หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[jj@room]

  ซึ้งสุดๆอ่ะตอนนี้ ครอบครัวอบอุ่น คอยดูแลกันน่ารัดที่สุด

[jonathan2624]

อ่านแล้วซาบซึ้งมากๆ เลยอะครับ รออ่านตอนต่อไปคร้าบบบบบ อิอิ

[DexTunG]

  +1

[patee]

 

[tantansin]

 ::รู้สึกว่า จะหลงรัก น้องภู พี่พีท มากขึ้นทุกวัน
เห็นหวานกันแบบนี้ มีความสุขจัง 

[khunstar]

อยากไห้ถึงวันบวชเร็วๆง่า555

[Monkey D lufy]

สู้ๆนะพี่พีท

น้องภูโตแล้วไม่ต้องห่วงน้องมากหรอก

ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

[ขนมสัมปันนี]

คนเขียนจะรู้ไม้น้อว่าคุณทำให้ผู้อ่านนิยายของคุณ ร้องให้แล้วก็หัวเราะได้ในเวลาเดียวกัน ขอบคุณครับสำหรับนิยายดีๆ

[pp_song]

พี่พีทกับน้องภูน่ารัก><

[watcharet]

พี่พีทใกล้บวชแล้วๆๆ

[Supermimt]

 :L1:เขารักกันค่ะ

[som]

พี่พีทเข้าวัดแล้ว  อยากเห็นพ่อของพี่พีทจังเลยว่าจะขนาดใหน  ดูท่าว่าจะขี้แกล้งเนาะ

[aishiteru.]

พี่พีทเข้าวัดเตรียมตัวจะบวชแล้ววว
คืนแรกที่น้องภูต้องนอนคนเดียวก็ผ่านพ้นไป เง้ออ
ห่างกันตอนที่รักกันมันพอจะทนไหว
แต่ถ้าต้องห่างกันตอนที่ไม่รักกันคงจะทนไม่ไหว งื้อออ
ลุ้นลูกสะใภ้?เจอหน้าพ่อแม่พี่พีทเป็นยังไงบ้างน้อ อิอิ
 

[punchnaja]

จะบวชแล้ววววววววว

[NOO~KUNG]

แอบรักน้องภูมากขึ้นทุกวัน....
เป็นกำลังใจให้คุณคนเขียนด้วยค่ะ....

[•♀NoM!_KunG♀•]

แง่มๆ 28แระน้า บวชๆ 555555+++

[tumtok]

น้องภูพี่พีทสู้ๆนะอีกไม่กี่วัน

[naiin]

                    อดทนอดทน ทนอดท่องไว้เจ็ดวันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Gu_Ton_Za]

ตอนต่อไปท่าทางจะหนุกหนานน่าดูอ่ะ ^^

[CarToonMiZa]

อบอุ่น

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ชอบจริงๆเลย เอาใจช่วย สงสัยว่าพี่พีทเนี่ยจะต้องบวชวันที่29นี้แน่นอน

[Number1_90]

  น้องภู

[ekonut]

อ่านทันแหละหลังจากที่ไม่ได้เข้ามาหลายวัน
แปะเม้นท์ไว้ก่อนจ้า 

[K.Pupoom]

ตอนที่...147

 

หกโมงเช้าวันอังคาร

"ติ๊ดๆๆๆ   ติ๊ดๆๆๆ  ติ๊ดๆๆๆ ............................ ปลัก!!!!!" ผมเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุกที่หัวเตียง

"กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ  กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " แล้วเสียงปลุกที่โทรศัพท์ก็ดังอีก

"อะไรกันนักกันหนาเนี่ย ตื่นก็ได้" ก็ได้แต่บ่นกับตัวเอง เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์
มากดปิดเสียง แล้วก็นั่งปรับสติให้กลับคืนมา มองไปทางซ้ายที่เคยมีคนนอนข้างๆ
ตอนนี้หมอนว่างเปล่าไม่มีคนหนุนนอน ดูเหงาๆจัง ผมลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว
อาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อย แล้วก็มายืนแต่งตัวที่หน้ากระจก......
"ก๊อกๆๆ น้องภูตื่นยัง"
"ตื่นแล้วพี่อ้น" ผมจะโกนตอบกลับไป แล้วก็เดินไปเปิดประตู
"คุณย่าให้มาปลุกน่ะ นึกว่ายังไม่ตื่นซะอีก"
"ตื่นแล้ว"
"เสร็จแล้วก็ลงไปทานข้าวนะ"
"ครับ"
พี่อ้นลงไปข้างล่างผมก็แต่งตัวต่อให้เสร็จ วันนี้เอาให้หล่อเต็มที่ไปเลยผัวไม่อยู่ ฮ่าๆๆ
เสื้อผ้าหน้าผมพร้อมก็ไปหยิบกระเป๋า อุปกรณ์การเรียนแล้วก็ลงไปข้างล่าง
เดินไปในครัวยังได้ยินเสียผัดกับข้าวอยู่เลย สงสัยเราจะตื่นเช้าเกินไป
เดินเข้าไปในครัวก็เห็นคุณย่าปรุงอาหารอยู่หน้า เตามีลูกมือช่วยสองคนผัวเมีย
"อ่าว เสร็จแล้วหรอลูก หิวยัง"
"นิดหน่อยครับ"
"ไปเอานมในตู้มาดื่มก่อนไปลูกไป"
"ครับ"
"พี่เราโทรหาหรือยังลูก" ผมเทนมใส่แก้ว
"ยังครับ น้องภูบอกว่าไม่ต้องโทรมาน้องภูตื่นเองได้"
"อืมๆ ผักบุ้ง หยิบบจานมาให้ย่าลูก"
กับข้าวเสร็จก็มาวางเรียงที่โต๊ะ แล้วทุกคนก็ทานอาหารเช้าพร้อมกัน
"น้องภูเลิกเรียนกี่โมงวันนี้" พี่อ้นถาม
"เที่ยงพี่อ้น"
"ไปซื้อของด้วยกันไหม"
"ไปสิ พี่อ้นไปรับน้องภูด้วยได้ไหมอ่ะ"
"ได้สิ คุณย่าเราจะไปกันกี่โมงครับ" พี่อ้นถาม
"งั้นเราออกจากบ้านก่อนเที่ยงก็แล้วกัน แล้วไปรับน้อง ดีไหมลูก"
"ครับ"
"อยากไปด้วยอ่ะ" พี่บุ้งบ่นเบาๆ
"แล้วใครจะทำงานล่ะ รักษาการแทนบอสเชียวนะ ฮ่าๆๆ"
"นั้นดิ เมื่อวานก็โดนลูกค้าวีน จะคุยกะคุณพีท คุณพีท"
"แล้วบุ้งทำยังไงล่ะลูก"
"บุ้งก็บอกว่าคุณพีทบวชอยู่ ถ้าไม่กลัวบาปเดี๋ยวผมจะบอกเบอร์วัดให้เอาไหมครับ"
"ทำผิดรู้ไหมพี่บุ้ง ลูกค้าก็คือลูกค้า เขาจะวีนยังไงก็ต้องอดทน"
"พี่ก็รู้ แต่นางเยอะจริงๆอ่ะ เยอะแบบว่า ไร้สาระอ่ะ"
"ก็ใจเย็นๆลูก ทำอะไรคิดให้เยอะๆ คิดคนเดียวไม่ตกก็ปรึกษาคนอื่นๆ"
"ครับคุณย่า"
เราทานข้าวอิ่มผมก็ออกไปเรียนกับพี่บุ้งสองคน พี่บุ้งมาส่งหน้ามหาวิทยาลัยเหมือนเคย
"น้องภูไปเรียนก่อนนะพี่บุ้ง ขับรถดีๆนะ"
"ตั้งใจเรียนล่ะ ไม่อะไรก็โทรหาพี่นะ ไม่ต้องไปกวนพี่พีท"
"ครับ" ผมยกมือไหว้พี่บุ้งแล้วก็ลงจากรถ มันก็ทำหน้าอึ้งๆ เพราะเราสองคนพี่น้อง
ส่วนมากจะปฏิบัติต่อกันคล้ายๆเพื่อน มีวันนี้แหละที่ผมไหว้มัน ฮ่าๆๆๆ มันคงเเปลกใจนิดๆ
เดินเข้ามาในมหาวิทยาลัย .....
"น้องภู"
"ไอ้กรีซ"
"ไม่ดีใจหรอเจอหน้าเราอ่ะ"
"เฉยๆ โห่ อุตส่าห์ซื้อขนมมาฝาก"
"เอามาฝากใครกันแน่ คิดว่าจะเจอพี่ซูมล่ะสิ ไหนซื้ออะไรมา โตเกียว แหมๆๆเห็นพี่ซูมชอบเข้าหน่อยล่ะ ซื้อจังเลยนะ"
"ไม่เกี่ยวกับพี่ซูมซะหน่อย เดินผ่านมาก็เลยซื้อ"
"อื้ม ทานก็ได้ เดี๋ยวจะเสียน้ำใจ"
"เลิกเรียนเเล้วไปไหนเปล่าอ่ะ"
"นี้ยังไม่เข้าเรียนเลยนะ ถามถึงตอนเลิกเรียนแล้วหรอ"
"ก้ถามไว้ก่อน"
"เดี๋ยวต้องไปซื้อของสำหรับงานบวชกับคุณย่าอ่ะ"
"อ่าวหรอ"
"มีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า ก็แค่จะชวนไปเดินเที่ยวสยามเฉยๆ ควงคนน่ารักเผื่อจะเป็นข่าวบ้าง"
"คนละเรื่องเลย"

"ที่รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" ไม่ต้องหันไปมองเลยว่าใคร มีอยู่คนเดียว ไอ้อิค
"มาอีกแล้ว" ผมหันไปมองแล้วทำหน้าเซงๆ
"ดูทำหน้าเข้าสิ คนอุตส่าห์คิดถึง"
"อย่ามาปลอม"
"เมื่อเคยเหงาตูดล่ะสิท่า อารมณ์บูดเชียว" ไอ้อิคมันกระซิบเบาๆ แต่ไอ้กรีซได้ยินมันเลยอมยิ้ม
ปากมึงหรอนั้นน่ะ นึกว่าตูด"
"ง่ะ"
"มานี่มีอะไร พูดมาแล้วก็รีบไสหัวไปเลยไป"
"จะชวนไปทานข้าว วันนี้เลิกเที่ยงใช่ป่ะ"
"เดี๋ยวจะไปซื้อของกับคุณย่า"
"ซื้ออะไรอ่ะ"
"พวกของในงานบวชน่ะ"
"โอเคร เดี๋ยวเที่ยงพี่อิคมารับนพจ้พน้องภู แล้วเดี๋ยวพี่อิคพาไป"
"เดี๋ยวพี่อ้นมารับ"
"เสียเวลาพี่เขา แล้วรถคันเดียวจะขนหมดหรือเปล่าก็ไม่รู้"
"มันเยอะขนาดนั้นเลยหรอ"
"เยอะดิ ไม่รู้แหละยังไงอิคก็จะไป ถ้าน้องภูไม่ให้พี่อิคไป พี่อิคจะบอกคนทั้งมหาวิทยาลัยเลย"
"บอกว่าอะไร"
"ไม่รู้ยังคิดไม่ออก"
"งั้น็ช่วยบอกคนอื่นๆด้วยนะ ว่าจะไปด้วยกันไหม"
"ทุกคนมีเรียนบ่ายหมด ยกเว้นไอ้แบงค์ แต่วันนี้มันไม่มีเรียน"
"หอมันอยุ่แค่นี้ โทรชวนมันด้วย"
"จ้ะ งั้นพี่อิคไปเรียนก่อนนะน้องภู อิคไปเรียนก่อนนะครับกรีซ"
"ไปที่ชอบที่ชอบเถอะ"
"คนใจร้าย" ไอ้นี้มันปัญญาอ่อนขึ้นทุกวัน สงสัยอยู่กับไอ้โยชิมาก
เมื่อก่อนนี้นะกว่าจะพูดได้แต่ละคำเหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง

ผมเดินไปหาเพื่อนที่นั่งคุยกันอยู่ แล้วก็ขึ้นเรียน เที่ยงอาจารย์ก็ปล่อย
พวกเราก็มานั่งสุมหัวกันที่โต๊ะตัวเดิมโต๊ะประจำ
"พี่อ้น  ตัวออกมาจากบ้านหรือยัง"
"ออกมาแล้ว"
"ไม่ต้องมารับน้องภูนะ เดี๋ยวน้องภูไปพร้อมกับอิค อิคมันร้องตามอ่ะ"
"โอเคๆ แล้วน้องภูรู้จักร้านไหม"
"ซื้อตรงไหนอ่ะ"
"แถวๆเสาชิงช้าอ่ะ"
"โอเคๆ"
"แล้วเดี๋ยวพี่จะเลยไปพาหุรัดกับคุณย่าต่อด้วยนะ"
"ได้ๆ ไปไหนไปด้วย"
"งั้นแค่นี้นะ" พี่อ้นวางสายไป ผมก็นั่งรอไอ้อิค แล้วมันก็เดินมากันทั้งกลุ่ม ครบ
แล้วกลุ่มเพื่อนใหม่เพื่อนเก่ากลุ่มนี้มารวมตัวกันทีไรก็นกกระจอกแตกรังสิบรังมาเจอกัน
คุยกันทักทายกันเสียงให้เพรียกไปหมด ฮ่าๆๆๆ
"เสียดายอ่ะ ขิงอยากไปด้วย"
"ไปเจอกันตอนเย็นดิขิง"
"ก็ว่าอยู่ แต่ตี๋อ่าดิ มีธุระ"
"เดี๋ยวนี้ตัวติดกันแยกกันไม่ได้เลยนะอิขิง" ไอ้แบงค์แซว
"พอกันแหละมั้ง เลิกเรียนแล้วก็ไม่กลับห้อง ต้องนั่งรออีกคนกลับพร้อมกัน กลัวคนในคณะเขาจะไม่รู้หรือไง"
"เดี๋ยวนี้พูดมากนะย่ะ มันเรื่องของฉัน" ไอ้แบงค์เถียงกลับ
"มันกลัวหมาคาบพี่ฝุ่นไปมากกว่า หน้าอย่างมันคงไม่มีใครคาบ"
"ไอ้เชี้ยอิค"
"ไอ้เป็ด มากอดเอวเพื่อนกูทำไม" ไอ้เป็ดมันเนียนกอดเอวไอ้กรีซ ไอ้นี้ก็นั่งเฉยให้เขากอด
"อุย ลืม นึกว่าพี่เฟียต เห็นผมทรงเดียวกัน"
"อินี่ก็นั่งเฉยให้เขากอดนะ" กิ๊บแซว
"ก็เพลินดี" แรดมากอีกรีซ
"แรงอ่ะ"
"ไปกันยังมึง" ไอ้อิคดึงชายเสื้อผม
"ไปดิป่ะ  ทุกคนงั้นเราไปก่อนนะ พวกมึงใครว่างก็ตามไปที่บ้านนะ"
"เออ เดี๋ยวโทรบอกว่าเอาไง"
แล้วผมกับไอ้อิคแล้วก็ไอ้แบงค์ก็เดินไปขึ้นรถกัน อ้อิคขับ ผมนั่งหน้าไอ้แบงค์นั่งหลัง
แล้วก็ขับออกจากมหาวิทยาลัย ขับตามถนนมาเรื่อยๆรถไม่ติดมาหวันนี้ไม่นานกถึงร้าน
ผมโทรหาพี่อ้น พี่อ้นก็บอกตำแหน่ง บอกว่ารถจอดอยู่หน้าร้านแล้ว
"นั้นไงๆ" ไอ้อิคจอดต่อท้ายรถพี่อ้นทันที เราสามคนลงแล้วก้เดินเข้าไปในร้าน
"คุณย่าสวัสดีครับ พี่อ้นสวัสดีครับ" ไอ้อิคกับไอ้แบงค์ทักทายคุณย่ากับพี่อ้น
"จ้ะ"

รายการเครื่องบวช

๑. ไตรครอง (สบง จีวร อังสะ สังฆาฏิ รัดอก รัดประคด ผ้ากราบ) ๑ ไตร 
๒. ไตรอาศัย (ผ้าอาบน้ำ สบง จีวร อังสะ) ๑ ไตร 
๓. ไตรถวายอุปัชฌาย์และคู่สวด ๓ ไตร 
๔. ต้นเทียนพร้อมกรวย อุปัชฌาย์ - คู่สวด  ๑ ชุด 
๕. เทียนแพ ๑ ชุด 
๖. บาตร ถลกบาตรครบชุด (มีดโกน หิน หม้อกรองน้ำ เข็มด้าย)  ๑ ชุด 
๗. ถุงย่าม ๑ ใบ 
๘. ตาลปัตร ๑ เล่ม 
๙. เสื้อนาค ๑ ตัว 
๑๐. ผ้านุ่งนาค (สบงขาว) ๑ ผืน 
๑๑. เสื่อ ๑ ผืน 
๑๒. มุ้ง ๑ หลัง 
๑๓. หมอนหนุน ๑ ใบ 
๑๔. ที่นอนพระ ๑ ผืน 
๑๕. ผ้าห่มนอน ๑ ผืน 
๑๖. ผ้าเช็ดตัว ๑ ผืน 
๑๗. ร่ม ๑ คัน 
๑๘. รองเท้า ๑ คู่ 
๑๙. ปิ่นโต ๑ เถา 
๒๐. กาต้มน้ำ ๑ ใบ 
๒๑. กานวมพร้อมถ้วยชา ๑ ชุด 
๒๒. ช้อนส้อมและจานข้าว ๑ ชุด
๒๓. ขันน้ำ ๑ ใบ 
๒๔. กระโถน ๑ ใบ 
๒๕. ตะเกียง ๑ ดวง 
๒๖. สัปทน ๑ คัน 
๒๗. พานแว่นฟ้า พร้อมดอกไม้ครอบไตร ๑ ชุด 
๒๘. อาสนะ ๑ ที่ 

หลายคนอาจจะสงสัยสำหรับเครื่องอัฐบริขาร
อัฐบริขาร คือเครื่องใช้สิ่งจำเป็นสำหรับพระภิกษุ หรือเป็นเครื่องอาศัยในการดำรงเพศบรรพชิต
มีทั้งหมด ๘ อย่าง ได้แก่ บาตร จีวร สบง สังฆาฏิ ผ้าประคดเอว
เครื่องกรองน้ำกล่องเข็ม พร้อมด้าย มีดโกน และหินลับมีด

สำหรับคนที่ไม่มีทุนทรัพย์มากพอ แต่มีจิตอันเป็นกุศลที่จะบวช
ก็สามารถไปขอยืมจากทางวัดได้ อาจจะถวายทางวัดด้วยเงินจำนวนหนึ่งที่พอมี
หรือถ้าไม่มีจริงๆ ทางวัดก็มีให้ยืมแน่นอน ขอให้มีจิตศรัทธาในพระพุทธศาสนาก็พอ

"คุณย่าครับ"
"ว่าไงลูก"
"ถ้าเราจะซื้อเพิ่มมากกว่านี้ได้ไหมครับ"
"หนูจะซื้ออะไรล่ะลูกน้องภู"
"อย่างหมอนอ่ะครับ เราซื้อไปถวายพระองค์อื่นด้วยได้ไหมครับ"
"ได้สิลูก"
"น้องภูอยากทำบุญอ่ะครับคุณย่า ขอน้องภูออกเงินเองนะ"
"ตามใจจ้ะ"
"เอาด้วยๆ" ไอ้อิคยกมือสนับสนุนพร้อมไอ้แบงค์
ผมเดินไปกดเงินมาจำนวนหนึ่ง ไอ้อิคกับไอ้แบงค์ก็ร่วมด้วยตามกำลัง
เราก็เลยสั่งพวก ผ้าห่ม ที่นอน หมอน มุ้ง เสื่อ ช้อน จาน  ตะเกียง ปิ่นโต รองเท้า ร่ม ขัน กระโถน กาน้ำชา
อีกแปดชุด ให้เป็นทั้งหมดเก้าชุด จะได้ทำถวายวัดไปด้วยเลย
"อนุโมทนาบุญด้วยนะจ้ะ" ผมยื่นเงินให้คุณย่า คุณย่าก็ยิ้มให้

"ฮัลโหลครับแม่" แม่ไอ้อิคโทรมา
"อยู่ไหนนะลูก"
"อิคมากับภูกับคุณย่า มาซื้อเครื่องบวชพี่พีทน่ะครับ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่า"
"อ๋อ แม่จะโทรมาถามพอดีว่าวันไหนน่ะลูก"
"บวชวันที่29รับ วันที่28ก็เป็นนาค"
"ขอแม่คุยกับคุณย่าหน่อยสิลูก"
"ครับๆ  คุณย่าครับคุณแม่อิคจะคุยด้วยครับ"
"จ้ะๆ สวัสดีจ้ะ"
"สวัสดีค่ะคุณย่า หนูรบกวนคุณย่าซื้อชุดผ้าไตรเพิ่มให้หนูอีกชุดนะคะ หนูจะร่วมบุญด้วย"
"จ้ะๆ อนุโมทนาบุญด้วยนะ"
"ค่ะ เดี๋ยววันงานหนูจะเอานไปช่วยนะคะ"
"ขอบใจมากจ้ะ ขอบใจมาก"
"งั้นหนุไม่รบกวนแล้วค่ะ"
"งั้นคุยกับเจ้าอิคนะ"
"ค่ะ"
"อิคลูก เดี๋ยวเอาเงินค่าผ้าไตรให้คุณย่านะ ออกให้แม่ก่อน"
"ครับ ก็เงินคุณแม่ทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวอิคจัดการให้ครับ"
"จ้ะ ขอบใจมากลูก แค่นี้นะ"
"ครับ"

"คุณ เดี๋ยวเอาชุดผ้าไตรเพิ่มอีก 2 ชุดนะ"
"ครับคุณท่าน พานแว่นฟ้ากับดอกไม้ครอบไตรด้วยนะครับคุณท่าน"
"จ้ะ"
"ทำไมซื้อเพิ่มอ่ะครับคุณย่า"
"ก็เผื่อแม่เจ้าพีทไงเขาจะได้ถือเข้าโบสถ์ย่าลืมไปเลย  แล้วก็แม่อิคเขาร่วมบุญด้วย"
"ครับ"
กว่าจะได้ของครบก็เล่นเอาเหงื่อท่วมตัวอยู่เหมือนกัน บ่ายๆอากาศร้อนเปรี้ยงขนาดนี้
"นี้พ่อหนุ่ม มีบริการส่งไหม รถสองคันสงสัยจะใส่ไม่หมด"
"มีครับ เดี๋ญวขอที่อยู่ด้วยครับ"
"น้องภูจัดการให้ย่าหน่อยลูก"
"ได้ครับ" ผมก็จดที่อยู่ให้ พร้อมวาดแผนที่ แล้วพวกเราก็มุ่งตรงสู่พาหุรัด
ขับรถไปจอดที่ดิโอร์สยาม แล้วคุณย่าก็เดินไปร้านที่ขายของเกี่ยวกับเคื่องบวชอีกนั้นแหละ
แต่ไปซื้อพวกของต่างๆทีจะใช้ในพิธี เหมือนคุณย่าจะนั่งจดมาแล้ว
บางรายการก็ซื้อไปบ้างแล้ว บางรายการก็ยังไม่ได้ซื้อ ก็เลยซื้อที่นี้ให้ครบ
"ครบแล้วเนอะ อ่ะหนุ่มๆหิวไปเก็บที่รถลุก ไหวไหมสามคน เดี๋ยวย่าจะข้ามไปดูผ้าลูกไม้ฝั่งโน้นกับพี่อ้นซะหน่อย"
"ตามสบายเลยครับสาวๆ เดี๋ยวหนุ่มๆจะขนไปเก็บที่รถให้"
"ดีมาก"
"ไปอ้นไปกับย่า"
"พี่อ้นเอากุญแจรถมาก่อน"
"อ่ะ" แล้วผม ไอ้อิค ไอ้แบงค์แล้วก็คนงานที่ร้านก็ช่วยกันขนของไปเก็บที่รถ
แล้วเราสามคนก็เดินเล่นในห้างดิโอร์สยาม ห้างที่รวบรวมผู้สูงอายุไว้มากที่สุดแห่งหนึ่ง
"สงสัยคุณย่าจะช็อปปิ้งเพลินไปแล้วมั้ง" ไอ้อิคบ่น
"นานๆจะได้มาเที่ยว ฮ่าๆๆๆ"
"มึงมีเคเอฟซีด้วยว่ะกูอยากอ่ะ หิว" ไอ้แบงค์ชี้ไปที่เคเอฟซีแล้วก็ลูบท้องตัวเองไปด้วย
"เออไปดิ เดี๋ยวก็โทรบอกคุณย่าก่อน"
ผมก็โทรไปบอกคุณย่า คุณย่าทานข้าวมาจากบ้านแล้ว ผมสามคนก็เลยจัดเต็ม
ระหว่างที่รอไอ้อิคซื้อไก่ ผมสองคนกับไอ้แบงค์ก็ไปนั่งรอ พี่พีทก็โทรเข้ามาพอดี
"ทำอะไรอยู่"
"น้องภูมาซื้อของกับคุณย่า แต่ตอนนี้กำลังจะทานข้าวกัน พี่พีทล่ะทำอะไร"
"ท่องบทสวดกับหลวงพี่ แล้วไปซื้อของที่ไหน"
"พาหุรัด"
"เมื่อคืนนอนหลับไหม"
"หลับ พี่พีทล่ะ"
"ตอนแรกก็ไม่หลับ แต่พลิกไปพลิกมานอนสวดมนต์ ก็เผลอหลับไปอ่ะ"
"ดีแล้ว ต้องปรับตัว ทานข้าวไปแล้วดิ"
"อืม ยังอิ่มอยู่เลย"
"ดึกไม่หิวใช่ไหม"
"ไม่"
"ดีๆ  แล้วพี่พีทจะกลับบ้านวันไหนอ่ะ"
"ก็คงเป็นวันที่27อ่ะ ทานข้าวเถอะน้องภู เดี๋ยวพี่ไปหาหลวงพี่ก่อน"
"ครับ ตั้งใจนะ"
"ครับ"
แล้วพี่พีทก็วางสายไป ไอ้สองคนนั้นมันก็นั่งจ้องหน้าผมอยู่นั้นแหละ อยากรู้อะไรนักหนา
โตแล้วนึกว่าต่อมขี้เสือกจะหายไป ที่ไหนได้ มากขึ้นตามอายุซะอีก
"มองอะไร"
"พี่พีทว่าไง"
"ก้โทรมาคุยฉยๆ ไม่ได้อะไร พวกมึงนิขี้เสือกไม่เลิกนะ"
"เออ"
แล้วเราสามคนก็นั่งทานไก่กันไปคุยกันไป ก็เกี่ยวกับเรื่องงานนั้นแหละว่ามีอะไรบ้าง
ผมกับไอ้อิคไม่ค่อยรู้หรอก แต่ไอ้แบงค์อ่ะมันรูดี เพราะที่บ้านต่างจังหวัดมัน
เขาบวชกันบ่อยแล้วมันก็ชอบไปช่วยเขามันก็เล่าให้ฟังว่าต้องทำอะไรบ้าง
แล้วพี่อ้นก็โทรมาถามว่าพวกผมอยุ่ไหน แล้วพี่อ้นกับคุณย่าก็เดินมาสมทบ
"คุณย่าทานไก่ไหมครับ"
"ไม่ดีกว่าลูก ฝากของไว้หน่อยนะ เดี๋ยวย่าเดินไปทักทายเพื่อนซะหน่อน ร้านเพชรข้างๆเนี่ยนะลูก จะกลับก็ไปเรียกย่านะ อ้นไปกับย่าไหมลูก"
"ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวอ้นทานไก่กับน้องๆดีกว่า"
"จ้ะ"
"คุณย่าซื้ออะไรมาเยอะแยะอ่ะพี่อ้น"
"ก็พวกผ้าตัดเสื้ออ่ะ แล้วก็มีพวกของใช้รับแขกในบ้านอ่ะ"
"จะตัดทันหรอ"
"ช่างตัดเสื้อคุณย่าวันเดียวก็เสร็จ เห็นคุณย่าบอกว่าสั่งตัดไปบ้างแล้ว แต่นี้จะตัดเพิ่มอีก"
"เรื่องสวยนี้ไม่ยอมใครจริงๆย่าเรา"
"ฮ่าๆๆ บาปนะ เม้าท์คุณย่าน่ะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อไก่ก่อนเอาอะไรเพิ่มไหม"
"ซื้อชุด299มาก็ได้พี่อ้น ไอ้พวกนี้มันโดนปอปสิงอยู่"
"โอเคๆ"
แล้วเราสี่คนก็นั่งทานไก่กันอีกยาวนาน แล้วก็ได้เวลาที่ผมจะต้องไปตามคุณย่าแล้ว
ทุกคนลงความเห็นว่าต้องเป็นผมเท่านั้นที่ไปตาม ผมก็เดินไปทางซ้ายที่คุณย่าเดินไป
เดินดูตามร้านเพชร ก็เห็นคุณย่านั่งอยู่ในร้านๆหนึ่งผมก็เดินเข้าไป
"อ่าวน้องภู อิ่มแล้วหรอลูก"
"ครับ สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้เพื่อนคุณย่า แล้วก็คนอื่นๆในร้าน
"คนนี้หรือเปล่าเธอที่เป็นนายแบบร้านเพชรยัยชูน่ะ"
"ใช่คนนี้แหละ"
"ดูตัวจริงเด็กกว่าในรูปเนอะ ดูสิหน้าอย่างกับตุ๊กตาเลย ในรูปดูเป็นหนุ่มเชียว"
"ยังซนอยู่เลย"
"ฮ่าๆ หนุ่มๆก็แบบนี้แหละ กะรัตน้องเรียนที่เดียวกับหนูเลยลูก"
"ครับแม่  น้องเป็นเดือนมหาวิทยาลัยด้วยครับ"
"อ่าวหรอ หนูรู้จักพี่เขาไหมลูก"
"ไม่รู้จักครับ"
"ผมไม่ดังเท่าน้องหรอกครับ ในมหาวิทยาลัยใครไม่รู้จักน้องภูเชยตาย"
"ขนาดนั้นเลยหรอครับพี่"
"ใช่ น้องภูคณะแพทย์ ดังที่สุดในรอบปี" พี่แกก็พูดซะ ผมจะลอยอยู่แล้ว
"หล่อแล้วยังเก่งอีกนะเนี่ย เธอนี่โชคดีจริงๆ"
"ก้ได้เจ้าตัวเนี่ยแหละถึงได้หายเหงา"
"ไม่เหมือนเจ้านี่ หายหัวตลอด อาทิตย์หนึ่งพึ่งได้เห็นหน้าเนี่ยแหละ"
"วัยรุ่นก็แบบนี้แหละ เดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ เด็กๆรอนานแล้ว"
"จ้ะ แล้วเดี๋ยวว่างๆฉันจะไปหาที่บ้าน มีเรื่องคุยเยอะแยะ"
"จ้ะ น้องภูลาคุณย่าซะลูก"
"สวัสดีครับ น้องภูกลับก่อนนะครับ พี่กะรัตน้องภูกลับก่อนนะครับ"
"โชคดีลูก" พี่แกก็ยิ้มให้ผมซะตามิดเชียว
เราสองคนย่าหลานก็เดินกลับมาที่ร้านไก่ทอด พวกนั้นก็รออยู่แล้ว
ไอ้อิคไปเดินซื้อขนมไปฝากเมียมันก็กลับมาพอดี เราก็เลยขึ้นรถกลับบ้านกัน
ไอ้อิคโทรให้เมียมันไปรอที่บ้านผมเหมือนเคย ไอ้แบงค์ก็โทรบอกพี่ฝุ่น แต่ว่าพี่ฝุ่นไม่ว่าง
ขิงกับตี๋ก็มีธุระ ไอ้เป็ดก็ต้องกลับบ้านไปช่วยแม่มันขายเป็ด
"ไอ้อิคเมียมึงถึงไหนเเล้ว"
"เดินห้างกับเพื่อนๆเขาอยู่"
"ระวังเถอะมึง หมาจะคาบไปรับประทาน"
"ก็เชื่อใจเมียกู ไม่เหมือนมึงหรอกไอ้แบงค์ เฝ้าพี่ฝุ่นอย่างกับหมาติดเต้ง"
"มึงก็เวอร์เกิน กูแค่รอสามีกูกลับหอพร้อมกันมันผิดตรงไหนว่ะ"
"ผิดที่เป็นมึงไงไอ้แบงค์"

[K.Pupoom]

พวกเราขับรถมาถึงบ้าน คนส่ของที่พวกเไปซื้อไว้ก็มาจอดรออยู่หน้าบ้านแล้ว
คุณย่ารีบลงไป เพราะให้เขารอนานแล้ว
"ขอโทษทีนะจ้ะพ่อหนุ่ม รถมันติดน่ะ"
"ไม่เป็นไรครับคุณท่าน เดี๋ยวผมขาเข้าไปในบ้านเลยนะครับ"
"จ้ะๆ น้องภูเปิดประตูให้ย่าสิลูก"
"ครับ"
"โหยยย กว่าจะมากันได้ โยชิหิวไส้จะขาดแล้วเนี่ย" ไอ้โยชิเดินมาจากในสวน
"เข้าไปได้ไงอ่ะไอ้โยชิ"
"ก็ปีนรั้วเข้ามาน่ะสิ"
"ระวังรั้วทิ่มตูดเอาเหอะ" ผมด่ามัน ปีนเข้ามาได้ไงว่ะ แต่ผมก็เคยปีนนะ
"ไอ้โยชิมันคงชอบอ่ะ โดนไอ้อิคทิ่มทุกวัน"
"ทะลึ่งน่ะพี่แบงค์"
"ไม่เอานะลูกโยชิวันหลังไม่ปีนนะลูก พลาดพลังตกลงมาอันตราย เดี๋ยวเอากุญแจที่พี่เขาไปชุดหนึ่งลูก"
"ครับคุณย่า"
"ไปเลยแก ไปช่วยคนของ มานานยังเนี่ย แล้วไหนไอ้อิคบอกว่าเดินห้าง"
"ก็เดินแล้ว มันเบื่อ อยากมานี้มากกว่ามีอะไรให้ทำตั้งเยอะ"
"โดยเฉพาะเรื่องกินใช่ไหม"
"พี่ภูนิรู้ทันตลอด ไปขนของดีกว่า"
"เดี๋ยวน้องภูช่วยครับคุณย่า" ผมก็ช่วยคุณย่าถือของ คุณย่าก็เข้าไปบอกคนส่งของให้วางของตรงไหน
ไอ้อิค ไอ้โยชิ ไอ้แบงค์ก็ช่วยกันถืออคนละมือสองมือ เป็นภาพที่น่าจดจำมาก
กับการร่วมบุญครั้งนี้ นี่แค่ซื้อของเข้าบ้านยังสนุกขนาดนี้ วันงานสงสัยต้องสนุกมากแน่ๆ
"น้องภูไปเอาน้ำมาให้พี่ๆเขาลูก เดี๋ยวดื่มน้ำดื่มท่าก่อนนะพ่อหนุ่ม"
"ขอบคุณครับ" เอาน้ำมาให้พี่คนส่งของดืม แล้วเขาก็ขอตัวลากลับ
พวกผมก็มานั่งเรียงของให้เป็นระเบียบ แล้วก็ถือโอกาสเปิดดูด้วย
"ถ้าเอาปิ่นโตเเบบนี้ไปโรงเรียนคงเท่ห์ดีเนอะพี่ภู"
"แกก็นำเทรนด์สิ ใช้ช้อนสีเขียวๆด้วยนะ"
"มีตั้งห้าชั้นแน่ะ ใส่กับข้าวได้เยอะด้วย"
"ใครจะตื่นมาทำให้แก ไอ้อิคหรอ"
"โยชิก็ย้ายมาอยู่นี่ไง กับข้าวคุณย่า เผลอๆปิ่นโตไม่พอใส่ด้วยซ้ำ เพื่อนๆจะต้องอิจฉาแน่ๆ อิอิ"
"เพ้อเจ้อ"
"อันนี้อะไรอ่ะพี่ภู ร่มหรอ"
"ใช่ แต่เขาไมเรียกร่ม เขาเรียกว่าสัปทน"
"อืมๆๆ"
"น้องภูหยิบผ้าไตรมาให้ย่าดูสิลูก" ผมก็หยิบส่งให้คุณย่า คุณย่าก็จับเนื้อผ้าดูว่าเป็นเหมือนที่เลือกไว้เปล่า
"พี่ภูๆนี้อะไรอ่ะ"
"ที่กรองน้ำ"
"กรองยังไงอ่ะ ไม่เห็นมีอะไรเลย"
"ในนั้นจะมีกระดาษกรองเห็นไหม"
"เดี๋ยวนี้วัดเขามีเครื่องกรองน้ำหมดแล้ว ซื้อน้ำขวดดื่มก็ได้ ซื้อมาทำไมเนี่ยพระจะได้ใช้หรอ"
"แกนิ ได้ใช้สิ เวลาพระท่านไปธุดงค์ในป่าในเขา จะไปเอาเครื่องกรองน้ำ เอย์แวม มาจากไหนล่ะ ก็ต้องใช้อันเนี่ยกรองจากลำธาร"
"พี่ภูนิรู้มากเนอะ"
"เขาเรียกว่ารู้เยอะโว้ย"
"แล้วรู้ได้ไงอ่ะ"
"ก็เมื่อคืนนั่งอ่านในอินเตอร์เนตอ่ะ แล้วก็ถามคุณย่าด้วย ถามคนขายด้วย"
"หิวจัง คุณย่ามีอะไรให้โยชิทานบ้างครับ"
"ไปดูในตู้เย็นสิลูกไป กับข้าวก็อยู่ในตู้น่ะ หิวก็เอามาอุ่นทานซะป่ะ"
"ครับ"
"คุณย่า แล้วโทรหาช่างแล้วหรอครับ จะตัดเสื้อไม่ใช่หรอครับ"
"เออ ลืมเลย ขอบใจมากลูก อ้นที่เตือน หยิบโทรศัพท์ให้ย่าหน่อยลูก"
ไม่ต้องแปลกใจนะครับ ว่าทำไมไอ้อิคกับไอ้แบงค์มันไม่พูดไม่จา เพราะว่ามันไปนั่งเล่นเกมส์กันแล้ว
"พี่อ้น เข้าครัวกันไหม วันนี้คุณย่าเหนื่อยทั้งวันแล้ว เราสองคนไหวไหม"
"ไหว"
"โอเค เดี๋ยวน้องภูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะพี่อ้น"
"ป่ะพี่ไปด้วย กางเกงมันอึดอัด" ก็ฟิตไข่ซะขนาดนั้นจะมไอึดอัดได้ไงล่ะพี่ ฮ่าๆๆๆ
ผมกับพี่อ้นก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ลงมาเตรียมกับข้าวในครัว
"แกทานอะไรอ่ะไอ้โญชิ"
"นี้ไง แกงส้ม หมูทอด ไก่ทอด เยอะแยะไปหมด"
"แล้วทำไมไม่อุ่นหน่อยละโยชิ ทานร้อนๆอร่อยกว่านะ"
"เสียเวลาพี่อ้น ทานแก้หิวไปก่อน เดี๋ยวมื้อเย็นค่อยจัดหนัก"
"นี้แกจะทานอีกรอบหรอไอ้โยชิ"
"ก็แน่ละสิ ว่าแต่พ่สองคนเข้ามาทำไรกันเนี่ย"
"ทำกับข้าวไง"
"แน่ใจหรอ"
"อย่ามาดูถูกนะเว้ย ให้มันรู้ซะบ้างว่าอาจารย์เราเป็นใคร"
"งั้นทานตอนนี้ให้อิ่มๆดีกว่า"
ดูมันไม่เชื่อใจในฝีมือพี่มันเลยไอ้น้องบ้า ผมกับพี่อ้นก็ช่วยกันดูของในตู้เย็นว่าจะมีอะไรทำทานได้บ้าง
"พี่อ้นเรามีกะทิ ทำแกงกะทิไหม"
"แกงเขียวหวานฟักไหม มีลูกชิ้นปลากรายด้วย แล้วคุณย่าก็ตำพริกแกงเขียวหวานใส่โหลไว้แล้ว นี่ไง"
"โอเคเลยพี่อ้น ได้หนึ่งอย่างแล้ว แกงเขียวหวานต้องทานกับไข่เจียว หมูทอด"
"กุ้งยังอยู่หรือเปล่าน้องภูดูสิ"
"กุ้งๆๆๆๆๆ กุ้งอยู่ไหนนะ นี้ไงเจอแล้ว ทำอะไรอ่ะพี่อ้น"
"ผัดกับหน่อไม้ฝรั่งสิลูก เราสองคนจะลงมือเองใช่ไหม"
"ครับ คุณย่าเชื่อใจเราสองคนไหมอ่ะครับ"
"เชื่อสิลูก หนูทำได้อยู่แล้ว "
"แต่มีบางคนเขาไม่เชื่อ แล้วก็จะไม่ทานฝีมือน้องภูด้วยนะครับ"
"ใครล่ะ " ผมเบ้ปากไปทางไอ้โยชิ
"ย่าว่า เขาคงพลาดโอกาสดีๆไปเลยแหละ แล้วจะทำอะไรอีกละลูก"
"มีแกงเขียวหวานฟัก แล้วก็ไข่เจียว หมูทอด ผัดผัก  ทำอะไรอีกดีอ่ะครับคุณย่า"
"ยำไงลูก กุ้งก็มีปลาหมึกก็มี หมูสับก็มี ยำกับเส้นเซียงไฮ้ก็ได้ลูก อยู่ในตู้ นะลูก เอาเส้นมาต้มก่อน"
"ครับ"
"แล้วหนูก็คิดเมนูอะไรอีกสักอย่าง วันนี้เพื่อนๆมาด้วย เสิร์ฟเป็นสองชุดนะลูก"
"ครับ"
"งั้นเดี๋ยวย่าไปอาบน้ำอาบท่าซะหน่อย เดี๋ยวจะมีแมสเซนเจอร์มารับผ้า น้องภุเอาให้เขาด้วยนะลูก บนโต๊ะน่ะ"
"ครับคุณย่า" แล้วคุณย่าก็เดินขึ้นข้างบนไป ผมกับพี่อ้นก็ลงมือทันที
พี่อ้นเริ่มเอาลูกชิ้นปลากรายมาลวกอีกที แล้วก็ผัดพริกแกงให้หอมก่อนจะเอาลูกชิ้นลงไปผัด
เติมหัวกะทิลงไปผัดให้แตกมัน
"น้องภูฟักได้ยัง"
"ได้แล้วพี่อ้น เดี๋ยวน้องภูล้างก่อน"
"แล้วเดี๋ยวซอยกระชายเป็นเส็นๆ แล้วก็พริกแดงให้พี่ด้วยนะ"
"ได้เลยครับ" ผมจัดการตามที่พี่อ้นบอก พี่อ้นเอาฟักไปใส่ในกระทะ แล้วก็เติมหางกะทิลงไป เคี่ยวไฟอ่อนๆ
พอฟักสุกก็เติมหางกะทิลงไปอีกที ใส่กระชาย พริกชี้ฟ้าแดงหั่นฝอย ใบมะกรูด แล้วก็ปิดไฟทันที โรยด้วยใบโหระพา

ผมเอาเส้นเซียงไฮ้ มาต้มในน้ำเดือด จนเส้นม้วนเป็นหลอด แล้วก็ตักมาแช่น้ำเย็น
"เตรียมเครื่องไว้ก่อนก็ได้น้องภู เดี๋ยวใกล้เวลาตั้งโต๊ะค่อยยำ จะได้ทานสดๆ"
"โอเคพี่อ้น เดี๋ยวน้องภูลวกกุ้งกับปลาหมึกไว้ก่อนนะ"
"อื้ม หมูสับก็รวนด้วยนะ รวนใส่น้ำปลานิดหนึ่ง เดี๋ยวพี่หุงข้าวก่อน"
"ครับผม"
"เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเหลือเกินนะพี่สะใภ้กับน้องสามีเนี่ย"
"อิ่มแล้วหรอโยชิ"
"อืม"
"อิ่มแล้วก็ไปเล่นกับไอ้มดแดงป่ะ เกะกะ"
"คุณอุตส่าห์รีบทาน จะมาช่วย"
"แกเนี่ยนะ แม่ครัวอาหารเวฟ จับกระทะเป็นหรอ จุดเตาได้หรือเปล่าเถอะ"
"โห ดูถูกกันมากไปแล้วนะพี่ภู"
"อยากช่วยจริงอ่ะ งั้นเอากุ้งนี้ไปแกะ แล้วก็หั่นผักให้พี่"
"สบายมาก"

"น้องภูเอาหมูเค็มอกมาทอดเลย"
"ได้ครับผม"
"ไข่เจียวเดี๋ยวค่อยเจียวตอนจะทานเนอะ จะได้ทานร้อนๆ"
"อื้ม!!!"
"แล้วอีกอย่างเราจะทำอะไรอ่ะน้องภู"
"ไข่ต้มไง" ไอ้โยชิเสนอ ดูถูกกันมาก
"แกทำบ่อยล่ะสิ อ้อไม่ต้องทำด้วยเดี๋ยวนี้ ไข่ต้มซื้อเซเว่นเอา"
"ใช่" ดูมัน ยอมรับแบบหน้าด้านๆอ่ะ
"เรามีทอดแล้ว ต้มแล้ว ยำแล้วผัดแล้ว  กะทิเรายังเหลือไหมพี่อ้น"
"ยังเหลือ"
"งั้นทำ ห่อหมก"
"แต่เราไม่มีปลานะ"
"ห่อหมกทะเลไงพี่อ้น ใส่ทูน่าลงไปก็ได้ ทูน่าที่เป็นชิ้นๆน่ะ น้องภูเคยซื้อมาจำได้ พริกแกงแดงคุณย่าก็ตำไว้แล้วนิ"
"ใช่ๆ"
"เดี๋ยวน้องภูไปเก็บใบยอก่อน"
"เดี๋ยวโยชิไปช่วย"
"ตามมา" เราสองคนพี่ร้องก็ไปเก็บใบยอ คุณย่าปลูกไว้หลังบ้าน เอาแต่ยอดอ่อนๆไม่ได้ใช้เยอะมาก
เพราะทำแค่สองที่ ผมเอาใบยอมาล้าง แล้วก็เด็ดก้านใบออก แล้วก็ฉีกๆ ใสส่รองไว้ในถ้วย
ที่ใช้อบขนมพวกเบเกอร์รี่อ่ะครับ ถ้วยเล็กๆประมาณถ้วยน้ำพริกแม่บ้านยุคใหม่ ขี้เกียจไปตัดใบตอง
เอาเนื้อสัตว์ทะเล ลงใส่หม้อใบเล็ก ตอกไข่ใส่ลงไป ตามด้วยหัวกะทิ พริกแกง คนให้เขากัน
"โยชิมาคนห่อหมกให้หน่อย คนไปทางเดียวกันนะ"
"ครับผม"
ระหว่างนั้นก็ปรุงรสด้วย เกลือ น้ำปลา น้ำตาลนิดหน่อย ใส่ใบมะกรูดหั่นฝอยลงไป
พอคนจนเหนียวแล้วก็จัดการเทใส่ภาชนะที่ใส่ใบยอเตรียมไว้แล้ว ราดด้วยหัวกะทิอีกที
แล้วก็เอาไปนึ่งในหม้อนึ่ง พอสุกก็โรยด้วยใบมะกรูดหั่นฝอย พริกชี้ฟ้าแดงหั่นฝอย
เท่านี้ก็ได้แล้วห่อหมกอร่อยๆ
"ทำอะไรกันจ้ะ สาวๆ" มาถึงก็ปากดีเลยนะไอ้ผักเน่า
"เหนื่อยไหมเธอ" พี่อ้นถามสามี
"เหนื่อยสิ ทำงานคนเดียว งกๆๆๆๆ ทำอะไรอยู่อ่ะ"
"ทำมาอ้อนอยากจะอ้วก" ไอ้โญชิกระซิบผม ผมก็แอบยิ้ม
"อะไรไอ้โยชิ"
"เปล๊า"
"งั้นเดี๋ยวเรายำเซียงไฮ้เลยแล้วกันน้องภู เดี๋ยวพี่จะเจียวไข่ จะได้ทานข้าวกันเลย"
"โอเคพี่อ้น"
"งั้นเดี๋ยวเค้าไปเล่นเกมส์กับน้องๆมันก่อนนะ มันท้าอ่ะ"
"ไปเหอะ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีไหมเธอ ล้างหน้าล้างตาล้างไม้ล้างมือซะก่อน"
"จ้ะเมียจ๋า"
"วันนี้ทำไมไม่ค่อยกัดพี่ภูเลยอ่ะ" ไอ้โญชิกระซิบถามอีก
"โดนคุณย่าดุน่ะสิ เลยต้องญาติดีกัน"
"จริงดิ คุณย่าดุจริงจังเลยหรอ"
"อืม"
ผมกับพี่อ้นก็ช่วยทำกับข้าวกัน แล้วก็จัดการเอาไปตั้งโต๊ะ โดยมีไอ้โยชิช่วยอีกแรง
"โยชิไปตามคุณย่าให้พี่หน่อยไป"
"ครับบบ" ไอ้โยชิวิ่งไปตามคุณย่าข้างบน พี่อ้นไปตามไอ้พวกเล่นเกมส์ ผมก็จัดโต๊ะอาหาร
ไปเรื่อยๆ เตรียมน้ำเตรียมจาน เตรียมโน้นเตรียมนี้จนคุณย่าลงมา
"น้องภู ย่าได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังมาจากในห้องน่ะลูก"
"ซวยเเล้ว พี่พีทบ่นแน่เลย" ผมวิ่งขึ้นไปเอาโทรศัพท์
"ไม่ต้องวิ่งลูก เดี๋ยวตกบันได"
ผมวิ่งขึ้นมาบนห้องโทรศัพท์ก็ยังคงดังต่อเนื่อง รีบรับทันที
"ฮัลโหล " รับด้วยเสียงหอบ
"เป็นไร ทำไมทำเสียงแบบนั้น"
"วิ่งขึ้นมารับโทรศัพท์อ่ะสิ พอดีน้องภูทำกับข้าวอยู่"
"ทำเองเลยหรอ"
"กับพี่อ้นสองคน เห็นคุณย่าเหนื่อยมาทั้งวันเลยให้พัก"
"งั้นไปทานข้าวเถอะ ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวพี่จะสวดมนต์นอนแล้วนะ"
"อื้มๆ งั้นก็ฝันดีนะพี่พีท"
"ถ้าไม่หลับ ดึกๆพี่โทรหานะ"
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเป็นพระแล้วมันจะไม่ชิน"
"ใจเเข็งจัง งั้นก็ตามใจ ดูแลตัวเองด้วยนะ ฝันดีนะ"
"ครับ"
ผมคุยเสร็จก็เดินลงมข้างล่าง พี่พีทก็ส่งรูปในกุฏิมาให้ดู ผมก็เอาให้คุณย่าดู
ทุกคนมาพร้อมกันที่โต๊ะอาหารแล้ว ก็เริ่มทานข้าวกันโดยมีคุณย่าเป็นคนเริ่ม
ผมกับพี่อ้นก็จ้องมองคุณย่า รอคำติชม คุณย่าตักแกงเขียวหวานเป็นอย่างแรก
"เป็นไงบ้างครับคุณย่า"
"อร่อยมากลูก เอาลูกชิ้นไปผัดกับพริกแกงก่อนใช่ไหม"
"ใช่ครับ"
"อร่อยๆ รสกลมกล่อม ใช่น้ำตาลปี๊ปถูกไหม"
"ถูกครับ"
"โยชิ ลองสิลูก ฝีมือพี่เขาไม่แพ้ย่าหรอก ทานๆ"
"คุณย่าลองชิมห่อหมกสิครับ" คุณย่าก็ตักห่อหมกมาทาน
"อื้มมมม   รสชาติอร่อมมาก แต่มันไม่หอมเพราะอะไรรู้ไหมลูก"
"อะไรอ่ะครับ"
"เพาะหนูไม่ใช่ใบตองไง ถ้าใช้ใบตองมันจะได้กลิ่นหอมของใบตองด้วย แต่นี้ก็ถือว่าดีมาก ผ่าน"
คุรย่าก็ชิมอย่างอื่นแล้วก็ชมทุกอย่างเป็นไงล่ะฝีมือผมสองคน อิอิ ไอ้โยชินี้ทานเงียบเลย
ไม่พูดไม่จา บอกแล้วว่าอร่อย
"เป็นไงโยชิ ฝีมือพี่เขา"
"ก็พอทานได้อ่ะครับ"
"แต่แกเติมข้าวสองรอบแล้วนะไอ้โยชิ"
"ก็......"
"อร่อยก็บอกมาเหอะ ว่าไงไอ้แบงค์อร่อยไหม"
"อร่อยดิ สงสัยกูต้องกัดทำบ้างแล้วว่ะจะได้เอาไว้มัดใจพี่ฝุ่น"
"กับข้าวในครัวยังมีอีกไหมลูกน้องภู"
"มีครับคุณย่า"
"เดี๋ยวตักใส่ถุงอาไปฝากพี่ฝุ่นหน่อยสิลูก"
"คุณย่าถูกใจแบงค์มากเลยครับ จะได้ไม่ต้องไปทานบะหมี่ตอนดึกๆ เปลือง"
"หืมไอ้งก เอาข้าวด้วยไหมล่ะได้ไม่ต้องไปซื้อ"
"ขอบใจมากภูเพื่อนรัก"
"ฮ่าๆๆ" คุณย่าก็ยิ้มชอบใจ ไอ้พี่บุ้งนี้ก็ทานเงียบเหมือนกันสงสัยจะหิว
"พี่บุ้ง ไม่ได้ทานข้าวกลางวันหรอ"
"อื้ม ไม่มีคนทานด้วย ทานคนเดียวไม่อร่อย"
"ขนาดนั้นเลย เป็นเอามากนะ" พี่อ้นเเซว ฮ่าๆๆๆ
เราก็ทานอาหารกันจนอิ่ม วันนี้ก็เป็นอีกมื้อหนึ่งที่อิ่มมากๆ
ผมเดินไปตักแกงใส่ถุงให้ไอ้แบงค์ตามที่มันต้องการ ไอ้แบงค์ไอ้อิคอาสาล้างจาน
ทุกอย่างเสร็จสิ้นเราก็มานั่งรวมกันที่ โซฟารับแขก แล้วเพื่อนๆผมก็ลากลับ
ไอ้อิคไปส่งไอ้แบงค์ แลว้ก็กลับคอนโด

คุณย่านั่งมองกองเครื่องบวชที่ตั้งเรียงรายเต็มไปหมด แล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข
ผมเองก็มีความสุขเช่นกัน ขนาดยังไม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองก็เหมือนได้ขึ้นสวรรค์แล้ว
เป็นสวรรค์ที่เกิดขึ้นในใจของพวกเราทุกคน ที่ร่วมอนุโมทนาในครั้งนี้
การทำดีทำไม่ยากอย่างที่คิด เป็นแค่ทำหน้าที่ของเราให้ดี ผลแห่งความดีก็จะงอกงาม
เบ่งบานในใจเรา และเบ่งบานในใจใครอีกหลายคน..........

"ขึ้นนอเถอะครับคุณย่า เดี๋ยวพรุ่งนี้เราต้องไปจ่ายตลาดอีกนะครับ" พี่อ้นบอกคุณย่า
"น้องภูบอกคุณย่าว่าให้สั่งอาหารมาเลี้ยงคนก็ได้จะได้ไม่ต้องเหนื่อย"
"ไม่เอาๆลูกทำเองดีกว่าจะได้ทานอิ่มๆ เดี๋ยวมีคนมาช่วยเยอะแยะ"
"ดื้อเหมือนใครก็ไม่รู้คุณย่าเนี่ย"
"เหมือนเรานั้นแหละ" คุณย่าเดินมาเขกหัวผมเบาๆ
"ราตรีสวัสดิ์นะครับคุณย่า"
"จ้ะ เราก็ไปนอนได้แล้ว ผักบุ้งไปนอนลูก เหนื่อยมาทั้งวัน นั่งจะหลับอยู่แล้วนั้นอ่ะ"
"ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับคุณย่า"
เราก็ช่วยกันปิดประตูบ้านแล้วก็เดินขึ้นห้อง ห้องใครห้องมัน

ผมกวาดสายตาไปกว้างๆรอบห้อง เห็นของที่พี่พีทใช้ทุกวันก็อดคิดถึงไม่ได้
ป่านนี้จะหลับไปยังน๊า นั่งคิดโน้นคิดนี้เรื่อยเปื่อยก็อดยิ้มไม่ได้
ผมโชคดีมากที่ได้มาอยู่ในครอบครัวนี้ โชคดีมากที่ได้เจอพี่พีทแล้วก็คุณย่า
ถ้าไม่มีพี่พท ชีวิตผมคงไม่มีความสุขเท่านี้แน่ ขอบคุณนะพี่พีท............

อาบน้ำแต่งตัวดวยชุดนอนเสร็จก้เดินไปปิดไฟ ล้มตัวนอน คิดอะไรไปเรื่อย
ผมเอาหมอนพี่พีทมาหนุน กลิ่นของพี่พีทเป็นกลิ่นเฉพาะตัว สูดเข้าเต็มปอด
เมื่อผมเอาหน้าแนบไปกับหมอน จนสุดท้ายกับหลับไปในที่สุด นี้ก็เป็นอีกวัน ที่ผมนอนคนเดียว
แต่มันไมได้น่ากลัวเหมือนอย่างที่ผมคิดเลย มันไม่ได้เหงาด้วย
เนี่ยแหละเพราะว่า เราห่างกันด้วยความรัก มันเลยไม่ทรมาน วันนี้ก็ ราตรีสวัสดิ์.......

[noy]

ใกล้งานบวชเข้ามาแล้ว อยากอ่านตอนน้องภูเจอกับครอบครัวพี่พีทจัง
 

[•♀NoM!_KunG♀•]

โอ๊ะโอ ไม่เสียแรงที่ยังไม่นอน

มีขบวนแห่มั้ยนะ จะไปเปงนางรำ อิอิ

รอรอต่อปายย

[K.Pupoom]

เดี๋ยวพรุ่งนี้อัพต่ออีกสองตอน  บวชแน่ครับ  ฮ่าๆๆๆๆ

กำลังเร่งพิมพ์อยู่ 

เหนื่อยๆๆๆๆๆ

ขอกำลังใจโหน่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[BBSS]

เห็นเมนูแต่ล่ะอย่าง ทำเอาหิวเลย เกี่ยวกันป่าวหว่า 

 

[seaz]

โอ๊ะ...วันนี้น้องภูมาเช้าตรู่เลยนะครับ ^^