย่างที่รู้ ๆ อยู่ แต่ผมสมยอมนา....ไม่ได้โดนรังแกหรอก”
“อ๋า....นี่นายหลอกพี่เรอะ”
“เค้าขอโทษที่หลอกตัว ก็พี่ปิงอ่ะดิ ชอบหาเรื่องคบผู้หญิงบังหน้า ผมหึง ก็เลยอยากจะสั่งสอนซะบ้างน่ะ”
“นึกว่านายชอบพี่...”
“เค้าก็ชอบตัว....ตัวเป็นลูกพี่ที่เจ๋งที่สุด ยกโทษให้เค้านะ แล้วเค้าจะยอมเป็นของตัว.....แต่ต้องรอให้พี่ชายเผลอนะ ชิส์.....ทีตัวเองยังไปนอนกับสาวๆได้เลย”
ประโยคเร่าร้อนของแมวเด็ก ทำเอาเจ้าลูกหมาแข็งขึง คราวนี้มันเป็นฝ่ายจู่โจมเข้าฟัดลูกแมวในกำมือบ้าง แต่เจ้าแมวเจ้าเล่ห์ก็ดันตัวของมันออก ก่อนจะขยิบตาให้มันอย่างยั่วเย้า(ให้ตายเถอะ...พี่น้องคู่นี้มันเจ้าเล่ห์พอกันเลย....เจ้าหมาเด็กคิด)
“เอาไว้ตอนพี่ปิงไปทำงาน เราค่อยแอบเจ้านายของเรามาเล่นกันนะ แต่ต้องนาน ๆ ครั้ง ตอนนี้ผมถูกคุมความประพฤติอยู่ ว่าแต่ไม่โกรธผมใช่มั้ย”
“พี่โกรธนายไม่ลงหรอก แค่นายปลอดภัยพี่ก็หมดห่วงแล้ว ไม่อยากให้นายเจออย่างพี่ จริง ๆ ก็เคืองแหละ แต่นายมันน่ารัก ขี้อ้อนชิบ....ไอ้ลูกแมวเอ๊ย”
หมาเด็กไม่โกรธจริง ๆ นั่นแหละ เพราะตลอดเวลาที่อยู่กับเด็กคนนี้ มันถูกทรีตเยี่ยงราชา เด็กคนนี้ทำให้มันเชื่อว่าตัวเองเป็นผู้นำ ความเคารพยำเกรงที่มันไม่เคยได้รับจากน้องชายฝาแฝด ที่มันรู้สึกคืองอนนิด ๆ ที่อีกฝ่ายหรอกใช้มันเป็นเครื่องมือ แต่เจ้าแมวเด็กก็ขอโทษมันแล้วนี่นะ แถมยังสัญญาว่าจะให้มันกินอีก.....
ไหน ๆ ก็ยังไม่เคยเสียซิงเจ้าโลกให้สาวใดแล้ว เสียให้ผู้ชายด้วยกันนี่แหละ สมเหตุสมผลที่สุด ทีนี้มันได้เป็นยอดชายสมใจแน่ ๆ
.
.
.
.
.
.
“เฮีย.....เค้าขอโทษนาเฮียนา.....ที่เค้าลามปามเฮีย.....เฮียยกโทษให้เค้านา.....วันหลังเค้าขอมาเล่นกับเด็กเฮีย....อย่ากรีดกันเค้านา”
“เคลียร์แล้วใช่มั้ย พี่บอกแล้ว ว่าอย่าฟังความข้างเดียว ปล่อยให้เจ้าตัวแสบปั่นหัวอยู่ได้ตั้งนาน ถ้าพี่เลวจริง ๆ อ่ะนะ พี่ปล่อยให้นายเน่าตายในลิฟท์ไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ”
หมาเด็กเข้าไปออดอ้อนหนุ่มเคราหนาอย่างประจบ โดยมีเจ้าแมวเด็กเดินยิ้มร่าออกมาจากห้อง นายปิงไม่ได้สนใจเจ้าเหมียว และสิ่งมีชีวิตตัวดำที่นั่งหายใจอยู่ เพราะเขามัวแต่ลูบหัวเจ้าหมาเด็กอย่างเอ็นดู
“พี่บิ๊กหวัดดี”
“เออ....หวัดดี”
ดำศรีมองหมาน้อยและชายหนุ่มหน้าตี๋อย่างไม่ใคร่จะพอใจนัก แต่เขาก็เงียบเอาไว้ ไม่โวยวาย ประเดี๋ยวกลับไป เขาจะจัดการมันให้สาสม ที่มันบังอาจไปตีซี้กับหนุ่มคนอื่นที่ไม่ใช่เขา
“เคลียร์อะไรกันอ่ะหมา”
“ไม่บอกเฟ้ย.....ความลับลูกผู้ชาย เนอะเปาเนอะ....เนอะพี่ปิงเนอะ”
“นายอย่ารู้เลยบิ๊ก เรื่องมันซับซ้อน ไม่มีอะไรหรอก จริง ๆ มันเป็นเรื่องในครอบครัวของพี่เองน่ะ พอดีพี่ชายเรามามีเอี่ยวด้วยนิดหน่อย ใช่มั้ยบู้”
“ครับผม!!!!”
เอาเถอะ....ดำศรีคิด....อย่างไรเสียกันไว้ก็ดีกว่าแก้ ต่อไปนี้เขาจะตัวติดกันกับพี่ชายเป็นตังเม จะไม่ยอมให้ลูกหมาของเขามาสุงสิงกับพี่น้องคู่นี้ตามลำพังโดยเด็ดขาด....เขาไม่ไว้ใจ ไม่ว่าจะแมวเด็ก หรือไอ้หนุ่มสุภาพมารยาทดีนี่ มันก็แค่การตบตาตื้นๆ แบบที่เขาเองก็ถนัดมันก็เท่านั้น สุภาพมาก็สุภาพตอบ แต่ถ้าหากล้ำเส้น ได้ตายกันไปข้างแน่ ๆ ส่วนเจ้าแมวเด็ก ถ้าแสบนักล่ะก็....พ่อจะวางยาแล้วปล้ำทำเมียซะอีกคน ดูสิ....ว่าถ้าตกเป็นของเขาแล้ว ยังจะเล่นแง่อะไรอีกมั้ย
“งั้นผมกับไอ้หมากลับก่อนนะครับ.....เปาพี่ไปนะ....พี่ปิงหวัดดีครับ”
“หวัดดีพี่บิ๊ก....พี่บู้หวัดดีครับ”
“แล้วเจอกันไอ้เปี๊ยก”
“ลาล่ะเน้อ”
.
.
.
.
.
.
.
สองแฝดกลับไปแล้ว บรรยากาศในห้องเริ่มอบอวลไปด้วยความอึดอัดอีกครั้งหนึ่ง
“หึหึหึหึ”
“หัวเราะอะไรไอ้เหมียว”
เปาหัวเราะเจ้าเล่ห์ แมวน้อยมองพี่ชายอย่างรู้เท่าทัน ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า
“พี่ไม่ได้สมหวังกับพี่บู้ง่าย ๆ หรอก”
“ทำไม....เราไปบอกอะไรมันยังงั้นเรอะ”
“เปล่า.....ไม่ใช่ผมหรอกที่เป็นปัญหากับพี่น่ะ.....พี่บิ๊กต่างหากล่ะ”
“ไอ้หน้าอ่อนนั่นน่ะเรอะ กระจอกน่ะเหมียว.....ไอ้บ้านนอกหน้าซื่อนั่นน่ะ ไม่ใช่คู่มือของพี่หรอก”
“เหรอครับ....พี่ชายอย่าเพิ่งประมาทดีกว่านะ....เพราะครั้งหนึ่งพี่ก็เคยประมาทผมไม่ใช่รึไง”
"ปากดีนักนะแมวน้อย"
"ก็สมกับคนอย่างพี่แล้วล่ะครับ"
มันปลดเปลื้องเสื้อผ้าอย่างยั่วยวน ทำในแบบที่มันถนัด มันรู้ดีว่ามันต้องทำแบบนี้....จำใจต้องทำ......เพื่อความปลอดภัยของเจ้าหมาเด็ก มันจะยอมทำตัวไร้ค่า เป็นของเล่นให้ชายผู้นี้ นับจากนี้ไปทุกอย่างมันไม่มีวันเหมือนเดิม ความรักที่มีให้ผู้ชายคนนี้ บัดนี้มันจะลดลงไป....ในแต่ละวัน.....ลดลง.....จนไม่เหลือความรักอีกต่อไป ความเกลียดชังในใจของมัน คือสิ่งที่คอยบั่นทอนความรักที่มันเคยมีให้แก่พี่ชาย....
“อย่างพี่น่ะ....ไปไหนไม่รอดหรอก ต้องกับผมเท่านั้นแหละ ยอมรับเถอะว่าตัวน่ะ....ติดใจลีลาของเค้า ไม่มีใครแทนที่เค้าได้หรอกน่ะ”
“มั่นใจเหลือเกินนะเรา”
“หึ.....แล้วใครจะรู้ใจพี่เท่าผมล่ะครับ คิดเหรอว่าอ่อนหัดอย่างพี่บู้น่ะ จะทำให้พี่พอใจในเรื่องบนเตียงได้ดีเท่าผม”
มันขึ้นคร่อมอีกฝ่าย กดริมฝีปากลงไปอย่างเร่าร้อน....ต่อไปนี้เซ็กส์ที่เกิดขึ้นระหว่างพี่ชายกับมัน....
คือความปรารถนาล้วน ๆ จะไม่มีเรื่องรักเข้ามาเกี่ยวเลยแม้แต่นิดเดียว
.
.
.
.
.
.
“กรี๊ดดดดดดดดดด......แก......ชั้นเจอแล้วนะ......เฟสบุ๊คพี่คนนั้นน่ะ” สาวไซส์โตเอ่ยอย่างมีจริต ขณะที่มือก็สะกิดเพื่อนรักยิก ๆ
“นังพลอย.....อะไรของแกยะ......ชั้นทำงานอยู่......งานกลุ่มของเราน่ะ!!!! อย่ากวนดิ” สาวผมสั้นผิวสีแทนเอ่ยอย่างระอา แต่ตาก็ชำเลืองมองหน้าจอแล็บท้อปของเพื่อนรักแว้บหนึ่ง
น่ารักดี.....แต่สู้นายหัวแดง....หน้าตาเหมือนลูกแมวตัวน้อยของชั้นไม่ได้หรอกย่ะ....สาวผมสั้นกลับนึกไปถึงเด็กน้อยอีกคน ที่มักจะตัวติดกันกับคนที่เพื่อนของหล่อนคลั่งไคล้ นายคนนั้นน่ะจืดไป หน้าตาก็พิลึกมากว่าจะน่ารัก แต่นายหัวแดงนี่สิ....สีผมแรงได้ใจ
“อ่อ.....นายคนที่เรียนซัมเมอร์กับแกอ่ะนะ”
“ช่าย....น่ารักมั้ยล่ะ....คนนี้อีพลอยจองแล้ว....จะสอยมานอนกอดให้ได้เลย แกคอยดูฝีมือจิกผู้ชายขั้นเทพของชั้นก็แล้วกัน.....นังเป็ดก้าบ”
“ย่ะ....ดีใจด้วย”
"เค้าชื่อพี่บู้....เฮอะ!!! แกทำเป็นไม่สนใจไปเถอะนะ....อย่ามาแย่งชั้นทีหลังก็แล้วกัน ชั้นตัดเพื่อนจริง ๆ ด้วย"
"โถ....อีบ้าผู้ชาย อีทองไพรำ...อีทองประกายแสด.....อีดอกกกกก"
"อร๊ายยย....หยาบคายที่สุดเพื่อนขา"
สาวอกโตนามว่าพลอยใส หันกลับไปสนใจรูปโปร์ไฟล์ของหนุ่มในฝัน กว่าจะเจอเฟสบุ๊คของรุ่นพี่คนนี้ หล่อนต้องไปตีสนิทกับพี่ปีสามที่เป็นพี่รหัสอยู่นานเป็นเทอม กว่าจะตีเนียนเอามาได้ ก็คุ้มแหละนะ กับค่าของกำนัลเครื่องสำอางเคาท์เตอร์แบนด์ทั้งหลายแหล่ ที่หล่อนต้องซื้อเซ่นนังรุ่นพี่จอมเขี้ยว
สวัสดีค่ะพี่บู้หล่อนพิมพ์ข้อความทักทายสั้น ๆ บนกระดานข้อความของรุ่นพี่ แล้วอีกไม่กี่อึดใจต่อมา หล่อนก็กรีดร้องลั่น ลั่นจนเพื่อนรักต้องเอาหมอนปิดหูด้วยความรำคาญ
สวัสดีครับ.....น้องชื่ออะไรอ่ะครับ.
.
.
.
.
.
.
“หมา.....คุยกับใครวะครับ”
“ยุ่งน่ะ.....ก็แค่เพื่อนในโลกโซเชี่ยล....นายจะไม่ให้พี่มีเพื่อนเลย’ไง๊”
หมาเด็กตวาดแหวเสียงดังลั่น ก่อนที่แท๊บเลตของมันจะตกไปอยู่ในมือของอีกฝ่าย ดำศรีขมวดคิ้วมองหน้าจอ สลับกับมองเจ้าหมาเด็กอย่างคาดโทษ
“ผู้หญิงสมัยนี้เค้าไม่เอาหน้าขึ้นโปรไฟล์แล้วเรอะ!!! เอานมขึ้นเนี่ยนะ.....ถูกใจหมาเลยสิ.....นมน่ะ”
“นายก็เว่อร์ไปงิ น้องพลอยน่ะ.....เคยเรียนกับพี่ตอนซัมเมอร์ตังหากเล่า ก็คุยกันขำขำเอง”
“หมาจะไปคุยขำ ๆแบบนี้กับใครเขาไปทั่วไม่ได้นะ ตัวลืมไปแล้วรึไง ว่าตัวน่ะเป็นของเค้า เป็นลูกหมาของเค้า”
“แหงะ.....นายมันโครตเผด็จการชิบเป๋ง ส่งแท๊บพี่มาเลยนะ”
ดำศรีกระตุกยิ้มเหี้ยม ลูกหมาเวลาดื้อเนี่ย มันน่ากำราบให้ราบไปกับที่นอนจริง ๆ พับผ่าสิ
"หมาก็รู้นี่....ถ้าอยากได้คืนต้องทำไง"
.
.
.
.
.
.
END
เป็นการจบที่ไม่บริบูรณ์ แต่ก็ไม่ได้ตัดจบน่าเกลียดแบบคราวก่อน จบแบบเรื่องราวดำเนินต่อไปไปมีที่สิ้นสุด เราเชื่อว่าเสน่ห์แปลก ๆ ของหมาเด็กจะไปต้องตาต้องใจใครอีกหลายคน ให้ดำศรีต้องปวดหัวอีกอย่างแน่นอน....
แล้วจะมาต่อตอนพิเศษ คราวนี้เรื่องของแฝดคู่นี้ จะได้เข้าไปอยู่ในห้องจบอย่างภาคภูมิ...
แล้วเจอกันกับตอนพิเศษค่ะ
หัวข้อ: [TWINCesT] น้องบิ๊กกับพี่บู้ [ภาค 2] - ตอนพิเศษ หมาเด็กกับชายชู้ [16/11/12] (อ่าน 134799 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก