Chapter :: Special Sky by คุณเพลงซอ :: เด็กชายฟ้าประทาน (I) วันที่ 29 กุมภาพันธ์ 19xx เวลาประมาณเกือบเที่ยงคืน จำได้ว่าตอนนั้นที่เชียงใหม่อากาศหนาวเย็นมากจนเกือบจะผิดปกติ เด็กชายฟ้าประทาน เทอร์ซี แบร์ลุสโคนี ก็ได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกเป็นครั้งแรก..
เขาเป็นเด็กที่หน้าตาน่ารักมาก ปากนิด จมูกหน่อย แต่แก้มยุ้ยเชียว ผิวละเอียดเห็นเป็นสีแดงปื้นไปทั้งตัว เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนดูยุ่งเหยิง ดวงตากลมโตสีดำแป๋วแหวอย่างกับตุ๊กตา และตัวใหญ่มาก หนักตั้ง 4,100 กรัมแน่ะ กว่าคุณเพลงขลุ่ยจะคลอดออกมาได้ก็หวิดจะหมดสติไปหลายรอบ แถมตอนออกมาใหม่ๆ เจ้าหนูนั่นดันไม่ยอมส่งเสียงร้องสักแอะ ผิดปกติวิสัยของทารกแรกเกิดทั่วไปจนทุกคนเริ่มหวั่นใจ คุณหมอทำคลอดลองฟาดก้นเด็กน้อยไปหลายทีจนเห็นเป็นรอยแดง แต่เขาก็ยังไม่ยอมร้องไห้ บรรดาคุณหมอๆ รวมทั้งคุณเพลงพิณเลยเริ่มวิตกจริต พวกเขากลัวว่าเจ้าหนูของเราจะเป็นเด็กใบ้ พอได้ยินแบบนั้นคุณเพลงขลุ่ยถึงกับปล่อยโฮออกมาแล้วก็หมดสติไป..
หลังจากนั้น 3 วัน คุณขลุ่ยกับหนูน้อยฟ้าประทานก็ได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้.. พวกเราเลิกกังวลว่าเจ้าหนูจะเป็นเด็กใบ้ตั้งแต่คุณพยาบาลจับเขาไปล้างตัวในกะละมังแล้ว เขาแหกปากร้องลั่นโรงพยาบาลทันทีที่ตัวแตะน้ำเลยล่ะ และร้องอยู่แบบนั้นทุกๆ ชั่วโมง ตลอด 3 วันที่ผ่านมา ทำเอาพยาบาลพิเศษที่เราจ้างมาดูแลถึงกับไม่เป็นอันกินอันนอน.. เรื่องที่เรากังวลตอนนี้ก็คือทำยังไงเขาถึงจะอยู่อย่างปกติสุขไม่ร้องไห้โยเยเกินความจำเป็นอย่างเด็กทั่วไปบ้าง ซึ่งคำแนะนำของคุณพิณคือให้ปล่อยเขาเอาไว้แบบนั้นแหล่ะ เดี๋ยวอีกไม่นานเขาก็จะเลิกร้องไปเอง มันเป็นเรื่องธรรมดาของเด็กทารก
บอกตามตรงว่าตอนนั้นผมไม่ค่อยเชื่อถือสักเท่าไหร่ ถึงคุณพิณจะเป็นจิตแพทย์เด็ก แต่ก็ไม่ใช่กุมารแพทย์เสียหน่อย บางทีเขาอาจจะไม่รู้อะไรก็ได้ บางทีเจ้าหนูของเราอาจจะป่วยเป็นอะไรบางอย่าง เขาถึงต้องร้องไห้เกือบตลอดเวลาแบบนั้น ผมแนะนำให้คุณขลุ่ยลองพาเจ้าหนูกลับไปที่โรงพยาบาลอีกสักครั้ง แต่คุณขลุ่ยเชื่อคุณพิณมากกว่า และคุณพิณก็พูดถูก..
วันที่ 29 กุมภาพันธ์ ในอีก 4 ปี ต่อมา.. เด็กชายฟ้าประทาน เทอร์ซี แบร์ลุสโคนี เพิ่งจะมีโอกาสได้จัดงานวันเกิดเป็นครั้งแรกในชีวิต..
คุณฟ้าเติบโตมาเป็นเด็กแข็งแรงสุขภาพดี และมีพัฒนาการที่ดีกว่าเด็กในวัยเดียวกันเกือบจะทุกด้าน ยกเว้นอยู่เรื่องเดียวคือการเข้าสังคม ตั้งแต่ส่งเขาไปโรงเรียน เราก็มักจะได้รับรายงานจากอาจารย์ประจำชั้นเรื่องการมีปัญหากับเพื่อนของเขาเสมอ
คุณฟ้าฉลาดเกินวัย.. เขาฉลาดเกินไป เลยมักจะพูดจะทำในสิ่งที่เพื่อนๆ ไม่รู้หรือไม่เข้าใจ และเมื่อเด็กคนอื่นรู้สึกว่าคุณฟ้าผิดแผกไปจากพวกเขา เขาก็จะถูกกีดกันออกมาจากกลุ่มในที่สุด..
ผมเคยแนะนำให้คุณขลุ่ยลองพาคุณฟ้าไปเรียนกับพวกคลาสพิเศษหรือพวกคลาสอัจฉริยะอะไรเทือกนั้นน่าจะดีกว่า ศักยภาพของเขาจะได้ถูกพัฒนาได้อย่างเต็มที่ แต่คุณขลุ่ยไม่คิดอย่างนั้น เธอบอกว่าคุณฟ้าเป็นเพียงเด็กธรรมดา และจะเป็นแค่เด็กธรรมดาแบบนี้ต่อไป ผมเถียงว่านี่มันคือการปิดกั้นโอกาสเด็ก แต่คุณขลุ่ยกลับบอกแค่ว่าดีแล้ว.. ดีแล้ว.. และสักวันคุณฟ้าก็จะปรับตัวเข้ากับเพื่อนได้เอง ผมไม่เข้าใจ ส่วนคุณพิณนั้นไม่พูดอะไรเลย..
งานวันเกิดครั้งแรกของหลานชาย ผมซื้อบ็อกซ์เซ็ตหนังสือนิทานชุดใหม่ที่เขาอยากได้ให้เป็นของขวัญ คุณพิณซื้อเครื่องบินบังคับลำเล็กให้(ก่อนหน้านี้คุณฟ้ามีรถบังคับกับเรือบังคับเล่นแล้ว) ส่วนคุณขลุ่ยลงมือทำขนมเค้กรสช็อคโกแล็ตเป็นครั้งแรกในชีวิต ..ออกจะเค็มไปสักหน่อย แต่ผมก็เห็นเจ้าของวันเกิดกินมันอย่างเอร็ดอร่อยพร้อมกับรอยยิ้ม
มีของขวัญอีกกล่องหนึ่งซึ่งส่งตรงมาจากเมืองเนเปิลส์ ประเทศอิตาลี พวกเราต่างก็รู้ดีว่ามันถูกส่งมาโดยใคร เพียงแต่ไม่มีใครยอมพูด คุณขลุ่ยก็ทำเพียงแค่อมยิ้มน้อยๆ เท่านั้น ..คุณฟ้าเก็บกล่องนั้นไว้เปิดเป็นกล่องสุดท้าย ท่าทางเขาตื่นเต้นน่าดู ข้างในมีตัวต่อเลโก้ทั้งหมด 5 กล่อง รูปแบบธีมแตกต่างกันไป คนได้รับดูจะมีความสุขกับของขวัญชิ้นใหญ่นั่น แต่แปลกที่เขาไม่ถามถึงที่มาสักคำ และเท่าที่ผมรู้ คุณฟ้าไม่เคยเอ่ยถามถึงพ่อของตัวเองเลยแม้แต่ครั้งเดียว..
วันที่ 29 กุมภาพันธ์ ในปีที่อากาศร้อนผิดปกติ.. ปีนี้เด็กชายฟ้าประทาน เทอร์ซี แบร์ลุสโคนี จะมีอายุครบ 8 ขวบ ปกติแล้วเขาน่าจะได้อยู่ในงานฉลองวันคล้ายวันเกิดของตัวเองที่ 4 ปีจะมีสักครั้ง แต่ปีนี้พวกเราทั้งหมดกลับต้องไปรวมตัวกันอยู่ที่โรงพยาบาล เพื่อยืนยันศพของคุณขลุ่ย..
ก่อนหน้านี้ 1 วัน มีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามา หลังจากคุณขลุ่ยพูดคุยตอบโต้กับปลายสายเพียงไม่กี่คำก็ผลุนผันออกจากบ้านไปอย่างรีบร้อน จำได้ว่าตอนนั้นผมกำลังนั่งสเก็ตรูปคุณฟ้าที่กำลังพยายามหาทางลงจากต้นมะม่วงอยู่(เขาปีนขึ้นไปนานแล้ว แต่ยังหาทางกลับลงมาไม่ได้สักที และไม่คิดจะเรียกให้ใครช่วย ผมก็เลยยังนั่งดูอยู่เฉยๆ) คุณฟ้าตะโกนถามจากบนต้นไม้ว่าคุณขลุ่ยกำลังจะไปไหน และคุณขลุ่ยก็หันมาตอบเพียงสั้นๆ ว่าเดี๋ยวกลับมา แต่เธอก็ไม่ได้กลับมา..
เราได้ข้อมูลจากตำรวจว่าเมื่อคืนนี้คุณขลุ่ยไปค้างที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เธอเพิ่งจะออกจากที่นั่นในตอนเช้า ก่อนมาประสบอุบัติเหตุ พวกเขาเจอกล่องขนมเค้กรสช็อคโกแล็ตกับหมวกไหมพรมสีขาวในกระดาษห่อของขวัญลายท้องฟ้าอยู่ในรถพร้อมกับร่างของคุณขลุ่ยและคนขับรถ จากการตรวจสอบพบว่ารถที่คุณขลุ่ยนั่งมานั้นถูกใครบางคนแอบตัดสายเบรก ทำให้พอถึงทางโค้งรถไม่สามารถชะลอได้ จึงชนเข้ากับที่กั้นอย่างจังและพุ่งลงเขาไปในที่สุด
แต่เรื่องนี้จะไม่มีการสืบสวนต่อ และพวกเราก็เข้าใจดีว่ามันเป็นเพราะอะไร..
มันอาจจะเกิดขึ้นในสักวัน... คุณขลุ่ยเคยพูดแบบนั้นมาก่อน
เราทุกคนต่างก็รู้แต่แรกแล้วว่ามันอาจจะต้องลงเอยแบบนี้ แต่ไม่มีใครคิดที่จะคัดค้าน เพราะรู้ดีว่านี่เป็นเส้นทางที่คุณขลุ่ยเต็มใจเลือกเอง แม้จะเป็นช่วงชีวิตที่ไม่ยาวนานนัก แต่ผมก็รู้ว่าเธออยู่อย่างมีความสุขในทุกวัน โดยเฉพาะตั้งแต่ที่เธอมีคุณฟ้า..
ผมไม่ได้เข้าไปดูสภาพศพของคุณขลุ่ยเพราะใจไม่แข็งพอ เลยเลือกที่จะยืนรออยู่ข้างนอกพร้อมกับคุณฟ้าแทน มีเพียงคุณพิณเท่านั้นที่เข้าไปและยืนยันกับเจ้าหน้าที่ว่าใช่คุณขลุ่ยจริงๆ พอเดินกลับออกมาอีกครั้งคุณพิณก็หมดสติไป..
ผมร้องไห้ตลอด 3 วัน 3 คืน ที่เราจัดงานไว้อาลัยให้กับคุณขลุ่ย ผมยังทำใจรับกับเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ มันกะทันหันเกินไป ส่วนคุณพิณนั้นดูเหมือนจะเข้มแข็งกว่า แต่ผมรู้ว่าเขาก็แอบไปร้องไห้ในที่ที่ไม่มีใครเห็นบ้างเหมือนกัน แต่เพราะตอนนี้คุณพิณคือพี่ใหญ่สุดของบ้าน เขาคงกลัวเราจะรู้สึกเคว้งคว้างจนเกินไป จึงพยายามทำตัวให้เป็นที่พึ่งพา แต่คุณฟ้ากลับไม่ร้องไห้สักแอะ น้ำตาแม้แต่หยดเดียวก็ไม่มีให้เห็น และเขาก็ไม่ได้แอบไปร้องไห้ที่ไหนด้วย ผมเองก็นึกไม่ออกว่าเป็นเพราะอะไร ผมรู้ว่าคุณฟ้ารักคุณขลุ่ยยิ่งกว่าใคร แต่จนถึงวันสุดท้ายเขาก็ยังไม่ยอมร้องไห้ออกมา..
เทอร์ซีโอ แบร์ลุสโคนี มาร่วมงานศพของคุณขลุ่ยในวันเกือบสุดท้าย เขาพูดแค่ว่าผมขอโทษแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก เขาไม่ได้ร้องไห้ ไม่มีน้ำตา แต่ผมกลับสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่อยู่ภายในอย่างชัดเจน บางทีอาจจะเป็นเพราะพวกเราต่างก็สูญเสียผู้เป็นที่รักไปเหมือนกันก็เป็นได้
หลังจากนั้นไม่กี่วัน คุณฟ้าก็บินไปเนเปิลส์พร้อมกับพ่อของเขา..
TBC. ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยจ้ะ
hi! AURORAเป็นเรื่องของยูริจัง กับ ซอลฟา พี่ชายของฝาแฝดอันเป็นที่รักของพวกเรานี่แหล่ะจ้ะ ฝากด้วยๆ
โพลล์
หัวข้อ: hello! SUNSHINE [ตะวันร้าย..ที่รัก] (อ่าน 1235698 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก