ช่วงนี้งานยุ่งมากมาย น้องที่บริษัทเพิ่งลาออกไปคนนึง งานก็เลยสุ่มหัวแทบจะทับตายแระ
ใครอยากได้งานพิเศษ ยกมือขึ้น รายงานตัวด่วน
ยังไงจะรีบมา up ให้เรื่อยๆนะจ้ะ
ว่าแล้วก็ไปต่อกันเลย ฮุฮุฮุฮุ
...............................
องก์ที่ 40
หลังจากผ่านเหตุการณ์อะไรหลายๆอย่างมา ทั้งผมและมันต่างเริ่มเข้าใจกันมากขึ้น ไม่ต้องมาปั้นหน้ายิ้มให้กันตลอด หรือไม่ต้องให้มันมาบอกว่า รัก รัก รัก 3 เวลาหลังอาหาร ผมเข้าใจมัน มันเข้าใจผม แค่นี้ก็พอแล้ว
ส่วนเรื่องที่มันออกนอกลู่นอกทางไปบ้าง ตอนนี้มันก็ทำตัวดีขึ้น ไม่เที่ยวอย่างเมื่อก่อน ผมก็ไม่รู้นะว่าจริงรึเปล่า ผมขี้เกียจตามอาละวาด บอกตามตรงว่าวันเหนื่อยนะ เหนื่อยตัวไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยใจนี่ซิ มากมายเลย ก็เลยเอาเป้นว่า ผมจะไม่ตาม ไม่จิก แต่ก็จะไม่ปิดหูปิดตาเหมือนกัน ถ้าวันนั้นต้องมาถึงจริงๆ ผมก็จะตั้งรับอย่างเต็มที่ แล้วก็จะย้อนคืนให้เป็น 2 เท่า แล้วเราค่อยจากกัน หึ หึ หึ หึ
สิ้นเดือน ทางบริษัทเค้าจะจัดสัมนานอกสถานที่ พูดง่ายๆก็คือไปเที่ยวกันนั่นแหละ แต่เอาเรื่องการอบรมบังหน้า เราจะไปกันที่หาดเจ้าหลาว จังหวัดจันทบุรี ดูในรูปแล้วก็สวยดี ทางบริษัทจัดรถบัสให้ 1 คันสำหรับพนักงาน แต่ถ้าใครจะขับรถไปเองก็ได้ ไม่ว่ากัน แต่ก็ไม่จ่ายตังค่าน้ำมันให้ อืมๆๆๆๆ
ผมเลือกที่จะนั่งรถบริษัท แต่ไอ้หมีมันว่าอยากจะขับรถไปเอง จะสนุกกว่า (สนุกยังไง ไปกับเพื่อนดิสนุกกว่า) แต่ก็เออ ออ ตามใจมัน ยังไงมันก็จ่ายตัง 5555 ผมเลยต้องขอแผนที่ด้วย เผื่อหลง
วันเดินทาง นัดเจอกันที่หน้าบริษัทตอน 6.00 เช้า ผมก็หิ้วกระเป๋ามารอที่หน้าบริษัทเหมือนกัน เพื่อให้ไอ้หมีได้คุยกับพี่คนขับก่อน ถามทางคร่าวๆ จะได้ไม่หลง พวกสาวๆในแผนกผมก็แต่งตัวกันสุดฤทธิ์เลย เพิ่งเคยเห็นพวกพี่แกแต่งตัวไปรเวทนะเนี่ย ฮุฮุฮุ
ไอ้หมีมันมาถึงก็ราวๆ เกือบ 7 โมงนู้น ตรงเวลาจริงจริ๊งงงงงงง
“ทำไมมาช้าอ่ะ รถจะออกแล้วเนี่ย”
“ฉุนแต่เช้าเลยเมียกรู ก็มั่วแต่ซื้อนี่มาให้ไง เอ้า” แล้วมันก็ยื่นถุงให้ผม เปิดออกดูเป็นหมูปิ้งเกือบ 10 ไม้ ข้าวเหนียวอีก 2 ห่อ บิ๊กๆ ผมได้แต่หัวเราะ แฮะๆ มองหน้ามัน
“นี่แน่ะ มันน่าหมั่นเขี้ยวนัก” มันเอานิ้วจิ้มที่หน้าผากผมแล้วผลักเบาๆ
“ก็กรูกลัวว่ามรึงจะมาไม่ทันอ่ะ เดี๋ยวหลงนะมรึง” แถครับ แถไปเลยครับ
“อย่างนี้มันต้องทำโทษ” มันหันซ้ายหันขวา แล้วก็คว้าคอผม เข้าไปหอมแก้ม ผมรีบผลักมันออกแล้วกระเด้งตัวออกมา หันมองเลิกลั่กเลย
“มรึงนี่ เดี๋ยวใครมาเห้นเข้าทำไงเนี่ย”
“ก็ดีซิจ้ะเมียจ๋า เค้าได้รู้ว่าเราเป็นอะไรๆกันซักที” ก่อนที่ผมจะทันได้โต้ตอบอะไร มันก็วิ่งแผล่วไปหาคนขับรถซะแล้ว ให้มันได้งี้ซิ๊ ผมเลยเอาของเก็บในรถรอมัน
“ไงจ้ะ ไปกันกี่คนเนี่ย” พี่ฝนเดินมาจากไหนไม่รู้ครับ สะดุ้งเลยผม
“เอ่อ อ้อ ไปกับทศน่ะครับพี่” ผมหันมายิ้มให้แก
“ไปกัน 2 คนเอง ให้พี่ไปด้วยได้มั้ยเนี่ย”
“เออ อะ พี่ไม่ไปกับรถบัสหรอครับ” ไม่รู้จะพูดไงเลยผม
“ก็เห็นรถเราว่าง พี่ว่าจะย้ายมาไปกับเราดีกว่า ไปรสบัสคนเยอะ” พี่ฝนยืนยิ้มกริ่มเชียว
ไอ้ผมก็ไม่รู้จะปฎิเสธยังไงดีอ่ะ ได้แต่ยืนอ้ำๆอึ้ง รู้เลยว่า อาการกลืนไม่เข้า คายไม่ออก มันเป็นยังไง
“แหม ไม่ไปก็ได้จ้า พี่ไปขึ้นรถก่อนนะ” ผมก็พูดไรไม่ออกเลย ได้แต่ยิ้มแฮะๆ เฮ้อ.........เหนื่อยครับ มาไม้ไหนของแกเนี่ย รับไม่ทันเลยผม
ไอ้หมีเดินสวนมาพอดี เห็นมันแวะคุยอะไรกับพี่ฝนไม่รู้ แล้วหันมาทางผม หัวเราะใหญ่เลย คุยอะไรกันว๊า สองคนนี้
“คุยอะไรกันอ่ะ นินทากรูละซิ”
“ใครจะกล้าจ้ะ ดุขนาดนี้” มันเดินไปดูสัมภาระหลังรถ
“เมื่อกี้พี่ฝนแกว่าจะไปด้วยแน่ะ” ผมลองเชิงมันก่อน
“เอ้าหรอ ทำไมไม่บอกให้ไปด้วยกันเลยล่ะ” อ้าวววววววววววววววว
“งั้นมรึงก็ไปชวนเองละกัน” หงุดหงิดเลยผม
“ขี้งอนจริงเมียกรูเนี่ย” ผมไม่สนละครับ ขึ้นไปรอบนรถเลย ปล่อยให้ไอ้หมีมันจัดของไป ซักพักมันก็ขึ้นรถ
“พร้อมรึยังจ้ะ” มาพูดจ้ะ จ้ะ จ๋า จ๋า แบบนี้ ยิ่งน่าหมั่นไส้เข้าไปใหญ่
“ถามทางมาดีแล้วใช่ป่ะ”
“อืม ไม่ต้องหลงหรอกน่า แต่ถ้าหลงจริงๆเราก็ไปเที่ยวกัน 2 คนไง ดีจะตาย” ให้มันได้งี้ซิไอ้หมี
“รู้นะคิดอะไรหนะ หยุดความคิดไว้ตรงนั้นเลยนะ” แล้วผมก็เอานิ้วจิ้มที่หน้าผากมัน
“รู้ใจกรูจริงจริ๊ง อย่างนี้ต้องให้รางวัล” แล้วมันก็ดึงคอผมเข้าไปจุ๊บแบบไม่ทันตั้งตัวเลย เล่นเอาผมพูดไม่ออกเลยแฮะ มองหน้ามันมันก็ยิ้มทำหน้ากรุ้มกริ่มอีกละ ไอ้หน้าแบบนี้ มันน่ากลัวจริงจริ๊งซิให้ตาย
มันก็ทำหน้าที่เป็นพลขับที่ดี โดยมีผมนั่งกินหมูปิ้งเป็นเพื่อน เหอๆๆๆๆ ช่วยได้เยอะจริงๆ
“กินมายังอ่ะ” ผมถามมันหลังจากซัดหมูหมดไปแล้ว 2 ไม้
“ยังอ่ะ”
“อ้าว ไม่หิวหรอ กินป่ะ” ผมยื่นถุงหมูปิ้งให้มัน
“ขับรถอยู่ กินไม่ได้อ่ะ ป้อนได้ป่ะล่ะ” นั่นเลย ผมมองหน้ามันนิ่งๆ
“หิวจริงๆ” มันหันหน้ามาทำหน้าแบบเป็นจริงเป็นจังให้ผม
“เอาคำเล็กคำใหญ่” ผมเอาข้าวเหนียวมาปั้นเป้นก้อนๆ เสียบไม้ไว้ จะได้กินง่ายๆ แล้วไม่เลอะมือด้วย
“เอาคำว่ารักอ่ะ” แล้วก็หันมาทำตาหวานใส่ผมซะงั้น
“อย่ากินเลยมรึง” ผมดึงถุงข้าวเหนียวกลับเลย
“โหย มรึงนี่ ไม่โรแมนติกเลยว่ะ”
“อย่างนี้เค้าไม่ได้เรียกว่าโรแมนติกโว้ย เค้าเรียกน้ำเน่า ตกลงจะกินป่ะเนี่ย”
“กินดิ หิวแล้วเนี่ย” สรุป ผมก็ต้องฉีกหมูกับปั้นข้าวเหนียวเป้นคำๆ แล้วป้อนมัน บางทีแกล้งมัน เอาหมูป้ายแก้มมัน 5555 บางทีเลยขึ้นไปจิ้มจมูก มันส์เลยผม กว่าหมูปิ้งจะหมด ก็เล่นเอาหน้ามันเปื้อนไปเยอะโขเลย
“อ่ะ กินน้ำก่อน เดี๋ยวติดคอตาย กรูจะไม่ได้เที่ยว” ผมยื่นขวดน้ำให้มัน แต่ผมนึกอะไรได้ทัน
“มรึงขับรถ กินไม่ถนัดหรอก มะ กรูป้อน” ว่าแล้วผมก็ดูดน้ำอมไว้ในปาก แล้วยื่นหน้าไปหามัน ดูมันทำหน้าตกใจนะ ผมกะแกล้งยั่วมันเฉยๆ ไม่ได้คิดจะทำจริงๆหรอก แต่ไอ้หมีดิ มันตบไฟเลี้ยวจอดรถข้างทาง ไอ้ผมก็ตกใจว่ามันเป้นอะไรรึเปล่า กลืนน้ำลงคอไปแล้ว แล้วมันก็ปลดเข็มขัด(เข็มขัดนิรภัย อย่าเพิ่งจิ้น)
“เฮ้ย เป็นไรป่าวอ่ะ” ผมกลัวมันเป็นอะไรไปจริงๆดิ
“ป้อนดิ กรูหิวน้ำ” อ้อ เข้าใจละ หาเรื่องจริงๆเลยกรู
“ไม่เอาอ่ะ มรึงจอดรถแล้ว ก็กินเองได้แล้วดิ” ผมถอยออกมาจนหลังติดประตูแระ
“ไม่เอา กรูจะเอาแบบเมื่อกี้” แล้วมันก็กระเถิบเข้ามาใกล้ ผมอยากจะเปิดประตูลงไป แต่ติดที่ว่ายังคาดเข็มขัดอยู่เลย ทำได้อย่างเดียวคือเอามือปัดป้องไปก่อน
“เฮ้ย อย่าเล่นงี้ดิมรึง” ตอนนี้มันแทบจะคร่อมอยู่บนตัวผมแล้ว
“ป้อนกรู เร็ว” มันยื่นขวดน้ำให้ผม
“ไม่ป้อน” เอาซิ ผมไม่ยอมหรอก
“งั้นกรูทำเอง” ว่าแล้วมันก็กระดกขวดน้ำ เทน้ำลงคอมัน เฮ้อ.......ค่อยโล่งอกหน่อย
“มา กรูป้อน” ว่าแล้วมันก็อมน้ำไว้ในปาก แล้วจับหน้าผมไว้ ก่อนที่ผมจะทันขัดขืน มันก็ประกบมาที่ริมฝีปากผมแล้ว พร้อมส่งน้ำอุ่นๆ ผ่านริมฝีกปากมัน เข้าริมฝีปากผม จะขัดขืนก็กลัวน้ำจะหกเปื้อนเบาะ ก็จะทำอะไรได้ นอกจากผมก็ต้องรับน้ำที่มันป้อนมาให้ แล้วกลืนลงไปจนหมด ก่อนมันจะแทรกปลายลิ้นตามเข้ามา มันพันลิ้นผมซักพักแล้วก็แยกออกไป แต่ผมดิ เคลิ้มไปแล้ว ต้องยอมรับครับ ลีลามันดีจริงๆ
“อิ่มละ ไปกันได้ยัง” ผมจะทำอะไรได้ละครับ นอกจากนั่งก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าสบตามัน จะจำไว้เลย ว่าจะไม่เปิดช่องว่างอีกแระ ไม่งั้นคนที่เสียเปรียบคงจะกลายเป็นผมซะเอง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
