หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[nemesis]

หลับยาวเลย ตอนนี้อ่านจุใจมาก

[4559]

เจ้าเล่ห์กันจิง

[satann]

อ่านไปก็ขำไป น้องภูเนี่ยทะเล้นจริงๆ มีคำใหม่ติดปากอีกแล้วซินะ แอแฮ่ 555

[ALittleN]

น่ารักกกก

[litlittledragon]

เข้าเทศกาลชีวิตวัยรุ่นช่วงนี้พอดีเลย สงสัยลูกค้าที่อยากจ้างน้องภูที่เป็นเสี่ย
จะยอมจ่ายเท่าไรก็ได้คนนั้น โผล่มาแล้วหายไปเลยเหรอ ไม่มีบทบาทมากกว่า
นั้นแล้วเหรอ แล้วไหนพี่คนที่อยู่ใกล้บ้านช่วยไล่หมาให้น้องภูอีก

[● MaYa~Boy ●]

อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขจัง

[•♀NoM!_KunG♀•]

เด๋วนี้มีทำให้ค้างนะเนี่ย 5555++

น่ารักกานไปใหญ่ จะเปงนิสิตกานแล้วสิน่าา

[Dongmin]

น่ารักมากเลยเด็กพวกนี้

[pemiko2012]

ผัวเมียคู่นี้เจ้าเล่ห์นะ
เพราะ ไอห้า

น่ารักดี อ่านไปยิ้มไป มีความสุข 

[littlepink]

หว๊ายยยยย น้องภู >/////////< ไปแกล้งพี่พีทแบบนั้นเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ฮ่า ๆ
จะเป็นนิสิตซะแล้ว. .. ว่าที่คุณหมออออ. ..
ยินดีด้วยนะน้องภูสุดหล่อของเจ้ !!!!! ! ;P

[tawan]

คนแต่งหลับเพลิน

อย่าเป็นบ่อยน่ะคิดถึง

 

[Bowbonk]

 

[MoMoRin]

น่ารักตลอดดดดดด อิอิ

[seaz]

น่ารักตลอดเลยคู่นี้ ^^

[ChaBuShi]

ท่องไว้ ไอ5 จ้า ไอ5 ได้คนละเครื่องเลยนะ แต่จะสำเร็จตอนไหนไม่รุ้

รอไปก่อนแล้วกันนะพี่โค๊ก ถ้าไม่อยากรอ ก็ลองใช้ความสามารถของตัวเองดู

[route rover]

เป็นครอบครัวสุขสันต์จริงๆ ครอบครัวนี้ น่ารัก 

พี่พีท น้องภู ง๊องแง๊งกันน่ารักดี 

[Noo_Patchy]

 

[greensnake]

น้องภูมาแล้วววว ไม่ได้เจอวันนึงคิดถึงมากมาย
ความน่ารักยังคงเดิม เพิ่มขึ้นด้วยซ้ำนะเนี่ย
ที่บ้านปล่อยหนุ่มๆเค้ามาช็อปปิ้งก็สนุกเค้าน่ะสิ
แต่คนขี้หวงก็ยังไม่วายตามมาคุมด้วยอ่ะนะ
"แม่มึง" คำนี้ฟังแล้วเขินเลยอ่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
รัก.....น้องภู

[ladymoon_yy]

อยากควงแขนคุณหมอน้องภูบ้างง 

[nongrak]

เดี๋ยวนี้น้องภูเจ้าเล่ห์ขึ้นเยอะเลย

[CarToonMiZa]

น่ารักจริงๆ

บวกเป็ด

[gookgik]

น้องภูหึงแม้กระทั่งไอแพด 555   น้องภูคงรู้แล้วว่าระหว่าง น้องภูกะไอแพด  อันไหนที่พีทเล่นมันส์ที่สุด 

เพื่อนมิวจ้า  ยอมพี่โค้กไปเถอะ  เพื่อไอห้าของเพื่อนภูและพีพีท

คุณย่าช่างรู้ใจหลานๆ  รู้ว่าตอนดึกๆ ชอบทำอะไรกัน     

ชอบที่พีพีทเรียกน้องภูว่า เมีย กะ แม่มึง ฟังแล้ว  

ตอนท้าย ฟันธงได้เลยว่าน้องภูออกมาจากห้องน้ำเมื่อไร   โดนพี่พีทจัดหนักแน่ 

 กด +  ให้กับน้องภูนิสิตใหม่

[yayee2]

มานั่งยิ้มแก้มปริแล้วปริอีกกับน้องภูอีกวัน  มีความสุขไปกับน้องภู

[K.Pupoom]

ตอนที่...109

 

เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลยอ่ะ
นอกจากสามีจะกวนแล้ว ยังตื่นเต้นอีกต่างหาก
รั้วโรงเรียนหกปีที่ผ่านมา จะเดินตรงไหนอะไรยังไงก็ไม่เคยกลัวใคร
แต่ตอนนี้ต้องกาวเข้ามาสู่รั้วมหาวิทยาลัยที่ใหญ่กว่า มันยากต่อการปรับตัว
เนี่ยแหละคือสาเหตุที่ข่มตาหลับเท่าไรก็ไม่ยอมหลับซะที นอนฟังเสียงลมหายใจสามีทั้งคืน

"น้องภู ๆ ๆ ตื่นครับ เดี๋ยวสายนะว่าที่คุณหมอ "
"อื้ออออออ  กี่โมงงงงแล้วอ่ะ"
"หกโมงครึ่งแล้วครับ ตั้งปลุกไว้หกโมงครึ่งไม่ใช่หรอ" แล้วจมูกก็ฝังมาที่แก้มเบาๆ
"ง่วงจัง"
"เมื่อคืนนอนไม่หลับล่ะสิ เห็นพลิกไปพลิกมา"
"อืม"
"ป่ะ อาบน้ำเถอะ เดี๋ยวสายนะ"
"จะไปด้วยใช่ไหม" อยู่ๆก็นึกอยากให้เค้าไปด้วยซะงั้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้พูดเสมอว่าไม่ต้องไปก็ได้
"ใช่ ไม่อยากให้ไปหรอ"
"ใครบอกล่ะ"
"งั้นก็ไปอาบน้ำครับลุกเร็ว"
"อุ้มหน่อยจิ" ชูสองแขนขึ้นให้พี่พีทอุ้ม แต่พี่พีทส่ายหน้าซะงั้น
"ไม่เอาหนัก"
"เมื่อคืนทั้งอุ้มทั้ง...... ไม่เห็นบ่นหนักเลย"
"ไอ้ทะลึ่ง" ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเอง แล้วพี่พีทก็ดึงผม เรียกว่าลากดีกว่า เข้าห้องน้ำไป
ก็ยืนให้อาบน้ำฉยๆ แล้วก็เจื้อยแจ้วเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้พี่พีทฟังไปอาบน้ำให้ผมไป
ผมว่าการที่เราต่างดูแลซึ่งกันและกัน เธอดูแลฉัน ฉันดูแลเธอ แบบนี้
มันเป็นเหมือนพลังที่คอยเติมให้เรารักกันมากขึ้นทุกวันๆ อย่างน้อยมันก็ทำให้
ผมสามารถนั่งคิดถึงคนๆนี้ได้ตลอดเวลายามที่เขาอยู่ไกลตัว.......

"เข็มขัดกับเนคไทด์อยู่ไหน"
"อยู่บนโต๊ะครับ"
"แล้วจะยืนเต้นอีกนานไหม มาใส่เสื้อผ้าสิ"
"วันนี้ไม่ใส่ให้หรอ"
"ใส่เอง สายแล้ว"
"ไรแว๊"
กางเกงในสีขาวถูกหยิบมาใส่ ตามด้วยเสื้อเชิ๊ต ผ้าเช็ดตัวถูกปลดออกแล้วตวัดขึ้นมาด้วยปลายเท้า
มืซ้ายแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวมือถือไว้ เดินไปตากให้เป็นระเบียบ ยืนมาบิดตัวซ้ายขวาหน้ากระจก
สำรวจหุ่นตัวเอง อื้ม หล่อ ฮ่าๆๆๆ  กระดุมถูกติดทีละเม็ดจนครบ กางเกงที่ซื้อเมื่อวานผ่านการซักรีดแล้ว
ถูกหยิบมาใส่ จากที่เคยใส่สั้นวันนี้ใส่ยาว มันก็ดูแปลกๆแต่ก็บ่งบอกได้ว่า
ชีวิตคนเราต้องมีการเปลี่ยนเเปลงและพัฒนาไปเรื่อยๆ เมื่อใส่ทั้งเสื้อและกางเกงแล้ว
บุคคลที่ยืนแต่งตัวอยู่ข้างๆ ก็เอาเข็มขัดมาใส่ให้
"ยืนตรงๆดีๆสิ บิดไปบิดมาอยู่นั้นแหละ"
"ก็มันแปลกๆอ่ะ"
"แปลกอะไรอ่ะ หล่อจะตาย"
"จริงอ่ะ"
"หล่อที่สุดในโลกเลยเมียพี่อ่ะ"
"พูดจาดีนะเราอ่ะ"
เนคไทด์ถูกนำมาผูกให้โดยคนตัวใหญ่ คนตัวเล็กก็ยืนยุกยิกๆไปมา จนคนตัวใหญ่ต้องมองตาเขียว
เพราะกำลังตั้งใจผูกไทด์ให้อกมาสวยที่สุด แล้วในที่สุดก็เสร็จซะที
"อ้าวและเอาออกทำไมอ่ะ"
"คิดว่าตัวเองจะทนได้หรอ เดี๋ยวพอถึงมหวิทยาลัยค่อยใส่ใหม่  ผูกไว้ก่อนจะได้ไม่เสียเวลา"
"อือออออ"
"เตรียมของพร้อมหรือยัง เอกสารต่างๆอ่ะ"
"พร้อมแล้ว"
"เอาไปให้พร้อมนะจะได้ไม่เสียเวลา ปากกาดินสออะไรอ่ะเอาไปให้พร้อม เอกสารถ่ายเอกสารหรือยัง"
"แล้ว" วิญญาณตาแก่ขี้บ่นเริ่มเข้าสิงอีกแล้ว
"ใส่แหวนด้วย"
"เดี๋ยวหาย เสียดาย"
"ใส่ไปเหอะ หายเดี๋ยวซื้อให้ใหม่"
"รวยจริ๊งงงงง"
ก็เลยไปหยิบแหวนที่พี่พีทซื้อให้ เอามาใส่
"นิ้วนางข้างซ้ายนะ"
"รู้แล้ว"
"เดี๋ยวถ้าใครมันคิดอยากจะจีบก็จะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว"
"เดี๋ยวนี้ใครเขาก็ใส่แหวนนิ้วนี้ทั้งนั้นแหละ โบราณณณณณณ"
"สงสัยต้องสร้างรอยรักที่คอทุกวันเเล้วมั้ง"
"บ้าไง หิวข้าวแล้วไปทานข้าวดีกว่า"
แล้วผมก็หยิบกระเป๋าเดินลงไปข้างล่าง เสียงดังมาจากในครัวเหมือนกำลังพูดถึงผมอยู่
"คุยอะไรกันอ่ะ ได้ยินนะ อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"โอ้โห เป็นหนุ่มหล่อเลลยนะเนี่ย สงสัยงานนี้พี่เราต้องตามไปคุมที่มหาวิทยาลัยทุกวันเเล้วมั้ง"
"คุณย่าอย่าเสียงดังไปครับ เดี๋ยวพี่พีทได้ยิน ทำจริงๆละซวยเลย"
"ฮ่าๆๆๆๆ ก็หล่อซะขนาดนี้นิ ปรกติก็หวงอย่างกับอะไรดี เห็นหล่อแบบนี้ไม่ต้องพูดเลย พี่เราไม่เป็นอันทำงานแน่"
"ก็งั้นๆแหละไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย" ไอ้พี่บุ้งมันพูด ดูมันสิ ขี้อิจฉาชัด
"งั้นต้องให้อ้นตัดสิน ว่าไงลูก น้องเป็นไงบ้าง"
"หล่อกว่าพี่ชาย เยอะมาก" ฮ่าๆๆๆๆ
"พี่อ้นนิพูดจาน่าเชื่อถือมาก มาม๊ะมาให้หอมทีสิ"
"ออกไปเลยๆๆ ให้มันรู้บ้างของใครเป็นของใคร ของตัวเองโน้นมาโน้นแล้ว"
"ให้น้องมันหอมเหอะ อยากรู้เหมือนกันว่านิสิตใหม่ตัวจะหอมแค่ไหน"
"เดี๋ยๆๆๆ ไปทำกับข้าวเลย" นี้เป็นครั้งแรกที่พี่บุ้งมันดุพี่อ้น ฮ่าๆๆๆ
ดูๆแล้วคนที่ขี้หึงไม่น่าจะใช้พี่อ้นคนเดียวนะ น่าจะเป็นพี่บุ้งนั้นแหละแถมหึงแรงกว่าอีก
ผู้ชายเจ้าชู้มักจะขี้หึง ว่าม๊ะ?
"พี่ถามว่าลืมอะไรหรือเปล่า ปากก็บอกว่าไม่ๆๆ แล้วนี้อะไร"
"กระเป๋าสตางค์ไง ไม่รู้จักหรอ" ผมรับมาจากมือพี่พีทแล้วก็ใส่กระเป๋าถือตัวเอง
"คุณย่าดูสิ" เล่นงานผมไม่ได้ก็ยืมมือคุณย่าซะงั้น อย่าลืมสิว่าคุณย่าเข้าข้างน้องภูมาโดยตลอดนะ
"ไม่ยุ่งๆๆ ผักบุ้งตั้งโต๊ะลูก เดี๋ยวว่าที่คุณหมอจะสาย"
"ครับ"
"เดี๋ยวน้องภูช่วยนะ"
"ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวพี่กับพี่บุ้งจัดการเอง ไปนั่งเถอะเด๋ยวเสื้อยับ" พี่อ้นส่งยิ้มหวานๆให้
ผมก็มานั่รออาหารมื้อเช้า ที่หอมกรุ่นมาตั้งนานแล้ว.....
"ทานเยอะๆนะลูกน้องภู"
"แน่นอนครับคุณย่า"
นั่งทานอาหารกันไปคุยกันไปส่วนมากจะเป็นเรื่องของผมซะมากกว่า
คุณย่าก็จะสอนเรื่องเพื่อน ให้มีน้ำใจ ให้ช่วยเหลือคนอื่น ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณย่าสอนมาตลอด
แล้วก็ให้ตั้งใจเรียน เพราะมันไม่ใช่เรืองง่ายๆ ในเมื่อเราคิดที่จะเป็นหมอ
นั้นมันหมายถึงชีวิตของคนหลายๆคนที่อยู่ในการรักษาของเรา เนี่ยแหละคุณย่าผม....

"พีทไปกับน้องใช่ไหมลุก?"
"ครับ"

ทานอาหารเรียบร้อย พี่พีทก็พาผมไปยังมหาวิทยาลัย รถติดนิดหน่อยแต่ก้ไม่ป็นไร
เพราะเรามาก่อนเวลา โทรหาเพื่อนๆกกำลังอยู่บนท้องถนนเช่นกัน
มีแต่ไอ้แบงค์กับพี่ฝุ่นเท่านั้นที่ถึงแล้ว เพราะสองคนนี้ย้ายมาอยู่หอแถวมหาวิทยาลัย
แล้วไอ้ตี๋ก็กำลังจะย้ายมาอยู่หอเดียวกับสองคนนี้เช่นกัน...........

แล้วเราก็มาถึงมหาวิทยาลัยกันซะที
"เค้านัดตรงไหน"
"ที่หอประชุม พี่พีทไปหาท่เย็นๆนั่งรอก็ได้ เดี๋ยวถ้ามีอะไรน้องภูโทรหา"
"เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง"
"อืม" แล้วพี่พีทก็หยิบแว่นกันแดดมาใส จะหล่อไปไหนเนี่ย แล้วก็เดินมาคูกับผม
ถึงหอประชุมผมก็เห็นไอ้พวกนั้นรออยุ่แล้ว มันก้อธิบายรายละเอียดต่างๆให้ฟัง
"พี่พีท ไปหาที่เย็นๆนั่งกันเถอะ โยชิว่าเราอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีประโยชน์" พี่พีทมองหน้าผม
"อื้ม ไปหาที่นั่งเถอะพี่พีท"
"คณะอะไรค่ะน้องๆ "รุ่นพี่คนหนึ่งมีป้ายห้อยคอ เดินมาถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
พวกเราก็ตอบกันไป บลาๆๆๆๆๆๆ
"ผู้ปกครองนั่งรอด้านนั้นก็ได้นะคะ"
พี่พีทกับโยชิเดินไปอีกด้านหนึ่งไม่รู้ว่าไปมุมไหนกัน พวกผมก็เดินไปตามที่พี่ผู้หญิงคนนั้นบอก
กรอกเอกสาร ตรวจเอกสาร รับเอกสาร หนังสือ โน้นนี้นั้นอะไรเนี่ย แล้วก็ไปจายเงินค่าโน้นนี้นั้น
ผมกับไอ้ขิงไอ้ตี๋ไอ้เป็ดจะไปด้วยกัน ส่วนที่เหลือก็จะแยกไปอีกส่วน
"หมวย คณะแก มาดูแลน้องหน่อย"
"คนไหน"
"นี้ "
"ชื่ออะไรค่ะ"พี่หมวยเดินมาด้วยรอยยิ้มสวย ตาหยี น่ารักดี
"ชื่อภูครับ"
"พี่ชื่อพี่หมวยค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะน้องภู คณะเรามีแต่คนหน้าตาดีค่ะ ดูพี่สิค่ะ อ๊ะ สวยใช่ไหม ใช่ค่ะ พี่สวย"
"หมวย เดี๋ยวน้องเค้าจะซิ่วไปเรียนที่อื่นก็เพราะแกนั้นแหละ"
"ไม่มีทางหรอก น่ารักขนาดนี้ เกิดมาเพื่อคณะนี้"
"ฮ่าๆๆ ผมว่าเพื่อนผมก็เหมาะกับคณะนี้มากครับ เพราะมันค่อนข้างหลงตัวเอง"
"มึงแอบด่าพี่หมวยเค้าหรอเป็ด"
"มาว่าพี่ได้ไง คณะไรค่ะเนี่ย เดี๋ยวเจอดี" พี่หมวยเดินไปจับไหล่ไอ้เป้ดเบาๆ มันนี้กรอกเอกสานไม่ถูกเลย
"ผมไม่บอกหรอก แต่ไม่ใช่คณะพี่แน่"
"อย่าให้เจอเชียวนะโดนดีแน่ น้องเป็ด ฉันจะจำชื่อเธอไว้  น้องภูกรอกเสร็จยังค่ะ เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ไปยื่นให้ "
"ขอบคุณครับพี่หมวยคนสวย"
"จ้ะ" แล้วพี่หมวยก็เอาเอกสารของผมไปยื่นให้
แล้วอีกไม่นานพวกเราก็ต้องแยกย้ายไปยังคณะของตัวเอง ทำโน้นทำนี้ตามที่ทางมหาวิทยาลัยกำหนด
ช่วงเช้าก็ยื่นเอกสารตรวจสอบเอกสาร แล้วก็ตรวจร่างกาย ตรวจฟัน โน้นนี้นั้นมากมาย
"เป็นไงบ้าง" พี่พีทโทรหา
"ก็ดี วุ่นวายดี "
"แล้วจะทานข้าวด้วยกันไหม"
"ทานสิ เดี๋ยวตอนบ่ายรุ่นพี่นัดที่คณะอ่ะ แต่เขาให้ไปทานข้าวก่อน เดี๋ยวเสร็จแล้วโทรหานะ"
"ครับ"
วางโทรศัพท์จากพี่พีทก็ไปจัดการยืนต่อแถวเหมือนเดิม 

เห้อ!!!!!!!!!!!เสร็จซะที  เดินหหอบร่าง ออกไปโทรศัพท์หาพี่พีท
"น้องภู" ใครเรียกกูว่ะ
"ครับ"
"ไปทานข้าวกับพี่ไหม"
"ไอ้โมโม่ มาทำอะไรตรงนี้" พี่หมวยเดินมาอีกคน
"เปล่าาา"
"อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ เดี๋ยวเถอะมึง"
"แหะๆๆ น้องภูขอตัวก่อนนะครับพี่ๆ พี่ผมรออยู่"
"จ้ะ ตอนบ่ายเจอกันนะ ที่คณะ"
"ครับพี่หมวย" แล้วผมก็เดินไปจากตรงนั้น แล้วก็โทรหาพี่พีท พี่พีทก็รออยู่แถวนั้นแหละ
พวกเพื่อนๆก็เดินมารอก่อนหน้านี้ไม่นาน ครบแล้วก็พากันไปทานอาหารกลางวัน.....
"ร้อนอ่ะ" เริ่มอ้อนพี่พีทอีกแล้วเรา
พี่พีทก็หยิบผ้าขนหนูในกระเป๋า ออกมาเช็ดหน้าให้ แล้วก็ค้นๆหาพัดลมมือถือส่งให้
"แล้วตอนบ่ายจะเสร็จเมื่อไรอ่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ  เบื่อหรอ"
"เปล่า"
"โยชิเบื่อออออ"
"แล้วใครใช้ให้แกมาล่ะ"
"ก็อยากมาอ่ะ นึกว่าจะมีอะไรสนุกๆทำน่ะสิ"
"มหาวิทยาลัยนะไม่ใช่สวนสนุก"
"พี่พีทก็เอาแต่เล่นไอแพดไม่คุยกับโยชิเลย น่าเบื่อ" พี่พีทก็ได้แต่ยิ้ม
นั่งทานข้าวทนขนมกันจนบ่ายก็ได้เวลาที่พวกเราจะกลับเข้าไปในมหาวิทยาลัยอีกรอบแล้ว
ต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปคณะใครคณะมัน เดินเข้าไปทุกคนก็รอกันอยู่หมดแล้ว
ก็นัดบ่ายโมงนิหว่า มองทำไมว่ะ ก็มาตรงเวลานะ ดูดิบ่ายโมงพอดีเป๊ะ.....
แต่มันก็มีคนสายกว่าผมอีกนะ ไอ้ตัวสูงนั้นมันรีบวิ่งมาเหมือนหมาหอบแดด
"เดี๋ยวพี่จะเช็คชื่อนะคะว่ามาครอบหรือยัง" แล้วพี่แกก็ขานชื่อของทุกคนในคณะ
ขานชื่อเสร็จก็อะบายต่างๆนานาพร้อมกับกล่าวต้อนรับพวกเราอย่างเป็นทางการ
แล้วก็นัดแนะเรื่องการรับน้องตอนเย็นของวัน พี่ๆผลัดกันขึ้นมาพูด......
"นี้เรา ฟังพี่เขาสิ " มีรุ่นพี่เดินมาดุไอ้คนที่นั่งข้างหน้าผม
"เดี๋ยวจะให้น้องๆขึ้นมาแนะนำตัวนะคะ" รุ่นพี่ประกาศหน้าห้อง  แล้วก็ทยอยลุกขึ้นมาแนะนำตัวทีละคน
จนาถึงผมนั้นแหละ ผมก็เดินไปหน้าห้อง....
"ชื่ภูครับ บลาๆๆๆๆๆ" พอแนะนำตัวเองเสร็จก้จะเดินกลับไปนั่ง
"เดี๋ยวก่อนค่ะน้องภู อยู่ก่อนค่ะ อย่างพึ่งไป" แล้วทำไมต้องเป็นเราด้วยนะ คนอื่นๆไม่เห็นเรียกเลย
ผมเดินกลับไปยังจุดเดิม แล้วก็หันหน้าไปหาเพื่อนๆ
"มาจากโรงเรียนอะไรค่ะ" ผมก็ตอบไป บลาๆๆๆๆๆ
"เมื่อกลางวันไปทานข้าวที่ไหนมาค่ะ" ผมก็ตอบไปบลาๆๆ แล้วถามทำไมเนี่ย
"ทำไมถึงมาเรียนคณะนี้ค่ะ" ผมก็ตอบไปบลาๆๆๆๆๆ
"มีใครอยากจะถามอะไรเพื่อนไหมค่ะ" พี่เขายัพูดไม่ทันจบก็มีคนตะโกนออกมา
"มีแฟนหรือยังค๊าบบบ" คำว่าครับ บ่งบอกได้เลยว่าสังกัดเก้งกวาง
พอคำถามจบทุกคนก็โห่แต่ตอนนี้เหมือนทุกคนกำลังอยากรู้คำตอบอยู่
"ต้องตอบไหมครับพี่" ผมหันไปถามพี่ข้างๆ
"ตามใจค่ะ"
"งั้นไม่ตอบ"
"ค่ะ คนต่อไปเชิญค่ะ"
จบจากการแนะนำตัว รุ่นพี่ก็เริ่มเดินมาหาน้องๆแล้วก็ทักทาย เรียกว่าทำความรู้จักซึ่งกันและกัน
"น้องคณะนี้ไม่ได้มีคนเดียวน่ะจ้ะ" พี่หมวยคนเดิมเดินมา ทำเอารุ่นพี่ที่ล้อมหน้าล้อมหลังผมอยู่
แตกกระจายไปคนละทางสองทาง ดูเหมือนพี่แกจะมีอำนาจในคณะพอสมควร.......
"สาธุ ขอใหน้องเขาอยู่ในสายกูด้วยเถิดดดดดด"
"เพี้ยงขอให้คำขอมึงไม่สมหวัง ไอ้โม"
"ไอ้หมวย ไม่สวยแล้วยังใจร้ายอีกมึง"
พี่แกก็ทะเลาะกันเป็นเด็กๆนั้นแหละ ไม่อายรุ่นน้องบ้างไง
ทำคววามรู้จักกันมาได้เป็นเวลานานพอดู พี่แกก็ปล่อยให้น้องๆกลับบ้าน
ส่วนใครที่จะอยู่หอของมหาวิทยาลัยพี่แกกจัดแจงแนะนำให้
ผมลาพี่ๆเพื่อนๆแล้วกออกมา เพราะสามีรอนานมันจะหงุดหงิดเอาได้
"เห้ยมึง ขอเบอร์หน่อยดิ"
"ศูนย์ แปด"
"ยิงมาได้ป่ะว่ะ"
"ได้ บอกเบอร์นายมาดิ"
"เอาโทรศัพท์มาเดี๋ยวกูกดเอง" นี่มึงกะกูสนิทกันขนาดนั้นเลยหรอ ถึงจะเป็นเพื่อนร่วมคณะก็เถอะ
พูกกูมึงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเนี่ยนะ ขอบใจมากที่สนิทกับกูง่ายขนาดนี้
"อ่ะ มึงชื่อภูใชป่ะ"
"อืม"
"ก็ชื่อพล" โคตรเชยเลย"
"อือ"
"ท่าทางมึงจะป็อปไม่ใช่เล่นนะ แล้วนี้จะไปไหนต่อ"
"กลับบ้านอ่ะ พี่เรารออยู่"
"เออ แล้วไว้เจอกันนะเว้ย  ไม่จำเป็นไม่ต้องโทรมานะ กูไม่ชอบคุยโทรศัพท์"
แล้วมันก็เดินไปเลย ผมก็ยืนงงแล้วก็ด่ามันด้วยคำดูดเสียง "ไอเฮียยยยยย"
เดินไปหาพ่พีทก็ไกลแสนไกล เลยเดินไปที่รถเลยดีกว่า
"พี่พีทน้องภูรอที่รถแล้วนะ"
"อ่าวแล้วทำไมไปรอที่นั้น"
"ขี้เกียจเดิน แล้วคนอื่นมายังอ่ะ"
"เหลือขิงกับตี๋ เป็ด"
"งั้นพี่พีทให้คนอื่นๆไปรถไอ้อิคเลยนะ เดี๋ยวน้องภูโทรให้ไอ้ขิงมาที่รถเรา"
"ครับ"
ยืนรออยู่ท้ายรถ เหลือบไปเห็นร้านขายน้ำ ก็มุ่งตรงไปทันที
"ชามะนาวขวดหนึ่งครับพี่"
"ค่ะ"
รับน้ำมาแล้วก็จ่ายเงินรีบเดินกลับไปที่รถ เอ้าลืมหลอดอีก จะให้เดินกลับไปก้ไม่ไหวนะ
ก็เลยกระดกทันทีดับกระหาย
"นี้มึงยังไม่ไปอีกหรอ" แทบสำลักเมื่อไอ้พลมันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้
"รอพี่ แล้วนายอ่ะ"
"กำลังจะไป เดี๋ยวกุรอเป็นเพื่อนมึงก็ได้ เห็นยืนเซ่อๆซ่าๆ" มึงกล้าว่ากูเซ่อๆซ่าๆหรอไอ้พล
"ไม่เป็นไร พี่เรามาโน้นแล้ว"
"ไอ้แว่นดำนั้นอ่ะหรอ"
"อือ"
"งั้นกุไปล่ะ" แล้วมันก็เดินไปอีกทางทางที่รถมันจอดอยู่แล้วมันก็ขับออกไป
แล้วพี่พีทก็เดินมา...อย่างเท่ห์อ่ะ
"ร้อนล่ะสิหน้ามุ้ยเชียว เดี๋ยวสตาร์ทเครื่องเปิดแอร์ให้น่ะ เอาฉ่ำๆเลย แล้วนี้ขิงกับตี๋อ่ะ"
"ยังไม่ได้โทรหาเลยอ่ะ ลืม มัวแต่ร้อน" แล้วผมก็โทรหาไอ้ขิง มันกำลังเข้าห้องน้ำอยู่เดี๋ยวมา
ผมก็เข้าไปรอในรถแอร์เย็นๆเนี่ยแหละที่ต้องการ ฮ๋าๆๆๆๆ หยิบทิชชูเปียกมาซักแห้งตัวเอง
"กลับบ้านไปอาบน้ำก่อนได้ป่ะ"
"ผุ้ใหญ่รออยู่ไม่ดีหรอก ตัวยังหอมอยู่เลยไม่ต้องอาบแล้ว"
จริงๆมันก็พึ่งมาร้อนอีตอนที่ยืนรอพี่พีทนั้นแหละ อยู่ในห้องก็เย็นฉ่ำเหมือนกัน
"พี่พีทๆๆนั้นไอ้ขิง บีบแตรๆๆ" แล้วไอ้ขิงมันวิ่งมาหาพวกผมพร้อมไอ้ตี๋
"แล้วไอ้พวกนั้นอ่ะ"
"ไปแล้ว"
"ดังนะย่ะหล่อน" ไอ้ตี๋พูดขึ้นมาลอยๆ
"ใครว่ะ" พี่พีทขับรถออกจากมหาวิทยาลัย
"ก็มึงนั้นแหละ ดังไปถึงคณะกูอะ รุ่นพี่นะพูดถึงน้องภูคณะแพทย์กันทั้งนั้น น่ารักอย่างโน้นน่ารักอย่างนี้"
"ถึงว่ากูรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ฮ่าๆๆๆ"
"สงสัยต้องส่งคนมาเฝ้าซะแล้วมั้ง" พี่พีทพูดขึ้น ตาก็มองถนน
"อย่าเวอร์น่ะพี่พีท น้องภูรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คนโสด อะไรที่ทำแล้วเป็นการทรยศกับคนรักน้องภูไม่ทำหรอก"
พี่พีทมันก็ขับไปยิ้มไป พวกเราก็เม้าท์กันต่อไป
"พวกเราน่าจะได้เรียนด้วยกันนะ บางวิชาน่ะ" ไอ้ขิงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่ดีใจมาก
"เห้ยๆๆๆๆ ไอ้เป็ดล่ะ"
"ชิ หาย แระ" ไอ้ตี๋อุทานขึ้น
"เดี๋ยวโทรหามันก่อน"

"พวกมึงอยู่ไหนกันว่ะ " ไอ้เป็ดรับโทรศัพท์
"เออ คือ ว่า แบบว่า เอ่อ ออกมาแล้วอ่ะ"
"อย่าบอกนะว่าพวกมึงลืมกู"
"ไม่ได้ลื๊มมมมม แล้วมึงอยู่ตรงไหนอ่ะ"
"หน้าคณะมึงเนี่ย"
"โอ๊ะโอ งั้นอกมารอตรงฝั่งตรงข้ามทางเข้ามหาวิทยาลัยได้ป่ะ ตรงถนนเลยอ่ะ"
"เออ"
"มารอเลยนะ รถมันจอดนานไม่ได้"
"เออ"

"พี่พีทวนกลับไปรับมันหน่อยนะ เดี๋ยวมันงอนแน่เลย"
"อืม เดี๋ยวขึ้นทางด่วนทางโน้นเลยก็ได้"
"ลืมมันได้ไงว่ะ"
"มันร้อนนิหว่า"
"แล้วมันก็รู้สึกตัวช้าเนอะ ไม่โทรหาใครเลย"
"นั้นสิ ขิงวันนี้เชิญแขกพิเศาไปหรือเปล่า"
"เปล่า"
"นึกว่าจะชวนไอ้พี่เชยนั้นไปซะอีก"
"วันนี้พี่แกยังตามมาบ่นเราสองคนเลยว่าแต่งตัวจี๊ดไปหรือเปล่า"
"พี่แกรู้จักคำว่าจี๊ดด้วยหรอว่ะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ"
รถขับมารับไอ้เป็ดที่หน้ามหาวิทยาลัยอีกรอบ
"ไปไหนกันมาว่ะ" ไอ้เป็ดถาม
"เติมน้ำมันน่ะ"
"นึกว่าลืมกูซะอีก"
"ใครจะลืมมึง ลืมเดี๋ยวพี่เฟียตเล่นงานกูพอดีอ่ะ"
"เออไอ้ภู คณะมึงมีคนชื่อภูกี่คน"
"เท่าที่เห็นมีกูคนเดียวนะ ทำไมหรอ"
"งั้นก็คงเป็นมึงแล้วล่ะ"
"กูทำไมอ่ะ"
"ก็เห็นพี่เขาพูดกันว่าน่ารัก แล้วก็มี วิน วิศวะอีกคนที่ได้รับการพูดถึง"
"แต่ที่คณะขิงอ่ะรุ่นพี่พูดึงแต่ภูนะ วินไม่เห็นได้ยิน"
"ก็ช่างมันเหอะ เดี๋ยวก็เงียบไปเอง"
"แต่เพื่อนๆในคณะขิงอ่ะอยากจะเห็นภูกันทั้งนั้นเลยนะ มันยังชวนขิงกับตี๋ไปแอบดูเลย เราสองคนก็ได้แต่อมยิ้มอ่ะ ฮ่าๆๆ"
"ทำอย่างกับจะไปดูหมีแพนด้าอย่างนั้นนั้นแหละ บ้าจริง"

[K.Pupoom]

รถขับขึ้นทางด่วน ไม่นานก็ถึงบ้านขิง ไอ้พวกนั้นมาถึงกันได้สักพักใหญแล้ว
วันนี้พ่อไอ้ขิงก้อยุ่ด้วย แล้วก็มีแม่ไอ้อิค คุณย่า พี่เฟียต พี่บุ้งพี่อ้น พี่ก้อย พี่ฝุ่น พี่โค้ก
"มึงขับรถหลงหรอไอ้พีท"
"เปล่า ระดับกูเคยหลงหรอ เด็กๆน่ะสิกว่าจะเลิก"
"มานี่เลยน้องรัก" พี่โค้กดึงข้อมือผมไปอีกด้านหนึ่งของรถ
"มีอะไร"
"พูดอะไรกับมิวอ่ะ มิวหอมแก้มพี่ด้วยนะ"
"พึ่งพูดไปเมื่อวานเองนะ"
"ก็เมื่อเช้าอ่ะ พี่ไปส่งที่มหาวิทยาลัย หอมแก้มพี่ก่อนลงรถด้วย"
"ซุบซิบอะไรกับเมียกู"
"เปล่าซะหน่อย น้องๆเข้าไปข้างในงานกันเถอะครับ ทุกคนรออยู่ หล่อๆกันทั้งนั้นเลยนะเนี่ย "
"ไอ้โค้กมันถามอะไร" พี่พทกระซิบถาม
"ก็เรื่องมิวน่ะสิ ที่เราพูดไปเมื่อวานอ่ะได้ผลนะ มิวอ่ะ หอมแก้มพี่โค้ก"
"ถึงว่า หน้ามันถึงได้บานขนาดนั้นปรกติกเห็นหอมเขาอยุ่ฝ่ายเดียว พพอโดนหอมเข้าไปเลยบ้าไปเลย"
"ก็คงงั้นมั้ง ฮ่าๆๆ"
"ไอ้โค้ก" พี่พีทเรียกพี่โค้ก
"ของขวัญสำหรับนิสิตใหม่เมียกูล่ะ"
"เอามาให้แล้วอยู่ในรถ"
"ไม่ต้องก็ได้พี่โค้กน้องภูเกรงใจ"
"ไม่ต้องมากัดฟันพูดหรอก งกพอกันทั้งผัวทั้งเมีย พี่รู้ทันน้องภูนะ"
"มาว่าน้องภูทำไมล่ะ เดี๋ยวน้องภูไปพูดกับมิวใหม่ดีกว่า ว่าคนเราอ่ะมันต้องรักนวลสงวนตัวนะ"
"โอเคๆๆๆๆ พี่ขอโทษครับ"
"ไอห้าเปิดให้จองเมื่อไร หวังว่าคนแรกที่ไปจองคงเป็นพี่โค้กนะ"
"จ้ะ เมียเก่า" พี่พีทก็ตบหัวพี่โค้กไปทีหนึ่งในฐานะที่ปากไม่ดี
เราเดินเข้ามาในงานเลี้ยงก็ยกมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่ตามมารยาท ไอ้ขิงวิ่งขึ้นห้องมันไปเข้าห้องน้ำ
"เป็นไงลูก มีเพื่อนใหม่หรือยัง" คุณย่าถามพวกเรา
"มีแต่คนอยากรู้จักไอ้ภูครับ ดังไปทุกคณะใครๆก็พุดถึง" ไอ้เป็ดบอก
"ขนาดนั้นเชียว"
"ก็หล่อซะขนาดนี้นี่ค่ะ สาวๆคงกรี๊ดกันทั้งมหาวิทยาลัยล่ะแม่ว่า" แม่ขิงร่วมวงสนทนา
"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ พวกนี้มันพูดเวอร์"
"งั้นไปหาอะไรทานกันดีว่า อาหารอร่อยๆทั้งนั้นเลยนะ แต่คงจะสู้ฝีมือคุณย่าไม่ได้"
"อร่อยจ้ะ สู้ได้สบายอยู่แล้ว" คุณย่าดูเหมือนจะมีความสุขมาก
ผมว่าความสุขของคุณย่าคงไม่มีอะไรมากนอกจากเห็นลูกหลานประสบความสำเร็จ
แต่ท่านจะรู้ไหมน่ะ ท่านก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมมีวันนี้ได้ ขอบคุณครับคุณย่านางฟ้าของน้องภู
"พี่ภูๆๆๆๆ"
"อะไร"
"โยชิมีอะไรจะให้"
"อะไร"
"อ่ะ" แล้วไอ้โยชิมันก็ยื่นถุงให้ผมถุงงหนึ่งเป็นสมุดเล่มหนาแล้วก็ปากกา
"ขอบใจนะ แค่โยชิเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน สำหรับพี่มันก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดเเล้ว พี่หวังว่า พี่จะได้เห็นโยชิใส่เครื่องแบบเดียวกับพี่นะ"
ผมก็เอามือขยี้ผมมันไปเบาๆ มันก็ยิ้มให้
"โยชิสัญญา"
"ลำเอียงนิหว่า ของพี่ได้อย่างเดียวทำไมไอ้ภูได้สองอย่างอ่ะ"
"แบงค์ กูตอบแทนน้องเองว่าทำไม ก็กูหล่อไง จบนะ ไม่จบตบนะ"
"เออจบก้ได้ว่ะ พ่อเทพบุตร"
"พวกขี้อิจฉาก็เงี้ย"
"พี่ก็ของขวัญให้พวกเราเหมือนกันนะ" พี่ฝุ่นพูดจบก็หยิบสมุดออกมาเป็นสมุดที่พี่ฝุ่นทำเอง
หน้าปกเป็นกระดาษอาร์ตมันอย่างดี พี่ฝุ่นบอกว่าเป็นการวาดของพี่เอง แล้วเอาไปพิมพ์
เป็นของลิมิเต็ด มีให้พวกเราคนละเล่มเท่านั้น ไอ้โญชก้ได้ไปกับเขาด้วย.....
นอกจากนั้นแล้วก็ยังมีของขวัญจอกพี่เฟียตเป็นกระเป๋าใส่ปากกาน่ารักเชียว
พี่อ้นกับพี่บุ้งก็ซื้อปากกากับดินสอบกดให้พวกเรา สวยมั้กมาก
แล้วพี่โค้กก็ให้ถุงผ้าวกับเราคนละใบบอกว่าเอาไว้ใส่หนังสือ ได้ของกันครบถ้วน

ทุกคนก็เพ็งกระแสจิตไปขอของขวัญจากพี่พีท ........
"เมียพี่แกงกจะตายคงไม่ปล่อยให้ซื้อของขวัญให้พวกเราหรอกเชื่อสิ"
"ไอ้เป็ด เมียพี่เขาก็กูนี้แหละ "
"อ่าวหรอ โทษทีไม่ได้ตั้งใจว่ะ"
แล้วพี่พีทก็เดินไปที่รถ แล้วก็กลับมาด้วยถุงใบใหญ่
"อ่ะ แกะดุนนะครับนิสิตใหม่ ตรงกับคณะใครก็ของคนนั้น"
เป็นเสื้อยืดครับแล้วที่หน้าอกจะเพ้นท์เป็นชื่อคณะของแตละคน ไปแอบซื้อตอนไหนว่ะเนี่ย
"แล้วของน้องภูอ่ะ"
"อยุ่ในรถ"
"กูว่าใส่เลยดีกว่า" ไอ้อิคนำเสนอ
"เออดี" แล้วพวกมันก็ถอดเสื้อกันตรงนั้นนั้นแหละ แล้วก็ใส่เสื้อที่พี่พีทซื้อมาให้
พวกผู้ใหญ่ก้ได้แต่มองมาว่าไอ้เด็กพวกนนี้มันทำอะไรกัน ถอดเสื้อกันทำไม
พอเห็นที่หน้าอกก็ถึงได้ถึงบางอ้อกัน พ่อไอ้ขิงเดินขึ้นไปบนเวทีเล้กๆที่เราเตรียมไว้
" โหลๆๆ อ่ะ ก่อนอื่นพ่อก็ขอยินดีกับนิสิตใหมทุกๆคนนะลูก ขอให้ตั้งใจเรียนให้จบ ขยันๆ กว่าเราจะสอบได้มันเหนื่อย แต่นั้นมันก้ไม่เท่าว่าเราจะทำให้มันตลอดรอดฝั่งได้หรือเปล่า พ่อจะรอดูความสำเร็จของลูกๆทุกคนนะ คุณ เอาของขวัญมาให้เด็กๆเลย" พ่อไอ้ขิงให้แม่ไอ้ขิงไปหยิบของขวัญมา
"นี้เป็นของขวัญของบรรดาพ่อๆแม่ๆ" พวกเราก็รีบลุกจากเก้าอี้ไปเอาเลย ฮ่าๆๆๆ
เป็นนาฬิกาข้อมือสีสันสดใส ที่พวกเราชอบและถูกใจกันมาก
"เดี๋ยวขอเชิญคุณย่า อวยพรหลานๆหน่อยนะครับ" คุณพ่อเชิญคุณย่าขึ้นไปบนเวที
ที่เตรียมไว้ อาจจะเป้นเวทีบนสนามหญ้าที่สร้างขึ้นมาเองเล็กๆ ไม่ได้ยิ่งใหญ่
แต่ผมเชื่อว่ามันก็เป็นวันที่ทุกคนมีความสุขมากๆเช่นกัน พวกเราปรบมือให้คุณย่า
"ย่าก็ขอแสดงความยินดีกับทุกๆคนนะ จากวันที่มีเจ้าตัวเเสบอยุ่ในบ้านคนเดียว วันหนึ่งเขาก็เริ่มพาเจ้าตัวแสบคนอื่นๆเข้ามา จนทำให้วันนี้ย่ามีหลานตัวแสบมากมายเลย ย่ารักทุกคนไม่ได้ต่างอะไรจากน้องภูเลย แล้ววันนี้หลานของย่าประสบความสำเร็จไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว ขอบคุณทุกคนมากที่ทำให้ย่ามีความสุข ขอบคุณที่เป็นเด็กดี ขอให้พวกหนูตั้งใจเรียน ย่าจะรอดูความสำเร็จของทุกคนอีกครั้งหนึ่ง  ไม่รู้ว่าวัยรุ่นสมัยนี้เขาชอบอะไรกัน เขาใช้อะไรกัน ก็เลยไม่ได้ไปซื้อของขวัญอะไรให้  เอาเงินไปซื้อเองก็แล้วกันนะ"
คุณย่าขวักมือให้พี่พีทหยิบกระเป๋าให้หน่อยในนั้นบรรจุซองสีขาวหลายซอง
แล้วคุณย่าก็ให้พวกเราคนละซอง ในซองมีเงินจำนวนหนึ่งแล้วก็มีการ์ด
ที่เป็นคำอวยพรเขียนด้วยลายมือคุณย่า .........
"ไม่น่าเป็นรุ่นพี่เด็กพวกนี้เลยเนอะพวกเรา" พี่เฟียตบ่นกับพี่ฝุ่น เพราะตัวเองไม่ได้อ่ะจิ ฮ่าๆๆ
"ขอตัวแทนขึ้นมาร้องเพลงสักคนสินิสิตใหม่"คุณพ่อประกาศหน้าเวที ทุกคนหันมมองผมเป็นตาเดียว
"อะไร พวกมึงก็ร้องกันมั้งดิ"
"มึงนั้นแหละ"
"ทำไมต้องกูอ่ะ"
"ความเหมาะสมไง"
"ตลอดอะ"
"ว่าไงหนุ่มๆ ใครจะมา เดี๋ยวพ่อมีรางวัลให้นะ"
"เอองั้นกูไปก็ได้" ได้ยินคำว่ารางวัลเท่านั้นแหละ  ฮ่าๆๆๆๆ
ผมสั่งคนที่คุมคอมพิวเตอร์ว่าเอาเพลงอะไไรแล้วก็เดินขึ้นเวที
"สวัสดีครับ ก่อนที่จะฟังเพลงน้องภูของเป็นตัวแทนเพื่อนทุกๆคน บอกกับคุณพ่อคุณแม่คุณย่าแล้วก็พี่ๆว่า ขอบคุณครับสำหรับงานวันนี้ ขอบคุณสำหรับของขวัญ ขอบคุณที่ให้พวกเราได้เกิดเป็นลูกเป็นหลานของท่าน พวกเราสัญญาว่า จะนำความสำเร็จที่มากกว่านี้มาให้ทุกคนให้ได้ครับ" เสียงทุกคนปรบมือชอบใจ
"คุณย่าครับ น้องภูอยากจะบอกคุณย่าว่า ความสำเร็จของน้องภูคือการที่ได้เห็นคุณย่ามีความสุขนะครับ น้องภูรักคุณย่าครับ"
ผมเห็นคุณย่าแอบเอาทิชชูซับน้ำตาแต่ท่านก็ยิ้มไม่หุบ ทุกคนในงานก็มีใบหน้าที่เปื้อนยิ้มทุกคน
เสียงดนตรีขึ้นอินโทร..........

ฉันเคยเกือบพลาดสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต
หากในวันที่ฉันล้มอยู่ ไม่มีหนึ่งใจของเธอ
ฝันคงจบ หลายสิ่งที่ดีคงหมดทางได้เจอ
หนึ่งกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ ไม่ลืมได้เลย...

ขอบคุณที่รักกัน...
ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดฉัน
ในวันที่ปัญหา ถาโถมเข้ามาใส่
จะตอบแทนความรัก ที่ฉันได้จากเธออย่างไร
ก็รู้ดีว่าไม่พอ แต่ขอทำให้ดีที่สุด

สักวันหนึ่งฉันอาจต้องล้มลงอีก ใครจะรู้
แต่ถ้าเธอไปด้วยกันอยู่ ก็ไม่หวั่นกลัวเท่าไร
เรื่องบางอย่าง ฉันอาจได้เคยพูดบอกเธอออกไป
แต่อีกมุมนึงของหัวใจ ไม่เคยพูดเลย

ขอบคุณที่รักกัน...
ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดฉัน
ในวันที่ปัญหา ถาโถมเข้ามาใส่
จะตอบแทนความรัก ที่ฉันได้จากเธออย่างไร
ก็รู้ดีว่าไม่พอ แต่ขอทำให้ดีที่สุด

ขอบคุณที่รักกัน...
ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดฉัน
ในวันที่ปัญหา ถาโถมเข้ามาใส่
จะตอบแทนความรัก ที่ฉันได้จากเธออย่างไร
ก็รู้ดีว่าไม่พอ แต่ขอทำให้ดีที่สุด

ขอบคุณในความรัก ที่หาไม่ได้จากที่ไหน
จะรักเธอให้มากพอ และขอทำให้ดีที่สุด.

เพลงจบลงทุกคนต่างโห่ร้องแล้วก็ปรบมือให้
"เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก" แล้วมันก็ตะโกนว่าเอาอีกๆๆ
คุณพ่อของขิงเดินเอาแบงค์พันมายื่นให้ ผมก็ยกมือไหว้ แล้วเอาเงิน มาแตะตามหน้าตามตัวเหมือนแม่ค้าที่ขายของได้
เรียกเสียงหัวเราะจากผุ้ใหญ่ในงานเป็นอย่างมาก ก็เลยจัดให้ไปอีกหนึ่งเพลงตามคำขอ....
"พวกเราลุกขึ้นมาโจ๊ะกันหน่อยดีกว่านะครับ" ผมก็ร้องเพลงเร็วๆมันๆไปอีกสองสามเพลง
บรรดานิสิตใหม่ต่างก็ลุกขึ้นขยับร่างกายอย่างสนุกสนาน พวกผู้ใหญ่ก็ตบมือตามจังหวะ
แล้วก้คุยกันไปหัวเราะกันไปเมื่อเห็นท่าทางการเต้นของพวกมัน ฮ่าๆๆๆ
แมของอิคเดินเอารางวัลมาให้อีกพันหนึ่ง ผมก็ทำเหมือนเคย
"เรามีตัวอย่างที่ดีแบบคุณแม่ให้เห็นแล้วนะครับ ท่านอื่นๆทำตามได้นะครับ ตบรางวัลผมได้นะ ฮ่าๆๆ"
เรียกเสียงฮาจากทุกคนได้ไม่น้อย ขอลงมาเติมพลังก่อน แตก่อนลงต้องหาตัวตายตัวแทน
"เดี๋ยวของนักร้องหน้ามลคนรูปหล่อไปจบน้ำก่อนนะครับ ว่าแต่ใครจะมาเป็นนักร้องขั้นเวลาให้น้องภูได้มั้งครับ"
กล้าแสดงออกมากๆเลลยเพื่อนกูหลบสายตาเหมือนตอนอาจารย์เรียกตอบคำถามไม่มีผิด
"พี่โค้ก ขอเสียงปรบมอให้พ่โค้กหน่อยครับ" พอพวกมันรู้ว่าไม่ใช่พวกมันเท่านั้นแหละ
ลอยหน้ารีบตบมือให้พ่โค้กกันใหญ่ ฮ่าๆๆ พี่โค้กก็เอ๋อไปเลย แต่ทำไงได้เสยงปรบมือดังขนาดนี้
"ไม่นัดล่วงหน้าเลยนะ"
"ใช้โอกาสนี้บอกรักคนที่พี่รักสิ" ผมกระซิบเบาๆก่อนจะยื่นไมคให้พี่โค้ก
แล้วพี่โค้กก็หยิบบทเพลง จากนี้ไปจนนิรันดร์ของพี่เอ๊ะ มาร้อง สวดยอดมากเลยลูกเพี้ย
ผมเดินไปที่มิวแล้วก็กระซิบบอกว่า
"พี่โค้กฝากมาบอกว่าเพลงนี้ให้มิว" มิวมันก็ยิ้มไม่หุบ
ผมเดินไปตักอาหาร พี่พีทเดินเข้ามาประกบ
"เหนื่อยไหม"
"ไม่เหนื่อยหรอก ได้ตังค์ ฮ่าๆ"
"จะทานอะไรอีกเดี๋ยวพี่ถือไปให้"
"เอานั้นอ่ะ แล้วก็นั้นด้วย อันนั้นนิดหนึ่ง ขนมนั้นด้วย ไม่ต้องเยอะๆ"
แล้วก็เดินมานั่งโดยมีพี่พีทเอาอาหารมาวางตรงหน้าแล้วก้นั่งข้างๆ
"มึงยัดเข้าไปหมดหรอว่ะ" ไอ้ตี๋ถาม
"ทำไมอ่ะ แค่นี้จิ๊บๆ"
"กูว่ามึงรีบทานๆเข้าเหอะ"
"ทำไมว่ะ"
"มึงครไปพาพี่โค้กกลับมา กูว่าเขากำลังหลง"
"ฮ่าๆๆ เอาน่ะ พี่เขาแอดหลิบไง แบบว่า แนวตัวเองอ่ะ"
"แต่ขิงว่า มิวฟังยังไงก็เพราะมั้งยิ้มไม่หุบเลย"
"ก็พี่โค้กเขร้องให้มิวนินา"
"แล้วน้องภูไม่ร้องให้พี่บ้างหรอ" พี่พีทหันมาถามพร้อมกับรอยยิ้มหวานเจี๊ยบ
"เอาหูมา" พี่พีทเอียงตัวเองหูมาใกล้ๆ "เดี๋ยวคืนนี้จะร้องให้ฟังทั้งคืนเลย อิคึอิคึ"
"ฮ่าๆๆๆๆ" พี่พีทก็ได้แต่หัวเราะแล้วก็อมยิ้ม
"ไอ้พวกนั้นแสดงสีหน้าอยากรู้เอามากๆ ต่อมขี้เสือกพวกมันนี้พุ่งทะยานสูงสุด

เพลงใกล้จบ

"มิว ดอกไมในแจกันอ่ะ เอาไปให้พี่โค้กหน่อย"
"ไม่เอาหรอก เขินอ่ะ"
"โห่ พี่เขาอุตส่าห์ร้องเพลงให้นะ ไม่เคยร้องที่ไหนมาก่อนเลย ไปดิ กล้าๆหน่อย"
"ไปเลย ไปเลย ไปเลย" ไอ้พวกนั้นก็ยุได้ดีมาก มิวก็เลยไป
พอเอาดอกไม้ไปให้ก็เรียกเสียงโห่จากพวกเราไม่น้อย เนี่ยแหละพวกเรา
คิดจะอยู่กลุ่มนี้ก็ต้งทนหน่อยนะ แบบว่าต้องหน้าด้านให้เป็นอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
"เวทีว่างแล้ว พวกมึงขึ้นไปดิ"
"ไม่เอาหรอก"
"โยชิ" ผมให้ไอ้โยชิขึ้นไปร้องเพลง ผมรู้ว่ามันกล้าเเสดงออกเหมือนผม เพียงแต่ยังไม่มีคนเปิดโอกาสให้
"ไม่เอาโยชิอาย"
"ไปเหอะ ถ้าร้องดีเดี๋ยวพี่บอกอากู๋ให้จับไปเซ็นต์สัญญา"
"พี่ภูรู้จักอากู๋ด้วยหรอ"
"รุ้จักดิ ขายต้มเลือดหมูหน้าปากซอยอ่ะ ซื้อแกประจำ"
"ห๊าาาาา"
"ไปดิ ไปอย่าให้เวทีว่าง" อตนนี้ผู้ใหญ่ก้หันมามองพวกเราว่าใครจะขึ้นเวทีไปร้องเพลง
"ไม่เอา"
"เดี๋ยวพี่ไถเงินไอ้อิคไปตบรางวัลให้"
"ไม่เอาาาาา"
"ไป เดี๋ยวนี้"
"เพลงไรอ่ะ"
"จัดมาเหอะ"
"โยชิ โยชิ โยชิ โยชิ" แล้วไอ้พวกนี้มันก็เพิ่มแรกกดดันโดยตะโกนชื่อโยชิพร้อมกัน
ไอ้โยชิก็เลยเดินไปด้วยความเขินอาย ก้าวขึ้นเวทีไป อผมก็ลุ้นว่ามันจะร้องเพลงอะไร...

พอดนตรีขึ้นเท่านั้นแหละ เสียงปรบมือก็ดังสนั่น วี๊ดวิว้ววววว

ทะเลสีดำ ไม่มีแสงไฟ
มองไม่เห็นทาง เธอกลัวหรือไม่
ได้ยินเสียงเธอ จะกลัวอะไร
จับมือฉันไว้ ฉันก็อบอุ่นหัวใจ

เธออาจเหน็บหนาว ทุกคราวที่เจอะคลื่นลม
ก็ห่มใจฉันด้วยความอบอุ่นของเธอ
อาจมองไม่เห็นเส้นของขอบฟ้าไกล
ยังมีแสงดวงดาวจะคอยนำทางให้เราก้าวไป

เธอแน่ใจ //ฉันแน่ใจ
ทะเลสีดำ //ไม่นานก็เช้า

ค่ำคืนเหน็บหนาว //จับมือฉันไว้
ทะเลสีดำ // ไม่ต้องหวั่นไหว

จะทำเช่นไร //กอดฉันไว้เธอ

ทะเลสีดำ ทำให้ฉันกลัว
อาจทำให้เธอ นั้นต้องลำบาก
ไม่เห็นเป็นไร อย่าไปคิดมาก
มันคงไม่ยาก เพียงเธอจับมือฉัน

เธออาจเหน็บหนาวทุกคราวที่เจอะคลื่นลม
ก็ห่มใจฉันด้วยความอบอุ่นของเธอ
อาจมองไม่เห็นเส้นของขอบฟ้าไกล
ยังมีแสงดวงดาวจะคอยนำทางให้เราก้าวไป

เธอแน่ใจ //ฉันแน่ใจ
ทะเลสีดำ //ไม่นานก็เช้า

ค่ำคืนเหน็บหนาว //จับมือฉันไว้
ทะเลสีดำ //ไม่ต้องหวั่นไหว

จะทำเช่นไร //กอดฉันไว้เธอ.......

เสียงปรบมือดังสนั่น แมไอ้อิคเดินเอารางวัลมาให้ว่าที่ลูกสะใภ้เป็นคนแรก
ตามด้วยแม่ของขิงแล้วก็พี่โค้กให้  ยี่สิบ ช่างไม่อายคนอื่นเขาให้แบงค์เทา เงินดีนะเนี่ยไอ้โยชิ ฮ่าๆๆๆ
ไอ้อิคเดินเอาดอกกุหลาบไปให้ เรียกเสียงฮือฮาได้มากกว่าทุกคน เพราะมันแอบหอมแก้มนักร้องอ่าสิ
ไอ้โยชิก็อายหน้าแดง รีบเดินเอาไมค์ไปคืนแล้วก็โดดลงจากเวทีทันที....
"โยชิมาหาย่าสิลูก" คุณย่าเรียกไปหาแล้วก็เอารางวัลให้
"ขอบคุณครับ" แล้วไอ้โยชิมันก็เดินมาที่ผมโดยไม่มองหน้าไอ้อิค
"เขินหรอแกไอ้โยชิ"
"ถ้าแผ่นดินมีรอยแยกเหมือนตรงพระรามสี่จะแทรกลงไปแล้วล่ะ" มันกระซิบบอกผมเบาๆ
"ไม่เห็นน่าอายเลย"
"หราาาาา"
"ได้รางวัลมาเท่าไรล่ะ "
"สามพันกับอีก ยี่สิบบบบ"
"เห็นม๊ะ เชื่อพี่มีแต่ได้กับได้ เห้ย พวกมึงเวทีว่าง ไปเลยอย่างมามัวแต่เกี่ยงกัน"
"ไอ้เป็ดมึงอ่ะ ไปดิ"
"ไม่เอาๆๆ มึงก็ไปเองดิ "
มันก็มัวแต่เกี่ยงกันนั้นแหละ จนไม่มีใครขึ้นไปร้องซะที ผมก็เลยต้องขึ้นไป
เพราะหลายๆคนเรียกร้องโดยเฉพาะพี่โค้ก มีการขอเพลงให้มิวด้วยผมก็จัดให้ไป
เราร้องเล่นเต้นรำกันอยู่นานจนได้เวลาที่งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา
บนเวทีเงียบลงแล้ว พวกเราทุกคนเริ่มลากเก้าอี้มารวมกันที่โต๊ะเดียว
"ย่าอยากจะฝากทุกคนว่า ขอให้รักและปราถณาดีต่อกับแบบนี้ตลอดไป คนเราเกิดมามีเพื่อนแท้ถือว่าทำบุญมาดี พวกเรานี้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ยามสุขยามทุกข์ก็ขอให้ช่วยเหลือกันนะลูกอย่าทอดทิ้งกันนะ โชคดีทุกคนลุก" ทุกคนพนมมือรับพร ก่อนกลับบ้าน
พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านบ้านใครใกล้ใครก็ติดรถคนนั้นไป
ร่ำลากันเสร็จเรียบร้อยก็สตาร์ทรถ เดินทางกลับ.........
"หลับซะแล้วมั้ง นักร้องอ่ะ" รถขับมาได้ครึ่งทางผมก็หลับ
"ครับ เมื่อคืนเห็นว่านอนไม่หลับ "
"สงสัยจะตื่นเต้นละสิ ปล่อยให้หลับไปเถอะ เอ้ออ ยิงเห็นน้องภูโตขึ้นทุกวันๆย่ายิ่งมีความสุข"
"แต่พีทหวงน้องมากขึ้นทุกวัน"
"ฮ่าๆๆ ก็น่าหวงอยู่หรอกนะ"
"ไปเรียนไม่รู้ใครจะจีบบ้างหรือเปล่า ยิ่งเป็นคนไม่ค่อยเซฟตัวเองอยู่ด้วย"
"แหม๋ น้องเราอ่ะ ไม่ใช่คนโง่นะลูก"
"มันก็แอบเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดีอ่ะครับ"
"พีทเอ๊ยยย คนเรานะลูกมีช่องว่างระหว่างกันทุกคน ต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง ปล่อยวางบ้างลูก"
"พีทจะพยายามครับ"
แล้วรถก็ขับมาถึงบ้าน.....
"เดี๋ยวพีทอุ้มเจ้าตัวแสบขึ้นข้างบนก่อนนะครับ"
"ดีๆนะลูก ระวังหัวน้อง" รถพี่บุ้งตามเข้ามาพอดีแสงไฟก็สาดเข้าหน้า เลยตื่นซะนี้
"เดี๋ยวน้องภูเดินเองก็ได้"
"ตื่นแล้วหรอลูก ไปๆ อาบน้ำอาบท่าได้นอนยาวๆ ผักบุ้งอ้นเข้าบ้านลูก"
"ยืนพรอดรักกันอยุ่นั้นแหละ"
ผมก็เดินตามคุณย่าเข้าบ้านไป โดยมีพี่พีทถือของตามมาห่างๆ  ผมเดินไปเปิดตุ้เย็นหาน้ำเย็นๆดื่ม
เห็นขนมในตู้เย็นที่คุณย่าแบ่งไว้เลยหยิบมาทาน
"หนูหิวหรอลูกน้องภู"
"เต้นมากไปหน่อยมันย่อยหมดแล้วครับ แต่ขนมนี้เอาอยู่"
"เอ้อ  เมื่อยเหมือนกันนะเนี่ยนั่งรถนานๆ" คุณย่านั่งลงที่โซฟา ทุกคนก็ตามมานั่ง
"เดี๋ยวบุ้งนวดให้ครับ"
"ประจบจะขออะไรล่ะ"
"อย่าคิดว่าคนอื่นเขาเหมือนตัวเองสิ"
"พอๆ ทานขนมอยุ่ยังมีเวลามาเถียงกับพี่เขาอีกนะ แล้ววันนี้เป็นไงได้เพื่อนเยอะไหม"
"ก็เยอะอ่ะครับ แต่ยังไม่สนิทกันเท่าไร มีคนหนึ่งชื่อไอ้พล กวนประสาทมาก "
"ทำไมอ่ะลุก"
"ก็มันขอเบอร์น้องภูไปแล้วบอกว่า ไม่ต้องโทรไปหามันนะมันไม่ชอบคุยโทรศัพท์ ไอ้บ้าแล้วจะมาขอทำไมก็ไม่รู้ ไม่ได้อยากจะรู้จักเลยด้วยซ้ำ ท่าทางมันนะ กวนสุดๆ"
"เอาน่ะ เพื่อนกัน ต่อไปอาจจะต้องพึ่งพาอาศัยกันก็ได้"
"ได้ข่าวว่าป็อปมากนิ" พี่อ้นถาม
"ก็ดูหลักฐานที่หน้าน้องภูก็เเล้วกันพี่อ้นว่าป็อปแค่ไหน ฮ่าๆๆๆ"
"แล้วเริ่มเรียนเมื่อไรอ่ะ"
"อาทิตย์หน้าโน้น"
นั่งคุยกันไปเรื่ยเปื่อยก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำอาบท่านอนเพราะทุกคนเหนื่อยมามากแล้ววันนี้
ผมเดินขึ้นมาบนห้องพร้อมพี่พีท ก็เข้าไปอาบน้ำ ยืนแต่งตัวก็รู้วาตัวเองจะหลับซะให้ได้
พี่พีทเห็นสภาพแล้ว็เลยไล่ให้ไปนอน พี่พีทดูงานนิดหน่อยเพราะวันนี้ทิ้งงานไปทั้งวัน
"นอนเหอะ" ผมเรียกพี่พีท แล้วก็จำได้เท่านี้แหละ เพราะ หลับไปเลยทันที.....


สวัสดีครับ

เปลี่ยนเวลาอัพนืดหน่อยนะ
หวังว่าคงปรับตัวกันได้  ฮ่าๆๆ

ขอบคุณที่ติดตามมาโดยตลอดนะครับ

ขอบคุณทุกคำติชม

ขอบคุณมากค๊าบบบบ


รักเวอร์ๆ

ปล. กลอนไม่มีนะ ไม่มีแรงบันดาลใจ แต่งไม่ออก

[nemesis]

เม้นก่อนค่อยอ่าน

[Horizon]

ยินดีด้วยกับนิสิตใหม่เช่นกัน
โชคดีทุกคนมีครอบครัวที่น่ารักและเข้าใจ รักคุณย่ามากๆ
น้องภูป๊อบขนาดนี้ พี่พีทงานหนักแน่นอน
ถ้าจำไม่ผิดนายอิคก็เป็นอีกคนหน้าตาดี น่าจะติดเดือนคณะเหมือนกันนะ
รบกวนแก้คำผิดนิดครับ ควรเป็น พลอดรัก
+1

[tawan]

 

 

[KaorPaor]

I

[khunstar]

เริ่มเข้าสู่รั้วมหาลัยแล้วววว