ต้องขออภัยคุณดอกไม้ก่อนจะเล่าถึงความรู้สึกหลังจากอ่านตอนล่าสุดนี้แล้ว, ด้วยว่าดิฉันจะพูดถึงแต่เพียงคู่พี่สิงห์และน้องจ้อยเท่านั้น และจะไม่กล่าวถึงคุณชายและครูคนึงเลย. เหตุผลก็คือว่า...พี่สิงห์คือขวัญใจของดิฉันและดิฉันรักพี่สิงห์มากๆ ค่ะ.
จากตอนล่าสุดจะเห็นได้เลยว่า แม้จะโกรธแค้นต่อการทำร้ายจิตใจที่จ้อยทำกับตนอย่างไร แต่พี่สิงห์ก็ไม่สามารถจะทำตัวเลวกับน้องได้ลงคอหรอก ดูอย่างตอนอยู่ในห้องนั่นปะไร, พี่สิงห์ก็ยังยิ้มหวานกับน้อง เมื่ิอเห็นน้องนั่งก้มลงคลานสี่ขาถูพื้น พี่สิงห์ยังหื่นและถึงกับร้องเสียงหลงเหมือนโดนน้ำร้อนและวิ่งลงไป "ปลดปล่อย" ในห้องน้ำให้เจ้าฝนมันสงสัย! เห็นหรือไม่ว่าพี่สิงห์แกน่ารักแค่ไหน! น่ารักใช่ไหมคะ น่ารักมากมาก!
คุณสมบัติของพี่สิงห์นั้นเหมาะสมกับการเป็นพระเอกมากที่สุด เพียงแต่ถูกคุณดอกไม้ลดลงมาเป็นเพียงแค่พระรองเท่านั้น แต่ไม่เป็นไร ดิฉันก็จะยังรักพี่สิงห์เช่นเดิม แม้ว่าเขาจะทำตัวงี่เง่าบ้าง น่าเตะบ้าง เลวบ้าง แต่ก็เพราะความไม่รู้ และเพราะความรักทำให้ตาบอดนั่นเอง จึงได้ทำอะไรไม่คิดลงไปบ้าง ไม่ว่าจะเป็นการเข้ากลุ่มกับเจ้าลอยเมื่อตอนเด็กก็ดี หรือตอนกลั่นแกล้งให้น้องจ้อยมาอยู่ที่บ้านด้วยก็ดี นั่นเพราะทำไปด้วยหัวใจทั้งนั้น.
ชอบตอนเข้าห้องน้ำที่สุดเลยค่ะ...ชอบมากๆ แบบจินตนาการเห็นภาพชัดมากๆ
ขอบคุณคุณดอกไม้มากๆ นะคะ.
ปล. กดบวกเป็ดและบวกแต้มให้นะคะ
หัวข้อ: มหาหงส์ บทที่ ๓๗ : คอย (ครึ่งหลัง๒๐%) [๒๔ ก.ย. ๒๕๖๒] (อ่าน 712385 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก