หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[ladymoon_yy]

ความจริงถูกเปิดเผย   

[ekonut]

ชอบว่ะ 

[Monkey D lufy]

นี่แหละมิตรแท้

 

[K.Pupoom]

ตอนที่....104

 


หลังจากที่ผ่านเรื่องโน้นเรื่องนี้มามากมาย
ชีวิตก็เข้าขั้น ปรกติ รอเวลาผลสอบประกาศ
ช่วงเวลานี้เองผมก็ติดสอยห้อยตามไปทำงานกับพี่พีททุกวัน
แล้วก็มีอีกหนึ่งงานใหญ่ที่ต้องทำ คืองานเป็นพรีเซนเตอร์ให้บริษัท ขนม ยักษ์ใหญ่
คงจะจำกันได้ใช่ไหมครับ ไอ้สามหนุ่มนั้นอ่ะ เก่ง กร ตั้ม
ขอเรียกมันว่าไอ้สามหนุ่มเนื้อทรายก็แล้วกัน.......

ณ. สตูดิโอแห่งหนึ่ง

มากมายไปด้วยทีมงานของพี่พีทแล้วก็พนักงานในบริษัท
"สวัสดีค่ะคุณกร" พี่ก้อยยกมือไหว้ทักทาย
"สวัสดีครับคุณก้อย พรีเซนเตอร์ของผมมาหรือยังครับ"
"เดินมาโน้นเเล้วค่ะ น้องภูๆๆ" พี่ก้อยโบกมือเรียกผม ผมก็เดินเข้าไป
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีครับสุดหล่อ ทานอะไรมาหรือยังครับ"
"เรียบร้อยแล้วครับ"
"ผมยังไม่เห็นคุณพีทเลยคุณก้อย"
"พี่พีทมาแล้วครับ คุยอยู่กับคุณเก่งทางด้านโน้นครับ"
"ครับผม" ยิ้มซะหวานหยดขนาดนี้ถ้าผัวช้านมาเห็นแกได้ยิ้มปนเลือดแน่ T T
"น้องภูไปค่ะ ช่างแต่งหน้ารอยู่ วันนี้เราจะได้เจอ ซุปตาร์ด้วย"
"ใครอ่ะ"
"ชมพู่"
"มาทำไมอ่ะ"
"มาเป็นนางเอกคู่น้องภูไงค่ะ"
"อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ เจงดิ"
"ถ ะ ถ ะ ถะ ถะ ถูกต้องนะคร๊าบบบบบบ"
"ไม่เคยห้ามกันเลยนะพี่ก้อย ต่อมุกตลอด"
"ห้องแต่งตัวทางโน้นค่ะ วันนี้พี่สวยไหม"
"สุดๆอ่ะ มีอะไรพิเศษหรอ"
"ก็ดูผู้บริหารที่นี้สิ สามคนนั้นอ่ะ ขอสักคนเหอะ "
"แต่น้องภูว่าเขาไม่ชอบ แบบนี้หรอก"
"สวยอย่างพี่เนี่ยถ้าไม่ชอบก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วค่ะ 34-24-35"
"น้องภูไม่ได้ว่าพี่ก้อยไม่สวย แต่น้องภูหายถึงเขาไม่ชอบผู้หญิงต่างหากหล่ะ" ผมกระซิบกับพี่ก้อยเบาๆระหว่างเดินมาห้องแต่งตัว
"อีกแล้วหรา อิก้อย ทำไมตาแกถึงได้จับจ้องแต่เก้งกวาง กลุ้มๆๆๆ แล้วน้องภูรู้ได้ไง"
"ก็ดูสายตาที่เขามองพี่พีทสิ อย่างจะเข้าไปสิงในร่างให้ได้"
"ก็จริงนะ เห็นตาละเยิ้มเชียว"
"ฮ่าๆๆๆๆ ตกลงจะเข้าไปได้ยังเนี่ย"
"เชิญค่ะ ซุปตาร์"
"เดี๋ยวให้เป็น ผู้จัดกรส่วนตัว"
"อุ้ยเริ่ดค่ะ  มาแล้วค่ะ พี่เป็ดพี่ไก่ น้องภูมาแล้วค่ะ"
"เชิญนะคะลูกกกก หน้าตาหน้ารักน่าดูเอ็นเป็นที่สุด ท่าทางจะหวานกรอบนะคะเนี่ย"
"สวัสดีครับพี่เป็ด พี่ไก่"
"คนนี้ทานไม่ได้ค่ะพี่ๆ น้องชายบอส เดี่ยวอดงานนะคะ"
"อุ้ย พี่ล้อเล่นค่ะ"
"นี้ค่ะคอนเซป แต่งหน้าตามนี้นะคะ" พี่ก้อยยื่นกระดาษให้พี่ทั้งสองอ่าน
"จัดให้แจ่มๆค่ะ"
"อยู่กับพี่เขาไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปหาบอสก่อนแล้วเดี๋ยวจะถือขนมมาให้"
"ครับ"
"หันหน้ามาหาพี่ไก่ค่ะ เดี๋ยวเก็บผมขึ้นไปหน่อยนะคะ ผิวดี๊ดีดูสิ นังเป็ด ใช้อะไรค่ะเนี่ย"
"ก็ครีมตามเค้าเตอร์ธรรมดาอ่ะครับ พี่ผมซื้ออะไรมาให้ผมก็ใช้อันนั้นแหละ"
"ก็ถึงว่าคุณพีทก็ผิวดี๊ดี เดี๋ยวเช็ดหน้าหน่อยนะคะ" แล้วพี่แกก็เริ่มแต่งหน้าทำผม
ผมก็นั่งฟังพี่แกไปเรื่อยก็เพลินดีครับ พี่เขาคุยสนุกเรื่องโน้นเรื่องนี้มากมายหยิบมาคุย
"มาแล้วค่ะ น้ำแดง ขนมทานได้ไหมพี่เดี๋ยวปากจะเลอะไหม"
"ทานเถอะค่ะ เดี๋ยวเติมได้"
"ขอน้ำอย่างเดียวดีกว่าพี่ก้อย ขี้เกียจไปแปรงฟันอีกรอบอ่ะ"
"งั้นเดี๋ยวขนมพี่จัดการเอง" แล้วพี่ก้อยก็มานั่งเฝ้าผม
"พี่ก้อยไม่มีงานทำหรอมานั่งเล่นอยู่เนี่ย"
"พี่พีทสั่งให้มาเฝ้าน้องภูไม่ให้คลาดสายตา"
"ว๊ายยย คุณพีทหวงน้องชายขนาดนี้เลยหรอก้อย"
"มาก ๆๆๆๆๆ"
"เป็นใครใครก็หวงเนอะ น่ารักหล่อเหลาเอาการขนาดนี้"
"คุณหญิงย่าก็หวงด้วยไม่ใช่แค่พี่พีทค่ะ"
"ว่าแต่ไม่ได้เจอคุณหณหญิงท่านนานแล้วนะ คุณย่าสบายดีไหมค่ะน้องภู"
"สบายดีครับ"
"พี่สองคนฝากความคิดถึไปด้วยนะคะ"
"ครับผม เดี๋ยวน้องภูจะบอกคุณย่าให้ครับ"
"น่ารักที่สุดเลยเด็กคนนี้"
"พี่เป็ดยืนเฉยทำไมค่ะ"
"รอทำผมสิค่ะคุณน้องก้อย"
"ทำให้หนูบ้างสิ เอาแบบ ถ้าชมพู่มา ดับไปเลยไรเงี้ย"
"กล้านะคะชะนี ยื่นหัวมาค่ะ" แล้วพี่เป็ดก้ไปทำผมให้พี่ก้อยด้วย
สักพักก็มีทีมงานพาคุณชมพู่เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว
"สวัสดีค่ะพี่ๆ" ยิ้มสวย พร้อมกับยกมือไหว้ทักทายทุกคน ผมเองก็ยกมือไหว้ทักทายเธอเช่นกัน
"คนนี้พระเอกของหนูหรือเปล่าค่ะ" เธอถามพร้อมรอยยิ้ม
"ใช่ค่ะ" พี่ก้อยตอบ
"นังเป็ดมาทำผมให้น้องภู" พี่ไก่ไปแต่งหน้าพี่ชมพู่ต่อ พี่ก้อยให้แม่บ้านยกน้ำยกขนมมาให้
"น้องภูเดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะคะ  ให้พี่ช่วยไหม" พี่เป็ดหยิบเสื้อผ้าส่งให้ผม
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ"
"นังเป็ด มาทำผมค่ะ"
"เด็กใครหรอค่ะพี่ ไม่เคยเห็นหน้าน้องเขาเลย แต่ก็เหมือนคุ้นๆนะคะ" ชมพูถามพี่เป็ด
"เซเลปค่ะหลายคุณหญิงสมาคมผู้ค้าอัญมณีนะคะ แต่ไม่ได้ใช้เส้นสายนะคะ เจ้าของสินค้าเจาะจงเลือกน้องเขามาเอง"
"อ่อ"
"ก้อย"
"อ่าวพี่พีทมีไรหรอค่ะ"
"น้องภูล่ะ"
"เปลี่ยนเสื้อผ้าค่ะ"
"คุณพีทททททททท สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับพี่เป็ดพี่ไก่ ขอบคุณมากนะครับที่มาช่วยงาน ชมพู่สวัสดีครับ"
"สวัสดีค่ะคุณพีท" พี่พีทยิ้มให้ทุกคน
"คนบ้าอะไรก็ไม่รู้หล๊อหล่อ หุ่นเเซ่บ อยากจะละลายยยยย"
"เบาๆหน่อยเถอะอิเป็ด ทำงานค่ะ"
"ก้อยน้องอยู่ห้องไหน"
"ขวามือค่ะ" แล้วพี่พีทก็เดินมาที่ผม
"น้องภู"
"ครับพี่พีท"
"พี่เข้าไปได้ไหม"
"ไม่ต้องเข้ามาเดี๋ยวออกไปเอง ใส่ให้หน่อยดิ"  ผมยื่นเสื้อให้พี่พีทถือแล้วก็ใส่ให้
"โอเคยัง"
"โอเคแล้ว หล่อไหม?"
"น้อยกว่าพี่นิดหนึ่ง"
"แหวะ!!!!"
"ไหนขอพี่ดูสิค่ะลูกกกก  โอ้โหหล่อสุดๆ เดี๋ยวซับหน้าหน่อยนะ"
"ครับ"
แล้วการแต่งตัวแต่งหน้าทำผมก็เสร็จสิ้น เตรียมพร้อมถ่ายทำ
ทีมงานกว่าร้อยชีวิต ทำงานกันวุ่นวาย แสงไฟเริ่มสาดส่องหน้า
นักแสดงร่วมมากมายตั้งใจฟังผู้กับกำโฆษณา
"ตื่นเต้นไหม" พี่ชมพู่ถามผม
"มากๆเลยครับ"
"หายใจเข้าลึกๆนะ อ่ะจับมือพี่ไว้ เดี๋ยวเวลาจับจริงจะได้ไม่เขิน" นางฟ้าชัดๆ
ผมก็จับมือพี่ชมพู่อย่างกลัวๆกล้าๆ พี่เขาก็บีบมือเบาๆ แล้วก็ส่งยิ้มให้

"ทุกคนพร้อมนะ พระเอกนางเอกพร้อม ไฟพร้อมเทปเดิน 5 4 3 ........."
"คัททททททททท"
"เป็นธรรมชาติหน่อยครับ พูดเป็นหุ่นยนต์เชียว สองคนข้างหลังอย่าบังกระโปรงนางเอกครับ เอาใหม่นะ 5 4 3......."
การถ่ายทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมเล่นจนแบบว่าไม่มีอะไรจะเล่นให้ดูอีกแล้วอ่ะเล่นได้เท่านี้แหละ
แต่ทุกอย่างก็ผ่านมาด้วยดี กว่าหลายชั่วโมงที่ต้องเล่นอะไรซ้ำไปซ้ำมา
ทุกถ่วงท้ามันช่างทำยากเสียเหลือเกิน แต่มันก็ไม่ได้เกินความสามารถ
ต้องขอบคุณผู้แสดงร่วมอย่างพ่ชมพู่ ที่คอยสอนตลอดเวลา ............

การถ่ายทำเสร็จ ทุกคนร้อง เย้ ไชโยพร้อมกัน
"ขอโทษนะครับพี่ที่ทำใหเสียเวลา"
"เสียเวลาที่ไหน ต่อไปน้องภุต้องเป็นนักแสดงที่เก่งมากเลยนะ"
"จริงหรอครับ"
"จริงสิ นี้ครั้งแรกยังทำเหมือนมืออาชีพเลย ครั้งต่อไปนี้ไม่ต้องพูดถึง"
"ขอบคุณครับ"
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะ พี่หิวจนตาลายแล้ว"
แล้วผมกับพี่ชมพู่ก็เดินเข้ามาในห้องแต่งตัวอีกครั้ง
มีคนขถ่ายรูปจำนวนมาก นักข่าวเข้มาสัมภาษณ์ไม่หยุด
"ขอสัมภาษณ์หน่อยนะคะ"
"ได้ค่ะ"
"วันนี้ประกบพระเอกโฆษณาหน้าใหม่ เป็นไงบ้างค่ะ"
"น้องเขาเก่งมากเลยค่ะ อนาคตไกลแน่ แถมน่ารักอีกต่างหาก"
"อย่างนี้จะมีข่าวกินเด็กไหมค่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ ไม่มี๊ ให้น้องเขาโตก่อนดีกว่าฮ่าๆๆๆ"
"แล้วน้องภู รู้สึกยังไงค่ะไดด้เล่นโฆษณาคู่พี่ชมพู่"
"ดีใจมากครับ พี่เขาสวยมาก ใจดีมาก"
"ปากหวานนะเนี่ย  อ๋าๆๆ" พี่ชมพู่หันมาพูดกับผม
"แล้วโฆษณาจะออนแอร์เมื่อไรค่ะ"
"เร็วๆนี้ค่ะ รอติดตามชมนะคะ"
นักข่าวก็ถามบลาๆๆๆๆๆๆๆๆ มากมายก่ายกองส่วนมากจะถามพี่ชมพู่มากกว่า
ผมก็ได้แต่ยืนยิ้มเป็นเพื่อนพี่แก แล้วพวกเราก็ขอตัวมาเปลี่ยนเสื้อผ้า
เพราะพี่ชมพู่ต้องไปถ่ายละครต่อ เราก็แอดเฟซกัน..........

"เป็นไงซุปตาร์ เหนื่อยไหม" พี่พีทเดินเข้ามาหาผมที่กำลังเช็ดหน้าเอาเครื่องสำอางค์ออกอยุ่
"ขอตัวรับที่ไหนครับบอส"
"เดี๋ยวคืนนี้จ่ายให้"
"มีค่าตัวด้วยหรอค่ะเนี่ย นึกว่าราคาพ่น้อง" พี่เป็ดถาม
"ไอ้ตัวเล็กนี้มันงกจะตายพี่"
"ฮ่าๆๆ แล้วค่าตัวแพงไหมค่ะเนี่ย"
"เจ็ดหลัก"
"ห๊าาา"พี่เป็ดทำท่าตกใจเอามือแนบอก
"เวอร์ไป ให้ห้าร้อยแค่นั้นแหละ"
"ห้าร้อย สั่งพิซซ่าก็หมดแล้วลุง จ่ายมาซะดีๆ"
"งกจริง" แล้วพี่พีทก็เดินออกไป
"พูดเรื่องเงินทำเป็นเดินหนี"
ผมกเปลี่ยนเสื้อผ้าล้างหน้าเสร็จก็เดินออกมารอพี่พีทที่ด้านนอก
"น้องภู"
"พี่ตั้มมีอะไรหรอครับ"
"เดี๋ยวไปทานข้าวด้วยกันนะ พี่บอกพี่พีทแล้ว"
"ครับ"
"เหนื่อยไหมครับผม"
"นิดหน่อยครับ"
"เห้ย....ไอ้ตั้ม อ่าวน้องภู เหนื่อยไหมครับ" พี่กรเดินเข้ามาสมทบ
"นิดหน่อยครับ"
"มึงมาทำไรตรงนี้"
"ก็คุยกับน้องเขา มึงมีไรหรอ"
"น้ำครับน้องภู จะได้หายเหนื่อย" พี่เก่งยื่นน้ำอัดลมมาให้ผม ผมก็รับมาดื่ม
"น้องภูขาาาาาาาาาาาาา" พี่ก้อยส่งเสียงมาก่อนตัว ทุกคนเลยหันไปมอง
"มีอะไรหรอพี่ก้อย"
"พี่พีทเรียกค่ะ กำลังคุยอะไรกันอยู่หรอค่ะ"
"เรื่อยเปื่อยนะครับคุณก้อย"
"งั้นขอยืมตัวน้องแปปนะคะ"
"เชิญครับ"
"ไอ้สามคนนี้ไม่น่าไว้ใจเลย"
"น้องภูก็คิดงั้นแหละ ดีนะพี่ก้อยเข้ามาอ่ะ ไม่งั้นน้องภูคงจะอ้วกด้วยคำพูดเลี่ยนๆกับสายตาเยิ้มๆของพวกมันแน่ๆ"
"คืนนี้เขาจะพาทีมงานไปเลี้ยง ที่ร้านอาหาแถวเอกมัย ระวังตัวให้ดีนะคะ"
"น้องภูไม่ไปได้ไหมอ่ะ"
"แต่พี่พีทไปนะ"
"พี่ก้อยอ่ะ"
"พี่ก็ไปอยู่แล้ว"
"ไปก็ไป"
"งั้นไปนั่งรอพี่พีทที่รถตู้ของบริษัท"
"อือ"
"แล้วก็ระวังตัวดีๆนะ บอกคนขับด้วยให้ล็อคประตู"
"พี่ก้อยเวอร์ไปเปล่าเนี่ย"
"อย่าประมาท คนพวกนี้มีอำนาจเงินสูง เขาอยากได้อะไร มันไม่อยากหรอกถ้าเขาจะเอาจริงๆ"
"ดูหนังให้น้อยๆหน่อยนะเลขาสาว"
"เชื่อพี่เถอะน๊า" แล้วผมก้เดินไปที่รถตู้ตามคำสั่งของพี่ก้อย
เดินมาได้เกือบจะถึงรถแล้วก็มีรถสปอร์ตสีดำมาจอดตรงหน้า
"ขึ้นรถครับ" พี่กรลื่นกระจกลงมา พร้อมให้ผมขึ้นรถ
"ไปไหนครับ"
"ก็ไปร้านอาหารไง"
"เดี๋ยวน้องภูขอไปหยิบของในรถก่อนนะครับ"
"ครับผม"
ก็เลยตัดสินใจโทรหาพี่พีท
"อยู่ในรถยัง"
"แล้ว   พี่พีทคุณกรเขามารับน้องภูไปที่ร้านอาหารอ่ะ"
"ไม่ต้องไป"
"แล้วจะให้น้องภูพูดกับเขาว่าไงอ่ะ"
"เดี๋ยวพี่ให้ก้อยไป" ไม่นานเกินรอพี่ก้อยก็รีบวิ่งมาที่รถ
คุณกรก้เดินลงมาจากรถสปอร์ตคันหรู มาที่รถของผมเช่นกัน
"มีอะไรหรอพี่ก้อย"
"น้อภงูต้องปถ่ายซ่อมเสียงหน่อยค่ะ เสียงมันหายไปคำหนึ่ง"
"อ่าวหรอ งั้นพี่กรไปก่อนก็ได้ครับเดี๋ยวน้องภูตามไป แล้วเจอกันที่ร้านนะครับ"
แล้วผมก็รีบเดินไปกับพี่ก้อย โดยไม่หันหลังมามองคุณกรเลยแม้แต่นิด
คนบ้าอะไรว่ะ ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยอ่ะ อยากจะโกนใส่หน้ามันมาก "กูมีผัวแล้วเว้ยเห้ย"
ทีนี้พี่ก้อยก็เดินประกบผมไม่ห่างวันนี้พี่บุ้งไม่ได้มาด้วยเพราะต้องไปดูอีกงานหนึ่ง
ผมเลยขาดองครักษ์ไปอกสองคนไม่อย่างนั้นคงไม่วุ่นวายแบบนี้หรอก
ว่าแต่สามคนนี้หน้าตาก็ดีแถมรวยอีกต่างหากจะมาสนใจอะไรกับผม
เด็กสมัยนี้หน้าตดีๆเยอะแยะ หรือจะเป็นพวกเห็นเงินตาโตโอ้โหผ้าหลุด
ชำนาญงานก็มากมาย มาเสียเวลาอะไรกับผมเนี่ย น่าเบื่อที่สุดเลยยยยย
"น้องภูอยากกลับบ้านจังพี่ก้อย"
"แต่เรารับปากเขาปแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก คนของเราเยอะแยะ"
"แน่ใจ"
"แน่นอน"
เสร็จจากงานที่สตูดิโอพวกเราก็มารวมตัวกันท่ร้านอาหารที่จองไว้
ผมนั่งข้างพี่พีทแล้วก็พี่ก้อย สามหนุ่มเนื้อทรายนั่งตรงข้าม ที่เหลือก็เป็นทีมงานคนอื่นๆ
ไฟสลัวๆ เพลงจังหวะตึ๊บๆ อาหารเรียงราย มีแอลกอฮอล์วางสลับกัยไปมา
ต้องตะโกนคุยกันผ่านเสียงเพลง ไอ้ผมมันก็เป็นพวกมนุษย์กินกับ กับๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆ
ก็เลยนั่งทานไปเรื่อยๆไม่ได้สนใจอะไร สามคนนั้นก็แย่งกันตกอาหารให้ผมจนเต็มจาน
อุแม่เจ้า พริก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เผ็ดๆๆๆๆๆ ดื่มน้ำเปล่า อักๆๆๆๆๆๆ
"เป็นอะไร"
"พริกอ่าดิ เผลอเคี้ยวไปเต็มๆเลย" ไอ้น้ำสีฟ้าๆของพี่ก้อยนั้นน่าจะดับความเผ็ดได้
"ขอนะ" อึกๆๆๆๆๆๆๆ ทีเดียวหมดแก้ว
"เห้ยยยย ไม่ทันแล้วบอส" พี่ก้อยมองหน้าพี่พีท
"หวานๆขมๆอร่อยดี" ผมก็นั่งทานข้าวต่อไป
"ไปห้องน้ำกับพี่ไหม"
"ไม่ไปอ่ะ พี่พีทไปเหอะ" แล้วพี่พีทก็เดินไปเข้าห้องน้ำสงสัยปวดมากรีบเดินเชียว
"น้องๆ" พี่กรเรียกบริการของร้านมาแล้วก็กระซิบอะไรก็ไม่รู้ แล้วสักพักน้ำก็มาเสิร์ฟ
"ลองดูสิน้องภูอร่อยน่ะ ก้อยลองดู"
"น้ำปั่น ขอบคุณครับ" ผมก้เอาช้อนคนๆๆๆๆแล้วก็เอาหลอดดูด ปรื๊ดดดดดด จี๊ดไปถึงสมอง
แล้วพี่พีทก็กลับมา น้ำปั่ร้านนี้ทำไมมันขมๆนะสงสัยใช้น้ำผลไม้ขวดแน่เลย
"ปวดฉี่อ่ะ"
"เมื่อกี้พี่ถามบอกไม่ปวด"
"เดี๋ยวน้องภูไปคนเดียวก็ได้ ห้องน้ำแค่นี้เอง"
"ป่ะพี่ไปด้วย" ผมกับพี่ก้อยก็เดินมาที่ห้องน้ำ แล้วก็แยกกันไปคนละห้อง
ฉี่เรียบร้อยก็เดินมาล้างมือ อีพี่กรก็เดินเข้ามา แล้วก็ยื่นมือมาลางมือก๊อกเดียวกับผม
แล้วก็ส่งยิ้มหวานมาให้พร้อมแก้มแดงระเรื่อ........
ผมรีบชักมืออกแล้วก็เดินไปเช้ดมือ พี่แกก็ตามมาขวางไว้
"มีอะไรหรอครับ"
"ขอพูดตรงๆเลยนะครับ"
"อืม"
"พี่ชอบน้องภูอ่ะครับ เป็นแฟนพี่ไหม"
"ผมมีแฟนแล้วครับ ขอตัวนะครับ"
แล้วไอ้พี่กรมันก็ล็อคแขนผม ดึงผมออกไปทางหลังร้าน
"ปล่อยผมนะ ปล่อยยยยยยยยย อื้ออ ๆๆ" แล้วมันก็เอามือมาอุดปากผมไว้
มันลากผมมายังรถของงมันแล้วก็ ผลักผมเข้าไปในรถ
"นั่งเฉยๆนะอยาคิดหนี ไม่อย่างนั้นอย่ามาหาว่าพี่ใจร้ายนะ"
แล้วก็เหมือนว่าตาของผมเริ่มมัวๆ สมองเริ่มหนักๆ ผมพยายามสะบัดหัวเพื่อรียกสติ
แต่ก็ไม่เป็นผล.......
"ยาออกฤิทธิ์แล้วสินะ"
ผมมารู้สึกตัวอีกทีก้ตอนที่นอนอยู่บนเตียงหนานุ่มภายในห้องสีขาว
"โรงแรม" ใช่นี้ต้องเป็นโรงแรมที่ไหนสักที่แน่ๆ ไม่ก็คอนโดใจกลางเมือง
เพราะมองออกไปที่หน้าต่างเห็นแสงไฟจากตึกต่างๆ แล้วก้ถนนเป็นแนวยาว
"ตื่นแล้วหรอครับ อ่ะนมอุ่นๆจะได้ดีขึ้น"
"พี่จะทำอะไรผม"
"ฮึฮึ" มันไม่ตอบ ผมไม่อยากยั่วโมโหเท่าไร เพราะรู้ว่าเวลามันโกรธมันอาจจะทำอะไรไม่คาดฝัน
เสียงคนเคาะประตูห้องแล้วพี่กรก็เดินไปเปิด ก็เป็นพี่ตั้มกับพี่เก่งที่เข้ามา
"ทางโน้นเป็นไงว่ะ"
"เรียบร้อยดี สลบทั้งร้าน"
"พวกพี่ทำอะไรพี่พีท"
"ไม่ได้ทำอะไรครับ พี่พีทเขาง่วงเลยหลับไปเอง กว่าจะตื่นมารับน้องภูก็คงเช้าแหละครับ"
"พวกพี่ทำแบบนี้ทำไม"
"พวกพี่อยากได้น้องภูมาเป็นของพวกพี่"
"บ้าไปแล้ว น้องภูจะกลับบ้าน" ผมสะบัดผ้าห่มออกจะลุกจากเตียง
แต่ก็พบว่าขาถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือกสองเส้น
"เห้ย" ผมก้มลงไปจะแกะเชือกไอ้พี่กรก็เดินเข้ามาจับมือผมไว้
"ถ้าแกะ พี่จะมัดมือด้วยนะ"
"พี่ครับ ปล่อยผมไปเถอะ เราคุยกันดีๆก็ได้นะ" ทำหน้าตาอ้อนวอนสุดๆ
"แน่ใจหรอ งั้นพี่มีข้อเสนอ"
"บอกมาเลยครับ น้องภูยอมทำทุกอย่างถ้าพี่ปล่อยน้องภู"
"คืนนี้เป็นของพี่สามคน"
"ไอ้ชั่ว!!!!"
"ไม่เอาไม่พูดจาแบบนี้นะไม่น่ารักเลย"
"กูว่าอย่าช้าเลยไอ้กร กูอยากเห็นน้องเขาตอนไม่มีเสื้อผ้าใจจะขาดอยู่แล้ว"
สายตาที่ดูโรคจิตมองไลไปตามร่างกายของผม มือที่วาดไปตามริมฝีปากสร้างความน่ากลัวไม่น้อย
"แล้วมึงจะรออะไรอยู่ล่ะ" ไอ้พี่เก่งกับไอ้พี่กร ช่วยกันมัดมือผมไว้กับหัวเตียง
ผมสะบัดมือออกแต่ก็ไม่ป็นผล สองคนนั้นมีแรงที่มากกว่าผมเยอะ
พี่ตั้มเดินมาพร้อมกับมีดคัตเตอร์ ที่รูดขึ้นรูดลงดังแตร๊กๆๆๆๆๆๆๆ
"อยู่เฉยๆนะคนดี เดี๋ยวมีดไปบาดเนื้อขาวๆเสียดายเเย่"

น้ำตาเริ่มไหลออกมาเป็นทาง ผมหลบตาปี๋ เสียงมีดคัตเตอร์ตัดเสื้อผ้าของผมขาดดังแคว้ก
เสื้อยืดตัวโปรดถูกดึงออกไปจากร่างกายเป้นส่วนๆ
"โอ๋ๆๆไม่ต้องกลัวนะ ไม่เป็นอะไรแล้ว ลืมตาได้แล้วคนเก่ง"
ไอ้พี่กรมันก็หอมลงมาที่แก้มผมเบาๆ ผมสะบัดหน้าหนีมันก็เอามือจับไว้
พี่พีทอยู่ไหนมาช่วยน้องภุด้วยพี่พีททททท น้องภูกลัว ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เห้ยๆๆไอ้กร อย่าบีบน้องเขาแรงเดี๋ยวของดีช้ำหมดไอ้นี้"
เชือกที่เท้าถูกปลดออกเพื่อจะถอดกางเกงออก ผมได้แต่นอนนิ่งไม่กล้าขยับตัว เพราะมีดที่มือพี่กร
มันอาจจะลงคมมีดมาที่เนื้อของผมได้ทุกเมื่อ สายตาของสามคนนี้ไม่ต่างอะไรไปจากหมาล่าเนื้อ
มันพร้อที่จะขย้ำขยำผมตลอดเวลา ผมได้แต่สะอื้นในอกพร้อมน้ำตาที่ไหลเป็นทาง
ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว พี่พีท น้องภูลาก่อนนนน  ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"จุ๊ๆๆๆๆๆๆ ขาวอมชมพูน่ากินไปทั้งตัวแบบนี้นี่เล่า ไอ้พีทถึงได้หวงนักหวงหนา"
"กูอดจนไม่ไหวแล้วว่ะเพื่อน" พี่เก่งพูดขึ้นแล้วก็ถอดเสื้อออก
แล้วก็ลงลิ้นที่ยอดอกของผมทันที ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลยนอกจากความกลัว
พี่ตั้มเองก็ไม่รอช้าถอดทั้งเสื้อทั้งกางเกงแล้วก็นั่งลงตรงกลางหว่างขาของผม
พี่กรเองก็จับจองมาที่ริมฝีปากแดง.....
"น้องเขาไม่มีอารมณ์ร่วมเลยว่ะ จัดยาให้สักชุดสิเพื่อน"
"จะทำไรอ่ะ อย่านะ น้องภูไหว้ล่ะ อย่านะพี่น้องภูขอร้อง"
"โถๆๆเด็กน้อย เดี๋ยวน้องจะต้องขอบคุณพี่นะที่ทำให้สนุกจนลืมโลก"
"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ผมร้องอย่างสุดเสียงเมื่อเข็มฉีดยา แทงไปที่หัวไหล่
ตัวเริ่มร้อนวูบวาบ เหงื่อแตกพลั๊กๆๆๆๆ  อาการชาวูบไปทั้งตัว
เหมือนอยู่ในอวกาศ หมุนลอยไปเรื่อยๆๆๆ ดาวระยิบระยับเต็มไปหมด
พี่พีท  อิอิ พี่พีทมาแล้ว  พี่พีทมาช่วยน้องภูแล้ววว
กอดน้องภูหน่อยพี่พีท น้องภูหนาว

"แกะเชือกออกได้แล้วเห้ย จะได้สนุกกันซะที แม่งเอ๊ย สวรรค์ส่งมาให้แท้ๆ ถ้าไม่สลบคาอกนะกูไม่เลิก"
"กูขอก่อนนะเว้ย"
"อีกแล้วนะมึง"
"กูพาน้องเขามานะ อย่ามาพวกมึงนี่"
"จะทำอะไรก็เร็วๆเข้าเหอะมึง น้องมันจะคลั่งแล้ว โคตรเซ็กซี่อ่ะ

สนุกจัง มีพี่พีทตั้งสามคนแน่ะ จูบน้องภูหน่อยสิพี่พีท
ขอน้องภูจูบหน่อยนะ อ่าๆๆๆ แบบนั้นแหละ แรงๆเลย ....
ผมจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่รู้ว่ามันสนุกสุดๆ
แต่ทำไมผมถึงร้องไห้ตลอดเวลา ทั้งๆที่มันทั้งเสียวซ่านไปทั้งตัว
มันเป็นความแปลกที่ผมหาคำตอบอยู่ในตอนนี้ ปวดหัว ปวดหัวมาก
นี้คืออาการที่มันแสดงอยุ่ในขณะนี้...........
"โอ๊ย ปวดหัว" ผมลืมตาขึ้น เพื่อจะไปหาน้ำดื่ม
แต่ก้ต้องผมกับร่างกายตัวเองที่เปลือยเปล่า
รอยแดงเต็มตัวไปหมด รอยช้ำม่วงๆก็มีให้เห็นไม่เว่นมีกระทั่งรอยกัดจนช้ำเป็นจ้ำๆ
ผมพยายามลุกจากเตียงแต่ก้เดินไม่ไหว ขาที่ไม่มีแรงแม้แต่จะยืน
ทำให้ผมทรุดลงไปตรงข้างเตียง
"พี่พีทททท" เสียงสุดท้ายที่พยายามเปล่งออกมาเพื่อเรียกคนที่รัก
น้ำตาที่อาบลงมาสองแก้มทำให้สายตาที่กำลังสำรวจร่างกายตัวเองพร่ามัว
แล้วไอ้คนที่มันทำกับผมแบนี้มันไปไหน  ผมต้องหนี........
"จะไปไหนครับ" ไอ้พี่กรเดินมาอุ้มผมขึ้นมานอนบนเตียง
"พี่ฆ่าผมซะเถอะ"
"ใครจะไปฆ่าคนนารักแบบนี้ล่ะครับ หืมมม" มือที่มาลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน
ต่างกับสัตว์ป่าเมื่อครู่ที่มันทำร้ายผมจนไม่มีชิ้นดี
"เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรมาให้ทานนะแล้วเดี๋ยวได้ทานยา"
"มาแล้วครับ โจ๊กร้อนๆ"
"ผมไม่ทาน"
"อย่าดื้อสิครับคนดีของพี่เก่ง ทานหน่อยนะเดี๋ยวได้ทานยา"
"ป้อนข้าวน้องไปก่อนนะเดี๋ยวกุไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้น้องหน่อย"
ผมไม่แม้แต่จะมองหน้ามันเสียด้วยซ้ำ ทำกับผมอย่างกับสัตว์แล้วจะมาทำดี
ต่อให้ตายไปเป้นผี กูก็จะตามล่ามึงไปทุกชาติ ไอ้พวกชั่ว......
"ทานหน่อยนะครับ อ้าปาก อ้ามมมมมมมม"
"เพล้ง" ผมเอามือปัดชามข้าวหล่นแตก ไอ้พี่เก่งหันมาจ้องมองผมตาเขียว
แต่เหมือนมันะข่มอารมณืไว้ได้ ก็เลยก้มลงไปเก็บเศษจาน
"เสียงอะไรว่ะ"
"ก็น้องเขาอ่าสิ ปัดชามหล่น"
"น้องเขาอาจจะเหม็นโจ๊กมึงก็ได้ ดื่มนมไหมครับเดี๋ยวพี่ตั้มไปเอาให้"
ผมไม่ตอบอะไรทั้งนั้น แต่ไอ้พี่ตั้มมันก็กลับมาพร้อมกล่องนม
หลอดถูกยัดใส่ปากผม เราต้องมีแรงสิว่ะ ไม่อย่างนั้นจะหนีไปได้ไง
ก็เลยตัดสินใจดูดนมไปซะ พี่กร เดินมาพร้อมผ้าชุบน้ำ แล้วก็เช็ดตัวให้ผม
"เป็นรอยหมดเลย ไอ้ตั้มไปเอายามาเดี๋ยวกุจะทาให้น้อง"
พี่กรค่อยๆเช็ดตัวให้ผม ด้วยความอ่อนโยน ค่อยๆเบาๆ
ผ้าเย็นถูกโป๊ะมาที่ศีรษะ ให้ความสดชื่นได้อีกขณะหนึ่ง
"เอาออกไป" ผมหยิบผ้าเขวี้ยงใส่หน้ามันด้วยความโกรธแค้น
"ชอบรุนแรงใช่ไหม" ไอ้พี่กรยืนกัดกรามแน่น แล้วก็หยิบกะละมังที่ใส่น้ำมาเช็ดตัวผม สาดใส่หน้าผม

"ซ่าาาาาาาาาา"

"เห้ยยยย อือ เย็นนนนน หนาวววว"
"อะไรนะ"
"บอกว่าเย็นไงเล่า"
"เอาน้ำอุ่นเช็ดดีกว่าไหมลูก" เสียงนี้คุ้นๆ ผมค่อยลืมตาดู
"คุณย่า  พี่พีททททท  ฮือๆๆๆๆๆ" ผมลุกขึ้นกอดคอพี่พีทไว้ แล้วก็ร้องไห้
"เป็นอะไรลูกน้องภู เป็นอะไรร้องไห้ทำไมลูก"
"น้องภูไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหมอ่ะ"
"จะเป็นอะไรอ่ะ ก็เมาน่ะสิ  "
"เมา น้องภูไม่ได้ดื่มเหล้าจะเมาได้ไงอ่ะ"
"ก็ไอ้น้ำปั่นนั้นแหละ"
"อ่าวหรอ"
"แล้วร้องไห้ทำไม"
"ก็น้องภุฝันว่าถูกจับตัวไป อ่ะ มันเหมือนจริงมากเลยนะ "
"เอาๆเช็ดหน้าเช็ดตาให้น้องสิลูก"
"พี่พีท ฮืออ" ผมก็โผเข้าไปกอดพี่พีทอีกที
"เดี๋ยวย่าไปทำอะไรร้อนๆมาให้ทานนะลูก พีทนะพีทไม่ดูน้องเลยใหน้องดื่มแอลกอฮอล์ได้ไง"
คุณย่าเดินบ่นออกไปจากห้อง พี่พีทก็เช็ดตัวผมให้ผมก็เล่าความฝัทั้งหมดให้ฟัง
พี่พีทก็เล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้ฟังเช่นกัน
"คุณกรเขาไปเจอน้องภู กำลังจะล้มในห้องน้ก็เลยประคองมาที่โต๊ะ เขาไม่รู้ว่าน้องภูไม่เคยดื่มเหล้า"
"มันจะมอมน้องภูน่ะสิ"
"เหล้าปั่นน่ะอ่อนจะตาย แต่แก้วแรกที่เราดื่มแก้เผ็ดน่ะ เอาเรื่องอยู่"
"จริงดิ"
"เออ วันหลังห้ามเลยนะ คออ่นแบบเนี่ย เมาแล้วไม่รู้สึกตัวเลย"
"แล้วหลังจากที่คุณกรเจอน้งภูในห้องน้ำอ่ะ เขาไม่ได้พาน้องภูไปโรงแรมใช่ไหม"
"เปล่า พี่ก้อยก็เดินเข้ามาพอดี เลยโทรหาพี่ให้ไปอุ้มเรา"
"หรอ เห้ออออออออออ"
"นึกว่าโดนข่มขืนหรอ"
"ใช่อ่ะสิ โคตรน่ากลัวเลยอ่ะ "
"ดูหนังให้มันน้อยๆหน่อย"
"แต่มันเหมือนจริงมากเลยนะ"
"ก็คงงั้นมั้ง เพราะตอนที่ขับรถกกลับบ้านน่ะ  "พี่พีทมันก็อมยิ้ม
"ยิ้มอะไร เล่ามา"

พี่พีทก็เล่าถึงตอนขับรถพาคนเมากลับบ้าน ว่า.......

"เหอะๆๆ ฮาๆๆ ทำไมทางมันโค้งไปโค้งมาโค้งเยอะจัง จะอ้วกแล้วเนี่ย  ฮ่าๆๆ"
"โทษทีนะคุณพีท ไม่นึกว่าน้องจะไม่เคยดื่มเหล้าเลย"
"ไม่เป็นไรครับ ไอ้นี่มันอยากทำซ่าดีนัก ขอตัวก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวไว้เจอกัน"
"ครับ ขับรถดีๆนะครับ"คุณกรเดินมาส่งที่รถ
ผมยัดไอ้ลิงลงตรงเบาะหน้าปรับเบาะเอนลง
"ร้อนอ่ะ แอร์ๆๆๆๆๆๆๆ เปิดดิ"
"เปิดแล้ว"
"เปิดแล้วทำไมยังร้อนอยู่อ่ะร้อนนนเนี่ย เนี่ยๆๆ"
"นั่งเฉยๆ"
"ไม่เฉยมีอะไรม๊ะ ฮิๆ ปูไต่ ปูไต่ ไต่ๆๆๆๆๆ" ไต่มาเรื่อยๆจนมาไต่ที่เป้าผมนั้นแหละ
"น้องภุนั่งดีๆพี่จะขับรถ"
"ไหนขอดูมังกรหน่อยดิ อิอิ "
ผมต้องรีบจับไอ้ลิงไว้มือหนึ่ง ขับรถมือหนึ่งเห็นท่าจะไม่ดีเลยจอดข้างทาง
แล้วก็ปรับเขาะขึ้น จับมันล็อคไว้กับเข็มขัดนิรภัย
แต่เจ้าตัวก็ยังโวยวายไม่เลิก ปากก็บ่นอะไรก็ไม่รุ้เดี๋ยวหัวเราะเด๋ยวร้องไห้
เห้ออออออ  เมียขี้เมา
กว่าจะมาถึงบ้านก็เล่นเอาแทบแย่  แถมคุณย่ายังไม่นอนอีกต่างหาก
เลยโดนบ่นชุดใหญ่จนหูชา เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ก็ไม่ยอมดิ้นไปดิ้นมา
แล้วไม่รู้เอาแรงมาจากไหน ยั่วผมซะแทบจะอดใจไม่อยู่ แต่ก็ต้องข่มใจไว้
แล้วสุดท้ายก็สลบไป ผมก็เลยปล่อยให้นอนไป
ตื่นเช้ามาก็มาเช็ดตัวให้ เพราะเจ้าตัวนอนร้องไห้ทั้งคืน สงสัยจะปวดหัว
แล้วก็เป็นอย่างที่เห็นนั้นแหละ ตื่นมาก็โวยวายร้องไห้กดผมเนี่ย

"น้องภูขอโทษนะพี่พีท"
"ถ้าพี่ไม่ไปด้วยจะเป็นไงเนี่ย"
"อือ"
"ต่อไปนี้ห้ามดื่มอะไรที่มีแอลกอฮอล์เด็ดขาด"
"ใครจะไปรู้ล่ะ ก็สีสวยขนาดนั้น"
"ก็อย่าดื่มอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าสิ แล้วสถานที่แบบนั้นก็ห้ามไปเข้าใจไหม"
"ครับ"
"ลุกไหวไหม"
"ไหว"
"งั้นเดี๋ยวลงไปทานข้าวจะได้ทานยา"
"อืม  พี่พีท"
"ว่าไง"
"พี่พีทสัญญาได้ไหม ว่าพี่พีทจะปกป้องน้องภูแล้วก็รักน้อภูตลอดไป น้องภูกลัว"
"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่จะไม่มีทางให้น้องภูต้องเจอกับปัญหาเพียงลำพัง แล้วพี่ก็จะรักแล้วก็ดูแลน้องภูให้ดีที่สุด เพราะน้องภูคือชีวิตของพี่"
"ขอบคุณครับ" แล้วน้ำตาใสๆของคนขี้เมาก็ไหลออกมาเป็นทาง
พี่พีทประคองแก้มจูบซับน้ำตา ด้วยความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
ไม่ต้องพูดอะไร ผมก็รู้ได้ว่า คนๆนี้รักผมแค่ไไหน
ขอบคุณต้นมะม่วงข้างรั้วอีกครั้ง ที่ทำให้เราได้ เจอกัน..........

ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ไม่ว่าจะช่วงเวลาไหน สิ่งที่ฉันอยากได้ คือช่วงชีวิตที่มีเธอยู่ข้างๆตลอดไป


*******************

ขอบคุณฟ้า ที่สร้างเรา มาคู่กัน
เธอและฉัน รักแบบอย่าง ช่างสุขสม
ขอบคุณโลก ใบนี้ ลูกกลมกลม
ขอรักห่ม ประคองกอด ตลอดไป

จะสุขทุกข์ แค่ไหนหนา ข้าขอเคียง
ใกล้แค่เพียง เสียงใจเต้น เป็นเสมอ
เดินด้วยกัน เส้นทางรัก ฉันและเธอ
จะขอเจอ เธอทุกชาติ นิราศไป.....

**********************

สวัสดีครับทุกคน

ขอบคุณที่ชื่นชอบและติดตาม
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กันตลอด4เดือนที่ผ่านมา
ขอบคุณมากจริงๆครับ

รักนะ

[Still_14OC]

อู้ย ฝันซะเนียนเป็นตุเป็นตะเลยน้องภู คนอ่านใจหายไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว

[tumtok]

นึกว่าเป็นเรื่องจริงเกือบไปแล้วน้องภู

[gupalz]

แอบตกใจจริงๆ นึกว่าน้องภูโดปู้ยี่ปู้ยำซะแล้ว

[satann]

คนเขียนทำกันแบบนี้ เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า
อ่านไป เสียใจไป ทำไมน้องภูต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
ทั้งๆ ที่เป็นเด็กดี จิตใจดี คิดดีต่อทุกคน

และแล้ว ก็กลายเป็นความฝัน มันเหมือนอะไรที่กดดันอยู่มลายหยไป
555 เราอินขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

[Horizon]

..แกล้งคนอ่านนะ

[nack_kung]

        เฮ้ยตกใจหมดเลยคิดว่าโดนซะแล้ว  

[nolirin]

น้องภู ...เล่นฝันแบบนี้
พี่ใจหายแว๊บบบบบบ แต่ก็ดีแล้วที่เป้นแค่ความฝัน
คราวหน้าจะได้ระวังตัวว่าสีสวยๆหวานๆก็ใช่ว่าจะไม่มีภัย

[KaorPaor]

ตกใจหมดนึกว่าเรื่องจริง

[naiin]

                                             ฝันที่น่ากลัวโครตๆ

[runningout]

ฝันเล่นเอาใจหายยย 

[nemesis]

คุณพระคิดว่าเกิดขึ้นจิงซะอีก

[seaz]

คิดว่าเป็นเรื่องจริง น่ากลัวมาก โดยเฉพาะ สามคนนั้น!!!

[slurpee04]

นึกว่าจริง อ๊ากกก !ตกใจหมด 

[roseen]

 

[greensnake]

โฮ้ยยยย คนอ่านโดนแกล้งอ่ะ
ใจหายหมดเลยนึกว่าเรืี่องจริงซะอีกนะเนี่ย
ที่แท้ก็ฝันนี่เอง พ่อคนขี้เมาเอ๊ย
แต่น่าเสียดาย น้องภูชิงหลับไปซะก่อนนี่สิ
ไม่งั้นนะ เห็นพี่พีทบอกยั่วยวนเหลือเกิน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
บวกเป็ด ให้คนขี้เมา รัก........น้องภูเหมือนเดิม

[patchylove]

  เฮ้อ แค่ฝันก็พอนะ  ขออย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้กับน้องภูเลยนะ 

[BeeRY]

แว้กกก ตกใจมาก นึกว่าน้องภูจะโดนไอ้สามคนนั้นปล้ำจริงๆซะแล้ว
มีเมียขี้เมาก็ต้องเอาใจใส่เยอะๆนะพี่พีท 

[choijiin]

วันนี้คนเขียนใจร้ายนะ
 
แกล้งคนอ่านให้ใจหายซะงั้น
น้องภูก็นะ ฝันเป็นตุเป็นตะเลยนะลูก
คนอ่านใจตกไปอยู่ตาตุ่มแล้วเนี่ย
 

[ladymoon_yy]

เพล้ง!!! ฝันไปหรือเนี่ย ฮ่าาาา   

[Bowbonk]

นึกว่าเรื่องจริง


โห่ๆๆๆๆๆๆๆๆ


 

[gookgik]

 อ่านตอนนี้แล้วมีความรู้สึกว่า เฮ้ยจริงดิ  ทำไมน้องภูที่เป็นเด็กน่ารัก คิดดี ถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
แต่พอมาถึงตอนท้าย    มันเป็นความฝัน  แต่เป็นความฝันที่น่ากลัวมากที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับใคร

ตอนนี้สอนให้รู้ว่า  น้ำสีสวยๆ ใช่ว่าจะมีแต่ความหวานอร่อย  แต่มันซ่อนความน่ากลัวเอาไว้ด้วย

+1 ให้กับคนเขียนที่เขียนให้คนอ่านอินไปกับความฝันของน้องภูด้วย   

[ujen]

  ค่อยยังชั่วแค่ฝันไป

น้องภูต้องระวังตัวให้มากๆน่ะ

 

[4559]

โล่งอกที่แท้แค่ฝัน


 

[POPEA]

พี่เป็ดพี่ไก่น่ากลัวอ่ะ!
น้องภูเนื้อหอมที่สุดดด~ >///<
ตอนแรกคิดว่าไอ้สามคนนั้นเลวมาก
- -* ที่ไหนได้... น้องภูฝันคิดไปเอง55.

[dukdikdukdik]

โอ้ย คนอ่านถึงกับเครียดเลย ถ้าน้องภูเจอแบบนั้นจริง ๆ T^T

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ชอบมากมาย เพราะคนเขียนมีคติทีดี และสอนให้คนเรารู้จักประหยัด และไม่วิ่งตามวัตถุนิยม
เป็นนักเขียนที่ดีมากๆๆและมองโลกในแง่บวกเสมอ
ขอให้ยึดมั่นในสิ่งดีงามแลเล่านิยายให้เพื่อนๆได้อ่านกันต่ออีกนะครับ