มาแล้วครับบบบบ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับบบ
มาดึก ตามคอนเซป ไม่อยากหลุดคอนเซป 5555+
ต่อเลยเนอะๆๆๆๆๆๆ
ตอนที่....32 
ตื่นเช้ามาอีกแล้ว คราวนี้หันมาเจอหน้าพี่พีท กำลังมองหน้าผมตาแป๋ว
ตื่นแล้วทำไมไม่เรียกกันว่ะ แถมยังมานอนมองหน้าอีกน้องภูอายนะเว้ยเห้ยไอ้เสาไฟ
"ตื่นแล้วหรอ" ผมพยักหน้าเบาๆเมื่อพี่พีทถาม พร้อมส่งยิ้มหวานๆผมก็หลับตาต่อ
พี่พีทกดปลายจมูกลงมาที่แก้มเบาๆ แล้วก็เอาปลายจมูกมาเขี่ยๆ
น้องภูควรลุกจากที่นอนก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้นะ น้องภูว่า...........
น้องภูก็ลืมตาแป๋วแล้วกระพริบ ปริบๆ เอ๋อนิดๆ
"หิวจัง" นึกคำพูดที่จะเอาตัวรอดได้แค่นี้แหละ
"ทานพี่พีทไหม" นั้นไงว่าแล้วเชียว
"พี่พีท"
"ครับ"
"น้องภูหิวข้าวไม่ได้หิวพี่พีทซะหน่อย"
"แต่พี่หิวน้องภูนะ"
"แต่น้องภูยังไม่สุกไง บอกไปแล้วนิ จำมั้งนะ"
"พี่ก็บอกว่าพี่ชอบของดิบจำมั้งนะ"
"ดิบแล้วมันเปรี้ยว อดเปรี้ยวไว้กินหวานอ่ะเคยได้ยินไหมครับ หืมมมมมมม"
ผมเอามือประกบที่แก้มพี่พีทแล้วก็จับหน้าส่ายไปส่ายมา พี่พีทมันก็ว่าง่ายนะ
แล้วก็จับมือผมไว้ก่อนที่จะประกบริมฝีปากลงมา เบาๆ
"ป่ะอาบน้ำกันจะได้ไปทานข้าว" ผมกับพี่พีทเข้าไปอาบน้ำกัน อาบเฉยๆนะไม่ได้ทำอะไร
แหม๋.... พอพูดเรื่องอาบน้ำแค่เนี่ยคิดกันไปไหนต่อไหน ฮ่าๆๆๆๆ ไม่อยากทำร้ายคนที่อ่านในเวลางาน
อาบเสร็จก็มายืนช่วยกันแต่งตัว ส่วนมากผมจะช่วยพี่พีทซะมากกว่า เป็นแบบนี้มานานแล้ว
แล้วก็เป็นแบบนี้ประจำทุกวันแหละครับ
"อ่าวสองหนุ่มตื่นหรือยังลูก" เสียงคุณย่ามาเคาประตูพร้อมส่งเสียงเรียก
"เสร็จแล้วครับคุณย่า" ผมเดินไปเปิดประตู ก็เห็นคุณย่าแต่งตัวซะสวยเช้งเชียว
"โอ้โห...คุณย่าสวยจัง จะไปเที่ยวไหนครับเนี่ย น้อภูขอไปด้วยน๊าาาาาาาาา"
"ย่าจะไปเสริมสวยซะหน่อย เดี๋ยวขอติดรถเราสองคนไปด้วยนะ"
"คุณย่าจะไปไหนครับ" พี่พีทเดินมากอดคอผม
"จะไปทำผมซะหน่อย"
"เดี๋ยวพีทไปส่งไอ้ตัวเล็กนี้ก่อนแล้วเดี๋ยวจะเลยไปส่งคุณย่านะครับ"
"จ้ะๆ เสร็จกันแล้วก็ลงไปทานข้าวป่ะ เดี๋ยวไปเรียนสายหรอกเราน่ะ"
เราสามคนก็เลยเดินลงไปด้านล่าง ไปทานอาหารเช้ากันแล้วก็ออกเดินทาง
ก็คุยกันมาตลอดทางแหละครับ ส่วนมากจะเป็นผมซะมากกว่าที่พูดไม่หยุดเพราะมีคุณย่ามาด้วย
แต่ถ้ามากันสองคน คนที่พูดไม่หยุดคือพี่พีทมากกว่า...............
ถึงโรงเรียนแล้วจร้า
คุณย่าสวัสดีคับ คุณลุงสวัสดีครับ
"ฮ่าๆๆ เรานิ ตั้งใจเรียนนะลูก อย่าซนให้มันมาก"
"ครับคุณย่า เอาสุกรค่อยๆเดินไหมครับ"
"ไปได้แล้วไอ้ลิง ไฟจะเขียวแล้ว"
"โด่..... ไปก็ได้" ผมก็ลงจากรถวิ่งเข้าโรงเรียนไป ซื้อสุกรค่อยๆเดินหน่อยดีกว่า รู้สึกข้าวต้มเมื่อเช้าจะหมดพลังไปแล้ว
ไอ้เด็กตัวขาวๆดูออกแนวญี่ปุ่นนิดๆ แต่มันก็รักความเป็นไทย ถือข้าวเหนียวข้างหนึ่งหมูปิ้งข้างหนึ่ง เริ่ด.....ป่ะล่ะ
"เอาน้ำไหม" ใครว่ะ อ่อพี่ฝุ่น
"อ่าวพี่ฝุ่น หมอให้ออกจากโรงบาลได้แล้วหรอ เย็นนี้ว่าจะไปเยี่ยมพอดีเลย"
"พี่แกดื้ออ่ะ อยากจะมาโรงเรียน" ไอ้แบงค์เดินตามมาทางด้านหลัง แล้วก็แย่งถุงสุกรไป
"เดินยังเป๋อยู่เลยนะพี่ฝุ่น"
"เบื่อโรงพยาบาลอ่ะ"
"เบื่อโรงพยาบาลหรือว่าเบื่อไอ้แบงค์"
"โรงพยาบาลสิ ถ้าไม่มีแบงค์พี่คงเหงาน่าดู"
"แล้วใครให้มึงทานสุกรค่อยๆเดินของกูไม่ทราบ"
"มึงหวงกูหรอ กูเห็นมึงซื้อมาเยอะนิ"
"ก็ซื้อมาเผื่อพวกมึงนั้นแหละ อ่ะพี่ฝุ่น ทานซะ" ผมส่งข้าวเหนียวกะหมูปิ้งให้พี่ฝุ่น
แกก็รับเอาไปทานอย่างว่าง่าย ผมหามุมนั่งคุยกันแล้วก็โทรเรียกไอ้สามตัวนั้นมา
ทุกคนก็เลยมาร่วมวงอาหารมื้อเช้ากัน ทั้งหกคน ปากมันแพร่บ 5555555+
"พี่ฝุ่นเดี๋ยวพวกเราไปส่งที่ห้องนะ"
"เห้ย....ไม่ต้องแค่นี้สบาย"
"ทำไมพี่ดื้อจังว่ะ" ทำไมมึงต้องดุพี่เขาด้วยว่ะไอ้แบงค์ พี่เขาช่วยกูไว้นะโว้ย เดี๋ยวเหนี่ยวซะ
แล้วพี่ฝุ่นก็เงียบไป ยอมให้พวกผมไปส่งแต่โดยดี
"อ่าวเห้ยยยยยยยย ไอ้ฝุ่น" เมื่อถึงห้องพี่ฝุ่น เพื่อนๆก็รุมซักโน้นถามนี้
"มึงไปโดนส้งติงอะไรมา" พี่อาร์ต ครับ พี่ฝุ่นแกไม่ได้บอกเพื่อนๆหรอก ว่าโดนตีไม่รู้ทำไม
"กัดกับหมามา"
"น้องภูของพี่ มาม๊ะให้พี่หอมให้หายคิดถึงหน่อยเร็ววววววว" พี่ฝุ่นเอากระเป๋าดันหน้าพี่อาร์ตไว้
"เดี๋ยวก็โดนรุมตีนแบบกูหรอก"
"อะไรว่ะ"
"เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง ไปเรียนกันได้แล้วไป" พี่ฝุ่นไล่พวกผม
"ว๊ายยยยยยยยยยยย น้องภู" พี่นนนี่หรืออานนท์ เสียงดังมาจากหลังห้องก่อนตัว
"หวัดดีครับ"
"อื้มม มากันครบเลย ทำอย่างไรน๊าจะได้กลุ่มนี้สักคืน"
"ทำบุญเยอะๆแล้วมึงก็ตายจะได้ไปเกิดใหม่มาทันน้องเค้า" พี่อาร์ตครับ
"ไอ้อาร์ตไอ้เลว ฝุ่นแล้วแกไปโดนอะไรมา"
"เออ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ภูแบงค์เป็ดขิงตี๋ ไปเรียนได้แล้ว"
"ครับ"
"แล้วมาให้พวกพี่ลวมลามอีกนะ" ไอ้พี่อาร์ตมันยังไม่หยุดครับ
"เดี๋ยวเมียพี่ก็มาแหกอกผมหรอก รักผมจริงไปเลิกกับเมียสิ กล้าไหม"
"น้องภูอ่ะ พี่อาร์ตไม่รักแล้วด้วยโป้ง"
"ไปแล้วนะพี่ๆ" พวกเราก็เดินไปเข้าห้องเรียนกัน
"สงสารพี่ฝุ่นเนอะ" อิขิงพูดขึ้น
"กูรู้สึกผิดว่ะ กูเป็นต้นเหตุแท้ๆเลย"
"มึงไม่ต้องคิดมากหรอกพี่ฝุ่นเขาไม่ได้คิดแบบนั้นเลย"
"มึงรู้ได้ไงไอ้แบงค์"
"ก็่เขาบอกกู"
"แต่กูก็ไม่สบายใจอยู่ดีแหละ"
"เอาน่ะ มันผ่านไปแล้ว"
แล้วก็พักกลางวัน ตอนเดินไปทานข้าว ไอ้ตี๋มันก็มาสำรวจคอเสื้อผม(อีกแล้ว)
"วันนี้ไม่มีรอยวุ้ย สงสัยจะไม่ได้ซั่ม ฮ่าๆๆๆ"
"เออ แล้วไง พวกมึงกูยังไม่ได้จัดการเลยนะ เอารูปกูไปลงเฟซโดยไม่ถามสักคำอ่ะ"
"รูปไรว่ะ" ไอ้แบงค์ถาม
"ก็รูปกูกับพี่พีทอ่ะสิ มันสองตัวอ่ะลง เยอะแยะเลย"
"จริงดิ " แล้วไอ้แบงค์ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดดูเฟซ
"กูแท็กมึงไปแล้วทุกคน" ไอ้ตี๋เอ่ยขึ้นมา แถมทำหน้าเยาะเย้ยอีก ทำผิดยังไม่สำนึกไอ้เวว
"เนตไมช้าจังว่ะ "
"มึงกลับไปดูที่บ้านก็ได้ ไม่ต้องแสดงสันดานอยากรู้อยากเห็นขนาดนั้น"
"เรื่องของกู"
กว่าจะถึงโรงอาหารได้ก็เถียงกันตลอดทาง
"ต่อไปนี้พวกเราจะไม่มีขนมทานตอนเช้าแล้วนะเว้ย ไอ้มาร์คแม่งพ่อมันย้ายไปเรียนที่อื่นแล้ว" ไอ้ตี๋
"ก็ต้องย้ายสิ ไม่ย้ายก็คงโดนไล่ออก มันกี่คดีมาแล้วล่ะ"
"เพราะความสวยของไอ้ภูแท้ๆ"
"ความหล่อดีกว่าไหมว่ะ หรือไม่แย่สุดกูขอน่ารักก็ได้"
"กูอยากมีผู้ชายมารุมต่อยแย่งกูบ้างจัง"
"ไอ้เป็ด ตกลงมึงเพศไหน กูเริ่มงง" ผมถามไอ้เป็ด
"อะไรก็ได้ กูแค่อยากมีใครสักคน ไอ้ตี๋ก็มีแล้ว มึงก็มีแล้ว ไอ้ขิงกูว่ามันต้องซ่อนไว้ไม่บอกพวกเรา ไอ้แบงค์อีกคน"
"ไม่ได้ซ่อน ไม่มีจริงจริ๊ง" อิขิงหล่อนเสียงสูงนะยะ น้องภูรู้ทัน
"ไอ้แบงค์มึงอ่ะ ซ่อนใครไว้"
"มึงก็ไปห้องกูบ่อยๆนะคุณภู เห็นกูซ่อนใครไว้ป่ะล่ะ มึงอย่าไปฟังไอ้เป็ดพะโล้ให้มันมากเพ้อเจ้อ"
"ไอ้พวกปฏิเสธน่ะแหละตัวดี คอยดูไปเถอะ" แล้วพวกเราก็ทานอาหารเสร็จ
วิ่งเล่นกันอีกนิดหน่อยแล้วก็ขึ้นเรียน ตอนเย็นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
"แบงค์ไปส่งหน่อย"
"ให้พี่วินไปส่งป่ะ กูรีบ" ไอ้แบงค์ไม่เคยปฏิเสธผมเลยนะวันนี้มันปฏิเสธ
"รีบไปไหน"
"มีธุระ ไปแล้วนะ เดี๋ยวโทรหา"
"เออ" พี่วินก็พี่วินดิว่ะ เห้อออออออออ หิวอีกแล้วทำไมมันหิวบ่อยจังว่ะพักนี้
ก็เลยแวะซื้อทุกอย่างที่อยากทานในเซเว่นอีเลิฟเว่นเจ็ดสิบเอ็ด ครุคริ
"แฮมชีสสองชุดครับ ไส้กรอกวุ้นเส้นสามอันแล้วเวฟอันนี้ให้ด้วยครับ"
แล้วก็เดินเลือกขนมอีกมากมาย อย่าซื้ออะไรตอนหิวมากมากนะครับ เพราะมันจะสติแตก
เดินขึ้นไปก็ต้องทักทายพี่น้องประชาชนให้ทั่ว เดี๋ยวคะแนนเสียงจะตกเอาได้
พี่ก้อยไปไหนว่ะวันนี้ เปิดประตูห้องพี่พีทเข้าไปก็เห็นพี่ก้อยนั่งคุยอยู่กับพี่พีท
"เลิกเรียนตั้งนานแล้วทำไมพึ่งมาถึงค่ะ" พี่ก้อยทักผมพร้อมรอยยิ้มที่สวยงามจนตาปิด
"หางานให้อีกแล้วนะ เลิกเรียนก็มาที่นี้เลยเถอะ"
"หราาาา"
"อ่ะ ซื้อขนมมาฝาก"
"ฝากใครพี่ก้อยหรือพี่พีทค่ะ"
"ทั้งสองคนน่ะแหละ" แล้วผมก็หยิบแฮมชีสออกมาทาน แล้วก็เดินไปนั่งทำการบ้าน
พี่ก้อยก็ออกไปทำงานต่อ ก่อนออกไป มีเดินเฉี่ยวขาผมนิดหน่อย เดี๋ยวจับปล้ำซะเลยนิ ถ้าทำเป็นนะ 555+
"มานี่สิ"
"ไม่ไป จะทำการบ้าน"
"เร็วๆ"
"มีไร"
"เอาการบ้านมานั่งทำตรงนี้ทำตรงนั้นมันปวดหลัง"
"ไม่เห็นปวดเลย"
"ตอนนี้อ่ะยัง นั่งทำทุกๆวันเดี๋ยวมันจะปวด มานั่งทำที่โต๊ะพี่นี้ เร็วๆ"
"เออๆๆ"
"พุดเพราะๆ"
"ครับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แม่คนที่สองของผมแหละคนนี้อ่ะ แล้วพี่พีทมันก็รื้อถุงขนมของผมออกมาทาน
"แล้วจะทานข้าวได้หรอ ซื้อมาเยอะแยะขนาดนี้อ่ะ"
"ทานไม่หมดก็เก็บไว้ดิ ทานอันที่มันเก็บนานๆได้ก่อนสิพี่พีท"
"พี่พีทสั่งข้าวไป อีกสักพักคงมา"
"หรอ "
"หิวยัง?"
"นิดเดียว"
"อื้มๆๆ บอกให้มานั่งทำนี้"
"รุ้แล้วววววว เก็บของอยู่ ทำใจร้อนไปได้"
"วัยรุ่นมันก็ต้องใจร้อนสิ"
"รุ่นไหน รุ่นพ่อน้องภูอ่ะสิ"
"ทะลึ่งใหญ่แล้วให้มันรู้จักเด็กจักผุ้ใหญ่บ้างนะเราอ่ะ"
"หรอ " ผมก็ทำหน้ากวนประสาทใส่พี่พีทมันนิดหน่อยก่อนจะนั่งลงทำการบ้าน
"วิชาอะไร"
"คณิตศาสตร์"
"ช่วยไหม"
"ช่วยเงียบดีกว่า"
"งอน"
"ไม่ง้อนะ"
"ไม่งอนก็ได้"แล้วพี่พีทมันก็แกะถุงขนมเคี้ยวดังกรอบๆแกรบๆ
บางทีก็ดูเป็นผู้ใหญ่ เก่ง ฉลาด แต่บางทีก็ดูรั่ว เรี่ยราด ปัญญาอ่อนมากมาก เห้อออออ
ผมนั่งทำการบ้าน พี่พีทนั่งทานขนม แล้วก็นั่งแกล้งผมไปเรื่อยๆ เอาเท้าเขี่ยบ้าง ดึงสมุดบ้าง
เรียกว่า ทำลายสมาธิกันสุดๆแหละ
"พี่พีท"
"จ๋าาาา"
"เลิกแกล้งภูซะทีได้ไหม เมื่อไรภูจะเสร็จล่ะ ถ้าอีกทีภูจะไปนั่งทำที่โต๊ะพี่บุ้งแล้วนะ"
"พี่ก็จะเรียกบุ้งมานี้"
"พี่พีทภูจะโกรธแล้วนะ"
"โอ๋ๆๆๆๆๆๆที่รักของพี่พีท ไม่แกล้งแล้วก็ได้ ใจเย็นนะ โกรธแล้วหล่อกว่าเดิมอีกพี่พีทห้ามใจไม่ไหว"
"หึ่ยยยยยยยย"
"ฮ่าๆๆๆ" ถ้าไม่ชมว่าหล่อโกรธไปแล้วเนี่ย
"ก๊อกๆ ข้าวมาแล้วค่ะคุณพีท"
"เข้ามาเลยครับป้า"
"อ่าว...น้องภูมาแล้วหรอค่ะ ป้ามีขนมมาฝากด้วยนะ"
"อะไรกันป้า ผมมาตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ทานเลย " ไอ้พี่พีทขี้อิจฉา
"ป้าเอามาฝากน้องภูนิค่ะ"
"งั้นผมไม่ให้โบนัสป้าแล้วปีเนี่ย ลำเอียงนินา ป้าไปเอาโบนัสกะบน้องภูแล้วกัน"
"พี่พีท ขี้อิจฉา ลองไม่ให้โบนัสป้าเขาสิ มีเรื่องแน่"
"โถๆๆคุณพีท น้องภูน่าเอ็นดูน่ารักจะตาย ป้าทำขนมก็เลยอดนึกถึงไม่ได้เลยทำมาฝากนะคะไม่ได้ทำเยอะแยะอะไร คงฝากได้ไม่ทั่วถึงทุกคนหรอกค่ะ แล้วอีกอย่างป้าก็เห็นน้องภูชอบทานขนมด้วย ป้าไม่รู้ว่าคุณพีทจะทานขนมฝีมือป้าได้หรือเปล่า เลยไม่กล้าเอามาฝากนะคะ"
"อย่าไปฟังพี่พีทมากเลยครับป้า คนขี้อิจฉา"
"เดี๋ยวป้าไปเอาขนมมาให้นะคะ"
"ครับ"
"ป้าครับ ขอน้ำส้มให้ผมสองขวดด้วยครับ" พี่พีทสั่ง
"ค่ะ"
"เห็นไหมว่าป้าเขาทำงานหนักแค่ไหน เดี๋ยวคนโน้นใช้คนนี้ใช้ ทำความสะอาดทั้งออฟฟิศ ถ้าไม่ให้โบนัสป้าเขานะ พี่พีทไม่ต้องมานอนกอดภูเลยจำไว้"
"ครับ กลัวแล้วครับบบบ"แล้วพี่พีทมันก็เอื้อมมาหยิกแก้มผม
"หุย เจ็บนะ"
"พี่หยิกเบาๆเองนะ"
"ดูมือพี่พีทกะหน้าน้องภูสิ เบาของพี่พีทอ่ะ มันแรงสำหรับน้องภู"
"พี่พีทขอโทษครับ งั้นเปลี่ยนเป็นหอมดีกว่าเนอะๆๆ" พี่พีททำท่าจะหอมผม
"พอเลย"
"ก๊อกๆๆ มาแล้วค่ะ" แล้วป้าก็เดินเข้ามาพร้อมน้ำส้มแล้วก็ขนม
"นี่ค่ะน้ำส้มของคุณพีท แล้วนี้ขนมของน้องภูนะคะ ลองทานดูนะคะ"
"ขนมเทียน น้องภูชอบมากเลยครับคุณป้า"
"เคยทานหรอค่ะ"
"เคยครับคุณย่าทำให้ทาน หืมม อร่อยมากเลยครับ ขอบคุณนะครับ" ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณป้า คุณป้ายิ้มแก้มจะปริแล้ว
"ขอพี่พีททานบ้างสิ"
"แต่นี้มันของน้องภูนะพี่พีท"
"ชิ้นเดียวเอง อยากรู้ว่าอร่อยจริงหรือเปล่า"
"อ่ะ ระวังฟันปลอมจะติดออกมานะ" คุณป้าหัวเราะใหญ่เลย
"ไม่มี มีแต่ฟันแท้ เอาไว้กัดคอคน"
"ป้าไปทำงานก่อนนะคะ"
"ขอบคุณอีกครั้งนะครับ อร่อยมากมากเลยครับป้า น้องภูชอบมาก"
"ค่ะ วันหลังป้าจะทำมาฝากอีกนะคะ"
"ฝากผมด้วยนะครับ"
"ค่ะคุณพีท" แล้วป้าก็ออกไปข้างนอก ปรกติพี่พีทไม่ค่อยคุยเล่นกับพนักงานหรอก นานๆครั้ง หรือไม่ก็นานๆครั้งที่พนักงานจะได้เห็นมุมปัญญาอ่อนแบบนี้ผมว่าป้าแกคงเป็นคนแรกในบริษัทแหละที่ได้เห็น อิอิ
"อร่อยไหมพี่พีท"
"อร่อย เหมือนคุณย่าทำเลย"
"ใช่ๆ"
"พี่พีท หมดนี้ก็คงหลายบาทอยู่นะ"
"อื้ม"
"ป้าเขาทำงานวันละไม่เท่าไรเองนะ แล้วต้องมาเสียเงินทำขนมให้ภู พี่พีทว่า...."
"โอเค เดี๋ยวพี่จะให้โบนัสพิเศษป้าเขา"
"พี่พีทใจดีที่สุดเลยยย ไม่เสียแรงที่รัก" อุบส์ เผลอไป
"อะไรนะ" พี่พีทจ้องหน้าผมแล้วก็ยิ้ม
"ก็ เออ ก็แบบนั้นแหละ" แล้วพี่ทก็ขยี้หัวผมเบาๆก่อนที่จะทำเนียนหยิบขนมอีกชิ้น
"เห้ยๆๆ พอเลยไม่ให้เเล้ว"
"งกว่ะ"
"พูดเพราะๆกับน้องสิ เดี๋ยวเถอะ"
"ครับบบบ ทานข้าวครับทานข้าว"
"แล้วรู้ได้ไงว่าภูจะทานข้าวผัดกุ้ง"
"ก็พี่เห็นภุบ่นอยากทานนิ"
"ก็นิดหน่อย"
"งั้นก็ทานซะนะครับ เดี๋ยวข้าวกับต้มจืดจะเย็นซะ" แล้วผมกับพี่พีทก็ทานข้าวกัน
ทานเสร็จผมก็เอาจานไปล้างเอง แต่ป้าแกก็มาแย่งทุกที แต่ผมก็ต้องดื้อช่วยแกล้างให้ได้ทุกครั้งแหละ
"กลับบ้านได้แล้วไอ้ลิง" พี่พีทเดินมาตามผม ในขณะที่ผมกำลังโม้ให้คุณป้าแม่บ้านฟังอยุ่ แล้วพี่พีทก็เดินเข้าห้องน้ำไป
"เดี๋ยวภูกลับบ้านก่อนนะครับ สวัสดีครับ"
"ค่ะสวัสดีค่ะ" ผมเดินไปเก็บของตัวเองแล้วก็ของพี่พีทที่พี่พีทใช้ผมเก็บทุกวัน
แล้วก็ไปรอพี่พีทที่หน้าลิฟท์ พนักงานบางส่วนกลับไปแล้ว บางส่วนยังอยุ่
กว่าจะฝ่ารถติดมาถึงบ้านได้ก็เล่นเอาหิวแล้วหิวอีก คุรย่าขึ้นนอนไปแล้วแน่ๆ เพราะว่าบ้านปิดประตูแล้ว
ผมกับพี่พีทก็มุ่งตรงไปในครัวก่อนเลยครับ หิวทั้งคู่ เมื่อเย็นทานข้าวผัดจาดนิดเดียวเอง
แพงก็แพงให้มาหน่อยหนึ่งวันหลังเลิกซื้อร้านนี้เลยนะพี่พีท
"กับข้าวเต็มตู้เลยพี่พีท"
"หยิบออกมาเดี๋ยวพี่อุ่นเอง ภูไปหยิบจานตักข้าวแล้วก็น้ำ"
"ครับผม"เราสองคนนั่งทานข้าวกันไปคุยกันไปจนอิ่ม ก็มาช่วยกันล้างจาน
ยืนล้างจานก็เล่นกันไปคุยกันไป พี่พีทแอบจับมือผมในอ่าง
"ขอหอมหน่อยดิ"
"ทะลึ่ง"
"นิดเดียว"
"ไม่เอา"แล้วพี่พีทมันก็ไม่ฟังผมหรอก หอมแก้มผมดังฟ๊อดดดดดดดดดด
"พีท ตามย่าขึ้นมาบนห้อง" เสียงคุณย่า ที่ดูน่าเกรงขาม จนขนลุก
ตึง ตึง ตึ ง งานเข้าแล้วคุณย่ามาตั้งแต่เมื่อไรล่ะเนี่ยยยยย ใจน้องภูไม่ดีเลยอ่ะ
คุณย่าจะรับเรื่องนี้ได้ป่าวนะ ไอ้พี่พีทอ่ะชอบทำแบบนี้ตลอด บอกแล้วว่าเดี๋ยวคุณย่าเห็น
เห้อๆๆๆๆ น้องภูล้างจานไม่ไหวแล้วมือไม้สั่นไปหมด คุณย่าจะว่าอะไรหรือเปล่า
ถ้าท่านจะให้ผมสองคนเลิกรักกัน ผมคงจะดื้อกับคุณย่าไม่ได้ คุณย่าจะยังรักผมอยู่หรือเปล่านะ
ถ้ารู้ว่าหลานชายของท่านมีแฟนเป็นผุ้ชาย นั้นก็คือผม ผมกลัวอ่ะ น้องภูจะร้องไห้แล้วนะ
แล้วพี่พีทล่ะ ถ้าคุณย่าสั่งให้เลิกกับผม พี่พีทจะทำไง แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วทำไมไม่เรียกผมไปด้วยนะ
ร้องไห้ดีกว่าไม่ไหวแล้ว ผมมานั่งร้องไห้หน้าบ้านกับไอ้มดแดง ที่มันเห็นผมเศร้ามันก็หมอบอยู่ข้างๆหวานกันมาหลายตอนแล้วกลัวจะเลี่ยน อิอิ มาซดมาม่า ร้อนๆ แก้หนาวเนอะ
อย่าลืมห่มผ้านะครับ เดี๋ยวจะเขียนหนังสือไม่สวย
หุหุ
"หนาว ......ไม่มีใครให้กอด" แงๆ แง่มๆ
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2838414 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก