^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)  (อ่าน 2838099 ครั้ง)

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
น้องภูกลัวแม่จะรับไม่ได้ แม่ก็แกล้งว่ายังไม่รู้ เป็นเราก็เครียดแทนน้องภูนะ

ออฟไลน์ cinquain

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1125
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-0
น้องภูจ๋า รีบบอกคุณแม่เถอะค่ะ
พวกพี่เครียดตามๆกันแล้ว  :L1:    :กอด1:

ออฟไลน์ ka[ze]na

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-6
ใกล้แล้วๆๆๆๆ มันส์แน่ๆค่ะท่าน อิๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ som

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2708
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-2
ความลับก็ยังคิดว่าเป็นความลับอยู่  แบบนี้คนที่ยังคิดว่าเป็นความลับปวดตับมากแน่ๆ 

ออฟไลน์ KhunToOk

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 304
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-4

ออฟไลน์ watcharet

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
อย่านานนะคับพี่ภู ลุ้นมากๆๆๆๆๆ  สินสอดเนี่ยก็ใหญ่ๆๆ 555555

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ตอนที่.....183


"คุณย่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"วิ่งมาอีกแล้ว เดี๋ยวจะตีให้หน้าแข้งเขียวเชียว"
"ขอโทษครับ"
"ไปตามทุกคนมาทานข้าวไปลูก"
"ตามเรียบร้อยแล้วครับ พี่บุ้งยังไม่กลับหรอพี่อ้น"
"ออกจากออฟฟิศแล้วล่ะ อีกสักพักคงถึง"
"คุณย่าาาาาาาาา"
"อะไร จะอ้อนอะไรอีกล่ะจ้ะ"
"เปล่าน้องภูแค่อยากกอดคุณย่า"
"กอดย่าทีไรมีเรื่องทุกที"
"คุณย่าอ่ะ"
"แล้วบอกพ่อกับแม่เขาหรือยัง"
"เรื่องอะไรหรอครับ"
"อย่าทำมาเป็นไม่รู้เรื่องเลย หน้าแบบเนี่ยย่ารู้ทัน"
"คุณย่าอ่ะรู้ทันน้องภูตลอดเลย น้องภูไม่กล้าบอกอ่ะไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง อยู่ดีๆคุณย่าจะให้น้องภูเดินไปบอกคุณแม่ว่าหนูเป็นเป็นตุ๊ดครับแม่ อย่างนั้นหรอครับ"
"ฮ่าๆๆ เรานี้นะ แล้วจะเอาไงล่ะ หรือจะเก็บเป็นความลับตลอดไป"
"โห่คุณย่า น้องภูอกแตกตายพอดี"
"พี่ว่า บอกท่านไปเถอะ สักวันก็ต้องรู้อยู่ดี"
"น้องภูรอให้พี่พีทบอก"
"สุดท้ายแม่เราเขาก็ต้องมาถามเราอยู่ดีแหละลูกเอ๊ยยยย"
"คุณย่าก็บอกให้น้องภูหน่อยสิ น๊าาาาาา"
"เรามันก็แบบนี้ทุกที ไปๆ ยกกับข้าวไป"
"คุณย่าโอเคใช่ไหม"
"ยัง"
"โห่"
"ไปๆ ยกกับข้าวไป"
"อ่าว มาอยู่นี่เอง เดี๋ยวแม่ช่วย"
"แม่ไปรอที่โต๊ะเถอะ เดี๋ยวน้องภูทำเอง"
"แล้วน้องภูทำอะไรให้แม่ทานครับ"
"คุณย่าทำต่างหากครับ เยอะแยะเลย น้องภูแค่ช่วยนิดหน่อย แต่น้องภูทำกับข้าวเป็นแล้วนะคุณแม่ คุณย่าสอน"
"ขี้โม้"
"จริงๆนะ"
"จ้า"
ทุกคนพร้อมกันที่โต๊ะอาหาร พี่บุ้งขับรถเข้ามาในบ้านพอดี พี่บุ้งเดินมาที่โต๊ะอาหาร แล้วก็ยกมือไหว้คุณพ่อกับคุณแม่ผม
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีลูก โตเป็นหนุ่มแล้วนะผักบุ้ง มาทานข้าวลูก"
"การเดินทางเรียบร้อยดีนะครับ"
"จ้ะ"
"เรียบร้อยเกินไปป่ะเนี่ย สร้างภาพชัดๆ" ผมแซว
"เรามันก็ปากแบบเนี่ย  ไม่เคยเปลี่ยนเลย"
"โหยแม่อ่ะ น้องภูเจ็บนะ ยิ้มอะไรพี่พีท ไม่เห็นจะขำตรงไหนเลย เมี-..... เอ้ยยยยยน้องภูโดนหยิกนะ" อูยยยเสียวสันหลังวูบบบ หลุดคำว่าเมียไปครึ่งคำ
คุณย่าพี่พีท พี่อ้น พี่บุ้ง สบตากันไปมาบนโต๊ะอาหาร
"ย่าว่าทานข้าวดีกว่านะลูก เดี๋ยวกับข้าวเย็นหมด"
"คิดถึงอาหารไทยมากเลยค่ะ"
"งั้นก็ทานให้เยอะๆนะลูกนุช อันเนี่ยเจ้าภูเขาทำ ลองทานดูสิ"
"แม่จะท้องเสียไหมเนี่ยลูก"
"คุณแม่ครับ เดี๋ยวน้องภูทานให้ดูก็ได้ อ่ะ" ผมตักให้พี่พีท
"เอ้า ทำไมไม่ทานเองล่ะ เอามาให้พี่ทำไม"
"ไหนพี่พีทบอกว่าน้องภูทำกับข้าวอร่อยไง พี่พีทก็ลองทานสิ ไม่กล้าทานหรอ เดี๋ยวน้องภูป้อน"
"อ่ะฮึ่ม!!!!  หมูทอด ติดคอ" ไอ้พี่บุ้งมันสบตาผม โทษทีอ่ะลืมตัว
"ซดน้ำแกงเข้าไปลูก ท่าทางจะหิวสิเรา"
"หิวมากเลยครับคุณย่า งานยุ่งทั้งวัน บุ้งทานข้าวไปนิดเดียวเอง"
"งานยุ่งเรื่องไร"
"มีลูกค้าใหม่มาอ่ะพี่ เรื่องเยอะมาก จะเอาโน้นเอานี้ เอาไอ้ที่เราทำไม่ได้อ่ะ พอบุ้งบอกต้องเพิ่มค่าใช้จ่ายก็ไม่เอา"
"ฮ่าๆๆ เรื่องปรกติ"
"บุ้งทำงานกับพีทหรอลูก"
"ใช่ครับ ทำงานเก่งครับ ทำแทนพีทได้เกือบทุกอย่างแล้ว"
"พี่ๆเขาโตกันหมดแล้ว น้องภูล่ะลูกช่วยอะไรพี่เขาบ้าง หืม"
"น้องภูมีหน้าที่เรียนน้องภูก็เรียนสิครับคุณแม่ ก็พี่พีทไม่ให้น้องภูทำ มีลูกค้าจะเอาน้องภูไปถ่ายแบบ เดินแบบ พี่พีทยังไม่ยอมเลย บอกว่าหวง"
"ฮึ่ม แค๊ก แค๊กก  ขอโทษครับ สงสัยบุ้งจะรีบทานไปหน่อย ติดคอตลอดเลย" ไอ้น้องเวร เดี๋ยวแม่ก็รู้จนได้หรอก ไอ้ลิงปัญญาอ่อน
"คุณย่า ห่อหมกอร่อยมากเลยครับ"
"อร่อยก็ท่านเยอะๆนะ"
"คุณแม่ มีอะไรหรอครับ มองน้องภูแล้วก็ยิ้ม"
"เปล่าลูก แม่เห็นหนูทานข้าว น่าอร่อยดี ทำไมไม่อ้วนเลยละลูก"
"อ้วนเดี๋ยวก็ไม่หล่อหรอกครับ"
"ลูกแม่อ่ะ หล่อจะตาย มีแฟนยังล่ะ เคยบอกแม่ว่ามีแฟนแล้วไม่ใช่หรอ"
"ฟงแฟนอะไรล่ะแม่ น้องภูขอโฟกัสเรื่องเรียน"
"อย่ามาโกหกแม่ น้องมีแฟนยังลูกพีท"
"มียัง" พี่พีทหันมาถามผมแล้วก็อมยิ้ม
"ยัง"
"จริงอ่ะ" ยังจะเซ้าซี้อีกนะพี่พีท
"เออ มีก็มี"
"แล้วสวยไหมลูกแฟนหนูอ่ะ พาให้แม่รู้จักบ้างสิ"
"ไม่สวยหรอกแม่ ขี้เหร่"
"จริงอ่ะ สวยไหมพีท แฟนน้อง"
"ไม่นะครับ น่ารักมากกว่า"
"ไม่เห็นจะน่ารักเลย ขี้บ่น"
"อะไรลูก  ฮ่าๆๆๆๆ มีแฟนได้แม่ไม่ว่าหรอก แต่อย่าชิงสุกก่อนห่ามก็พอ เดี๋ยวมันจะเสียการเรียนรู้ไหมลูก"
"ไม่ทันแล้วมั้ง" ไอ้ผักมันบ่นกับตัวเองเบาๆ ผมเลยเอาเท้าเตะมันใต้โต๊ะ มันหลบทัน
"แล้วผักบุ้งล่ะลูก อ้นเนี่ยแฟนหนูจริงๆหรอลูก" คุณแม่เอาอีกแล้ว ทำไมชอบถามอะไรแบบนี้ก็ไม่รู้ สงสารพี่อ้นจัง
"แม่ครับ น้องภูว่าทานข้าวเถอะ"
"แม่ก็อยากคุยกับลูกกับหลานบ้างไม่ได้หรอลูก"
"แต่นี้มันเรื่องของพี่เขานะแม่"
"ไม่เป็นไรหรอกไอ้ลิง ครับคุณน้า อ้นเป็นแฟนบุ้ง"
"หนูคิดดีแล้วหรอลูก หนูไม่อยากมีชีวิตครอบครัว มีลูกมีเต้าหรอ"
"ไม่อ่ะครับ แค่มีคุณย่า มีพี่พีท น้องภู แล้วก็มีอ้น บุ้งว่ามันก็เป็นครอบครัวได้ครับ"
"แล้วพ่อเรารู้หรือเปล่า"
"บุ้งไม่ได้สนใจหรอกครับ บุ้งไม่ได้ทำอะไรผิด พ่อเองก็มีแม่ มีลูก แต่ก็ไม่เห็นจะเป็นครอบครัวที่มีความสุขเลย"

 ทำไมคุณย่าไม่พูดอะไรบ้างนะ นั่งทานข้าวเงียบเลย ปล่อยให้คุณแม่สอบสวนพวกเราอยู่เนี่ยแหละ
ผมสบตาคุณย่าให้ช่วยพี่บุ้งกับพี่อ้นบ้าง แต่คุณย่าก็เฉยๆ ทำไงดีล่ะเนี่ย

"แม่ครับ"
"ครับลูก"
"แม่ลองทานพะโล้สิครับ อร่อยนะ"
"แม่คุยกับพี่เขาอยู่ หนูก็ทานไปสิลูก แล้วคบกันมานานยังลูก หืมม" ทำไมแม่ต้องสนใจเรื่องพี่บุ้งมากขนาดนี้ด้วยนะ
"สามปีแล้วครับ"
"อ้นละลูก พ่อแม่หนูรู้เรื่องหรือเปล่า"
"รู้ครับ"
"ความรักแบบเนี่ย อาว่ามันฉาบฉวยนะลูก หนูคิดยังไง"
"อ้นเชื่อว่าเราสองคนดูแลกันและกันได้ครับ"
"โลกมันไม่ได้สวยเหมือนในนิยายนะลูก"
"แม่ครับ"
"ครับ"
"นิยายมันก็มีทั้งบทสุขบทเศร้า ชีวิตคนเราก็เหมือนกันแหละ"
"แล้วไงละลูก"
"คนรักกันมันขึ้้นอยู่กับคนสองคน ไม่เห็นต้องแคร์คนอื่นเลย"
"หนูเกิดมาตัวคนเดียวหรอลูก หนูไม่มีพ่อไม่มีแม่หรอไง ถ้าพ่อแม่รับไม่ได้ล่ะจะทำไง"
"แล้วแม่รับได้หรือเปล่าล่ะครับ ถ้าลููกชายแม่จะเป็นเกย์ เป็นตุ๊ดน่ะ"
"รับไม่ได้ แม่เลี้ยงลูกของแม่มา แม่ก็อยากให้ลูกของแม่เป็นคนที่สมบูรณ์แบบ มีครอบครัวดีๆมีการงานดีๆ"
"คนที่สมบูรณ์แบบของคุณแม่ จะเป็นเกย์ไม่ได้หรอครับ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอกแม่ในโลกนี้น่ะ"
"น้องภู ไม่น่ารักแล้วนะ" พี่พีทกระซิบเบาๆ
"น้องภูอิ่มแล้วครับ" แล้วผมก็เดินออกจากบ้าน

ผมรู้นะว่าผมทำตัวไม่น่ารัก แต่ผมไม่อยากให้คุณแม่ไปว่าคนอื่นแบบนั้น ทั้งๆที่ลูกตัวเองก็เป็น
การเดินออกมาจากโต๊ะอาหารเป็นการเสียมารยาทที่ผมไม่เคยทำ แล้วก็ไม่คิดจะทำด้วย
แต่วันนี้ทำไปแล้ว เดินออกมาก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย แต่ทำไงได้อ่ะ เดินออกมาแล้วอ่ะ ผมขอโทษนะครับแม่ ขอโทษนะครับคุณย่า...

"อ้นไปดูน้องหน่อยไป อิ่มแล้วใช่ไหม"
"ครับพี่พีท"

"น้องคงเอาแต่ใจมากสินะพีท"
"ไม่หรอกครับคุณน้า น้องเป็นเด็กน่ารัก แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร สงสัยจะเครียด"
"ก็ช่วยไม่ได้ อยากปากแข็งกับน้าเองนินา"
"คุณ ผมว่าเลิกแกล้งลูกได้แล้วน่ะ"
"ยังค่ะ"
"คุณอารู้แล้วหรอครับ"
"รู้แล้ว เราอย่าพึ่งบอกน้องนะลูกผักบุ้ง"
"โห่ บุ้งตกใจหมด บุ้งก็ว่าคุณอาไม่น่าจะคิดแบบนี้"
"คิดยังไงจ้ะ"
"ก็ไม่เห็นด้วยเรื่องแบบนี้อ่ะครับ"
"อาน่ะ หัวสมัยใหม่นะจ้ะ ก็แค่อยากจะรู้ว่าเจ้าลูกชายปากแข็งเมื่อไรมันจะสารภาพกับอาเท่านั้นแหละ"
"บุ้งไม่อยากจะคิดถึง ตอนที่น้องรู้ว่าพวกเรารู้เรื่องเลย บุ้งขอไม่รู้เรื่องนี้ดีกว่า คิดแล้วสยอง"
"บุ้ง ลงเรื่อลำเดียวกับอาแล้วลูก ถอนตัวไม่ได้แล้ว"
"แฮ่... เห้อออ  ใครๆก็รู้ว่าเวลามันร้าย ร้ายแค่ไหน คุณอา เอาบุ้งมาให้มันฆ่าเสียดีกว่า"
"เอาน่ะ สนุกๆขำๆ"

ผมเดินตามน้องภูมา เห็นน้องภูเดินไปเรื่อยเปื่อยไม่รู้ไปไหน เลยตะโกนเรียก

"น้องภู"
"พี่อ้น มีอะไรหรอ"
"จะไปไหน"
"เซเว่น"
"พี่ไปด้วยสิ"
"น้องภูขอโทษแทนคุณแม่ด้วยนะพี่อ้น"
"พี่บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร ทุกคนก็ต้องมีความคิดที่ต่างกันออกไป เราจะให้คนทุกคนมาเข้าใจเราไม่ได้หรอก โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้"
"บ้านเมืองไปถึงไหนแล้ว เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติไปแล้ว"
"นั้นมันก็เป็นในแง่มุมความคิดของเรา"
"น้องภูจะบอกแม่แล้วนะ "
"แม่น้องภูรับเรื่องนี้ไม่ได้แน่ๆ"
"แล้วจะให้น้องภูทำไงล่ะพี่อ้น น้องภูมีทางออกแค่ทางเดียวแหละ หรือไม่ก็เลิกเป็นเกย์"
"พี่พีทจะยอมหรอ"
"ถ้าพี่พีทไม่ยอมพี่พีทก็ต้องหาทางออกให้น้องภู นี้น้องภูไม่เห็นพี่พีทจะทำอะไรสักอย่าง"
"พี่ก็ว่างั้นอ่ะ"
"อื้ม"

"ซาลาเปาหมูแดงสอง หมูสับไข่เค็มสองครับ ขนมจีบกุ้งสองไม้ปูสองไม้ครับ"
"เห้ยทานหมดหรอ"
"น้องภูสั่งเผื่อพี่อ้น พี่อ้นไม่ค่อยได้ทานข้าวน้องภูเห็น เอาอะไรอีกม๊ะ เวฟอันนี้ให้ด้วยครับ"
"แค่นี้ก็พอแล้ว"
"เอาน้ำอะไรเดี๋ยวน้องภูไปหยิบให้"
"เบียร์"
"เห้ย เอางั้นเลยหรอ"
"ล้อเล่น โค้กแล้วกัน"
 
ได้ของจากเซเว่นก็มานั่งทานกันใต้ต้นไม้ในสโมสรหมู่บ้าน
"ทำไมไม่มีใครออกมาตามเราเลยอ่ะ"
"คงเห็นพี่มาด้วยมั้ง"
"สิ่งที่น้องภูรอคอยมานาน พอมาถึงก็พาความทุกข์มาด้วยอีก เห้อออออ"
"อย่าไปคิดมากเลย เดี๋ยวมันก็มีทางไปของมันเองแหละ"
"กว่ามันจะมีทางไปน้องภูอกแตกตายก่อนพอดี"
"พี่บอกให้เอาไหม"
"อย่าเลยพี่อ้น แค่นี้พี่อ้นก็โดนไปหลายดอกแล้ว คนเป็นผัวมันยังไม่ทำอะไรเลย พูดแล้วขึ้น"
"ฮ่าๆๆ ใจเย็น พี่พีทเขาอาจจะมีวิธีที่แยบยลก็ได้"
"พี่อ้นยังฝันอะไรลมๆแล้งๆอีกหรอ"
"เอาน่ะ เราทำดี คงไม่โชคร้ายอะไรขนาดนั้นหรอก กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวคุณย่าเป็นห่วง"
"ไม่อยากกลับเลยอ่ะ บ่องตง"
"กลับเถอะ ที่ทุกคนทำ เพราะทุกคนรักน้องภูนะ"
"เห้อออออออออออ ทำไมต้องเกิดมาเป็นตุ๊ดด้วยว่ะ โว้ยยยยยยยยยยยยยย"
"เป็นเอามากแล้วน้องพี่ ป่ะ กลับบ้าน"
"เจอแบบนี้มัน เซงจุงเบยยยยยยยยยย"
"ฮ่าๆๆๆ"

เราสองคนพี่น้องก็เดินกลับบ้าน พี่พีทยืนรออยู่ที่หน้าบ้านเหมือนเคย เล่นอยู่กับหมา
"ไปไหนกันมา"
"สนใจด้วยหรอ" ผมเดินเข้าบ้านไม่สนใจพี่พีท
"เป็นอะไรอีกอ่ะ"
"อ้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ขอตัวก่อนนะครับ"
"อะไรว่ะ พี่น้องคู่นี้"
ผมเดินขึ้นห้อง โดยมีพี่อ้นเดินตามมาติดๆ
"ไม่ต้องคิดมากนะพี่อ้น"
"น้องภูก็เหมือนกันนะ"
"อื้ม"
"จ้ะ"

"ไปไหนมาเธอ" ผมเข้ามาในห้อง บุ้งนั่งเล่นคอมอยู่
"เซเว่น"
"เป็นอะไรหรือเปล่า หน้าเธอไม่ค่อยดี"
"นอยด์ๆนิดหน่อยอ่ะ บุ้งอยากมีลูกมีครอบครัวแบบคนปรกติไหม"
"แล้วพวกเราไม่ปรกติตรงไหน เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้วนะ ยังไงเราก็รักเธอไม่เปลี่ยนใจแน่นอน"
"ขอบใจนะ"
"อย่าคิดมาก เดี๋ยวแก่เร็ว"
"ไอ้บ้า"
"ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวได้มาทำการบ้าน"
"ทุเรศ"
"ฮ่าๆๆๆ"

"ก๊อกๆๆๆ"
"เชิญครับบบบ"
"ขออาเข้าไปหน่อยนะ"
"ครับ นั่งตรงนี้ก็ได้ครับ"
คุณอามาทำไมเนี่ย ผมรู้สึกใจไม่ดีเลย จะมาว่าอะไรผมอีกหรือเปล่า
"อ้นมานั่งข้างๆอาสิลูก"
"ครับ"
"อาขอโทษนะ ที่พูดแบบนั้นไป จริงๆแล้ว อารู้เรื่องของน้องภูกับพีททั้งหมดแล้ว อาแค่อยากรู้ว่าเมื่อไรน้องจะสารภาพกับอาตรงๆเลยต้องพูดแบบนั้นไป"
"โห่ อ้นใจไม่ดีเลยครับ"
"อาขอโทษนะลูก ที่ทำร้ายจิตใจหนู"
"ไม่เป็นไรครับ แต่น้องเครียดเรื่องนี้มากนะครับ"
"ก็ไม่ยอมบอกอาเองนินา"
"บุ้งบอกอ้นแล้วใช่ไหม ว่าคุณอาใจดีมากอ่ะ"
"บุ้งก็รู้เรื่องนี้หรอ แล้วยังแกล้งอ้นอีก"
"เห้ยๆไม่ใช่ พึ่งรู้เมื่อกี้นี้เอง"
"อาพึ่งบอกเมื่อกี้แหละ"
"อ้นก็ว่า ทำไมคุณย่ากับพี่พีทนั่งเฉย"
"ยังไง อาก็ขอโทษอ้นด้วยนะลูก"
"ไม่เป็นไรครับคุณอา"
"มาให้อากอดทีสิ"
ผมก็กอดคุณอา คุณอาก็ลูบหัวเบาๆความอบอุ่นที่ผมได้รับมันมีมากมายเหลือเกิน
ไม่แปลกใจเลยทำไมน้องภูถึงได้น่ารัก รอยยิ้มที่ถอดแบบออกมาจากคุณแม่ ใครเห็นก็ต้องหลงรัก
ความอ่อนโยน ร่าเริง ล้วนมาจากผู้หญิงคนนี้ทั้งสิ้น ขอบคุณนะครับคุณอาที่เอ็นดูผมอีกคน....
"อามีของจะให้ ถือว่ารับขวัญหลานสะใภ้นะ อาซื้อเก็บไว้ อาไม่รู้ว่าเราสองคนคบกัยเลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้ให้ ไม่ถือนะ"
"ไม่หรอกครับคุณอา"
"อ่ะ อาให้นะ"
คุณอาหยิบทองคำแท่งจากถุงสีแดงส่งให้เราสองคน รอยยิ้มที่อบอุ่นอ่อนโยนถูกส่งมาให้
เราสองคนยกมือขอบคุณคุณอา
"รักกันนานๆนะลูก ดูแลกันไปนะ ขอบใจเราสองคนที่ดูแลน้องมาโดยตลอด"
"พวกเรารักน้องมากครับ คุณอาไม่ต้องห่วง พวกเราจะดูแลน้องตลอดไป"
"ขอบใจนะลูกนะ เก็บไว้เป็นขวัญถุง สร้างครอบครัวต่อไปนะลูก"
"ครับ"
"อาไม่รบกวนล่ะ"
"ฝันดีนะครับคุณอา"
"จ้ะ" แล้วคุณอาคนสวยก็เดินออกไป
"เห้อออออออออออออ ไปบอกน้องภูดีกว่า"
"เห้ย อย่าเชียว คุณอาห้ามไว้"
"เอ้า อ้นไม่อยากโกหกน้องอ่ะ เหมือนอ้นหักหลังน้องยังไงก็ไม่รู้"
"ช่างหัวมัน ได้ทองมาแล้ว ปิดปากให้เงียบ"
"น้องมันเครียดนะเว้ย"
"เขาแม่ลูกกัน เขาจะแกล้งกัน เราคนนอก มานี่ๆ จะอาบไหมน้ำอ่ะ ถ้าไม่อาบจะได้ ฟีชชชชชช"
"ไปไกลๆเลย โมโห ไอ้ข้าศึก"
"อะไรว่ะ เดี๋ยวข้าศึกจะตีประตูเมืองให้แตกเลยคืนนี้"
"อดเถอะ"
"ก๊อกๆๆๆๆ"
"ครับบบ"
"อาจะมาบอกว่า อย่าพึ่งบอกน้องภูนะลูก"
"ครับคุณอา"
"ขอบใจมากจ้ะ"
แล้วคุณอาก็ออกไป
"แล้วทำไมไม่บอกคุณอาไปล่ะ ที่เมื่อกี้กับบุ้งล่ะ โวยวาย"
"ชิ"
แล้วอ้นก็เข้าไปอาบน้ำ เนี่ยแหละเมียผม แต่น่ารักนะ ไม่อย่างนั้นไม่หลงหรอก  อิอิ......


........

แม่นะแม่ ทำไมไม่เข้าใจน้องภูเลยอ่ะ มีแฟนเป็นผู้ชายมันผิดตรงไหนเนี่ย
นั่งคิดอะไรเพลินๆ พี่พีทก็เข้ามาในห้อง แล้วก็ยิ้มหวานมาเลย
"ไม่ต้องมายิ้ม"
"เอ้า ทำไมอ่ะ"
"ไม่ต้องมาเข้าใกล้ด้วย"
"ไม่น่ารักเลยนะ"
"แล้วไง"
"บนโต๊ะอาหารน่ะ"
"น้องภูก็รู้ว่าทำตัวไม่น่ารักอ่ะ แล้วจะให้ทำไงเล่า ฮืออออ ฮืออ ฮืออ" ร้องไห้อีกแล้ว
ก็มันอึดอัดนี้หว่า ไม่เป็นน้องภูไม่เข้าใจหรอก มันเหนือยนะที่ต้องอยู่กับสถานการณ์แบบนี้นานๆ
"พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ"
"ฮืออออออออออออออออออออออออ" เอ้ายิ่งโอ๋ยิ่งร้องทำไงดีล่ะไอ้พีท เมียร้องไห้หนักแล้วนะ
"น้องภูเงียบ แล้วฟังพี่นะ"
"ฮึกๆ ฮึกๆ" เริ่มสงบ แต่ยังเอาหน้าซุกหมอนไว้
"ลุกมาฟังพี่"
"ฮึ" ส่ายหน้า ผมก็เลยจับให้หงายหน้าขึ้นมา แล้วก็จูบซับน้ำตาที่แก้มให้ แต่น้ำตาน้องภูก็ยิ่งไหล
"พี่ขอโทษนะ ที่พี่ว่าน้องภูเพราะไม่อยากให้น้องภูมีบาป เข้าใจไหม นั้นคุณแม่น้องภูนะ ทำกิริยาแบบนั้นมันไม่ควร เอาไว้ทำกับพี่คนเดียวพอ ไปขอโทษคุณแม่ซะ"
"พี่พีทททททท ฮึก ฮืออ น้องภูขอโทษษษษ"
"ไม่เอาไม่ร้องแล้ว" ผมกอดน้องภูไว้แน่น เราสองคนก็เลยนอนกอดกัน น้องก็เอาเสื้อผมเช็ดน้ำตา
กว่าจะโอ้โลมปฏิโลมให้เงียบได้ก็เล่นเอาซะคอแห้ง ผมเข้าใจนะว่าน้องภูอึดอัดแล้วก็เครียดแค่ไหน
แต่ก็ต้องแล้วแต่คุณแม่ยายอีกล่ะ เกิดทำแผนท่านพังเขาไม่ยกลูกชายให้พาลูกชายหนี ผมเนี่ยแหละ ซวย
"พี่พีท"
"ครับ"
"ทำไรกันเหอะ"
"ห๊า"
"ให้รางวัล"
"จริงอ่ะ"
"อื้ม ไปซักเกงในกัน แช่ไว้ยังไม่ได้ซัก"
"เห้ย ให้รางวัลตรงไหน"
"รางวัลพ่อบ้านดีเด่นไง"
"เดี๋ยวพี่ซักคนเดียวเอง ไปขอโทษคุณแม่ไป"
"ครับ"
"แล้วอย่าหาเรื่องคุณแม่อีกน่ะ"
"อื้ม  จุ๊บ"
"ฟ๊อดดดดด"

แล้วน้องภูก็เดินออกจากห้อง คงไปหาคุณแม่นั้นแหละ ผมก็เลยไปซักกางเกงในที่แช่ไว้เมื่อเช้า
ปรกติน้องภูจะเป็นคนซักแต่วันนี้ผมก็อยากจะลองทำบ้างไม่ได้ทำมานานแล้วตั้งแต่มีเมีย.....




..........


ก๊อกๆๆ

"คุณแม่ครับ น้องภูเข้าไปนะ"
"ครับลูก"
"คุณแม่ทำอะไรอยู่ครับ"
"ดูพวกของฝากน่ะครับ มีอะไรหรือเปล่าลูก"
"คุณแม่......." ผมกอดคุณแม่แน่น
"อะไรลูกกกก"
"น้องภูขอโทษนะครับคุณแม่"
"ขอโทษเรื่องอะไรครับ"
"ขอโทษเรื่องบนโต๊ะอาหารเมื่อเย็นนี้อ่ะครับ"
"หนูไม่ผิดจะขอโทษทำไมครับ"
"น้องภูผิดครับ"
"หนูก็มีเหตุผลของหนู แม่ก็มีเหตุผลของแม่ มันคือการเอามาถกกันต่างหาก แม่ไม่โกรธน้องภูหรอกครับ"
"ขอบคุณครับ"
"แล้วเลิกทำหน้าจ๋อยๆแบบนี้ได้แล้วลูก ตาบวมมาเชียว ร้องไห้มาหรอไง"
"เปล๊า  น้องภูพึ่งจะตื่น"
"อ่าวหรอ อื้มๆ "
"คุณแม่่......................."
"ครับ"
"ไม่มีอะไรครับ  เอ่อ  แล้วคุณพ่อไปไหนอ่ะครับ"
"คุยอยู่กับคุณย่าน่ะลูก คืนนี้หนูจะนอนกับแม่ไหม"
"ครับ น้องภูอยากนอนกอดคุณแม่"
"พี่พีทอนุญาตแล้วหรอ หืมม มานอนกอดแม่น่ะ"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวกับพี่พีทเลย"
"อ่าวหรอ"
"ทำไมคุณแม่ต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยล่ะ"
"หน้ายังไงครับ"
"ก็ ช่างเหอะ เดี๋ยวน้องภูไปอาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวจะมานอนด้วยนะ"
"ครับลูก ถ้าหิวก็ไปหาอะไรทานซะนะ เมื่อเย็นแม่เห็นทานไปนิดเดียวเอง"
"ครับ"
"มาหอมแก้มทีหนึ่งก่อนลูก"
"ฟ๊อด ฟ๊อดดดดด"
"แก้มน้องภูยังหอมเหมือนเดิมไหมคุณแม่"
"ไม่ค่อยหอมแล้ว สงสัยโดนหอมบ่อย"
"แม่อ่ะ"
"ไปๆ ไปอาบน้ำ"
"ครับ"

ได้ยินเสียงคนคุยกันในห้องพระ เดินเข้าไปดูหน่อยดีกว่า
"คุยอะไรกันอยู่ครับบบบบ" คุณพ่อคุยอยู่กับคุณย่า ผมก็เดินไปนั่งตักคุณพ่อ
"มานั่งตักพ่อ ตัวไม่ใช่เล็กๆเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ"
"จะอ้อนอะไรพ่อเขาอีกล่ะลูก"
"เปล่าครับคุณย่า คุยอะไรกันอยู่หรอครับ"
"ก็เรื่อยเปื่อยน่ะลูก พ่อเราเขามาปรึกษาย่า เรื่องคุณพ่อของผักบุ้งน่ะ"
"ทำไมอ่ะครับคุณพ่อ ไม่ต้องไปทำอะไรนะครับ ช่างเถอะ มันผ่านไปแล้ว คิดซะว่าชาติที่แล้วเราเอาของเขามานะ"
"พ่อคิดแล้วว่าน้องภูต้องคิดแบบนี้"
"อีกอย่างน้องภูก็ยกให้ผักกาดไปแล้ว น้องภูไม่อยากให้พี่บุ้งลำบากใจ นะครับคุณพ่อ"
"ตามใจสิลูก"
"คุณย่าเห็นด้วยกับน้องภูใช่ไหมครับ"
"จ้ะ"
"พ่อกวนคุณย่ามานานแล้วลูก ให้คุณย่าไปพักเถอะ น้องภูก็ไปอาบน้ำนอนได้แล้วนะลูก"
"เดี๋ยวน้องภูจะไปนอนกับคุณพ่อคุณแม่ครับ"
"งั้นก็ไปอาบน้ำสิไป"
"เดี๋ยวน้องภูไปส่งคุณย่าที่ห้องก่อนครับ ไปครับคุณย่า"
"ไปๆ"
ผมก็มาส่งคุณย่าที่ห้อง แล้วก็เข้าไปหาคุณย่า
"มีอะไรใช่ไหม"
"คุณย่ารู้ทันน้องภูอีกแล้ว"
"ย่าน่ะแก่แล้ว จะให้เข้าไปยุ่งเรื่องเรากับแม่มันก็กระไรอยู่ น้องภูต้องจัดการเองนะลูก ย่าจะคอยช่วยเท่านั้น"
"คุณย่าจะไม่พูดให้น้องภูหน่อยหรอครับ"
"หนูต้องตัดสินใจเอง มันเรื่องของหนู ถ้าผลมันออกมาลบ ย่าถึงจะเข้าไปช่วยได้ รู้ไหมลูก"
"ครับ"
"ไปปรึกษาพี่เราโน้นไป"
"โห่"
"ถามพี่เขาสิว่าจะเอาไง"
"ครับคุณย่า งั้นน้องภูไปอาบน้ำนอนแล้วนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ"
"จ้ะ"เดินคอตกออกมาจากห้องคุณย่า เข้าไปในห้องตัวเอง เห็นพี่พีทกำลังยืนตากกางเกงในอยู่ที่ระเบียง
ผมก็ไปนั่งที่เก้าอี้ริมระเบียง นั่งมองไปที่ท้องฟ้า ถึงมันจะไม่มีดาวแต่มันก็ทำให้เราได้ทอดสายตาไปไกลแสนไกล
"เป็นอะไรอีกล่ะ คุณแม่ไม่หายโกรธหรอ"
"เปล่า"
"แล้วเป็นอะไร"
"ทำไมพี่พีทไม่ขอน้องภูกับแม่สักที"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าขอเลย โอเคไหม"
"จริงนะ"
"จริง"
"แล้วถ้าคุณแม่ไม่โอเคอ่ะ"
"พาหนี"
"ไปไหนอ่ะ"
"อเมริกา"
"เราจะทิ้งคุณย่าไปได้ไง ไม่เอาหรอก"
"แล้วจะเอายังไง"
"ก็ จะดื้อให้ถึงที่สุด"
"ถ้าถึงเวลาต้องเลือก ไม่ต้องเลือกพี่ก็ได้นะ ยังไงแม่ก็สำคัญกว่า"
"ทำไมพูดแบบนี้ ไง เบื่อกันแล้วหรอไง เออ อยากจะไปก็ไป ไอ้คนบ้า ฮือๆ"

.

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ช่วงนี้ทำไมมันเป็นเรื่องง่ายจังว่ะ แค่จะแหย่เล่น ขอบทซึ้งๆว่ายังไงน้องภูก็ไม่มีทางทิ้งพี่พีทหรอก
ทำไมออกมาเป็นแบบนี้ได้ไงว่ะ ปากนะปาก ไอ้พีทเอ๊ย หาเรื่องอีกแล้ว เห้อออออ

ตากกางเกงในเสร็จอย่างไว เดินเข้ามาง้อเมีย เมียนอนร้องไห้เป็นฟืนเป็นไฟอยู่ที่เตียง
สงสัยต้องบอกแม่ยายให้เฉลยสักทีเถอะ ไม่งั้นบ่อน้ำตาเมียผมต้องแห้งจนดินแตกระแหงแน่ๆ

"คือ พี่ไม่ได้หมายความอย่างที่พูดนะ คือ พี่แค่จะแหย่เล่นเฉยๆอ่ะ"
"ฮือๆๆ ออกไปเลยไอ้บ้า ฮืออออออ ฮือออออออออออออออออออออออออออ" น้องภูเอาหมอนเขวี้ยงผม เมียผมประสาทแตกไปแล้ว
"สงบสติอารมณ์ก่อน ใจเย็นดิ เดี๋ยวคนทั้งบ้านก็แตกตื่นพอดีอ่ะ"
"ฮึกๆ ฮือ ฮึก ฮือออ" เบาโวลุ่มลง เหลือแต่ลูกสะอื้นเบาๆ นอนฟุบไปกับที่นอน ผมเลยต้องเข้าไปดึงเข้ามากอด
"พี่แค่อยากจะได้ยินว่า ยังไงน้องภูก็ไม่มีทางทิ้งพี่พีทหรอก พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงนะ สาบานก็ได้"
"พี่พีท  พี่ ฮึก  พี่พีท เบือ  ฮึก  เบื่อน้องภูแล้วใช่ไหมอ่ะ  ฮึก ฮือออ"
"ไม่ใช่อย่างนั้น พี่ไม่มีทางปล่อยให้น้องภูไปไหนเด็ดขาด แม้แต่แม่น้องภูมาพรากไปพี่ก็ไม่ยอม ขอให้เชื่อพี่ แล้วก็เลิกงอแงได้แล้ว"
"พี่พีทมาดุน้องภูทำไมล่ะ เพราะพี่พีทนั้นแหละ ไอ้บ้านิ"
"โอ๋ๆๆ ดีกันๆ นะ น๊าาา จุ๊บ"
"มาต้องมาจูบเลย"
"ฟ๊อดดด"
"มาต้องมาหอม"
"งั้นทำอย่างอื่นดีกว่า" พี่พีทมันเดินไปปิดไฟอย่างไว แล้วก็เริ่มบรรเลงเพลงรักทันที รอยน้ำตาถูกซับด้วยรอยจูบจนแห้ง
กลับกลายเป็นรอยรักทันที ความเครียดของน้องภูผมจะเป็นคนดับมันเอง ขอดับด้วยความรักก็แล้วกัน
เพลงรักบรรเลงมาจนถึงจุดอิ่ม น้องภูหอบเบาๆ ผมก้มลงไปกระซิบข้างหู...
"เราจะไม่มีวันพรากจากกัน พี่สัญญา"
"อื้มมมม" มาบอกอะไรตอนนี้ น้องภูจะตายอยู่แล้ว จะทำอะไรก็รีบทำเถอะพ่อคุ๊ณณณณณ
เพลงรักดำเนินต่อ จังหวะถี่ขึ้น จนเราทั้งคู่ถึงสวรรค์พร้อมกัน จังหวะดนตรีสงบลง ผมล้มตัวนอนลงข้างๆน้องภู
แล้วก็ดึงน้องภูมากอดแนบอก เสียงหายใจถี่หอบของเราสองคนบ่งบอกถึงความเหน็ดเหนื่อย
แต่มันก็เป็นความสุขที่สองเราได้เป็นหนึ่งเดียว ผมรู้ใจตัวเองมานานแล้ว ว่านี้คือสิ่งสำคัญในชีวิตผม
เราสองคนไม่ได้พูดอะไรแต่ใช้การกอดเป็นบทสนทนา .......
"ไปอาบน้ำเถอะพี่พีท เดี๋ยวน้องภูจะไปนอนกับคุณแม่นะ"
"อื้ม"
ถามว่าผมอยากให้ไปไหม ไม่เลย ผมไม่อยากให้เขาไปเลย แต่ด้วยหน้าที่ หน้าที่ลูกของน้องภูมันทำให้ผมยอมได้
ทุกคนย่อมมีช่องว่างระหว่างกันเสมอ ถึงผมจะทำให้ช่องว่างของเราสองคนเหลือน้อยที่สุด แต่ช่องว่างก็ไม่มีทางเติมเต็มได้
เราสองคนเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน นี่เป็นการอาบน้ำด้วยกันครั้งที่เท่าไรไม่รู้ ทุกครั้งผมมีความสุขมากที่ได้อยู่ภายใต้สายน้ำเดียวกัน
ทุกกิจกรรมที่มีเขาอยู่ ผมมีความสุขเสมอ ขอบคุณทุกๆอย่างที่ทำให้เรามาเจอกันและได้อยู่ด้วยกัน
ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไปอย่างได้มีอะไรมาพรากผมไปจากเขาเลย ได้โปรด......

"หลับตานะเดี๋ยวน้องภูล้างหน้าให้ เจลล้างหน้าอันเนี่ยมันต้องนวดๆก่อน มันจะอุ่นๆนะ"
"อื้ม"
"หลับตาสิ ยิ้มอยู่ได้"
"อารมณ์ดีแล้วสินะ รู้งี้ปล้ำซะตั้งนานก็ดี"
"บ้า ไม่เกี่ยวซะหน่อย"
"เวลาเขินอ่ะ น่ารักสุดๆเลยรู้ไหม"
"แล้วเวลาอื่นไม่น่ารักหรอ"
"น่ารัก ยกเว้นเวลางอแงแบบเมื่อกี้เนี่ย"
"ก็มันน้อยใจนิ"
"โตแล้วนะ ทำอะไรต้องสุขุมแล้วก็มีสติสิ ไม่อย่างนั้นก็เป็นเหยื่อให้คนอื่นเขาคุมเกมส์น่ะสิ"
"ฮึ พูดอะไรไม่เห็นจะเข้าใจ"
"ล้างได้ยังอ่ะ"
"หลับตาสิ "

เราสองคนอาบน้ำเสร็จก็มานั่งเช็ดตัว ผมเช็ดหัวให้น้องภู ทาครีมให้ แล้วก็หาชุดนอนให้
"นอนคนเดียวได้ใช่ไหมอ่ะ"
"ถ้าบอกว่าไม่ได้แล้วจะนอนด้วยหรือเปล่าล่ะ"
"ก็...."
"ไปเหอะ พี่นอนคนเดียวได้ กว่าจะได้นอนกอดแม่ รอมานานแล้วนะ ต่อไปนี้เราจะมีแต่ความสุขนะ พรุ่งนี้พี่จะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย"
"ขอบคุณนะ" แล้วน้องภูก็จูบผม เราจูบกันอยู่สักพัก น้องภูก็ถอนริมฝีปากออก
"ฝันดีนะ เทวดาน้อยของพี่"
"ฝันดีเหมือนกันนะ สุดหล่อของน้องงงงง"
"หืมมมมม ไอ้ตัวแสบ" ผมบีบจมูกน้องภูเบาๆ ทะเล้นจริงๆเด็กคนนี้ รักสุดๆอ่ะ

น้องภูเดินออกจากห้องไป ผมก็เลยเดินไปใส่เสื้อผ้า แล้วก็ปิดไฟ พร้อมนอน
นอนพลิกไปพลิกมา พยายามข่มตาให้หลับแต่ก็ไม่หลับ เลยหยิบไอแพดมาอ่านข่าวซะหน่อย พอง่วงก็นอน

.........

สงสารพี่พีทเหมือนกันนะเนี่ย หลายปีที่ผ่านมาเราไม่เคยแยกห้องกันนอนเลย มีแต่พี่พีทไปเมืองนอกหรือผมไปค่ายเท่านั้นแหละ
แต่นี้เป็นครั้งแรกที่เราอยู่บ้านเดียวกันแต่ไม่ได้นอนด้วยกัน เอาน่ะพี่พีท ขอแค่คืนเดียวเท่านั้นนะ
ก๊อกๆๆ
"น้องภูเข้าไปนะครับคุณแม่"
"ครับลูก"
"นอนหรือยังครับ"
"ยังครับ รอหนูอยู่นั้นแหละ"
"ครับ งั้นน้องภูปิดไฟเลยนะครับ"
"ทาครีมยังครับผม"
"ทาแล้วครับ"
"งั้นก็มานอนลูก"
เราสามคนพ่อแม่ลูกก็นอนด้วยกัน ผมนอนกลาง นี้เป็นเวลานานเท่าไรไม่รู้ที่เราได้นอนกอดกัน
พอผมโตก็ไม่ได้นอนกับคุณพ่อคุณแม่แล้ว แต่เราก็ได้นอนกอดกันบ้าง
"แม่ครับ"
"ครับ"
"แม่คิดถึงน้องภูไหม"
"คิดถึงสิลูก คิดถึงมาก แอบร้องไห้ทุกวันแหละ"
"คุณพ่อล่ะ"
"คิดถึงสิลูก"
"คุณพ่อคุณแม่อย่าทิ้งน้องภูไปไหนอีกนะ"
"จ้ะลูก แม่จะไม่ทิ้งหนูไปอีก แม่รู้ซึ้งแล้วลูก ว่ามันทรมานแค่ไหน แม่เหมือนตายทั้งเป็น มันทรมานจริงๆลูก"
"แม่ครับ"
"ครับ"
"น้องภูรักคุณพ่อคุณแม่นะครับ"
"พ่อกับแม่ก็รักน้องภูลูก"
"อะไรที่มันเป็นอดีต แม่อยากให้หนูลืมมันไปนะลูก ต่อไปนี้ครอบครัวเราจะมีชีวิตใหม่นะ"
"ถ้าน้องภูทำอะไรให้คุณพ่อคุณแม่เสียใจ คุณพ่อคุณแม่จะให้อภัยน้องภูได้ไหม"
"ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่จะไม่ให้อภัยลูกหรอกนะ ยังไงน้องภูก็คือดวงใจของพ่อของแม่ ว่าแต่ น้องภูไปทำอะไรผิดมาลูก"
"เปล่านะครับ แค่พูดเผื่อไว้เฉยๆน่ะ"
"เรานี้มันเจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน แล้วเรื่องเรียนเป็นไงบ้าง"
"ก็ดีครับ สนุกดีครับ เพื่อนๆก็น่ารัก"
"แล้วไปเรียนยังไงละลูก"
"พี่พีทไปส่งครับ ตอนกลับก็กลับเองบ้างพี่พีทไปรับบ้าง"
"พี่พีทเขาเอาใจใส่หนูมากเลยนะ"
"พี่พีทดีกับน้องภูมากเลยครับแม่"
"แล้วพี่พีทเราไม่มีแฟนหรอลูก ทั้งหล่อทั้งเท่ห์"
"ไม่รู้สิ มีมั้ง"
"ไหนบอกว่าสนิทกันไง เรื่องแค่นี้ทำไมไม่รู้ล่ะลูก"
"ก็  เอออออ ไม่รู้อ่ะ แม่ ง่วงแล้วอ่ะ นอนดีกว่า"
"ง่วงจริงหรอ"
"แม่ครับน้องภูมีอีกเรื่องหนึ่ง"
"เรื่องอะไรลูก มีอะไรที่ปิดบังแม่อยู่หรอ"
"เปล่า แต่น้องภูมีน้องคนหนึ่งชื่อโยชิ โยชิอ่ะ พ่อแม่มันเสียไปแล้วมันอยู่ตัวคนเดียว น้องภูเลยรับมันเป็นน้องชาย น้องภูสัญญากับมันว่า ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่กลับมา จะให้คุณพ่อกับคุณแม่รับโยชิเป็นลูกอีกคน"
"ก็เอาสิลูก ว่าแต่ทำไมหนูถึงอยากรับโยชิเป็นน้องล่ะ"
"โยชิ น่าสงสาร ตัวคนเดียว เหมือนน้องภูตอนนั้น มันไม่มีใคร น้องภูสงสารมันน่ะแม่"
"แล้วโยชิอยู่ยังไงล่ะลูกคนเดียว"
"พ่อกับแม่มันทิ้งเงินไว้ให้เยอะพอสมควร กับคอนโด มันก็เลี้ยงตัวเองมาจนมารู้ัจักกับ้องภูล่ะแม่"
"แล้วรู้จักกันได้ไงล่ะลูก"
"เรียนที่เดียวกัน โยชิเป็นรุ่นน้องน้องภู "
"เรียนชั้นไหนแล้วล่ะลูก"
"ตอนนี้มัน ม.6 แล้วแม่ ถ้าคุณแม่ได้เจอโยชิ คุณแม่จะต้องชอบ น้องภูมั่นใจ แต่บางทีมันก็น่ารำคาญนะแม่ พูดมากกกก"
"ฮ่าๆๆ เหมือนหนูนั้นแหละ"
"มีแต่คนว่าโยชิเป็นฝาแฝดน้องภูนะแม่ แต่น้องภูหล่อกว่า"
"จ้า ลูกแม่น่ะหล่อที่สุด นอนได้แล้ว ดึกแล้ว"
"คุณแม่ไม่หอมน้องภูก่อนหรอ"
"หอมสิ ฟ๊อดด"
"คุณพ่อล่ะ"
"ฟ๊อด"

หอมกันคนละฟ๊อดสองฟ๊อด กว่าจะได้นอนก็คุยโน้นคุยนี้กันจนหลับไปนั้นแหละครับ มีเรื่องมากมายเล่าวันเดียวคงไม่หมด
คงเล่ากันไปอีกหลายเดือนเลยแหละ  คืนนี้ก็ฝันดีนะครับ ความรัก.......



สวัสดีครับบบบ

ไม่ปล่อยให้ค้างนานเห็นเปล่า

ฮ่าๆๆๆ


เอาไปกึ่งหนึ่งก่อน  เดี๋ยวจะมาต่อ ให้เคลียร์  คริคริ


รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับบบบ


ร๊ากกกกก




ฝากเพจด้วยครับhttps://www.facebook.com/KpPhu


ออฟไลน์ Pumpkin_23

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 201
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0

ออฟไลน์ โดดเดี่ยวแต่ไม่

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-6
 :m15:อึดอัดอืมครึม เศร้าใจจจจจจจ :katai1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Pumpkin_23

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 201
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
คุณแม่แอบโหด  :katai5:

nemesis

  • บุคคลทั่วไป
 :mew1:  ตอนหน้าขอแบบชัดเจเลยนะ

Lazy_woman

  • บุคคลทั่วไป
อ่านไปก็สงสารน้องภูนะ ทุกคนรู้เรื่องกันหมดยกเว้นน้องภู  :katai1:

รอมาต่อตอนต่อไปน๊าาา น้องภูจะได้เลิกร้องไห้สักทีตอนนี้น้ำตาท่วมจอคนอ่านแล้ว  :hao5:

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
กว่าจะเคลียร์น้องภู
ตาคงช้ำน่าดูร้องไห้
มากเกิ๊น :monkeysad:
+1และเป็ด

ออฟไลน์ pp_song

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 863
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
รออีกครึ่งนึง ขอให้ไม่มีมาม่าด้วยเถิ้ด

ออฟไลน์ route rover

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-7
อยากกอดน้องภูอ่ะ สงสารนิ :mew6:

ยังไม่เคลียร์ๆๆ มาต่อด่วน  :mew1:

ออฟไลน์ watcharet

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
เมื่อไรพี่ภูจะบอกซะทีเนี่ยๆ ลุ้นใจจะขาดแล้วๆ :katai1:

ออฟไลน์ ka[ze]na

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-6
รอๆๆๆๆๆๆๆๆ ความรัก อิๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ IIIA

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 591
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1
เอาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มาต่อเร็วๆน๊าาาาาาา :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ senjunai

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
อยกให้เรืองคลีคลายลงซักที น้งภูร้องไห้ตาบวมเป็นโหนกอูฐแล้ว 55555

มาต่ออีกเร็วๆน้าา ถ้่ช้าจตามไปทวงในเพช ^^

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ greenapple

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-5
สงสารน้องภู คุณแม่นะคุณแม่ไม่สงสารคนอ่านรึไงแกล้งน้องภูอยู่ได้  :3123: :pig4:

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
แล้วทำไมน้องภูไม่บอกแม่เองล่ะ

ออฟไลน์ Still_14OC

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2041
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +180/-7
สุดท้ายก็ ไม่ได้บอก น้องภู นี่นะ สมควรที่จะโดนคุณแม่แกล้ง

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13
อ่านแล้วลุ้นมากกกกกก

รอตอนต่อไป

 :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ noy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-9
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:อึดอัดแทนน้องภู บอกแม่ไปเถอะว่ามีสามีแล้ว สู้ๆ :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ ขนมสัมปันนี

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1

ออฟไลน์ jimmyjimmy

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1962
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-17
 :ling1:   :z3:  บอกได้คำเดียว ค้าง อ่ะ

คืนนี้จะนอนหลับมั้ย  :z3:

ออฟไลน์ nung

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
สงสารน้องภู  :mew6: :mew6:

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
ค้างงงงงงงงงงง น้องภูร้องไห้ทุกวันเลยT^T

ออฟไลน์ cinquain

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1125
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-0
อ้ากกก มาติดๆกันแบบมิคาดฝัน!
ขอไปอ่านก่อนค่ะ ^^

................................

อ่านตอนแรกๆฮาดี แต่ตอนท้ายๆเริ่มเครียดตามน้องภู
รีบบอกคุณแม่เถอะ คนอ่านขอร้องงงงง  :katai1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-10-2013 18:48:13 โดย cinquain »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด