ตอน : แมวผมหายไป“เจ็บบบบบบบบบบบบ”แมวเด็กแผดเสียงดังลั่น เมื่อพี่ชายป้ายยาให้มันที่กลางหลัง รอยแผลจากแส้นั้น ยังคงความรู้สึกแสบทุกครั้งเมื่อถูกสัมผัส แม้ว่าเวลาจะล่วงผ่านมาหลายวัน ผิวขาว ๆ ของมันยิ่งขับให้รอยแนวนั้นดูชัดเจนขึ้น
สวยงาม.....เหลือเกิน....รอยแผลพวกนี้....บนหลังของเจ้าเหมียว....หึหึหึ“พี่มันวิปริต”
“ปากดีแบบนี้ อยากจะโดนอีกสินะ”
มันหันไปขู่ฟ่อ ก่อนจะถูกมือใหญ่ ๆ นั้นผลักหัวให้หันกลับไป จากนั้นบางอย่างที่อุ่นและเปียกชื้น ก็โลมไล้อยู่แถว ๆ ซอกคอของเจ้าแมวเหมียว
“พี่ปิงงงงง!!!!!”
“ก็อยากเล่นด้วยนี่นา”
ร่างกายหนัก ๆที่กดทับลงมา ทำให้มันรู้สึกเจ็บแผล คน ๆ นี้จะทายาให้มันทำไมกัน ในเมื่อเขาไม่ได้คิดที่จะทะนุถนอมมันเลยแม้แต่นิดเดียว มันกัดฟันเพื่อข่มความเจ็บปวด อาวุธของพี่ชายถูกสอดเข้ามาโดยปราศจากการเตรียมพร้อม ช่องทางของมันทั้งฝืดและคับแน่น ยิ่งพี่ชายเสียดสีแรงขึ้น ความเจ็บปวดก็ยิ่งทบเท่าทวีคูณ น้ำตาของมันไหลซึม แต่มันไม่ร้อง ขณะเดียวกันนั้น ความดื้อดึงของมันกลับทำให้อีกคนรู้สึกดี จนต้องกระแทกใส่ไม่ยั้ง สะโพกของมันสั่นไหวเป็นจังหวะ ช่างเป็นภาพที่กระตุ้นกำหนัดได้ดีเหลือเกิน....
“เรานี่น๊า....ถ้าเจ็บก็ร้องออกมาซะสิ สำนึกผิดซะที เรานี่มันดื้อขึ้นทุกวัน ๆ เลยนะ”
“ไม่....ผมจะไม่เชื่อฟังพี่อีกแล้ว เกลียดพี่ปิงที่สุด....เกลียด....เกลียด”
มันคล้ายกับคนที่กำลังขาดใจตาย กระเสือกกระสนที่จะหายใจ ร่างของมันเปราะบางเกินไป เกินกว่าจะทนรับอะไรที่หนักหนาเกินตัวของมันได้ ปากของมันพยายามจะงับก้อนอากาศ เพื่อใช้ต่อลมหายใจของมันไปวัน ๆ หนึ่งเพียงเท่านั้น....
ต้องเอาคืนแน่....เอาคืนให้คน ๆ นี้เจ็บปวดเป็นร้อยเท่า....พันเท่า“อย่าเพิ่งรีบตายง่าย ๆ ก็แล้วกัน อยู่ดูวันที่พี่จะได้เล่นสนุกกับคนของเราเถอะ พี่จะทำอะไรรู้มั้ย จะเล่นมันต่อหน้าเรานี่แหละ ทำได้แค่มองเฉย ๆ นี่มันคงจะเจ็บดีพิลึก”
“อย่าแตะต้องพี่บู้ของผมนะ พี่บู้น่ะเป็นของผม ไม่ใช่ของพี่ ไม่ใช่!!!!”
“หัดเจียมตัวซะมั่งสิวะ จะต้องให้พูดซ้ำซากซักกี่ครั้งกัน ไอ้เด็กนรก!!!!!”
“เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ...พี่ชายของผม....หึ”
พี่ชายเหนื่อยที่จะเล่นกับมัน ไม่ว่าแกล้งอย่างไรมันก็ไม่ร้อง ตาของมันขวาง และจ้องตอบเขาอย่างเอาเรื่อง ไม่มีอีกแล้วสินะ ลูกแมวขี้อ้อนที่คอยมาพันแข้งพันขา ดีแล้วล่ะ ชายหนุ่มกำลังคิด....คิดว่าถึงแก่เวลาเสียที ที่จะทิ้งของเล่นชิ้นเก่านี้....
ลงถังขยะ....
.
.
.
.
.
.
“หมา.....ซี๊ดดดดดดด”
ไอ้ดำใหญ่กำลังสนุกกับสัตว์เลี้ยงตัวโปรด หมาเด็กถูกกอดรัดจนแน่น ชายหนุ่มจับพี่ชายตัวจ้อยออนท้อป บังคับร่างผอม ๆนั้นให้เคลื่อนไหวไปมาบนตัวของเขา เนื้อตัวของมันเต็มไปด้วยรองรอยฟัดอย่างดุเดือด มันได้แค่ครางหงุงหงิงอย่างไม่ชอบใจนัก ก็อย่างที่เคย ๆ นั่นแหละ มันพยายามจะชิน แต่ก็ทำได้ยากเหลือเกิน กับท่อนเนื้อใหญ่โตเกินมนุษย์แบบนั้น แต่ก็รู้สึกดี ที่ถูกพรมจูบอย่างรักใคร่
“รักหมาที่สุด....รัก....รัก.....รัก”
“นายไม่รักเด็กนายแล้วเหรอ”
“ถามทำไมวะ นี่หมาสนใจน้องมัน....หรือว่าหมาหึงเค้านิ”
“เปล่าหึงเฟ้ย นายอ่ะช้า รีบ ๆ จีบน้องมันดิ”
“มาแปลก คิดจะเขี่ยเค้าทิ้งสินะหมา”
“เปล่าซักหน่อย”
หมาเด็กขมวดคิ้ว มันหน้าเครียดขึ้นมาทันที ดำศรีเห็นถึงความผิดปกตินั้น จึงจับมันอุ้มยกขึ้นจากร่างของเขา เจ้าหมาเด็กถูกถอดถอนออกกะทันหันแบบนี้ มันรู้สึกโหวงจนแทบลมจับ
“หงิงงงง~”
“มีอะไรกันรึเปล่าหมา....ไหนเล่าให้น้องฟังซิ”
“ไม่มีนะ”
“ใจดีด้วยแล้วก็ชักจะเอาใหญ่นะไอ้ลูกหมา”
“ โห่.....บุ๊กบิ๊ก....อย่าบีบเค้นกันสิฟะ ก็บอกแล้วไง ว่ามันเป็นเป็นฟามลับลูกผู้ชายน่ะ ซี-คะ-เร็ตตตตตตน่ะ นายเก็ทแม๊ะ...หืม?”
“ถ้าหมาไม่รีบบอกเค้ามาเดี๋ยวนี้ล่ะก็นะ...”
ฝันไปเถอะ....ว่าลูกผู้ชายอย่างนายชาคริตจะยอมเปิดปาก....
.
.
.
.
“เตียงนุ่มมว๊ากกกกกกกกกกกกกกก~”แมวเด็กกระโดดเด้งดึ๋งดั๋งบนเตียงนุ่ม ในห้องนอนใหม่ของมัน ห้องที่ราคาแพงกว่าห้องเดิมถึงสองเท่า แต่มันก็ดูไม่ยี่หร่ะ มันจะต้องหาเงินมาจ่ายได้แน่ ๆ มันคว้าตุ๊กตากระต่ายตัวโปรดมาเชิดเล่น ก่อนจะหยิบอีกตัวหนึ่งมา แล้วจับให้มันสู้กัน โดยมีหมาเด็กชาคริตยืนมองอย่างเพลียใจ....
“แกรู้แม๊ะ...ว่าข้าเป็นใคร...ไอ้ซิมบ้า....ข้า...บลัดดี้บันนี่ไงฟะ ตายซ๊า.....อ๊ากกกกก”
“นายมันปัญญาอ่อน....ไอ้เป่าอี้”
“ทำไมตัวเรียกเค้าแบบนั้น”
หมาเด็กมาเป็นเพื่อนมัน วันนี้เจ้าแมวน้อยมาดูห้องใหม่ แน่นอนว่าต่างฝ่าย...ต่างก็ไม่ได้ขอหรือบอกให้เจ้าของได้รับรู้ พวกมันทำกันโดยพละการ เพราะความดื้อดึงและดื้อเงียบของเจ้าหมาน้อย และความร้ายลึกของเจ้าแมวเหมียว เพียงแค่มันโชว์ร่องรอยบนแผ่นหลังให้เจ้าหมาน้อยดู ชาคริตก็โกรธควันออกหู จนแทบจะไปฆ่าพี่ชายหน้าตี๋ให้ตายคามือ...
โทษฐานที่มาทำร้ายเด็กในสังกัดของมัน
“แล้วนี่นายจะทำยังไงต่อไป”
“ผมก็จะแก้แค้นน่ะสิ งานนี้ผมยอมเอาตัวเข้าแลกเลยนะนี่ เค้าจะต้องจ่ายค่าห้องนี่ให้ผมด้วย แต่ผมก็จะหางานพิเศษทำแหละ”
“แก้แค้น”
“นี่นี่นี่....ห้องใหม่นี่มีช่องเคเบิ้ลเยอะกว่าอีกนะ พี่บู้อยากดูอะไรแม๊ะ ตามสบายเลย คืนนี้จะนอนค้างกับผมก็ได้นะ”
“พี่ไม่ได้บอกดำอ่ะดิ”
“โหยยยย อย่าป๊อดดิลูกพี่ นอนเถอะ เดี๋ยวเค้าโทรขอให้ พี่บิ๊กยอมชัวร์อยู่แล้ว เพราะพี่บิ๊กชอบผมนี่นะ”
“นายมันหลงตัวเอง”
“หวงน้องชายสินะ....ฮิฮิฮิ”
“ฮิฮิฮิ...พ่องดิ”
แล้วพวกมันก็ฟัดกันอย่างดุเดือด หมาเด็กนึกถึงสมัยก่อน ที่ชอบเล่นมวยปล้ำกับน้องชาย แต่มันก็ไม่เคยชนะ คราวนี้แหละ....มันจะคว่ำคู่ต่อสู้ด้วยมือเปล่า....
“โอ้ยยยยย....เจ็บบบบ...ฮึก...ฮึก”
“เฮ้ยยยย....เปาเป็นไร”
“จ๊วบบบบบบบบบบ”
“ไอ้เด็กเชี่ยนี่...อีกแล้วนะ”
หมาเด็กรู้จักมารยาของเจ้าเหมียวน้อยไปเสียแล้ว มันจึงโดนขโมยจูบไปหลายครั้งในไฟท์นี้ เสร็จแล้วพวกมันก็เปิดหนังสยองขวัญดูกัน แมวเด็กซุกตัวใต้ผ้าห่ม โผล่มาแต่ลูกตาตี่ ๆ ขณะที่เจ้าหมาเด็กจ้องตาแป๋ว อย่างไม่มีสะทก มันรู้สึกว่าตัวเองเท่ห์ชะมัด เมื่ออีกฝ่ายโผกอดมันด้วยความผวา
“ถ้านายกลัวล่ะก็ นายก็เอานิ้วโป้งอุดหูเอาไว้นะ แล้วก็เอานิ้วที่เหลือปิดตา”
“แค่กอดพี่บู้ผมก็หายกลัวแล้ว”
“ถ้านายยอมเป็นแฟนกับไอ้บิ๊ก....อย่างที่พี่เคยบอก....นายจะปลอดภัย ไอ้ตี๋นั่นจะทำร้ายนายไม่ได้อีกต่อไป แล้วตัวของมันก็ใหญ่พอที่จะปกป้องนาย เวลานายฝันร้าย ดีกว่ากอดกับพี่อีก เพราะพี่มันตัวเล็ก”
“ไม่ไม่ไม่....ผมไม่เอาใครทั้งนั้น ไม่มีใครทำให้ผมรู้สึกปลอดภัยได้เท่ากับพี่บู้ของผมหรอก อย่าผลักไสกันอีกเลยได้มั้ย อย่างน้อยก็ขอแค่พี่บู้คนเดียวก็พอนะ....อย่าไล่กันเลยนะพี่บู้นะ....ไม่มี...ฮึก...ฮึก....ใครต้องการผมเลย....ไม่มี”
หมาเด็กจูบอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน เวลานี้....มันเรียนรู้ที่จะเป็นฝ่ายจูบบ้างแล้ว จูบของมันปลอบประโลมเจ้าแมวเด็กให้ดีขึ้น เด็กเจ้าเล่ห์คนนี้ ที่จริงก็ไม่ได้เจ้าเล่ห์ทุกเรื่อง มันก็มีมุมเศร้า ๆ กับเค้าบ้างเหมือนกัน แม้ว่าหน้าของมันจะระรื่นอยู่ตลอดเวลาก็เถอะ
“ไหน ๆ พี่ก็เสี่ยงชีวิตมาค้างกับนายแล้วอ่ะนะ คืนนี้เราไปลั๊ลลากันแม๊ะ”
“เหยดดดดดดดด”
.
.
.
.
.
“หน็อยแน่....ไอ้เหมียวแกเล่นแบบนี้ใช่มั้ย”ชายหนุ่มแทบคลั่ง เมื่อกลับมาพบความว่างเปล่าครึ่งหนึ่งในห้องของเขากับมัน......เจ้าแมวเด็ก
บนเตียงมีโน้ตสั้น ๆ ที่เขียนด้วยหมึกซึมสีแดง รูปภาพของเขากับมัน ร่องรอยที่เขาทำกับมัน หรือแม้แต่คลิปวิดีโอ นี่เขาถูกมันตั้งกล้องแอบถ่ายเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไม่น่าเชื่อว่าคนปวกเปียกแบบเจ้าแมวน้อย จะทำตัวเป็นระเบิดพลีชีพ ยอมทำลายแม้กระทั่งตัวเอง ชายหนุ่มรื้อค้นห้องอย่างบ้าคลั่ง ทุกอย่างนั้นถูกเก็บกวาดไปจนเกลี้ยงหมดแล้ว ตั้งแต่เมื่อกลางวัน
ถ้าไม่อยากให้ภาพพวกนี้...ไปถึงมือคุณลุงกับคุณป้าล่ะก็...ข้อความที่มันเขียนสิ้นสุดลงแค่นั้น มันไม่ยอมบอกเงื่อนไขกับเขา นั่นเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุด ชายหนุ่มกำหมัดแน่น เขาทำได้เพียงแค่ยืนกัดฟันอยู่เพียงลำพังในห้อง....อย่างผู้แพ้...
“อย่าให้พี่จับตัวเราได้ก็แล้วกัน!!!!”
.
.
.
.
.
“ได้เวลาเมาปลิ้นนนนนน......ว๊าฮู๊ววววววว์”
หมาเด็กกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะ ก่อนจะแหกปากแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม เจ้าหมาน้อยในชุดเสื้อกล้ามสีเขียวอ่อนของเจ้าแมวเด็ก วันนี้มันจึงดูน่ารักน่าขย้ำกว่าที่เคย แมวเด็กเองก็ไม่ต่างกัน พวกมันเกือบจะไม่ได้เข้าแล้ว เนื่องจากการ์ดหน้าผับคิดว่าพวกมันอายุไม่ถึง....
เพราะงี้ไง....ถึงได้ต้องโทรตามตัวช่วยมา
“นี่กูต้องมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กอีกแล้วเหรอวะ หวังว่าคราวนี้คงไม่ถูกเค้ายำตีนจนอ่วมอีกนะ ไม่งั้นไอ้สัตว์บิ๊กเอากูตายแน่เลย” ปัฐวิทย์เอ่ยอย่างเซ็ง ๆ กับชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่ถูกบังคับให้มาเช่นเดียวกัน
“เอาน่าบอม....อย่าป๊อดนักเลยเฮ้ย ไหนว่าไม่กลัวไอ้บิ๊กไง....”
“กูไม่ได้กลัวสัดเมฆ....แค่ไม่อยากมีปัญหาโอเค๊....ไอ้เหี้ยนั่นมันวิปริต กูเดาทางมันไม่ถูกหรอก.....แล้วมึงก็เลิกโอบไหล่กูได้แล้ว กูขนลุก”
เมฆ.....ลูบต้นแขนเพื่อนรักอย่างเบามือ วันนี้ปัฐวิทย์ก็สวมเสื้อกล้ามมาเที่ยว เนื่องจากอากาศร้อนเหลือทน หนุ่มบอมสุดหล่อจึงดูน่าขย้ำเป็นพิเศษ
พลาดจากของดำมาแล้ว....งั้นขอลองอะไรขาว ๆ กับเค้าบ้างก็แล้วกันนะ
.
.
.
.
To be Con
มาแล้วค่า หายหน้าไปหลายวัน เพราะติดเคลียร์งานก่อนจะลาออก คิดถึงคนอ่านนะ แล้วคนอ่านล่ะ คิดถึงเจ้าหมาน้อยไหม....อย่าเงียบกันเลยนะ เข้ามาอ่านและเม้นท์กันหน่อย เป็นกำลังใจให้คนแต่งกันนิดนึงน๊า คิดถึงเรปเก่า ๆ ที่นาน ๆมาที และเรปใหม่ ๆ ที่ไหน ๆ ก็ตามอ่านมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็ขอให้ตามลุ้นกันต่อไปนะจ๊ะ....เอาเป็นว่าถ้าตามกันมาถึงตอนนี้แล้ว เราเหมาเอาเองว่าเป็นแฟนคลับแล้วนะ ตามประสาคนหลงตัวเอง....นิดนึง หึหึหึ
ตอนที่แล้วอาจจะอ่านกันไม่รู้เรื่อง เพราะคนแต่งติสต์แตกไปหน่อย แต่งสด...เสร็จแล้วก็ลงเลย แบบไม่ได้ขัดเกลา ตามฟีลในตอนนั้นล้วน ๆ เลยขอแก้ตัวในตอนใหม่ก็แล้วกันนะ
เจอกันตอนหน้าจ้า....
หัวข้อ: [TWINCesT] น้องบิ๊กกับพี่บู้ [ภาค 2] - ตอนพิเศษ หมาเด็กกับชายชู้ [16/11/12] (อ่าน 134802 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก