หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[K.Pupoom]

ตอนที่...145

 

ณ มหาวิทยาลัย

"นั่งเหม่ออะไรครับ"
"กรีซ มาเงียบๆตกใจหมด"
"มาไม่เงียบนะ ภูนั้นแหละเหม่ออะไรอยู่ กรีซมาตั้งนานแล้ว อ่ะ ขนม"
"ขนมอะไร"
"โตเกียว แต่มีขายที่ไทยที่เดียวนะ ญี่ปุ่นไม่ยักกะมี"
"ฮ่าๆๆ ขอบใจนะ"
"มานานแล้วหรอ"
"สักพักแล้ว"
"แล้วคนอื่นๆอ่ะ"
"ไปเข้าห้องน้ำน่ะ"
"แล้วปล่อยให้คนน่ารักๆนั่งอยู่คนเดียวเนี่ยนะ เดี๋ยวไอ้พวกหิวโหยก็มาสอยไปหรอก"
"พูดเกินไป"
"เอ้า อย่าประมาทนะ ผู้ชายน่ารักๆสมัยนี้อ่ะ อยู่ในสังคมลำบาก อันตราย"
"เวอร์ตลอด"
"ฮ่าๆๆๆ  แล้วงานบวชเตรียมไปถึงไหนแล้ว"
"ผู้ใหญ่จัดการน่ะ เราก็แค่ช่วยเล็กๆน้อยๆ"
"ภูรักพี่พีทมากไหม"
"ถามทำไมอ่ะ"
"อยากรู้"
"มาก"
"อืม ถ้ามีคนมาจีบก็ไม่สนใจงั้นสิ"
"อืม คนมาจีบเราเยอะนะตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว แต่เราก็ไม่เคยสนใจใครอ่ะ"
"มั่นคงดีจัง"
"มีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่าก็แค่ถามดูเฉยๆ เผื่อมีความรักกับเขาบ้างจะได้ทำตัวถูก"
"แอบไปรักใครเข้าเนี่ย"
"เปล่าาาา"
"ถ้าเราเห็นว่ามีคนๆหนึ่งดีที่สุดสำหรับเรา ถึงแม้ในความจริงแล้วเขาจะไม่ใช่คนที่ดีที่สุด นั้นแหละเรียกว่ารัก"
"รักหรือหลง"
"หลงมันก็แค่ชั่วขณะหนึ่ง ถ้าเวลานานไปคนๆนั้นยังดีที่สุดในใจเรา นั้นแหละรัก"
"คงใช้เวลานานมากสินะ"
"มันไม่มีเวลาที่ตายตัวอ่ะ สิ่งที่ดีที่สุดมันอยู่ที่ตัวเราจะมอง"
"ยังไง"
"อย่างขนมโตเกียวเนี่ย ถ้าเราพอใจที่จะทานมันเพราะว่ามันอร่อยที่สุดสำหรับเรา ถึงแม้วันหนึ่งจะมีเจ้าใหม่มาขาย น่าทานกว่า อร่อยกว่า เราก็ยังพอใจที่จะทานเจ้าเดิม เพราะมันคือรสชาติที่เราพอใจ บางทีโตเกียวที่อร่อยที่สุด อาจจะไม่ใช่โตเกียวที่เราชอบก็ได้"
"งง"
"ถ้าวันหนึ่งกรีซได้รักใคร กรีซก็จะเข้าใจเองแหละ"
"ใครล่ะ?"
"คนโน้นไหมล่ะ" ผมชี้ไปที่พี่ซูมที่กำลังเดินมา
"ไม่เอาหรอก แม้แต่หางตาเขายังไม่เยมองกรีซเลย"
"สวัสดีครับน้องๆ"
"สวัสดีครับพี่ซูม มีเรียนเช้าหรอครับ"
"เอางานมาส่งอาจารย์น่ะครับ ทานอะไรอยู่เนี่ยไม่เรียกเลย"
"นั่งสิพี่ ทานด้วยกัน"
"ทานได้หรอ"
"ทานได้สิครับ ไม่หวงหรอกน่ะ" ผมก้ยื่นถุงขนมให้พี่ซูม ไอ้กรีซเงียบไปเลย แล้วก็มองโฟกัสไปทางอื่น
"ไหนลองชิมหน่อยสิ ว่าจะน่าทานเหมือนเจ้าของหรือเปล่า"
"ไม่ใช่ของน้องภูครับ ของกรีซ แต่ทานได้ครับ อร่อย"
"คะ ครับ อร่อย"
"เดี๋ยวน้องภูมานะครับ ไปเข้าห้องน้ำแป๊ป"
"เห้ย ไอ้ภู"
"นั่งคุยเป็นเพื่อนพี่ซูมหน่อยนะกรีซเดี๋ยวเรามา เดี่ยวน้องภูมานะพี่ซูม"
"ครับ"
ผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำ  ก็สวนกับสาวๆที่หน้าห้องน้ำพอดี
"หยุดเดี๋ยวนี้นะยะหล่อน"
"มีไรหรอกิ๊บ"
"ทำไมดูร่าเริงผิดปรกติ หน้าตาเจ้าเล่ห์มาก"
"เปล๊า"
"บอกมา อย่ามาโกหก"
"อ่ะ สั้นๆนะ เราว่าไอ้กรีซมันชอบพี่ซูม แล้วตอนนี้เราก็ให้เขาอยู่กันสองคน ทางที่ดีกิ๊บกับแพงอย่าพึ่งเข้าไป"
"แต่พี่ซูมเขาชอบภูไม่ใช่หรอ"
"แต่ภูชอบใครไม่ได้แล้วนิแพง"
"แล้วพี่เขาจะชอบไอ้กรีซหรอว่ะ แล้วตกลงไอ้กรีซนี้มันเพศไหนแน่เนี่ย"
"อันนี้ไม่รู้อ่ะ"
"ตกลงผู้ชายหล่อ จะกินกันเองหมดเลยใช่ไหม อารมณ์เสีย"
"คุยอะไรกันหรอ ที่อื่นไม่มีคุยหรอไง" ทิกกับพลเดินออกมาจากห้องน้ำ
"ถามสองสาวแล้วกัน เราไปเข้าห้องน้ำก่อน"
"มีไรหรอกิ๊บ"
"ก็ไอ้ภูอ่ะ มันสงสัยว่า อ้กรีซจะชอบพี่ซูม แล้วทีนี้มันก็เลยให้สองคนนี้อยู่ด้วยกัน แต่ดูดิ ไม่เห็นจะพูดกันสักคำ"
"ว่าแล้ว ว่าไอ้กรีซต้องเป็น" ไอ้พล
"แต่มันมีรูปถ่ายกับผู้หญิงขึ้นเฟซเต็มเลยนะ"
"ตอนนี้มันอาจจะหาตัวองเจอแล้วก็ได้"
"แบบแกสองคนงั้นสิ"
"ฉันสองคนอ่ะ หาตัวเองเจอตั้งแต่เกิดแล้วเว้ย"
"ย่ะ"
"แล้วพวกเราจะยืนตรงนี้อีกนานไหมอ่ะ"
"ไม่รู้ดิ รอไอ้เจ้าแผนการมันออกมาก่อน"

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เพื่อนๆก็ยืนรออยู่ แต่จุดสนใจอยู่ที่ไอ้กรีซกับพี่ซูม

"มองไรอ่ะ"
"มองไอ้กรีซน่ะสิ ยังไม่เห็นมันพูดกับพี่เขาสักคำ"
"เขาใช้ใจพูด พวกเะอไม่เข้าใจหรอก ป่ะ"
"ไปไหน"
"กลับโต๊ะสิ"

ผมก้เดินนำพวกเพื่อนๆกลับมาที่โต๊ะ พี่ซูมก็ยังคงถือถุงโตเกียวในมือ ไอ้กรีก็นั่งหน้าแดงอยู่ ถ้าจะเยอะ
แต่เหมือนสองคนนี้จะไม่ได้พูดอะไรกันเลยอย่างที่พวกนั้นบอก
"อร่อยไหมพี่ซูม"
"อร่อยครับ"
"กรีซซื้อที่ไหนอ่ะ"
"หน้ามหาวิทยาลัยนั้นแหละ"
"พี่ซูมชอบไหม"
"ชอบครับ อร่อยดี"
"น้องภูก็ชอบ กรีซนี้รู้ใจพี่ซุม เอ๊ย รู้ใจเราจริงๆเลย"
แล้วไอ้กรีซมันก็หยิกขาผม เจ็บนะเว้ยไอ้นี่
"ขอบคุณนะครับน้องกรีซ อร่อยมากเลยรับ เดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวอาจารย์จะรอ"
"ครับ แล้วแวะมาทานขขนมใหม่นะ หรือซื้อขนมมาฝากพวกเราก็ได้ครับ"
"ครับ"
"มาบ่อยๆนะคะพี่ พวกหนูคิดถึง"
"ครับ"
แล้วพี่กรีซก็เดินจากไป ผมก็หยิบขนมมาทาน
"ทำไมมันหวานกว่าเดิมนะเนี่ย สงสัยได้ความหวานจากความรัก โอ๊ย หยิกภูทำไมเนี่ยกรีซ"
"เจ้ากี้เจ้าการดีนัก"
"ไอ้กรีซ ตกลงแกเป็นหมือนไอ้พวกนี้ใช่ไหม บอกมานะ" กิ๊บถาม
"ไม่แน่ใจอ่ะ"
"แล้วแกเคยยัง"
"เคยอะไร"
"ไอ้นั้นกับผู้ชายอ่ะ"
"ยัง เรายังเรียนอยู่นะ เรื่องแบบนั้นไม่เคยหรอก"
"แรด!!!!!"
"กิ๊บอ่ะ ชอบว่าเรา"
"อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง ตกลงแกชอบพี่เขาใช่ไหม"
"ไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกอะไรอ่ะ แต่พอเจอพี่เขาทีไรมันไม่กล้ามองหน้าทุกที"
"เห้ออออออ  ใครนะเป็นคนนำเทรนด์ให้ผู้ชายรักกันว่ะ ชะนีเซง"
"ผู้ชาย หรือสัตว์เพศผู้ มักเป็นสัตว์ที่สวยงาม ของสวยๆมาเจอกันมันก็เลยได้กันไง" ไอ้ทิกตอบ
"แล้วชะนีสวยๆอย่างพวกฉันล่ะย่ะ"
"ก็ได้กันเองไง ฮ่าๆๆ"
"อิบ้าพวกนี้นิ"
แล้วพวกเราก็ได้เวลาขึ้นเรียนกันซะทีหลังจากที่เม้าท์มอยกันมานานจนได้เวลาเรียน
เรียนจบก็แยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมันเหมือนเคยเพราะงานเยอะมากต้องแยกย้ายกันกลับไปทำ
ผมกลับเองวันนี้ไม่มีใครมารับ เพราะพี่พีทเองก็ไปวัด ไปฝึกท่องบทสวดในการบวชกับพระพี่เลี้ยงที่วัด
โทรหาหน่อยดีกว่า......

"เลิกเรียนแล้วหรอ"
"อื้ม อยู่บนบีทีเอสแล้ว ทำอะไรอยู่อ่ะ"
"ก็ท่องบทสวดอ่ะ หลวงพี่ท่านสอนให้ออกสำเนียงให้ถูกต้อง"
"อื้มๆ งั้นก็ไปท่องเถอะ อยากทานอะไรไหม เดี๋ยวแวะซื้อให้"
"อะไรก็ได้ น้องภูซื้อให้ พี่พีทก็ทานได้หมดแหละ"
"อื้มๆ แค่นี้นะ"
"รักนะครับ"
"ครับ"

ก็เลยแวะห้างสรรพสินค้าซะหน่อย ซื้อโน้นซื้อนี้ให้พี่พีทนั้นแหละ กลับมาจากวัดจะได้ทาน
ในขณะที่เดินเข็นรถอยู่ในซุปเปอร์มาร์เกตก็มี คนตะโกนเรียกวะเสียงดังลั่นห้าง
"เรียกซะดังเชียวใครว่ะ  ไอ้โยชิ"
"พี่ภูๆ"
"จุ๊ๆๆ ได้ยินแล้วจะแหกปากทำไม คนเขามองไม่เห็นหรอ"
"มองก็มองไปสิ มาคนเดียวหรอ"
"อื้ม แวะมาซื้อขนมให้พี่พีทน่ะ"
"น้องภูว่าจะโทรหาพี่ภูพอดีเลย แล้วพี่พีทไปไหนอ่ะ"
"ไปวัด แล้วนี้มากับใคร"
"มารอพี่อิค พี่อิคยังไม่มาเลย"
"ก็เลยมาเดินอ่อยผู้ชายงั้นสิ"
"ได้เบอร์มาสามคนแล้ว เห้ย บ้า ไม่ใช่ มาเดินเล่นเฉยๆ ไปซื้อปากกามา หิวก็เลยมาหาอะไรทานน่ะ"
"คนเดียวเนี่ยนะ"
"ก็ใช่น่ะสิ"
"นัดกันจะไปไหนล่ะ ถึงได้มารอพี่อิคที่นี้อ่ะ"
"พี่อิคมันจะซื้อกางเกงในอ่ะ"
"ที่อื่นก็มี"
"มันอยากมาดูของด้วย พี่ภูไปทานข้าวกับโยชินะ โยชิอยากทานอาหารญี่ปุ่น"
"งั้นโยชิก็ไปจองคิวเลยไป เดี๋ยวพี่จ่ายตังค์ก่อน"
"ไปพร้อมกันดิ"
"เดี๋ยวก็ต้องไปยืนรอหน้าร้านอ่ะ หัดทำอะไรคนเดียวโดยไม่ต้องมีเพื่อนซะบ้าง
"ดุอีกแล้ว ไปก็ได้ เร็วๆนะ"
"เออ"
แล้วผมก็ไปรอจ่ายเงิน แถวก็ยาวพอสมควร จ่ายเงินเสร็จก็เดินถือของมาสองมือเต็มไปหมด
เดินไปหาไอ้โยชิที่ร้านอาหารญี่ปุ่น ก็ไม่เห็นจะมีเงาของมันเลย หรือว่าจะเข้าไปแล้ว
เอาของมารวมกันถือมือเดียว ล้างกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ แล้วก็โทรหาไอ้โยชิ
"ได้โต๊ะยัง"
"ได้แล้ว ตรงมาเลี้ยวซ้าย โต๊ะสี่สอง"
"อืมๆ"
แล้วผมก็เดินไปที่โ๖ะ ไอ้โยชิมันก็นั่งงยิ้มรออยู่
"แล้วนี้บอกพี่อิคหรือยังว่าถึงแล้วอ่ะ"
"บอกแล้วพี่อิคใกล้ถึงแล้ว"
"จะทานก่อนหรอ ไม่รอพี่อิคหรือไง"
"พี่ภูจะรอไหมอ่ะ เดี๋ยวราสั่งอะไรมาทานเล่นก่อนก็ได้ แล้วซื้ออะไรมาเยอะแยะเชียว"
"ก็ยิ่งเดินมันก็ยิ่งได้อ่ะ ตอนแรกกะว่ามาซื้อแค่ขนมอย่างเดียว"
"เดี๋ยวให้พี่อิคไปส่งนะ ของเยอะแบบเนี่ยหนักตาย"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวนั่งแท็กซี่ไป มันเรียนมาเหนื่อยๆต้องขับรถอ้อมไปอ้อมมา"
"ขี้เกรงใจจริงๆ จะนางเอกไปถึงไหน"
"ก็ฉันเป็นผู้ดี"
"ย่ะ พี่ครับขอเมนุให้ผุ้ดีหน่อย"
"รุ่นนี้แล้ว ไม่ต้องพึ่งเมนู เอาชาเขียวร้อนครับ แล้วก็ ทาโก๊ะยากิ หนวดปลาหมึกทอด แค่นี้ก่อนครับ"
"ค่ะ"
"แล้วแกสั่งอะไรไปล่ะโยชิ"
"เกี๊ยวซ่า"
"ในเซเว่นก็มีนะ ไม่ต้องเหาะมาถึงที่นี้หรอก"
"ทานรองท้อง เดี๋ยวรอพี่อิคมาก่อน"
ผมก็นั่งคุยกับไอ้โยชิเรื่อยเปื่อย มันก็เอาของที่มันซื้อมาออกมาอวด ไม่นานไอ้อิคก็มา
"ไม่บอกว่าจะมานะมึงได้มาพร้อมกัน"
"กุแค่แวะ ไม่ได้ตั้งใจจะมา"
"แล้วนี้สั่งอะไรไปมั้งอ่ะ"
"ก็เท่าที่เห็นเนี่ย"
"พี่ๆสั่งอาหารด้วยครับ"
"พี่อิคหิวมากเลยหรอ"
"อื้ม เรียนทั้งวันอ่ะ ยังไม่ได้ทานอะไรเลย"
"แล้วเมื่อกลางวันที่มึงไปทานข้าวกับดือนคณะวิทย์ล่ะ"
"โยนขี้มาหน้าบ้านก็อีกแล้ว รู้ก็รู้เมียกูหูลอยได้"
"แสดงว่าเบามากนะหูเมียมึงเนี่ย"
"พี่ภูพูดจริงป่ะเนี่ย"
"จริง"
"พี่อิค ยังไง"
"แยกแยะหน่อยสิ เชื่ออะไรกับไอ้ภู เชื่อได้ที่ไหน พี่ครับ เอาเทมปุระอันนี้ แล้วก็ บลาๆๆๆๆๆ มึงเอาไรไอ้ภู"
"ถามเมียมึงก่อนดีกว่า"
"กุสั่งให้แล้ว มากี่ครั้งก็สั่งเดิมๆเนี่ยแหละ"
"ก็โยชิชอบนิ"
เราก็นั่งทานอาหารกันไปคุยกันไปส่วนมากก็จะเป็นเรื่องงานบวชนั้นแหละ
"เดี๋ยวกูเลี้ยง"ไอ้อิคควักบัตรเครดิตมาให้พนักงาน
"ไมต้องเลี้ยง" ผมควักตังค์ในกระเป๋าให้มัน
"กุไปทานข้าวบ้านมึงนับไม่ถ้วน ไม่ต้องเลย แล้วเดี๋ยวกูไปส่งมึงที่บ้าน ของเยอะขนาดนี้หนักตาย"
"มึงเห็นว่ากูเป็นคนบอบบางขนาดนั้นเลยหรอว่ะ"
"เออ"
"มึงอ่ะมันไม่ทันคนหรอก เดี๋ยวใครหลอกไปไหนก็ไป"
"กุเนี่ยนะ"
"เออ มึงนั้นแหละ"
"ไอ้คนที่มันหลอกพี่ภูไปคงซวยมากอ่ะโยชิว่า"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"เดี๋ยวตบหัวทิ่มเลยไอ้นี้"
จ่ายเงินเรียบร้อย ไอ้อิคมันก้เอาของไปเก็บที่รถให้ แล้วมันก็ชวนผมไปดูของ ได้ของที่พวกมันต้องการแล้ว
ก็ชักชนกันกลับบ้านซะที ระหว่างทางที่ขับรถกลับมาก็คุยโน้นนี้นั้นกันสนุกสนาน
"รถติดอะไรว่ะ สงสัยมีรถชนแน่เลย เส้นนี้ไม่เคยติดขนาดนี้นะ"
"ใจเย็นดิพี่อิค เราไม่ได้รีบ"
"นั้นไงรถชนจริงๆด้วย ท้ายยุบขนาดนี้เลยหรอ คนขับแม่งไม่น่ารอด"
"อิค รถพี่พีท อิคมึงจอด" ผมรีบเปิดประตูลงไปจากรถทันที
"ระวังรถหลังไอ้ภู มึงนิ"
"พี่พีททท พี่พีททท "
ตอนนี้ใจผมสั่นไปหมดแล้ว สภาพรถขนาดนี้แล้วพี่พีทจะเป็นอะไรขนาดไหน
ไม่นะ เรื่องแบบนี้ต้องไม่เกิดกับผม เรื่องแบบนี้ต้องไม่เกิดกับผม ไม่จริง ไม่จริง
น้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ไอ้อิคจอดรถเรียบร้อยก้เดินมากอดไหล่ผม
ไอ้โยชิก็บีบมือไว้แน่น คุณตำรวจเดินเขามาหาพวกผม
"เจ้าของรถล่ะครับ"
"น้องเป็นญาติเจ้าของรถใช่ไหม ตอนนี้เรานำผู้ป่วยส่งโรงพยาบาลแล้วครับ"
ผมได้ฟังแค่นี้ก็ยืนแทบไม่อยู่ ไอ้อิคต้องพยุงเอาไว้
"เข้มแข็งไว้นะมึง ไปโณงพยาบาลกัน พี่พีทต้องไม่เป็นอะไร"
ไอ้อิคประคอผมมานั่งบนรถ ผมเดินมาด้วยร่างที่เหมือนจะไร้วิญญาณ
"พี่ภูใจเย็นๆนะ พี่พีทเป็นคนดี พี่พีทต้องไม่เป็นอะไร"
"ฮืออๆๆๆๆๆ"


ปล.  คนเขียนอยากจะค้างไว้สัก สาม อาทิตย์ ฮ่าๆๆๆๆ
แต่คงโดนแอบด่าในใจไม่น้อย  กร๊ากกกก

[K.Pupoom]

"โยชิโทรบอกคุณย่าสิ" ไอ้อิคสั่งให้โยชิโทรหาคุณย่า
"ฮัลโหลคุณย่า นี้โยชินะครับ"
"โยชิ นี้พี่พีทครับ จะคุยกับคุณย่าหรอ"
"พี่พีท"
"ครับ เดี๋ยวพี่ตามคุณย่าให้นะ"
"ไม่ต้องตามแล้วครับ เดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะ"

"พี่อิค ไม่ต้องไปโณงพยาบาลแล้วกลับบ้านเถอะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็พี่พีทอยู่ที่บ้านอ่ะ"
"อะไรนะโยชิ" ผมปาดน้ำตาแล้วหันไปถามไอ้โยชิ
"ก็เมื่อกี้พี่พีทรับโทรศัพท์อ่ะ"
"แล้วเมื่อกี้รถใครอ่ะ"
"มึงนะมึงไอ้ภู รถผัวตัวเองยังจำไม่ได้ ดีนะรถไม่ชนมึงตาย"
"ก็มันเหมือนนะ"
"แล้วมึงคิดว่ารถพี่พีทมีคันเดียวในโลกหรอไง อีบ้า!!!!!!!!!!!!!!!"
"อย่าดุดิ" ผมเอามือเช้ดน้ำตาแล้วก็โทรหาพี่พีท

"พี่พีท"
"ครับว่าไง เลิกเรียนนานแล้วทำไมยังไม่ถึงบ้านอีก พี่ถึงแล้วนะ"
"ถึงก็ดีแล้ว ถึงจริงๆนะ"
"จริงสิ มีอะไร เออ เมื่อกี้โยชิโทรมนะ แต่เหมือนงงๆอะไรไม่รู้อ่ะ จะคุยกับใครก็ไม่คุย"
"อืม พี่พีทไม่เป็นอะไรจริงๆนะ"
"พี่จะเป็นอะไรล่ะ รีบกลับได้แล้วคิดถึง"
"ครับ"

ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไอ้อิคมันก็จ้องจะด่าผม ไอ้โยชิก็ขำออกมา
"พี่ภูนะพี่ภูตกอกตกใจกันไปหมด"
"ใครจะไปรู้อ่ะ รถมันเหมือนกันมากอ่ะ แม็กยังเหมือนเลย ป้ายทะเบียนมันบี้ขนาดนั้นพี่จะไปรู้ได้ไงอ่ะ"
"ก็เลยเสียสติวิ่งออกไปงั้นสิ มึงนะมึงเดี๋ยวก็จะให้พี่พทจัดการให้ร้องไห้อีกรอบเลย"
"อิค อย่าว่ากูเลย ถ้ามึงเป็นกูมึงก็อาจจะทำแบบนี้ก็ได้"
"หัดมีสติซะบ้าง"
"ครับเพื่อนที่รัก "
ไอ้อิคก็ขับรถมาส่งผมที่บ้านสิ่งแรกที่ผมชะเง้อมองคือรถพี่พีท  รถพี่พีทยังอยู่
"โยชิถือของลงมาให้พี่ด้วยนะ" แล้วผมก็รีบเข้าไปในบ้าน พี่พีทเดินออกมาจากในครัวพอดี
ผมก็วิ่งเข้าไปหาแล้วก็กอดพี่พีทไว้ แล้วน้ำตาแห่งความห่วงใยมันก็ไหลออกมาเอง
"เห้ย!!!!!ร้องไห้ทำไม" พี่บุ้งเดินออกมา แล้วก็ถามเสียงดัง คุณย่าก็ตกใจเดินออกมาดูอีกคน
"น้องภูร้องไห้ทำไมลูก เป็นอะไรลูกกกกกกก" คุณย่าเดินออกมาด้วยสีหน้าตกใจ
"เป็นอะไร บอกพี่สิ ใครทำอะไร"
"ฮึก ๆๆๆ  เปล่า ไม่มีใครทำอะไร ฮึกๆๆ"
"ไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณย่า ก็แค่ตาฝาด" ไอ้โยชิเดินเข้ามา พร้อมหิ้วของที่ผมซื้อมา
"ก็ไอ้ภูอ่ะครับ เห็นรถชน แล้วรถก็เหมือนรถพี่พีท มันก็รีบวิ่งลงไปร้องไห้โวยวายหาพี่พีทอ่ะสิครับ"
"ใครจะไปรู้ล่ะ รถมันเหมือนกันนิ"
"ตกอกตกใจหมด  ไปนั่งคุยกันไปลูก"คุณย่าเดินไปนั่งที่โซฟา
"เป็นห่วงพี่หรอ"
"ห่วงสิ ไม่ห่วงจะร้องไห้หรอ" พี่พีทก็กอดผมไว้แน่น ทุกคนก็มองมาแล้วก็อมยิ้ม
"จะกอดกันอีกนานไหม โยชิหิวอ่ะ ขอทานขนมนี้นะ"
"พี่ซื้อมาให้พี่พีทนะ"
"โหย เยอะขนาดนี้พี่พีททานไม่หมดหรอก แค่เมียเป็นห่วงจนร้องไห้ร้องห่ม วิตกจริตบ้าๆบอๆ ก็คงอิ่มแล้วมั้ง"
"ไปล้างหน้าล้างตาไป " พี่พีทก็เสยผมให้ แล้วก็หอมซับน้ำตา
"อืออ" ผมเดินเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ  ออกมาทุกคนก็นั่งคุยกันอยู่แล้ว
พี่พีทค้นกระเป๋าผมแล้วหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กส่งให้เช็ดหน้า เพราะนี้คือสิ่งที่ผมพกติดตัวประจำ
"มานั่งข้างๆย่าสิลูก"
"ครับ" ผมนั่งลงข้างๆคุณย่า
"ตกใจล่ะสิ"
"ตกใจมากครับคุณย่า รถมันเหมือนรถพี่พีทมากอ่ะครับ แม้แต่ล้อแม็กยังเหมือนเลย"
"กระต่ายตื่นตูม"
"ตัวเองไม่เข้าใจหรอกพี่บุ้ง ถึงได้ว่าน้องภูแบบนี้อ่ะ"
"ไม่เอาไม่เถียงกันลูก"
"คุณตำรวจเขาคงตกใจพี่ภูอ่ะ วิ่งลงไปร้องไห้โวยวาย ฮ่าๆๆๆ"
"ชิ"
"พี่พีท นั่งยิ้มอยู่ได้ อันนี้โยชิขอนะ อร่อยอ่ะ"
"อื้ม ทานเถอะ อ้วนๆน่ารักดี" ดีมากพี่พีท จิกัดมันเลย แล้วไอ้โยชิก็ทำหน้าสลด แล้วก็วางขนม
"ทานเถอะโยชิพี่ไม่ว่าหรอก แกอ่ะ อีกนิดเดียวก็เรียกฮิบโปแล้ว"
"พี่ภูอ่ะใจร้าย คุณย่าโญชิอ้วนหรอ"
"ไม่อ้วนหรอกลูก ทานเถอะ เดี๋ยวทานข้าวกับย่าด้วยนะ"
"อันนั้นแน่นอนอยู่แล้วครับคุณย่า"
"ถ้าแกโดนผัวทิ้งนะฉันจะไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้โยชิ" ไอ้พี่บุ้งมันแซวแล้วมันก็เดินเข้าครัวไป
"พี่บุ้งกลับมาพูดกันให้รุ้เรื่องก่อนนะ ทำไมอ่ะ ทำไมโยชิจะโดนทิ้ง"
"พี่ตอบแทนให้ก้ได้"
"ทำไมหรอพี่ภู"
"ก็เพราะแกอ้วนเป็นโอ่งราชบุรีแบบนี้ไง"
"คุณย่าาาาาาา"
"ย่าไม่รู้เรื่องด้วยแล้ว ย่าไปทำกับข้าวก่อนนะลูก " แล้วคุรย่าก็เดินเข้าครัวไปอีกคน
"พี่อิค จะทิ้งโยชิหรอ"
"เปล่า ใครจะทิ้ง อ้วนแค่ไหนก็รัก น่ารักจะตายกอดแล้วนุ๊มนุ่ม"
"แสดงว่าโยชิอ้วนจริงๆใช่ไหม"
"ไม่หรอก กำลังน่ารัก"
"เดี๋ยวขึ้นข้างบนก่อนนะ อาบน้ำแปป"
"เออ" ผมเดินไปหยิบขนมมาถุงหนึ่ง แล้วก็ขึ้นข้างบนพร้อมพี่พีท
เดินเข้ามาในห้อง ผมก็กอดพี่พีทอีกครั้ง
"เป็นอะไรเนี่ย กอดจัง"
"อย่าเป็นอะไรนะ ขอร้อง ทำใจไม่ได้"
"อื้ม พี่ไม่เป็นอะไรหรอก สัญญา เราจะต้องอยู่ด้วยกันไปจนแก่ สักร้อยปีดีไหม"
"แปดสิบก็พอ"
"โอเคแปดสิบก็แปดสิบ ฟ๊อดดด พี่สัญญาว่าจะไม่เป็นอะไร แล้วก็ไม่ทิ้งน้องภูไปไหน"
"จริงนะ"
"จริงสิ เข้าใจความรู้สึกพี่แล้วใช่ไหม วันที่น้องภูโดนรถชนน่ะ ว่าพี่รู้สึกยังไง"
"เข้าใจแล้ว"
"แล้วยังมาแกล้งความจำเสื่อมใส่พี่อีก"
"หรอ เอ...ทำไมจำไม่ได้นะ ลืมอ่ะ ไปอาบน้ำดีกว่า อ่ะทานขนมซะ เดี่ยวน้องภูไปอาบน้ำแปปจะได้ไปทานข้าวกัน"
"เจ้าเล่ห์" แล้วพี่พีทมันก็บีบจมูกผม บิดไปบิดมา ส่ายไปส่ายมา
"โอ๊ยยยเจ็บ หึ่ย" แล้วผมก็เดินเข้าไปอาบน้ำ

......................พี่พีท

วันนี้ที่รักผมวิ่งเข้าบ้านมาก็ร้องไห้น้ำหูน้ำตาเต็มไปหมด ไอ้ผมก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
ตัวน้องภูเองก็เข้ามากอดเอวผมแน่น แล้วก็ร้องไห้ใหญ่เลย ถามว่าเป็นอะไรก็ไม่พูดได้แต่ร้องไห้
ตอนแรกก็คิดใครนะมารังแกเมียผมได้ พ่อจะล่าให้ราบเป็นหน้ากลองเชียว
แต่พ่อเจ้าตัวดีของผมตั้งสติได้ก็ค่อยๆคลี่คลายเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง ผมนี่นะยิ้มไม่หุบเลย
มันรู้สึกดีใจมากๆอ่ะ ที่คนที่ผมรักมากเป็นห่วงผมขนาดนี้ อีกจหนึ่งก็เป็นห่วงอย่างมาก
ถ้าวันหนึ่งเขาต้องอยู่คนเดียวจริงๆเขาจะอยุ่ได้ไหม ผมอาจจะรักเขามากเกินไป
แต่มันเป็นความรักที่อยากให้เขามีความสุขทุกวัน แค่รอยยิ้มที่ยิ้มให้ผมวันละเล็กละน้อย
ผมก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้นึกถึงรอยยิ้มสวยนั้น ก็อย่างที่เคยบอก "ผมโคตรอิจฉาตัวเองเลยอ่ะ"

เมื่อวานก็ร้องเพลงอะไรก็ไม่รู้ให้ฟัง พึ่งเคยได้ยินเขาร้องเพลงลูกทุ่งเต็มๆก็วันนี้แหละ
ปรกติก็ร้องแต่ท่อนฮุกเท่านั้น แล้วเพลงที่ได้ฟังก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันมีเพลงนี้ด้วย
ฟังไปก็ยิ้มแก้มจะปริอยู่แล้ว ท่าทางที่น่ารักบวกกับเสียงเพลงแปลกหู ทำให้ผมมีความสุขมาก
ผมรู้เลยว่า เขาคือดวงใจของผมจริงๆขี้อ้อน ใสซื้อแต่ไม่โง่ ไหวพริบเป็นเลิศ
แล้วเรื่องความจำนี้สุดยอดมาก บทสวดฟังผมท่องแค่ไกี่รอบก็จำได้แล้ว
เพลงต่างๆที่เขาร้องก็ฟังไม่กี่รอบ หนังสืออ่านรอบเดียวก็จำได้ ไม่รู้ทำได้ไง เก่งไหมล่ะ? เมียผม.....

เข้าไปหาในห้องน้ำดีกว่า คิดถึง

..........................น้องภู

"เข้ามาไม" ผมตะโกนถามพี่พีทที่เดินเข้ามา ตัวเองอาบน้ำไปแล้วจะเข้ามาทำไม
"เข้ามาดูเมียอาบน้ำ"
"โรคจิต ออกไปเลย"
"อายหรอ"
"ไร้ซึ่งความอาย"
"งั้นก็ยืนดูแบบนี้แหละ"
"ออกไป น้องภูจะอาบน้ำ พี่พีทก็เคยเห็นแล้วจะมานั่งดูเพื่อ?"
"พี่ชอบ"
"ห๊าาา ชอบ "
"อื้ม"
"ถ่ายคลิปไว้ดูตอนทานข้าวด้วยไหมจะได้เจริญอาหาร"
"เออก็ดีเหมือนกันนะเดี๋ยวไปหยิบโทรศัพท์ก่อน"
พอพี่พีทเดินออกไปจากห้องน้ำผมก็รีบวิ่งไปล้อคประตูห้องน้ำทันที
เดี๋ยวพี่พีทมันคงมาเคาะประตูโวยวายแหละ ผมก็ยืนรอที่จะโต้เถียงกับพี่พีท
แต่ยืนรอนานมากแล้วทำไมพี่พทมันไมมาโวยวายหน้าห้องน้ำน่ะ โผล่ออกไปดูหน่อยดีกว่า

"แฮ่.........."
"เห้ย ไอ้บ้านิ ตกใจหมด"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  ฮ่าๆๆๆๆ" พี่พีทมันก็ยืนขำผมจนตัวงอ ก็มันเล่นมาแอบอยู่ข้างประตูอ่ะ
แล้วยังตะโกน แฮ่เข้ามาอีกคนก็ตกใจดิว่ะ ไอ้บ้านิ เดินเข้าไปอาบน้ำต่อ
ได้ยินพี่พีทเปิดทีวีก็คงจะดูทีวีนั้นแหละ ผมก็เลยได้อาบน้ำอย่างเป็นส่วนตัว
อาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมา นั่งที่ปลายเตียงเช็ดผมให้แห้ง พี่พีทก็หันมามองแล้วพยักหน้าเรียก
"เช็ดเองได้"
"มานี้พี่เช็ดให้ เร็ว อย่าดื้อ" ก็เลยเดินไปอย่างว่าง่าย พี่พีทมันก็ดึงไปนั่งตัก
แล้วก็ค่อยๆบรรจงเช็ดผมให้เบาๆอย่างถนอมที่สุด เนี่ยแหละสามีที่อบอุ่นของผม เอิ๊กๆๆ
"ช่วงนี้มีคนมาจีบมั้งป่าว"
"โห่ ไม่มีหรอก เห็นเดือนเห็นตะวันที่ไหนล่ะ เรียกหนักมากไม่มีเวลาไปส่องเด็กคณะอื่นหรอก"
"นี้แหน่ะ" พี่พีทมันเขกหัวผม
"โอ๊ยยยย อะไรล่ะ เจ็บนะ"
"อย่าคิดเจ้าชู้เชียวนะ พี่รู้พี่จัดการขั้นเด็ดขาดแน่"
"ว่าแต่คนอื่น ตัวเองนั้นแหละ มีคนมายั่วถึงออฟฟิศ ไม่รู้วันไหนจะเผลอใจไปกับเขา"
"อย่ามาใส่ร้าย พี่มั่นคงเสมอ"
"ก็ดี๊"
"เดี๋ยววันจันทร์พี่จะไปนอนที่วัดแล้วนะ"
"ทำไมอ่ะยังไม่ถึงวันบวชซะหน่อย"
"หลวงพี่ท่านให้ไปลองนอนดูก่อน จะได้ปรับตัวได้ ตื่นเช้าก็จะได้ลองเดินไปบิณฑบาตดูด้วย"
"อืม"
"นอนคนเดียวได้นะ"
"ได้สิ ก่อนหน้าที่จะตกเป็นของพี่พีทน้องภูก็นอนคนเดียวนะ"
"แต่พี่ทำน้องภูเคยชินกันการนอนกับพี่มาตั้งหลายปีแล้วนะ"
"นอนได้ สบายมาก" ปากบอกว่าได้ แต่ใจนี้สิลังเลมาก มันร้สึกโหวงๆยังไงก็ไม่รู้อ่ะ
ก็คนเคยนอนกอดกันทุกวันนี้นา แล้ววันนี้ไม่มีคนกอดแล้วจะนอนได้ไงก้ไม่รู้
แต่พี่พีทเขาไปสร้างบุญนะเราจะเป็นมารขัดขวางหรอไง ก็ต้องทำใจกล้าบอกว่านอนได้สบายมาก
"แน่นะ" แต่เหมือนอีกคนจะรู้ทัน
"แน่ ตัวเองนั้นแหละ จะนอนได้เลย วัดอ่ะผีดุนะ"
"หรอ ผีกลัวอะไร"
"กลัวพระสิ"
"แล้วในวัดมีพระเยอะแยะ ผีจะมาอยู่ได้ไง" เออก็จริงของพี่พีทมันนะ
"ก็ แอบๆอยู่ไง" ก็คงยังเถียงต่อไป ฮ่าๆๆๆ
"ฮ่าๆๆ"
"ผีมันมาขอส่วนบุญไง พพระมีบุญเยอะพี่ก็ต้องไปหาสิ โถ่เอ๊ย"
"จ้ะ ไปเอาเสื้อผ้ามาใส่ได้แล้วไป เดี๋ยวโยชิก็ขึ้นมาโวยวายหรอก พี่สาวขึ้นมาน๊านนาน"
"พี่ชาย"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ฟ๊อดดด" หอมตลอดอ่ะ เอ๊ะอะหอมตลอด แต่ก็ชอบนะ
เดินไปใส่เสื้อผ้า แล้วก็ลงไปข้างงล่างกับพี่พีท ก็ได้ยินเสียงไอ้โยชินั้นแหละดังมาจากในครัว
ก็เห็นจะมีมันคนเดียวแหละที่ยิฃึดการปราศัยในครั้งนี้แต่เพียงผู้เดียว.....
"กว่าจะมาได้นะแม่คุ๊ณณณณณ  ไปทำอะไรกันมาล่ะ" ดูมันช่างจิกช่างกัดมาก
"เรื่องส่วนตัว"
"ชิ"
"ป่ะ ตั้งโต๊ะเลยลูก กับข้าวเสร็จพอดี ผักบุ้ง ตักแกงใส่ถ้วยเลยลูก"
"ครับ"
"โยชิ ไปตามพี่อิคของเธอมาสิ ไปไหนล่ะ"
"ในสวนโน้นแหน่ะ เสพธรรมชาติ บ้าไปแล้ว"
"ไปว่าพี่เขาอีกเรา ไปตามอิคมาทานข้าวไปลูกโยชิ"
"ครับคุณย่า"
ทุกคนมาพร้อมที่โตีะอาหาร วันนี้กับข้าวเต็มพิกัดเหมือนเคย เพราะมีแขกประจำมาอีกแล้ว ฮ๋าๆๆ
วันนี้มีปลาสลิต้มกะทิใบมะขามอ่อน ปลาแรดทอดกระเทียม ยำไข่ดาว น้ำพริกปลาทู ไข่ตุ๋น
น่าทานใช่ไหมล่ะ แล้วทุกคนก็กำลังหิวและอยาก ฮ่าๆๆๆๆ เอิ๊กๆๆ อย่าทานข้าวเยอะนะ ทานแต่กับ เดี๋ยวอ้วน
ทานข้าวกันจนอิ่มก็มานั่งคุยกันเหมือนเคย ไอ้โยชิกับไอ้อิคก้ได้เวลากลับแล้ว
เพราะพรุ่งนี้ไอ้อิคมันมีสอบ แต่ไอ้โยชิอ่ะ มันอยากค้างที่นี้ผมรู้ แต่มันก็ไม่สามารถจะแยกจากสามีได้
"ขับรถดีๆนะมึง"
"เออ"
"ถึงแล้ววอทแอพมาบอกกูด้วย"
"ครับคุณเพื่อน"
"พี่ภู"
"ว่าไง"
"เดี๋ยวตอนพี่พีทบวชอ่ะ ให้โยชิมานอนเป็นเพื่อนไหม"
"ไอ้อิคมันคงลงแดงตายพอดีอ่ะ ไม่เป็นไรพี่นอนได้ ขอบใจนะ"
"แน่นะ"
"แน่ แค่ผัวไปบวชไม่ตายหรอกน่ะ ไปได้แล้ว ขับรถดีๆนะอิค"
"เออ อินี้ก็ย้ำจนกุไม่มั่นใจแล้วเนี่ย"
"ฮ่าๆๆ บ๊ายบาย"
แล้วสองคนผัวเมียนั้นก็ขับรถออกจากบ้านผมไป ผมเดินไปปิดประตูแล้วก้เดินเข้าบ้าน
คุณย่าก็ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำสวดมนต์เข้านอนเช่นกัน ผมจะดุทีวีแต่พี่พีทก็สะกิดให้ขึ้นข้างบนอยุ่นั้นแหละ
ก็เลยต้องจำใจจำยอมขึ้นข้างบน เหลือแต่พี่บุ้งกับพี่อ้นที่นั่งดูละครกันอย่างกระหนุงกระหนิง
"พี่อ้นน้องภูไปนอนแล้วนะ"
"ครับ ฝันดีนะ"
"ไปนอนแน่หรอ เห็นสะกิดกันให้ยิกๆๆๆ"
"ปากหรอนั้นน่ะ หืมมมม" พี่อ้นมันก็หยิกขาพี่บุ้ง
"โอ๊ยยย เมียจ๋าอ่ะ เจ็บนะ"
"พูดกับน้องอ่ะให้มันรื่นหูสักวันไม่ได้หรอไง"
"มันไม่ชิน"
"ช่างเหอะพี่อ้น มันคงเป็นสันดานไปแล้ว น้องภูไปนอนดีกว่า"
"ครับ"
"ทำตุนไว้เยอะๆนะเว้ย เดี๋ยวพี่พีทไม่อยู่ พี่ช่วยไม่ได้นะเรื่องนั้นอ่ะ ฮ๋าๆๆๆๆๆ"
"อุบาทว์" แล้วผมก็เดินขึ้นข้างบนโดยพี่พีทยืนรออยู่ที่บันไดแล้ว กลัวผมไม่ขึ้นไปหรอไงเนี่ยลุง

"ร้องเพลงให้ฟังหน่อยดิ"
"เพลงอะไร"
"เพลงอะไรก็ได้"
"ไม่มีอารมณ์" ผมก็เดินไปเลื่อนประตูตรงระเบียง แล้วไปยืนรับลง
"เปิดทำไมเดี่ยวยุงเข้า ปิดเลย" ผมก็ไม่ปิด ปิดก็ร้อนอ่าดิ เปิดให้แอร์ออกมาเย็นดีออก
แต่มันเป็นการกระทำที่ผิดนะครับอย่าเอาอย่างเพราะมันจะเปลืองพลังงาน และไฟอย่างมาก
พี่พีทเดินมาปิดประตู แล้วก็ล็อค ขังผมไว้ข้างนอก นอนข้างนอกก้ได้ว่ะเย็นดี
พี่พีทเห็นท่าผมไม่โวยวาย ก็เลยออกมานั่งที่เก้าอี้ริมระเบียงเป็นเพื่อน
"พี่พีทว่าบนดาวจะมีคนอยุ่ไหม"
"ไม่มี ไม่เคยเรียนเรื่องนี้หรอไง"
"หรอ พี่พีทเห็นดาวท่มันกระพริบดวงนั้นไหม นั้นน่ะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ไฟที่บ้านเขาเสีย มันเลยกระพริบๆแล้วแบบนี้จะไม่มีคนอยู่ได้ไง"
"o_O" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
"พี่พีท "
"ครับ"
"พี่พีทว่าการที่เราเกิดมาเป็นเกย์อ่ะ มันเป็นกรรมของงเราเมื่อชาติที่แล้วหรือเปล่า"
"ไม่อ่ะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ใครเป็นคนบอกล่ะว่าผู้ชายต้องรักกับผู้หญิงเท่านั้น"
"ธรรมชาติไง ธรรมชาติกำหนดมา"
"ธรรมชาติก็แค่กำหนดให้ผู้ชายกับผู้หญิงมีหน้าที่เพิ่มจำนวนประชากร ธรรมชาติไม่ได้ห้ามผู้ชายกับผู้ชายรักกันนิ"
"รู้ได้ไงว่าไม่ห้าม"
"ถ้าห้าม ธรรมชาติก็คงกำหนดมาว่าถ้าผู้ชายกับผู้ชายมีอะไรกันเมื่อไร ก็จะตายภายในสามชั่วโมงแล้วล่ะ"
"คิดทฤษฎีขึ้นมาเองแล้ว"
"พี่เห็นบางคน เอะอะ อะไรก็โทษกรรมเก่าตั้งแต่ชาติก่อน ไม่เห็นมีใครโทษการกระทำหรือกรรมในชาตินี้บ้างเลย เรื่องบางเรื่องมันก็อาจจะส่งผลมาจากกรรมเก่าจริง แต่เรื่องบางเรื่องมันก็เป็นข้ออ้างของคนที่จะลบล้างความรู้สึกผิดที่ทำลงไป"
"อืม"
"เราสองคนถูกลิขิตมาแล้ว ให้มารักกัน ลองคิดดูสิ อยู่ดีๆทำไมน้องภูถึงมาหลับในห้องพี่วันนั้น ห้องอ่นก็เยอะทำไมไม่ไปนอน"
"นั้นสิ"
"ก็เพราะน้องภูต้องเป็นของพี่ไง ฮ่าๆๆๆๆ"
"น้องภูว่าพี่พีทคิดจะกดน้องภูตั้งแต่วันแกที่เจอแล้วล่ะ ใช่ไหม"
"ใช่ ตั้งแต่วันแรกที่เห็นปีนข้ามรั้วมา พี่ก็คิดในใจว่าต้องจับเด็กคนนี้ทำเมียให้ได้ เด็กอะไรข๊าวขาว น่ารักมากกก"
"หื่น"
"มัน คลิกอ่ะ ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอ ฮ่าๆๆๆ"
"เสี่ยวว่ะ"
"เข้าห้องเหอะ ยุงเยอะ เดี๋ยวยุงกัดขาลายหมด"
"แปปหนึ่ง"
"ยุงจะเข้าหุพี่อยู่แล้วเนี่ย ไอ้ยุงนี้ก็แปลก ทำไมชอบมาตอมแต่หู"
"ยุงมันไม่ได้ชอบตอมหูหรอก"
"แล้วมันชอบตอมอะไร"
"มันก็ตอบทุกที่แหละ เพียงแต่ตอมที่อื่นเราไม่ได้ยินเท่านั้นเอง"
"o_O" ฮ่าาาาาาาาาาาา
ผมสองคนก็เข้าในห้อง เพราะยุงเยอะมาก คงเพราะเรามีสนามหญ้าให้ยุงวางไข่ ฮ่าๆๆ
เดินเข้ามาพี่พีทก็เกาก้นตัวเอง แกร๊กๆๆๆ ผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปล้างไม้ล้างมือ แปรงฟันจะได้เตรียมนอน
เพราะสามีบอกไว้แต่เมื่อวานว่าพรุ่งนี้จะไม่ทำกิจกรรมแล้ว จะลดละก่อนบวช
พี่พีทเดินเข้ามาสมทบกิจกรรมการแปรงฟัน เราสองคนก็ยืนแปรงฟันกัน พร้อมจะเข้านอน
ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็มาทาครีม ไหนๆคืนนี้ไม่มีกิจกรรม ก่อนนอนเอาแผ่นมาร์คหน้ามามาร์คดีกว่า
"เอามาทำไม"
"มาร์คหน้าไง" ผมเดินไปปิดไฟ หลือไว้แต่ที่หัวเตียง
"แต่เราต้องทำอย่างอื่นก่อนนะ"
"เมื่อวานเราตกลงกันแล้วนิ"
"แต่"
"ไม่มีแต่ นอนลง" พี่พีทก็นอนลงอย่างเซงในอารมณ์ ผมก็แกะห่อมาร์คแล้วก้แปะลงไปบนหน้าพี่พีท
แล้วตัวเองก็นอนลงแล้วก็จัดการมาร์คหน้าตัวเอง เอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียง
แล้วเราสองคนก็อยุ่ในความมืด พี่พีทจับมือผมไว้ เราสองคนไม่เคยที่จะนอนตัวไม่สัมผัสกัน
นอกจากเวลาทะเลาะกัน ฮ่าๆๆๆ แต่ก้ไม่ทันข้ามคืนพี่พีทก็เป็นฝ่ายดึงผมไปกอดทุกที
น้อยสุดก็คือจับมือ เหมือนวันนี้ แต่ไม่นานพี่พีทก้เริ่มดึงผมไปกอด แล้วก็เริ่มลูบ
"อะ แฮ่ม จะทำไร"
"ทนไม่ไหวอ่ะ"
"แล้วไปบวชจะทนไหวได้ไง พยายามหน่อยสิ"
"ขออีกคืนนะ แค่คืนนี้ สัญญา"
"สัญญาเสียเปล่า เมื่วอานก็พูดแบบเนี่ย"
"เห็นใจหน่อยดิ"
"ไม่เอา เคยตัว ไปจัดการในห้องน้ำเลยไป เป็นพระเขาก็ห้ามช่วยตัวเองนะ"
"รู้แล้ว ไม่ทำก็ไม่ทำ นอนก็ได้" เสียงอ่อยลงไปแล้วครับเมื่อผมดุ
ความเคยตัวแล้วก็ความเคยชินไง นอนปุ๊ปก็จ้องจะกดผมปั๊ป ไม่รู้จักเหนื่อยจักหน่าย
แต่ผมว่ามันก็เป็นเรื่องสำคญนะสำหรับคู่รักอ่ะ เรื่องบนเตียงอย่าให้บกพร่อง
แต่นี้พี่พีทจะบวชไง ผมเลยต้องให้ลดละลงบ้าง เกิดทนไม่ไหว เดี๋ยวจะรีบสึกก่อนกำหนด
นอนกันในความเงียบนั้นแหละ ผมเหมือนจะเคลิ้มหลับ พี่พีทก็ดึงเข้าไปกอด
สุดท้ายก็หลับไปเมื่อไรไม่รุ้ ตื่นมาอีกทีก็เช้าเเล้ว ตื่นเพราะว่ามีอะไรมาซุกไซร้ตรงซอกคอ
ลืมตามองก้ไม่ใช่ใครหรอก ก็พี่พีทนั้นแหละ
"จะทำไร ไม่เอา ง่วง"
"เช้าแล้ว"
"เช้าแล้วทำไม หยุด!!!!" ผมดันหน้าพี่พีทออกไป
"ก็เมื่อคืนน้องภูห้ามพี่ พี่ก็รอตอนเช้าไง"
"ตลกแล้ว ห้ามจนกว่าจะสึก ไป ออกไปเลย"
แต่พี่พีทมันหื่นมาจากไหนก็ไม่รู้เนี่ย ยิ่งดันในยิ่งซุกไซร้ ทั้งดูดทั้งเลีย ไอ้เรามันก็น้ำมันดีๆนี้เอง
พอไฟเข้ามาใกล้หน่อยก้พาลจะลุกพรึ๊บ สตาร์ทปุ๊ปติดปั๊ป
"ปากบอกไม่เอาไม่เอา แต่ทำไมน้องภูน้อยถึงได้แข็งปึ๋งแบบนี้ล่ะ" พี่พีทมันเอามือมาจับตรงนั้นของผม โคตรหื่นอ่ะ
"จับมันก็แข็งน่ะสิ ปล่อยเลย ไม่อย่างนั้นน้องภูจะร้องให้คุณย่าช่วยนะ"
"ร้องไปเถอะ คุณย่าไปตลาด"
"พี่พีท แล้วพี่พีทจะอดเรื่องแบบนี้ได้ไงตอนบวชอ่ะ ใจแข็งหน่อยสิ" ต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
"เดี๋ยววันจันทร์พี่ก็ไปนอนที่วัดแล้ว ขอพี่ใช้เวลาเสาร์อาทิตย์นี้อยู่กับน้องภูอย่างเต็มที่เถอะนะ"
แล้วมาทำสายตาอ้อนวอนขนาดนี้ แล้วผมก็ไม่ใช่คนใจร้ายซะด้วยสิ
"น้องภูก็อยู่กับพี่พีทไม่ได้ไปไหนนิ แต่เรื่องแบบนี้พี่พีทต้องอดทนนะ"
"เมื่อคืนพี่ก็อดทนแล้วไง ตอนนอนภูสอบพี่ยังอดทนได้เลย เวลาบวชจริงๆพี่อดทนได้อยู่แล้ว"
"จะเอาให้ได้ใช่ไหม"
"อือ" พี่พีทพยักหน้าแล้วก็อมยิ้ม ในเมือจะเอา ก็เอาให้เข็ดไปเลยจะทำอะไรก็ทำเถอะ
"ตามใจ" พูดแค่นี้แหละพ่อเจ้าประคุณก็บรรเลงเพลงรักอย่างหนักหน่วง เห้อออ
ก็เล่นเอาผมต้องคลานลงไปทานข้าวกันเลยทีเดียว แพ้ลูกอ้อนอีกแล้วเรา..............


สวัสดีครับ

ขอเชิญทุกท่านไปร่วมงานบวชพี่พีท ในอีกไม่ช้า  อิอิ

ขอบคุณนะครับที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้กันมาตลอด

ขอบคุณสำหรับคำติชม

ขอบคุณมากมากครับ


รักเวอร์ๆ




ปล.ที่ถามมาว่าคนเขียนอายุเท่าไร

ตอบ....ปีนี้จะ26แล้วครับ  แก่แล้ววววว

[eern]

น้องทำเราใจหายหมดเอ้อโล่ง

[gookgik]

นึกว่าจะมีมารมาผจญไม่ให้พี่พีทบวชซะแล้ว   ทำเอาน้องภูร้องไห้น่าสงสารไปเลย

  กรีซชอบพี่ซูมจริงๆ เหรอนี่  แค่มองตาก็สื่อภาษาใจพี่ซูมก็คงเขินเหมือนกันนะนี่

โยชิ ถึงอ้วนเป็นฮิปโปพี่อิคก็รัก  แต่พี่อิคคงต้องซื้อตุ้มหูให้โยชิใส่บ้างเผื่อหูจะหนักขึ้น

อ่านกับข้าวครอบครัวนี้ทีไร อยากกินไปหมด

กด + และ + เป็ด ให้กับคำเชิญไปงานบวชพี่พีทค่ะ 

[ขนมสัมปันนี]

คนเขียนอายุ26อุ้ยกำลังน่าทานเลย ว๊ากกกกกก   สงสัยจะน่ารักเหมือนน้องภูเนอะ  :-[แล้วคนเขียนบอกว่าจะค้างไว้สัก สาม อาทิตย์  จริงปล่าวจ๊ะ อย่าแม้จะคิดโกรธตายเลย รักคนเขียนม๊ากมาก

[Number1_90]

เเอบตกใจนึกว่าพี่พีทจะโดนรถชน

รอตอนต่อไปค่ะ 

[mild-dy]

รอจ้ารอ
น้องภูร้องไห้น่าสงสารมาก

[PrAeW]

พี่พีทยังคงความหื่นไม่เปลี่ยนแปลง
เดี๋ยวน้องภูคงเหงาแย่พี่พีทไปบวช
มุขยุงตอมหูเหมือนจะเคยได้ยินในรายการตีสิบเลย ^^

[•♀NoM!_KunG♀•]

อรีากก........ตอนแรกใจหายใจคว่ำเกือบไปมั้ยละ

ใกล้วันที่พี่พีทจะบวชเข้ามาทุกทีแระสินะ

จะเปงไงน้ออ??

[Bowbonk]

 

[Milk]

นึกว่าจะได้ซดมาม่าอีกแล้ว ค่อยยังชั่วหน่อย

[yayee2]

ทำเอาตกอกตกใจ
คนโบราณยิ่งว่ากันว่า จะบวช จะแต่งงาน จะ..มีการเริ่มต้นสิ่งใหม่ในชีวิต ให้ระมัดระวัง เพราะอาจจะมีเหตุ(มักจะร้าย)ไม่คาดฝันเกิดขึ้น
หึ หึ พี่พีทนี่สงสัยจะ...จนถึงวันไปนอนวัดเลยกระมัง น้องภูก็คงต้องฝึกการอยู่การนอนคนเดียวล่ะ

[CarToonMiZa]

รอไปงานบวช
พี่พีท

[naiin]

                แสดงว่าพึ่งเลยวัยเบญจเพศมา  ก็เลยทำให้น้องภู....ทุกวัน

[choijiin]

ปล.ที่ถามมาว่าคนเขียนอายุเท่าไร

ตอบ....ปีนี้จะ26แล้วครับ  แก่แล้ววววว


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
แค่ 26 บอกแก่
คนอ่านแก่กว่าอีกง่า แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 

รอไปงานบวชพี่พีทกัน
คนอ่านจองรำหน้าขบวนนะน้องภู
 

[seaz]

น้องภูทำเราใจหายไปด้วยเลย

[satann]

คนเขียนทำเอาคนอ่านตกใจไม่เฉพาะน้องภูนะเนี่ย  นึกว่าเป็นพี่พีทจริงซะแล้ว ยิ่งจะบวชแล้วด้วย

อย่าให้ค้างถึงสามอาทิตย์เลยนะ แค่วันเดียวก็คิดถึงน้องภูจะแย่แล้วคะ อยากให้น้องภูเจอครอบครัวพี่พีทเร็วๆ จังเลย อยากรู้ว่าจะหลงน้องภูกันแค่ไหน 555

[ormn]

พี่พีทจะบวชแล้วสาธุๆ

น้องภูก็ต้องแข้มแข็งนะพี่พีทจะได้ไม่เป็นห่วงอะ

[uaeb]

  :m25:หื่นตลอดอะพี่พีท
แต่ตอนแรกแอบตกใจว่าพี่พีทจะเปนไร 

[เฉาก๊วย]

  

[BBSS]

ทำเอาใจหายใจคว่ำ หมด 

ส่วนพี่พีทก็ยังคงหื่นเสมอต้นเสมอปลาย

[jj@room]

  กำลังจะมีคู่รักคู่ใหม่เพิ่มขึ้นอีกคู่ แล้ว  พี่ซูม&น้องกรีซ

[som]

พี่พีทหื่นแบบนี้เวลาบวชจะลำบากน๊า

[noy]

 

[tawan]

สงสารพี่พีทนะน้องภู

 

[watcharet]

วันนี้จุใจมากๆๆ ขอบคุณที่มาลงเยอะๆแบบนี้ ชอบๆ 5555

[litlittledragon]

พี่พีทไม่รักษาสัญญา

ตอนน้องภูเข้าใจผิด ยังคิดว่ามารมาขัดขวางไม่ให้พี่พีทบวชหรือเปล่า ดีที่เป็นแค่การเข้าใจผิด

[khunstar]

พี่พีทก้อยังมิวาย555

[white choc~]

พอพี่พีทบวช คงต้องห้ามไม่ให้น้องภูไปหาจนกว่าจะครบบวช
เพราะถ้าสีกาภู(?)ไปให้พระพีทเห็นหน้า ผ้าเหลืองคงต้องมีอันร้อนรุ่ม
เพราะพระพีทมิอาจจะยับยั้งกามาแล้วจับสีกาภูฟิชเจอริ่ง จนทำให้อาบัติต้องสึกก่อนอย่างแน่นอน

[pochu52]

ตกอกตกใจไปกับน้องภู ไม่เกิดเรื่องก็ดีแล้วคะ
รอไปงานบวชพี่พีทด้วยคน ^^