^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)  (อ่าน 2838569 ครั้ง)

ออฟไลน์ meadthat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
อ่านแล้วชอบน้องภูมากมายเลยครับ เป็นกำลังใจให้คนแต่งผ่านปัญหาไปได้นะครับ

ออฟไลน์ «ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 251
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
เลิฟมากกกก หลวงพี่ต้องเห็นแน่ๆ ฟันธงๆๆๆ

ออฟไลน์ kabung

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 468
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-3

ออฟไลน์ Asuke

  • แค่อยากบอกว่า ตอนนี้ผมไร้คู่
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 177
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
กลับมาซะหายคิดถึงเลยครับ

ออฟไลน์ pp_song

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 863
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
ถ้าหลวงพี่รู้นะ โอ้ว

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
ไอ้เจสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
เลวมาก ทำแบบนี้ได้ไง แกล้งเล่นงั้นเหรอ รับน้องใหม่งั้นเหรอ คิดได้แค่นี้เหรอ สมองมีไว้ทำไมกัน ห๊ะ!!! นิสัยว่ะ

ออฟไลน์ ekonut

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 350
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-1
คนแต่งสู้ๆๆนะ ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอเหมือนกะน้องภูไง  :กอด1:


ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
น้องภูน่าสงสารจัง แต่ก็ปลอดภัย ^_______^

ออฟไลน์ watcharet

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
สงสารพี่ภูจังๆ หายไวๆนะ อย่าได้มีรอยแผลเป็น 555

ออฟไลน์ pochu52

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1328
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-0
น้องภูเอ๋ย ความอิจฉาของคนอื่นทำหนูเจ็บตัวอีกแล้ว ต้องขอบใจเพื่อนอิคที่ช่วยทัน
อย่าให้เรื่องถึงหูพระพีทเลย ผ้าเหลืองท่านจะร้อนซะเปล่าๆ เฮ้อ!!! รอท่านสึกก่อนเถอะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Bowbonk

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1187
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-4

ออฟไลน์ ขนมสัมปันนี

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
ขอบคุณผู้เขียนมากๆ ที่ไม่ทิ้งกันถึงจะประสบกับปัญหาชีวิต ขอเป็นกำลังใจให้ผู้เขียน ขอให้ผ่านอุปสรรคทุกๆอย่าง :call: ขออนุญาตบอกว่าทุกอย่างมีทางออก ค่อยๆคิดนะ โปรดดูแลสุขภาพด้วยแฟนๆเล้าเป็ดเป็น :L1: :L1: :L1:ห่วง

ออฟไลน์ pemiko2012

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
ไม่ว่าวันไหนๆ น้องภูก็ยังน่ารักอยู่เสมอ
พ่อพระของแท้เลยน้องภู  o13
แอบคิดถึงพี่พีแล้วอ่า >.<

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ
ขอให้ผ่านอุปสรรคต่างๆไปได้ด้วยดี สู้ๆนะคะ
ทุกๆคนก็เป็นกำลังให้คุณเช่นกันค่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ ormn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3925
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +324/-8
    • http:///uc.exteenblog.com/riko-tomo/images/23213506_1208714389_3598161_Okane_ga_Nai_v01_ch01_pg002__Cover.jpg
ขอให้น้องภูหายไวๆนะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:


โยชิเป็นเด็กดีมากเลยนะ :กอด1: :กอด1:


ขอเป็นกำลังใจให้ผู้แต่นะคะ :L2: :L2: :L2:

ปัญหาทุกอย่างต้องมีทางออกอยู่แล้วคะสู้ๆนะค่ะ :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ AoMSiN555

  • กรูบ้า.....อย่าทักกรู
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0

classicstaytion

  • บุคคลทั่วไป
เค้ารู้นะคนเขียนน่าร๊าก
น้องภูต้องหายสิ เสียวหัว :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
เห้อ กว่าสามธิจะปกติแล้วกลับมาอ่านได้

ภูเจ็บตัวซะงั้น แต่นั้นละสิ่งไม่ดีเข้ามามันก้อจะหมดไป

แต่พรุ่งนี้ฟ้าใหม่ความสดใสและสิ่งใหม่ๆดีๆกำลังรอเราอยู่

ยังรักนิยายเรื่องนี้ไม่เปลี่ยน จะตามติดและติดตามไปเรื่อยๆจนแก่กานเลยทีเดียว 555++

ยังไงก้ออย่าลืมมาต่อกานน้า พักผ่อนเยอะๆน้อคนเขียน ไฟท์ติ้ง++

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
คนน่ารักก็แบบนี้ละ มีคนอิจฉาตลอด  :เฮ้อ:

tantansin

  • บุคคลทั่วไป
น้องภู น๊ารั๊กอ้า  :haun4: 
ใอ้เหี้ยเจส  :angry2: ระัวังตีนนะมึง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ladymoon_yy

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้คนเขียน  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ MoMoRin

  • I am Fujoshi! (・∀≦)ゞ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
หน้าตาดี จนมีเรื่องล่ะน้อออ น้องภูเอ๊ยยย ฮ่าๆๆๆๆ

ออฟไลน์ meadthat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
มารอน้องภูนะครับ

ออฟไลน์ devotionNightmare

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 94
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
สเน่ห์แรงไปนะบางทีอ่ะน้องภู ใครเห็นใครก็รัก 5555
หลวงพี่หวงนักหวงหนา คุมกันทุกฝีก้าวก็เพราะเงี๊ยแหละเนาะ

ออฟไลน์ patchylove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1585
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-4
 :L2: ให้กำลังใจคนเขียนจ้า สู้ๆ นะคะ

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ตอนที่.....155

 :z1:



ก๊อกๆๆๆๆ  ก๊อกๆๆๆๆ

"พี่ภูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ประตูไม่ได้ล็อคพี่อิค"
"ก็เปิดเข้าไปดิ"
"พี่ภูๆๆ" ไอ้โยชิเดินเข้ามาในห้องแล้วก็มานั่งบนเตียงข้างๆผม
แล้วมันก็เอามือมาแตะที่หน้าผาก
"ปวดหัวเปล่า"
"ไม่ปวด"
"ไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวได้ไปวัดกัน จะไปไหม"
"ไปๆ" ผมลุกขึ้นนั่ง
"มึงไม่เป็นอะไรแน่นะไอ้ภู"
"เออ หัวแตกแค่นี้ ตกต้นมะม่วงเจ็บกว่าอีก"
"เออไอ้เก่ง"
"งั้นเดี๋ยวโยชิลงไปช่วยคุณย่าเตรียมของนะ รีบลงไปนะพี่ภู"
"อื้มๆ"
ไอ้โยชิกับไอ้อิคเดินลงไปข้างล่างผมก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เอาหมวกอาบน้ำลายทวิตตี้ ฮ่าาๆใส่หัว
ยาที่หมอให้ทาแผลก็ดีมากเลยนะแผลแห้งแล้ว เอาผ้าก๊อตออก แล้วก็เอาพลาสเตอร์ปิดแผลกันน้ำแปะแทน
หลวงพี่ต้องเห็นแน่ๆเลยจะตอบว่าไงดีว่ะเนี่ย ถ้าเราไม่ไปก็น่าสงสัยมากกว่าอีก เห้ออออ
อาบน้ำอย่างระวังไม่ให้มันโดนแผล เสร็จก็ออกมาแต่งตัว แต่งตัวหล่อๆหน่อย แฟนคลับที่วัดเยอะ ฮ่าๆๆ
เสื้อแขนยาวสีขาว มีรูปหัวใจสีเขียว กางเกงในสีขาวถูกนำมาใส่ ตามด้วยยีนต์สีเข้มสวมทับอีกที
พับขากางเกงให้เห็นตาตุ่ม อิอิ  อุ๊ยเข็มขัดๆ เปิดลิ้นชักหยิบเข็มขัดมาใส่ดีกว่า
กระเป๋าๆ รื้อกระเป๋า หยิบโทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ นี่กระดาษอะไรล่ะเนี่ย ผมหยิบมาอ่าน

"พี่ขอโทษนะครับ ที่ทำให้น้องภูเจ็บตัว พีเสียใจกับการกระทำของพี่มาก พี่ไม่รู้จะติดต่อน้องภูยังไง นี่เบอร์พี่ครับ 081-999-XXXX ถ้าน้องภูจะเอาเรื่องพี่ พี่ก็

ยอมรับผิดนะครับ ...พี่เจส"

ผมเมมเบอร์พี่เจส ใส่มือถือเอาไว้ แต่ไม่ได้คิดอะไรหรอก ไม่ได้โกรธด้วย
ลืมไปแแล้วซะอีก แค่พี่เขาสำนึกผิดผมก็พอใจแล้วครับ ขอบคุณมากที่สำนึกได้
ผมเดินลงไปข้างล่าง ทุกคนก็รออยู่แล้ว
"พี่ภูมาแล้วครับคุณย่า"
"ป่ะ งั้นไปวัดกัน เป็นไงลูก ดีขึ้นไหม"
"หายแล้วครับ แต่เรื่องรอยแผลเนี่ยสิ"
"ทายาที่หมอให้สิลูกจะได้ไม่เป็นแผลเป็น ไปหาพี่หมอหยกก็ได้ ขอยาทาดีๆพี่เขา"
"เรื่องแผลเป็นไม่เท่าไรหรอกครับ เรื่องรอยแผลวันนี้เนี่ยแหละ ถ้าหลวงพี่เห็นเข้า จะทำไงอ่ะ"
"คนเรามันก็ต้องมีอุบัติเหตกันได้ทั้งนั้นแหละไม่ต้องคิดมาหรอกลูก ป่ะ บุ้ง เอารถออกลูก "
"ครับคุณย่า"
"พี่ภู ไปดิ ยืนคิดอะไรอยู่นั้นอ่ะ เดี๋ยวตลาดก็วายพอดี"
"เราจะไปวัดไม่ใช่หรอ"
"เปรียบเปรย"
"อือๆๆ"
"ตั้งแต่พี่ภูโดนตีหัวไปเนี่ย โยชิว่าดูเอ๋อๆนะ ว่าไหมพี่อิค"
"มันก็เอ๋อแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะ สงสัยไม่ค่อยโดนฉีดวัคซีนพักนี้เลยอาการกำเริบ ฮ่าๆๆ"
"ทะลึ่งน่ะพี่อิค"
ผมก็เดินไปขึ้นรถ ตะกุยผมมาบังๆหน้าผากไว้ คุณย่าเห็นก็แอบอมยิ้ม
รถขับมาเรื่อยๆเช้านี้ไม่ติดเท่าไรไม่นานเราก็มาถึงวัดแล้ว ทุกคนลงจากรถ
แล้วก็ช่วยกันถือข้าวของที่จะนำมาถวายพระขึ้นไปบนศาลา.......
เราไปหาที่วางนั่ง มีผู้คนมากมายหิ้วปิ่นโตถือขันใส่ข้าวสุกมาทำบุญ
"นุ่งนี้ก็ได้คุณ ตรงนี้ว่าง" คุณยายในชุดขาวเรียกให้คุณย่านั่งตรงข้างๆ
"ขอบคุณค่ะ" คุณย่าแล้วก็พวกผมก็นั่งลงตรงนั้น
"ไม่เคยเห็นหน้าเลยนะคุณ" คุณยายใจดี ชวนคุณย่าคุย
"ไม่ค่อยได้มาทำบุญตอนเช้าแบบนี้หรอกค่ะ ส่วนมากจะนำของมาถวายมากกว่า พอดีหลานชายบวชอยู่ก็เลยได้มาทำบุญ"
"อ้อ รูปไหนล่ะ พระหนุ่มๆสูงๆขาวๆหรือเปล่า"
"ค่ะ"
"ท่านเคร่งดีนะ สงบดี ขยันขันแข็ง ช่วยงานวัดไม่รู้จักเหนื่อย"
"หรอค่ะ คุณป้าอยู่แถวนี้หรอค่ะ"
"จ้ะ อยู่ข้างวัดเนี่ยแหละ เอากับข้าวที่จะถวายพระไปตักใส่จานสิจ้ะ ตรงนั้นนะ"
"ค่ะ"
"อ้น น้องภูเอาอาหารไปใส่จานตรนั้นไปลูก" คุณย่าสั่ง
"ครับ"
"โยชิไปด้วย"
"ไปสิลูกไป"
"ต้องนั้นแหละลูก ไปหยิบจานตรงเสานั้นแหละ แล้วก็เอาไปวางตรงที่เขาวางกันอยู่น่ะ" คุณย่าบอก
"ครับ"
"หลานหรือลูกล่ะ"
"หลานค่ะ"
"หน้าตาน่ารักเนอะ อย่างกับตุ๊กตาเลย นี้ก็หน้าตาหล่อเหลากันทุกคน รู้จักเข้าวัดเข้าวา ดีลูกดี"
"พยายามสอนให้เขานะคะ เขาจะได้มีจิตใจที่อ่อนโยน"
"ดีแล้วจ้ะ เด็กสมัยนี้ห่างวัดห่างวา ดีแต่ขี่รถกวนชาวบ้านชาวเมืองเขา เห็นแล้วมันก็เหนื่อยใจ ที่บ้านก็มีอยู่คน"
"ค่ะ คุณป้าอายุเท่าไรแล้วค่ะเนี่ย "
"80แล้วจ้ะ"
"ยังแข็งแรงอยู่เลยนะคะ"
"ฉันชอบกินผัก หมูเหมอไม่ค่อยชอบ ผักน้ำพริกปลาย่าง ปลูกต้นมงต้นไม้ ออกกำลังกาย แก่แล้วมันแต่นั่งๆนอนๆเดี๋ยวเป็นง้อยพอดี ว่าไหม"
"จริงค่ะ"

สามคนพี่น้อง กำลังยุ่งอยู่กับการตักกับข้าวใส่จาน

"โยชิจานไม่พอไปหยิบมาอีก"
"ครับ"
"น้องภู เอาน้ำไปตั้งให้พระไป" พี่อ้นสั่ง
"อื้ม"ผมก็เดินเอาน้ำไปตั้งให้พระ มีคนเอาน้ำมาเทใส่เหยือกให้พระ ผมก็เลยเอาน้ำแก้วที่เตรียมมา
ไปวางข้างๆ คนมาทำบุญกันเยอะ ผมเคยทำบุญตอนเช้าแบบนี้ที่ต่างจังหวัด
ตอนเด็กๆนานมากแล้ว กลิ่นธูปควันเทียนส่งกลิ่นหอมไปทั้งศาลา ตักกับข้าวเสร็จ
ก็กลับมานั่งที่เดิม คุณย่ายังคงคุยอยู่กับคุณยายใจดีคนนั้น....
"ไอ้หนู" คุณยายเรียกแล้วมองมาที่ผม
"ครับ"
"มานั่งข้างหน้านี่สิ ไปเบียดกันทำไม มานั่งใกล้ๆยายนี่มา"
"ครับ" ผมก็เขยิบไปนั่งใกล้ๆคุณยาย
"ไหนแบบมือมาให้ยายดูสิ" ผมก็แบมือซ้ายให้คุณย่า แล้วคุณย่าก็ให้แบบมือขวาด้วย
ผมมองหน้าคุณย่า คุณย่าก็ยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้
"เป็นเด็กมีบุญมากเลยนะ มีแต่คนรัก มีแต่คนอุปถัมภ์ ต่อไปจะมีชื่อเสียงมากนะเอ็งน่ะ อีกไม่นานคนที่พลัดพรากกันไปจะกลับมา"
"เมื่อไรจะมีแฟนครับ" ลองของซะหน่อย
"มีแล้วนิ แต่แฟนเองมันผิดๆปรกตินะ"
"ยังไงอ่ะครับคุณยาย พิการหรอครับ"
"ไม่ใช่อย่างนั้น เป็นคนปรกติเนี่ยแหละ ยายก็บอกไม่ถูกนะ แต่เขารักเอ็งมากนะไอ้หนู คนๆนี้จะอยู่กับเอ็งไปจนชั่วชีวิตเลยล่ะ แต่เอ็งจะไม่มีลูกนะ"
มีก็แปลกแล้วครับคุณยาย ผมคงได้ลงหนังสือไปทั่วโลก ไอ้พวกนั้นก็หัวเราะกันใหญ่
สงสัยตำราการดูดวงของยายคงไม่มีบอกเรื่องมีคู่เป็นผู้ชายด้วยกันแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ
"อ่าว ทำไมอ่ะครับ"
"ก็เส้นมันไม่มีนิลูก เส้นวาสนาก็สวย เป็นเจ้าคนนายคน มีทั้งชื่อเสียงเงินทอง หมั่นไหว้พระสวดมนต์นะลูกนะ"
"ครับ"
"ถ้าใครคิดร้ายกับเรามันจะได้แพ้ภัยตัวเอง จำคำยายไว้นะลูก"
"ครับคุณยาย "
"อ่ะพระมาแล้ว กราบพระสิลูก" ผมก็ก้มลงกราบพระสามหน พระเดินไปขึ้นนั่งบนอาสนะที่ยกลูงงจากพื้นเป็นแนวยาว
มัคทายกนำสวด กราบพระ ขอสมาทานศีล แล้วพระก็สวดต่อไป สักพักคุณยายกับคุณย่าก็ยกขันข้าวขึ้นเหนือหัว
"ไปใส่บาตรกันลูก น้องภูพยุงคุณยายด้วยลูก"
"ขอบใจมากลูกเอ๊ย"
คุณยายกับคุณย่าก็ไปใส่บาตร ที่มีบาตรวางเรียงเป็นแนวยาว ผมก็จับชายเสื้อคุณยาย แล้วก็ใส่บาตรจนครบทุกบาตร
กลับมานั่งที่เดิม ฟังพระสวดต่อ แล้วมัคทายกก็กล่าวคำถวายข้าวพระ  พระฉันเสร็จก็ให้พร กรวดน้ำ แล้วก็กราบพระ
เป็นอันเสร็จการทำบุญเช้าในวันธรรมสวนะ .........
"คุณยายกลับบ้านยังไงครับ"
"เดี๋ยวหลานยายมันก็มารับลูก บ้านยายอยูแค่นี้เอง"
"เดี๋ยวน้องภูเดินไปส่งครับ"
"ขอบใจลูกขอบใจ" ผมถือตะกร้าแล้วก็ปิ่นโตเดินไปส่งคุณยายข้างล่าง ซึ่งหลานชายคุณยายก็ค่อมมอเตอร์ไซต์รออยู่แล้ว
"อ่ะ" ผมยื่นตะกร้ากับปิ่นโตให้เด็กคนนั้น น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับโยชิได้มั้ง ใส่กางเกงขาสั้นสีดำ เสื้อยืดสีเขียว
ผมตั้ง ปากแดงแป๊ดดดด คงจะน้ำยาอุทัยทิพย์แน่ๆ หน้านี้ขาวเวอร์ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
"ขอบใจมากนะไอ้หนู ขอให้จำเริญๆนะพ่อคุณ"
"ครับคุณยาย งั้นผมไปก่อนนะครับ"
"โชคดีลูกเอ๊ย"
"ใครอ่ะยาย"
"เอ็งไม่ต้องสู่รู้หรอก"
"ยายนิ ถามหน่อยก็ไม่ได้ แม่งทำไมมันหล่อจังว่ะ"
"ไปๆๆๆกลับบ้าน"

"หลานคุณยายมาหรือยังลูก"
"มาแล้วครับคุณย่า"
"อืมๆ ป่ะ งั้นเราไปหาหลวงพี่ที่กุฏิกัน"
"ครับ"
พวผมก็เดินกันไปหาหลวงพี่ หลวงพี่ก็กำลังสั่งให้เด็กวัดทำอะไรอยู่ไม่รู้ เหมือนจะให้เก็บข้าวของ
เด็กวัดก็ล้อมวงกันทานข้าวที่พระฉันอิ่มแล้ว รวมถึงผู้ใหญ่วัดด้วย ฮ่าๆๆ
"หลวงพี่ โยมย่ามานั้น โยมพี่น่ารักก็มา" ไอ้เด็กวัดที่มันชอบแซวผมตะโกนบอกหลวงพี่
หลวงพี่ก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ไม้ตัวยาวบนศาลา พวกผมก็นั่งลงกับพื้นศาลา พื้นเงาวับ
อากาศร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ภายนอก ลมพัดเอื่อยๆ อากาศถ่ายเทเย็นสบายดี
"โยมย่าสบายดีนะ"
"สบายดีค่ะท่าน"
"มากันตั้งหลายคนหลวงพี่ถามโยมย่าคนเดียวหรอ" ไอ้โยชินี้ มึงกำลังเกรียนกับพระนะ ไอ้ห่า
"โยมน้องล่ะ สบายดีไหม หืมม"
"สบายมากเลยครับหลวงพี่" เท่านี้แหละที่มันพอใจ
ผมก็พยายามเบนหน้าทางที่มีรอยแผลหลบหลวงพี่ แล้วก็นั่งหลังคุณย่า ให้ห่างๆหลวงพี่เข้าไว้
"เห็นเมื่อเช้าทางวัดประกาศจะมีการสร้างพระหรอค่ะ"
"ใช่แล้วโยม"
"เดี๋ยวร่วมทำบุญด้วยนะคะ"
"เจริญพร"
คุณย่าก็หยิบเงินในกระเป๋า แล้วก็ใส่ซองถวายให้หลวงพี่ หลวงพี่ก็รับมาวางข้างๆตัว
"โยมน้องภู" นั้นไง งานเข้าแล้ว
"ครับ"
"เข้ามาใกล้ๆอาตมาสิ"
"หืมมมม หลวงพี่มีอะไรหรอครับ"
"เข้าไปสิลูก" คุณย่าก็ดันหลังผม ผมก็คลานเข่าเข้าไป หลวงพี่ก็เสยผมที่ปิดหน้าผากขึ้น
"หัวไปโดนอะไรมา" ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมองหน้ากันมา
"เออ คือ ขวดสเปรย์หล่นใส่หัวอ่ะครับ"
"โกหกพระน่ะมันบาปนะโยม"
"หลวงพี่อ่ะ" หลวงพี่ก็ยิ้มออกมา แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วหลวงพี่ก็ไม่ได้สนใจแผลนั้นอีกเลย
นี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนแค่รอยแมวข่วนก็ซักจนขาวสะอาดว่าไปโดนอะไรมา ที่ไหน อย่างไร ใครทำ แน่นอน
แต่คราวนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมา หลวงพี่ดูสุขุมใจเย็นมากขึ้น แล้วก็สำรวมมาก
"น้ำครับ" เด็กวัดคนเดิม ยิ้มกริ่มเอาน้ำมาเสิร์ฟพวกผม
"มาก็ดีแล้ว เอาเงินนี้ไปให้หลวงพ่อ บอกว่าโยมเขาร่วมสร้างพระด้วย"
"ครับหลวงพี่" เด็กวัดรับซองไป แต่ก็ยังคงนั่งอยู่ไม่ไปตามคำสั่ง
"ครับแล้วก็ไปสิ"
"เดี๋ยวค่อยไปก็ได้หลวงพี่ เผื่อโยมเขามีอะไรให้ช่วย"
"ถ้ามีแล้วจะเรียก"
"หลวงพี่อ่ะ แบบนี้ทุกที ที่สัญญากับผมไว้อย่าลืมนะ"
"เอ็งสัญญาคนเดียว พูดเองเออเอง หลวงพี่ไม่รู้เรื่องด้วยเลย"
"หลวงพี่ไมพูดแบบนี้อ่ะ"
"เอาซองนี้ไปให้หลวงพ่อไปเร็ว เดี๋ยวท่านไปกิจนิมนต์"
"ครับ"

"หลวงพี่ไปสัญญาอะไรกับเขาหรอ" ผมถาม
"หลวงพี่ไม่ได้สัญญา มันพูดเองเออเอง"
"แล้วเขาพูดอะไรอ่ะ"
"มันบอกว่าถ้าโยมมา ให้หลวงพี่ขอเบอร์ให้หน่อย"
"ห๊าาาาา"
"ฮ่าๆๆ"
"แล้วหลวงพี่ว่าไง"
"หลวงพี่ไม่ได้ว่าอะไร โยมบุ้งงานเป็นไงบ้าง"
"เรียบร้อยดีครับ"
"อืมๆ"
"เดี๋ยวท่านต้องไปไหนหรือเปล่าค่ะ"
"มีกิจนิมนต์น่ะ"
"อ่อ งั้นกราบลาเลยแล้วกันนะคะ"
"เจริญพร ก่อนกลับก็แวะไปหว้พระในโบสถ์หน่อยสิโยมย่า"
"ค่ะ"
"หลวงพี่ ขาดเหลืออะไรก็ให้เด็กโทรไปนะ"
"อืม"
"หลวงพี่ ไม่ให้พรหรอ" ไอ้โยชิ ตลอดเลยไอ้นี้
"ขอให้เรียนเก่งๆนะ"
"สาธุ" ฮ่าๆๆๆ แล้วพวกเราก็ลาหลวงพี่กลับ ก่อนกลับก็แวะไปไหว้พระในโบสถ์ก่อน

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
กลับมาถึงบ้านด้วยจิตใจอิ่มเอิบ เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขสดชื่น แจ่มใส
"หิวๆๆๆๆๆๆ" ไอ้โญชิเดินเข้ามาในบ้านก็บ่นหิว
ก็เลยเอากับข้าวที่ซื้อมาเมื่อเช้าไปอุ่น แล้วก็มานั่งทานข้าวกัน
"ตอนแรกอ่ะนะโยชินึกว่าหลวงพี่จะซักว่าหัวพี่ภูไปโดนอะไรมาซะอีก ไหนถามแค่นั้นก็ไม่รู้"
"ก็ดีแล้วนิ แค่พี่โกหกพระวันนี้ก็บาปมากพอแล้ว"
"เจตนาเราบริสุทธิ์ ไม่เป็นไรหรอกลูก"
"ว่าแต่ไอ้คนที่มันตีหัวพี่ภูมันไม่คิดจะโทรมาขอโทษบ้างหรอไง พวกเราอุตส่าห์ไม่เอาเรื่องนะ"
"เขาเขียนโน๊ตมาขอโทษพี่แล้ว ใส่ไว้ในกระเป๋าน่ะ"
"ตีหัวคนแตกแค่เขียนโน๊ตแค่เนี่ย"
"เขาก็ทำได้ดีที่สุดเท่านั้นแหละ เขาไม่มีเบอร์พี่ ไม่มีที่อยู่นินา"
"โหยยย ขอจากป้าชูก้ได้"
"โยชิ แค่นั้นพี่เขาก็โดนป้าชูต่อว่าไม่รู้เท่าไรแล้ว แล้วเขาจะเข้าหน้าป้าชูติดได้ไง"
"คนเราอ่ะถ้ามันรู้สำนึกมันต้องขวนขวายหาวิธีจนได้แหละ"
"แกก็ พี่อภัยให้เขาไปแล้ว กรรมเราสองคนขาดจากกันแล้ว"
"เบื่อนางเอก"
"โยชิ การที่เราให้อภัยใคร ใจเราก็เป็นสุขนะลูก ถ้ามานั่งคิดแค้น ใจเราก็มีแต่ความทุกข์ อภัยทาน เป็นทานที่ได้บุญมากนะลูก"
"โยชิจะพยายามครับคุณย่า"
"ดีแล้วลูก ค่อยฝึกไป เดี๋ยวเราก็จะชินไปเอง"
"คุณย่าเช็คข่าวหนังสือพิมพ์ยังครับ" พี่อ้นถาม
"ยังลูก มีอะไรหรอ หรือว่าน้องภูออกหน้าหนึ่ง"
"น้องภูไม่ได้มีคดีฆาตกรรมนะครับคุณย่า จะได้ลงหน้าหนึ่งอ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ"
"ข่าวหน้าวงสังคมน่ะครับ เขาเขียนถึง เซเลปหนุ่มทายาทประธานสมาคมผู้ค้าอัญมณี หนุ่มน้อยนิสิตแพทย์ผู้น่าจับตามอง"
"อัยย่ะ คุณยายที่เจอที่วัดนี้แม่นจริงๆ บอกว่าพี่ภูจะมีชื่อเสียง "
"เขียนแค่นี้หรอลูกอ้น"
"มีอีกครับ เขียนประมาณว่า ด้วยหน้าตาน่ารัก ดีกรีเดือนมหาวิทยาลัย คุณหญิงหวงดั่งไข่ในหิน ทั้งสาวเล็กสาวใหญ่แม้กระทั่งหนุ่มๆจ้องกันตาเป็นมัน แต่คง

ต้องผ่านด่านคุณย่าเสียก่อน ทำนองเนี่ยครับ แล้วก็มีรูปน้องภูตอนเดินแบบ"
"ดังใหญ่แล้วไอ้ภู"
"ครั้งหน้าสงสัยต้องอัพค่าตัว ฮ่าๆๆๆๆ"
"เดี๋ยวป้าเขาให้เงินไม่ต้องเอานะลูก"
"น้องภูล้อเล่นครับคุณย่า ไม่เอาหรอกแค่ป้าชูใช้บริการบริษัทเราก็พอแล้ว แต่ป้าชูก็ดื้อเหมือนกันนะ"
"นั้นสิ คราวที่แล้วก็ตื้อให้หนูจนได้"
"ทำไมโยชิม่เกิดมาหล่เหมือนพี่ภูบ้างนะ"
"แค่นี้ก็หล่อแล้วลูก ใช่ไหมอิค"
"ใช่ครับคุณย่า"
"ไม่เห็นมีใครจ้างโยชิไปเดินแบบมั้งเลย"
"เตี้ยตันอย่างแกใครเขาจะจ้าง เดินยังไปพ้นขอบเวที"
"พี่บุ้ง โหยยยย แรงอ่ะ"
"ก็ดื่มนมเยอะๆสิลูก ออกกำลังกายบ้าง ดูพี่ภูสิ เห็นไหมสูงขึ้นตั้งเยอะ"
"ดื่มนมขวดนมกล่องนะโยชิ ไม่ใช่นมจากเต้าไอ้อิค ถ้าดื่มนมไอ้อิคยังไงก็ไม่สูง มีแต่จะเตี้ยลง ฮ่าๆๆๆ"
"พี่ภูนิ ทะลึ่ง"

ทานข้าวเสร็จก็มานั่งเล่นกันที่ห้องรับแขกคุยโน้นคุยนี้กันนั้นแหละ แล้วก้ปช่วยคถณย่าปลูกต้นไม้
คุณย่าได้กล้วยไม้พันธ์ใหม่มา ที่เขาเพาะเนื้อเยื่อในขวดอ่ะ ตอนนี้มันโตเต็มขวดเเล้ว
เลยต้องทุบขวดแล้วก็แยกต้นมันไปปลูกในกระถางกล้วยไม้ พี่บุ้งกับพี่อ้นก็นั่งทำงานกัน
ผมไอ้อิคไอ้โยชิก็ช่วยคุณย่าอย่างสนุกสนาน.......

"คุณย่าครับ"
"ว่าไงลูก"
"มีหนอนด้วยครับ"
"ย่าไม่ได้ใช้สารเคมีนิลูก หนอนมันก็เลยขึ้น"
"มันก็กัดต้นไม้เราสิครับ เอายามาฉีดไหมครับ"
"ไม่ต้องหรอกลูก มีนกมีหนอนมีผัฃีเสื้อ แสดงว่าระบบนิเวศบ้านเราสมบูรณ์ หนอนพวกนี้เดี๋ยวเขาก็เป็นผีเสื้อมาช่วยผสมเกสรดอกไม้ให้เราไง"
"อื้มมมม"
"ชาวนา ชาวไร่ สมัยนี้ทำนาก็ฉีดสารฆ่าแมลง ทั้งๆที่แมลงบางชนิดก็ช่วยกัดกินแมลงที่เป็นอันตรายต่อข้าว ต่อพืชผล ระบบนิเวศก็เลยเสียสมดุลไงลูก"
"แล้วถ้าไม่ฉีดยาจะทำไงอ่ะครับ"
"ก็ทำตามแนวพระราชดำริของในหลวงไงลูก ทรงมีการทดลองทำนาปลอดสารเคมี แล้วก็ได้ข้าวดีกว่าใช้สารเคมีเสียอีก"
"ในหลวงท่านเก่งจังนะครับคุณย่า"
"แล้วโยชิรู้ไหมลูก ว่าในพระราชวังของพระองค์ท่านทรงมีแปลงนาด้วย"
"มีนาในวังเนี่ยนะครับ"
"ใช่ พระองค์ทรงทดลองทำนาเพื่อนประชาชนของท่าน นี้เป็นเพียงแค่เสี้ยวพระราชกรณียกิจของพระองค์ท่านเท่านั้นนะ พระองค์ท่านทรงทำอะไรอีกมาก

มายเพื่อประชาชนของพระองค์"
"ไม่ต้องแปลกใจเลยนะครับว่าทำไมคนไทยถึงรักในหลวง"
"ไม่เฉพาะคนไทยเท่านั้นนะลูก คนต่างชาติยังยกย่องแล้วก็เถิดทูนในหลวงของเราด้วย"
"โยชิรักในหลวงครับ"
"งั้นโยชิก็ต้องเป็นเด็กดี เป็นคนดี ในหลวงท่านจะได้มีความสุขนะลูก"
"ครับคุณย่า"

เราสี่คนช่วยกันปลูกต้นไม้ จนแดดเริ่มแรงคุณย่าก็ให้เข้าบ้าน
พี่บุ้งกับพี่อ้นออกไปตลาดเพื่อนเตรียมอาหารกลางวันแล้วก็ซื้อมาเผื่อเย็น
คุณย่าก็จดรายการไปให้ซื้อตามนั้น กลางวันนี้เราก็เลยทานก๋วยจั๊บกัน ผมบ่นอยากทานคุณย่าก็เลยจัดให้
ก๋วยจั๊บคุณย่าไม่ได้ใส่เครื่องในหมู ใส่หมู หมูกรอบ เลือด ไข่ต้มเท่านั้น
มีเส้นเซียงไฮ้ เส้นก๋วยจั๊บ เส้นหมี่ ใส่ถั่วงอก อร่อยมากๆ
เราก็เลยจัดกันไปคนละสองชามเป็นอย่างต่ำ ตบท้ายด้วยของหวาน แตงไท เผือก ลอดช่อง น้ำกะทิ
ใส่น้ำแข็งป่น อร่อยอย่าบอกใครเชียวท่านผู้ชม อิอิ

"อิ่มแล้วง่วงจัง"
"อิ่มแล้วนอนถึงได้เป็นหมูตอนไงแกไอ้โยชิ"
"โยชิไม่ได้บอกว่าจะนอนซะหน่อย พี่ภูสอนการบ้านโยชิหน่อยสิ"
"ไปเอามาสิ"
"พี่อิคไปเอาให้หน่อยดิในรถอ่ะ"
"ไปเอาเองโยชิ" ผมหันไปดุมัน ไอ้นี้เอะอะก็ใช้ผัวตลอดๆ
"ก็ได้"
"มึงก็อย่าตามใจมันมากไอ้อิค เดี๋ยวเมียมึงจะเป็นง้อย"
"เออ"
"มึงต้องเข้าใจสัจธรรมนะอิค ว่ามึงจะอยู่กับโยชิตลอดเวลาไม่ได้ ถ้ามึงทำให้มันทุกอย่าง ต่อไปถ้ามึงไม่อยู่มันจะอยู่ได้ไง"
"ครับคุณเพื่อนภู สาธุ เข้าใจแล้วครับ"
"กรุณานำไปปฏิบัติด้วยเพื่อนอิค"
"น้อมรับคำบัญชาเพคะ"
"ชิ"
"ย่าเห็นด้วยกับน้องภูนะลูกอิค"
"ครับคุณย่า อิคจะทำตามที่ไอ้ภูมันบอก"
"ดีแล้วลูก เดี๋ยวย่าขอตัวไปอาบน้ำอาบท่าซะหน่อย "
"ครับคุณย่า"

แล้วผมก็นั่งสอนการบ้านไอ้โญชิ ติวให้มันด้วยเพราะเดี๋ญวก็ใกล้สอบแล้ว ผมเองก็เหมือนกัน
ก็เลยเอาหนังสือของตัวเองมาอ่านด้วย อ่านไปอ่านมาหนังตามันก็เริ่มจะหย่อนๆ
"โยชิพี่ขึ้นข้างบนก่อนนะ"
"โยชิไปด้วย ไปพี่อิคขึ้นห้องกัน"
"เห้ยๆๆๆกลางวันแสกๆนะไอ้ตัวเล็ก"
"โยชิจะขึ้นไปอ่านหนังสือพี่บุ้ง พี่ภูก็อยู่ใครจะกล้าทำอะไร"
"ใครมันจะไปรู้"
"นั้นมันตัวเองแล้ว"
"พี่ไม่เคยกลางวัน ถ้ากลางวันต้องไอ้ภูโน้นเขาชอบ"
"วันนี้วันพระนะพี่บุ้ง จิตอ่ะหัดเป็นกุศลบ้าง"
"ชิชะ"
"ขึ้นข้างบนล่ะ ธรรมะสวัสดี"
"ไปเหมือนกัน อยู่ข้างล่างเฝ้าบ้านด้วยนะ ใครมาก็เห่าบอกด้วย"
"ไม่ใช่หมานะเว้ย ไอ้นี้ลาม ผัวอยู่ด้วยทำเก่ง"
"เงียบๆซะทีเหอะเธอ ทำงานไม่รู้เรื่องเลยเนี่ย" นั้นโดนพี่อ้นดุเลย
"ขอโทษครับ"

ขึ้นาบนห้องก็ล้มตัวนอนทันทีง่วงมาก
"โยชิรูดม่านปิดที แสงเข้าตา"
"พี่ภูจะนอนหรอ"
"อืม ง่วงอ่ะ มึนๆด้วย"
"ทานยายัง"
"ยังเลยว่ะ"
"อีกแล้วนะมึงอ่ะ ลุกมาทานเลย"
"เออ" ผมก็ลุกมาทานยาก่อนแล้วก็ค่อยไปนอนต่อ ไอ้สองคนนั้นก็ปรับโซฟาให้เป็นเตียงนอน
แล้วก็นอนเล่นกันสองคน สุดท้ายเราสามคนก็หลับไปในที่สุด.........

เฟียต+เป็ด.........

ณ ร้านเป็ดพะโล้ชื่อดัง คนมาทานกันจนแน่นร้าน
แต่พนักงานเสิร์ฟสองคนนี้ก็ยังมีเวลาคุยกัน
"เป็ด น้องภูโดนตีหรอ"
"อื้ม โดนนายแบบที่เดินแบบเมื่อวานอ่ะตี สลบเลย"
"แล้วตอนนี้เป็นไงมั้ง"
"มันบอกว่าหายแล้ว"
"เย็นนี้ไปเยี่ยมกันไหม"
"พี่มีธุระไม่ใช่หรอ"
"ก็แค่นัดเพื่อนทานข้าวน่ะ ไม่ไปก็ได้ เป็ดอากไปหาภูไหมล่ะ"
"ก็อยาก แต่พี่ไปกับเพื่อนเถอะ เป็ดไม่ไปก็ได้ เดี๋ยวไปรอที่คอนโด"
"ไปเยี่ยมน้องภูดีกว่า พี่ก็ไค่อยอยากไปทานข้าวกับเพื่อนเท่าไร"
"ทำไมอ่ะ"
"เบื่ออ่ะ มีแต่คนใส่หน้ากาก"
"อยู่กับเพื่อนเป็ดสบายใจกว่าใช่ไหมล่ะ"
"มาก ไม่ต้องพูดอะไรก็มีความสุข ทุกคนจริงใจให้กัน"
"ใช่ พวกเราเป็นแบบนี้มาตั้งนานเเล้ว"
 
"ตี๋ๆ   ใหญ่น่องสอง เป็ดพะโล้สับใส่กล่องกลับบ้านตัวหนึ่ง"
"ครับเฮีย รอสักครู่ครับ"
"รับน้ำอะไรดีครับ" พี่เฟียตเดินเข้าไปถามลูกค้าที่พึ่งเข้ามาใหม่
"เก็กฮวยสอง"
"ครับ รอสักครู่นะครับ"
"มาม๊า เก๊กฮวยสองแก้วครับ"
"เหนื่อยไหมลูก ช่วยม๊ามาทั้งวันแล้ว ไปพักบ้างก็ได้ลูก"
"ไม่เหนื่อยครับ สนุกดี ม๊าไม่ต้องห่วงเฟียตหรอกรับ เฟียตทำได้"
"ม๊า ไม่ถามลูกตัวเองบ้างหรอ"
"ลื้ออ่ะมันใช้เงินม๊า อาเฟียตอีไม่ได้ใช้เงินม๊า ทำงานฟรีๆ หรือน่าจะเข้าใจนะ"
"โอเค จบ ซึ้ง "
"ไปๆลูกค้าสั่งอะไรโน้น"
"ครับบบบบบ"

ขิง+ตี๋...........

"ขิง" คุณแม่เรียกผม
"มีอะไรครับ"
"นี้น้องภูใช่ไหมลูก"
"ใช่ครับคุณแม่ งานเปิดตัวเพชรคอลเลคชั่นใหม่ป้าชู"
"เสียดายเนอะแม่ติดงานเอาดอกไม้ไปให้คุณชูแล้วก็ต้องกลับเลยไม่ทันเห็นน้องภูเลย"
"ขิงก็ไม่ได้ไปเหมือนกันครับคุณแม่ แต่เพื่อนๆบอกว่า หล่อมากกกกกกกก"
"ก็น่าจะหล่ออยู่หรอก ขนาดหนังสือพิมพ์ยังชมขนาดนี้"
"แล้วคุณแม่รู้ยังครับว่าภูโดนตีหัว สลบ"
"คุณพระช่วย ไปโดนที่ไหนลูก"
"ก็ที่ห้องแต่งตัวนั้นแหละครับ นายแบบด้วยกันมาหาเรื่อง เห็นภูเด่นกว่าเลยอิจฉา"
"ตายแล้ว แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่า"
"หายดีแล้วครับ แค่หัวแตกนิดหน่อย ขิงขอไปเยี่ยมภูนะครับ วันนี้อาจจะไม่นอนบ้านนะแม่"
"จ้ะ เดี๋ยวแม่ฝากขนมไปให้คุณย่ากับน้องภูด้วยนะ"
"ครับ"
"แล้วนี้ตี๋ไปไหนล่ะลูก"
"อยู่กับพ่อในสวนน่ะครับ"
"ไปตามคุณพ่อกับตี๋มาทานข้าวไปลูกไป"
"ครับ"

คุณพ่อเอ็นดูตี๋มาก คงเพราะตี๋นิสัยผู้ชายๆ ผมเองเรียบร้อยเหมือนคุณแม่
กิจกรรมบางอย่างก็เลยไม่เคยทำกับคุณพ่อเท่าไร ไม่เหมือนตี๋ที่คุณพ่อใช้ทำอะไรก็ทำได้หมด
ไม่ว่าคุณพ่อจะทำอะไรตี๋ก็จะช่วยท่านได้ดีเสมอ นี้ก็เป็นอีกอย่างที่ตี๋ใช้มัดใจพ่อตา ฮ่าๆๆๆ

"คุณพ่อครับ คุณแม่ให้มาตามไปทานข้าว"
"เดี๋ยวพ่อไปลูก"
"ตี๋ด้วยนะ แล้วก็ล้างไม้ล้างมือให้สะอาดด้วยนะ" ผมสั่งไอ้ตี๋ ฮาๆๆ
"พ่อด้วยหรือเปล่าลูก" คุณพ่อก็แอบแววแล้วก็ยิ้มให้ผม
"ทั้งคู่แหละ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"


แบงค์+ฝุ่น.........

"อ๊ะ อื้อออ  อ๊ะ อ๊าาาาา พี่ฝุ่น ไม่ไหวแล้ว"
"ปล่อยเลยที่รัก  อื้ออออออออ"
"อ๊าาาาาาาส์"
ก็นอนดูหนังกันอยู่ดีๆ เกิดมารวมร่างกันได้อย่างไรก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ
นี้เป็นวันหยุดที่เราสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยกัน นอกจาก ทานข้าวดูหนังวาดรูปแล้ว
นี้ก็เป็นศิลปะอีกอย่างหนึ่งที่เราทำร่วมกัน กร๊ากกกกกกกก
เราสองคนนอนกอดกันบนเตียงด้วยอาการเหนื่อยหอบ
"ไปอาบน้ำกัน" ผมชวนพี่ฝุ่น ที่นอนหลับตาหายใจถี่แรง
"ป่ะ" แล้วเราสองคนก็อาบน้ำล้างตัวจนหอม  ออกมาแตงตัวแล้วก็จะลงไปหาอะไรทาน
"น้องภูเป็นไงบ้างอ่ะแบงค์"
"มันบอกหายดีแล้ว ไม่ต้องห่วง"
"อยากไปเยี่ยมหรือเปล่า"
"พี่ฝุ่นจะไปกับแบงค์ไหมอ่ะ"
"ถ้าแบงค์ไปพี่ก็ไป"
"งั้นก็ไป"
"แล้วถ้าพี่ไม่ไปอ่ะ"
"แบงค์ก็ไม่ไป"
"ทำไมอ่ะ"
"เดี๋ยวมี่คลาดสายตา"
"เวอร์ พี่จะไปไหนได้ หลงแบงค์จนหัวปักหัวปำ"
"แบงค์กลัวคนอื่นมาอ่อยพี่ต่างหาก เห็นรุ่นน้องจ้องกันตาเป็นมัน"
"แบงค์ก็บอกไปสิว่าเป็นแฟนพี่"
"ทุกวันนี้เขาก็รู้กันทั้งคณะแล้ว"
"แล้วจะกลัวอะไร่ะ ใครเขาไม่กล้ามายุ่งกับพี่หรอก เมียคุยแจขนาดนี้อ่ะ"
"พี่ไม่ชอบที่แบงค์ตามติดพี่ตลอดหรอ"
"ชอบสิ ใครบอกล่ะว่าไม่ชอบ"
"แล้วบ่นทำไม"
"พี่เห็นแบงค์มาอยู่กับพี่ตลอด เผื่ออยากอยู่กับเพื่อนๆบ้าง แบงค์ไว้ใจพี่เถอะ สบายใจได้ พี่รักใครนอกจากแบงค์ไมได้แล้ว"
"จริงนะ"
"สัญญา"
"ขอบคุณครับ จุ๊บ"
"งั้นเราไปหาอะไรทานกัน แล้วเลยไปหาน้องภูเลย ดีไหม"
"ดีมาก"
"งั้นก็หยิบกระเป๋า"
"ครับผม"

แล้วทุกคนก็มารวมตัวกันโดยไม่ได้นัดหมาย

"คุณย่าสวัสดีครับ"
"อ่าว กำลังคิดถึงอยู่พอดีเลยลูกขิง เจ้าเป็ดเจ้าเฟียตพึ่งมา ขึ้นไปหาน้องภูบนห้องน่ะลูก"
"คุณแม่ฝากขนมมาให้คุณย่าด้วยครับ"
"ขอบใจมากลูกขอบใจมาก เอาไปให้เจ้าตัวแสบเถอะ ตื่นมาคงจะหิวกัน"
"ครับ"
"เย็นนี้อยากทานอะไรลูก เดี๋ยวย่าทำให้ทาน"
"อะไรก็ได้ครับ ฝีมือคุณย่าอร่อยทุกอย่าง"
"จ้า"

"โยชิ"
"อ่าวพี่ขิง มานานยัง"
"พึ่งมาเนี่ย พี่ภูล่ะ"
"อยู่ในห้องอ่ะ นั่งคุยกับพี่เขาอ่ะ"
"แล้วโยชิจะไปไหนอ่ะ มาทานขนมกัน"
"โยชิจะไปเอาน้ำมาให้พี่ๆอ่ะ พี่ขิงเอาน้ำอะไร"
"อะไรก็ได้"
"พี่ตี๋อ่ะ"
"น้ำกามมีป่ะ"
"เสื่อม!!!!"
"ไอ้นี้ นับวันยิ่งปีนเกลียวรุ่นพี่ เดี๋ยวโบก"
"ก็ตี๋ทำตัวไม่น่านับถือน่าให้น้องมันปีนเกลียวหรอก"
"ว่าเค้าอีกแล้วนะ"

"ภูเป็นไงบ้าง" ขิงกับตี๋เดินเข้ามา
"กำลังจะโทรหามึงสองคนพอดีเลยเนี่ย ไอ้แบงค์กับพี่ฝุ่นกำลังมา"
"เออ เห็นมันขึ้นเฟซเหมือนกัน แท็กกูมาเนี่ย"
"ภูเป็นไง หายเจ็บยัง" ขิงนั่งลงข้างๆผม
"หายดีแล้วขิง แค่นี้จิ๊บๆ"
"แล้วไปทำอีท่าไหนให้เขาตีได้ล่ะเนี่ย"
"ก็ทำท่าหล่อๆน่ะสิ ฮ่าๆๆ"
"ยังมาขำอีก"
"ซื้ออะไรมาเนี่ย หิวจัง"
"ขนม แม่ขิงฝากมาเยี่ยมภูน่ะ"
"ฝากขอบคุณคุณแม่ด้วยนะ มึงอ่ะไอ้เป็ดคิดจะหิ้วเป็ดมาฝากกูสักตัวบ้างไหม"
"คิด แต่เผอิญขายดีมันหมดก่อนอ่ะ มึงยังไม่เบื่อเป็ดบ้านกูอีกหรอ ทานตั้งแต่ม.1"
"ยัง ของฟรีกูชอบ"
แล้วไอ้โยชิก็เข้ามาพร้อมน้ำแดงเต็มเหยอกแล้วก็เต็มแก้วอีกหลายใบมีพี่ฝุ่นช่วยถือมาด้วย
"เห้ยเป็นไงบ้างว่ะ"
"ไม่เป็นไรแล้ว"
"เรียกค่าเสียหายมันให้หมดตัวไปเลยนะเว้ย"
"มึงก็บ้าไอ้แบงค์ แค่หัวแตกนิดเดียว กูไม่เอาเรื่องเขา"
"ก็เพราะพี่ภูเขาเป็นนางเอกไงพี่แบงค์ เขาเลยไม่เอาเรื่องไม่ต้องทำหน้าสงสัยหรอก" ไอ้โยชิประชดผม
"อะไรของมึงว่ะ เขาตีหัวมึงนะเว้ย"
"แต่ไอ้อิคก็ต่อยปากเขาไปแล้ไง ถ้าก็เอาเรื่องเขาเขาก็ต้องเอาเรื่องไอ้อิคได้เหมือนกัน"
"แต่มันจะปล้ำมึงก่อนนะไอ้ภู"
"เออใช่"
"โอเคๆ สรุปกูเป็นนางเอกใจดีมีเมตตาก็ได้ กูไม่เอาเรื่องเขา ปิดประเด็น โยชิ ขอน้ำแก้วหนึ่ง"
"พี่ภูอ่ะดื้อที่สุดแล้วในกลุ่มอ่ะ"
"เขาเรียกว่ามีจุดยืนต่างหาก" ผมก็นั่งทานขนมแล้วก็ดื่มน้ำแดงของไอ้โยชิโดยมีพวกมัน
นั่งวิจารณ์ความเป็นนางอกของผมอยู่ แต่ผมไม่สนใจหรอก ถ้าหลวงพี่รู้เรื่องนี้
ผมคิดว่าหลวงพี่ต้องเห็นด้วยกับสิ่งที่ผมทำแน่ๆ แต่ก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรนะ แฮ่ๆๆๆ
"แล้วเมื่อไรหลวงพี่จะสึกว่ะ สงสารเพื่อนกู เหงาตูดแย่"
"ไอ้เป็ด ไอ้เลว"
"ฮ่าๆๆๆ ตกลงเมื่อไร"
"ก็คงอีกอาทิตย์หนึ่งมั้ง พี่เฟียตถ้าพี่เฟียตจจะบวช น้องภูขอสนับสนุนให้บวชสักพรรษานะ"
"ไม่เอาๆ สามวันก็พอพี่เฟียต" ไอ้เป็ดมันอ้นสามีมัน
"สามวันนั้นมันบวชหน้าไฟให้มึงแล้วไอ้เป็ด"
"ไอ้เชี้ยอิค กูยังไม่ตาย"
"แต่สภาพมึงเหมือนตายแล้วฟื้นนะ"
"ทำไมว่ะ"
"หัดดูแลตัวเองซะบ้างนะ สิวอย่าปล่อยให้มันขึ้น โลชั่น ครีม เซรั่ม หัดเอามาทาหนังหน้าบ้าง"
"ก็แพ้เกสรดอกไม้ พึ่งไปหาหมอมา ไม่ได้เป็นสิว เนี่ยพึ่งจะดีขึ้น"
"อ่าวหรอ แพ้ดอกอะไรว่ะ"
"ดอกอะไรนะพี่เฟียต"
"คุณหมอเขาไม่สามารถระบุชนิดได้ครับ อาจจะแพ้เกสรดอกไม้หรือไม่ก็สารเคมีในดอกไม้"
"แล้วมึงไปแพ้ดอกไม้ที่ไหนอ่ะ"
"ก็พี่เฟียตซื้อให้อ่าดิ"
"พี่เฟียตซื้อดอกไม้ที่เป็นพวงๆให้มันหรือเปล่า"
"ที่มีตัวอักษรสีขาวเขียวบนกระดาษสีดำด้วยใช่ไหม ไอ้อิค ไอ้เลววว"
"ฮ่าๆๆๆ"
"พี่ฝุ่น นั่งยิ้มอยู่นั้นอ่ะ ไม่ถามอะไรน้องภูบ้างหรอ"
"ก็คนอื่นเขาถามในสิ่งที่พี่อยากรู้ไปหมดแล้วนิครับ"
"คืนนี้นอนกับน้องภูไหม น้องภูนอนคนเดียว ขอนอนกอดหน่อย"
"อย่าแรด" ไอ้แบงค์รีบด่าผมทันที
"พี่ฝุ่นดูไอ้แบงค์สิ มันว่าน้องภูอ่ะ น้องภูยังไม่ได้ว่าอะไรเขาเลยนะครับ พี่ฝุ่นต้องตัดสินเรื่องนี้ให้น้องภูอย่างยุติธรรมนะ"
"กูว่ามึงซิ่วมาเรียนคณะกูเถอะไอ้ภู" ไอ้อิค มึงด่ากูตรงๆกได้นะ
"โยชิ มาทานขนมสิ นั่งเงียบเชียวแก"
"พี่ภูทานเถอะ เดี๋ยวไม่อิ่ม"
"พี่ทานแค่นี้แหละ มานั่งนี้มา ไปนั่งอะไรตรงนั้น มานั่งข้างๆพี่นี้ เดี๋ยวไอ้อิคมันก็ล้วงเอาหรอก"
"มึงนี้เห็นกูเป็นคนยังไง"
"หื่นไง บ้ากามด้วย น้องกูยังเด็กนะ ถนอมๆบ้าง"
"น้องมันก็ดำเนินรอยตามพี่มันนั้นแหละ โดนตั้งแต่ยังเด็ก"
"เออ" ผมไม่รู้จะเถียงอะไรไอ้ตี๋มัน ก็ที่มันพูดคือเรื่องจริงงนินา ฮ่าๆๆๆๆ

คุณย่าเดินเข้ามาในห้องพร้อมสาคูไส้หมู จานใหญ่ เคียงด้วยผัดกาดดหอมสดๆพริกขี้หนูสวนเม็ดเล็กๆ
"ทานสาคูไส้หมูรองท้องกันก่อนนะลูก"
"ขอบคุณครับคุณย่า"
"เป็นไงลูก ดีขึ้นไหม"
"ดีขึ้นมากแล้วครับ กะว่าจะเอาพลาสเตอร์ออกแล้ว"
"แผลแห้งแล้วหรอลูก"
"ครับ"
"แต่ตอนอาบน้ำหนูก็ต้องแปะเอาไว้ด้วยนะลูก อย่าพึ่งให้โดนน้ำ แผลกำลังสมาน"
"ครับคุณย่า"
"เดี๋ยวย่าไปทำกับข้าวก่อนนะ"
"เดี๋ยวโยชิไปช่วยครับคุณย่า"
"ไม่ต้องหรอกลูก นั่งคุยกับพี่ๆเขานั้นแหละ ย่ามีพี่บุ้งกับพี่อ้นช่วยแล้ว"
"ครับ"
แล้วคุณย่าก้ออกไปจากห้อง พวกผมก็นั่งทานขนมกัน แล้วก็เริ่มเลื้อยคนละทางสองทาง
คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้กันจนเย็นย่ำ ผมว่ามันเป็นอะไรที่มีความสุขนะ
การที่ได้นั่งคุยเรื่องราวต่างๆกับคนที่รู้ใจเรา ไม่ว่าจะเป็นคนรักหรือเพื่อนรัก
ผมว่ามันสุขใจแล้วก็สบายใจเป็นที่สุด การที่เราจะเลือกคบใครสักคน สิ่งแรกคือความจริงใจและปราถณาดี
มีเรามอบสิ่งพวกนี้ให้เขาไปแล้ว เขาก็จะมอบสิ่งพวกนี้กลับมาหาเราเช่นกัน
แต่ถ้าเมื่อใดเราได้ความไม่จริงใจกลับมา นั้นเป็นเครื่องหมายบ่งบอกว่า เราควรถอยห่างออกมา
แล้วมายืนในที่ของเรา ไม่ใช่ว่าให้เลิกคบ แต่ให้รักษาระยะความสัมพันธ์ไว้เท่านั้นเอง


ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
พวกเราลงมาข้างลล่างกัน แยกย้ายกันไปทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ ไอ้อิคมันก็ไปเล่นกับไอ้มดแดง
ที่เหลือก็เล่นเกมส์บ้าง เข้าไปชวยคุณย่าในครัวบ้าง ไอ้โยชิ ร้องเพลงอยู่บนต้นมะม่วง

"ฉันได้แต่รับไม่เคยรู้ว่าการรุกมันดีเช่นไร เมื่อได้มีบางคนข้างกาย เมื่อได้มีเธออยู่ข้างๆกัน ฉันฝากชีวิตต่อจากนี้เป็นรับนิรันดร์ เพราะหัวใจคือเธอเท่านั้น รัก

ของเรา จะถูกรุกจนวันตายยยยยยยยยย"

"ร้องเพลงอะไรของแกไอ้โยชิ อุบาทว์"
"เอ้า หรือไม่จริง"
"แกอยากรุกไอ้อิคหรอ"
"ทำไม พี่ภูจะช่วยโยชิหรอ"
"แกอยากรุกจริงๆพี่ก็จะช่วย"
"ช่วยไงอ่ะ"
"ก็จับมันมัดมือถ่างขาให้ไง เอาไหม"
"ยี้ ไม่เอาหรอก แค่คิดก็ไม่ไหวแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆ"
"แล้วพี่ภูอ่ะ อยากรุกมั้งป่ะ"
"ไม่อ่ะ พี่ว่าพี่กับหลวงพี่แบบนี้ลงตัวดีแล้ว"
"ฮ่าๆๆ โยชิก็เหมือนกัน ถูกสร้างมาให้เป็นแบบนี้แล้ว"
"แน่นะว่าจะไม่ให้พี่ช่วยอ่ะ"
"แน่ใจ จะบ้าหรอพี่ภู พี่อิคมันตัวเท่ายักษ์ ดูตัวโยชิสิ"
"เก็บมะม่วงที่หัวเหลืองๆนั้นให้พี่หน่อย"
"นั้นอ่ะหรอ"
"นั้นแหละ เดี๋ยวพี่ไปหยิบมีดก่อน แกจะทานด้วยก็หยิบมาอีก"
"ทำพริกกับเกลือมาด้วยนะ"
"เออ"
แล้วผมก็เข้าไปในครัว พริกกับเกลือมีอยู่ในโหลในตู้เย็นอยู่แล้ว ก็เทใส่ถ้วย
หยิบจานแล้วก็มีด คว้าเสื่อข้างบ้านมาปูใต้ต้นมะม่วง มะม่วงรออยู่พร้อมแล้ว
"พี่ภู"
"หืม"
"อย่าเป็นอะไรไปนะ"
"เออ เป็นไรเนี่ย ดราม่าซะงั้น"
"ก็ถ้าไม่มีพี่ภู ชีวิตโยชิคงจะไม่มีความสุขแน่ๆ"
"ขนาดนั้นเชียว แล้วถ้าไม่มีไอ้อิคล่ะ"
"ก็คงไม่มีหัวใจ"
"คนเราน่ะโยชิ ไม่จากเป็นก็ต้องจากตาย ไม่มีใครอยู่ด้วยกันได้ตลอดไปหรอก แกต้องเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตคนเดียวบ้าง"
"เท่าที่ผ่านมายังใช้ชีวิตคนเดียวไม่พออีกหรอ"
"พี่หมายความว่า ให้เผื่อใจไว้ ว่าวันหนึ่งเราอาจจะต้องอยู่คนเดียว ไม่ใช่บอกให้อยู่คนเดียว"
"ว่าแต่โยชิ ถ้าพี่ภูไม่มีหลวงพี่พี่ภูจะอยู่ได้หรอ"
"ตอนนี้พี่ก็ไม่มีหลวงพี่นะ"
"โยชิหมายถึง ถ้าหลวงพี่ไปรักคนอื่นอ่ะ"
"พี่ยอมจากตายได้ แต่ไม่ยอมจากเป็น พี่จะตีชู้ใหม่หลวงพี่ให้หัวแตกเย็บไม่ติดเลย"
"โถ่เอ๊ย ก็ทำใจไม่ได้เหมือนกันนั้นแหละ ทำมาเป็นสอนโยชิ"
"แกนิ คนเรามันต้องเผื่อใจไว้บ้าง ถ้าวันนั้นเขาไม่รักเราจริงๆ เราก็คงต้องทำใจ จะให้ไปโวยวายตบตีแย่งมา มันไม่ใช่นิสัยของพี่อ่ะ"
"ก็จริง"
"ทำวันนี้ให้ดีที่สุด มันอาจจะเป็นคำพูดที่ใครๆพูดกัน แต่มันคือเรื่องจริงนะ ถ้าเรารักเขาในวันนี้ให้ดีที่สุดแล้ว ผลในวันพรุ่งนี้มันต้องออกมาดี"
"อืม โยชิจะจำไว้"
"สวยๆอย่างเราอ่ะ ลิมิเต็ดอิดิชั่นนะ ใครทิ้งก็โง่เต็มที"
"ฮ่าๆๆๆ เริ่ดค่ะพี่สาว"
เราสองคนก็นั่งหัวเราะกันเองยิ่งคุยยิ่งสาวแตก ผมก็นั่งปอกมะม่วงให้ไอ้โยชิแล้วก็ตัวเอง
"เห้ยภู กูอาบน้ำให้ไอ้มดแดงนะ"
"มันเรื่องใหญ่มากนะมึง เย็นแล้วด้วย เอาไว้วันอื่นเหอะ"
"แต่กูว่ามันร้อนอยากอาบน้ำอ่ะ"
"มึงเอาอาหารให้มันก็พอ เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้น"
"มึงอาบน้ำให้มันครั้งสุดท้ายเมื่อไร"
"เมื่อสามวันที่เเล้วนี้เอง"
"อ่าวหรอ กูว่าเราควรพามันไปวิ่งบ้างนะเว้ย มันอ้วนเกินไปแล้ว"
"เคยพามันไปแล้ว แทบตายกว่าจะลากมันกลับมาบ้านได้ มันเหนื่อยเมื่อไรมันนอนทันที มันไม่ยอมเดินอ่ะ แล้วมึงคิดดูกูต้องลากมันแบกมันตั้งแต่ท้ายหมู่

บ้านอ่ะ"
"เราควรจำกัดอาหารมันดีไหมว่ะ"
"ทุกวันนี้ก็ให้มันน้อยลงแล้ว เมื่อก่อนใครผ่านก็ให้ เดี๋ยวนี้คุณย่าเลยสั่งให้กูเป็นคนให้คนเดียว"
"อืมๆดีๆ ไอ้มดแดงพี่อิคมาคราวหน้า แกต้องผอมลงนะรู้ไหม"
"โฮ่งๆๆๆ ฮ่องๆๆ"
"คุยกับหมาก็รู้เรื่องด้วยเว้ยผัวฉัน"
"ฮ่าๆๆ สงสัยมันจะชอบท่าหมา"
"พี่ภูอ่ะ ทะลึ่งว่ะ"
"เอามะม่วงไปให้ไอ้อิคบ้างไป เดี๋ยวพี่ไปล้างมือก่อน"
"เรียกมานั่งทานนี้ดีกว่า พี่อิคคคคค ไปล้างมือแล้วมาทานมะม่วงกัน"
"ครับ"
"แล้วไอ้อิคมันก็ไปล้างมือแล้วก็มานั่งทานมะม่วงกับเมียมัน ผมก็เลยเดินเข้าบ้านไป
ไม่อยากจะไปขัดอารมณ์สวีทหวานของคนทั้งคู่ เดินเข้ามาในครัวก็กำลังแสดงฝีมือกันเต็มที่
"ภูมาชิมยำหมูยอให้ขิงหน่อยสิ"
"ทำเองหรอ"
"ใช่ๆๆ" ผมก็ตักมาชิม แล้วก็ทำหน้าแบบว่าไม่อร่อยเลย แกล้งขิงมัน
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะภูไ ม่อร่อยหรอ แต่เมื่อกี้คุณย่าบอกอร่อยนะ"
"ล้อเล่น อร่อยมาก เปรี้ยวหวานกำลังดี"
"จริงนะ"
"จริงสิ สงสัยไอ้ตี๋คงต้องทานยำหมูยอไปทั้งเดือนแน่"
"ภูนิ ไม่ขนาดนั้นหรอก แค่อาทิตย์สองอาทิตยก็พอแล้ว ฮ๋าๆๆๆ"
"คุณย่าเดี๋ยวน้องภูจะไปเซเว่นนะครับ คุณย่าจะเอาอะไรไหม"
"ไม่เอาหรอกลูก เดี๋ยวจะทานข้าวแล้วนะ จะไปซื้ออะไร"
"น้องภูจะไปซื้อพลาสเตอร์ปิดแผลที่มันกันน้ำอ่ะครับ ที่ซื้อมาหมดแล้ว"
"รีบไปรีบมานะลูก ดูรถดีๆนะ"
"ครับคุณย่า"

ผมเดินออกมาจากบ้าน อากาศเย็นๆ ลมพัดเอื่อยๆ เดินเล่นชลๆจนถึงเซเว่น
ซื้อของที่ซื้อเสร็จ ออกมาก็เจอพ่เจสนั่งอยู่ที่ร้านข้าวข้างๆ
"น้องภู" เขาเห็นผมแล้ว แล้วก้ตะโกนเรียก
"พี่เจส"
"พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ"
"มีอะไรหรอครับ"
"พี่เห็นน้องภูไม่โทรมาหาพี่เลย พ่ร้อนใจอ่ะ อยากจะมาขอโทษ"
"ครับ"
"แล้วรู้ได้ไงว่าบ้านผมอยู่แถวนี้อ่ะ"
"พี่โทรไปถามคุณชูน่ะ โดนด่ามายังหูอื้ออยู่เลย"
"ป้าชูเขาไม่โกรธใครนานหรอกครับ ป้าเขาใจดี"
"แต่คงโกรธพี่ไปอีกนานแหละ บ้านอยู่ไหนล่ะเดี๋ยวพี่เดินไปส่ง"
"ข้างในเนี่ยครับ แต่ไม่เป็นไรก็ได้ครับ ผมเดินตั้งแต่เด็กแล้ว"
"น้องภูจะว่าอะไรไหม ถ้าพี่จะเข้าไปขอโทษคุณพ่อคุณแม่น้องภู"
"ผมอยู่กับคุณย่านะครับ"
"คุณหญิง"
"ใช่ครับ คุณย่าใจดีครับ ท่านสนับสนุนที่ผมไม่คิดจะเอาเรื่องพี่"
"พี่ขอโทษนะ ตอนนั้นความริษยามันครอบงำพี่"
"ทำไมพี่ถึงไม่ชอบผม" เราสองคนเดินคุยกันมาเรื่อยๆ
"ความจริงจะมีนายแบบคนหนึ่งที่จะมาเดินแบบครั้งนี้ด้วย ตอนแรกพี่คิดว่าเขาเดินฟีนาเร่ พอเขาวไม่ว่างคนต่อไปที่จะได้เดินก็ต้องเป็นพี่ แล้วพอมาร้อีกทีก็

เป็นน้องภูที่ได้เดิน"
"พี่ก็เลยไม่ชอบผมหรอ"
"อื้ม"
"แต่ผมไม่ได้ไม่ชอบพี่นะ"
"ครับ ตอนนั้นพี่ไม่ทันคิดไง มัวแต่อิจฉา ใครๆก็รู้ถ้าได้เดินฟีนาเร่งานนี้ อนาคตในวงการต้องสดใสแน่ๆ"
"พี่คาดหวังมากล่ะสิ"
"อื้ม แต่พอเกิดเรื่อง พี่มารู้ทีหลังว่าคุณชูวางตัวน้องภูเดินฟนาเร่นานแล้ว แล้วนายแบบคนนั้นที่บอกว่าคิวไม่ว่างก็เพาะเขาม่ได้เดินฟีาเร่เลยถอนตัวไป"
"โห นี้น้องภูทำนายแบบอกหักจากฟีนาเร่สองคนเลยหรอ"
"ไม่แค่สองคนนะ ทุกคนเลยแหละ"
"ถ้าทุกคนพอใจกับหน้าที่ของตัวเองแล้วก็ทำหน้าที่นั้นให้ดี น้องภูว่าความวุ่นวายคงไม่เกิดขึ้นหรอก"
"ครับ"
"อะไรที่มันเป็นของพี่ ต่อให้ใครจะมาแย่งชิงไป สุดท้ายมันก็เป็นของพี่อยู่ดี แต่ถ้าอันไหนไม่ใช่ของๆพี่ต่อให้พี่ใช้แรงแย่งชิงมากเท่าไร มันก็เสียแรงเปล่า"
"อื้ม พี่อายจัง น้องภูยังเด็กอยู่แท้ๆกลับคิดอะไรได้มากกว่าพี่ซะอีก"
"แค่พี่ผิดแล้วสำนึกผิด แค่นี้ก็น่ายกย่องมากแล้วครับ ถึงบ้านน้องภูแล้วครับ เชิญครับ"
"ขอบคุณครับ"

"มาทำไมว่ะ!!!!!!" เสียงตะโกนดังมาจากทางต้นมะม่วงข้างบ้าน แล้วไอ้อิคก็เดินออกมาจากใต้ร่มไม้ เท่ห์มาก
"ใช่ มาทำไม" เสียงเมียมันตะโกนลอยเคียงคู่มา
"พอเลย อย่าเสียมารยาท เขามาขอโทษกู แล้วก็ขอโทษคุณย่า"
"ไม่ให้มึงตายก่อนละค่อยมา"
"อิค เราพูดเรื่องนี้กันน่าจะรู้เรื่องแล้วนะเว้ย เข้าบ้านเถอะพี่เจส"
"เออ น้องอิค พี่ขอโทษนะ สำหรับเรื่องวันนั้นอ่ะ"
"เอากองไว้ตรงนั้นแหละ"
"เข้าบ้านเถอะพี่" ผมพาพี่เจสเข้ามาในบ้าน
"อะไรกันละลูก เสียงเออะโวยวาย ใครเป็นอะไรลุก" คุณย่าเดินออกมาจากในครัว คงได้ยินเสียงไอ้อิค
"ไม่มีอะไรหรอกครับคุณย่า นี้พี่เจสครับ"
"สวัสดีจ้ะ"
"สวัสดีครับคุณย่า ผมมาขอโทษคุณย่าน่ะครับ เรื่องน้องภู" ไอ้พี่เจสก้มหน้าหลบสายตาคุณย่าที่จ้องมอง
"ขอบใจมากนะ ที่เรายังมีสำนึกที่ดี ความริษยาอิจฉาไม่ทำให้ใครได้ดีหรอกนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"น้องภูไปเอาน้ำมาให้พี่เขาไปลูก" แล้วไอ้สองคนผัวเมีย ไอ้อิคไอ้โยชิก้เข้ามายืนกดดันพี่อิค
"มายืนเป็นกุมารทองรักยมยังไงล่ะหืม ย่ามีแขกเห็นไหม ไปเล่นที่ไหนก็ไปลูกไป"
"คุณย่าแต่ๆไอ้......"
"ย่ารู้แล้วลูก ไปๆ อย่าเสียมารยาท"
"น้องๆคงเกลียดผมมาก"
"น้องภูเป็นที่รักของทุกๆคน ไม่แปลกหรอกลูกที่เขาจะไม่พอใจ"
"ครับ"
"น้ำครับพี่เจส"
"ขอบคุณครับ"
"มีอะไรจะพูดกับพี่เขาไหม"
"น้องภูไมได้โกรธพี่เจสหรอกครับแล้วก็ไม่ได้ติดใจอะไรด้วย น้องภูดีใจมากที่ได้อ่านจดหมายของพี่เจสแล้วก็ดีใจมากขึ้นอีกที่พี่มาหาน้องภูวันนี้"
"พี่ขอโทษนะครับ ผมขอโทษคุณย่าด้วยนะครับ"
"จ้ะ อโหสิกรรมให้แก่กันนะ ต่อไปก็เป็นมิตรที่ดีต่อกันนะ"
"ขอบคุณครับคุณย่า"
"เดี๋ยวอยู่ทานข้าวด้วยกันนะ ได้เวลาอาหารเย็นพอดี"
"แต่"
"มีธุระหรอ"
"เปล่าครับ แต่จะดีหรอครับ"
"ดีสิ นั่งคุยกับน้องไปก่อนนะ เดี๋ยวย่าจะให้ไอ้พวกลิงๆตั้งโต๊ะอาหารก่อน เดี๋ยวจะให้คนมาตาม"
"ครับ"
"ดื่มน้ำก่อนครับ ทำตัวตามสบายนะพี่ ที่นี้ปลอดภัยครับ"
"ครับ"
"แล้ววันนี้พี่ไม่มีงานเดินแบบหรอครับ"
"มีครับ ทำงานเสร็จก็มาหาน้องภูเลย แต่คงจะเป้นงานสุดท้ายแล้วมั้ง"
"ทำไมอ่ะพี่"
"ตอนนี้ข่าวที่พี่ทำร้ายน้องภูดังไปทั่วแล้ว"
"เดี๋ยวน้องภูจะพูดกับป้าชูให้นะครับ"
"ไม่เป็นไรครับ มันคงเป็นกรรมของพี่เอง"
"เอาน่ะ ไม่อาจจะไม่ได้แย่อย่างที่เราคิดหรอกครับ"แล้วไอ้อิคก็เดินมานั่งข้างๆผม
"เป็นอะไรของมึงเนี่ย"
"พี่สำนึกได้จริงๆหรอ"
"ไอ้อิค"
"ว่าไงพี่"
"จริงๆครับ"
"แน่ใจ"
"ไอ้อิคคคคค"
"มึงจะเรียกทำไม กูอยู่แค่นี้ ว่าไงพี่"
"แน่ใจครับ"
"ก็ดี ผมก็ขอโทษแล้วกันที่ชกหน้าพี่น่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ พี่สมควรโดน"
"รู้ตัวก็ดี"
"ไอ้อิค เดี๋ยวกูจะโกรธแล้วนะ"
"ครับบบ กลัวแล้วครับ"
"คุณย่าให้มาเชิญไปทานข้าวครับ" ไอ้พี่บุ้งก็ หึ่มๆๆๆอีกคน ถ้าโดนรุมกระทืบไม่รู้จะห้ามไงเลยเนี่ย
พี่เจสเดินตามผมไปที่โต๊ะอาหารทุกคนคงรู้เรื่องหมดแล้ว เลยจ้องมองพี่เจสเป็นตาเดียว
"เชิญนั่งครับพี่เจส" ผมให้พี่เจสนั่งข้างๆผม ที่ของพี่พีทนั้นแหละ
"ทานเลยจ้ะ"
"พี่" ไอ้โยชิเริ่มเปิดประเด็น
"ครับ"
"ทำจมูกที่ไหนอ่ะ"
"แถวๆรัชดาอะครับ"
"หรอ สวยดีนะ ใจเขารับทำไหม ทำให้สวยน่ะ พี่น่าไปทำนะ"
"โยชิ!!!! พี่เริ่มจะโมโหแล้วนะ"
"พี่ภูโยชิขอโทษ"
"ทานข้าวเถอะพี่เจส ลองทานมัสมั่นครับ ฝีมือคุณย่าอร่อยมาก"
"ขอบคุณครับ" ผมก็ยิ้มให้พี่เจส ทุกคนก็คงไม่พอใจการกระทำของผมเท่าไรหรอก
เห็นจะมีก็แต่คุณย่า ขิง พี่อ้น พี่เฟียต พี่ฝุ่น ที่มีสีหน้ายิ้มแย้มไม่เหมือนไอ้พวกนั้น
ที่มันพร้อมจะแยกเขี้ยวขย้ำพี่เจสได้ทุกเมื่อ โดยเฉพาะไอ้โยชิ .......
นั่งทานอาหารกันอย่างเงียบๆมีพูดกันอยู่ไม่กี่คน ที่เหลือก็กดดันพี่เจสกัน ไอ้พวกบ้า
ทานข้าวอิ่ม คุณย่าก็ชวนพี่เจสไปจิบชาที่ห้องรับแขก ผมก็นั่งคุยด้วย
แต่คนอื่นมันคงไม่ชอบขี้หน้าพี่เจสเลยไปนั่งเล่นเกมส์กัน
"ผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณย่า พี่กลับก่อนนะน้องภู"
"จ้ะ แล้วกลับยังไงล่ะเนี่ย"
"เดี๋ยวนั่งแท็กซี่ครับ"
"เดี๋ยวน้องภูโทรเรียกแท็กซี่ให้ครับ แปปเดี๋ยวเดี๋ยวก็มา"
"เดี๋ยวพี่เดินไปเรียกหน้าปากซอยก้ได้ครับ"
"เดี๋ยวใครฉุดไปแย่เลยนะพี่ เดี๋ยวน้องภูเรียกให้ดีกว่าครับ"
"ครับ ผมขอบคุณคุณย่ามากนะครับ ที่ให้โอกาสผม"
"จ้ะ โอกาสเป็นของคนที่คิดดีทำดีเสมอนะลูก ตั้งใจทำงาน คุณพระรักษานะ"
"ขอบคุณครับ"
ไอ้พี่เจสเหมือนมันจะมีน้ำตาซึม เจอความดีกระแทกเบ้าตาเข้าไป เป็นไงล่ะ
บอกแล้วว่าความดีชนะทุกอย่างได้ เนอะคุณยาเนอะ ผมเดินไปส่งพี่เจสที่หน้าบ้าน
ไม่ช้าแท็กซี่ก็วิ่งมาจอด
"ขอบคุณมากนะครับน้องภูสำหรับมื้ออาหาร แล้วก็ขอบคุณมากที่ให้อภัยพี่"
"ครับ กลับบ้านดีดีนะ"
"ครับ" แล้วพี่เจสก็ขึ้นรถไป

วันนี้ผมได้เปลี่ยนศัตรูมาเป็นมิตรอีกคน รู้สึกภูมิใจเป็นบ้าเลย เดินยิ้มเเข้าไปในบ้าน
ก็เจอหน้าไอ้อิคยืนบึ้งตึงขวางประตูอยู่ พร้อมด้วยเมียเด็กของมัน
"มีไร"
"ทำไมมึงต้องทำดีกับมันขนาดนั้น เห็นมันหล่อหรือไง"
"ผัวกูหล่อกว่าเยอะ ไม่เห็นจำเป็นต้องทำดีเพราะว่าพี่เขาหล่อเลย"
"พี่ภูทำเกินไป แค่ให้อภัยแล้วไล่มันกลับบ้านก็พอ"
"สงสัยแกสองคนผัวเมียจะเข้าใจอะไรยากนะ"
"พี่ภูนั้นแหละเข้าใจอะไรยาก"
"มันทำร้ายมึงนะเว้ย มึงยังไปทำดีกับมันทำไม"
"อิค เขาสำนึกผิดเราก็ควรให้โอกาสเขา มึงเองก็เคยได้รับโอกาสนั้นจากกูนะ หวังว่าเราคงไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันอีกเป็นหนสาม"
ผมก็เดินเข้ามาในบ้าน ไอ้สองคนนี้ชอบให้ใช้ไม้แข็งอยู่เรื่อย ชอบให้เล่นบทโหด
"พี่ภูโกรธเราแน่เลยอ่ะพี่อิค ทำไงดีอ่ะ"
"ช่างมัน คนอุตส่าห์หวังดี ถ้าวันไหนมันลากไปข่มขืนกูจะไม่ช่วยมึงเลย" ยังไม่จบ
"งั้นก็ปล่อยให้เขาข่มขืนก็ไปเถอะ พวกมึงคงซะใจ"
"อะไรกันลูก หืม ทะเลาะอะไรกัน มานี่ๆ มาคุยกันหน่อยสิ"
คุยย่าก็เรียกเราสามคนมานั่งรวมกัน ต่างคนต่าไม่มองหน้า ข่าวแพร่สะพัดไป
ไอ้พวกที่นั่งเลล่นเกมส์ก็ทยอยมาทีละคนสองคน ฮ่าๆๆๆ
"มาพร้อมกันก็ดีแล้ว ช่วยย่าตัดสินคดีความหน่อย เอาเจ้าตัวเล็ก ว่าไงเล่ามาสิทะเลาะอะไรกัน"
"โยชิกับพี่อิคก็แค่ไปเตือนพี่ภู"
"เรียกว่าต่อว่าดีกว่า"
"น้องภูเงียบก่อนฟังน้อง เล่าต่อสิ"
"ก็แค่ไปเตือนว่าทำไมต้องทำดีกับไอ้พี่เจสขนาดนั้น ไม่เห็นต้องไปทำตัวสนิทสนมเลย พูดแค่เนี่ยพี่ภูก็ไม่พอใจ"
"น้องหวังดีนะลูกน้องภู"
"ครับน้องภูเข้าใจ แต่น้องภูก็อธิบายให้ฟังแล้ว"
"อธิบายว่าไงลูก"
"คนทำผิด เมื่อเขาสำนึกได้ เราก็ควรให้โอกาสเขา น้องภูพูดไม่ถูกหรอครับคุณย่า"
"ถูกลูก แล้วโยชิว่าพี่เขาผิดตรงไหนล่ะลูกหืมมม"
"ก็....... ก็ ก็ตรงไหนอ่ะพี่อิค"
"ไม่รู้" ไอ้อิคก็กระซิบบอกเมียมัน
"คนเรานะลูกต้องรู้จักให้อภัย คนทำผิดก็ต้องรู้ว่าตัวเองผิด แล้วก็ยอมรับผิด ไม่ใช่ยังคงดึงดันว่าตัวเองถูกทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองผิด ชีวิตคู่หรือการคบเพื่อนก็

เหมือนกันนะลูก ผิดแล้วก็ต้องขอโทษ มีคนขอโทษอีกคนก็ต้องให้อภัย ใช่ว่าจะเจ้าคิดเจ้าแค้นไปเรื่อยจนต้องเลิกคบกัน คนเราไม่มีใครเคยไม่ทำผิดหรอกนะลูก

พี่ภูเขาให้อภัยพี่เจสได้ ใจเขาก็เบิกบานมีความสุข แต่โยชิกับออิคยังคงเกลียดพี่เจส ใจเลยเป็นทุกข์ ไม่มีความสุขแบบนี้ไงลูก"
"ครับ"
"พี่ภูโยชิขอโทษ"
"กูด้วย"
"กูอ่ะจะลองเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นไม่ให้อภัยมึงสองคนผัวเมียดูบ้าง"
"เรานิ" คุณย่าหยิกแขนผมเบาๆ
"น้องภูล้อเล่นครับ อิค โยชิ ขอบใจนะที่เป็นห่วง แล้วก็ขอโทษนะที่หงุดหงิดใส่อ่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอกโยชิไม่ถือ"
"โหยยยยยย ไอ้เปี๊ยก กล้าพูด!!!!!" เพื่อนๆผมพุดพร้อมกัน ฮ่าๆๆๆ

เพื่อน ถ้าจริงใจตอกัน ต่อให้ผิดใจกันไปบ้างวันหนึ่งก็จะต้องกลับมารักกันเหมือนเดิมได้
อย่าถือทิฐิ อย่างเจ้ายศเจ้าอยาง เพราะการคบเพื่อนคือการจริงใจต่อกัน ไม่ใช่ใส่หน้ากากหากัน
ขอให้ทุกคนเจอมิตรแท้ เจอกัลยาณมิตรที่ดี เจอรักดีดี เจอคนดีดี มีแต่สิ่งดีดี นะครับ

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
น้องภูของพี่พีท
หนูนี่นางเอกละครหลังข่าวตัวจริงเลยนะ
 :laugh:

ออฟไลน์ aorpp

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1274
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +250/-3
ง่วงก็ง่วง แต่พอเ็ห็นตอนใหม่ ยังไงก็ต้องขอคลิกเข้ามาอ่านก่อน
สนุกมากกกกค่ะ อ่านเพลินแบบลืมตัวนันสต็อบ
พรุ่งนี้ต้องแพนด้าแน่นอน แต่ไม่เป็นไร ยอมๆๆ
อ่านแล้วมีความสุข นอนหลับฝันดี จะแพนด้ามั่งก็ช่างมันเหอะ
เม้นท์แบบมึนๆอึนๆหน่อยน้า ตาซ้ายปิดไปข้างแย้ว
+ 1  :กอด1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด