มาต่อให้อีก 1 ฉาก จริงๆแล้วคุณหนุ่มไม่โหดเน้อ เนื่องจากคน post เห็นว่า แค่นี้ยังเบาะๆด้วยซ้ำ แค่ใจร้อน นิสสสสสสสสเดียวเอง เหอๆๆๆๆ
ส่วนคุณทศ จะว่าซื่อบื้อก็ไม่เชิงนะ เพียงแต่ว่าเราไม่เข้าใจว่าเค้าคิดอะไรมากกว่า ก็เลยไม่เข้าใจ แต่ก็นะ เห้นแบบนี้ คน post เองก็ไม่เอาไว้ทำน้ำยาหรอก
จับเจี๋ยนไปให้รู้แล้วรู้รอดเลย เหอๆๆๆ สงสัยเป็นแบบนี้ไงเลยหาแฟนมะด้ายยยยยยย
เอ้าแถวนี้ใครโสดมั่ง ยกมือด่วนนนนนนนน
ตรงนี้มีอีก 1
...................................................
องก์ที่ 38
มันช่างจะสรรหาร้านบรรยากาศดีจริงๆเลย ต้นไม้เยอะดีครับ ผมชอบต้นไม้อยู่แล้วด้วย ดูร่มรื่น แล้วก็สงบดี กับบรรยากาศใกล้โพล้เพล้แบบนี้ เฮ้อ.........ทำให้ลืมเรื่องเครยีดได้เยอะเลย
“สั่งซิ อยากกินอะไร ฮึ” มันยื่นเมนูมาให้ผม ทะหน้ารื่นเริงเชียว
“ผัดเผ็ดคนหลายใจนิสัยไม่ดี ต้มยำเลือดชั่ว ต้มจืดคนเฮงซวย” ผมย้อนเข้าให้ หน้าจ๋อยเลยครับ 55555
“ยังไม่หายโกรธอีกหรอครับ” มันเอื้อมมือมาจับมือผม
“ใครจะกล้า โกรธไปก็ไม่มีใครสนใจหรอก คนมันไม่สำคัญ”
“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ จะไม่ให้แคร์แฟนตัวเองได้ไง หลงขนาดนี้แล้ว ขี้หึงก็ปานนั้น” มันพูดจบ ผมดึงมือออก แต่มันดึงไว้
“นั่นไง พูดไม่ทันขาดคำ ขี้งอนจริงๆเล้ย เมียกรูเนี่ย”
“ไหนใครงอน” ผมทำเป็นหันซ้าย หันขวา
“ก็นี่ไง” แล้วมันก็ดึงมือผมไปจูบ ตอนผมไม่ทันตั้งตัว เล่นเอาผมอายไปเลย พูดอะไรไม่ออกละ
“หายโกรธรึยังคร๊าบ อย่าทรมานกันเลยนะ”
“ดี จะได้เข็ด จะได้จำ” ตอนนี้ผมแอบอมยิ้มแระ
“แค่นี้ก็น่วมจะแย่แล้ว สงสัยจะขับรถกลับบ้านไม่ไหว ต้องค้างแถวๆนี้แหละ ไม่รู้จะมีใครใจดีให้ค้างด้วยมั้ยน๊อ”
“ไม่มีหรอก แบบนี้ต้องให้ไปนอนใต้สะพานลอย” สวนกลับแบบไม่ยั้งเลย
“จะใจร้ายขนาดนั้นเชียวหรอ เนี่ยๆๆๆ เจ็บไปหมดเลย” มันทำท่าจับแขน จับมือ จับไหล่ ฮู้ย.....อยากจะเอาส้อมจิ้มจริงๆเล้ย
“สั่งอาหารได้แล้ว หิวจะแย่” แล้วผมก็ดึงเมนูไปเลือก ไม่สนใจมัน
พอสั่งอาหารแล้วก็กลับมานั่งคุยกันต่อ
“ถามจริงๆเหอะ ยังมีอีกกี่คนเนี่ย แบบไอ้น้องโอ้เนี่ย” ผมอยากรู้จริงๆ
“มีที่ไหน ไม่มีซักหน่อย”
“เอาจริงดิมรึง กรูอยากรู้ ถ้าให้กรูมารู้เองทีหลัง กรูไม่เอาไว้แม่งทั้งคู่เลยนะ เสียใจไม่เท่าเสียศักดิ์ศรีนะโว้ย” ผมทำหน้าจริงจัง
“งั้นมรึงรู้ไว้เลยนะ กรูไม่เคยสนใจใคร ก็อาจจะมีบ้างที่เหล่ๆคนนั้น คนนี้บ้าง แต่กรูไม่เคยคิดอะไรกับใคร กรูไม่เคยคิดจะนอกตัว หรือนอกใจมรึงเลยนะ” มันดึงมือผมไปบีบ มันจะบีบทำไมเนี่ย
“แล้วคนที่ปลื้มมรึงแบบนี้มีอีกเยอะมะ”
“กรูไม่รู้เหมือนกัน เพราะกรูไม่เคยหรือไม่สนใจใคร”
“อ้าว แล้วไอ้น้องนี่ล่ะ ไหนว่าไม่สนใจ”
“เออ กรูยอมรับ กรูก็มีแหย่ๆน้องเค้าบ้าง แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไร อันนี้กรูผิดเอง กรูยอมรับ แต่กรูสัญญา ต่อไปจะไม่มีแบบนี้อีกแล้ว”
“ให้มันจริงนะมรึง กรูไม่ใช่นางเอกที่จะมาอภัยให้อยู่ร่ำไปนะมรึง ” อย่างที่บอก ผมเป็นคนให้โอกาสคน แต่ก็แค่ครั้งเดียวเท่านั้น และไอ้หมีมันได้ใช้โอกาสนั้นไปแล้ว
“มรึงเชื่อใจกรูได้ กรูสัญญา” แล้วบริกรเค้าก็ยกอาหารมาพอดี นอกนั้นก็นั่งคุยอะไรอีกนิดหน่อย แต่สรุปก็เคลียร์ใจผมได้ ครั้งนี้ผมจะเชื่อมันอีกครั้ง ซึ่งเป็นครั้งสุดท้าย สำหรับมันและผมด้วย
.............................................................
กินเสร็จมันก็อิดออด จะนอนห้องผม อย่างนั้น อย่างนี้ ไม่ยอมกลับท่าเดียว ว่าคนอื่นเอาแต่ใจ มันเองนั่นแหละ เอาแต่ใจค่อดๆเลย สุดท้ายก็เลยต้องยอมให้มันนอน
“ไม่ต้องมาทะลึ่งเลยนะคืนนี้ ไม่งั้นเจอถีบแน่มรึง” ผมขู่มันไว้ก่อน
“ดุจริงๆเมียกรู อย่างนี้ต้องเจอปราบพยศซะหน่อยแล้ว” ว่าแล้วมันก็พุ่งชนผม ล้มลงไปบนเตียง แล้วทับผมไว้ จุกค่อดๆ เพิ่งอิ่มๆมา
“โอ๊ย.....จุกเนี่ย ลุกก่อน” ผมพยายามดันมันออก
“ขอโทษๆ เจ็บมากป่าว” มันลุกขึ้น แล้วฉุดตัวผมลุกนั่ง จุกจริงๆครับอันนี้ ไม่มีสำออย
“โถมลงมาได้ อู๊ยยย...” ผมเอามือกุมท้องไว้
“เฮ้ย เป็นไงมั่ง กรูขอโทษ” แล้วมันก็มากอดผมไว้
“กรูจุกนะมรึง ไม่ได้ขาดความอบอุ่น” พูดจบผมก็หัวเราะออกมาซะเอง มันกอดผม แล้วผมจะหายจุกมะเนี่ย มันก็ได้แต่อมยิ้มเกาหัว แกรกๆ
“ไป ไปอาบน้ำได้แล้ว” แล้วผมก็ผลักมันให้มันลุกไป
“อาบด้วยกันป่ะ” ว่าแล้วมันก็แก้ผ้ากลางห้องเลย
“ไอ้หน้าด้าน รีบๆไปเลยนะ” ผมเขวี้ยงหมอนใส่มัน แล้วมันยังมีหน้ามายืนส่ายเอวไปมาอีก เฮ้อ....มีแฟนใครเป็นแบบแฟนผมมั่งเนี่ย..........
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
