หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[CarToonMiZa]

4 คู่ชู้ชื่น

บวกเป็ด

[● MaYa~Boy ●]

อ่านแล้วมีความสุข

[tagloveX-Mark]

อ่านสะใจมาก อิอิ เรื่องราวของน้องภูยังคงสนุกและน่าติดตามเสมอๆๆๆๆ ความน่ารัก ความทะเล้นของน้องภูมันมีสเน่ห์จิง อิอิ

[iota]

สวัสดีครับภูภูมิ ^^"
ต้องขอโทษก่อนเลยที่ห่างหายไปนาน คิดถึงภูภูมิทุกวัน
ช่วงนี้ชีวิตไม่ค่อยจะสดใสหรอกครับ มีเรื่องโน้น เรื่องนี้มาให้คิดได้ตลอด
จะเรียกว่าปัญหาก็คงไม่ถูกนัก ควรพูดว่าเป็นสิ่งที่ต้องประสบพบเจอน่าจะเข้าท่ากว่า
ไม่มีอะไรมากมายแต่มันก็ทำให้รู้สึกเหนื่อยได้เหมือนกัน
และก็มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ต้องคิดทบทวนเป็นพิเศษเกี่ยวกับอนาคตของตัวเองคือ
ทำงานเป็นลูกจ้างเขามาก็หลายปีแล้ว คงถึงเวลาที่เริ่มจะหัดบินด้วยตัวเอง
แม้ว่าใครต่อใครต่างก็บอกให้ออกมาเริ่มต้นเป็นของตัวเองตั้งนานแล้ว
แต่ผมก็ไม่เคยคิดและไม่นำพาความคิดเหล่านั้นเลย อยู่ตัวคนเดียว ไม่มีภาระต้องรับผิดชอบ
ทำไปแล้วให้ใครล่ะ!! นี่คือสิ่งที่คิดในขณะนั้น........

จนมาได้อ่านน้องภู พี่พีท คุณย่าและเหล่าผองเพื่อน ที่สำคัญคนสำคัญ " ภูภูมิ " อ่านทุกวัน
เจอทุกครั้งที่เปิดเข้ามา มันทำให้ความคิดของผมเริ่มเปลี่ยนไป อยากมีคนสำคัญในชีวิต
ใช้ชีวิตร่วมกันฯ ทำอะไรด้วยกันฯ ชีวิตคงมีความหมายขึ้นอีกเยอะ
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็คิดว่าตัวเองควรจะมีความมั่งคงในชีวิตเสียก่อน ก่อนที่จะรับอีกหนึ่งชีวิตให้มาร่วมสุขกับเรา
นี่คือสิ่งที่คิดในขณะนี้ครับ เลยเป็นที่มาที่ไปกับการวางแผนอนาคตของตัวเองครับ จะเป็นอย่างไร
ต่อไปผมไม่รู้ครับ แต่ที่แน่ๆ คือ......

ผมคิดถึงและรักภูภูมิมากมายครับ

                                 http://www.youtube.com/v/fbZVYwehXo4

อย่าน้อยใจนะครับที่ไม่ได้บอกคำว่า....
รัก..^^" :L2:ทุกๆวัน

[คุณแม่ลูกสอง]

มาครบ

จัดเต็มกันไปทุกคู่

ไม่รู้ว่าผักบุ้งเน่าจะเป็นไง  เข้าบ้านเมียคราวนี้555++

[ขนมสัมปันนี]

ขอบคุณครับ

[K.Pupoom]

สวัสดีครับภูภูมิ ^^"
ต้องขอโทษก่อนเลยที่ห่างหายไปนาน คิดถึงภูภูมิทุกวัน
ช่วงนี้ชีวิตไม่ค่อยจะสดใสหรอกครับ มีเรื่องโน้น เรื่องนี้มาให้คิดได้ตลอด
จะเรียกว่าปัญหาก็คงไม่ถูกนัก ควรพูดว่าเป็นสิ่งที่ต้องประสบพบเจอน่าจะเข้าท่ากว่า
ไม่มีอะไรมากมายแต่มันก็ทำให้รู้สึกเหนื่อยได้เหมือนกัน
และก็มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ต้องคิดทบทวนเป็นพิเศษเกี่ยวกับอนาคตของตัวเองคือ
ทำงานเป็นลูกจ้างเขามาก็หลายปีแล้ว คงถึงเวลาที่เริ่มจะหัดบินด้วยตัวเอง
แม้ว่าใครต่อใครต่างก็บอกให้ออกมาเริ่มต้นเป็นของตัวเองตั้งนานแล้ว
แต่ผมก็ไม่เคยคิดและไม่นำพาความคิดเหล่านั้นเลย อยู่ตัวคนเดียว ไม่มีภาระต้องรับผิดชอบ
ทำไปแล้วให้ใครล่ะ!! นี่คือสิ่งที่คิดในขณะนั้น........

จนมาได้อ่านน้องภู พี่พีท คุณย่าและเหล่าผองเพื่อน ที่สำคัญคนสำคัญ " ภูภูมิ " อ่านทุกวัน
เจอทุกครั้งที่เปิดเข้ามา มันทำให้ความคิดของผมเริ่มเปลี่ยนไป อยากมีคนสำคัญในชีวิต
ใช้ชีวิตร่วมกันฯ ทำอะไรด้วยกันฯ ชีวิตคงมีความหมายขึ้นอีกเยอะ
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็คิดว่าตัวเองควรจะมีความมั่งคงในชีวิตเสียก่อน ก่อนที่จะรับอีกหนึ่งชีวิตให้มาร่วมสุขกับเรา
นี่คือสิ่งที่คิดในขณะนี้ครับ เลยเป็นที่มาที่ไปกับการวางแผนอนาคตของตัวเองครับ จะเป็นอย่างไร
ต่อไปผมไม่รู้ครับ แต่ที่แน่ๆ คือ......

ผมคิดถึงและรักภูภูมิมากมายครับ

                                 http://www.youtube.com/v/fbZVYwehXo4

อย่าน้อยใจนะครับที่ไม่ได้บอกคำว่า....
รัก..^^" :L2:ทุกๆวัน

โอ้โห.....มาแล้วหรอคนใจร้ายยยยยย

ฮ่าๆๆๆ

หายไปซะนานเชียว

คนทุกคนทีเรื่องราวมีปัญหาเป็นของตัวเองทั้งนั้น
ตามกรรมตามวาระที่ได้ทำมา
ผมเองเป็นคนหนึ่งที่หัดบินด้วยตัวเองมาได้สักพักใหญ่ๆ
การบิน ขึ้นชื่อว่าบิน มันก็ลอยอยู่บนอากาศที่เอาแน่เอานอนไม่ได้
เหนื่อยนะ แต่ต้องสู้แล้วก็อดทนให้มาก
แต่การบินก็แฝงไว้หลายๆสิ่ง อาทิ อิสระ แรงลมเย็นที่พัดเข้ามา
การบินไม่มีหนทางที่แน่นอนไม่เหมือนถนน อยากจะเล้ยวทางไหน อยากจะบินสูงบินต่ำก็อยู่ที่ตัวเรา

ผมขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
การตัดสินใจอะไรบางอย่างไม่มีผิดไม่มีถูกหรอก
สิ่งสำคัญที่สุดคือ "เราต้องเคารพการตัดสินใจของตัวเอง

อยากบอกให้รู้ไว้วา คุณไม่ได้บินคนเดียว
ยังมีผมคนนี้บินอยู่บนน่านฟ้าเดียวกับคุณ

สู้นะครับ

[•♀NoM!_KunG♀•]

ช่ายร่างกายเปลืองกานที่สุดเลยยยย สาวๆในเรื่องจิ๋

ไม่ช่ายอารายหรอกอิจฉา 5555++

อย่าลืมมาต่ออีกน้า++

[kasarus]

กระอักความสุขกับทุกคู่เลย

[nongrak]

มีความสุขกันทุกคู่เลย แต่ขำน้องภูแกล้งพีทน่ารักดี

[K.Pupoom]

ตอนที่...120
 

หลังจาก ปิดเทอม มานานแสนนาน วันธรรมดาก็ไปทำงานกับพี่พีท วันเสาร์อาทิตย์ก็อยู่บ้าน
เป็นแบบนี้มาหลายอาทิตย์หลายเดือน จนวันนี้มา ถึง

วันเปิดภาคเรียน.....

กับชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย.....

กับชีวิตเนคไทด์ กางเกงขายาว.....

กับเพื่อนใหม่ และ สังคมใหม่ๆ และ ความวุ่นวายที่ตามมา.....

"น้องภูเสร็จยังลูกกกก  วันแรกเดี๋ยวสายนะ"
"ครับคุณย่าาาาาาาาา" ผมรีบวิ่งไปเปิดประตู
"ตายแล้ววว ทำอะไรอยู่ลูก น้ำท่ายังไม่อาบ ไปเลยไปให้ไว แล้วพี่เราล่ะทำอะไรทำไมไม่ปลุกน้อง"
"อาบน้ำครับ"
"ไปเลยไปอาบพร้อมพี่เขาเลย แล้วอย่ามัวแต่เล่นกันนะลูก เปิดเรียนวันแรกรถมันจะติด"
"ครับ"

ที่ผมตื่นสายก็ไม่ต้องโทษใครหรอกครับคุณย่า โทษพี่พีทนั้นแหละ ไม่รู้จักพอ
เดี๋ยวนี้ขอสองตลอด ไม่ก็สาม ไม่รู้ไปเอาเรี่ยงแรงมาจากไหน สงสัยแอบดื่มยาโด๊ปหรือเปล่าก็ไม่รู้ แฮ่   

"โดนบ่นล่ะสิ บอกให้ลุกให้ลุกไม่ยอมลุก" แผ่นหลังยาวหันหน้าเข้าฝาผนังภายใต้สายน้ำจากฝักบัว
"จะเอาอะไรมารุกล่ะ เป็นรับทุกคืน" มีหน้ามาดุเราอีก เพราะใครล่ะ เหวี่ยงใส่ซะเลยนิ
แต่ก้ได้กลับมาคือรอยยิ้มของคนใต้สายน้ำ แล้วพี่พีทก็ดึงข้อมือผมเข้าไปใต้สายน้ำเช่นกัน
พี่พีทเป็นคนอาบน้ำให้ ผมก็ยืนถูสบู่ของผมไปปเรื่อยเปื่อย พอมันมีฟองมากๆก็เอามือกอบมาแล้วก็เป่า ฮ๋าๆๆๆ
"เล่นอยู่นั้นแหละ"
"แล้วจะให้ทำไรล่ะ พี่พีทก็ทำให้หมดแล้วเนี่ย"
"แล้วทำไมไม่ทำเอง โตจนเข้ามหาวิทยาลัยแล้วนะ"
"แล้วง่ะ ไม่อยากทำให้ก็ไม่ต้องทำสิ"
"หาเรื่อง"
"เออ มีไรม๊ะ "
"เออ หรอ  หืมมม เออ หรออออออ"
"โอ๊ยยยย เจ็บนะ มาหยิกตูดเค้าทำไม ไอ้บ้านิ"
"แล้วพูดไม่เพราะกับพี่ทำไม"
"คำไหนไม่เพราะ"
"คำว่า เออ"
"คำว่าเออเนี่ยนะ  ถ้าพูดกูมึงเนี่ยไม่เตะลงไปกองกับพื้นเลยหรอ"
"เวอร์ตลอด หลับตา จะได้เสร็จๆซะที"
"หลับตาแล้วเสร็จเลยหรอ ง่ายไปมั้ง"
"เด๋ยวนิสิตใหม่ก็ไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยหรอก"
"โอ๊ะโอ!!!!" ก็เลยต้องเงียบปากไป อาบน้ำเสร็จก็เลยเดินออกมาแต่งตัว
คุณย่าก็ให้พี่บุ้งมาตามอีกรอบกลัวพวกเราจะเล่นกันจนเลยเวลา
แต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาด้วยชุดนิสิตเต็มยศ เป็นอะไรที่ผมว่า หล่อมาก ฮ่าๆๆๆ

"วันนี้น้องชายพี่หล่อว่ะ" พี่บุ้งมันมองผมแล้วก็ยิ้มๆ
"พึ่งรู้หรอไง หล่อแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะ"
"แต่พี่ชอบน้องภูในชุดนักเรียนแล้วก็ชุดนิสิตมากกว่าชุดอื่นๆน่ะสิ"
"ทำไมอ่ะ"
"มันดูไม่เจ้าเล่ห์"
"ชิส์"
"มาทานข้าวได้เเล้วจ้ะ นิสิต เดี๋ยวไปเรียนสายนะลูก วันแรกต้องทำให้มันดี เริ่มต้นดีวันต่อๆไปมันก็ดีนะลูก"
"ถึงว่าบุ้งไปเรียนสายตลอดเลย เพราะวันแรกบุ้งก็ไปสาย ฮ่าๆๆ"
"มาทานข้าวลูกน้องภู   พีท ทานข้าวลูก ยืนยิ้มอยู่นั้นแหละ อ้นตักแกงมาเลยลูก"
"ครับคุณย่า"
กว่าจะเรียกบรรดาลิงเล็กลิงใหญ่มานั่งทานข้าวกนได้คุณย่าก็ดูเหนื่อยแล้ว ฮ่าๆๆ
การมีหลานชายหลายๆคนอยู่ในบ้านก็วุ่นวายแบบนี้แหละ ถึงจะเป็นหลานชายรุ่นพิเศษก็ตาม
นั่งทานข้าวกันจนอิ่ม คุณย่าก้เดินมาส่งผมหน้าบ้าน แล้วก็อวยพร.....
พี่พีทขับรถออกมาจากบ้านไปตามเส้นทางเดิมๆ แต่ทว่าวันนี้มันไม่เหมือนเดิมนะ
"ลุง ไปทางนี้หรอ "
"เออลืมอะ โทษที ๆ"
"ไม่ไหว ไม่ไหว"
"อย่าทำตัวน่ารักให้มันมากนักนะ เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหว อยากมีเมียในชุดนิสิตมานานแล้ว"
"หื่น"
"ฮ่าๆๆๆๆ"

รถขับมาจนถึงหน้ามหาวิทยาลัย

"ส่งตรงนี้ก้ได้"
"แน่ใจ!!!!!! ร้อนนะ"
"ไม่ได้ร้อนมาก เดี๋ยวพี่พีทต้องวนออกมาอีกเสียเวลาไปทำงานเถอะ"
"อือๆๆ  อย่าให้ใครมาจีบนะ"
"จะไปห้ามเขาได้ไงอ่ะ แล้วดูสิ ดูหน้าน้องภูเนี่ยว่ามันหล่อขนาดไหน "
"พี่หมายถึง ใครมาจีบอย่าไปคุยกับเขา มีผัวแล้วนะจำไว้ด้วย"
"ฮ๋าๆๆๆ  เออ ไปแล้ว ฟ๊อดดดด" แล้วก็หอมแก้มขอบคุณคนขับไปทีหนึ่ง
"เดี๋ยวน้องภู"
"มีไร"
"โทรศัพท์ กระเป๋าสตางค์ เอาไปยัง"
"เอาไปแล้ว อยู่ในเป้เนี่ย"
"อือ ดูแลตัวเองด้วยนะ"
"ครับ ที่รัก " แล้วผมก็กระพริบตาข้างหนึ่ง กับส่งจูบก่อนจะลงจากรถเดินเข้ามหาวิทยาลัยไป

"เห้ยยยยย!!!!!!" ใครมาตะโกนอะไรแถวนี้ว่ะ คงไม่ได้เรียกผมหรอกมั้ง
"ไอ้ภู ทางนี้"
"ไอ้พล" ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วก็เดินเข้าไปหามัน
"กว่าจะมาได้นะมึง กูรอมึงจนไส้จะขาดแล้วเนี่ย ป่ะ แดกข้าวกัน"
"เราทานข้าวมาแล้ว"
"ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยไม่ได้หรอไง กูอุตส่าห์รอมึงนะเว้ย"
"อืมๆ" แล้วกูใช้ให้มึงรอหรือเปล่าว่ะเนี่ย แล้วทำไมไอ้นี้มันต้องมาอะไรกับผมนักหนาว่ะ
ทำมาเกรียนใส่น้องภู เดี๋ยวมึงจะรู้ว่าที่กูพูดเพราะๆ หน้าซื่อๆใสๆเนี่ย มันซ่อนความร้ายกาจไว้มากแค่ไหน
"มึงนิดูคุณหนูเนอะ  ก็คงจะใช่แหละ รถที่มาส่งก็หรูซะ"
"คุณหนู?"
"เออ มึงไม่เข้าใจคำว่าคุณหนูหรอ ทำหน้า งงใส่กูอีก"
"เข้าใจ แต่เราไม่ได้คุณหนูนะ ก็ปรกติ"
"อย่างมึงเนี่ยแหละเขาเรียกคุณหนู เลิกทำหน้างงได้แล้ว จะแดกน้ำอะไรไหมเดี๋ยวกูซื้อมาเผื่อ"
"ไม่อ่ะ ขอบใจ"
"มึงชอบดื่มน้ำอะไร"
"น้ำแดง"
แล้วไอ้พลมันก็เดินไปซื้อข้าว ซื้อน้ำอะไรของมันก็ไม่รู้ มันก็จัดว่าเป็นคนหล่อนะ
ดูมันก็จริงใจดี อยากพูดอะไรมันก็พูด ทั้งๆที่ผมไม่ได้สนิทกับมันมากแต่มันก็ทำเหมือนสนิทมาก
"อ่ะนี้น้ำมึง"
"ก็บอกว่าไม่เอาไง"
"กูไม่อยากนั่งแกคนเดียว มันดูไร้น้ำใจ"
"อือ" มึงไปเอาความคิดนี้มาจากไหนว่ะ ไอ้พล

"ตามหาซะตั้งนาน " รุ่นพี่ผมคนหนึ่งเดินมา ผมเคยเจอพี่เขาแต่จำไม่ได้ว่าพี่เขาชื่ออะไร
"ใครหายล่ะพี่" ไอ้พลพูดพร้อมตักข้าวเข้าปาก
"ไม่มีใครหายหรอกครับ นี้ครับน้องภูพี่รหัสฝากมาให้"
"ขอบคุณครับพี่......" ช็อคโกแลตสตรอเบอร์รี่ น่าทานมว้ากกกกกกก
"พี่โมครับ จำไว้ในใจเลยนะครับ "
"แหวะ" อ่าวไอ้เชี้ยพล เกรียนพี่เขาอีก
"แล้วนี้มีเรียนกี่โมงครับ"
"เก้าโมงครึ่งครับ"
"ตั้งใจเรียนนะครับ เดี๋ยวพี่ขอตัวก่อน เย็นนี้เจอกันใต้คณะนะครับ อย่าสายนะ เดี๋ยวโดนทำโทษพี่ไม่รู้ด้วยน๊า"
"ครับพี่"
พี่โมรุ่นพี่ที่มาพร้อมรอยยิ้มตาหยี พี่เขาดูสดใสมาก ใครเห็นก็ต้องยิ้มตาม
จะมีก็แต่ไอ้พลเนี่ยแหละมั้งที่มันนั่งหน้าเฉยไม่สนใจพี่เขาเลย ไอ้นี้มันขวางโลก
"กูว่าแม่งขี้หลีวะ"
"ไม่นะ"
"มึงนิอ่อนต่อโลกจังนะ ใครก็รู้ว่าไอ้พี่โมเนี่ยมันชอบมึง"
"เขาก็แค่เอ็นดูรุ่นน้องตามปรกติ นายมองโลกในแง่ร้ายไปหรือเปล่า"
"เอ็นดู ระวังมันจะดูเอ็นมึงเข้าสักวัน"
"หืมมม"
"อิ่มดีกว่า แม่ง เสียบรรยากาศหมด "
"อะไรของนาย" แล้วมันก็เดินเอาจานไปเก็บ ผมก็นั่งรอมัน มันเดินกลับมาก็มายืนดูดน้ำข้างๆผม
"ป่ะ"
"ไปไหน"
"นึ่มึงแหกตาดูนาฬิกาแพงๆที่ข้อมือมึงซะนะว่านี้มันกี่โมงแล้ว"
"เก้า"
"แล้วไง จะนั่งรอจนเก้าโฒงครึ่งแล้วค่อยวิ่งไปเรียนหรอไง"
"ทำไมนายชอบพูดจาประชดประชันจัง เราจะบอกให้นะ มันไม่ได้ทำให้นายดูเท่ห์ขึ้นมาเลย"
"เรื่องของกู"
"ใช่เรื่องของนาย แต่การกระทำที่เราเอ่ยมาข้างต้น มันดันมาเกิดกับเราน่ะสิ"
"มึงไม่ชอบ?"
"เฉยๆ แต่เราไม่อยากให้นายไปพูดจาแบบนี้กับใคร เพราะคงจะมีน้อยคนนักที่จะใจกว้างยอมคุยกับนายแบบเรา"
"ไม่เห็นจะแคร์ กูก็เป็นของกูแบบเนี่ย"
"นี่มันที่สาธารณะ ถ้าไม่รู้จักการปรับตัวให้เข้ากับสถานที่ นายนั้นแหละจะลำบาก"
"เบื่อ ปรัชญา บ้าๆบอๆ"
"ก็ตามใจ" แล้วผมก้เดินไปที่ตึกเรียนโดยไม่ได้สนใจคนที่เดินตามมาท่าไร
พูดตามตรงนะมันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก เพียงแต่ผมไม่ชอบให้คำประชดประชันของมันก็เท่านั้นแหละ
ฟังเเล้วมันขัดหู แล้วไอ้ท่าทางยโสของมันก็ขัดตาพิลึก เห็นแล้วมันก็อดปากไวไม่ได้
ไอ้เราก็อุตสาห์พูดจาดีๆ พูดน้อยๆ มันก็ยังไม่สำนึกเดี๋ยวพ่อเกรียนใส่มั้ง มึงจะหนาว แสรดๆๆๆๆๆ
"มึงจะรีบไปตามควายที่ไหน" หันหลังไปมองแล้วก็จิกสายตาเบาๆ มองขึ้นบนแล้วก็หันหน้ากลับ
"เออๆๆ กูขอโทษ" มันขอโทษผมแล้วครับ ให้มันรู้ซะมั้งนะว่าใครเป็นใคร
เดินเข้าไปในห้องเรียนก็จับจองที่นั่งกันตามระเบียบปรกติ ไอ้พลมันก็มานั่งข้างๆผม
อีกข้างก็เป็นเด็กผู้หยิงแว่นหนาตัวเล็กๆหน้าตาเธอคล้ายๆมารูโกะนะผมว่า
เธอยิ้มให้ผมด้วยไมตรีจิต ผมก็ยิ้มตอบแล้วก็เอ่ยปากทักทายครับ
"เราชื่อภูนะ"
"เราชื่อกิ๊บ ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ"
"ครับป๋ม" ผมยิ้มตอบจนตาหยี ผมว่ผู้หญิงคนนี้ต้องมีอะไรพิเศษแน่ๆ แค่มองหน้าก็อารมณ์ดีแล้ว
แต่หันหน้าไปอีกทางก็เจอไอ้หน้านิ่งพล ระดับความอารมณ์ดี ตกวูบบบบ
"แล้วเพื่อนภูชื่ออะไรหรอ"
"ถามทำไมยัยแว่นหนา"
"อยู่คณะเดียวกันก็ต้องเป็นเพื่อนกันเราถามชื่อนายไม่ได้หรอไง"
"ถามชื่อเราแล้วไปถามไอ้ภูมันทำไมล่ะ ทำไมไม่ถามเราเอง"
"ก็เราเห็นนายหน้าเป็นตูดเเบบนั้น ใครจะกล้าถามล่ะ" สงสัยมวยถูกคู่ซะแล้วมั้ง
"มันชื่อพลน่ะกิ๊บ อย่าไปถือสามันเลย ปากมันเป็นแบบนี้แหละ"
"เออ กูอ่ะไม่มีอะไรดีหรอก" ไอ้นี้มันถ้าจะบ้า
"นายสองคนมาจากโณงเรียนเดียวกันหรอ"
"เปล่าอ่ะ มารู้จักกันที่นี้แหละ"
"อ่าวหรอ เห็นพูดมึงๆกูๆ นึกว่าเป็นเพื่อนมัธยมกันซะอีก"
"แล้วกิ๊บล่ะ มีเพื่อนเยอะยัง"
"ยังเลย กิ๊บมาจากต่างจังหวัดน่ะ  เรียกว่าทั้งจังหวัดมีกิ๊บเรียยนที่นี้คนเดียวเลยแหละ"
"จะคุยว่าตัวเองเก่งละสิ"
"เราว่า ปากแบบนี้มันไม่ใช่นิสัยของนายแล้วล่ะพล มันน่าจะเป็นสันดาน"
"อูยยยยยย" แล้วไอ้ผมก็ดันมานั่งตรงกลางซะด้วยสิ แง่มๆๆๆๆๆ
"ตรงนี้มีใครนั่งป่ะครับ" เพื่อนร่วมชั้น ขาวตี๋แก้มแดง หันมาถามผม
"ไม่มีมั้ง"
"อ่าว ทำไมมั้งอ่ะครับภู" หืมมมมม รู้จักกูด้วย
"นายรู้ได้ไงว่าเราชื่ออะไร"
"ดังไปทั้งคณะแบบเนี่ยใครๆก็รู้จัก แถมถ่ายโฆษณาประกบชมพู่อีก ดังเวอร์"
"แล้วทำไมกิ๊บไม่รู้จักอ่ะ"
"กิ๊บรู้ แต่ภูแนะนำตัวเองมาก่อนนินา"
"อ่าวหรอ แล้วนายชื่ออะไรอ่ะ"
"กรีซ"
"อือ ชื่อดีเท่ห์ดีแฮะ แล้วสวยๆนี้ชื่อกิ๊บ ส่วนนี้พล"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน ตกลงเรานั่งตรงตรงนี้นะ"
"อืม " แล้วเราก็มีเพื่อนมานั่งตรงนี้ รวมผมแล้วสี่คน
แล้วคนอื่นๆก็ทยอยเข้ามานั่งจนเต็ม อาจารย์ก็เข้ามากล่าวต้อนรับนิสิตทุกคน
แล้วก็อธิบายถึงหลักการในการเรียนแล้วก็แนะนำเรื่องต่างๆก่อนจะอธิบายรายละเอียดของวิชา
แต่เหมือนจะมีหลายๆสายตาหันมามองที่พวกผมอยู่เป็นระยะๆ
ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยเป็นส่วนตัวเท่าไร ผมไม่รู้ว่าเขามองใคร แต่มองมาทางนี้
ผมเลยหันหลังกลับไปมอง แต่มันก็ไม่มีอะไรน่ามองนินา มีแต่เพื่อนร่วมชั้น
ที่ก้มหน้าก้มตาจดในสิ่งที่อาจารย์พูดลงสมุด........

"นิสิตทุกๆคนขอให้ทำความรู้จักกันไว้นะ เพราะพวกเราต้องเรียนไปด้วยกันอีกหกปี บลาๆๆๆๆๆ"

อาจารย์พูดจบก้หมดเวลาเรียน คาบแรกวันแรกวิชาแรก
มันต่างจากช่วงมัธยมมาก เพราะเราไม่ได้คุยกันกับเพื่อนๆเลย
อาจจะเป็นเพราะยังไม่สนิทด้วยมั้ง หรือเขาไม่คุยกันก็ไม่รู้มันเป็นมารยาท
แต่พออาจารย์ออกไปเท่านั้นแหละ เสียงคุยก็ดังสนั่น รวมถึงกิ๊บ สาวน้อยคนเดียวในกลุ่มเราตอนนี้
"ภูขอกิ๊บไปทานข้าวด้วยคนนะ"
"อันนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วกิ๊บ กรีซ ไปทานข้าวด้วยกันไหม"
"อันนี้มันก็แน่นอนเหมือนกัน"
"ภู" ไอ้แวนหน้าขี้ก้างเดินเข้ามาหาผมด้วยอาการเกร็งๆกลัวๆ
"มีไรหรอ"
"เอ่อ คืออออ อืมมม"
"เอ่อๆคือๆอยู่นั้นอ่ะ จะพูดไม่พูด ไม่พูดจะไปแล้วนะ" แกล้งไอ้แว่นนี้ดีกว่าถ้าจะสนุก
"คะคือว่า เพื่อนเราให้มาขออออออ   เอออ"
"ขออะไร"
"เบอร์น่ะ"
"คนไหนอ่ะ"
"มันไม่ให้บอกอ่ะ"
"งั้นแว่น เอ้ย นายชื่อไร"
"เพื่อนๆมันเรียกแว่นอ่ะ แต่พ่อแม่เราตั้งชื่อเราว่า โอ๊ค"
"แล้วจะให้เราเรียกว่าอะไรอ่ะ"
"แว่นก็ได้"
"อ่ะ แว่น นายกลับไปบอกไอ้คนที่มันใช้นายมานะ ว่าถ้าเราจะคุยโทรศัพท์เราก็ต้องรู้ว่าไอ้คนโทรมาอ่ะหน้ามันเป็นไง นายเข้าใจฟีลป่ะ แบบว่า เห้ย ขี้เกียจจินตนาการอ่ะ แล้ว ถ้านายถูกมันกดขี่ข่มเหงมากนักจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ย้ายมาอยู่กลุ่มเราก็ได้นะ จะได้เรียนอย่างมีความสุข ไปทานข้าวด้วยกันไหม"
"ได้หรอ"
"มึงนี้เยอะนะไอ้แว่น "
"พล เงียบก่อน ได้สิแว่น นี้ชื่อกิ๊บนะ แล้วนั้นกรีซ พวกเราไปทานข้าวก่อนนะ ถ้านายจะไปทานกับพวกเราก็ตามมาแล้วกัน"
"ตกลงนายไม่ให้เบอร์นะ"
"ไอ้ซื่อบื้อ ที่ไอ้ภูมันพูดมานิมึงไม่เข้าใจหรอไอ้แว่น"
"พล เงียบซะ เอางี้เเว่น นายไม่ต้องหันกลับไปนะ แล้วบอกรายละเอียดของไอ้คนที่ให้มาขอให้เาฟังสิว่าคนไหน เราไม่บอกมันหรอกว่านายบอกน่ะ"
"เอางั้นหรอ"
"เออ"
"ก็ไอ้คนที่สูงๆ ผมสกินเฮดอ่ะ ขาวๆปากแดงๆสะพายกระเป๋าสีแดงอ่ะ"
"อืม โอเครู้แล้ว  ขอบใจมากนะแว่น "
แล้วไอ้แว่นมันก็เดินกลับไปที่กลุ่มของมัน พวกผมก็เก็บของใส่กระเป๋าแล้วมุ่งตรงไปทานข้าวกัน
"ป็อปนะเนี่ย" ไอ้กรีซแซว
"ชินแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ไม่น่าอวยเลย พี่เรานะอยากเห็นหน้าภูมากเลยรู้ป่ะ"
"พี่กรีซ?"
"ใช่ มันเรียนที่นี้ มันบอกมีแต่คนพูดถึงน้องภูคณะแพทย์ อยากรู้จังว่าคนไหน"
"พูดถึงในทางที่ดีหรือไม่ดีล่ะ"
"ดีสิ น่ารักอย่างโน้นหล่ออย่างนี้ ทำนองเนี่ย ชินแล้วใช่ไหมล่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ  แต่เหมือนตอนนี้จะเริ่มไม่ชินนะ"
"ถ้าเป็นที่โรงเรียนเก่ากิ๊บนะ มีแบบภูหลุดไปสักคนนะ รับรองไม่เป็นอันเรียนแน่"
"ขนาดนั้นเชียว"
"อื้อออ หล่อโฮก"
"เลิกชมกันได้แล้ว จะลอยได้อยู่แล้วเนี่ย"
"ฮาๆๆๆๆ"
"พลข้าวร้านเมื่อเช้าอร่อยไหมอ่ะ"
"พอแดกได้" ดูมันตอบ สองคนนั้นมองหน้าผมทันที
"งั้นเราทานร้านอื่นกันดีกว่า ว่าม๊ะ" ไอ้กรีซกับกิ๊บพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
มานั่งทานอาหารกัน ส่วนมากคนที่คุยก็จะเป็นผมสามคน ไอ้พลก้ได้แต่เงียบหน้านิ่ง
ไอ้แว่นไม่เห็นมันจะม สงสัยมันกลัวไอ้นั้นแน่ๆ นี้มันระดับมหาวิทยาลัยแล้วนะเว้ย
ยังจะมระบบแบบนนี้อยู่อีกหรอ ไอ้แว่นนั้นก็นะ ไม่รู้จะไปกลัวมันทำไม ......

"น้องภู"
"พี่หมวยพี่โม หวัดดีครับ ทานข้าวด้วยกันไหม"
"ขอบคุณค่ะ เรียบร้อยแล้วจ้ะ มีเรื่องจะมาขอร้อง"
"ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆซะด้วยสิ"
"เล็กน้อยน้องภูทำได้สบาย อยู่ที่จะทำให้พี่หรือเปล่าก็เท่านั้นเอง"
"พี่หมวยพูดซะขนาดเนี่ยภูไม่ทำให้ได้หรอครับ"
"อย่าพูดแบบนี้สิค่ะเหมือนพี่บังคับเลย"
"ตกลงพี่หมวยมีไรครับ"
"พี่จะให้น้องภูลงประกวดเดือนคณะ"
"ไม่ดีม๊างงงง"
"ดีที่สุดค่ะ คณะเราจะได้มีลุ้นเดือนมหาวิทยาลัยไง น๊าาาาาา นะจ้ะ"
"แต่......"
"เอาเหอะภู "
"นะช่วยพี่หน่อย เดี๋ยวพี่บวชให้เอาไหม พรรษหนึ่งพอไหม"
"พี่หมวย นี้ไม่ใช่สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักนะ"
"รู้ทันอีก ว่าไง  ตกลงลงประกวดให้พี่นะ"
"แล้วคนอื่นอ่ะ "
"พี่คิดว่าใครๆก็อยากให้น้องภูประกวด เชื่อสิ"
"ก็ได้"
"เนี่ยถ้าไม่ติดว่าอยู่ในมหาวิทยาลัยจะดึงมาหอมแก้มให้ดู"
"เดี๋ยวกูหอมให้ไหมหมวย"
"เสือกน่ะไอ้โม น้องภูตกลงแล้วนะ เย็นนี้เจอกันใต้คณะนะ น้องคนอื่นๆด้วยใครเบี้ยว โดน"
"หนูนึกว่าพี่จะมองไม่เห็นพวกหนูซะอีก"
"ขอโทษค่ะ ลืมทักทาย แล้วเย็นนี้เจอกันนะเด็กๆ"
แล้วพี่สองคนนั้นก็เดินออกไปจากโต๊ะอาหารพวกเราก็ทานอาหารแล้วก็คุยกันต่อ
มีคนแอบมองผมอีกแล้วในโณงอาหาร เหมือนตกเป็นคนที่ถูกพูดถึงในกลุ่มสนทานา
"พี่โมเป็นเก้งหรอ" กิ๊บถาม
"ไมหรอ"
"ก็เห็นเหมือนชอบภูเลยอ่ะ ออกนอกหน้ามาก"
"ก็คงงั้นอ่ะ"
"กรีซว่าไง"
"ก็คงใช่แหละ เดี๋ยวนี้ใครเป็นก็ไม่เห็นแปลก เป็นที่นิยม"
"แต่ชะนีอย่างฉันเนี่ยนับวันจะหาสามียากขึ้นทุกวันน่ะสิ"
"ทำไมอ่ะกิ๊บ"
"ก็ผู้ชายหันมาบริโภคกันเองหมดแบบนี้ ไง เศร้า"
ไอ้ที่บริโภคกันเองก็รวมถึงกูด้วยนะกิ๊บ ฮ๋าๆๆๆ แถมบริโภคมาตั้งแต่เด็กแล้วด้วย

ตกเย็นเราก็ไปรวมตัวกันที่ใต้ตึกคณะ เพื่อเจอรุ่นพี่ แล้วก็เริ่มกิจกรรมรับน้อง

น้องๆนั่งกันใต้คณะเป็นแถวๆเต็มบริเวณกว้าง ระหว่างที่รอเพื่อนๆมาให้ครบ
ผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห้ย ปิดเสียงปิดสั่นไว้อ่ะ ลืมเลย ซวยเล้วไหมล่ะ

"พี่พีท  สี่สิบเจ็ดสาย" คุณพระช่วยกล้วยหอม
"ขิง หกสาย"
"ตี๋ สามสาย"
"ไอ้อิค สองสาย"
"ไอ้เป็ด ห้าสาย"
"ไอ้แบงค์ สองสาย"

โทรหาสามีก่อนเลย ก่อนที่สามีจะมาถึงรั้วมหาวิทยาลัย
"พี่พีททททททท"
"พี่โทรหาทั้งวันเลยนะทำไมไม่รับโทรศัพท์ครับ"
"ก็ตอนเรียนปิดเสียงอ่ะ ตอนพักกลางวันก็ลืมเปิด เลยไม่ได้ยินอ่ะ ขอโทษ"
"แล้วเป็นไงบ้าง มีเพื่อนเยอะยัง"
"ก็สามคนแล้วที่ไปทานข้าวด้วยกันอ่ะ ส่วนคนอื่นๆในคณก็ยังไม่ค่อยสนิทเท่าไร"
"แล้วทานข้าวกับอะไร"
"กะเพราหมูสับไข่ดาว แล้วก็เย็นตาโฟ ชานม"
"แล้วจะเลิกกี่โมงเดี๋ยวพี่ไปรับ"
"ตอนนี้มารอรุ่นพี่อ่ะ กิจกรรมรับน้องอ่ะ ไม่รู้เลิกกี่โฒง แต่คงไม่ดึกหรอก เดี๋ญวน้องภูกลับเองก็ได้"
"พี่จะไปรับ แค่นี้กอนนะ เดี๋ยวพี่ไปประชุมก่อน รักนะครับ"
"เหมือนกัน"

วางสายจากสามีเสร็จก็โทรหาเพื่อนก่อนเลย ไอ้เป็ดแล้วกัน
"มีเพื่อนใหม่แล้วลืมพวกกูเลยนะ"
"อย่าพูดงี้ดิ ก็ลืมเปิดเสียงโทรศัพท์อ่ะ พวกมึงมีไรหรอกระหน่ำโทรซะ"
"จะชวนมาทานข้าว "
"โทษทีว่ะ เอาไว้พรุ่งนี้นะ บอกคนอื่นให้ด้วย"
"เออ พวกมันงอนมึงกันหมดแล้ว"
"เห้ยไรว่ะ แค่นี้ก่อนนะมึง พวกพี่ๆมาแล้ว"
"เออ"

"สวัสดีค่ะน้องๆทุกคน ขอต้อนรับอย่างเป็นทางการอีกครั้งหนึ่ง พี่ชื่อ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
พี่แกก็กล่าวต้อนรับน้องๆแล้วก็อธิบายถึงกิจกรรมรับน้องที่จะเกิดขึ้น
"เดี๋ยวพี่จะให้แบ่งกลุ่มนะคะ กลุ่มละห้าคน แล้วก็ออกมาแนะนำตัว"
ก้จับกลุ่มกันห้าคนแต่ที่แน่ๆกลุมเรามีสี่แล้วขาดอีกคนหนึ่ง
"กิ๊บไปชวนคนนั้นดิ เขายืนคนเดียวอ่ะ"
"ยัยนั้นอ่ะหรอไม่เอาหรอกสวยไป เดี๋ยวมาอยู่กลุ่มเรากิ๊บก็ดับน่ะสิ"
"งั้นเดี๋ยวกรีซไปชวนเอง อิอิ"
"ชิส์"
ไอ้กรีซไปชวนผู้หญิงที่ยินเชิ่ดอยู่คนั้นเข้ามาในกลุ่มเรา
"ชื่ออะไรครับ" ผมถาม
"แพงค่ะ" อิแพงในเรื่องบ่วงป่ะว่ะ
"เราชื่อภูนะ แล้วนี้กิ๊บ พล แล้วก็กรีซ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย"
"เช่นกันครับ"

"กลุ่มไหนครับแล้วก็นั่งลงค่ะน้องๆ อย่าโวยวายค่ะ"
เมื่อทุกอย่างสงบลงแล้ว ทุกคนนั่งลงเป็นกลุ่มๆ
"พี่ๆแยกย้ายกันไปตามกลุมนะคะแล้วก็เขียนชื่อใส่ป้ายชื่อคล้องคอให้น้องๆ ป้ายชื่อนี้ห้ามทำหายเด็ดขาด ใครทำหาย โดนหนักแน่"
ผมเห็นพี่หมวยกับพี่โมแย่งกันมาประจำท่กลุ่มผม แต่สุดท้ายก็เป็นพี่หมวยที่ชนะ
เราได้ป้ยคล้องคอกันแล้วจากพี่หมวย พี่ที่เป็นประธานก็เริ่มกิจกรรม
"เริ่มจากกลุ่มนั้นก่อนเลย กลุ่มพี่หมวย "
แล้วเสียงกรี๊ดจากรุ่นพี่ก็ดังขึ้น แถมเสียงปรบมือจากรุ่นน้องก็ดังไม่แพ้กัน
"ยืนเรียงหน้ากระดานเลยนะ แล้วแนะนำตัว พร้อมวลีที่บ่งบอกความเป็นตัวเอง"
"ชื่อกิ๊บค่ะ ไม่สวย แต่รวยมาก" ฮ่าๆๆๆ ได้ยินเสียงโห่ร้องดังสุๆสำหรับกิ๊บ
"แพงค่ะ สูงศักดิ์แต่รักจริง" ว่ากิ๊บแรงแล้วนะ แพงแรงกว่าอีกอ่ะ สวดยอดอ่ะ
"ชื่อพลครับ อดทนแต่ไม่ทนอด" อืมมมมมมมม
"กรีซครับ ไม่หล่อแต่ห่อกลับบ้านได้"
"ชื่อ ......." ยังไม่ทันจะพูดชื่อ คนก็กรี๊ดให้แล้ว แหะๆๆ
"เงียบก่อนแม่คู๊ณณณณณ เขายังไม่ได้พูดอะไรเลย อิรุ่นพี่นี้ยิ่งกว่ารุ่นน้องอีกนะ เป็นเอามาก ต่อเลยจ้ะ"
"ชื่อภูครับ หล่อหรือเปล่าไม่รู้ แต่ดูไม่เบื่อ"
"ฮิ้วววววววววววว  อยากดู อยากดู อยากดู" พวกพี่ๆก็ตะโกนมาพร้อมกัน
"พอๆ แหม๋ อิพวกแก่ๆนิ ออกนอกหน้ามากเลยนะ พี่โบ๊ตมาเต้นให้น้องๆดูหน่อย"
แล้วพี่โบ๊ตก้ออกมาเต้นให้พวกเราดูเป็นเพลงสำหรับการรับน้องนั้นแหละ
แล้วก็ให้พวกผมเต้นตามก็เป็นแบบนี้ทุกกลุ่มหลังจากที่แนะนำตัวเสร็จก็ต้องเต้นโชว์
"คราวนี้ก็รู้จักกันหมดแล้วนะ  พี่จะทำการสลายกลุ่ม ให้ทุกคนจับกลุ่มใหม่กลุ่มละห้าคนเหมือนเดิม แต่ห้ามมีสมาชิกซ้ำกลับกลุ่มเดิม เริ่มมม"
แล้วความโวยวายก็เกิดขึ้นพร้อมกับความวุ่นวาย ผมก็วุ่นไปวุ่นมาจนมาอยู่กลุ่มไอ้เป๋าแดงนั้น
"เมื่อได้กลุ่มใหม่แล้ว แนะนำตัวกันซะนะ แล้วทุกครั้งที่พี่ให้จับกลุ่ม ก็จับกลุ่มตามนี้"
ผมเห็นป้ายชื่อมันที่คอเขียนว่า ทิกเกอร์.......
"น้องภู" พี่เขาประกาศเรียกผม ผมก็ยืนขึ้น
"ออกมาข้างหน้าหน่อยครับ" ผมก็เดินไป ทำอะไรผิดว่ะเรา
"ทุกคนพลิกป้ายชื่อเข้าหาตัว ห้ามให้ใครเห็นชื่อนะ" ทุกคนก็ทำตาม
"เดี๋ยวพี่จะให้น้องภูทายชื่อเพื่อน"
"ครับ"
"ข้างๆที่น้องภูนั่งเมื่อกี้ ชื่อไรครับ"
"สวยครับ"
" อ่าวพี่ๆดูสิชื่อสวยจริงเปล่า อ่าาา สวยจริงๆ แล้วถัดไปล่ะ"
"อืออออออ   ก้องครับ"
"เก่งๆๆๆ ข้างก้องล่ะ"
"ทิกเกอร์ครับ"
"อื้มมมมม  อ่ะ ปรบมือให้เพื่อนหน่อย" ทุกคนปรบมือให้ผมก็จะเดินกลับไปนั่งที่
"เดี๋ยวๆๆจะรีบไปไหนล่ะ มานี่ก่อน พี่ๆเขามีอะไรจะถามน่ะ ใครจะถามอะไรน้องยกมือขึ้น"
รุ่นพี่แต่ละคนนี้สุดยอดมาก แย่งกันยกเลย ไม่คิดมั้งหรอว่าผมอยากตอบคำถามพี่เปล่า
"อ่ะ พี่เต้ย จะถามอะไรน้องครับ ห้ามถามเรื่องส่วนตัวนะครับ"
"จะถามว่า ถ้าให้เลือกระหว่างคนสวยกับคนดีจะเลือกอะไรค่ะ"
"คำถามึงนางงามมากเลยอิเต้ย เดี๋ยวถ้าน้องเขาขอบคุณสำหรับคำถามล่ะ ฮากระจาย"
"ขอบคุณสำหรับคำถามครับ"
"นั้นง่ะมันเล่นจริงๆ ฮ่าๆๆ"
"ผมจะเลือกคนดีครับ"
"ทำไมล่ะค่ะ"
"แหม๋อิพวกหน้าปลวก คอยืดเชียวนะ" พี่แกปาร้ายนะ แต่ฮาดี เหมือนน้าเน็กเลย
"ใครๆก็ชอบคนสวย ผมเองก็เหมือนกัน  แต่ว่าความสวย เดี๋ยวนี้ใครๆก็สวยได้ ทั้งเลเซอร์ทั้งศัลยกรรมมากมาย แต่ว่าจิตใจมันศัลยกรรมไม่ได้นะครับเพราะฉะนั้นผมขอเลือกคนดี"
"เตรียมสายสะพายกับมงกุฏให้น้องเลย ตอบดีมว้าก อ่ะน้องภู เรียกเพื่อนออกมาหนึ่งคนครับ"
"กิ๊บ" กิ๊บสะดุ้งเเล้วก็เดินออกมา ผมก็จะเดินกลับไปที่กลุ่ม
"น้องภูยังไม่ให้ไป มายืนข้างๆพี่ก่อน มาให้พี่แทะโลมก่อน"
กว่าจะจบการถามตอบก็เล่นเอากินเวลาไปนานแต่มันกสนุกดีทำให้พวกเราในคณะรู้จักกันและสนิทกันากขึ้น
ผมว่าเป็นกิจกรรมที่ดีนะ ถ้าไม่มีกิจกรรมนี้ทุกคนยังคงมีกำแพงบางๆกั้นระหว่างกันอยู่
พวกพี่ๆให้ทุกคนแลกกอีเมลล์และเฟซแลกเบอร์กันไว้ เพราะเราต้องร่วมกิจกรรมกันไปอีกนาน
"พรุ่งนี้มาเจอกันท่นี้เวลาเดิม สำหรับวันนี้แค่นี้ครับ แยกย้ายๆกลับบ้านดีๆนะ สำหรับน้องๆที่อยู่หอมหาวิทยาลัย เดี๋ยวพบพี่เป้ด้านขวานะครับ"
"ภู"
"มีไรหรอ ทิกเกอร์"
"เราแอดเฟซไปแล้วนะ รับด้วย"
"โอเค"
"แล้วบ้านนายอยู่ไหน"
"บลาๆๆๆๆ"
"อ่อ แล้วกลับไงอ่ะ"
"เดี๋ยวพี่เรามารับน่ะ"
"แล้วพี่นายมายังอ่ะ "
"ไม่รู้อ่ะ เดี๋ยวโทรถามก่อนแล้วนายอ่ะ"
"เราขับรถมาน่ะ"
"ขับรถดีๆนะ เราขอตัวก่อน แล้วเจอกันพรุ่งนี้"
"อื้ม" ทำมาเป็นพูดดี เมื่อกลางวันยังบังคับไอ้แว่นมาขอเบอร์กูอยู่เลยนะ


โทรหาพี่พีททททททดีกว่า

"พี่พีทน้องภูเลิกเรียนแล้ว"
"อีกครึ่งชั่วโมงนะ นั่งเล่นไปก่อน"
"อือ"
"หิวล่ะสิ"
"นิดหนึง"
"หาขนมรองท้องไปก่อนนะ"
"อือๆๆ"
"เดี๋ยวพี่ถึงแล้วโทรหา"
"ครับบบ"
ก็วางสายจากพี่พีทก็เลยโทรหาไอ้พวกนั้น
"เป็ด มึงอยู่ไหน"
"ออกมาแล้วว่ะ"
"แล้วคนอื่นอ่ะ"
"พึ่งแยกกันอ่ะ"
"เออ ทิ้งกูคนเดียว แค่นี้นะ"
"เห้ยเดี๋ยวดิ แล้วมึงกลับไง"
"กูจะกลับไงก็เรื่องของกู พวกมึงนะจำไว้เลย"
"อย่างอนดิว่ะ"
"แค่นี้นะ"
แล้วผมก็วางสายป ไอ้พวกนั้นก็ออกไปกันหมดแล้ว ผมก็เดินไปหาอะไรดืม ก็เห็นไอ้พลยืนอยุ่
"อ่าว ยังไม่กลับอีกหรอ"
"รอมึง"
"รอเราไม"
"กลับพร้อมกูเปล่า"
"เดี๋ยวพี่เรามารับ ขอบใจนะ"
"อือ"
"แล้วคนอื่นๆอ่ะพล"
"ไอ้กรีซไปกับเพื่อนมัน กิ๊บกลับไปแล้วแม่โทรตาม"
"อื้มมม"
"แล้วนายอ่ะ ไม่กลับหรอ"
"มึงก็ไล่กุจังนะ"
"เปล่าาาา "
"เดี๋ยวกูรอเป็นเพื่อน"
ไอ้พลมันก็รอเป็นเพื่อนผม จนพี่พีทมารับนั้นแหละ มันถึงได้ยอมกลับ
ผมรีบวิ่งมาขึ้นรถเพราะจอดนานไม่ได้เดี๋ยวโดนจับ ฮ่าๆๆๆ
"ฟ๊อดดดดด" อยู่ดีๆก็หอมแก้มพี่พีทมันซะงั้นอ่ะ
"คิดถึงพี่ล่ะสิ"
"อือออ"
"ดีใจจัง พี่ซื้อเบอร์เกอร์กับไก่ทอดมาให้อ่ะ แล้วก็น้ำเย็นๆในกระติก"
"ขอบคุณครับ" ผมก็รีบหันไปหยิบมาทานทันที หิวมากๆ
แล้วก็เล่าเรื่องกิจกรรมรับน้องให้พี่พีทฟัง พี่พีทก็ฟังไปยิ้มไปจนถึงบ้านนั้นแหละ
มาถึงบ้านคุณย่าก็ทำอาหารรอไว้แล้ว วันนี้พี่บุ้งกับพี่อ้นก็มารอเจอผม
ไปเรียนแรกดูเหมืนอทุกคนจะตื่นเต้นเอาซะมากๆ พี่อ้นยังซื้อดินสอมาฝากอีก อิอิ

ชีวิตคนเรามันเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เราต้องก้าวไปข้างหน้า โตขึ้น มีมุมมองที่กว้างออกไป
สิ่งที่สำคัญคือการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ การใช้ชีวิตที่เหมาะสมและมีความสุขกับการเปลี่ยนแปลง
บางทีเรายึดติดกับสิ่งเดิมๆมากเกินไป จนคิดอยุ่เสมอว่า สิ่งนั้นดีที่สุดแล้ว
แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่ อยากบอกว่าไม่มีอะไรเป็นที่สุด
การเปลี่ยนแปลงไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ใครๆกลัว
การเปลี่ยนแปลงคือการเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ ที่จะดีหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเราจะคิดและทำ......

"จงอย่ากลัวการเปลี่ยนแปลง"

[romeno]

พี่โค้กน่าร๊ากกกกก จะเอาพี่โค้ก 

 

[gupalz]

น้องภูป๊อปอีกแล้ว

[CarToonMiZa]

พลนี่เพื่อนสนิท
คิดไม่ซื่อป่าวเนี่ย

บวกเป็ด

[Horizon]

เนื้อหอมเนอะ
งานเข้าแน่นอนน้องภู
+1

[ujen]

น้องภูน่ารัก

[N.T.❁]

พลนี่ชอบน้องภูแน่ๆเลยอะ ทำเป็นเกรียนใส่ 

[ToffeE_PrincE]

เริ่มต้นชีวิตมหาลัยแล้วสินะ
เริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ
สิ่งที่ใหญ่ขึ้น กว้างขึ้น
หนทางอีกยาวไกล สู้ต่อไป ทาเคชิ

 

[aishiteru.]

เริ่มต้นสังคมใหม่ๆ เหมือนมีอะไรให้น่าลุ้นน่าติดตามอีกเยอะเลย อิอิ
ทั้งพล ทั้งทิกเกอร์ และที่ไม่ประสงค์ออกนามอีกเพียบ เข้าคิวขายขนมจีบเนียนๆเต็มไปหมดเลย
พี่พีททททท เฝ้าให้ดีดีน้าาาา ฮ่าๆ วันแรกก็ดังซะขนาดนี้
เริ่มกิจกรรมแรกก็ประกวดเดือนซะแล้ว ถ้าประกวดเดือนอีกจะดังแค่ไหนน้อ
น้องภูเขามีเจ้าของแล้วนะเฟ้ยยย ฮึ่มๆ หวงแทนพี่พีท ฮ่าๆ
รออ่านตอนต่อไปค่าา
 

[roseen]

 

[nolirin]

ฮ๊อตไม่เคยเปลี่ยนน้องภูจ๋าาาาา
เอ๊ะหรือว่าเปลี่ยน...เพราะดูท่าจะฮ๊อตกว่าเดิม

[Nus@nT@R@]

น้องภู อยู่ที่ไหนก็มีแต่คนรักเนอะ

[satann]

นี่แค่วันแรกในรั้วมหาลัย ก็ป๊อบขนาดนี้ พี่พีทต้องใช้ขันติมากๆ ซะแล้วนะ 555

[kenghan]

พลคิดไรป่าวนี่เยอะอะ

[ladymoon_yy]

อยากเป็นเพื่อนกับน้องภู   

[white choc~]

โอ๊ะโอ! นี่ขนาดแค่วันแรกนะน้องภูยังฮอตขนาดนี้ 
แล้วอยู่ต่อ ๆ ไป น้องภูจะรอดพ้นจากปากเหยี่ยว ปากกา เก้ง กวาง บ่าง ชะนี มั๊ยฮึ!! (นี่มันสวนสัตว์หรือมหาลัยว่ะสิงห์สาราสัตว์เยอะเกิ๊นนน)

[A GE]

  :m20:ฮามากสำหรับตอนนี้  มุขกระจาย

[Number1_90]

อีตาพลเเอบคิดอะไรกับน้องภูป่ะเนี่ย 

รอตอนต่อไปค่ะ 

[gookgik]

ต้อนรับนิสิตใหม่   เปิดเรียนวันแรกน้องภูก็ hot ซะ   ชอบที่น้องภูตอบคำถามอ่ะ สมแล้วที่ถูกเลือกให้ประกวดเดือนมหาลัย
อิตาพล จะเป็นเพื่อนคิดไม่ซื่อเปล่านี่ ดูเกรียนๆ ชอบกล 

ชีวิตใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัย  คงมีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นอีกมากมาย  รออ่านทุกเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นอยู่ค่ะ

กด + ให้กับนิสิตใหม่
     

[greensnake]

โตขึ้นอีกก้าว กับทุกอย่างที่แปลกไปจากเดิม
สิ่งที่มีไม่ได้ขาดหายและมีสิ่งใหม่เพิ่มเข้ามา
สิ่งที่น้องภูมีอยู่มันดันไปสะดุดตาสะดุดใจเค้า
นี่แค่วันแรกนะเนี่ยถ้าได้รู้จักจะขนาดไหนกัน
ขอให้น้องภูรักษาสิ่งที่มีอยู่เอาไว้ตลอดไปนะ
พร้อมเปิดรับสิ่งใหม่กับสิ่งรอบตัวและสังคมใหม่
ขอให้สนุกกับชีวิตนิสิตใหม่นะจ๊ะ 
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
บวกเป็ดให้น้องภู รัก.......น้องภูทุกวัน